Het zal je maar overkomen. Je betrekt eindelijk een eigen woning en naast de deur is een appartementsgebouw gepland met daaronder 114 ondergrondse garages. Daarvoor moet natuurlijk een zeer diepe put gegraven worden. Samen met andere aanliggende eigenaars zie je dit met lede ogen gebeuren en je laat aan de bouwfirma blijken dat je daar niet mee opgezet bent. Je wordt niet gehoord en zeker niet verhoord! Tijdens de funderingswerken begint het: barsten in de muren … je huis verzakt en dreigt in te storten. Het wordt bouwvallig verklaard en je gezin moet een paar keer verhuizen.
Dit overkwam de familie Ronny en Carine Bamelis – Deboyser in de IJzerlaan in Middelkerke in april 2005.
En nu????? Dat je schade vergoed wordt, is toch het minste dat je mag verwachten, maar…
De gemeente werd ingeschakeld, er werd vergaderd en geprocedeerd, deskundigen werden aangesteld en gaven hun adviezen, de rechters deden uitspraken en legden dwangsommen op. Maar de uiteindelijke (en enige) vraag is: wie is eigenlijk de verantwoordelijke?
Is het de paalklopper, de uitgraver, de bouwfirma, … ?
Hebben die een polis afgesloten bij één en dezelfde verzekeringsmaatschappij of bij verschillende?
Zolang de aansprakelijkheid niet definitief bepaald is, wil de verzekeringsmaatschappij van geen liefde weten en blijft hun beurs dicht.
De feiten deden zich vijf jaar geleden voor, een lijdensweg voor de slachtoffers: sociale woning wordt geweigerd, zaak in Oostende moet stopgezet worden na een ramkraak en al de miserie die daarmee gepaard ging/ gaat. Die mensen moeten inderdaad door een hel gegaan zijn.
Hieronder zien jullie het huis en de put die met water gevuld werd om als tegengewicht te dienen en het verder inzakken van de putwanden te beletten. 

