Mijn verontschuldigingen, ik bedoelde ‘Een nieuw recyclagepark’. Middelkerke heeft zopas zo’n nieuw park geopend. Overheden veranderen graag namen, maar het moet gezegd worden dat hier meer achter zit. Er zijn heel wat nuttige veranderingen.
Naast de beschrijving daarvan, wil ik ook eens uit de doeken doen hoe de ophaling, sortering en recyclage bij ons gebeurt en hoe ons afval daarna verder verwerkt wordt. Ik verwittig jullie dat het niet eenvoudig is. Er zijn toch zoveel instanties bij betrokken.
IVOO is de afvalintercommunale voor Oostende en Ommeland, waartoe Middelkerke behoort. Dat betekent niet dat zij de ophalingen zelf doen maar ze staan in voor de verwerking en de verwijdering van het huisvuil van de particuliere bewoner. IVOO groepeert de inzameling van verschillende gemeenten voor o.a. restafval, PMD en Papier en Karton, snoeihout, gras- en haagscheersel. … om een betere prijs te kunnen bedingen. Ook de ophalingen van de fracties op het recyclagepark worden gegroepeerd door IVOO. IVOO beschikt zelf over een verbrandingsoven met een capaciteit van 60 à 63.000 ton per jaar. De grootste hoeveelheid daarvan is het huisvuil van de aangesloten gemeenten en de zusterintercommunales waarmee er samenwerkingsovereenkomsten zijn. Daarnaast wordt er ook in de mate van het mogelijke bedrijfsafval verwerkt.
IVOO is aangesloten als warmteleverancier op het warmtenet van Oostende. Zo draagt de afvalbeheerder met haar verschillende warmtebronnen bij aan de vermindering van de CO²-uitstoot, een extra return voor het milieu. In normale tijden kunnen groepen van 25 personen uit de aangesloten gemeenten op aanvraag gratis een bezoek brengen aan de installaties. Wij ontvangen jaarlijks een duidelijke ophaalkalender voor de sector waartoe wij behoren. Daarop staat op een overzichtelijke manier alle info over het afvalbeleid in verband met de gemeente.
De ophalingen aan huis Ze gebeuren door externe firma’s. Laten wij beginnen met het eenvoudigste waarvoor wij ons nauwelijks moeten verplaatsen, namlijk de ophaling van restafval of met andere woorden het niet-recycleerbaar afval. Ieder van ons zou dagelijks ongeveer één kg huishoudelijk afval produceren. Dat stoppen wij in een bruine of paarse zak en dat wordt wekelijks afgehaald. Er zijn zakken van 60 liter en van 30 liter. Ik meen dat ik een tijdje geleden bij de dagbladhandelaar 28 euro betaalde voor 20 grote zakken. Wat mag er in die zak? Alle afvalstoffen die ontstaan uit de normale werking van een particuliere huishouding of nog anders gezegd, dat is afval dat niet geselecteerd wordt door ons of in het recyclagepark. Bijvoorbeeld: bevuild papier, wegwerpluiers, niet-recycleerbaar plastiek- en kunststofafval, etensresten, ...
Wie zijn restafvalzak niet kan buitenzetten op de dag en uren van de ophaling, kan dat afval, in eigen recipiënten en niet-noodzakelijk in een gemeentelijke restafvalzak, deponeren in één van de ondergrondse betaalcontainers (0,50 euro voor 30 liter)(8 in Middelkerke, 2 in Westende-dorp en 5 in Westende-bad)(zie lijst op achterzijde afhaalkalender)
Ook het recycleerbaar afval wordt aan de huisdeur afgehaald. Wat voor restafval niet mogelijk is, kan wel voor specifieke materialen. Deze kunnen door de gebruikers voorgesorteerd worden. Om de veertien dagen, kan een blauwe doorzichtige zak of PMD – zak (Plastic, Metaal, Drankkartons) buitengezet worden. Aangezien de inhoud daarvan moet gerecycleerd worden, wordt duidelijk voorgeschreven waaruit de inhoud mag bestaan. De zakken zijn doorzichtig, zodat de ophalers kunnen zien of ze wel degelijk alleen PMD-afval bevatten. Als dat niet zo is, wordt de zak niet meegenomen en krijgt die een rode weigeringssticker opgeplakt. De wetgever voerde vanaf 1/12/2019 afrondingsregels in waardoor de IVOO de prijs van PMD-zakken opnieuw moest vaststellen. De Raad van Bestuur van het IVOO stelde in zijn zitting van 22/10/2019 voor om de verkoopprijs per PMD-zak vast te stellen op 0,11 EUR/zak voor verkooppunten en 0,15 EUR/zak voor de burger. Gezien in de verkoopprijs een retributie van 0,06 EUR/zak verrekend is, dient de gemeenteraad goedkeuring te verlenen voor de hervaststelling van de verkoopprijs. De blauwe zak is dus veel goedkoper dan de bruine, een reden te meer om zorgvuldig te sorteren.
Naast de blauwe zak mag ook Papier en Karton gezet worden. Ook de regels daarvoor, vinden jullie hieronder.
Jullie kunnen dat natuurlijk ook wel aflezen op de ophaalkalender, maar ik dacht dat het toch nog eens nuttig kon zijn, om te herhalen wat mag en niet mag.
In de maanden maart en november wordt telkens één keer het snoeihout afgehaald. Het moet de dag ervoor gewoon buiten gelegd worden, samengebonden in bundels van maximaal 15 kg en beantwoordend aan nog een paar regels, alweer vermeld op de achterzijde van de ophaalkalender. Het wordt afgehaald door de firma Suez die 45 afvalverwerkingssites en sorteercentra uitbaat, verspreid over België,
De gemeente verlost ons, naast al de bovengenoemde faciliteiten, ook nog van ons afgereden gras en ons afgesneden haagscheersel. Dat gebeurt in 2020 in de periode van 20 april tot 16 november op vastgelegde plaatsen in Middelkerke, Lombardsijde (maandag) en Westende (zaterdag). (zie achterzijde ophaalkalender). Het groen wordt daarna opgehaald door Remondis Depoorter.
Tegen betaling en na afspraak wordt het grofvuil twee keer per maand opgehaald behalve in januari, maart, mei, juli, september en slechts 1 keer in november en december: voor aanvraag, tarieven en voorwaarden, zie achterzijde ophaalkalender. Dat wordt geregeld via IVOO.
Wij worden echt verwend want ook glas kunnen we kwijt in één van de 34 glasbollen, die oordeelkundig verspreid werden over de deelgemeenten. De geldende voorschriften vinden jullie ook hierboven rechts. Waar de glasbollen zich bevinden, vinden jullie op de achterzijde van de Afhaalkalender of anders gezegd op de Voorzijde van de Sorteergids. De glasbollen worden wekelijks leeggemaakt door de firma Vanheede.
Op de Ophaalkalender 2020 zijn drie ophalingen textiel voorzien: 21 april, 14 juli en 3 november. Dat gebeurt door de Kringwinkel. Er staan her en der ook nog textielbakken waarin kledij en schoenen gedeponeerd kunnen worden De inhoud daarvan wordt opgehaald door Vict, Wereldmissiehulp of Oxfam.
De nieuwe gemeentelijke installatie Een inwoner kan zoals hierboven gezegd genieten van heel wat mogelijkheden om zijn afval kwijt te geraken. Niet alles wordt echter bij hem/haar thuis afgehaald. Hij/zij kan echter ook bijdragen aan de recyclage door zijn te recycleren afval naar het recyclagepark te brengen. Middelkerke heeft er dus zojuist een nieuw geopend. De gemeente baat het recyclagepark uit en bekostigt het ook zelf.
De nieuwe voorziening met een afzonderlijke toegangsweg, ligt in de Klein Kasteelstraat nr 7, vlak bij de oude locatie aan de gemeentelijke werkhuizen. Volgens schepen Van Muysewinkel is het nieuwe recyclagepark niet alleen een stuk ruimer en overzichtelijker, maar ook veel gebruiksvriendelijker. In tegenstelling tot het oude recyclagepark wordt gewerkt op basis van effectieve gewichten. Dit is een stuk objectiever. Daarnaast werd de basisprijs van 1€ voor een bezoek afgeschaft waardoor heel wat fracties echt gratis werden. Je identiteitskaart of gebruikersbadge is nu jouw toegangsbewijs. Wie enkel gratis fracties deponeert, hoeft niets te betalen.
Ziehier hoe een gebruikersbadge eruitziet.
De gratis fracties: metaal, PMD, papier en karton, hout, KGA (klein gevaarlijk afval), kringloop, elektronisch afval, hard plastiek, PVC (polyvinylchloride – harde kunststof), glas, kledij, piepschuim.
De weegbrug, aan het begin van het betalend gedeelte, registreert het gewicht. Het tarief en het gewicht van de aangeboden fracties, bepalen wat je moet betalen … alleen met bankkaart.
Ziehier een foto van het park.
Op de foto hieronder, netjes op anderhalve meter van elkaar, zien we tweede schepen, Henk Dierendonck, met de bevoegdheid over Milieu en Eddy Van Muysewinkel, vierde schepen en bevoegd voor Afvalbeheer. Zoals iemand op Facebook schreef, zie ik ook niet in waarom die twee bevoegdheden niet door één persoon zouden kunnen uitgeoefend worden.
Kosten en subsidies recyclagepark De exacte kostprijs kon de gemeente nog niet meedelen, want het project is nog niet volledig afgerond. OVAM subsidieert 50 % van de kosten met betrekking tot de luifel voor klein gevaarlijk afval (KGA) en het diftar-systeem (weging). Daarnaast subsidieert OVAM ook een stuk van de infrastructuur. Dit bedrag is gebaseerd op een verdeelsleutel en is afhankelijk van het aantal inwoners. Het is nog te vroeg om hier een exact bedrag op te plakken.
Eerst en vooral is er de kost voor de verwerking maar daarnaast zijn er nog de kosten voor transport, huur /aankoop containers, loonkost parkwachters, investeringen in infrastructuur,.. De gemeente beweert dat het recyclagepark zeker geen winstpost is voor de gemeente maar een service voor de inwoners om sporadisch met kleine hoeveelheden afval te komen. Om toch een voorbeeld te geven, de verwerkingsprijs voor restafval bedraagt 90 euro/ton (exclusief milieuheffing). OVAM streeft naar een duurzaam afval- en materialenbeheer en een propere bodem in Vlaanderen. Zij leggen ook bepaalde minimum- en maximumtarieven op rond het ophalen of brengen van afvalfracties. Via hen zijn verschillende subsidies te verkrijgen. Daarnaast geven zij ook advies over afvalgerelateerde zaken, over de omgevingsvergunning en over t reglement.
Recycleren door of via FOSTPLUS Fost Plus staat als erkend organisme in voor de promotie, coördinatie en financiering van de efficiënte selectieve inzameling, correcte sortering en recyclage van huishoudelijk verpakkingsafval in België. Door huishoudelijke verpakkingen in te zamelen en te recycleren leveren ze een belangrijke bijdrage aan een duurzamer afvalbeleid, een beter milieu en een kringloopeconomie. De recyclage reduceert de uitstoot van broeikasgassen en vermijdt het gebruik van steeds schaarser wordende primaire grondstoffen. Bij hun activiteiten zijn heel veel verschillende spelers betrokken. Samen met de overheid, de gemeenten, de intercommunales, sorteercentra en afvalbedrijven, de bedrijven die de verpakkingen op de markt brengen en uiteraard ook ons als burgers werken ze aan een duurzamer afvalbeleid en een beter milieu.
Afvalsoort
Ophaler
AEEA*
Renewal/Devreese
Afvalolie
Vanheede
Asbesthoudende bouwafval
Renewal
Autobanden (kleine)(bandenboxen)
Renewal
Autobanden (grote)
Renewal
Batterijen (niet accu’s)
Bebat
Bouw- en sloopafval klasse 3 stort
Remondis Depoorter
Brandbaar afval
Gemeentedienst naar OVOO
Frituurolie
Bio Oil Recycling
Geneesmiddelen (oud en vervallen)
Via apotheek naar AVGI**
Glas (hol glas)
Vanheede
Glas (vlak gas)
Remondis Depoorter
Groenafval/snoeihout/boomwortels
Remondis Depoorter
Grof vuil
Remondis Depoorter
Harde plastics/ PVC
Vanheede
Houtafval
Vandewiele
KGA (Klein Gevaarkijk Afval)
Veolia ES MRC
KGA accu’s
RecupBat
KGA – TL-lampen en rookmelders
Ophaler aangeduid door Recupel***
Kringloopgoederen
Kringwinkel Kust
Kringloopgoederen (fietsen)
Sociale Dienst fietsenatelier
Kurk
De Vlaspit
Metalen (schroot)
Remondis Depoorter
Papier en karton
Renewal
Piepschuim
Gemeentedienst naar OVOO
PMD
Renewal
Printer cartridges
Recyca Recycling cartridges
Textiel
Oxfam Solidariteit vzw
*Afgedankte Elektrische en Elektronische Apparaten **Algemene Vereniging van de Geneesmiddelenindustrie ***Is opgericht door de fabrikanten en invoerders van elektrische en elektronische apparaten en met de steun van de gewestelijke overheden.
De kringwinkel De kringwinkels zijn blij met kledij en textiel, speelgoed, boeken, meubelen, huisraad, decoratie, elektro, fietsen, multimedia, sport- en babyartikelen. De belangrijkste voorwaarde is dat het nog herbruikbaar is.
Kijk dat dus best eerst na. Onbeschadigd en herbruikbaar materiaal kun je kwijt bij de kringwinkel. Wat hoort erbij? Dezelfde fracties die kunnen afgeleverd worden op het recyclagepark/containerpark, zoals: - metalen voorwerpen: badkuip, fiets, omheining, ….; - afgedankte elektro: TV, koelkast, wasmachine, …..; - hout: deur, raam (zonder glas), kast, stoel, ….; - oud speelgoed, dat niet in de restafvalzak kan, ….; - groot restafval: matras, zetel, rol tapijt, plastic planchetten, plastic tuinmeubilair. Wat hoort er niet bij? - niet recycleerbaar afval dat in een restafvalzak kan; - de fracties waarvoor er een huis-aan-huisinzameling bestaat zoals restafval, papier/karton, PMD, groenafval en glas; - rubberbanden waarmee je bij een verkoper of op het recyclagepark/containerpark terecht kan; - bouwafval zoals lavabo’s, wc-potten, stenen, golfplaten, … dat enkel kan afgegeven worden op het recyclagepark/containerpark; - KGA, dat om praktische redenen enkel op het recyclagepark/containerpark terecht kan; vb. TL-lamp; - bedrijfsafval. In welke toestand het materiaal moet zijn en hoeveel de tarieven bedragen, vinden jullie op https://www.dekringwinkel.be/
Je kunt het zelf naar de winkel brengen of je kunt een afspraak maken om het te laten ophalen. Er is een winkel in het Sea Shopping Centrum, Oostendelaan 304c in Middelkerke.
Waar gaat ons gerecycleerd afval naartoe en wat komt ervan terecht? Wij Belgen sorteren als de besten, maar waar gaat al ons gerecycleerd afval naartoe? Wat wordt er allemaal gemaakt van wat wij weggooien? Bijna 99% van alle weggegooide verpakkingen wordt gerecycleerd. De afvalscheiding vindt plaats in sorteercentra, meestal door een combinatie van automatische en handmatige scheidingstechnieken.
Het PMD-afval wordt eerst op een lopende band geplaatst. De zakken worden opengescheurd zodat de inhoud vrijkomt. Daarna gaat het afval door een draaiende trommel om te kleine voorwerpen eruit te halen. De opengescheurde zakken worden ook uit de afvalstroom gescheiden. De cyclus ziet er als volgt uit: 1. Ophaling aan huis, via OCT of via containerpark 2. Naar sorteercentrum 3. Opsplitsen in Plastic flessen en flacons: a. PET en HDPE worden er uit gehaald b. Vermalen, wassen en omvormen tot schilfers of korrels c. Recyclage tot fleece, flessen, potjes, folies, kratten, leidingen … Metalen verpakkingen: a. Magnetisch uitsorteren b. Vermalen, zuiveren en scheiden c. Staal naar staalfabriek => conservenblikken, dozen, vaten … d. Aluminium naar speciale smelterijen => drankblikjes, raamprofielen, auto-onderdelen Drankkartons: a. Uitsorteren b. Mengen met water tot pulp c. Papiervezels verder zuiveren => recyclage tot huishoudpapier, briefpapier, kartonnen dozen … d. Plastic en aluminium => recyclage of brandstof • Plastic als energiebron • Aluminium als bindmiddel in cement of gerecycleerd
Elektro-afval: afgedankte elektrotoestellen worden helemaal uitgekleed. Glas, metalen en zelfs kunststoffen worden eruit gefilterd en volledig gerecycleerd. Hiervan wordt van alles geproduceerd, van koperkabels tot slaapzakken. 40% van het staal wereldwijd komt vandaag al uit recyclage en van het koper dat ooit uit de mijnen naar boven kwam, is 80% nog altijd in omloop. Door elektroafval in te zamelen, zorgt men ervoor dat er jaarlijks ongeveer 1500 ton minder schadelijke stoffen in het milieu terecht komen. Zo worden broeikasgassen uit oude koelkasten naar speciale installaties gebracht om het te vernietigen en ook het kwik in spaar- en TL-lampen wordt opgevangen.
PET-flessen worden automatisch of handmatig uitgesorteerd en gerecycleerd tot polyester textielvezels waarvan truien en T-shirts gemaakt worden, maar ook matrasvullingen en tapijten. 27 flessen zijn er nodig voor 1 fleece trui. Er komen trouwens ook steeds meer PET-flessen op de markt die zelf bestaan uit gerecycleerd materiaal.
Het glasafval uit de glasbollen wordt opgehaald en uitgesorteerd door de firma Vanheede uit Rumbeke. Eerst worden de onzuiverheden er manueel uitgehaald. Daarna breekt men het waarna het machinaal verwerkt wordt. Hierbij worden volgende stappen doorlopen: - met magnetische afscheiders haalt men de ferrometalen (ijzer) eruit. - een afzuiginstallatie zorgt voor de verwijdering van papier en plastic - de non-ferrometalen (lood, aluminium) worden met wervelstroomscheiders verwijderd - tenslotte is er nog een KSP-scheider die keramiek, stenen, porselein en aardewerk d.m.v. een laser verwijdert. Zo bekomt men een hoopje gezuiverde minuscule glasscherven die als grondstof dienen voor het aanmaken van nieuw glas. Een transparante fles kan tot 80% gerecycleerd glas bevatten. Door gebruik te maken van oud glas bespaart men niet alleen zand, kalk en natriumcarbonaat maar bovendien wordt het energieverbruik met meer dan 25% verminderd.
