|
Werden jullie ooit beledigd of bekritiseerd door jullie partner?
Of weigerde jullie partner soms nog te praten of te overleggen?
Hebben jullie toen de politie verwittigd? Of vonden jullie dat niet erg genoeg?
Nochtans staat dat in de statistieken als partnergeweld.
Wat verstaan we onder partnergeweld?
Het betreft fysiek, seksueel en psychisch geweld binnen een relatie. Het is elk gedrag in een intieme relatie dat aangewend wordt om controle en macht te winnen over de partner.
Dat is natuurlijk in de meeste gevallen erger dan in de twee voorbeelden hierboven.
Hieronder vinden jullie daarvan de volledige lijst, opgesteld door het instituut voor gelijkheid van man en vrouw.
|
Verbaal en psychologisch geweld
De persoonlijkheid van het slachtoffer wordt onderdrukt. Is vaak veel ingrijpender dan iedere andere vorm van mishandeling
|
|
Beledigingen, kritiek, kleinering om daden en woorden
|
|
|
Controle van relaties; gevolgd, gestalkt worden, met de dood bedreigd worden
|
|
|
Poging om contacten met familie en vrienden te beperken
|
|
|
Weigeren te praten of te overleggen
|
|
|
Intimidaties
|
|
|
Mishandeling van kinderen, scheiding van kinderen of dreiging om dit te doen
|
|
|
Economisch geweld
|
|
Inpalmen van inkomsten, van spaarcenten of schulden maken
|
|
|
|
|
Fysiek geweld
|
|
Gooien met een voorwerp, duwen, brutaal aanpakken
|
|
|
Krabben, hardhandig beetpakken, bijten, aan de haren trekken
|
|
|
Een kaakslag, een vuistslag, een schop geven of slaan met een voorwerp dat verwondt
|
|
|
Bedreigingen met een wapen, poging tot moord of wurging
|
|
|
De toegang tot de woning verhinderen, opsluiten, aan de deur zetten, achterlaten langs de weg
|
|
|
Seksueel geweld *
|
|
Onterende of vernederende seksuele voorstellen
|
|
|
Gedwongen seksuele aanrakingen, (poging tot) gedwongen seksuele betrekkingen
|
|
*Wordt vaak aangezien als onderdeel van psychisch en fysiek geweld. Verkrachting binnen de partnerrelatie komt vaak voor en wordt weinig gerapporteerd omwille van maatschappelijke taboes en vooroordelen. Vrouwen ervaren seksueel geweld als bijzonder vernederend en voelen zich daarbij als vrouw gebruikt en miskend. (dwingen tot seksuele handelingen die de vrouw niet wil, dwingen tot seksuele handelingen met derden, verplicht worden tot het bekijken van pornolectuur, -video's, seksueel geweld ten aanzien van de kinderen,
)
Hoe vaak komt het voor?
In 2010 openden de correctionele parketten in ons land 50.094 nieuwe dossiers inzake partnergeweld. Dat zijn er opnieuw meer dan vorig jaar. Op vier jaar tijd steeg het aantal geregistreerde feiten met liefst 11,73 procent. Het gaat hier echterenkel omde dossiers die bij de politie zijn aangegeven. Het aantal slachtoffers dat naar de politie stapt stijgt jaar na jaar, maar toch worden drie op vier gevallen van partnergeweld nog steeds niet aangegeven. Uit een studie blijkt dat 12,5 procent van de Belgische koppels het afgelopen jaar te maken heeft gehad met partnergeweld, 14,9 procent vrouwen en 10,5 procent mannen.
Met als titel Eén vrouw op zes slachtoffer van partnergeweld verscheen in Het Nieuwsblad van 4 november 2011 een artikel daarover van sdg. En waar minder over gepraat wordt
ook één op de tien mannen is een slachtoffer van partnergeweld, maar eerder van psychisch geweld.
En in Middelkerke?
Uit het dagbladartikel konden wij vernemen hoeveel gevallen van partnergeweld zich van 2007 tot en met 2010 hebben voorgedaan in Middelkerke.
Daar waar het partnergeweld overal fors toeneemt, gaat het in Middelkerke toch wel drastisch naar beneden, zeker?
Bij het lezen van het dagbladartikel, krijg je inderdaad een zeer gunstige indruk over Middelkerke.
Er staat immers: Waar er in 2007 nog 101 gevallen waren, bleven daarvan in 2010 nog slechts 69 over of een daling met 32%. Dat komt op1,24gevallen van partnergeweld op 100 huishoudens in 2010. Hieronder zien jullie de cijfers van 2000 tot en met 2010, zowel voor het fysisch als voor het psychisch geweld. Die 69 is de som voor 2010 van beide vormen van geweld.
