Ik weet het, dat gaat niet echt over Middelkerke of Westende, of toch wel een beetje?

Op 25 mei 2014 vallen de federale, regionale en Europese verkiezingen samen. Men noemt dat ‘de moeder van de verkiezingen’. Dat betekent dat we zowel stemmen voor een nieuw Vlaams en federaal parlement als voor het Europees parlement. Zit er een tweede ambtstermijn in voor premier Elio Di Rupo? En houdt minister-president Kris Peeters stand in de Vlaamse regering? De grote uitdager van deze verkiezingen wordt opnieuw N-VA waar voorzitter Bart De Wever al heeft aangegeven op alle niveaus te willen meebesturen.
Eer het zover is wil ik jullie in een paar artikels mijn visie laten horen over de partijen, hun programma’s en hun lijsten, ook als Middelkerke daar slechts een heel klein rolletje in speelt.
Het ligt hier niet in mijn bedoeling stemadvies te geven.

Wat is er nieuw?
Alle wijzigingen zijn vervat in het vlinderakkoord, genoemd naar de vlinderdas van di Rupo.
Dat was het moeizaam (na 459 dagen) bereikte politieke akkoord rond de zesde staatshervorming in het najaar van 2011. Het werd gesloten tussen cdH, CD&V, Ecolo, Groen, MR, Open VLD, PS en SP-a.
Ziehier de voornaamste en voor ons toepasselijke artikels uit dat akkoord.

De Senaat wordt niet meer rechtstreeks verkozen, maar wordt een "ontmoetingsplaats" van de deelstaten, en zal bestaan uit 29 Nederlandstaligen, 20 Franstaligen waarbij een vertegenwoordiging van 1 Duitstalige wordt gewaarborgd. Daarbij worden nog eens 6 Nederlandstaligen en 4 Franstaligen gecoöpteerd.

De Kamer zal om de 5 jaar vernieuwd worden in plaats van om de 4 jaar. Niet alleen het Vlaamse, maar ook het federale parlement is vanaf nu een legislatuurparlement dat dus niet meer kan ontbonden worden. Wanneer de regering valt, dient er binnen de bestaande verkozen parlementariërs opnieuw een meerderheid gezocht te worden. Dat verklaart een verhoogde angst van sommige politici om niet meer verkozen te worden.

Er worden 150 leden van de Kamer van Volksvertegenwoordigers verkozen en dat in elf kieskringen: één per provincie en een kieskring Brussel-Hoofdstad.

Het Vlinderakkoord heeft aan de praktijk van schijnkandidaten en mensen die teveel overstappen van niveau een einde gemaakt.

Bron: http://nl.wikipedia.org/wiki/Vlinderakkoord#Politieke_vernieuwing

 De slogans van de deelnemende partijen

Bron: http://www.standaard.be/sloganslepen

2 Groen: Samen beter doen
De partij geeft met dat thema aan zowel een socialer als een groener beleid te willen. De slogan vat volgens hen perfect samen wat er moet gebeuren: "Wij staan klaar met oplossingen voor de jongere op zoek naar werk, voor de ouders die geen plaats vinden in de crèche, voor de werknemer die de prijzen in de supermarkt ziet stijgen maar zijn loon niet, voor de gepensioneerde met een klein pensioentje, voor al wie last heeft van de vervuilende en ongezonde files."

3 Vlaams Belang: Een stok achter de deur
Met dat thema wil de partij de Vlaming duidelijk maken dat het nefaste federale, Vlaamse en Europese beleid een weloverwogen keuze nodig maakt voor een partij die op dit historische kruispunt eerlijke en consequente standpunten inneemt.

7 Open VLD: Mensen hebben vleugels
‘De communicatie past’ is de toon die Open VLD wil zetten. Dit is niet de partij van de zeurende, klagende, pessimistische Vlaming. Optimism is nog steeds a moral duty voor de partij. Open VLD is de partij die gelooft in de geëngageerde burger, de partij van de PIP’s (positief ingestelde personen), de partij die vertrouwen heeft in de toekomst, in het kunnen van de mensen. De vleugels wijzen natuurlijk ook op vrijheid. Open VLD is de partij van de vrijheid.

