In 'Het Nieuwsblad' van zaterdag 7 oktober 2017 stonden de resultaten van een doorlichting die het dagblad uitvoerde in 308 Vlaamse gemeenten. Ze wilden namelijk weten of de Vlaming zich veilig voelt in zijn gemeente. 

Ze gingen op de volgende manier te werk 
Uit de criminaliteitscijfers van de lokale politiediensten (meest recente jaarcijfers van 2016) werden een aantal feiten geselecteerd zoals het aantal woninginbraken, diefstallen en afpersing, vandalisme, vecht- en schietpartijen, en moord. Die cijfers werden afgewogen tegen het aantal woningen of het aantal inwoners. Daarnaast werd door onderzoeksbureau iVOX een enquête gehouden bij 65.000 Vlamingen met een aantal vragen die peilen naar het onveiligheidsgevoel in hun gemeente. Dit werd gebundeld in een score op tien. Hoe hoger de score, hoe lager de criminaliteit en het onveiligheidsgevoel in uw gemeente.

Wat kunnen we eigenlijk verstaan onder onveiligheidsgevoel?
Wanneer heeft men een veilig gevoel?
Veiligheid zou gedefinieerd kunnen worden als een gerust gevoel in huis, op straat en op weg, zonder dat je je door iets of iemand bedreigd voelt. Hoe veilig mensen zich voelen verschilt per individu en is sterk afhankelijk van heel wat factoren. Laten we ze eens overlopen.

Leeftijd
Ouderen voelen zich vlugger ongerust of onveilig, niet enkel door hun verminderde weerbaarheid, maar ook uit angst dat hun kinderen iets overkomt.
Bepaalde fysieke of sociale veranderingen kunnen de verhoging van het onveiligheidsgevoel bij senioren verklaren. Zo kunnen fysieke problemen (beperkte mobiliteit), een zwakker economisch statuut (door inkomensverlies of hoge gezondheidskosten) en sociaal isolement (pensioen, verlies van de partner) de senioren niet enkel kwetsbaarder maken, maar tevens de negatieve gevolgen van eventueel slachtofferschap aanzienlijk versterken.

Geslacht
Vrouwen zien zichzelf als fysiek kwetsbaarder en voelen zich daardoor onveiliger. Het is algemeen bekend dat men zeker een vrouw alleen afraadt te wandelen of te fietsen langs verlaten wegen en zeker bij duisternis om niet het gevaar te lopen van verkracht en/of vermoord te worden.

Leefomstandigheden en of woonplek
In onverzorgde wijken met veel leegstaande huizen, slordige gevels, graffiti op de muren, vuilniszakken op balkons, dekens als gordijnen voor de ramen, kortom die een slordig en/of lelijk straatbeeld vertonen, komt minder volk wat het onveiligheidsgevoel vergroot. Daar worden misschien meer fietsen gestolen of meer ramen ingeslagen.
Het feit dat een plaats niet goed onderhouden is, kan een sterke symbolische betekenis krijgen: men ziet hierin een verontrustend teken van verwaarlozing door het lokaal bestuur, een gebrek aan inzet vanwege het maatschappelijk collectief waardoor men het gevoel heeft dat men in de steek wordt gelaten.

Opleiding
Een andere opmerkelijke vaststelling is dat het veiligheidsgevoel significant samenhangt met opleidingsniveau. Hoger opgeleiden voelen zich vaak veilig in hun eigen buurt.

Is de veiligheidsbeleving subjectief of objectief?
Heel wat burgers (vrouwen, senioren, werklozen, gepensioneerden, weduwnaars) die zich onveilig voelen, koesteren angstgevoelens, ook al maken zij weinig kans om slachtofffer te worden van een misdrijf.

De pers speelt hierin een rol van betekenis. Aanslagen, overvallen en moorden vullen vaak de kranten en de TV - uitzendingen. Hoe meer een oudere TV kijkt, hoe onveiliger die zich voelt. Sommige beweren dat al dat getoond geweld niet noodzakelijk overeenstemt met de dagelijkse werkelijkheid, maar erg overtuigend is dat niet.

Mogen we de 308 Vlaamse gemeenten zomaar met elkaar vergelijken?
Ik vind het onlogisch dat men gemeenten die totaal van elkaar verschillen toch met elkaar vergelijkt op het gebied van veiligheid. De landelijke gemeente heeft er minder onder te lijden dan de verstedelijkte. Dat Oostende slechter scoort dan Lo-Reninge is dus volkomen logisch. De badplaatsen kunnen en mogen volgens mij wel met elkaar vergeleken worden. In het seizoen kennen ze allemaal een grote toeloop van allerlei toeristen, waarvan sommige eerder met slechte bedoelingen naar hier komen. Buiten het seizoen zijn de meeste appartementen, vakantiewoningen en campings onbezet en dus gemakkelijke doelwitten voor inbrekers.
Het is dus niet te verwonderen dat alle kustgemeenten aan het staartje van de rangschikking hangen.
Onder die badplaatsen is Middelkerke er enkel in geslaagd De Panne achter zich te laten. En die gemeente heeft dan nog af te rekenen met de nabijheid van de Franse grens.
Ik zie niet in waarom Knokke-Heist en De Haan niet in de lijst van de krant voorkomen. Die vond ik wel op een website. Was voor beide de score van 6,4 op 10 misschien te slecht? En mochten de inwoners dat niet weten?

De cijfers van Middelkerke

Inbraken per 100 woningen                                                                      1/1
Diefstal en afpersing per 100 inwoners                                                    0/1
Misdaden tegen lichamelijke integriteit                                                   0/1
Beschadigingen per 100 inwoners                                                           0/1
Als het donker is probeer ik zo weinig mogelijk buiten te komen          0,8/1
Als ik op stap ga ben ik op mijn hoede voor een aanslag                        1/1

Er zijn heel wat plekken in mijn gemeente waar je best niet komt         0,9/1
Het is niet veilig om de kinderen alleen naar de bakker te sturen           0,9/1
Veiligheidsgevoel                                                                                    1,5/2

TOTAAL                                                                                                 6,1/10

Wordt er wel altijd aangifte gedaan?
De cijfers kunnen gevoelig verschillen als ze uitgaan van de ervaringen van burgers, en niet van meldingen bij de politie of processen-verbaal. Immers, van veel voorvallen wordt geen aangifte gedaan, waardoor deze buiten het gezichtsveld van de politieregistraties vallen. Het gebruik van politieregistraties houdt dus in dat de omvang van de criminaliteit systematisch wordt onderschat. Motieven om geen aangifte te doen zijn onder meer: geringe schade, weinig belang hechten aan het voorval, het voorval niet als strafbaar feit herkennen, weinig vertrouwen hebben in politie en justitie en bescherming van de dader wanneer deze een bekende is.

Wat doe je eraan?
Niemand zal beweren dat de Middelkerkse politie minder actief of minder bekwaam is dan die van andere gemeenten. Als ik de bedragen die aan onze lokale politie besteed worden onder ogen neem, dan vermoed ik dat het daaraan niet kan liggen. Personeel ontbreekt er niet.
Moeten er meer initiatieven genomen worden? Worden er voldoende patrouilles uitgevoerd? En met de nodige aandacht en voldoende motivatie om criminele feiten op het spoor te komen?
De gemeente kent natuurlijk ook wel het belang van verzorgde straten en wijken en weet dat ze er dus best aan doet om de nodige aandacht te besteden aan de aanpak van vervuiling, verval en vandalisme. Ze weet ook zeer goed dat de nacht en de duisternis onveiligheidsfactoren zijn en dat de openbare verlichting overal voldoende moet zijn, maar zeker in de wijken en de parken.

Een alarminstallatie is natuurlijk een goede investering maar niet iedereen kan zich dat veroorloven. Een tijd geleden gaf de preventiedienst van de gemeente de inwoners de kans hun deursloten te laten inspecteren door een specialist. Daarna werd een groene of een rode kaart uitgereikt naargelang de deur al dan niet inbraakveilig was. Aan diegene die advies wensten voor de rest van de woning, werd dit gratis en vrijblijvend aangeboden. Wie dit advies opvolgde kon een premie krijgen van 25% van de aankoop en/of installatiekosten met een maximum van 250 euro. Bovendien kon een belastingvermindering van maximum 730 euro bekomen worden. Op het uitgereikt 'diploma' stonden ook nog 10 tips die de inbraakveiligheid kunnen verhogen.
Naar aanleiding van de nationale dag tegen woninginbraken geeft de gemeentelijke preventiedienst op donderdag 26 oktober 2017 van 9 - 12 u, in het MAC,  tips om jouw woning beter te beveiligen.
Voorwaar een lovenswaardig initiatief dat de criminaliteit kan verminderen maar de noodzaak ervan zou bij sommige wel eens het onveiligheidsgevoel kunnen verhogen. Dat geldt trouwens voor alle misdaadpreventiemaatregelen.

Besluit
Waarom Middelkerke op het nippertje geen rode lantaarn geworden is bij de Nieuwsblad-enquête is op het eerste gezicht  dus moeilijk te verklaren. Je zou het eventueel kunnen wijten aan het groter aantal deelgemeenten wat het politietoezicht bemoeilijkt of aan het groot aantal campings en de talloze vakantiewoningen die buiten het seizoen leegstaan, een gebied waarin wij een koppositie bekleden.
Daarmee zouden de 0/1 scores voor diefstal en beschadigingen kunnen verklaard worden, maar verder ...?Middelkerke spendeerde in 2015 minder aan veiligheidszorg dan gelijkaardige gemeenten: 280 euro tegenover een gemiddelde onder gelijken van 350 euro per inwoner. Dat blijkt uit de studie van Stijn Debrouwere en Bart Haeck die op 6 oktober 2017 verscheen in 'De Tijd' met als titel 'De geldstromen van Middelkerke'.

Bron
https://multimedia.tijd.be/2017/gemeenten/middelkerke/

23-10-2017, 00:00 Geschreven door stammer
Reageren (0)

Elk jaar rond deze tijd verschijnen er in de dagbladen artikels met als titel: ‘Zoveel wordt er in uw gemeente ingebroken’. Alleen die titel al geeft een vals en verkeerd beeld. Gaat het over woninginbraken?
Dat blijkt dan meestal het geval te zijn, maar … daarvan zijn er twee soorten!
Woninginbraak (strikt) is een diefstal met braak, inklimming of valse sleutels, met of zonder geweld, in een woning (huis, appartement, garage,…).
Woninginbraak (ruim) omvat alle feiten “Woninginbraak (strikt)”, aangevuld met inbraken in een tent, tuinhuis, serre,…
Er worden natuurlijk ook inbraken gepleegd in bedrijven, in auto’s, …
De dagbladartikels zijn ogenschijnlijk het gevolg van het feit dat de minister van Binnenlandse Zaken gekozen heeft voor een open en transparante communicatie betreffende de misdrijven die door de politiediensten in België worden geregistreerd. In het kader van het bevorderen van openbaarheid van bestuur en een cijfermatig onderbouwd beleid, worden door De Politiële Criminaliteitsstatistieken (PCS) per kwartaal statistieken gepubliceerd. Alle bestuursniveaus worden behandeld, dus ook de gemeente en dat interesseert ons in het bijzonder.

Sorry, maar ik heb er geen vertrouwen meer in
Niet voor de eerste keer wil ik benadrukken dat ik in de voorbije jaren mijn geloof in statistieken over criminaliteit verloren heb.
Statistieken moeten eerst in een totale omgeving geplaatst worden om betekenis te krijgen. Om ze te begrijpen moeten ze geïnterpreteerd en genuanceerd worden, en dat is juist wat journalisten en gemeentebestuurders meestal niet doen. Daarom is die communicatie dan ook onbetrouwbaar. Gelukkig worden de statistieken van de federale politie op http://www.politie.be/files/fed/files/crime/notes/nl/verklarende-nota.pdf vergezeld van een uitvoerige verklarende nota waar de burger de betekenis, de nuancering en de interpretatie van de cijfers kan terugvinden.
Maar sommige mensen schijnen dat niet te weten … of ze negeren het liever!
Voor de burgemeesters moeten de cijfers laag zijn. Ze zien dat namelijk als een bewijs van goed bestuur. Ook de politiezones willen lage cijfers omdat die een maatstaf zouden zijn voor de kwaliteit van hun efficiënte preventie- en hun krachtdadige repressieactiviteiten.
Het basisgegeven van de geregistreerde criminaliteitsstatistieken is het aanvankelijke proces-verbaal dat door de politiediensten van de geïntegreerde politie (= federale + lokale politie) werd opgesteld, ongeacht of het gaat om een voltooid misdrijf of een poging.
Sommige bestuurders beweren dat hoge criminaliteitscijfers angst zaaien onder de bevolking en dat ze absoluut paniek willen vermijden. Elke uitleg is goed, als je ze maar gelooft.
Als men regelmatig hoort dat de criminaliteit daalt, terwijl de perceptie en de berichten in de media op het tegenovergestelde wijzen, ja dan …

Hieronder vinden jullie het jaarlijks aantal woninginbraken (1), pogingen inbegrepen, voor alle kustgemeenten in de periode 2000-14.

(1) Strikt/ Ruim
(2) Gemeente en NIET politiezone

Natuurlijk mag men uit bovenstaande tabel niet besluiten dat Bredene in 2014 beter beveiligd was dan de andere kustgemeenten.

Mag men dan de cijfers van de verschillende kustgemeenten niet vergelijken?
Dat zou zeer onverstandig zijn omdat hun samenstelling niet dezelfde is, zeker op het gebied van inwonersaantal, oppervlakte, aantal woningen, …
De federale politie voegt bij zijn statistieken zelf een WAARSCHUWING!
“Bij het gebruik van de criminaliteitscijfers dient men heel voorzichtig te zijn!
De onderlinge vergelijking van gemeenten (hitparade), enkel en alleen gebaseerd op de absolute cijfers, is een delicate oefening doordat gemeenten sterk van elkaar kunnen verschillen op tal van gebieden die een impact hebben op de geregistreerde criminaliteit."
De ene telt meer landelijke gemeenten waar minder inbraken zijn dan in de andere. Trek van Middelkerke de landelijke gemeenten af en je krijgt een veel hoger aantal. Bredene bijvoorbeeld, heeft geen landelijke gemeenten.
In Knokke-Heist wonen veel rijken. Dat wordt toch gezegd! Vinden inbrekers misschien dat de kans op een grote buit daar veel groter is? Het cijfer van De Panne is verrassend laag. Vroeger verklaarde men hun hoge cijfers steeds door de nabijheid van de Franse grens.
Zo zie je maar dat er in elke gemeente verschillende invloedfactoren kunnen bestaan.

