Wie denkt dat ik met dit artikel de indruk wil geven alsof ik iets afweet van het land omploegen of bemesten, van zaaien of planten of van oogsten, die moet ik ontgoochelen. Dat betekent nu ook weer niet dat het werk van de boer mij niet interesseert. Integendeel.
Door moderne machines en voorhanden zijnde meststoffen is de stiel misschien wel iets minder hard geworden, maar ik bewonder toch steeds weer het hard labeur, bij weer en wind, en juist erg afhankelijk van dat weer. Oktober is de maand waarin maïs geoogst wordt.
Wist u dat dit het gewas is dat we in ons land het meeste verbouwen? Op elke vier hectaren akkerland wordt één hectare met maïs geteeld.
Eigenlijk vielen de weidse maïsvelden me pas dit jaar op. Dat moet een reden hebben, dacht ik en daarom legde ik eens bij enkele kenners mijn oor te luisteren. Er schijnen meerdere oorzaken te zijn. Zelf kan ik uiteraard niet inschatten welke de belangrijkste is.
Als de boer iets kweekt, dan weet hij dat daar behoefte aan is, dat hij zijn opbrengst kan afzetten en dat hij daarenboven een goede prijs voor zijn product kan krijgen.
Maïs groeit snel en voedt mens en dier. Het is ook een basisproduct voor de industrie : men kan wel 100 verschillende producten maken op basis van maïs.
In ons land groeien vier soorten maïs: snijmaïs (zetmeelrijk veevoer), kolvenmaïs (voer voor koeien en varkens), korrelmaïs (kippenvoer) en suikermaïs (eetbaar voor de mens, bijvoorbeeld in salades en in popcorn).
Het vee eet naast de kolf ook de stengel en de bladeren. Daarom snijdt de hakselaar de hele planten in kleine stukjes.
Na de beslissing op het einde van 2005 om de suikerfabriek in Veurne te sluiten wegens de afname van de suikerbehoefte, bleek maïs een deugdelijk alternatief te zijn. Bovendien waren heel wat nadelen verbonden aan de bietenteelt: in de kou , de 'slebber' van de rotte bladeren, het trekken aan die biet, stampen, duwen, uitschuiven in het slijk, banen opkuisen...
Maïs heeft ook het groot voordeel dat het niet zo gevoelig is aan wisselteelt, wat betekent dat het gewas best drie opeenvolgende jaren op hetzelfde grondstuk mag geteeld worden, wat voor de meeste gewassen niet het geval is.
Een ander voordeel van maïs is dat het grote hoeveelheden mengmest kan verwerken. Een combinatie van rundermengmest en varkensmengmest geeft een evenwichtige bemesting voor maïs, zodat nog meer op kunstmest kan worden bespaard.
Het bemesten is vandaag een hele opgave geworden. Het mestdecreet legt scherpe maatstaven op en het combineren van verschillende meststoffen is haast een kunst geworden.

Maïs behoort ook tot de categorie ‘energiegewassen’. Die worden gebruikt voor de productie van bio-energie. In België zijn we daar nog niet zo ver in gevorderd, maar dat zal zeker in de toekomst veranderen, vooral omdat de teelt gepaard gaat met belangrijke subsidies.

Op verschillende plaatsen heb ik naast een maïsveld ook een mosterdplant-veld gezien. De mosterdplant is een klein snelgroeiend plantje met gele bloemen, het wordt vaak verward met koolzaad waar het erg op lijkt en ook nauw verwant aan is. Mosterdzaadjes zijn ongeveer 0,5 tot 1 mm groot. Het mosterdzaad wordt omgeploegd en verteerd in de grond, de verteerde planten dienen als voeding voor het nieuw aangeplante gewas, het jaar daarop. Het is dus een milieuvriendelijke manier van bemesten en van onkruidbestrijding.