8 LDD: Dedecker, niet te kraken
Dedecker erkent dat ze door een moeilijke periode gaan. "Maar volgens een eigen peiling bij 2.000 West-Vlamingen halen we nog steeds 6,1 procent”. Hij beweert nochtans nooit te zullen opgeven en gelooft nog steeds in verandering en verbetering. Hij beseft wel dat er in de komende tijd harde noten zullen te kraken vallen. De slogan wordt dan ook "Dedecker, niet te kraken".

12 SP-a: Sociale welvaart (daar vaart iedereen wel bij)
Een onbeschroomd sociaal-democratisch project van sociale welvaart.
Dat voor de sp.a 'welvaart waar iedereen aan meewerkt en waar iedereen ook mee in deelt. Welvaart die niet alleen op de beurs te vinden is maar in jobs voor jonge mensen die aan een leven willen bouwen. Welvaart die niet alleen bonussen oplevert maar een fair loon voor al wie zich inzet en het beste van zichzelf geeft. Welvaart die een perspectief biedt aan iedereen, niet enkel aan de besten en de slimsten. Welvaart die gebouwd is op respect voor iedereen.’

13 N-VA: Verandering voor vooruitgang
De partij gaat 25 verbintenissen aan, waaronder:

1. Efficiënte dienstverlening in ruil voor het betalen van torenhoge federale belastingen
2. Echt sociale zekerheid die ook zeker is in ruil voor het betalen van de enorm veel sociale bijdragen
3. Gunstig economisch en investeringsklimaat voor onze bedrijven en ondernemers die minder moeten betalen, dat alles om onze welvaart en ons welzijn te behouden en te versterken
4. Minder overheidsuitgaven
5. Lagere belastingen
6. Werken lonend maken
7. Ondernemen stimuleren
8. Een sociaal beleid met rechten én plichten en focus op de zwakste
9. Structuren veranderen om iets structureel te veranderen
10. Confederalisme om aan de Vlamingen op lange termijn het beleid te geven waar ze voor stemmen.

15 CD&V: In welk Vlaanderen wil u leven? (zou 'wilt u' moeten zijn)
Een samenleving waarin tegenstellingen op de spits worden gedreven? Of één waar we samen werken aan de toekomst?

PVDA (Partij van de Arbeid)(Zonder Nr)
De partij denkt zeker drie goede redenen te hebben om het sociale te benadrukken. Ten eerste is er de sociale achteruitgang in ons land zelf: 50.000 jongeren die geschorst worden van de dop, over ouderen die met een pensioen moeten rondkomen onder de armoedegrens, en de kinderarmoede die voor het derde jaar op rij groeit. Ten tweede vindt de partij dat de traditionele partijen het sociale aspect links hebben laten liggen. Zij vinden dat we steeds meer leven in een klassenmaatschappij waarbij enerzijds een dikke bankrekening gelijk staat met een ‘Speedy Pass’ voor het leven, terwijl anderzijds steeds meer mensen het moeilijk krijgen. De traditionele partijen volgen de weg van de private rijkdom en de publieke armoede. 

De lijstvorming
De vorming van de lijsten is nu bij de meeste partijen bijna volledig afgehandeld. Dat is niet overal even vlot verlopen. Iedereen, de klassieke uitzonderingen daargelaten, wil op een verkiesbare plaats staan. De zogenaamde ‘beschermde plaatsen’ zijn diegene die – op basis van de verkiezingsuitslag van 2010 – normaal een mandaat moeten opleveren.
Dat ontaardt soms onder ‘partijvrienden’ in ruzies. Sommige ‘partijgetrouwen’ dreigen zelfs of stappen gewoon uit de partij of zelfs uit de politiek. Om geen gezichtsverlies te lijden laten sommige die slechts een strijdplaats toegewezen kregen, zogezegd hun plaats over aan een jongere. Kwestie van ‘aan de toekomst te denken’.

In West-Vlaanderen moeten verkozen worden:
Voor de kamer van volksvertegenwoordigers: 16 effectieven en 9 opvolgers, kiesdrempel 6%.
Voor de Vlaamse raad: 22 effectieven en 16 opvolgers, kiesdrempel 5%
Voor Europa (één lijst voor gans Vlaanderen): 12 effectieven en 7 opvolgers, kiesdrempel 10%

*wordt 12: Vlamingen verliezen een zetel op een vorig totaal van 22

Iedereen vermoedt dat de N-VA veel meer zetels zal behalen dan de vorige keer. (Kamer 4?, Vlaamse Raad 7?, Europa 4?) Voor de Vlaamse raad en voor Europa zal dat waarschijnlijk ten koste van het Vlaams Belang en sowieso van de Lijst Dedecker zijn, aangezien die deze keer niet meedoen.

