De Mont Blanc beklommen? Chapeau Jan en Stephan! Veel te laat, ik weet het!
Wie kent er de Mont Blanc niet, op de grens van Frankrijk en Italië? Met zijn 4808,73 meter, inclusief de 16 meter dikke sneeuwlaag op de top, is het de hoogste berg van de Alpen. Na de Elbroes in de Kaukasus en enkele andere toppen in dat gebergte is het tevens de hoogste berg in Europa.
De witte top, die vanuit Chamonix zo dichtbij lijkt, oefent een onweerstaanbare aantrekkingskracht uit op velen. Heel veel mensen dromen ervan om een keer de Mont Blanc te beklimmen en op haar top te staan. Maar … ‘Willen is niet altijd kunnen’.
Stephan en Jan droomden er niet alleen van Dr Stephan Vandorpe van de groepspraktijk van huisartsen in de Kerkstraat in Middelkerke, had al een prachtig klimmersverleden. Op zijn palmares stond al de beklimming van de Elbroes in de Kaukasus, de hoogste berg van Europa en van de Kilimandjaro, de hoogste van Afrika. Hij deed dat samen met Rudy Van Snick, die op 10 mei 1990 als eerste Belg de top bereikte van de Mount Everest, de hoogste berg in de wereld, 8850 meter hoog.
Hoe hij zijn vriend Jan Gebbert kon overtuigen om samen het avontuur te wagen, dat weet ik niet. Jan had niet de minste klimervaring maar hij was wel een zeer geoefend sportman. Vanaf zijn vijftiende stond hij al in de fanionploeg van Goldstar Middelkerke en hij verzorgde zijn conditie in de perfectie met loop- en fietstrainingen. Zonder die uitstekende conditie moet je uiteraard niet aan zo’n expeditie denken.
Bergen beklimmen is geen goedkope onderneming of liefhebberij maar gelukkig vonden ze drie sponsors: Schildersbedrijf Lucien Niville, Schoenen Berca en de firma voor elektriciteit en veiligheid Opdedrynck uit Oostende.
De Voorbereiding Een zeer bekende klimmer schrijft: “Bergen kun je als mens niet domineren. Een degelijke kennis van het alpine milieu, het beheersen van alpine technieken en een degelijke hoeveelheid respect zijn belangrijke karakteristieken om deze verticale wereld te benaderen. Een eerste zelfstandige klim spruit voort uit een degelijke opleiding. Je gaat dit bergmilieu beter niet onbesuisd te lijf. Omzichtigheid en nederigheid zijn de sleutel om de onmetelijke schoonheid die je er vindt, op een veilige manier te kunnen beleven.” Bron: Belclimb - Jan Vanhees, professionele berggids - Liefde en passie op de afspraak met de bergen
Voor de ervaren dokter-klimmer Vandorpe waren deze wijze raadgevingen niet echt nieuw maar dat een degelijke training voor elke expeditie een must is, daarvan blijft hij zich natuurlijk bewust. Voor Jan Gebbert was het allemaal nieuw en onontbeerlijk.
In België kan je meerdere opleidingen vinden die je wegwijs maken in de bergsport. Je hebt enerzijds de federaties en anderzijds opleidingen die aangeboden worden door professionelen.
In januari 1999 trokken beide vrienden naar de Ardennen om op de ‘Transardennaise’ te wandelen/trainen. Dat betekent 7 dagen onderweg in de bossen tussen La Roche - en -Ardenne en Bouillon.
Daar bleef het niet bij. Ze voerden ook nog een aantal dagwandelingen uit. Uiteindelijk trokken ze naar Chamonix. Dat mondaine Frans stadje is het paradijs voor de bergsporter, met tal van skischolen, bergsportverenigingen en heel veel outdoor winkeltjes. Ze troffen er Jan Vanhees, de organisator, een gerespecteerd Himalayist met 11 expedities op zijn actief. Drie ervan zijn 8000-ers. Eerste in het rijtje was de Dhaulagiri of witte berg, 8.167 meter hoog, in Nepal (Himalaya), de op 6 na hoogste berg ter wereld.
De klimmers werden er ingedeeld in groepen van vijf. Voorafgaand aan de beklimming werden ze nog gedurende vijf dagen daarop voorbereid. Eerste dag: leren werken met de touwen, hoe je leren vastmaken, kortom ervaring opdoen in het beklimmen van rotsen.
Tweede dag: leren lopen op gletsjers en lopen met ijzers aan de voeten. Het grootste gedeelte van de Alpen zijn immers gletsjers. Hoewel het misschien makkelijk zou kunnen lijken, kan een gletsjerwandeling best wel een uitdaging zijn. Het steeds veranderende landschap van scheuren en ijspieken op een gletsjertong is bijzonder ruig en onvoorspelbaar. Daarom is het een must dat je onder begeleiding van een ervaren gids een gletsjer verkent. Een goede deugdelijke uitrusting is onontbeerlijk: de helm tegen mogelijke vallende steenslag, muts, gordel, touw, pichel, een goede bril, handschoenen, stijgijzers, ijsbijl, goede stijgijzervaste wandelschoenen (ter plaatse gehuurd), warme kleding (wind- en waterdicht) en een rugzak.
Stijgijzer Ijsbijl
Dag 3: ervaring opdoen in bergwandelen
Dag 4 en 5: acclimatiseren op de berg. Hoogteziekte is de naam voor een aantal ziekteverschijnselen die kunnen optreden bij het naar grote hoogten gaan zonder eerst te acclimatiseren. Beneden een hoogte van 2.500 meter is er weinig risico voor het oplopen van hoogteziekte maar daarboven wel, vooral hoger dan 3.500 meter. De gevoeligheid voor de ziekte is per mens verschillend.
De beklimming op dag 6 Vijftig mensen namen eraan deel Ze werden ingedeeld in groepjes van drie, elk met een gids. Bergbeklimmen is een teamsport. Als één lid van het team niet meer verder kan, dan keert het groepje terug naar de hut.
De gevolgde route
Er werd gekozen voor de Goûterroute.
Sommige noemen deze route de gemakkelijkste, maar het is bijlange geen simpele wandeling, maar een gletsjertocht met gletsjerspleten. In ‘Les ouches’ Houches werd de kabelwagen genomen en daarna de Mont Blanc – tram naar het Nid d’Aigle (Arendsnest) op 2.372m. Dat is het startpunt van de Goûterroute.
Onmiddellijk na de Refuge de ‘Tête Rousse’ (3.167 m) moest de ‘Grand Couloir’ gekruist worden. Die heeft een slechte reputatie omdat het niet zelden gebeurt dat daar steenslag naar beneden valt. Het dragen van de helm was dus aangewezen. Jullie zien daarvan een filmpje op
Vanaf de ‘Nid d’Aigle’ moest er ongeveer 5 uur gewandeld/geklommen worden tot aan de ‘Goûter’ refuge (op 3.817m). Het eerste deel is relatief goed wandelterrein langs een degelijk pad. Daar werd ‘overnacht’ en om 0200 uur werd de tocht naar de top van de Mont Blanc aangevat.
In het donker konden ze op de sneeuwvlakte genieten van een ongelofelijk en betoverend uitzicht. “Dat is iets wat je in je hele leven niet vergeet”, beweert Jan. Ik kan hem best geloven.
Sommige moesten onderweg afhaken wegens zuurstoftekort, gelukkig niet in zijn groep. Hoe werkt dat? Hoe hoger in de bergen, hoe lager de luchtdruk. Hierdoor zijn ook minder zuurstofmoleculen per volume aanwezig. Dit betekent dus dat je bovenop een berg minder zuurstof inhaleert dan op zeeniveau. Minder zuurstof binnenkrijgen stimuleert het lichaam om zich aan te passen aan deze nieuwe situatie. Na verloop van tijd zijn er dan ook verschillende systemen zoals ademhaling, transport in het bloed (aantal rode bloedcellen) en de zuurstofopname in de spieren aanzienlijk verbeterd.
De top werd bereikt om 8u30 en uiteraard wilde iedereen dat voor het nageslacht vastleggen op de gevoelige plaat. Even aanschuiven dus en de beurt afwachten!
De afdaling Na vijf uur, tegen 18 uur, waren ze weer beneden, moe maar heel voldaan om wat ze bereikt hadden Klimmen is NIET gemakkelijk maar ook de terugkeer is moeilijk. Voor het afdalen wordt trouwens ook getraind. Sommige beweren dat het gevaarlijker is dan klimmen. De vermoeidheid speelt een rol en sommige klimmers gaan er ten onrechte van uit dat ze nu minder aandacht moeten hebben voor de gevaren. De top werd bereikt, dus moest het ergste wel voorbij zijn. Vallende ijsblokken en steenslag worden moeilijker vermeden omdat ze achter de rug op je afkomen.
Wisten jullie dat nog? In 1993 vatte toenmalig judocoach en nu onze burgemeester het lumineuze plan op om als teambuilding met zijn judoka’s de Mont Blanc te beklimmen. Doel was om op die mythische berg te tonen dat enkel de top telde. Judoka’s als Ulla Werbrouck, Harry Van Barneveld en Gella Vandecaveye haalden (drie maanden voor het WK!) wel degelijk die top na een loodzware beklimming. Maar... Dedecker zelf niet. Op tweehonderd meter van de top werd Dedecker hoogteziek en moest hij worden afgevoerd per helikopter.
Besluit Het schijnt dat wanneer een Mont Blanc klimmer na zijn/haar prestatie gevraagd wordt of hij/zij dat nog eens zouden willen doen, meestal antwoordt met ‘Nooit meer!’ De Mont Blanc betekent immers AFZIEN, het uiterste van je lijf en geest vragen. Dat Jan geen ervaring had in het bergbeklimmen, dat zet zijn prestatie dubbel in de verf. Ik weet het, dat is 22 jaar geleden, maar ook vandaag nog feliciteer ik Stephan en Jan voor hun bewonderenswaardige prestatie.
Bronnen Dagbladartikel van Paul Bruneel + foto Luc Cassiman
Verdienen profvoetballers de hoge lonen die ze jaarlijks opstrijken?
Ik heb toch zo te doen met beroepsvoetballers! Dat is toch logisch, of niet?
Zeg nu zelf: wie van jullie zou zo’n leven willen leiden? Altijd maar trainen in weer en wind en harde afmattende wedstrijden spelen, soms in de vrieskou of zelfs op sneeuw, in de korte broek, voorlopig zelfs zonder publiek Je hebt nauwelijks vakantie, je bent veel weg van huis en familie. Je mist vaak mooie momenten met de kinderen. Je bent nooit zeker van een plaats in het elftal op het veld, je zit soms op de bank of wordt soms zelfs niet in de kern opgenomen. En wat als je gekwetst wordt? Dan zit je daar tandenknarsend te wachten op jouw herstel en wederoptreden. Al in jouw kinderjaren moet je alles opofferen voor het spel met de bal, de studies verwaarlozen of beëindigen. Je moet jezelf steeds de vraag stellen ‘Zal ik er ooit in slagen om vanuit het jeugdelftal de toegang tot het A-elftal te forceren’? En steeds weer die vervelende medische testen, bloed- hart en urineonderzoeken, massages en spieroefeningen. Als je ziek of gekwetst bent, moet je gebruikmaken van de geneesheer of specialist aangeduid door de club ... of zelf de kosten dragen. Vrijheid heb je dus ook al niet! Sommige ploegen zijn (ten opzichte van Club Brugge, bijvoorbeeld) gevestigd op 175 km (Standard) of Sint-Truiden (185 km) of Eupen (240 km) wat toch een saaie busrit van 2 uur à 2u45 betekent. Zonder te spreken van die vermoeiende vliegreizen naar Parijs, Rome, Dortmund of … St Petersburg of Kiev! En éénmaal thuis moet je strikt de nachtrust respecteren … en je houden aan de spijzen die de club voorschrijft. Hoe slopend is dat allemaal niet? Jouw talenkennis moet permanent bijgewerkt worden. Elk jaar moet je nieuwe ploegmaten opvangen en begeleiden en jouw spel daaraan aanpassen. Op een lange vakantie kan je ook al niet rekenen! De ‘play-offs’ zullen nauwelijks gespeeld zijn (einde 24.5), als de Europese kampioenschappen al beginnen (voorbereiding 31.5, start 12.6 voor België) en dan begint alweer een nieuwe competitie en dan weer de lastige ‘champions’ - leaguewedstrijden. En altijd weer op andere uren! Geef toe, dat kruipt allemaal in de kleren.
En hoelang ga je mee? Als je de stap zet naar de dertigers, word je al als oud afgeschilderd en begin je stilaan de druk naar boven van de beloften te voelen. En steeds maar hunkeren naar buitenlandse roem en naar de opname in jouw nationaal elftal.
Altijd weer die kritiek van de pers als je al eens een mindere dag hebt of een doelpunt mist of een vuile fout begaat of als je eens de scheidsrechter de huid vol scheldt. Je steeds moeten bedwingen om een schorsing te vermijden! Wie houdt dat vol? Altijd weer vriendelijk zijn tegenover de supporters, zelfs als je in een rothumeur verkeert. Geef toe, een … hondenleven. Tegenover wielrenners ben je een luxepaardje, maar toch …
Mag een profvoetballer dan tenminste rekenen op een goed loon? De cijfers vinden jullie hieronder maar ik ben nog bezig met het opzoeken van het juiste verschil tussen hun bruto- en nettoloon. Ik wil nagaan of ze zich misschien ook beschikbaar stellen voor reclame. Ik wil weten of ze misschien uitgeperst worden door de belastingen en hoeveel ze daarna overhouden.
Ik wil die gegevens ook vergelijken met deze van de gewone werknemers. Ik wil namelijk zien of er echt beduidende verschillen bestaan tussen beide categoriëen. (grapje!)
Wat ik nu al gevonden heb:
Hoeveel verdienen de professionele topvoetballers in de Belgische Jupiler Pro League? Deze week stond in het ‘Nieuwsblad’ hoeveel hun bruto jaarlonen bedragen. Mignolet (Club Brugge) 3,4 miljoen Trebel (Anderlecht) 2,7 milj Ojidja (AA Gent) 2 milj Lukaku (Jordan) (Antwerp) 1,89 milj Vanaken (Club Brugge) 1,8 milj Lokonga (Anderlecht) 1,7 milj Avenatti (Antwerp) 1,7 milj Vormer (Club Brugge) 1,63 milj Denswil (Club Brugge) 1,60 milj Van Crombrugge (Anderlecht) 1,50
Er spelen natuurlijk ook minderbegaafde 'sukkelaars' mee. Hun bruto - jaarloon hangt af van de club waarin ze spelen. Anderlecht heeft geld te veel en betaalt zijn spelers het meest. In het speeljaar 2019-20 was dat gemiddeld 865.249 euro, een opslag tegenover het jaar ervoor van 210.129 euro. KV Mechelen zou het minst betalen, namelijk 156.471 euro. Het gemiddelde bedroeg 430.352 euro. Al naargelang de ploeg worden ook wedstrijdpremies betaald, per gewonnen wedstrijd of drawn. Ook Kampioen of Bekerwinnaar worden kan een aardige cent opbrengen, om niet te spreken van de kwalificatie voor een Europees kampioenschap. Waarom wil een jonge begaafde Belgische voetballer naar het buitenland? Als we de mogelijke selectie van de Rode Duivels voor het Europees kampioenschap in juni overlopen dan stellen we vast dat daar nauwelijks spelers bijlopen die in een Belgische ploeg spelen, namelijk 3 op 26 of 2 op 23, naargelang hoeveel er toegelaten worden. Waarom al die spelers naar het buitenland willen? Dat is nogal duidelijk. Weten jullie hoeveel Hazard, De Bruyne of Lukaku jaarlijks bruto verdienen? Zijn jullie gezeten? Dat is respectievelijk 31 miljoen, 20 miljoen en 15 miljoen euro per jaar. Voor hun voetbalkwaliteiten. Daarbij komen nog reclame-inkomsten en initiatieven die zij zich met hun kapitaal kunnen permitteren. En uiteraard zijn ze rode duivel, wat nog eens enkele honderdduizenden euro’s erbij betekent. Een geleerde professor schreef dat men die laatste premies moet afschaffen omdat men die vedetten daarmee toch niet meer kan motiveren. Ze houden wel aan dat statuut van rode duivel omdat ze daarmee in hun clubs hogere lonen kunnen afdwingen. Lukaku kan bij Inter Milaan rekenen op een premie in verhouding met het aantal doelpunten dat hij aantekent, respectievelijk 340.000, 397.000, 511.000, 568.000 euro voor 15, 20, 25, 30 doelpunten. En Messi en Ronaldo verdienen nog veel meer. De laatste zou per jaar 142 miljoen euro verdienen, 4,5 euro per seconde. De recentste cijfers vind je nooit op internet, maar een orde van grootte volstaat om die absurd hoge lonen af te keuren.
Hoeveel verdienen de ‘gewone mensen’
In 2018 verdiende een voltijds tewerkgestelde medewerker in de private sector (incl. gezondheidszorg) 3.553 euro per maand. Dat gemiddelde wordt wel wat vertekend door een aantal extreem hoge en lage lonen. Haal je die eruit dan kom je aan een doorsneeloon van 3.312 euro bruto per maand. Werknemers in essentiële beroepen, zoals zorgkundigen, winkelpersoneel en vuilnisophalers, krijgen gemiddeld een lager loon dan het Belgische gemiddelde brutoloon in de private sector. Dat alles zegt het Belgische statistiekbureau Statbel op basis van cijfers voor 2018.
Gemiddeld inkomen essentiële beroepen:
Gemiddeld brutopensioen per maand
Voorlopig besluit Om mijn artikel niet te lang te maken en om er zeker van te zijn dat mijn gegevens correct zijn, heb ik besloten om mijn commentaar/kritiek in een tweede artikel samen te vatten en dat volgende week te publiceren. Ondertussen krijgen jullie de tijd om jullie voldoende op te winden. Opgepast, dat is niet gezond, hé!
Uit de tijd dat dat er nog (dode) vogels afgeschoten werden in Westende-dorp
Deze week wil ik het hebben over een Westendse sportieve vereniging, de ‘Campingschutters’, die van 1986 tot 2007 (en daarna nog enkele jaren in Nieuwpoort) veel succes kenden in ons dorp en omgeving. Ze bereikten dat door met de handboog en pijlen pluimen van een wip te schieten.
Geschiedenis van de wip Het eerste gebruik van de boog als wapen, eerst voor de jacht en daarna voor het gevecht, zou dateren van 15.000 jaar geleden. De handboog raakte bekend omwille van zijn doeltreffendheid, tijdens de gevechten in de Middeleeuwen. Bij de aanvallen op een burcht, kasteel of vesting, moesten de schutters op de grond steeds omhoog schieten. Dat laatste is de uitleg die Jan Vlamynck gaf aan zijn nieuwsgierige campingbewoners. Het gebruik van de boog als wapen nam af met de komst van het vuurwapen. Sindsdien ontwikkelde het wipschieten zich als een typisch Vlaamse recreatiesport/volksport Nergens bestond er een rijkere schutterscultuur dan in Vlaamse en Brabantse steden.
Soorten wippen Schieten naar de Staande wip is een discipline waarbij geschoten wordt op een wip op 28 meter hoogte. De wip is een ijzeren constructie met een reeks pinnen waarop de vogels worden vastgezet. Vogels zijn kleine houten of plastieken blokjes waaraan kleurige pluimen bevestigd zijn. Voor de wedstrijd kan aan elke vogel een bepaalde waarde toegekend worden. De hoofdvogel staat helemaal bovenaan, op de twee bovenste armen worden de twee zijvogels en de twee zogenaamde 'kallen' gezet. De kleine vogels worden verdeeld over de onderste drie dwarslatten.
Er bestonden twee soorten staande wippen, de open wip en de muit. De open wip is een paal met daarop vogels in de open lucht. De muit heeft onderaan drie palen die een driehoek vormen met daar bovenop een kooi, waaronder de vogels zitten. De muit biedt het voordeel dat de pijlen niet ver van de wip verspreid worden.
De Liggende wip is een discipline van het boogschieten waarbij geschoten wordt op een horizontale wip op 17 meter afstand.
De schiethouding Er zijn allerlei factoren die invloed hebben op het schot: de houding van de schutter, de concentratie... Maar ook de lichaamsbeheersing is belangrijk. Men moet weten (voelen) welke spieren gebruikt worden om zo weinig mogelijk te trillen.
De start van de Westendse gilde
Het begon op 25 april 1956 onder impuls van Hilaire Soetaert, op dat ogenblik uitbater van de camping, van Alberic Boone, Alberic Duflou en Robert Dedecker, vader van. Ziehier de stichters en de inhuldigingsfoto.
Bij de start werd er geschoten op een liggende wip, die opgesteld stond in een zaal van de ‘Camping’. Dat liet toe, ook later nog, het schieten ook in de winter te beoefenen. In 1957 werd een open staande wip opgericht middenin de camping. Dat was er echter één ‘zonder muiten’. Voor wat zakgeld zochten jonge knapen, pijlenrapers genoemd, de ver rondgestrooide pijlen. Luc Dedecker, zoon van Robert en broer van, was één van die knapen, in opdracht van zijn vader.
Maar na een zekere tijd moest men noodgedwongen een andere wip aankopen. Zo kocht de uitbater van de camping Hilaire Soetaert in de omgeving van Zaffelare, uit een faillissement, voor 5.000 BFr een wip met 2 muiten. Die hield het dertig jaar uit. Bij de start werd er nog geschoten met houten of metalen bogen (links op de foto hierboven). Die werden later vervangen door de katrolboog, een "hightech" boog met katrollen zodat de pees bij geringere booglengte toch ver kan worden uitgetrokken. (rechts op de foto)
In september 1988 besliste het bestuur de verouderde wip volledig te moderniseren. Het mechanisch gedeelte werd vernieuwd. De mast bleef staan maar werd herschilderd. Er werd een nieuwe muit, motor en wip gemonteerd. De oude wip was namelijk zeer moeilijk te bedienen, daar de motor uitgerust was met riemen. Enkel Oscar Desmet en Martin Vanloo konden dat. Bij de gerenoveerde wip waren alle bestuursleden daartoe in staat. De vernieuwde wip kostte 350.000 BFr maar er kon gerekend worden op een financiële bijdrage van de uitbater van de camping Jan Vlamynck en op de financiële steun van het Gemeentebestuur (100.000 BFr). Jaarlijks betaalde de schuttersclub een gedeelte van de zware investering af.
De nieuwe wip werd natuurlijk feestelijk ingeschoten. Het uitbaten van de camping De ouders van Jan Vlamynck namen op 1 mei 1970 de camping over van de familie Hilaire en Yvonne Soetaert – Moermans. Jan was toen 15 jaar en hij groeide dus op in de camping … en in het boogschieten. In het jaar 2000 werden de gronden van de oude camping aangekocht. In 2015 werd het resterend gedeelte gekocht (atelier – burelen) en dan afgebroken.
Het bestuur Zo’n schuttersvereniging heet een ‘gilde’ en naast een voorzitter heeft die ook een ‘hoofdman’, een secretaris, een penningmeester en commissarissen. Voorzitter en hoofdman waren in feite overlappende functies. De hoofdman zit alle algemene en bestuursvergaderingen voor, handhaaft de orde, doet de wet naleven en vertegenwoordigt de gilde waar dit nodig is. Is ook de wapenmeester van de gilde. Eertijds, in de Middeleeuwen, was er alleen maar een hoofdman en een deken. Voorzitter was eigenlijk meer een eretitel. De eerste voorzitter/hoofdman was Hilaire Soetaert, de eerste secretaris was Robert Dedecker, opgevolgd door Werner Ingelbrecht, van 1968 tot 1996 door Martin Vanloo en tenslotte door Jan Vlamynck tot het einde in 2011/2012. Hilaire overleed in 1995 en werd in zijn functie van voorzitter vervangen door zijn zoon Jerome en als hoofdman door Robert Boone. Beide opvolgers bleven de functies bekleden tot de Westendse gilde ermee ophield.
Martin Vanloo oefende ook nog een hele tijd de functie van penningmeester uit. Op 7 juli 1993 werd Gerard Bervoet dat, tot 19.9.1996. Na diens ontslag verving Robert Boone hem. Er waren ook commissarissen. René Coucke, Gerard Bervoet en Michel Duprez vervulden die rol. Ze hielden bijvoorbeeld de punten bij. Dat was belangrijk, vooral bij een beschrijf. Daar waren namelijk geldprijzen aan verbonden en discussies daarover kan men missen als kiespijn.
De koning van elk jaar werd ook lid van het bestuur.
‘Deken’, eigenlijk een eretitel, kon men worden als men zich zeer verdienstelijk maakte voor de vereniging. Dat deed Robert Dedecker als secretaris door in de beginjaren altijd aanwezig te zijn en zorgvuldig de punten bij te houden. Later werd hij ‘eredeken’, toen hij steeds minder en tenslotte niet meer aanwezig was op de schietingen. Hij werd dan als deken opgevolgd door Oscar Desmet, die de titel mocht voeren als dank voor zijn nuttig onderhoudswerk aan de wip.
De verschillende schietingen en de prijzen Iedere donderdagavond was er om 19 uur een clubschieting, waaraan ongeveer een 25 - tal schutters deelnamen.
De top, de zijde, de kallen en de gewone vogel leverden respectievelijk 4, 3, 2 en 1 op. De behaalde punten werden opgeteld en dat leverde een algemene rangschikking op. Rond 20.30 werd er een bijkomende schieting gehouden, een ‘potjesschieting’, niet voor punten. Er werden twee ploegen gevormd en dat leverde uiteraard een winnaar en een verliezer op.
Jaarlijks was er een koningsschieting. Er werd enkel op de topvogel geschoten. Dat verschilde van club tot club. In Westende werd de titel betwist in 3 ronden op de staande wip en in 5 ronden op de liggende wip. Op de staande wip was dat normaal op Hemelvaartdag, op de liggende wip was dat op een zondag einde november. Wie driemaal naeen tot koning gekroond werd, mocht zich keizer noemen. De eerste keizer op de liggende wip was Boone Alberic, reeds schutter in 1936 en tot aan zijn dood in 1993 nog fervent schutter!! De enige dame op de erelijsten is Yvonne Moermans, echtgenote Hilaire Soetaert, die in 1960 koningin werd op de liggende wip. Ik heb gemeend dat dit feit een foto waard was.
Als er een koning is, moet er ook een prins zijn. De prinsenschieting greep plaats als eerste schieting na de koningsschieting. De koning mocht daar uiteraard niet aan deelnemen.
Er waren ook nog enkele andere belangrijke schietingen: jaarlijks was er het nationaal kampioenschap en er werd ook deelgenomen aan het Westkustkampioenschap. Bij speciale dagen, Pasen, Sinterklaas, en Nieuwjaar, werden vriendenschietingen georganiseerd.
Je kon ook algemeen kampioen worden of kampioen hoogvogels of kampioen kleine vogels. Er werd ook aandacht besteed aan de jeugdschutters, tussen 11 en 18 jaar. Helaas was er onder de jongeren te weinig interesse voor het boogschieten. Zij werden als gewone schutters aangezien maar betaalden wel minder lidgeld.
Om de 5 jaar werden zowel voor de staande als voor de liggende wip, beschrijven georganiseerd. Dat zijn wedstrijden waaraan ook niet-leden mochten deelnemen, tegen betaling. In het nationaal krantje ‘De Wipschutter’ werden de datums gepubliceerd. Dat leverde in de jaren ’60 soms tot 80 à 90 schutters op per beschrijf. Uiteraard werden hun (goede) resultaten eveneens beloond met prijzen in geld of in natura. Ieder jaar was er een beschrijf gesponsord door de firma ‘Groenten en Fruit Denys’ uit Oostende, vandaar de naam ‘Denysschieting’. Wie de eerste topvogel afschoot won een mooie fruitschaal. Bij de eerste schieting op de liggende wip, in clubverband, op de donderdagavond van de periode van 15 oktober tot en met 10 maart, werd diegene die de eerste topvogel afschoot beloond met een extra prijsje. Dat heette dan de ‘wintervogel’. Hetzelfde gold voor de staande wip bij het begin van de periode vanaf 1 april tot en met 30 september. De eerste topvogel werd dan ‘zomervogel’ genoemd.
