Ben jij een beetje op de hoogte van de Middelkerkse politiek en van de verdeling van de functies en ambtenarenposten in de gemeente? Dan zal jou toch ook reeds opgevallen zijn dat de namen Dejonghe en Van Troostenberghe steeds weer opduiken. Om het verband tussen beide te kennen, moeten we even de stamboom bekijken van Henricus Dejonghe. Ik schend hiermee geenszins iemands privacy want de gegevens komen gewoon van een rouwbrief. Henri had meerdere kinderen waaronder een August en een Charles. August had een zoon Daniël. Deze had een dochter Magda die huwde met Robert Landuyt. Daaruit sproot waarnemend burgemeester Michel Landuyt voort. Daniël had ook een dochter Ann, die gehuwd is met Roland Rommel. Van Charles stammen af: Albert, Lucienne en Etienne. De kinderen van Albert zijn Marc, brandweerbevelhebber, Luc kunstschilder en Dirk zakenman. Lucienne huwde met Carlo Van Troostenberghe. Uit dat huwelijk sproten vier kinderen: Damienne, Ronny architect, Edwin bibliothecaris en Frankie. Etienne huwde met Jeanine Rosseel. Carine Dejonghe, die zelf huwde met Eddy De Kuyper, is hun dochter.
Ronny Van Troostenberghe heeft een eigen architectenbureau dat inzake tewerkstelling de voorbije jaren een explosieve groei kende en betrokken is bij heel wat grote dossiers. In een volgende bijdrage zal ik daar wat meer aandacht aan besteden. In de jaren negentig was Ronny VLD - voorzitter van Middelkerke. Hij leidde ook zes jaar lang de Gecoro of gemeentelijke commissie voor ruimtelijke ordening en dat tot maart 2008. Daarna werd hij gewoon lid van de commissie tot heden. Ronny was van 1983 tot 2002 voorzitter van de Middelkerkse dijkraad, die zich bezighoudt met de organisatie van allerlei evenementen: bierweekend, antiek- en rommelmarkt, kerstmarkt, Hij is nog steeds voorzitter van de heemkundige kring Graningate, die in 1981 onder zijn impuls opgericht werd met als doel de geschiedenis van Middelkerke via verschillende initiatieven te bestuderen en uit te dragen. Toen Het Nieuwsblad op zeker ogenblik een stemming organiseerde om te weten wie de lezers de machtigste persoon van Middelkerke vonden, was Ronny, naast Michel Landuyt, Pierre Ryckewaert, Charles Depoorter en Janna Rommel-Opstaele één van de genomineerden.
Broer Edwin Van Troostenberghe is bibliothecaris van de gemeente en lid van de raad voor Volksontwikkeling en Cultuurspreiding. Afgaande op het majestueus bibliotheekgebouw dat de gemeente voor hem gezet heeft, op het (uitgebreid) personeelsbestand dat hem ter beschikking gesteld wordt en op de projecten waarin hij betrokken is, mag van hem zeker gezegd worden dat hij een invloedrijk man is. Hij is ook lid van de cultuurraad.
Broer Frankie Van Troostenberghe is toneelregisseur Pro Arte en tevens lid van de cultuurraad. Hij was ooit ook voorzitter van de Blauwe Pijl - jongeren en stond ook al op de lijst voor de gemeenteraadsverkiezingen voor de Gemeentebelangen of VLD.
Zus Damienne Van Troostenberghe is secretaris van Man & Muis vzw
En dan is er natuurlijk Carine Dejonghe. Zij is schepen van cultuur (verenigingen, muziekschool, kunstonderwijs), van erfgoed, museum, landschapspark en monumentenzorg, onderwijs en ook van bibliotheek, waarvan haar neef Edwin de baas is. Zeker geen nadeel voor deze laatste!. Haar vader Etienne, was tot aan de laatste verkiezingen lid van de OCMW raad. Hij is een echte blauwe want sinds 1958 zet hij zich onverdroten in voor de liberale partij, samen met zijn echtgenote Jeanine Rosseel. Hij was ooit lid van het arrondissementeel bestuur en een goeie vriend van Willy Declerck. De voorbije twee zittingsperioden was hij lid van de OCMW raad
Marc Dejonghe is bevelhebber van de vrijwillige brandweer. In de negentiger jaren was hij gemeenteraadslid voor de Stem van het Volk, met Volksunie-strekking. Ik herinner me nog dat hij eens de zaal moest verlaten toen moest beslist worden over de aankoop van materiaal voor zijn korps.
Ann Dejonghe is gehuwd met Roland Rommel. Je zou je dan al vlug afvragen of deze misschien verwant is met Willy Rommel, de echtgenoot van de eerste schepen Janna Opstaele. Dat is ook zo. Hun grootvaders waren broers.
