Hebben jullie nog weet van andere? Ik zou die ook willen kennen.

Moord en zelfmoord in Westende in 1926

In de Lombardsijdelaan 59 woonde het huisgezin Febronius Casselman en Victorine Louisa Marchandt. Het echtpaar was pas drie jaar gehuwd maar het geluk in het huisgezin was ver te zoeken.
Hij was een weduwnaar met drie kinderen, wiens eerste vrouw tijdens de bezetting in Oostende door een bom gedood werd. Hij was een buitengewoon sterke man, zeer brutaal en gevreesd in heel de omgeving.
Hij was afkomstig van Bredene waar hij op 30 december 1882 geboren werd.
De vrouw, geboren in Westende op 24 juli 1880, was een weduwe met vier kinderen: Achiel 17 j, Maria 15j 11m, Magdalena 15j 2m en Julia 13j. Haar eerste man Emilius Coppens (geboren in Westende op 30.9.1878) waarmee ze in 1908 in Westende huwde, stierf' kort na de wapenstilstand in Hannover (Duitsland) als krijgsgevangene.
Drie weken vóór de feiten, had haar tweede man het ouderlijk huis verlaten. Hij nam al het beschikbaar geld mee en liet zijn vrouw met 4 kinderen achter.
Op zaterdag 9 oktober 1926 ontving mevrouw Casselman een schrijven van haar man, met de melding dat hij ’s anderendaags zou afkomen om zijn kiesplicht te vervullen bij de gemeenteraadsverkiezingen.
Deze tijding veroorzaakte veel ontroering en schrik in het huishouden. Victorine liet zelfs aan haar familie weten dat zij een ongeluk vreesde.
De dag van zondag 10 oktober verliep tamelijk normaal en op maandag 11 oktober scheen de man zelfs goed gezind, Hij stelde voor het gemeenzaam leven te hervatten en de zaak, een vishandel, samen voort te zetten.
Hij spande paard en kar in en zegde voor zaken naar Nieuwpoort te vertrekken,
Een uur nadien echter keerde hij reeds terug en vond de vrouw alleen in de keuken. Deze wilde naar achter gaan doch kreeg onverwacht een slag op het hoofd, met een zware hamer, die de kerel uit zijn binnenzak haalde.
De vrouw stortte ten gronde en verloor veel bloed uit een gapende wonde.
De wreedaard bracht daarna nog verschillende wonden toe met een scheermes.
De zoon van de vrouw, Achiel, kwam op het hulpgeroep van zijn moeder toegesneld en vond haar bewusteloos te midden van een plas bloed.
De moordenaar beval hem terstond te vertrekken als hij niet hetzelfde lot wilde ondergaan. De jongeling liep naar buiten om buren en politie te verwittigen.
Deze kwamen ter plaatse doch vonden het huis gesloten. De deuren en vensters werden ingebeukt en toen de moordenaar geen uitweg meer zag, pleegde hij zelfmoord door met een scheermes zijn keel en zijn polsader door te snijden.
Casselman werd op woensdagavond 13 oktober ter aarde besteld.
De vrouw werd op donderdagvoormiddag 14 oktober om 9 uur begraven.

Bron: De Zeewacht 15.10.1926

Twee Tsjechen vermoord in villa ‘Sybaris’ in 1944

De hiernavolgende informatie is afkomstig van Jaak Maes, die een groot gedeelte van zijn jeugd doorbracht in Westende en die het zeer interessant boek ‘De Afrekening’ schreef, waarover ik het in de toekomst nog vaker zal hebben.

