|
De grote ontwerpen rijzen uit de Middelkerkse grond. Het gemeentebestuur is daar fier op. Dat er in Westende nu een moderne, prachtige en gerieflijke gemeenteschool staat, dat maakt heel wat mensen fier en blij. Dat er een nieuw casino komt, daarmee is niet iedereen even gelukkig, maar dat Middelkerke daarmee aan prestige wint, daaraan zullen er wel niet veel twijfelen. Het gemeentebestuur noemt dat ‘Het toeristisch hart van de gemeente’. Een nieuw zwembad met sport- en evenementenhal valt heel zeker in de smaak van een groot aantal inwoners en toeristen. Dat er in de plaats van het oud zwembad een nieuw gemeentehuis gebouwd zal worden, (klaar in 2024 voor 12 miljoen euro) dat zal wel een enigszins zuurdere smaak hebben.
De leden van het huidig bestuur, in eerste instantie de burgemeester, zullen later met grote genoegdoening terugblikken omdat de vier genoemde projecten nogal een grote invloed zullen hebben op het dagelijks leven van de gemiddelde inwoner, van de eigenaars van een tweede verblijf en van de dagelijkse toerist. Misschien (of zeker?) volgen er nog andere: ontsluiting, vernieuwing dorpskernen en opwaardering van straten en wijken op de badplaatsen en in het hinterland. (25,3 miljoen), verbreden zeedijk en vernieuwing Rauschenbergplein (20 miljoen), digitalisering. Volgens de gemeente zullen de investeringen in de komende zes jaar, als volgt verdeeld worden. (Bron: brochure ‘Bouwen aan Middelkerke’)
Telkens er sprake is van een nieuw project, vragen velen zich af wie dat allemaal zal betalen. Het gaat immers niet over een peulschil. Er wordt gegoocheld met miljoenen euro’s en zeker voor wie nog de gewoonte heeft om 25 miljoen euro te zien als 1 miljard oude Belgische francs, lijkt het wel alsof Amazon de sponsor is van onze gemeente. Vijf en veertig miljoen euro voor het casino, een goede 5 miljoen voor de gemeenteschool Westende (voor 70% gesubsidieerd) en 19,5 miljoen voor het zwembad, dat zijn inderdaad reuzenbedragen. Om van te duizelen! Wie dat allemaal betaalt? De belastingbetaler natuurlijk! Dat het nu (voorlopig nog) gaat over aanvullende personenbelasting, over opcentiemen op de onroerende voorheffing, over lokale taksen, over belasting op de tweede verblijven (12 miljoen per jaar), over taks op toeristische verblijven (1.750.000 euro per jaar) of over subsidies van de Vlaamse regering of van de Provincie, of uit het gemeentefonds, het geld komt altijd uit de zakken van de burger. Zonder de belasting op de tweede verblijven zouden de besturen van de kustgemeenten, zoals de gemiddelde Vlaamse gemeente, de buikriem moeten dichttrekken.
Heeft Middelkerke dan wel dat geld?
Een ingewikkelde zaak om daar achter te komen!!
Een gegeven dat misschien zou kunnen meespelen is de schuldenlast van de gemeente.
Uitstaande schuld is de som van de leningen ten laste van de gemeente, leasingschulden, diverse schulden op meer dan een jaar en aflossingen van leningen.
De gemeenteschuld bedroeg op zeker ogenblik circa 43,5 miljoen euro, circa 2.400 euro per inwoner. Elk jaar zou daarvan 10,5 procent moeten terugbetaald worden. Vandaag zullen die bedragen waarschijnlijk al fel aangegroeid zijn. Het bestuur kondigt in https://www.hln.be/middelkerke/gemeentebestuur-stelt-beleidsplan-voor-141-miljoen-euro-aan-investeringen-en-personenbelasting-valt-weg~a90e1e9a/ aan dat de last tegen het einde van de legislatuur zal aangroeien tot 78,5 miljoen euro!
“Maar daar zal de bevolking absoluut niks van voelen”, oppert schepen van financiën Tom Dedecker. “Zie het als een commerciële onderneming die investeert in haar bedrijf: zolang die investeringen opbrengen, zijn schulden geen probleem”.