De VLD is nu al een hele tijd de grootste partij in de gemeente. In het partijbestuur vinden we de namen terug van vader Etienne Dejonghe en van moeder Jeanine Rosseel, dochter Carine, schoonzoon Eddy De Kuyper. Dat is toch al een gewicht dat kan tellen als er moet gestemd worden. De Kuyper is tevens lid van het arrondissementeel bestuur VLD. Hij is ook lid van de algemene vergadering van de VVV Middelkerke vzw wat staat voor Vereniging Voor Vreemdelingenverkeer Middelkerke.
Misschien heb ik wel nog iemand over het hoofd gezien, een aangetrouwde of een goede vriend? Aanvullingen of correcties zijn steeds welkom. Deze opsomming moet aantonen dat één familie een overheersende rol kan spelen in een gemeente. Is er dan iets mis met het feit dat leden van die familie in alle geledingen van de gemeente vertegenwoordigd zijn, ja zelfs een vooraanstaande rol spelen? Natuurlijk niet! De bevolking mag zelfs dankbaar zijn dat zij zich in allerlei verenigingen en organisaties verdienstelijk maken. Vooral de dynamische Van Troostenberghes hebben al heel wat bijgedragen tot het cultureel en sociaal leven in de kerngemeente Middelkerke. De vraag die men zich kan stellen is: kan zon situatie niet leiden tot nepotisme of familiebegunstiging, met andere woorden tot vriendjespolitiek? Gelukkig erkent de wetgever een gevaar daartoe en werden onverenigbaarheden ingebouwd. Zo verbiedt artikel 11, paragraaf 7 van het Vlaamse gemeentedecreet dat echtgenoten, en bloedverwanten tot en met de tweede graad, samen in een gemeenteraad zetelen. Dat is alleszins al een goede zaak, maar er zijn natuurlijk nog andere wegen en middelen. Het hemd is nader dan het rokje zegt men immers. Men kan vrezen dat in zon netwerk opdrachten gegund worden aan familieleden, eerder dan aan vreemden. Als er ooit moet gestemd worden over een benoeming, kan een gunstige familieband zeker een voordeel zijn voor de kandidaat.
De burger kan alleen maar hopen dat iedereen eerlijk en integer blijft.
Kapel heeft verschillende betekenissen, die iedereen wel kent. (*) Ik wil het hier hebben over de bedehuisjes, bedeplaatsen, heiligenbeelden (meestal Maria), grotten, nissen, kruisen en de kleine kastjes tegen huizen en bomen die men overal langs onze Vlaamse wegen aantreft. Dat verschijnsel heeft reeds verschillende personen geïnspireerd om daarvan de inventaris op te maken. Valentin Degrande, een onderwijzer op rust uit Assebroek, heeft de 2.530 weg- en veldkapellen, die West-Vlaanderen rijk is, opgespoord. Ze zijn verspreid over meer dan 200 gemeenten. Hij bezocht ze één voor één en schreef daarover het boek Waar men gaat langs West-Vlaamse wegen. Om het geheel overzichtelijk te maken deelde hij ze in naar de bouwvorm. 'Meer dan de helft van het bestand noemt hij toegankelijke kapellen, gebouwtjes met een interieur en een toegangsdeur. Gevolgd door de niet-toegankelijke pijler- en mijterkapellen (35procent). De rest, die hij niet in zijn inventaris opnam, bestaat afwisselend uit muurkapellen, open kapellen en staakkapellen (Onze-Lieve-Vrouwebeeld op een betonnen of houten paal). Volgens Degrande zou Middelkerke aldus 19 kapelletjes tellen: 2 in Leffinge, 1 in Lombardsijde, 1 in Mannekensvere, 2 in Middelkerke, 4 in Schore, 2 in Sint-Pieterkapelle, 5 in Slijpe, 1 in Westende en 1 in Middelkerke. Volgens de website http://kadoc.kuleuven.be/kapelletjes/west-vlaanderen.php zouden dat er echter 26 zijn omdat daar alle types vermeld worden. Ik heb me voor dit blogartikel beperkt tot Westende. Ons dorp telt drie kapellen/ kapelletjes van totaal verschillende types.
