|
Toen enkele bewoners van de Duinenlaan in Westende hoorden dat er door ‘IJzer en Zee’ en ‘Woonwel’ een zoveelste poging ondernomen werd om in de Badenlaan toch een verkaveling op te richten, moet de druk in hun slagadersysteem enkele millimeters gestegen zijn.
Zij hadden immers weet van vorige pogingen en sommige hadden zelfs al eens een protestactie meegemaakt in 2002.
Als ze in de richting van de polders kijken, dan krijgen ze al jaren een beeld van overstrooomde weiden en ze weten ook allemaal dat het terrein tussen de Westendelaan, de Duinenlaan en de Badenlaan doorkruist wordt door meerdere beken, zoals jullie op onderstaand plannetje kunnen zien.
Ze, dat zijn in eerste instantie vooral de bewoners van de residentie ‘Eglantier’ in de Duinenlaan, vonden dus dat de gemeente geen vergunning had mogen geven om woningen te bouwen op zo’n overstromingsgevoelig of waterziek terrein. De verkaveling zou natuurlijk de beken overwelven en ze vreesden dat dit het onderlopen van hun kelders zou veroorzaken.
Na de protestactie van 2002 zag de gemeente die bezwaren van de bewoners in en toen werd de verkaveling geschorst.
Waarom de gemeente in 2016 opnieuw een vergunning verleende, deze keer voor 132 loten voor 175 woningen met wegenis, zal voor mij altijd een raadsel blijven. Er werd immers in de afgelopen 14 jaar geen enkele maatregel ondernomen om de waterziekte te genezen, noch door de gemeente, noch door de verantwoordelijke Middenkustpolder die instaat voor het beheer van waterlopen en die de overstromingen moet voorkomen.
Het comité ‘Bouwwoede’
De bewoners van de Baden- en Duinenlaan moesten dus weer in actie schieten en daarom stichtten ze een actiecomité ‘Bouwwoede Badenlaan’, dat uiteraard de steun kreeg van ‘Groen Middelkerke’.
De zeer gemotiveerde gangmakers van het comité, An Vanmeerbeeck, Alain Peeters en Stefan Tack slaagden erin een zeer valabele oppositie tegen de verkavelingsplannen van de gemeente, op poten te zetten. Zij werden gesteund door tientallen omwonenden die nauwelijks behoefte hadden aan veel uitleg en niet aarzelden om hun handtekening te zetten of om een affiche op te hangen. Deze sterke steun heeft de ‘leiders’ van de actie ertoe gedreven om verder te gaan met hun verzet.
Op maandag 25 juli 2016 werd een petitie overhandigd te Middelkerke (er werd ook - aangetekend - een kopie hiervan gestuurd naar het college van Burgemeester en Schepenen van Middelkerke en naar het Provinciebestuur West-Vlaanderen.
De bezwaren van de actievoerders
Ziehier waarom de omwonenden vonden dat de verkaveling er niet mocht komen.
-verdwijnen van het mooie polderzicht en een prachtig stuk natuur;
-afname van de privacy door rechtstreekse inkijk en beperking van licht en zoninval door de voorziene
groepswoningbouw met 2 à 3 bouwlagen van telkens 3,5m hoogte;
-waardevermindering van de grond- en gebouwwaarde;
-mogelijke impact van de bouwwerkzaamheden op de stabiliteit van de appartementen en garages (niveauverschil van
ongeveer 4 meter!);
-daling van de woonkwaliteit en het rustig karakter van de omgeving;
-creatie van overaanbod op de plaatselijke woningmarkt met leegstand en verwaarlozing van bestaande panden tot
gevolg; dit is niet de enige bouwaanvraag ingediend door Middelkerke voor woongelegenheden te Westende. Er werd
tevens een bouwaanvraag gedaan voor ongeveer 750 woningen op de site van Zon en Zee;
-gratis parkeermogelijkheden van de bestaande parking zullen verdwijnen;
-impact op mobiliteit door toename van de verkeersdrukte, geluidsoverlast en fijn stof;
-bouwen in tweede bouwlijn met een project dat grootschaliger is dan de aanpalende straten;
-impact door klimaatverandering en stijgende zeespiegel;
-maximale inzet op vastgoed en minder op groen en bomen;
-voorzien van sociale woningen in een zone zonder school;
-non-conformiteit van de aanvraag met het GRS;
-vragen bij correct uithangen van affiche openbaar onderzoek;
-het terrein is een risicozone voor wateroverlast, ligging in ‘overstromingsgevoelig gebied’ en opgenomen in
bekkenbeheerplan
In het schepencollege van 8 november 2016 werd er beraadslaagd over de 19 bezwaren en opmerkingen van het comité. Deze werden ‘ontvankelijk maar ongegrond’ verklaard, voor allerlei redenen, zoals ‘subjectief gegeven’, ‘wordt later in orde gebracht’, ‘er komt iets in de plaats van wat verdwijnt’, ‘wij zien daarin geen probleem’, ‘er wordt wel degelijk veel groen voorzien’, ‘dat kan niet bewezen worden’, enz ... De verkavelingsvergunning werd dus afgeleverd.