In Middelkerke was er ook een heel oude schuttersgilde op de liggende wip, de ‘Schuttersvrienden’. De ‘Parkschutters’ richtten in de jaren ’90 een staande wip op (Park van Middelkerke) onder andere met Roland Swinnen die met eigen geld, de wip bekostigde.
Naast geldprijzen waren er ook prijzen in natura: een waardevolle fruitkorf en/of tinnen schotel, konijnen, bakjes witloof, paaschocolade, … Die prijzen kwamen uit het geld in de clubkassa, maar ook van twee banken (BBL en KB), de firma bouwmateriaal Blomme, van leden-schutters, van de lokaaluitbater.
In 2004 werd de schieting op de liggende wip stopgezet bij gebrek aan schutters.
Goud voor de gilde Naast de jaarlijkse soupers/feesten werd ook volle aandacht besteed aan de verjaardagen van de gilde. Op 25.4.1996 werd het 40 – jarig bestaan gevierd. Daaraan werd een medaille als aandenken verbonden. Het groot feest vond plaats op 10 juni 2006 voor het vijftigjarig bestaan. Daarmee werden de ‘Campingschutters’ de oudste actieve sportclub van Westende. De gilde werd uitgenodigd op een receptie in het gemeentehuis. In de ‘Hacienda’ werd uitgepakt met een tentoonstelling ‘met al het mooie’ uit een halve eeuw schuttersclub: soorten bogen, trofeeën, foto’s, … Tenslotte werd de viering afgerond met een feestmaaltijd in het campingrestaurant. Om de 50ste verjaardag extra in de kijker te zetten, werd de titel van ‘Koninklijke Vereniging’ aangevraagd. Die eretitel werd uiteraard gevierd.
Ziehier foto’s van de receptie in het gemeentehuis en van een gedeelte van de tentoonstelling.
Op 6 juli 2006 werd het bestuur uitgenodigd bij de Gouverneur van West-Vlaanderen, Paul Breyne, om het officieel document van de Koninklijke titel in ontvangst te nemen.
Hoe overleefde de gilde financieel? Er moest uiteraard lidgeld betaald worden om deel te mogen uitmaken van de gilde. Vanaf 8.10.2001 werden subsidies gevraagd aan de gemeente. Daarvoor werd een kostenberekening ingediend met volgende jaarlijkse posten: verzekeringen, keuringskosten, lidgeld van de vereniging aan overkoepelende organisaties zoals de KNBBW (Koninklijke Nationale Bond der Belgische Wipschutters), aankoop plastieken vogels, aankoop prijzen, klein onderhoud. In 2001 resulteerde dat in een totaalbedrag van 66.709 Belgische francs. De vrijetijdsbesteding vereiste ook voor de boogschutters zelf een aanzienlijk bedrag, berekend op 4.871 BFr. Daarin zaten de prijs van de boog 11.000 BFr en 3.000 BFr aan pijlen af te schrijven in 7 jaar.
De laatste schietingen van de ‘Campingschutters’ Er werd voor de laatste keer geschoten op de wip van de ‘Camping Westende’ op donderdag 27 september 2007. De muit en de wip waren namelijk naar beneden gegleden en werden onherstelbaar beschadigd. De ‘Campingschutters’ bleven onder die naam bestaan maar ze schoten tot 1.1.2011 verder bij de Sint-Sebastiaangilde in het Bloso Centrum Witteburg in Nieuwpoort. Toen hielden de ‘Campingschutters’ op met bestaan. Wie daarna verder wilde schieten werd aangeraden lid te worden van de Sint-Sebastiaangilde.
De betekenis van de ‘Campingschutters’ voor Westende Jan Vlamynck heeft mij een kopie overgemaakt van het volledig archief van de gilde, dat zeer veel foto’s bevat. Ik heb die allemaal aandachtig bekeken en daarop veel mensen van Westende herkend, ook van Nieuwpoort. Ik meen daaruit te mogen besluiten dat de schuttersgilde belangrijk geweest is voor veel Westendenaars, of met andere woorden, dat de gilde een belangrijk deel heeft uitgemaakt van het maatschappelijk leven van Westende. Jan Vlamynck en Robert Boone waren de hoofdbezielers van de gilde, met de steun van vele anderen zoals Martin Van Loo en Oscar Desmet, teveel om ze allemaal op te noemen, die jarenlang zorgden voor de administratieve rompslomp en voor de goede gang van zaken in de gilde. De leden slaagden erin de gilde jarenlang in stand te houden in een goeie verstandhouding, een sportieve geest en gezelligheid, vaak tussen pot en pint, soms tot in de late uurtjes. Ziehier in de volgorde, Briek Boone, naast het trio Robert Boone, Jan Vlamynck en Martin Va Loo in 2006 en daarnaast Oscar Desmet in 2010.
Robert en Oscar waren eventjes 70 jaar schutter en op 30.9.2010 werden ze daarvoor gehuldigd. Robert was erbij vanaf de oprichting. Dat was eveneens het geval voor de eerste voorzitter Hilaire Soetaert, later opgevolgd door zijn zoon Jerome. Deze laatste was bij de start pas 13 jaar. Als zoon van de voorzitter en campinguitbater groeide hij op in de wereld van het boogschieten, net zoals Jan Vlamynck.
Hilaire Jerome
Bronnen Artikel in ‘De Zeewacht’ van George Keters op 2 juni 2006 Info en foto’s van Jan Vlamynck, huidig uitbater van ‘Camping Westende’ Artikel van Georges Keters “Nieuwe staande wip voor Campingschutters Westende” Documentatie en foto’s van Martin Van Loo
Wordt het Belgisch Kampioenschap Veldrijden 2022 betwist in Nieuwpoort of in Middelkerke?
Op de kalender van Middelkerke staat op 8 en 9 januari 2022 het volgende Belgisch kampioenschap veldrijden geprogrammeerd. Maar de vraag is ‘Waar?’ Het terrein langs de Westendelaan is na de superprestige wedstrijd veldrijden op 6 februari 2021 niet langer daarvoor beschikbaar, wegens de aanleg van het nieuw sportpark. Een ander braakliggend terrein, dat daarvoor zou kunnen ingericht worden, vind je niet zomaar. Aan de kust moeten de stukken grond immers voor iets anders dienen … en meer opbrengen … voor de immobiliënsector. Waarom dan geen gebruikmaken van de kazerne ‘Kamp van Lombardsijde’, dacht Jean-Marie Dedecker: “Het militair grondgebied in Lombardsijde en de daar gelegen voorzieningen lenen zich uitstekend voor het inrichten van het BK.”
Kunnen daartegen bezwaren opduiken? Wat denkt de stad Nieuwpoort daarvan? Bij de fusie van de gemeenten in 1977 werd het kamp bij Nieuwpoort gevoegd en het heet nu ‘Kwartier Nieuwpoort’. Ik kan me niet voorstellen dat Nieuwpoort er bezwaar zou tegen hebben dat Middelkerk een sportwedstrijd wil organiseren in ‘haar’ kazerne. De stad heeft daar volgens mij ook geen zeggenschap over. Ze kunnen hooguit vragen dat er in de toekomst sprake zou zijn van het ‘Belgisch kampioenschap veldrijden 2022 in Nieuwpoort’. Een ‘half’ tegenargument van Middelkerke houdt in dat het parcours van de veldrijders ook gedeeltelijk over het strand zal lopen … en dat is grondgebied Lombardsijde/Middelkerke!
Gemeenteraadslid Eddy Louwie (CD&V), met Middelkerkse/Lombardsijdse roots, vond tijdens de zitting van de Nieuwpoortse gemeenteraad dat hij daartegen moest optreden. Hij vond dat schijnbaar heiligschennis: “Er is mij uit betrouwbare bron verteld dat de Middelkerkse burgemeester volop aan het lobbyen is om het BK veldrijden te laten plaatsvinden op het militair domein van Lombardsijde. Ik wil toch wel opmerken dat dit Nieuwpoorts grondgebied is.” Burgemeester Geert Vanden Broucke (CD&V) bevestigde dat hij hierover een gesprek had met Jean-Marie Dedecker, maar hij acht de kans klein dat defensie daarvoor toelating zal geven omdat de basis nog altijd actief is en omdat het een neutrale zone is.
Zal JMD erin slagen zijn contacten te overtuigen? Mag dat dan niet in de neutrale zone van een militaire instelling? Zelfs al zou men inroepen dat militaire domeinen niet zomaar mogen betreden worden, dan zal Jean-Marie Dedecker zeker antwoorden dat er een voorgaande is. Hij heeft dat trouwens al laten horen. Van 2014 tot 2016 werd er inderdaad de ‘Neptunus Run’ ingericht. Dat is een wedstrijd met ongeveer 5.000 deelnemers die over allerlei opgebouwde en originele en spectaculaire hindernissen moeten klauteren. De meeste daarvan stonden tussen de blokken en op verharde wegstroken. Enkele grepen ook plaats even daarbuiten maar dan binnen afgebakende 'couloirs' … en nog andere op het strand. Veel publiek was daarbij niet aanwezig. Jullie kunnen daarover twee filmpjes bekijken, een lang en een kort, op
Waarom de inrichters in de eerste editie in 2013 en vanaf 2017 weer naar Oostende trokken, dat kon ik niet achterhalen. De hoop van onze burgemeester om het BK veldrijden in 2022 op de militaire basis van Lombardsijde te houden, is stevig gegroeid: “Er is al een ministerieel akkoord en ook Defensie is positief. Er lopen nu ook al gesprekken met ‘Natuur en Bos ( het Vlaams Agentschap dat streeft naar meer en beter natuur en dat daarin ook investeert). Ik hoop hoe dan ook binnen een maand definitief te kunnen landen”.
En wat denkt ‘Natuur en Bos’ daarvan? Het zal wel niemand verwonderen dat een open terrein, dat niet voor iedereen toegankelijk is, mogelijkheden biedt voor broedende, vaak ook zeldzame, vogels. Zeldzame planten en bloemen gedijen er uiteraard ook uitstekend in de daarvoor geschikte grond, die niet om de haverklap vertrappeld wordt. Dat zijn dus juist de waardevolle natuurelementen die het Agentschap wil beschermen. Ik kan mij voorstellen dat ze niet enthousiast zijn over het Middelkerks initiatief. Indien het toch moet/mag doorgaan, dan zullen ze zeker strenge voorzorgsmaatregelen eisen met zo weinig mogelijk inbreuken tegen hun idealen.
Ze zullen waarschijnlijk aanvoeren dat een vergelijking met ‘Neptunus Run’ niet volledig opgaat. Vooreerst trekt zo’n kampioenschap zeker 15.000 à 20.000 toeschouwers. Uiteraard richten lopers minder schade aan dan verschillende categorieën renners, die ook meerdere keren de omloop berijden voor trainingen en op de wedstrijddag zelf. Er kan dus gevreesd worden dat dit alles sporen kan achterlaten waarvan de bodem pas jaren later kan herstellen.
Besluit De enige valabele bezwaren kunnen dus slechts van ‘Natuur en Bos’ komen. Zelf ben ik ook een natuurliefhebber en ik hoop dat alles in het werk zal gesteld worden om de eventuele berokkende schade aan dat waardevol natuurgebied tot een absoluut minimum te beperken.
In 2020 wordt in Middelkerke in een splinternieuw zwembad gezwommen
Zopas werden de plannen voor een nieuw zwembad voorgesteld. Ik kon dat helaas niet meemaken omdat ik geen beroepsjournalist ben. Middelkerke huldigt namelijk het principe dat al wie niet tot de officiële pers behoort, daarvoor niet uitgenodigd wordt. ‘Bruisend Middelkerke’ mag er wel bij zijn.
Ik kan jullie dus slechts een resumé van alle persartikels over het onderwerp aanbieden. Maar dat is toch ook al heel wat … Jullie kunnen bovendien eveneens onderstaand filmbericht van Focus bekijken:
Het zwembad moet een functioneel, duurzaam en hoogwaardig complex worden. Volgens de gemeente nodigt het ontwerp uit tot sporten en spelen.
De plannen voor een nieuw zwembad zaten al even in de pijplijn, maar ze zijn nu ook definitief goedgekeurd door het schepencollege. Voorlopig krijgt het zwembad de werknaam ‘Krokodiel’, vernoemd naar het gelijknamige sportpark.
Waar wordt het gebouwd? Het project past volledig in het duinenlandschap en wordt daar volledig ingewerkt tussen de Duinenweg en Westendelaan, in het vrijetijdspark ‘De Krokodiel’, op de vroegere terreinen van de voetbalclub ‘Gold Star’.
Fietsers en voetgangers hebben vanaf de Duinenweg volop zicht op het bad. De glijbaan verdwijnt zelfs letterlijk in de duinen.
Welke mogelijkheden zal het hebben? Er komt een competitiebad van 25 meter met zes banen en twee extra oefenbanen. Volgens schepen Dierendonck werd niet gekozen voor een 50 meter bad omdat de voetafdruk van het gebouw anders zo groot werd zodat er voor inplanting van andere sporten geen ruimte meer was.
Er werd gekozen voor een onderdak aan meerdere zwemsporten en recreatie. Er komt ook een wellness met sauna, jacuzzi, en een ligweide.
Op het groendak komen zonnepanelen.
Er werd ook aan de kinderen gedacht met een speelbad met de modernste snufjes, zoals projecties van vissen in het water en twee glijbanen. “En dan is er uiteraard nog onze suis-buis”, zegt burgemeester Jean-Marie Dedecker (LDD). Hij bedoelt de glijbaan van 60 meter lang, die op sommige plaatsen transparant zal zijn.
Er komt ook een belevingspark met een klimtoren van 14 meter, verschillende glijbanen en een speeltuin en een instructiebad, om te leren zwemmen met een verstelbare bodem. Een zoen- en vroemzone in de buurt en een parking aan de kant Westendelaan maken het geheel compleet. Het complex kan worden uitgebreid met een multifunctionele sporthal. Naast de sport- en recreatiebaden is er ook plaats voor een horecazaak met terras en wellnessvoorzieningen.
Wie mag de eer ervoor opeisen? Het klopt dat de idee voor een nieuw zwembad een initiatief is van het vorig gemeentebestuur. Ere wie ere toekomt, natuurlijk, maar het klopt niet dat de huidige plannen gewoon gekopieerd worden door het huidig bestuur. Om te beginnen gaf het vorig bestuur de voorkeur aan een andere inschrijver.
Hoeveel zal het kosten? De gemeente (publieke sector) werkt samen met een privéconsortium en gaat daarvoor een publiek-private samenwerking (PPS)* aan met Vita Groep, (private sector) een samenwerking tussen bouwbedrijf Cordeel en nutsmaatschappij Farys. Beide actoren zijn dan volwaardige partners die beide specifieke taken op zich nemen. Via Groep draagt alle verantwoordelijkheid.
Na dertig jaar komt het zwembad in handen van de gemeente. Het zwembad wordt gebouwd voor 19,6 miljoen. “Wij betalen al die tijd elk jaar 1,3 miljoen euro voor het gebruik van het zwembad”, vertelt burgemeester Dedecker. “Onder het vorige bestuur was dat bedrag nog 1,8 miljoen euro, maar na onderhandelingen en bijsturing van de plannen, konden we de prijs drukken. Ter vergelijking: momenteel betalen we 1 miljoen euro per jaar voor het huidige zwembad.” * In tegenstelling tot de openbare aanbesteding waarbij de overheid de uitvoering gedetailleerd vastlegt in een bestek en/of Programma van Eisen (PvE), bemoeit de overheid zich bij PPS-constructies niet met de inhoud en stuurt volledig op het gewenste einddoel. Op deze wijze hebben de marktpartijen alle vrijheid om naar eigen inzicht de uitvoering vorm te geven. Overheden willen op deze wijze gebruikmaken van de denk- en innovatiekracht van de markt. De marktpartij wordt voor een lange periode gecontracteerd om niet alleen te ontwerpen, te bouwen en/of te beheren, maar vaak ook om het project te financieren.
Hoeveel zal een zwembeurt kosten? De bouw moet nog beginnen, maar de tarieven zijn wel al min of meer bekend. Zo zou een zwembeurt ongeveer 3 euro kosten voor inwoners van Middelkerke, voor niet-inwoners ongeveer 4,58 euro. Een ‘all-in’-formule met wellnessbeurt zal de inwoners 8,5 euro kosten, niet-Middelkerkenaars tellen één euro meer neer.
Openingsuren Het bad zal open zijn van 8 tot 21.30 uur, op dinsdag en donderdag zelfs al vanaf 7 uur
Wat gebeurt er met het oud zwembad? Tot het nieuwe zwembad zijn deuren opent, blijft het huidige zwembad open. De medewerkers van het huidige bad krijgen de kans om mee over te stappen naar de nieuwbouw. Na de opening zal het oude zwembad afgebroken worden. Op die plek komt een nieuw gemeentehuis.
Wanneer zal het klaar zijn? De bouwtermijn zal zo’n 22 maanden bedragen. Van zodra alle procedures doorlopen zijn en de omgevingsvergunning uitgereikt is, kunnen de werken beginnen. Er wordt aangenomen dat in september 2019 kan gestart worden. Volgens het contract moet het project ten laatste tegen de zomer van 2021 klaar zijn, maar het gemeentebestuur hoopt stiekem op eind 2020. Het gemeentebestuur blijft tijdens de werken en de uitbating in nauw overleg met de Vita-groep.
Op hoeveel bezoekers wordt er gerekend De gemeente rekent op bijna 100.000 à 130.000 bezoekers per jaar. “Het huidige zwembad is oud en het bezoekersaantal liep terug van 85.000 naar 65.000”, zegt schepen van Sport Henk Dierendonck (LDD).
Bronnen “Nieuw zwembad Middelkerke voorgesteld” 13 maart 2019 Florence Depauw “Zo ziet nieuw zwembad Middelkerke eruit”< 13/03/2019 Ken Pieters ‘Schepencollege keurt plannen nieuw zwembad goed: “Tot 130.000 bezoekers per jaar lokken”’ 13 maart 2019 Timmy Van Assche Bart Boterman ‘Middelkerke krijgt nieuw zwembad. Sportpark breidt ook uit met skatepark, fitnesscentrum en buitenspeelplein’ 12 december 2014 Paul Bruneel‘Zo moet zwembad ‘De Krokodiel’ er over twee jaar uitzien’ Tekst en foto’s van Edwin Fontaine
Waarom komen de Gentse en Antwerpse voorstanders van de boerkini niet zwemmen in het zwembad van Middelkerke?
Een Gentse rechter heeft heel wat stof doen opwaaien door te beslissen dat twee zwembaden voortaan verplicht worden om de boerkini toe laten. ‘Hygiënische’ of ‘veiligheidsredenen’ aanvoeren om vrouwen in die ‘uitrusting’ het zwemmen te verbieden, betekent volgens de rechtbank discriminatie op basis van geloof.
Het thema vormt al twee jaar hét symbool van het spanningsveld tussen integratie en godsdienstvrijheid. In Antwerpen negeert men dat vonnis omdat men er van mening is dat het verplicht dragen van de boerkini onterend is voor de vrouw, omdat ze onder druk zou gezet worden om zich zo te kleden. “Het gaat om mensen die lak hebben aan gelijkheid, die discriminatie van de vrouw zo vanzelfsprekend vinden dat ze iedere vorm van emancipatie een bedreiging vinden van hun vrijheid. De boerkini strookt niet met onze normen en waarden. Wij willen geen ‘boerkini’- zwembaden en ‘witte’ zwembaden.”
Vlaams minister van Inburgering en Gelijke Kansen Liesbeth Homans (N-VA) reageert vlijmscherp op de rechtspraak uit Gent, die het boerkiniverbod in openbare zwembaden torpedeert. Ze vindt het ‘een zeer ongelukkige en wereldvreemde uitspraak. Daarmee wordt druk uitgeoefend op moslima’s die helemaal geen boerkini willen dragen. Zij riskeren geviseerd te worden door een deel van de gemeenschap.’
Maar iedereen voelt aan zijn ellebogen dat er iets beweegt … De islam in opmars, gesteund door een Vlaamse mensenrechtenspecialiste.
Maar waarom nemen ze toch geen voorbeeld aan Middelkerke? In de gemeenteraad van 19.4.2010, dus meer dan acht jaar geleden, werd namelijk al beslist dat de boerkini in ons Middelkerks zwembad toegestaan wordt. De meerderheid was weliswaar van mening dat onzedige kleding niet kon geduld worden. Daaronder verstond men jeanshorts, zwemshort onder de knie, string, opgerolde jeans, onderbroek onder zwemshort. Het voorstel van de Vlaams Belang – fractie om de boerkini daaraan toe te voegen, vond geen gehoor. Ieder zijn mening, natuurlijk, maar na de vergadering vroegen verschillende raadsleden die zojuist tegengestemd hadden, burgemeester Michel Landuyt op kop, zich af wat een boerkini is. Onbegrijpelijk toch! Mochten ze dat ondertussen alweer vergeten hebben, hier even een opfrissing. Het woord ‘boerkini’ is een samenvoeging van boerka en bikini. De twee hebben eigenlijk niets met elkaar gemeen. Waarom ze dan samenvoegen? De boerkini is een badpak uit waterafstotende speedostof dat het lichaam vrijwel van top tot teen inpakt, zoals bij een duikerspak. Het laat slechts de handen, de voeten en het gezicht vrij terwijl het hoofd bedekt blijft. Om de vrouwelijke vormen te verhullen heeft het pak rondom de borsten nog een extra stuk stof of sluier.
De koran gebiedt namelijk dat de vrouw haar schaamdelen kuis bedekt moet houden. “Zij mag haar schoonheid niet tonen. Ze moet ook haar klederdracht verlengen zodat ze herkend wordt als eerbare vrouw.” De man waakt mee over de klederdracht van zijn vrouw. Maar hoe kan hij dat in een zwembad? Volgens koranvers 24:30 dient hij zijn blik neer te slaan telkens hij naar een vrouw kijkt en er een brutale of schaamteloze gedachte in zijn hoofd opkomt. Of doet hem dat niets?
Ik heb via verschillende websites de indruk gekregen dat vooral Westerse vrouwen, die zich tot de islam bekeerd hebben, erop staan in boerkini te gaan zwemmen. Er wordt ook soms beweerd dat ze dat doen om te provoceren. Terwijl de ene vindt dat de moslimvrouw nu eindelijk ook kan gaan zwemmen, vinden de andere dat het samenleven van allochtonen en autochtonen daardoor nog wat meer bemoeilijkt wordt. Volgens de bepaling van de koran krijg je nu namelijk ‘eerbare’ en ‘niet-eerbare’ vrouwen samen in één bad.
Wat ik persoonlijk denk over de boerkini? In onze Westerse maatschappij vinden (vooral de bestgevormde) vrouwen dat ze fier mogen zijn op hun lichaam, dat bij voorkeur slank en mooi gebruind moet zijn, door de zon of in een solarium. Het lichaam is niet vies en niet aanstootgevend, dus waarom zouden we het bedekken, vinden ze. Jaren heeft de geestelijkheid het (half)bloot lopen als een zonde beschouwd. Nu dat juk van de kerk afgeworpen is, krijgen we te doen met een andere godsdienst die nog strengere normen oplegt. Eerlijk gezegd, ik vind dat dit een stap achteruit is. Mocht ik gaan zwemmen en daar naar een vrouw kijken (ssstt…) dan weet ik wel naar dewelke. Jullie toch ook, hé? Of ben ik nu ook niet eerbaar? Mijn vorige artikels 25.4.2010: “Wat verkies jij? De bikini of de boerkini?” 9.5.2010: “Dacht de burgemeester misschien dat de boerkini een tweedelig zwempak voor boerinnen is?”
De KVO – hype of rage is niet meer te stoppen: ze leeft ook in Middelkerke, Westende en Lombardsijde
Volgens Wikipedia is een hype een verschijnsel dat tijdelijk bovenmatige media-aandacht krijgt en daardoor belangrijker lijkt dan het in werkelijkheid is. Wanneer een verschijnsel in een korte periode mateloos populair is geworden, en ontstaan is zonder exceptionele media-aandacht, wordt dit een rage genoemd. Het zou mij ten zeerste verwonderen dat jullie niet opgemerkt hebben dat de voetbalploeg KVO uit Oostende tegenwoordig de gemoederen van vele Middelkerkenaars, Lombardsijdenaars en Westendenaars beroert. Ik twijfelde tussen ‘rage’ en ‘hype’ en ik zou het dus een ‘ragehype’ kunnen noemen. KVO is op relatief korte tijd uitgegroeid tot wat bestuur en supporters weleens een ‘weireldploegsje’ durven noemen. Als je bovendien hoort dat bijna 14.000 supporters hun ploeg in een autobuskaravaan begeleidden naar de bekerfinale op de Heizel, dan kan men het inderdaad over niets anders meer hebben dan over een ‘succesverhaal’. Niet abnormaal als je de voetbalsport in onze kontreien een beetje volgt. Het gemeentebestuur van Middelkerke betoont in eerste instantie interesse voor wielrennen, tennis en GSM – werpen. Er zijn weliswaar ook enkele verdienstelijke clubs in andere sporttakken, maar daar is voetbal niet bij. Wat ooit Goldstar was, moet nu uit armoede samenwerken met Spermalie. Het destijds beste voetbalterrein langs de Duinenweg ligt er het grootste gedeelte van het jaar verloren bij, als er geen vakantiekamp ingericht wordt of als er geen tennisterrein op gelegd werd om er een Daviscup – wedstrijd op te betwisten. De voetballiefhebber van bij ons richt dus zijn aandacht naar een succesvolle ploeg die op een hoger niveau speelt en dat tenslotte op slechts korte afstand van onze gemeente. Een tweede belangrijke reden voor het feit dat KVO de voorbije twee seizoenen kon rekenen op een groot kijkerspubliek, waren natuurlijk de gunstige uitslagen met een onverwacht mooie klassering tot gevolg, die te danken zijn aan de nieuwe kapitaalkrachtige voorzitter en zijn staf en aan de aankopen die zij zich daardoor konden veroorloven.
De geschiedenis AS Oostende werd in 1911 opgericht als ‘Association Sportive Ostendaise’ (afgekort AS Oostende), in de volksmond ‘Den As’. In 1934 werd een nieuw stadion gebouwd op de huidige locatie. Die grond was toen koninklijke eigendom, voorheen een gezins-en wandelpark. De koninklijke familie stelde echter zijn eisen. Ten eerste moesten er naast het hoofdterrein twee terreinen voor de jeugd worden aangelegd. Ten tweede moesten de velden worden omringd door een groene zone en ten derde moest het stadion een koninklijke naam dragen. Vandaar het ‘Albertpark’. Vanwege haar vijfentwintigjarig bestaan verkreeg de club in 1937 de koninklijke titel. De naam van ASO werd veranderd in ‘Athletische Sportvereeniging Oostende Koninklijke Maatschappij’. In 1947 kwam er een nieuwe spelling, vandaar dat ‘Sportvereeniging’ nu ‘Sportvereniging’ werd. In de loop van de voorbije decennia werd aan het stadion heel wat aangepast en vernieuwd:
1969: na de promotie naar eerste klasse, bouw van de B-tribune, toen nog met houten bankjes, met 4 miljoen Belgische francs steun van het stadsbestuur + nieuwe C-staantribune achter het doel (spionkop) 1993: bouw huidige A-tribune 1994: bouw businessgebouw 2007: C en D worden zittribunes, E-tribune overdekt 2013: optrek G-tribune 2016: nieuwe, hypermoderne hoofdtribune in plaats van A, B en G. Ook de E-tribune wordt meegenomen in het verhaal en uitgerust met zitjes.
Op 8 juli 2016 werd de ‘Versluys-arena’ ingehuldigd. Ze telt 8.432 plaatsen. Ik had nog even gedacht dat de nieuwe naam ‘Couckedoze’ zou worden, maar neen … Marc Coucke had immers in het jaar ervoor 75 miljoen euro gepompt in de bouwgroep Versluys en nam de helft van de aandelen over van de Oostendse projectontwikkelaar en bouwgroep, tevens hoofdsponsor van KVO.