De eerste en belangrijkste is natuurlijk de toegankelijke Sint-Theresiakapel in Westende-bad. Het is eigenlijk al meer een kerk dan een kapel. Juist voor de eerste wereldoorlog werd ze gebouwd door toedoen van vooraanstaande toeristen. Helaas werd de kapel niet gespaard door de oorlog en in juni 1926 werd een nieuwe gebouwd naar de plannen van architect Victor Rubbers. De kapel was toen eigendom van de Association pour le Service et lEntretien du culte catholique. In de laatste dagen van de tweede wereldoorlog werd de kapel opnieuw beschadigd. In 1948 werd ze overgedragen aan de kerkfabriek van Westende, samen met de bekomen rechten voor herstel dat hetzelfde jaar reeds uitgevoerd werd. Door de uitbreiding van het toerisme werd de kapel te klein. Daarom werd ze in 1954 verlengd en op 25 juli 1954 ingewijd. De glasramen werden in de jaren zestig ontworpen door de bekende glazenier Cor Westerduin, overleden in Oostende in 1980. De kapel is opgenomen in de lijst van het Vlaams instituut voor het onroerend erfgoed. (gegevens gedeeltelijk overgenomen uit Kronijke van Westende-bad van Marc Constandt)
Recht voor de in-/uitgang van de Theresiakapel staat een Mariabeeld (=staakkapel), dat Westende-bad op 19 juni 1966 oprichtte ter ere van Maria. De onmiddellijke omgeving van het beeld, net zoals de ganse omgeving van de kapel, aan die zijde, is spijtig genoeg niet te best onderhouden (toestand 29 september 2009).
Het derde kapelletje is een pijlerkapel in de Schuddebeurzeweg, ter hoogte van de Langestraat. Het werd opgericht ter ere van Onze-Lieve-Vrouw te lande op 23 oktober 1961. Het draagt verder de inscriptie Bid voor ons en KWPW (?). Hoewel mooi bebloemd, zou het kapelletje ook wel wat beter onderhouden mogen zijn. (toestand 29 september 2009). De kapel wordt vermeld in het boek van Degrande, zonder verdere beschrijving, maar er bestaat daarover wel een door de auteur opgestelde fiche, raadpleegbaar in het Provinciaal Archief in Brugge.
Eigenlijk had ik jullie wat meer willen vertellen over de staakkapel in Westende-bad en de pijlerkapel in de Schuddebeurzeweg. Meestal worden die namelijk opgericht voor een welbepaalde reden. Als dank voor een verhoord gebed (overleven in oorlog, goede oogst, genezing) of gewoon uit godsvrucht? Ik had ook willen weten wie er de oprichter en/of eigenaar van is. Wie is er voor verantwoordelijk? In de gemeente Middelkerke bestaat een dienst Erfgoed. Omdat religieus erfgoed een essentieel deel is van ons cultureel patrimonium, dacht ik me dus tot deze dienst te kunnen wenden. Als het dan misschien nog aanvaardbaar kan zijn dat ze niet over meer informatie beschikken (alhoewel!), meen ik toch te mogen verwachten dat een vraag tenminste beantwoord zou worden. Dat noem ik dienstverlening en beleefdheid. Mijn twee emails bleven echter beide zonder gevolg. Wat doet die dienst dan wel?
*Ik heb ooit iemand gekend die geen kapelletje kon voorbijgaan. Hij ging eerst naar de kerk en dan naar de kapel.
Aparte justitie voor burgemeester van Middelkerke?
Woensdag 30 november 2009 kwam de zaak Michel Landuyt nog maar eens voor op de agenda van het Gentse hof van beroep. Jullie zullen het, net zoals ik, nauwelijks kunnen geloven: er werd nog maar eens beslist de zaak uit te stellen voor zes maanden, tot begin 2010. Misschien val je, net zoals ik, bijna achterover als je de reden daarvoor verneemt: de advocaat-generaal ligt ziek te bed!!! Zou je nu je vertrouwen in justitie niet verliezen, als je dat nog had? Betekent dit dat we ook die zaak mogen toevoegen aan de lange reeks blunders/ manipulaties van ons gerecht? Wie kan het mij kwalijk nemen dat ik er aan twijfel of de wet wel voor iedereen geldt, ook voor burgemeesters en/of advocaten? Ik weet het wel: wie het dossier niet kent, wie niet weet welke rechter die beslissing nam en toch zijn mening daarover te kennen geeft, zal al vlug het verwijt toegestuurd krijgen dat hij niet weet waarover hij spreekt. Men zal mij er alvast niet kunnen van verdenken dat ik de feiten niet ken. Ik geef toe dat dit nog iets anders is dan de verklaringen, argumenten, bewijsstukken en verweermiddelen die in het dossier zitten. Mag ik daarom geen stelling innemen over schuldig of onschuldig? Michel Landuyt werd daarvoor toch al schuldig verklaard op 8 januari 2007 en veroordeeld voor schriftvervalsing tot een voorwaardelijke celstraf van één jaar met uitstel en een boete van 1.487 euro. Men wreef hem gesjoemel aan in de zaak van de ijspiste van 2001 ten tijde van het asielcentrum in Zon en Zee. Dat staat dan voor de vervalsing van de notulen van het schepencollege van 4 december 2001, dus Niemand zal mij kunnen afbrengen van mijn heel zware vermoedens dat dit inderdaad terecht was. Men zegt dan gemakkelijk hij heeft zichzelf daarmee niet willen verrijken. Ik vind echter dat wie de wet overtreedt om zijn functie of loopbaan niet in gevaar te brengen, of om een bevriend politicus te bevoordelen, wel zichzelf verrijkt.
