Elk nieuw nummer van het Open VLD – krantje, is voor mij een buitenkans… Het levert mij immers altijd stof op voor een blogartikel, zoals ook nu met jaargang 2 nr 1 van april 2011. Deze keer zal ik het hebben over drie daarin behandelde onderwerpen: ‘Leefloners’, ‘Subsidies’ en ‘Linda Feys-Peelman’.

Meer dan 100 leefloners
In het hoofdartikel vraagt de partij aan de lezers, op de website van de gemeente, hun mening te geven over het tewerkstellen van leefloners door de gemeente.
Ik vraag me af hoe iemand in staat kan zijn daarop in te gaan. Zijn de lezers voldoende op de hoogte van de problematiek? Kunnen ze wel met kennis van zaken een oordeel vormen of is dat enkel weggelegd voor ingewijden?
Over cijfers en diepere achtergronden krijgen wij immers nooit de uitleg die we nodig hebben. Er wordt alleen wat rond de pot gedraaid.
Het artikel begint met ‘Mensen met een leefloon zijn om één of andere reden uit het arbeidscircuit geraakt.’
Wij worden mede voor de keuze gesteld: “Ze verder laten wegkwijnen’ of “Ze opnieuw perspectief geven op een vaste job”.
Om die vraag te kunnen beantwoorden, moeten wij toch eerst weten wie die mensen zijn, vind ik.
Hoe geraakt men uit het arbeidscircuit? Natuurlijk zijn daar wel enkele ongelukkige gevallen bij. Maar hoeveel?
Zijn daar misschien ook dubieuze gevallen bij?
Wie is er beter geplaatst om daarop te antwoorden dan de OCMW - raad of de OCMW – administratie? Daarom stelde ik hen enkele vragen.
Deze werden enkele tijd later beantwoord met een brief, ondertekend door de voorzitter en de secretaris van de OCMW – raad, waarvoor mijn dank, hoe vaag het antwoord ook mocht zijn… Ik ben echter wel dankbaar dat ik later ook attent gemaakt werd op het jaarverslag OCMW van 2010.
Om één en ander te verduidelijken, wil ik eerst enkele paragrafen aanhalen die voorkomen in de laatste uitgave van de Open VLD Middelkerke. “Open VLD trekt al jaren aan de kar om leefloners te activeren. En dit werpt zijn vruchten af. Want via het OCMW worden nu al behoorlijk veel leefloners aan het werk gezet. Maar als het van ons afhangt drijven we het aantal werkende leefloners verder op en gaan zij daarom binnenkort ook aan de slag binnen een aantal gemeentelijke diensten.”

En verder “Aan de ruim 100 mensen met een leefloon….”

En “… sommige leefloners moeten terug gemotiveerd worden. Succes is dus zeker niet bij voorbaat gegarandeerd en daarom zou in eerste instantie ook geopteerd worden voor korte, tijdelijke contracten die bij een gunstige evaluatie verlengd kunnen worden.”

Mijn vragen luidden dan ook: (gekregen antwoord cursief gedrukt)

Hoeveel is ‘ruim 100’ exact?
Middelkerke heeft een gemiddelde van 116 leefloners op jaarbasis voor 2010. Dit is een daling tav 2009.
Eigenlijk wilde ik graag weten hoeveel er vandaag zijn, omdat ik vermoed dat er een stijging is tav 2010

Hoeveel bedraagt de gemiddelde tijd gedurende dewelke die personen van een leefloon mochten genieten?
Op de duurtijd van een leefloon, bestaat er geen eenduidig antwoord. Elke aanvrager loopt een individueel traject dat opgevolgd wordt door de maatschappelijke werker. Binnen de groep leefloners ontvangen sommige langdurig een leefloon door specifieke omstandigheden. Deze omstandigheden zijn van velerlei aard. Deze groep krijgt dan specifieke afspraken die zij dienen op te volgen.
Ik had toch gehoopt dat men mij een gemiddelde duur zou kunnen geven. Men weet toch wanneer iemand begint te genieten van het leefloon en wanneer dat eindigt. Of is dat een vuile vraag, te delicaat om te beantwoorden? Uit hoeveel personen bestaat die groep ‘langdurige’? Ik had graag een paar voorbeelden van omstandigheden gekregen? Welke afspraken? Ook daarvoor zou het nuttig zijn om een voorbeeld te krijgen.