Ik ben geen expert in het indienen van bezwaren maar ik ben in mijn levensjaren tot de ontdekking gekomen dat men een lijst met bezwaren niet te zwaar mag maken en dat men vooral en misschien zelfs enkel moet inspelen op opmerkingen die een zeer ernstige kans maken op slagen.
Het was zo met ‘Zon en Zee’ waar tenslotte alleen een rechter de knoop kon doorhakken en niet de opmerkingen zoals ‘de nieuwe vakantiestraat verkeert in slechte staat’ om maar één voorbeeld te geven.
Men moet vermijden opmerkingen te maken over iets waar men niet zeker van is of waar geen doorslaggevende bewijzen voor bestaan. Het aantal bezwaren verhoogt immers niet de overtuigingskracht.
Hoe juist al de aangebrachte bezwaren ook waren of zijn, ze worden niet gemakkelijk aanvaard door een politieker of een ambtenaar die vindt dat hij of zij gelijk heeft. Wie niet dagelijks met de ongemakken van het project zal geconfronteerd worden, voelt de zaken anders aan.
Wat hier van doorslaggevende aard geweest is, is de watertoets, het feit dat het hier over een waterziek terrein gaat. Waaraan een terrein moet voldoen, dat staat in wetten, decreten of andere officiële documenten waaraan iedereen zich normaal moet houden.
Een sterk actiecomité
Het actiecomité gaf zich niet gewonnen en diende een bezwaarschrift in bij de deputatie van de provincie. De studie van het verkavelingsdossier/vergunning leerde ook dat de stedenbouwkundige ambtenaar besliste de aanvraag niet voor te leggen aan de GECORO. De motivering hiertoe ontbrak. Dit is een schending van de beginselen van behoorlijk bestuur, meer bepaald de motiveringsplicht. Moeilijk te begrijpen waarom dat advies niet werd ingewonnen.
Ook werd vastgesteld dat het bestuur de watertoets niet ernstig opvatte. Hoewel de totale projectzone 48.054 m² beslaat, achtte het bestuur dit geen omvangrijke oppervlakte en meende zij dat het invullen van het watertoetsinstrument via het internet volstond. Zoals eerder aangehaald, werd er geen infiltratieproef uitgevoerd, noch een bemalingsstudie. Evenmin werd er stilgestaan bij de opmerkingen van de VMM m.b.t. het uitgraven van de aanwezige grachten tot onder het grondwaterniveau, waardoor een permanente drainage van zoet water ontstaat.
Het is duidelijk dat de beslissing om dit project te vergunnen onvoldoende gefundeerd was. Alleen op basis van een project-m.e.r. waarin tevens het mobiliteitsaspect grondig was onderzocht kon een diligente overheid met kennis van (milieu)zaken beslissen.
Op 4 oktober 2018 moest de provincie zich uitspreken over de goedkeuring van de verkaveling. Groot succes: de vergunningsaanvraag werd geweigerd !
Maar nu krijgt het actiecomité een andere dreun te verwerken
In een vorig artikel heb ik al gemeld dat men op de huidige parking van plan was een parkeertoren op te richten. Ik vermeldde al de bezwaren die daartegen oprezen: toenemende geluidsoverlast en uitlaatgassen, terwijl een ondergronds alternatief evengoed mogelijk is.