Ik heb er reeds verschillende blogartikels aan gewijd, onder andere op 15 juni 2008 en op 1 februari 2009. Ik wil de lezer niet vervelen met een nieuw relaas van de feiten, maar ik wil mij wel nogmaals verwonderen over het gebrek aan besluiteloosheid van het gerecht. In april 2006 pas, zou Landuyt gedagvaard worden, de gemeenteraadsverkiezingen grepen plaats op 8 oktober 2006 en toen werd hij voorgedragen voor een tweede ambtstermijn als burgemeester. Na zijn veroordeling bleef hij waarnemend burgemeester. Dat komt omdat de regel zegt dat de oude het mandaat blijft uitoefenen zolang de nieuwe de eed niet heeft afgelegd. En aangezien Landuyt zelf de oude was
Overtuigd van zijn onschuld, tekende Michel dus beroep aan tegen het vonnis. Op 31 mei 2008 las ik in Het Laatste Nieuws dat de zaak voor het hof van beroep in Gent uitgesteld werd tot 23 oktober 2008. Het openbaar ministerie liet weten dat het eerst wilde antwoorden op besluiten die de dag voordien nog ingediend werden. Daarna volgde een nieuw uitstel tot 16 december 2008. Ook dan nog geen uitspraak maar weer uitstel, deze keer tot 11 februari 2009. Wie dacht nu zal het gebeuren, kwam bedrogen uit, want weer volgde een uitstel tot 25 november 2009. En nu weer, voor de VIJFDE KEER uitgesteld!!! De advocaten van de verdediging blijven maar bijkomende onderzoeksdaden vragen. Welke dat wel mogen zijn, blijft een geheim. Of zal Jean-Marie Dedecker nu ook aan de tand gevoeld worden? Iedereen die de zaak Landuyt van dicht of van ver gevolgd heeft, zal zich nu wel afvragen waarom het ene uitstel op het andere volgt. Wil men de zaak misschien laten verjaren? Het lijkt er alleszins op. De gewone burger moet zich nu inderdaad afvragen of hij/ zij ook op een dergelijke behandeling zou mogen rekenen als hem/ haar ooit een (zelfs lichter) feit ten laste gelegd wordt.
En ondertussen blijft Michel, DRIE JAAR na de verkiezingen en ACHT JAAR na de feiten , nog steeds waarnemend burgemeester. En dat alles voor wat toch een relatief eenvoudige zaak is! Schaamte is dus op zijn plaats! Voor wie? Dat maken jullie zelf wel uit.
In de laatste week van september 2009, heeft men het heraanleggen van de bloemenstraten van Westende-dorp hervat: Azaleastraat en Tulpenstraat. Hetzelfde gebeurde vroeger reeds met de Begoniastraat en de Dahliastraat.
Deze straten zullen in de toekomst enkel nog fleurige namen hebben, want groen schijnt er niet langer gewenst. Alle boompjes werden verwijderd. Reden? De wortels veroorzaken barsten in het voetpad en steken dat omhoog. Diepe wortels drukken op de rioleringsbuizen en breken die. Dat is een bekend verschijnsel, dat zich in veel gemeenten voordoet en dat inderdaad ernstige hinder kan veroorzaken. De gasleidingen en het teledistributienet (enkel Tulpenstraat) moesten echter ook vernieuwd worden. Wij denken dus dat de werken eigenlijk maar weinig met die boompjes te zien hebben, maar dat het eigenlijk eerder gaat over de vernieuwing van die leidingen. Men kan daar inderdaad geen risico mee lopen. Wat houden de werken verder in? Het voetpad wordt breder ten koste van de strook van de boompjes EN ten koste van de parkeerplaats waar men voorheen op tamelijk veilige manier zijn auto kon plaatsen. Dat men er niet van profiteert om de elektrische leidingen ondergronds te plaatsen is natuurlijk zeer spijtig. Dat is natuurlijk fors duurder dan bovengronds. Maar dat laatste is veel gevaarlijker. De kabels zijn kwetsbaar bij harde storm en bij baldadigheid. Bovendien zijn die palen en kabels landschapsvervuilend. Het zijn ook openbare toiletten voor de vogels die de onderliggende voetpaden en terrassen besmeuren.
