Op 12 september 1944 werd Westende bevrijd door Canadese troepen van het ‘Essex Scottish Regiment'. Natuurlijk moet zo’n heuglijk feit herdacht worden! Ik wil dit dan ook uitvoerig doen, met drie artikels:
Minibioscoop 'Westende bevrijd – in woord en beeld’
Mijn eigen ‘herinneringen’ plus 'gelezen en gehoord'
Bevrijdingsfeest op 8 september 2019
Deel 1: een minibioscoop
Als je tot het besef komt dat het al vijf en zeventig jaar geleden is dat wij bevrijd werden, dan realiseer je je ook dat er maar weinig Westendse overlevende meer zijn die het heuglijk einde van de tweede wereldoorlog mochten meemaken en er nog kunnen over vertellen.
Is het dan niet logisch dat hun herinneringen voor het nageslacht bewaard worden? Natuurlijk! En daar zorgden gelukkig enkele leden van de familie Van Troostenberghe voor.
Edwin Van Troostenberghe was twee jaar lang bezig met de opmaak van een 10-delige reeks over het leven in bezet Middelkerke tijdens de Tweede Wereldoorlog. 1.200 pagina’s en 400 verhalen met tal van unieke foto’s. Later zette de gemeente Middelkerke de digitale reeks gratis online, zodat iedereen die het wil deze unieke verhalen en foto’s kan volgen. Op de afbeelding met de rolverdeling hieronder, kunnen jullie zien dat Edwin daarbij geholpen werd door zijn zoon Thomas en door zijn broer Ronny.
Misschien is het overbodig dat ik jullie nog meer over die bekende familie vertel, maar ik wil het toch doen omdat zij al jaren een heel belangrijke sociaal-culturele rol spelen in Middelkerke en zoiets wordt al te weinig in de verf gezet.
Momenteel leidt Edwin zijn eigen zaak TROOSTWIN Mediawijze Projecten, dat met opleiding, consultancy en eigen producten organisaties ondersteunt die mensen mediawijzer willen maken. Van opleiding is Edwin socioloog en houder van een bibliotheekschooldiploma. Hij had van 1982 tot 2013 de leiding van de gemeentebibliotheek Middelkerke. Hij nam actief deel aan een groot aantal bovenlokale werkgroepen bij Linc, Bibnet, VVBAD en de Provincie West-Vlaanderen. Hij was medeontwikkelaar van ZIZO jeugd. Hij was medeontwikkelaar van ZIZO en fungeerde jarenlang als voorzitter van de werkgroep. Hij schreef artikels in vaktijdschriften (Bibliotheek-&Archiefgids, Klapper...) en gaf referaten in heel Vlaanderen. Hij was projectleider van het Project Delphi in de opstartperiode en bleef jarenlang bezieler. In die hoedanigheid ontwikkelde hij cursussen, draaiboeken en andere producten voor de bibliotheeksector.
Broer Ronny, architect, zes jaar voorzitter Gecoro, heemkundige, stichter van Graningate en auteur van artikels in dat tijdschrift, gids bij winterwandeling kusthistories, …
Zoon Thomas, video-editor bij VideoLine, actief in bedrijfspresentaties en documentaires.
Het werk werd opgedragen aan vader Carlo, oudstrijder en krijgsgevangene, die zij ‘de stille inspirator’ noemen van dit album.
Het onderdeel over de Bevrijding Eén van de 10 delen handelt over de bevrijding en heet ‘Westende Bevrijd – in woord en beeld’. Middelkerkenaars/ Westendenaars vertellen hun verhaal over de Tweede Wereldoorlog voor de camera. "Heel wat van die verhalen zijn uniek en bevatten ook heel wat anekdotes over angst, verraad, vaderlandsliefde en guitenstreken, maar ook de dagelijkse strijd om eten en brandstof. De gesprekken worden per aflevering omkaderd door een deskundige tekst en uitleg en het geheel omvat ook tal van foto’s die nooit eerder zijn verschenen. De mensen die aan het woord komen in de reeks, waren allemaal nog kind toen de oorlog woedde."
Ik zal het verder niet hebben over de details van hun ervaringen. Die kunnen afgelezen worden op internet of beluisterd en bekeken worden in de minibioscoop.
Ziehier de behandelde onderwerpen: (door Westendenaars en Lombardsijdenaars) Robert Boone (en NIET Roger): Handgranaten, Spelen met munitie Irène Coucke (+): de repressie, Engelsen versus Duitsers, Villa’s op de dijk Isidoor Coulier (+): Lachen met de Duitsers Simonne Deprez (+): Rock ’n Roll bij Wiskes Georges Hosten: De Afrekening, Aanhouding van zwarten, De wet Gutt, De Engelsen Simonne Hosten: Engelstalig cliënteel Solange Madelein (+): Georges Soete verstopt
Minibioscoop Maar er is meer. Op het Arthur Meynneplein (of markt) in Westende kan men ook van de reeks genieten en dat tot en met zondag 15 september, elke dag van 10 tot 18 uur. Dat gebeurt in een container waarin 12 mooie zeteltjes aangebracht zijn, vandaar de benaming ‘Minibioscoop’.
Zoals hieronder te zien is, zal men straks ook een tentoonstelling kunnen bezoeken in ‘De Kilt’ met foto’s, voorwerpen, uniformen in verband met de Bevrijding (collectie Kristof Jacobs)
Besluit Ik kan de Van Troostenbergh’s alleen maar feliciteren voor dit merkwaardig en bijzonder verzorgd werk.
Bronnen https://www.hln.be/in-de-buurt/middelkerke/figuranten-gezocht-voor-de-bevrijdingsstoet-in-westende~a3d0465b/ Artikel door Timmy Van Assche in Het Laatste Nieuws op 24 juli 2019 https://www.hln.be/in-de-buurt/middelkerke/-opvallend-veel-mensen-hadden-sympathie-voor-de-duitsers~a3271be2/ Artikel door Paul Bruneel in Het Laatste Nieuws op 11 februari 2017
Actiegroep tegen sociale verkaveling Badenlaan boekt succes … de gemeente reageert
Er is al heel lang sprake van een nieuwe verkaveling in de Badenlaan in Westende-bad. Zeventien jaar geleden was er al een protestactie tegen dat project. Het zal jullie dan zeker niet verbazen dat ik daar al verschillende artikels over geschreven heb, over de waterziekte van het terrein, over het niet uitvoeren van maatregelen door de Middenkustpolder om overstroming te vermijden, over de talloze argumenten van het actiecomité, dat zich met grote vastberadenheid en hardnekkigheid verzet tegen een verkaveling, over de aard van de zeer deskundige acties door het comité, dat daarbij kon rekenen op heel wat steun van de omwonenden.
Succesvolle klacht De gemeenteraad keurde in april 2019 de verkoop van de verkavelingsgronden aan de Badenlaan aan de woonmaatschappijen IJzer & Zee en WoonWel goed. Kort nadien ontvingen het gemeentebestuur van Middelkerke en het OCMW van Nieuwpoort een klacht, die ook werd ingediend bij het Agentschap Binnenlands Bestuur.
Die klacht stelde dat de verkoop van de gronden werd gebaseerd op een verouderd schattingsverslag dat dateert uit 2012. Daarop vernietigde het Agentschap de gemeenteraadsbeslissing en dus ook de verkoop. Die werd ondertussen in een notariële akte beschreven en om de voortgang van dit belangrijke huisvestingsdossier niet te belasten, werd de verkoopakte ontbonden.
Opdat de verkoopprocedure in het beste belang voor alle partijen kan worden hernomen, laat het gemeentebestuur nu zo snel mogelijk een nieuw schattingsverslag opmaken. Ze voorzien verder geen problemen en maken zich sterk dat de nieuwe verkaveling fundamenteel zal bijdragen tot meer leefkwaliteit in Westende-Bad. In een eerste fase worden zo’n 165 sociale woningen opgetrokken. Na de ontwikkeling van deze eerste fase, kunnen ook private percelen worden verkocht.
De argumenten van de actiegroep Onroerende goederen van de gemeente dienen steeds verkocht te worden volgens de principes van mededinging en transparantie, behalve als er een motivering wordt gegeven voor een afwijking daarvan. Bovendien dient de verkoop te gebeuren aan een prijs zoals die blijkt uit een recente schatting (niet ouder dan twee jaar). Maar hoe gebeurde het werkelijk? 1. De gronden werden zonder concurrentie en publicatie verkocht aan de sociale uisvestingsmaatschappijen. 2. Noch de beslissing van de raad, noch deze van het college bevatte een afdoende motivering tot afwijking 3. De geboden prijs van 85 €/m² was gebaseerd op een schattingsverslag van 2011 waardoor de verkoopprijs (4 miljoen euro) niet correct tot stand is gekomen. Het gemeentebestuur heeft daarmee het zuinigheidsbeginsel en het zorgvuldigheidsbeginsel geschonden.
Nu wacht de actiegroep af. Zal het “ontwerpdecreet Woonreservegebieden”* binnenkort door de nieuwe Vlaamse regering worden gestemd? Zal dat al dan niet opnieuw voorzien in een overgangsregeling voor de ontwikkeling van gronden in eigendom van sociale huisvestingsmaatschappijen?
Vermoedelijk zullen beide besturen zo snel mogelijk de verkoopprocedure opnieuw aanvatten, en deze keer wel volgens het boekje. Daarna zal opnieuw (voor de zoveelste keer) beoordeeld moeten worden of het gebied al dan niet voor ontwikkeling in aanmerking komt en of er een vergunning kan worden afgeleverd.
Het comité vindt dit een illustratie van ‘volharding in de boosheid’ vanwege de huisvestingsmaatschappijen. Ze zijn ontgoocheld dat het nieuw gemeentebestuur hen daarin steunt, ook al moeten ze daarmee volgens hen de wet schenden en het algemeen belang schaden.
De strijd is dus nog lang niet gestreden … Het actiecomité geeft de moed niet op. Ze vinden dat het recht kan blijven geschieden zolang er beroepsmogelijkheden zijn. Het aanvaarden van hun klacht geeft hen opnieuw hoop en kracht om voor deze zaak te blijven gaan!
En ondertussen groeit het parkeergebouw
Zoals ik vroeger reeds schreef, had het actiecomité ook bezwaren tegen het oprichten van een parkeergebouw op de plaats van de geasfalteerde parking omwille van de toenemende geluidsoverlast en uitlaatgassen, terwijl een ondergronds alternatief evengoed mogelijk is. Waarom er daartegen dan geen klacht ingediend werd? Er zou een vernietigingsberoep moeten ingediend worden bij de Raad voor vergunningsbetwistingen, door een daarin gespecialiseerd advocaat. En daarvoor is geld nodig, veel geld: ereloonprijs, verplaatsingskosten, gerechtskosten, eventuele ‘success fee’ bij vernietiging, eventuele minnelijke “proces-afkoop-onderhandelingen” met buurtbewoners. Er werd dan ook gepolst bij de actievoerders of die bereid waren om bij te dragen in die zeer hoge kosten. Dat bleek geen succes en voor wie wel akkoord ging, zou het bedrag te hoog uitvallen in verhouding met de slaagkans. Ziehier enkele afbeeldingen die de toestand weergeven bij het ingaan van het bouwverlof 2019. Er werd gezegd dat een aantal parkeerplaatsen toch zouden kunnen bezet worden tijdens het zomerseizoen. Zoals men kan zien op de derde foto, lijkt me dat onmogelijk terwijl de werken bezig zijn. Tijdens het bouwverlof werd de inrit dan toch vrijgemaakt.