Hoeveel daarvan zijn geboren en/ of getogen Middelkerkenaars? Deze vraag bleef onbeantwoord.

Hoeveel allochtonen? Spreken die Nederlands’?
Indien anderstaligen woonachtig te Middelkerke een leefloon komen aanvragen, is de eerste voorwaarde het volgen van taallessen Nederlands.
Ik vraag me af hoe lang iemand moet wachten vooraleer hij/zij de lessen kan volgen. Heeft die persoon dan ondertussen geen inkomen? Gedurende welke tijd moeten de lessen gevolgd worden? Hoeveel keer mag iemand afwezig zijn? Is er een test aan het einde van de cursus?
Het leefloon wordt toch niet toegestaan gewoon nadat de persoon zijn intentie kenbaar maakte om de lessen te volgen?

Hoeveel bedraagt ‘behoorlijk veel leefloners’ die totnogtoe door het OCMW aan het werk gezet werden?
Het leefloon dient een springplank te zijn naar de reguliere arbeidsmarkt. Bijgevolg dienen alle middelen te worden ingezet om kansen op een tewerkstelling te verhogen.
Ik vind dat lovenswaardig, maar het is geen antwoord op mijn vraag.

In welke jobs gebeurde dat? Was dat fulltime?
Het OCMW Middelkerke heeft steeds een activerende rol gevoerd naar leefloners toe. Er zijn twee opleidingen specifiek toegespitst naar tewerkstelling aan de kust nl bouw en horeca. Hier worden de mensen die onvoldoende vaardigheden of arbeidsattituden hebben, voorbereid om een tewerkstelling te bekomen en te behouden.
De sociale tewerkstelling kent velerlei vormen: activa, sociale economie, artikel 60&7 – tewerkstelling, wep, wep+, artikel 61… Deze tewerkstellingsvormen zijn vaak voltijds. De deeltijdse tewerkstelling is eerder uitzondering.

Van welke aard/ ernstgraad waren de moeilijkheden om die mensen ‘terug te motiveren’? Werden er ooit reeds geschorst?
Wat de situatie ook is, mensen dienen afspraken na te komen. Leefloon is nooit vrijblijvend. Indien afspraken naar tewerkstelling of een ander traject niet opgevolgd worden, leidt dit naar een schorsing.
De situaties waarin een schorsing mogelijk is, zijn bij wet geregeld.
Mijn vraag was: graag een paar voorbeelden van die situaties. Hoe vaak werd reeds een schorsing uitgesproken? Ik had graag wat cijfers gekregen. Hoeveel leefloners brachten die opleidingen tot een goed einde? Hoeveel daarvan hebben daardoor een job in de bouw of in de horeca bekomen?
In het jaarverslag van het OCMW 2010 kon ik wel enkele cijfers terugvinden.
Aan de opleiding ‘Keuken’ namen 60 cursisten deel, daarvan 24 uit Middelkerke, waarvan tien personen die genoten van een leefloon.
Er werd vastgesteld dat zich meer en meer cursisten aanbieden die nergens anders een kans krijgen omdat ze zwak begaafd zijn of arbeidsgehandicapt of kortgeschoold.
Bij de opleiding ‘Bouw’ waren er 54 cursisten, waarvan 15 uit Middelkerke waarvan 7 met leefloon.
Het is de taak van de opleidingen om de deelnemers sterker te maken en te laten doorstromen naar de gewone arbeidsmarkt. Daarvoor zou, volgens het OCMW, intensieve begeleiding nodig zijn.
In beide opleidingen stopten een aantal cursisten om redenen van orde en tucht, of om medische of psychische redenen, om technische redenen (papieren, opvang,…), wegens tewerkstelling, door ongepast en onveilig gedrag, door persoonlijke problemen, enz…
Uit de OCMW – cijfers plus bovenstaande uitleg, die gaan over alle cursisten, is het niet duidelijk hoeveel leefloners nu echt de cursus beëindigden en hoeveel er slaagden en hoeveel daarvan nu echt in het normale arbeidscircuit tewerkgesteld konden worden.

