Leve de duinen
Met zijne kruinen
Groen van de biezen en wit van t zand.
Ja ! Ja ! Ja !
Hopsa, hopsa, hand in hand
Wij zijn de kindren van het duinenland
Ja, wat zijn wij kustbewoners toch verwend door de natuur! Hebben jullie dat liedje van Pastoor Merville nooit gezongen? Sommigen vinden duinen een onvruchtbaar dor landschap met fijn opstuivend zand dat overal binnendringt en waar enkel wilde konijnen hun thuis hebben. Hebben zij dan nooit de mooie mannelijke maar vooral de prachtige vrouwelijke duindoornstruiken opgemerkt? Deze laatste dragen immers in het najaar grote hoeveelheden oranje bessen die tegen de takken aangeplakt zitten en dus nogal moeilijk te plukken zijn. Aan het einde van het voorjaar krijgt de struik smalle, grijsgroene bladeren. Ik heb me al dikwijls afgevraagd hoe de duindoorn kan groeien in dat voedselarme duinzand. Maar juist die bodem bevat veel kalk en daar houdt de plant zo van. Op de wortels zitten knolletjes waarin bacteriën leven. Deze kunnen stikstof uit de lucht halen en die omzetten in een verbinding die bruikbaar is voor de duindoorn. Ziezo, zo simpel is dat!
Weinigen weten dat de duindoornbessen ook eetbaar zijn.
Ze smaken wel verschrikkelijk zuur en worden door de mens niet rauw gegeten. Maar gemengd met suiker verlenen ze aan veel voedingsstoffen een frisse smaak. Vooral de bessensiroop wordt erg op prijs gesteld. Deze smaakt heerlijk in limonade, yoghurt of vla. Veel vogels, vooral de lijsters, lusten de bessen wel rauw. Na een vorstperiode wordt het aanwezige zetmeel omgezet in suiker en kan er soms alcohol gevormd worden in de bessen, waarvan vogels dronken kunnen worden.
De duindoornbes bevat zeven maal zoveel vitamine C als een citroen en heeft een hoog gehalte aan foliumzuur, pro-vitamine A, vitamine E en B1, choline en flavonoïden.
Choline activeert een hersenzenuw, die via de nek en de borstkas naar het bovenste deel van de buik loopt en die verantwoordelijk is voor het grootste deel van het spijsverteringskanaal.
Je kunt er je gewicht mee onder controle houden.
Flavonoïden beschermen je tegen hart- en vaatziekten.
Het is dus niet verwonderlijk dat wij, op het einde van de tweede wereldoorlog, als schoolkinderen met de ganse klas onder leiding van de meester de bessen moesten plukken om aldus een bijdrage te leveren aan het toen heersend tekort aan voedzame levensmiddelen.
De besrijke, gestekelde takken zijn ook erg geliefd in bloemstukken.
Vermeerdering kan gebeuren door wortelstekken of door worteluitlopers uit te steken. Stekken is ook mogelijk tijdens de maanden februari en juni/juli.
De duindoorn is erg geschikt als natuurlijke haagplant in kuststreken en langs wegen in het binnenland (zouttolerante plant). Het hout is geschikt voor wandelstokken.
Astmagevoelige mensen kunnen omwille van de pollen beter geen duindoorn planten.
Waar je de struiken kunt vinden? Op meerdere plaatsen in de gemeente, maar zeker in de duinen tussen de Paul Grossetilaan, de Henri Jasparlaan, de Essex Scottishlaan en de Doornstraat die er wel zijn naam zal aan ontleend hebben.
Bron:
http://nl.wikipedia.org/wiki/Afbeelding:Hippophae_rhamnoides-01_%28xndr%29.jpghttp://nl.wikipedia.org/wiki/Afbeelding:Hippophae_rhamnoides.jpg
 
|
