De bouwpromotoren hebben nog eens toegeslagen in Westende. Fietsers en wandelaars hadden natuurlijk al gezien hoe het gebouw op de hoek van de Vakantiestraat en de Bassevillestraat, op het terrein van de minigolf, in de voorbije dagen afgebroken werd. Een goeie zaak, zou ik zeggen, want het stond er al sedert maart 2007 onafgewerkt en verwaarloosd bij, zoals te zien is op beide onderstaande foto’s.
Een schande voor Westende! En wat een verspilling!!!

                

Het is nu al meer dan 10 jaar geleden dat het rampzalig nieuws over de vestiging van een asielcentrum ons bereikte en weer wordt Westende in het hart geraakt, zij het dan minder zwaar.
De grootste politievakbond van ons land, de NSVP (Nationaal Syndicaat van het Politie- en Veiligheidspersoneel) heeft dan toch ‘Duinenzicht’ verkocht.
Koper is de NV «TWIN INVEST», Albert I laan 96 Oostduinkerke, soms ook vermeld als ‘Twin Properties’. De groep maakt deel uit van de NV Gromabel, een gerenommeerde vastgoedholding, actief in projectontwikkeling met jarenlange ervaring in nieuwbouwprojecten, tweede verblijven en vakantieparken.

Toen was het nog ‘Ons Rustoord’
‘Duinenzicht’ staat, vooral bij de oudere Westendenaars, bekend als ‘Ons Rustoord’.
Het heeft een rijke geschiedenis want op 8 november 1932 werd het opgericht om te voldoen aan de idee dat iedereen op een betaalbare manier vakantie moest kunnen nemen, met andere woorden zowel volwassenen als kinderen moesten de kans krijgen om van een luchtkuur te genieten. Het was een project van de Christelijke Mutualiteit met zetel in Kortrijk en telde onder de stichters onder meer Alfred de Taeye (minister van Volksgezondheid en van het Gezin 1950-1954, bekend van de wet ‘De Taeye, die in 1948 voorzag in de bouw van 50.000 goedkope woningen met subsidies en goedkope leningen).
De bouwgrond werd aangekocht in januari 1933 en de Torhoutse architect Willem Nolf kreeg de opdracht het gebouw te ontwerpen.
In juli 1936 werd het principe van de jaarlijkse betaalde vakantie voor iedereen wettelijk vastgelegd: de kleine man kreeg voortaan een week verlof.
Een gezondheidskuur voor zwakke kinderen in ‘Ons Rustoord’ duurde minstens drie maanden. Onder het paas- en groot verlof werden ook vakantiekinderen opgenomen voor een periode van 8 tot 14 dagen om aldus aan iedereen de gelegenheid te geven om aan zee een kort verlof door te brengen.
Wie herinnert zich niet de groepen met sjaaltjes en vlaggen die zingend op stap gingen naar zee, in drie of vier gelederen? Vooral het ‘Rustoordlied’ op het wijsje 'Heigh ho, heigh ho' uit de film 'Sneeuwwitje') weerklonk met overtuiging. Ziehier de tekst:

“We gaan, we gaan, we stappen lustig aan
Vooruit nu maar, ontvouw de vaan,
de Rustoordjeugd treedt aan
Met vlaggen in de wind en zonlicht op ’t gelaat,
Een nieuwe jeugd gezwind langs nieuwe wegen gaat.
Falderie faldera (2x)
Falderiariariara faldera
Falderie faldera (2x)
Falderie faldera langs nieuwe wegen gaat
En waar we gaan of zijn, steeds klinkt ons jeugdig lied
Een straaltje zonneschijn verlaat Ons Rustoord niet.”