En de andere problemen? Eerst en vooral wil ik het hebben over de communicatie met de bewoners. Men kan zonder meer zeggen dat de gemeente daarin opnieuw te kort geschoten is. Werd er aan de bewoners gevraagd of ze die gedaanteverwisseling van hun straat wel wensten? Zij zijn het immers die er moeten leven. Bijlange niet! De waarnemende burgemeester beweert niet van verzuurde praatbarakken te houden, maar met de moderne middelen die het internet biedt, had men tenminste op die manier inspraak kunnen aanbieden. Een bewoner zegt mij Het heeft toch geen zin zich daartegen te verzetten, want DE GEMEENTE LUISTERT TOCH NIET. Ja, triestig en zeer ondemocratisch, als dat inderdaad juist is. Werd het aangekondigd? Niet in De Sirene die toch het middel bij uitstek daarvoor is, maar in geen enkele van de vier reeds in 2009 verschenen nummers, heb ik daarover iets kunnen vinden. De bewoners van de Tulpenstraat en van de Azaleastraat kregen wel een bewonersbrief, respectievelijk gedateerd op 4 augustus (begin werken half september) en 16 september 2009 (start werken begin oktober!!). Daarin wordt hen gevraagd begrip te willen opbrengen voor de mogelijke (!) ongemakken. Zo vernamen zij dus wel dat de leidingen zouden vernieuwd worden, samen met de voetpaden en de toplaag van de straat. Van het wegnemen van de boompjes en het verdwijnen van de parkeerplaatsen is echter geen sprake.
Dat verdwijnen van de boompjes die de straten een bijzondere aanblik gaven, vind ik een tweede probleem. Ik weet het wel de ene houdt van groen, de andere niet. Ik behoor tot de eerste categorie en ik betreur die ingreep ten zeerste, vandaar mijn blogartikel. Zal men nu in gans de gemeente alle boompjes verwijderen? Er zijn inderdaad nauwelijks nog straten met bomen, tenzij in private tuinen. En wat zeggen de groenen? Ze hebben toch al hun principes niet overboord gegooid toen ze in het progressief kartel stapten, dat deel uitmaakt van de meerderheid? Of hebben ze gewoon niets te vertellen?
Was die maatregel dan wel noodzakelijk? Was er geen andere oplossing? Is er wel een voetpad nodig in dergelijke straten? Ik vind van niet, want er is daar nauwelijks voetgangersverkeer. Er zijn wel meer straten in Westende zonder voetpad. Als er dan al één nodig is, moest dat dan nog breder dan het al was? De parkeerplaatsen verdwijnen en de autos moeten nu op de rijweg zelf staan. Wat zien we in de reeds afgewerkte Begoniastraat? De wagen wordt op het voetpad geplaatst om te laden en te lossen. Moesten de bomen absoluut weg? Het probleem is enerzijds dat de bomen niet ondiep wortel mogen schieten omdat ze dan de voetpadtegels omhoog duwen. Anderzijds niet te diep ook om de riolering niet te beschadigen. Bestaan er dan geen boompjes waarvan de wortels minder geweldig te keer gaan? Algemeen wordt aangenomen dat oppervlaktewortels kunnen vermeden worden door geen snelgroeiende soorten aan te planten zoals de esdoorn, de populier, de moerbeiboom, de Siberische iep, . Kijk maar naar de boom op de linkse foto in de Leliënstraat. In het algemeen kan gesteld worden dat het wortelstelsel van een boom nog net iets verder reikt dan de takken. Vergelijk ook maar eens met een boompje uit de Duinenlaan. (foto onder rechts) Ondiepe wortels vermijden is, volgens specialisten, ook mogelijk door de plantgrond voldoende te draineren en door de wortelput voldoende groot en diep te maken. Rond de boom moeten voldoende tegels weggenomen worden om voldoende zuurstof en voedingsstoffen aan de wortels te geven, anders komen ze die zoeken aan de oppervlakte. De bomen in de Leliënstraat werden (voorlopig?) gespaard. Daar is namelijk geen voetpad. In plaats daarvan is er een grasstrook met daarin bomen, waarvan er weliswaar al drie dood zijn. Slechte bomen, slechte grond of slecht onderhoud, wie zal het zeggen?
Om beschadigingen aan de riolering tegen te gaan, kan men gebruikmaken van PVC buizen in plaats van betonbuizen. Rioolwater lost cement op en maakt daarmee de rioolpijpen poreus waardoor het water in de bodem sijpelt. Dat water wordt juist gezocht door de boomwortels die dus zeer diep gaan en drukken op de buizen die daardoor beschadigd worden. PVC buizen laten geen water door en zijn dus onaantrekkelijk voor de wortels.
Diegene die niet zo van bomen houdt wegens afvallende en rondvliegende bladeren, kan in de Joseph Matthieulaan zien dat het ook anders kan. De onderstaande foto spreekt voor zich.
Weet het gemeentebestuur dan misschien alles beter? Waarom luisteren zij nooit eens? Spijtig!!!!
