Natuurlijk weet ik maar al te goed dat het ‘Kwartier Lombardsijde’ sinds de fusies van de gemeenten op 1 januari 1977 op het grondgebied van Nieuwpoort gelegen is. Waarom ik er dan toch over schrijf?
Daar zijn twee redenen voor.
Ten eerste heb ik zelf een persoonlijke binding met ‘het kamp’ en ten tweede is de ‘kazerne’, zoals men die hier noemt, alleen al door zijn naam maar ook door zijn activiteiten zeer lang verbonden geweest, eerst met Lombardsijde en van 1971 tot 1977 ook met Westende. Men spreekt ook nu nog steeds over het ‘Kamp van Lombardsijde’ en minder over het ‘Kwartier Nieuwpoort’.

Minister De Crem heeft dus beslist dat het aantal kazernes tegen einde 2012 van 80 naar 57 moet gebracht worden en van die 57 moeten er ook nog eens 45 afslanken.
Ook in het personeel wordt gesnoeid. Nu werken er 41.000 mensen voor het leger, dat moeten er - zonder gedwongen ontslagen - 34.000 worden.
Ik heb het altijd al gezegd dat men het leger zo klein zou maken dat je het niet meer ziet naderen waardoor het zeer gevaarlijk kan komen opzetten.
Het is volkomen logisch dat een leger zich aanpast aan de vijand en dat de organisatie herzien wordt als de opdrachten gewijzigd worden. Ik heb echter altijd ervaren dat ‘defensie’ daarin haantje de voorste is. De politici en de burgerlijke en kerkelijke overheden schijnen nooit te willen inzien dat ook scholen en seminaries, kerken, kloosters en diensten (en regeringen) het onderwerp kunnen en moeten uitmaken van reorganisaties en dus van besparingen. Sparen op het leger doet het natuurlijk goed in de publieke opinie.

Lombardijde wordt dus niet afgeschaft, maar het is wel bij de gedwongen ‘afslankers’. Nu zijn daar een kleine 700 militairen gekazerneerd.
Van welke eenheden maken die deel uit? Vooreerst een volledig regiment ‘Mistral’(14A) sinds mei 1991. Niet zo bekend, maar er is ook een taalcentrum sinds april 1961, destijds een primeur voor het Europees continent. Het werd opgericht om onze militairen voor te bereiden op de oprichting van een eenheid ‘Sergeant’ die er nooit gekomen is, maar vooral op de aankoop van twee bataljons Hawk en de cursussen voor het personeel daarvan, in de Verenigde Staten.
Verder vindt men er een detachement van de groep Militaire Politie (sinds april 2003) en een eskadron van de gidsen (sinds juni 2002).

Nu komt daar zeer binnenkort verandering in.
Op 30 juni 2010 wordt het 14 artillerieregiment ontbonden. Eén batterij à drie pelotons elk met zes lanceerinstallaties, blijft wel nog in Lombardsijde maar de tweede batterij verhuist naar Brasschaat om aldaar deel uit te maken van een nieuw opgerichte artilleriegroep. Men houdt hier dus toch één operationele eenheid om het rekruteringspotentieel in Oost- en West-Vlaanderen te kunnen benutten.
Het eskadron van de gidsen (116 man groot) verhuist in oktober 2011 naar Heverlee.

Wat blijft wel nog in Lombardsijde? Die batterij ‘Mistral’ dus, samen met een batterij autodefensie tegen luchtdoelen (33 manschappen), die onder andere tot taak zal hebben het schietveld uit te baten en het beheer van de drones te verzekeren. Ook het detachement van de militaire politie blijft hier. In 2011 komt er een nieuwe medische eenheid met operationele roeping bij, die 80 à 100 leden zal tellen. Dat betekent dan in totaal een 400 – tal militairen.
Een serieuze afslanking dus, maar al bij al kan men zeggen dat de kazerne nog goed bevolkt blijft.

De militairen waarvan de eenheid verhuist (eskadron Gidsen) zijn natuurlijk niet gelukkig. Zoals dat gebruikelijk is, want militairen mogen niet klagen, doen hun dames een beroep op de pers om hun problemen aan te kaarten. In onze tijd zei men ‘ja, als je een loopbaan bij het leger start, dan weet je wel dat je niet tot aan je pensioen in hetzelfde garnizoen blijft’. Maar de tijden veranderen…
Nu werken die vrouwen meestal mee en wie aan zijn halve trouwboek beloofd heeft hem of haar overal te volgen, behalve in de legerplaatsen, moet dus zijn werk opzeggen. En herbeginnen in het nieuw garnizoen.
De gezinnen met kinderen moeten een nieuwe opvang en een nieuwe school vinden. Niet leuk, maar dat went wel. Sommige gezinnen hebben een groot deel van hun leven bij de Belgische strijdkrachten in Duitsland doorgebracht. Naar België verplaatst worden was al een hele ommezwaai. Het sociaal leven steekt hier totaal anders in elkaar. Je past je natuurlijk zo goed mogelijk maar met veel moeite aan en als het je uiteindelijk gelukt is, sta je weer voor gelijkaardige problemen. Ook dat komt natuurlijk wel weer in orde, maar het is natuurlijk gemakkelijker gezegd dan gedaan. Ik wens hen veel succes.

PS Ik weet dat ik soms te lange artikels schrijf. Ik wilde van de reorganisatie van het kamp van Lombardsijde gebruikmaken om jullie ook nog te vertellen hoe het kamp er eigenlijk gekomen is en welke relaties er al die tijd onderhouden werden met de lokale bevolking.

Ik heb me nu echter voorgenomen daarover te schrijven in twee van de volgende artikels, eerst over de militaire geschiedenis van het kamp en daarna over de rol die de familie Crombez ooit speelde op de terreinen van het kamp.

Bronnen en links

http://events.diksmuide.be/file_uploads/3194.pdf

http://www.mil.be/transfo/subject/index.asp?LAN=nl&ID=1679

http://www.westhoek.be/info/ned/jewaserbij/2007/september/nieuwpoort1509/welkom.htm