In de zomer van 1942 werd de dijk van Westende-bad omgevormd tot een onderdeel van de ‘Atlantikwal’.
De Atlantische Muur was een ononderbroken opeenvolging van steunpunten, batterijen en radarstations.
Voor wat Westende betreft, was dat het steunpunt Seydlitz, een kustbatterij van de landmacht, door de auteur ‘batterij Lakodam’ genoemd, die moest meehelpen het kustfront te verdedigen tegen een mogelijke geallieerde landing.
Midden augustus 1944 werd een afdeling van die batterij naar het invasiefront in Frankrijk gestuurd om de benedenloop van de Seine te helpen verdedigen tegen de in Normandië doorgebroken geallieerde legers. Dat vonden sommige Duitse militairen niet zo fijn en ze deserteerden dan ook prompt.
Onder de deserteurs bevonden zich ook vier Tsjechen waarbij de soldaten- haarkapper (‘Friseur’) van Westende - bad.
Ze vluchtten (waarschijnlijk) eerst naar de catacomben van de Lac-aux-Dames en daarna verhuisden twee van hen naar de villa ‘Sybaris’ via de ‘onderaardse gang’, een gemetselde overwelfde loopgraaf, die langs de achterkant van de dijkvilla’s alle mitrailleursnesten tussen het Westend’Palace aan de tennis en de Lac-aux-Dames met elkaar verbond.
Verschillende dagen later, op 20 augustus 1944, werden in de Sybaris de lijken van twee Tsjechen ontdekt. Ze waren schijnbaar eerst verdoofd en daarna met een scheermes de keel overgesneden.
Duitse soldaten verklaarden in een lokaal café dat de 'Friseur' die twee 'zwakke schakels' in hun slaap (of na verdoving) vermoord had, waarschijnlijk om zijn eigen vlucht te beveiligen.
Wegens de nakende bevrijding werd weinig tijd besteed aan het moordonderzoek.
Merkwaardig is wel dat de ‘Friseur’ dienst zou genomen hebben bij de Canadezen en bij de eerste verjaardagviering van de bevrijding in Westende in uniform kwam pronken.

René Clemens neergestoken door zijn stiefvader in 1949

Het gezin Edmond Lannoye - Rosa Clemens
Het gezin woonde in de Duinenweg (nu Duinenlaan) te Westende.
Naast Edmond en Rosa, beide 37 jaar, bestond de familie uit de 19 – jarige René Clemens en nog drie andere kinderen respectievelijk 14, 12 en 2 jaar oud.
Edmond en Rosa waren pas één jaar gehuwd.
Sinds de geboorte van het jongste kind, was Rosa verlamd en zat ze in een rolstoel.
Lannoye was aannemer in plafonneerwerken, René was timmerman.

De feiten
Op zaterdagavond 8 januari 1949 zat het gezin rustig samen rond de kachel.
Moeder Rosa Clemens bleef ’s avonds meestal op haar slaapkamer, maar die avond werd ze door haar man bij uitzondering in een zetel bij de familie neergezet. René was in lectuur verdiept. Ook Lannoye bladerde in een boek. Omstreeks 20 uur kregen ze het bezoek van een vriend van René, August Dewulf.
Rond 21 uur vroeg René aan zijn pleegvader of hij niet enkele boeken, bestemd voor Dewulf, die in de achterkeuken lagen, wilde halen.
Lannoye stond met een geheimzinnig lachje op en verliet de huiskamer. Slechts enkele ogenblikken later kwam hij terug, maar in plaats van boeken had hij een Duitse bajonet in zijn hand en plofte deze in de borst van de nietsvermoedende René. Dewulf probeerde hem te bedaren en tegen te houden,, maar tevergeefs. Het onder de tafel gekropen zwaar gekwetst slachtoffer kreeg nog 15 bajonetsteken toegediend, waaronder 9 dodelijke. Toen Lannoye zag dat zijn stiefzoon dood was, vluchtte hij naar buiten en op korte afstand van zijn huis bracht hij zichzelf twee steken toe in de buik, waarna hij het wapen weggooide. Hij liep daarna langs het strand tot bij zijn broer in de ‘Crocodille’. Deze bracht hem tot bij een dokter, die de lichte vleeswonden verzorgde. Kort daarna werden ze op straat door de rijkswacht opgemerkt en aangehouden.

Lannoye veinst waanzin
Tijdens de daaropvolgende nacht, werd de dader langdurig verhoord. Gevraagd naar zijn zoon, antwoordde hij “Hij ligt in de kliniek in Oostende maar hij zal wel naar huis komen”. Hij scheen zich niets van de moord te herinneren. Hij zou zelfs een drietal keren het bewustzijn verloren hebben. Omdat de dokter die hem behandelde geen tekenen van zinsverbijstering opgemerkt had, vermoedde men dat Lannoye krankzinnigheid veinsde.

