|
Een buurthuis (ook wel wijkcentrum of gemeenschapshuis genoemd), is een openbare plaats in een wijk, stadsdeel of dorp, die dienst doet als ontmoetingscentrum voor de bewoners, zowel jongeren als ouderen. Het zou me niet verwonderen dat veel Westendenaars, zeker de dorpsbewoners, nog niet eens weten dat Westende-bad ook zijn buurthuis heeft.
Maar hoe kwam dat er eigenlijk?
Het gemeentebestuur zou vanaf Westende-bad signalen gekregen hebben over kleine en grotere samenlevingsproblemen, zoals vandalisme, overlast, moeilijk samengaan van jongeren en ouderen of een grote concentratie van mensen in kansarmoede.
Ook zou er een gevoel geleefd hebben van achterstelling en de bewoners zouden verdrinken in de toeristische aandacht en de zomerse drukte.
Daarom werd, in samenwerking met Samenlevingsopbouw een project opgezet waarbij de bewoners actief betrokken werden bij het opmaken van een leefbaarheidsplan. Daarvoor nam de preventiedienst van de gemeente een opbouwwerker in dienst.
Zo bleek vooral dat veel mensen in Westende-bad behoefte hadden aan meer sociaal contact. Er werd een bewonersgroep opgericht om de resultaten van het onderzoek verder op te volgen. Zij bepleitten dan ook een buurthuis bij het gemeentebestuur en ze kregen het ook.
Inderdaad, daarover werd op 23 mei 2006 in het schepencollege een principieel akkoord afgesloten.
Het huis werd in 2007 geopend, eerst in de Arendlaan. Na twee jaar werking, werden daar op 29 mei 2009 de deuren gesloten. Aangezien meer mensen hun weg naar het buurthuis bleken te vinden, werd de ruimte te beperkt en slecht ingedeeld bevonden en daarom huurde de gemeente er een andere, voor de duur van drie jaar, tot 30 april 2012, deze keer het gelijkvloers van de Meeuwenlaan nummer 37.
De gemeenteraad besliste daarover in de zitting van 12 maart 2009 met 19 stemmen voor en twee tegen (Vlaams Belang).
Op zaterdag 13 juni 2009 had de feestelijke opening plaats door de burgemeester en de schepen van samenlevingsopbouw Verdonck. Alle inwoners van Westende-bad werden van 11 tot 13 uur uitgenodigd voor een aperitiefje met muzikale animatie door de groep Grafitti.
Het is volgens de letterlijke woorden van de verantwoordelijke schepen de bedoeling een laagdrempelig ontmoetings- en informatiepunt in te richten waar alle inwoners van Westende-bad terecht kunnen voor een praatje, een kop koffie, om de krant of een tijdschrift te lezen of een gezelschapsspel te spelen.
Er zijn ook praatgroepen Spaans en Frans.
Er wordt ook al eens een voordracht gehouden over allerlei onderwerpen: fair trade, depressies,
Er worden bingos georganiseerd. De drie koningen, sinterklaas en de kerstman komen op bezoek.
Noem maar iets op en het gebeurt er. Er liggen heel wat informatiefolders.
Een computer met internetaansluiting staat gratis ter beschikking.
Woensdagnamiddag is hobbynamiddag.
Sinds 16 mei 2009 kan je er ook OXFAM producten kopen of bestellen.
Het is geen dienstencentrum, maar volgens schepen Verdonck kunnen er wel afspraken gemaakt worden om met het OCMW samen te werken.
Een buurtwerkster heeft er de leiding. Ze wordt bijgestaan door een actieve groep vrijwilligers. Bezoekers kunnen er altijd gratis terecht tijdens de openingsuren ook zonder eerst lid te worden.
Je vraagt je als burger natuurlijk af wat dit allemaal kost en of dat initiatief zijn prijs wel waard is.
De kosten kunnen ingedeeld worden in installatiekosten en werkingskosten. Vooraleer het appartement kon betrokken worden, moesten eerst aanpassingen gebeuren om de toegankelijkheid voor senioren te verhogen. Tevens moest de gemeente de abonnementen evenals de plaatsing van de distributiesystemen op water-, gas- en elektriciteit, telefoon, teledistributie en internet en de huur van tellers en meters voor zijn rekening nemen. Aangezien het pand niet gemeubileerd was, moesten ook nog meubels (ijskast, tafels, stoelen, rekken, fornuis, kasten,
) voorzien worden.