De federale politie zegt zelf: “Het is een illusie te denken dat men de verschillen tussen de gemeenten kan “uitvlakken” door de geregistreerde criminaliteitscijfers uitsluitend te relateren aan het bevolkingsaantal.” Voor sommige misdrijftypes, (‘criminele figuren’ of ‘inbrekerscategorieën’ heet dat in vaktermen) kan men dat misschien doen, maar voor woninginbraken, vergelijkt men het aantal feiten met het aantal woongelegenheden in de gemeente.
Een woongelegenheid is een gebouw of gedeelte van een gebouw bestemd om bewoond te worden door een gezin of als dusdanig gebruikt en waar de verschillende gezinsactiviteiten (wonen, slapen, eetmaal bereiden, enz....) kunnen worden uitgeoefend.
Het is om het even of het gezin bestaat uit een persoon die alleen leeft of uit meerdere personen
Zijn geen woongelegenheden in die zin: de kamers in gebouwen met collectieve woongelegenheden zoals in kloosters, klinieken, hospitalen, weeshuizen, bejaardentehuizen,....
De provincie heeft een website waarop alle administratieve gegevens van de gemeenten staan. Deze omvatten ook een woonfiche met het ‘Aantal huizen’, ‘Aantal handelshuizen’ en ‘Aantal appartementen’. Ziehier de cijfers voor de kustgemeenten:

(1) Totaal # bewoond + tweede verblijf
(2) Als tweede verblijf wordt beschouwd elke woongelegenheid waarvan degene die er kan verblijven, voor
    deze woongelegenheid niet ingeschreven is in het bevolkingsregister, ongeacht het feit of het gaat om
     landhuizen, bungalows, appartementen, grote of kleine weekendhuizen of buitengoederen, optrekjes, chalets en
     alle andere vaste woongelegenheden, met inbegrip van de met chalet gelijkgestelde caravans.
    Als tweede verblijf wordt niet beschouwd:
         a. het lokaal uitsluitend bestemd voor het uitoefenen van een beroepsactiviteit;
         b. de tenten en woonaanhangwagens; verplaatsbare caravans, tenzij deze tenminste zes maanden van het
             belastingjaar opgesteld blijven om als woongelegenheid te worden gebruikt;
         c. leegstaande woongelegenheid waarvan het bewijs voorgelegd wordt dat zij in de loop van het aan het
             belastingjaar voorafgaande kalenderjaar niet als tweede verblijf werd aangewend.

Het delen van het aantal inbraken (strikt) door het aantal wooneenheden geeft volgend resultaat:

Ook bovenstaande procenten geven geen juist beeld van de kans die men heeft om in deze of gene gemeente het slachtoffer te worden van een inbraak, omdat er nog andere verschillen zijn, die een rol spelen.

Wordt er aan de kust meer of minder ingebroken?
Het merendeel van de woningen staat hier voor het grootste gedeelte van het jaar leeg. Men kan er gemakkelijker inbreken maar de kans op veel buit is aanzienlijk lager dan in bewoonde huizen Het gunstig percentage van de kustgemeenten is dus ook te danken aan het hoog aantal appartementen en vakantiewoningen die eigenlijk niet allemaal als volle eenheden zouden mogen meetellen.
In Brugge, Damme, Gistel, Oudenburg, Veurne en Zuienkerke zijn er dubbel zo veel inbraken dan in de aanliggende kustgemeenten!

Hebben de cijfers dan geen enkele waarde?
Als ze correct zijn, dan kunnen ze in het beste geval een trend aangeven.
Als de cijfers in een bepaald jaar fors omhoog gaan, dan moet dat te wijten zijn aan een bijzondere oorzaak, bijvoorbeeld een bezoek door een bende op rooftocht. Als er dan een daling is het jaar daarop, mag men daaruit niets afleiden. Daar heeft het beleid en de lokale politie dus geen invloed op.
De cijfers voor 2014 werden afgesloten op 24.4.2015. Aangezien sommige politiezones hun cijfers wel eens laattijdig doorgeven, (ze hebben daarvoor normaal drie weken tijd!) kunnen de cijfers van 2014 nog wel eens onvolledig zijn. Een ogenschijnlijke daling t.o.v. van 2013 mag dus niet als dusdanig beschouwd worden,
De cijfers over bijna 15 jaar gaan op en neer. Het is niet omdat er in 2014 een lager aantal is dan in 2013, dat men mag besluiten dat er een dalende trend ingezet is.

Kan men dan die statistieken manipuleren?
Dat is een zwaar woord natuurlijk, maar daarmee wordt niet bedoeld dat de cijfers voor een bepaalde misdaadtak aangepast worden, maar dat bepaalde feiten niet in de statistieken opgenomen worden.
Wel wordt beweerd dat de vorige federale minister van binnenlandse zaken, Joëlle Milquet, de criminaliteitscijfers graag voor eigen politieke doeleinden interpreteerde of de werkelijke cijfers probeerde geheim te houden.
Volgens globale schattingen zou slechts de helft van de werkelijk gepleegde criminaliteit in de databanken van de politie terechtkomen.
Dagelijks verkondigen slachtoffers dat ze het de moeite niet meer vinden om diefstallen, vandalisme, enz … aan te geven. Ze ondervinden dat er in veel gevallen toch geen gevolg aan gegeven wordt.
Er wordt soms al eens gezegd dat de politie vaak zelf aanraadt toch maar geen klacht in te dienen omdat …. het toch niets zal uithalen (vb bij fietsdiefstal, diefstal van handtas of portefeuille door zakkenroller, winkeldiefstallen, inbraakpogingen, …)
De burgers horen en zien in de media dat de kans op snappen van de daders zeer miniem is omdat er onvoldoende personeel zou zijn om dat allemaal te onderzoeken. Ze stellen vast dat de bestraffing van de daders, als de zaak al voor de rechtbank komt, een lachertje geworden is. Hoe vaak stellen wij niet verwonderd vast dat iemand vrijgesproken wordt, of dat een zaak geseponeerd wordt bij gebrek aan bewijzen. Daarom is hij/zij nog niet onschuldig.

Hanteren alle gemeenten wel dezelfde normen? De ene verstaat onder ‘inbraak’ alle inbraken, zoals in bewoonde huizen als in garages, de andere neemt enkel die in woningen in aanmerking.
De federale politie maakt een onderscheid tussen inbraak (strikt) en inbraak (ruim). Dat betekent echter niet dat alle politiezones op dezelfde manier te werk gaan. Het is natuurlijk gunstiger de cijfers voor inbraak (strikt) te gebruiken omdat die lager zijn. Het is natuurlijk wel zo dat een diefstal in een serre niet kan vergeleken worden met een woninginbraak waarbij de kluis leeggeroofd werd.
Als de ‘dader onbekend’ is, wordt dan toch een pv opgemaakt?
Worden sluikstorten, graffiti spuiten, vandalisme, honden- of paardenpoep, vechtpartijen, diefstallen van kleinere bedragen geverbaliseerd?. Zware criminele feiten zijn dat natuurlijk niet, maar ze geven wel weer of de gemeente goed bestuurd wordt en of de politie doeltreffend en vastberaden optreedt … of mag optreden.

Men mag zeker niet beweren dat de criminaliteit daalt omdat het aantal inbraken in woningen in 2014 gedaald is? De criminaliteit telt namelijk nog veel andere categorieën: voertuigendiefstal, ramkraak, hacking, internetfraude, inbraak in bedrijven, gebruik van gestolen kredietkaarten, belastingfraude, schriftvervalsing, … ?
Wie alle soorten criminaliteit wil kennen en dat zijn er heel wat, moet maar eens de volgende pagina raadplegen:
http://www.npdata.be/Data/Misdrijven/Politie-stat/definities_crim_fig_nov_2010.pdf 
Er zijn zodanig veel types dat onmogelijk kan gezegd worden dat de globale criminaliteit stijgt of daalt.
Nuance is ook hier op zijn plaats: een fietsdiefstal is geen moord. , een carjacking is geen homejacking. Niemand kan het gewicht van één type misdaad afwegen tegen de andere. Hoe moet het aantal misdrijven van één type ingeschat worden tegen een aantal van een ander type. Dat is dus onmogelijk.
Betekent ‘minder criminaliteit’ dat er minder criminelen zijn of dat de inwoners zich vandaag beter wapenen tegen inbrekers, door het installeren van betere alarmsystemen, betere sloten, door het gebruik van kluizen om dure spullen in te verstoppen, door het installeren van camera’s, door privaat-bewakingsfirma’s in te schakelen, of door zelf waakzamer te zijn?
Het is alvast aan te raden om het inbrekers zo moeilijk mogelijk te maken.

Besluit
Naakte dalende cijfers geven dus niet noodzakelijk redenen om trots te zijn.
Volgens mij is het bovendien zinloos de cijfers over woninginbraken afzonderlijk te verspreiden. Door het feit dat de woningen beter beveiligd worden, verplaatst de crimineel zijn actieterrein en een globaal beeld is dus noodzakelijk om te kunnen oordelen over een verhoogde of verlaagde criminaliteit, en dan nog … en ik herhaal … als de cijfers correct zijn.

Mijn vroegere artikels over dit onderwerp:
Criminaliteit in ons land fors gedaald. Pardon? Ja, ja op de inbraken na. 27.1.2014
Hoeveel kans heb je dat bij jou in Middelkerke ingebroken wordt? 5 november 2011
Hoe veilig is Middelkerke? 1 juni 2008

Bronnen
Artikel ‘Overzicht: zoveel criminaliteit is er in uw gemeente’ 19/07/2015 door Joram Nijs
Artikel 'Belgische Marokkanen in de criminaliteitscijfers: de statistieken vertellen niet alles' 10.4.2015 door Fouad Gandoul
Artikel ‘'Mythe dat de jeugdcriminaliteit stijgt' 26/08/2015 door cjg | Bron: BELGA
Artikel ‘Criminaliteit daalt, maar hacking en terrorisme nemen toe’ 15/07/2015 | Bron: BELGA
http://www.stat.policefederale.be/criminaliteitsstatistieken/interactief/
http://www.politie.be/fed/nl/statistieken
http://www.west-vlaanderen.be/kwaliteit/welzijn_/wegwijzerennetwerking/steunpuntsocialeplanning/Paginas/gemeentelijkesteekkaarten.aspx

30-11-2015, 00:00 Geschreven door stammer
Reageren (0)

Ongeloof
Waarom krijg ik toch altijd een gevoel van ‘Hier klopt iets niet’ als ik via de media moet vernemen dat de criminaliteit in ons land (alweer) gedaald is?
Jullie horen en lezen toch ook hoe vaak er zich tegenwoordig criminele feiten voordoen?
Dagelijks worden mensen op straat overvallen of doen er zich vechtpartijen voor waarbij iemand met een mes neergestoken wordt. De verkrachtingen van vrouwen houden nooit op. Tram -, trein - en busbestuurders of -begeleiders staken omdat ze vinden dat de agressie tegen hun persoon moet ophouden. Homejackings, al dan niet gepaard gaande met gijzelingsacties, maar ook carjackings en stalking, zijn schering en inslag.
Steeds meer gevallen van pedofilie, zelfs door priesters en opvoeders, doen zich voor of zien nu het daglicht.
Niettegenstaande opgedreven alcoholcontroles gebeuren nog steeds talrijke, meestal zware, ongevallen waarbij de bestuurder vaak vluchtmisdrijf pleegt.
Talloos zijn de illegalen, ooit naar hier gebracht door gewetenloze mensensmokkelaars.  Helikopters moeten ingezet worden om koperdieven langs de spoorwegen op te sporen en op te pakken. Familiedrama’s zijn van alle tijden, maar ik heb de indruk dat hun aantal eerder toeneemt dan afneemt. De politie krijgt het alsmaar drukker bij het in bedwang houden van groepen jongeren.
En dan had ik het nog niet over de ‘witte boordencriminaliteit’. Ook het aantal gevallen van fraude of schriftvervalsing in contracten en in regularisatiedossiers is niet meer bij te houden. Corruptie tiert helaas welig, ook bij politici en politie! Afpersen is iets dat altijd bestaan heeft, maar nu is er ook de moderne vorm, namelijk ‘steaming’. En zo kan ik nog een poosje doorgaan…
Als we niet opletten ontfutselt men ons de code van onze betaalkaart via internet of aan de automaat. Aanzetten tot webcamseks is “in”. Er wordt nu ook al ingebroken in computers. Drugsgebruik neemt angstwekkende proporties aan.
De gevangenissen zitten overvol en de gerechten klagen steen en been dat ze te weinig personeel hebben om hun hoge stapels dossiers af te werken.
En mijn opsomming is spijtig genoeg misschien nog onvolledig!

De cijfers
Zopas heeft de federale politie de cijfers vrijgegeven voor de eerste trimester van 2013. En wat blijkt daaruit? Er zou een ‘sterke daling’ van de criminele feiten vastgesteld zijn!. Alhoewel het semestercijfer 480.683 zelf ons niets zegt, vernemen wij aldus dat er nooit minder geweest zijn sinds 2000, zelfs in de grote steden. Ongelooflijk toch? Het aantal inbraken in woningen zou daarentegen ‘alarmerend hoog’ blijven.
Wat kunnen wij anders doen dan vertrouwen hebben in de cijfers?
Het spijt mij, maar ik vind de gemelde daling van de begane criminele feiten toch zo onwaarschijnlijk!
Als dat juist is, dan ziet het er toch uit alsof de laatste ploeg uit het voetbalklassement blij is dat ze nu op de voorlaatste plaats staat, nog steeds een degradatieplaats.
Eergisteren hoorde ik nog in het TV - nieuws hoe schrikbarend weinig winkeliers nog diefstallen en inbraken in hun zaak aangeven: "Er wordt toch geen gevolg aan gegeven!"
Zou dat misschien de reden van de 'afname' kunnen zijn?
Tenslotte kan ik enkel nog toevoegen dat bovenstaande lijst vooral samengesteld werd door er feiten aan toe te voegen die in de voorbije dagen een nieuwsitem waren in de TV – journaals.

Hoe is het totaal aantal misdrijven geëvolueerd in Middelkerke?
Hieronder werd de daling van het totaal aantal misdrijven in de kustplaatsen (uitgezonderd Oostende en Zeebrugge) in beeld gebracht. Overal een daling dus, bijna overal voor het tweede opeenvolgende jaar, maar de cijfers vertellen ons eigenlijk weinig, alleen de tendensen, omdat de gemeenten niet even groot zijn. Enkel Knokke-Heist en Blankenberge krijgen nog meer bezoek van inbrekers dan Middelkerke.

Hoe is het aantal woninginbraken geëvolueerd in Middelkerke?

Niet alle kustplaatsen volgen de landelijk trend, waarbij het aantal inbraken zou stijgen. In slechts vier daarvan, Knokke-Heist, De Panne, Middelkerke en Nieuwpoort, is dat het geval. Ook hier bekleden wij de weinig benijdenswaardige tweede plaats na Knokke-Heist, maar ook hier gaat het minder over de aantallen dan over de evoluties ervan.

Aantal inbraken per gemeente op 1000 woningen
In onderstaande tabel zien jullie in dalende orde in welke kustgemeenten het meest inbraken plaatsvonden op 1.000 woningen. Die tabel heeft dus wel wat meer betekenis.
Ik heb er ook de cijfers aan toegevoegd, voor vier buren van onze kustgemeenten.
Hun aantallen zijn beduidend hoger. Volgens mij ligt dat aan het feit dat de kust een hoog aantal lege appartementen telt die voor een inbreker weinig lonend zijn, tenzij om er te overnachten.

Besluit
Wie van de lezers kan mij diets maken waarom Middelkerke in veel klassementen, zoals dit hierboven, eerder naar de rode lantaarn dan naar de gunstige leiderspositie opschuift?
Aan de organisatie, de kostelijke uitrusting en het optreden van onze politie zal dat wel niet liggen, neem ik aan. Of zijn er te weinig patrouilles? Is de oppervlakte daarvoor misschien te groot?
Waarom zou onze gemeente aantrekkelijker zijn voor inbrekers dan andere? Ligt het aan de straatverlichting, aan een tekort aan alarminstallaties, aan nonchalance van de eigenaars?
Welke specialist kan en wil op die vragen antwoorden?

