|
Aangezien ik dagelijks op de fiets Westende-dorp en -bad en Lombardsijde doorkruis, ben ik goed geplaatst om de mooiste, de veiligste en de meest comfortabele wegen aan mijn collegas aan te bevelen. Ik hoop dat jullie niet kunnen wachten om te genieten van de volgende nieuwe fietsroute.
Als start stel ik het kruispunt voor van de Heidestraat met het Rozenpad. We wilden eigenlijk dit pad inrijden, maar
het is er niet meer!! Zoals de naam het aangeeft, zou dat een fleurig pad moeten zijn. De wilde rozen werden weggenomen, zodat we ons nu moeten tevreden stellen met een stukje gazon met keien in het midden. Via de parking zoeken we ons een weggetje tussen het onkruid en de vele paaltjes die reeds al te vaak weggenomen, teruggeplaatst en daarna opnieuw weggenomen werden. We rijden naar de Langestraat en slaan linksaf. We steken voorzichtig de Westendelaan over om naar links te draaien.
Vragen jullie zich nu ook af waar de 2,5 miljoen euro gebleven zijn, waarvan sprake in Het Nieuwsblad (efo) van 7 maart 2008, die volgens Vlaams minister van Openbare Werken Hilde Crevits zouden opzijgezet zijn voor rioleringswerken in de doortocht in Westende die ten vroegste in 2010 zouden uitgevoerd worden? Nog even geduld!! Er werd inderdaad geen ten laatste datum opgegeven.
Maar goed, we blijven maar op het smalle fietspad, tenminste als de geparkeerde autos dat toelaten. We kijken goed uit voor de voorbijrijdende autos maar ook voor mogelijke plots geopende portieren (foto hieronder links). Na 200 meter rijden we rechts de Essex Scottishlaan in. We volgen het fietspad rechts. Het is wel zeer smal en toch moeten we het delen met tegenliggers. (foto hieronder rechts)
 
Laten we ook oppassen voor eventuele wandelaars, die schijnbaar niet zien dat zij een breed voetpad ter beschikking hebben aan de andere zijde van de weg. We bewonderen het antiek wegdek van de laan, die aangelegd werd in 1937. Een unicum! Naar het schijnt wordt alles reeds in gereedheid gebracht om volgend jaar op 17 maart het 75 jarig bestaan te vieren. Zoals jullie zien is de laan nog in volle groei en ook al zullen vele onder ons dat nooit meer meemaken, maar ooit wordt dit een moderne, vernieuwde as tussen dorp en dijk.
Aan het kruispunt met de Duinenlaan, zien we het handelscentrum van de Essex Scottishlaan, dat destijds harde klappen te verduren kreeg, toen Zon en Zee een asielcentrum werd. We steken de laan over en rijden via de parking van het huidig hotel Zon en Zee naar het surrogaat van de Vakantiestraat. We letten best niet al te veel op de staat van dat wegje, noch op de bekleding in afgebrokkeld stabilisé. We bewonderen liever de distels en witte en paarse dovenetels die rechts de omheining grotendeels camoufleren. (foto hieronder links)
Links zien we het enige gebouw dat overbleef van het voormalig centrum. Wie rechts zoekt naar het zwembad, waar zoveel Westendenaars, toeristen en andere gasten jaren van genoten, zal wel ontgoocheld zijn. Het is vervangen door een grote variëteit aan onkruidsoorten, zoals de Capsella bursa pastoris of herderstasje, de paardenstaart, de akkerdistel en zoveel andere.
We staan nu voor Duinenzicht dat er doods en verlaten bijligt. Laat de tranen maar achterwege! Nog enkele jaren geduld en dan zullen hier appartementsgebouwen verrijzen want in 2011 werd het centrum verkocht aan immobiliënhandelaars. Aan de kruising met de echte Vakantiestraat volgen we de allee rechtdoor, met Duinenzicht rechts en links de omheining van het domein waar vroeger de paviljoenen van het vakantiecentrum stonden. Duister geval, hé? (foto hieronder rechts)
 
We aanschouwen die grote leegte maar we geven ook acht op de laaghangende takken van de bomen.