Na jarenlange geruchten en aftastende gesprekken fusioneerde de club in 1981 met aartsrivaal KVG Oostende (Koninklijke Vanneste Genootschap), de andere Oostendse club in de nationale reeksen. De fusieclub heette Koninklijke Voetbalclub Oostende (afgekort KV Oostende) en speelde verder met het stamnummer 31 van KVGO. De clubkleuren werden rood, geel en groen, een combinatie van de kleuren van ASO (rood en groen) en VGO (rood en geel). KV Oostende startte in de Derde Klasse.
Ik wil hier niet de hele verdere geschiedenis van ASO – KVO neerschrijven. De ploeg KVO heeft vroeger nooit een constant niveau kunnen aanhouden. Ze stegen wel 4 keer naar eerste klasse (totaal verblijf 8 jaar), maar zakten dan weer naar tweede (in totaal 15 jaar), ja zelfs éénmaal naar derde en bleven daar 2 seizoenen (2001-02 en 2002-03). Zoals bij elke ploeg in moeilijkheden werd ook zeer veel van trainer gewisseld. Ik heb die trainers eens geteld en dat waren er na de fusie tot vandaag niet minder dan 33, al dan niet voor een half seizoen of meer. Ook de voorzitters, zeg maar geldschieters, veranderden af en toe. Na Volckaert vanaf de fusie, volgden voor lange tijd Eddy Vergeylen, daarna voor een half seizoen Franklin Sleuyter, daarna nog een seizoen Eddy Vergeylen gevolgd door Yves Lejaeghere en tenslotte Marc Coucke tot vandaag.
Mijn persoonlijke band met ASO In de periode 1950 – 53 was ik eveneens een hevige supporter voor de roodgroenen. Dat was de tijd dat onder andere doelman Pol Gernaey, Julien Vandierendounck, ? Hollemeesch, ‘Spike’ Starkey, J. Deschacht, Marcel Zonnekeyn, Jean Sabbe, René Vanhaecke, Robert De Cuman en Willy Sanders het mooie weer maakten bij de kustploeg, die toen speelde in de tweede afdeling.
Misschien hebben ze hun voetbaltalent wel van hun vader geërfd en zit mijn familie daar voor niets tussen, maar vroeger was Kris Jonckheere, zoon van mijn nicht, een geboren Westendse, een basispion bij KVO en nu is dat diens zoon Michiel.
Lucien Niville, een droom in rood en groen Op 9.1.2004 verscheen in de ‘Krant van West-Vlaanderen’ een artikel van Georges Keters, met bovenstaande titel.
Aanleiding daartoe was het feit dat Lucien al 40 jaar supporterde voor ASO en KVO. Dat is dus ondertussen 53 jaar geworden. Lucien vertelt hoe hij van kindsbeen af meegesleurd werd door zijn grootvader, Jozef T’Jaeckx, de laatste ‘belleman’ van Nieuwpoort, naar de matchen van ASO. Hij kon toen nog maar amper over de omheining kijken. Met zijn ‘pépé’ en getooid met de vlag van één van de vier oersterke supportersclubs en gewapend met ‘Tjeppen’s’ vertrouwde bel, maakte hij zelfs de verplaatsingen mee. Dat was in de jaren 50-60 toen Pol Gernaey, Zonnekeyn en Sabbe (nog steeds) samen met Freddy Qvick en Bernard Timmerman spetterende matchen leverden in tweede nationale. Lucien heeft ook zeer goeie herinneringen aan Jan Simoen, Dirk Ureel, Willy Mortier, Wilfried Puis, Walter Butseraen, Willy Demey, Carlos Desteur en Willy Desmit, uit de ploeg die in 1969, onder trainer Norberto Höfling, de sprong maakte naar eerste klasse. Hij maakte zelfs een ‘collage’ van ‘zijn’ ploeg, die jullie hieronder zien.
Hij heeft eigenlijk heimwee naar de ‘zuivere ASO – tijd’ en naar enkele andere memorabele spelers zoals Albert Verschelde, Roland Boey, Paul Vrancken, Pierre Carteus, Denis Allen, Freddy Maeckelberghe en ‘Misten van den As (Maurice Maes). “Toen was voetbal nog een feest. Vandaag staan we in blokken opgesteld en zitten we soms in kooien. De fusie veranderde echter alles. Een gedwongen huwelijk loopt zelden goed af. Eertijds kenden wij alle spelers. Nu moet je bijna elk jaar een nieuwe ploeg leren kennen. Maar we blijven supporteren.”
Andere Middelkerkse/Westendse supporters Lucien Niville is natuurlijk niet de enige Middelkerkenaar die trouw zweert aan zijn ploeg. Misschien heeft hij zijn clubliefde wel overgedragen aan zijn broer Kris, zijn zoon Glenn, Jan Gebbert, Hendrik Bundervoet en Alain Calcoen en vele andere die tegenwoordig door de KVO – microbe gebeten zijn. Hieronder zien jullie ze, uitgerust met de KVO – sjerp, rechts vijf trouwe supporters van bij ons in voorbereiding van AA Gent – KVO en links de ‘echte’ van de familie Niville, op weg naar de bekerfinale 2017 op de Heizel.
Middelkerkenaars in ASO/KVO – shirt Supporters voelen zich nog meer aangetrokken door een club … als er een bekende bij aantreedt. Dat was al meerdere keren het geval in Middelkerke. Laten we ze eens de revue passeren.
Robert De Cumantrok van Roeselare naar ASO in 1947 en maakte er meer dan 200 doelpunten
We zien hem hier op enkele foto’s: links de man met de bal, midden voorgesteld aan liberale minister (1945 – 1955) en burgemeester (1953-59) Adolf van Glabeke en rechts een kampioenenfoto na het seizoen 1948-49 (linksbuiten).
Patrick Hogieuit Lombardsijde Vanaf het seizoen 1989-1990 bij KVO in derde klasse. Hogie schijnt nog maar weinig uitstaans te hebben met voetbal. Op zijn facebookprogramma is er geen spoor van en op mijn vraag naar meer info en voor een mooiere foto, kreeg ik enkel als antwoord dat 'mijn verzoek geaccepteerd werd'. Op de facebookpagina en webpagina van ASO/KVO wordt hij ook niet vernoemd. Jullie zien hem hier, samen met Yves Essende.
Bjorn Renty(°1967, gesproten uit een Westendse familie, bij KVO vanaf 1991-92 voor drie seizoenen, daarna verkocht aan Cercle Brugge, lange tijd duurste KVO-verkoop ooit). Op onderstaande foto staat Bjorn recht als derde van links.
Glenn Decaesteckerspeelde 3 seizoenen als doelman bij KVO: 95-96, 96-97 en 1999-2000. Daartussen was hij doublure van Danny Verlinden bij Club Brugge.
Raymond De Leeuwuit Lombardsijde, die ooit voor de lokale ploeg 52 doelpunten maakte in één seizoen, speelde in het seizoen 1974-75 bij ASO. Niettegenstaande zijn hoge loopsnelheid was hij naar het schijnt te weinig voetballer om vaste waarde te worden in de fanionploeg. Jullie zien hem hier op de foto links als rechtsbuiten. Op de foto rechts is hij de vierde van links. De spelers zijn op weg naar de viering op het stadhuis na een promotie: trainer Höfling, Mortier, Simoen, De Leeuw, Desmit, Coffijn, Coenije, De Mey.
Enkele andere Middelkerkenaars konden evenmin de eerste ploeg halen. Eugène of Lucien of Kaatje Dewulf speelde er bij de invallers, doelman Franky Decaesstecker, Dirk Peel, Jan Vandekerckhove bij de jeugd evenals doelman Roger Ampoorter.
En … last but not least: George Keters, vandaag onze gastronomische specialist: uitgever van en medewerker aan culinaire magazines, waaronder zijn eigen ‘Boarebreker’, journalist bij dag- en weekbladen. Ja, misschien weten dat niet vele sportliefhebbers, ik was er één van, maar Georges is altijd een fan geweest van ASO. Hij heeft er nooit bij gespeeld, maar na zijn debuut bij Gold Star Middelkerke als 16-jarige, werd hij als junior getransfereerd naar VGO in 1962. Hij speelde wel als doelman in de eerste ploeg van VGO in vierde nationale of bevordering, de aartsrivaal, op voetbalgebied maar ook op politiek gebied. Niet dat de spelers dezelfde partij aankleefden als hun club, maar het was destijds de gewoonte dat een club een politieke stempel droeg, bijvoorbeeld Club Brugge (liberaal) en Cercle (katholiek). Ook bij ASO (katholiek) en VGO (liberaal) was dat het geval.
Georges heeft toch een belangrijk verleden bij ASO. Hij was er in de jaren zeventig jeugdafgevaardigde bij de UEFA’s en bij de Provinciale Knapen en tevens trainer van de jeugdkeepers. Hij was ook één van de pioniers van minivoetbal in Vlaanderen op het einde van de jaren zestig en speelde onder andere promo-matchen met ... Antwerpen. We zien hem hieronder met Rik Coppens en Vic Mees.
Rivaliteit die steeds heerste tussen ASO (den As) en VGO (tVeegee). Omdat het toch een fenomeen was in Oostende, tot in het belachelijke toe, wil ik daar niet aan voorbijgaan. Hieronder toch twee foto’s van de twee ploegen links bij een oefenwedstrijd in het seizoen 1953-54 en rechts één uit 1957.
Op de linkse foto, tweede van links rechtstaande, op de rechtse foto tweede van rechts gehurkt (van VGO) is Roger Pieters waarmee ik samen in het atheneum in Oostende zat, zelfde studiejaar maar andere afdeling en waarmee ik als speler van een ‘klein ploegske’ de eer had te mogen samenspelen in de finale van de competitie onder Vlaamse athenea. In onze ploeg speelde ook Remi Van Belleghem van ASO.
Besluit Niemand kan voorspellen hoelang KVO nog de huidige topploeg in het Belgisch voetbal kan blijven. Nog lang, hoop ik … Het zal er natuurlijk van afhangen of de geldmachine op dit relatief hoog toerental kan blijven draaien. Niets laat veronderstellen dat dit het geval niet zou zijn.
Ontbreekt er iemand van Middelkerke in bovenstaand artikel? Bijkomende informatie is altijd welkom.
Bronnen http://www.kvo.be/club/geschiedenis http://www.kvo.be/nieuws/geschiedenis-van-het-albertpark http://users.skynet.be/kris.heddebauw/trainers.htm ‘75 jaar Gold Star Middelkerke 1923-1998’ door Georges Keters https://www.facebook.com/asoostende
Bij mijn recent bezoek aan Westende-Bad, zag ik niet enkel dat men druk bezig was met het jaarlijks opnieuw opbouwen van strandbars, dijkterrassen en strandcabines, maar ook dat er een nieuwigheid ingevoerd was. Nadat er vorig jaar 7 fitnesstoestellen geplaatst werden op de zeedijk in Middelkerke en het project succesvol bleek, was het nu de beurt aan de 'Zeedijk' van Westende, dus niet op de Koning Ridderdijk. Het zijn toestellen van de firma ‘Hags’, vandaar de Engelstalige benamingen.
Voor wie zijn die toestellen eigenlijk bedoeld? Natuurlijk is de autochtone bevolking weer van mening dat dit voor de toeristen is. Op facebook zijn er echter ook altijd een paar vurige verdedigers van de blauwe kleuren die van mening zijn dat de bewoners van Westende zelf er toch evengoed gebruik kunnen van maken. Ik zie dat nog niet direct gebeuren, maar goed … De toestellen blijven het hele jaar door beschikbaar om de inwoners en bezoekers de kans te bieden hun fysieke conditie te verbeteren. Er is gekozen voor een pakket waarin voornamelijk cardio en kracht aan bod komen. De fitnesstoestellen schijnen vooral in trek te zijn bij de jeugd en ze zijn ook bedoeld als een mooie aanvulling bij de gemeentelijke speelterreinen voor de kinderen. Uiteraard staan de fitnesstoestellen er ook voor de ouders, grootouders en senioren. Bij mijn bezoek heb ik mij ook eens op een paar gewaagd. Ik stelde ook vast dat enkele passanten er erg nieuwsgierig stonden naar te kijken.
Handleiding bij de toestellen Op alle toestellen staat de naam van het toestel, eventueel de gebruikswijze, de delen van het lichaam die ermee getraind worden, het aantal calorieën dat verbruikt wordt in een bepaalde tijdspanne, de minimum leeftijd voor gebruik en een waarschuwing voor hartlijders en zwangere vrouwen.
Zo zien de toestellen eruit: De ‘skistepper’ (2 stuks, één tegenover de Mezenlaan en één tegenover Zeedijk 340) Dit toestel vergt geen grote inspanningen maar draagt toch bij tot sterkere ontwikkeling van de kuitspieren en verbetert eveneens de cardiovasculaire fitness, het evenwicht en de coördinatie.
'Powerpush' OF 'lat pulldown' zittend De ‘lat pulldown’ is een oefening voor de ‘latissimus dorsi’. Dat is de spier waar de lat pulldown oefening naar vernoemd is. Het is een lange spier die over de gehele lengte van je rug loopt aan de beide kanten van je wervelkolom. De spieren in de bovenrug en armen worden er eveneens mee getraind.
De 'trinitycycle' Dit toestel wordt over het algemeen met de benen aangedreven. Dat kan echter ook met de handen door personen met een handicap aan de benen. De voortstuwing is dus mogelijk met eenzelfde systeem als bij een gewone fiets, zij het dat deze met de armen bediend wordt en niet met de benen.
En … Op de dijk staan ook nog heel wat palen. Wie zich daartoe in staat voelt of wie nog fit genoeg is na bovenstaande oefeningen, kan misschien dit ook eens proberen!
In 2014 vond Middelkerke dat wij, zoals Knokke-Heist, niet langer tevreden mochten zijn met het feit dat alleen in Westende een tennistornooi van de ‘Rising Stars Tour’ plaatsgreep. Ze wilden er twee van de acht voor hun rekening nemen. Het grote en ‘veel belangrijker’ Middelkerke wilde en zou er ook één organiseren. Groot probleem! Ze hadden geen installaties om al die wedstrijden te organiseren en al die toeschouwers op te vangen. Geen nood echter! “Wij hebben toch geld genoeg”. Laat ons dan maar zelf elk jaar zo’n terrein aanleggen en tribunes voor de verwachte 1.700 toeschouwers opbouwen. Het volstaat hiervoor op een beschermend tapijt een ondergrond van 40 ton aarde, zand en keien aan te brengen met daarop een toplaag van 35 ton gravel. En zo ontstond een officieel tennisterrein van 36,88 op 18,9 meter op het Epernayplein in Middelkerke, vlak voor het Casino. Rondom het terrein werden tribunes aangebracht. Ziehier een foto van hoe het er uitzag:
Natuurlijk was het prijskaartje van 85.000 euro geen habbekrats maar daarvoor zijn er toch belastingbetalers. En we konden ook rekenen op een rij sponsors, BNP Paribas op kop. Ja, juist, dat is die bank die absoluut de rente op ons spaargeld nog wil verlagen. En ze willen nog meer want ‘ze kunnen er niet meer aan uit’. Stel u voor: ze zouden anders wel met verlies moeten werken! Daarom zijn ze van plan de dossierkosten en de gebruikskosten te verhogen. Weer is de gewone man het slachtoffer. En dan mochten we op 30.8.2016 vernemen dat ze in de eerste helft van het jaar 1 miljard euro winst gemaakt hebben!!!! Doen ze het om ons te treiteren? Ik vind dat ongehoord en onaanvaardbaar. Ja maar, zal ons gemeentebestuur zeggen “ze leveren toch een belangrijke sponsoringsbijdrage”!!! Ze denken toch niet dat wij niet weten dat al die sponsors het volledig sponsorbedrag mogen aftrekken van hun belastingen? Dat is inderdaad zo indien de sponsorgever in ruil voor het sponsorbedrag publiciteit (in een boekje, op een reclamepaneel, …) of met andere woorden een tegenprestatie krijgt. Zo simpel is dat. Ondertussen maakt BNP Paris Bas volop reclame op onze kosten Ik vind en ik hoop dat vele onder jullie dat ook vinden, dat de gemeente niet langer deze dienst mag bewijzen aan een bank die ons uitzuigt. Ik heb in een vorig artikel “Middelkerke: “Epernayplein wordt voor even tennisterrein. Kan het nog gekker?” daar dan ook al hevig tegen gereageerd. Natuurlijk hou ik ook van tennis maar het gemeentebestuur moet dringend verstand gaan gebruiken.
Maar als dat nog kan, dan wordt het nog gekker In Middelkerke kan het altijd nog gekker! Dit jaar werd de hele nodige infrastructuur niet aangelegd op het Epernayplein, maar op de parking langs de Koninginnelaan (de oude minigolf). Waarom de vorige locatie gekozen werd, daarover beweerde de voorzitter van vzw Tennis Middelkerke Danny Van Den Broucke destijds toch: "Het gaat niet enkel om sport en educatie, maar ook om toerisme. Door het tornooi hier te organiseren en niet op een bestaande tennislocatie in Middelkerke of Westende, willen we de mensen naar een centrale plek in de badplaats brengen. Dit evenement past bij de spreiding van het zomerseizoen." Kunnen we de huidige locatie dan een centrale plek in de badplaats noemen? Natuurlijk niet! Er lopen daar weinig toeristen voorbij, die zoals op de dijk, even bleven staan of even binnensprongen om een match te bekijken. Ik weet dat het geen finale was, maar bij mijn bezoek op dinsdag 30 augustus 2016 om 11u30 waren er 29 toeschouwers. Danny Van Den Broucke is voor de laatste keer tornooidirecteur. Ziehier wat beelden van de installatie (en lege tribunes op een voormiddag!) anno 2016
En van de sponsors:
Besluit Als Middelkerke zijn geld niet opkrijgt, dan kan en wil ik gerust enkele voorstellen doen: gemeentewegen herstellen, meer personeel inzetten voor de zuiverheid van de gemeente, …..
En nu maar hopen dat alle mountainbikers en alle wandelaars wel enig respect kunnen opbrengen voor de natuur
Deden ze dat dan niet, misschien? Daar kan ik gerust en met nadruk NEEN op antwoorden, althans sommige. Ik schreef daar al drie artikels over 23.3.2013 ‘Duinen van Westende: Natuurgebied of Oefenterrein voor Mountainbikers?’ (23.3.2013) in de map ‘Natuur’ “Wat is het toch spijtig dat de natuur zo geringschattend bejegend wordt!” in de map ‘Milieu’ (23.12.2013) “Natuurbescherming op een laag pitje in Middelkerke. Mountainbikers maken duinen proper’ in de map ‘Natuur’ (18.4.2015) Telkens ik een artikel over dit onderwerp lanceer, stel ik vast dat het wekelijks aantal lezers van de blog gevoelig naar beneden gaat. Ik besluit daaruit, (ten onrechte, hoop ik) dat de Middelkerkenaar niet echt van de natuur houdt. Daarom laat ik dat onderwerp natuurlijk niet los, vandaar mijn vierde artikel.
Wat stond daar zo allemaal in mijn vorige artikels? Ik had samen met andere natuurliefhebbers vastgesteld dat sommige mountainbikers kriskras door de duinen reden en dat sommige wandelaars de duinen beschouwden als een stortplaats voor blikjes, bierflesjes en chipszakjes (beide leeg natuurlijk), hondenpoepzakjes, kortom alles wat er niet thuishoort. Dat leidde zelfs tot een opruimactie op 18 april 2015 door twee Middelkerkse mountainbikeclubs onder het motto 'De mountainbikers gebruiken de duinen, maar misbruiken ze niet". Ze wilden namelijk aantonen dat ze wel degelijk respect hebben voor de duinen en dat zij geen afval achterlaten. De clubs kregen de medewerking van de sportdienst en van het gemeentebestuur.
Bovendien was en ben ik er nog steeds niet over te spreken dat het beschermend helmgras vertrappeld werd en dat struiken een langzame dood stierven omdat de één of andere onverlaat het nodig vond takken af te breken. Wat mij verder nogal zuur opbrak was de onverschillige houding van het gemeentebestuur, dat beweerde dat de duinen niet tot hun verantwoordelijkheid behoorden en dat zij dus hun handen in de onschuld mochten wassen.
Mountainbiken … wat houdt dat eigenlijk in? Mountainbiken is een tak van de wielersport, waarbij men over ruige terreinen fietst, meestal met een speciaal daarvoor ontworpen fiets of mountainbike. Het is zowel een wedstrijd- als recreatieve sport, die ontstaan is in de late jaren 60 in Californië. De rijders gebruikten luchtbanden voor op het strand en voorzagen de fiets van versnellingen en een stuur, dat in de motorcross wordt gebruikt. Ze konden daarmee over paden in de bergen afdalen. Pas een tiental jaren later kwam de industriële productie van mountainbikes op gang. Hierbij maakte men gebruik van lichtgewichtmaterialen. Inmiddels lijken ze minder op normale wegfietsen.
Deze omloop werd als volgt beschreven: “De roodomrande gedeeltes van de duinen (vroegere camping ‘Cosmos’ en het gedeelte tussen de Essex-Scottishlaan, de Doornstraat en de H. Jasparlaan blijven gevrijwaard. Het parcours (zwarte lijn) begint ter hoogte van de ‘ surfclub’, gaat daar de St. Laureinsduinen in, een lus vormend via het wandelpad en zo naar de Koninklijke baan, dan verder bijna parallel met de baan in de duinen, voorbij camping Albatros tot aan de ‘trambocht’ in Lombardsijde. Vervolgens gaat het weer de baan over naar de ‘ cristal palace duinen’ en dan via het strand terug naar Westende-bad.” Nergens stond een bord dat aangeeft waar wel mag (en moet) gereden worden en dat het verboden is daarvan af te wijken. Ook aan wandelaars werd niet gevraagd wat respect op te brengen voor de natuur. De andere door 'Sport Vlaanderen' uitgestippelde routes daarentegen werden wel zeer herkenbaar bewegwijzerd met behulp van witte bordjes met een gekleurde (groen, blauw, rood of zwart) driehoek.
Eindelijk …. !!!! Middelkerke hoort er nu ook bij! Middelkerke - Natuurpunt heeft samen met verschillende partners de realisatie van een mountainbikeparcours van 30 km mogelijk gemaakt. Op het parcours, dat onder meer de door Natuurpunt beheerde natuurgebieden ‘de Schapenweide’ en de ‘Warandeduinen’ aandoet, worden fietsers nu gescheiden van wandelaars. De duinen in Westende zijn naamloos gebleven. Doordat mountainbikers nu beschikken over een duidelijk parcours, zou de impact van het mountainbiken op de kwetsbare duingebieden moeten verminderd worden.
De verenigingen en de gemeente Middelkerke hebben zich in een overeenkomst geëngageerd om komaf te maken met het wild rijden in de duinen. Hierdoor zouden deze weer kunnen/moeten ontwikkelen tot waardevolle natuur.
Het parcours werd uitgetekend met de verschillende betrokken partijen: Natuurpunt, sport Vlaanderen, de gemeente Middelkerke, het Agentschap Maritieme Dienstverlening en Kust, WMF koepel, het Agentschap voor Natuur en Bos en de mountainbike clubs van Middelkerke. Hugo Desmet van Natuurpunt Middenkust: “Mountainbikers willen ook kunnen genieten van de natuur in Vlaanderen. Maar in kleine natuurgebieden met kwetsbare orchideeën en in combinatie met wandelaars is dat niet altijd evident. Met deze route, die uitgestippeld werd in overleg met alle terreinbeheerders en de mountainbikeclubs, willen we tonen dat mountainbike en natuur mits duidelijke afspraken samen kunnen gaan.”
Gedeputeerde van Sport Carl Vereecke (Open VLD): “Deze route heeft heel wat voeten in de aarde gehad. Hier is al jaren over onderhandeld en veel werk ingestoken. De bedoeling van dit alles was uiteraard om te zorgen voor duidelijke afspraken en om een oplossing te bieden aan het wildrijden en de navenante problemen dat zoiets met zich meebrengt. Maar daarom was het ook absoluut nodig om de mountainbikers een alternatief te bieden. Maar langs de kust liggen veel beschermde gebieden, zoals de zeewerende duinen en natuurzones. Daarom moesten we – naast de badplaatsen en sommige particulieren –ook een compromis uitwerken met de natuurorganisaties en Vlaamse overheid.”
Op sommige stroken zal je ook mogen wandelen. “Dat mag met de gepaste aanduidingen geen probleem zijn”, zegt Vereecke. “Overtredingen zullen beboet worden. De verschillende mountainbikeclubs aan zee waren meer dan vragende partij en werden ook nauw in het overleg betrokken.”
De route werd genoemd naar wijlen Norbert Dedeckere, ex-wereldkampioen veldrijden uit Middelkerke.
Ik begrijp niet waarom dat zolang moest duren! Blijven discussiëren en ambtenaren die het been maar blijven stijf houden terwijl de natuur verwoest wordt!!! Maar een overeenkomst sluiten waarbij enkele paadjes moesten afgebakend worden en enkele borden moesten geplaatst worden, neen dat niet!!!
Ik ben die route (of een groot deel ervan) eens gaan bekijken en … Ziehier vooreerst het routeplan gepubliceerd door de gemeente:
In onze contreien zijn er nauwelijks routes voor MTB. Echte MTB - routes schijnen zelfs voor onze topveldrijders geen spek voor de bek te zijn. 'Onze' omlopen zijn eerder omlopen voor veldrijden. Dat betekent echter geenszins dat het niet lastig is. Voor iemand van mijn leeftijd op een ouderwets vehikel moest ik wel toegeven dat sommige stukken in de duinen mijn mogelijkheden te buiten gaan. Voor een gedeelte wordt er gereden op de omloop van de Noordzeecross. Er wordt beweerd dat 54% van de wegen onverhard zijn. Het strand wordt daarin niet meegeteld, toch? Of rijden ze dan in het mulle zand? Van 15.9 tot 15.6 mag immers op het strand gereden worden, in plaats van op de dijk! Om een zekere lengte van de afgelegde weg te bereiken, zal er wel geen andere oplossing geweest zijn, zeker? Ik stelde dus vast dat de omloop (die van Middelkerke wordt ‘de blauwe omloop’ genoemd) bewegwijzerd is met behulp van paaltjes waarop in Middelkerke dus blauwe pijlsymbolen aangebracht zijn om de te volgen richting aan te geven. Die cirkeltjes/banden staan voor de wielen van de MTB; dit is het internationaal symbool voor de mountainbikers.
De mountainbikers mogen de voor hen voorbehouden paadjes niet verlaten. Om hen dat te beletten werden draden gespannen en takken opgehoogd vóór een verboden pad.
Zouden die draden echt volstaan? En hoe lang zullen ze hun rol kunnen vervullen? Ik ben daarover nogal pessimistisch! Hopelijk onterecht!
Mountainbikeroute maakt deel uit van het creatieve fietsnetwerk van de gemeente De route wordt beschouwd als een onderdeel van het fietsnetwerk van Middelkerke, dat al meerdere routes voor gewone fietsers omvat. Ik wil daar toch ook wat tekst aan besteden. Niet aan de kwaliteiten van die routes maar aan het feit dat we veel van de bewegwijzering ervan terugvinden op kruispunten waar ook de te volgen weg van de mountainbikers aangeduid staat. Ziehier een voorbeeld, op de hoek van de Essex Scottishlaan en de Doornstraat.
De getallen geven, op de groene achtergrond, (81) het knooppunt aan, een kruising van 2 fietsroutes, in dit geval van de routes 12 en 73 (links) en van de routes 60 en 73 (rechts) Op het kaartje hieronder staan de knooppunten.
En dat verdiende vanwege de provincie West-Vlaanderen een receptie en een plechtig moment ‘met speeches’ op 12 juni 2016!!! Dat mocht ik mij niet laten ontgaan, natuurlijk! Alleen moest ik nog het programma van de feestelijkheden kennen. En je moest ervoor via http://www.west-vlaanderen.be/inschrijven/Paginas/20160612_mountainbike.aspx inschrijven door het invullen van een formulier dat er zo uitzag, naast je naam en organisatie en e-mailadres:
Met hoeveel personen zal je aanwezig zijn? Ik zal met ….. (max. 2) persoon/personen aanwezig zijn. Wanneer zal je aanwezig zijn? Ik zal aanwezig zijn om 8u30 en neem dan deel aan de rit. Ik zal aanwezig zijn om 11u30 om deel te nemen aan het officieel programma.