De samenstelling van de lijsten ontleden (verhouding jong en oud, voldoende vrouwen, verdeling over de regio’s, hoeveel allochtonen), heeft weinig zin omdat vooral en misschien alleen de topplaatsen belang hebben en dan wordt de vergelijking uiterst moeilijk.
Hierna volgen, per partij, de topkandidaten die op een verkiesbare plaats staan (vetgedrukt) of een gunstige plaats bekleden om eventueel in aanmerking te komen voor een mandaat.
De tabel bevat ook de Middelkerkse kandidaten op een gele achtergrond.

Jullie kunnen de volledige lijst hier raadplegen.

De nog ontbrekende namen zal ik aanvullen nadat ik ze ontvangen heb van de verschillende partijen.

En wat met onze Middelkerkse kandidaten?

Het kan ongetwijfeld nuttig zijn een vertegenwoordiger van de gemeente te hebben in het federaal parlement of in de Vlaamse raad. Voor Europa is dat mijns inziens enkel een prestigezaak voor de verkozene. Zijn/haar aanzien in de gemeente stijgt daardoor ongetwijfeld. Maar … er staat toch geen enkele Middelkerkenaar op de Europese lijsten!!
Laten wij even de kansen afwegen van onze gemeentelijke kandidaten.
Enkel Jean-Marie Dedecker staat op een verkiesbare plaats. Om verkozen te worden in de federale kamer, moet zijn partij in de provincie 6% van de stemmen halen. Aangezien hij, volgens een eigen referendum, enkel een deftig resultaat kan halen in zijn eigen provincie, werden alle krachten naar West-Vlaanderen verplaatst. Het zal niettemin een moeilijke opdracht worden.
De kandidate die van alle andere het dichtst bij een verkiesbare plaats staat, namelijk de vijfde voor de Vlaamse raad, is burgemeester Janna Rommel-Opstaele. Zij heeft volgens mij slechts een kleine waterkans. Twee kandidaten die voor haar staan hebben bij de vorige verkiezingen meer stemmen gehaald dan zij (7.096), namelijk Tommelein (26.188) en Van Volcem (11.972). De andere twee, Vanderjeugd en Vandendriessche, worden hoog ingeschat door de partijleiding maar je weet maar nooit! De kans dat de Open VLD zijn aantal zetels van 3 naar 5 zou brengen, is zo goed als onbestaande.
De andere Middelkerkse kandidaten kunnen we zonder meer ‘lijstvullers’ noemen. Die zijn er ook nodig, natuurlijk, en er wordt van hen toch gevraagd zoveel mogelijk stemmen te behalen om het aantal zetels van de partij te verhogen of minstens gelijk te houden, maar dat ze een mandaat zouden behalen is een utopie.
Een speciaal woordje nog over Stefanie Laenens, die bij de SP-a op de tiende plaats staat voor de federale kamer. Het is een kleuteronderwijzeres, 25 jaar oud. Ik had er nog nooit van gehoord en ze heeft alvast haar strepen (nog) niet verdiend in Middelkerke. Zou dat een teken van armoede kunnen zijn?

Maar ja, misschien moeten we maar geloven wat Michel Landuyt daarover denkt: “In 1989 ben ik dan verkozen en dat hoewel ik als voorlaatste op de kieslijst stond. Dat is eigenlijk een onverkiesbare plaats maar ik gebruik dat nog altijd als argument naar nieuwelingen in de politiek. Iedereen wil een plaats in de top vijf van een lijst, maar van op elke plaats kun je verkozen worden.”

Besluit
Niettegenstaande de ‘wijze’ woorden van Michel mogen we dus gerust zeggen dat de Middelkerkse kandidaten door hun partijen niet in optimale condities aan de start gebracht werden. De kiezers van de Groenen, van het Vlaams Belang en van de Partij van de Arbeid, zullen alvast het bolletje moeten rood maken naast een andere kandidaat van hun lijst of een lijststem/kopstem uitbrengen. Zoals gezegd hierboven, heb ik de verdeling van de goede plaatsen over de verschillende regio’s niet willen analyseren, maar ik vrees dat die verdeling wel eens zeer negatief zou kunnen zijn voor Middelkerke.

24-03-2014, 00:00 Geschreven door stammer
Reageren (0)