Bron
Artikel in ‘Het Nieuwsblad’ op donderdag 16 januari 2014 door Steven De Grove

27-01-2014, 00:00 Geschreven door stammer
Reageren (0)

Hebben jullie nog weet van andere? Ik zou die ook willen kennen.

Moord en zelfmoord in Westende in 1926

In de Lombardsijdelaan 59 woonde het huisgezin Febronius Casselman en Victorine Louisa Marchandt. Het echtpaar was pas drie jaar gehuwd maar het geluk in het huisgezin was ver te zoeken.
Hij was een weduwnaar met drie kinderen, wiens eerste vrouw tijdens de bezetting in Oostende door een bom gedood werd. Hij was een buitengewoon sterke man, zeer brutaal en gevreesd in heel de omgeving.
Hij was afkomstig van Bredene waar hij op 30 december 1882 geboren werd.
De vrouw, geboren in Westende op 24 juli 1880, was een weduwe met vier kinderen: Achiel 17 j, Maria 15j 11m, Magdalena 15j 2m en Julia 13j. Haar eerste man Emilius Coppens (geboren in Westende op 30.9.1878) waarmee ze in 1908 in Westende huwde, stierf' kort na de wapenstilstand in Hannover (Duitsland) als krijgsgevangene.
Drie weken vóór de feiten, had haar tweede man het ouderlijk huis verlaten. Hij nam al het beschikbaar geld mee en liet zijn vrouw met 4 kinderen achter.
Op zaterdag 9 oktober 1926 ontving mevrouw Casselman een schrijven van haar man, met de melding dat hij ’s anderendaags zou afkomen om zijn kiesplicht te vervullen bij de gemeenteraadsverkiezingen.
Deze tijding veroorzaakte veel ontroering en schrik in het huishouden. Victorine liet zelfs aan haar familie weten dat zij een ongeluk vreesde.
De dag van zondag 10 oktober verliep tamelijk normaal en op maandag 11 oktober scheen de man zelfs goed gezind, Hij stelde voor het gemeenzaam leven te hervatten en de zaak, een vishandel, samen voort te zetten.
Hij spande paard en kar in en zegde voor zaken naar Nieuwpoort te vertrekken,
Een uur nadien echter keerde hij reeds terug en vond de vrouw alleen in de keuken. Deze wilde naar achter gaan doch kreeg onverwacht een slag op het hoofd, met een zware hamer, die de kerel uit zijn binnenzak haalde.
De vrouw stortte ten gronde en verloor veel bloed uit een gapende wonde.
De wreedaard bracht daarna nog verschillende wonden toe met een scheermes.
De zoon van de vrouw, Achiel, kwam op het hulpgeroep van zijn moeder toegesneld en vond haar bewusteloos te midden van een plas bloed.
De moordenaar beval hem terstond te vertrekken als hij niet hetzelfde lot wilde ondergaan. De jongeling liep naar buiten om buren en politie te verwittigen.
Deze kwamen ter plaatse doch vonden het huis gesloten. De deuren en vensters werden ingebeukt en toen de moordenaar geen uitweg meer zag, pleegde hij zelfmoord door met een scheermes zijn keel en zijn polsader door te snijden.
Casselman werd op woensdagavond 13 oktober ter aarde besteld.
De vrouw werd op donderdagvoormiddag 14 oktober om 9 uur begraven.

Bron: De Zeewacht 15.10.1926

Twee Tsjechen vermoord in villa ‘Sybaris’ in 1944

De hiernavolgende informatie is afkomstig van Jaak Maes, die een groot gedeelte van zijn jeugd doorbracht in Westende en die het zeer interessant boek ‘De Afrekening’ schreef, waarover ik het in de toekomst nog vaker zal hebben.

In de zomer van 1942 werd de dijk van Westende-bad omgevormd tot een onderdeel van de ‘Atlantikwal’.
De Atlantische Muur was een ononderbroken opeenvolging van steunpunten, batterijen en radarstations.
Voor wat Westende betreft, was dat het steunpunt Seydlitz, een kustbatterij van de landmacht, door de auteur ‘batterij Lakodam’ genoemd, die moest meehelpen het kustfront te verdedigen tegen een mogelijke geallieerde landing.
Midden augustus 1944 werd een afdeling van die batterij naar het invasiefront in Frankrijk gestuurd om de benedenloop van de Seine te helpen verdedigen tegen de in Normandië doorgebroken geallieerde legers. Dat vonden sommige Duitse militairen niet zo fijn en ze deserteerden dan ook prompt.
Onder de deserteurs bevonden zich ook vier Tsjechen waarbij de soldaten- haarkapper (‘Friseur’) van Westende - bad.
Ze vluchtten (waarschijnlijk) eerst naar de catacomben van de Lac-aux-Dames en daarna verhuisden twee van hen naar de villa ‘Sybaris’ via de ‘onderaardse gang’, een gemetselde overwelfde loopgraaf, die langs de achterkant van de dijkvilla’s alle mitrailleursnesten tussen het Westend’Palace aan de tennis en de Lac-aux-Dames met elkaar verbond.
Verschillende dagen later, op 20 augustus 1944, werden in de Sybaris de lijken van twee Tsjechen ontdekt. Ze waren schijnbaar eerst verdoofd en daarna met een scheermes de keel overgesneden.
Duitse soldaten verklaarden in een lokaal café dat de 'Friseur' die twee 'zwakke schakels' in hun slaap (of na verdoving) vermoord had, waarschijnlijk om zijn eigen vlucht te beveiligen.
Wegens de nakende bevrijding werd weinig tijd besteed aan het moordonderzoek.
Merkwaardig is wel dat de ‘Friseur’ dienst zou genomen hebben bij de Canadezen en bij de eerste verjaardagviering van de bevrijding in Westende in uniform kwam pronken.

René Clemens neergestoken door zijn stiefvader in 1949

Het gezin Edmond Lannoye - Rosa Clemens
Het gezin woonde in de Duinenweg (nu Duinenlaan) te Westende.
Naast Edmond en Rosa, beide 37 jaar, bestond de familie uit de 19 – jarige René Clemens en nog drie andere kinderen respectievelijk 14, 12 en 2 jaar oud.
Edmond en Rosa waren pas één jaar gehuwd.
Sinds de geboorte van het jongste kind, was Rosa verlamd en zat ze in een rolstoel.
Lannoye was aannemer in plafonneerwerken, René was timmerman.

De feiten
Op zaterdagavond 8 januari 1949 zat het gezin rustig samen rond de kachel.
Moeder Rosa Clemens bleef ’s avonds meestal op haar slaapkamer, maar die avond werd ze door haar man bij uitzondering in een zetel bij de familie neergezet. René was in lectuur verdiept. Ook Lannoye bladerde in een boek. Omstreeks 20 uur kregen ze het bezoek van een vriend van René, August Dewulf.
Rond 21 uur vroeg René aan zijn pleegvader of hij niet enkele boeken, bestemd voor Dewulf, die in de achterkeuken lagen, wilde halen.
Lannoye stond met een geheimzinnig lachje op en verliet de huiskamer. Slechts enkele ogenblikken later kwam hij terug, maar in plaats van boeken had hij een Duitse bajonet in zijn hand en plofte deze in de borst van de nietsvermoedende René. Dewulf probeerde hem te bedaren en tegen te houden,, maar tevergeefs. Het onder de tafel gekropen zwaar gekwetst slachtoffer kreeg nog 15 bajonetsteken toegediend, waaronder 9 dodelijke. Toen Lannoye zag dat zijn stiefzoon dood was, vluchtte hij naar buiten en op korte afstand van zijn huis bracht hij zichzelf twee steken toe in de buik, waarna hij het wapen weggooide. Hij liep daarna langs het strand tot bij zijn broer in de ‘Crocodille’. Deze bracht hem tot bij een dokter, die de lichte vleeswonden verzorgde. Kort daarna werden ze op straat door de rijkswacht opgemerkt en aangehouden.

Lannoye veinst waanzin
Tijdens de daaropvolgende nacht, werd de dader langdurig verhoord. Gevraagd naar zijn zoon, antwoordde hij “Hij ligt in de kliniek in Oostende maar hij zal wel naar huis komen”. Hij scheen zich niets van de moord te herinneren. Hij zou zelfs een drietal keren het bewustzijn verloren hebben. Omdat de dokter die hem behandelde geen tekenen van zinsverbijstering opgemerkt had, vermoedde men dat Lannoye krankzinnigheid veinsde.

Het motief
Alhoewel de dader daarover in eerste instantie niets losliet, zou er in de voormiddag een twist plaatsgegrepen hebben tussen vader en stiefzoon. Lannoye wenste dat René als timmerman in zijn plafonneerzaak zou werken, maar deze weigerde dat en niet voor de eerste keer trouwens.
Het zou niet goed meer gevlot hebben tussen beide. René moest eerstdaags zijn legerdienst vervullen en had ook zijn verlangen uitgedrukt om alleen te gaan wonen, om te ontsnappen aan de opvliegendheid van zijn stiefvader. Hij zou zelfs van plan geweest zijn al diezelfde avond te verhuizen. Om hem daarbij te helpen zou August Dewulf die avond naar het huis van zijn vriend gekomen zijn.
René wilde ook nog zijn moeder in een gesticht in Kortrijk onderbrengen, vooraleer naar het leger te vertrekken.

Claudine Vander Vloet dood op het strand in 1957

Toelichting bij de moord
Twee wandelaars, Albert Terwe uit Lombardsijde en Van Rompaey uit Geel, vonden op dinsdag 30 juli 1957, om 5uur30 ’s morgens, het lijk van een vrouw op het strand van Lombardsijde.
Bij de ontdekking liep nog bloed uit haar oren, neus en ogen. Een sjaal was rond haar mond gebonden. Het slachtoffer had geen papieren bij, alleen een trouwring met inschrift "André - Claudine 1955". Ze was gekleed in een nylon avondtoilet. Ze droeg noch kousen, noch schoenen, noch mantel. Ze werd waarschijnlijk op het hoofd geslagen.
Het bleek te gaan om Claudine Vander Vloet, geboren in Oostende op 16 juni 1934, enige dochter van Eduard Vander Vloet en van Marcella Cornette.
Ze was gehuwd te Westende op 5 oktober 1955 met André Sabbe, groothandelaar in vis, maar verliet haar echtgenoot reeds in februari 1957.

Sabbe werd vanaf het begin als hoofdverdachte beschouwd.
Dat zal wel niemand verwonderen als je zijn hiernavolgende levensgeschiedenis, in grote trekken, leest.
Hij werd dan ook aangehouden, weer vrijgelaten en weer aangehouden maar hij kon een sluitend alibi voorleggen.
André Sabbe stond bekend als liefhebber van mooie vrouwen en sportwagens en als regelmatig bezoeker van de Oostende nachtbars met rode neonlichtjes.
Hij was een echte avonturier en fantast. Hij deed nog maar eens van zich spreken in de jaren 60 toen hij duizenden beschermde exotische vogels invoerde en nooit betaalde aan de Engelse verkopers.
Begin van de jaren 70 zou hij gevechtstanks verkocht hebben aan Liberia. In 1978 slaagde hij erin een brevet van kapitein-ter-lange-omvaart, uitgegeven in Panama, te bemachtigen.
In hetzelfde jaar werd hij ook vernoemd in het proces tegen onderzoeksrechter Guy Jespers.
Hij smokkelde een tape uit de gevangenis waarin medegevangene De Craemer zich bereid verklaarde om de onderzoeksrechter vrij van schuld te verklaren, tegen een vergoeding van 20 miljoen francs. Het opzet mislukte echter.
Hij bracht inderdaad verschillende jaren in de gevangenis door wegens betrokkenheid in de smokkel van verdovende middelen aan boord van een plezierboot, alsook wegens verschillende diefstallen en uitgifte van checks zonder dekking.
In 1981 wilde hij 30.903 Somalische kinderen adopteren en reclameerde daarvoor 1,5 miljard francs aan sociale zekerheid aan de Belgische staat. Hij wou hier namelijk een ‘kinderdorp’ oprichten. Zijn vooruitzicht om zijn adoptiekinderen via Zeebrugge ons land binnen te brengen, mislukte echter.
Dat belette Sabbe niet stappen te ondernemen opdat Somalië hem zou voorstellen voor de ‘Nobelprijs voor de Vrede’.
In 1988 kocht hij een treiler, de ‘Zuiderzee’ van de reder Marcel Neudt uit Westende, zonder die te betalen en nam de vlucht met zijn tot ‘Breskens 6’ omgedoopte boot, die onder Nederlandse vlag vaarde, het ruim gevuld met smokkelwaar en drogeermiddelen, zo werd algemeen beweerd.
Op 9 november 1990 schreef Eddy Surmont in ‘Le Soir’ over de geheimzinnige dood van Sabbe. Hij zou namelijk in de voorbije maand februari vermoord geweest zijn bij een muiterij aan boord van zijn treiler, de ‘Breskens 6’, ergens tussen Sierra Leone en Gran Canaria, wegens achterstallige betaling. Dat verklaarden vier bemanningsleden tenminste aan de onderzoeksrechter in Middelburg (NL).
In oktober 1990 vertrouwde één van hen echter toe aan een gevangene met penitentiair verlof hoe zijn baas aan zijn einde gekomen was. Na een twist aan boord van de boot zou hij Sabbe, uit zelfverdediging, een vuistslag toegediend hebben om hem daarna over boord te kippen in de Atlantische oceaan.
Marcel Neudt twijfelde aan dat verhaal en zag er enkel een zoveelste truc in van Sabbe die volgens hem nog steeds in leven was. Sabbe’s lichaam werd trouwens nooit teruggevonden.
In juli 1994 werd de bewuste matroos dan toch veroordeeld tot 4 jaar gevangenis door het Hof van Beroep van Den Haag, bevoegd omwille van het feit dat de feiten zich hadden voorgedaan op een boot die onder Nederlandse vlag voer. Er werd toen door sommige gesuggereerd dat Sabbe nog steeds in leven was en dat zijn ‘moordenaar’ gewoon een medeplichtige was die wel enkele jaren wilde ‘zitten’ tegen de betaling van een grote som geld.

Het onderzoek naar de moord op Claudine heeft bij veel mensen vragen opgeroepen. Er kwam maar geen schot in de zaak.
Talloze personen werden ondervraagd en onderzoeken werden aan de lopende band uitgevoerd. Vele (gefantaseerde) getuigenissen die mekaar tegenspraken en tot niets leidden werden genoteerd.
Telkens doken weer rode sportauto’s op en talrijk waren de gemelde bezoeken van Claudine (of iemand die er op geleek) aan alle mogelijke plaatsen in Lombardsijde. Vooral in het militair kamp wemelde het van rijkswachters die de officieren en manschappen ondervroegen. Van de schildwachten werd verwacht dat ze misschien iets verdacht zouden opgemerkt hebben.
De misdaad werd echter nooit opgehelderd.

Claudine werd begraven op het kerkhof van Lombardsijde. Hieronder zien jullie haar graf.