Eerst had ik een site gevonden waarop als startuur 11 uur aangegeven werd. Voor alle veiligheid begaf ik mij dus om 11 uur naar ‘De Branding’. Daar stonden drie mensen aan de toog en 1 persoon stipte de aankomende aan op een lijst. Wat was er gaande? Het feestje begon pas om 12 uur! Van verwarrende informatie gesproken! Zo lang, tot op het uur van de maaltijd, ben ik ook niet gebleven. Er werd ondertussen al een slideshow uitgetest waarin een oproep gedaan wordt om ook andere MTB – clubs en wandelaars te sensibiliseren om toch maar de regels op te volgen en de natuur te respecteren. Naar het schijnt werd de gouverneur verwacht en dan vooral door Jean-Marie Dedecker. Die wilde namelijk een boekje opendoen over de beslissing van het schepencollege om het 2,5 meter brede historisch jaagpad dwars door het natuurreservaat ‘De Schuddebeurze’, dat er sinds 1640 ongeschonden bijligt, te betonneren met ‘stabilisé’. In hun ‘Uze gazette’ laat de LDD zien hoe het pad er dan zou kunnen uitzien.
Ik heb dat pad eens gevolgd … met mijn gewone Middeleeuwse fiets. Je moet wel af en toe uitwijken voor een plas of een put vol slijk en de berijdbare sporen zijn echt smal, maar al bij al is het pad uitstekend berijdbaar en het kan nauwelijks enige moeilijkheid opleveren voor een mountainbiker. En de totale mountainbikeroute omvat nu al zoveel (te veel eigenlijk) asfalt! De bewoners langs die zijde van de vaart zijn er natuurlijk geen voorstander van, ook de boeren niet die het pad berijden met hun tractor. Wie wil dat dan wel? De lijnvissers? Of alleen de gemeente? Of alleen het college? Of alleen een deel daarvan? Of enkel Liliane Pylyser-Dewulf?
Besluit De scheppers van de route hebben er weliswaar uitgehaald wat er in zit. Hier zijn nu éénmaal geen ‘mountains’, hier en daar een duin die men geen grote hindernis kan noemen voor een geoefend rijder, maar voor de rest … We kunnen nu enkel hopen dat alle gebruikers hun beloften zullen nakomen en dat iedereen zal meewerken aan de bescherming van de natuur. Maar tenslotte de hoofdvraag: wie zal dat controleren?????
Het ligt geenszins in mijn bedoeling hierna de opeenvolgende periodes in de geologie op te sommen. Maar ik moet er toch eentje uitpikken: de Jura. Ik doe dat om uit te leggen wat ‘Jurassic Park’ is. De Jura is namelijk de periode die duurde van ongeveer 201,3 tot 145,0 miljoen jaar geleden. Hoe kan zo’n tijdperk dan nog van enig belang voor ons zijn? Dat is simpel: omdat de dinosauriërs toen de heersende landdieren waren, vermoedelijk de grootste die ooit leefden. En dan luidt de volgende vraag natuurlijk: welke soort dieren zijn dat eigenlijk? Duizenden soorten, vleeseters en planteneters, ontwikkelden zich in allerlei vormen. Door de vormenrijkdom is het moeilijk typische eigenschappen van de groep aan te geven. Volgend beeld geeft een idee van wat een dino is:
Ziehier enkele foto’s van de vele verschillende soorten. De namen doen er niet toe want de meeste zijn onuitspreekbaar en ze onthouden zullen we toch niet.
Hoe leerden wij die dieren kennen? Dat gebeurde voornamelijk door de Amerikaanse film uit 1993 ‘Jurassic Park’ van regisseur Steven Spielberg die geldt als één van de succesvolste rampenfilms aller tijden. Daarin wordt verteld hoe een miljardair erin slaagt op een eiland dinosauriërs, die reeds miljoenen jaren zijn uitgestorven, te herscheppen uit hun DNA. 22 jaar later kwam er een nieuwe film ‘Jurassic World’, gedraaid op hetzelfde eiland.
Dino Park Dat is de naam die de familie Boudaer, de uitbaters van het attractiepark De Kegel Xtreme in Middelkerke, aan hun nieuwe attractie gaf. Ook zij brengen de uitgestorven dino’s weer tot leven. Het tentoonstellingspark heeft de plaats ingenomen van het infrarood schietspel Battlefield, op een terrein van 5.000 vierkante meter. De expo wordt afgestemd op gezinnen die met hun kinderen een spannende en leerrijke uitstap willen maken.
De officiële opening Op vrijdag 25 maart 2016 om 11 uur, werd de tentoonstelling plechtig voor open verklaard, door de burgemeester, gerugge(n)steund door het schepencollege. Janna knipte het traditioneel lint door en hield ook een mooie warme toespraak, waarin ze de initiatiefnemers feliciteerde, ze veel succes toewenste en ze de volle steun van de gemeente toezegde. Dat is ooit wel wat minder geweest, namelijk bij de start van De Kegel X-treme. Toen moesten de uitbaters zelf maar zien hoe ze hun weg uitstippelden en hun attractie aan de man/vrouw brachten. Na het officieel gedeelte werd er gewandeld en gefotografeerd langs de paden doorheen het park. Bij de opening werden enkele klasjes van de plaatselijke scholen betrokken. Terwijl de kindjes smulden van hun dino-box, of hun talenten als paleontoloog in spe ontdekten bij het opgraven van een echt dinoskelet, brachten de volwassenen een toast uit op een succesvolle start van het zomerseizoen.
Middelkerke neemt de publiciteit voor het park voor zijn rekening voor een bedrag van 20.000 euro. Onderstaande bladzijde uit de nieuwe vrijetijdsmagazine van Middelkerke ‘hallo’ is daar alvast een resultaat van. Dat Middelkerke in het succes zou delen, dat was de uitdrukkelijke wens van de burgemeester. De gehesen vlaggen lieten daar geen twijfel over bestaan. In ‘Het Nieuwsblad’ verklaarde Janna in naam van de gemeente, dat ‘we’ 80.000 bezoekers per jaar verwachten, zowel toeristen als eigen bewoners. De uitbaters verwachten voor het eerste jaar 50.000 bezoekers. Het park zal ook regelmatig nieuwe dino's op bezoek krijgen.
En nu allen naar ‘Dino-park! De expo ging dus open bij de start van de Paasvakantie. Een ticket voor volwassenen kost twaalf euro. Kinderen tot twaalf jaar betalen negen euro. Er zullen ook groepsarrangementen zijn. De inwoners van Middelkerke kunnen kortingskaarten aankopen aan de toerismebalies van Middelkerke en van Westende: volwassenen 9 euro en kinderen 6 euro. De bezoekers kunnen bij hun wandeling een zestigtal dino’s bewonderen. Er zijn ook tal van randactiviteiten voorzien zoals het opgraven en samenstellen van dinoskeletten, een dinokamp en een prijsvraag.
Veel succes!! Vanaf de start van De Kegel X-treme reeds gaat mijn sympathie uit naar de familie Boudaer. Ik hou namelijk van mensen die initiatief nemen, zelfs al kan dat een risico inhouden. Het zijn harde werkers die er alles aan doen om hun park steeds verder uit te bouwen en te verbeteren door het aanbod te verhogen en daardoor aan de bewoners en toeristen een uitstekend alternatief aan te bieden bij minder goed weer of als afwisseling van de stranddagen.
Vorige artikels (zie map ‘Sport’) Een grote aanwinst voor Middelkerke: X-Treme De Kegel. Racen, bowlen, minigolfen, biljarten en battlefield – toestanden, wat willen jullie nog meer? 4.2.2013 ‘Real Life Escape Room Game’, de nieuwe attractie in De Kegel X-Treme 22.4.2015
Bronnen https://www.youtube.com/watch?v=PfvpfUzpE9I https://nl.wikipedia.org/wiki/Jurassic_Park_(film) Artikel van Dany Van Loo in ‘Het Nieuwsblad’ van 20.2.2016 ‘Dino’s palmen Middelkerke in’ Artikel van Paul Bruneel in ‘Het Laatste Nieuws’ van 26.3.2016 ‘Niet bang van dino’s’ Uitnodiging voor officiële opening
Mijn mening na afloop van de kwartfinale van de Davis Cup in Middelkerke
Eigenlijk lag het niet in mijn bedoeling om nog een derde artikel te schrijven over het Daviscup – evenement in Middelkerke. Ik doe dat niet omdat mijn eerste en tweede artikel (zie ‘Bronnen’) zoveel bezoekers aantrokken (bijna 2000 voor dat laatste), maar omdat ondertussen natuurlijk meer informatie bekend geraakte. Dat ik een paar keren bijna achterover viel van de uitspraken van onze burgemeester, van de ‘leiders’ van Tennis Vlaanderen en van de trainer Van Herck, heeft daar vanzelfsprekend ook toe bijgedragen.
Uitspraken burgemeester Ik wil hier niet meer terugkomen op de vraag of deze organisatie echt zo’n ‘weldaad’ is voor de gemeente. Ik heb ernstige twijfels, maar goed … elk zijn mening!! Niet dat ik nog verwonderd kan zijn over een uitspraak van één van onze Open VLD politici, maar Janna haalde nog maar eens uit met “Ik hoop dat er nog een verlengstuk komt aan het Davis Cupverhaal. Als België wint en Argentinië Servië klopt*, dan vindt de halve finale sowieso plaats in ons land. Wallonië krijgt in dat geval de voorkeur, maar wie weet kunnen we een overeenkomst sluiten om de halve finale ook naar onze gemeente te halen." * Dat is ondertussen gebeurd Straf toch! En gek toch? Janna zegt ook: “Dit is voor ons als het binnenhalen van een rit in de Ronde van Frankrijk, een primeur zoals we er nog geen gehad hebben." Misschien gelooft ze ook echt nog wel dat de horecazaken in haar gemeente er wel bij zullen varen en dat Middelkerke daardoor ook in Timboektoe zal bekend geraken. Ik heb echter vooral de indruk dat ze wat aan grootheidswaanzin lijdt: ‘alleen nog grote manifestaties”, ‘primeurs”, ‘de andere kustplaatsen overtroeven’, altijd de ‘beste leerling van de klas zijn’ en waarschijnlijk ook zichzelf daarmee in het zonnetje plaatsen, wat dat ook mag kosten? Ik heb mij in vorige artikels al afgevraagd of Middelkerke nu ‘wielergek’ en daarna ook ‘tennisgek’ werd. Ik moet echter mijn mening herzien: ze zijn gewoon ‘sensatiegek’ of ‘mediageil’ of hoe kan ik het anders noemen? Dat ze er toch zo fier op zijn dat hier ‘de grootste tijdelijke outdoor infrastructuurooit voor Vlaanderen opgebouwd werd,’ staaft maar al te goed mijn beweringen. Staat Middelkerke daarmee nu ook in het ‘Guinness Book of Records’?
Bijdrage van de gemeente Meer dan 200 mensen hebben geholpen met de opbouw. "Middelkerke gaf logistieke en administratieve steun", zegt Dirk Deldaele, hoofd marketing en events Tennis Vlaanderen. Nu schijnen daar wel wat vrijwilligers bij te zijn maar de gemeente nam de hoofdbrok voor zijn rekening. Ik heb zelfs de roddel opgevangen dat er een gemeentelijke ‘sportevenementenploeg’ zou samengesteld worden met als uitsluitende opdracht bij te dragen tot de opbouw van tennisvelden (Rising Stars en eventueel Daviscup) en de aanleg van het parcours van de ‘Noordzeecross’ en de steun voor alle wielerevenementen. Daar zullen ook heel wat politiemensen deel van uitmaken om het verkeer in goede banen te leiden en om de veiligheid optimaal te verzekeren.
Succes Paul Bruneel schreef op 15.7 in HLN dat Middelkerke klaar was om tennisliefhebbers uit alle uithoeken van de wereld te verwelkomen. Toevallig had ik zelf juist uit ‘doorgaans welingelichte bron’ vernomen dat Thein San Suu Kyi uit Naypyidaw, de hoofdstad van Myanmar (of Birma) op 16 juli geland was in Zaventem, en dat hij met grote verwachtingen naar Middelkerke zou afzakken. Bruneel scheen zich maar niet te kunnen vastpinnen op het aantal plaatsen dat het popupstadion te bieden heeft. Officieel 6.000 maar de ene dag schijnen dat er voor hem 6.900 te zijn en de volgende dag dan weer 6.300.
Het moet toch een ontgoocheling zijn voor een ‘tevreden’ Michel en Janna dat er de eerste dag slechts 5.000 waren en dat ook de tweede en de derde dag (slechts kort!) heel wat onbezette plaatsen te zien waren op TV, niettegenstaande er alles aan gedaan werd om de camera daarvan weg te houden. Hoeveel van die toeschouwers niet betaald hebben, dat kan een buitenstaander niet achterhalen. Dat zullen er heel wat zijn want ik heb uit twee verschillende betrouwbare bronnen vernomen dat nogal wat 'gewone' mensen benaderd of uitgenodigd werden om GRATIS de wedstrijden te komen bekijken. Kwestie van niet voor halflege of halfvolle tribunes te moeten spelen. Voeg daarbij de sponsors en/of de VIP’s, de ‘80 aangekondigde journalisten uit heel de wereld’, de ploegafgevaardigden en –sympathisanten en je kunt daaruit opmaken dat de opbrengst voor de gemeente uit de verkoop van tickets heel wat lager zal zijn dan bij mijn schatting uit mijn vorig artikel.
Kwaliteit van de wedstrijden Mijn verwachtingen voor die wedstrijden stonden al niet hoog gespannen. De beste twee Canadezen Milos Raonic (ATP 8) en Vasek Pospisil (ATP 29) gaven geblesseerd verstek en werden vervangen door Frank Dancevic (272) en Filip Peliwo (491) Ik heb een tijdje gekeken naar de wedstrijd van Darcis. Geen hoogstaand spel en Dancevic slaagde er zowaar in een set te winnen na een wedstrijd van 2u42’ (!!!). Dat talent Goffin daarna ook niet zijn beste tennis bovenhaalde of niet moest bovenhalen, deden mij verlangen naar tennis van Djokovic, Federer, Nadal, Wawrinka, Murray. Wij worden natuurlijk verwend door de TV, maar dat is in alle sporten zo. Als je regelmatig FC Barcelona ziet spelen, dan is Westerlo-Lierse ook niet zo aantrekkelijk meer.
Volgens Bruneel gingen de toeschouwers nochtans uit hun dak en was er geen gebrek aan sfeer op de tribunes. Zo spannend zal/kan het wel niet geweest zijn, tenzij je ‘echt fanatiek’ te keer gaat. Die spanning was er zeker niet meer de derde dag. Omdat de overwinning toch al binnen was, vond de VRT het zelfs niet meer nodig de wedstrijden uit te zenden.
Was de kust dan toch niet de beste keuze? De kwaliteit van de wedstrijden op de eerste dag zou fel geleden hebben onder de stevige wind, de ‘zotte wind’ volgens Goffin, waardoor de ballen moeilijk te controleren waren en hij niet vol risico durfde spelen. Ja, aan de kust is er altijd wind en België wilde absoluut in open lucht spelen!
Het duurde blijkbaar wel een tijdje voor alle zitplaatsen waren ingevuld. Heel wat supporters zaten vast in de file. Eén daarvan kwam bijna een half uur te laat aan in Middelkerke. "Ik heb er meer dan 2 uur over gedaan vanuit Gent. Hoe dichter ik bij de kust kwam, hoe meer files er waren.” Ja, naar de kust toe zijn er op de vrijdag van het drukste weekend van het seizoen (!!!) altijd files.
België wilde ook op gravel spelen, speciaal omdat Raonic en Pospisil niet van die ondergrond houden. Maar … ze waren ‘gekwetst’ en deden niet mee.! Ik was verwonderd te zien dat het terrein tijdens de pauzes moest bijgewerkt worden. Ik hoorde achteraf op TV waarom. Dat zou het geval zijn in de eerste 14 dagen na de aanleg omdat het terrein dan nog beter moet aangestampt worden. Dat is dus een nadeel van een popupstadion in vergelijking met de grote gravelstadions.
En … zoals één van de journalisten schrijft: ‘Het Davis Cupduel tussen België en Canada had ook in de Antwerpse Lotto Arena gekund, of in de Sleuyter Arena van Oostende. Een stuk goedkoper zelfs.'
Of ik dan niet tevreden ben als de Belgen winnen? Natuurlijk wel! Onze spelers waren gemotiveerd en hebben er alles aan gedaan om de halve finales te bereiken. Het stoot mij echter tegen de borst dat zo’n overwinning niet op zijn juiste waarde beoordeeld wordt. Na de zege in het dubbelspel kwam er zelfs champagne aan te pas. ‘Noblesse oblige’, hé? In de ‘Gazet van Antwerpen’ is er sprake van een ‘historische overwinning’. België heeft in de achtste finale Zwitserland verslagen … omdat Federer (2) en Wawrinka (4) niet deelnamen. Ook de overwinning tegen Canada kwam er omdat de Canadese topspelers Raonic en Pospisil forfait gaven. Dus, fair en eerlijk blijven, hé. Ik zou het een schande gevonden hebben indien ze niet gewonnen hadden.
Ik overdrijf geenszins door te beweren dat de topspelers van de wereld weinig interesse vertonen voor de Daviscup, behalve bij de Fransen en de Britten. Ook in Argentinië - Servië was Djokovic (1) niet van de partij, Viktor Troicki (20) was er wel en verloor. Argentinië heeft nochtans geen enkele speler in de top-20 van de tennisrangschikking. Een topland zoals Spanje met drie spelers in de top-20 is er niet meer bij in de eindfase omdat de vedetten wel andere dingen te doen hebben.
Durven sportjournalisten dan niet meer de juiste toedracht weergeven?
En nu? Het vervolg van het ‘Davis Cupverhaal De tribunes zouden blijven staan tot eind augustus. Volgens de organisatoren kan het zijn dat er nog evenementen volgen in het stadion, zoals een festival of concert, maar er is nu nog geen concrete invulling. Maar nu … een onwaarschijnlijk vervolg. Geloof het of geloof het niet maar volgens de officiële informatie die ik van de organisatoren van de ‘Rising Stars’ mocht ontvangen, zou de tennisweek van die Tour inderdaad doorgaan in Middelkerke van 5 tot en met 13 september 2015 en dat voor de tweede keer op het Epernayplein. Daar zal dus opnieuw een tenniscourt moeten aangelegd worden met tribunes voor 1.500 of 1.700 toeschouwers., volgens de bron. Als dat inderdaad gebeurt, dan is het hoog tijd om na te gaan of er soms nog wat plaatsen vrij zijn in Beernem.
België komt dus van 18 tot 20 september 2015 in de halve finale uit tegen Argentinië in Wallonië. Of hebben Middelkerke en Tennis Vlaanderen nog ergens 500.000 euro (of meer?) te veel? En een transfersom betalen aan Wallonië, zeker?
Bronnen Mijn vorige artikels: 11.5 ‘Wordt Middelkerke nu ook nog een tennisgekke gemeente? Echt?’ 15.6 ‘Daviscup Middelkerke: prijskaartje wordt onwaarschijnlijke prijskaart’ ‘Onthoofd Canada ziet België als uitdaging in Davis Cup’ 14 juli 2015 De Standaard (Belga) ‘David Goffin: ‘Klaar voor Canada’ Gazet van Antwerpen (Belga) 14 juli ‘Pop-upstadion klaar voor Davis Cup’ 15 juli 2015 HLN door Paul Bruneel ‘Middelkerke bouwt gigantische tennisbaan speciaal voor Davis Cup’ HNB Dany Van Loo ‘500.000 euro voor drie dagen tennis in Middelkerke’ HNB door Paul De Keyser ‘Darcis op zijn hoede voor Dancevic, Canadezen vol vertrouwen voor Davis Cup’ door jvh Belga ‘5.000 tennisfans in pop-upstadion’ HLN 18.7.2015 Paul Bruneel ‘Op één match van halve finale’ HNB 18.7.2015 door Paul De Keyser ‘België naar halve finale Davis Cup’ in HNB van 18.7.2015 door vtvn (Belga)
Daviscup Middelkerke: prijskaartje wordt … onwaarschijnlijke prijskaart
Voor diegene die daaraan zouden twijfelen: ik hou van sport!! In mijn jongere jaren was ik een fervent beoefenaar! In mijn opleiding en later beroep werd dat ook (terecht) geëist en opgelegd. Gymnastiek en crosslopen waren verplichte disciplines. Mijn voorkeur is altijd al uitgegaan naar atletiek, volleybal, voetbal en wielrennen. Dat betekent echter niet dat ik de prestaties van basketspelers of ... tennissers niet zou waarderen of bewonderen. Van de ruitersport, motorsporten en gevechtssporten ben ik niet zo’n fan, noch van elitaire sporten zoals golf er altijd nog één is. Maar goed, elk zijn keuze. Sporten is gezond en de beoefening ervan moet aan iedereen aangeraden worden. Dat wilde ik alleen maar zeggen om duidelijk te maken dat ik de tennissport zeker geen kwaad hart toedraag. Waarom ik dan toch en nu al voor de tweede keer, na mijn artikel ‘Wordt Middelkerke nu ook nog een tennisgekke gemeente? Echt?‘ van 11 mei 2015, afkeurend schrijf over de organisatie van de kwartfinale van de Daviscup, van 17 tot 19 juli 2015 in het ‘Sportpark’ van de ‘Krokodiel’? Omdat ik ondertussen beschik ik over meer informatie die me heel wat stof tot nadenken opgeleverd heeft!
Het ‘prijskaartje’ De totale kost van het evenement voor de gemeente wordt geraamd op 250.000 euro. Voor diegene die nog steeds goede herinneringen bewaren aan de tijd van de Belgische frank, met andere woorden toen de euro de prijzen nog niet op onwaarschijnlijke manier de hoogte injoeg: dat is 10 miljoen Belgische francs, een bedrag dat de gemiddelde Belg nog niet op een eerlijke manier kan sparen in zijn of haar ganse leven. De gemeente zou wel mogen rekenen op een aandeel in de verkoop van tickets en Vip arrangementen. Dat wordt geraamd op 125.000 euro. Is dat wel een redelijk aandeel? Laten we eens een grove berekening uitvoeren voor de tickets. Het Belgian Davis Cup team rekent telkens op een vol stadion met 6.000 toeschouwers. Vrijdag 17 juli: 2 matchen enkelspel 30 euro Zaterdag 18 juli: dubbel match € 20 Zondag 19 juli: 2 matchen enkelspel € 30 Weekend: 60 euro Dat zou dus betekenen: 6000 x 30 op vrijdag => 180.000 euro 6000 x 20 op zaterdag => 120.000 euro 6000 x 30 op zondag => 180.000 euro Totaal 480.000 euro inkomsten. Er wordt gerekend op 10% weekendtickets. Als dat ook gebeurt, dan zouden er elke dag 600 gewone tickets minder verkocht worden maar zouden er 600 weekendtickets verkocht worden. Dus 1800 minder voor de drie dagen, dus (2 x 600 x 30) + (600 x20) minder ontvangsten = 48.000 euro maar compensatie met 600 x 60 = 36.000 euro. Totaal van de inkomsten: 480.000 – 48.000 + 36.000 = 468.000 euro De gemeente beroemt er zich op de ‘eigen inwoners’ en ‘tweedeverblijvers’ niet vergeten te hebben. Die krijgen 5 euro korting op de aankoop van hun kaarten indien ze die vooraf, tijdens een vroegboekactie tot 15 juni, kopen aan de toeristische balies of in het MAC.
Stel dat er 500 inwoners en tweede verblijvers elke dag komen = > 1.500 x 5 euro minder => 7.500 euro. Zijn er dat 1.000 = > 15.000 euro minder. Een gedeelte daarvan kan natuurlijk ook een weekendticket gekocht hebben. Dus: minimaal (468.000 – 15.000) = 453.000 euro ontvangsten.
Dan zullen er nog wel heel wat zijn, die niet hoeven te betalen. Maar ???? Het aandeel van Middelkerke zou dus iets meer dan 26% bedragen. Te weinig volgens mij voor alle bijdragen (o.a. aan personeel) die de gemeente levert en voor de financiële inbreng.
Wat de VIP – arrangementen opbrengen, daar heb ik het raden naar.
Maar … Middelkerke zou veel meer terugkrijgen, op economisch en toeristisch gebied! Dat wordt tenminste beweerd! Het is alvast niet eenvoudig om zich daar een duidelijk beeld van te vormen, laat staan om daar een cijfer op te plakken. Dat werd wel gedaan in een studie “ Davis Cup – een economisch en commercieel succes”. Zie http://m.daviscup.com/en/news/article.aspx?id=29955 Een wedstrijd van de kwartfinales in de wereldgroep zou 4,5 miljoen dollar opbrengen. In euro is dat 4.075.100 euro! Die mensen zijn uitgegaan van het feit, dat de Davis Cup geen grote investeringen in infrastructuur vergt, aangezien gebruik kan gemaakt worden van bestaande installaties. Die studie en dat bedrag is dus alvast niet toepasselijk op Middelkerke.
Vooraleer de eigen gemeentelijke rooskleurige vooruitzichten aan te halen, past het mijn bewering te herhalen dat het verlengd weekend van 17 tot 19 met de nationale feestdag 21 juli op dinsdag, sowieso in alle badplaatsen voor volle hotels en restaurants, volle terrassen bij mooi weer maar ook voor volle parkings en volle wegen zorgt. Komt daar nu door de Davis Cup nog iets extra bij? Dat lijkt mij onwaarschijnlijk, ja zelfs onmogelijk. De gemeente doet er nochtans alles aan om ons dat te laten geloven. Middelkerke, maar ook de buurgemeenten, zouden de bezetting in de hotels nu reeds zien stijgen. Volgens de organisatoren zouden de hotelkamers voor de drie dagen van de Cup al zo goed als volzet zijn. Dus wie van plan was als (vaste) toerist, zonder Davis Cupticket, in dat weekend naar Middelkerke te komen, doe geen moeite, er is geen plaats meer! Of moeten ze in de duinen overnachten?
Naast alle hotels die zullen volgeboekt zijn, wordt aangenomen dat extra appartementen zouden bezet worden met tennisliefhebbers die voor een weekend zullen komen. Is er dan nog wel veel vrij in die periode? Er wordt ook verwacht dat de lokale horecazaken extra zullen bezocht worden? Als er nog plaats is! Of als ze hun consumpties niet nemen in het tennisdorp!
Maar … Middelkerke krijgt er wereldwijde bekendheid door! Volgens de organisatoren en/of de gemeente zou de komst van de Davis Cup Middelkerke de kans geven om haar profiel en het beeld van de gemeente up te graden en bekend te maken aan potentiële bezoekers en investeerders. Zij hopen dat straks een deel van die 6.000 supporters (inwoners en tweede verblijvers afgetrokken) terugkeert naar de gemeente om ze beter te leren kennen of er zelfs in te investeren? Waarin dan? In welke bedrijven? In horecazaken? In sportverenigingen? In openbare werken? In het casino? Of in wielerwedstrijden? Laat ons ernstig blijven! De gemeente zou daarmee een duidelijk signaal geven dat het de tennissport wil ondersteunen en ontwikkelen wat een band tussen Middelkerke en de tennisliefhebber kan teweegbrengen, zoals dat voorheen al gebeurd is voor de triatlon (?) en de cyclocross. Door het VIP gebeuren zouden bedrijven aangesproken worden om kennis te maken met Middelkerke. En zich daarna hier te vestigen?
Er kan geen twijfel over bestaan dat Middelkerke zeer veel media-aandacht zal krijgen. Er komen mensen en cameraploegen van over heel de wereld, onder andere natuurlijk uit Canada. Onze eigen VRT/RTBF zal een rechtstreekse uitzending verzorgen. En dat allemaal gratis!
