|
Wie kent er de Mont Blanc niet, op de grens van Frankrijk en Italië? Met zijn 4808,73 meter, inclusief de 16 meter dikke sneeuwlaag op de top, is het de hoogste berg van de Alpen. Na de Elbroes in de Kaukasus en enkele andere toppen in dat gebergte is het tevens de hoogste berg in Europa.
De witte top, die vanuit Chamonix zo dichtbij lijkt, oefent een onweerstaanbare aantrekkingskracht uit op velen. Heel veel mensen dromen ervan om een keer de Mont Blanc te beklimmen en op haar top te staan. Maar … ‘Willen is niet altijd kunnen’.
Over – Google Maps: filmpje over de Mont Blanc
Stephan en Jan droomden er niet alleen van
Dr Stephan Vandorpe van de groepspraktijk van huisartsen in de Kerkstraat in Middelkerke, had al een prachtig klimmersverleden. Op zijn palmares stond al de beklimming van de Elbroes in de Kaukasus, de hoogste berg van Europa en van de Kilimandjaro, de hoogste van Afrika. Hij deed dat samen met Rudy Van Snick, die op 10 mei 1990 als eerste Belg de top bereikte van de Mount Everest, de hoogste berg in de wereld, 8850 meter hoog.
Hoe hij zijn vriend Jan Gebbert kon overtuigen om samen het avontuur te wagen, dat weet ik niet. Jan had niet de minste klimervaring maar hij was wel een zeer geoefend sportman. Vanaf zijn vijftiende stond hij al in de fanionploeg van Goldstar Middelkerke en hij verzorgde zijn conditie in de perfectie met loop- en fietstrainingen. Zonder die uitstekende conditie moet je uiteraard niet aan zo’n expeditie denken.
Bergen beklimmen is geen goedkope onderneming of liefhebberij maar gelukkig vonden ze drie sponsors: Schildersbedrijf Lucien Niville, Schoenen Berca en de firma voor elektriciteit en veiligheid Opdedrynck uit Oostende.
De Voorbereiding
Een zeer bekende klimmer schrijft: “Bergen kun je als mens niet domineren. Een degelijke kennis van het alpine milieu, het beheersen van alpine technieken en een degelijke hoeveelheid respect zijn belangrijke karakteristieken om deze verticale wereld te benaderen. Een eerste zelfstandige klim spruit voort uit een degelijke opleiding. Je gaat dit bergmilieu beter niet onbesuisd te lijf. Omzichtigheid en nederigheid zijn de sleutel om de onmetelijke schoonheid die je er vindt, op een veilige manier te kunnen beleven.”
Bron: Belclimb - Jan Vanhees, professionele berggids - Liefde en passie op de afspraak met de bergen
Voor de ervaren dokter-klimmer Vandorpe waren deze wijze raadgevingen niet echt nieuw maar dat een degelijke training voor elke expeditie een must is, daarvan blijft hij zich natuurlijk bewust. Voor Jan Gebbert was het allemaal nieuw en onontbeerlijk.
In België kan je meerdere opleidingen vinden die je wegwijs maken in de bergsport. Je hebt enerzijds de federaties en anderzijds opleidingen die aangeboden worden door professionelen.
In januari 1999 trokken beide vrienden naar de Ardennen om op de ‘Transardennaise’ te wandelen/trainen. Dat betekent 7 dagen onderweg in de bossen tussen La Roche - en -Ardenne en Bouillon.
Daar bleef het niet bij. Ze voerden ook nog een aantal dagwandelingen uit.
Uiteindelijk trokken ze naar Chamonix. Dat mondaine Frans stadje is het paradijs voor de bergsporter, met tal van skischolen, bergsportverenigingen en heel veel outdoor winkeltjes.
Ze troffen er Jan Vanhees, de organisator, een gerespecteerd Himalayist met 11 expedities op zijn actief. Drie ervan zijn 8000-ers. Eerste in het rijtje was de Dhaulagiri of witte berg, 8.167 meter hoog, in Nepal (Himalaya), de op 6 na hoogste berg ter wereld.
De klimmers werden er ingedeeld in groepen van vijf. Voorafgaand aan de beklimming werden ze nog gedurende vijf dagen daarop voorbereid.
Eerste dag: leren werken met de touwen, hoe je leren vastmaken, kortom ervaring opdoen in het beklimmen van rotsen.
Tweede dag: leren lopen op gletsjers en lopen met ijzers aan de voeten.
Het grootste gedeelte van de Alpen zijn immers gletsjers. Hoewel het misschien makkelijk zou kunnen lijken, kan
een gletsjerwandeling best wel een uitdaging zijn.
Het steeds veranderende landschap van scheuren en ijspieken op een gletsjertong is bijzonder ruig en onvoorspelbaar.
Daarom is het een must dat je onder begeleiding van een ervaren gids een gletsjer verkent.
Een goede deugdelijke uitrusting is onontbeerlijk: de helm tegen mogelijke vallende steenslag, muts, gordel, touw,
pichel, een goede bril, handschoenen, stijgijzers, ijsbijl, goede stijgijzervaste wandelschoenen (ter plaatse gehuurd),
warme kleding (wind- en waterdicht) en een rugzak.
  
Stijgijzer Ijsbijl
 
Dag 3: ervaring opdoen in bergwandelen
Dag 4 en 5: acclimatiseren op de berg. Hoogteziekte is de naam voor een aantal ziekteverschijnselen die kunnen optreden bij het naar grote hoogten gaan zonder eerst te acclimatiseren. Beneden een hoogte van 2.500 meter is er weinig risico voor het oplopen van hoogteziekte maar daarboven wel, vooral hoger dan 3.500 meter.
