Woord vooraf
Het was mijn bedoeling onderstaand artikel te publiceren vóór de verkiezingen. Dat kon ik echter niet omdat ik twee dagen niet kon inloggen.
Ik heb de tekst ongewijzigd gelaten, hoewel ik nu de uitslagen ken.

Campagne voeren om in de gunst van de kiezer te geraken is geen eenvoudige opgave. Brengt dat eigenlijk iets op? Kan men de mensen echt beïnvloeden zodat ze plots geloof gaan hechten aan de (meestal valse) en onbetaalbare beloften of aan de toekomstvoorspellingen van de één of andere partij?
Er wordt beweerd dat 25% van de kandidaat-kiezers bij de start nog onbeslist is. Zij zouden dus het mikpunt moeten zijn van de campagnevoerders.

Een klassiek middel om de aandacht te vestigen op een welbepaalde partij is het volkleven van borden met gezichten van ‘sympathieke’, lachende mensen en hun beloften. Omdat de gemeentelijke borden te rap gevuld zijn, nemen de meeste partijen hun toevlucht tot het plaatsen van bijkomende borden van 4 m², zoals maximaal toegestaan. Zoals voor alle andere toestanden in België/ Vlaanderen bestaan regels waaraan het plaatsen van borden moet voldoen. Dat betekent weliswaar niet dat ze ook gevolgd worden. Die regels bieden trouwens zo veel ruimte voor interpretatie dat ze meteen waardeloos worden. Wat ze dan wel zeggen? Het mag alleen in ‘woongebied in ruime zin ’ en in ‘industriegebied in ruime zin ’. Een verkiezingsbord in een weide langs een uitvalsweg mag niet. Sommige partijen (vooral Dedecker en CD&V maar ook VLD en NV-A) doen dat toch. Ze vinden dat zeker ‘ruime zin’?.
Dedecker is trouwens de kampioen van deze vorm van milieuvervuiling.
Dat minister Crevits en Leterme (beide CD&V) dat ook volop doen, kan er bij mij niet in. Ik ga er namelijk van uit dat iemand die wetten of decreten maakt, die eerst en vooral zelf moet opvolgen.
Mijn felicitaties gaan naar SP-a en Vlaams Belang die zich daar niet aan bezondigden.

Frans Verhelst (VLD) verdient met voorsprong de prijs voor de origineelste plaats van een verkiezingsbord. Het hing/hangt namelijk zeer opvallend op de gevel van ‘Pigall’s club’ langs de Nieuwpoortse steenweg in Oostende. Mocht Frans er zijn bord hangen als goede klant? Heeft hij beloofd op te komen voor een beter pensioen en betere veiligheid van meisjes en bezoekers? Zal hij de belasting op het ‘kameren’ laten verminderen? Is hij van plan bij de hogere overheid tussen te komen voor ‘propere’ striptease? Proficiat, Frans! Eén ding is zeker, wie op hem stemt, zal daarvoor later extra verwend worden.

Folders zijn ook een veelgebruikt middel. Ik heb er echter zeer weinig in de bus gekregen. De eerste was ‘Middelkerke direct - jaargang 8 nummer 3’. Daarin staat niets over Middelkerke maar de CD&V wil daarin onder andere de indruk verwekken dat Johan Verstreken uit Oostende in de voorbije legislatuur iets zou verwezenlijkt hebben voor onze regio. Hij heeft wel enkele thema’s ‘opgevolgd’, beweert hij… De CD&V wou ons ook nog ervan overtuigen dat zij ‘sterk zijn in moeilijke tijden’. Je moet maar durven!
Verder was er ‘Wij zijn de groene economie – De toekomst wil vooruit’ evenals twee folders van de LDD, één met ‘de regionale kandidaten’ en één met vooraan het rechteroog van J-M, met zijn kijk van vandaag. Ik verwacht er nu nog één met zijn linkeroog, dat zijn tegenoverstelde kijk weergeeft. De VLD verraste ons met een ‘leugenblaadje’ met in de hoofdrol een ‘oprechte’ Bart Tommelein die vindt dat er meer zit in Vlaanderen maar die nog nooit geprobeerd heeft om het er uit te halen.
Het Vlaams Belang verspreidde zijn VL Krant met als kop ‘Rechtuit betrouwbaar’.

Je kunt geen stap verzetten of je loopt een politicus tegen het lijf. Met pakken folders maar toch nog handenschuddend alsof wij plots allemaal hun beste vrienden geworden zijn. Ik heb tijdens de campagne een groot feest op een marktplein in de provincie bezocht en daar bedekten de folders onze Vlaamse bodem. Schijnbaar durven weinig mensen een folder weigeren. Zonder die te lezen werpen ze die op de grond waar de politieke gezichten dan op respectloze, ja zelfs sadistische wijze door de massa vertrappeld worden.

De propaganda via advertenties in de kranten en via tv – uitzendingen kan iedereen bereiken maar het is een onrechtvaardig, ondemocratisch middel omdat niet alle partijen dezelfde kansen krijgen. Nochtans zijn het juist die media die beweren dat zij de democratie ‘met hand en tand’ verdedigen.

En toen brak de langverwachte dag aan. We waren reeds vroeg uit de veren want we konden toch niet meer slapen van opwinding. Grapje, hoor! Eerder een laatste geeuw en toen sloegen we de weg naar de Calidris in om ‘voor de goeie te stemmen’, zoals dat in de volksmond heet.