Vorige artikels Geplande waterzieke verkaveling geschorst HNB 11.2.2003 20.2.2011: Nieuwe woonuitbreidingsgebieden in Westende? Bravo! Ze zijn toch niet waterziek, hé? (map ‘Milieu’) 13.2.2012: Op zoek naar sociale woningen (map ‘Sociale woningen’) 21.1.2019: Dan toch geen verkaveling in de Badenlaan … maar wel een parkeertoren (map ‘Milieu’
Bronnen Zitting college burgemeester en schepenen op 8.11.2016 Artikel in HLN van Timmy Van Assche op 11.7.2019: ‘Sociale verkaveling Badenlaan ‘on hold’ na klacht van actiegroep’
Wat vinden jullie van de huidige avondmarkt in Lombardsijde? Beter zo of liever in de Hoogstraat en Schoolstraat?
Elke woensdag van de maanden juli en augustus pakte de bvba Dacovan uit met een avondmarkt in de Schoolstraat in Lombardsijde. De markt werd telkens gehouden van 17 tot 22 uur en lokte telkens heel wat volk. Volgens een bewoonster van de Schoolstraat zou de markt gedurende 27 jaar in haar straat gestaan hebben. Ziehier een foto van de vroegere toestand.
Nu de tram Lombardsijde-dorp niet meer aandoet is er meer ruimte vrijgekomen en worden de kramen opgesteld op het Dorpsplein. Een hele verandering natuurlijk! Dat weekt reacties los en Facebook is daarvoor een zeer geschikt medium. Ik heb alle reacties geregistreerd en daarenboven ben ik op 24 juli zelf eens gaan kijken.
Argumenten voor en tegen de verandering
Tegen: We zijn het nu al zolang gewoon De tramsporen zijn hinderlijk voor rolstoel- en buggygebruikers. De ziel is uit de markt. Zo gezellig het vroeger was, zo neutraal is het nu. Er zijn minder kramen dan vroeger, te veel eetkramen. Vroeger kon je dingen kopen op de avondmarkt die je nergens anders kon kopen.
Voor: De cafés hebben er meer aan. Rustiger, overzichtelijker en aangenamer. De bezetting van de Oude Nieuwpoortstraat is een aanwinst. Geen luidruchtige muziek zoals vroeger. De bewoners van de Schoolstraat zijn blij dat ze er van af zijn, want voor veel bewoners was dit ambetant qua gerucht, mensen die vuiligheid op de ramen achterlaten , ruzies voor de deur, mensen die in hun tuin waterden enz… was echt niet aangenaam.
Iemand beweert dat 93% van de betrokkenen tegen de nieuwe opstelling zijn. Dat zal wel zwaar overdreven zijn. Op Facebook is de meerderheid er wel tegen, maar bijlange niet zo ruim.
Sommige zijn niet voor of tegen, maar doen voorstellen “Ze hadden beter gewacht met de verhuis tot de tramsporen en het tramkotje verwijderd waren.” Niets meer in de Hoogstraat, maar één rij op de ‘Platse’ en één in de Schoolstraat. Laat ons wachten op de beloofde werken: het dorpsplein zal dan mooier, aangenamer en toegankelijker zijn. Er zouden kramen moeten staan tot aan het Patershof.
Soms wordt wel eens vergeten dat sommige problemen mee verhuizen van de oude naar de nieuwe standplaats.
De mening van ons nieuw gemeentebestuur Aangezien ons nieuw gemeentebestuur grote plannen heeft voor het dorpsplein (‘Montmartre’ – achtig!!) heeft die discussie misschien weinig zin. Ik vroeg dan ook de mening van de nieuwe schepen voor economie, Natacha Lejaeghere. Ze is logischerwijze van mening dat je nooit voor iedereen goed kan doen: “Het is een uitdaging voor het nieuw bestuur maar er wordt aan gewerkt.” Op mijn vragen over de tramsporen en over de vernieuwing van het dorpsplein, antwoordt ze dat de heraanleg van het plein in de planning voorzien is maar dat de sporen al na deze zomer zullen verwijderd worden. “Verandering is altijd een beetje moeilijk voor iedereen, maar eenmaal dat alles goed vertrokken is, zal iedereen weer tevreden zijn.” Ze vindt wel dat men nu reeds kan zeggen dat de cafés volop genieten van de huidige markt.
“De orde van de Ezel heeft heel veel aanhangers en ze blijven scoren zoals andere jaren. Ook het ‘droogvisje’ is positief dat de markt tot aan hun winkel in de Schoolstraat komt.”
Mijn bezoek Natuurlijk zou het nooit in mijn gedacht komen om mijn mening over de avondmarkt neer te schrijven, zonder die eerst bezocht te hebben en enkele meningen van marktkramers en bezoekers gevraagd te hebben.
Mijn algemene indruk was goed, veel volk, terrassen drukbezet. De huidige opstelling lijkt mij te voldoen en iedereen vindt dat er geen kramen meer moeten staan in de Hoogstraat.
Iemand vestigde mijn aandacht op het ‘Café Marijke’, dat te huur staat en volgens mijn gesprekpartner is dat een gevolg van het verplaatsen van de markt. Ik twijfel daar wel aan!
Ik zag ook dat het verplaatsen van de trambedding en de daarmee gepaard gaande nieuwe tramhalte een hele verandering teweegbrengen. Veel bezoekers komen immers met de tram en vroeger stopte die in het centrum. Nu moet men een eindje wandelen vooraleer het eerste kraam tegen te komen. Het ‘Patershof’, op de speelplaats van de gemeenteschool, is acht woensdagen het toneel van een gratis muziekevenement, georganiseerd door de ‘Orde van de Ezel’ die ook in 2019 voor de zestigste keer de ‘Ezelcavalcade’ of ‘Ezelstoet’ organiseerde. Worst en dranken zijn er te koop en zorgen ervoor dat de ‘Ezelkas’ goed gespijsd wordt. Hebben zij te lijden onder de verandering? Een bestuurslid relativeert dat. Er staan weliswaar geen kramen tussen de Hoogstraat en de Koninklijke Baan, maar tegen dat het muziekevenement start, is hun openluchtzaal vol bezet.
Besluit Het ligt voor de hand dat dit een logische verhuis is. Elke verandering vraagt een aanpassing. De organisatoren moeten elke woensdag nagaan wat er eventueel kan verbeterd worden aan de opstelling en aan het aanbod. De inwoners en handelaars van het Dorpsplein moeten duidelijk stelling nemen. Wat willen ze, wat willen ze niet? Ze moeten geen lichtvaardige Facebookdiscussies aangaan, maar (eventueel samen) uitmaken wat voor hun dorp het beste is, nu maar ook in de toekomst als de beloofde werken aangekondigd worden.
Neen, ik ben geen expert in de wegcode. Als autochauffeur sinds 60 jaar, probeer ik gewoon de regels die een bestuurder van een auto of een ander voortbewegend tuig of een voetganger moet kennen (en opvolgen!), zo goed mogelijk onder de knie te krijgen. Ik mag natuurlijk niet beweren dat ik nog nooit een verkeerd maneuver uitvoerde of nooit een zonde beging tegen de wegcode. Met het huidig verkeer wordt het steeds moeilijker om zich steeds foutloos te gedragen op onze drukke wegen. Alle betrokkenen zouden moeten beseffen dat alles in het werk moet gesteld worden om geen gevaar te creëren op de weg.
Wie zijn die betrokkenen? Ten eerste, de federale minister voor mobiliteit (VIAS Instituut) moet duidelijke en veilige wegcoderegels opleggen. Ten tweede, de Vlaamse minister voor mobiliteit (agentschap wegen en verkeer) moet een veilige en verzorgde infrastructuur ter beschikking stellen. Ten derde, de lokale politie moet aanwezig zijn in het verkeer en optreden als er overtredingen begaan worden. Ten vierde, de weggebruikers moeten zich strikt houden aan de opgelegde regels Ten vijfde, het gemeentebestuur moet de tekortkomingen bij de eerste twee punten kennen en ze zo nodig overmaken aan de bevoegde overheid.
Waarom ik met het huidig artikel op de proppen kom? Naar mijn mening hapert er iets aan het verkeer van fietsers (elektrisch of niet), bromfietsers, speed pedelecs en andere voortbewegingstoestellen. Wie met een elektrische fiets (1) rijdt of met een tweewielig gemotoriseerd rijwiel (2), moet de fietsregels naleven. Hetzelfde geldt voor wie sneller dan stapvoets rijdt met een voortbewegingstoestel (3). Maar wie met een speed pedelec (4) rijdt, moet de regels volgen die gelden voor bestuurders van bromfietsen.
(1) Elektrische fiets : een fiets met een elektrische hulpmotor van maximum 250 watt waarvan de aandrijfkracht wordt onderbroken wanneer een snelheid van 25 km/u wordt bereikt of wanneer de bestuurder ophoudt met trappen.
(2) Tweewielig gemotoriseerd rijwiel : een tweewielig rijwiel met een hulpmotor van maximum 1000 watt waarvan de aandrijfkracht hoofdzakelijk dient als trapondersteuning en onderbroken wordt wanneer een snelheid van 25 km/u wordt bereikt. De bestuurder moet minimum 16 jaar oud zijn.
(3) ofwel: een ander voertuig dan een rijwiel, zonder motor en dat met spierkracht wordt voortbewogen waarvoor geen snelheidsbeperking geldt, (skeelers, rolschaatsen, steps, skateboards, éénwielers, rolstoelen met twee grote wielen die de gebruikerzelfstandig kan verplaatsen door met de handen aan de hoepels aan de wielen te draaien. De rolstoel heeft ook handvatten en kan dus ook geduwd worden.
ofwel: een motorvoertuig met een door de constructie bepaalde maximumsnelheid van 18 km/u.. (elektrische autopeds, segways, elektrische rolstoelen of rolwagens voor personen met een beperkte mobiliteit, ...).
De laatste jaren verschenen er steeds meer voertuigen in het straatbeeld waarvoor er in de wegcode niet onmiddellijk een specifieke reglementering te vinden was. De nieuwe wetgeving kent aan deze categorie van langzame voertuigen, voortaan de "voortbewegingstoestellen" genoemd, nu een juridisch statuut toe.