De gevoeligheid voor de ziekte is per mens verschillend.
De beklimming op dag 6
Vijftig mensen namen eraan deel Ze werden ingedeeld in groepjes van drie, elk met een gids. Bergbeklimmen is een teamsport. Als één lid van het team niet meer verder kan, dan keert het groepje terug naar de hut.
De gevolgde route
Er werd gekozen voor de Goûterroute.
Sommige noemen deze route de gemakkelijkste, maar het is bijlange geen simpele wandeling, maar een gletsjertocht met gletsjerspleten.
In ‘Les ouches’ Houches werd de kabelwagen genomen en daarna de Mont Blanc – tram naar het Nid d’Aigle (Arendsnest) op 2.372m. Dat is het startpunt van de Goûterroute.
Onmiddellijk na de Refuge de ‘Tête Rousse’ (3.167 m) moest de ‘Grand Couloir’ gekruist worden. Die heeft een slechte reputatie omdat het niet zelden gebeurt dat daar steenslag naar beneden valt. Het dragen van de helm was dus aangewezen. Jullie zien daarvan een filmpje op
https://www.bing.com/videos/search?q=mont+blanc+grand+couloir&view=detail&mid=A17B522295659A7AF3C3A17B522295659A7AF3C3&FORM=VIRE
Vanaf de ‘Nid d’Aigle’ moest er ongeveer 5 uur gewandeld/geklommen worden tot aan de ‘Goûter’ refuge (op 3.817m). Het eerste deel is relatief goed wandelterrein langs een degelijk pad. Daar werd ‘overnacht’ en om 0200 uur werd de tocht naar de top van de Mont Blanc aangevat.
https://www.chamonix.net/english/mountaineering/climb-mont-blanc
In het donker konden ze op de sneeuwvlakte genieten van een ongelofelijk en betoverend uitzicht.
“Dat is iets wat je in je hele leven niet vergeet”, beweert Jan. Ik kan hem best geloven.
Sommige moesten onderweg afhaken wegens zuurstoftekort, gelukkig niet in zijn groep.
Hoe werkt dat? Hoe hoger in de bergen, hoe lager de luchtdruk. Hierdoor zijn ook minder zuurstofmoleculen per volume aanwezig. Dit betekent dus dat je bovenop een berg minder zuurstof inhaleert dan op zeeniveau. Minder zuurstof binnenkrijgen stimuleert het lichaam om zich aan te passen aan deze nieuwe situatie. Na verloop van tijd zijn er dan ook verschillende systemen zoals ademhaling, transport in het bloed (aantal rode bloedcellen) en de zuurstofopname in de spieren aanzienlijk verbeterd.
De top werd bereikt om 8u30 en uiteraard wilde iedereen dat voor het nageslacht vastleggen op de gevoelige plaat. Even aanschuiven dus en de beurt afwachten!
De afdaling
Na vijf uur, tegen 18 uur, waren ze weer beneden, moe maar heel voldaan om wat ze bereikt hadden
Klimmen is NIET gemakkelijk maar ook de terugkeer is moeilijk. Voor het afdalen wordt trouwens ook getraind.
Sommige beweren dat het gevaarlijker is dan klimmen. De vermoeidheid speelt een rol en sommige klimmers gaan er ten onrechte van uit dat ze nu minder aandacht moeten hebben voor de gevaren. De top werd bereikt, dus moest het ergste wel voorbij zijn. Vallende ijsblokken en steenslag worden moeilijker vermeden omdat ze achter de rug op je afkomen.
Wisten jullie dat nog?
In 1993 vatte toenmalig judocoach en nu onze burgemeester het lumineuze plan op om als teambuilding met zijn judoka’s de Mont Blanc te beklimmen. Doel was om op die mythische berg te tonen dat enkel de top telde. Judoka’s als Ulla Werbrouck, Harry Van Barneveld en Gella Vandecaveye haalden (drie maanden voor het WK!) wel degelijk die top na een loodzware beklimming. Maar... Dedecker zelf niet.
Op tweehonderd meter van de top werd Dedecker hoogteziek en moest hij worden afgevoerd per helikopter.
Besluit
Het schijnt dat wanneer een Mont Blanc klimmer na zijn/haar prestatie gevraagd wordt of hij/zij dat nog eens zouden willen doen, meestal antwoordt met ‘Nooit meer!’ De Mont Blanc betekent immers AFZIEN, het uiterste van je lijf en geest vragen.
Dat Jan geen ervaring had in het bergbeklimmen, dat zet zijn prestatie dubbel in de verf.
Ik weet het, dat is 22 jaar geleden, maar ook vandaag nog feliciteer ik Stephan en Jan voor hun bewonderenswaardige prestatie.
Bronnen
Dagbladartikel van Paul Bruneel + foto Luc Cassiman
Rudy Van Snick - Wikipedia
Mont Blanc - Wikipedia
De Transardennaise: Wandelreis Europ'Aventure (europaventure.be)
Gletsjerwandelen | Beste plekken om te wandelen op een gletsjer (naturescanner.nl)
Wat is vermoeiender, een berg beklimmen of een berg afdalen? - GoeieVraag (startpagina.nl)
Veiligheid en risico op de Mont Blanc | Mountain Network Travel (mountain-network.nl)
Mont Blanc beklimmen: Alle tips en informatie – Altitude Dream
Mont Blanc beklimmen | Expeditie met voorbereiding en training (mountain-network.nl)
Goûterroute - Wikipedia
|