Nu krijg ik misschien de banbliksems van de vrome Westendenaars en andere rooms-katholieke lezers over me heen. Natuurlijk weten zij dat. Ik ben er echter van overtuigd dat niet iedereen dat weet, vandaar Ik heb gezien dat er al enige tijd een geel bord naast de ingang van de Sint-Laurentiuskerk in Westende - dorp staat. Die wordt namelijk gerestaureerd. Ziehier de tekst op dat bord.
Het betreft fase 1, dus volgt er nog minstens een tweede. Zoals jullie zien is de opdrachtgever de Kerkfabriek Sint-Laurentius met subsidies van de Vlaamse gemeenschap, de provincie en de gemeente. Die kerkfabriek is namelijk de eigenaar van de kerk. Kerkfabrieken zijn openbare besturen. Elke parochie heeft er één. Dat betekent dat er negen zijn in Middelkerke, verdeeld over 12 kerken en kapellen.
Het Latijnse woord fabrica (= constructie) werd in de Romeinse tijd reeds gebruikt voor een 'constructie ten behoeve van het algemeen belang'. In combinatie met het woord kerk (fabrica ecclesiae) wordt het al vanaf de 6e eeuw gebruikt om het geheel aan te duiden van de gelden of bezittingen bestemd voor het onderhoud en de verfraaiing van het kerkgebouw en later ook voor het uitoefenen van de eredienst. In het Nederlands heeft de hedendaagse term ingang gevonden als vertaling van het Franse fabrique de l'église. De inrichting, werking en bevoegdheid van de kerkfabrieken werden bij Napoleontisch decreet van 30 december1809 geregeld. Wie daar meer wil over weten, kan het nalezen op Wikipedia. Een modern decreet van 7 mei 2004 bevat de huidige wetgeving. In België zijn de kerkfabrieken onderworpen aan het gezag van de kerkelijke overheid en aan dat van de burgerlijke overheid, gemeente en provincie, die de voorstellen van de kerkraad moeten adviseren. Het beheer van de kerkfabriek wordt namelijk opgedragen aan een kerkraad. Die bestaat uit vijf leden. Een door de bisschop aangestelde verantwoordelijke van de parochie, in de meeste gevallen de pastoor, maakt er van rechtswege deel van uit. De raad wordt driejaarlijks gedeeltelijk vernieuwd. De herverkiezing gebeurt door de kerkraad zelf. Iedereen die rooms-katholiek is, woonachtig is in de gemeente(s) van de parochie, tussen 18 en 75 jaar oud is en zelf niet bezoldigd wordt door de kerkfabriek, kan zich kandidaat stellen. Deze kandidaten worden aan de parochiegemeenschap publiek gemaakt. De kerkraad kiest in hun midden een voorzitter, secretaris en penningmeester. Omdat er in Middelkerke meer dan 4 parochies zijn, bestaat hier ook een centraal kerkbestuur. Het heeft zijn zetel in de parochie Wilskerke. Dat is de gesprekspartner van het gemeentebestuur. Het krijgt van de verschillende kerkfabrieken een meerjarenbegroting, waarin het de prioriteiten bepaalt. De kerkfabriek heeft als taak de eredienst mogelijk te maken. Dit betekent dat zij instaat voor het onderhoud van het kerkgebouw, het orgel, de liturgische kleding en het liturgisch vaatwerk. Ook zorgt ze voor de aankoop van hosties, miswijn, kaarsen en eventueel nieuw linnen of vaatwerk. Verder betaalt zij de casuelen van priester en organist. De kerkfabriek heeft haar inkomsten uit de verkoop van kaarsen, een deel van de collecte, de misintenties, in bijzonder bij uitvaarten en huwelijken. Verder heeft een kerkfabriek vaak gronden, die verpacht worden, of eigendommen die verhuurd worden. Meestal slaagt de kerkfabriek er niet in om een begroting in evenwicht in te dienen bij het gemeentebestuur en de provincie. Deze zijn dan verplicht om de tekorten aan te vullen. Bijzonder zware kostenposten zijn vaak binnen- en buitenrestauratie van het gebouw en de restauratie van het orgel. Doordat hier grote budgetten moeten worden vrijgemaakt, raken deze projecten vaak op de lange baan.