(4) Een tweewielig voertuig met pedalen met een hulpmotor van maximum 4000 watt waarvan de aandrijfkracht hoofdzakelijk dient als trapondersteuning en onderbroken wordt wanneer een snelheid van maximum 45 km/u wordt bereikt.
Waar moeten fietsers rijden? Is er een fietspad, dan moeten fietsers daarop rijden, tenminste indien het berijdbaar is. Is het fietspad op de grond aangeduid met twee witte evenwijdige onderbroken strepen, dan mogen fietsers er alleen op rijden indien het rechts in hun rijrichting ligt.
Is het fietspad aangeduid met verkeersborden D7 of D9, dan moet er op gereden worden in de richting van waaruit die signalisatie zichtbaar is. Een links gelegen fietspad mag dus alleen gebruikt worden indien het in die rijrichting gesignaleerd is met een bordje D7 of D9. In dat geval gaat het meestal om een tweerichtingsfietspad, waarbij het bord D7 zo geplaatst is dat het in de 2 rijrichtingen zichtbaar is.
D7 : Verplicht fietspad D9 : Deel van de openbare weg voorbehouden voor het verkeer van voetgangers, van fietsen en van tweewielige bromfietsen klasse A
Uitzondering : Wanneer het fietspad links in hun rijrichting ligt dan moeten fietsers dit niet volgen ‘indien bijzondere omstandigheden dit rechtvaardigen’. Wanneer je b.v. uit een zijstraat komt gefietst en de eerstvolgende zijstraat weer in wil fietsen, dan ben je niet verplicht de drukke rijbaan tweemaal over te steken om uiteindelijk een paar honderd meter te overbruggen. De schets maakt het duidelijker:
Opgelet: deze uitzondering geldt enkel als je fietst in wijzerzin ! van A naar B. Moet je van B naar A, dan ben je wel verplicht over te steken en op het fietspad te rijden, want je mag natuurlijk niet links op de rijbaan rijden.
Oversteken op het zebrapad Om de rijbaan over te steken moeten de fietsers gebruik maken van de oversteekplaats voor fietsers, indien er een is.
Op plaatsen waar geen oversteekplaats voor fietsers is voorzien, gebruiken fietsers vaak het zebrapad om over te steken. Wanneer ze daarbij van hun fiets stappen en te voet over te steken, worden ze als voetganger beschouwd en hebben ze dus voorrang op de voertuigen die het zebrapad naderen. Maar dat is niet zo wanneer fietsers al rijdend oversteken. Weliswaar bevat het verkeersreglement geen bepaling die dat verbiedt, maar het is duidelijk dat fietsers er dan wel voor moeten zorgen de voetgangers bij het oversteken niet te hinderen. Bovendien hebben zij dan, in tegenstelling tot de voetgangers, geen voorrang op het naderende verkeer. Ik erger mij vaak aan de arrogantie van fietsers die toch al rijden de baan oversteken via het zebrapad omdat zij ofwel het reglement niet kennen of er gewoon hun voeten aan vegen. De reden waarom zij beter niet al rijdend een zebrapad gebruiken is dat ze door hun snelheid de autobestuurder minder kans geven om op tijd te stoppen. Ik wil hier ook een paar tips vermelden voor de voetgangers die van plan zijn het zebrapad te gebruiken: “Zoek oogcontact en zorg dat de bestuurder je gezien heeft. - Blijf tijdens het oversteken naar links en naar rechts kijken.”
Voorbeeld Tegenover de afgebroken gemeenteschool kan men een goede illustratie zien van een situatie waar er een oversteekplaats voor fietsers is, naast een zebrapad. Verschillende keren heb ik er al op gewezen dat zo’n verkeerssituatie onlogisch, verwarrend en dus onveilig is voor fietsers. De voetganger krijgt voorrang, de fietser niet. De wegcode bepaalt wel dat autobestuurders extra voorzichtig moeten zijn tegenover fietsers die de straat willen oversteken, maar toch … Het ‘Agentschap Wegen en Verkeer ‘AWV) heeft nu toch eindelijk beslist die verwarring weg te halen. Op oversteekplaatsen waar fietsers geen voorrang hebben, verdwijnt de wegmarkering (de haaitanden) op het asfalt … maar enkel als de oversteekplaats vlak naast een zebrapad ligt. De maatregel wordt nog niet meteen uitgevoerd, maar pas als de wegmarkering toe is aan vernieuwing. In bovengenoemd voorbeeld zijn de wegmarkeringen stilaan aan vernieuwing toe.
Terwijl ik daar de onderstaande foto aan het nemen was, stak een fietsend echtpaar de baan over volgens de rechts getekende lijn.
De chaos op onze dijken Wie zich ’s zomers met de gewone fiets op onze dijken waagt, legt beter de grootst mogelijke voorzichtigheid aan de dag. Hij/zij riskeert anders in botsing te komen met één van de talloze voortbewegingstoestellen waarvan hierboven sprake is plus alle soorten gocarts.
Een voetganger moet goed uitkijken want anders dreigt hij/zij omvergereden te worden door één van die tuigen. Spring dus maar beter weg als ze met razende snelheid op je afkomen.
Ik las daarover een discussie op Facebook. De ouderen beweren dat de kinderen onvoorzichtig en te rap rijden op de dijk. De ouders van die kinderen klagen er dan over dat de ouderen onze straten onveilig maken door te rap te rijden met hun elektrische fiets. Beide hebben gelijk.
Ik zag zelfs elektrische (!) minimoto’s voor kinderen. Waarom het moeilijk maken voor onze jeugd als het gemakkelijk ook gaat. Ik vind zoiets persoonlijk onverantwoord.
Heel wat mensen kennen de betekenis niet van onderstaand aanwijzingsbord F99b. Ze kennen het verschil niet tussen een gebodsbord D9, dat een verplichting oplegt en een aanwijzingsbord, dat aangeeft dat men voetgangers kan aantreffen aan de strandzijde en voetgangers, fietsers en andere rijtuigen aan de zijde van de gebouwen.
Verplichting D9 Aanwijzing F99b
Besluit Natuurlijk is mijn artikel onvolledig. Ik wou jullie niet overdonderen met de talloze (natuurlijk goedbedoelde) regels en daarom heb ik mij beperkt tot de regels voor fietsers waarvan ik de laatste tijd heb kunnen vaststellen dat sommige er lak aan hebben. Alhoewel ik de uitdrukking ‘Mens erger je niet’ maar al te goed ken, heb ik het toch soms moeilijk als ik een bewuste overtreding zie gebeuren.
Bron https://blog.touring.be/nl/artikels/verkeersregels-voor-fietsers
Van onverzorgd landschapspark tot goed onderhouden wilde en warme wijk
Onze kerngemeente pronkt al jaren met het Normandpark. Terecht, want het is echt zeer mooi en goed onderhouden. Het maakte/maakt de dorpsbewoners van Westende jaloers. En toen, niet daarom, kregen wij in 2013 ook een park …. Een landschapspark! Dat is een gebied met grote landschappelijke kwaliteit, dat beschermd moet worden. Volgens de gemeente werd het aangelegd door de eigen technische diensten (wegen- en groendienst) en enkel met natuurgetrouwe middelen.
Voor diegene die het niet zouden weten … waar is dat park? Weten jullie waar vanaf 1941 de voetbalploeg Racing Westende speelde, in de tijd van Georges Bloes, Henri Tack, … Juist, waar nu de volkswoningen “d’Yzercloove” zijn. Weten jullie nog waar ooit dat speelplein was voor de kinderen? Weten jullie nog waar dat klein voetbalterrein was met twee doelen? Herinneren jullie zich nog waar vroeger een opslagplaats was en daarna een stort dat zo door de omwonenden verfoeid werd? Wel, daar is dat park! Er werden al heel veel euro’s besteed om er iets van te maken.
Wat ex-burgemeester Janna met grote woorden verstond onder landschapspark Janna wilde de Westendenaars in de watten leggen en opvoeden door hen de mogelijkheid te bieden om zich de kennis van onkruidsoorten en wilde bloemen eigen te maken. Ze drukte dat als volgt uit:
'Met de aanleg van een nieuw park wil het gemeentebestuur voor een mooie, maar ook uitdagende en leerrijke overgang zorgen tussen de woonwijken langs de Hofstraat en het aangrenzende polderlandschap. In het ontwerp hebben we een groot evenementengazon (1) voorzien, afgebakend door taluds. Aan de randen zullen er picknick- en zitruimtes komen op verhoogde houten plankenvloeren. Vanuit een uitkijkpost (2) krijg je een mooi zicht over het park en het landschap. Er komen ook voorzieningen voor jongeren zoals een heus tienernest. Door het aanplanten van een boomgaard (3) wil ik bovendien enkele vergeten fruitrassen terug onder de aandacht brengen. Slingerend tussen onder meer appels, peren, maar ook mispels en kweeperen loopt een blote voetenparcours voor wie van een uitdaging houdt: zonder schoenen of sokken de verschillende soorten ondergrond letterlijk aanvoelen. (4) Op de hoek van de Sportstraat en de Hofstraat zullen we een grote zithoek voor minder mobiele mensen inrichten. (5) De grote zones in het park worden uitsluitend met streekeigen groen uitgerust. Hier krijgen wilde bloemen de volle vrijheid. (6) Kortom, hier wordt alles puur natuur’.
(1)
(2)
(3)
(4)
(5)
(6)
Niettegenstaande de grote woorden van Janna, vond ik dat geen slecht initiatief.
Maar … wat is ervan terechtgekomen? De paadjes doorliepen het ganse terrein. Om te vermijden dat het onkruid zich kon doorzetten, werd een doek aangebracht met daarop grint. Maar ‘tegen onkruid is geen kruid gewassen!’ En het moet gezegd worden: het algemeen onderhoud liet te wensen over. Dat onkruid schoot overal uit de grond. Maar dat was toch de gewenste natuur, hoor ik jullie al zeggen, maar het gebeurde allemaal ordeloos.
De dorpsbewoners stonden ook niet achter dat landschapspark! Geen wonder dus dat het ten dode opgeschreven stond. Er was een nieuwe bestemming nodig, maar … die liet lang op zich wachten.
In maart 2016 bouwde ‘De Batterie’, de sociaal-artistieke organisatie, in opdracht van de gemeente, in de wijk aan een sterk gemeenschapsvormend buurtproject dat ‘Wilde Wijken’ genoemd werd. De Batterie wilde in de leefwereld van alle buurtbewoners, jong en oud, kruipen om zo de passies, hobby’s of vraagstukken in de wijk bloot te leggen. Het moest een bruisende plek worden waar goesting en ontmoeting de sleutelwoorden vormden. De organisatie ging, samen met de leerlingen van de lokale scholen, op pad om de buurtbewoners te leren kennen. Die studieronde mondde uit in een ‘letterlijk’ portret van de buurt.