Bronnen
Roger Timmermans, Oostende
Artikels van Eddy Surmont en van Marc Metdepenningen in ‘Le Soir’
Verschillende artikels in ‘De Zeewacht’ in 1957

Danny Tack vermoord in de duinen in 1983

Misdadige Waalse jongeren op pad
Tijdens het Pinksterenweekend van zaterdag 21, zondag 22 en 23 mei 1983 werden langs de kust, van Knokke tot Westende, acht aanrandingen gepleegd. Zeven jongelui tussen 15 en 19 jaar, richten er een ware ravage aan.
Met twee gestolen wagens raasden zij langs de kustwegen en vielen er voetgangers en fietsers lastig, sloegen ze en beroofden ze. De daders konden al bij al geen rijke buit verzamelen.
Maar, één van hun misdadige acties kende helaas een dodelijke afloop.

De feiten
Vrijdagavond 21 mei 1983 omstreeks middernacht, verliet Danny Tack, 27 jaar, sinds 1980 secretaris van het OCMW van Groot-Middelkerke en zoon van Henri, jarenlang gemeentesecretaris in Westende, de herberg ‘Central’ in de Meeuwenlaan in Westende-bad, uitgebaat door zijn nicht en haar echtgenoot.
Hij reed met de fiets naar huis in Westende-dorp.

Enkele tientallen meters voorbij de dancing ‘Lorenzo’, (ex ‘Relais-du-Lac’ en ex ‘Vacarsa’), op de hoek van de Koninklijke baan en de Henri Jasparlaan, werd hij de weg afgesneden door een personenwagen.
Er ontstond een vechtpartij. Alhoewel Danny een sterke man was, moest hij toch het onderspit delven.
Hij overleed in de duinen aan de hem toegebrachte verwondingen en werd er omstreeks 6 uur 40 door de fietsende Raymond Coulier aangetroffen.
Aangezien het slachtoffer slechts in het bezit was van enkele muntstukken, kan men inderdaad gewagen van een ‘moord om wat kleingeld’, zoals ‘De Zeewacht’ van 27 mei 1983 destijds kopte.

De daders
Op dinsdag 25 mei heeft de politie van Waterloo zeven jongeren uit Waterloo en Eigenbrakel aangehouden. Eerst zag het gerecht geen verband met de moord op Danny Tack tot op zondagmiddag 30 mei aan het station van Brugge een groene Mercedes aangetroffen werd die blijkbaar door de jongerenbende gebruikt werd om de overvallen en aanrandingen te plegen en waarin bloedsporen aangetroffen werden.

Bron
Artikel in ‘De Zeewacht’ van 27 mei 1983

Man vermoordt minnares van zijn vrouw in 1989

Op maandag 3 april 1989 vonden militairen van de luchtartillerieschool in Lombardsijde, tijdens een cross, in een gracht langs de Koninklijke baan, het lijk van de 26 – jarige Alain Dessaintes uit Soignies, die sinds enkele maanden in Westende woonde.
Twee kogels in het hart en één in het hoofd hadden een einde aan zijn leven gemaakt.
Op donderdagavond 6 april bekende bakker Jean Arrigoni, 30 jaar, wonende Distellaan 25 in Westende, de man vermoord te hebben met drie kogels uit een .22 Long Rifle. Toch bleven nog enkele duistere punten.
De speurders vroegen zich namelijk af welke rol Christine Gesnot, echtgenote van Arrigoni en maîtresse van het slachtoffer, in dit drama gespeeld had. Had zij misschien Dessaintes naar haar sportwinkel in Middelkerke gelokt? Het was inderdaad in de kelder van dat gebouw dat het slachtoffer geëxecuteerd werd.
Tijdens zijn verhoor verklaarde de dader dat hij gehandeld had zonder nadenken: ‘Vóór ik mij realiseerde wat er gebeurd was, lag Dessaintes reeds zieltogend op de grond.” Hij zei ook dat hij zonder hulp van iemand anders het slachtoffer in zijn auto geladen had en het daarna gedeponeerd had op de verlaten plaats waar de militairen het moesten vinden.
Wat was er voorafgegaan aan de moord? Op zondag 2 april werd Dessaintes 26 jaar. Hij vierde dit met zijn neef Lucien in een drankgelegenheid in de Meeuwenlaan. In dat etablissement had hij de gewoonte om de maandeinden als garçon af te ronden. De twee mannen vertrokken er rond 23 uur.
Op dinsdag vonden de speurders de wagen van het slachtoffer, een witte Peugeot 505 in de Bergenstraat in Middelkerke. Aangezien het slachtoffer, toen zijn lichaam gevonden werd, de sleutels van zijn wagen op zak had, veronderstelde men dat Dessaintes en zijn neef, na het verlaten van het café in Westende, naar Middelkerke gereden waren om er verder te vieren.

Bron
Artikel van Eddy Surmont op zaterdag 8 april 1989

Moordpoging op camping Cosmos in 2004

Een wandelaar vond op 1 augustus omstreeks 8 uur ’s morgens Benedicte Genevois (32) uit Elsene, zwaar bloedend op, het strand van Sint-Laureins in Westende. De vrouw was het slachtoffer van messteken en werd meteen naar het ziekenhuis in Oostende gebracht. Volgens het parket van Brugge verbleef de vrouw, samen met haar bijzit, op een flat die ze huurde in Westende. Daar kwam het tussen beiden tot een ruzie. De vrouw vertrok razend naar de caravan van een bevriend koppel op de camping Cosmos, langs de Kustbaan. Ook daar kwam het weer tot een ruzie, waarna de vrouw een mes trok en diverse steken toebracht aan de 32-jarige Benedicte Genevois. De Elsense strompelde langs de duinen en bezweek uiteindelijk op de rand van het strand van Sint-Laureins. De politie die een sporenonderzoek uitvoerde, vond bloedsporen van op de plaats waar de vrouw gevonden werd, tot aan de caravan op de camping. De enorme bloedvlekken op de kledij van het slachtoffer deden het ergste vrezen, maar al meteen werd de ambulanciers duidelijk dat de verwondingen in de borststreek niet echt diep waren. De vrouw mocht het ziekenhuis reeds na korte tijd verlaten.

Bronnen
Artikel in ‘Het Nieuwsblad’ van dinsdag 3 augustus 2004 door Yvan Naessens
Artikel in ‘La Dernière Heure’ door Gilbert Dupont

Lijk van onbekende man gevonden op het strand in 2005

Op dinsdag 7 december 2005 werd omstreeks kwart voor 9 ’s ochtends het lichaam gevonden van een onbekende man op te strand van Westende.
Het betrof een man van ongeveer 60 jaar oud en 1m59 groot. Hij droeg een blauwe werkmansbroek en jas. Hij was vermoedelijk slecht te been en had een litteken op de rechterelleboog.

Meer informatie heb ik daarover niet kunnen vinden.

Jonge vrouw steekt vriend neer in Lombardsijde in 2006

Een 20-jarige vrouw heeft in de morgen van 17 juli 2006 in Lombardsijde, haar 24-jarige vriend met een keukenmes neergestoken. De jongeman werd in kritieke toestand in allerijl naar het ziekenhuis gebracht. De moordpoging gebeurde in de ouderlijke woning.
Het incident gebeurde omstreeks 5 uur in de Baronstraat, na een hoogoplopende ruzie. De man wilde een einde maken aan de relatie.
De vrouw, een Française, nam een mes en stak haar slapende vriend twee keer in de borst. Daarbij werden zijn longen geperforeerd maar hij overleefde de steekpartij.

Bron: belga

47-jarige vrouw vermoord met keukenmes in Westende in 2011

In een appartement aan de Oorlogsinvalidenstraat in Westende heeft een 44 – jarige man, Danny T. in de nacht van woensdag 11 mei op donderdag 12 zijn 47 – jarige vriendin Suzanne Timmermans vermoord door haar acht messteken, waaronder drie dodelijke, met een keukenmes toe te dienen. Eén daarvan, in het hart, was fataal.
De dader verwittigde daarna zelf de politie.
Het paar was afkomstig uit Brussel en woonde sinds 2004 in Westende. De politie kwam in het verleden al meermaals tussenbeide voor echtelijke ruzies. Iedere keer was er overmatig alcoholgebruik in het spel. Maar deze keer liep het uit de hand.
De vrouw was op woensdagavond opnieuw dronken en miste daardoor een afspraak met de commissie die moest beslissen of ze in aanmerking kwamen voor een transitwoning. De ruzie escaleerde en de vrouw zou met allerlei huisraad gegooid hebben. Toen ze ook messen begon te gooien, werd het hem te veel. Hij probeerde haar te bedaren, maar toen dat niet lukte, greep hij ook een mes, ter verdediging, beweerde hij. De messteken zouden toegebracht zijn tijdens de schermutseling.
De dader zat al een poos zonder werk en was een hevig gebruiker van geneesmiddelen.

Bron
Artikel van Dany Van Loo in “Het Nieuwsblad” van 12 en 13 mei 2011
Artikel in ‘Het Laatste Nieuws’ van 18 mei 2011

Tiener naar jeugdinstelling na steekpartij in Westende in 2012

Een 15-jarige uit Westende (Middelkerke) is door de jeugdrechter in een gesloten instelling geplaatst na een steekpartij in Westende. De feiten vonden plaats op zaterdag 7 april 2012 ‘s middags.
De dader stak zijn 17-jarige slachtoffer in de rug na een discussie. Het slachtoffer kon naar huis lopen om de hulpdiensten te verwittigen. Hij was niet levensbedreigend gewond. Omdat de twee elkaar kennen, was het voor de politie niet moeilijk de dader te vinden. Die ontkende wel gestoken te hebben.
De jeugdrechter stuurde hem na verhoor naar de gesloten instelling van Everberg.

Bronnen:
Belga
Artikel in ‘De Standaard’ van 09/04/2012doorjns

Besluit
Vooral in de 21^ste eeuw schijnt de zware criminaliteit erg toegenomen te zijn in Westende-Lombardsijde.
Het keuken- en scheermes schijnen daarbij belangrijke wapens te zijn geweest.
Alle moorden zijn vanzelfsprekend even erg maar in een dorp zoals Westende, waar iedereen iedereen kent, wordt de bevolking natuurlijk het meest getroffen als het gaat over bekenden.
Dat was vooral het geval bij de moorden op René Clemens en Danny Tack.
Zelf groeide ik in Westende-dorp op naast de drie jongste kinderen Clemens en ik herinner mij dat iedereen erg aangedaan was door de moord. Dat was misschien zelfs nog erger toen Danny Tack vermoord werd. Hij was een rasechte bekende Westendenaar, alom gerespecteerd evenals zijn familie. Iedereen in het dorp was er echt door aangegrepen.

15-07-2013, 00:00 Geschreven door stammer
Reageren (0)

Naar aanleiding van de doodslag op een toezichter van de Brusselse MIVB, werd niet enkel in Brussel geklaagd over een tekort aan politiepersoneel. Er zou een dringende noodzaak bestaan aan 3000 agenten voor de lokale en federale politie samen. Ook de kustgemeente Koksijde met het grootste tekort op kop, schreeuwt moord en brand. Er is geen nieuws van het Middelkerks front.

De organisatie van de politie
Het Octopusakkoord, geconcretiseerd met de wet van 7 december 1998, creëerde een geïntegreerde politie, gestructureerd op twee niveaus. Het federale niveau bracht de voormalige centrale diensten van de rijkswacht en de voormalige gerechtelijke politie bij de parketten samen. Het lokaal niveau verenigde de voormalige territoriale brigades van de rijkswacht en de voormalige korpsen van de gemeentepolitie.

De lokale politie bestaat uit 195 politiezones, werkzaam over één of meer gemeenten. Daarvan vinden we er 18 in West-Vlaanderen waarvan 6 voor de kustgemeenten, waarvan één die uitsluitend Middelkerke en zijn deelgemeenten omvat. Men noemt dat een ééngemeentezone.
Onze zone ging effectief van start op 1 januari 2002. Dat statuut heeft de gemeente, onder andere, te danken aan het feit dat het qua oppervlakte de grootste kustgemeente is. Aangezien men echter van plan is het aantal politiezones te verminderen, stelt zich de vraag hoe lang de huidige toestand nog zal bewaard blijven. Hieronder zien jullie in de laatste kolom het aantal politiemensen dat ontbreekt in de kustzones.

De burgemeester is het bevoegde gezag voor het uitvoeren van de opdrachten van bestuurlijke politie en de procureur des Konings voor wat de opdrachten van gerechtelijke politie betreft.
In een ééngemeentezone is het college van burgemeester en schepenen bevoegd voor de organisatie en het beheer van het lokaal politiekorps. De burgemeester legt verantwoording af over zijn politiebeleid aan de gemeenteraad.
De dagelijkse leiding van de lokale politie is in handen van de korpschef (ook zonechef genoemd). Hij is verantwoordelijk voor de uitvoering van het lokaal politiebeleid. Op zijn beurt staat de korpschef onder het gezag van een burgemeester. Sinds de opstartdatum van het korps is hoofdcommissaris Joos DUCHI zonechef in Middelkerke. Zijn mandaat werd dit jaar verlengd.

Hoe kan je het verschil zien tussen de lokale en de federale politie?
De lokale politie heeft kenmerkende blauwe strepen op voertuigen en uniform. Bij de federale politie zijn die strepen oker, een soort oranje.

          

Hoe wordt de nodige sterkte aan personeel in een politiezone bepaald?
Na de politiehervorming in 2001 werd besloten op basis van tientallen parameters een zogenaamde KUL-norm op te stellen: het aantal aspiranten, inspecteurs, hoofdinspecteurs, commissarissen en hoofdcommissarissen nodig om de werking van een korps te garanderen. Zeg maar, een minimale bezetting. Deze cijfers werden opgenomen in het repertorium van de lokale politie 2011.
Volgens de eigen website van onze lokale politie, telt de politiezone Middelkerke 73 personeelsleden en is daarmee één van de kleinere zones van het land. Het personeelsbestandomvat op volle getalsterkte 81 medewerkers maar is momenteelsamengesteld uit9 burgerpersoneelsleden en 64 operationele. Het burgerpersoneel wordt vaak aangeduid met de term CALog, wat staat voor 'cadre administratif et logistique', voor de Vlamingen het administratief en logistiek kader.
De politiezone Middelkerke wordt geleid door 1 hoofdcommissaris en 4 commissarissen. Daarnaast is één commissaris vanuit Brussel structureel afgedeeld om hier de rol van beleidsadviseur te vervullen.

Waarom is er een tekort? De mening van Brice De Ruyver
Volgens criminoloog Brice De Ruyver is dat te wijten aan het feit dat het de overheid ontbreekt aan een langetermijnvisie. De regering moet volgens hem het probleem niet impulsief maar wel structureel aanpakken. Het tekort zou grotendeels het gevolg zijn van foute keuzes in het verleden.
Dat klinkt natuurlijk raar uit de mond van een professor die veiligheidsadviseur was van Guy Verhofstadt, premier van 1999 tot 2008, maar goed… laten we toch maar eens nagaan welke zijn conclusies zijn.