Over hoeveel ‘korte, tijdelijke contracten’ bij de gemeentelijke diensten zou het gaan?
De keuze voor een tewerkstellingsmaatregel heeft te maken met de inschakelingsvoorwaarden. In combinatie met de aanwezige vaardigheden en beschikbare plaatsen.
De doelstelling is om naar het einde toe van de sociale tewerkstellingsmaatregel een tewerkstelling op de reguliere arbeidsmarkt te verwerven.
De opdracht van het OCMW bestaat erin mensen de mogelijkheid te bieden aansluiting te vinden in de samenleving en te laten participeren aan die lokale samenleving.
Dat is zeer lovenswaardig, maar … ik wilde graag weten over hoeveel ‘korte, tijdelijke contracten’ bij de gemeentelijke diensten het zou gaan?
Volgens mij kan het VLD – initiatief niet anders dan overroepen zijn. Afgaande uit de hiervoor aangehaalde cijfers, kan het toch maar gaan over een zeer miniem aantal.
Het zijn toch niet enkel de leefloners die niet slaagden in een opleiding van het OCMW en die om één of andere (weinig goeds voorspellende) reden de weg niet vonden naar het normale arbeidscircuit, die de gemeente wil tewerkstellen?

Nog wat informatie van internet geplukt: wie krijgt er bij ons een leefloon en hoeveel?
In tegenstelling tot onze buurlanden, blijft in België de soepelste regelgeving van kracht. Terwijl andere Europese landen in hun sociale wetgeving expliciet bijstand aan buitenlanders uitsluiten die werkloos zijn of nog niet hebben bijgedragen aan de staat, worden EU-onderdanen in dit land volledig gelijkgeschakeld met de eigen staatsburgers, waardoor iedereen recht heeft op een leefloon, medische zorg of bejaardenzorg. Zo kan iemand die hier nog geen dag gewerkt heeft, aanspraak maken op een leefloon van 740 euro per maand (voor alleenstaanden).Ziehier de categorieën en maandelijkse bedragen in euro, van toepassing op 1 september 2010.
Samenwonende met één of meerdere personen    493,54
Alleenstaande                                                       740,32
Uitsluitend samenwonend met een gezin ten laste 987,09
In 2010 waren 770 personen gerechtigd op een leefloon in de Westhoekgemeenten. Volgens federaal volksvertegenwoordiger Sabien Lahaye-Battheu stijgt het aantal aanhoudend. Zij geeft daarvoor als redenen, de economische crisis die zich nog steeds laat voelen en het feit dat steeds meer jongeren en/of studenten een leefloon aanvragen. Asielzoekers die zijn toegewezen aan het OCMW, blijven tevens deel uitmaken van de groep leefloners.'
Nieuw is het fenomeen van de 'gepensioneerde asielzoeker' die geen recht heeft op een pensioen en bij het ocmw aanklopt.'
Onlangs was er in de pers nogal wat te doen rond de 'ocmw-toeristen' aan de kust, die er tijdens de zomer komen werken, een appartement huren en hun domicilie aanpassen. Na de zomer vallen ze zonder werk, en wenden ze zich tot het ocmw.