Fysisch
|
2000
|
2005
|
2006
|
2007
|
2008
|
2009
|
2010
|
2011
|
|
3
|
13
|
36
|
37
|
46
|
43
|
47
|
7*
|
Psychisch
|
2000
|
2005
|
2006
|
2007
|
2008
|
2009
|
2010
|
2011
|
|
61
|
102
|
82
|
64
|
30
|
17
|
22
|
6*
|
* = Eerste kwartaal van 2011
Zo zie je maar weer dat je met cijfers alles kunt uitleggen zodat het voor jou het beste uitkomt.
Ik kan dus even goed zeggen Waar er in 2009 slechts 60 gevallen waren, steeg dat in 2010 naar 69, een stijging met 15%.
Het hangt er maar van af hoe je zulke cijfers interpreteert. De overheid doet dat meestal in haar voordeel.
In welke milieus doet zich partnergeweld voor?
Partnergeweld komt voor in alle socio-economische milieus, ongeacht de sociale status, de leeftijd, het opleidingsniveau, het beroep, de herkomst of het geloof.
Getuigenissen van slachtoffers
De getuigenissen van slachtoffers van partnergeweld, op internet, zijn legio. Telkens komen dezelfde feiten of vaststellingen aan bod.
In veel gevallen waren er reeds vermoedens van gewelddadige neigingen of signalen daartoe vóór het huwelijk of het samenwonen: snel omslaande stemmingen, kwaad worden zonder aanleiding, losweken van familie en vriendenkring, eis tot overdreven aandacht, jaloersheid,
.
Tijdens de relatie gaat het van kwaad naar erger en dat vaak voor kleine dingen. Steeds wordt de schuld op de andere gestoken. De dader heeft daarna spijt en belooft dat het nooit meer zal gebeuren. Kleine geschenken en bloemen moeten dat staven maar doen het geweld daarna niet ophouden.
Het slachtoffer praat zichzelf de schuld toe, wordt minder zelfzeker, schaamt zich en
zwijgt. Nooit wordt de kans geboden om met de dader over het geweld te praten. De behoefte om het aan iemand te vertellen is wel zeer groot.
Het slachtoffer beweert uiteindelijk de moed gevonden te hebben om een einde te maken aan de relatie, vaak na overleg met familie of vriend(in). De dader reageert met dreiging tot zelfmoord, met een nieuw pak rammel, met dreiging de partner op droog zaad te zetten of
nog maar eens met bloemen.
Uiteindelijk komen de slachtoffers dan toch tot het besluit Slaan uit liefde bestaat niet
Waar kunnen de slachtoffers geholpen worden?
Huisartsen en urgentiediensten zijn vaak de eersten die geconfronteerd worden met slachtoffers van partnergeweld. Deze vertonen ofwel verwondingen of kneuzingen ten gevolge van de toegebrachte slagen of vertonen psychologische problemen ten gevolge van het (seksueel) geweld. Ze niet altijd bereid de ware toedracht van de feiten te vertellen uit schaamte, schuldgevoel of uit pure angst voor de mogelijke gevolgen (nog meer slagen of uit economische overwegingen/financiële afhankelijkheid van de partner).
Een eerste vraag om hulp kan bestaan in het praten over het geweld. Slachtoffers willen vooral dat het geweld thuis ophoudt. Niet allemaal willen ze meteen ook een punt zetten achter de relatie.
Met wie kan men praten?
Zoals gezegd, eerst met de huisarts, als die de juiste ingesteldheid heeft. Het is nuttig hem/ haar een medisch certificaat te vragen vanje letsels.
Bij de lokale politie kan klacht ingediend worden.Ook hier is het aangewezen dat telkens een proces-verbaal opgemaakt wordt en dit toe te voegen aan een eventueel reeds bestaand dossier.
Het vergt vaak veel moed van het slachtoffer om de stap naar de politiediensten te zetten. Diegenen die toch hun weg vinden naar het politiebureau zijn meestal vergezeld van een vertrouwenspersoon op wie ze kunnen terugvallen en steun vinden bij moeilijke momenten. Deze vertrouwenspersoon is vaak een vriend(in) die op de hoogte is van de gezinssituatie of een familielid (ouder, broer/zus).
Eens bij de politiediensten zal het slachtoffer worden verhoord door een politieman of vrouw en zal men haar/hem de mogelijkheid aanbieden om een beroep te doen op de dienst slachtofferbejegening van de politie. Bekijk hiervoor http://www.ethesis.net/politiestructuur/politiestructuur.htm
Bij seksueel geweld zal op vraag van de magistraat en met akkoord van het slachtoffer overgegaan worden tot het gebruik van de set seksuele agressie.