De gemeente vestigt er dan ook onze aandacht op dat we moeten beseffen dat een 30 secondenspot op nationale tv anders tussen 7500 en 10.000 euro kost. Dit is alleen de zendtijd, niet de productiekost. Tijdens primetime is het bedrag een veelvoud hiervan. Maar dat is bijlange niet alles! Tientallen zenders over de hele wereld zullen indirecte uitzendingen verzorgen (op te vragen bij ITF International Tennis Federation) De radio brengt rechtstreekse uitzendingen. Op de website van de IFT is er livestreaming te volgen en kan de score vernomen worden. De zender VIER zal beelden opnemen voor het programma ‘The Sky Is The Limit’. De lokale zender Focus/WTV zal spots en kalendertips uitzenden. Een reportageploeg van het Eén-programma ‘1000 Zonnen’ zal de evolutie volgen van leeg voetbalveld tot tennisdorp. Het verslag ervan zal elke dag van de week van 13 juli in primetime te zien zijn. Op 14 juli zullen teaminterviews te zien zijn. Op 16 juli om 12u30 krijgen we de kalender van de wedstrijden (‘Official draw’ of wie speelt tegen wie?) te zien.
Onze gemeente zal dus echt in het zonnetje gezet worden… letterlijk en figuurlijk, moeten wij hopen!
De geschreven pers, die al uitvoerig geïnformeerd werd, via een persconferentie en via een uitnodiging om de opbouw van de tribunes mee te maken, zal verslag uitbrengen van de wedstrijden in alle dag- en weekbladen. Er zullen publicaties afgedrukt worden in alle kranten en advertenties in ‘Het Nieuwsblad’. De gemeente noemt dat ‘een buitenkans’ als men weet dat een nationale advertentie in ‘Het Nieuwsblad’ om en bij de 44.365 euro (excl. Btw) kost voor 1 pagina. Er wordt ons dus beloofd dat het allemaal Middelkerke zal zijn wat de klok slaat, tijdens het weekend van 17 – 19 juli 2015.
Maar wanneer zal ons schepencollege eens antwoorden op de vraag wat zoiets concreet opbrengt voor de gemeente? Zullen er nog hogere appartementsblokken komen? Zal de prijs van de appartementen in de hoogte gejaagd worden omdat ze straks door heel de wereld gegeerd zullen worden. Zal de gemeente in de drukke periodes nog meer uit haar voegen barsten? Zullen de persoonsbelasting en de heffing op onroerend goed verlaagd worden, zodat de lokale bevolking ook eens kan meegenieten van die enorme 'economische impact'?
Of is het alweer enkel maar te doen voor het prestige van onze bestuurders, die de geschiedenis willen ingaan als de meerderheid 'die de band met de tennissport vernauwd heeft'? De Open VLD, de partij van de ‘grote evenementen’ en van de 'evenementenpleinen'.
Welke zijn de sportieve vooruitzichten? Tennis Vlaanderen is trots op het project in Middelkerke: “Het wordt de grootste tijdelijke outdoor tennisinfrastructuur die tot nu gebouwd werd in Vlaanderen.
Het wordt een grote uitdaging om alles neer te poten, maar Nederland deed het ons in 2012 al voor", klinkt het. "We zijn er zeker van dat alles aanwezig is om de halve finales te bereiken. Zo'n 6.000 fans moeten ons daarbij helpen.”
Centraal in de constructie komt de gravelbaan. Davis Cupkapitein Johan Van Herck koos strategisch/tactisch voor gravel op een buitenbaan, omdat de Canadezen sterk zijn op snelle hardcourts. Een gravel tennisveld heeft een traditionele waterdoorlatende bevloering met een roodachtige bovenlaag van gravel of gemalen baksteen . De eigenschap van deze grond is dat hij erg traag is. Dat wil zeggen dat wanneer de bal stuit op deze ondergrond, de bal relatief gezien veel tijd nodig heeft voor de volgende stuit. Dit komt met name doordat de bal op gravel hoger opstuit dan bijvoorbeeld op gras of op hardcourt. Gravel vraagt permanent onderhoud, rollen, borstelen en besproeien. Een hardcourt is meestal op basis van beton of asfalt gemaakt, met daarop een rubberachtige coating. De beste spelers van de wereld spelen liefst op hardcourt, behalve Nadal.
Van Herck vervolgt: "We hebben de ambitie om deze kwartfinale te winnen en kijken ernaar uit om in dit imposante stadion te kunnen spelen. We zullen er alles aan doen om in juli een prachtprestatie te leveren."
We mogen wel niet vergeten dat Goffin, in de achtste finale, België van een totale afgang redde tegen twee nobele onbekende Zwitserse spelers en dat de beste Canadese speler (Milos Raonic 8ste op de ATP ranglijst op 8 juni 2015), herstellend van een voetoperatie, zich fit verklaard heeft voor de wedstrijd in België.
Besluit Dat ik vind dat Middelkerke te veel van ons belastinggeld, dus ook van de gewone mensen die hoegenaamd geen baat hebben bij zo’n organisatie, integendeel zelfs, dat moet jullie nu reeds lang duidelijk geworden zijn. Dat ik grote twijfels heb over de gunstige economische impact van deze organisatie op Middelkerke, daarvoor denk ik nu al mijn argumenten bovengehaald te hebben. Dat ik de tennisgekte van Middelkerke absoluut niet begrijp, dat is eveneens één van mijn bezwaren. Waarom moeten er daarnaast nog twee (dure) tornooien van de ‘Rising Stars’ van 25 juli tot 2 augustus in Westende en van 5 tot 13 september in Middelkerke (Epernayplein met opnieuw opbouw van tribunes en terrein) ingericht worden? Waarom wordt het oud voetbalterrein niet eens ingericht voor een wedstrijd van de Rode Duivels tegen Barcelona? Waarom zou Middelkerke niet eens een 'tartan' piste aanleggen voor een atletiekwedstrijd, genre ‘Memorial Vandamme’ met wereldvedetten?
Ik wil er geen karikatuur van maken, maar het gemeentebestuur van Middelkerke moet absoluut eens met beide voeten op de grond teruggezet worden. Het loopt echt de spuigaten uit! Onbegrijpelijk voor een nederige Westendenaar!
Wordt Middelkerke nu ook nog een tennisgekke gemeente? Echt?
Jullie zullen dat zeker al lang weten, want de kranten stonden er vol van. Eerst ‘Middelkerke is kandidaat om de kwartfinale van de Daviscup2015 te organiseren’ en slechts twee dagen later ‘‘Tennisfederatie geeft groen licht voor Davis Cup’ en ‘Davis Cup komt naar De Krokodiel’. Overal kon men eerst lezen dat de Vlaamse tennisfederatie reeds een gunstig advies uitgebracht had, maar dat de Internationale Tennisfederatie ITF dat nog moest bevestigen. Allemaal geen probleem, iedereen vond Middelkerke een goede keuze. Het moest wel in Vlaanderen zijn want er wordt afgewisseld. De 1/8 finale werd gespeeld in Luik en dus moest het dit keer plaatsgrijpen op Vlaamse bodem.
En dat zal dus hier gebeuren van 17 tot 19 juli 2015.
Is dat dan zo gemakkelijk binnen te halen? Zijn er dan geen talloze andere kandidaten? Zijn er dan geen andere badplaatsen die midden in het zomerseizoen ‘aan de toeristen en tennisliefhebbers een mooi tennisevent willen aanbieden’? Staan ze dan niet allemaal te springen? Moet men daarvoor misschien een pak euro’s op tafel leggen? Was het bod van Middelkerke misschien onklopbaar? Hadden ze hier misschien het perfectste dossier? Moet men goede relaties hebben in de Vlaamse en/of internationale tennisfederatie of bij ‘BNP Paribas’, DE tennissponsor? Schijnbaar niet, want de keuze zou simpelweg gevallen zijn op onze gemeente wegens ‘het enthousiasme van het gemeentebestuur, hun knowhow en ondersteuning aan het evenement, alsook de nabijheid van een stad zijnde Oostende (een ITF-vereiste)’. Zo simpel is dat! Die ‘knowhow’ slaat waarschijnlijk vooral op de organisatie van de ‘Noordzeecross’, die gedurende maanden voorbereid en uiteindelijk geïnstalleerd wordt met de hulp van gemeentepersoneel. Met die ‘ondersteuning’ wordt bedoeld dat onze gemeente niet verlegen is om tienduizenden euro’s subsidies te geven. De andere kustgemeenten zijn nog niet half zo gek!
Ik vraag me telkens af of dat eigenlijk wel mag/kan? Is de organisatie van sportevenementen wel de taak van een gemeente? Of moet men dat overlaten aan de federaties, de clubs en de sponsors die er wel baat bij hebben, in tegenstelling tot de gemeente, wat daarover ook mag beweerd worden. Maar ja, dan staan de burgemeester ... en de secretaris minder in de belangstelling!!!!
Waarom de nabijheid van Oostende een vereiste is van de internationale tennisfederatie, daar heb ik het raden naar. Voor de luchthaven, voor de hotels of omdat er in Middelkerke ’s nachts niets te beleven valt?
Maar … wij hebben geen terrein dat daarvoor geschikt is!! De Belgen spelen graag buiten op gemalen baksteen of gravel. In de Priorijlaan in Westende-bad zijn er zes terreinen in open lucht met 2.500 zitplaatsen voor toeschouwers.Dat ging dus niet want de Daviscup zou 5.000 à 6.000 toeschouwers verwachten. Ook de terreinen op de ‘Krokodiel’ kwamen daarvoor in hun huidige staat niet in aanmerking. Spijtig toch, of toch niet? Problemen zijn er om opgelost te worden en dus zal er gewoon een nieuw terrein aangelegd worden op die ‘Krokodiel’, op het oud voetbalterrein, met een tribune die de massa verwachte toeschouwers kan opvangen! Dat zou de 'grootste tijdelijke tribune ooit in Vlaanderen' worden! Ik had in Middelkerke niet anders verwacht! Ernaast komt zelfs een tennisdorp 'met alles erop en eraan'! Zo simpel is dat! Om diegene die in september 2014 één of meer wedstrijden van de ‘Rising Stars Tour’ op het Epernayplein meegemaakt hebben een idee te geven van wat dit voorstelt: op die tribunes konden 1.700 toeschouwers plaatsnemen. De argumenten voor de keuze van de casino-omgeving zouden toen, volgens de voorzitter van vzw Tennis Middelkerke Danny Van Den Broucke, geweest zijn: "Het gaat niet enkel om sport en educatie, maar ook om toerisme. Door het tornooi hier te organiseren en niet op een bestaande tennislocatie in Middelkerke of Westende, willen we de mensen naar een centrale plek in de badplaats brengen.” En nu mag en kan het ineens wel op de ‘Krokodiel’? Nu horen we de burgemeester zelfs zeggen: “Het sportpark is heel goed gelegen voor de organisatie van de Davis Cup, rustig in de duinen en bovendien makkelijk bereikbaar. De autosnelweg is niet veraf en er zijn makkelijke verbindingen met het openbaar vervoer".
Maar … wij gaan niet al die supporters kunnen logeren! De burgemeester vindt dat niet erg. Ze vindt dat de buurgemeenten (zomaar, zonder iets bij te dragen!!!!) er dan maar wel kunnen bij varen of ervan meeprofiteren. Een beter woord als dat laatste, had ze niet kunnen kiezen! Maar ja, aangezien ze toch al vindt dat het ‘een topper wordt voor onze gemeentelijke economie …’ Ze ziet er geen probleem in dat het weekend van 17 – 19 juli altijd al een absoluut topweekend is en zeker dit jaar met de nationale feestdag 21 juli op dinsdag zodat velen de brug zullen maken voor een verlengd weekend van 17 tot en met 21 juli. Jullie weten natuurlijk allemaal dat je in zo'n weekend, ook zonder de Daviscup, geen parkeerplaats meer vindt in gelijk welke badplaats en dat de hotels altijd allemaal zo goed als volgeboekt zijn. En nog een vraagje: vinden de tennisliefhebbers in Middelkerke onze horeca wel van een voldoende hoog niveau … of is het dan toch daarom dat men Middelkerke een goede keuze vond, niet ver van Oostende?
Zou de tennisschool dan toch niet verdwijnen? Jullie hebben toch ook reeds gehoord dat de gemeente een sportpark plant en een zwembad en een sporthal? Maar … dat zou komen op de plaats van de tennisvelden van Dany Van Den Broucke, die hij van de gemeente huurt en die ze zouden willen recupereren! Wil Middelkerke dan misschien niet meer dat er tennis gespeeld wordt op dat sportpark? Ik kan het mij nauwelijks voorstellen! Als dat zo zou zijn, waarom promoten ze dan zo de tennissport? Gaan ze misschien bij elk tornooi een tennisveld aanleggen met errond de nodige tribunes? Janna Rommel-Opstaele vindt in elk geval dat ze met de organisatie van de Daviscup haar gemeente 'definitief op de kaart van de tenniswereld' gezet heeft.
Is de kwartfinale van de Daviscup een belangrijke wedstrijd? De achtste finale in Luik genoot een bijzondere belangstelling. De beste twee spelers van ons land, David Goffin en Steve Darcis zijn Luikenaars. Ze speelden dus voor eigen publiek. Een bijzondere troef! België versloeg met 3-2 de zogezegde titelverdediger Zwitserland, dat met een B - team aantrad, want hun topspelers Roger Federer (2) en Stan Wawrinka (8) waren er niet bij. Hun best geklasseerde speler die in Luik aantrad stond 238ste in de ATP ranking. Zo bereikte ons land voor de vierde keer in de geschiedenis de kwartfinale van de Wereldgroep sinds 1981. Gezien de omstandigheden waarin dat gebeurde, kan men zich afvragen of België eigenlijk wel in die wereldgroep van 16 landen thuishoort. Met alle respect, maar als de beste spelers forfait geven, kan men nog moeilijk een zeer hoge waarde aan die wedstrijden en aan die rangschikking toekennen.
Op de ATP – ranking van maandag 4.5.2015 waren onze beste spelers als volgt gerangschikt:
David Goffin 21 Steve Darcis 76 Ruben Bemelmans (Genk) 96 Kimmer Coppejans (Oostende) 112 Niels Desein (Gent) 164 Maxime Authom (La Louviere) 176
België speelt de kwartfinale, niet tegen Kroatië zoals in HNB van 7.5.15 stond, maar tegen Canada. Is dat een topland? Alles hangt zoals gezegd af van de samenstelling van hun ploeg. Ze hebben alvast één topspeler Raonic Milos (6) maar zal die erbij zijn? Voor de rest staan er nog spelers op 61 (Pospisil) en 165 (Dancevic) en de rest boven de 300, dus niet onoverkomelijk voor België.
Neemt Middelkerke nu ook nog deel aan de ‘Rising Stars Tour’ in 2015? Jazeker. Hier zijn de datums van de geplande tornooien in 2015, die mij door een bekend nationaal organisatielid meegedeeld werden. Hun website is wel al een tijdje ‘onder constructie’, maar niet die van Middelkerke TC waarop bevestigd wordt dat in 2015 voor de tweede maal georganiseerd wordt op het Epernayplein.
Westende 25/7 tot 02/08 Middelkerke 5/9 tot 13/09
Ik citeer de website van TC Middelkerke:
Voor Middelkerke: “De Rising Stars Tennis Tour is dit jaar één van de grootste tennistoernooien voor heren in België. Mede dankzij de steun van de gemeente Middelkerke-Westende, BNP Paribas Fortis, Babolat, Middelpunt en de provincie West-Vlaanderen kunnen de organisatoren voor een grote metamorfose zorgen in infrastructuur voor dit $10 000 ITF toernooi!” Dat was de vorige keer toch 15.000 dollar + Hospitality? Voor Westende:” Tour - Westende voor de 5e keer georganiseerd. Dit sportief evenement zal doorgaan op het Rauschenbergplein dat uitgerust is met 2500 zitplaatsen. De Rising Stars Tennis Tour is dit jaar één van de grootste tennistoernooien voor heren in België. Mede dankzij de steun van de gemeente Middelkerke-Westende, BNP Paribas Fortis, Babolat, Castagnetti, Immo BC en de provincie West-Vlaanderen kunnen de organisatoren voor een grote metamorfose zorgen in infrastructuur voor dit $10. 000 ITF toernooi!”
De gemeente heeft al het budget ervoor ‘vrijgemaakt’ en beantwoordt daarmee mijn titelvraag! Ik vind dat een ‘regelrechte schande’! Volgens mij had men minimum het toernooi op het Epernayplein moeten schrappen. Maar, ze zijn zeker voor enkele jaren gebonden?
En … hoeveel zal dat Daviscupgeval weer kosten? Er is een nieuwe uitdrukking die opgang maakt! Als iets zeer duur zal zijn of zeer veel zal kosten, dan zegt men ‘Natuurlijk hangt daar een prijskaartje aan vast’. Maar … “De impact van het evenement is enorm groot. Naar verluidt zullen er zo'n 100 televisiestations aanwezig zijn en dat alleen al is onbetaalbare publiciteit voor Middelkerke. En bovendien zullen we ook kunnen rekenen op een aantal grote sponsors.” Klassieke praat, natuurlijk! Jullie weten wat ik van sponsoring denk en zeker van ‘nog meer publiciteit’ die ooit de bekende kruik zal doen barsten omdat ze te lang te water gegaan is. Nadien zal heel de wereld naar hier komen, zeker? ‘Vol is vol’ wordt onvermijdelijk, zelfs al bouwt men steeds meer en hogere appartementsgebouwen en zelfs al graaft men steeds meer ondergrondse parkings, … De straten en lanen en de autostrades in de eerste plaats, zitten altijd barstensvol. Om het bij dezelfde woordenschat te houden: het wordt tijd dat eens uit een ander vaatje getapt wordt. Een exact bedrag werd nog niet op het Daviscupevenement geplakt of met andere woorden ‘er hangt nog geen prijskaartje aan’. Diegene die eraan twijfelden dat de huidige meerderheid wel een beleidsvisie heeft, moet ik ontgoochelen. De Open VLD heeft altijd alles groot gezien. Dat is juist hun visie! Jullie herinneren zich zeker enkele van hun topwoorden zoals ‘paradepaardje’ en ‘speerpunt’. Volgens de burgemeester zouden ze in de toekomst minder maar grotere evenementen organiseren. Welke van de huidige evenementen zullen geschrapt worden om geld vrij te maken voor die komende ‘grotere’, dat zegt ze er niet bij. De Middelkerkse kas is namelijk een bodemloos wat!
Besluit Terwijl iedereen de mond vol heeft over besparingen, leeft Middelkerke op grote voet verder. Besparingen uitvoeren op de rug van bejaarden is natuurlijk de weg van de minste weerstand. En … ondertussen volop reclame maken voor een bank zoals ‘BNP Paribas’ en voor tennis, die nog steeds zijn label van elitesport niet volledig kwijtgeraakt is.
Aanpassing Reactie van een betrouwbare informatiebron: "Twee maanden voor de feiten staat op het krokodillepark (een deel van) de tribune klaar: honderden zeteltjes en de stellingen (van Kontrimo natuurlijk) die daar wachten om opgetimmerd te worden. Als je de huurprijzen van dat soort spullen kent..."
Middelkerke: ‘Real Life Escape Room Game’, de nieuwe attractie in De Kegel X-Treme
Kennen jullie De Kegel X-Treme, het amusementspark langs de Westendelaan? Zijn jullie er ook al eens geweest? Neen? Dan moeten jullie dat alvast eens doen! Ik schreef er op 4 februari 2013 al volgend artikel over: “Een grote aanwinst voor Middelkerke: X-Treme De Kegel. Racen, bowlen, minigolfen, biljarten en battlefield – toestanden, wat willen jullie nog meer?” (zie map ‘Sport’)
Ben ik nu alweer bezig reclame te maken voor het bedrijf? Of denken jullie misschien dat ik daar persoonlijk voordeel uit haal? Of dat ik aandelen in het bedrijf heb? Of dat ik verwant ben met de uitbaters? Niets van dat alles, natuurlijk, maar waarom schrijf ik er dan zo enthousiast over?
Daarvoor kan ik zeker een paar redenen aanhalen.
Wat doet men aan de kust als het geen strandweer is? Bij slecht of minder goed weer wordt de toerist(e) veroordeeld om voor zijn of haar TV – of computerscherm plaats te nemen of zich te laten uitwaaien op de dijk of voor de ‘durs’ op het strand, langs het water. Of met de fiets gaan beuken tegen de wind. Waarom dan niet eens gebruik maken van een alternatief dat vooral attracties binnenhuis aanbiedt? Waarom niet eens een kegelbaan opzoeken? Waarom geen partijtje minigolf spelen of wat biljarten in een lokaal? Of de laserattractie even uittesten? Of de kinderen laten genieten van een speeldorp? Is het enkel een kwestie van lagere temperatuur, die de strandganger doet bibberen, maar regent of stormt het niet, dan kan je er zelfs racen of je krachten meten met andere op een heus battlefield’ of slagveld?
Als dat geen interessant en leuk alternatief is!
Is dat geen troef voor Middelkerke? Waar vind je nog zo’n amusementspark aan de kust? Nergens! Natuurlijk begrijpen wij dat de toerist tijdens zijn verblijf alhier liever stralend zonneweer heeft, maar hij/zij moet weten dat Middelkerke ook een vervangend amusementsprogramma kan aanbieden.
Waarom wordt ‘X-treme Kegel dan door de gemeente en door de pers genegeerd? Op die vraag moet ik het antwoord schuldig blijven! Zien ze dat als ‘reclame maken’? Zijn mijn argumenten hierboven dan niet overtuigend genoeg?
En nu heeft ‘X-treme Kegel’ er nog een attractie bij! Via een persbericht werd ik uitgenodigd om op 31 maart 2015 om 15 uur aanwezig te zijn bij de officiële opening door ons schepencollege van nog een primeur in de kuststreek: de ‘Real Life Escape Room Game’. Voorwaar een hele hap! Om het nog wat interessanter te maken, werd er zelfs aan toegevoegd dat de schepenen ook het eerste spel zouden spelen. Daar mocht ik dus zeker niet ontbreken … om te kijken.
Over welk spel gaat het dan wel? ‘Real Life Escape Room Game’, alhoewel op internet zelden vertaald in het Nederlands, zou kunnen uitgedrukt worden als ‘ontsnapping uit een kamer, spel uit het echte leven gegrepen’. Het wordt gespeeld in het ‘House of Riddles’, het ‘huis vol raadsels, puzzels of hersenbrekers’.
>
Voorlopig bevat dat huis twee identieke kamers en een derde is in de maak. Een team van 2 à 6 personen waarvan iemand de leiding neemt, kan alleen aan het spel deelnemen of in een wedstrijd tegen de tijd, uitkomen tegen een ander team in de identieke kamer ernaast. De teams moeten proberen om binnen de zestig minuten buiten te geraken, door het vinden van codes, door te combineren, door na te denken, door samen te werken, door goed rond te kijken, door te redeneren … om tenslotte een code te vinden die een kluis opent met daarin de sleutel om de kamer te verlaten.
Een echte uitdaging, dus… en spannend …
Ziehier enkele foto’s van onderdelen uit de kamer, zonder iets te verraden: code vinden, opzoeken, tegen de tijd…
Er komt geen speciale kennis, lenigheid of spierkracht bij te pas! Vóór aanvang van het spel is er een korte briefing in de ‘Officers Room’. En erna wordt er natuurlijk heel wat nagepraat! Reken dus gerust maar op anderhalf uur voor de ganse ervaring.
In welk kader wordt het spel gespeeld? Er is een opmerkelijke verdwijning gesignaleerd in Middelkerke: twee inwoners zijn al een tijdje zoek. Niemand weet waar ze zijn of wat er aan de hand is. Het betreft een kinderloos koppel dat sinds enkele jaren hier woont. Hij is een succesvol petrochemicus die werkt voor een grote oliemaatschappij, en hiervoor ook vaak in het buitenland verbleef. Zij was stewardess, maar moest haar werk opgeven wegens gezondheidsproblemen, tevens ook de reden waarom zij naar de kust verhuisden, en waarom hij steeds minder buitenlandse opdrachten aanvaardde. De buren hebben alarm geslagen, omdat zij de laatste drie weken geen van beiden nog hebben gezien, terwijl er regelmatig ongure types vragen stellen over het koppel.
Daarom wordt aan de leden van de teams, in de rol van agenten, gevraagd om op onderzoek te gaan in het huis van het verdwenen koppel.
Hoe het allemaal begon Het ontsnappingsspel vond zijn oorsprong in computerspelletjes. Al snel groeiden daaruit ‘Escape rooms’. Je mag er dan over gelezen hebben op internet, je mag er dan al met veel lof over horen spreken, je voert zo’n belangrijke attractie niet in zonder je eerst grondig te laten informeren. Daarom zijn de uitbaters niet over één nacht ijs gegaan. Ze kwamen eerder toevallig in contact met deze nieuwe vorm van ontspanning, en na een bezoekje aan een paar escape rooms, besloten ze, in samenwerking met ‘Room Of Riddles’ in Amsterdam, hun klanten ook de mogelijkheid te bieden deze fantastische ervaring te beleven in een eigen ‘House Of Riddles’.
Wie mag en kan er allemaal van genieten?
‘House of Riddles’ kan gespeeld worden door elke volwassene. Je kunt er heen gaan met vrienden of met familie. Een bedrijf kan er haar personeelsleden een halve dag spanning en ontspanning laten beleven. Het ene koppel kan het andere uitdagen. Zo leren de leden van om het even welk team elkanders karakter, leidinggevende capaciteiten en vindingrijkheid beter kennen, tijdens ogenblikken van opwinding. Kinderen vanaf 10 jaar zijn welkom, op voorwaarde dat ze begeleid worden door minstens 1 volwassene. Kinderen slagen er trouwens vaak in raadsels sneller te ontcijferen dan volwassenen. De vraag of vrouwen beter raadsels kunnen oplossen dan mannen, blijft nog open. Alhoewel ‘House of Riddles’ niet voor de volle 100% geschikt is voor rolstoelpatiënten, verhindert dit niet dat zij het escape game met volledige betrokkenheid kunnen meespelen.
Het schepencollege ging ook op onderzoek Met de gebruikelijke vertraging stapte het schepencollege ter plaatse af om het onderzoek uit te voeren. Eerst werden ze door George Keters vereeuwigd in hun nieuwe werkkledij, met de politiepet, de zaklamp en de walkie-talkie. Er werden twee ploegen van drie gevormd. Spijtig genoeg waren de dames in de minderheid omdat Liliane, gekwetst, niet aantrad. De twee overblijvende dames werden dan maar versterkt (of verzwakt?) met een mannelijke schepen. Ik ben niet gebleven tot ze zichzelf verlosten of door de uitbater bevrijd werden. Ik stelde wel een zekere nervositeit vast bij de start, een stijging van de adrenaline… “Zullen wij wel slagen in deze opdracht?”
Een antwoord op een veel gestelde vraag Worden de codes regelmatig veranderd? Dat gebeurt jaarlijks, maar de derde kamer zal een ander verhaal en andere op te lossen problemen aanbieden.
Hulp of onderbreking Wat gebeurt er als een team er maar niet uitkomt en de oplossing niet gevonden heeft? Na één uur wordt de deur sowieso geopend, ook al kon het team de kluis niet openen om er de sleutel van de uitgang uit te halen. Tijdens het verloop van de speurtocht, kunnen de uitbaters, die de teams op een computerscherm kunnen volgen, eventueel een tip geven om de teams niet de ontmoedigen zodat ze alsnog veel plezier aan het spel kunnen beleven
De openingsuren Maandag
14u00 - 22u00
Dinsdag
gesloten
Woensdag
14u00 - 22u00
Donderdag
gesloten
Vrijdag
14u00 - 24u00 *
Zaterdag
12u00 - 24u00 *
Zondag
12u00 - 20u00
Tijdens de schoolvakanties, elke dag open vanaf 12 uur.
Besluit Hierbij daag ik jullie uit om een bijdrage te leveren tot het oplossen van de (fictieve) verdwijning van twee Middelkerkenaars. Wie graag records klopt, vindt er zijn gading. Veel succes!
Is de ‘Eurométropole Tour’ nu de ‘Omloop van de Vlaamse kust’ geworden?
Er werd alweer gefeest in Middelkerke! Er waren namelijk weer wielrenners (geen fietsers) op komst! En niet de minste! Ons bestuur gierde het uit: “voor het eerst sinds vele jaren zullen nog eens beroepsrenners aankomen in Middelkerke!” Als dat geen buitenkansje was dat gevierd moest worden! Tenminste voor diegene die van wielrennen houden. En voor het gemeentebestuur zelf, dat maar niet genoeg kan krijgen van het subsidiëren van sportmanifestaties, die volgens onze heersers de lokale economie van onze gemeente en de reputatie van onze badplaats telkens een enorme boost geven. Tenslotte beginnen ze dat zelf nog te geloven ook. Ik heb vroeger nochtans al eens (tevergeefs) gevraagd om cijfers boven te halen die dat bewijzen.