Besluit Ik hou al heel mijn leven van de natuur en van het milieu. Ik doe er dan ook alles aan om mijn steentje bij te dragen om beide te eerbiedigen door correct te sorteren en door de richtlijnen van de afvalkalender zorgvuldig op te volgen. Hopelijk doen jullie dat ook?
Van onverzorgd landschapspark tot goed onderhouden wilde en warme wijk
Onze kerngemeente pronkt al jaren met het Normandpark. Terecht, want het is echt zeer mooi en goed onderhouden. Het maakte/maakt de dorpsbewoners van Westende jaloers. En toen, niet daarom, kregen wij in 2013 ook een park …. Een landschapspark! Dat is een gebied met grote landschappelijke kwaliteit, dat beschermd moet worden. Volgens de gemeente werd het aangelegd door de eigen technische diensten (wegen- en groendienst) en enkel met natuurgetrouwe middelen.
Voor diegene die het niet zouden weten … waar is dat park? Weten jullie waar vanaf 1941 de voetbalploeg Racing Westende speelde, in de tijd van Georges Bloes, Henri Tack, … Juist, waar nu de volkswoningen “d’Yzercloove” zijn. Weten jullie nog waar ooit dat speelplein was voor de kinderen? Weten jullie nog waar dat klein voetbalterrein was met twee doelen? Herinneren jullie zich nog waar vroeger een opslagplaats was en daarna een stort dat zo door de omwonenden verfoeid werd? Wel, daar is dat park! Er werden al heel veel euro’s besteed om er iets van te maken.
Wat ex-burgemeester Janna met grote woorden verstond onder landschapspark Janna wilde de Westendenaars in de watten leggen en opvoeden door hen de mogelijkheid te bieden om zich de kennis van onkruidsoorten en wilde bloemen eigen te maken. Ze drukte dat als volgt uit:
'Met de aanleg van een nieuw park wil het gemeentebestuur voor een mooie, maar ook uitdagende en leerrijke overgang zorgen tussen de woonwijken langs de Hofstraat en het aangrenzende polderlandschap. In het ontwerp hebben we een groot evenementengazon (1) voorzien, afgebakend door taluds. Aan de randen zullen er picknick- en zitruimtes komen op verhoogde houten plankenvloeren. Vanuit een uitkijkpost (2) krijg je een mooi zicht over het park en het landschap. Er komen ook voorzieningen voor jongeren zoals een heus tienernest. Door het aanplanten van een boomgaard (3) wil ik bovendien enkele vergeten fruitrassen terug onder de aandacht brengen. Slingerend tussen onder meer appels, peren, maar ook mispels en kweeperen loopt een blote voetenparcours voor wie van een uitdaging houdt: zonder schoenen of sokken de verschillende soorten ondergrond letterlijk aanvoelen. (4) Op de hoek van de Sportstraat en de Hofstraat zullen we een grote zithoek voor minder mobiele mensen inrichten. (5) De grote zones in het park worden uitsluitend met streekeigen groen uitgerust. Hier krijgen wilde bloemen de volle vrijheid. (6) Kortom, hier wordt alles puur natuur’.
(1)
(2)
(3)
(4)
(5)
(6)
Niettegenstaande de grote woorden van Janna, vond ik dat geen slecht initiatief.
Maar … wat is ervan terechtgekomen? De paadjes doorliepen het ganse terrein. Om te vermijden dat het onkruid zich kon doorzetten, werd een doek aangebracht met daarop grint. Maar ‘tegen onkruid is geen kruid gewassen!’ En het moet gezegd worden: het algemeen onderhoud liet te wensen over. Dat onkruid schoot overal uit de grond. Maar dat was toch de gewenste natuur, hoor ik jullie al zeggen, maar het gebeurde allemaal ordeloos.
De dorpsbewoners stonden ook niet achter dat landschapspark! Geen wonder dus dat het ten dode opgeschreven stond. Er was een nieuwe bestemming nodig, maar … die liet lang op zich wachten.
In maart 2016 bouwde ‘De Batterie’, de sociaal-artistieke organisatie, in opdracht van de gemeente, in de wijk aan een sterk gemeenschapsvormend buurtproject dat ‘Wilde Wijken’ genoemd werd. De Batterie wilde in de leefwereld van alle buurtbewoners, jong en oud, kruipen om zo de passies, hobby’s of vraagstukken in de wijk bloot te leggen. Het moest een bruisende plek worden waar goesting en ontmoeting de sleutelwoorden vormden. De organisatie ging, samen met de leerlingen van de lokale scholen, op pad om de buurtbewoners te leren kennen. Die studieronde mondde uit in een ‘letterlijk’ portret van de buurt.
Een buurtfeest op 19 maart 2016 was meteen de aanzet tot een nieuwe stap in het project. Vanaf dan namen verschillende bewoners het initiatief om iedere woensdag enkele projecten uit te werken. Zo werd er origineel pleinmeubilair gemaakt, petanquepleinen en een kruidentuintje aangelegd of konden er pizza’s gebakken worden in de zelfgemaakte outdoor-oven. Een container werd omgevormd tot een gezellig buurthuis.
Er had ook nog een buurtfeest plaats in de daaropvolgende zomer.
Na één jaar werd het buurtproject op 18 november 2016 afgerond.
Jullie kunnen daar alles over lezen in mijn artikel van 28.11.2016.
Hebben de 'Wilde Wijken' het wel overleefd? Tot mijn schade en schande moet ik bekennen dat ik de Wilde Wijk in 2017 en 2018 wat uit het oog verloren heb.
In het eerste semester van 2019 kon ik op Facebook lezen dat er heel wat georganiseerd werd.
Wie er meer over wil weten, vindt volgende artikels in de map ‘Milieu’
'Voormalig stort wordt park': artikel in ‘Het Nieuwsblad’ van 24.11.2010 door Danny Van Loo 09.12.2013: ‘Westende heeft ook een park … of … het gelijkt er toch op' 07.07.2014: ‘Westende: hoe zag het landschapspark er uit … in de maand mei?' 02.11.2015: ‘Westende landschapspark: een primeur, een speerpunt, een uniek en megalomaan project dat zijn doel gemist heeft’ 28.11.2016: ‘Westende: Landschapspark wordt wilde wijk’
Op 2 en op 12 juli 2019 heb ik nog eens een bezoek gebracht aan de wijk. Ik was zeer aangenaam verrast. Naast het feit dat de terreinen nu goed onderhouden worden (zelfs het amfitheater op 12.7), kon ik nog vaststellen dat er nu ook een hondenweide is, een openbaar toilet, een watercontainer met kraantje en een ‘evenementenplein’ waar voor de kinderen een klimparcours gebouwd werd. Ook de kruiptunnels lijken mij nieuw. De fruitbomen staan er nog maar schijnen nog niet de verwachte oogst opgeleverd te hebben
Besluit Voor zover dat nog nodig is, wens ik de ‘Wilde Wijk’ veel succes toe. Hun terrein is uiteindelijk uitgegroeid tot een warme plaats die een bezoek waard is (zeker op woensdagnamiddag). Dat verdient eens in de bloemen gezet te worden … maar niet in de onkruidbloemen alhoewel daar ook mooie tussenzitten.
Dan toch geen verkaveling in de Badenlaan… maar wel een parkeertoren
Toen enkele bewoners van de Duinenlaan in Westende hoorden dat er door ‘IJzer en Zee’ en ‘Woonwel’ een zoveelste poging ondernomen werd om in de Badenlaan toch een verkaveling op te richten, moet de druk in hun slagadersysteem enkele millimeters gestegen zijn.
Zij hadden immers weet van vorige pogingen en sommige hadden zelfs al eens een protestactie meegemaakt in 2002. Als ze in de richting van de polders kijken, dan krijgen ze al jaren een beeld van overstrooomde weiden en ze weten ook allemaal dat het terrein tussen de Westendelaan, de Duinenlaan en de Badenlaan doorkruist wordt door meerdere beken, zoals jullie op onderstaand plannetje kunnen zien.
Ze, dat zijn in eerste instantie vooral de bewoners van de residentie ‘Eglantier’ in de Duinenlaan, vonden dus dat de gemeente geen vergunning had mogen geven om woningen te bouwen op zo’n overstromingsgevoelig of waterziek terrein. De verkaveling zou natuurlijk de beken overwelven en ze vreesden dat dit het onderlopen van hun kelders zou veroorzaken.
Na de protestactie van 2002 zag de gemeente die bezwaren van de bewoners in en toen werd de verkaveling geschorst. Waarom de gemeente in 2016 opnieuw een vergunning verleende, deze keer voor 132 loten voor 175 woningen met wegenis, zal voor mij altijd een raadsel blijven. Er werd immers in de afgelopen 14 jaar geen enkele maatregel ondernomen om de waterziekte te genezen, noch door de gemeente, noch door de verantwoordelijke Middenkustpolder die instaat voor het beheer van waterlopen en die de overstromingen moet voorkomen.
Het comité ‘Bouwwoede’ De bewoners van de Baden- en Duinenlaan moesten dus weer in actie schieten en daarom stichtten ze een actiecomité ‘Bouwwoede Badenlaan’, dat uiteraard de steun kreeg van ‘Groen Middelkerke’.
De zeer gemotiveerde gangmakers van het comité, An Vanmeerbeeck, Alain Peeters en Stefan Tack slaagden erin een zeer valabele oppositie tegen de verkavelingsplannen van de gemeente, op poten te zetten. Zij werden gesteund door tientallen omwonenden die nauwelijks behoefte hadden aan veel uitleg en niet aarzelden om hun handtekening te zetten of om een affiche op te hangen. Deze sterke steun heeft de ‘leiders’ van de actie ertoe gedreven om verder te gaan met hun verzet.
Op maandag 25 juli 2016 werd een petitie overhandigd te Middelkerke (er werd ook - aangetekend - een kopie hiervan gestuurd naar het college van Burgemeester en Schepenen van Middelkerke en naar het Provinciebestuur West-Vlaanderen.
De bezwaren van de actievoerders Ziehier waarom de omwonenden vonden dat de verkaveling er niet mocht komen. -verdwijnen van het mooie polderzicht en een prachtig stuk natuur; -afname van de privacy door rechtstreekse inkijk en beperking van licht en zoninval door de voorziene groepswoningbouw met 2 à 3 bouwlagen van telkens 3,5m hoogte; -waardevermindering van de grond- en gebouwwaarde; -mogelijke impact van de bouwwerkzaamheden op de stabiliteit van de appartementen en garages (niveauverschil van ongeveer 4 meter!); -daling van de woonkwaliteit en het rustig karakter van de omgeving; -creatie van overaanbod op de plaatselijke woningmarkt met leegstand en verwaarlozing van bestaande panden tot gevolg; dit is niet de enige bouwaanvraag ingediend door Middelkerke voor woongelegenheden te Westende. Er werd tevens een bouwaanvraag gedaan voor ongeveer 750 woningen op de site van Zon en Zee; -gratis parkeermogelijkheden van de bestaande parking zullen verdwijnen; -impact op mobiliteit door toename van de verkeersdrukte, geluidsoverlast en fijn stof; -bouwen in tweede bouwlijn met een project dat grootschaliger is dan de aanpalende straten; -impact door klimaatverandering en stijgende zeespiegel; -maximale inzet op vastgoed en minder op groen en bomen; -voorzien van sociale woningen in een zone zonder school; -non-conformiteit van de aanvraag met het GRS; -vragen bij correct uithangen van affiche openbaar onderzoek; -het terrein is een risicozone voor wateroverlast, ligging in ‘overstromingsgevoelig gebied’ en opgenomen in bekkenbeheerplan
In het schepencollege van 8 november 2016 werd er beraadslaagd over de 19 bezwaren en opmerkingen van het comité. Deze werden ‘ontvankelijk maar ongegrond’ verklaard, voor allerlei redenen, zoals ‘subjectief gegeven’, ‘wordt later in orde gebracht’, ‘er komt iets in de plaats van wat verdwijnt’, ‘wij zien daarin geen probleem’, ‘er wordt wel degelijk veel groen voorzien’, ‘dat kan niet bewezen worden’, enz ... De verkavelingsvergunning werd dus afgeleverd.
Ik ben geen expert in het indienen van bezwaren maar ik ben in mijn levensjaren tot de ontdekking gekomen dat men een lijst met bezwaren niet te zwaar mag maken en dat men vooral en misschien zelfs enkel moet inspelen op opmerkingen die een zeer ernstige kans maken op slagen. Het was zo met ‘Zon en Zee’ waar tenslotte alleen een rechter de knoop kon doorhakken en niet de opmerkingen zoals ‘de nieuwe vakantiestraat verkeert in slechte staat’ om maar één voorbeeld te geven. Men moet vermijden opmerkingen te maken over iets waar men niet zeker van is of waar geen doorslaggevende bewijzen voor bestaan. Het aantal bezwaren verhoogt immers niet de overtuigingskracht.
Hoe juist al de aangebrachte bezwaren ook waren of zijn, ze worden niet gemakkelijk aanvaard door een politieker of een ambtenaar die vindt dat hij of zij gelijk heeft. Wie niet dagelijks met de ongemakken van het project zal geconfronteerd worden, voelt de zaken anders aan.
Wat hier van doorslaggevende aard geweest is, is de watertoets, het feit dat het hier over een waterziek terrein gaat. Waaraan een terrein moet voldoen, dat staat in wetten, decreten of andere officiële documenten waaraan iedereen zich normaal moet houden.
Een sterk actiecomité Het actiecomité gaf zich niet gewonnen en diende een bezwaarschrift in bij de deputatie van de provincie. De studie van het verkavelingsdossier/vergunning leerde ook dat de stedenbouwkundige ambtenaar besliste de aanvraag niet voor te leggen aan de GECORO. De motivering hiertoe ontbrak. Dit is een schending van de beginselen van behoorlijk bestuur, meer bepaald de motiveringsplicht. Moeilijk te begrijpen waarom dat advies niet werd ingewonnen.
Ook werd vastgesteld dat het bestuur de watertoets niet ernstig opvatte. Hoewel de totale projectzone 48.054 m² beslaat, achtte het bestuur dit geen omvangrijke oppervlakte en meende zij dat het invullen van het watertoetsinstrument via het internet volstond. Zoals eerder aangehaald, werd er geen infiltratieproef uitgevoerd, noch een bemalingsstudie. Evenmin werd er stilgestaan bij de opmerkingen van de VMM m.b.t. het uitgraven van de aanwezige grachten tot onder het grondwaterniveau, waardoor een permanente drainage van zoet water ontstaat.
Het is duidelijk dat de beslissing om dit project te vergunnen onvoldoende gefundeerd was. Alleen op basis van een project-m.e.r. waarin tevens het mobiliteitsaspect grondig was onderzocht kon een diligente overheid met kennis van (milieu)zaken beslissen.
Op 4 oktober 2018 moest de provincie zich uitspreken over de goedkeuring van de verkaveling. Groot succes: de vergunningsaanvraag werd geweigerd !
Maar nu krijgt het actiecomité een andere dreun te verwerken In een vorig artikel heb ik al gemeld dat men op de huidige parking van plan was een parkeertoren op te richten. Ik vermeldde al de bezwaren die daartegen oprezen: toenemende geluidsoverlast en uitlaatgassen, terwijl een ondergronds alternatief evengoed mogelijk is. De werken zijn al een paar weken geleden aangevat. Ziehier enkele foto’s:
16.11.2018 15012019
Men zou kunnen verwachten dat het actiecomité ook daartegen in het verzet gaat. Dat is niet het geval. Waarom? Daar zijn verschillende redenen voor: Er zou een vernietiginsberoep moeten ingediend worden bij de Raad voor vergunningsbetwistingen, door een daarin gespecialiseerd advocaat. En daarvoor is geld nodig, veel geld: ereloonprijs, verplaatsingskosten, gerechtskosten, eventuele ‘success fee’ bij vernietiging, eventuele minnelijke “proces-afkoop-onderhandelingen” met buurtbewoners. Er werd dan ook gepolst bij de actievoerders of die bereid waren om bij te dragen in die zeer hoge kosten. Dat bleek geen succes en voor wie wel akkoord ging, zou het bedrag te hoog uitvallen in verhouding met de slaagkans. En daarmee zou de kous misschien nog niet af zijn. Zo zie je maar dat de ‘arme’ klager het nog eens moet afleggen tegen de rijke belastingbetaler, uh, gemeente. De toestand is nu wel gewijzigd door het aantreden van een nieuw gemeentebestuur, dat ook gekant is tegen het parkeergebouw, maar toch…
Mijn vorige artikels Geplande waterzieke verkaveling geschorst HNB 11.2.2003 20-02-2011: Nieuwe woonuitbreidingsgebieden in Westende? Bravo! Ze zijn toch niet waterziek, hé? (map ‘Milieu’) 13.2.2012: Op zoek naar sociale woningen (map ‘Sociale woningen’) 16.11.2015: Zeelaan – Schoolstraat Watertoets) (map ‘Sociale woningen’) Zie map ‘Gemeentebestuur’ 19.2.2018
Reactie van ex-schepen Liliane Pylyser
1. Sociale verkaveling: het einde van je verhaal klopt niet. De 1ste keer werd er bezwaar ingediend door het actiecomité bij de Bestendige Deputatie vooral voor de waterzieke gronden. Vergunning geweigerd. Het dossier wordt opnieuw ingediend door de sociale huisvestingsmaatschappijen op het schepencollege. Nu blijkt er een volkomen nieuw gegeven (wetgeving van Hoomans): wanneer ze 80 % van de sociale wijk bebouwen met sociale huurwoningen (hier 165) kregen ze de volledige prijs van de riolering en wegenwerken terugbetaald (3.000.000,00 euro). Het college vond 80 % sociale huurwoningen op die plaats niet kunnen (2 CD&V-ers wel) en heeft de vergunning niet toegestaan (7- Het waren nu de sociale huisvestingsmaatschappijen die bezwaar indienden bij de Bestendige Deputatie. Ik ben als bevoegd schepen samen met Stefan Tack ons standpunt gaan verdedigen in Brugge (ik dacht op 5 oktober 18). Uitslag: vergunning geweigerd : waterzieke gronden onvoldoende onderzocht en geen duidelijke uitkomst over wat er sociaal zou gebouwd worden. 165 sociale huurwoningen in het bijna toeristisch centrum van een gemeente was ook voor hen teveel.