En, wat lees ik nu vandaag in de krant? “De werken aan het marktplein in Middelkerke, één van de paradepaardjes van de burgemeester, veroorzaken barsten in muren en gewelven en balkons. De vloeren en voetpaden in de Populierenlaan verzakken”. Het is toch niet waar, hé?
Zoals in de IJzerlaan zijn ook hier drie verdiepingen ondergrondse garages voorzien.
Om waterinsijpeling tegen te gaan, werd rondom de reusachtige bouwput een betonnen kuip gebouwd van ruim 20 meter diep en 60 cm breed.
Er worden 70.000 kubieke meter grond uitgegraven voor de parkeergarages. Dient het nog gezegd dat hiervoor veel over en weer rijdende vrachtwagens nodig zijn?
Op 18 maart 2008 en in juni 2008 hield de gemeente informatievergaderingen om aan de ongeruste geïnteresseerden duidelijk te maken wat hen te wachten stond. Inspraak was niet meer voorzien, want alles was toen reeds beslist. De bouwmethode werd er uiteengezet en de aannemer verzekerde dat deze de meest veilige is. In plaats van een gigantische bouwput te graven, wordt eerst de waterdichte kuip geplaatst, met een bovenplaat erop. Daarna wordt niveau per niveau uitgegraven. Zo zou er minder risico bestaan op waterverlaging buiten de bouwkuip.
Daarnaast werden bijkomende garanties gegeven. Zo zou er een plaatsbeschrijving opgemaakt worden door de aannemer, 50 meter rond de werfzone, zodat de staat van de omliggende huizen, bij het einde van de werken, daarmee zou kunnen vergeleken worden.
Het gemeentebestuur zou een extra verzekeringspolis 'algemene bouwrisico's' afsluiten voor tien jaar. Het zou ook het onafhankelijk (wat betekent dit eigenlijk?) controlebureau SECO aanstellen om de aannemer en het studiebureau te controleren op een goede uitvoering van de werken.
Maar… het is allemaal anders uitgedraaid dan verwacht. De huizen worden nu toch beschadigd, niet één maar meerdere. Het ligt voor de hand dat de eigenaars van de getroffen woningen in zo’n situatie de handen in elkaar slaan en een soort actiecomité vormen.
Zij zijn ervan overtuigd dat ‘trillingen’ aan de basis liggen van hun ellende. De gebruikte graafmachine zou veel te zwaar zijn en werd er niets gedaan om die trillingen te beperken. Een voorafgaand onderzoek zou niet gebeurd zijn. De vooropgestelde werkmethode, die op de infovergadering uitvoerig werd toegelicht, zou drastisch gewijzigd zijn. Zo zou de aannemer als sinds midden november onafgebroken water aan het wegpompen zijn en zou het plaatsen van de funderingspalen helemaal anders aangepakt zijn.
Een actiecomité heeft in zo’n geval vier mogelijkheden: een brief schrijven naar de aannemer/ bouwheer, de hulp inroepen van de gemeente, een politicus aanspreken of een rechtszaak inspannen.
De aannemer beweert alvast zich helemaal niet aansprakelijk te voelen.
Gemeenteraadslid Liliane Pylyser-Dewulf(CD&V) van de oppositie kaartte het probleem aan tijdens de jongste gemeenteraadszitting. Zij kreeg het ‘laconieke antwoord’ dat de getroffenen zich moeten wenden tot de aannemer en de bouwheer. Het gemeentebestuur stelde ook onomwonden dat aan de vooropgestelde werkwijze niets werd veranderd.
Wie had het anders verwacht? De betrokken ‘kandidaat-schuldigen’ spelen elkaar de zwarte piet toe.
Dit is hier toch een klaar geval. Er zijn eenvoudig vast te stellen barsten, scheuren en verzakkingen. De Heilige Geest heeft het niet gedaan, de bewoners zelf zeker niet. Dus!
Nu zou de gemeente toch gewoon de bouwheer/ aannemer of het controlebureau SECO moeten aanspreken om na te gaan wat er verkeerd gelopen is. Zij beweren een verzekering afgesloten te hebben en bovendien hebben ze de verdomde plicht de belangen van hun bewoners/ kiezers in nood te verdedigen.
Ik heb vandaag eens de site bezocht (zie foto hieronder) en een paar omwonenden zegden mij dat men (SECO?) ondertussen alles genoteerd heeft. Afwachten nu maar? Tot de werken beëindigd zijn en er een nieuwe vaststelling gedaan wordt? En dan? Als de omwonenden geen voldoening krijgen zal er slechts één mogelijkheid overblijven: een goed (en dus duur) advocaat aanspreken en een rechtszaak inspannen, niet enkel tegen de bouwheer/ aannemer maar ook tegen de gemeente.
De fout is bewezen, het oorzakelijk verband tussen de werken en de geleden schade ook, dus…
Waarom ook tegen de overheid? Stel dat de aannemer in de loop van de komende maanden failliet verklaard zou worden (of zich failliet zou laten verklaren), dan kan de overheid, die toch verzekerd is, voor de schade opdraaien.

Zal de gemeente daar nu eindelijk ook eens lessen uit trekken? Zou men misschien beter geen bouwvergunningen meer afleveren voor drie verdiepingen ondergrondse garages als de bodemgesteldheid het niet toelaat?

Ik wens de recentst getroffen inwoners van de Populierenlaan in elk geval veel sterkte, veel geduld maar uiteindelijk ook veel succes.

Bronnen
Artikel van Dany Van Loo in ‘Het Nieuwsblad’ van 7 december 2005: “Levensgevaarlijke put wordt aangepakt”
Artikel van Paul Bruneel in ‘Het Laatste Nieuws’ van 12 juni 2008: “Wat als onze huizen scheuren?”
Artikel van Dany Van Loo in ‘Het Nieuwsblad’ van 18 januari 2010: “Het gaat van kwaad naar erger”

24-01-2010, 14:11 Geschreven door stammer
Reageren (2)