Een buurtfeest op 19 maart 2016 was meteen de aanzet tot een nieuwe stap in het project. Vanaf dan namen verschillende bewoners het initiatief om iedere woensdag enkele projecten uit te werken. Zo werd er origineel pleinmeubilair gemaakt, petanquepleinen en een kruidentuintje aangelegd of konden er pizza’s gebakken worden in de zelfgemaakte outdoor-oven. Een container werd omgevormd tot een gezellig buurthuis.
Er had ook nog een buurtfeest plaats in de daaropvolgende zomer.
Na één jaar werd het buurtproject op 18 november 2016 afgerond.
Jullie kunnen daar alles over lezen in mijn artikel van 28.11.2016.
Hebben de 'Wilde Wijken' het wel overleefd? Tot mijn schade en schande moet ik bekennen dat ik de Wilde Wijk in 2017 en 2018 wat uit het oog verloren heb.
In het eerste semester van 2019 kon ik op Facebook lezen dat er heel wat georganiseerd werd.
Wie er meer over wil weten, vindt volgende artikels in de map ‘Milieu’
'Voormalig stort wordt park': artikel in ‘Het Nieuwsblad’ van 24.11.2010 door Danny Van Loo 09.12.2013: ‘Westende heeft ook een park … of … het gelijkt er toch op' 07.07.2014: ‘Westende: hoe zag het landschapspark er uit … in de maand mei?' 02.11.2015: ‘Westende landschapspark: een primeur, een speerpunt, een uniek en megalomaan project dat zijn doel gemist heeft’ 28.11.2016: ‘Westende: Landschapspark wordt wilde wijk’
Op 2 en op 12 juli 2019 heb ik nog eens een bezoek gebracht aan de wijk. Ik was zeer aangenaam verrast. Naast het feit dat de terreinen nu goed onderhouden worden (zelfs het amfitheater op 12.7), kon ik nog vaststellen dat er nu ook een hondenweide is, een openbaar toilet, een watercontainer met kraantje en een ‘evenementenplein’ waar voor de kinderen een klimparcours gebouwd werd. Ook de kruiptunnels lijken mij nieuw. De fruitbomen staan er nog maar schijnen nog niet de verwachte oogst opgeleverd te hebben
Besluit Voor zover dat nog nodig is, wens ik de ‘Wilde Wijk’ veel succes toe. Hun terrein is uiteindelijk uitgegroeid tot een warme plaats die een bezoek waard is (zeker op woensdagnamiddag). Dat verdient eens in de bloemen gezet te worden … maar niet in de onkruidbloemen alhoewel daar ook mooie tussenzitten.
Hoe hamer en bulldozer in een mum van tijd mooie herinneringen proberen uit te wissen
Vandaag ben ik definitief afscheid gaan nemen van mijn geliefde gemeenteschool.
Ik had immers gehoord dat er zo goed als niets meer van overbleef, enkel nog hopen stenen en beton. Ik kreeg toch nog een hevige schok toen ik volgende beelden schoot. Was dat bloed van de aanslag op ons erfgoed op die derde foto?
Tranen zijn er niet gevloeid, ik kreeg geen krop in mijn keel … maar het scheelde niet veel. Ik vroeg mij af waarom men voor al de ongelukkige Westendenaars, vol heimwee naar hun gelukkige en mooie tijd in de lagere school, nagelaten heeft om een ontroerende afscheidsplechtigheid te organiseren, met een hapje en een drankje. Dan had de burgemeester een mooie speech kunnen houden. Hij had zijn spijt kunnen uitdrukken over het verdriet dat hij zijn kiezers moet aandoen. Hij had nogmaals kunnen benadrukken hoe afgeleefd en vervallen het gebouw eigenlijk was en dat renovatie gevoelig duurder zou uitvallen dan volledige vernieuwing. Hij had eens kunnen uitleggen hoe het zit met de subsidies in beide gevallen. Niet dat de aanwezigen daarmee akkoord zouden gegaan zijn, maar hij had toch kunnen/moeten proberen. Hij had misschien ook eens, zoals beloofd, hun mening kunnen vragen?
Bij mijn vorig bezoek op 11 mei 2019 was ik ook al redelijk aangeslagen maar toen kon je nog zien hoe de school er vroeger uitzag. Alhoewel het ook toen al pijn deed.
Geacht gemeentebestuur, waarom moeten wij in onze oude dag nog zoiets meemaken? Ik heb speciaal de afbraak van onze gemeenteschool nogal fel gedramatiseerd … omdat mij dat ontgoocheld heeft, ja zelfs wat ongelukkig maakt. Ik vrees vooral dat er geen einde komt aan de werking van de sloophamer op ons erfgoed. Daarom roep ik:
Of blijft er nu al niets meer over van ons erfgoed?
Hebben de Westendse dorpsbewoners nog niet genoeg meegemaakt? Bijna 20 jaar geleden werd ons dorp onthoofd door het verdwijnen van Zon en Zee. Hoe zei men dat ook weer? Moesten de kleine dorpen geen leven ingeblazen krijgen door ‘Samenlevingsopbouw’? Het lijkt hier meer op een ‘Samenlevingsafbraak’. Wat stelt een dorp nog voor zonder gemeentehuis, zonder postkantoor, zonder politiebureau, zonder kruidenierswinkel? Straks, zonder bibliotheek en zonder kinderopvang, in de kern? Die brachten tenminste wat leven in de brouwerij! Of moet de maandagmarkt met twee kramen dat goedmaken? Of de dokters, banken en kapsalons, hoe nuttig ook? Of moderne appartementsgebouwen, hoe mooi ook en zelfs als dat geen konijnenkoten meer zullen zijn? Of de (veel) te grote boompjesbakken die het parkeren beperken? Of de markt die eigenlijk een parkeerplein is? Ik weet het, bomen zijn mooi en parkeren moet mogelijk zijn, maar toch!
Komt er misschien ook een ‘Masterplan’ voor Westende-dorp? Kunnen daar misschien ook eens enkele miljoenen euro’s voor ‘vrijgemaakt’ worden? Of is het kwaad geschied en zullen wij daar moeten mee leren leven? Wordt Westende dan misschien uitgeroepen tot 'Het Dorp zonder Erfgoed'?
In Middelkerke wordt ons geen rad voor de ogen gedraaid… of toch?
Goed initiatief Met de slogan ‘Middelkerke draait op volle toeren’ zet onze gemeente het nieuw zomerseizoen in. Het Epernayplein zag er niet goed uit toen het casino sneuvelde en er enkel een ruïne achterbleef. Ik vond/vind het een uitstekende idee om de vrijgekomen en storende lege ruimte tot einde september op te vullen met een draaiend reuzenrad. Of die leuze gekozen werd in verband met dat ‘raddraaien’, dat weet ik niet, maar ook dat is goed gevonden.
Is Middelkerke daarmee een voorloper? Neen, maar dat hoeft ook niet! Ik heb nog geen overdreven lovende woorden daarover door ons bestuur horen uitspreken noch heb ik die ergens zien verschijnen. Jullie weten dat ik het daarmee moeilijk zou gehad hebben. Ons vorig gemeentebestuur zou heel zeker gesproken hebben over een ‘paradepaardje’ of over een ‘speerpunt. Is dat een unieke of zeldzame attractie?’ Neen, dat is zeker het geval niet! Men vindt zo'n rad nu wel niet op elke kermis of elke kerstmarkt, maar elke grote stad of elk uitgebreid attractiepark is het aan zijn reputatie verplicht om aan de bezoeker een ritje op een reuzenrad aan te bieden.
‘Roue de Marseilles’ Misschien zullen sommige lezers mij wat wereldvreemd vinden, maar ik kende de benaming ‘Roue de Marseille’ niet. Het reuzenrad werd uitgevonden door Georges Ferris die het allereerste rad, het genaamde ‘Ferris Wheels’ of ‘ferrisrad’, bouwde voor de wereldtentoonstelling van 1893 in Chicago. De Amerikaan wilde daarmee wedijveren met de Eiffeltoren, het beroemde bouwwerk dat tijdens de wereldtentoonstelling van 1889 was onthuld. Het rad werd aangedreven door een stoommachine, was 75 meter hoog en telde 36 cabines. In twintig minuten werden twee toeren uitgevoerd. Tijdens de eerste toer stopte het rad zes keer om het uitstappen en instappen van de passagiers toe te laten. Tijdens de tweede toer werd niet gestopt.
Er is ook nog een ‘Roue de Paris’ Het ‘Roue de Paris’ is Europa's (voormalig) grootste transportabele reuzenrad, speciaal gebouwd voor de millenniumviering in 1900 in Parijs. Het was het grootste rad in de wereld (100 meter hoog) op het ogenblik dat het geopend werd. De gondels waren zo groot dat ze later konden gebruikt worden als woning door de Franse families toen hun streek verwoest werd tijdens de eerste wereldoorlog. Na het opkopen van La Roue de Paris in 2015 heeft René Bufkens van ‘Bufkens Attractions’ uit Wortegem-Petegem, twee extra exemplaren van het rad laten maken. Daarmee toert hij het hele jaar door Europa.
En vandaag … zijn er talloze andere reuzenraderen: (‘reuzenraden’ is ook correct!) Hierna vermeld ik een paar zeer bekende. Het reuzenrad van Wenen geldt als 'het symbool' in Wenen. Het is 64,8 meter hoog en staat in het Prater, het bekendste park van de historische stad. Men krijgt er een uniek zicht over de weidse omgeving. Het werd aan het einde van de 19e eeuw gebouwd. Het rad speelde een centrale rol in de film ‘The Third Man’ uit 1949.
Het reuzenrad van Londen heet ‘London Eye’ en wordt ook ‘Millennium Wheel’ genoemd. Het is in 1999 in opdracht van British Aitways in Nederland gebouwd en in Engeland in elkaar gezet. Het was bij de opening het grootste reuzenrad ter wereld, 135 meter hoog met een diameter van 120 meter. Het weegt 1.700 ton en heeft 32 gesloten capsules. Bij helder weer heeft de bezoeker zicht op zeven graafschappen, drie luchthavens, dertien voetbalstadions en 36 bruggen over de Theems. London Eye is het op drie na hoogste bouwwerk van de stad waarvan de top bereikbaar is. Het rad draait per jaar ongeveer 6000 keer rond.
De reuzenraderen worden met elkaar vergeleken op basis van diverse eigenschappen Bij het bouwen en installeren van een reuzenrad, gaat de aandacht vooral naar de hoogte. Het is een echte wedren ‘om ter hoogst’. De opgegeven hoogtecijfers blijken niet altijd betrouwbaar te zijn. Het overtreffen van een andere stad is altijd één van de redenen geweest om een reuzenrad te bouwen. Ziehier de allergrootste:
De Singapore Flyer was van 2008 tot 2014 het grootste reuzenrad ter wereld. Het is 165 meter hoog en heeft 28 cabines, zo groot als een stadsbus. Bij een vol reuzenrad zitten er 980 mensen in, die vrij kunnen rondlopen. Een ritje in het reuzenrad duurt ongeveer 30 minuten en biedt, bij helder weer, zelfs zicht tot aan de kusten van Indonesië en Maleisië.