2. Parkeertoren Begin van de legislatuur 2001-2006 (ik dacht in 2003) kregen we van Stedenbouw Brugge de toelating om extra parkeerplaatsen (parking achteraan) aan te leggen op WOONUITBREIDINGSGEBIED aan de Badenlaan. Duur van de periode: max 5 jaar; ondertussen moest er uitgekeken worden naar een andere bestemming voor de extra parking en/of een visie ontwikkeld worden over dit woonuitbreidingsgebied. We hebben overal naar nieuwe grond gezocht. Gezien de extra parking WEG MOEST, en we geen nieuwe grond, vonden hebben we dan maar gekozen op het stuk woongebied, eigendom van de gemeente waar de 1ste parking op ligt te gebruiken. Twee mogelijkheden: onder de grond (5 x zo duur als boven de grond en 3 bouwlagen onder de grond onzeker wegens de zandstructuur)) of zoals wij gepland hebben een gebouw boven de grond. Spreek a.u.b. niet van een toren; het is NIET groter dan het gebouw ernaast (Kathy).
Ik schreef al drie artikels over het terrein op de hoek van de Hofstraat en de Voetbalstraat in Westende-dorp. Jullie kunnen die lezen in de map ‘Natuur’. Waarom die extra aandacht? Sinds ik negen jaar geleden begon met het publiceren van blogartikels, heb ik me dunkt toch al voldoende aangetoond dat ik hou van de natuur. Te weinig mensen (Westendenaars in dit geval) zijn daar, spijtig genoeg, voor te vinden!
Over welk terrein gaat het eigenlijk? Misschien is het wel nuttig dat ik nogmaals de (rijke) geschiedenis ervan oprakel. Er zullen toch nog wel wat Westendenaars zijn die zich daar één en ander van herinneren? ‘Heel lang’ geleden (in 1941) was daar het voetbalterrein van Racing Westende, van een ploeg met o.a. wijlen Georges Bloes, Henri Tack, … Daarna diende het terrein, tot ergernis van de omwonenden, tot opslagplaats, ja zelfs tot stort. Weten jullie nog dat daar ooit een voetbalterreintje was met twee minidoelen… en daarna een speelplein voor kinderen? Het is gelegen in de Hofstraat juist voorbij de volkswoningen “d’Yzercloove”.
En toen legde de gemeente er in 2013 een landschapspark aan… Het bestuur wilde daarmee zorgen voor ‘een mooie, maar ook uitdagende en leerrijke overgang’ tussen de woonwijken langs de Hofstraat en het aangrenzende polderlandschap. In een natuurgebied moest op een perceel van 15.000 vierkante meter, met natuurgetrouwe materialen, een park ontstaan met daarin volgende elementen: een groot evenementengazon afgebakend door taluds, picknick- en zitruimtes op verhoogde houten plankenvloeren langs de randen, een uitzichtpost met mooi uitzicht over het park, een amfitheater met daarvoor een kleine arena dat mede een kleurige indruk moest geven dankzij muurbloemen. en het landschap en voorzieningen voor jongeren zoals een heus tienernest. Er werd een boomgaard aangeplant met enkele vergeten fruitrassen zoals appels, peren, mispels en kweeperen. Daar tussendoor moesten zich paadjes slingeren, beschermd tegen onkruid. Janna droomde ervan dat de bezoeker die van een uitdaging houdt, ze op zijn/haar blote voeten zou bewandelen om de verschillende soorten ondergrond letterlijk aan te voelen. De grote zones in het park werden uitsluitend met streekeigen groen uitgerust. Wilde bloemen moesten de volle vrijheid krijgen, kortom alles zou puur natuur worden. Op de hoek van de Sportstraat en de Hofstraat zou een grote zithoek voor minder mobiele mensen ingericht worden. Die zithoek werd mooi geplaveid. Er werd ooit zelfs een fundament gegoten in gewapend beton met de bedoeling er een kaartershuisje op te plaatsen. Aan de omwonenden werd gevraagd wie het chalet gratis wilde uitbaten en koffie maken en serveren, maar er werd misschien uit het oog verloren dat ‘gratis niet bestaat’. Geen vrijwilliger dus en daarom werd maar besloten geen kaartershuisje te plaatsen en het platform weer uit te breken: een langdurig en kostelijk ‘grapje’.
Hoe een goedbedoeld initiatief verwaterde en tenslotte totaal verwaarloosd werd. Niettegenstaande de grote woorden van burgemeester Janna, was ik wel voor de idee te vinden. Ik bracht dus een eerste bezoek aan het park in december 2013. Aangenomen dat er nog enkele onvolkomenheden waren, en dat alleen regelmatig onderhoud het park bezienswaardig zou maken, mocht ik op dat tijdstip nog niet al te veel verwachten van de groei en bloei in het park. Het leek me dus logisch eens terug te gaan in de bloeimaand mei. Op enkele plaatsen begonnen bloemen kleur te geven aan het park vooral dan de boterbloem, het madeliefje en de papaver. Je kon al zien dat er heel veel onkruidbloemen bestaan en dat die mooie kleuren hebben. Je kon ook al een begin van verwaarlozing zien aan de verschillende onderdelen en zeker aan de paadjes, waarvoor het beschermend doek zijn verwachte rol niet vervulde. Omdat ik begin november 2015, bij het voorbijrijden, tekens zag van verdere verwaarlozing, bracht ik een derde bezoek. Ik zag al onmiddellijk dat het ‘park’ helemaal niet onderhouden werd zoals het hoort en dat veel voornemens nog steeds niet tot uitvoering gebracht waren. In mijn besluit stelde ik dan ook voor dat het park maar beter kon opgedoekt worden. Ja, als het toch niet onderhouden werd en als er niemand daarin geïnteresseerd bleek te zijn!!
En toen werd het landschapspark een ‘wilde wijk’ Middelkerke gaat prat op zijn kwalitatief, gestructureerd, doordacht participatiebeleid. In de gemeente bestaan vijf lokale bewonersgroepen, verdeeld over het hinterland: Slijpe, Sint-Pieterskapelle, Schore, Leffinge en Mannekensvere. Lees daarover mijn artikel van 28.12.2015 ‘Is Middelkerke wel degelijk goed bezig?’ (in de map ‘Milieu’) Een voltijdse aangestelde participatie-ambtenaar is het aanstuur- en aanspreekpunt van die bewonersgroepen. Het koepelorgaan voor heel Vlaanderen heet ‘Dorpsbelangen’. Werd Westende-dorp, samen met Lombardsijde en Wilskerke, uit het oog verloren? Of behoren die niet tot het hinterland? Het is inderdaad een feit dat hier in het dorp een nieuw initiatief, op hetzelfde gebied, moest genomen worden door de provincie vooraleer men zich bewust werd van het feit dat Westende-dorp misschien ook wel eens zou willen 'participeren'. Opdracht werd gegeven aan ‘De Batterie’, een sociaal-artistieke organisatie uit Brugge, om een gemeenschapsvormend project op te starten, dat ‘Wilde Wijken’ genoemd werd. De Batterie koos voor een wijk waar de ontmoeting tussen jong en oud nog geen evidentie was. In Westende-dorp werd er dus zo één gevonden. De Batterie besloot hier zijn tenten een jaar lang op te slaan. Het was/is de bedoeling een poging te doen om in de leefwereld van alle buurtbewoners te kruipen om zo de passies, hobby’s of vraagstukken in de wijk bloot te leggen en een echte wisselwerking met de bewoners te creëren. Je zou ook kunnen zeggen dat er geprobeerd wordt om een ‘warme’ wijk te creëren waarin de mensen dichter bij elkaar gebracht worden. Voor zoiets is natuurlijk de hulp van en de samenwerking met de gemeente noodzakelijk en die bekwamen ze ook, logischerwijze eveneens via de participatie-ambtenaar. Is dat nu een concurrent van ‘Dorpsbelangen’? Of een aanvulling ervan? Het gemeentebestuur is alleszins van mening dat ‘Wilde Wijken’ perfect past in haar participatiebeleid. Er wordt hier dus ook een permanente wijkraad opgericht, niet enkel om activiteiten te organiseren, maar – om in het verlengde van andere buurtcomités – in samenspraak met het gemeentebestuur duurzame initiatieven te nemen die het leven in de buurt beter maken.
De start Het project werd opgestart in maart 2016. De Batterie ging toen op pad, samen met de leerlingen van de lokale scholen, om de buurtbewoners te leren kennen. Die studieronde mondde uit in een ‘letterlijk’ portret van de buurt dat nu prijkt naast het voetbalpleintje.
Het buurtfeest op 19 maart was tevens de aanzet tot een nieuwe stap in het project. Eerst en vooral werd een artistieke installatie met grafische portretten, fotografie en subjectieve kaarten voorgesteld. Het is een samenwerking tussen de bewoners van de wijk en de kinderen van de lagere scholen 'Sint Lutgardis' en de 'Duinpieper' en zij kregen de medewerking van de artistieke organisatie De Batterie.
Daarna namen verschillende bewoners, jonge en oude, het initiatief om iedere woensdag enkele projecten uit te werken.
Op die bijeenkomsten werd er origineel pleinmeubilair gemaakt onder de leiding van een kunstenaar. Tevens werden een petanqueplein en een kruidentuintje aangelegd. Er werd ‘buurtsoep’ gemaakt of er werden pizza’s gebakken in de zelfgemaakte outdoor-oven.
De plaats werd een atelier waar vele handen samen de wei ombouwen tot een dynamische ontmoetingsplek. In het najaar 2016 werkte de Batterie samen met de buurtbewoners verder aan de creatie en inrichting van de Wilde Wei en namen de bewoners het heft in eigen handen. De opening van de multifunctionele container vormt het sluitstuk van deze unieke samenwerking.
Het allerbelangrijkste moet natuurlijk blijven dat de buurtbewoners nu eindelijk hun buren leren kennen. Alle initiatieven komen namelijk rechtstreeks van de bewoners zelf. Jong en oud, groot en klein, iedereen is welkom om mee te denken, om mee te werken en om creatieve ideeën in daden om te zetten.
Op 24 juni 2016 had een groot buurtfeest plaats. Dat was het resultaat van wekenlang intens samenwerken tussen de buurtbewoners om van een verlaten pleintje een mooie ontmoetingsplek te maken.
En… tenslotte de afsluitende vergadering op 18 november 2016
Omdat ik nog geen enkele vergadering noch feest bijgewoond had, wilde ik absoluut even polshoogte gaan nemen op het afsluitend feest, waarvoor aardig wat reclame gemaakt was. Bij mijn aankomst meldde ik mij aan bij enkele verantwoordelijken van ‘De Batterie’ en van het Wijkcomité Westende-dorp. Ik werd er zeer hartelijk ontvangen. Ik was zeer aangenaam verrast door het enthousiasme dat die mensen uitstraalden. Ik had in de verste verten nooit kunnen denken dat zij in het voorbije jaar zoiets zouden kunnen realiseren. Ik wil ze daarvoor van harte gelukwensen. Schijnbaar mochten ze voor verschillende verwezenlijkingen rekenen op de steun van het gemeentebestuur en ook dat mag eens eerlijk en luid gezegd worden. In een grote tent, betaald door de gemeente, was alles voorzien om een aangenaam feest te organiseren: een barbecue, broodjes uit de oven, dranken en … muziek met diskjockey want er zou later in de avond ook nog gedanst worden. Een organisator zei mij terloops dat er enkel nog een toilet en een lichtpunt ontbreekt. Dat moet er toch nog wel bijkunnen! Ik bleef daar tot 18u45, net op het ogenblik dat de burgemeester aankwam. Zij steunt het initiatief schijnbaar ten volle, voor welke reden dan ook, maar ze doet het. Ook de voorzitter van de OCMW – raad, die trouwens in de wijk woont, was aanwezig en natuurlijk ook de participatie-ambtenaar. Toen waren er een dertigtal aanwezigen maar op de foto’s zijn er wel wat meer te zien. Er werden trouwens heel wat foto’s genomen. Ik geef er hier enkele weer, een groepsfoto buiten en een overzicht van de aanwezigen binnenin de tent. Jullie kunnen de rest bekijken op het facebookadres dat in mijn ‘Bronnen’ vermeld staat.
Is dat niet wat te hoog gegrepen? Op de website van ‘De Batterie’ las ik wat meer over de organisatie en hun doelstellingen. Op het gevaar af dat ik misschien niet alles exact zou kunnen weergeven, geef ik hieronder de letterlijke tekst.
De Batterie Onderzoekt Kunst gaat uit van onderzoek en laat ruimte voor experiment. Elk project van de Batterie start met een grondige zoektocht . We laten kunstenaars én deelnemers hun context onderzoeken, de werkelijkheid bekijken en antwoorden hierop begrijpen en formuleren. We leggen de fundamenten voor een sterk inhoudelijk en zoekende kunst die een antwoord biedt op en in relatie staat met onze samenleving. De zoektocht die we met kinderen en jongeren voeren, wordt begeleid door professionele kunstenaars. De Batterie kiest voor kunstenaars die voeling hebben met participatieve werking en die met de jongeren starten vanuit inzicht en beleving en tools aanreiken om samen een artistieke creatie te realiseren. Verbindt De Batterie verbindt op een natuurlijke manier. We verbinden kinderen en jongeren met verschillende achtergronden , uit verschillende culturen, maar met hetzelfde doel: Kunst beleven en creëren. De Batterie verbindt ook buurten en steden. Ze brengt generaties samen. De Batterie verkent en verbindt verschillende kunstvormen en werkt over de grenzen van sectoren heen (cultuur,onderwijs en welzijn). Confronteert De Batterie neemt jongeren mee in de kunsten in al zijn facetten en laten hen deze voelen, beleven of begrijpen. We confronteren hen met voor de hand liggende kunst maar ook met controversiële kunstuitingen. Zo willen we bij hen vragen oproepen, de blik openen, toucheren, activeren en stereotypen doorbreken. We laten hen voelen dat kunst een antwoord is van anderen op onze wereld en willen ook hen stimuleren tot kritisch burgerschap. Vanuit dit oogpunt zien we de confrontatie van kinderen en jongeren met kunst als een essentieel onderdeel van de ontwikkeling van elk individu. Verbeeldt We onderzoeken met kinderen en jongeren nieuwe beeldtalen waarmee ze zich kunnen uitdrukken. We gaan met hen op zoek, leren hen écht kijken, anders kijken en helpen hen om vanuit experiment en ervaring een eigen taal te creëren. We reiken hen de tools aan om een eigen taal te ontwikkelen en zo vorm te geven aan hun kijk op de werkelijkheid. De jongeren worden begeleid door professionele kunstenaars die hen expertise en technieken of vaardigheden kunnen bijbrengen en waarbij in co-creatie het resultaat vorm krijgt. Realiseert De visie van de Batterie impliceert onvermijdelijk de keuze om telkens met sterke artistieke creaties naar buiten te komen. Het laat de jongeren de kracht van kunst ervaren en voelen hoe hun werk het publiek beroert, confronteert en inspireert. Het werken van deze jongeren samen met professionele kunstenaars is een weloverwogen keuze. De Batterie neemt in haar projecten jongeren mee, voor wie kunstbeleving geen evidentie is. We vinden het boeiend en essentieel om ook deze jongeren een stem te geven in de samenleving. Door met hen het publiek te overtuigen met een sterke, eigen artistieke creatie die verrast, vernieuwt en hun kijk op de samenleving weergeeft.
Willen ze op die manier de jongeren van Westende de weg wijzen naar het artistieke? Mij goed, als ze daarin slagen … ‘chapeau’. Ik heb echter twijfels en vrees dat dit wat te hoog gegrepen is.
Besluit Jullie mogen mij op mijn woord geloven als ik de hoop uitdruk op een bloeiende toekomst voor het project. Ik sta er namelijk 100% achter. Het is absoluut niet mijn bedoeling ook maar iets negatief erover te beweren. Ik wens dat het wijkcomité er mag in slagen oud en jong verder te blijven overtuigen van de voordelen van deze Westendse ontmoetingsplaats. Dat is niet vanzelfsprekend. Om zoiets in ons dorp in stand te houden is namelijk veel motivatie en overtuigingskracht nodig. Dat geldt evenzeer voor de erkentelijkheid tegenover de gemeente die niet op een man-uur, op materiaal en op een voertuig gekeken heeft om dit provinciaal initiatief tot dergelijk eervol resultaat te brengen. Ik hoop ook dat de rest van de weide nu eveneens een grondige opknapbeurt zal ondergaan en dat enkele elementen ‘in eer’ zullen hersteld worden. Ik hoorde van een verantwoordelijke dat dit reeds gebeurde met het amfitheater en dat er eveneens plannen bestaan voor de uitkijkpost.
Mijn vroegere artikels 09.12.13: Westende heeft ook een park … of het gelijkt er toch op (map Milieu) 07.07.14: Westende: hoe zag het landschapspark er uit … in de maand mei (map Milieu) 02.11.15: Westende landschapspark, een primeur, een speerpunt, een uniek en megalomaan project, dat zijn doel gemist heeft
Wat zei Uilenspiegel ook weer? Waar er rook is, is er vuur! Dat is zeker zo in Middelkerke en in Westende
Op zondag 9 oktober 2016 zijn ze weer langs geweest in mijn straat. Ze hebben er zelfs een geurend pakje achtergelaten.
Natuurlijk mogen we niet overdrijven in onze reactie, maar toch blijf ik erop hameren vooral omdat het mij stoort dat de gemeente alle mogelijke middelen inzet tegen al diegene die hun hond(je) toelaten op ‘straat te kakken, maar het niet oppakken’, (tekst geleend van Paul Dewulf in de Duinenlaan) terwijl de paarden …
De geschiedenis van de straatpaarden In de 19e eeuw, toen er nog geen auto’s in de straten reden, was het stedelijke transport van mensen en goederen vrijwel volledig afhankelijk van paardenkracht. Zo transporteerden de handelaren/handelaars hun goederen vaak per wagon en lieten vele burgers en arbeiders zich met paardenbussen en paardentaxi’s naar het werk vervoeren. Je zou kunnen denken dat het verkeer toen heel wat rustiger en veiliger was dan in onze hedendaagse automaatschappij, maar niets is minder waar. De enorme aantallen paarden in de Westerse steden zorgden voor nog veel grotere problemen, waaronder ziektes, verkeersdoden, geluidsoverlast (door paardengehinnik en kletteren van de hoeven op de stenen straten), en het ergste van allemaal: een gigantisch overschot aan mest. Ieder stadspaard liet elke dag minstens 1 liter urine en tussen de 7 en 15 kilo mest achter, wat met een paardenpopulatie van 100.000 in New York resulteerde in een dagelijkse vervuiling van 100.000 liter paardenurine en ongeveer 1.2 miljoen kilo paardenstront. Ziehier een foto uit 1893 van de Bedford Street in New-York, waar schijnbaar zeer veel paarden voorbijgekomen waren. Daarnaast zien jullie dezelfde straat, jaren later.