Als gewone burger weten wij dat iemand die een hoge schuldenlast meedraagt, zich geen buitensporige uitgaven meer kan veroorloven. Voor een gemeentebestuur is dat anders. Er wordt in België aangenomen dat een gemeente nooit failliet kan gaan. Vlaanderen houdt heel nauw toezicht. Elke gemeente moet een meerjarenplan van zes jaar indienen. Als de boekhouding niet zou kloppen, en bijvoorbeeld de uitgaven exploderen, dan zou Vlaanderen die begroting gewoon schorsen.
Europa let ook op de schuld van de gemeenten. Dat gebeurt via het EMU-tekort. Dit is de begrenzing van het bedrag waarmee de totale netto schuld van alle gemeenten in een jaar mag groeien.
De coronacrisis (steun aan bedrijven, minder belastingen, ...) zal ook wel een gat slaan in het gemeentebudget.
Van de beloofde afschaffing, gespreid over 5 jaar, van de aanvullende personenbelasting, kan hetzelfde gezegd worden, alhoewel de opcentiemen dat wel zullen goedmaken.
De oplossingen
Om zich toch dure projecten te kunnen veroorloven, doen de gemeenten een keuze: zelf betalen of een private partner zoeken.
Zelf betalen?
Voor de bouw van het nieuw casino, werd gekozen voor de eerste optie. De gemeente betaalt dus zelf de 45
miljoen kostprijs. Ze gaan daarvoor een lening aan.
Ze rekenen vooreerst op de jaarlijkse opbrengst van het bod van 2,5 miljoen euro per jaar voor de
speelzaaluitbating van de Franse groep ‘Partouche’.
Een private partner 19,6 miljoen euro laten betalen.(voor het zwembad)
Dat systeem heet ‘Privaat-publieke samenwerking’ (PPS). Het ontwerp*, de bouw, de financiering, het onderhoud
en de uitbating van het project wordt door het gemeentebestuur uitgereikt aan een privéconsortium.
De gemeente betaalt een jaarlijkse exploitatievergoeding van 2,5 miljoen euro.
Na 30 jaar ‘komt het gebouw terug’ naar het gemeentebestuur. In de samenwerkingsovereenkomst staan clausules
die een goede staat en up-to-date functies op lange termijn garanderen.
Het langdurig karakter van de concessie is verantwoord door de substantiële investering die de concessiehouder moet maken.
Een periode van 30 jaar is naar redelijke inschatting voldoende om de investeringen die de concessiehouder voor de realisatie en de
exploitatie van de betrokken projectinfrastructuur zal maken, samen met een rendement op het geïnvesteerde vermogen, terug te
verdienen.
Die privépartner is Vita Krokodiel. Het is een samenwerkingsproject van enkele partners: de bouwgroep Cordeel
werkt samen met het architectenbureau Slangen en Koenis en met het techniekbedrijf Hellebrekers.
Farys ondersteunt de exploitatie van het complex.
Voor de medefinanciering van de exploitatievergoeding rekent het gemeentebestuur op de steun van Sport Vlaanderen die
€ 1.000.000 subsidieert.
De provincie West-Vlaanderen subsidieert € 100.000 in het kader van hun duurzaamheidsprogramma voor openbare projecten.
* Architectuurstudies, stabiliteitsstudies, duurzaamheidsstudies, studies technieken, indienen en bekomen van de nodige vergunningen,
studies akoestiek, veiligheidscoördinatie, EPB-verslaggeving, …
De gemeente heeft uiteraard nog andere uitgaven (“om de machine te doen draaien”) maar vanzelfsprekend ook inkomsten. De bedragen hieronder heb ik overgenomen uit de brochure ‘Bouwen aan Middelkerke’, waarvan ieder huisgezin een exemplaar in de brievenbus kreeg.
Besluit
Natuurlijk kan ik moeilijk gekant zijn tegen de vooruitgang/ verbeteringen in onze gemeente. Dat is ook het geval niet! Niemand kan of mag het mij nochtans ten kwade duiden als ik hoop dat ons bestuur, in zijn drang om de ‘machine te doen draaien’, er zal op letten dat het toerental goed afgeregeld blijft en dat ons geld zal beheerd worden, zoals het hoort, zoals van een goede huisvader verwacht mag worden.
Bronnen
https://publicaties.middelkerke.be/bekendmakingen/project/Gemeenteraad/beleidsrapporten/jaarrekening%20-%20Gemeente%20Middelkerke%20-%202018.pdf
https://www.middelkerke.be/nl/over-middelkerke/bestuur/beleidsplan-2020-2025/hoe-betalen-we-al-die-plannen)
|