In 2014 werd in Las Vegas de ‘High Roller’ geopend bij Ceasar's Palace. De stad staat erom bekend dat alles er groter, sneller, hoger en feller verlicht is dan in andere steden. In Las Vegas is alles ‘larger than life’ en men vindt dat dit ook gezien mag worden, liefst vanaf grote hoogte, zoals vanuit een reuzenrad. En als ze in Las Vegas dan toch een nieuw rad bouwen, dan natuurlijk het grootste ter wereld, 150 meter hoog en een rit duurt 30 minuten. Elk van de 32 gondels is geschikt voor 24 mensen en in het midden van het rad staan aan weerszijden twee enorme LED schermen, om bij duisternis allerlei boodschappen de wereld in te sturen. Men kan er een receptie of zelfs een trouwplechtigheid in organiseren tijdens de duur van een ritje.
De 'High Roller' was niet voor lange tijd de hoogste ter wereld, want in 2018 is in New York, op Staten Island, de 190 meter hoge 'New York Wheel’' verschenen: kostprijs 230 miljoen dollar.
In Dubai verwacht men in 2020 de afwerking van een reuzenrad van 210 meter, de Ain Dubai. Het rad krijgt 48 capsules, zo groot als een woonkamer, die drie kwartier onderweg zijn om een rondje te maken. Iedere gondel kan 40 passagiers vervoeren. Een aantal capsules worden voorzien van tafels zodat je met 12 personen tegelijk kunt genieten van het uitzicht en van een diner. Ook worden zes capsules voorzien van een bar.
Het grootste geplande reuzenrad was het ‘Beijing Great Wheel’ in Peking dat een hoogte van 208 meter had moeten bereiken. In 2010 werd het project echter definitief afgebroken, om duistere financiële redenen.
Hoe wordt een reuzenrad beoordeeld? Hoeveel gondels omvat het rad? Hoe groot zijn ze of met andere woorden hoeveel personen kunnen er in één gondel plaatsnemen? Zijn ze open of gesloten? Hoe is de cabine ingericht? Hoe is de binnenbekleding? Welke mogelijkheden worden er geboden? Kunnen jullie zich voorstellen dat president Chirac in Frankrijk eiste dat er een gondel zou voorzien zijn voor VIP’s met een lederen binnenbekleding en met een minibar en een telefoon? Hoeveel personen kunnen erin plaatsnemen? Dat aantal kan verschillen volgens de bron. Wanneer werd het rad gebouwd? Welk rad biedt het mooiste uitzicht? Over de stad, over de dierentuin zoals in Antwerpen, over een grote kerstmarkt zoals in Hasselt, over strand, zee en dijk zoals bij ons, … Hoe lang duurt een ritje? Hoeveel bedraagt de toegangsprijs?
Het Middelkerks rad Het rad is gelijkaardig aan het exemplaar dat altijd op de Antwerpse foor staat. Ook in Oostende stond in 2013 een reuzenrad, op het Zeeheldenplein, en in 2015 stond er één bij de Mercator. Het eerste kreeg vooral het eerste jaar kritiek omdat het niet paste bij het plein, maar ook omwille van mogelijke inkijk bij bewoners van dijkappartementen. Eerste schepen Tom Dedecker ziet daarentegen eerder positieve eigenschappen: “In Middelkerke is de situatie toch anders. Voor de site ligt het open en weidse Epernayplein. En het rad staat ook een klein beetje schuin, waardoor je minder gemakkelijk kan binnenkijken bij mensen. Maar eerlijk: er valt veel meer te beleven als je richting zee of langs de kustlijn kijkt. De charme van de locatie op onze dijk is dat het rad op een uitsprong staat.”
Tom vindt de open cabines van ‘Het Roue de Marseille’ een voordeel, want de beleving wordt er nog groter door. Op de vraag naar de kostprijs van het project antwoordt hij “Dit project kost de gemeente niks: we betalen enkel de elektriciteit van het rad, de uitbater mag het toegangsgeld houden.” Tussen haakjes, een ritje kost 6 euro voor de volwassenen en 4 euro voor de kinderen.
De hoogte van het rad is 44 meter en het omvat 32 gondels.
Besluit Ons nieuw Middelkerks bestuur heeft, onder andere, beloofd dat nieuwe toeristische evenementen zouden plaatsgrijpen. Het draait dus geen rad voor onze ogen of met andere woorden het ziet er niet naar uit dat het ons iets wil wijsmaken. Nogmaals ‘proficiat!’ voor het reuzenrad-initiatief! Nu moeten alleen nog een paar honderd miljoen euro gevonden worden om een reuzenrad te bouwen dat kan wedijveren met Las Vegas of Dubai. De burgemeester zou toch ook in zijn VIP gondel een bar en een telefoon moeten hebben en naar het schijnt staan heel wat van onze lokale jonge koppels te wachten om hun huwelijk op 200 meter hoogte afgesloten te zien. (grapje, natuurlijk!).
Om een degelijke analyse van de hieronder vermelde gegevens over de verkiezingen sinds de fusie in 1977 mogelijk te maken, is het goed te weten door wie de kandidaten kunnen verkozen worden:
Voor het Europees Parlement zijn dat de inwoners van de Nederlandstalige taalgemeenschap. Voor de Kamer van volksvertegenwoordigers: tot en met 1999: het kiesarrondissement (voor ons: Veurne-Diksmuide-Oostende *) tot en met 2019: kieskring West-Vlaanderen Voor de Senaat: tot en met 1991: het kiesarrondissement Veurne-Diksmuide-Oostende * tot en met 2010: de Nederlandstalige taalgemeenschap 2014 en 2019: niet meer rechtstreeks verkozen *** Voor het Vlaams Parlement: vóór 1995: geen rechtstreekse verkiezing 1995-1999: arrondissement Veurne-Diksmuide-Oostende 2004-heden: kieskring West-Vlaanderen
* Vanaf 2003 werden De arrondissementen Brugge, Kortrijk-Roeselare-Tielt en Veurne-Diksmuide-Oostende samengevoegd en vormden ze de Kieskring West-Vlaanderen.
** De Vlaamse Raad was vanaf 21 oktober 1980 de opvolger van de Cultuurraads voor de Nederlandse Cultuurgemeenschap, die op 7 december 1971 werd geïnstalleerd, en was de voorloper van het huidige Vlaams Parlement. Sinds 1995 worden er voor het Vlaams Parlement eigen verkiezingen gehouden. Daarvóór namen de Vlamingen uit het federale parlement zitting in het Vlaams Parlement. Ze oefenden dus een dubbelmandaat uit.
Opgepast dus bij het vergelijken van het aantal voorkeurstemmen!
*** Sinds de verkiezingen van 2014 wordt de Senaat samengesteld uit: - 50 senatoren uit de deelstaatparlementen (gemeenschappen en gewesten) waarvan 29 uit het Vlaams Parlement - 10 gecoöpteerde senatoren, die aangeduid worden op basis van de verkiezingsresultaten voor de Kamer
De verkiezingsuitslagen van 1977 tot heden, per verkiezingsjaar, per lijst Op mijn vraag antwoordde de dienst ‘Verkiezingen’ van Binnenlandse Zaken dat de lijsten met namen en voorkeurstemmen vóór 2003 niet bijgehouden werden. Ik heb zoveel mogelijk krantartikels uit mijn archief uitgeplozen en toch een aantal gegevens teruggevonden. Meer kon ik niet doen. Mijn excuses aan de kandidaat – politici die hier ten onrechte niet vermeld worden. Of is er iemand die de ontbrekende kan aanvullen? (plts = plaats, opv = opvolger of opvolgster, VB = Vlaams Belang of Vlaams Blok)
2019 Kamer Jean-Marie Dedecker (LDD) Lijstduwer voor N-VA 40.781 voorkeurstemmen VERKOZEN Bart Vandekerckhove (OVLD) 11e pl 4.741 Robin De Lille (Groen) 2e opv 2.079
Vlaams Parlement Suzanne Lacombe Verbeest (VB) 12e pl 7.363 Francine Ampe- Duron (CD&V) 3e opv 5.014 Goethaels Anthony (N-VA) 16e opv 4.646 Wieber Ballegeer (Groen) 10e opv 1.465
2014 Kamer Jean-Marie Dedecker (LDD) 1e pl 17.774 NIET VERKOZEN Henk Dierendonck (LDD) 3e opv 1.023 Bianca Ryckewaert (LDD) 2e opv 1.036 Geert Galle (OVLD) 8e opv 4.795 Janna Rommel – Opstaele (OVLD) 4e pl 10.494 NIET VERKOZEN Ann Ameele (VB) 15e Pl 1.497 Francine Ampe- Duron (CD&V) 7e opv 5.808 Vlaams Parlement Bart Vandekerckhove (OVLD) 15e opv 4.118 Katrien Goemaere (CD&V) 9e opv 6.835 Isabel Desoete (N-VA) 20e pl 11.399 NIET VERKOZEN
2010 Senaat Henk Dierendonck (LDD) lijstduwer 2.984 Kamer Jean-Marie Dedecker (LDD) 1e plaats 32.514 VERKOZEN Maria Boydens (Groen) 15e plaats 2.156 Suzanne Lacombe-Verbeest (VB) 9e plaats 2.402
2009 Vlaams parlement Jean-Marie Dedecker (LDD) 1e plaats 54.921 VERKOZEN Henk Dierendonck (LDD) 3e opvolger 2.217 Rosalie Verlinde (LDD) 21e plaats 3.064 Erica Blomme (Groen) 16e plaats 2.087 Janna Rommel – Opstaele (OVLD) 6e plaats 7.096 Danny Van Den Broucke (N-VA) 6e plaats 2.109 Marita Vermaesen (VB) 16e plaats 3.185
2007 Kamer Ann Ameele (VB) 9e plaats 5.795 Jean-Marie Dedecker (LDD) 1e plaats 51.120 VERKOZEN Henk Dierendonck (LDD) 3e opv 2.159 Janna Rommel – Opstaele (OVLD) 6e plaats 9.989 NIET VERKOZEN
2003 Europa Suzanne Lacombe – Verbeest (VB) 8e plaats 26.770 NIET VERKOZEN Senaat Jean-Marie Dedecker VLD 6e plaats 65.105 VERKOZEN Freddy Vandenbussche (CD&V) 4e opv 13.490 NIET VERKOZEN Linda Verkempynck (Lib Appel) 20e plaats 627 Kamer Carine De Jonghe (VLD) 8e plaats 10.305 NIET VERKOZEN Suzanne Lacombe – Verbeest (VBlok) 5e opv 2.426 Frank Verlinde (Lib appel) 4e plaats 298 Linda Verkempynck (Lib Appel) 14e plaats 288 Erica Blomme (Groen) 13e plaats 1.473
1999 Senaat Jean-Marie Dedecker (VLD) ??? 52.492 VERKOZEN Kamer Liliane Pylyser - Dewulf (CVP) 2e plaats 6.500 NIET-VERKOZEN Michel Landuyt (VLD) 5e plaats 4.964