Schepen Verdonck vond dat de kosten voor dat alles nog meevielen.
De werkingskosten zouden volgens hem beperkt gehouden worden. Iedere huisvader weet nochtans dat de kosten voor verwarming, water en elektriciteit hoog kunnen oplopen. Voeg daarbij een telefoon- en internetverbinding, de jaarlijkse reiniging van de schoorsteen, het onderhoud van tuin en lokalen en je komt aan een niet onaardige som. Als de inboedel nog moet verzekerd worden en er ook nog voorzien moet worden in een polis voor aansprakelijkheid voor brand en voor verhaal der buren en tegen glasbreuk, dan kunnen we spreken van een indrukwekkende som.
Er wordt ook nog een Buurtkrant uitgegeven. Papier en afdrukken zijn niet kosteloos.
Een jaarabonnement op een krant kost ook al rap 250 euro. En er liggen 3 dagbladen (waarvan één Franstalige) en één weekblad.
Tel daarbij de maandelijkse basishuurprijs die 950 euro bedraagt, dat is 200 euro duurder dan in de Arendlaan. De gemeente moet tevens de jaarlijkse onroerende voorheffing van 946 euro betalen.
De buurtwerkster tenslotte, wordt betaald door de hogere overheid.
Kan men dat werkelijk nog beperkte kosten noemen? Er is natuurlijk een verschil als het niet uit je eigen zak moet komen.
Men kan zich afvragen of daarvoor ook subsidies kunnen verkregen worden. Het antwoord is natuurlijk natuurlijk! . Waarvoor worden er nu nog geen premies gegeven? Bij de inrichting van het buurthuis schonk de Koning Boudewijnstichting al een bedrag van 4.000 euro. Op dit tijdstip zou de Middelkerkse aanvraag moeten lopen voor een nieuwe subsidie van 5.000 euro.
Om een voldoende basis te hebben om het huidig artikel te schrijven, heb ik twee bezoekjes gebracht aan het buurthuis. Het huis biedt een zeer brede waaier aan activiteiten aan.
Ik stel me daarbij de vraag of er niet reeds voldoende verenigingen, organisaties, clubs, bonden, vriendenkringen,
. bestaan in de gemeente. Wie een specifieke vereniging of activiteit zoekt, vindt die in de Verenigingengids. De lijst is indrukwekkend (en misschien zelfs overdreven lang?). Coördinatie en betere samenwerking zouden zeker op hun plaats zijn.
Het volstaat de evenementenkalender van de gemeente te raadplegen om te zien welke rijke mogelijkheden voor ontspanning en voor contact met andere mensen er wel geboden worden.
Er mag ook niet uit het oog verloren worden dat er een lokaal gemeentelijk dienstencentrum bestaat in Middelkerke in de Stille Meers met een eigen activiteitenkalender, waar iedereen welkom is.
Er bestaan bibliotheken (in elke deelgemeente), kaartclubs, schaakclubs, bonden voor gepensioneerden (KBG, VLD, S-plus van de SP-a), scrabbelclubs, rummiclubs, petanqueclubs,
.. te veel om allemaal op te sommen.
Met kerstmis worden alleenstaanden thuis afgehaald voor een maaltijd in het casino.
Er bestaat een Bond van de aangespoelden, met een zeer gevarieerd programma. Ik las in Het Nieuwsblad dat de rummiclub van die bond voortaan zal bijeenkomen in de Calidris. Misschien moet dat gebouw nog intensiever gebruikt worden en meer activiteiten groeperen?
Wie gratis les wenst over de computer en over internet krijgt daartoe de kans in de bibliotheek in
Middelkerke of in de gemeenteschool in Lombardsijde.
Ook hiervoor volstaat het de website van de gemeente te raadplegen.
Is het wel nodig er Engelse en Spaanse les te geven? Als je leest in de Buurkrant dat een mevrouw enkel voor de Engelse les komt en een andere een beetje Spaans wil leren omdat ze elk jaar overwintert in Benidorm, dan rijzen toch wel twijfels?
Natuurlijk ontstaat tijdens die lessen ook sociaal contact!
Ik lees dat een bezoeker opgetogen is over het feit dat je slechts 1 consommatie op een namiddag moet bestellen en dat je daarvoor een democratische prijs betaalt in tegenstelling met wat je in een taverne betaalt: dat kan niet voor elke dag terwijl je in het buurthuis niet voelt dat je iets uitgeeft.