In zijn nieuw boek ‘Vrank en vrij’ geeft Jean-Marie Dedecker ons de raad, als we ooit eens door New-York flaneren, de statige uit bruine baksteen opgetrokken herenhuizen te bewonderen met hun elegant bordes dat vanaf het straatniveau oprijst tot de woonruimte op de eerste verdieping. Hij legt uit dat die bouwtrant nodig was om boven de paardenmest uit te stijgen. Het stonk verschrikkelijk in de zomer en bij regenweer overspoelde een soepachtige stroom paardenmest de voetgangersplaatsen en lekte de kelders in.
In de vroege dagen van het dierentransport was dit nog niet zo’n groot probleem, want toen konden de steden hun mestoverschot simpelweg doorverkopen aan de boeren. Met de toename van het aantal stadspaarden in de late 19e eeuw was de prijs van mest echter volledig ingestort, met als gevolg dat de stadsschoonmakers hun uitwerpselen niet meer kwijt konden aan de straatstenen. Hetzelfde deed zich voor in London. De meeste Westerse steden zagen zich daarom genoodzaakt de paardenpoep te dumpen op de verlaten kavels in de stad, met als gevolg dat het straatbeeld van Londen al snel werd ontsierd door 9 meter hoge mesthopen. Een journalist van de The Times sprak in 1894 zelfs van de ‘Grote Paardenmestcrisis’ en voorspelde dat, als men op dezelfde manier door zou gaan, alle straten van Londen binnen 50 jaar bedolven zouden zijn onder 3 meter dikke laag paardenmest. Toen verscheen de auto … en toen was tenminste dat probleem opgelost.
Ik heb bovenstaande geschiedenis enkel ingelast omdat ik dat een ‘interessant weetje’ vond en natuurlijk is de toestand van vandaag daarmee niet te vergelijken.
Toch vind ik dat er iets zou moeten aan gedaan worden. Ik vermeld meestal de problemen ‘hondenpoep’ en ‘paardenvijgen’ in één adem. Natuurlijk zijn er enkele belangrijke verschillen. Laat ons die even bekijken. Zoals een lading paardenvijgen wel 30 keer omvangrijker is dan wat een hond(je) produceert, zijn de middelen om onze straten proper te houden van vijgen of drollen ook niet te vergelijken. Zo moet elke hondeneigenaar een poepzakje bij hebben als hij/zij met zijn/haar lieveling op stap gaat; Dat is een klein zakje en overal staan buizen waarin men ze kwijt kan geraken. En de paarden? Ik wil de paardenliefhebber zijn pleziertjes niet ontnemen maar "Waar rook is, is ook vuur," zei Uilenspiegel, en hij tastte met zijn handen in een hoop verse paardenvijgen. Het volstaat schijnbaar niet dat de gemeente voorschrijft dat ‘Begeleiders of ruiters van rijdieren verantwoordelijk zijn voor het opruimen of laten opruimen van de uitwerpselen van deze dieren.’ Voor de paarden hebben verschillende Nederlandse gemeenten het gebruik van de poepzak verplicht gemaakt. Zoals hieronder te zien is, wordt die onder de staart van het dier gehangen, vastgehaakt aan het zadel. Als de staart van het paard omhoog gaat, wordt de zak opengetrokken en valt de mest erin. Het paard wordt soms wel wat onrustig met die zak onder de staart.
De zak is vervaardigd uit nylon en kan drie beurten van het paard bevatten. Is de zak vol, dan volstaan een paar handige bewegingen om hem te ledigen in een gewone plastic zak.
Voor honden zijn er eveneens praktische toiletten voorzien, maar hoe moet je paardentoiletten aanleggen? Moeilijk te doen!
Dan moet de ruiter maar van zijn paard afkomen en het goedje opscheppen. Ziehier een voorbeeld van hoe het kan. Hebben jullie dat al ooit meegemaakt? Ik niet!
Wie niet wil afstappen moet na zijn uitstap maar het parcours opnieuw afleggen met de auto om het karweitje op te knappen. Ofwel kan iemand met de fiets, gewapend met schop en zak, achter het paard rijden (niet te dicht, natuurlijk) en de straat opnieuw proper maken. Een andere maatregel die de gemeente zou kunnen treffen is het voorschrijven van de wegen die door paardrijders mogen gevolgd worden. Om de toeristen niet te mishagen is het toch ’s zomers ook niet toegelaten op het strand paard te rijden. Ik geef toe dat er in onze badplaats weinig wegen geschikt zijn als paardenparcours.
Besluit Paardrijden in Middelkerke moet kunnen, maar ruim het wel even op!
De beste mogelijke maatregel is het verplichten van de poepzak. En natuurlijk het controleren en beboeten van de overtreders. Dus, bestuurders van Middelkerke, jullie zijn toch zo graag de eerste en de beste .... misschien kunnen jullie hier een paradepaardje van maken.
Eind oktober 2015 kreeg de gemeente Middelkerke de ‘GoeBezig-prijs2015’ uitgereikt door Vlaams minister voor Plattelandsbeleid Joke Schauvliege, als beloning voor haar gestructureerd en doordacht participatiebeleid. Ik zou niet liever doen dan de betrokkenen allemaal hartelijk te feliciteren, maar ik wil tevens voorzichtig blijven.
GoeBezig zijn is een moderne uitdrukking die graag en vooral gebruikt wordt als men tevreden is over iemands prestaties of … over die van zichzelf. Klopt die bewieroking van de verdiensten van Middelkerke wel met de realiteit? Laat er ons even dieper op ingaan.
Wat verstaat men onder ‘Participatiebeleid’? Het begrip ‘Participatie’ is stilaan in de plaats gekomen van ‘Inspraak’. Participatiebeleid is het betrekken bij het beleid van burgers, maatschappelijke organisaties, bedrijven en/of andere overheden in een zo vroeg mogelijk stadium. Waarbij in een open wisselwerking, met hen de voorbereiding, de bepaling, de uitvoering en/of evaluatie van het beleid wordt vorm gegeven. In het Gemeentedecreet van 6 juli 2005 zijn een (beperkt) aantal regels opgenomen die het voor de steden en gemeenten, maar ook voor de burgers, mogelijk maken een participatief of interactief beleid te voeren. Onder Titel VI ‘Participatie van de burger’ vinden we vier maatregelen terug inzake inspraak (art. 197-220): klachtenbehandeling, adviesraden en overlegstructuren, verzoekschriften aan de gemeenteraad, de gemeentelijke volksraadpleging. Het is niet steeds duidelijk hoe de participatie juist afgebakend wordt. Als ik zie hoe de gemeenteraad meestal voor voldongen feiten geplaatst wordt en welke routine-, en onbelangrijke punten daar behandeld worden, als ik lees dat de meeste belangrijke beslissingen gedelegeerd werden naar het schepencollege, dan vrees ik dat ook de inspraak van de bewonersgroepen niet is wat ze zou moeten zijn. En … dat onze beleidsmensen er niet echt voorstanders van zijn. Natuurlijk is het voor de betroffen bewoners nuttig, ja zelfs noodzakelijk dat hun mening gevraagd en soms zelfs ingevolgd wordt als het gaat over punten die hun onmiddellijke levenssfeer aanbelangen. Als belangrijkste wil ik vermelden het informeren over wegenwerken, het samen waken over de verkeersveiligheid (fietsroute in Leffinge), de aanleg van speelpleinen (in Slijpe en Sint-Pieters-Kapelle), gebruik van kerk als vergaderzaal (Sint-Pieterskapelle), ...
In het totale kader van het algemeen beleid blijven die beslissingen echter beperkt. Inspraak in wat voor de lokale bevolking echt belangrijk is, zoals het gebruik van ons belastinggeld, het subsidiëren en inrichten van mega-evenementen, dure soms nutteloze aankopen, investeringen, meerjarenplannen, bouwen van ondergrondse parking voor miljoenen euro’s, ... dat is nog wat anders. We herinneren ons ook allemaal wat toenmalig burgemeester Landuyt ooit zei over informatieavonden. Hij noemde ze oneerbiedig ‘praatbarakken’. Maar we willen het hier hebben over die GoeBezig-prijs, die niet uitgereikt wordt omdat de gemeente een gezond financieel beheer voert, noch over democratie in het algemeen. Hoe verloopt die beperkte wisselwerking tussen overheid en bevolking?
Samenlevingsopbouw Dat was ooit een initiatief gebaseerd op de Engelse methodiek ‘Village Appraisals’. Bewonersgroepen van de plattelandsdorpen kunnen dus adviseren, inspraak hebben en op sommige momenten mee beslissen over thema’s die direct invloed hebben op hun nabije leefomgeving.
Tijdens de legislatuur 2006-2012 behoorde ‘Samenlevingsopbouw’ tot de bevoegdheden van schepen Geert Verdonck. Die term had hij zelf overgenomen van de organisatie ‘Samenlevingsopbouw’, die actief was/is in de verschillende Vlaamse provincies, met steun van de provincies. Hij vond (en vindt nog altijd) ‘Inspraak’ en ‘Participatie’ van de bewoners belangrijk. Dat gold vooral bij alles wat de gemeentelijke overheid in hun omgeving van plan was/is of op voorstel van de bewoners eventueel zou kunnen realiseren. Hij had toen een opbouwwerkster in dienst, die gecoacht werd door Samenlevingsopbouw en ook volgens hun methodieken werkte. De gemeente ‘huurde’ haar eigenlijk van samenlevingsopbouw. Hij koos voor deze formule omdat deze persoon dan onafhankelijk kon werken, los van politieke bemoeienissen uit het College. Onder zijn gezag werden de DorpInZicht-groepen opgericht, met als start het uitdelen van vragenlijsten in te vullen door de plattelandsbewoners: Sint-Pieterskapelle (2007), Slijpe (Dec 2008), Schore (jun/jul 2009), Mannekensveere (2010) en Leffinge (eind 2011).
De Dorp inZicht-groepen zorgen, met steun van het gemeentebestuur, voor heel wat lokale evenementen in het hinterland. We mogen dus zeggen dat Geert Verdonck een groot aandeel mag opeisen in de verwezenlijkingen totnogtoe. Naar het schijnt gebeurde dat allemaal dik tegen de zin van de Open VLD. Zij zagen deze initiatieven helemaal niet zitten. Vooral de toenmalige schepen van openbare werken, nu burgemeester, zag dat als te grote inmenging in haar plannen. Bij elk initiatief van de dorp-in-zicht-projecten was er tegenwind van de blauwe partij. Het Progressief Kartel daarentegen was voorstander van veel meer inspraak, vooral over dorpskernvernieuwingen, waar de burgers geen dure dorpsboom (€25.000) vragen maar toegankelijke wegen, parkeergelegenheid waar nodig, gezellig plein waar bewoners kunnen samenkomen en geen dure betegeling of hypermoderne banken of bloembakken. Lombardsijde, Westende-dorp en Wilskerke schijnen dus niet tot het platteland te behoren. Althans, het was de bedoeling van schepen Verdonck ook hier DorpInZicht ingang te doen vinden en zelfs in de deelgemeente Middelkerke ook, maar dan per wijk. De kiezer besliste er in oktober 2012 anders over. Meer dan drie jaar later, onder de huidige schepen voor Participatie, is er nog steeds niets gebeurd. Is dat geen bevestiging van het gebrek aan interesse voor het initiatief?
Dorpsbelangen De Vlaamse Vereniging Dorpsbelangen is gegroeid uit Samenlevingsopbouw. Toen Samenlevingsopbouw in Oost- en West-Vlaanderen niet langer de begeleiding van ‘zwakkere groepen’ in de samenleving/ op het platteland als kernactiviteit beschouwde, werd de Oost-Vlaamse Vereniging Dorpsbelangen opgericht. Die zette de werking verder. In West-Vlaanderen gebeurde er enkele jaren niets en sinds een half jaar heeft de Oost-Vlaamse Vereniging Dorpsbelangen met medewerking van Samenlevingsopbouw West-Vlaanderen de werking naar West-Vlaanderen uitgebreid en is daarmee Vlaamse Vereniging Dorpsbelangen geworden. Het is de bedoeling later door te groeien naar de andere Vlaamse Provincies!
Zij stellen zich tot doel de gemeenten te beoordelen op het gebied van participatiebeleid. Er wordt nagegaan of bewonersgroepen kunnen adviseren, inspraak hebben en op sommige momenten mee beslissen over thema’s die direct invloed hebben op hun nabije leefomgeving. Elk jaar wordt, per provincie, een gemeente en een bewonersplatform bekroond met de ‘Goebezig-prijs’. In 2015 stelden zich voor West- en Oost-Vlaanderen 22 gemeenten en/of bewonersgroepen kandidaat om 4 prijzen in de wacht te slepen, dus ongeveer vijf per prijs. Een bewonersplatform/dorpsraad/ bewonerscomité/ bewonersgroep wordt door de jury als ‘Goe Bezig’ bevonden als uit de acties van die groep dorpsbewoners blijkt dat de werking de bewonersparticipatie op het platteland op een efficiënte en zo mogelijk vernieuwende manier benadert. Het gaat daarbij om diverse facetten zoals: - het aanjagen van het gemeentebestuur (en andere actoren) om dorpsbewoners op een actieve manier te betrekken bij het dorpenbeleid in al zijn aspecten. - het uitbouwen van een structurele samenwerking met de gemeente (bv via vaste contactpersonen, vaste vergadermomenten, sluiten van samenwerkingsovereenkomst, …) - het participeren aan het beleid o.a. door oprichten/versterken van een draagvlak rond gemeentelijke beleidsbeslissingen met gevolgen voor het platteland (o.a. op vlak van verkeer en mobiliteit, dienstverlening aan de loketten, cultuur, sport, …) - het actief betrekken van dorpsbewoners bij de werking zodat er een groot draagvlak ontstaat (bv via open bewonersvergaderingen, werkgroepen, dorpskrant, website, facebook, ...) - het versterken van het maatschappelijk weefsel in het dorp (door communicatie, opzetten van eigen acties of ondersteunen van acties van anderen, …) - het bijdragen tot een kwalitatieve en aangename woon- en leefomgeving (o.a speel- en ontmoetingsruimte, meer groen, …) door eigen acties of beleidsaanbevelingen. - het versterken of uitbouwen van de intrinsieke waarden/kwaliteiten van het dorp (troeven op vlak van patrimonium, toerisme, naar het verenigingsleven toe, …) m.a.w. het mee identiteit geven aan het dorp. Een budgethouderschap voor wijkcomités en burgerinitiatieven is voorzien in artikel 159 van het Gemeentedecreet. Onder de voorwaarden die door de gemeenteraad worden vastgesteld, kan het college van burgemeester en schepenen immers het beheer van een budget voor bepaalde projecten in handen geven van een wijkcomité of burgerinitiatief. Deze inspraakmethode is enkel mogelijk wanneer het project voldoende wordt gedragen door de wijk of door de bevolking. Dit is een belangrijke vernieuwing omdat het de steden en de gemeenten in staat stelt om initiatieven van de (georganiseerde) burgers te ondersteunen en te vergemakkelijken.
Middelkerke en Merelbeke werden uitverkoren als gemeenten en Woumen (Diksmuide) en Zwijnaarde als bewonersgroepen. Hebben de andere gemeenten misschien geen participatiebeleid of zijn ze niet zo uit op het behalen van prijzen, zoals bij ons, ik weet het niet, maar er zijn in Oost-Vlaanderen 65 en in West-Vlaanderen 64 gemeenten, dus …
Wat doet de gemeente zelf? Burgemeester Janna heeft participatie in haar bevoegdhedenpakket. ‘In Middelkerke kenden we al een sterke inspraakcultuur’, beweert ze nu, alhoewel haar liefde voor inspraak, zoals hierboven gezegd, om het zacht uit te drukken, niet groot was. En vol trots stelt ze verder: “De prijs die we van het nieuwe koepelorgaan Vlaamse Vereniging Dorpsbelangen krijgen is een erkenning voor de energie die we samen met de Dorp inZichten leveren en een deugddoende vaststelling dat we ‘goe bezig’ zijn”. Middelkerke stelde vorig jaar een voltijdse participatie-ambtenaar aan, ook inspraakambtenaar genoemd. Het is naar verluidt een zeer bekwaam en gemotiveerd ambtenaar en tevens toporganisator. Zij is het aanstuur- en aanspreekpunt van de verschillende bewonersgroepen, In overleg daarmee bepaalt zij de agenda en de werkpunten. ‘Participatie is meer dan je gal spugen over bepaalde problemen’, vindt ze. ‘Aankaarten van problemen moet uiteraard, maar essentieel in een goed participatiebeleid is het gezamenlijk zoeken naar haalbare oplossingen’. Zij zou zeer nauw samenwerken met burgemeester Janna Rommel-Opstaele. Janna houdt van feestjes. Op zich is daar niets mis mee. In de gemeente doet het verhaal de ronde dat de participatieambtenaar op 7 maart 2015 de ‘ladies-night op KVO’ moest inrichten: een modeshow van lingerie, veel cava, dans en een stripper als apotheose… Ik zal maar niet het hele verhaal vertellen maar het moet er daar lustig aan toe gegaan zijn. Dat was naar het schijnt een feestje aangeboden door een sponsor van KVO … Willy Rommel, echtgenoot van de burgemeester … maar betaald door de gemeente Middelkerke!
Besluit Laten wij voorzichtig zijn en niet al te euforisch doen over de’GoeBezig-prijs’ die de gemeente mocht ontvangen. De jury had niet alleen weinig keuze, maar er blijft nog een hele weg af te leggen. Het is vooralsnog geen ‘BeterBezig-prijs’ of een ‘BestBezig-prijs’. De dag dat de burger, zij het via de verkozene in de gemeenteraad, zij het rechtstreeks, inspraak zal hebben bij beleidsbeslissingen van een zeker algemeen belang, dan zullen we pas kunnen spreken over echte democratie.