Van de 30.556 minimaal begrote agenten zouden er slechts 28.663 voorhanden zijn. Er zouden ook 1.200 federale agenten minder zijn dan nodig, wat het totaal tekort op meer dan 3.000 agenten brengt.
Bovendien moet je er rekening mee houden dat 6% van een politiecorps niet aan het werk is wegens ziekteverlof, zwangerschap of loopbaanonderbreking.
De Ruyver wijt dat in eerste instantie aan de massale uitstroom van de babyboomers (geboortegolf die optrad vlak na de Tweede Wereldoorlog tussen 1946 en 1964).
Bovendien wordt sinds 2008 (dus niet in de periode dat hij Verhofstadt adviseerde, natuurlijk) bewust een politiek gevoerd, uit budgettaire redenen, waarbij amper duizend agenten per jaar geselecteerd werden, in plaats van de 1.500 die blijkens een studie van 2009 (!!) in dienst hadden moeten genomen worden.
Hoge werkdruk doet agenten vlugger afhaken, maar die is aan de kust minder hoog dan in de grote steden.
In plaats van zich aan te passen aan de noden, heeft de regering, sinds de politiehervorming, steeds gekozen voor een budgettaire benadering. Kandidaten zijn er genoeg want de politie wordt goed betaald. De Ruyver zegt er wel niet bij dat veel van hen niet slagen in de selectieproeven, vaak omdat ze niet een minimum aan onze taalkennis hebben.

En nu komt het…
De geëerde professor vindt dat de maatschappelijke uitdagingen veel groter geworden zijn. Er moet volgens hem meer geïnvesteerd worden in een beter sociaal weefsel, in het handhaven van waarden en normen, een betere opvoeding, kortom er moet een algehele mentaliteitswijziging gecreëerd worden, gekoppeld aan het grondig bijstellen van de falende strafuitvoering.

Spijtig dat hij daar geen tien jaar vroeger aan gedacht heeft en zich toen wat kritischer opstelde tegenover, onder andere, de snelbelgwet en de algemene regularisaties!!

De mening van Joëlle Milquet, minister van binnenlandse zaken (cdH in regering sedert 2007)
Vice-eerste minister en minister van Binnenlandse Zaken en Gelijke kansen Joëlle Milquet relativeert de cijfers over het tekort van politiebeambten in de verschillende politiezones.
Het tekort van 3.000 politiebeambten vloeit voort uit een theoretische toepassing van de KUL norm die niet correspondeert met de organieke tabellen. De norm zou bovendien sterk bekritiseerd worden door de zones en wordt momenteel herzien. Onder leiding van de federale politie, in samenwerking met de Vaste Commissie van de lokale politie, is men in december 2011 gestart met de identificatie van de behoeften van de zones voor de jaren 2012 en 2013. Deze studie werd beëindigd eind februari 2012. Daaruit blijkt dat de lokale politie een jaarlijks tekort heeft van 1.015 eenheden en dat de reële nood van de federale politie 385 eenheden bedraagt, wat in totaal neerkomt op 1.400. Welnu, de vorige ministers van Binnenlandse Zaken hebben het globale engagement van aanwervingen van politiebeambten per jaar verminderd van 1400 naar 1035, dus een tekort van 365 structurele eenheden per jaar. Een tekort dat werd bevestigd door de federale politieraad.
Voor 2012 zullen er 400 bijkomende aanwervingen zijn op basis van de beslissing van de minister, dus minimaal 1435 eenheden.
De studies ‘Persepolis’ en ‘Vitruvius’ omvatten een overzicht van de belangrijkste uitstromen van ervaren politiebeambten die in de toekomst met pensioen zullen gaan en die niet gecompenseerd worden volgens de actuele normen.
De minister heeft bovendien vanaf het aantreden van de nieuwe commissaris-generaal van de federale politie gevraagd om een analyse te maken van de optimalisatie van de politie binnen de schoot van de federale politie die moet toelaten om bijkomende capaciteit te genereren onder meer op basis van een snelle audit die binnenkort gelanceerd zal worden. Andere maatregelen zoals de vermindering van de administratieve last van politiebeambten, zijn in voorbereiding. Er wordt een lijst opgesteld van de kerntaken en er wordt nagezien welke daarvan overgelaten kunnen worden aan administratieve medewerkers of eventueel burgerwachten. Ze wil ‘de juiste man/ vrouw’ op de juiste plaats.
Ze wil meer mensen op het veld. Dat kan volgens haar, omdat de bureaus nu vaak overbevolkt zijn met chefs en souschefs.
Ze vindt dat het budget moet gestroomlijnd worden. Ze wil niet meer dat er nog uitgaven gedaan worden omdat men dat zo gewend is. Ze bedoelt daar vooral mee dat de openbare aanbestedingen niet steeds goed verlopen.

Tot eenieders verbazing vindt Milquet dat het politietekort te maken heeft met de grote maatschappelijke kwesties. Over waarden, over een gebrek aan respect, over zelfbeheersing, over alcoholmisbruik: “Het is een beschavingsprobleem. De tolerantiedrempel in de grote steden wordt steeds kleiner. Er zijn problemen door de verarming van de bevolking, door een mislukkende integratie, door een mank lopend onderwijs, door een gebrek aan jobs. Iedereen denkt aan zichzelf en vergeet het collectief. We leven in een individualistische en hedonistische samenleving. Je veux, j’ai, je prend.”

Dat haar partij in het verleden vaak/ meestal deel uitgemaakt heeft van de regering en dat ze in de voorbije legislatuur minister van werk was, dat schijnt ze gemakshalve te vergeten.

“De politiehervorming moet grondig geëvalueerd worden. De subsidieregels moeten herzien worden. Extra mensen alleen volstaan niet, het politiewerk moet ook anders georganiseerd en gestructureerd worden. Onze agenten verliezen te veel tijd met administratief werk."

Termont haalde onder meer het voorbeeld aan van agenten die huisbezoeken moeten doen om mensen die hun boetes niet betaald hebben te ondervragen. "Dat zijn zaken die ook door gerechtsdeurwaarders kunnen gebeuren."

De mening van burgemeester Vandenbussche van Koksijde
Het tekort van de politiezone ‘Westkust’ waartoe Koksijde behoort, werd drie maanden geleden als ‘dringend probleem’ erkend. Vandenbussche: “Het wordt alleen maar erger. De instroom verloopt moeilijker en veel agenten gaan met pensioen. In de winter hebben we genoeg manschappen, maar in de zomer verviervoudigt onze bevolking. En dan hebben we handen te kort. Soms krijgen we een paar mannen ter beschikking maar lang niet genoeg om ons te behelpen. We doen alles wat we kunnen om volk aan te trekken maar kandidaten worden afgeschrikt door de scholing. Voor een opleiding tot agent krijg je namelijk geen volwaardig diploma, terwijl er voor zowat alle andere beroepen wel bacheloropleidingen bestaan.”

Waar is de tijd (1949 – 1959) dat ‘in het badseizoen’ (eerst drie, later 2 maanden) in Westende tijdelijke agenten aangeworven werden? Ze moesten medisch geschikt zijn (groot genoeg zijn!) en ze moesten een ‘mondje Frans spreken’. Ze kregen daarvoor per dag 150 Belgische francs. Als ze voldeden kregen ze een contract voor meerdere seizoenen. Zo herinner ik mij dat René Lanssens dat gedurende 10 jaar deed.
De kustgemeenten halen toch allemaal miljoenen euro’s uit de taks op de tweede verblijven en Koksijde en De Panne heffen zelfs geen aanvullende taks op de personenbelasting! Dus, geld genoeg! Waar wachten ze op?

Hoeveel kost zo’n ééngemeentepolitiezone?
De federale politie wordt integraal nationaal gefinancierd. De financiële middelen voor de lokale politie komen primair uit het lokale budget (61% of 1,51 miljard euro) en bijkomend uit het federale budget (38% of 942,6 miljoen euro). Daarvan gaan 85,2 procent naar het personeel en 11,2 procent wordt besteed aan de werking.
In een ééngemeentezone wordt de begroting van de politie niet in de gemeentebegroting geïntegreerd. Het is een duidelijk afgescheiden beleidsdocument. De gemeenteraad speelt echter ook de rol van politieraad.
In 2011 zou elke Vlaming 204 euro betaald hebben voor de werking van de lokale politie.
De Middelkerkse politiezone heeft dus verleden jaar 18.893 inwoners x 204 euro/ inwoner = 3.854.172 euro gekost.

Besluit
Het mag verbazend genoemd worden en dat zal voor het eerst zijn in de voorbije decennia, dat politici van enige betekenis, van mening zijn dat het deze keer niet zal volstaan om er wat/veel miljoenen tegenaan te gooien.
Samen met hen ben ik natuurlijk van mening dat vooral maatschappelijke problemen aan de basis liggen van de steeds groeiende behoefte aan politiemensen. Volgens mij speelt de voorbeeldfunctie van de overheid of het onvoldoende vervullen ervan, ook een niet te onderschatten rol.
Natuurlijk zijn ook wel wat structurele problemen mee verantwoordelijk.

De vraag is echter of die politici ook echt van plan zijn om er iets aan te doen.

Bronnen
Artikels in ‘Het Nieuwsblad’ ‘3000 agenten dringend nodig’ en ‘Dat is vragen om problemen’ van donderdag 12 april 2012 door Pieter Huyberechts
Artikel in ‘Het Nieuwsblad’ ‘Tekort wordt alleen maar erger’ van donderdag 12 april 2012 door gpr
Artikel in ‘Het Nieuwsblad’ ‘Wijkagenten mogen meer verdienen’ door fle
http://www.politeia.be/PDF/PJV/Wegwijs%20in%20politiezone.pdf
http://www.infozone.be/biblio/fedpol/cg/2009-05-28/2009-05-28-advies-5-n.pdf
http://www.lokalepolitie.be/5451/het-korps.html

30-04-2012, 09:35 Geschreven door stammer
Reageren (1)

Werden jullie ooit beledigd of bekritiseerd door jullie partner?
Of weigerde jullie partner soms nog te praten of te overleggen?
Hebben jullie toen de politie verwittigd? Of vonden jullie dat niet erg genoeg?
Nochtans staat dat in de statistieken als partnergeweld.

Wat verstaan we onder ‘partnergeweld’?
Het betreft fysiek, seksueel en psychisch geweld binnen een relatie. Het is elk gedrag in een intieme relatie dat aangewend wordt om controle en macht te winnen over de partner.
Dat is natuurlijk in de meeste gevallen erger dan in de twee voorbeelden hierboven.
Hieronder vinden jullie daarvan de volledige lijst, opgesteld door het instituut voor gelijkheid van man en vrouw.

*Wordt vaak aangezien als onderdeel van psychisch en fysiek geweld. Verkrachting binnen de partnerrelatie komt vaak voor en wordt weinig gerapporteerd omwille van maatschappelijke taboes en vooroordelen. Vrouwen ervaren seksueel geweld als bijzonder vernederend en voelen zich daarbij als vrouw gebruikt en miskend. (dwingen tot seksuele handelingen die de vrouw niet wil, dwingen tot seksuele handelingen met derden, verplicht worden tot het bekijken van pornolectuur, -video's, seksueel geweld ten aanzien van de kinderen,…)

Met als titel ‘Eén vrouw op zes slachtoffer van partnergeweld’ verscheen in ‘Het Nieuwsblad’ van 4 november 2011 een artikel daarover van sdg. En waar minder over gepraat wordt … ook één op de tien mannen is een slachtoffer van partnergeweld, maar eerder van psychisch geweld.

En in Middelkerke?
Uit het dagbladartikel konden wij vernemen hoeveel gevallen van partnergeweld zich van 2007 tot en met 2010 hebben voorgedaan in Middelkerke.
Daar waar het partnergeweld overal fors toeneemt, gaat het in Middelkerke toch wel drastisch naar beneden, zeker?
Bij het lezen van het dagbladartikel, krijg je inderdaad een zeer gunstige indruk over Middelkerke.
Er staat immers: “Waar er in 2007 nog 101 gevallen waren, bleven daarvan in 2010 nog slechts 69 over of een daling met 32%. Dat komt op1,24gevallen van partnergeweld op 100 huishoudens in 2010.” Hieronder zien jullie de cijfers van 2000 tot en met 2010, zowel voor het fysisch als voor het psychisch geweld. Die “69” is de som voor 2010 van beide vormen van geweld.

Fysisch

Psychisch

* = Eerste kwartaal van 2011

Zo zie je maar weer dat je met cijfers alles kunt uitleggen zodat het voor jou het beste uitkomt.
Ik kan dus even goed zeggen “Waar er in 2009 slechts 60 gevallen waren, steeg dat in 2010 naar 69, een stijging met 15%”.
Het hangt er maar van af hoe je zulke cijfers interpreteert. De overheid doet dat meestal in haar voordeel.

In welke milieus doet zich partnergeweld voor?
Partnergeweld komt voor in alle socio-economische milieus, ongeacht de sociale status, de leeftijd, het opleidingsniveau, het beroep, de herkomst of het geloof.

Getuigenissen van slachtoffers
De getuigenissen van slachtoffers van partnergeweld, op internet, zijn legio. Telkens komen dezelfde feiten of vaststellingen aan bod.
In veel gevallen waren er reeds vermoedens van gewelddadige neigingen of signalen daartoe vóór het huwelijk of het samenwonen: snel omslaande stemmingen, kwaad worden zonder aanleiding, losweken van familie en vriendenkring, eis tot overdreven aandacht, jaloersheid, ….
Tijdens de relatie gaat het van kwaad naar erger en dat vaak voor kleine dingen. Steeds wordt de schuld op de andere gestoken. De dader heeft daarna spijt en belooft dat het nooit meer zal gebeuren. Kleine geschenken en bloemen moeten dat staven maar doen het geweld daarna niet ophouden.
Het slachtoffer praat zichzelf de schuld toe, wordt minder zelfzeker, schaamt zich en … zwijgt. Nooit wordt de kans geboden om met de dader over het geweld te praten. De behoefte om het aan iemand te vertellen is wel zeer groot.
Het slachtoffer beweert uiteindelijk de moed gevonden te hebben om een einde te maken aan de relatie, vaak na overleg met familie of vriend(in). De dader reageert met dreiging tot zelfmoord, met een nieuw pak rammel, met dreiging de partner op droog zaad te zetten of … nog maar eens met bloemen.
Uiteindelijk komen de slachtoffers dan toch tot het besluit ‘Slaan uit liefde bestaat niet’

Waar kunnen de slachtoffers geholpen worden?
Huisartsen en urgentiediensten zijn vaak de eersten die geconfronteerd worden met slachtoffers van partnergeweld. Deze vertonen ofwel verwondingen of kneuzingen ten gevolge van de toegebrachte slagen of vertonen psychologische problemen ten gevolge van het (seksueel) geweld. Ze niet altijd bereid de ware toedracht van de feiten te vertellen uit schaamte, schuldgevoel of uit pure angst voor de mogelijke gevolgen (nog meer slagen of uit economische overwegingen/financiële afhankelijkheid van de partner).
Een eerste vraag om hulp kan bestaan in het praten over het geweld. Slachtoffers willen vooral dat het geweld thuis ophoudt. Niet allemaal willen ze meteen ook een punt zetten achter de relatie.
Met wie kan men praten?
Zoals gezegd, eerst met de huisarts, als die de juiste ingesteldheid heeft. Het is nuttig hem/ haar een medisch certificaat te vragen vanje letsels.

