Middelkerke telt vier voetbalverenigingen: Gold Star Middelkerke-Leffinge, DAVO Westende, SC Lombardsijde en SK Spermalie. Hoeveel hebben de andere badplaatsen (exclusief Oostende) er? 
Dat zien jullie in de onderstaande tabel waarin jullie ook de afdeling vinden waarin ze optreden. xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Middelkerke heeft dus de meeste clubs maar, buiten Spermalie, spelen die op een bescheiden niveau.
Dat kan deels verklaard worden door het aantal inwoners per vierkante kilometer, dat voor onze gemeente het laagst is. Met andere woorden, de kernen waar een ploeg kan gevormd worden, liggen verder uit elkaar.
Koksijde is de absolute koploper. Moeten wij nu jaloers zijn omdat zij een ploeg hebben die in de derde nationale afdeling speelt?
Ik vind het niet en heel wat bestuurslieden van onze ‘kleine’ ploegen zullen het daarmee zeker eens zijn.
Om een ploeg op een dergelijk hoog niveau te onderhouden, is een enorm budget nodig. Om dat te staven, overloop ik even de uitgaven die elke ploeg moet dragen.
De Belgische voetbalbond is de grote slokop: lidgeld van de club in functie van de afdeling waarin gespeeld wordt, aansluitingsgeld voor de spelers à rato van 25 euro per speler, onafhankelijk van de leeftijd en tenslotte de maandelijkse betaling van een verzekering van de spelers.
Dan komt de trainer. Die werkt niet gratis. Hoe hoger de afdeling, hoe duurder, natuurlijk.
En dan de matchen zelf. Ongeveer de helft van de totale uitgaven worden besteed aan premies voor de spelers in functie van de afdeling (en volgens het contract?) en volgens het resultaat. Voor elke speler, ook bij de jeugd, kunnen of moeten er drankbonnen uitgedeeld worden, zelfs na een nederlaag. Tijdens de rust moet koffie voorzien worden voor alle acteurs.
Bij thuismatchen moet de scheidsrechter vergoed worden voor zijn fluitwerk maar hij dient ook nog een nota in voor zijn transportkosten. Na de match moet hij minimaal enkele boterhammen opgediend krijgen.
Voor een uitmatch moet het transport van de spelers georganiseerd worden. Voor de jeugd doen de ouders dat of, aangezien de matchen zo gepland zijn, kan een globaal transport ingezet worden voor twee ploegen tegelijk. Voor de volwassen spelers bestaat er meestal een onderlinge regeling, waarbij geëist wordt dat een minimum aantal spelers in één wagen plaatsnemen, dat om de transportkosten te beperken.
Er zijn natuurlijk nog andere uitgaven. Aankoop van ballen, bijvoorbeeld, om er maar één te noemen.
Een volgende grote zorg voor de bestuurders van een voetbalploeg, is het terrein. Gelukkig neemt de gemeente grotendeels het onderhoud voor zijn rekening. Niet enkel het maaien van de grasvelden, maar ook de voorziening in elektriciteit (verlichting voor avondtrainingen) en water.
De telefoonkosten zijn wel voor rekening van de ploeg.
De gemeente is ook meestal eigenaar van de terreinen. Enkel in Westende is dat de kerkfabriek, die zich daarvoor royaal laat betalen door de gemeente. De accommodaties verschillen nogal. Zo heeft Middelkerke (relatieve) luxe-installaties, daarna volgt Spermalie terwijl Westende en Lombardsijde het moeten stellen met veel bescheidener, weliswaar goed onderhouden, terreinen.
Sommige ploegen hebben ook een betaalde terreinhouder voor het trekken van de lijnen en voor andere klussen.

Kunnen de ploegen uiteindelijk de eindjes aan mekaar knopen? Eenvoudig is dat niet, want een club heeft eigenlijk bitter weinig inkomsten.
De opbrengst van de kantine zal wel de voornaamste zijn. Daarbij komen de entreegelden, betaald door een gemiddelde van 50 à 100 supporters per match van de eerste ploeg en nog minder voor de reserves.
De spelers betalen lidgeld maar dat moet zoals reeds gezegd doorgestort worden aan de Belgische voetbalbond.
Hoe meer initiatief het bestuur aan de dag legt, hoe meer geld er via allerlei organisaties (loterij tijdens de match, bingo- of kaartavond, feestjes, mosselsoupers, …) in het laatje kan komen.
En dan is er natuurlijk de sponsoring en reclame. Aan de kust zijn die eerder schaars. Het komt er op aan zo veel mogelijk lokale zelfstandigen en sympathisanten ervan te overtuigen om een goede daad te stellen en hun steentje bij te dragen. Dit kan de vorm aannemen van een reclamebord rond het veld of bij sommige ploegen van een vermelding in het clubtijdschrift. Sponsors schenken ook meestal uitrustingen en het is de gewoonte dat voor elke thuismatch een weldoener een bal schenkt.
‘Weldoener’ is goed gekozen want veel krijgen ze er niet voor terug, gezien ze er slechts een beperkt aantal mensen mee bereiken.
De gemeente subsidieert ook de ploegen, in functie van het aantal leden. Ik hoorde ooit, in een tamelijk ver verleden, de burgemeesters van Koksijde, Diksmuide, Ieper en Poperinge daarover discussiëren. Omdat sommige ploegen het subsidiegeld gebruikten voor buitensporige contracten met trainers en spelers, vonden zij het gepaster dat enkel nog materiële steun zou geleverd worden. Een wijze beslissing!

