|
Op 19 april 2011 kreeg ik onderstaande uitnodiging in mijn mailbox. Mooi weer om op mijn terras te zitten was het niet, ik had die dag nog mijn dagelijkse fietstocht niet gemaakt en bovendien ben ik wel geïnteresseerd in kunst.
Dus waarom niet eens gevolg geven aan die uitnodiging?
Toen ik het casino betrad kwam het geroezemoes op de eerste verdieping mij reeds tegemoet. Dat wees er dus op dat er wel wat volk aanwezig was. Er was zelfs weinig ruimte om de tentoongestelde werken rustig te bekijken, maar goed; het was maar een vernissage met een drankje en een hapje en tenslotte is de tentoonstelling nog geopend tot en met 29 mei 2011.
Een zeer groot kenner ben ik nu wel niet maar natuurlijk had ik ondertussen al gezien dat het hier ging om kunstwerken met enig niveau.
Toen schouwde ik ook maar eens de aanwezigen. Natuurlijk ken ik niet alle Middelkerkenaars, maar nu geloven jullie mij of niet, maar ik kende niet één van de genodigden.
Eén van de kunstenaars vertelde mij dat hij aan de receptie van het gemeentehuis een affiche en een uitnodiging, gericht aan het college van burgemeester en schepenen, overhandigd had, maar blijkbaar had niemand het nodig geacht om zijn interesse voor de beeldende kunst te betonen.
En toen kwamen mijn vragen
Wie zou het openingswoordje uitspreken? Toen ik het om 16u25 voor bekeken hield, was dat nog niet gebeurd. Iemand zei me dat de burgemeester van Bredene wel aanwezig was en dat die gemeente, in tegenstelling met Oostende en Middelkerke wel belangstelling heeft voor kunsttentoonstellingen.
Gaat er niet wat te veel aandacht naar wielerkoersen en te weinig naar kunst? Of tenzij het stripalbums zijn of beelden van stripfiguren? Of worden enkel de kunstwerken van Middelkerkenaars gewaardeerd? En, hoe ver gaat die waardering? Hoelang is het geleden dat er nog eens een tentoonstelling was van Middelkerkse kunstschilders?
Het ging hier inderdaad maar over vier kunstenaars uit Bredene, Oostende (2) en Sint-Michiels-Brugge.
Maar dat zijn niet de eerste de beste!
Ik stel vast dat er hoegenaamd geen reclame gemaakt werd, NIET in de agenda in De Sirene, NIET op de evenementenkalender van de gemeentelijke website, kortom daaraan werd 0,0 aandacht aan besteed.
Is dat niet aantrekkelijk voor de toerist? Brengt dat misschien niets op voor het casino, noch financieel noch commercieel? Moet het gemeentebestuur de activiteiten in het casino niet aanmoedigen en ondersteunen?
Misschien voert ons bestuur aan dat ze het nu al druk genoeg hebben. Waarom waren dan zo veel mandatarissen aanwezig op de receptie naar aanleiding van het honderdjarig bestaan van de Belle Vue?
Misschien kan het werk een beetje verdeeld worden onder de leden van het college?
Of misschien kan men zich voor elke receptie/ activiteit beperken tot de schepen met de betroffen bevoegdheid. Zowel voor de Belle Vue als voor de vernissage had de aanwezigheid van Carine De Jonghe, respectievelijk schepen van erfgoed en van cultuur, wel volstaan.
Of moet iedereen zich overal tonen, om de kandidaat-kiezers die uitnodigen, niet te schofferen?
Mij goed, maar dan moeten ze niet komen klagen dat het te veel wordt en hebben ze ook geen excuus als ze ontbreken op activiteiten die hun bevoegdheid aanbelangen.
Maar nu iets meer over de tentoonstelling en de betroffen kunstenaars.
Rosette Deleu
Omdat emoties, expressie, situaties en kwetsbaarheid bij haar steeds weerkerende begrippen zijn, drukt ze die gevoelens uit met een verscheidenheid aan materies en werkt ze met getemperde kleuren. Dat werkt bij haar als een ontlading. «Het gaat niet om de werkelijkheid zelf, maar om wat er achter zit. Het draagt iets van de nieuwsgierigheid van het leven in zich mee.»
John Blommaerts
Hij volgde een kunstopleiding aan de Academie in Oostende onder leiding van Gustaaf Sorel en Maurice Boel.
Hij illustreerde het boek 'Le Mariage de Zot Loweeke' van John Gheeraerts.
Blommaerts behaalde verschillende prijzen: 2de prijs TEVEO in Oostende (1980), 2de en de 3de prijs August Vermeylenfonds voor schilderkunst (1985, 1981), prijs voor de arbeid August Vermeylenfondprijs voor schilderkunst (1986). Hij werd ook verschillende keren geselecteerd voor de Anto Diez-prijs voor schilderkunst (1987, 1989, 1991).
We vinden zijn werk ook terug in het Museumschloss Rheydt in Mönchengladbach (D).
Hij maakt deel uit van de 'Brèn-Art'-groep Bredene.
Ziehier één van zijn werken.
Etienne Dierendonck
Hij leerde het kunstsmeden van zijn vader en groeide uit tot een gedreven, imponerend en technisch hoogstaand koperslager. Dierendonck is een talentvolle kunstenaar die zijn werken verwezenlijkt in muziekvorm met de steeds terugkerende vormen van de viool en die in binnen- en buitenland hoge waardering geniet.
Viviane Devriese
Ze geeft les aan de kunstacademie en brengt er haar cursisten verschillende technieken bij zoals tekenen, schilderen, experimenteel werken, gemengde technieken, werken naar levend model en portret.
Als kind van de zee hou ik van water en zand. Ik gebruik dikwijls zand in mijn werken omdat het zorgt voor een mooie, natuurlijke structuur. Ook allerlei materialen zoals een vod, spons, een kam, krantenpapier, zijdepapier, het paletmes komen soms aan bod. Meestal gebruik ik in plaats van penselen mijn handen om te schilderen. Door het voelen en ruiken van de verf voel ik me er totaal mee verbonden.
Schilderen is voor mij de meest persoonlijke weergave van wat ik ben en wat ik voel. Het is voor mij een moment waarbij ik los kan laten. Ik heb het ervaren als een bevrijding van mijn emotie. Het geeft me de gelegenheid allerlei materialen te gebruiken: expressief, vrij, ongebonden en spontaan.
Besluit
Volgens mij is dat een tentoonstelling die een bezoekje waard is. Dus
!!
|