Maar, wat heeft dit eigenlijk met Westende en Middelkerke te zien? Niet meer en ook niet minder dan met een andere gemeente, maar ik vind dit interessant…

19-10-2008, 00:00 Geschreven door stammer
Reageren (0)

Als de brandweer ergens geroepen wordt om te blussen, is het natuurlijk van kapitaal belang dat ter plaatse voldoende water met genoeg druk beschikbaar is. Er bestaat daarvoor een ministerieel rondschrijven van 14 oktober 1975. Het specificeert dat “de gemeenten over voldoende bluswatervoorraden moeten beschikken en dat zij erover moeten waken dat de hydranten en watervergaarbakken van de openbare instellingen en de natuurlijke waterwinplaatsen van het openbaar domein steeds gemakkelijk bereikbaar en bruikbaar zijn.” Vlaanderen beschikt vandaag over een zeer uitgebreid netwerk van waterleidingen die het drinkbaar water tot in de meest verlaten uithoeken van de gemeenten bij de gezinnen brengen.. Omdat de gemeenten sinds de Franse bezetting (1794) die taak opgelegd kregen en veel gemeenten daar technisch en financieel niet toe in staat waren, werden intercommunales of intergemeentelijke drinkwatermaatschappijen gevormd. Wie alles wenst te vernemen over de historiek, kan terecht op http://www.watervoorontwikkeling.be/uploads/45brochure_drinkwater_NL.pdf

Westende wordt bediend door de TMVW of ‘Tussengemeentelijke Maatschappij der Vlaanderen voor Watervoorziening’. De brandweer maakt dus gebruik van hun netwerk. Dit gebeurt via hydranten. De eerste soort, de ondergrondse, liggen onder het straatniveau. Hieronder zien we het deksel van een ondergrondse hydrant. Daarop plaatst de brandweer een standpijp waaraan de persleidingen worden gekoppeld. De ligging van een hydrant wordt aangeduid met behulp van een aanwijsbordje.

De aanduidingen op het bordje staan voor de plaats waar de hydrant ligt ten opzichte van het bordje ( in dit geval 2,1m voor en 2,8m rechts van het bordje ) en de aanduiding H80 staat voor een ondergrondse hydrant met een voedingsleiding van minimum 80mm. In Middelkerke wordt bovendien op het wegdek een gele driehoek geschilderd, die wijst naar de hydrant.

De bovengrondse hydrant is niets anders dan een ondergrondse waarop een holle kolom geplaatst is die boven het straatniveau uitsteekt. Op het aanwijsbordje staat de letter B voor ‘Bovengronds’.

Soms worden de letters H en B aangebracht op huisgevels of op paaltjes om te wijzen op aanwezigheid van een ondergrondse (H) of een bovengrondse (B) hydrant.

Wanneer tijdens dringende gevallen een hydrant niet zou werken ( door beschadiging bij wegenwerken, vandalisme, veroudering, …) of wanneer er één moeilijk te vinden zou zijn (door onkruid en aarde bedekt, … ) zou dat voor de brandweer vanzelfsprekend een zeer vervelende situatie zijn. Het is dan ook noodzakelijk dat alle hydranten in de gemeente regelmatig worden nagekeken. In sommige gemeenten wordt dit werk uitgevoerd door een technisch medewerker van de gemeente. Volgens de website van de gemeente is dit ook bij ons het geval.

Ter gelegenheid van de opendeur dit jaar heb ik een bezoek gebracht aan de brandweerkazerne. Ik heb toen in mijn blog gewezen op de uitstekende organisatie van het korps. Ik ben er dus van overtuigd dat de plaatsen van alle hydranten er gekend zijn. Nochtans moet ik er op wijzen dat een redelijk aantal de indruk geven reeds geruime tijd niet meer nagezien te zijn. De gele driehoeken staan er meestal wel, op enkele uitzonderingen na, maar ik heb ook heel wat overwoekerde deksels gezien en paaltjes die ofwel onleesbaar of zelfs omgevallen zijn. Ziehier enkele foto’s van verwaarloosde hydrantplaatsen. Het zijn echt niet de enige voorbeelden. Als er een gele driehoek staat, is dit minder erg, maar misschien kan daar toch eens wat meer aandacht aan besteed worden.

13-10-2008, 00:00 Geschreven door stammer
Reageren (1)