|
Ze blijven maar komen, de partijkrantjes
Na de CD&V was het Vlaams Belang aan de beurt, met een juninummer.
Zij zijn, samen met de VLD trouwens, de meest regelmatige uitgevers.
Het nummer heeft een A4 formaat en bestaat uit acht paginas, waarvan slechts twee met lokaal nieuws. Te weinig, vind ik. Bovendien zijn het maar artikeltjes in plaats van artikels.
Heeft VLD het licht gezien?
In het laatste Open VLD blik stond tegenover het recht op een leefloon staat de plicht om er iets voor te doen; bij weigering kan het leefloon afgenomen worden.
Afdelingsvoorzitter Alfons Deley, tevens gemeenteraadslid VB, is daar blij mee. Hij beweert dat zeggen wij al jaren, maar toen wij hetzelfde opperden, werden wij met pek en veren overgoten.
Hij vraagt zich echter af wat de VLD denkt over andere steunzoekers, zoals de schijnzelfstandigen in nacht- en telefoonwinkels die na een korte inschrijving bij het OCMW steungerechtigd worden.
Hij zou ook graag horen dat de VLD zich afzet tegen andere vormen van sociale fraude, zoals schijnhuwelijken, zwartwerk, illegalen
Natuurlijk kan ik hem alleen maar bijtreden. Wie kan er immers akkoord gaan met het misbruiken van onze sociale voorzieningen en het verkrachten van onze normen en waarden?
Eigen blauw eerst
Zoals de CD&V reageert het Vlaams Belang ook op het invoeren van de blauwe zone in Middelkerke.
Zij zien daarin twee minpunten.
Ten eerste, waarom moest de zone uitgebreid worden tot achter de kerk? Zij vermoeden ook dat daar favorieten van het bestuur wonen.
Ten tweede, vinden zij dat slechts 1 bewonerskaart per gezin mag gegeven worden.
Daar wil ik toch wel wat dieper op ingaan.
Sedert 1 juni 2004 mogen de gemeenten dus twee bewonerskaarten per gezin uitreiken.
Voor een goed begrip, zon kaart is enkel geldig in de blauwe zone, niet in een zone voor betalend parkeren. Men kan begrijpen dat de bewonerskaart niet in elke gemeente bestaat omdat de hoeveelheid voertuigen en de verkeerssituatie verschillend kunnen zijn.
Maar 0, 1 of 2 bewonerskaarten, dat is gewoon een beslissing van het gemeentebestuur.
Laten we even kijken wat de andere gemeenten doen.
Er zijn er die slechts 1 kaart per gezin/ adres/ wooneenheid uitreiken, GRATIS of betalend. Andere doen betalen voor de tweede kaart, nog andere voor beide kaarten.
Sommige laten twee of drie nummerplaten per kaart toe.
In een aantal gemeenten wordt van de bewoner een verklaring onder eed geëist dat hij/zij niet over een garage of een standplaats op de oprit beschikt, soms zelfs op loopafstand van de woning.
Ik heb eens een rondje gedaan in al die straten van Middelkerke die het voorrecht hebben om in de blauwe zone te liggen. Behalve luttele uitzonderingen hebben de meeste woningen één of twee garages met daar een oprit voor. Ze hebben dus geen bewonerskaart nodig om in de blauwe zone op straat te kunnen staan.
Ik zou het dus ook logisch vinden dat de aanvragers van een bewonerskaart een verklaring moeten ondertekenen dat zij noch garage noch oprit aan hun woning hebben.
Voor een tweede bewonerskaart zou ik 100 euro doen betalen.
Wordt uw belastingsgeld goed besteed? Aan u om te oordelen
In het artikel worden twijfels geuit over bepaalde uitgaven.
De gemeente zou op geen 25.000 euro kijken om kunstwerken aan de lopende band te kopen.
Zowel de markt als het pleintje aan de kruising van de Henri Jasparlaan en de Duinenlaan zouden ermee opgesmukt worden
en dat zijn nog maar twee voorbeelden.
Het VB stelt zich dan ook terecht vragen, die ikzelf ook reeds meermaals stelde: Heeft Middelkerke een luxeprobleem? Gaat prestige boven goed beheer?
Over de vraag Of is het eenvoudig een vriendendienst?, kon ik mij niet uitspreken. Daarom vroeg ik aan de voorzitter wat hij daarmee bedoelde. Zoals ik ook aan CD&V reeds zei Wie A zegt, moet ook B zeggen!