Bij de lokale politie kan klacht ingediend worden.Ook hier is het aangewezen dat telkens een proces-verbaal opgemaakt wordt en dit toe te voegen aan een eventueel reeds bestaand dossier.
Het vergt vaak veel moed van het slachtoffer om de stap naar de politiediensten te zetten. Diegenen die toch hun weg vinden naar het politiebureau zijn meestal vergezeld van een vertrouwenspersoon op wie ze kunnen terugvallen en steun vinden bij moeilijke momenten. Deze vertrouwenspersoon is vaak een vriend(in) die op de hoogte is van de gezinssituatie of een familielid (ouder, broer/zus).
Eens bij de politiediensten zal het slachtoffer worden verhoord door een politieman of – vrouw en zal men haar/hem de mogelijkheid aanbieden om een beroep te doen op de dienst slachtofferbejegening van de politie. Bekijk hiervoor http://www.ethesis.net/politiestructuur/politiestructuur.htm

Bij seksueel geweld zal op vraag van de magistraat en met akkoord van het slachtoffer overgegaan worden tot het gebruik van de set seksuele agressie.

Bekijk hiervoor http://www.scholieren.com/werkstukken/7526 

Wil men anoniem zijn verhaal vertellen aan de telefoon, dan kan dat bij Tele-onthaal. Op het gratis telefoonnummer 106 is dag en nacht een opgeleide vrijwilliger bereikbaar, zeven dagen op zeven.
Ook de centra voor algemeen welzijn (CAW) zijn gratis beschikbaar voor een discreet gesprek, tijdens de kantooruren. Zij verschaffen ook juridische informatie, zorgen eventueel voor een plaats om te verblijven of voor een andere vorm van begeleiding.Wanneer het geweld niet te erg uit de hand gelopen is, leren zij koppels om op een andere manier met elkaar om te gaan. In één of meerdere gesprekken met jou, je partner en/of jullie kinderen, proberen hulpverleners van het CAW te zoeken naar de meest gepaste hulp.
Daar wordt samen bekeken hoe je voor veiligheid kan zorgen voor jezelf en je kinderen, hoe spanning zich opbouwt, hoe je kwaad kan worden zonder geweld te gebruiken, hoe jij en je partner op een andere manier problemen kunnen uitpraten, hoe praktische problemen, die misschien aan de basis van het geweld liggen, kunnen opgelost worden, hoe jij en je partner, indien jullie dit wensen, op een rustige en overwogen manier uit elkaar kunnen gaan.

De dichtstbijzijnde centra bevinden zich in Oostende en Veurne.

Is het plegen van geweld op de partner strafbaar?
De erkenning van geweld binnen een liefdesrelatie als een maatschappelijk en strafrechtelijk probleem is nog tamelijk recent. Het heeft geduurd tot 1997 alvorens partnergeweld in België als een misdrijf werd erkend en tot 1998 alvorens het echt strafbaar was.

De wet van 24 november 1997 (verschenen in het staatsblad van 6 februari 1998) is een belangrijke etappe geweest in de strijd tegen dit soort geweld. De wet past een aantal artikelen in het Strafwetboek aan en maakt geen onderscheid tussen geweld tegen mannen of tegen vrouwen.
Enerzijds introduceert de wet de partnerrelatie als verzwarende omstandigheid in geval van opzettelijke slagen en verwondingen. Onder partner verstaat de wet 'de echtgenoot of de persoon met wie iemand samenleeft of heeft samengeleefd en een duurzame affectieve en seksuele relatie heeft of gehad heeft'.
Anderzijds wijzigt deze wet de procedure van strafvervolging voor partnergeweld waardoor de gerechtelijke instanties meer bevoegdheden krijgen. Nochtans was het bijvoorbeeld nog steeds niet mogelijk om een aanhoudingsmandaat af te leveren. In België was de wet van 1997 aldus de eerste belangrijke stap, maar ze volstond niet. Vandaar dat de regering een wetsontwerp indiende dat leidde tot de nieuwe wet op het partnergeweld.
De wet van 28 januari 2003 tot toewijzing van de gezinswoning aan de echtgenoot of aan de wettelijk samenwonende die het slachtoffer is van fysieke gewelddaden vanwege zijn partner en tot aanvulling van artikel 410 van het Strafwetboek. (staatsblad 12 februari 2003).

Bronnen
http://www.nieuwsblad.be/extra/partnergeweld
http://www.horenzienenpraten.be/partnergeweld.htm
http://www.caw.be/Geweldinhetgezin/Partnergeweld/tabid/291/Default.aspx
http://www.cawdelta.be/Deelwerkingen/Partnergeweld/tabid/1877/Default.aspx
http://www.goedgevoel.be/gg/nl/521/Partnergeweld/index.dhtml

09-04-2012, 11:00 Geschreven door stammer
Reageren (0)

In ‘Het Nieuwsblad’ van 28 oktober 2011 verscheen een enquête over het aantal inbraken dat gepleegd werd in de voorbije 5 jaar in de 307 Vlaamse gemeenten.
Dat is natuurlijk een actueel thema. De slachtoffers, die steeds talrijker worden, beklagen zich niet enkel over het verlies van de gestolen goederen, maar tevens over de moeite die ze ondervinden bij het verwerken van het daarbij opgelopen trauma. Gevoelens van angst, verdriet en onveiligheid blijven nog maanden daarna hangen.
Met woninginbraken is het zoals met de prijs van diesel', zegt Marc De Sutter, chef van de sectie Vermogens van de lokale Gentse recherche, ‘ze zullen niet meer dalen.'
Het is dan ook goed en logisch dat de politiediensten preventiecampagnes op touw zetten om de burgers ervan te overtuigen dat ze maatregelen moeten nemen, die op zijn minst het plegen van een inbraak bemoeilijken.

Hoe komt Middelkerke voor de dag in de enquête?
Van 2006 tot 2010 werd in Middelkerke 421 keer ingebroken. Dat betekent dat gedurende die vijf jaar 1,43 % van de 29.488 woningen ongewenst bezoek kregen. Het gemiddelde in Vlaanderen ligt op 4,76 en natuurlijk nog hoger als we ook rekening houden met de gemeenten in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest.
Hieronder vinden jullie de cijfers voor alle kustgemeenten plus Veurne:

Rang-schikking	Gemeente	Aantal inbraken	Aantal woon-eenheden	Aantal inbraken per 100 woningen
246	OOSTENDE	1309	47156	2,78
282	VEURNE	125	5356	2,33
303	BREDENE	328	15643	2,10
307	KNOKKE-HEIST	730	37973	1,92
317	DE PANNE	231	13655	1,69
318	NIEUWPOORT	228	14873	1,53
319	DE HAAN	302	20186	1,50
323	MIDDELKERKE	421	29488	1,43
324	KOKSIJDE	393	27731	1,42
325	BLANKENBERGE	258	18234	1,37

Op jaarbasis ziet het er voor Middelkerke zo uit:

2000		2005		2006		2007		2008		2009		2010
131		153		123		68		73		71		86

Welke betekenis moet/kan men aan al die cijfers geven?
Door het aantal inbraken uit te drukken onder de vorm van een percentage van het aantal woningen in de gemeente, heeft men de bedoeling gehad de kans weer te geven dat een woning in een gemeente ‘gekraakt’ wordt. Geeft dat nu een juist beeld over de criminaliteit in de gemeente? Volgens mij niet!
Mag een gemeente met een laag percentage nu een hoge borst opzetten? Volgens mij geeft die lage score onvoldoende de werkelijke toestand weer.
Men kan immers enkel gelijkaardige gemeenten met elkaar vergelijken, bijvoorbeeld de kustgemeenten … en dan nog! Het merendeel van de woningen staat voor het grootste gedeelte van het jaar leeg. Men kan er gemakkelijker inbreken maar de kans op veel buit is aanzienlijk lager dan in bewoonde huizen/ appartementen.
Ook tussen de kustgemeenten onderling is er nog een verschil. Ze zijn namelijk niet allemaal op dezelfde manier samengesteld. De ene telt meer landelijke gemeenten waar minder inbraken zijn dan de andere. Trek van Middelkerke de landelijke gemeenten af en je krijgt een veel hoger percentage.
Het gunstig percentage van de kustgemeenten is dus ook te danken aan het hoog aantal woningen, die eigenlijk niet allemaal als volle eenheden zouden mogen meetellen.
In grote steden zoals Antwerpen, Brussel en Gent en randgemeenten wonen er meer vreemdelingen. Dat is geen racistische vaststelling, maar een gegeven afgeleid uit andere statistieken, die de grote ‘bijdrage’ van vreemdelingen aan de criminaliteit illustreren.. De kans om gesnapt te worden is er ook veel kleiner, de mogelijkheid om er onder te duiken veel groter.

Op onderstaande kaart kunnen jullie zien dat de zones rond Brussel, Mechelen en Antwerpen de donkerste zijn.
De kustgemeenten liggen ver daarvan verwijderd en het lijkt mij niet toevallig dat ze allemaal een gelijkaardige lage score hebben. Misschien liggen ze te ver van de concentratie aan inbrekers die vooral thuis zijn in de grote steden.
Met enige verbeelding kan men misschien een verklaring vinden voor het lichtjes hoger risico aan inbraken in bepaalde gemeenten rond ons: Bredene ligt vlak naast de stad Oostende en telt geen landelijke gemeenten, in Knokke-Heist wonen veel rijken waar meer te rapen is, Veurne en De Panne liggen vlak bij de Franse grens, ...

Heeft het iets te zien met het verschil in doeltreffendheid van de lokale gemeentelijke politie? Ik denk het niet, hoewel de ene wel bredere en betere preventiecampagnes zou kunnen voeren dan de andere.

Hebben dergelijke enquêtes wel zin?
Op zich zijn ze volgens mij waardeloos. Ze kunnen in het beste geval een ‘trend’ aangeven.
Er kunnen nauwelijks lessen uit getrokken worden door de afzonderlijke gemeenten omdat het geen zin heeft om koeien met paarden te vergelijken.
Worden alle inbraken wel doorgegeven? Als het over veiligheid gaat, zijn de meeste burgemeesters en korpschefs namelijk uiterst bezorgd over hun reputatie.
Moet/ mag ik nog eens herinneren aan de jaren 2001 – 2003 in Middelkerke toen wekelijks minstens één crimineel feit begaan werd (waaronder zelfs een moordaanslag op een winkeljuffer) maar de burgemeester het bleef hebben over ‘hooguit een zwartrijder op de tram’?
Nog een voorbeeld: korpschef Caestecker van Oostende verklaart doodleuk dat het aantal woninginbraken in Oostende de afgelopen tien jaar systematisch gedaald is, met enkel een uitschieter in 2009. Hij vindt: ‘de uitslagen vallen best mee. Een probleem is er niet.’
In tegenstelling tot politiecollega Van Imschoot uit Veurne ‘vergeet’ Caestecker er bovendien wel bij te vermelden dat de inwoners zich vandaag beter wapenen tegen inbrekers, door het installeren van alarmsystemen of door zelf waakzamer te zijn en vlugger de politie te bellen als ze iets verdacht vaststellen.
Wat wordt als inbraak beschouwd? Caestecker: ‘In strikte zin spreekt men over de inbraak in een bewoond huis, maar bij ons tellen ook inbraken in garageboxen mee’.(!!)
Is dat niet het geval bij de andere, misschien?

Waarop hebben de inbrekers het vooral gemunt?
Ik ben natuurlijk geen veiligheidsspecialist maar in het onderstaand deel van mijn blogartikel heb ik wat van het net gehaalde informatie gebundeld die eventueel van pas kan komen, hoewel ik hoop dat dit bij jullie nooit nodig zal zijn.
Meestal bestaat de buit uit juwelen en in iets mindere mate geld. Dat blijkt uit cijfers van de federale politie. Bekijk hier de volledige top tien voor Vlaanderen.

1	Juweel/ uurwerk	24%
2	Geld	23%
3	Multimedia	12%
4	Mat informatica	11%
5	Fotoapparaat	7%
6	GSM en toebehoren	6%
7	Kleding	5%
8	Sleutel	4%
9	Identiteitskaart / paspoort	4%
10	Portefeuille	4%

Voor ruim drie vierde van de slachtoffers hebben sommige gestolen voorwerpen bovendien een emotionele waarde, wat de verwerking nadien bemoeilijkt.
Het zou, volgens mij, wel interessant zijn te vernemen welke soort woningen aan de kust, volgens de seizoenen, vooral het mikpunt worden van inbrekers. Ik neem aan dat de politie dat weet omdat het toch logisch zou zijn dat ze hun controles daarop instellen.

De inbraken zelf - hoe en wanneer?
Vroeger gebruikten inbrekers gesofistikeerde methodes, zoals het boren van gaatjes om zo de deur of raamhendel te kunnen manipuleren. Ze schijnen vandaag minder geduldig en minder verfijnd. Vaak wordt een deur- of raamlijst opengeplooid met een schroevendraaier of met een koevoet. De heel ongeduldige schrikken er zelfs niet voor terug om gewoon het glas van een raam in te gooien.
Zowel de voor- als de achterzijde van een huis zijn kwetsbaar. Zo’n 30% van de inbraken gebeurt immers via de voorzijde, 70% via de achterzijde.
Meestal wordt ingebroken wanneer de bewoners niet thuis zijn, vooral overdag in de voormiddag. Gemiddeld duurt een inbraak zo’n 5 minuten: na één minuut is de dief binnen, waarna hij/zij gemiddeld 3 minuten besteedt aan het meegraaien van de buit en nog eens een minuut om weer buiten te geraken.

Preventie
Een positieve evolutie is dan weer dat steeds meer inbraken bij een mislukte poging blijven.
Mensen hebben vaker betere sloten en meer woningen beschikken over alarminstallaties die inbrekers afschrikken of wegjagen. Het lijdt dan ook geen twijfel dat de burgers uitvoerig gebruik zouden moeten maken van het preventieadvies van de lokale politie.
Een gouden raad: houd een lijst bij van je kostbaarste voorwerpen. Voeg er foto’s aan toe.
Ook de volgende voorzorgen zijn eenvoudig en kosteloos: laat geen sleutels rondslingeren of verberg ze niet onder de deurmat, vergrendel steeds deuren en ramen als je het huis verlaat, laat niet zien dat je er niet bent (rolluiken steeds naar beneden, volle brievenbus), laat geen ladder rondslingeren rond het huis, verberg waardevolle voorwerpen in een kluis, …

Ziehier nog enkele mechanische voorzorgen om het de dieven extra moeilijk te maken.
Stevige deuren met meerpuntssloten met een veiligheidscylinder die niet verder dan 2mm uit het rozet uitsteekt, zijn een must.
Ramen zijn het best voorzien van meerpuntige sloten en met een hendel die met een sleutel kan vergrendeld worden. Indien deze niet voorzien zijn, kan u aanvullende hendels laten installeren. Voor schuiframen bestaat er een heel eenvoudig middeltje: om het openen te verhinderen kan men een houten lat ter breedte van het gedeelte dat open kan, in het raamkader leggen.
Vergeet ook zeker de garagepoort niet. Door middel van een kleine ijzeren staaf in de rails, kan je verhinderen dat de poort nog opengaat.
Koepels en kelderramen kunnen beschermd worden met goed bevestigde metalen roosters.