Het motief
Alhoewel de dader daarover in eerste instantie niets losliet, zou er in de voormiddag een twist plaatsgegrepen hebben tussen vader en stiefzoon. Lannoye wenste dat René als timmerman in zijn plafonneerzaak zou werken, maar deze weigerde dat en niet voor de eerste keer trouwens.
Het zou niet goed meer gevlot hebben tussen beide. René moest eerstdaags zijn legerdienst vervullen en had ook zijn verlangen uitgedrukt om alleen te gaan wonen, om te ontsnappen aan de opvliegendheid van zijn stiefvader. Hij zou zelfs van plan geweest zijn al diezelfde avond te verhuizen. Om hem daarbij te helpen zou August Dewulf die avond naar het huis van zijn vriend gekomen zijn.
René wilde ook nog zijn moeder in een gesticht in Kortrijk onderbrengen, vooraleer naar het leger te vertrekken.

Claudine Vander Vloet dood op het strand in 1957

Toelichting bij de moord
Twee wandelaars, Albert Terwe uit Lombardsijde en Van Rompaey uit Geel, vonden op dinsdag 30 juli 1957, om 5uur30 ’s morgens, het lijk van een vrouw op het strand van Lombardsijde.
Bij de ontdekking liep nog bloed uit haar oren, neus en ogen. Een sjaal was rond haar mond gebonden. Het slachtoffer had geen papieren bij, alleen een trouwring met inschrift "André - Claudine 1955". Ze was gekleed in een nylon avondtoilet. Ze droeg noch kousen, noch schoenen, noch mantel. Ze werd waarschijnlijk op het hoofd geslagen.
Het bleek te gaan om Claudine Vander Vloet, geboren in Oostende op 16 juni 1934, enige dochter van Eduard Vander Vloet en van Marcella Cornette.
Ze was gehuwd te Westende op 5 oktober 1955 met André Sabbe, groothandelaar in vis, maar verliet haar echtgenoot reeds in februari 1957.

Sabbe werd vanaf het begin als hoofdverdachte beschouwd.
Dat zal wel niemand verwonderen als je zijn hiernavolgende levensgeschiedenis, in grote trekken, leest.
Hij werd dan ook aangehouden, weer vrijgelaten en weer aangehouden maar hij kon een sluitend alibi voorleggen.
André Sabbe stond bekend als liefhebber van mooie vrouwen en sportwagens en als regelmatig bezoeker van de Oostende nachtbars met rode neonlichtjes.
Hij was een echte avonturier en fantast. Hij deed nog maar eens van zich spreken in de jaren 60 toen hij duizenden beschermde exotische vogels invoerde en nooit betaalde aan de Engelse verkopers.
Begin van de jaren 70 zou hij gevechtstanks verkocht hebben aan Liberia. In 1978 slaagde hij erin een brevet van kapitein-ter-lange-omvaart, uitgegeven in Panama, te bemachtigen.
In hetzelfde jaar werd hij ook vernoemd in het proces tegen onderzoeksrechter Guy Jespers.
Hij smokkelde een tape uit de gevangenis waarin medegevangene De Craemer zich bereid verklaarde om de onderzoeksrechter vrij van schuld te verklaren, tegen een vergoeding van 20 miljoen francs. Het opzet mislukte echter.
Hij bracht inderdaad verschillende jaren in de gevangenis door wegens betrokkenheid in de smokkel van verdovende middelen aan boord van een plezierboot, alsook wegens verschillende diefstallen en uitgifte van checks zonder dekking.
In 1981 wilde hij 30.903 Somalische kinderen adopteren en reclameerde daarvoor 1,5 miljard francs aan sociale zekerheid aan de Belgische staat. Hij wou hier namelijk een ‘kinderdorp’ oprichten. Zijn vooruitzicht om zijn adoptiekinderen via Zeebrugge ons land binnen te brengen, mislukte echter.
Dat belette Sabbe niet stappen te ondernemen opdat Somalië hem zou voorstellen voor de ‘Nobelprijs voor de Vrede’.
In 1988 kocht hij een treiler, de ‘Zuiderzee’ van de reder Marcel Neudt uit Westende, zonder die te betalen en nam de vlucht met zijn tot ‘Breskens 6’ omgedoopte boot, die onder Nederlandse vlag vaarde, het ruim gevuld met smokkelwaar en drogeermiddelen, zo werd algemeen beweerd.
Op 9 november 1990 schreef Eddy Surmont in ‘Le Soir’ over de geheimzinnige dood van Sabbe. Hij zou namelijk in de voorbije maand februari vermoord geweest zijn bij een muiterij aan boord van zijn treiler, de ‘Breskens 6’, ergens tussen Sierra Leone en Gran Canaria, wegens achterstallige betaling. Dat verklaarden vier bemanningsleden tenminste aan de onderzoeksrechter in Middelburg (NL).
In oktober 1990 vertrouwde één van hen echter toe aan een gevangene met penitentiair verlof hoe zijn baas aan zijn einde gekomen was. Na een twist aan boord van de boot zou hij Sabbe, uit zelfverdediging, een vuistslag toegediend hebben om hem daarna over boord te kippen in de Atlantische oceaan.
Marcel Neudt twijfelde aan dat verhaal en zag er enkel een zoveelste truc in van Sabbe die volgens hem nog steeds in leven was. Sabbe’s lichaam werd trouwens nooit teruggevonden.
In juli 1994 werd de bewuste matroos dan toch veroordeeld tot 4 jaar gevangenis door het Hof van Beroep van Den Haag, bevoegd omwille van het feit dat de feiten zich hadden voorgedaan op een boot die onder Nederlandse vlag voer. Er werd toen door sommige gesuggereerd dat Sabbe nog steeds in leven was en dat zijn ‘moordenaar’ gewoon een medeplichtige was die wel enkele jaren wilde ‘zitten’ tegen de betaling van een grote som geld.

