Een nieuw seizoen betekent dat de toeristen weer toestromen. Het leven van de vaste kustbewoners (autochtone en aangespoelde) wordt daardoor overhoop gehaald. Het verkeer wordt drukker en waar je ook heen rijdt, nergens vind je een parkeerplaats. Wie voor het openbaar vervoer kiest om feesten of andere activiteiten bij te wonen, krijgt te maken met getrek en geduw. Leuk is anders, maar de organisatoren, de agences (woningbureaus) en de commerçanten (handelaars) zullen daar wel een ander idee over hebben. Logisch, natuurlijk!
Tijdens de vakantie leven ook wij anders. Begrippen die voorbehouden zijn aan een verblijf aan de kust komen weer boven. Ik heb die eens in mijn tekst opgenomen. Het taaltje dat gebruikt wordt durft wel eens afwijken van het juiste woord (dat ik, waar nodig, tussen haakjes vermeld heb). Naast de vele eigenaars die hun appartement, villa of vakantiewoning, hun caravan of tent betrekken, zijn er ook de huurders die geen onaardig bedrag neertellen om toch maar te kunnen genieten van zon, duinen, strand en water aan de Vlaamse kust (of moet het Belgische kust zijn?) Er zijn ook de dagjestoeristen met hun frigobox (koelbox), geladen met eten en koele dranken, die vanaf de vroege morgen de autostrade naar de kust bezetten en die geen tijd hebben om de lokale horeca ook iets te gunnen. Overal maar dan ook overal, hoewel er officiële staanplaatsen voorzien werden, duiken mobilhomes of campers (beide correct) op, die zich vaak niet tevredenstellen met het innemen van slechts één normale parkeerplaats. De immobiliënhandelaars (bouwpromotoren of projectontwikkelaars) krijgen het weer druk. Het is nu of nooit om kopers te vinden voor de talloze nog vrijstaande appartementen. Ook de toerismebureaus krijgen veel meer bezoekers die alles willen weten over de activiteiten die tijdens hun verblijf alhier georganiseerd worden en die willen voorbereid zijn om plan B in werking te kunnen stellen als het goeie weer hen in de steek laat. Dan moeten ze namelijk hun toevlucht nemen tot uitstappen in het hinterland, tot zoektochten, tot speelpleintjes of tot bezoeken aan musea of tentoonstellingen. Bij ons is iedereen dus goed voorbereid om de grote massa met een brede glimlach te ontvangen. Maar, voorlopig is het goeie weer wel van de partij.
De kust is natuurlijk vooral aantrekkelijk omwille van zijn strand en water, vooral voor gezinnen met kleine kinderen. Wat is er immers aangenamer dan lui uitgestrekt in een ligzetel (ligstoel), achter een paravent (windscherm of strandzeil), een boek te lezen of een tijdschrift of dagblad te doorbladeren of bruin te bakken in de zon en de wereld rondom zich gewoon te vergeten? Ondertussen kunnen de kinderen zich ongestoord overgeven aan balspelen (petanque of voetentezamenspel, o.a.), bouwen van zandkastelen die nadien de opkomende golven moeten trotseren, putten graven, pootje baden of elkaar besproeien met water of hun vliegers op acrobatische manier de lucht laten doorklieven. Wie al wat ouder is, houdt zich bezig met het (kite of golf)surfen, met zeilen, ja zelfs met zeilwagenrijden. Alle zonnekloppers zijn getooid met hun mooiste (klein) badkostuum (badpak), goed ingesmeerd met 'nivea' of 'ambre solaire' (zonnecrème). Omkleden kunnen sommige zelfs in een 'cabine' (strandhuisje). Badkarren uit de goeie oude tijd komen in Middelkerke niet meer voor. Ze werden destijds getrokken door zware Brabantse paarden tot een tiental meter in het water. De baders konden zich daarin omkleden en in het water uitstappen, na het bad weer instijgen en zich weer aankleden. In Blankenberge kunnen de karren ook vandaag nog bewonderd worden. Nu zijn de badgasten minder preuts. Sommige dames zien er geen graten in (past die uitdrukking hier wel?) om in monokini van de zonnestralen te genieten en aldus de helft van de droom van burgemeester Landuyt te verwezenlijken.