1995 Kamer Maria Boydens (Agalev) 2e opv 470 Lode Maesen (VU) 3e opv 1.101
1994 Europa Lucien Lefevere (WOW) 1e opv 3.521 Kamer Michel Landuyt (PVV) 3e opv 802
1991 Kamer Willy Declerck (PVV) ??? VERKOZEN tot aan + in 1992
1988 Kamer Michel Landuyt (PVV) 2e lijstduwer ????
1987 Senaat Willy Declerck (PVV) 1e plaats 11.091 provinciaal senator
1985 Senaat Willy Declerck (PVV) 1e plaats 9.028 verkozen maar verkiezing geannuleerd door misrekening Kamer + Vlaamse raad Julien Desseyn (VU) ??? ??? VERKOZEN
1978 Kamer Willy Declerck (PVV) 2e plaats 3.000 NIET VERKOZEN
1977 Kamer Willy Declerck (PVV) 3e plaats 1.750 NIET VERKOZEN
De verkozene Ze zijn echt niet zo talrijk, de Middelkerkse politici die erin slaagden om een verkiesbare plaats toegewezen te krijgen op een lijst voor Europa, voor de Senaat, voor de Federale Kamer of voor het Vlaams Parlement en/of die ook verkozen werden. Vanaf de fusie in 1977 tot heden, in 42 jaar dus, zijn dat er welgeteld DRIE: Willy Declerck, Julien Desseyn en Jean-Marie Dedecker, zopas opnieuw verkozen voor de federale kamer. Voor de eerste twee vinden jullie hieronder een samenvatting van hun politieke loopbaan.
Willy Declerck Geboren te Westende op 9 augustus 1944. In 1976 werd hij verkozen als gemeenteraadslid voor de partij Gemeentebelangen (een liberale lijst) in Middelkerke. In 1982 werd hij eerste schepen. In 1988 kwam zijn partij in de oppositie terecht.
Hij werd provinciaal PVV-senator van 1987 tot 1991. Op 24 november 1991 werd hij verkozen tot volksvertegenwoordiger voor het arrondissement Veurne-Diksmuide-Oostende. Hij oefende dit mandaat uit tot 11 juni 1992, de dag waarop hij uit het leven stapte. Willy Declerck was beroepshalve aannemer van openbare werken en bestuurder van vennootschappen.
Gedurende enkele maanden, van januari 1992 tot aan zijn overlijden, had hij als gevolg van het toen bestaande dubbelmandaat ook zitting in de Vlaamse Raad, vanaf 21 oktober 1980 de opvolger van de Cultuurraad voor de Nederlandse Cultuurgemeenschap, die op 7 december 1971 werd geïnstalleerd en de voorloper van het huidige Vlaams Parlement
Julien Desseyn In 1957 werd hij gemeentelijk ambtenaar van Middelkerke waar hij in 1972 gemeentesecretaris werd. Tevens was hij van 1962 tot 1976 gemeentesecretaris van Wilskerke. Van 1977 tot 1982 was hij de eerste gemeentesecretaris van de fusiegemeente Middelkerke. Desseyn werd licentiaat in de staatswetenschappen aan de Rijksuniversiteit Gent.
Hij werd politiek actief voor de Volksunie en zetelde vanaf 1957 in het bestuur van de lokale partijafdeling in Middelkerke. Van 1983 tot 1991 was hij voor de partij burgemeester van Middelkerke. Daarna was hij van 1991 tot 1992 opnieuw gemeentesecretaris.
In november 1981 werd hij voor het arrondissement Oostende-Veurne-Diksmuide verkozen in de Kamer van volksvertegenwoordigers. Hij vervulde dat mandaat tot zijn ontslag in januari 1989. In die periode had hij als gevolg van het toen bestaande dubbelmandaat, ook zitting in de Vlaamse Raad, voorloper van het huidige Vlaams Parlement.
Tijdens zijn parlementaire loopbaan was Julien Desseyn lid van de Kamercommissie voor de Binnenlandse Zaken, de Algemene Zaken en het Openbaar Ambt. Hij was ondervoorzitter van de Commissie voor Binnenlandse Aangelegenheden in de Vlaamse Raad. Hij was ook lid van de Raad van Bestuur van de Vereniging van Belgische Steden en Gemeenten.
In december 1991 verliet hij de Volksunie. Desseyn stond voor een pluralistisch, ruimdenkend en democratisch Vlaams nationalisme. Deze overtuiging werd echter geleidelijk ontkracht door de groeiende dominantie van een partijvleugel die een rechts-liberale maatschappijvisie huldigde. Een progressieve tegenhanger keerde zich daarvan af en tegelijkertijd pleitte een radicale kern voor separatisme. Desseyn was er zich van bewust dat die onderlinge diepgaande tegenstellingen bedreigend waren voor de partij. De aanloopfase naar de ondergang van de partij was er voor hem te veel aan. Interne moeilijkheden op het plaatselijke vlak droegen eveneens bij tot zijn ontslag.
In het najaar van 1993 richtte Julien Desseyn in Middelkerke een nieuwe lokale politieke partij op: OVB (Onafhankelijke Volksbelangen). In de daaropvolgende gemeenteraadsverkiezingen tot en met 2000 trad OVB aan in een kartel met de SP, als SP-OVB. Zijn zoon Johan Desseyn was de socialistische kopman, die van 1995 tot 2004 schepen van Middelkerke was. Julien Desseyn rondde zijn politieke loopbaan in Middelkerke af als OVB-lid van de OCMW-raad van 1995 tot zijn ontslag in april 2002.
Jean-Marie Dedecker is natuurlijk de kampioen, 4 verkiezingen meegedaan, drie keer verkozen … met een zeer hoog aantal voorkeurstemmen.
Pogingen om verkozen te worden Michel Landuyt Hij verklaarde ooit: “ik heb er destijds bewust voor gekozen om mij te beperken tot gemeentepolitiek”, maar dat klopt niet. Het blijkt duidelijk uit de resultaten hierboven dat hij zich in 1988, 1994 en 1999 kandidaat stelde, respectievelijk voor de kamer, voor de provincie en nogmaals voor de kamer. Hieronder, bijvoorbeeld, de lijst voor 1988.
Janna Rommel – Opstaele Alhoewel Janna enkele keren een tamelijk hoog aantal voorkeurstemmen op haar naam kreeg, werd ze geen enkele keer verkozen.
Suzanne Lacombe – Verbeest Zonder zelf enige functie in de gemeente te bekleden, maar een grote steun voor haar man Jan, die het tot provincieraadslid bracht, behaalde Suzanne toch merkwaardige uitslagen, weliswaar onvoldoende om verkozen te worden, maar toch … Zij kreeg vier keer een lijstplaats aangeboden: 1xEuropa, 2xKamer en 1xVlaams Parlement. Zeker de 7.363 voorkeurstemmen voor het Vlaams Parlement in 2019, kunnen een ‘zeer goede’ uitslag genoemd worden.
Ook de resultaten van Isabel Desoete (11.399 stemmen in 2014 voor het Vlaams Parlement), van Carine De Jonghe (10.305 stemmen in 2003 voor de Kamer) en van Liliane Pylyser - Dewulf (6500 stemmen in 1999 op verkiesbare plaats maar CVP leed zwaar verlies door Dioxyne - schandaal) waren zeer verdienstelijk.
Middelkerke: mijn uitzonderlijk bezoek aan ‘ons’ speelcasino
In enkele van mijn vorige artikels heb ik het gehad over ‘het kasteel van Middelkerke’. Ik bedoelde daarmee steeds weer het imposant, statig gebouw met Griekse zuilen in de Westendelaan nr 94, tussen het sportpark en ‘de Kegel X-treme’. Ik kon maar niet aanvaarden dat sommige personen/bedrijven zich konden permitteren om dat gebouw jaren te laten leegstaan.
Ik schreef ooit dat dit een onderwerp was ‘waarover men kan blijven schrijven’.
Het ligt niet in mijn bedoeling nogmaals alles in detail weer te geven. Dat is trouwens niet de bedoeling van het huidig artikel, maar als introductie vind ik het toch nodig, nogmaals, in het kort, de geschiedenis van dat gebouw aan te halen. Eddy Gryson uit Aartrijke kreeg in 1999 van ons gemeentebestuur een vergunning om een fitness- en sportcentrum op te richten. Daartoe werd onderstaand gebouw opgericht in de Westendelaan.
Het bleef echter 13 jaar onafgewerkt. Als een gewone burger langdurig een gebouw laat leegstaan en verwaarloost, moet hij/zij daar normaal een heffing voor betalen, voorzien bij decreet van de Vlaamse overheid, maar Gryson niet, want voor bedrijfsgebouwen was dat niet van toepassing. Toen de gemeente in 2007 zelf een gemeentelijke heffing invoerde, moest ‘Eddy’ alweer niet betalen want de heffing was er één zonder retro-actieve werking.
Het ‘Kasteel’ wordt sporthotel Gryson, schijnbaar dus een zeer invloedrijk man, kreeg in 2012, één week vóór de gemeenteraadsverkiezingen, een reeds lang voordien gevraagde vergunning voor een sporthotel. Zowel Janna als Michel vonden immers plots dat Middelkerke behoefte had aan een groter hotel. De succesrijke man wilde echter verdere uitbreiding en kreeg ook hiervoor zijn zin. Naast het bestaande hoofdgebouw met ondermeer een wellnessruimte, een zwembad, een feestzaal, een restaurant, een bamboetuin en 16 kamers, kwamen twee zijgebouwen, eerst één met 112 en daarna één met 80 hotelkamers of omgekeerd. Hieronder zien jullie het eerste zijgebouw, dat nu zo goed als volledig afgewerkt is, nadat het er ook lang leeg en verwaarloosd bijstond.
Het tweede zijgebouw staat nog in de steigers.
De hoedanigheid van sporthotel, gaat ‘normaal’ gepaard met beperkingen De bestemming van het terrein was volgens het gewestplan ‘Oostende-Middenkust’ van 26.01.1977 ‘gebied voor dagrecreatie’. Dagrecreanten zijn mensen die hun activiteiten uitoefenen buiten de onmiddellijke omgeving van hun woning maar die niet overnachten op die plaats.
In het sporthotel, dat de naam ‘Acropolis’ draagt, zijn overnachtingsmogelijkheden toegelaten die direct gerelateerd zijn aan de aangeboden sportfaciliteiten. (vb stages, trainingskampen, en dergelijke). Welke dat juist zijn, is mij niet zo duidelijk: darts en tafeltennis?