Het onderzoek naar de moord op Claudine heeft bij veel mensen vragen opgeroepen. Er kwam maar geen schot in de zaak.
Talloze personen werden ondervraagd en onderzoeken werden aan de lopende band uitgevoerd. Vele (gefantaseerde) getuigenissen die mekaar tegenspraken en tot niets leidden werden genoteerd.
Telkens doken weer rode sportauto’s op en talrijk waren de gemelde bezoeken van Claudine (of iemand die er op geleek) aan alle mogelijke plaatsen in Lombardsijde. Vooral in het militair kamp wemelde het van rijkswachters die de officieren en manschappen ondervroegen. Van de schildwachten werd verwacht dat ze misschien iets verdacht zouden opgemerkt hebben.
De misdaad werd echter nooit opgehelderd.

Claudine werd begraven op het kerkhof van Lombardsijde. Hieronder zien jullie haar graf.

Bronnen
Roger Timmermans, Oostende
Artikels van Eddy Surmont en van Marc Metdepenningen in ‘Le Soir’
Verschillende artikels in ‘De Zeewacht’ in 1957

Danny Tack vermoord in de duinen in 1983

Misdadige Waalse jongeren op pad
Tijdens het Pinksterenweekend van zaterdag 21, zondag 22 en 23 mei 1983 werden langs de kust, van Knokke tot Westende, acht aanrandingen gepleegd. Zeven jongelui tussen 15 en 19 jaar, richten er een ware ravage aan.
Met twee gestolen wagens raasden zij langs de kustwegen en vielen er voetgangers en fietsers lastig, sloegen ze en beroofden ze. De daders konden al bij al geen rijke buit verzamelen.
Maar, één van hun misdadige acties kende helaas een dodelijke afloop.

De feiten
Vrijdagavond 21 mei 1983 omstreeks middernacht, verliet Danny Tack, 27 jaar, sinds 1980 secretaris van het OCMW van Groot-Middelkerke en zoon van Henri, jarenlang gemeentesecretaris in Westende, de herberg ‘Central’ in de Meeuwenlaan in Westende-bad, uitgebaat door zijn nicht en haar echtgenoot.
Hij reed met de fiets naar huis in Westende-dorp.

Enkele tientallen meters voorbij de dancing ‘Lorenzo’, (ex ‘Relais-du-Lac’ en ex ‘Vacarsa’), op de hoek van de Koninklijke baan en de Henri Jasparlaan, werd hij de weg afgesneden door een personenwagen.
Er ontstond een vechtpartij. Alhoewel Danny een sterke man was, moest hij toch het onderspit delven.
Hij overleed in de duinen aan de hem toegebrachte verwondingen en werd er omstreeks 6 uur 40 door de fietsende Raymond Coulier aangetroffen.
Aangezien het slachtoffer slechts in het bezit was van enkele muntstukken, kan men inderdaad gewagen van een ‘moord om wat kleingeld’, zoals ‘De Zeewacht’ van 27 mei 1983 destijds kopte.