We rijden via de parking naar de Hovenierstraat en volgen die over een vijftigtal meters om er links de Bassevillestraat op te rijden. Let op, we genieten hier van de voorrang van rechts tegenover de autos die uit de richting Lombardsijde komen, maar het lokaal verkeer (het andere is niet toegelaten maar wie trekt zich daar iets van aan?), houdt gewoon geen rekening met die sukkelaars van fietsers.
Na een paar honderd meters, bereiken we de parking op de hoek van de Strandjuttersdreef, die we inslaan. We steken de parking niet over om onze banden te sparen, maar we rijden er omheen.
Hopelijk staan er veel kampeerwagens op het nieuwe terrein links zodat ons belastinggeld tenminste rendeert voor vzw Pasar, het vroegere Vakantiegenoegens.
We kijken goed uit voor de eenden die elk ogenblik onze weg kunnen kruisen. Links zien we de recente uitbreiding van het golfterrein Westgolf waartegen in 1994 door alle groenen zo heftig geprotesteerd werd.
Ter hoogte van de vijver links, begint een stukje hindernisbaan. De wortels van de bomen hebben de weg namelijk wat opgetild. (zie rechtse foto hieronder). We springen gewoon over de bulten, zoals de renners de balkjes nemen in de cyclocross.
 
Aan het einde van de dreef, zien we rechts de poort naar de camping Kompas. Vroeger zouden we aangeraden hebben om het rustig paadje te volgen, maar om de één of andere duistere reden wenst men daar geen fietsers meer want we staan voor een gesloten ijzeren poort. Nu ja, gesloten, waar een wil is, is altijd een weg. En voor wie niet al te dik is
Draaien we dus maar naar rechts achter de camping. Links, aan het begin van het idyllisch grintweggetje, dat in feite de duinen doorkruist, zien we de vuile stortplaats van de camping. We rijden tussen twee omheiningen die al even verwaarloosd zijn. Probeert het evenwicht te bewaren, zonder aan de linkerzijde de prachtige maar vaak overwoekerde duindoornstruiken met (in het najaar) hun mooie oranje vruchten te negeren. Willen jullie een blik werpen op de nevenliggende duinen links? Geen probleem, er zijn voldoende gaten in de omheining.
 
Aan het einde van wat een straatjuweeltje zou kunnen zijn, staan we met de neus op de Koninklijke baan. We stappen maar beter af om niet vast te geraken in het zand en wegens de hoge boord van de weg. Recht voor ons bevindt zich een waardevol duingebied, de vroegere camping Cosmos die door de Vlaamse gemeenschap in zijn oorspronkelijke staat hersteld werd. Er werd een uitkijktoren en infopanelen beloofd. Dat werd weliswaar aangekondigd in de Sirene van juli augustus 2007. Er staat al één informatiebord, dus nog even geduld! Of is er daarvoor verder geen geld meer?
Nu moeten we naar rechts. Dit belet niet dat ons toch fietsers tegemoet kunnen rijden. Spaart de voetgangers want die sukkelaars hebben geen eigen pad. We volgen het zopas vernieuwde wegdek. Aan het kruispunt met de Essex Scottishlaan zien we links de Calidris met een gedenkwaardig geschiedkundig verleden als vakantiecentrum voor Brusselse kinderen. Nu gebeurt daar van alles: verkiezingen, cursussen,
Het is nu namelijk een gemeentelijk gebouw. Dat kunnen we zien aan de huisstijlvlag die er wappert.
Nu moeten we even goed oppassen. We willen links afdraaien, maar dat is niet zo eenvoudig. We moeten namelijk ergens de rijweg kunnen dwarsen om links ervan te kunnen plaatsnemen, in afwachting dat het verkeerslicht op groen springt. Dat kan best enkele minuten duren, welke manier van oversteken we ook mogen kiezen. We rijden liefst voorbij de lichten en steken TE VOET de baan over via de twee voetgangersovergangen.