Bronnen http://www.middelkerke.be/nieuws/middelkerke-wint-goebezigprijs-2015.aspx#.Vm6RrTbSkdU http://www.dorpinzicht.be/ http://www.dorpsbelangen.be/?p=1896 http://www.samenlevingsopbouw.be/overons/missie-opdracht-waarden-over-ons http://www.middelkerke.be/page75331927.aspx http://www.vvsg.be/veiligheid/gemeentelijkveiligheidsbeleid/burgerparticipatie/wetenschappelijke%20benadering/Pages/Wettelijk_kader.aspx http://www.dewakkereburger.be/index.php/de-wakkere-burger-blogt/opinie/195-een-duurzaam-participatiebeleid-qwordt-voor-een-dag-gemeenteraadslidq Met dank aan Agnes Voet, Vlaamse Vereniging Dorpsbelangen, De Meerling, Moeie 16A, 9900 Eeklo
Zomerse vuiligheid in Westende… en niet alleen hier, zeker?
De politiek bij de ophaling van het huisvuil in Middelkerke is duidelijk 'Eerst sensibiliserend, maar daarna repressief'’. Dat is zeer mooi, als het ook iets oplevert, wat ik betwijfel.
Het ophalen van het huisvuil – Enkele genomen maatregelen Van 1 juli tot en met 31 augustus is er in de toeristische zone geen dagophaling voor restafval meer! Dat gebeurt enkel nog ‘s nachts vanaf 24u00. Buitenzetten mag vanaf 22u30 tot het moment van ophaling. Er werden in Westende ook zeven ondergrondse betaalcontainers geïnstalleerd. Mensen die hun restafvalzak niet kunnen buitenzetten op de voorziene dag, kunnen daarvan gebruikmaken (zelfs een niet reglementaire afvalzak mag) tegen de prijs van 0,5 euro voor 30 liter afval.
Omdat onze bestuurders echt niet willen dat de straten er uitzien als een stort, hebben ze onlangs nog enkele bijkomende maatregelen gelanceerd. Er werden twee nieuwe kleurenstickers gelanceerd met de duidelijke boodschappen: ‘je gebruikt een niet-reglementaire afvalzak’ en ‘je afval staat niet buiten op het juiste tijdstip’. De oranje of gele sticker wordt op de afvalzak gekleefd. Boetes kunnen oplopen tot 250 euro. ' Zo zien de stickers eruit:
Schepen van reinigingsdienst en afvalbeheer Johnny Devey (Open VLD) verduidelijkt 'We willen de inwoners en verblijvers een duidelijke boodschap meegeven. Wij willen hen informeren en sensibiliseren om de afvalkalender na te leven. We investeren jaarlijks vele duizenden euro’s om de gemeente proper te houden. Zo is er komende zomer iedere nacht afvalophaling in de toeristische zone voorzien. We sturen ook elke morgen iemand van de reinigingsdienst op pad om opengepikte zakken op te halen, zodat de straatvegers zich enkel hoeven toe te spitsen op het straatvegen en niet op de opengepikte zakken. De mensen moeten duidelijk weten waarom hun afvalzak buiten is blijven staan. Aan diegene die hardleers is, willen we ook meegeven dat er bij niet-naleving een boete van maximum 250 euro mogelijk is'.
Betreffende het tijdstip van buitenzetten van de afvalzak De zakken met plastic flessen en flacons, metalen verpakkingen en drankkartons (PMD) moeten tussen 7 uur ’s morgens en het tijdstip van ophaling buitengeplaatst worden en worden ten vroegste om 7 uur weggehaald. Vroeg opstaan dus, midden in de nacht, maar vaak gebeurt het ophalen een heel stuk later. Voor restafval mag het buitenzetten gebeuren vanaf 6 uur, maar de gemeentelijke ophaaldienst komt ten vroegste om 8 uur. Alhoewel in mijn straat, buiten de toeristische zone, veel afvalzakken de avond voordien buitengezet worden, heb ik er nog nooit één gezien met een gele sticker. Ze zijn hier nog steeds aan het sensibiliseren, waarschijnlijk?
Ik keur het wel niet goed, maar ik begrijp dus wel dat sommige de zakken (vooral de blauwe PMD), gezien het ‘nachtelijk’ ophaaluur de avond ervoor buitenzetten.
Demonstratie van de bestraffing door het gemeentebestuur In Westende-bad in de Zonnelaan, zag ik onderstaande ‘repressiemaatregel’ wegens het buitenzetten van een niet-reglementaire afvalzak. En wat nu? Wie is de dader? De zak lag op de grens tussen twee huizen. En wie heeft die zak kapot gescheurd om de overtreding nog wat aanschouwelijker te maken? Wie betrapt wordt, moet niet afkomen met ‘ik wist dat niet’. De stickers werden afgebeeld in ‘De Sirene’, het tweemaandelijks gemeentelijk informatieblad. Tevens verscheen daarover in juni 2014 een artikel in de kranten.
Of zouden de overtreders Franstaligen zijn, die geen Nederlands verstaan? Of zijn ze geen bestemmeling van ‘De Sirene’?
En nog maar eens over de hondenpoep… Na een gunstige evaluatie werden er in de voorbije maanden 30 nieuwe hondenpoepbuizen, waarvan drie in Westende, geplaatst zodat een groot aantal hondentoiletten kon verwijderd werden. Het gemeentebestuur doet alleszins zijn best in zijn strijd tegen hondenpoep.
Ze worden daarin ook nog bijgestaan door inwoners die de voorbijgangers een bijkomende hint geven.
Is dat geen duidelijke taal?
Bron ‘Het Nieuwsblad van 24 juni 2014 ‘Gemeentebestuur treedt strenger op tegen niet-reglementaire afvalzakken’ door Dany Vanloo
Eindelijk ook hondenpoepbuizen in Middelkerke Middelkerke heeft een 20-tal hondentoiletten verspreid staan/liggen over de gemeente. Wie gaat wandelen met zijn hond kan zijn zakjes met hondenpoep nu ook kwijt in speciaal daarvoor voorziene hondenpoepbuizen. In eerste instantie gaat het om een proefproject waarbij deze buizen op volgende proeflocaties worden uitgetest:
- Loopweide Klein Kasteelstraat (Middelkerke) - Tramwegel (Leffinge). Hier verdwijnt wel het huidige hondentoilet - Leopoldlaan/Jules Van den Heuvelstraat (Middelkerke) - Hoek Parklaan-Zilvermeeuwenlaan (Westende) . Hier is wel het vroegere hondentoilet verdwenen. - Steenovenstraat (Middelkerke)
Wat moet Middelkerke daar nog aan ĀproevenĀ? Worden er 'testhonden' ingezet?Ervaren of de locaties wel geschikt zijn? Gaat men er dan telkens slechts vijf tegelijk plaatsen? Bredene (20 buizen), Blankenberge (85), De Panne (35), Koksijde (35) en Oostende (30) plaatsten die buizen al enkele jaren geleden. Middelkerke heeft waarschijnlijk nog die hele tijd moeten sparen om het geld ervoor bijeen te krijgen!! De hondenpoepbuis is een koker/paaltje van 1 meter lang. De opening bovenaan is klein opdat er enkel drolzakjes in gedeponeerd kunnen worden. De buis kan gemakkelijk geledigd worden via een groter deksel onderaan. Het is eigenlijk een alternatieve vuilnisbak waarin men de zakjes kan kwijtraken. Met een hangslot wordt de toegang door ĀonbevoegdenĀ onderaan onmogelijk gemaakt. Hieronder zien jullie de ĀinputĀ en de ĀoutputĀ.
De hondenpoepbuizen worden geplaatst op sites waar overlast is.
In andere landen zie je zoiets niet. Op de Nederlandse vlag Ābehoort, tenzij daartoe gerechtigd, geen enkele versiering of andere toevoeging te worden aangebrachtĀ. Bij ons doen ze dat dus wel. Ik heb wel niet kunnen terugvinden of het toegelaten is of niet. Aan het gemeentehuis van Middelkerke wappert zelfs fier de derde van bovenstaande vlaggen, naast de allergrootste trots van ons bestuur, de toeristenvlag, waarvan ik dus wel weet dat ze onwettelijk is. Ik wou ook nazien welke vlag er hangt aan het oud-gemeentehuis van Westende, maar dat is spijtig genoeg niet mogelijk. Jullie zien hieronder rechts waarom niet.
Is Westende een propere deelgemeente van Middelkerke?
Het is niet de eerste keer dat ik zeg en schrijf dat onze gemeente van het bestrijden van sluikstorten en hondenpoep een topprioriteit gemaakt heeft. Terecht en gelukkig maar! Dit is het vierde blogartikel dat ik wijd aan de verbeten strijd die het huidig bestuur nu al meer dan 12 jaar voert tegen eigenaars van honden (of liever hun poep) en tegen sluikstorters. Wie zich wil inleven in deze strijd kan mijn artikels ĀDe weg naar de hel is geplaveid met goede voornemensĀ Ā (11.4.2010) en ĀHondendrollen en paardenvijgenĀ (26.9.2007) raadplegen in de map ĀMilieuĀ. Er wordt een leger van bestrijders ingezet, uitgerust met een grote verscheidenheid aan voertuigen en middelen: veiligheidsagenten, stadswachten, jobstudenten, milieuambtenaar, preventiemedewerkers, de GAS Ā ambtenaren en officieren van de lokale en federale en gerechtelijke politie, anonieme controleurs en tenslotte een milieucel om eventuele overtreders te vervolgen. Er worden campagnes gevoerd met folders en affiches. Er wordt ĀgesensibiliseerdĀ en preventieve acties gevoerd. En toch levert dat allemaal weinig of geen succes op.
Publieke vijanden Nr 1 zijn de meeuwen Als vuilniszakken opengepikt worden door meeuwen, dan ligt het vuil meters in het rond te stinken. Werkelijk geen mooi zicht. Hieronder een mooi voorbeeld (foto genomen op 23.9.2013)
Alle badplaatsen krijgen er mee te kampen en iedereen zoekt naar een adequate oplossing. In de toeristische zones van Middelkerke en Westende-Bad organiseerde het gemeentebestuur vorige zomer voor het eerst een speciale en vroege ochtendophaling van huisvuilzakken die opengepikt werden door meeuwen en ... enkel die. Dat waren er tussen 17 juli en 30 augustus niet minder dan 1.243. Voor dag en dauw trok een mobiele ploeg er op uit om het vuil op te ruimen. Waarom dat niet gebeurde in de landelijke zones? Ik zou het niet weten. Nochtans kunnen wij in de Heidestraat wekelijks getuige zijn van het fenomeen. Bij jullie zal dat niet anders zijn. Schepen Devey beweert dat het initiatief zijn vruchten afwerpt. Wat zou hij daarmee bedoelen? Er werd ook al gesuggereerd dat de zakken zouden opgehangen worden, maar dat kan de goedkeuring van de schepen niet wegdragen, wegens te moeilijk voor oudere mensen en voor het personeel. Dat zou de meeuwen nochtans niet zinnen, natuurlijk, want ze kunnen niet ter plaatse fladderen. Maar waar hang je die zakken dan wel op? Aan de huisgevels? Neen, in Oostende en Knokke-Heist werd onlangs een proefproject gestart met haakjes aan verlichtingspalen. Inwoners konden daar hun vuilniszak aan ophangen Ā maar ze deden het niet!. Ons gemeentebestuur is van plan in het vervolg veel strenger op te treden tegen het veel te vroeg buiten zetten van het huisvuil. Wat zal dat optreden dan wel inhouden? Van wie is die welbepaalde zak in een vakantiecentrum of in een appartementsgebouw? Als de dader dan toch kan gevonden worden, krijgt die dan een GAS Ā boete? Effectief, of blijft het bij woorden? Dat men daarmee de bewoners de schrik op het lijf jaagt (!), mag blijken uit het feit dat sommige daags voordien of zelfs in het weekend hun zakken al op straat plaatsen Ā telkens weer Ā
De meeuwen hebben het trouwens niet enkel op de vuilniszakken gemunt. Dat mocht, zoals hieronder blijkt, ook wielerkampioen Freddy Maertens ondervinden.
Een Oostendse kijker van Focus beweert: ĀMeeuwen zijn net vliegende ratten. Overal laten ze uitwerpselen achter, bewoners kunnen niet meer op hun terras of ze worden bekogeld met meeuwendrek. Kinderen, ja zelfs brandweermannen die de eieren komen prikken, worden aangevallenĀ. De meeuwenpopulatie breidt zich steeds verder uit. Aan heel onze kust vliegen tussen de vijftien- en dertigduizend meeuwen rond, die steeds agressiever worden. Hun constant gekrijs is al van 4 uur Ās ochtends te horen wanneer de vogels aanvliegen om hun jongen te voeden. Ze vallen etende toeristen aan. De EHBO-posten aan het strand krijgen elke dag kinderen binnen met schrammen op hun schouders of gezicht omdat ze door meeuwen werden aangevallen.
Allerlei voorstellen om de populatie uit te dunnen, worden/werden bovengehaald. -Blankenberge en Knokke-Heist pleiten voor de drastische oplossing en willen de vogels doodschieten. Ze willen een quotum vastleggen voor een beperkt aantal meeuwen per vierkante meter. "We zijn geen moordenaars, maar er zijn grenzen", zegt de milieuschepen in Knokke-Heist. -Eerder probeerde Oostende de meeuwenplaag al terug te dringen door de eieren van de vogels in de nesten te doorprikken. Dat gebeurt door brandweermannen, gewapend met een doodgewoon eiprikkertje dat je in de keuken gebruikt om eitjes te koken zonder dat ze barsten. Nog vroeger werden de eieren geschud, maar dat gaf geen honderd procent garantie. Vaak raakte het ei dan toch uitgebroed. Prikken geeft de absolute zekerheid dat er geen jong meer zal uitkomen. De meeuw zelf heeft tijdens de hele broedperiode niets in de gaten. Zij gaat ervan uit dat het om een gezond ei gaat en zal dus geen nieuwe leggen. Doordat het broeden uiteindelijk mislukt, is de kans kleiner dat de meeuw volgend jaar naar dezelfde plek terugkeert om te broeden.
De kustgemeenten hebben hun verzoek aan Vlaams minister van Leefmilieu en Natuur Joke Schauvliege (CD&V) van vorig jaar herhaald. De opheffing van het beschermd statuut van de dieren, moet drastischer ingrijpen mogelijk maken. Maar, dat zou een beslissing zijn die door Europa moet genomen worden!
Er zijn in de voorbije jaren ook ideeĆ«n de revue gepasseerd met de bedoeling de meeuwen te verjagen: - op het dak van een school, waar regelmatig veel meeuwen komen, een telegeleide auto laten rondrijden met een opgezette vos. (Knokke-Heist) Er zou een meeuwenwacht komen om het speelgoed te bedienen, maar het plan werd afgevoerd wegens 'te gevaarlijk'. - een onbemande helikopter met een doorsnede van zowat 70 centimeter, zes propellers en een kastje onderaan dat ultrasone geluiden uitzendt. Scheveningen (NL) zou daar al succes mee geboekt hebben. Van op het dak van een groot hotel laten ze om de twee dagen zo'n toestel uitvliegen. Dat kost wel minstens enkele duizenden euroĀs per maand.
- een disco-installatie plaatsen met lasers (Knokke-Heist) -vliegers in de vorm van roofvogels of ĀHawk-kitesĀ; ze maken de meest onvoorstelbare bewegingen en duiken als een havik, automatisch, bij het minste zuchtje wind. Standaard hangen ze vast aan een 7 meter lange glasvezelpaal zodat ze tot 12 meter hoog kunnen vliegen. Meerdere vliegers zijn dus nodig op strategische plaatsen.
- kleurrijke windmolentjes (Oostende) - een valkenier op pad sturen die een woestijnbuizerd laat rondvliegen (Oostende) - voor de kust een eiland opspuiten waar de dieren ongestoord kunnen broeden. Schepen Lesaffre van Oostende wil ook werk maken van voederbakken in zee, zodat de meeuwen opnieuw gewoon worden om eten op zee te zoeken in plaats van in de stad. Volgens haar ligt de decimering van de vissersvloot aan de basis van de overlast. Toen kwam immers meer visafval in zee terecht zodat 'de ratten van de zee' daar hun voedsel gingen zoeken. Volgens marien bioloog Jan Seys van het Vlaams Instituut voor de Zee (VLIZ) zijn de meeuwen op de huizen komen broeden omdat de haven van Zeebrugge zich uitbreidt en ze daar niet meer terechtkunnen.
Enkele geuite ideeƫn beoogden om het de meeuwen lastiger te maken: -teruggrijpen naar de klassieke vuilnisbakken in kunststof, op wieltjes (gemakkelijk voor oudere mensen). Dat heb ik enkele tijd geleden in Limburg gezien. Daar waren er dan weer klachten dat de bakken de doorgang op het voetpad versperden, zoals blijkt uit de foto hieronder links. Er zijn drie soorten bakken, zodat meteen kan gesorteerd worden.
-speciale gele ĀgewapendeĀ vuilniszakken gebruiken; Blankenberge, die zich stilaan ontpopt tot aartsvijand van de meeuwen, kreeg er in leen van het Nederlandse Leiden, met de bedoeling daarna hun voorbeeld te volgen. ĀDie zouden ĀmeeuwenbestendigĀ moeten zijnĀ, zei burgemeester Patrick De Klerck. Niet dat de meeuwen zich laten afschrikken door de gele kleur maar de zakken bestaan uit lagen stevig plastic die in verschillende richtingen over elkaar heen liggen. Hierdoor kan een meeuw nog wel een gaatje pikken, maar een scheur in de zak trekken zou niet meer lukken. Na twee weken testen werd het experiment al afgeblazen, wegens Āmislukt!Ā. - ondergrondse afvalcontainers installeren, zoals in Den Haag, tegen het voorjaar van 2014. Daar zal in de buurt van elke woning, binnen een straal van 75 meter, een ondergrondse afvalcontainer staan.