Tijdens de opbouw stond aangegeven dat men er een verblijf kon kopen. Ik heb nergens gevonden of een sporthotel en het kopen van een kamer, al dan niet samengaan.
‘Het ‘Sporthotel’ wordt een casino Aangezien het casino op de zeedijk afgebroken werd, vond men dat er een vervangcasino nodig was. Napoleon Sports & Casino (ECK) baat sinds september 2017 op succesrijke wijze de tijdelijke speelzaal in het sporthotel uit. Beide lijken één geheel te vormen. In de reclame zou men denken dat het over een ‘gewoon’ hotel gaat. “Het Acropolis beschikt over een bar, een gemeenschappelijke lounge, een casino en gratis WiFi. Ale kamers zijn voorzien van een bureau, een flatscreen-tv en een eigen badkamer. “
Het personeelsbestand van het oude casino werd overgenomen.
De speelzaaluitbater maakte ook deel uit van het consortium dat de bouw en exploitatie van het nieuwe casino op de zeedijk van Middelkerke toegewezen kreeg, BCS Investissement nv (bouwheer Willemen, architectenbureau BURO II & ARCHI+I en speelzaaluitbater Napoleon Games)
De speelzaalconcessie, die aan Napoleon Games toegekend werd op basis van de gunning van het casinoproject aan het consortium Testerep NV, had normaal een looptijd van 15 jaar. Door het beëindigen van de DBFMO – projectovereenkomst door het gemeentebestuur trad een uittredingsbeding in werking waarbij de speelzaalconcessie nog 12 maanden na de beëindigingsdatum van de overeenkomst verder wordt gezet. De speelzaalconcessie voor de uitbating van het tijdelijk casino langs de Westendelaan loopt dus contractueel af in maart 2020.
Het gemeentebestuur en Napoleon Sports & Casino (CEO Tom De Clercq) willen echter, in afwachting van het nieuwe casinoproject, hun verantwoordelijkheid niet ontlopen en de continuïteit in de speelzaaluitbating en de tewerkstelling van het casinopersoneel waarborgen. Beide partijen hebben zich dus geëngageerd om de tijdelijke uitbating te verzekeren tot het nieuw project operationeel is. De daarvoor vooropgestelde datum is 30 juni 2022.
Op bezoek in het ‘Kasteel’ Zopas kreeg ik de gelegenheid een bezoek te brengen aan de afgewerkte gebouwen en de omgeving. Ik was er niet om te spelen en ik kreeg er geen rondleiding, maar dat was ook niet nodig om verbluft te worden over de afwerking en de ultramoderne en stijlvolle inrichting.
Ziehier nog enkele beelden van de gebouwen en van de omgeving.
Zon en Zee … goede, daarna nare herinneringen maar nu opnieuw positieve blik op de toekomst
Ons hoofd zit vol herinneringen. Aan mensen waar we om geven of aan andere die ons steeds weer een slechte smaak in de mond geven. Aan gebeurtenissen die ons raakten, waar we om lachten of huilden, die ons ons tot in het diepste van ons hart ontgoochelden.
De tijd van het jaar speelt daarin een belangrijke rol. Telkens in de maand december krijg ik weer een oprisping als ik denk aan wat zich in het jaar 2000 in Westende afspeelde: een bloeiend vakantiecentrum waar velen van ons mee opgroeiden, werd een asielcentrum. De verantwoordelijken daarvoor, minister Johan Vande Lanotte, die de beslissing daarvoor nam, en burgemeester Michel Landuyt die weigerde het voor de Westendenaars op te nemen, zullen bij mij nooit meer op een goed blaadje staan.
Toevallig zijn beide op 14 oktober 2018 ten val gekomen. Hun partijen en hun persoontje vielen niet meer in de smaak van de kiezer. Vande Lanotte viel op 26 mei 2019 nog dieper. Hij werd niet herverkozen voor de Kamer. Je kan/mag het geen leedvermaak noemen, maar toch …
En toen laaide de hoop weer op Op 18 december 2003, vijftien en een half jaar geleden, werd het centrum op bevel van de rechter gesloten na een klacht van een actiecomité, samengesteld uit
-handelaars die hun broodwinning in lucht zagen opgaan -immobiliënhandelaars die hun mogelijkheden zagen slinken -eigenaars die hun eigendom in waarde zagen dalen -Westendenaars die hun dorp te niet zagen gaan omdat het minder aantrekkelijk zou worden voor henzelf maar ook voor de toeristen; ze vreesden dat hun leefmilieu zou geschonden worden en dat het familiaal karakter van het dorp zou verdwijnen. Ze vonden dat zij een minderheid zouden vormen in de verhouding asielzoekers – dorpsbewoners -mensen uit alle categorieën die vreesden dat de onveiligheid (crimineel en medisch) zou verhogen. Zij vonden het ook ongepast dat onredelijk veel (belastings)geld besteed werd aan het opvangen in zo’n luxueus centrum van vluchtelingen waarvan verondersteld werd dat er meer gevlucht waren uit economische redenen dan om veiligheidsredenen.
Maar het domein geraakte maar niet verkocht Na enkele moeilijkheden in verband met verstreken bodemattesten, liet de kalfsvleessector beslag leggen op het domein in de hoop op die manier te veel betaalde belastinggelden terug te krijgen … maar de overheid tekende daartegen verzet aan. Na een vergeefse klacht van een kandidaat-koper in verband met de gestelde verkoopsvoorwaarden, besliste een rechter op 8 maart 2006 tenslotte toch dat de federale overheid het centrum mocht verkopen.
In mijn artikel van 5.12.2010 ‘We herdenken de ‘Zon en Zee’ ramp, 10 jaar geleden’ (zie map ‘Zon en Zee’) heb ik het uitvoerig gehad over de nieuwe eigenaars, een consortium, dat het geheel kon verwerven aan een spotprijs van 9 miljoen euro. Er werden toen wel gebouwen afgebroken maar niets bijgebouwd. Ik wil de lezer niet vervelen door nogmaals uitgebreid te handelen over de redenen waarom dat niet gebeurde. Het had te maken met het opstellen van een afzonderlijk RUP (Ruimtelijk Uitvoeringsplan) voor Zon en Zee en het daarmee gepaard gaande MER (Milieu Effecten Rapport). Dat rapport werd dan nog ongunstig beoordeeld door de controle-agentschappen. Toen waren we al in 2010. Op 28 juli 2011 werd het openbaar onderzoek, dat volgt na het opstellen van een RUP, afgesloten. Ik wil niet meer in detail ingaan op wat in de jaren daarna nog roet in het eten gooide. Misschien werden er nog wel verdere bezwaren ingediend. Misschien was de markt voor verkoop van appartementen toen wat ingezakt en vonden de eigenaars dat het bouwen van de vooropgestelde 400 appartementen niet opportuun was.
Het hotel ‘Zon en Zee’ opende wel opnieuw zijn deuren in 2007. De rest bleef echter een kale vlakte.
De start van een nieuwe toekomst voor ‘Zon en Zee’ In 2018 werd ‘Zon en Zee’ gesplitst in 2 grote onderdelen: de firma's ‘Zon en Zee New nv’ en ‘Zon en Zee Zuid nv’. ‘Zon en Zee New nv’ is een project van de ondernemende familie Dobbelaere onder de leiding van de ouders Louis en Christiane Dobbelaere-Dewulf, in samenwerking met hun kinderen Veerle, Katrien en Jan, die samen met hun respectieve partners Christophe Bouve, Koen Van Nevel en Stefanie Surmont instaan voor verkoop, verhuur, hotelaccommodatie en bouw van het project. Er zijn twee makelaars die instaan voor de verkoop: Dewaele werkt vanuit Middelkerke en immo BC vanuit Westende Het project kreeg de naam ‘west bay’ en heeft als adres Vakantiestraat Nr 4 A-4 E. Het wordt gebouwd door de Westendse Bouwmaatschappij NV contructie met als contactpersoon Ir bouwkunde en projectcoördinator Katrien Dobbelaere met een contactzetel in het verkoopkantoor in de Essex Scottishlaan 49.
Zon en Zee Zuid In één van mijn vorige artikels heb ik het al gehad over de gebroeders Jonathan en Jochen Debucquoy. Dat was in verband met de restauratie van Duinzicht (het vroegere ‘Ons Rustoord’) en van de vakantiewoningen waarvan de camping ‘Kompas’ de vroegere eigenaar was. Zij verwierven bij de splitsing van Zon en Zee het gedeelte dat aanleunt bij de Matthieulaan. Ik zal mij verder beperken tot Zon en Zee New. Over Zon en Zee Zuid zal ik het later nog wel eens hebben.
De plannen van de familie Dobbelaere Sedert 1 mei 2019 is de bouw van een nieuw vakantieresort ‘west bay’ gestart. Om het met de woorden van Katrien Dobbelaere te zeggen: “We zijn van plan om een mooi vakantie-resort te realiseren op de zone ten noorden van het hotel Zon en Zee. Op heden zijn twee bouwvergunningen afgeleverd: twee gebouwen in het binnengebied achter de Chiro en het kopgebouw op de hoek van de Essex Scottishlaan en de Vakantiestraat.“ Er worden een 200 – tal vakantie-appartementen gebouwd waarvan er op heden 44 in opbouw zijn. De verkoop startte op 1 juni. Vanaf de zomer 2020 zouden deze appartementen instapklaar zijn. De PVL architecten (Popeye – Van Landschoot, architectengroep uit Oostduinkerke) zijn de ontwerpers: “Zij kozen voor een hedendaagse vormgeving waarbij de natuurlijke materialen verwijzen naar het kleurenpalet van de beschermde duinen, waar het resort aan grenst. Er werd geopteerd voor een laagbouw met grote leef-terrassen. Samen met de ramen verspringen deze speels in de gevel. Zo heeft elk appartement zijn eigenheid en geniet iedereen van maximale lichtinval en zicht op groen.”
Er mag aangenomen worden dat de bouw van 200 appartementen ook ongeveer evenveel wagens meebrengt. Daarvoor is in het nieuw project voldoende parkeermogelijkheid voorzien, in hoofdzaak ondergronds.
Op het onderstaand plan zien we duidelijk hoe ‘Zon en Zee New’ er zal uitzien. De toegang tot de vakantiestraat zal niet langer afgesloten zijn door poorten. Fietsers en voetgangers zullen er doorgaans gebruik kunnen van maken, auto’s evenwel niet.
De twee oranjegekleurde blokjes zijn de appartementen die het eerst zullen opgeleverd worden en die nu in verkoop zijn.
De plein- en groenaanleg is nog in ontwerp.
In de grijze blok, links op het plan, komen ook vakantie-appartementen, of een uitbreiding van het hotel of eventueel horeca. Dat zal de laatste fase zijn.