Wat doen als je inbrekers over de vloer krijgt, terwijl je thuis bent?
Iedereen zal zeker wel geschrokken zijn als bij hen ingebroken werd, maar inbrekers over de vloer krijgen terwijl je zelf thuis bent, lijkt mij nog een stuk erger. Doe daarbij vooral niet stoer!!
Als je verdachte geluiden hoort, dan volstaat het meestal het licht aan te steken of lawaai te maken om de inbreker op de vlucht te doen slaan. Hij heeft er immers geen enkel belang bij om herkend te worden.
Indien er toch een confrontatie plaatsvindt, doe je best wat van jou gevraagd wordt. Vermijd vooral om een gevecht aan te gaan met de inbreker, hoe graag je hem/haar een lesje zou willen leren.
Artikel 417 van het strafwetboek laat trouwens de verdediging van goederen met geweld niet toe, tenzij ook een aanval tegen de persoon te vrezen was. Het artikel wordt steeds vaker bekritiseerd, maar voorlopig …
Tracht de dader zo goed mogelijk te observeren om de politiediensten achteraf een goede beschrijving te kunnen geven.

Wat moet je doen als je het slachtoffer van een diefstal geweest bent?
Dat de politie moet verwittigd worden, zal voor alle slachtoffers wel vanzelfsprekend zijn. Doe dat binnen de 24 uur. Als je niet thuis was en bij je thuiskomst vaststelt dat er werd ingebroken, ga dan niet binnen maar verwittig van bij een buur de politie, laat alles onaangeroerd en wacht op hun komst.
Meld het schadegeval aan je verzekering met vermelding van het nummer van het door de politie opgemaakt proces-verbaal.
Neem onmiddellijk maatregelen om verzet aan te tekenen in verband met gestolen cheques, bankkaarten en kredietkaarten.
Neem achteraf de nodige voorzorgsmaatregelen om een eventuele tweede inbraak of poging te vermijden. Het is immers zo dat een woning waar reeds werd ingebroken een groter risico loopt om een tweede keer ongewenst bezoek te krijgen dan een andere woning.

Bronnen
http://www.nieuwsblad.be/extra/inbraken
Artikels ‘Het Nieuwsblad’ van 28.10.2011van dj, pli en mma):‘Aantal woninginbraken in stad Oostende blijft status-quo’,’ Elke inbraak is er één te veel ‘en ‘De mensen reageren veel alerter’
Hoe kans op inbraken vermijden: http://www.assuralia.be/index.php?id=206&L=0&tx_ttnews%5Btt_news%5D=1414&cHash=24d5776ecb213230868779839917aa0e
http://www.nieuwsblad.be/article/detail.aspx?articleid=O03HLQNO
http://www.nieuwsblad.be/article/detail.aspx?articleid=KS39C89G

06-11-2011, 00:00 Geschreven door stammer
Reageren (0)

Je hoort het meer en meer, de overheid, de gewone burgers en de zelfstandigen worden steeds vaker het slachtoffer van criminaliteit. De gerechtelijke overheid en de politie slagen er maar niet in die onder controle te houden. Waar komt die stijging van de criminaliteit toch vandaan en waarom is de politie toch zo machteloos? Niet dat ik jullie antwoord daarop verwacht.
Het is dus niet te verwonderen dat dan gedacht wordt aan moderne middelen om personen en goederen te beschermen, namelijk aan de installatie van bewakingscamera’s. Ook gewone burgers doen er een beroep op. Zij mogen echter niet filmen buiten hun eigendom.
En toch zijn die camera’s nog niet volledig ingeburgerd. Onze gemeente vraagt zich nog af of daar bij de bevolking wel een draagvlak voor bestaat. Weten zij dan niet dat een beslissing van de gemeenteraad automatisch een maatschappelijk draagvlak veronderstelt? Tenminste als elk lid voor zijn eigen mening durft/ mag/ kan uitkomen en niet klakkeloos na-aapt wat de burgemeester zegt. Andere gemeenten hebben reeds lang de knoop doorgehakt en dat onder het mom van ‘Wie niets verkeerd doet, moet ook geen schrik hebben van camera’s’.
Toch is de keuze tussen veiligheid en privacy door veel mensen nog niet gemaakt.

Maatregelen om de privacy te beschermen
Privacy is een begrip dat onze politici reeds langer bezig houdt.
Reeds op 8 december 1992 stemden ze de “wet tot bescherming van de persoonlijke levenssfeer”. Deze bevat een aantal verplichtingen voor wie persoonsgegevens op een geautomatiseerde wijze verwerkt of voor wie persoonsgegevens op een niet-geautomatiseerde wijze verwerkt maar met het oogmerk ze op te nemen in een bestand. De gegevens moeten eerlijk en rechtmatig verwerkt worden en dat slechts voor welbepaalde, uitdrukkelijk omschreven en gerechtvaardigde doeleinden. De verwerking moet nauwkeurig zijn en bijgewerkt worden indien nodig. De verwerking moet ook de zaak dienen, niet overmatig en beperkt zijn in de tijd. Een hele boterham dus, maar weinig concreet.
De plaatsing en het gebruik van bewakingscamera’s worden geregeld door de wet van 21 maart 2007, gewijzigd op 12 november 2009.
Daarin worden vooral volgende twee belangrijke voorwaarden gesteld.
De eerste bepaalt dat voldaan moet worden aan het proportionaliteitsbeginsel. Dat betekent onder andere dat er een evenwicht moet bestaan tussen het belang van de verantwoordelijke voor de verwerking en het recht op de bescherming van het privéleven van de gefilmde persoon. Met andere woorden, er moet evenredigheid bestaan tussen het beoogde veiligheidsdoel en de ingezette middelen. Of nog: hoe ernstig is de bestaande onveiligheid om camerasystemen te rechtvaardigen?
Volgens die wet heeft een camera tot doel bewaking en toezicht te verzekeren.
- om misdrijven te voorkomen, vast te stellen of op te sporen
- om overlast te voorkomen, vast te stellen of op te sporen (bv.   gemeente die wil beletten dat hangjongeren bepaalde straten of pleinen terroriseren)
- om de openbare orde te handhaven (bv. tijdens een jaarlijkse braderie).

Het plaatsen van camera’s moet eveneens voldoen aan het subsidiariteitsbeginsel. Er moet blijken dat andere, minder privacy-indringende middelen en methodes, bijvoorbeeld regelmatige politiepatrouilles, niet volstaan of faalden om de beoogde veiligheidsdoelstelling te bereiken.

De wet voorziet verder ook dat de burger moet ingelicht worden over het feit dat hij/ zij gefilmd wordt.
Onderstaand logo moet gebruikt worden op ingangspoorten of op borden aan de ingang van een bewaakte zone. De camera’s moeten wel niet zichtbaar zijn.

Besloten plaats, al dan niet toegankelijk voor publiek of openbare weg?
Om zeker te zijn over wat ik schrijf, heb ik enkele vragen gesteld aan de ‘commissie voor de bescherming van de persoonlijke levenssfeer’ of ‘privacycommissie’.
Er wordt een onderscheid gemaakt tussen je eigen huis dat natuurlijk niet toegankelijk is voor publiek, een besloten plaats die wel voor het publiek toegankelijk is en de openbare weg.
Tot de tweede categorie behoren kerken (vooral dat was me niet duidelijk), handelszaken, bankloketten, verzekeringen, bioscopen, restaurants, hotels, openbaar vervoer, de hoofdingang van een pand, een eigendom, toneel- en bioscoopzalen, sportzalen en -terreinen, speelzalen en -terreinen, administratielokalen, ....
Op dergelijke plaatsen mogen camera’s geplaatst worden, zonder toelating van de gemeenteraad. Voor de plaatsing op de openbare weg is wel de zegen van de gemeenteraad nodig.

In de kerken

Een tijdje geleden vroeg iemand mij “Bezoek jij regelmatig de kerk? Of ben jij ook één van diegene die dat enkel doen bij begrafenissen?
Bij één van mijn inderdaad zeldzame bezoeken aan de Sint-Laurentiuskerk in Westende, stelde ik vast dat nu niet enkel God mij ziet maar ook het oog van een bewakingscamera.
Ook in de kerk van Lombardsijde en in de kapel van Westende-bad wordt de bezoeker door de camera op de voet gevolgd.
Bij mij rezen dan ook de vragen: “Mag dat zomaar?” en “Is dat wel nodig?” Wie de kerk binnengaat, geeft automatisch toestemming om zich te laten filmen. Hij werd namelijk verwittigd door de sticker op de ingangsdeuren.

Zijn die camera’s wel nodig?
Ik lees natuurlijk ook in de kranten dat de kerken regelmatig het slachtoffer zijn van dieven die het op de offerblokken gemunt hebben. Ook kostbare beelden zijn niet meer veilig voor niets ontziend gespuis. Regelmatig worden ook feiten van vandalisme en/ of vernieling vastgesteld.
Aangezien de middelen voor bewakingspersoneel wel niet beschikbaar zullen zijn, ligt het voor de hand dat gedacht wordt aan bewakingscamera’s.

Mag dat zo maar?
Sommige vragen zich af of wij nu precies overal in de gaten moeten gehouden worden? Zelfs in de kerk??
Verdient de religieuze gezindheid van iemand dan geen bescherming, juist zoals de politieke, syndicale of seksuele, naast de gezondheidstoestand?
Sommige zijn van mening dat dit onze persoonlijke vrijheid in hoge mate aantast.

Wie bekijkt die beelden en wat gebeurt ermee?
De verantwoordelijke voor de verwerking is diegene die het doel en de middelen van de verwerking bepaalt. Het is diegene die beslist om een bewakingscamera te plaatsen. Dit is dus een feitenkwestie en hoeft niet per definitie de pastoor te zijn. De beelden kunnen steeds opgenomen worden.
Ik zou wel eens graag weten wat er juist gebeurt met die beelden. Of mogen wij dat niet weten?

Wie controleert dat allemaal?
De privacycommissie en de politiediensten zijn bevoegd om daarop controle uit te oefenen.
Ik had natuurlijk graag eens gevraagd aan onze lokale politie hoe vaak ze reeds een controle uitvoerden, maar ik denk dat ze mij daarop geen antwoord zouden willen geven.

Wat ik er van denk?
Heel de regelgeving is vaag en de naleving ervan is moeilijk te controleren. Wat als de pastoor eens graag wil weten wie veel en wie weinig naar zijn kerk komt? Niet dat ik daarmee inzit, maar misschien is dat niet bij iedereen zo.
Ik vind toch dat het allemaal een beetje ver gaat. Misschien moeten er straks wel camera’s geplaatst worden in schoollokalen waar examens afgenomen worden, om de spiekers te betrappen.

In de gemeente

In de uitgave ‘Open Blik’ van de Open VLD van december 2010 worden de inwoners opgeroepen om hun stem te laten horen, teneinde vast te kunnen stellen of de bewakingscamera’s voldoende draagvlak genieten bij de bevolking.
Ik las er dat de VLD gewonnen is om camera’s op het Epernayplein te plaatsen, omdat ze de veiligheid ten goede komen. Sedert wanneer geeft Michel Landuyt toe dat er criminele feiten gepleegd worden in zijn gemeente? Dat is ooit wel anders geweest, toen hij ten stelligste loochende dat de aanwezigheid van een asielcentrum de criminaliteit verhoogde in Westende.
Moet daaruit besloten worden dat het Epernayplein een ‘onveilige plaats’ is, zo onveilig zelfs dat de privacy van de aanwezigen ervoor mag geschonden worden? Gebeuren er regelmatig misdrijven? Zijn er veel hangjongeren die het plein terroriseren? Wordt de openbare orde er regelmatig verstoord?
De aanpak van toenemende onveiligheidsgevoelens kan bijvoorbeeld ook gebeuren door bevolkingsgroepen en buurten tijdig te informeren over de werkelijke onveiligheid. Misschien zou het volstaan meer politiepatrouilles te voet op pad te sturen? Misschien werkt dat wel afschrikkend?

Mijn bezorgdheid gaat echter ook naar de kosten van de operatie. De software die gebruikt wordt opdat politiemensen niet meer constant persoonlijk de beelden zouden moeten opvolgen, is duur evenals het onderhoud ervan.
De camera’s zijn evenmin goedkoop als ze deugdelijk zijn en dat moet toch wel. Je moet toch de daders kunnen herkennen op de beelden!
Er moeten borden geplaatst worden aan elke toegang tot het plein om aan te geven dat er camerabewaking is.
Ik lees in het artikel dat er voldoende garanties zullen zijn voor ‘een juist gebruik’ van de beelden. Wat houden die waarborgen juist in en hoe kan de burger weten of de beelden echt niet langer dan een maand bewaard worden?
Is het Epernayplein de enige ‘onveilige’ plaats van de gemeente of moeten straks nog enkele tientallen camera’s geïnstalleerd worden. In de winkelcentra, op sportpleinen, op parkeerpleinen, ….?
Tamelijk veel vragen, dus …

Het is niet omdat Brugge, Oostende of de politiezone van de Westkust veel camera’s plaatsen, het is niet omdat het een modern en adequaat middel is in banken, bij betogingen, enz… dat Middelkerke moet toegeven aan die kuddegeest.

Bronnen
http://www.privacycommission.be/nl/in_practice/camera/#N10155
http://www.youtube.com/watch?v=E0hqc0kRyrY Lucien Achter ‘t Nieuws
http://www.hetccv.nl/instrumenten/Cameratoezicht-publiek/faq

17-04-2011, 20:03 Geschreven door stammer
Reageren (0)

In het midden van de Westendse dorpplaats zijn twee grote gebouwen er getuigen van hoe het centrum er in het grootste deel van de 20^ste eeuw uitzag. Ze bieden een nogal triestige, want verlaten, aanblik. Veel gebeurt daar immers niet meer in die omgeving!
Het gemeentehuis, het hart van een gemeente, werd er uitgesneden bij de fusie met Middelkerke in 1977 en nu huist er enkel een zeer comfortabele en ruime kinderopvang.
Het tweede gebouw doet dienst als wijkkantoor van de politie sinds 1972. Ook de heemkundige kring ‘Graningate’ heeft er een lokaal gevonden.

Ik had onderstaand artikel voorzien voor een latere datum, maar wat lees ik op 17 februari 2010 in “Het Nieuwsblad”?
"Het wijkkantoor van de politie in de Westendelaan gaat binnenkort onder de slopershamer. Het gemeentebestuur wil het gebouw vervangen door een groene zone met parkeermogelijkheden.“
De actualiteit dwingt mij dus aandacht te besteden aan deze nieuwe ‘aanslag’ op Westende – dorp.
Waarom ik een bezwaar heb tegen het afbreken? Daar zijn verschillende redenen voor.

Is het gebouw oubollig, onderhoudsonvriendelijk en moeilijk toegankelijk?
Dat beweert schepen Janna Opstaele tenminste. Wat ze met ‘oubollig’ bedoelt is mij niet duidelijk.
Is iets wat oud is, oubollig? Moeten al de Vlaamse kastelen nu misschien ook afgebroken worden?
Het gaat hier over een gebouw, dat weliswaar niet in de lijst van het beschermd erfgoed opgenomen is, maar dat toch een zekere architecturale waarde heeft.
Het is een neo-classicistisch gebouw, zuiver en streng van vormen met een dubbele gevelbreedte.
Rechts zien we een dakvenster in de vorm van een hals met erboven een halve cirkelboog.
Het gebouw werd verwoest tijdens de eerste wereldoorlog en heropgebouwd in 1920.
Natuurlijk is het onderhoudsonvriendelijk! Als je er de verkeerde bestemming aan geeft! En het grotendeels onbewoond laat!
Natuurlijk is het gebouw te groot voor de Westendse wijkpolitie. Vandaag is het kantoor open wanneer het enige personeelslid, wijkagent Marc Desmet, er aanwezig is.
Dat is gedurende gemiddeld een tiental uur per week. Natuurlijk is het gebouw daardoor te duur in verwarming!