In mijn jeugd had ik altijd de indruk dat deel uitmaken van de kerkraad een voorrecht was voor de rijke boeren en politici van de toenmalige CVP of beide tegelijk. Het lidmaatschap werd vaak van vader op zoon overgedragen. Er waren wel verkiezingen maar in de schoot van de kerkraad zelf. Ik heb ook altijd gehoord dat de kerkfabriek rijk was en eigenaar was van veel gronden in Westende. Het is zeer moeilijk daar meer over te weet te komen omdat nauwelijks geïnformeerd wordt over de Westendse kerkfabriek en over de leden ervan. Daarom ben ik zo verbaasd als ik waarnemend burgemeester Michel Landuyt hoor zeggen op 27 december 2007 'De kerken halen een forse hap uit ons budget. Is onze kerkfabriek dan niet rijk meer? Ik begrijp natuurlijk wel dat ze tegenwoordig minder inkomsten hebben door minder kerkbezoek en meer burgerlijke uitvaarten. Vele onder ons, vooral de niet-gelovigen, zijn er waarschijnlijk niet zo mee opgezet dat de gemeente moet opdraaien voor de kosten aan de kerkgebouwen. Welke politiek voert ons gemeentebestuur daarin? Ik lees in De Sirene van juli-augustus 2007: Het onderhoud en de restauratie van dit waardevol bouwkundig erfgoed is niet goedkoop maar wel noodzakelijk. Vaak zijn niet alleen de gebouwen op zich architecturaal waardevol, de meeste kerken herbergen ook een belangrijke collectie kunstvoorwerpen en meubilair. De Middelkerkse kerken zijn niet alleen centra van bezinning maar ook van kunst en cultuur. Niet slecht, hé voor een paars bestuur? Niet enkel in crisistijd, maar uit het oogpunt van goed bestuur en besparing van gemeenschapsgelden, kan men zich ook afvragen of het nog verantwoord is, zoveel kerkgebouwen en zoveel kerkraden in stand te houden. Fusie is overal het ordewoord. Gemeenten werden er het slachtoffer van, bedrijven willen erdoor hun winsten beveiligen, voetbalploegen willen samen betere resultaten behalen, de staat maakt van het leger een afgeslankte groep, zo klein dat het de vijand straks ongezien zal kunnen benaderen. Aan de kerken wordt echter niet geraakt. Integendeel, die van andere dan van de rooms-katholieken komen erbij en moeten van dezelfde financiële steun kunnen genieten.
Af en toe een culturele organisatie in de één of andere kerk, vind ik wel wat weinig om het behoud van al onze kerken en fabrieken te rechtvaardigen.
In De Morgen van 21 augustus 2009 werden de RIZIV cijfers gepubliceerd die aangeven hoeveel huisartsen zich in elk van de Belgische gemeenten gevestigd hebben. Daaruit blijkt dat er 166 op 589 zijn die een tekort hebben. Dat betekent dat daar minder dan 90 huisartsen wonen per 100.000 inwoners of minder dan 1 huisarts per 1111 inwoners. In West-Vlaanderen zijn er 9 procent in dat geval en wat blijkt? Middelkerke is toch wel één van die gemeenten met een tekort, zeker? Men zegt dan dat het een medisch lage capaciteit heeft. Daar is onder andere ook Bredene bij maar Koksijde en Knokke-Heist niet. Het opstellen van een lijst van de huisartsen is helemaal geen eenvoudige opgave. Er sterven artsen want het zijn ook maar mensen, er worden er gepensioneerd, er komen nieuwe afgestudeerde bij, er gebeuren nieuwe fusies van praktijken. Spijtig genoeg worden de lijsten op internet, ook die op de websites van de gemeenten, niet steeds bijgehouden. Op veel lijsten staan ook specialisten. Na veel opzoekwerk heb ik het aantal huisartsen per gemeente kunnen bepalen. Ik kan echter absoluut niet garanderen dat er geen enkele door de mazen van mijn net geglipt is.
Middelkerke heeft 17 huisartsen op 18.080 inwoners. Dat is dus 1 arts op 1.130 inwoners en inderdaad onder de norm. Zoals het Syndicaat van Vlaamse Huisartsen ben ik er echter ook van overtuigd dat de cijfers van het rijksinstituut voor ziekte- en invaliditeitsverzekering een vertekend beeld geven. Welke waarde kan en mag daaraan gehecht worden? De kustgemeenten worden s zomers overspoeld door toeristen, die ook ziek kunnen worden, de inwonersaantallen stijgen dus enorm maar het aantal huisartsen blijft hetzelfde evenals de openingsuren van hun praktijken. Het is daar in het seizoen dan ook enorm druk en dus lange wachturen. We stellen ook overal vast dat meer en meer huisartsen zich groeperen in één praktijk. In Middelkerke is dit het geval voor Scheirlinck Vandorpe, Daese De Witte, De Kerpel Mulier, Florizoone Lecointre Vandenbroucke. Als we even het aantal wekelijkse bezoekuren vergelijken in de praktijk Dr Scheirlinck Dr Van Dorpe met deze van Dr Boydens, dan stellen we vast dat ze ongeveer gelijk zijn, namelijk 23 en 24 uur. Ik weet ook wel dat twee artsen meer thuisbezoeken kunnen afleggen dan één, maar moet ik de gegroepeerde artsen als gehelen rekenen? Als ik ze voor de helft meereken, dan kom ik op 12 artsen voor onze gemeente en uiteraard op een nog slechtere verhouding ten opzichte van het aantal inwoners. Het is ook een feit dat er steeds meer vrouwelijke huisartsen zijn. Sommige van hen werken slechts halftijds om meer tijd te hebben voor de kinderen en voor het gezin. In Middelkerke is de huidige verhouding 4 vrouwen (Trypsteen, Verbeke, De Kerpel en De Witte) tegenover 13 mannen. Werken die dames voltijds of niet? Dat zal het RIZIV ook wel niet weten.