Worden die sportevenementen bedoeld als verlenging van het seizoen? Tennisgoeroe Danny Van Den Broucke organiseerde van 6 tot 14 september 2014 zijn 15.000 dollar + ‘hospitality’ op het Epernayplein. Hij verklaarde toen dat het verlengen van het zomerseizoen één van zijn doelstellingen was. Mogen wij dat nu ook beweren over de wielerwedstrijd ‘ Eurométropole Tour’ die gereden werd van 2 tot en met 5 oktober 2014 met aankomst van de derde rit op zaterdag 4 oktober in Middelkerke? Laat mij eerder toe te denken dat daar niets van aan is. Is dat niet gewoon een eindeseizoenwedstrijd? De ‘Eurométropole Tour’ is inderdaad de laatste rittenwedstrijd van het seizoen. Nu alle grote wedstrijden (op één na) met als bekroning het wereldkampioenschap, gereden zijn, heeft zo’n wedstrijd toch zeker heel wat aan interesse ingeboet. De concurrentie van de Ronde van Lombardije op zondag 5 oktober 2014 en het ontbreken van veel grote namen zal deze organisatie ook geen goed gedaan hebben. Zo is ook de ‘Noordzeecross’, in februari, de laatste van de superprestigewedstrijden in het veldrijden. Meestal zijn op dat moment de prijzen al verdeeld. Ook daar vermindert de spanning, maar eigenaardig genoeg NIET de belangstelling. Moeten we daaruit besluiten dat Middelkerke wat achteraan hinkt? Mochten al die wielerorganisaties geen enorm stuk uit de gemeentekas snijden, dan zou ik zeggen ‘maar laten we toch liever positief blijven’.
Wat omvat de wedstrijd? Ziehier het rittenschema en de sponsors:
Op een kaartje ziet dat er dan als volgt uit:
Jullie zien dus dat de wedstrijd zich vooral op Vlaams grondgebied afspeelt.
Waarom die verschillende veranderingen van naam? Tot in 2010 heette de koers ‘circuit Franco-Belge’. In 2011 werd dat ‘Tour de Wallonie – Picarde’ en met ingang van 2012 is de officiële naam ‘Eurométropole Tour’ geworden. Waarom? Ik heb eens het rittenschema nagezien van de koers in 1980, 1990, 2000 en 2005. Toen speelden de ritten zich af in Noord-Frankrijk (departementen Basse-Normandie en Nord-Pas-de-Calais) en in de Belgische provincie Hainaut met een zeldzame keer een aankomst in Kluisbergen (Oost-Vlaanderen)). ‘Franco-Belge’ gaf dus juist aan waar het om ging.
Maar langzamerhand was er nog nauwelijks sprake van Frankrijk, een zeldzame aankomst of een zeldzaam vertrek in Maubeuge of Hazebrouck daargelaten. Dat rechtvaardigde de naam niet langer en daarom werd het maar ‘Tour de Wallonie Picarde’. Picardië is weliswaar een Noord - Frans departement maar het gaat hier over ‘Wallonie picarde’ of ‘Picardisch Wallonië’. Dat is een regio in het uiterste westen van Wallonië die 23 gemeenten overkoepelt: Antoing, Aat, Beloeil, Bernissart, Brugelette, Brunehaut, Celles, Chièvres, Komen-Waasten, Ellezelles, Edingen, Estaimpuis, Vloesberg, Frasnes-lez-Anvaing, Lessen, Leuze-en-Hainaut, Kluisbergen (?), Moeskroen, Pecq, Péruwelz, Rumes, Silly en Doornik. Die streek wilde zich als toeristisch aantrekkelijk profileren en hoopte dat de wielersport daarbij zou helpen. Daarom vinden we van 2008 tot 2012 meerdere van die steden als aankomst- of vertrekplaats terug: Mouscron, Tournai, Antoing, Péruwelz, Lessines of Lessen.
Waarom wilden de Franse gemeenten niet meer meedoen? Werd het hen financieel te veel? Ik heb aan de administratie van de Franse steden Maubeuge en Hazebrouck gevraagd naar de reden van het afhaken, maar ik kreeg helaas geen antwoord. Geen nood, dan maar weer een beroep gedaan op Vlaanderen en enkele Vlaamse gemeenten deden maar al te graag mee: Poperinge, Ichtegem en Menen. De naam ‘Tour de Wallonie – Picarde’ dekte dus stilaan ook de lading niet meer.
In 2012 werd het officieel de ‘Eurométropole Tour’. Met die nieuwe naam wilden de organisatoren meer sponsors aantrekken. "We willen onze horizon verruimen. We zoeken nieuwe investeerders en nieuwe start- en aankomstplaatsen in Wallonië – Picarde en in de zone Rijsel-Kortrijk-Doornik", verklaarde wedstrijddirecteur Louis Cousaert. "We zijn ervan overtuigd dat het onze naamsbekendheid alleen maar ten goede zal komen."
Maar wat betekent ‘Eurométropole’ eigenlijk? De Eurometropool, opgericht op 28 januari 2008, is een Europese Groepering voor Territoriale Samenwerking. Ze bestaat uit 147 Franse en Belgische gemeenten. Er zijn drie centrale steden Lille, Kortrijk en Tournai en verder maken Zuid-West-Vlaanderen en Wallonie – Picarde er deel van uit. Heeft meneer Cousaert niet gevonden wat hij zocht? Het ziet er naar uit want plots moeten de renners ook de Vlaamse kust aandoen. Het begint in 2013 met Nieuwpoort (in samenwerking met Koksijde), dat tot dan toe de ‘weldaad’ van het subsidiëren van wielerwedstrijden nog niet ontdekt had. Daarmee hadden ze wel de concurrentie warm en wakker (en jaloers?) gemaakt want in 2014 wilden Blankenberge en Middelkerke niet achterblijven. Zijn de (rijke, wielergekke) kustplaatsen misschien de enige die zich, dank zij de inkomsten van de taks op tweede verblijven, zoiets nog kunnen veroorloven? Een andere uitleg valt me niet direct te binnen!
Zijn de organisatoren misschien het Vlaams niet machtig? Langs het parcours worden uiteraard borden opgesteld en affiches gekleefd om de renners te informeren over de belangrijkste punten van de omloop. Daarbij wordt wel verondersteld dat alle renners Frans kennen, de Franse taal bedoel ik. Hier bij ons spreken we ook wel van ‘de narrivee’ als we aankomst bedoelen, maar voor ‘dérivation’, ‘début de ravitaillement’, ‘circuit’, ‘accès protocole’, ‘contrôle doping’, ‘organisation’, ‘Province de Hainaut’ en ‘Adeps’ (‘Bloso’ in het Vlaams) is dat niet het geval. Ik weet nu ook wel dat de Franstalige organisator ‘Royal Cazeau Pédale’ van Templeuve niet al zijn opschriften in de taal van het bezocht gewest alleen kan opstellen, maar dan toch tweetalig. De commentaar die door de micro’s schalt, is dan wel (onnodig) tweetalig. Op het moment van de eindspurt was 'toevallig' de Franstalige commentator aan het woord. Ik kreeg zowaar ook van een veiligheidsagent een Franstalig antwoord toen ik hem iets in het Vlaams vroeg. Aan de aankomst waren er geen Vlaamse vlaggen te zien, zoals dat tegenwoordig gebruikelijk is. De organisatoren zullen dat zeker niet toegestaan hebben?
De reclames tegen de nadar waren van Waalse firma’s, behalve dan die van Middelkerke in Nieuwpoort, maar omgekeerd heb ik daar niets van gezien.
Ziehier enkele voorbeelden van Franstalige propaganda; er waren er nog meer.
Mijn bezoek(en) aan de koers ‘s Vrijdags ben ik eens gaan kijken naar Nieuwpoort om te kunnen vergelijken. Het eerste wat me opviel was het feit dat de naam ‘Circuit Franco-Belge’ nog steeds volop gebruikt wordt. (zie ook affiche) Zowel in Nieuwpoort als bij ons vond ik de organisatie en de voorbereiding zeer goed. Alle inwoners van de gemeente werden met een schrijven op de hoogte gesteld van het feit dat je op die dag best niet plande om met de auto ergens naartoe te rijden. Verkeersborden wezen er al dagen van tevoren op dat er van parkeren geen sprake zou zijn. Nu zou ik toch graag eens van een specialist horen waarom er niet mag geparkeerd worden langs de straten van de omloop. Rijden, dat is vanzelfsprekend, maar parkeren! Het verkeer werd op een zeer goede manier omgeleid, wat de aangekondigde hinder tot een minimum beperkte.
Wat de publieke belangstelling betreft: Lombardsijde en Westende leken wel uitgestorven: geen auto’s en hier en daar een paar mensen die wachtten op de renners, voorwaar nog minder volk dan op een gewone zaterdag. Aan de aankomst in Middelkerke was er wel veel volk. Natuurlijk gaven de geparkeerde bussen en ik weet niet hoeveel personenwagens van de 24 ploegen, de indruk van een invasie. Ik vraag mij telkens bij zo’n wielerwedstrijd af wat er zou overblijven na aftrek van de ploegleiders, verzorgers, mecaniciens, VIP-genodigden en politici, politiebeambten, leden van de organisatie met een gekleurd lint rond de hals en seingevers.
Wat bracht de koers op voor Middelkerke? Even heb ik gezocht naar het 'VIP – dorp waar een hapje en een drankje kon genuttigd worden.' Zo staat het in de tekst die daarover verspreid werd. Waren dat de bierstandjes van de organisatie/sponsor brouwerij Vanuxeem uit Ploegsteert (Queue de charrue) die hieronder te zien zijn? Ik neem aan van wel.
Ziet de horeca van Middelkerke dat niet met lede ogen aan?
De media leken mij nauwelijks geïnteresseerd? Er was geen rechtstreekse reportage op TV. Op de slotdag werden de ritwinnaar en de einduitslag niet eens vermeld in het journaal van 19 uur. Focus (co-sponsor) besteedde er wel een beetje meer aandacht aan. De kranten waren helemaal niet geïnteresseerd. Een minuscuul artikel daargelaten en verder alleen de uitslag en de stand, verloren tussen andere sporten. Als Middelkerke daarmee in het nieuws moet komen!!!
Sommige denken misschien dat de hotels van Middelkerke en deelgemeenten toch een frank verdienden aan de passage van de tour. Dat klopt niet, want de renners en de officiëlen logeerden gedeeltelijk in Frankrijk (Neuville-en-Ferrain, Marcq-en-Baroeul en Lequin), in Vlaanderen (in De Panne 2 ploegen in 3-sterrenhotel ‘Royal’ normale kostprijs 102,5 euro per persoon en per nacht en in Kortrijk 1 ploeg in 3-sterrenhotel ‘Kennedy’ normale kostprijs 57,5 euro per persoon en per nacht) en in Wallonië (Mouscron, Mont Saint-Aubert). Deelnemen willen de Fransen niet meer, maar een graantje meepikken, dat nog wel…
Op de officiële website van de ‘Eurométropole Tour’ worden de positieve punten van de gemeenten van start en aankomst vermeld. Voor Middelkerke is dat: “VOOR EEN VAKANTIE OF EEN DAGJE UIT HETEN WE JE NU AL VAN HARTE WELKOM. Bij ons is het een plezier om te wandelen, zandkastelen te bouwen, te voetballen, bronzen stripbeelden te bewonderen of een terrasje te doen. Achter de kustlijn strekt zich het authentieke polderlandschap uit. Een oase van rust en een paradijs voor fietsers. Het strand en de polders zijn onze natuurlijke bondgenoten, maar Middelkerke is veel meer dan dat…”
En… hoeveel heeft dat weer gekost? Officieel bedroeg het subsidiebedrag dat Middelkerke, zoals ook Nieuwpoort, zogezegd aan deze wedstrijd spendeerde 30.000 euro. Ik heb daar al lang mijn twijfels over. Niet over de juistheid van dat bedrag, maar daar blijft het niet bij. Schepen Devey spreekt in een artikel in ‘Het Laatste Nieuws’ over ‘Het vele voorbereidende werk en het werk de dag zelf door onze gemeentediensten, politie en de medewerkers.’ Zijn de prestaties van het gemeentepersoneel en van de 60 à 70 politiemensen (lokale en federale samen) inbegrepen in die 30.000 euro?
Besluit Als het van mij afhing, dan zou ik niet meer stemmen voor een subsidie van 30.000 euro+ voor deze wielerwedstrijd. Ik zou een herhaling afraden, maar dat zal wel tevergeefs zijn. De gemeente krijgt er veel te weinig voor terug. Dat de wedstrijd volgend jaar rechtstreeks zou uitgezonden worden op TV, dat is toch maar een aalmoes. Veel supporters kijken dan liever thuis vanuit hun luie zetel, want dan heb je echt iets aan een wielerwedstrijd. Nu zie je de renners enkel maar een paar keer voorbijflitsen. Het is toch niet omdat Middelkerke een ’traditie heeft in de wielersport’ en ‘webewezen hebben dat we het kunnen en er klaar voor zijn’ (dixit Johnny Devey), dat de ‘Eurométropole Tour’ op de Middelkerkse agenda moet blijven staan!
Een specialist werpt zijn licht op het voetbalgebeuren in Middelkerke
Waarom wil ik het nu alweer over voetbal hebben? Tijdens de voorbije zomer stelde ik vast dat het hoofdterrein van Goldstar Middelkerke gebruikt werd als speelplein voor de kinderen. Ik verneem dat in het seizoen 2014-15 geen enkele ploeg er zijn thuismatchen zal spelen. De samenwerking Middelkerke – Spermalie wordt dit seizoen verdergezet. Ik zag op het veld van Davo Westende dat er nieuwe kleedkamers opgetrokken werden door eigen clubpersoneel, terwijl Lombardsijde verder kan genieten van een luxestadion. Ik wilde dus wel eens weten hoe de toekomst er voor de Middelkerkse ploegen zal uitzien. Ik ging daarvoor te rade bij Dirk De Poortere en geef dus hieronder zijn mening weer. Ik stelde hem een aantal vragen, waarop hij bereidwillig antwoordde, waarvoor mijn hartelijke dank.
Wie is Dirk De Poortere? Hij is een ex-hoofdinspecteur van de Middelkerkse politie. Sedert 20 jaar is hij bestuurder van SK Spermalie en sedert 1979 bijna onafgebroken lid van deze vereniging. Hij is gemeenteraadslid voor de Lijst Dedecker. Hij geeft onderstaande mening ‘vrank en vrij’ want zo zegt hij ‘wat ik schrijf is realiteit’
Hoe ziet de geschiedenis van onze voetbalverenigingen er uit? “Ongeveer gedurende meer dan 40 jaar waren er vijf voetbalverenigingen in "Groot-Middelkerke". Na de fusie tussen VV Leffinge en KGS Middelkerke waren er dat nog slechts vier om tenslotte na de opslorping in 2013 van KGS Middelkerke door SK Spermalie (geen fusie in de wettelijke zin) op drie te komen, elk met hun eigen visie en fanatisme. Gedurende ongeveer 25 à 30 jaar was er onder impuls van Ronny Devriendt ( SK Spermalie) en Aimé Baert (SC Lombardsijde) een goede en degelijke jeugdsamenwerking.”
Zal er nog ooit gevoetbald worden op de terreinen aan de Duinenweg? “Op die vraag kan ik enkel antwoorden dat er op de terreinen aan de Duinenweg tijdens het seizoen 2014-2015 niet meer zal gevoetbald worden door een ploeg uit Middelkerke in competitieverband!”
Zijn daar besprekingen over gevoerd? “Eigenlijk niet, dat is wat men noemt een ‘visie’ van het gemeentebestuur in casu van sportschepen Devey, dus...”
Wat houdt die visie in? “Sedert het aantreden van sportschepen Devey Johnny is het steeds zijn bedoeling geweest naar één grote club te streven, wat ik een nobel doel vind, doch eigenlijk niet te realiseren wanneer de clubs van zichzelf vinden dat ze het zelf kunnen redden.”
Die visie moest dan toch aangepast worden? “Inderdaad, aangezien ook de schepen wist dat dit niet van een leien dakje zou lopen werd de visie bijgestuurd naar twee ploegen, namelijk west (fusie Lombardsijde & Westende) en oost (KGS Middelkerke/ Leffinge en SK Spermalie). In die optie veronderstel ik dat de infrastructuur te Lombardsijde werd vernieuwd.”
Was het ontbreken van een tweede veld niet het hoofdbezwaar? Zo ja, waarom werd dan niet gepoogd om een stuk grond te kopen van de daarnaastliggende opgedoekte camping? Ik weet niet of men ooit een poging ondernomen heeft om daar het RUP te wijzigen zodat men eventueel een stuk van de camping kon kopen voor een tweede veld. Nu is het zo dat gezien de situatie tussen de clubs SC Lombardsijde en Davo Westende, die een fusie niet zagen en zien zitten, er zeker geen draagvlak was voor die optie. Er is niemand bij de beide clubs die staat te springen om met de andere in zee te gaan. De verbouwingen in Westende zijn daar het mooiste voorbeeld van.
Ondertussen werd wel gewerkt aan de jeugdsamenwerking… “Ja, een beetje onder druk, al is dat niet te bewijzen. Er werd samengewerkt door alle ploegen van Groot-Middelkerke met een afzonderlijk jeugdbestuur en afzonderlijke financiën.”
Wat kwam daar van terecht? “Dit project is helaas op de klippen gelopen op het einde van het seizoen 2011- 2012. Wie daar verantwoordelijk voor is laat ik in het midden, waar ook wel ergens de ware toedracht zal liggen, gezien ik geen deel uitmaakte van het jeugdbestuur en er enkel bij geroepen werd als officieel afgevaardigde van SK Spermalie toen de problemen begonnen. Maar ondertussen was de herinrichting van de campus Leffinge in volle aanbesteding en werd aldaar een nieuwe infrastructuur opgericht met het doel dit te gebruiken als jeugdcentrum en thuishaven voor damesvoetbal Leffinge. Er was dus wel een nieuwe infrastructuur maar geen jeugdsamenwerking meer!!! Zo was de kans groot dat deze enkel dienst zou doen voor de damesvoetbal en een liefhebbersploeg maar dan was nog de vraag wie de uitbating op zich zou nemen gezien de kosten die eraan verbonden zijn. Dus voor het seizoen 2012 - 2013 moesten de clubs zich dan maar zelf behelpen en zelf jeugdploegen vormen.”
Hoe kwam SK Spermalie-Middelkerke dan tot stand? “Tijdens de maand april 2013 besliste de raad van bestuur om verkennende gesprekken te voeren met KGS Middelkerke-Leffinge welke financieel aan de grond zat teneinde een " fusie" te realiseren zonder overname van hun vzw. Tegen alle verwachtingen in verliep dit uitermate snel en was er reeds een akkoord vanwege KGS Middelkerke-Leffinge om hun voetbalactiviteiten te laten opgaan in de vzw SK Spermalie om als club SK Spermalie-Middelkerke in competitie te komen. Hierop werd onmiddellijk de burgemeester ingelicht van het samengaan van beide clubs die dus vrijwillig instapten in de visie van het gemeentebestuur om de ploeg kant ‘oost’ te vormen. Uiteraard moeten we eerlijk zijn en zeggen dat de financiële toestand van KGS Middelkerke-Leffinge de zaak zeer eenvoudig gemaakt heeft. Bijgevolg zou deze fusie moeten bijdragen tot het besparen op de kosten verbonden aan het onderhoud van de installaties. Maar deze fusie was tevens de oplossing voor de nieuwe accommodatie te Leffinge. De nieuwe club moest met zijn jeugd en trainingen verhuizen naar Leffinge en bijgevolg was er ook een uitbater.”
In Leffinge zijn er wel twee velden. Hoe worden die uiteindelijk gebruikt? “Deze velden worden dagelijks gebruikt. Onze ploeg SK Spermalie-Middelkerke is hoofdgebruiker van de campus wat wil zeggen dat wij ook in staan voor uitbating, alle verzekeringen, onderhoud, telefoon, internetverbinding, belijningen en noem maar op. Wij gebruiken de pleinen voor onze jeugdwerking en trainingen alsook voor een veteranenploeg die door ons wordt ondersteund. Het gebruik wordt als volgt gecoördineerd:
Bal-bal, U7, U8, 2 ploegen U9, U11, U17, beloften Meisjes U13, U15 en eerste ploeg van damesvoetbal Leffinge (training) Thuiswedstrijd veteranenploeg SK Spermalie-Middelkerke (volgens kalender)
donderdag
Beloften SK Spermalie-Middelkerke (training)
vrijdag
Eerste ploeg dames Leffinge (training), eventueel thuiswedstrijd veteranen SK S-M (volgens kalender)
zaterdag
Afwisselend voor zover de kalender het toelaat: wedstrijden jeugdploegen SK S-M en damesjeugdploegen * Thuiswedstrijd U8 op terrein in Slijpe.
zondag
Voormiddag wedstrijd liefhebbersploeg X-treme-de Kegel/De Sluzenoare Namiddag: wedstrijd eerste elftal dames Leffinge Beloften en eerste elftal SK S-M spelen volgens kalender in Slijpe.**
*Indien gelijktijdig wedstrijden thuis van Dames Leffinge en Sk Spermalie-Middelkerke wijken wij uit (in onderling overleg met de dames) naar Slijpe met de ploegen U9 en U11.Voor de wedstrijden U17 trachten wij de uren aan te passen in overleg met de tegenstander. namiddag door de Damesvoetbal Leffinge(eerste elftal) **Onze jeugdwerking begint uit te breiden en wij zullen vermoedelijk na nieuwjaar met nog een jeugdploeg voor hun matchen uitwijken naar Slijpe.
En dus bleef de site in Middelkerke dan maar ongebruikt? “Na de beslissing om ons naar Leffinge te sturen was er geen enkel overleg meer met betrekking tot de site in Middelkerke waar men grootse plannen mee heeft, maar waar vooral veel rook rondhangt. Er werd een ambtenaar aangeduid die zou moeten werken aan dit plan, dat, volgens mijn persoonlijke mening althans, nogal wordt aangezwengeld door de gemeentesecretaris.
Ondertussen is de infrastructuur reeds volledig gewijzigd en verbouwd om de jeugdopvang te realiseren. Voorts hoor ik geruchten, gezien niets officieel is, dat op het eerste veld een olympisch zwembad zou komen en dat het tweede terrein zou uitgerust worden met kunstgras om ploegen uit hogere reeksen stages aan te bieden. Geen gemeentelijk voetbal meer, dus, maar een luxeproduct.”
Er doen ook nog andere geruchten de omloop, naar het schijnt? “Ja, ik hoor ook dat men plannen zou hebben met de tennis en met de manège’. Beide zouden opgenomen worden in het "sportpark crocodile". Gezien men laat uitschijnen dat men dit alles wil verwezenlijken met inbreng van de privé, dan moet en mag men zeker de rol van het plots in volle opbouw zijnde hotel (of zijn eigenaar) niet onderschatten!”
Besluit Er heersen dus nogal eigenaardige en ingewikkelde toestanden in het Middelkerks voetbal. SK Spermalie moet telkens weer puzzelen om elke ploeg een speelveld te bezorgen. Het stadion van Middelkerke wordt echter niet gebruikt!! Zelf ben ik geen voorstander van fusies. Elk dorp moet volgens mij een ploeg hebben, die financieel gezond is, wat waarschijnlijk niet eenvoudig is, maar zo alleen kan de verbondenheid van de supporters met hun ploeg optimaal zijn. Andere meningen zijn natuurlijk steeds welkom.
Middelkerke: Epernayplein wordt voor even tennisterrein. Kan het nog gekker?
Als er in Middelkerke iets geks gebeurt, dan schrijf ik daar natuurlijk over. Is het dan misschien zo gek een nieuw tennisplein aan te leggen? Het moest namelijk dienen voor de Rising Stars Tennis Tour tussen 6 en 14 september 2014. Laat ons dan maar eens onderzoeken wat daar allemaal mee samenhangt om beter te kunnen oordelen.
Algemeen over tennis De tennissport heeft in de voorbije jaren een enorm hoge vlucht genomen. Vooral in de tijd van Kim Clijsters en Justine Henin, werd elke opslag en elke lob en elke terugslag of misser door een camera geregistreerd en op onze nationale zenders breed uitgesmeerd. Dat heeft er enorm toe bijgedragen dat tennis, vroeger een elitaire sport, nu min of meer een populaire sport geworden is, niettegenstaande het Engels er de voertaal is. Iedereen wil er een steentje toe bijdragen of er een graantje van meepikken. Door de talloze TV – uitzendingen zijn veel sponsors er fel in geïnteresseerd.
De Vlaamse tennisfederatie Tennis Vlaanderen werd op 30 juni 1979 onder de naam VTV opgericht nadat op 3 februari in datzelfde jaar in de schoot van de Koninklijke Belgische Tennisbond werd beslist om over te gaan tot de oprichting van een Nederlandstalige en een Franstalige vleugel (AFT). Op 29 maart 2014 kreeg VTV haar huidige naam: Tennis Vlaanderen.
Welke tornooien (of toernooien) worden er allemaal gespeeld? Er is een internationale tornooimolen op gang gekomen die niet meer te stoppen is. Het ligt niet in mijn bedoeling hier alle tornooien op te sommen. Dat zou trouwens onbegonnen werk zijn want er zijn er oneindig veel en er komen er nog steeds bij. Er zijn vooreerst internationale tornooien. De belangrijkste, die jullie natuurlijk ook wel kennen, zijn de US Open, de Australian Open, Roland Garros en Wimbledon. Deze vier samen worden ‘Grandslam’ genoemd. De ‘ATP World Tour Finals’ is een tornooi voor mannen aan het eind van het seizoen. Alleen de acht beste tennissers uit het enkelspel en teams uit het dubbelspel van het betreffende seizoen mogen deelnemen. Het tornooi staat dan ook bekend als het officieuze wereldkampioenschap van het tennis. Qua prestige komen na de Grandslam de ATP World Tour Masters 1000, een serie van negen toernooien die sinds 1990 worden georganiseerd door de ATP. De ‘1000’ slaat op het aantal rankingpunten dat de winnaar verdient. De tornooien worden gespeeld in Indian Wells, Miami, Monte Carlo, Madrid, Rome, Montral/Toronto, Cincinnati, Shangaï en Parijs. De ATP organiseert jaarlijks ook nog World Tour 250 en World Tour 500 tornooien. Daarnaast worden tornooien van een ‘lager’ niveau ingericht, namelijk ‘Challenger’ en Futures – tornooien (=laagste).
Welk prijzengeld is er aan de verschillende tornooien verbonden? Het prijzengeld voor hoog gequoteerde internationale tornooien is fabuleus hoog. Roger Federer, de beste speler ooit, heeft in zijn loopbaan reeds meer dan 75 miljoen dollar aan prijzengeld opgestreken. Tel daarbij zijn verdiensten uit reclame, sponsoring en demonstratiewedstrijden en je komt aan ‘aardige’ (lees: ongehoorde) bedragen. Om een idee te geven: de winnaar krijgt tussen minimum 1.650.000 dollar (Roland Garros) en maximum 3.000.000 dollar (US Open). Ook de ‘verliezers’ worden nog ruim vergoed: 1e ronde (24.000 – 35.754), 2e ronde (42.000 – 60.420) en zo telkens bijna verdubbeld voor elke ronde verder. De prijzen voor de ‘Masters’ zijn ook niet te versmaden. Ze bedragen van 1.750.000 dollar voor de winnaar tot 130.000 dollar. ‘Challenger - tornooien’ zijn begiftigd met prijzen tussen 35.000 en 150.000 dollar en ‘gewone’ of ‘Futures’ tornooien met prijzengelden van 10.000 tot 25.000 dollar. De ‘Rising Stars Tour’ zijn dus met 10.000 $ of 15.000 $ + H (eten en logement door organisatie?) ‘Futures’. (15.000 $ = ca 11.500 euro). Ik weet niet wat die ‘H’ of Hospitality juist inhoudt. De prijzengelden voor mannen en vrouwen zijn dezelfde. Sommige vrouwen zijn wel aantrekkelijker maar hun tennisspel is dat toch minder. Ze moeten meestal ook minder sets spelen. De discussie daarover is nu wel afgerond.