De kinderen werden ingedeeld in groepen volgens leeftijd. Jongens zaten bijvoorbeeld bij de stormvogels, de zeewachters of de witte kaproenen en meisjes bij de zeemeeuwen, de duinbloemen, de zeesterren of de edelweisjes. Elke groep had een eigen vlag en logo. De foto hierboven is er één uit 1952.
Op internet, op de site http://www.vakantiekolonies.be/index.php?option=com_content&task=view&id=82&Itemid=35#getuigenis
kan men heel wat getuigenissen lezen van ex- kinderen- vakantiegangers. Ze zijn bijna uitsluitend negatief: militair regime, onmenselijke behandeling en slecht eten maar toch verplicht en levertraan drinken om sterker te worden. Sommige kinderen zouden slagen gekregen hebben, of moesten vernederende straffen ondergaan,. Er werd censuur uitgeoefend op de briefwisseling van diegene die aan hun ouders vroegen om weer naar huis te mogen komen.
Natuurlijk was het toen strenger, natuurlijk hadden die kinderen heimwee als ze voor de eerste keer van huis weggingen en soms voor drie maanden, met slechts sporadische bezoekjes van hun ouders. Natuurlijk valt een regime met verplichte bidstonden ’s morgens en ’s avonds (aan bed op de knieën), met vlaggengroet ’s morgens, met verplichte middagdutjes, veelvuldig bezoek aan de kapel voor gezamenlijk gebed of eucharistieviering, niet bij iedereen in de smaak. Jongens en meisjes werden gescheiden, dus ook broertjes en zusjes.
Ik vraag me af of die commentaren van nu al wat oudere mensen, die de opvoeding van vandaag vergelijken met deze van toen, soms niet wat al te streng zijn.
Hieronder vinden jullie foto’s van de kapel, een klaslokaal, de eetzaal en een slaapzaal.

Tijdens de oorlog
Tijdens de bezetting lagen er bestendig Duitse troepen ingekwartierd.
Het gebouw was omgeven door prikkeldraad en door loopgrachten met schootsstellingen voor automatische wapens. Ernaast stond een barak voor het stallen van een twintigtal paarden.
De uitdrukking ‘de Duitsers waren sm…… maar ze hadden goede soep” stamt misschien wel uit die tijd.
De Westendenaars, die in loondienst waren bij een aannemer die aan de ‘Atlantikwal’ werkte, mochten immers elke dag een ‘casserole’ soep afhalen in ‘Ons Rustoord’.
Na de bevrijding bezetten Engelse soldaten het gebouw.

De naoorlogse periode
Na de tweede wereldoorlog kreeg ‘Ons Rustoord’ een directrice met een kajottersverleden (Katholieke Arbeidersjeugd) en een verpleegstersdiploma: juffrouw Adeline Van Kerckhove.
Het uniform werd afgeschaft. Enkel de monitrices droegen nog een witte schort, om op het strand herkenbaar te zijn voor de kinderen.
Door de oorlog en de aard van de bezetting, was een grondig herstel van het gebouw absoluut nodig.
Op 7 maart 1947 konden we in ‘De Zeewacht’ lezen dat de grootste herstelwerken die aan de kinderkolonie sedert de bevrijding gedaan werden, hun einde naderden.
Er werden ook geen volwassenen meer toegelaten, enkel nog kinderen van 2 tot 14 jaar, die er kwamen voor een preventieve luchtkuur of omdat hun gezinssituatie een opvang noodzakelijk maakte.
De kinderen werden ingedeeld in groepen volgens leeftijd. Tijdens het schooljaar kregen ze er ook onderwijs. In de zomer kon het aantal kinderen oplopen tot vijfhonderd. De speelzaal en de klaslokalen werden dan ingericht als slaapzalen.
Op zaterdag 1 juni 1957, in aanwezigheid van monseigneur De Smedt, bisschop van Brugge en van de provinciegouverneur ridder P. Van Outryve d’Ydewalle, werd het 25 jarig bestaan gevierd.

De inlijving bij ‘Zon en Zee’
Op het einde van de jaren 1970 kwamen steeds minder kinderen naar het home en in 1980 werd ‘Ons Rustoord’ opgenomen in het gezinsvakantiecomplex van het Algemeen Christelijk Werknemersverbond (ACW): ‘Zon en Zee’. Het domein telde nu 5 hectaren en nam dus letterlijk en figuurlijk een belangrijke plaats in, in Westende.

En toen werd het ‘Duinenzicht’!
Einde 2000 viel ‘Zon en Zee’ weer uiteen. Er werd een omheining geplaatst op de grens met ‘Ons Rustoord’ en de nieuwe eigenaars werden de grootste politievakbond van het land, de NSVP (Nationaal Syndicaat van het Politie- en Veiligheidspersoneel) en de militaire vakbond ACMP, Algemene Centrale van het Militair Personeel.
Op de openingsplechtigheid in 2001 noemde burgemeester Landuyt het centrum ‘de Renaissance van Westende-dorp’. Hij dacht, verkeerdelijk natuurlijk, dat de ‘Zon en Zee’ – pil (de vestiging van een asielcentrum met zijn steun) daarmee verguld zou worden.
De bouwheer NV Formatio vatte de zaken groots aan en had het volste vertrouwen in een nieuwe en bloeiende toekomst. Daarom werd op geen euro gekeken. Niet minder dan 4.549.269,51 € hadden ze daarvoor over.
Alle bestaande gebouwen werden vernieuwd, met nieuwe ramen en de graspleinen werden heraangelegd. Er kwam een restaurant voor 180 personen.