De daders
Op dinsdag 25 mei heeft de politie van Waterloo zeven jongeren uit Waterloo en Eigenbrakel aangehouden. Eerst zag het gerecht geen verband met de moord op Danny Tack tot op zondagmiddag 30 mei aan het station van Brugge een groene Mercedes aangetroffen werd die blijkbaar door de jongerenbende gebruikt werd om de overvallen en aanrandingen te plegen en waarin bloedsporen aangetroffen werden.

Bron
Artikel in ‘De Zeewacht’ van 27 mei 1983

Man vermoordt minnares van zijn vrouw in 1989

Op maandag 3 april 1989 vonden militairen van de luchtartillerieschool in Lombardsijde, tijdens een cross, in een gracht langs de Koninklijke baan, het lijk van de 26 – jarige Alain Dessaintes uit Soignies, die sinds enkele maanden in Westende woonde.
Twee kogels in het hart en één in het hoofd hadden een einde aan zijn leven gemaakt.
Op donderdagavond 6 april bekende bakker Jean Arrigoni, 30 jaar, wonende Distellaan 25 in Westende, de man vermoord te hebben met drie kogels uit een .22 Long Rifle. Toch bleven nog enkele duistere punten.
De speurders vroegen zich namelijk af welke rol Christine Gesnot, echtgenote van Arrigoni en maîtresse van het slachtoffer, in dit drama gespeeld had. Had zij misschien Dessaintes naar haar sportwinkel in Middelkerke gelokt? Het was inderdaad in de kelder van dat gebouw dat het slachtoffer geëxecuteerd werd.
Tijdens zijn verhoor verklaarde de dader dat hij gehandeld had zonder nadenken: ‘Vóór ik mij realiseerde wat er gebeurd was, lag Dessaintes reeds zieltogend op de grond.” Hij zei ook dat hij zonder hulp van iemand anders het slachtoffer in zijn auto geladen had en het daarna gedeponeerd had op de verlaten plaats waar de militairen het moesten vinden.
Wat was er voorafgegaan aan de moord? Op zondag 2 april werd Dessaintes 26 jaar. Hij vierde dit met zijn neef Lucien in een drankgelegenheid in de Meeuwenlaan. In dat etablissement had hij de gewoonte om de maandeinden als garçon af te ronden. De twee mannen vertrokken er rond 23 uur.
Op dinsdag vonden de speurders de wagen van het slachtoffer, een witte Peugeot 505 in de Bergenstraat in Middelkerke. Aangezien het slachtoffer, toen zijn lichaam gevonden werd, de sleutels van zijn wagen op zak had, veronderstelde men dat Dessaintes en zijn neef, na het verlaten van het café in Westende, naar Middelkerke gereden waren om er verder te vieren.

Bron
Artikel van Eddy Surmont op zaterdag 8 april 1989

Moordpoging op camping Cosmos in 2004

Een wandelaar vond op 1 augustus omstreeks 8 uur ’s morgens Benedicte Genevois (32) uit Elsene, zwaar bloedend op, het strand van Sint-Laureins in Westende. De vrouw was het slachtoffer van messteken en werd meteen naar het ziekenhuis in Oostende gebracht. Volgens het parket van Brugge verbleef de vrouw, samen met haar bijzit, op een flat die ze huurde in Westende. Daar kwam het tussen beiden tot een ruzie. De vrouw vertrok razend naar de caravan van een bevriend koppel op de camping Cosmos, langs de Kustbaan. Ook daar kwam het weer tot een ruzie, waarna de vrouw een mes trok en diverse steken toebracht aan de 32-jarige Benedicte Genevois. De Elsense strompelde langs de duinen en bezweek uiteindelijk op de rand van het strand van Sint-Laureins. De politie die een sporenonderzoek uitvoerde, vond bloedsporen van op de plaats waar de vrouw gevonden werd, tot aan de caravan op de camping. De enorme bloedvlekken op de kledij van het slachtoffer deden het ergste vrezen, maar al meteen werd de ambulanciers duidelijk dat de verwondingen in de borststreek niet echt diep waren. De vrouw mocht het ziekenhuis reeds na korte tijd verlaten.

Bronnen
Artikel in ‘Het Nieuwsblad’ van dinsdag 3 augustus 2004 door Yvan Naessens
Artikel in ‘La Dernière Heure’ door Gilbert Dupont

Lijk van onbekende man gevonden op het strand in 2005

Op dinsdag 7 december 2005 werd omstreeks kwart voor 9 ’s ochtends het lichaam gevonden van een onbekende man op te strand van Westende.
Het betrof een man van ongeveer 60 jaar oud en 1m59 groot. Hij droeg een blauwe werkmansbroek en jas. Hij was vermoedelijk slecht te been en had een litteken op de rechterelleboog.

