‘Vlaanderen is in dertig jaar flink verkleurd’, herhaalde ‘De Tijd’ na de ophef rond de uitspraken van CD&V-kandidaat-voorzitter Walter De Donder. Ik heb niet de bedoeling in het huidig artikel de gevolgen daarvan te bespreken. Dat is trouwens gevaarlijk want je wordt al rap als racist bestempeld.
Ik houd het dus maar bij cijfers.
Jullie zullen trouwens zelf wel een mening hebben over de moderne samenstelling van onze Vlaamse bevolking en over de wijzigingen die onze samenleving daardoor ondergaat.

En de klassieke vraag: hoe zit dat in Middelkerke? Hoeveel immigranten wonen er hier?

Bron
https://provincies.incijfers.be/jive/report/?id=omgevingsanalyse_steekkaart&keepworkspace=true&input_geo=gemeente_35011

Herkomst (voor Middelkerke – indeling van de 8,3% hierboven
Uit Europa: Frankrijk 1,1 % of 9, Nederland 0.9% of 8, NW Europa 0,7% of 6, Z-Europa
                              0,9% of 8, O-Europa 0,8% of 7
Niet_Europa: Turkije 0,5% of 4, Azië 1,6% of 14, 0,7% of 6 uit Europa (n-EU), 0,7% of 6
            uit Maghreblanden (N-W Afrika: Marokko, Algerije, Tunesië, Mauritanië en Libië),
                 ……

Er zijn ook nog andere immigranten
Als je in Oostende rondloopt, dan zie je natuurlijk wel dat ook de grootste kuststad aan het verkleuren is. Het is echter maar als je bovenstaande cijfers ziet, dat je dat volop beseft.
Wie zou gedacht hebben dat in Oostende één op zes inwoners afkomstig is uit een niet-Europees land? Men spreekt natuurlijk over verkleuren omdat de immigranten die van buiten Europa komen, Irakezen, Syriërs, Afghanen, Marokkanen, Indiërs, … opvallen door hun huidskleur.

Enkele kernbegrippen
Immigranten. Dit zijn alle personen die in het buitenland geboren zijn en officieel in België verblijven. Ze hebben dus een ander land verlaten om zich in België te komen vestigen. Het criterium is het geboorteland. Zo omvatten de immigranten zowel personen van vreemde nationaliteit als personen die Belg geworden zijn.

Vreemdelingen. Dit zijn alle personen die niet de Belgische nationaliteit hebben en officieel in België verblijven (ongeacht of ze in België of in het buitenland geboren zijn). In de Belgische statistieken wordt een persoon die zowel de Belgische als een vreemde nationaliteit heeft (een dubbele nationaliteit dus), uitsluitend als Belg en niet als vreemdeling beschouwd. Het gebruikte criterium is hier dus de huidige nationaliteit.
Vreemdelingen hebben een andere nationaliteit dan die van het land waarin ze verblijven, maar ze hoeven niet per se ooit in een ander land te hebben verbleven. Niet alle vreemdelingen zijn dus immigrant.

Vreemdelingen die in België zijn geboren en nooit migreerden, zijn eigenlijk de kinderen van immigranten. Ze worden vaak aangeduid met de termen tweede of derde generatie. Omgekeerd zijn niet alle immigranten vreemdeling. Een groot deel van hen heeft de Belgische nationaliteit verworven sinds ze in België zijn aangekomen. De twee groepen hebben dus een deel gemeen, maar overlappen elkaar niet helemaal.

De bevolking van vreemde origine. We definiëren die bevolkingsgroep als alle personen die niet als Belg geboren zijn en officieel in België verblijven. Ze kunnen in België of in het buitenland geboren zijn. Sommigen zijn Belg geworden, anderen niet. Het criterium is de nationaliteit bij de geboorte.
In België is van de 11,2 miljoen inwoners meer dan 2 miljoen geboren met een vreemde nationaliteit. Dat is bijna een vijfde van de bevolking. Bij die bevolking van vreemde origine cumuleert iets minder dan de helft twee criteria: ongeveer één miljoen inwoners hebben een vreemde nationaliteit en zijn geboren in het buitenland (47%). 200.000 inwoners hebben een vreemde nationaliteit en zijn geboren in België (of 9% van die 2 miljoen vreemdelingen bij de geboorte). 550.000 mensen zijn dan weer niet in België geboren maar verwierven de Belgische nationaliteit (26%). De 390.000 die overblijven? Zij hebben de Belgische nationaliteit verworven en zijn geboren in België (18%). 
De volgende benamingen worden ook nog gebruikt:
        Illegalen of  ‘mensen zonder papieren’, personen die illegaal in het land verblijven. Hoeveel? Men weet het niet!
        Mensen met Europese achtergrond
        Mensen met ‘niet-Europese achtergrond’
        Vluchteling = erkende asielzoeker
        In België geboren van ouders met niet-Europese achtergrond
        Allochtoon en autochtoon.

Waarom immigreert men?
Er zijn verschillende redenen waarom mensen immigreren: in verband met hun beroep, door vervolging, omwille van politieke motieven, om de familie te herenigen, om economische redenen, door oorlog of door meerdere van die redenen. Oorlog kan er, bijvoorbeeld, voor zorgen dat de persoon ook economische problemen heeft.
Traditioneel wordt een onderscheid gemaakt tussen vrijwillige migratie (om economische, studie- en gezinsredenen) en gedwongen migratie (wegens gevaar, bedreiging of discriminatie). In de praktijk blijkt dit onderscheid niet altijd zo duidelijk te maken.
Bovendien is een beslissing om te migreren heel vaak een wisselwerking tussen zogenaamde push en pull factoren. Eerstgenoemde heeft betrekking op de leefomstandigheden in het land van herkomst, terwijl men bij pull factoren spreekt over de aantrekkingskracht van het gastland.

