Een heet hangijzer is per definitie een netelige zaak, een hachelijke kwestie.
Natuurlijk hebben de politici altijd wel een uitleg klaar: het is zeker hun schuld niet dat een zaak blijft aanslepen. Zij hebben het nodige gedaan, maar al die andere!!!
Als de oplossing voor een zaak, meestal in het domein ‘openbare werken’, te veel tijd vraagt, ja, zelfs meer dan 10 jaar, dan zie ik dat met lede ogen aan en vind ik het nuttig de problemen nog eens of zelfs steeds opnieuw aan te kaarten.

De verzakte woning in de IJzerlaan

In april 2005, dus eventjes meer dan 10 jaar geleden, beleefden Ronny en Carine Bamelis – Deboyser een zeer onaangename verrassing., nadat ze nog maar pas hun eigen woning in de IJzerlaan betrokken hadden.
Naast hun huis werden toen namelijk de funderingen gegraven voor een appartementsgebouw met 14 flats en daaronder 114 garages. En plots begon de muur van hun huis te barsten, het huis verzakte en dreigde in te storten. Er zat niets anders op dan … verhuizen! Een ramp! Maar de ellende begon pas, een lange lijdensweg!
De gemeente werd ingeschakeld, er werd vergaderd en geprocedeerd, deskundigen werden aangesteld en gaven hun adviezen, de rechters deden uitspraken en legden dwangsommen op. Maar de uiteindelijke (en enige) vraag was: wie is eigenlijk de verantwoordelijke?
Is het de paalklopper, de uitgraver, de bouwfirma, … ?
En dat wil de verzekeringsmaatschappij nu juist weten vooraleer ze 1 euro schadevergoeding betalen.
Het project werd wel onmiddellijk stilgelegd (wat anders?) en niet lang daarna ging de bouwheer failliet. Achteraf bleek bovendien dat hij onvoldoende verzekerd was.
Een reuzegroot probleem!!  Schijnbaar onoverkomelijk ook!

Hieronder zien jullie foto’s, genomen op 20 januari 2010, van het huis en de put die met water gevuld werd om als tegengewicht te dienen en het verder inzakken van de putwanden te beletten.

Ik wil jullie de beschrijving besparen van alles wat daarna nog gebeurde … maar vooral niet gebeurde. Na 8 jaar, in 2013, was er financieel nog steeds niets geregeld! De bouwput bleef al die jaren een ‘schandvlek’, een doorn in het oog van iedereen maar vooral van de omwonenden.

Een oplossing in de maak?
Dat lazen we tenminste in de kranten van 8 (HLN) en 10 mei 2013 (HNB).
De gemeenteraad zou het Bijzonder Plan van Aanleg (BPA) ‘Normandlaan’ gedeeltelijk herzien en de stedenbouwkundige voorschriften aanpassen.
Schepen voor ruimtelijke ordening Liliane Pylyser – Dewulf: ‘We hadden de keuze: de boel nog jaren laten verloederen ofwel samen met de hogere overheid er iets aan doen.’ De herziening van het BPA houdt in dat er voortaan ook meergezinswoningen op de site mogen komen. De bouwhoogte wordt aangepast tot maximum vier bouwlagen. Zo hopen we bouwpromotoren aan te trekken die de bouwput willen saneren. De opmaak van de plannen zal zo'n twee jaar in beslag nemen’.
Fred Vandenbussche reageerde op 11 mei 2013 met:’ Na acht (8) jaar! Wat een godsgloeiende schande en een affront voor het vroegere gemeentebestuur dat koppig deed alsof er niets aan de hand was - het ging dus over blauwe belangen hé! Maar nu zien ze kans om de bevriende immosjacheraars nog een leuk dienstje te bewijzen. Vier verdiepingen, op dié plaats!

We zijn nu in 2015 en zo ziet de ‘site’ er vandaag uit, het verzakte huis links:

 ‘Geen commentaar’!!!

Het kasteel van Middelkerke

Telkens ik van Westende naar Middelkerke rijd, via de Westendelaan, kijk ik eens naar links, ter hoogte van ‘X-treme De Kegel’. Ik wil namelijk zien of de afwerking van twee majestueuze gebouwen in wit en zwart, kortweg ‘ons kasteel’ een beetje vordert. Vorderen? Er wordt gewoon NIETS gedaan. Dat staat model voor de onmacht enerzijds maar anderzijds ook voor de onwil om iets te forceren van ons gemeentebestuur.