Niet alle inwoners wenden zich tot een huisarts uit hun gemeente. Sommige zieken uit Mannekensvere zullen allicht een beroep doen op een arts uit Nieuwpoort, die van Schore op die van Pervijze, die van Sint-Pieterskapelle op die van Leke. Het heeft volgens mij geen zin zich uitsluitend te baseren op het aantal artsen dat in een gemeente woont. Ook de aanwezigheid en de locatie van de ziekenhuizen speelt een rol. Zo ligt Bredene op een steenworp van Damiaan H.Hart in Oostende. Inwoners uit De Panne en Koksijde kunnen ook terecht in Veurne. Blankenberge en Knokke-Heist hebben hun Fabiola en Onze-Lieve-Vrouwziekenhuizen. De Haan en Wenduine kunnen naar Oostende of Blankenberge. Ook op dat gebied hinkt Middelkerke (en zeker Westende en Lombardsijde) achteraan.
Tenslotte zijn er ook de wachtdiensten tijdens de weekends en de feestdagen. Ook als de eigen huisarts afwezig is, kan men zich tot die dienst wenden. Sommige gemeenten werken daarvoor samen zoals Bredene en Oostende binnen een huisartsen.vzw. Andere hebben een onafhankelijke huisartsenwachtdienst. Buiten een telefoonnummer in De Sirene en op de website van de gemeente, heb ik voor Middelkerke geen informatie kunnen vinden over een wachtdienst. Ik vond wel dat het duo Deforche Verbeke uit Lombardsijde deelneemt aan de wachtdienst van Nieuwpoort.
Lage of hoge medische capaciteit? Niets beter dan gezond blijven.
Wat is een schoonheidsfout eigenlijk? Het is een kleine fout, die de schoonheid van het geheel des te beter doet uitkomen. Anders gezegd, het is een kleine onvolkomenheid die echter nauwelijks van invloed is op de schoonheid of waarde van het geheel. In ons geval is schoonheid een kwaliteit of beleving van een plaats die ons genoegdoening verschaft. Men zou ook kunnen zeggen dat een schone gemeente in evenwicht en harmonie is met de natuur. Tot daar mijn inleiding die moet leiden tot de vraag Is Westende mooi? De ene zal dit vanzelfsprekend vinden, vooral diegene die er zijn hele leven woont. Die van Koksijde, Knokke-Heist, Nieuwpoort of De Haan zullen hun gemeente veel mooier vinden. Ik wilde namelijk deze week de aandacht vestigen op enkele punten die ik op mijn fietstochtjes door Westende, opgemerkt heb. Zijn dat schoonheidsfoutjes? Ik laat het aan jullie over om daarover te oordelen.
Ik las in Het Nieuwsblad van 28 juli 2009: De actie van politie en preventiedienst om de inwoners te wijzen op de onleesbaarheid van sommige huisnummers is een succes geworden. Nagenoeg iedereen is nu in orde met de wet. (vln). Dit klopt dus bijlange niet. Ik zou nog tientallen woningen kunnen aanduiden waar het nummer ontbreekt, onleesbaar of zeer moeilijk te vinden is.
Nog niet zo heel lang geleden heeft de Vlaamse Landmaatschappij (VLM) ruim 2 hectare duingrond verworven die aansluiten bij het erkend natuurreservaat De Schuddebeurze en die goede vooruitzichten bieden voor natuurontwikkeling. De aandachtige wandelaar of de fietser die even op adem wil komen, kon er zich laten informeren over de betekenis van dit uniek natuurpunt dank zij een duidelijk en goed geplaatst bord. Ik zeg kon want groot was mijn verwondering en woede dan ook toen ik enkele weken geleden moest vaststellen dat het bord in gruizelementen geslagen was. Wie doet zoiets nu? t Zal wel van de stormwind zijn, zeker? Een goeie ziel heeft ondertussen de stukken op de grond aan elkaar gepuzzeld, zodat het weer leesbaar is. Wordt dat zo vlug mogelijk hersteld? Of trekt de gemeente er zich niets van aan omdat het hun verantwoordelijkheid niet is?
De zitbanken zouden best eens allemaal geïnspecteerd worden. Naast de vuile overgroeide in de Essex Scottishlaan heb ik in de Henri Jasparlaan ook nog een éénpersoonsbank gevonden.
Dames en heren van het gemeentebestuur, mochten jullie dit lezen, willen jullie dit dan als mijn signaalkaart aanvaarden?