Waaruit bestaat de ATP – ranking? (WTA bij de vrouwen) Om te bepalen wie de beste tennisspelers (-speelsters) ter wereld zijn, stelt men rangschikkingen op die tevens de leidraad zijn om diegene aan te duiden die aan de internationale tornooien mogen deelnemen. De ‘ATP Rankings’ geeft de prestaties van mannelijke tennisspelers over de laatste 52 weken weer. In de tornooien kan een speler een aantal punten winnen, in functie van de belangrijkheid van het tornooi en van de bereikte ronde. Elke maandag wordt de lijst bijgewerkt. De speler die bovenaan de ranglijst staat is de World Number 1. Dat is op dit ogenblik Novak Djokovic, gevolgd door Roger Federer en Rafaël Nadal.
Hoe wordt men prof-tennisser? Wie wil meedoen aan internationale tornooien, moet eerst een nationale ranking hebben. Hiervoor moet men aansluiten bij een tennisvereniging en via deze vereniging kan men zich inschrijven voor tornooien. Als je hier goed in presteert, krijg je punten voor de nationale ranking en mag je meedoen aan de laagste internationale tornooien, waarin punten te verdienen zijn voor de ATP-ranglijst. Als je hier genoeg punten scoort, kan je meedoen aan de challenger - tornooien, waar weer meer punten te verdienen zijn voor de ranglijst. Hierna kun je meedoen met prestigieuze ATP-tornooien en grand slamtornooien. Professioneel tennis begint bij ITF Future of ITF Satellite tornooien. Sommige van die tornooien hebben geen open kwalificatie, hier word je alleen toegelaten op basis van je ATP of WTA ranking. Een plek bij de beste vijftig van de wereld garandeert in de praktijk wel zo’n beetje toegang tot alle tornooien. Anders is er altijd nog de mogelijkheid om eerst kwalificatiewedstrijden te spelen.
Kan een goede speler met tennissen zijn brood verdienen? Daar kan alleen bevestigend op geantwoord worden. Hij of zij verdienen meer dan een aardige stuiver. Maar, niet iedereen schopt het tot vooraanstaand internationaal speler en veel spelers die niet tot de top 100 behoren moeten het stellen met veel minder, vaak ontoereikend om van tennissen hun beroep te maken. Daarom gaan steeds meer stemmen op voor een andere (of betere?) verdeling van het prijzengeld, dus de toptennissers (winnaars en finalisten) zouden moeten inleveren ten voordele van de andere deelnemers. Of ze dat willen/zullen doen? Natuurlijk moeten de spelers belastingen betalen op hun winsten (ca 30%), voor hun transport moeten ze zelf opdraaien (3.500 euro naar Australië!) en diegene die goed genoeg zijn om er een coach op na te houden, moeten die ook betalen (50 à 70.000 euro per jaar + reis + maaltijden). Een speler krijgt wel een dagelijks krediet voor het eten maar dat zou zelfs niet volstaan voor het avondmaal. Dat is wel verschillend van tornooi tot tornooi en van speler tot speler. Sommige hebben persoonlijke sponsors of worden financieel gesteund door hun club of door hun federatie. Olivier Rochus, één van de betere Belgische spelers Rochus verheelt niet dat sommigen andere bronnen van inkomsten zoeken om de eindjes aan elkaar te knopen. ‘Als je in het rood zit en je krijgt een telefoontje om iets te regelen voor 5.000 of 10.000 euro...’
Hoe zien de tennis-organisatie en de infrastructuur in Middelkerke er uit? Er zijn (of moet ik zeggen 'waren') twee clubs: de Westend TC Lacodam vzw met zetel in de Duinenweg 435 en de TC Middelkerke, met zetel in de Parijsstraat 17. TC Lacodam ontstond in Westende, maar is nu met hetzelfde nummer een entiteit van TC Middelkerke want de terreinen zijn petanquebanen geworden en de club had geen reden tot bestaan meer. In de Duinenweg 435 in Middelkerke zijn er 5 courts indoors (in de ballon) en 3 courts in open lucht. (volgens de websites, maar ik heb er toch 5 gezien?). In de Priorijlaan in Westende zijn er zes terreinen in open lucht met 2.500 zitplaatsen voor toeschouwers. De grote man van het tennisgebeuren in onze gemeente is N-VA gemeenteraadslid Danny Van Den Broucke. Hij wordt de ‘tennisgoeroe’ genoemd en ook ‘een vakman die moet genomen worden zoals hij is’.
De wedstrijden van de ‘Rising Stars Tour’ Het circuit omvat volgende acht tornooien voor heren, die aan onze kust, inclusief Damme (??), georganiseerd worden:
Het tornooi is aan zijn vierde editie toe, maar Middelkerke en De Panne maken er voor de eerste maal deel van uit.
Hoofdsponsor is BNP Paribas. Ik stelde ter plaatse ook vast dat er ook nog twee lokale sponsors zijn: het aannemersbedrijf Norré – Behaeghel en ‘Middelpunt’.
Alles in het Engels ‘RISING STARS’ verwijst naar jonge Belgische tennistalenten of rijzende sterren van bij ons. ‘TOUR’ verwijst naar de verschillende deelnemende clubs waar de wedstrijden zullen plaatsvinden. Andere klassieke en waarschijnlijk gekende woorden uit de tennisterminologie: point, game, set en match; smash, ace, forehand, backhand, volley, return en lob; first en second service, out, fifteen – thirty, fourty, advantage, tiebreak, fault, break, love (nul punten), deuce; X leads by three games to two, ...
Doelstellingen Rising Stars Tennis Tour
De organisatie wil een springplank aanbieden aan jonge Belgisch tennistalenten om hun de kans te bieden om zich ten volle te laten ontwikkelen. Dat is lovenswaardig! Alleen stelt zich de vraag hoe ver die ontwikkeling kan reiken. Wie is een tennistalent? Volgens mijn begrippen is een tennistalent in principe heel jong. Spelers van in de twintig kan je bezwaarlijk nog als echte talenten beschouwen, zelfs al kunnen het wel goede spelers zijn. Ziehier de jonge spelers die geselecteerd werden voor de ‘Rising Stars Tour’. Achter hun geboortedatum vinden jullie hun plaats op de ATP ranking (in het enkelspel) en het aantal behaalde punten op 8 september 2014.
Er werden ‘grote namen’ aangekondigd voor het tornooi in Middelkerke. Buiten Desein (ATP 208 en de best gerangschikte van het hele deelnemersveld) waren er geen gevestigde Belgische spelers, maar die zijn ook de leeftijd van talent al voorbij (Rochus, Darcis, Bemelmans) en Goffin is al te groot voor Middelkerke. Wel aanwezig waren De Loore, Cagnina, Geerts, Geens, Merckx en Storme, waarvan vooral de eerste twee tot de betere jonge spelers in België behoren. De concurrentie is natuurlijk ‘moordend’: Daviscup met onder andere België – Oekraïne (12-14.9) met Bemelmans, Goffin en Rochus en 16 tornooien overal in de wereld, waaronder verschillende ‘challenger’ tornooien met Belgen op de deelnemerslijst en uiteraard met hogere prijzengelden: Banja Luka, Sevilla, Mulhouse, Carthage, Bietta, …
Meldenswaardig vind ik toch wel dat Coppejans, terwijl het Middelkerks tornooi aan de gang is, in Banja Luka (Bosnië-Herzegowina) deelneemt aan een 64.000 $ (+H). Hij nam trouwens in 2014 enkel deel aan het tornooi van Oostende (26.7 – 2.8). Maar ja, als je zoals hij kunt deelnemen aan de Open US, aan Roland Garros en aan de Australian Open of aan tornooien in Brazilië of Polen of Nederland, waar je veel meer kan verdienen! (vb 11.000 $ in Parijs)! Cagnina nam enkel deel aan het tornooi van Duinbergen en Middelkerke en De Loore enkel aan die van Damme en Middelkerke. Die zullen dus geen steun meer nodig hebben van de ‘Rising Stars Tour’, zeker? Als ik lees dat jonge, zogeheten ‘talenten’ overal in de wereld tornooien spelen, dan vraag ik mij af wat de bijkomende financiële steun van de ‘Rising Stars Tour’ nog voor hen betekent.
Op 22.5.2014 verklaarde Justine Henin, misschien wel onze beste Belgische tennisspeelster ooit, dat het de jonge tennistalenten aan de nodige inzet ontbreekt. Ze vroeg zich af of ze zich nog wel pijn willen doen en uit de comfortzone willen gaan. Ze vindt dat als je uitzonderlijke dingen wil doen, nu eenmaal moet lijden en de moeilijkheden onder ogen zien: 'Ik weet dat ik hiermee niet veel vrienden ga maken maar is dat niet juist het probleem in België? Het is hier allemaal zo sympathiek, we hebben een goed leven. We mikken ook heel hard op een mooie tennistechniek, ik denk zelfs dat we daarin wereldkampioen zijn. Maar waar zijn de superatleten? En wat met de mentaliteit, de spirit? Kan daar niet meer aan gewerkt worden?'
Hierdoor drukken we de zware onkosten van de spelers, trainers, ouders en federaties die de ontwikkeling van een professional met zich meebrengt. Maar wat verdient een talent in zo’n Rising Stars Tornooi? Als hij wint, wat toch eerder een zeldzaamheid is, want er doen soms ook oudere reeds half gevestigde waarden mee (Olivier Rochus, Steve Darcis, …) en buitenlandse spelers. In Damme won Joris De Loore, in Duinbergen was dat Julien Cagnina en daarmee is de kous af. De andere geraakten meestal niet verder dan de eerste of 2de ronde en uitzonderlijk eens een kwartfinale (Vanneste in Damme, Merckx in De Haan en Geens in Duinbergen) en eens een halve finale: Merckx in Duinbergen en De Loore in Middelkerke. Cagnina speelde de finale in Middelkerke. Er worden ook dubbels gespeeld in de tornooien. Dit waren de resultaten van onze talenten: Merckx 2x 1e ronde en 1 x halve finale en 1x finale samen met Geerts, Cagnina won 1x, en Storme kwam 2x in de finale, 1 x in de halve finale en werd 1x uitgeschakeld in de 1e ronde. De vraag stelt zich dus of hun financiële verdiensten in die RST tornooien wel degelijk de zware onkosten van hun ontwikkeling kunnen helpen drukken. De verdeling van het prijzengeld verschilt van tornooi tot tornooi. Voor de Rising Stars Tour vond ik volgende bedragen. De punten verschillen naargelang de belangrijkheid van het tornooi.
Verdeling prijzengeld
Punten
10.000 $
15.000 $ + H *
10.000 $
15.000 $ + H
Enkel
Dubbel
Enkel
Dubbel
Enkel
Dubbel
Enkel
Dubbel *
1e ronde
104
36
156
54
0
0
0
0
2e ronde
172
-
258
-
1
-
1
-
¼ f
292
64
438
96
2
0
4
0
½ f
502
108
753
162
6
6
10
?
finale
848
180
1.272
270
10
10
20
?
winnaar
1.440
310
2.160
465
18
18
35
?
* Misschien zijn het wel de gegevens voor een 15.000 $ tornooi; ik heb die voor een 15.000 $ + H nergens gevonden
Hieronder volgt de lijst met de verdiensten, punten en geld,van onze talenten in de Rising Stars Tour 2014, Middelkerke inbegrepen:
Geldgewin in dollars
Winst aan ATP punten
Enkel
Dubbel
Totaal
Enkel
Dubbel
247
Coppejans Kimmer
172
-
172
1
-
339
Cagnina Julien
2.288
310
2.598
28
18
425
De Loore Joris
1.942
-
1.942
28
-
686
Merckx Jonas
1.638
424
2.062
12
16
1068
Vanneste Jeroen
672
-
672
3
-
1088
Geerts Michaël
1.172
504
1.676
5
26
1289
Storme James Jr
1.000
504
1.504
4
26
1436
Geens Clement
688
-
688
4
-
Door de ‘Rising Stars Tour’ zou het behalen van de eerste ATP punten meer realiseerbaar worden. De punten zijn altijd meegenomen maar dat alleen brengt ze (nog) niet in de grote tornooien!! Maar… je weet maar nooit!
Waarom een nieuw terrein aanleggen? Wat is er voor nodig? Op een beschermend tapijt werd een ondergrond van 40 ton aarde, zand en keien aangebracht en daarop kwam een toplaag van 35 ton gravel. En zo ontstond een officieel tennisterrein van 36,88 op 18,9 meter op het Epernayplein in Middelkerke, vlak voor het Casino. Rondom het terrein werden tribunes aangebracht voor 1.700 toeschouwers. Ziehier een maquette van het terrein en daarnaast een foto van hoe het er echt uitzag:
De argumenten voor deze locatiekeuze zouden volgens de voorzitter van vzw Tennis Middelkerke Danny Van Den Broucke zijn: "Het gaat niet enkel om sport en educatie, maar ook om toerisme. Door het tornooi hier te organiseren en niet op een bestaande tennislocatie in Middelkerke of Westende, willen we de mensen naar een centrale plek in de badplaats brengen. Dit evenement past bij de spreiding van het zomerseizoen." Op de locatie in de Duinenweg 435, is het gewoon onmogelijk zoiets te organiseren. Waarom moet Middelkerke nu perse twee tornooien inrichten? Ligt de Priorijlaan in Westende dan niet in het centrum? Wordt in Westende dan niet aan toerisme gedaan?
En mijn klassieke vraag: Hoeveel gaat dat weer kosten? Het kostenplaatje voor dit 15.000 dollar – tornooi bedraagt 85.000 euro. De organisatoren rekenen op een aantal sponsors. Ook de gemeente Middelkerke verleent haar medewerking aan het evenement. De belastingbetaler moet dus weer mee opdraaien. Als zoethoudertje krijgen de scholen de gelegenheid om met de kinderen naar het terrein te komen en om hen tennislessen te laten volgen Natuurlijk moet Middelkerke niet achterblijven bij de andere badplaatsen, wat Bredene en Nieuwpoort wel doen (Koksijde heeft eigen tornooien), maar als een club groots wil uitpakken met twee tornooien en er geen geschikt terrein voor beschikbaar is in Middelkerke, vind ik dat die club en de sponsors zelf moeten opdraaien voor de kosten. Roeien met de riemen die men heeft, noemt men dat! Sponsorgelden, die betaalt de belastingbetaler weliswaar ook gedeeltelijk, maar de gemeente moet redelijk blijven en mag niet meedoen aan dergelijke hoogheidwaanzin. Waarom is de de toegang tot alle wedstrijden, inclusief de finale, helemaal gratis? Waarom zouden de geestdriftige tennisfans er, bijvoorbeeld, geen 5 euro voor over hebben om hun geliefkoosde toekomstige kampioenen aan het werk te zien? Voor voetbal en voor de ‘Noordzeecross’ moet je toch ook ingangsgeld betalen? Of heeft men te veel schrik dat er minder toeschouwers zullen verschijnen?
Mijn bezoeken aan het tornooi Op de openingsdag 6.9.2014 bracht ik om 14 uur een bezoek aan ‘centre court’ in Middelkerke. Daar was een wedstrijd bezig van de eerste ronde tussen De Weerdt en Kevelaerts. Twee sets waren reeds gespeeld, maar blijkbaar moesten toen eerst wat oneffenheden in het terrein weggewerkt worden. Werklieden van dienst waren de tornooidirecteur Danny Van Den Broucke en de scheidsrechter van de aan de gang zijnde wedstrijd. Ik stelde vast dat er 70 toeschouwers waren. Het was al heel lang geleden dat ik nog een wedstrijd op dat niveau gezien had en ik besefte maar al te goed hoe verwend wij worden door de TV uitzendingen, met lijnscheidsrechters en ballenjongens die het spel vlotter en correcter laten verlopen. De spelers doen hun best maar de spelkwaliteit is natuurlijk niet te vergelijken met wat wij op de televisie te zien krijgen. Toen de match afgelopen was om 14u35, telde ik 95 toeschouwers. Het ging natuurlijk nog maar om de eerste ronde.
Mijn volgende bezoek was op zondag 7.9 om 19u30 kwestie van eens de toestand te registreren op totaal verschillende tijdstippen. Er werd een match van de kwartfinales gespeeld en er zaten of stonden 40 personen te kijken.
Volgens vrienden zouden er in de namiddag van 8 september 400 à 500 toeschouwers geweest zijn bij de match van De Loore. Dat is toch al iets beter.
Op 9.9 om 11 uur was ik er weer. Nog steeds een wedstrijd van de eerste ronde (Merckx – Netuschil). Het niveau was beter dan wat ik totnogtoe al gezien had. Er zaten 40 kijkers op de tribunes en 25 zaten iets te drinken in het cafeetje.
Ook op zaterdag 13.9 in de namiddag om 15 uur ben ik de temperatuur eens gaan meten. De aan de gang zijnde wedstrijd was er één van de halve finales tussen Julien Cagnina en de Oostenrijker Michaël Linzer. Er waren bij mijn aankomst in totaal 380 toeschouwers, verdeeld als volgt: (op één na) 70 in café, 230 op de drie tribunes aan de zonnekant en 80 op de drie schaduwtribunes. Het spel was van een zeer voortreffelijk niveau, uiteraard steeds beter naargelang het tornooi vordert.
Op zondag 14 september was er om 15 uur de finale tussen twee Franstaligen (Cagnina en Guigounon, voorafgegaan door een demonstratiewedstrijd rolstoeltennis. Die heb ik helaas moeten missen omdat ook de open monumentendag op mijn programma stond.
De finale heb ik volledig meegemaakt. Het spelniveau was uitstekend. De tribunes waren goed gevuld: in het zonnetje voor 90% en in de schaduw voor 60%. De stoelen tegen de reling aan een toegang blijven veelal onbezet omdat het er geweldig tocht.
Er waren nu ook ballenrapers, jongens en meisjes en één lijnrechter. Het publiek gaat op en af en ik vroeg me af of dat allemaal wel tennisliefhebbers zijn. Sommige gaven me de indruk alleen maar wat in het zonnetje te komen zitten. Moeten sommige nu absoluut iets te drinken halen? Dat over en weergeloop is wel storend, zeker voor diegene die op de hoek van een rij zitten. De beker- en geschenkenuitdeling moest niet onderdoen voor die van een groot tornooi. De Middelkerkse top van de politiek was bijna voltallig aanwezig, speeches bleven elkaar maar opvolgen. De burgemeester wenste de toeschouwers die nog overbleven, "Tot volgend jaar!' Het geld is dus nog niet op. Na de prijsuitreiking werd het RSTT-tornooi afgesloten met een afterparty, die ik niet bijwoonde (... om kosten te sparen ... grapje!).
Is dat publiciteit voor Middelkerke? Profiteert de horeca ervan? Ik heb vruchteloos gezocht in de sportkrant van ‘Het Nieuwsblad’ en in ‘Het Laatste Nieuws’. Geen spoor of uitslagen daarvan te bekennen! Het tornooi wordt zelfs niet vermeld in de kalender van de sportactiviteiten van de dag. Zoals altijd bij een sportevenement in Middelkerke, vraag ik mij ook nu weer af wat dit betekent voor de horeca, als verlenging van het seizoen. Niet veel, vrees ik!.
Besluit De organisatie heeft al bij al geluk gehad met het weer. Wandelaars - voorbijgangers kijken wel eens en vervolgen dan hun weg. Ik vind dat de opgesomde doelstellingen van dit tornooi bij het haar getrokken zijn, behalve dan de bewering dat jonge tennissers hier wat punten kunnen verdienen voor de ATP ranking. De argumenten voor de locatiekeuze in Middelkerke vind ik absurd. Er waren misschien wel enkele mooie wedstrijden te zien, maar … de gemeente mag dat niet langer ondersteunen: één zo’n tornooi per zomer volstaat en aangezien de infrastructuur daarvoor voorhanden is in Westende, moet het dan maar in Westende. Tot spijt van wie het benijdt!!! En aan het gemeentebestuur: wees nu toch eens verstandig!
Bij voetbalclub DAVO Westende vliegen er nog zeldzame vogels
Middelkerke telt drie voetbalploegen: twee in derde provinciaal, SK Middelkerke-Spermalie, zopas gezakt uit tweede, en Davo Westende en één in vierde SC Lombardsijde. Ik heb over het onderwerp voetbal al twee artikels geschreven. één op 13 december 2009 met als titel ‘Voetbal in Middelkerke en zijn deelgemeenten’ en één op 13 juni 2013 met als titel ‘Middelkerke: over voetbal, geld, fusies en toekomstperspectieven.’ Jullie kunnen ze beide vinden in de map ‘Sport’.
De terreinen Ik heb het al veelvuldig gehad over het stadion in Lombardsijde en ik had eigenlijk beloofd daar niet meer op terug te komen. In het kader van mijn huidig artikel moet ik toch nog even zeggen dat van het uitermate buitensporig bedrag (1.860.570,85 euro) dat de gemeente eraan besteedde, er 1.115.952,31 euro gingen naar het voetbalgedeelte. Hoeveel het stadion van Middelkerke-Spermalie gekost heeft, dat weet ik niet. Eén ding weet ik wel: men heeft ook daarvoor op geen 1.000 euro gekeken. Hieronder vinden jullie foto’s van beide stadions, links Lombardsijde en rechts Spermalie:
Ik hoor jullie al vragen “En het stadion van Goldstar? Wat is daarmee gebeurd? Goeie vraag! Daar zijn inderdaad twee terreinen, een mooie tribune en een mooie kantine. Maar er speelt geen ploeg meer sinds de fusie met Spermalie!. Het wordt tijdens de zomerse verlofmaanden als speelplein gebruikt. Het tweede terrein zal gebruikt worden als trainingsveld en bijvoorbeeld als vervangterrein voor een club waarvan het terrein tijdelijk niet beschikbaar is, zoals straks het geval zal zijn bij DAVO. Ziehier ook daarvan afbeeldingen:
Al de bovengenoemde terreinen zijn eigendom van de gemeente. Dat is niet het geval met dat van DAVO Westende. Dat behoort toe aan de kerkfabriek van Westende. Die hebben uiteraard geen enkele verplichting, noch behoefte om de installaties op te waarderen. Het gemeentebestuur heeft zopas de onderhandelingen afgesloten met de kerkfabriek en zal het terrein voor een nieuwe periode van 30 jaar huren.
Enkele palen die het dak van het tribunetje ondersteunen belemmeren het goed zicht op het veld. De bestaande kleedkamers zijn klein en vier douchekranen per kleedkamer lijken mij onvoldoende. Vooral bij trainingen van meerdere ploegen tegelijk kan dat een probleem stellen. Westende is dus op het gebied van infrastructuur het zwart schaap van de Middelkerkse voetbalverenigingen. Ziehier hoe hun kleedkamers er nu van buiten uitzien.
Maar... toen klaarde de hemel op! Dan ontving ik volgende uitnodiging: “Voetbalploeg Davo-Westende bouwde, samen met het gemeentebestuur van Middelkerke, nieuwe kleedkamers. Deze worden plechtig geopend op vrijdag 18 juli om 20.00 u. in aanwezigheid van burgemeester en schepenen.”
Ik wist natuurlijk al dat er iets roerde aan de Zandstraat 26. Op 27 januari 2014 las ik namelijk volgende oproep op Facebook:
ENKEL SERIEUS GEINTERESSEERDEN GELIEVE ZICH DRINGEND TE MELDEN BIJ PETRA (Coussaert), SVEN (Legein), BART (Bouton) OF RONY (Reynaert): Zoals iedereen ondertussen weet, hebben we nood aan 2 extra kleedkamers, en gezien niets mogelijk is om te krijgen via de gemeente, buiten het materiaal, zijn we op zoek naar vrijwilligers die tijdens het bouwverlof bereid zijn die kleedkamers te plaatsen op Davo! Twee kleedkamers met douches en een aparte kleedkamer voor de scheids. Wat hebben we nodig: eerst en vooral iemand die een plan kan tekenen, en dan het uitvoeren: bouwvakkers, elektriciens, loodgieters... Aan alle spelers, ouders, vrienden, sympathisanten, supporters...wie ook maar met iets van dienst kan en wil zijn...laat het ons weten, we zouden dan half februari met alle medewerkers graag eens rond de tafel zitten voor concrete afspraken. Dank bij voorbaat voor jullie bereidwilligheid.”
Als dat geen pure discriminatie is! Moest de Westendse ploeg dan zelf het initiatief daartoe nemen? Waarom krijgen de andere ploegen zo’n comfortabel prachtig stadion met alles erop en eraan en waarom moet DAVO zijn plan maar trekken ::: plannen tekenen, bouwen en dat allemaal door vrijwilligers? Niets te krijgen van de gemeente ‘buiten het materiaal’!!!! Daarvoor heeft de gemeente een investeringstoelage van 25.000 euro ‘vrijgemaakt’, aangevuld met een extra van 6.000 euro ingevolge noodzakelijke aanpassingen aan het plan. DAVO is daar blij mee, maar iedereen ziet dus wel dat dit maar een ‘peulschil’ is in vergelijking met de kostprijs van het stadion in Lombardsijde. Ik herhaal nog maar eens dat ik de geel- blauwen hun infrastructuur gun. Zij kunnen er maar goed bij varen, maar … Is het onderstaand bord op de parking dan maar een verkiezingsbord?
Let op dat is geen pleidooi opdat DAVO een even luxueus en duur stadion zou krijgen als de andere, maar toch degelijke kleedkamers en WC’s en douches … voor 11 Westendse en even veel bezoekersploegen en voor de scheidsrechter. Het totaal aantal spelers van DAVO bedraagt 150. De vroegere concentratie van jeugdploegen in Middelkerke bestaat namelijk niet meer. Als zoveel mensen zich ontfermen over zoveel jeugdige spelers, dan verdienen ze toch zeker wel daarvoor beloond te worden door de gemeente? Op ‘Twitter’ kon ik dan op 7 mei 2014 lezen “Hoi hoi, het is zover...na de voetbalperiode kunnen de werken worden gestart voor onze extra kleedkamers!
Op 1 juli 2014 pas leverde het schepencollege uiteindelijk de stedenbouwkundige vergunning af.
Een bezoekje vooraf Omdat men nooit weet welk weer er op komst is en ik absoluut wat foto’s wilde nemen van de nieuwe installaties, bracht ik reeds op 16 juli een voorbereidend bezoek aan DAVO. Ik kon natuurlijk onmiddellijk vaststellen dat er geen sprake kon zijn van een ‘plechtige opening van de kleedkamers’ omdat de bouwwerken nog niet halfweg gevorderd zijn. Hieronder zien jullie daarvan een afbeelding.
Ik versta dus eigenlijk niet zo goed de bedoeling. Het is geen inhuldiging, geen inwijding maar de persartikels hadden het initiatief onder de aandacht moeten brengen en misschien hulpvaardige supporters aanwakkeren. Dat kan dus moeilijk een succes genoemd worden, want de pers liet verstek gaan!
In een vorig artikel schreef ik dat voetbal meer en meer draait om geld en steeds minder om clubliefde en vriendschap. Het eerste deel van mijn bewering blijft juist, natuurlijk, maar DAVO bewijst hier dat er nog wel degelijk clubliefde bestaat. Het bouwen van die kleedkamers gebeurt namelijk, bij gebrek aan gemeentelijke hulp, door bestuursleden, trainers en spelers van de club op zaterdagen en tijdens het bouwverlof. Bij mijn bezoek kon ik vaststellen dat drie jonge mensen hard aan het werk waren. Op andere dagen zouden er dat nog meer zijn.
Davo is altijd al een voorbeeld op dat gebied geweest: de broers Etienne (nu gestopt) en Gilbert Renty en echtgenote Jeanine hebben jaren de club rechtgehouden. Onbezoldigd! Je moet het maar doen!