Besluit: mijn mening over wat de gemeente van plan is
Het huidig aantal door de gemeente tewerkgestelden is toch al zeer indrukwekkend, maar krijgen we nu een mix van leefloners en gemeentewerklieden? Is de motivatie er wel? Laat ons aannemen dat men plaatsen voorziet als hulp in de homes van ouderen, in crêches, in scholen, in de administratie in de gemeentehuizen, in de groendienst. Dat vraagt toch een zekere opleiding waarvoor niet iedereen geschikt is.
Zijn zij in staat om die opleiding te volgen? Kan men ervan uitgaan dat zij het vertrouwen verdienen? Tenslotte weet men weinig over die mensen. Niet dat we meteen moeten veronderstellen dat ze allemaal onbetrouwbaar zijn!
Zijn er nog plaatsen vrij in het containerpark of als straatkeerder? De leefloners zullen toch geen overcapaciteit veroorzaken?
Al bij al vind ik dat tewerkstellen bij de gemeente van leefloners toch geen te best idee.

Laat de euro’s maar rollen, we krijgen toch subsidies
“Onder impuls van burgemeester Michel Landuyt haalde Middelkerke subsidies binnen voor volgende belangrijke projecten.
Heraanleg marktplein Middelkerke: 390.000 euro via Vlaamse en provinciale steun.
Dorpskernvernieuwing Slijpe: 300.000 euro via Europese, Vlaamse en provinciale steun.
Renovatie strandaccomodatie Casino-West 59.000 euro.”
Waarom wordt daar nooit bijverteld hoeveel de totale kostprijs bedroeg/bedraagt? Bijvoorbeeld, in het geval van het marktplein zal de subsidie maar een zeer beperkt percentage zijn van het totaal.
Voor de zoveelste keer, tot vervelens toe, wil ik hier mijn afschuw voor subsidies uitdrukken. Dat zo’n systeem bestaat is natuurlijk niet de schuld van de gemeente, maar waarom doet het bestuur altijd weer alsof die vermelde werken aan de gemeente weinig of niets gekost hebben en de bevolking hen daarvoor uiterst dankbaar moet zijn? Subsidies komen van belastingsgeld, dus van ONS geld.
Er zijn heel wat nadelen aan het ‘uitdelen’ van subsidies.
Ten eerste, het systeem zet aan tot investeringen die anders nooit zouden gedaan worden. Men mag niet vergeten dat steeds een deel van de uitgaven ten laste blijft van de gemeente. Zonder subsidies zou het gemeentebestuur bescheidener moeten blijven, de waanzinnige projecten laten vallen omdat ze alles zelf moet bekostigen.
Ten tweede, het systeem leidt tot vriendjespolitiek. “Als men maar tot de partij van de minister behoort” of “de verkiezingen naderen, ze delen weer uit” of ‘je moet de weg kennen in Brussel’ of ‘de burgemeester heeft subsidies binnengehaald’.
Ten derde, subsidies moeten dienen om het bestaansrecht van sommige niveaus te rechtvaardigen. Dat geldt vooral voor de provincie.
Ten vierde, de rijke of boven hun stand levende gemeenten profiteren het meest.
Ten vijfde, subsidies zijn zeer fraudegevoelig.
Ten zesde, het is een weinig doorzichtig systeem.
Natuurlijk besef ik dat men zich niet sympathiek maakt met een pleidooi voor het afschaffen van subsidies, maar ik kan dat doen omdat ik niet moet verkozen worden.
Ik blijf me maar afvragen, tevergeefs waarschijnlijk, welke politicus of partij ooit de moed zal hebben om het ook te doen?

Linda Feys – Peelman
“Als Westendenaar heeft Linda haar omgeving de voorbije jaren duidelijk mooier zien worden. Zij is dan ook zeer tevreden over de vele werken die van Westende een pareltje aan de kust maken.”
Waarom kijkt Linda dan zo triestig op de foto? Is ze misschien toch niet zo tevreden over dat ‘pareltje’? Het is natuurlijk niet omdat een stuk Henri Jasparlaan en enkele pleintjes vernieuwd werden, tegen onnoemelijk hoge bedragen …
Trouwens, ligt ‘Zon en Zee’ niet op een paar honderd meters van haar deur. Nog steeds een troosteloze leegte!!

Bron
www.ocmwmiddelkerke.be