Ik ga met vakantie! Neen, niet naar het buitenland, niet naar Antwerpen, zelfs niet naar een andere provincie. "Ik blijf in mijn kot"!

Voor zover ik weet ben ik niet ziek, gelukkig maar. Ik probeer het zo te houden, hoewel men dat niet zelf in de hand heeft.
Ik ben het niet beu om wekelijks een artikel te schrijven, integendeel, mijn schrijfcurve gaat nog steeds in stijgende lijn.
Mijn inspiratie is nog niet uitgeput en spijtig genoeg is dat vooral te wijten aan het coronavirus en het daarmee gepaard gaand geklungel van de federale en van de Vlaamse regering. Ik kan anders ook nog schrijven over onze burgemeester die zich niet graag laat commanderen, maar toch op bevel of niet, spijtig genoeg het ene evenement na het andere moet verschuiven of afschaffen. Ik kan in de kranten zijn ‘straffe’ uitspraken opzoeken en daar mijn commentaar bijschrijven. Ik kan het hebben over de druk die weegt op de lokale politici vanwege het toerisme, de horeca of over alle categorieën van inwoners die getroffen worden door de schade die aangericht wordt door corona. Ik kan me afvragen of dat eigenlijk wel zo is, als ik zie hoeveel verkeer er is op onze wegen, hoe gevuld onze dijken zijn en hoe de toeristen via Oostende met de trein toestromen … en zelfs geen plaats vinden op die trein om weer te vertrekken.

Waarom ik dan toch twee rustweken inlas, op een kort artikel, zoals het huidige, na?

Ik heb namelijk eindelijk iemand gevonden die enkele karweien aan mijn huis wilde uitvoeren en ik had daar wel wat voorbereidend werk aan.
Het is ook zeer warm, geen weer om achter een computer plaats te nemen.
’s Zomers krijg ik altijd bezoek van mijn kinderen en kleinkinderen die niet aan de kust wonen.
Dat is in 2020 zeker zo, want we zagen ze nog maar nauwelijks … door de allesoverheersende corona!

We zien en horen elkaar weer, als jullie dat willen, vanaf 17 augustus.