Ik schreef daarover reeds twee artikels:

Op 27 april 2008: “Middelkerke heeft nu ook zijn kasteel” (in map ‘Monumenten’)
Op 19 november 2012: Middelkerke: “Hoezo, dat mag niet volgens het geldend ruimtelijk uitvoeringsplan? Dan veranderen we dat plan toch! Geen probleem!” (map ‘Immobiliën)

Even (zo kort mogelijk) recapituleren

Op 18 mei 1999 leverde het college van burgemeester en schepenen, onder de leiding van Frank Verlinde een bouwvergunning af aan Eddy Gryson, een bouwpromotor uit Aartrijke voor het oprichten van een fitness- en sportcentrum.
Toevallig een week vóór de gemeenteraadsverkiezingen van 14 oktober 2012, leverde het college een vergunning af voor de afwerking en de uitbreiding van ‘het kasteel’ tot sporthotel.
Toenmalig burgemeester Michel Landuyt: “in Middelkerke is er immers een absolute noodzaak aan een groter hotel om grotere groepen te laten overnachten. Gelet op het beperkte aantal hotels in Middelkerke is dit project bijzonder waardevol.”

Hoe waardevol blijkt uit het feit dat het gebouw nu nog steeds leeg staat. Er moet zelfs geen leegstandtaks voor betaald worden omdat de wet dat op dat ogenblik niet voorzag voor bedrijfsruimten.

Promotor Gryson liet ondertussen het complex gevoelig uitbreiden. Naast het bestaande hoofdgebouw met onder meer een wellnessruimte, zwembad, feestzaal, restaurant en zestien kamers, kwamen er nu ook nog twee zijgebouwen met respectievelijk 112 en 80 kamers. De uitbreidingswerken startten in 2012 en het was de bedoeling dat het hoofdgebouw en een eerste zijvleugel tegen eind 2013 afgewerkt zouden zijn. Dat gebeurde echter niet en nu stonden daar twee gebouwen troosteloos leeg te staan in plaats van één!
Een tijdje geleden vroeg ik aan Liliane Pylyser-Dewulf of ze misschien eens klaarheid wilde scheppen in dat onverklaarbaar dossier. Er is inderdaad niemand die dit kan begrijpen.

In haar antwoord, waarvoor dank, maakt ze een duidelijk verschil tussen beide gebouwen.
De afgeleverde bouwvergunning voor "het kasteeltje"  is een vergunning voor het bouwen van SPORTLOCATIE (geen hotelfunctie);

Op deze vergunning is geen VERVALREGELING van toepassing gezien het decreet er pas is gekomen op 9 mei 2000 en de afgeleverde bouwvergunning van vóór die datum is. 
De bouwvergunning voor het zwarte skelet is wel verleend voor een HOTEL. Het betreft een terreinzone binnen de grenzen van het gemeentelijk ruimtelijk uitvoeringsplan '34 Sportpark' goedgekeurd bij besluit van de Deputatie van 19 januari 2012.
Het hotel werd vergund in 2 fasen op 2 oktober 2012. De eerste fase betreft de 80, de tweede fase de 112 hotelkamers. De eerste moest uitgevoerd worden vanaf het in werking treden van de vergunning, de tweede vanaf 1 januari 2015. Maar, wat betekent ‘uitgevoerd’? Is dat ‘begonnen’ of ‘afgewerkt. Het zal wel het eerste zijn!!
Liliane zou contact opgenomen hebben met de heer Gryson. Hij zou haar verzekerd hebben dat de 112 hotelkamers in het gebouw ten zuidwesten van het centraal gebouw nog vóór de zomer 2015 zouden ‘afgewerkt’ worden. Dat is dus weer niet gebeurd!!!

Is dat dan zo'n machtig man?
Het betreffende decreet over die materie geeft het schepencollege drie ‘wapens’ in de hand door te bepalen dat de vergunning kan vervallen als niet aan de volgende voorwaarden voldaan is:
1. de verwezenlijking van de stedenbouwkundige vergunning wordt niet binnen de twee jaar na afgifte gestart. Daaraan werd dus voldaan!
2. de werken worden gedurende meer dan twee jaar onderbroken. Zo’n sluwe aannemer weet daar wel raad mee, door af en toe een kleinigheid uit te voeren!
3. de vergunde gebouwen zijn niet winddicht binnen de drie jaar na aanvang van de werken.
Daaraan werd dus niet voldaan! Is het college al in actie geschoten? Ik vrees van niet!

Strandbars

Wees gerust, beste lezer, ik wil het hier niet nogmaals hebben over de voor- of nadelen van de strandbars.
Daarover heb ik het al uitvoerig gehad. Diegene onder jullie die hun geheugen wat willen opfrissen, kunnen in de map ‘Dijk en Strand’ volgende artikels terugvinden
Op 20 februari 2012: “Bredere dijken in Middelkerke en Westende. Het is niet allemaal zoals het lijkt. Handelaars weest op jullie hoede .”
Op 16 maart 2015: “Provincie keurt plannen goed voor ‘hippe’ bars op onze stranden.”