Meer informatie heb ik daarover niet kunnen vinden.

Jonge vrouw steekt vriend neer in Lombardsijde in 2006

Een 20-jarige vrouw heeft in de morgen van 17 juli 2006 in Lombardsijde, haar 24-jarige vriend met een keukenmes neergestoken. De jongeman werd in kritieke toestand in allerijl naar het ziekenhuis gebracht. De moordpoging gebeurde in de ouderlijke woning.
Het incident gebeurde omstreeks 5 uur in de Baronstraat, na een hoogoplopende ruzie. De man wilde een einde maken aan de relatie.
De vrouw, een Française, nam een mes en stak haar slapende vriend twee keer in de borst. Daarbij werden zijn longen geperforeerd maar hij overleefde de steekpartij.

Bron: belga

47-jarige vrouw vermoord met keukenmes in Westende in 2011

In een appartement aan de Oorlogsinvalidenstraat in Westende heeft een 44 – jarige man, Danny T. in de nacht van woensdag 11 mei op donderdag 12 zijn 47 – jarige vriendin Suzanne Timmermans vermoord door haar acht messteken, waaronder drie dodelijke, met een keukenmes toe te dienen. Eén daarvan, in het hart, was fataal.
De dader verwittigde daarna zelf de politie.
Het paar was afkomstig uit Brussel en woonde sinds 2004 in Westende. De politie kwam in het verleden al meermaals tussenbeide voor echtelijke ruzies. Iedere keer was er overmatig alcoholgebruik in het spel. Maar deze keer liep het uit de hand.
De vrouw was op woensdagavond opnieuw dronken en miste daardoor een afspraak met de commissie die moest beslissen of ze in aanmerking kwamen voor een transitwoning. De ruzie escaleerde en de vrouw zou met allerlei huisraad gegooid hebben. Toen ze ook messen begon te gooien, werd het hem te veel. Hij probeerde haar te bedaren, maar toen dat niet lukte, greep hij ook een mes, ter verdediging, beweerde hij. De messteken zouden toegebracht zijn tijdens de schermutseling.
De dader zat al een poos zonder werk en was een hevig gebruiker van geneesmiddelen.

Bron
Artikel van Dany Van Loo in “Het Nieuwsblad” van 12 en 13 mei 2011
Artikel in ‘Het Laatste Nieuws’ van 18 mei 2011

Tiener naar jeugdinstelling na steekpartij in Westende in 2012

Een 15-jarige uit Westende (Middelkerke) is door de jeugdrechter in een gesloten instelling geplaatst na een steekpartij in Westende. De feiten vonden plaats op zaterdag 7 april 2012 ‘s middags.
De dader stak zijn 17-jarige slachtoffer in de rug na een discussie. Het slachtoffer kon naar huis lopen om de hulpdiensten te verwittigen. Hij was niet levensbedreigend gewond. Omdat de twee elkaar kennen, was het voor de politie niet moeilijk de dader te vinden. Die ontkende wel gestoken te hebben.
De jeugdrechter stuurde hem na verhoor naar de gesloten instelling van Everberg.

Bronnen:
Belga
Artikel in ‘De Standaard’ van 09/04/2012doorjns

Besluit
Vooral in de 21^ste eeuw schijnt de zware criminaliteit erg toegenomen te zijn in Westende-Lombardsijde.
Het keuken- en scheermes schijnen daarbij belangrijke wapens te zijn geweest.
Alle moorden zijn vanzelfsprekend even erg maar in een dorp zoals Westende, waar iedereen iedereen kent, wordt de bevolking natuurlijk het meest getroffen als het gaat over bekenden.
Dat was vooral het geval bij de moorden op René Clemens en Danny Tack.
Zelf groeide ik in Westende-dorp op naast de drie jongste kinderen Clemens en ik herinner mij dat iedereen erg aangedaan was door de moord. Dat was misschien zelfs nog erger toen Danny Tack vermoord werd. Hij was een rasechte bekende Westendenaar, alom gerespecteerd evenals zijn familie. Iedereen in het dorp was er echt door aangegrepen.

15-07-2013, 00:00 Geschreven door stammer
Reageren (0)