|
Sport interesseert mij in hoge mate. Ik bewonder atleten die met natuurlijke middelen een triatlon kunnen afhaspelen. Ook al is het maar een kwarttriatlon: anderhalve kilometer zwemmen in zee vanaf 07u30 s morgens, 40 kilometer fietsen en tenslotte 10 kilometer lopen.
Wel, die atleten, 400 mannen en vrouwen, waren bij ons aan het werk op zaterdag 2 juli 2011.
Was dat een wereld-, Europees- of Belgisch kampioenschap? Neen, gewoon een Middelkerkse wedstrijd om de zomer in te zetten met een potje op stang jagen van toeristen en tweedeverblijvers maar vooral van de eigen inwoners. Het werd een grandioos succes, vooral dat laatste dan!
De deelnemers hadden namelijk nog een bijkomende opdracht: ze moesten alle wegen van de gemeente van Middelkerke tot Nieuwpoort afsluiten en er aldus voor zorgen dat binnen de omloop niemand nog met de wagen zijn woning uit- of in kon.
Of was het de bedoeling om aldus wat meer toeschouwers langs de omloop te krijgen?
Er was ook gezorgd voor de factor verrassing want al die slachtoffers wisten van toeten noch van blazen en stonden voor een voldongen feit.
In De Sirene nummer 125 die ik, achteraf, op 5 juli 2011 in de bus kreeg, stond Zon groot evenement brengt helaas tijdelijk wat verkeershinder mee. Waarvoor de excuses van de organisator.
Het avontuur, want dat was het, begon voor mij toen ik in Nieuwpoort aan het monument van Koning Albert I de weg afgesneden werd door een versperring enkel lokaal verkeer.
Ja, hoe moest ik dan wel de Heidestraat bereiken?
Niet getreurd, natuurlijk langs de Koninklijke baan en via de Essex Scottishlaan! Dag Jan, ook afgesloten.
Ik ken natuurlijk alle wegen van Westende en er leiden er heel wat naar of in de richting van mijn woonst.
Aan de beurt was nu de Henri Jasparlaan. Een vriendelijk politieman die niet van hier was riep mij nochtans halt toe maar kon mij niet uitleggen hoe ik thuis kon geraken.
Enkele wanhopige chauffeurs reden zowaar de Duinenlaan op in de verboden richting.
De Badenlaan was de volgende afgesloten laan en dus schoof ik maar op naar de Louis Logierlaan waar een al even vriendelijk politieman, die wel van hier was, mij afstopte. Hij kon mij evenmin helpen want niemand mocht op de omloop. Hij wist mij wel te vertellen dat de atleten op de Westendelaan kwamen via de Heirweg en dat ik dus langs de Kerkstraat moest rijden. Zo gezegd, zo gedaan want natuurlijk kon ik ook via de Rattevalle naar huis rijden.
Dat dacht ik, tenminste. Deze keer was het een vriendelijke seingever, die begreep dat ik licht ontstemd was, maar die mij niet mocht doorlaten. Hij bezwoer mij dat de oplossing erin bestond langs Nieuwpoort te rijden. Onterecht natuurlijk, want daar begon het juist allemaal.
Ik herbegon dan maar en reed de Nieuwpoortlaan op om via de Zuidstraat, de Prinsenvelddreef en de Bamburgstraat te proberen. Maar, ook deze laatste mocht niet opgereden worden. Demi tour dus maar en via de Nieuwpoortlaan naar het kruispunt met de Bamburgstraat, waar alwaar twee politiemannen hadden plaatsgenomen. Eén daarvan, vol begrip ook, gaf mij dan een gouden raad. Het zou niet meer zo heel lang duren en ondertussen kon ik zo dicht mogelijk mijn huis benaderen. Dat deed ik dan ook via de Schoolstraat, de Hoogstraat, de Bassevillestraat en de Hovenierstraat waar ik dus voor het laatst tegengehouden werd door een seingever.
Hieronder zien jullie het plan met de omloop, aangegeven door pijlen. Had ik toen maar enig benul van het verloop gehad, dan had ik natuurlijk onmiddellijk voor de oplossing Hovenierstraat gekozen.
De afgesloten wegen zijn gemarkeerd met rode strepen. De rode ellips was de eindbestemming die niet bereikt mocht worden.
Wat een geklungel, nooit gezien, een echt schandaal! Wie heeft dat georganiseerd? Wie heeft dat toegestaan?, hoorde je langs alle kanten. Je kan nu wel reageren met een beetje begrip zou hier wel op zijn plaats zijn, maar een dergelijke organisatie kan toch niet. Het moet toch mogelijk geweest zijn om zon chaos te vermijden!
Nooit hebben de seingevers en politieagenten zo veel klachten, ja zelfs scheldwoorden moeten aanhoren. En zij konden er niet eens iets aan doen. Ze vervulden enkel plichtsgetrouw hun opdracht: niemand mocht de Westendelaan - Lombardsijdelaan oversteken!
Nooit werden de politiecommissaris en de burgemeester zo verwenst door zoveel mensen tegelijk.
Veertig kilometer en 1 uur en drie kwartier heb ik omgereden! Hier en daar werd gewacht en willens nillens een schouwspel bijgewoond dat voor de atleten wel een grootse prestatie is/was, maar voor de toeschouwers nauwelijks het bekijken waard.
Toen om 21u15 eindelijk de motor met de groene vlag voorbijkwam, leek het voor iedereen wel een verlossing.
Wat bijzonder merkwaardig was: er waren toch uitzonderingen voorzien. Wie uit de Essex Scottishlaan kwam en zich naar de camping Westende wou begeven, mocht toch de Lombardsijdelaan oversteken. Had ik dat geweten, dan had ik natuurlijk ook door de camping mijn eindbestemming kunnen bereiken. Of misschien was dat enkel voor kampeerders/ toeristen/ tweede verblijvers?
Misschien waren er ook nog andere bressen in de omsingeling?
Volgens mij is zon organisatie in geen geval voor herhaling vatbaar.
|