Bekijk hiervoor http://www.scholieren.com/werkstukken/7526
Wil men anoniem zijn verhaal vertellen aan de telefoon, dan kan dat bij Tele-onthaal. Op het gratis telefoonnummer 106 is dag en nacht een opgeleide vrijwilliger bereikbaar, zeven dagen op zeven.
Ook de centra voor algemeen welzijn (CAW) zijn gratis beschikbaar voor een discreet gesprek, tijdens de kantooruren. Zij verschaffen ook juridische informatie, zorgen eventueel voor een plaats om te verblijven of voor een andere vorm van begeleiding.Wanneer het geweld niet te erg uit de hand gelopen is, leren zij koppels om op een andere manier met elkaar om te gaan. In één of meerdere gesprekken met jou, je partner en/of jullie kinderen, proberen hulpverleners van het CAW te zoeken naar de meest gepaste hulp.
Daar wordt samen bekeken hoe je voor veiligheid kan zorgen voor jezelf en je kinderen, hoe spanning zich opbouwt, hoe je kwaad kan worden zonder geweld te gebruiken, hoe jij en je partner op een andere manier problemen kunnen uitpraten, hoe praktische problemen, die misschien aan de basis van het geweld liggen, kunnen opgelost worden, hoe jij en je partner, indien jullie dit wensen, op een rustige en overwogen manier uit elkaar kunnen gaan.
De dichtstbijzijnde centra bevinden zich in Oostende en Veurne.
Vluchten voor het geweld
Escaleert het geweld en is het aangewezen dat een slachtoffer even tot rust komt in een veilige omgeving, dan zorgen de vluchthuizen en vrouwenopvanghuizen daarvoor. Ze bevinden zich op een geheim adres en vangen alleen slachtoffers van partnergeweld met hun kinderen op. De plaatsen zijn beperkt. Vrouwenopvanghuizen zijn laagdrempelig en openbaar.Die zijn minder specifiek in hun selectie van bewoners. Beide formules sturen aan op het herwinnen van zelfvertrouwen en zelfredzaamheid bij devrouwen.Wie geen geld heeft voor het verblijf ontvangt OCMW-steun.
Is het plegen van geweld op de partner strafbaar?
De erkenning van geweld binnen een liefdesrelatie als een maatschappelijk en strafrechtelijk probleem is nog tamelijk recent. Het heeft geduurd tot 1997 alvorens partnergeweld in België als een misdrijf werd erkend en tot 1998 alvorens het echt strafbaar was.
De wet van 24 november 1997 (verschenen in het staatsblad van 6 februari 1998) is een belangrijke etappe geweest in de strijd tegen dit soort geweld. De wet past een aantal artikelen in het Strafwetboek aan en maakt geen onderscheid tussen geweld tegen mannen of tegen vrouwen.
Enerzijds introduceert de wet de partnerrelatie als verzwarende omstandigheid in geval van opzettelijke slagen en verwondingen. Onder partner verstaat de wet 'de echtgenoot of de persoon met wie iemand samenleeft of heeft samengeleefd en een duurzame affectieve en seksuele relatie heeft of gehad heeft'.
Anderzijds wijzigt deze wet de procedure van strafvervolging voor partnergeweld waardoor de gerechtelijke instanties meer bevoegdheden krijgen. Nochtans was het bijvoorbeeld nog steeds niet mogelijk om een aanhoudingsmandaat af te leveren. In België was de wet van 1997 aldus de eerste belangrijke stap, maar ze volstond niet. Vandaar dat de regering een wetsontwerp indiende dat leidde tot de nieuwe wet op het partnergeweld.
De wet van 28 januari 2003 tot toewijzing van de gezinswoning aan de echtgenoot of aan de wettelijk samenwonende die het slachtoffer is van fysieke gewelddaden vanwege zijn partner en tot aanvulling van artikel 410 van het Strafwetboek. (staatsblad 12 februari 2003).
Bronnen
http://www.nieuwsblad.be/extra/partnergeweld
http://www.horenzienenpraten.be/partnergeweld.htm
http://www.caw.be/Geweldinhetgezin/Partnergeweld/tabid/291/Default.aspx
http://www.cawdelta.be/Deelwerkingen/Partnergeweld/tabid/1877/Default.aspx
http://www.goedgevoel.be/gg/nl/521/Partnergeweld/index.dhtml
|