De plechtige opening Als ik ergens uitgenodigd word, dan ben ik steeds op tijd. Mijn hele leven al! Dan kan ik zien wie er allemaal te laat komt. Op het voorziene aanvangsuur was er geen spoor van leden van de lokale pers, noch van schepenen (behalve Dirk Gilliaert, voorzitter OCMW-raad), noch van gemeenteraadsleden, die zelfs niet uitgenodigd waren. Dat gaf mij wel de gelegenheid, samen met enkele collega’s – ouders die 25 jaar geleden ook een zoon hadden die bij DAVO voetbalde, de goeie oude tijd op te rakelen. Ik bedank voorzitter Rony Reynaert en zijn mensen trouwens voor de hartelijke ontvangst. Rony beantwoordde ook welwillend al mijn vragen. Ik heb nu reeds één en ander meegemaakt wat de stiptheid van politici betreft. Een academisch kwartiertje is heel gewoontjes, maar drie academische kwartiertjes!! Burgemeester Janna Opstaele, in een roze zomers partypakje, kwam inderdaad toe om 20u45, juist op het moment dat ik weg wilde gaan. Maar ja, ze moest eerst nog naar de ‘Beach Party’ aan de Kwinte en daar was Balthazar Boma (!). Ik zal het nooit gewoon worden dat die mensen zich permitteren om een gezelschap zo lang op hen te laten wachten. Maar goed, zij was er tenminste nog! De voorzitter had een mooie speech voorbereid maar kwam er schijnbaar niet toe om die ook uit te spreken. En toen legde Janna symbolisch de eerste (!) steen!!!! Zij feliciteerde terecht al die vrijwilligers en noemde DAVO ‘een voorbeeld’ voor de andere gemeentelijke verenigingen. Dan volgde een rondleiding om de diverse nieuwe lokalen te tonen aan de aanwezigen: een stooklokaal, twee kleedkamers voor de ploegen en 1 voor de scheidsrechter, sanitair, een vergaderlokaal voor afgevaardigden en scheidsrechters teneinde te vermijden dat dit nog langer in de kantine moet gebeuren. Het plan werd getekend door architect Ronny Van Troostenberghe die de relatief beperkte beschikbare ruimte optimaal gebruikte.
Besluit Ik stelde vast dat de club blij is met de toekomstige verbeteringen. Het is een vriendschappelijke club van vriendelijke mensen. ‘DAVO is magic!’ Dat is hun leuze. Ik kan dat alleen maar beamen.
Heeft de voetbalgekte ook in Westende toegeslagen?
Laat mij voorop plechtig verklaren dat ik zeer graag een voetbalmatch bekijk, zowel als toeschouwer in een stadion of achter een TV –scherm. Ik juich ook toe dat België voor het ogenblik een zeer getalenteerd elftal heeft, dat beloften inhoudt voor de naaste toekomst, op het wereldkampioenschap in Brazilië en ook voor de latere wedstrijden op het internationaal plan. Ik heb dus altijd met enthousiasme, met liefde zelfs, gereageerd op alles wat met voetbal te maken heeft. Daarin is weliswaar met de jaren een zekere afkoeling opgetreden om diverse redenen: wegdeemsteren van de clubliefde die vervangen werd door een spel van miljoenen euro’s, de overdaad aan wedstrijden op tv waardoor een mens kritischer wordt, het eindeloze gepalaver over voetbal in de media, de dominantie van het voetbal in de reclame, kortom het overvloedig aanbod dat ook bij grote voetballiefhebbers het verlangen kan oproepen naar een leven zonder voetbal.…
Op 12 juni is de wereldbekercompetitie van start gegaan met de match Brazilië – Kroatië. Ook in mijn krant werd dat begroet met een ‘Eindelijk’! Matchen zoals Spanje-Nederland (1-5) kunnen nog eens mijn geestdrift opwekken, maar goed, het gaat hier niet over mij. Elke dag wordt ons voorgehouden dat er voor het ogenblik in Vlaanderen een ‘voetbalgekte’ heerst. Laat mij toe dat verschijnsel, dat nieuw is voor ons gewest, even te ontleden.
Kan men de Vlaming gemakkelijk in vuur en vlam zetten? In een land dat normaal een hekel heeft aan vlagvertoon is de nationale driekleur of moet ik schrijven ‘Jupilervlag’ of 'Coca-Colavlag' op veel plaatsen te zien en worden zwart, geel en rood op wangen gesmeerd en in pruiken geverfd. Er wordt nochtans vaak gegrapt dat Belgen alleen in het buitenland een gezamenlijk nationaal gevoel hebben, als ambassadeurs van hun nationale tradities (meer bepaald bier en chocolade, die tot de beste van de wereld behoren). Je met een shirt, sjaal of petje van de Rode Duivels in het straatbeeld vertonen! Tot voor kort moest je er een masochist voor zijn.
Voetbalgekte: waarom plots? In 1986 bereikten de ‘Rode Duivels’ de halve finale van het WK in Mexico en werden zo vierde. Het beste resultaat ooit. Bij hun terugkeer werden ze onthaald als volkshelden, met uitzinnige - en intussen historische - vreugdetaferelen op de Grote Markt van Brussel. Sindsdien bleven de resultaten uit en er werd dan ook regelmatig gesproken van een crisis in het Belgische voetbal. Als schuldigen werd zowel verwezen naar de voetbalbond KBVB, de bondscoaches als de spelers zelf. Van deze laatste werd gezegd dat zij onvoldoende inzet toonden, sterrengedrag vertoonden, en geen echt team vormden. In reactie op deze crisis nam ook de interesse bij het publiek voor het elftal af. Dat waren de miseriejaren waar de Rode Duivels vegeteerden op de zeventigste plaats van het FIFA-klassement, waar stadions leegliepen voor de match gedaan was en waar de zeldzame sponsors verdwaasd achterbleven. Het enthousiasme dat het Belgische team nu opwekt, is indrukwekkend. Op enkele jaren tijd is het gezicht van onze nationale ploeg ingrijpend veranderd. Zelfs de kleinste vriendschappelijke wedstrijd kan rekenen op een buitengewone belangstelling en de kansen op een wereldbekerticket wakkerden de strijdlust bij alle supporters aan. Dat heeft alles te zien met een zogenoemde ‘gouden generatie’. België heeft inderdaad een aantal getalenteerde spelers, die in staat geacht worden hun mannetje te staan in de zwaarste kampioenschappen. Hazard, Lukaku, De Bruyne! Een jeugdige ploeg! Een gemiddelde leeftijd van 25 jaar maar een uitzonderlijke maturiteit… ervaring gecombineerd met fysieke kwaliteiten. Ze hebben zonder twijfel de mogelijkheden om met de allerbeste mee te kunnen. Ze moeten het nu nog wel waarmaken. Een ploeg die wint, lokt publiek. Succes lokt succes uit, zo gaat het in het leven. Het volk staat gretig te juichen.
De rol van de media Maar ook en vooral de communicatie- en nieuwswereld werkt mee aan de Braziliaanse voetbalgekte. De jacht op de kijkcijfers woedt nog meer dan anders in alle hevigheid. Reclamebureaus organiseerden Brasil-campagnes en net als vele andere communicatiebureaus staat het WK als opportuniteit ingepland in het communicatie-actieplan van zowat al hun klanten. “Zetten we een speciale klanten- of personeelsactie op tijdens het WK? Op welke manier heeft het bedrijf banden met Brazilië en/of met de tegenstanders van de Belgen?” Wie als communicatiespecialist het WK niet in zijn agenda heeft aangestipt, leeft op een andere planeet.
In de vroegere tijd van de tegenvallende campagnes verloren ook de TV – zenders hun interesse. De rechten werden vaak match per match verkocht. Niet zelden bleef het wachten tot het laatste moment vóór iemand de rechten voor een prikje alsnog binnenhaalde. Nu had elke zender er een pak geld voor over. Canvas haalde een piek van 1,4 miljoen kijkers voor België-Schotland, VIER piekte met 1,2 miljoen kijkers bij Servië-België. De VRT betaalde samen met RTL ongeveer vier miljoen euro per jaar voor de thuiswedstrijden van de Duivels. Ook het huidig WK is te zien bij de VRT. VIER kocht de rechten voor alle uitmatchen in de WK-campagne. Voor de nieuwe zender was het huidige succes een godsgeschenk. Ze hebben de rechten gekocht in april, nog voor de huidige nieuwe hype ontstond. Als ze nu zouden moeten onderhandelen, zouden de prijzen ongetwijfeld al gestegen zijn.
De media overstelpen de kijker of luisteraar of lezer elke dag met nieuws over de Belgische ‘sterren’. Alle TV-programma’s worden ermee volgestopt. De geschreven pers puilt ervan uit. De supporter moet toch weten dat Hazard even gezucht heeft. Hij/Zij moet toch weten welke kleur van schoenen zijn/haar idool draagt. Dat is toch belangrijk nieuws, of niet? Dat er een groen tapijt in het vliegtuig lag om de spelers te gewennen aan de grasmat in Brazilië, dat is toch wel wereldnieuws zeker? De harde kern neemt mij dat misschien niet in dank af, maar ik vind dat allemaal fel overdreven. Ik geraak eigenlijk oververzadigd en ik hoop dat die euforie niet moet omslaan in ontgoocheling. Daarom kijk ik enkel nog naar wedstrijden en niet meer naar nevenuitzendingen/praatprogramma’s over voetbal.
Supporters naar Brazilië: 4.000 euro is toch een peulschil! De Braziliaanse nieuwszender Globo meldt dat er 8.795 Belgen naar het WK in Brazilië zullen afreizen. We staan daarmee op de 22ste plaats van alle landen. De kosten beslaan de vlucht, het logement, de tickets en het eten. Even detailleren:
Vlucht: de goedkoopste vlucht (heen/terug) naar São Paulo kost al gauw om en bij de 850 euro. Daarnaast moeten nog eens (spotgoedkope) binnenlandse vluchten gerekend worden. Aangezien elk land de drie groepswedstrijden wellicht in een andere stad zal spelen, moeten nog eens minstens drie extra vluchten geboekt worden. Een Duivelse passage in Salvador, Porto Alegre en Fortaleza behoort in de eerste ronde tot de mogelijkheden. En daarna een achtste finale in thuishaven São Paulo, en daarna...? Doe er dus nog maar minstens 700 euro bij. De Belgische Voetbalbond legt een luchtbrug in die 3 à 4.000 fans naar Brazilië kan brengen. Zo kan de prijs gedrukt worden. (zie verder) Logement: mik op 100 euro per dag voor een tweepersoonskamer, en dat drie weken. Maakt 2.100 euro ongeveer of 1.050 euro per persoon. Tickets: de exacte prijzen zijn moeilijk te achterhalen, maar voor drie groepswedstrijden en een eventuele achtste finale wordt gewag gemaakt van iets meer dan 300 euro. Eten: je moet natuurlijk ook de dag doorkomen. Eten en drinken zijn dus een must. Thuis moet je dat ook, maar de plaatselijke horeca zal daarvan willen profiteren en hoge prijzen opleggen. Een vijftigtal euro per dag is een redelijke streefprijs, al mag je daarmee niet te gek doen. Komt op iets meer dan 1.000 euro voor drie weken. Alles samen iets meer dan 4.000 euro voor een trip van 21 dagen, met vertrek rond 10 juni en met terugkeer begin juli. Het WK begon overigens op 12 juni en eindigt op 13 juli.
De Belgische voetbalbond KBVB biedt aan zijn supporters enkele pakketten aan in een fandorp 'Devillage'. Dat heefteen capaciteit van 2.500 mensen en was geopend vanaf 12 juni, vijf dagen voor de eerste WK-wedstrijd van de Belgen tegen Algerije. De camping sluit twee dagen na de laatste groepswedstrijd, op 28 juni. De KBVB maakt onderscheid tussen een 'all-in' formule en een 'camping only' formule. Het grootste verschil zit hem in de verplaatsingen (vliegreizen en binnenlandse busreizen) die bij de 'all-in' inbegrepen zitten. De goedkoopste formuleis de ‘camping only’ die 3.639 euro kost, 95 euro per nacht. Die prijs betaal je als je met een eigen tent en matras in het fandorp slaapt, en de verplaatsing naar twee van de drie groepswedstrijden maakt. Als je alle groepsmatchen wil zien is de goedkoopste formule 3.899 euro. De duurste formule biedt verplaatsingen aan naar alle groepswedstrijden en een verblijf in een luxetent met echte bedden. Daar tel je wel 4.799 euro voor neer. Alle pakketten zijn exclusief de aankoop van de toegangstickets voor de wedstrijden. In het kamp zal overal gratis wifi aanwezig zijn, alsook een helpdesk. Er is uitgebreid ontbijt, alsook BBQ, Braziliaanse en Belgische keuken voor de 'all-in' formule. Alle 'inwoners' van 'Devillage' hebben ook toegang tot een privéstrand. Daarnaast zullen er gedurende het tornooi meermaals Belgische artiesten optreden.
Zo luidden de beloften, maar de media meldden echter op 19 juni dat ‘Devillage’, zacht uitgedrukt, geen groot succes is: onveilige overdekking, gebrekkig sanitair, geen wi-fi, soms geen eten, kortom verschillende kampeerders zijn naar een hotel getrokken. De KVBV moet nu de boel zelf in handen nemen, zogezegd omdat de lokale partner zijn verplichtingen niet nagekomen is.
Wat is er zo allemaal gepland voor de thuisblijvende supporter? Eén ding staat vast, als de Rode Duivels hun WK-wedstrijden spelen staat het land zo goed als stil en wordt er overal massaal naar de match gekeken, thuis in de sofa of voor één van de talloze grote schermen. Op onderstaande kaart staan meer dan 400 locaties waar de matchen op groot scherm worden uitgezonden, verspreid over Vlaanderen. Uiteraard zijn er de grote evenementen zoals ‘Dance with the Devils’ in het Antwerpse Sportpaleis of ‘Love The Samba’ in de Gentse Ghelamco Arena. Maar ook tal van lokale cafés of dorpspleinen plaatsen een groot scherm waar supporters samenkomen.
De enige badplaats die ik niet op de kaart of in de bijgaande tekst terugvond, was … Middelkerke. Ze denken er wel aan tijdens het bierfestival op 20, 21 en 22 juni (in Middelkerke kern!!!) een groot scherm te plaatsen.
Het belang van of voor de bedrijven Niet eens zo lang geleden kampte de bond nog met afhakende hoofdsponsors. Die waren het beu om opdoffer na teleurstelling te moeten verwerken. Nu stonden de bedrijven te dringen aan het bondsgebouw. De bond kreeg echt aanvragen voor van alles. Iedereen wilde zich verbinden aan een succesproduct, maar de KVBV moest telkens de toestemming geven en ging selectief te werk. Ze wilden rustig opbouwen en wilden enkel kwaliteitsproducten. De bond heeft tien grote sponsors en een aantal kleinere. Samen jaarlijks goed voor zo’n vijf miljoen euro. De Panini-stickers zijn weer hyperpopulair als vanouds en dat draagt bij tot de tijdelijke status van halfgod van sommigen. Het verzamelalbum Belgian Red Devils is exclusief verkrijgbaar in alle Carrefour-winkels: 180 stickers en 8 tatoeages te verzamelen! (1 sticker per aankoop van 25 euro) Coca-Cola schonk elke dag 500 ballen weg aan zijn consumenten, in totaal 23.000 ballen en deelde tevens driekleurige vlaggen uit met daarop hun merknaam. Voor elke bal die naar een supporter ging, schonk Coca-Cola er ook eentje aan de Football+ Foundation, de sociale pijler van het Belgisch voetbal, kwestie van één en ander van de belastingen te kunnen aftrekken. Vanaf 10 april kreeg je bij aankoop van 3 Unilever-producten bij Delhaize een bal met daarin een figuurtje van een Rode Duivel en een vurige supporter. In elke bal vond je een unieke code waarmee je een reis voor twee naar Brazilië kon winnen waar de wedstrijd België-Algerije kon bijgewoond worden. Jupiler schonk aan de kopers van hun producten een gratis-vlag met tekst en hun merknaam op zodat de bevlagging in steden en dorpen eigenlijk gratis reclame is. Ze boden ook een collectie van 24 glazen te koop aan met daarop een foto van een rode duivel. Er is ook nog een reeks speciale blikjes. Het is eigenlijk wel een beetje merkwaardig dat de voetbalbond beweert de sponsors zorgvuldig uit te kiezen en dat leveranciers van alcoholische dranken een sportwedstrijd mogen sponsoren. Maar ja, Jupiler is natuurlijk niet zo maar een sponsor!! Het zal wel om een hoop geld gaan!
Rodania biedt een ‘ Rode Duivels collectie’ aan, horloges aan prijzen vanaf 49,00 €. Mac Donald lanceert voor de gelegenheid een WK Snackbox bestaande uit 8 bitterballen, 8 Chicken McNuggets, mosterd en saus naar keuze. Ziehier hun aanbiedingen:
Van chips, over shirts, over sleutelhangers, tot prullaria en zelfs waterijsjes, iedereen wil zijn graantje meepikken van de hype.
Het Rode Kruis is wel geen bedrijf, maar ook zij zagen in het WK een ideale kans voor een campagne om bloedgevers te werven. Donoren die zich tussen 1 april en de finale van de Wereldbeker op 13 juli aanbieden, maken kans op één van de 11 gesigneerde shirts van de Rode Duivels.
Ook de FIFA heeft talloze sponsors: 15 officiële maar ook niet-officiële. Hyundai is al sinds 2002 de officiële partner van de FIFA en tekent dan ook present voor het wereldkampioenschap 2014. De logistieke aspecten, en in het bijzonder het wegvervoer van de 32 teams, de officiële delegaties, de scheidsrechters en andere vip-partners vergen aanzienlijke middelen. Daarom stelde Hyundai bij de jongste Wereldbeker in Zuid-Afrika niet alleen 727 personenwagens en minibusjes, maar ook een hele armada bussen ter beschikking. VISA heeft met de FIFA een overeenkomst tot 2022. Speciaal voor het WK in Brazilië fabriceerde Adidas een nieuwe bal: de Brazuca. Andere officiële partners: Continental banden, Budweiser bier, lenzen Johnson & Johnson, KIA motoren, sportdranken Powerade, vliegtuigmaatschappij Fly Emirates, motorolie Castrol, chicken 'Moy park', zonnepanelen yingli en oi telecommunicaties.
Puma is een niet-officiële sponsor maar betaalt dubbel zoveel aan sponsoring. Ook NIKE is er zo één, net zoals Bavaria. en nog enkele andere.
De doelstellingen van de overheid Het kan best zijn dat Koning Filip echt een fervent supporter is van de Rode Duivels. Misschien geeft dit hem de kans zijn kinderen een groot plezier te bezorgen, maar zijn aanwezigheid op veel matchen, ja zelfs op een training (!), geeft de indruk dat hij daarvan gebruik maakt om de Vlamingen te overtuigen dat de eenheid van België belangrijk is en helemaal niet in gevaar is. Ook premier di Rupo was alom aanwezig in de omgeving van de nationale voetbalploeg, wat het bovenstaande onderstreept. Je ziet dat ook op het voetbalveld, met spelers als de Congolees-Belgische Vincent Kompany. Hij spreekt even vloeiend Nederlands als Frans, is aanvoerder van het nationale elftal en volgens sommige journalisten is hij een figuur die de gemeenschappen samenbrengt.
Men mag gerust zeggen dat het enthousiasme van de Vlaming opgeklopt of georchestreerd werd via de media maar ook door acties van schoolhoofden die hun kinderen ertoe aanzetten in het rood en beschilderd naar school te komen. Ik had liever wat meer spontaneïteit gezien!!
Hugo Camps, een journalist die altijd al een uitgesproken mening gehad heeft, hoopt dat de prestaties van de Rode Duivels, ook mee de toekomst van België zullen helpen bepalen. “Maar ik vrees daar een beetje voor.” Camps denkt niet dat de Duivelsgekte een invloed zal hebben op de geschiedenis van het land. “Ik zou het hopen, maar ik vrees van niet”, luidt het bij Camps in Sport/Voetbalmagazine. “Als ik zie hoe onverschillig Bart De Wever en zijn N-VA reageert op de Rode Duivels, bijna afkerig van sport, denk ik niet dat het resultaat van de Rode Duivels een invloed zal hebben op de geschiedenis van het land. Kennelijk vinden mensen dat ook goed, want ze stemmen voor N-VA en De Wever. Voetbal, dat is een steekvlam. Steekvlammen van nationalisme, steekvlammen van geluk, maar wanneer het fout gaat ook steekvlammen van verraad en van haat.”
De voetbalbond in volle glorie Men kan gewoon zeggen dat er een kleine revolutie plaatsgreep in de Belgische voetbalbond. Ze schijnen daar plots professioneel geworden te zijn, nadat ze jaren oubollig en verstard waren. De bond werd een bedrijf, een efficiënte onderneming. Ze namen een reclamebureau in de arm en dat leidde tot successen. Met het gebruik van de dingen van deze tijd (sociale media, websites, fanclubs) werd een aparte sfeer geschapen waar plots iedereen bij wou horen. Het is inderdaad ook opvallend dat steeds meer vrouwen zich voor voetbal interesseren. Of het nu over transport naar Brazilië, sponsoring of ticketverkoop gaat, de voetbalbond houdt de touwtjes stevig in handen. Het is zo dat "de KBVB" en "de Rode Duivels" merknamen zijn geworden die auteursrechtelijk beschermd zijn en die je niet zomaar mag gebruiken. Dat is bijna de vorming van schaarste om het volk hongerig te houden. Maar dat is vooral ook vooruitgang. Merchandising. Marketing. Ver weg van het goed bedoelde amateurisme van vroegere tijden. De Duivels zijn "hot" en een label van hen doet verkopen als zoete broodjes. Mensen willen er nu eenmaal bij horen. En als dat voor een product is zonder kwade bedoelingen, kun je 't hen niet eens kwalijk nemen. Er wordt zelfs beweerd dat tijdens het WK onze economie er net iets meer op vooruit gaat en dat het goed is voor het consumentenvertrouwen.
Een geslaagd initiatief waren, naar het schijnt, de enorm populaire ‘Duiveluitdagingen’ van reclamebureau Boondoggle. De rode duivels schotelden hun supporters zogezegd zeven uitdagingen voor en beloofden daarvoor telkens een tegenprestatie te leveren. De bedoeling was de band tussen spelers en supporters te verstevigen. De Belgen op zeer luidruchtige manier naar de overwinning schreeuwen (op een moment dat men overal de geluidsoverlast probeert te beperken!), van je huis een stadion maken, een vak vullen met vrouwelijke supporters, het Boudewijnstadion vullen met kindertekeningen en de rode duivels uitwuiven op het tarmac van Brussels Airport, ziedaar voorbeelden van die uitdagingen. Een rondleiding geven in het Boudewijnstadion is één voorbeeld van een tegenprestatie.
Op mijn leeftijd vind ik dat allemaal nogal gek, zelfs naar het belachelijke toe, maar voor sommige supporters kan het blijkbaar niet gek genoeg zijn.
En in Westende? Als ik via de media verneem dat Vlaanderen zwart-geel-rood kleurt heden ten dage, dan ben ik wel wat verwonderd. Misschien doen de steden wel mee aan de hype, maar is dat hier ook zo? Ik heb eens een rondrit gemaakt in Westende-bad en –dorp en in Lombardsijde en eigenlijk stemt het enthousiasme van de inwoners alhier niet echt overeen met dat wat de media ons voorspiegelen.
Eén straat, de Badenlaan, is een uitzondering. Een paar huizen zijn zelfs niet zomaar bevlagd maar getooid met allerlei zwart-geel-rood attributen. Bovendien werden ook de boompjes in de laan opgesmukt met afwisselend een nationaal vlaggetje en een Middelkerks (blauw-wit). Het café op de hoek met de Graaf Janstraat, ‘The Champs’, geeft de toon aan. Heeft daar het Badenlaancomité, dat ook jaarlijks in september een rommelmarkt inricht, misschien een rol in gespeeld? Ook de Meeuwenlaan (eigenlijk moet ik schrijven de horeca) kleurt wat meer zwart-geel-rood dan de rest. In Westende-bad hebben toch wel enkele inwoners aan hun appartement of huis een vlag opgehangen. Dat varieert van 1 tot 4 vlaggen per straat in de Arendlaan, Distellaan, Portiekenlaan, Oorlogsinvalidenlaan, Flandrialaan, Zonnelaan, Zeedijk, Koning Ridderdijk, Priorijlaan, Zwaluwenlaan en Pelikaanlaan. (toestand tot en met 19.6.2014) Is dat misschien te verklaren door het feit dat op de badplaats Franstaligen wonen of verblijven? Eén van hen kwam zelfs met een Belgische en met een Franse vlag naar buiten. Ziehier een paar foto’s.
In de dorpen is het aantal vlaggen toch relatief beperkt. In een aantal straten ziet men er één à vier wapperen, meestal één en uitzonderlijk eens vier. In Westende zag ik er in de Essex Scottishlaan, de Duinenlaan, de Dorpplaats, de Lombardsijdelaan, de Dahlialaan, de Heidestraat, de Leliënstraat, de Begonialaan, de Noordstraat, de Hofstraat, de Steenstraat en de Langestraat. In Lombardsijde waren er op het Dorpsplein, in de Zeelaan, Kleitendijkstraat, Merdaenspolder, Tuinwijkstraat, 9de Liniestraat, Prinsenvelddreef en Nieuwpoortlaan.
Al bij al mag men zeggen dat ook hier toch een aantal voetbalgekke mensen wonen. Ik ben zelfs verbaasd dat het er toch nog zoveel zijn. Maar ja, de vlaggen bedrukt met reclame, werden gratis uitgedeeld. Zullen we evenveel 'echte' vlaggen te zien krijgen op de nationale feestdag op 21 juli? Overal doet zich hetzelfde verschijnsel voor: vooral de horecazaken hebben een Jupilervlag of Coca-Colavlag uitgehangen, zelfs al wijzen hun lichtreclames op ‘Cristal’ of op ‘Maes’. Ze willen daarmee natuurlijk de supporters aantrekken, of zouden ze misschien zelf zulke hevige supporters zijn? Voor de rest zijn er eigenlijk weinig private huizen bevlagd. Ik vond wel een vlag die halfstok hing (grapje, dat moet een gemeentelijk defect zijn!) Zijn wij dan ‘koele kikkers’? Of gewoon redelijke mensen?
Ik wil me alvast bij voorbaat excuseren mocht ik in een bepaalde straat een vlag te weinig geteld of zelfs helemaal niet opgemerkt hebben.
De Belgen zijn dus gestart met een weliswaar verdiende maar ‘bescheiden’ overwinning tegen een ‘bescheiden’ zij het stugge tegenstander. De wedstrijd tegen Rusland was één van de zwakste totnogtoe, vooral van de Belgen, op de laatste vijf minuten na: geen organisatie, geen snelheid, een onestrafte strafschop, kortom een onverdiende zege. De Russen waren stukken beter maar ook nog onvoldoende. Aangezien enkel de doelpunten tellen, gaan de Rode Duivels dus naar de achtste finale. In deze 'zwakke' groep, bijna een vanzelfsprekendheid. Daags na de overwinning op Algerije heb ik alvast een lichte verhoging van het aantal vlaggen vastgesteld. Zal dat nu weer het geval zijn? Hier en daar ziet men ook hoesjes rond de rug van de achteruitkijkspiegels van de auto’s. Er werd wel voor gewaarschuwd dat ze goed rond de spiegel moeten zitten of dat men anders gevaar loopt op een boete van 55 euro. Sommige plaatsen ook een vlaggetje op hun wagen.
Kan men nog ontsnappen aan die voetbalgekte? De voetbalgekte verstoort de komende dagen het openbaar leven. Is het voor veel voetballiefhebbers een reden om thuis te blijven, voor diegenen die niets met voetbal hebben, kan het juist een ideale periode zijn om er op uit te trekken. Voor wie zich niet uit het veld wil laten slaan door de voetbalhysterie, zijn er veel mogelijkheden. Ze kunnen kiezen uit talrijke tripjes tussen medio juni en medio juli. Ik vernam via het TV-nieuws dat 36% van de Belgen niet naar de voetbalwedstrijden kijken, dus...
Besluit Nu beweer ik toch wel de hele tijd dat er veel te veel geschreven wordt over het wereldkampioenschap voetbal en toch heb ik er zelf ook nog een epistel aan gewijd. Ik vond dat ik het verschijnsel ‘voetbalgekte’ toch niet onbesproken mocht laten. Vergeef het mij!
>
