In tegenstelling met nummer 1 bevat nummer 2 meerdere artikels: één waarin uitgebreid de federale verkiezingen aan bod komen, één over de toekomstplannen van Michel Landuyt en één over de wegversmallingen in de Heidestraat.

De Vlamingen weten over het algemeen zeer weinig over de wetgeving in verband met de verkiezingen voor de Kamer van Volksvertegenwoordigers en voor de Senaat.  Daarom wilde ik graag eens duidelijk maken hoe de zetels verdeeld worden tussen de partijen maar ook in de partij zelf. Daarbij aansluitend geef ik enkele beschouwingen over de twee regionale topfiguren uit het kanton Oostende. Ik weerleg de bewering van Johan Vande Lanotte dat ‘Zon en Zee’ nog een rol zou gespeeld hebben in het verlies van zijn partij en ik geef al de verzamelde redenen waarom de SP.a – Spirit zo’n pandoering kreeg. Ik ontleed het ‘fenomeen’ Jean-Marie Dedecker en ik wijs op de mogelijke gevolgen van het succesvol resultaat van zijn partij. De overlopers na de gemeenteraadsverkiezingen zijn eigenlijk niet waard vermeld te worden, maar aangezien ze misschien toch een invloed kunnen hebben op de gemeentelijke politiek, doe ik het dan toch maar.

Ook de campagne van de partijen krijgt weer volop mijn aandacht, omdat er een duidelijk verschil is met de gemeenteraadsverkiezingen op het gebied van folders, borden, huis aan huis bezoeken, kranten, TV media, toegestane uitgaven.

Natuurlijk mogen de uitslagen niet ontbreken en dan vooral deze van de Middelkerkse kandidaten: Opstaele (VLD), Ameele (VB) en Dierendonck (LDD) voor de Kamer en Lacombe (VB) en Devooght (LDD) voor de Senaat. Ik onderzoek daarbij of Opstaele het beter gedaan heeft dan partijgenote en collega-schepen Dejonghe bij de vorige federale verkiezingen.

Tevens ga ik na hoe kandidaten en verkozenen verdeeld zijn, enerzijds over de kieskring West-Vlaanderen (voor de Kamer) en anderzijds over het Vlaams Kiescollege (voor de Senaat).  Ik toon ook aan hoe ‘onze’ kandidaten aan hun voorkeurstemmen gekomen zijn, per kanton.

Als Michel Landuyt verkondigt dat men hem op drie realisaties mag afrekenen bij de gemeenteraadsverkiezingen in 2012, dan vraagt dit op zijn minst een reactie. Zijn doelstellingen zijn namelijk veel te vaag en beantwoorden geenszins aan mijn verwachtingen. Ik had inderdaad beter verhoopt dan nog meer werken in Middelkerke - kern en vage beloften over het ‘vermijden van de leegloop van de deelgemeenten’ en het ‘tegengaan van de vereenzaming van de ouderen’.

Dat ik tenslotte overga tot de beschrijving van werken die uitgevoerd werden in een godverlaten straat van Middelkerke, zal u waarschijnlijk verbazen. Men wilde de Heidestraat namelijk veiliger maken door het verkeer te vertragen. Dat lijkt mij niet gelukt en ik vind deze werken in hun huidige uitvoering totaal overbodig en dus geldverspillend. Ik doe dus een oproep om in de toekomst beter te plannen en om de bewoners te raadplegen, hoewel ik weet dat de burgemeester daar een hekel aan heeft.

De volledige bundel bevat 32 bladzijden.