Als de uitgaven en inkomsten in evenwicht kunnen gehouden worden, of beter nog, als een voetbaljaar met een overschot kan afgesloten worden om een spaarpotje aan te leggen, dan is dat in de meeste clubs te danken aan de onbaatzuchtige inzet van een aantal vrijwillige bestuursleden en afgevaardigden van de ploegen. Iedereen kent in Westende de legendarische broers Etienne en Gilbert Renty, die reeds respectievelijk 40 en 38 jaar de sterkhouders zijn van DAVO.
Etienne is kantinehouder, secretaris en voorzitter van de beheerraad, Gilbert vult hem aan en zijn eega zorgt er zelfs voor dat de spelers er elke week piekfijn uitzien in een door haar gewassen uitrusting.
De voorzitter is vaak een lokaal politicus/ mandataris die aldus een achterban kan opbouwen en/ of vasthouden. Een nadeel kan dat voor een ploeg nooit zijn.

Tenslotte moeten we het nog hebben over het voetbalspel zelf.
Voetbalploegen zijn er reeds lang niet meer om de dorpsjeugd en – jongeren een aangenaam tijdverdrijf te bezorgen. De helft van de spelers, of meer zelfs, komen uit de wijde omgeving en hebben nog nauwelijks een band met de supporters. Deze ontwikkeling heeft natuurlijk als gevolg gehad dat de spelerspremies fel de hoogte zijn ingegaan.
Ik heb eens de jeugdploegen (duiveltjes niet meegerekend) geteld bij elk van de bovengenoemde badplaatsen. Koksijde (15) en Knokke (11) tronen hoog boven de andere uit. De 5 jeugdploegen van Middelkerke vormen een gemiddeld aantal tussen de andere. Ik zeg dus wel ‘van Middelkerke’. Al die ploegen spelen immers onder de vlag van Gold Star Middelkerke. Ik vraag mij af waarom. Ik ben er zeker van dat dit organisatorisch enkele voordelen kan hebben, maar heel zeker op sportgebied ook enkele belangrijke nadelen. Een jonge Westendenaar die goed wil en kan voetballen, kan dan maar beter direct aansluiten bij Middelkerke, want later wordt dat toch zijn ploeg.
Misschien zijn daar ook betere accommodaties en betere trainers beschikbaar. Dat trekt jonge spelers natuurlijk sterk aan.
Ja maar, zullen de voorstanders van dit systeem beweren, de jonge speler blijft eigendom van de club van oorsprong. Wat dat ook mag betekenen, want sedert het van kracht worden van het Bosman-arrest kan een speler vrij van ploeg veranderen, zonder dat de afstaande ploeg daarvoor ook maar één euro vergoeding krijgt.
Als een speler echt goed blijkt te zijn, zal Middelkerke het beter weten dan zijn oorspronkelijke ploeg en er alles aan doen om die speler in te lijven.
En de zwakkere speler? Die krijgt gewoon geen kans meer om te voetballen.

Besluit
Middelkerke betekent niet veel op voetbalgebied. Gelukkig redt Spermalie nog de eer. Daar hadden ze trouwens vroeger altijd sterke jeugdploegen.
Sommige vragen zich af waarom de kleine ploegen hun krachten niet bundelen en fusioneren. Voorstellen daartoe worden steeds weer afgewimpeld wegens jarenlange betrokkenheid van bestuursleden, door te verschillende financiële toestanden of omdat fusies niet noodzakelijk toelaten naar een hoger niveau te klimmen en er ook te blijven. Veel bestuurslieden willen dat ook niet, perse.
Maar, ook zonder die fusies zou men toch mogen verwachten dat ze in de kern Middelkerke niet enkel de ambitie koesteren om in tweede, ja zelfs eerste provinciaal, te spelen maar dat ze het ook voor mekaar brengen. Misschien later als de huidige jeugd daar rijp voor is?

Bron: http://www.middelkerke.be/resources/2/sport.pdf