Tenslotte zijn er nog de administratieve maatregelen: -Voortaan wordt in Knokke-Heist een bijkomende voorwaarde opgelegd om een bouwvergunning te bekomen: in de gebouwen moet er een betere toegang zijn tot het dak zodat de nestenbouw gemakkelijk kan verhinderd worden. Eigenaars en bewoners moeten er in het voorjaar alles aan doen om nestvorming te voorkomen. Eieren mogen niet vernietigd worden, niet alleen omdat meeuwen beschermde vogels zijn, maar ook omdat het toch niet helpt. Het ligt namelijk in de natuur van de vogels om dan gewoon nieuwe eieren te leggen. Elk jaar stuurt het gemeentebestuur een brief naar de agentschappen, vastgoedkantoren en syndici om werkzaamheden uit te voeren en maatregelen te treffen op de appartementsgebouwen. Dat houdt in: het dak regelmatig betreden, mogelijk nestmateriaal verwijderen en op risicolocaties netten en pinnen plaatsen. -een verbod om de meeuwen te voederen uitvaardigen
Volgens ĀVogelbescherming VlaanderenĀ zijn dat allemaal slechts ĀschijnoplossingenĀ. Door het afval en mensen die de meeuwen voederen, zullen de dieren volgens hen in grote aantallen blijven terugkeren. Er werd al een plan aangekondigd voor de hele kust om te bepalen hoe met de meeuwen moet omgegaan worden. ĀHelemaal verdwijnen zullen ze uiteraard nooit', zegt Hannelore Maelfait van het Coƶrdinatiepunt Duurzaam Kustbeheer. In Den Haag bestaat er al zoĀn integraal meeuwenplan. Dit gaat niet alleen over sensibilisering, maar ook een kordate handhaving, een subsidiereglement voor nestwerende maatregelen en een alternatieve aanpak voor huisvuilophaling staan in dit plan.
Publieke vijand Nr2: gebrek aan opvoeding van een deel van onze jeugd
Onderstaande fotoĀs heb ik genomen op 17 augustus 2013 op het speelplein naast het voetbalstadion van Lombardsijde. Ze geven een beeld van het gebrek aan eerbied dat sommige jongeren opbrengen voor dure projecten van ons gemeentebestuur.
Misschien is er wat meer toezicht nodig?
En wat denken jullie van onderstaande foto? (genomen op 23.9.2013)
En Ā dat hebben de meeuwen niet gedaan! En de jeugd ook niet!
Om een zo getrouw mogelijk beeld van Jerome en zijn gezin te kunnen schetsen, heb ik aan verschillende oudere Westendenaars gevraagd wat ze zich nog van hen herinnerden. Dat was niet bijster veel tot ik bij Gerard Ester terechtkwam, die er bijna alles over wist en die mij zelfs enkele fotoĀs kon bezorgen. Gerard is geboren in de Steenstraat en woont er al zijn hele leven. Aangezien de wereld van Jerome Debaets ook voor een groot deel in en rond deze straat draaide, ligt de verklaring dus voor de hand. Ik bedank Gerard dan ook voor zijn bereidwillige medewerking aan dit artikel.
Waar komt die bijnaam ĀIengelsmanĀ eigenlijk vandaan? Iemand vertelde mij dat de grootvader van Jerome uit Engeland zou overgewaaid zijn. En (niet verschieten!) Ā die man zou zelfs tot de adel behoord hebben. Ik heb heel wat opzoekingen gedaan, maar geen bevestiging daarvan gevonden. Zijn vader heette Dominicus en werd geboren in Ertvelde, zijn grootvader heette Petrus en zag het levenslicht in Evergem. Zijn broer Alfred is geboren in Londen en daar kan misschien de uitleg liggen. Hebben zij een tijdje in Engeland gewoond en is Alfred daar toen geboren? Maar het is Jerome die Āden IengelsmanĀ genoemd werd!
Zijn verschijning Ik herinner mij niet de leden van het gezin ooit anders gezien te hebben als vuil, ja zelfs smerig en dus onwelriekend. Jerome haatte kousen en droeg er dan ook geen. Zijn blote voeten staken in wat wij kennen als ĀzeesluffersĀ. Zijn pet gaf de indruk in olie gedrenkt te zijn geweest en was zeker twintig jaar oud. Als Maria een winkel betrad, bleken de andere klanten plots grote haast te hebben of bekeken ze elkaar eens terwijl ze de neus optrokken. Als snuiver van tabak had Jerome ook de bijnaam ĀsnuufdozeĀ of ĀsnuufneuzeĀ. Dat laatste sloeg dan op de grootte van zijn reukorgaan. Wie hem daarmee aansprak, kon zeker op een pak slaag rekenen. Hij verplaatste zich op een oude fiets. Als jongste van de broers was hij wel de baas in het huis en van het bedrijf. Hij had ook de naam liever zijn broers aan het werk te zetten dan zelf de handen uit de mouwen te steken. Sommige Westendenaars hadden wel eens medelijden met Maria, eigenlijk een braaf vrouwtje dat veel van kinderen hield hoewel ze er zelf geen had, maar geterroriseerd werd en bijna tot slavenarbeid gedwongen werd door het broedertrio. Was het een hobby of was het om voor een deel in zijn levensonderhoud te voorzien, maar Jerome ging ik ook ĀkruienĀ.
HET verhaal Reeds in mijn jeugd hoorde ik een leuk verhaal vertellen over de familie De Baets. Is het echt gebeurd? Of heeft iemand op de namen gespeeld en een verhaal daarover gebreid? Ik weet het niet! Ik ga het jullie toch maar vertellen. Maria kookte dus voor de drie broers en toen het tijd was om te eten, werden de broers, die achteraan het huis aan het werk waren, daarvan verwittigd. Ze riep dan luid aan de achterdeur: Ā«Jerome, zeg tegen Neetn dat Ān moe kommn frettn*Ā» Een andere dag gebruikte ze een variante: Ā«Jerome, zeg tegen Frettn datĀn moe kommn neetn.Ā» *Westends voor ĀvretenĀ
Zo zag de pastoor van Westende hem Jerome overleed in het Hendrik Serruysziekenhuis in Oostende op 16 april 1991 en werd begraven in Westende op 20 april. Zijn bidprentje geeft een deel weer van zijn persoonlijkheid. Hij wordt daarin Āeen algemeen bekende dorpsfiguurĀ genoemd: Ā«Hij die zolang hij enigszins kon, alle plaatselijke begrafenissen bijwoonde, wordt nu zelf ten grave gedragen. Wij hadden hem al een tijdje bijna niet meer gezien op zijn fiets, met de stok als hulpmiddel tussen het zadel.Hij was een beetje filosoof. Ā«
Zo zag de pastoor van Westende haar Maria Borry werd geboren in Middelkerke op 5 januari 1914 en overleed in Westende op 20 november 1973. Ā«Haar leven was bescheiden en eenvoudig. Zij was geen grote dame waar men moest naar opzien maar zij heeft gewerkt zoveel ze kon en misschien meer dan ze vermocht. Trouw heeft zij haar man terzijde gestaan en verzorgd. Ook haar schoonbroers heeft zij met veel liefde onderdak en zorg gegeven.Ā»
De periode van Jerome De Baets Na Coopman kreeg Debaets de concessie toegewezen voor negen jaar vanaf Pasen 1946 tot Pasen 1955. Die werd daarna nog verlengd en dat tot op 6.3.1958 in de raad beslist werd de vergoeding voor de reinigingsdienst met 30.000 fr per jaar toe te kennen aan Prosper Jacobs. Debaets kreeg toen een concessie van negen jaar in Lombardsijde. Wij ouderen hebben allemaal geweten dat Jerome, geholpen door zijn broer Fred, het vuilnis ophaalde met paard en kar. Spijtig genoeg heb ik geen foto daarvan kunnen vinden. Er werd gewerkt met een grote kar en met een kleine kar en met een aaltkar (ĀallekarreĀ in het Westends) . Zoals jullie wel weten, is aalt of aal vloeibare mest, die terechtkwam in een beerput of aalput. Ik hoop dat jullie niet aan het eten zijn terwijl jullie dit lezen maar het bedrijf Debaets maakte ook beerputten leeg. Dat gebeurde door het uitscheppen met een emmer die uitgegoten werd in de aalkar, die jullie hieronder rechts zien, naast een hooimijt (Āu vummeĀ).
Een door mij aangesproken Westendenaar zag het nog voor zich dat Jerome ĀZon en ZeeĀ binnenreed om alle vuilbakken leeg te maken. Hij haalde er ook de etensresten op en reed er het gras af. Zoals gezegd woonde het gezin toen nog langs de Lombardsijdelaan. Daar werden ook geiten en varkens, honden en katten gehouden. Toen op zeker ogenblik de geitenstallen afbrandden, betekende dat een rampdag voor Debaets.
Op 6 december 1961 werd verhuisd naar de Steenstraat 75 in een barak een beetje afgelegen van de straat. Jullie zien er hieronder een foto van. Omdat hij de weide langs de Steenstraat had afgedolven om er zijn beesten te laten grazen, mocht Jerome, als compensatie, het terrein op nummer 75 bezetten.
Het huisvuil werd gestort om en achter zijn woonst. De buren uit de Steenstraat waren ver van opgezet met een stort en een vuile barakomgeving in hun straat. Niet te verwonderen natuurlijk als je weet dat de nog gevulde vuilniskar soms enkele dagen in de straat stond te stinken. Het regende dan ook klachten.
Commissaris Landuyt versus Jerome Debaets Sommigen beweren dat Jerome op een goed blaadje stond bij burgemeester Vannuffel en dat hij zich daardoor wat meer durfde permitteren. Maar daar zou verandering in komen! Na eerst een tijd veldwachter geweest te zijn vanaf 1 augustus 1951 in opvolging van de gepensioneerde Karel Lefevere, werd Roger Landuyt, komende van Hertsberge, op 1 april 1954 benoemd tot politiecommissaris van Westende. Alle oudere Westendenaars zijn het er over eens dat de arm van de wet toen heel wat strenger optrad. Sommige hebben het er zelfs over dat Landuyt toen Āde strijd aangebondenĀ heeft met Jerome Debaets die zich totdantoe niets had aangetrokken van wettelijke voorschriften noch van klachten van omwonenden.
De laatste levensjaren van Jerome Na het stoppen van zijn vuilnisbedrijf trok Jerome zich samen met Maria op 19 april 1968 terug in een bosje in de Schuddebeurzestraat nummer 38. Jullie zien er hieronder een foto van. Naar het schijnt kwam hij toen heel wat properder en deftiger voor de dag, zonder te overdrijven, natuurlijk.
Maar, waar naartoe met dat vuil? Op 14 september 1964 besliste het gemeentebestuur om een ĀmachtigingĀ aan te vragen aan de bestendige deputatie van de provincie om een pachtovereenkomst af te sluiten met de kerkfabriek voor het oprichten van een vuilnisbelt. De kerkfabriek wilde namelijk voor een duur van negen jaar een veldweide in de Hofstraat verpachten aan de gemeente om ze te laten ontzanden en om er de opgehaalde vuilnissen te storten, mits een jaarlijkse pachtprijs van 3.500 fr. Maar het oprichten van die vuilnisbelt werd niet goedgekeurd door de Bestendige Deputatie, die het vooral niet eens was met de termijn. Zij wilden 5 jaar in plaats van negen. De gemeente tekende echter beroep aan tegen deze beslissing en kreeg tenslotte toch de gewenste machtiging.
Zo werd een streep getrokken onder een achterhaalde, achterlijke vuilnisophaling!
Ten derde: ĀVooral het Mouchotteplein, het Normandpark, de wandelpaden in de duinen en de Kerkhofdreef worden vaak bevuildĀ. De Westendenaars zijn natuurlijk niet tevreden dat het probleem zich voordoet, maar als het moet dat het dan gelukkig enkel in de deelgemeente Middelkerke gebeurt, want alle vernoemde plaatsen (tenzij de duinen) bevinden zich in Middelkerke. Zijn ze daar misschien niet zo gedisciplineerd als in de andere deelgemeenten?
Ten vijfde: ĀAls we overtredingen vaststellen, zal de gemeenschapswachter een verslag voor de GAS-ambtenaar opstellen. Dat kan een boete opleveren van 60 tot 250 euro'.Ā ĀWie stout is de roeĀ Ā Die ĀkanĀ is er volgens mij te veel aan. Een proces-verbaal, in de portemonnee zitten van onwillige baasjes is veel efficiĆ«nter. Het feit dat er zoveel ĀpretbederversĀ zijn, heeft natuurlijk te maken met het feit dat zij wel weten dat de kans op een boete minimaal is.
Mag ik eindigen met mijn ĀdadaĀ? Telkens de gemeente uitpakt met een nieuwe campagne tegen hondenpoep, vraag ik mij af wat er gedaan wordt tegen paardenvijgen. Ik kan maar niet begrijpen waarom daartegen nooit een actie gevoerd wordt. Een paardenvijg stoort mij meer dan een hondendrol! En is dertig keren groter! Ziet het bestuur misschien geen graten in een hoop donkerbruine smurrie in het midden van een rijbaan? Jullie wisten toch reeds dat er ook nylon ĀpaardenpoepzakkenĀ bestaan? Goed voor drie beurten! Ze worden onder de paardenstaart (van een paard) gehangen en vastgehaakt aan het zadel. Paardenpoeptassen zijn nog niet op de markt.
Besluit Niettegenstaande ik er hierboven wat de draak mee gestoken heb, apprecieer ik ten volle de goedbedoelde inspanningen van ons bestuur. Ze kennen het probleem en willen er absoluut iets aan doen. Ik besef ook dat dit geen eenvoudige strijd is. Ze moeten echter inzien dat het niet bij sensibiliseren en preventieve acties mag blijven. Overtredingen ĀvaststellenĀ is niet goed genoeg. Dure campagnes en een legertje personeel worden dan op de duur misschien overbodig.
In Middelkerke wordt oneerbiedig gereageerd tegenover Janna Opstaele
Je hoort het steeds meer de laatste tijd in Middelkerke: ĀHet is ongelooflijk wat ze hier allemaal uitsteken.Ā of nog oneerbiediger ĀZijn ze nu helemaal op hun kop gevallen?Ā Waar het over gaat? Ik weet het, het klopt dat ik mij voorgenomen had om niet langer mijn Latijn te steken in het onvolprezen marktplein, het speerpunt, het paradepaardje van ons gemeentebestuur, of moet ik zeggen van Janna Opstaele en Michel Landuyt. Ik word er echter moreel toe verplicht want steeds duiken weer nieuwe verrassingen op, die niet onbesproken kunnen blijven. De laatste nieuwigheid bestaat uit 25 bloembakken van anderhalve meter hoog, die 140.000 euro gekost hebben. Dat is bijna de gemiddelde prijs voor een appartement in Middelkerke!! Er staan twaalf bakken tegen de gevels van de huizen in de Populierenlaan en dertien aan de overkant van de straat aan de rand van het plein, waar er reeds bomen staan. Als daarmee geen hoofdvogel afgeschoten wordt!!! De bewoners die jarenlang geconfronteerd werden met enorme werken voor hun deur en door het slijk moesten ploeteren, moesten ook toezien hoe hun woningen beschadigd werden tijdens de grondwerken. Sommige wachten nog steeds op de resultaten van de juridische strijd tussen hun verzekering en de Āschuldigen. Alsof dat allemaal nog niet volstond, werden nu die reuzenbloembakken vlak voor hun vensters geĆÆnstalleerd, zodat hun zicht nu al voor een deel belemmerd wordt, maar straks nog meer als ook nog bomen in die bakken geplant worden. Het zullen toch geen populieren zijn, zeker? Waarom moesten die bakken perse zo groot zijn? Waarom moesten er zoveel staan? Ik hoorde van de bewoners dat ze die bovendien ĀafgrijselijkĀ vinden. Iemand noemde ze zelfs ĀgedrochtenĀ. Ik heb even zelf een (nogal kleine) boom in een bak geplant. En Ā bomen groeien! Ik wist natuurlijk wel dat er ook nog fonteinen op komst waren. Welke bak een boom en welke een fontein zal bevatten, dat werd schijnbaar aan de bewoners niet verteld. Die bakken worden ook nog verlicht en bewaterd via de geul die men op het voetpad ziet. Wat denken jullie? Is dat geen mooi uitzicht als je naar buiten kijkt?
Ik hoorde dat een afstand van 1,5 meter zou moeten gerespecteerd worden tussen de bloembakken en de gevels van de huizen, maar dat is zeker het geval niet.
Rolstoelen kunnen nauwelijks of niet door en groepen schoolkinderen lopen op de rijweg omdat de doorgang te smal is.
En wat zegt schepen Janna Opstaele? Zij zegt dat zij zich op het plan niet kon voorstellen hoe groot die bloembakken wel waren. Kan ze dan geen plan lezen, misschien? Daar staan toch afmetingen op? Ze gaat verder: ĀWat zouden die mensen ervan vinden mochten we daar parkings aanleggen en er hele dagen autoĀs of vrachtwagens voor hun deur zouden staan? En die bomen? Bomen sieren het straatbeeld. Al die dingen staan in het goedgekeurd concept van de markt. Woensdag 4 juli 2012 worden de bakken op hun definitieve plaats gezet, maar daar zal maar weinig aan veranderenĀ
Ik denk dat de mensen dat even schandalig zouden vinden, als die autoĀs even dicht bij hun vensters zouden staan. Dat Opstaele plots voorstander is van bomen, dat verbaast mij. In onze wijk werden ze allemaal weggenomen. Weliswaar omdat ze de voetpaden beschadigden, maar er bestaan toch boomsoorten genoeg die dat niet doen! Het minste wat men had kunnen doen is de bakken gelijkmatig verdelen over de totale lengte van de gevels van de Populierenlaan en ze niet vlak voor het venster plaatsen. Wanneer zal de eerste schepen eindelijk eens leren luisteren naar de mensen? Het ligt zeker niet in haar natuur? Of voelt ze zich al burgemeester? Misschien moeten die mensen er dan maar eens voor zorgen dat Janna straks een toontje lager zingt? De CD&V is van plan daarover een vraag te stellen op de volgende gemeenteraadszitting, maar als de blauwe leden van de meerderheid zoals steeds ĀjaĀ knikken, dan zal dat wel niet veel uithalen. Misschien kunnen ze ook eens vragen hoeveel nieuwe objecten er nog bijkomen op het marktplein. Straks heeft het plein een eigen technische dienst nodig : fonteinen onderhouden en herstellen, bomen snoeien en onderhouden, bloembakken onderhouden, tientallen zetels afkuisen, vuil opruimen, ruiten wassen aan ingangen parking, onderhouden en herstellen speelplein, opruimen na vandalenstreken, Ā .
En vĆ³Ć³r ik het vergeet Ongeveer 1 jaar na de opening van de ondergrondse parking stonden er op 4 juli 2012 in de namiddag 14 wagens geparkeerd op -1.
Moet ik straks misschien ook Middelkerke toevoegen aan de lijst? Ik hoop van niet!
Bronnen Artikel van mma in ĀHet NieuwsbladĀ van 4 juli 2012 ĀPopulierenlaan protesteert tegen reuzebloembakkenĀ
Is Middelkerke een vissersdorp geworden?