Wat baat het dat de gemeentebesturen via redders, soms zelfs politie maar minstens met waarschuwingsborden, wijzen op de gevaren die verstrooide, nonchalante vakantiegangers, vooral de kleinste onder hen, op een strand bedreigen? De redders met trompet (hoorn) bewaken natuurlijk nauwgezet hun zones, maar sommige (onwetende of ongewillige) baders wagen zich daarbuiten, vooral dan op de brise-lames (golfbrekers) die er soms erg gevaarlijk bijliggen. Kinderen kunnen nog nauwelijks verdwalen nu iemand, bijna twintig jaar geleden, het lumineus idee opvatte om verdwaalpalen te installeren. Het zijn de herkenbare figuurtjes die kinderen helpen om zich te oriënteren en papa en mama terug te vinden, die soms wel wat nonchalant zijn. Vijf jaar geleden werden daar nog de polsbandjes aan toegevoegd met dezelfde figuurtjes als op de palen. Toch zijn enkele waarschuwingen en oproepen niet overbodig. Eerst en vooral kunnen sommige dieren het op de toerist gemunt hebben. Neen, niet de vissen noch de honden die het strand niet mogen betreden. Ik bedoel kwallen, donderbeestjes, meeuwen en 'pimpaljoenen (lieveheersbeestjes). Trap vooral niet op een kwal. Ik bedoel daarmee deze keer niet diegene die volgens de officiële borden langs onze Vlaamse wegen de officiële vuilbakken niet gebruiken, maar die hun vuiligheid op het strand achterlaten. Ik heb het wel degelijk over de koepelvormige giftige neteldieren met neerhangende tentakels, die zich als brandnetels gedragen. In een vroegere bijdrage heb ik het al uitgebreid gehad over de meeuwen, die mooie vogels die ook heel agressief kunnen zijn. Vervelend kan het ook zijn als lieveheersbeestjes, eigenlijk nuttige en door kinderen geliefde diertjes, zich in zwermen op de zonnekloppers werpen. Oorzaak daarvan kan een warm, vochtig voorjaar zijn waardoor er geen gebrek is aan bladluizen, het lievelingseten van lieveheersbeestjes. Om maar te zwijgen van de bloedzuigende tripsen of donderbeestjes of onweersvliegjes, die jullie evengoed kennen en die bovendien een onweer aankondigen dat de vakantie kan verbrodden. Laat kinderen geen diepe, onstabiele putten graven. Laat ze ook niet plassen (of meer nog) in die grote plas. Aan de verschillende redderposten zijn daarvoor toiletten beschikbaar, tegen betaling weliswaar maar dan wel tegen een onderdeel van wat een crèmetje (ijsje) kost.
Er zijn ook toeristen, vooral oudere, die niet zo van het strand houden. De kust biedt echter voor elk wat wils, onder de vorm van een dijk. In de voormiddag vormen de 10 verdiepingen hoge appartementsblokken een dam tegen de in het oosten opkomende zon, die de dijk in schaduw dompelt. Op de vele rustbanken kan men genieten van een prachtig zicht op de wijde zee en boten van allerlei aard (mailboot, vissersboot, veerboot, zeilboot) De dijk lijkt op een strijdtoneel waar iedereen zijn plaats wil maar ook moet veroveren. Enerzijds kan de wandelaar op een terrasje (splinternieuw zelfs, in de kerngemeente) van één van de talloze restaurantjes en tearooms, van een koel drankje of een ijscoupe genieten maar ook van één van de ruim aangeboden vismenus. Zonder te veralgemenen moet spijtig genoeg gezegd worden dat de dienst wel eens minder verzorgd is en dat de prijzen soms de pan uitrijzen. Kies er dus maar een goeie uit! Maar de vakantieganger is verdraagzaam. Aangezien er in de maandnamen mei, juni, juli en augustus geen r voorkomt, zijn de Zeeuwse mosselen (de Belgische of Oostendse heb ik nog niet geproefd) er bijzonder lekker. Ook in de avonduren wordt er voor ontspanning gezorgd onder de vorm van avondmarkten, brocantemarkten, festivals of andere leuke dingen. Ook op de dijk vindt de jeugd zijn gading. Het aanbod aan bellecarren (skeelers) is groot en vele maken er veelvuldig gebruik van. Het verkeer mag er dus druk genoemd worden, vooral ter hoogte van de kernen. Er staat toch een bijzonder verkeersbord dat de verdeling van de beschikbare plaats regelt tussen voetgangers, fietsers en skeelers, zullen jullie misschien aanvoeren. Het KB van 1/12/1975 (bij wijzigingsbesluit van 9/10/1998) bepaalt in art. 22 quinquies 3 : Wanneer verkeersborden F99b aangebracht zijn, moeten de gebruikers het deel van de weg volgen dat hun aangewezen is. Zij mogen evenwel het andere deel van de weg volgen op voorwaarde dat ze de doorgang vrijlaten voor de gebruikers die er zich op regelmatige wijze bevinden. Maar iedereen hindert er iedereen. Hoe kan het kan het ook anders bij die drukte? De voetgangers zijn baas, want zij moeten zich van de scheiding niets aantrekken.
Tenslotte, vergeten jullie maar niet met de 'kodak' (fototoestel of camera) al die mooie herinneringen aan Westende en Middelkerke vast te leggen voor het nageslacht. Misschien denken jullie ook eens aan diegene die moesten thuisblijven om te werken. Stuur ze misschien eens één van die veelkleurige postkaarten met al het mooie dat er bij ons te zien is. In elk geval, leuke vakantie aan onze kust!!!
Lees ook eens mijn artikels met gelijkaardige onderwerpen http://users.skynet.be/Stam/lefevere/Blog/naaktstrand2006.htm http://users.skynet.be/Stam/lefevere/Blog/welkomaantoeristen.htm van 19 juli 2009 http://users.skynet.be/Stam/lefevere/Blog/watvindenjullievandewestendsedijk.htm van 26 juli 2009
|