Besluit Westende krijgt dus niet opnieuw een vakantiecentrum zoals destijds. Tweehonderd vakantieappartementen zullen evenwel weer leven in de brouwerij brengen De handelaars die in 2000 getroffen werden, kunnen toch weer hopen dat hun handelszaak de vroegere bloei kan tegemoet gaan.
Van een verrassing gesproken! Wie had verwacht dat alle klassieke partijen verlies zouden lijden? Dat CD&V en SP.a zelfs fors zouden verliezen? En de OVLD een beetje minder? Dat N-VA ook fors zou verliezen maar dat dit wat gecamoufleerd zou worden omdat ze nog steeds de grootste partij blijven? Dat Vlaams Belang zo fors zou winnen, vooral in West-Vlaanderen? Dat de Groenen, niettegenstaande zeer hoge verwachtingen en geholpen (?) door de klimaatbetogingen, toch slechts een beperkte winst zouden boeken en dat de PVDA, vooral in Wallonië, een ruime doorbraak zou kunnen forceren?
Wie had verwacht dat er zelfs nog maar zou gesproken worden over het doorbreken van het cordon sanitaire of schutskring met het Vlaams Belang? Dat de voorzitter van Vlaams Belang zou uitgenodigd worden door de koning, die weliswaar niet anders kon als hij de Vlamingen niet wilde miskennen/beledigen?
Wie had verwacht dat de onderhandelingen voor een regeringsvorming wel eens uitzichtloos zouden kunnen worden?
Laat ons eerlijk zijn. Het antwoord op al mijn vragen is ‘Niemand’!
Is er een verklaring voor het verlies van de klassieke partijen? Ik ben uiteraard niet in staat om alle redenen op te sommen voor de mislukking van de klassieke partijen. Eén belangrijk punt is mij nochtans opgevallen: hun arrogantie
Het N-VA demonstreerde grote zelfvoldaanheid. Wie zou hen kunnen raken? “Wij zullen wel weer ‘incontournable’ zijn", m.a.w. 30% halen.
De OVLD dacht enkel aan de postjes. Gwendolyn Rutten zag zichzelf al als premier, Maggie De Block aasde opnieuw op haar post op sociale zaken en volksgezondheid. Zelfs Bart Somers maakte aanspraak op een ministerpost.
De CD&V zag Hilde Crevits als eerste vrouwelijke minister-president van de Vlaamse regering. Zij zelf ook! Haar ongewone verkiezingsaffiche met daarop enkel ‘Hilde’ vond ik er een heel stuk over.
De SP.a wilde met de decumul (1 persoon = 1 mandaat) de partij vernieuwen of verjongen, maar dat was een misrekening of illusie.
Welke coalities komen er op ons af? Natuurlijk kan ik dat niet voorspellen, alleen gissen. Op het eerste gezicht zou je zeggen dat de Vlaamse regering opnieuw zal bestaan uit N-VA, CD&V en OVLD, uit verliezers dus. Maar hoe kan het ook anders als N-VA en Vlaams Belang samen geen meerderheid hebben en er dus een derde partij daarvoor nodig is terwijl geen enkele partij daartoe bereid is? De Wever heeft het dus gemakkelijk: voor de galerij doen alsof hij eigenlijk wel zou willen als iedereen ziet/weet dat het niet zal kunnen. We mogen dus zeggen: “ze dronken samen een glas …… en alles bleef zoals het was”.
Federaal wordt het veel moeilijker. Ik geloof nooit dat we een meerderheid krijgen zonder N-VA, al was het maar omdat CD&V en OVLD hun aanwezigheid in de Vlaamse regering veilig willen stellen. De Wever kan namelijk voor Vlaanderen ook kiezen voor de SP.a. Ik denk dat het Vlaams Belang opnieuw van alles zal uitgesloten worden. Het doorbreken van het cordon sanitaire is weinig waarschijnlijk. Er wordt wel veel over gepraat. Gezien de arrogantie van de Vlaamse partijen en hun onderdanigheid aan de Walen, zal geen enkele Vlaamse partij dat aandurven.
Stemmen in Middelkerke Vooreerst een pluspunt voor ons nieuw gemeentebestuur. Wie zondag ging stemmen in de stembureaus van Westende, kon er, in tegenstelling met wat op 14 oktober 2018 gebeurde, gemakkelijk parkeren. Plaats was er genoeg. In de Strandlaan werd het eenrichtingsverkeer vanaf de N34. In de Koning Ridderdijk tussen de Strandlaan en Oceaanlaan was tweerichtingsverkeer. Hulp van parkeerwachters en toezicht van de politie zorgden voor een vlot verloop. Proficiat, dus.
Zoals verwacht is Jean-Marie Dedecker, als onafhankelijk lijstduwer voor N-VA voor de federale kamer, de enige Middelkerkenaar die verkozen werd. Hij kreeg een voorkeurstem van 40.781 kiezers. ‘Zijn’ partij moest 2 zetels afgeven (van 6 in 2014 naar 4) aan het Vlaams belang, dat ook nog 1 zetel afnam van CD&V en van SP.a. Ik had de andere kandidaten inderdaad weinig kansen toegemeten, maar hun aantal voorkeurstemmen, mag gezien worden.
Suzanne Lacombe-Verbeest (Vl Belang) 7.363 Sofie Delrue (OVLD) 5.456 Francine Ampe-Duron (CD&V) 5.014 Bart Vandekerckhove (OVLD) 4.741 Anthony Goethaels (N-VA) 4.646 Robin De Lille (Groen) 2.079 Wieber Ballegeer (Groen) 1.465
Welke van de lijsten zijn kiezers opgeroepen heeft om een bolletje rood te maken naast alle kandidaten van hun lijst, dat weet ik natuurlijk niet.
Jean-Marie in de media Alhoewel hij niet opdook in de partijzaal waar de resultaten binnenkwamen en waar kandidaten/verkozene geïnterviewd werden, bleef onze burgemeester niet onopgemerkt op de verkiezingsdag. Hij leefde rustig naar de verkiezingen toe. ’s Ochtends ging hij met zijn vrouw Christine Dehaemers stemmen in de deelgemeente Slijpe, daarna volgde nog een inspectieronde bij de verschillende kiesbureaus. En ’s middags reed hij op z’n dooie gemak het gras af, dat al te hoog stond en keek hij naar het wielrennen. “Het was een rustige campagne. De gemeenteraadsverkiezingen waren erop of eronder, maar naar de federale verkiezingen leefde ik ontspannen toe.” Christine knikt bevestigend. “Jean-Marie was veel kalmer dan in oktober.”
Wat denkt Jean-Marie van het succes van Vlaams belang? Jean-Marie Dedecker ging zich als onafhankelijke kandidaat voor N-VA niet laten muilkorven en spreekt ook klare taal over de uitkomst van de verkiezingen. Dedecker schrikt niet van de sterke score van Vlaams Belang. “De uitslag is een gezamenlijke middenvinger van de kiezer. Tegen de doorgedreven ‘reglementitis’ bijvoorbeeld. Ik spreek me trouwens al dertig jaar uit tegen het cordon sanitaire. Dat werd me destijds bij de VLD niet in dank afgenomen. Maar als je een partij laat deelnemen aan de verkiezingen en de kiezer heeft duidelijk gesproken, dan moet je dat een kans geven. Kijk, ik vind Vlaams Belang sociaal-economisch te links, bijvoorbeeld, maar je moet naar de kiezer luisteren. Het is dringend tijd om ermee aan tafel te gaan zitten. We zijn nu al 25 jaar bezig met het uitsluiten van Vlaams Belang. Zolang het cordon sanitaire niet opgeheven wordt, blijven we met dergelijke toestanden geconfronteerd worden. Ik sta tussen de mensen. Ik kon dus voorspellen dat Vlaams Belang minstens 17 procent zou halen. Kijk naar wat er gebeurd is op migratievlak: mensen blijven op hun honger zitten. En dus brengen ze een proteststem uit. We zullen weer hetzelfde krijgen: alle verliezers zullen aanschurken tegen elkaar, en zeggen dat het wel voorbij zal gaan. De klassieke partijen zullen zich allicht wentelen in allerlei excuses: ‘we blijven al bij al stabiel’ of ‘onze score is niet zo slecht als voorspeld in de peilingen’. Wat nu nodig is, is een goed rechts beleid.”
Alhoewel nog andere echte N-VA mandatarissen de mening van Dedecker over het cordon sanitaire delen, gaat hij daarmee wel in tegen de lijn van N-VA. Dat hij na vijf jaar opnieuw in de Kamer komt, en zich daar onafhankelijk wil opstellen, daar zijn niet alle N-VA'ers onverdeeld gelukkig mee omdat hij, ‘een broertje dood heeft aan partijtucht’. Of zoals een N-VA'er zondagavond opmerkte: 'Dat Jean-Marie een verbale straatvechter is, heeft ons vandaag veel stemmen opgeleverd, maar zal ons de komende jaren ongetwijfeld heel wat kopzorgen bezorgen. Hij stelde al meteen dat het cordon sanitaire op de schop moet.’
Volgens Knack is de kans klein dat Dedecker, die de voorbije maanden al voor een remonte van het Vlaams Belang waarschuwde, zal ophouden die mening te verkondigen. Dat zou de komende weken weleens knap lastig kunnen worden voor N-VA-voorzitter Bart De Wever, die een Vlaamse regering moet vormen.
Wat denkt hij over zijn eigen resultaat? "Er is dus nog altijd sprake van een Dedecker-effect.Ik ben een man van het volk. En dat ik als lijstduwer zo hoog scoor, is uniek.”
Hoe ziet hij zijn parlementaire toekomst? Hij hoopt alvast op een rechtse regering. Hij zou ontgoocheld zijn mocht de N-VA, zoals in Antwerpen, met de SP.a een regering vormen, al denkt hij niet dat het zo ver zal komen.
Dedecker wordt deze maand 67 jaar. “We gaan ons nog een paar jaar amuseren in het parlement. Het is de taak van een parlementariër om de macht te controleren en iedereen weet dat ik me op veel thema’s ga smijten, zoals fiscaliteit en migratie. Het is ook belangrijk dat ik in Brussel contacten kan onderhouden voor Middelkerke. Het waren wel mijn laatste federale verkiezingen. Ik blijf intussen burgemeester van Middelkerke - een absolute droomjob.”
Bronnen ‘Jean-Marie Dedecker (onafhankelijke, N-VA) pleit na eerste uitslagen al voor doorbreken cordon sanitaire’ Bert Heyvaert in ‘Het Nieuwsblad van 26 mei 2019 ‘Jean-Marie Dedecker pakt Kamerzetel als onafhankelijk lijstduwer': “Ik ben al 30 jaar tegen cordon sanitaire’ Timmy Van Assche ‘Het Laatste Nieuws’ van 26 mei 2019 ‘De laatste comeback van Jean-Marie Dedecker’Knack 28 mei 2019 Ann Peuteman
(1) 
(2) 
(3) 
(4) 
(5) 
(6) 