Jullie hebben het natuurlijk ook reeds gezien. VĆ³Ć³r het gemeentehuis en vĆ³Ć³r de ingang van de Willibrorduskerk werden ooit mooie bloemperken aangelegd. Die moet men waarschijnlijk onvoldoende indrukwekkend gevonden hebben! Daarom werden daar omhulsels van afgedankte elektrische toestellen (wasmachines, ijskasten) en toiletpotten aan toegevoegd. Ziehier een foto:
Dat zou gebeurd zijn in het kader van een jaarlijkse bebloemingsactie met de bedoeling Āorigineel uit de hoek te komenĀ en om het thema recyclage in de verf te zetten, onder het motto ĀAfval is niet altijd afvalĀ. Dat viel echter niet in goede aarde bij OVAM, de Openbare Vlaamse Afvalstoffenmaatschappij. De gemeente kreeg dan ook een boze brief met het verzoek de originele (en ĀkostelozeĀ) bloembakken uit het straatbeeld te verwijderen omdat ze konden aanzetten tot sluikstorten en omdat spelende kinderen zich eraan zouden kunnen kwetsen.
Dit jaar gooit de gemeente het over een andere boeg. Schijnbaar wil men nu Middelkerke als Āvissers- en hengelaarsgemeenteĀ promoten. Als onze bestuurders vinden dat de gemeente moet versierd of getooid worden met allerlei objecten, mij niet gelaten, (als het maar niet te veel kost!!) maar vinden jullie die visnetten en die visser op een bankje, ook niet wat Ākitsch-achtigĀ? Waren die bloemperken niet mooi genoeg? Voor diegene die er nog niet op gelet hadden, ziehier een paar fotoĀs:
Bron Artikel in ĀHet NieuwsbladĀ van 25.08.2011 door Dany Van Loo ĀGemeente verwijdert originele bloembakkenĀ
Zopas las ik in ĀHet NieuwsbladĀ en in ĀDe StandaardĀ de artikels ĀBetaalbaar wonen in eigen streekĀ, waarin de plannen van de gemeente om meer betaalbare woningen ter beschikking van de eigen inwoners te stellen, besproken worden. "Tussen de Badenlaan en de Duinenlaan is er ruimte voor een project van ongeveer 140 woningenĀ en ĀIn Lombardsijde zal in 2012 een gebied van 6,5 hectare tussen de Zeelaan, de Schoolstraat en de Koninklijke Baan bebouwd worden.Ā Eigenlijk gaat het in Westende-badover meer woningen. Het vermelde aantal geeft het mogelijk aantal sociale woningen (koop en huur). De rest zouden kavels en private woningen zijn. In Lombardsijde zou het gaan over een totaal aantal van 195, waaronder een aanzienlijke hoeveelheid sociale woningen. Jullie kunnen zien op onderstaand uittreksel uit het gewestplan Oostende-Middenkust, over welke gebieden het gaat. Ze zijn rood gearceerd, als ĀWoonuitbreidingsgebiedĀ.
Verkaveling in Westende Ā bad tussen Badenlaan en Duinenlaan
De voorgeschiedenis Het minste wat kan gezegd worden van het gemeentelijk plan om daar te voorzien in een mix van sociale woningen en private woonprojecten, is dat het misschien wat voorbarig is. Er zal inderdaad nog heel wat water naar de zee moeten vloeien, om in de terminologie te blijven, vooraleer het kan verwezenlijkt worden. Vooreerst moet een antwoord kunnen gegeven worden op de vraag of eventuele toekomstige bewoners daar wel op beide oren zullen kunnen slapen. Zullen ze daar al dan niet moeten vrezen voor wateroverlast? Dat terrein heeft inderdaad een voorgeschiedenis op dat gebied. In ĀHet NieuwsbladĀ van 11.02.2003 kon ik destijds lezen dat het college de geplande verkaveling geschorst had. De bewoners van de Duinenlaan vreesden namelijk voor nieuwe overstromingen (de gemeente houdt niet van dat woord en houdt het op ĀwateroverlastĀ) en ondertekenden een petitie tegen de plannen van het gemeentebestuur. Volgens hen was de zone van het woonuitbreidingsgebied, dat 4 meter lager ligt dan de Duinenlaan, waterziek. Ze maakten zich ongerust over het overwelven van de beek achter hun woning. Ze vroegen zich af of het water daarvan dan niet in hun kelder(s) zou terechtkomen. Hieronder zien jullie dat het terrein doorkruist wordt door beken.
Is dat terrein wel degelijk waterziek? Wat werd ondertussen gedaan om daaraan te verhelpen? Volgens mij is het antwoord op deze vragen te vinden op de website http://www.west-vlaanderen.be/kwaliteit/Leefomgeving/milieu/water1/Documents/Gistel_Ambacht/01-03_ontwerp_DBBP_na_bekkenbestuur_naar_CIW%5B1%5D.pdf Volgens het daar besproken en goedgekeurd 'Deelbekkenbeheerplan GistelĀAmbacht 2008-2013Ā zouden nog werken moeten uitgevoerd worden voor een totale kostprijs van 800.000 euro. Deze werken omvatten de verbreding en verdieping van de Valleijebeek afwaarts de Westendelaan (richting Middelkerke), de aanleg van een bufferbekken ter hoogte van de tijdelijke parking, de aanleg van een buffer ter hoogte van de overstort aan de overwelving van de Valleijebeek en het verhogen van de stuwen in de rioleringen. Uit het bekkenvoortgangsrapport van maart 2010 op http://www.bekkenwerking.be/documenten/bekkenvoortgangsrapporten-2009-1/bvr09_ijzerbekken moest ik dan echter weer vernemen dat de voorziene werken stil liggen. Tussen haakjes, ze zijn nooit begonnen Ā Natuurlijk wilde ik graag weten waarom. De gemeente moest het antwoord schuldig blijven en schoof de hete aardappel door naar het bestuur van de Middenkustpolder in Gistel dat de waterloop beheert en dat de taak heeft om de waterbeheersing van de streek te onderhouden en aan te pakken daar waar nodig. Dat is de instantie waaraan ik al jaren, als eigenaar van een klein lapje grond waarop mijn huis staat, jaarlijks 11 euro belasting betaal (volgens artikel 65 van de wet van 3.6.1957) omdat zij zorgen voor een goede afwatering naar de waterlopen van de polder, hetzij langs overstorting van de riolering, hetzij langs doorsijpeling via de grond. Ik heb dan maar de vraag gesteld aan dat bestuur en ik kreeg als antwoord dat die werken inderdaad nog niet aangevangen werden en dat dit pas zal gebeuren wanneer de eigenlijke verkaveling van het woonuitbreidingsgebied zou starten. Dat er wel degelijk wateroverlast is op dat terrein, kan blijken uit onderstaande fotoĀs, drie uit 2008 en de laatste van 7 februari 2011.
Verzet de provincie zich dan niet meer tegen het aansnijden van het woonuitbreidingsgebied? Op maandag 02 mei 2005 las ik dat de provincie zich verzette tegen het nieuw woongebied omdat eerst bouwgronden, verspreid over Middelkerke, aangewend moesten worden vooraleer er sprake kon zijn van het aansnijden van het uitbreidingsgebied. De burgemeester vond dat toen onlogisch omdat de percelen - samen 63 hectare groot - waar de provincie op zinspeelde, niet vrijkwamen om op te bouwen en dit om louter speculatieve redenen van de eigenaars. Op mijn vraag waarom de provincie er nu anders over denkt, kreeg ik volgend antwoord van de gemeente: ĀDoor de nieuwe wetgeving inzake ruimtelijke ordening (Vlaamse Codex Ruimtelijke Ordening) (http://www.ruimtelijkeordening.be/Default.aspx?tabid=14764 kunnen woonuitbreidingsgebieden onder bepaalde voorwaarden aangesneden worden ten voordele van sociale huisvesting (dus niet voor private doeleinden). Andere aspecten zoals woonbehoefte of bindende bepalingen in structuurplannen zijn hierdoor geen argumenten meer namens de provincie om het aansnijden van woonuitbreidingsgebieden tegen te houden. http://www.ruimtelijkeordening.be/Default.aspx?tabid=13585&Search=woonuitbreidingsgebiedenĀ Welke die Ābindende bepalingen in structuurplannenĀ zouden mogen zijn, daar heb ik het raden naar. Als je een probleem wenst te omzeilen, dan formuleer je het maar zodat niemand het nog verstaat.
Was daar niet ook een rusthuis gepland? Ik las ook dat op 14 oktober 2008 een vergunning verleend werd voor een rusthuis met 120 woongelegenheden in de Badenlaan. Op mijn vraag of men dat plan nu had laten varen, liet men mij weten: Āer was in eerste instantie een seniorie voorzien op de plaats van de eerste parking langs de Badenlaan. Door de eventuele bouw van een rusthuis op de site van manĆØge Vandooren kunnende plannen van de gemeente wijzigen. De gemeente zal hier een nieuw standpunt innemen tijdens de opmaak van het inrichtingsplan.Ā
Staat de boerderij ĀDielemanĀ niet in de weg? Aangezien de boerderij ĀDielemanĀ, langs de Westendelaan, eveneens eigendom is van het OCMW Nieuwpoort, stelde ik mij ook de vraag of die soms geen belemmerende rol zou spelen voor het gepland woonuitbreidingsgebied. De gemeente ontkent dat. Ze beweert namelijk dat zowel de gebouwen als de omringende grachten landschappelijke elementen zijn die kunnen bijdragen tot de kwaliteit van de omgeving . Ze zouden ook een Āinspiratie zijn voor de opmaak van het inrichtingsplan en een eventuele toekomstige invulling van de landbouwgebouwen zouden een belangrijke rol spelen voor de ontwikkeling van dit gebied.Ā Is dat niet mooi uitgedrukt?
Besluit Beide geplande woonuitbreidingsgebieden verdienen heel zeker de zeer bijzondere aandacht. Ik neem aan dat het gemeentebestuur alles in het werk zal stellen om te beletten dat toekomstige bewoners/ eigenaars of huurders slachtoffers zouden worden van wateroverlast. Dat zou niemand hen in dank afnemen. Zelf zal ik de beide dossiers met argusogen blijven volgen.
De weg naar de hel is geplaveid met goede voornemens!
Welke is, naast de globalisering, de economische en financiƫle wereldcrisis, de honger in de wereld, de vergrijzing, de migratie en de voortschrijdingvan de islam, de opwarming van de aarde en de criminaliteit het belangrijkste probleem van onze hedendaagse maatschappij? Te oordelen naar de middelen die onze gemeente ervoor inzet, komen de strijd tegen hondenpoep en sluikstorten daarvoor beslist in aanmerking.
Hierna kunt u de diensten en het personeel vinden die bevoegd zijn om overtredingen vast te stellen en eventueel te bestraffen. Ze zijn zeer talrijk! Ik kan me nauwelijks voorstellen dat nog iemand aan dit toezicht kan ontsnappen. Oordeelt u zelf maar. Veiligheidsbeambten/ stadswachten houden preventief toezicht. Als ze het achterlaten van hondendrollen vaststellen, verwittigen ze de bevoegde diensten. (zie gemeentegids) Jobstudenten worden tijdens de zomervakantie ingezet om inwoners en toeristen te informeren en te sensibiliseren rond hondenpoep. Controle wordt uitgevoerd door de milieuambtenaar, door de preventiemedewerkers, de GAS Ā ambtenaren ((gemeentelijke administratieve sancties) en door officieren van de lokale en federale en gerechtelijke politie. Binnen het politiekorps werd ook een milieucel opgericht zodat het effectief mogelijk wordt overtreders te vervolgen. Er zijn zelfs anonieme controleurs voorzien. Wie zijn dat? Niet ĀgeĆ¼niformeerden met vermomming? Wordt het voor jullie misschien ook wat veel en onoverzichtelijk?
Nu het paasvakantie is, wil het gemeentebestuur opnieuw de aandacht vestigen op het belang van een net openbaar domein. 'We concentreren ons daarbij vooral op sluikstorten en hondenpoep, want dat is en blijft een probleem. Daarom zetten we meteen ook heel wat man- en spankracht in: bijna vijftig man personeel, zes huisvuilwagens, borstelveegmachines, een brommer voor het reinigen van de hondentoiletten, 110 extra afvalkorven op het strand en nachtrondes voor het ophalen van huisvuil.' Dat bedoelde ik dus met de massale inzet van middelen. Is die wel in evenredigheid met de zorg voor andere problemen? Of beter gezegd, kan hetzelfde resultaat niet op een andere manier bekomen worden?
Sensibiliseren en preventie zijn goed, alles zelf opruimen al veel minder, maar er moet vooral veel strenger opgetreden worden tegen de vervuilers. Het gemeentebestuur beweert niet te zullen aarzelen om de hardleerse overtreders in de portefeuille te raken. 'We zullen een folder bedelen en we willen in de eerste plaats de mensen sensibiliseren', zegt burgemeester Michel Landuyt. 'Maar zij die niet willen luisteren, zullen aan den lijve ondervinden dat wij het menen met het rein houden van onze badplaats.' Telkens horen wij weer dat zelfde liedje. Goede voornemens!
Volgens de burgemeester werden er dit jaar voor hondenpoep al 130 overtredingen vastgesteld. 'Wie beweert dat we er niet mee bezig zijn, heeft het dus duidelijk verkeerd voor', beweert hij. Dergelijke cijfers hebben weinig betekenis. Werd er telkens proces-verbaal opgesteld? Hoeveel controles werden er uitgevoerd? Werden er al opruimsancties opgelegd? Dat zou ik graag horen!
Ik durf niet beweren dat de strijd tegen hondenpoep en tegen sluikstorting een eenvoudige opgave is. We stellen de overtreders echter te weinig voor hun verantwoordelijkheid waardoor ze de indruk krijgen dat alles kan en dat anderen, de medemens of de overheid het wel zullen opruimen. Rechters spreken mensen vrij of spreken zeer lage straffen uit, voor zeer ernstige feiten. Een boete voor het niet bijhebben van een hondenpoepzakje, lijkt dan al vlug bij het haar getrokken. Ik zou nooit toegelaten hebben dat mijn kinderen op school of met een jeugdbeweging de smurrie opruimen die anderen op het strand of in de duinen achterlaten, zelfs al wil men de jeugd daarmee tonen hoe het niet moet. Veel mensen die een overtreding zien gebeuren, durven niet meer tussenkomen, uit schrik om uitgekafferd te worden door de schuldige.
Het is niet eenvoudig, maar toch blijf ik een hevig voorstander van een streng optreden. Niet eerst drie keren waarschuwen! Iedereen weet wel dat het niet mag! Waarom ze het dan wel doen? Weinig of slechte opvoeding, te weinig besef van waarden en normen. Dus, wie niet horen wil, moet voelen.
En tenslotte nog dit: zou ik nu eindelijk eens mogen weten welke maatregelen genomen worden tegen het deponeren van paardendrollen op de openbare weg? Daar wordt nooit over gesproken! Ook de gemeentelijke website vermeldt er niets over! Dank u wel!!
Bronnen Artikel van Dany Van Loo in ĀHet NieuwsbladĀ van 9 april 2010
Op een enquĆĀŖte meer of minder komt het toch niet aan
Twee weken geleden heb ik ruime aandacht besteed aan de enquĆŖte van ĀHet NieuwsbladĀ en van radio 2 over de burgemeesters en de gemeentebesturen. Aangezien hij daarin geen goed figuur sloeg, vond Michel Landuyt dat men zoiets maar niet te ernstig moet nemen. Voor hem zal het immers in 2012 in het kieshokje moeten gebeuren. Zijn twee schepenen van het Progressief Kartel, Geert Verdonck en Lode Maesen, schijnen er echter duidelijk anders over te oordelen. In ĀHet NieuwsbladĀ las ik namelijk dat zij uiterst tevreden zijn met de resultaten van het recent rapport. Daaruit bleek namelijk dat de buitenschoolse opvang en de speelpleinwerking de hoogste score behaalden, namelijk 74 op 100. 2009 2006 Gemiddelde
Deze week bereikte ons dan iets wat als Ābeter nieuwsĀ zou kunnen bestempeld worden: in een rangschikking van de groenste gemeenten van Vlaanderen staat Middelkerke op een verdienstelijke 43 ste plaats. Op het eerste gezicht dacht ik dat het ging over de leefkwaliteit: groen, netheid, lawaai- en geurhinder. Maar neen, dat werd in de vorige enquĆŖte beoordeeld en daar kwam Middelkerke met 64% niet zo goed uit. Het betreft hier echter geen beoordeling door de inwoners maar een onderzoek van de (commerciĆ«le) Vlaamse Televisie Maatschappij (VTM) in samenwerking met de Vlaamse Energieregulator VREG en de distributiebedrijven Infrax en Eandis. De eerst geplaatste gemeenten zouden diegene zijn die hun inwoners het meest motiveerden om energievriendelijk te wonen. Het uitdelen van premies voor isolatie van dak en ramen of voor het plaatsen van een condensatieketel, zouden daar voorbeelden van zijn. Het is daarom bijzonder interessant om na te gaan op welke gemeentelijke milieupremies, die de productie van groene stroom moeten bevorderen, men in onze gemeente kan rekenen?
Er bestaan twee premies en de eerste kan gaan naar diegene die een zonneboiler plaatsen. Door gebruik te maken van de zonnestralen, zelfs in de winter als die schaars zijn, kan men aldus voldoende warm water maken voor het dagelijks gebruik van warm kraanwater. De gemeente heeft daartoe reeds het voorbeeld gegeven door op het dak van de sporthal in Leffinge een boiler te plaatsen voor de verwarming en het douchewater. Naast de premie van 75 euro per vierkante meter collectoroppervlak die Infrax betaalt, voorziet de gemeente nog een premie van 400 euro. Er bestaat ook een gemeentelijke premie van 400 euro voor het plaatsen van zonnepanelen.
De onderzoekers brachten ook in kaart hoeveel hernieuwbare en groene stroom er wordt geproduceerd op het grondgebied van alle gemeenten. Groene stroom is elektriciteit opgewekt door duurzame energiebronnen. Het idee daarachter is dat daarmee de uitstoot van koolstofdioxide (CO2) en andere schadelijke emissies (NOx, SO2, roet, Ā ) wordt verminderd. Daardoor zou de toename van het broeikaseffect wat vertragen.