We bevinden ons nu in de Strandlaan. Bewonderen we langs weerszijden de duinengebieden aangekocht door de Vlaamse Gemeenschap, terwijl we het mooie fietspad gebruiken. Links, steekt hier en daar nog een bunker van de Atlantikwal boven het zand uit.
We volgen nu een tijdje de evenementen- en parkeerdijk van Westende-dorp en stellen vast dat de dijktegels nog steeds dezelfde zijn. Nochtans werd aangekondigd dat de dijkvernieuwing zou starten met het stuk tussen de Strandlaan en de Oceaanlaan? We zien dat het stuk tussen de Oceaanlaan en de surfclub straks aan de beurt is en dat de werken (voorlopig) 460.000 euro zullen kosten.
Buiten het hoogseizoen, als er niet moet betaald worden om te parkeren, lijkt de parking eigenlijk erg veel op een kampeerwagenpark, maar dan zonder de nodige sanitaire en andere voorzieningen. Willen we misschien even rusten? Geen probleem want nergens ter wereld staan zoveel rustbanken op een korte afstand. We zoeken er wel één uit die nog niet verzand is of overwoekerd door het onkruid.
Op het strand, (aan de rand van een natuurgebied!) verrijst het multifunctioneel strandbewakingscentrum met reddingsdienst, surfclub, zonneterras, cafetaria, eerste hulpdiensten en openbare sanitaire voorzieningen? Ja, ik weet ook wel dat Pasen 2010 de voorziene einddatum had moeten zijn voor de bouw ervan, maar het wordt nu het voorjaar van 2012. Het zal de andere twee gebouwtjes vervangen.
We rijden nu langs de dijk op het gedeelte voorzien voor de fietsers. Links mogen we ook rijden als we de voetgangers maar niet hinderen.
s Voormiddags rijden we in de schaduw afgeworpen door de (te) hoge appartementsgebouwen.
Via de Meeuwenlaan (de achtste weg rechts) rijden we in de richting van de kapel. De bewonderaars van het kunstwerk De Zee en de Zon van Pieter Boudens, opgericht in 1992 in het hart van onze badplaats, kunnen hun hartje ophalen. Is dat geen mooie tekst?
De zee en de zon delen daaglijks hetzelfde bedoelen zij beginnen
De zee en de zon delen daaglijks hetzelfde gevoelen zij beminnen
We letten echter op voor het hobbelig wegdek, een badplaats onwaardig. Spijtig genoeg kunnen we niet rechtdoor de Badenlaan inrijden. We werpen toch maar een blik op het vernieuwd kapelpleintje met Mariabeeld en marmeren tafel. Rechts hebben we ook nog oog voor Les Zéphyrs, een villa met een rijkeluisgeschiedenis, één van de (talrijke) paradepaardjes van Michel Landuyt. We bereiken nu de Badenlaan. Dat zou de boulevard moeten zijn om onze badplaats binnen te rijden. Het is eigenlijk meer een parkeerplaats. Fietspaden zijn er niet, dus gebruiken we maar de Duinenlaan, ook zonder fietspaden, maar minder gevaarlijk want alleen lokaal verkeer is er toegestaan.
Iets over halfweg wordt het slijmvlies van onze neus geprikkeld door het aroma dat opstijgt uit de Duinse Polder, een hoeve met een lange familiegeschiedenis, maar eigenlijk niet meer op zijn plaats in een badplaats. We rijden door tot aan het kruispunt met de Henri Jasparlaan. We bevinden ons nu in de zone van de recent aangelegde pleintjes. Aan het kruispunt moeten we even naar links via een fietspad dubbele richting. In tegenstelling met de voetgangers moeten we voorrang geven bij het oversteken.
Natuurlijk kunnen jullie ook deze ongelukkige verkeersregeling niet begrijpen.
We rijden naar de kerk toe. We bewonderen het nieuw kerkpleintje met zijn romantische lampenkappen. Eindpunt van onze fietsroute, na 7 kilometer, is het marktplein of liever het parkeerplein Arthur Meynne, omdat er geen markten plaatsgrijpen, maar goed
Hebben jullie ervan genoten?
|