Waarom werd ‘Duinzicht’ dan toch geen succes?
Kort na het opstarten werd in ‘Zon en Zee’ een asielcentrum gevestigd. Men had zich wel een betere buur kunnen dromen. Daardoor werden namelijk heel wat potentiële klanten afgeschrikt.
We zagen de ene beheerder na de andere defileren in ‘Duinenzicht’.
Paul Van Keer werd de eerste en dat werd al direct een valse start. Het vlees is immers zwak en dat zette hem ertoe aan gelden te gebruiken voor doeleinden waarvoor ze niet bestemd waren.
Arrogant was hij anders wel. Toen de beslissing genomen werd om een asielcentrum in ‘Zon en Zee’ te vestigen, keerde hij zich tegen het actiecomité en tegen de Westendenaars, die hij van schijnheiligheid beschuldigde. Dat moest hij juist zeggen!!
Toen hij in april 2001 geconfronteerd werd met de erfdienstbaarheid die op de vakantiestraat rustte, beweerde hij daarvan niet op de hoogte te zijn gesteld en zich daar niet te zullen aan houden.
Deze houding was dus niet van aard om de Westendenaars positief te stemmen ten opzichte van ‘Duinenzicht’. Niet dat hij daarvan moest leven, maar een beter contact had de lokale bevolking er misschien toe gebracht een steentje bij te dragen tot de promotie van het centrum.
Het heeft er nooit ook maar één ogenblik naar uitgezien dat ‘Duinenzicht’ de redding zou brengen voor Westende-dorp. De leden van de politievakbond NSPV kregen wel een korting maar eigenlijk was het centrum toegankelijk voor iedereen.
Niettegenstaande een bijkomende injectie van bijna 2 miljoen euro en volgens het bestuur ‘niettegenstaande alle inspanningen en initiatieven.” bleef het verlieslatend.
Het niet-renderen werd door de gedelegeerde bestuurder verklaard door het feit dat het “enerzijds te klein was om zijn volle capaciteit te benutten en anderzijds te groot om het als familiebedrijf te kunnen runnen”. Je moet het maar kunnen uitleggen!
Als je je dan nog laat oplichten voor tienduizenden euro’s door een malafide reclamebedrijf dat het centrum moest promoten maar integendeel met de noorderzon en met het geld verdween… !!
Het moest dus niemand verwonderen dat reeds na 3 jaar gesproken werd over de verkoop van ‘Duinenzicht’.

Provinciaal jeugdvormingscentrum of vakantiecentrum voor Luxemburgs ‘Rode Kruis’?
Op 28 november 2003 verklaarde het provinciebestuur van West-Vlaanderen het centrum te willen aankopen om er een jeugdvormingscentrum van te maken. Volgens gedeputeerde Dirk De fauw waren ze reeds 20 jaar op zoek naar een geschikte ruimte voor vorming, zowel van scholen als jeugdbewegingen. Jongeren zouden er cursussen rond jeugdwerk kunnen krijgen of er stages voor leiders van jeugdbewegingen kunnen volgen.
Ze vonden het volledig centrum eigenlijk te groot voor het beoogd vormingscentrum., maar een deel ervan stond niet te koop en dus werd noodgedwongen maar een bod gedaan op het volledig gebouw. Er werd toen geprobeerd om een aarzelende Vlaamse jeugdherbergcentrale warm te maken om het centrum te ‘helpen vullen’.
Maar, er waren andere kapers op de kust…
Op 25 april 2007 schreef de gedelegeerde bestuurder Philip Van Hamme een brief aan het Middelkerks college van burgemeester en schepenen.
Hij legde daarin uit dat het ‘Rode kruis Luxemburg’ geïnteresseerd was om partner te worden of om het centrum over te nemen. Zij wilden echter nieuwe logementen bouwen op basis van het toenmalig bijzonder plan van aanleg, namelijk 40% bebouwing van de grond maar dan met 3 bouwlagen (er waren er maar 2 toegestaan) in de vorm van appartementen. Om het plan te financieren wilden ze de helft daarvan verkopen aan hun leden en zelf het centrum uitbaten ten voordele van hun leden en families.
Hij vroeg het domein van Formatio mee op te nemen in het BPA ‘Zon en Zee’ dat op dat ogenblik gewijzigd werd in de richting van ‘meer bouwlagen’.