Mag de gemeente nu fier zijn op die 43ste plaats en de 1.932 kWh groene stroom die ze produceerde per inwoner en per jaar? Laat ons daar maar niet te hoog mee oplopen. Specialisten hebben nogal wat bedenkingen bij de manier waarop die lijst opgesteld werd. Eerst en vooral vinden ze de titel misleidend. Je kunt namelijk verkeerdelijk denken dat het enkel gaat over de gemeente, dus gemeentebestuur en beleid, maar het gaat evengoed (en vooral?) over de initiatieven van particulieren en bedrijven. De lijst zou ook niet controleerbaar zijn want ze vermeldt niet welke eenheden zorgden voor de productie van de groene stroom. Ik heb daarom mijn licht opgestoken bij de gemeentelijke milieudienst die mij welwillend een gedeelte van de nodige informatie verstrekt heeft. Mijn dank daarvoor! Volgens de lijst zou dus in Middelkerke per inwoner en per jaar 1.932 kWh groene stroom geproduceerd worden. Voor 18.000 inwoners (afgerond) maakt dat dus een totale hoeveelheid van 34.776.000 kilowatt/uur of 34.776 Megawatt/uur of 34,776 Gigawatt/uur. Daarvan nemen de drie windmolens er afgerond 5.500 MWh voor hun rekening (op basis van gemiddeld 2000 Āvollast-urenĀ) en de 7700 zonnepanelen zorgen voor eenjaaropbrengst van 1.105 MWh. (1300 kWh x 850 vollast-uren). Tussendoor wil ik toch vermelden dat ik deze informatie ook vroeg aan de woordvoerster van Elektrawinds (Marleen Vanhecke), maar dat ik helaas geen antwoord mocht ontvangen. Waar komen de overige circa 28 GWh vandaan? Daar is dus geen duidelijkheid over! Zouden die misschien uit de industrie komen? Ze worden altijd ĀvervuilersĀ genoemd en nu worden ze ineens de Āredders des vaderlandsĀ.
Hoe komt VREG eigenlijk aan die gegevens? Het Vlaams Gewest legt in haar elektriciteitsdecreet aan energieleveranciers de verplichting op om een bepaald percentage van de totale hoeveelheid jaarlijks geleverde energie voor te behouden voor groene stroom. Hiervoor moeten ze zogenoemde Āgroene stroom - certificatenĀ (GSC) (1 certificaat per MWh groene stroom) inleveren bij de VREG. Ze kunnen die bekomen door ofwel zelf groene stroom op te wekken, ofwel door certificaten over te kopen van particuliere producenten (gezinnen, bedrijven, boeren). De gebruiker krijgt hiervoor in het totaal tot het einde van dit jaar 450 euro per certificaat gedurende 20 jaar maar vanaf 2010 zal dat nog slechts 350 euro zijn. Jullie kunnen er alles over lezen op de website van de VREG. Er wordt ook beweerd dat de gegevens van de lijst onvolledig zijn. De VREG heeft enkel zicht op installaties die geplaatst werden nadat de regelgeving rond GSC en WKK-C 2002 in voege is getreden. Een bedrijf dat een WKK-C initiatief opgestart heeft vĆ³Ć³r 2002, wordt daarvoor niet beloond in de lijst want ze zitten niet in de gegevensbank van de VREG. Deze kijkt momenteel aan tegen een grote achterstand. Zo worden ze momenteel overstelpt met aanvragen voor zonnepanelen door diegene die nog willen profiteren van de huidige prijs van een certificaat. De parameter "geproduceerde groene stroom per inwoner" is voordelig voor gemeenten met weinig inwoners en met veel bedrijven die groene stroom - initiatieven hebben genomen. Is het energiepark van Elektrawinds aan de Boterdijk dan de verdienste van de gemeente? De locatie werd uitverkoren omdat er aan de kust meer wind is en ook meer zon voor de panelen. Het gemeentebestuur moest er enkel mee akkoord gaan.
In de laatste week van september 2009, heeft men het heraanleggen van de bloemenstraten van Westende-dorp hervat: Azaleastraat en Tulpenstraat. Hetzelfde gebeurde vroeger reeds met de Begoniastraat en de Dahliastraat.
Deze straten zullen in de toekomst enkel nog fleurige namen hebben, want groen schijnt er niet langer gewenst. Alle boompjes werden verwijderd. Reden? De wortels veroorzaken barsten in het voetpad en steken dat omhoog. Diepe wortels drukken op de rioleringsbuizen en breken die. Dat is een bekend verschijnsel, dat zich in veel gemeenten voordoet en dat inderdaad ernstige hinder kan veroorzaken. De gasleidingen en het teledistributienet (enkel Tulpenstraat) moesten echter ook vernieuwd worden. Wij denken dus dat de werken eigenlijk maar weinig met die boompjes te zien hebben, maar dat het eigenlijk eerder gaat over de vernieuwing van die leidingen. Men kan daar inderdaad geen risico mee lopen. Wat houden de werken verder in? Het voetpad wordt breder ten koste van de strook van de boompjes EN ten koste van de parkeerplaats waar men voorheen op tamelijk veilige manier zijn auto kon plaatsen. Dat men er niet van profiteert om de elektrische leidingen ondergronds te plaatsen is natuurlijk zeer spijtig. Dat is natuurlijk fors duurder dan bovengronds. Maar dat laatste is veel gevaarlijker. De kabels zijn kwetsbaar bij harde storm en bij baldadigheid. Bovendien zijn die palen en kabels landschapsvervuilend. Het zijn ook openbare toiletten voor de vogels die de onderliggende voetpaden en terrassen besmeuren.
En de andere problemen? Eerst en vooral wil ik het hebben over de communicatie met de bewoners. Men kan zonder meer zeggen dat de gemeente daarin opnieuw te kort geschoten is. Werd er aan de bewoners gevraagd of ze die gedaanteverwisseling van hun straat wel wensten? Zij zijn het immers die er moeten leven. Bijlange niet! De waarnemende burgemeester beweert niet van verzuurde praatbarakken te houden, maar met de moderne middelen die het internet biedt, had men tenminste op die manier inspraak kunnen aanbieden. Een bewoner zegt mij ĀHet heeft toch geen zin zich daartegen te verzetten, want DE GEMEENTE LUISTERT TOCH NIETĀ. Ja, triestig en zeer ondemocratisch, als dat inderdaad juist is. Werd het aangekondigd? Niet in ĀDe SireneĀ die toch het middel bij uitstek daarvoor is, maarĀ in geen enkele van de vier reeds in 2009 verschenen nummers, heb ik daarover iets kunnen vinden. De bewoners van de Tulpenstraat en van de Azaleastraat kregen wel een bewonersbrief, respectievelijk gedateerd op 4 augustus (begin werken half september) en 16 september 2009 (start werken begin oktober!!). Daarin wordt hen gevraagd begrip te willen opbrengen voor de mogelijke (!) ongemakken. Zo vernamen zij dus wel dat de leidingen zouden vernieuwd worden, samen met de voetpaden en de toplaag van de straat. Van het wegnemen van de boompjes en het verdwijnen van de parkeerplaatsen is echter geen sprake.
Dat verdwijnen van de boompjes die de straten een bijzondere aanblik gaven, vind ik een tweede probleem. Ik weet het welĀ de ene houdt van groen, de andere niet. Ik behoor tot de eerste categorie en ik betreur die ingreep ten zeerste, vandaar mijn blogartikel. Zal men nu in gans de gemeente alle boompjes verwijderen? Er zijn inderdaad nauwelijks nog straten met bomen, tenzij in private tuinen. En wat zeggen de groenen? Ze hebben toch al hun principes niet overboord gegooid toen ze in het progressief kartel stapten, dat deel uitmaakt van de meerderheid? Of hebben ze gewoon niets te vertellen?
Om beschadigingen aan de riolering tegen te gaan, kan men gebruikmaken van PVC Ā buizen in plaats van betonbuizen. Rioolwater lost cement op en maakt daarmee de rioolpijpen poreus waardoor het water in de bodem sijpelt. Dat water wordt juist gezocht door de boomwortels die dus zeer diep gaan en drukken op de buizen die daardoor beschadigd worden. PVC Ā buizen laten geen water door en zijn dus onaantrekkelijk voor de wortels.
Diegene die niet zo van bomen houdt wegens afvallende en rondvliegende bladeren, kan in de Joseph Matthieulaan zien dat het ook anders kan. De onderstaande foto spreekt voor zich.
Weet het gemeentebestuur dan misschien alles beter? Waarom luisteren zij nooit eens? Spijtig!!!!
Een rangschikking maakt altijd ontevredenen en doet altijd stof opwaaien. De grote steden Mechelen (301), Gent (303) enAntwerpen (306) bengelen namelijk aan de staart van het peloton van de 308 Vlaamse gemeenten. Ook Brugge (229) en zeker Oostende (296) slaan geen goed figuur.
Burgemeesters, die het niet zo goed doen maar die steeds weer door de media ten hemel geprezen worden, vinden zoĀn klassement vanzelfsprekend niet wetenschappelijk, kunstmatig, niet menselijk en dus onrechtvaardig.
Die van Gent vindt zijn stad nochtans de gezelligste. Die van Antwerpen en Gent onderstrepen samen dat de winkels, de cultuur, de aangeboden werkgelegenheid en het onderwijs hun grote troeven zijn. Ze vinden het onterecht dat de (rijke) gunstiger beoordeelde omliggende gemeenten daarvan profiteren zonder mee op te draaien voor de financiƫle en andere lasten. Het is in hun ogen vooral onrechtvaardig dat de aanwezigheid van veel allochtonen en de daarmee gepaard gaande werkloosheid zo zwaar doorwegen.
ĀMocht die beoordeling correct zijnĀ, vindt de burgemeester van Antwerpen, Ādan zouden de inwoners toch massaal uit mijn stad wegvluchtenĀ. Dat dit inderdaad ook het geval is, schijnt hij dus te miskennen. Jaarlijks verlaten namelijk zoĀn 4000 autochtonen de stad en die worden vervangen door zoĀn 7000 allochtonen.
Je zou eigenlijk op die studie moeten reageren met de vraag ĀBiedt Schilde (koploper) meer voordelen om er te wonen dan Antwerpen? Je hebt er geen of weinig maatschappelijke overlast, geen vervuilende industrie, veel groen en weinig verkeer, terwijl de inwoners en hunkinderen dichtbij al hun behoeften en noden kunnen voldoen?Ā Als het antwoord JA is, dan moet Schilde Antwerpen voorafgaan in de rangschikking. Zo simpel is dat en meer moet er niet achter gezocht worden. De onderzoekers zeggen ook dat ze niet het geluk van de inwoners gemeten hebben. Sommige mensen wonen nu eenmaal ergens graag en nemen er de nadelen bij, anderen zijn gebonden aan een gemeente door hun werk of door een daar gebouwde woning.
En hoe heeft Middelkerke het er deze keer van afgebracht? Onze gemeente staat nooit vooraan in rangschikkingen. Niet schitterend, dus!. Of hoe kan je anders een 259ste plaats noemen?
Ziehier een vergelijking met de andere kustgemeenten:
Gemeente
Economie
Huisvesting
Leefmilieu
Diensten
Totaal
Knokke-Heist
293
32
66
22
89
Koksijde
294
82
22
79
119
De Haan
287
106
106
118
131
Bredene
280
129
155
38
176
Nieuwpoort
301
202
102
27
251
Middelkerke
297
197
131
77
259
Blankenberge
306
206
112
19
278
De Panne
303
279
157
60
292
Op het gebied van huisvesting bevestigt dit resultaat een ander onderzoek over sociale huisvesting, uitgevoerd door het ABVV in november 2007.
Middelkerke (17.501 inwoners) staat daar op de 247ste plaats, met 136 sociale woningen, zijnde 129 inwoners per woning.
Kan men bovenstaande tabel nu vergelijken met het palmares van het gevoerd beleid, opgesteld in 2006 door het instituutĀItineraĀ.
Toen stond Middelkerke allerlaatste. Het Middelkerks bestuur zal misschien denken of zeggen dat er vooruitgang geboekt werd. Ik denk niet dat dit het geval is.
De gebruikte criteria voor de studie2008 kon ik niet vinden (ik hoop dat het gemeentebestuur die wel krijgt) maar ik zie in elk geval dat de vorige keer de kwaliteit van het bestuur, het financieel beheer en de verhouding inkomsten/ uitgaven ook een cijfer kregen en vooral in dat laatste deed Middelkerke het bijzonder slecht.
Het onderwerp dat ik vandaag wil behandelen is niet wereldschokkend. Het heeft ook geen financiĆ«le (alhoewel!) noch economische gevolgen, maar wel sociale Ā want er is immers een reukje aan. Het zal inderdaad gaan over hondenpoep en paardenvijgen.
Enkele jaren geleden ontving ik de folder ĀBezorg jezelf geen overlast!Ā van het College van burgemeester en schepenen.
De gewone burger met hond moet altijd zijn hondenpoepzakje bijhebben, anders wacht hem of haar een geldboete en eventueel een gemeentelijke belasting van 125 Euro bovenop als het ĀpakjeĀ niet verwijderd wordt.
Men kan bezwaarlijk zeggen dat Middelkerke zich niets aantrekt van hondenpoep.
De gemeente deelt zelfs gratis hondenpoepzakjes uit.
In de gemeentegids kan men lezen dat veiligheidsbeambten en stadswachten preventief toezicht houden. Als ze het achterlaten van hondendrollen vaststellen, verwittigen ze de bevoegde diensten.
Tijdens de zomervakantie worden ook jobstudenten ingezet om inwoners en toeristen te informeren en te sensibiliseren rond hondenpoep.
Er zijn toiletten voorzien voor honden, veel meer zelfs dan voor menselijke wezens. Zulke toiletten zijn eerder schaars.
De milieuambtenaar is net als alle officieren van de gerechtelijke politie bevoegd voor de controle op het al dan niet gebruiken van de hondentoiletten. Deze controle wordt door de preventiemedewerkers en de lokale en federale politie uitgevoerd.
Binnen het politiekorps werd ook een milieucel opgericht zodat het effectief mogelijk wordt te vervolgen als de mensen hondenpoep achterlaten of geen plastic zakje bij hebben tijdens het uitlaten van de hond.
Het gemeentebestuur heeft een handige wegwijsfolder waarin de hondenbaasjes de exacte plaats van de hondentoiletten terugvinden. Deze worden dagelijks gereinigd en gebeurlijk ontsmet door de reinigingsdienst.
Er worden preventiecampagnes gelanceerd om de mensen te overtuigen om ook effectief die middelen te gebruiken.
Samen met ĀSireneĀ zeg ik dus ĀJa, als het goed is, dan zeggen we het ook Ā Ā
Waar ik echter nog niets over gelezen of gevonden heb, zijn de statistieken van het beboeten van de overtreders. Bestaan die wel? Mogen we die zien? Volgens mij is een boete immers nog steeds de beste remedie tegen hondenpoep.
Waar ik evenmin een woord over teruggevonden heb, zijn de maatregelen tegen baasjes van paarden die hun vijgen op de openbare weg achterlaten.
Als men in Middelkerke met de fiets rondrijdt, dan kan men zien dat ruiters en paarden die koetsen trekken daar eerder al voorbijkwamen. Die laten namelijk geen kleine drollen achter maar reusachtige vijgen.
Paardenvijgen zijn ongeveer 30 keren groter dan hondenpoep. Wist u overigens dat zoĀn paard 10 tot 15 kg vijgen per dag kan produceren?Ik zeg niet dat de gemeente er vol van ligt, maar zeldzaam zijn ze nu ook weer niet.
De overlast die daardoor veroorzaakt wordt is zeker niet gering.
De vijgen vormen in de eerste plaats een gevaar voor honden, die verzot schijnen te zijn op die lekkernij. Werd het schuldig paard niet op tijd ontwormd, dan werkt de hond aardig wat parasieten naar binnen.Als het ontwormen wel gebeurde, maar met preparaten die "ORGANOPHISPHORUS"bevatten, dan zijn de vijgen zeer giftig voor de hond.
Voelt uw dier zich na het eten van een paardenvijg niet lekker, gedraagt het zich lusteloos en heeft het last van diarree en krampen, raadpleeg dan een dierenarts, want het kan er uiteindelijk aan sterven.
Als u met de wagen door een pak vijgen rijdt, vooraleer uw garage binnen te rijden, dan neemt u tevens een vijgenparfum mee naar binnen. Leuk is anders.
Ik wil de paardenliefhebber zijn pleziertjes niet ontnemen maar "Waar rook is, is ook vuur," zei Uilenspiegel, en hij tastte met zijn handen in een hoop verse paardenvijgen.
Wat kan er nu ondernomen worden tegen die vijgenoverlast?
Een Lebbekenaar ontwierp een paardenpoepzak. Die wordt onder de staart van het dier gehangen, vastgehaakt aan het zadel.
De zak is vervaardigd uit nylon en kan drie beurten van het paard bevatten. Is de zak vol, dan volstaan een paar handige bewegingen om hem te ledigen in een gewone plastic zak. Binnenkort moet de gemeente dus gratis paardenpoepzakken uitdelen. Geen plastic zakken, want sinds 1 juli 2007 moet je daarvoor zelfs bij de bakker betalen.
Het aanleggen van paardentoiletten zal wel wat moeilijk uitvallen, maar voor de rest blijven alle preventie en andere maatregelen dezelfde als voor honden.
Om het vergiftigen van honden tegen te gaan moet het baasje van de dader ofwel zijn producten meenemen ofwel deze onsmakelijk maken door ze bijvoorbeeld overvloedig te besprenkelen met pepers. (geen grapje maar wel als dusdanig bedoeld)
Ik ben benieuwd of de gemeente deze uitdaging zal aannemen!
(1) 
(2) 
(3) 
(4) 
(5) 
(6) 
Om een zo getrouw mogelijk beeld van Jerome en zijn gezin te kunnen schetsen, heb ik aan verschillende oudere Westendenaars gevraagd wat ze zich nog van hen herinnerden. Dat was niet bijster veel tot ik bij Gerard Ester terechtkwam, die er bijna alles over wist en die mij zelfs enkele fotoĀs kon bezorgen. Gerard is geboren in de Steenstraat en woont er al zijn hele leven.
Het lager gelegen gedeelte van de Zelte kwam op zeker ogenblik onder water te staan, na het openen van de sluizen. Het gezin Debaets moest toen wel een ander onderkomen vinden. Dat werd dus Westende, maar Ā
Een door mij aangesproken Westendenaar zag het nog voor zich dat Jerome ĀZon en ZeeĀ binnenreed om alle vuilbakken leeg te maken. 
Het huisvuil werd gestort om en achter zijn woonst.
Zou dat misschien ook een waterrisicovolgebied kunnen zijn? 