De werken zijn al een paar weken geleden aangevat. Ziehier enkele foto’s:
 
16.11.2018 15012019
Men zou kunnen verwachten dat het actiecomité ook daartegen in het verzet gaat. Dat is niet het geval. Waarom? Daar zijn verschillende redenen voor:
Er zou een vernietiginsberoep moeten ingediend worden bij de Raad voor vergunningsbetwistingen, door een daarin gespecialiseerd advocaat.
En daarvoor is geld nodig, veel geld: ereloonprijs, verplaatsingskosten, gerechtskosten, eventuele ‘success fee’ bij vernietiging, eventuele minnelijke “proces-afkoop-onderhandelingen” met buurtbewoners.
Er werd dan ook gepolst bij de actievoerders of die bereid waren om bij te dragen in die zeer hoge kosten. Dat bleek geen succes en voor wie wel akkoord ging, zou het bedrag te hoog uitvallen in verhouding met de slaagkans.
En daarmee zou de kous misschien nog niet af zijn. Zo zie je maar dat de ‘arme’ klager het nog eens moet afleggen tegen de rijke belastingbetaler, uh, gemeente. De toestand is nu wel gewijzigd door het aantreden van een nieuw gemeentebestuur, dat ook gekant is tegen het parkeergebouw, maar toch…
Mijn vorige artikels
Geplande waterzieke verkaveling geschorst HNB 11.2.2003
20-02-2011: Nieuwe woonuitbreidingsgebieden in Westende? Bravo! Ze zijn toch niet waterziek, hé? (map ‘Milieu’)
13.2.2012: Op zoek naar sociale woningen (map ‘Sociale woningen’)
16.11.2015: Zeelaan – Schoolstraat Watertoets) (map ‘Sociale woningen’)
Zie map ‘Gemeentebestuur’ 19.2.2018
Reactie van ex-schepen Liliane Pylyser
1. Sociale verkaveling: het einde van je verhaal klopt niet.
De 1ste keer werd er bezwaar ingediend door het actiecomité bij de Bestendige Deputatie vooral voor de waterzieke gronden.
Vergunning geweigerd.
Het dossier wordt opnieuw ingediend door de sociale huisvestingsmaatschappijen op het schepencollege.
Nu blijkt er een volkomen nieuw gegeven (wetgeving van Hoomans): wanneer ze 80 % van de sociale wijk bebouwen met sociale
huurwoningen (hier 165) kregen ze de volledige prijs van de riolering en wegenwerken terugbetaald (3.000.000,00 euro).
Het college vond 80 % sociale huurwoningen op die plaats niet kunnen (2 CD&V-ers wel) en heeft de vergunning niet toegestaan (7-
Het waren nu de sociale huisvestingsmaatschappijen die bezwaar indienden bij de Bestendige Deputatie.
Ik ben als bevoegd schepen samen met Stefan Tack ons standpunt gaan verdedigen in Brugge (ik dacht op 5 oktober 18).
Uitslag: vergunning geweigerd : waterzieke gronden onvoldoende onderzocht en geen duidelijke uitkomst over wat er sociaal zou
gebouwd worden.
165 sociale huurwoningen in het bijna toeristisch centrum van een gemeente was ook voor hen teveel.
2. Parkeertoren
Begin van de legislatuur 2001-2006 (ik dacht in 2003) kregen we van Stedenbouw Brugge de toelating om extra parkeerplaatsen
(parking achteraan) aan te leggen op WOONUITBREIDINGSGEBIED aan de Badenlaan.
Duur van de periode: max 5 jaar; ondertussen moest er uitgekeken worden naar een andere bestemming voor de extra parking en/of
een visie ontwikkeld worden over dit woonuitbreidingsgebied.
We hebben overal naar nieuwe grond gezocht.
Gezien de extra parking WEG MOEST, en we geen nieuwe grond, vonden hebben we dan maar gekozen op het stuk woongebied,
eigendom van de gemeente waar de 1ste parking op ligt te gebruiken.
Twee mogelijkheden: onder de grond (5 x zo duur als boven de grond en 3 bouwlagen onder de grond onzeker wegens de
zandstructuur)) of zoals wij gepland hebben een gebouw boven de grond.
Spreek a.u.b. niet van een toren; het is NIET groter dan het gebouw ernaast (Kathy).
Had je misschien een beter voorstel voor ons?
|