Verkeerde keuze van het schepencollege
Op 17 oktober 2006 besliste het college inderdaad het studiebureau Sum in Brugge te belasten met de opmaak van het BPA nummer 29 ‘Zon en Zee’, gescheiden van het BPA ‘Westende-dorp’.
Om te voldoen aan de vraag van ‘Duinenzicht’, werden in de zitting van 30 juli 2007 de percelen, gelegen tussen de Bassevillestraat, de Essex Scottishlaan, de Hovenierstraat en de Matthieulaan, opgenomen in het plangebied van het BPA ‘Zon en Zee’.
Het schepencollege nam daarna echter een bocht van 180° (niet de eerste in zijn geschiedenis!) en vond, na een bespreking met gedeputeerde De fauw op 04 december 2007, dat een jeugdopleidingscentrum eigenlijk niet zo’n slecht gedacht was en dat bovendien het BPA ‘Zon en Zee’ daarvoor niet moest gewijzigd worden.
In de zitting van 18 december 2007 werd dan ook beslist de percelen van ‘Duinenzicht’ toch niet op te nemen in het BPA ‘Zon en Zee’. Verkeerde inschatting? Waarom werd daar niet mee gewacht tot het duidelijk was wat de provincie juist van plan was? De beslissing van het college heeft er inderdaad toe bijgedragen dat de leegte in Westende-dorp weer zo veel jaar langer heeft geduurd.

En wat met de vakantiewoningen van ‘Kompas’?
Vlak naast ‘Duinenzicht’ staan ook de vakantiewoningen die beheerd worden door de camping ‘Kompas’. Deze laatste huurt die woningen en heeft daarvoor een pachtcontract afgesloten dat loopt tot 2017.
Jullie zien hieronder over welk deel het gaat.

Het provinciebestuur dringt toch aan!
Het provinciebestuur had ook nog de hoop niet opgegeven ooit zijn droom, een jeugdvormingscentrum, te kunnen verwezenlijken . Twin Properties bracht echter een hoger bod uit en weer viste de provincie achter het net. Er is echter een reuzengroot probleem. ‘Duinenzicht’ ligt namelijk, zoals ‘Zon en Zee’ trouwens ook, in een zone bestemd voor verblijfsrecreatie. Dat betekent, onder andere, dat men er niet permanent mag wonen.
In het artikel in ‘Het Nieuwsblad’ beweert gedeputeerde De fauw wel dat er ‘stappen zouden ondernomen worden om het plan te wijzigen’, maar schepen Janna Rommel-Opstaele betwist dat: 'De eigenaar heeft wel degelijk een vergunning gevraagd én gekregen om de ruwbouw van het restaurant te slopen, maar hij heeft nog geen bouwaanvraag voor een nieuw project ingediend. Er bestaat vanuit de gemeente evenmin de intentie om het bestaande BPA aan te passen en de bestemming van de gronden te veranderen.'
Ik ben zo vrij de laatste zin van de schepen sterk in twijfel te trekken.
‘Twin Properties’ heeft dus een domein gekocht dat gelegen is in het BPA ‘Westende-dorp’, dat andere (minder gunstige) voorschriften bevat dan het BPA ‘Zon en Zee’. Het BPA Westende-dorp voorziet namelijk in een bebouwing op 40% maar tegelijkertijd ook in slechts twee bouwlagen. Dat betekent een gelijkvloers en een eerste verdiep (en eventueel een dakappartement of één met teruggetrokken gevel)!!!!
Zo ‘dom’ zijn ze nu toch niet! Ze denken waarschijnlijk (of ze zijn zeker?) dat de gemeente toch wel zal bijdraaien. Misschien bestaat er nu reeds een ‘geheime’ toezegging? Een bouwpromotor koopt toch zo maar geen domein, met een dergelijke onomkeerbare beperking!!

Besluit
Dat wordt in elk geval een dossier dat nauwlettend moet in de gaten gehouden worden.
Zijn we nu weer vertrokken voor een aantal jaren leegstand in Westende-dorp tot het BPA uiteindelijk toch gewijzigd wordt in het voordeel van ‘Twins Properties’?

Bronnen
http://www.vakantiekolonies.be/index.php?option=com_content&task=view&id=82&Itemid=35#getuigenis
Artikel Dany Van Loo in het Nieuwsblad van 24 mei 2011

12-06-2011, 00:00 Geschreven door stammer
Reageren (1)