Daarnaast dient gezegd te worden dat 97% van de wereldbevolking in hun geboorteland blijft wonen, wat ook aantoont dat mensen niet noodzakelijk wensen te migreren. Bovendien spelen ook de wetgeving en de middelen waarover de potentiële immigrant kan beschikken een belangrijke rol in zijn of haar beslissing.
De aantrekkingskracht van bepaalde landen verschilt naar gelang het profiel van de immigranten. Zo kan de keuze verklaard worden door de taal en de historische en culturele banden, de toegang tot de arbeidsmarkt of de aanwezigheid van immigranten met dezelfde afkomst.

Daarnaast zijn sommige migranten geïnteresseerd in tijdelijke jobs in specifieke niches (zoals bouw en zorg). Migranten uit Franstalig Afrika komen naar België omdat ze hier meer mogelijkheden zien op de arbeidsmarkt of om hun opleiding af te werken.

De belangrijkste migratiereden is gezinshereniging (50%). De vluchtelingenstatus en de subsidiaire bescherming* is goed voor 17%.
* als er zwaarwegende gronden zijn om aan te nemen dat, wanneer hij naar zijn land van herkomst, of in het geval van een staatloze, naar het land
   waar hij vroeger gewoonlijk verbleef, terugkeert een reëel risico zou lopen op ernstige schade, en hij zich niet onder de bescherming van dat
   land kan of, wegens dat risico, wil stellen'.

Even herinneren:
Vooral na WO II nam de immigratie een hoge vlucht. In die periode rekruteerde de Belgische regering actief immigranten uit de landen rond de Middellandse Zee (Marokko, Italië, Spanje) om te komen werken in de mijnbouw en staalindustrie. Vanaf 1970 werd dit beleid officieel stopgezet, maar dat betekende geenszins het einde van de immigratie.
1990 is een veelgebruikt referentiejaar. Het aantal asielzoekers in België in dat jaar bedroeg toen 12.898. Dat aantal steeg in 2000 tot 42.691. De regering (zeg maar Johan Vande Lanotte) moest toen op zoek naar gebouwen om al die asielzoekers onderdak te verschaffen, in afwachting van hun procedure. Het ACW vond toen dat ‘Zon en Zee’ in Westende-dorp geen toekomst meer had omdat het sociaal toerisme achterhaald was. Het verkocht het gebouw aan de Belgische Staat voor 555 miljoen Belgische francs. Zeven honderd vijftig asielzoekers moesten er gehuisvest worden. De eerste kwamen aan op 30.3.2001.

Hoeveel procent van de inwoners in België is moslim? (2019)
Daar bestaan geen exacte cijfers over omdat er geen officiële bevragingen over georganiseerd worden, maar de schattingen gaan uit van 7 procent voor heel België. Dat percentage zal hoger liggen in de grote steden en lager liggen in de kleinere dorpen.

Hoeveel mensen vragen gemiddeld per dag asiel aan in België? (2019)
Vorig jaar hebben gemiddeld 64 mensen per dag een “verzoek om internationale bescherming” ingediend bij de Dienst Vreemdelingenzaken. Is dat veel? Het ligt alleszins hoger dan het jaar voordien, toen het om 19.688 ging of zo’n 54 per dag. “Toch ligt het nog steeds veel lager dan in 2015, op de piek van de migratiecrisis. Toen ging het om 44.760 mensen of meer dan 122 mensen per dag”, zegt het Commissariaat-Generaal voor de vluchtelingen en staatlozen (CGVS) in haar jongste jaarrapport.
“Het zijn vooral mensen uit Syrië, Palestina, Afghanistan en Irak die hier asiel aanvragen, landen en regio’s waar soms nog hevige conflicten woeden”, zegt het CGVS.

En hoeveel van die aanvragen wordt ook effectief goedgekeurd?  “In 49,1 procent van de gevallen hebben we geoordeeld dat de persoon die de aanvraag deed, daadwerkelijk bescherming nodig had”, zegt het Commissariaat-Generaal. “10.483 mensen – inclusief minderjarige kinderen die hun ouders vergezellen – kregen vorig jaar de status.”

Dat aantal ligt fors lager dan in pakweg 2016, toen in de nasleep van de vluchtelingencrisis met ook een recordaantal asielaanvragen, meer dan 15.000 mensen asiel kregen in ons land.
In hetzelfde jaar werden er 50.085 verblijfsvergunningen toegekend aan niet-EU burgers.

Bronnen
https://www.apache.be/2018/06/19/migratie-in-belgie-21-vragen-en-antwoorden-waarover-het-echt-gaat/ © Apache
https://www.myria.be/files/Migratie2016-2-Migratie_in_Belgie_statistische_gegevens.pdf
https://www.hln.be/nieuws/binnenland/in-kaart-een-op-acht-vlamingen-heeft-niet-europese-achtergrond-dit-zijn-de-cijfers-voor-uw-gemeente~
http://www.bevolkingscijfers.be/bevolkingsstatistiek.html?regio=Provincie%20West-Vlaanderen