Is dat geen oneerlijke concurrentie tegenover de horeca?
De verplaatsing naar die overal verspreide activiteiten kan nauwelijks een probleem opleveren.
Gepensioneerden rijden immers gratis op bus en tram en met enkele personenwagens kan veel volk vervoerd worden.
Er zou mij natuurlijk kunnen geantwoord worden dat je in al die opgesomde gemeentelijke activiteiten niet de vriendschap en genegenheid vindt, zoals in een buurthuis. Dat nergens anders zon goede sociale contacten gesmeed worden. Daar moet ik op antwoorden Waar een wil is, is een weg.
Wie zijn eigenlijk de bezoekers van een buurthuis? Het zouden vooral gepensioneerden zijn. Ze zouden komen uit Westende-bad, maar ook uit andere delen van Middelkerke (?). Alleen al het feit dat het buurthuis gevestigd werd in de badplaats wijst er eigenlijk op dat er weinig autochtone Westendenaars bij zijn. Er wordt nochtans beweerd dat er zowel vaste bewoners als tweede verblijvers langskomen. Het zou eens interessant zijn de percentages te kennen van de categorieën bezoekers. Wordt het huis druk bezocht? Dagelijks zouden er gemiddeld 15 bezoekers komen.
Er zijn mensen die sporadisch komen, er zijn wekelijkse bezoekers en er is een vaste kern van bezoekers, mensen die bijna elke dag komen. Dat zouden er in totaal 100 verschillende zijn.
Ik besef ten volle dat er heel wat oudere mensen een grote behoefte hebben aan sociaal contact.
Ik weet dat aangespoelde mensen niet steeds onmiddellijk, spontaan en hartelijk ontvangen worden door de echte Westendenaars. Als je ergens gaat wonen, dan moet je echter wel bereid zijn zelf ook stappen te zetten om de toenadering te bevorderen.
Ik twijfel er geen moment aan dat men in zon buurthuis een warme omgeving kan creëren waar zeer gemotiveerde vrijwilligers met alle plezier hun medemens willen helpen.
Ik kan er in komen dat het aangenaam is in je eigen straat of achter de hoek een tehuis te vinden waar alle door jou gewenste activiteiten gegroepeerd werden.
Maar wat zou er gebeuren als elke inwoner van de gemeente daar aanspraak op zou maken?
Het gaat hier tenslotte maar om een honderdtal bezoekers, waarvan sommige zelfs geen inwoner van de gemeente zijn? Middelkerke telt wel meer dan 18.000 inwoners.
De grote vraag is dus: zijn de hoge uitgaven voor een buurthuis wel verantwoord? Zelfs als daarvoor subsidies voorzien zijn, dan mag men niet vergeten dat dit eveneens belastinggeld is.
Moet de overheid eigenlijk ingaan op elke wens van zijn burgers? Moet de staat elk van hun moeilijkheden oplossen? Zei John F. Kennedy in zijn inaugurele rede uit 1961 immers niet:
Ask not what your country can do for you - ask what you can do for your country.
Moet de solidariteit tussen de burgers onderling, zonder tussenkomst van de overheid, niet meer en intenser gestimuleerd worden? Initiatieven zoals de Bond van de aangespoelden (alleen al de naam!!!) en Buurthuis werken eerder het isolement in de hand. Zo krijgen de integratie en een beter sociaal contact met de autochtone Westendse inwoner, zeker weinig kansen.
Men zou zowaar de indruk krijgen dat België een verwaarloosbare staatsschuld heeft en dat de Vlaamse en federale begrotingen geen miljardentekorten vertonen. Of trekt ons gemeentebestuur zich daar niets van aan? Hebben zij echt geld te veel?
Bronnen
http://nl.wikipedia.org/wiki/Buurthuis
http://www.middelkerke.be/page163211123.aspx
http://www.middelkerke.be/resources/12/Buurtwerk/buurtkrant%20XL%20mei09.pdf
http://blog.seniorennet.be/buurthuiswestende/
http://194.78.179.77/evenementen/volledige_kalender.asp
http://www.ocmwmiddelkerke.be/ldc.asp
http://www.vldmiddelkerke.be/?content=LBG
http://acv-oostende-westhoek.acv-online.be/Images/2005-09-02b_tcm67-79260.pdf
|