Maar om mijn huidig artikel wat duidelijker te maken moet ik toch eens terugkomen op de biedingen die uitgebracht werden om de uitbating van een strandbar in de wacht te slepen.
Er was een minimum-biedprijs vastgelegd voor elk lot.
Ik wil het hier echter slechts hebben over lot 7 (op de zeedijk, op de kruising Reigerslaan – Wulpenlaan) minimum biedprijs 2.800 euro/jaar en lot 8 (ter hoogte van de Flandrialaan), minimum biedprijs 3.800 euro per jaar.
Aan de hand van de uitgebrachte biedingen, werden de vergunningen afgeleverd aan het bedrijf ‘Cocktailcrab’ uit Wondelgem, of anders gezegd aan Piet Dobbels.
Zie http://cocktailcab.com/over-cocktailcab/

Het bedrag van de biedingen bedroegen 7.500 euro voor lot 7 en 8.000 euro voor lot 8. Dat lag een heel stuk boven deze voor de andere loten. Ik heb me toen al de vraag gesteld of de heer Dobbels dan zo’n mooie toekomst zag voor zijn twee bars of waarom hij absoluut die twee vergunningen wilde binnenhalen. Kende hij misschien de dijk in Westende niet? Ik kan me nauwelijks voorstellen dat hij niet gezien had dat ze beide nogal weg van het centrum lagen en dat de andere twee, ter hoogte van de Meeuwenlaan en de Arendlaan, meer kans tot slagen hadden? Maar daar waren ook strandstoelen en windschermen bij!! Maar, die moesten sowieso afgegeven worden aan de vroegere uitbaters!

Wat is er tenslotte terechtgekomen van de loten 7 en 8? Op lot 8, ter hoogte van de Flandrialaan, werd er totnogtoe geen strandbar geïnstalleerd. Op 4 augustus 2015 zag ik dat de site van lot 7 ontruimd werd.

Ik vroeg de heer Dobbels naar de reden.
Hij beweert voor de Flandrialaan nog niet de tijd gevonden te hebben om er een strandbar in te richten. Voor de andere, ‘Cocktailcrab’ genoemd zoals zijn bedrijf, zou het financieel niet haalbaar zijn om die nog verder uit te baten en tevens was de schade na de storm van zaterdag 1 augustus te groot om te herstellen.

In een onderdeel van mijn artikel van 29 juni 2015, ‘Hebben jullie al eens een strandbar bezocht’ vreesde ik ook al dat die bar het moeilijk zou hebben om te overleven. Ik schreef toen: “Ze ligt afgelegen en met schamele plooistoelen als meubilair is ze weinig aantrekkelijk”.

De andere hebben er inderdaad veel meer geld tegen aangegooid.

Westende heeft dus maar twee in plaats van vier 'hippe' strandbars! Spijtig? Of gelukkig maar? Ik laat de lezer de vrije keuze.

Nog wat over tennis bij ons!!!

Na de kwartfinale van de Daviscup op de 'Krokodiel', wordt de halve finale België-Argentinië gespeeld in Vorst Nationaal in Brussel … op hardcourt. Dat zal gebeuren op 18, 19 en 20 september.
Ook de twee vorige Daviscup-ontmoetingen dit seizoen mocht België in eigen land afwerken. Als ik het commentaar daarover lees, dan kan ik niet anders dan de wenkbrauwen fronsen. Zwitserland zou in maart ‘voor de bijl gegaan zijn’ in Luik (hardcourt) en Canada was in juli ‘een maat te klein’ in Middelkerke (gravel).
Jullie herinneren zich toch ook nog wel dat ons land toen aantrad tegen B- of zelfs C-teams?

Oef … Janna is er dan toch niet in geslaagd om ook die halve finale naar Middelkerke te halen. Ze kan en mag dus niet nogmaals meerdere honderdduizenden euro’s aan tennis uitgeven.
Maar dat ze maar niet treurt! Er blijft haar inderdaad nog het tornooi ‘Rising Stars’ van 5 – 13 september 2015. Dat zal, na Westende, voor het tweede jaar naeen ook voor een week te gast zijn, in haar tennisdeelgemeente Middelkerke.

Toen ik enkele dagen geleden eens voorbij het ‘voetbalplein’ of moet ik schrijven ‘tennisstadion’, reed, zag ik dat er twee van de vier tribunes afgebroken waren. De werklieden wisten zogezegd niet of de andere twee bleven staan. Dat deed mij een ogenblik vermoeden dat daar misschien ook de ‘Rising Stars’ zouden gespeeld worden. Daarom vroeg ik het dan maar aan één van de organisatoren van de 'Tour' en die verzekerde mij dat wel degelijk ‘gezien het groot succes in 2014’ opnieuw zal gespeeld worden op het Epernayplein. Daar moet dus opnieuw een terrein aangelegd worden en moeten opnieuw tribunes opgebouwd worden.
Een regelrechte schande! Onverantwoord omspringen met ons geld! Gekkenwerk!