In zijn antwoord, afgeleid uit de verslagen van de aanbestedingen en uit de beslissingen van het schepencollege, laat Deley doorschemeren dat het veelal dezelfde kunstenaars zijn die bestellingen krijgen voor standbeelden en andere kunstwerken.
Het is spijtig dat hij daarbij een kat geen kat noemt.
Ik stel zelf vast dat zopas een zoveelste beeld op de stripdijk geplaatst werd, namelijk Agent 212 van Monique Mol uit Beauvoorde. Zij kan heel wat referenties voorleggen, wat blijkt uit haar website op http://www.kunstatelier-moniquemol.be/. Zij maakte reeds Suske en Wiske, Annemieke en Rozemieke, De Smurfen, Robbedoes en Lambik. Het gemeentebestuur schijnt dus haar werk zeer te appreciëren. Of er ook een andere relatie met de kunstenares bestaat, weet ik niet.
Agent 212 is een naïeve en sympathieke dikkerd waarop alle problemen kunnen afgeschoven worden.
Ik lees al een tijdje geen strips meer, maar na een weinig opzoekwerk, begrijp ik nu beter waarom men voor die figuur gekozen heeft.
De kunstenaar waaraan een kunstwerk besteld werd voor het vernieuwde dorpsplein, zou ook een regelmatig leverancier aan de gemeente zijn. Als het VB nog maar een schijn van een vermoeden heeft dat daar wel eens een reukje aan zou kunnen zijn, waarom spitten ze dat dan niet uit om daarna eventueel een klacht in te dienen tegen de toegepaste procedure?
Het Vlaams Belang verklaart verder Door de nieuwe gemeentewetten heeft het schepencollege meer bevoegdheden en moeten vele beslissingen niet meer ter goedkeuring voorgelegd worden aan de gemeenteraad zodat burgemeester en schepenen vrij spel hebben vb. schepen van cultuur Dejonghe koopt verlichting watertoren Krokodil aan voor 45 000 zonder toestemming te vragen of te moeten vragen aan gemeenteraad.
Dat is niet gezond, natuurlijk. Veel verschil maakt het wel niet uit, want de meerderheid drukt toch zijn wil door in de gemeenteraad. Ja, die rare kronkels van de democratie
Ook voor andere uitgaven komen steeds weer dezelfde namen van leveranciers terug. Zo zou het studiebureau Lobelle uit Brugge de meeste openbare werken toegewezen krijgen. Volgens het bestuur zou dat zijn omdat zij Middelkerke kennen, wat natuurlijk onzin is. Frisse gedachten zijn trouwens nooit slecht. Maar er is veel meer.
Studies en projecten die meer kosten dan 67.000 euro zonder BTW (81.070 euro Incl) moeten het onderwerp uitmaken van een algemene offerteaanvraag of openbare aanbesteding. Dat is de algemene regel, namelijk dat alle overheidsopdrachten in concurrentie moeten gesteld worden en dat de prijs de enige bepalende factor is bij een aanbesteding.
Uit mijn studie van de gemeenteraadverslagen blijkt dat het Middelkerks bestuur courant gebruik maakt van de onderhandelingsprocedure ZONDER voorafgaande bekendmaking (artikel 17, § 2 van de wet van 24 december 1993). De aanbestedende overheid nodigt voldoende potentiële kandidaat-inschrijvers uit om een offerte in te dienen, teneinde voldoende concurrentie te verzekeren.
Eigenlijk mag die werkwijze slechts toegepast worden in uitzonderlijke gevallen: bedrag lager dan 81.070 euro inclusief BTW, geheim karakter van project, dringendheid, specifieke artistieke of technische werken of wanneer geen of onregelmatige offertes ingediend werden. In de andere gevallen moet er een openbare aanbesteding gebeuren.
Ook de molen van Leffinge schijnt Vlaams Belang niet lekker te zitten. De gemeente zou de bedoeling hebben (of is het ondertussen gebeurd?) die Groenhagemolen, een stenen graanwindmolen, in de volksmond bekend als de Rommel-molen, aan te kopen. Schepen van Erfgoed Carine De Jonghe (Open VLD) verklaart daarover: We willen deze unieke molen niet laten verloren gaan, want ze heeft een belangrijke erfgoedwaarde en is het enige exemplaar in onze gemeente.