Moet het gebouw daarom perse afgebroken worden?
Heeft de gemeente nu echt geld te veel? Dat is nog geen reden om het door deuren en vensters buiten te gooien! Dat ze dan maar onmiddellijk de aanvullende belasting op de personenbelasting verminderen, in plaats van (populistisch) te wachten tot het einde van de legislatuur.
Kan het gebouw niet beter verkocht worden om zo de mogelijkheid te scheppen om er een handelszaak in onder te brengen, die misschien wat leven in de brouwerij zou kunnen brengen?

Een vervangende groene zone met parkeermogelijkheden in het midden van de dorpplaats?
Is het op die manier dat men de fusiegemeenten nieuw leven wil inblazen?
Ik ben een groot voorstander van groen, maar … een groene zone midden in de dorpplaats? Voor wie? Is het misschien de bedoeling om van Westende-dorp een nog ‘dooiere’ boel te maken? Men is anders goed op weg! Straks zie je daar enkel nog twee pijprokende oude mensen oude koeien uit de gracht halen, op een bank onder een boom!

Zouden daar geen sociale woningen komen?
We herinneren ons allemaal de tijd van het asielcentrum. Toen reeds wilde Michel Landuyt het politiebureau sluiten. Misschien heeft het hevig protest en de vele criminele feiten die zich toen voordeden hem van gedacht doen veranderen. Op 8 november 2001 verklaarde hij dat op het terrein van het Westends politiebureau sociale woningen zouden gebouwd worden. Zijn argumenten? “Er zijn nu 2 wijkagenten in een weliswaar veel te groot gebouw en er is toch nooit iemand aanwezig. ’s Nachts is het bureau gesloten en bij dag zijn de agenten op pad.” Ondertussen zijn bijna negen jaren verlopen? Van daadkracht gesproken!
In een interview met “De Zeewacht” van 7 september 2007 verklaarde ook schepen Verdonck dat het gemeentehuis en het oud-politiebureau plaats zouden moeten maken voor sociale appartementen. Zijn die er nu misschien niet meer nodig? En de beloofde verbetering van de huisvesting, schepen?
Of is dat misschien één van de twistpunten in de meerderheid?

Een beetje geschiedenis van het gebouw?
Mijn bezwaren tegen het afbreken van het gebouw zijn ook een beetje ingegeven door sentimentele redenen. Ik kan best begrijpen dat men die wegwuift, maar toch… Ik vind het namelijk zeer spijtig dat hiermee weer een brok geschiedenis van ons dorp uitgeveegd wordt.
In mijn jeugd was in het gebouw een hotel – restaurant ‘Au Relais’, in het Vlaams ‘In de pleisterplaats”, gevestigd. Het werd toen uitgebaat door Arsène Van Biervliet en zijn echtgenote Zulma Bulcke tot aan de dood van Arsène in 1949.
Hij was de voorloper van de verhuuragentschappen. Al wie in het dorp een keuken en/of een slaapkamer ter beschikking van toeristen wilde stellen, was bij hem aan het juiste adres. Veel mensen woonden toen ’s zomers in een achter- of zolderkamertje om toch maar wat te kunnen bijverdienen.
Niet te verwonderen dus dat zijn (Franstalige) zoon Robert later in de Henri Jasparlaan 177 de ‘Agence Van Biervliet’ (nu ‘Muylle’) opende samen met Pierre Denis, ex -notaris uit Nieuwpoort. Het was tezelfdertijd een immobiliënkantoor en een bouwmaatschappij, die ondermeer de ‘Lakodam’ bouwde, een ontwerp van architect De Nève.
Later verlegde hij zijn activiteiten naar Oostende waar hij na zijn dood in 1970 opgevolgd werd door zijn zoon Jean-Claude, zelf overleden in november 2009 op 65-jarige leeftijd.

In de raadszitting van het vroegere Westende van 2 juli 1971 kwam de aankoop door de gemeente voor de prijs van 2.500.000 BFr voor het eerst ter sprake. In 1972 nam de politie er zijn intrek. Let wel, het korps van Westende was toen veel uitgebreider, met aan het hoofd een commissaris. Die leidde een korps bestaande uit een adjunct-politiecommissaris, een eerstaanwezend politie-inspecteur, een politie-inspecteur, 8 agenten en een veldwachter. Nu is dat natuurlijk niet meer nodig!!!!

Besluit
Als het gebouw afgebroken wordt, dan moet een andere locatie gevonden worden voor de politie.
Ik zou zelfs zeggen dat dit in elk geval moet gebeuren.
In 2001 verklaarde Landuyt: “Geen nood, in de nieuwe bibliotheek zal de bevolking terechtkunnen bij de wijkagent”. Dat ligt volledig in zijn lijn… en zijn misprijzen voor Westende!
Ook de CD&V, in de persoon van zijn voorzitter Wim Desender, heeft er geen goed oog in: 'Met de afbraak van het kantoor is de kans groot dat de politiediensten op korte termijn volledig uit Westende verdwijnen. 'Dat kan voor ons niet. Dit is immers ook voor Westende-Bad en Lombardsijde de dichtste post en met het verdwijnen ervan wordt de helft van de Middelkerkse bevolking getroffen.'
Ik sluit me daar natuurlijk bij aan. De partij weet waarschijnlijk reeds waar het toekomstig bureau zal ondergebracht worden, maar zo klinkt ‘oppositietaal’ nu eenmaal.
De huidige bezetting van de twee gemeentelijke gebouwen in de dorpskern geeft duidelijk de indruk dat de gemeente te veel gebouwen heeft en er moeilijk een bestemming voor vindt. Moeten ze daarom wel afgebroken worden?

Wie beslist daar eigenlijk over?
Is dat gewoon het schepencollege of bestaat er een (stedenbouwkundige) commissie die zich daarover moet/ mag uitspreken? Als het eerste waar is, dan vind ik dat onaanvaardbaar omdat dergelijke ingrijpende veranderingen niet aan een paar (niet betrokken en vaak ongeïnteresseerde, veelal ondeskundige) personen mogen overgelaten worden.

Bronnen
Inventaris van het Bouwkundig Erfgoed van de Vlaamse Gemeenschap 2005
Artikel van Dany Van Loo in “Het Nieuwsblad” van 17 februari 2010
Mail van de informatiedienst van de gemeente

07-03-2010, 00:00 Geschreven door stammer
Reageren (0)

Ik hou eigenlijk niet van statistieken in verband met de veiligheid of onveiligheid in onze gemeenten. Ik twijfel er namelijk aan of ze wel betrouwbaar zijn.

Voor de burgemeesters moeten de cijfers laag zijn. Ze zien dat namelijk als een bewijs van goed bestuur.

Herinnert u zich nog de beestachtige overval op Kelly Hesters in Nieuwpoort-bad door een asielzoeker uit ‘Zon en Zee’ op 16 april 2002? Toen  zei Michel Landuyt: “De criminaliteitscijfers waarin mensen uit Zon en Zee voorkomen, zijn niet toegenomen, integendeel. Als een asielzoeker al iets mispeutert, dan  gaat hem dat hooguit over het niet betalen van een ticket voor de kusttram. Criminaliteit  gepleegd door asielzoekers uit het centrum beperken zich tot minieme feiten, zoals bijvoorbeeld een warenhuisdiefstal.”

Die bewering was totaal vals, want bijna elke dag gebeurde er toen wel iets, ook ernstige feiten.

Ook de politiebeambten willen lage cijfers omdat die een maatstaf zouden zijn voor de kwaliteit van hun efficiënte preventie- en hun krachtdadige repressieactiviteiten.

Mijn excuses aan de vele politiebeambten die hun beroep ernstig uitoefenen en die hun steentje bijdragen om de onveiligheid in hun gemeente te bestrijden, maar door uitspraken van politici slinkt mijn vertrouwen in cijfers over de veiligheid elke dag een beetje meer.

Kan men dan die statistieken manipuleren? Een zwaar woord misschien maar het staat voor ‘al dan niet opnemen van bepaalde feiten’

Dagelijks verkondigen slachtoffers dat ze het de moeite niet meer vinden om diefstallen, vandalisme, Enz … aan te geven. Ze ondervinden dat er in veel gevallen toch geen gevolg aan gegeven wordt. Ze horen en zien in de media dat de kans op snappen van de daders zeer miniem is omdat er onvoldoende personeel zou zijn om dat allemaal te onderzoeken. Ze stellen vast dat de bestraffing van de daders, als de zaak al voor de rechtbank komt, een lachertje geworden is.

Het Nieuwsblad verzamelde voor het Veiligheidsrapport van Vlaanderen van 23 mei 2008 de criminaliteitscijfers uit alle Vlaamse gemeenten.

Ik heb een vergelijking gemaakt voor 2007 tussen de kustgemeenten. U kunt die hier bekijken.

De tweede cijfers zijn het aantal criminele feiten voor de gemeente zelf.

De kustgemeenten -en steden tonen hogere criminaliteitscijfers dan andere gemeenten of steden van die omvang. Dat komt door de aanwezigheid van de vele toeristen in de zomermaanden, die dieven en ander gespuis aantrekken, omdat ze losser zijn, minder opletten, meer middelen hebben?

Het spreekt vanzelf dat de cijfers buiten het seizoen lager liggen. De rangschikking van de kustgemeenten zou dus best genuanceerd worden. Daarom vergelijk ik enkel de kustgemeenten met elkaar.

U ziet dat in veel domeinen de cijfers niet meegedeeld werden. Als er geen feiten in zo’n domein zouden gepleegd zijn, dan zou men heel zeker blij zijn dat men dit kan vermelden. Moeten we daaruit besluiten dat men ze niet durft meedelen omdat ze te hoog zijn?

Knokke scoort bijzonder hoog, Of betekent dit dat die gemeente juistere cijfers doorgeeft? Waarom zouden er daar meer fietsen gestolen worden? Omdat ze daar duurder en mooier zijn?

Alweer moet ik vaststellen dat Middelkerke aan de staart van het peloton bengelt.

Is het misschien te veel gevraagd dat er correcte cijfers zouden opgegeven worden en dat de criminaliteit kordater zou aangepakt worden, zowel op straat als in de rechtbanken? Neen, toch? Maar dat zal nog niet voor morgen zijn, zeker?

Bron: http://www.nieuwsblad.be/veiligheid/

01-06-2008, 00:00 Geschreven door stammer
Reageren (0)

In 2006, toen in Middelkerke volop gesproken werd over een naaktstrand tegenover de vroegere camping 'Cosmos', heb ik daarover een uitvoerig artikel geschreven. U kunt het hier lezen.

Ik vermeldde daarin dat in Bredene, het grote voorbeeld in dat domein voor burgemeester Landuyt, reeds heel wat problemen gerezen waren omdat sommige naakte koppels zich helemaal niet schaamden om openlijk, zelfs terwijl kinderen toekeken,  hun lusten bot te vieren.

In verschillende kranten lees ik deze week dat een homokoppel van de correctionele rechter in Brugge opschorting van straf heeft verkregen voor openbare zedenschennis in de duinen aan het naaktstrand in Bredene. De advocaat van de man voerde aan dat een eventuele straf voor één van de twee mannen, die een werknemer is bij een internationale instelling, rampzalig zou zijn omdat hij daardoor levenslang een strafblad zou moeten meedragen. Hij pleitte ook verzachtende omstandigheden omdat het de eerste keer was, niet dat ze het deden, maar dat ze betrapt werden. In zijn pleidooi verwees hij ook naar de pornografische fotocollectie van Louis Paul-Boon die op zondagmiddag getoond werd op de openbare omroep en naar het programma 'Sexcetera', dat ook wemelt van pornografische beelden. Hij is van oordeel dat beide voorbeelden bewijzen dat de gangbare normen en waarden op zedelijk gebied  geëvolueerd zijn ('seks is alom aanwezig in onze maatschappij') en dat de overtreding 'niet in proportie was met een eventuele bestraffing'. 

Hij beklaagde er zich over dat homo's door de politie geviseerd worden. De plek waar de mannen het 'deden' is volgens hem moeilijk bereikbaar en ze zouden betrapt zijn tijdens een gerichte politiepatrouille.

Het 'doen' op het strand vindt hij toch nog heel wat anders.

Hij noemt het hele geval 'schieten met een kanon op een mug'. De advocaat beweert onlangs in een tijdschrift gelezen te hebben dat zo'n 80 procent van de vrouwelijke lezers ooit al seks had in het openbaar.

Nu, een advocaat is er om zijn cliënt zo goed mogelijk te verdedigen. Geen probleem dus, als hij dat maar allemaal zelf niet gelooft. Hij heeft wel een punt dat er te veel seks te zien is op TV, ook in reclamefilmpjes of op internet. Ik vind inderdaad dat daar weleens zou mogen tegen opgetreden worden.

Jan-Marie Berkvens, Brugs procureur, vindt het vonnis betreurenswaardig. Het openbaar ministerie is niet in beroep gegaan omdat de stapels dossiers bij de hoven al zo groot is. Het sop zou in dit geval de kool niet waard zijn.

Berkvens vindt dat er geen nieuwe normen zijn, maar dat alleen het strafwetboek telt. Hij beweert dat het parket geen verzameling wereldvreemde snuiters is maar dat er voor seks in de vrije natuur geen maatschappelijk draagvlak is. De politie zal dus verder processen-verbaal opstellen en ze zullen in Brugge dus blijven dagvaarden. Dit voorval zal allicht niet van aard zijn om de Bredense agenten te blijven motiveren.

Moraalfilosoof Etienne Vermeersch vindt dat men de mensen niet nodeloos en onverwacht mag confronteren met zaken die ze niet willen zien.

Wat ik er nu zelf van denk? Niet veel goeds natuurlijk. Er treedt inderdaad een normvervaging op. Het feit dat het parket er schijnbaar niet al te zwaar aan tilt en niet in beroep gaat maakt daar ook deel van uit.

Men zou de lijn nu natuurlijk ook kunnen doortrekken naar andere criminele feiten.

Zullen de rechters nu straks oordelen dat vandalisme, voorbijgangers uitschelden, iemand afranselen (ik wil nog niet spreken van moorden), inbreken, een bank overvallen en noem maar op eigenlijk allemaal niet meer zo erg zijn omdat het toch dagelijkse kost is?

Eigenlijk doen ze dat nu al. Een doodslag op een bus noemen ze een 'incident' 

Volgens mij mogen weldenkende mensen onder ons niet berusten in die normvervaging en moeten we ons allemaal samen daartegen verzetten. Zoiets aanvaarden, noem jij dat misschien meegaan met de tijd? Ik vind dat een beetje te bruusk en ik denk dat een maatschappij onleefbaar wordt als er nog nauwelijks regels of normen bestaan of dat ze niet geëerbiedigd worden.

Ik zal wel weer ouderwets zijn, zeker?

06-04-2008, 00:00 Geschreven door stammer
Reageren (0)