De oorspronkelijke vraagprijs zou 350.000 euro geweest zijn. Het VB beweert dat het een ruïne is die nog een paar honderdduizend euros aan herstellingswerken zal vergen. Volgens het progressief kartel verkeert de molen in goede staat en zijn slechts enkele kleine ingrepen noodzakelijk.
Nochtans verklaarde schepen Verdonck op 5 oktober 2010 aan Het Nieuwsblad: 'Maar de windmolenromp zelf is in heel slechte staat en dreigt voorgoed verloren te gaan als er niet snel ingegrepen wordt. De huidige eigenaar houdt zich immers niet aan zijn plicht om instandhoudingswerken uit te voeren.
Burgemeester Michel Landuyt (Open VLD) bevestigt dat er inmiddels krediet voorzien is voor de aankoop van de molen. Dat was eerst niet het geval maar nu werd daarvoor geld vrijgemaakt, zoals politici dat zo zuinig en geheimzinnig zeggen. 'Na onderhandelingen tussen administratie en eigenaars is de aankoopprijs vastgelegd op een lager bedrag dan de eerste schatting. De onderhandelingen hebben geleid tot een aanvaardbare prijs en dus is de weg geopend voor de aankoop van de molen.'
Zodra ik op de hoogte ben van de aankoopprijs en van de kostprijs van de restauratiewerken, zal ik jullie die zeker niet onthouden.
Als Michel zegt dat het aanvaardbaar is, wat moeten/durven de andere dan nog zeggen?
En natuurlijk
. 'Gezien de erfgoedwaarde van de molen kunnen we voor de latere restauratie op een aanzienlijke toelage van de Vlaamse overheid rekenen. Dus
geen probleem, want de Middelkerkenaars zullen het wel betalen, maar dan onder een andere naam
En nog een vraagje: waar blijft dat geld voor die subsidies toch vandaan komen? Weten de provinciale en Vlaamse overheden dan echt met hun geld geen blijf?
Maar er wringt nog iets anders. De molen behoort toe aan Willy, Maria, Marleen, Daniël en Geert Rommel die de korenmolen erfden na de dood van Omer Rommel in 2007, nadat de molenromp (dus zonder wieken) samen met het bakhuis en de maalderij in 2005 tot beschermd erfgoed verklaard werd.
Vanaf dat ogenblik waren de eigenaars dus verplicht de molen in stand te houden. Ze deden dat zo goed mogelijk, beweren ze, maar ze vonden dat de kosten voor de herstellingswerken te hoog zouden oplopen. Verkopen dus maar! Dat is echter niet eenvoudig bij beschermd erfgoed. Daarvoor heb je een rijke gemeente nodig.
Als de eerste schepen Janna Rommel-Opstaele is en haar man heet Willy, dan kan dat natuurlijk tot allerhande ongezonde gissingen leiden.
Bronnen:
http://www.molenforum.eu/index.php?taal=&pagina=archief/artikel&id=356
Artikel door in Het Nieuwsblad van 28 juli 2011
Betutteling of Cultuur: staat uw huis ook op de lijst?
In één van de stukjes over Spots had ik het ook reeds over de nieuwe erfgoedlijst, die ik spijtig genoeg niet kreeg van de gemeentelijke dienst Erfgoed omdat het nog een vertrouwelijk document is en alleen de leden van de erfgoedcommissie er toegang toe hebben.
Het Vlaams Belang schijnt volgens het artikel ook van mening te zijn dat erfgoed, interessante gebouwen uit het verleden, moet beschermd worden en dat het ook verantwoord is daarvoor van de gemeenschap een financiële inspanning te vergen.
Zij stellen zich echter drie vragen.
Ten eerste: waarom weten de bezitters van een eigendom dat op de lijst voorkomt nog van niets?
Waarom kreeg de VLD wel al de mogelijkheid om bezwaren in te dienen?
Aangezien SP-a beweert er nog objecten te willen aan toevoegen, moeten zij ook reeds inzage gekregen hebben.
Hoe komt het dat die lijst ook bij de CD&V reeds besproken werd?
Ten tweede: is het normaal dat die eigenaars geen inspraak krijgen maar enkel het recht om bezwaar in te dienen; is dat wel democratisch?
Ten derde: voor elk bewaard object moet 12.000 euro betaald worden aan de eigenaar. Voor 200 gebouwen zou daarvoor dus 2 miljoen vierhonderd duizend euro moeten voorzien zijn. Het VB vraagt zich af of daarvoor een budget voorzien is.
Volgens mij hadden die vragen al lang in de gemeenteraad kunnen en moeten gesteld worden.
|
