‘Vlaanderen is in dertig jaar flink verkleurd’, herhaalde ‘De Tijd’ na de ophef rond de uitspraken van CD&V-kandidaat-voorzitter Walter De Donder. Ik heb niet de bedoeling in het huidig artikel de gevolgen daarvan te bespreken. Dat is trouwens gevaarlijk want je wordt al rap als racist bestempeld.
Ik houd het dus maar bij cijfers.
Jullie zullen trouwens zelf wel een mening hebben over de moderne samenstelling van onze Vlaamse bevolking en over de wijzigingen die onze samenleving daardoor ondergaat.

En de klassieke vraag: hoe zit dat in Middelkerke? Hoeveel immigranten wonen er hier?

Bron
https://provincies.incijfers.be/jive/report/?id=omgevingsanalyse_steekkaart&keepworkspace=true&input_geo=gemeente_35011

Herkomst (voor Middelkerke – indeling van de 8,3% hierboven
Uit Europa: Frankrijk 1,1 % of 9, Nederland 0.9% of 8, NW Europa 0,7% of 6, Z-Europa
                              0,9% of 8, O-Europa 0,8% of 7
Niet_Europa: Turkije 0,5% of 4, Azië 1,6% of 14, 0,7% of 6 uit Europa (n-EU), 0,7% of 6
            uit Maghreblanden (N-W Afrika: Marokko, Algerije, Tunesië, Mauritanië en Libië),
                 ……

Er zijn ook nog andere immigranten
Als je in Oostende rondloopt, dan zie je natuurlijk wel dat ook de grootste kuststad aan het verkleuren is. Het is echter maar als je bovenstaande cijfers ziet, dat je dat volop beseft.
Wie zou gedacht hebben dat in Oostende één op zes inwoners afkomstig is uit een niet-Europees land? Men spreekt natuurlijk over verkleuren omdat de immigranten die van buiten Europa komen, Irakezen, Syriërs, Afghanen, Marokkanen, Indiërs, … opvallen door hun huidskleur.

Enkele kernbegrippen
Immigranten. Dit zijn alle personen die in het buitenland geboren zijn en officieel in België verblijven. Ze hebben dus een ander land verlaten om zich in België te komen vestigen. Het criterium is het geboorteland. Zo omvatten de immigranten zowel personen van vreemde nationaliteit als personen die Belg geworden zijn.

Vreemdelingen. Dit zijn alle personen die niet de Belgische nationaliteit hebben en officieel in België verblijven (ongeacht of ze in België of in het buitenland geboren zijn). In de Belgische statistieken wordt een persoon die zowel de Belgische als een vreemde nationaliteit heeft (een dubbele nationaliteit dus), uitsluitend als Belg en niet als vreemdeling beschouwd. Het gebruikte criterium is hier dus de huidige nationaliteit.
Vreemdelingen hebben een andere nationaliteit dan die van het land waarin ze verblijven, maar ze hoeven niet per se ooit in een ander land te hebben verbleven. Niet alle vreemdelingen zijn dus immigrant.

Vreemdelingen die in België zijn geboren en nooit migreerden, zijn eigenlijk de kinderen van immigranten. Ze worden vaak aangeduid met de termen tweede of derde generatie. Omgekeerd zijn niet alle immigranten vreemdeling. Een groot deel van hen heeft de Belgische nationaliteit verworven sinds ze in België zijn aangekomen. De twee groepen hebben dus een deel gemeen, maar overlappen elkaar niet helemaal.

De bevolking van vreemde origine. We definiëren die bevolkingsgroep als alle personen die niet als Belg geboren zijn en officieel in België verblijven. Ze kunnen in België of in het buitenland geboren zijn. Sommigen zijn Belg geworden, anderen niet. Het criterium is de nationaliteit bij de geboorte.
In België is van de 11,2 miljoen inwoners meer dan 2 miljoen geboren met een vreemde nationaliteit. Dat is bijna een vijfde van de bevolking. Bij die bevolking van vreemde origine cumuleert iets minder dan de helft twee criteria: ongeveer één miljoen inwoners hebben een vreemde nationaliteit en zijn geboren in het buitenland (47%). 200.000 inwoners hebben een vreemde nationaliteit en zijn geboren in België (of 9% van die 2 miljoen vreemdelingen bij de geboorte). 550.000 mensen zijn dan weer niet in België geboren maar verwierven de Belgische nationaliteit (26%). De 390.000 die overblijven? Zij hebben de Belgische nationaliteit verworven en zijn geboren in België (18%). 
De volgende benamingen worden ook nog gebruikt:
        Illegalen of  ‘mensen zonder papieren’, personen die illegaal in het land verblijven. Hoeveel? Men weet het niet!
        Mensen met Europese achtergrond
        Mensen met ‘niet-Europese achtergrond’
        Vluchteling = erkende asielzoeker
        In België geboren van ouders met niet-Europese achtergrond
        Allochtoon en autochtoon.

Waarom immigreert men?
Er zijn verschillende redenen waarom mensen immigreren: in verband met hun beroep, door vervolging, omwille van politieke motieven, om de familie te herenigen, om economische redenen, door oorlog of door meerdere van die redenen. Oorlog kan er, bijvoorbeeld, voor zorgen dat de persoon ook economische problemen heeft.
Traditioneel wordt een onderscheid gemaakt tussen vrijwillige migratie (om economische, studie- en gezinsredenen) en gedwongen migratie (wegens gevaar, bedreiging of discriminatie). In de praktijk blijkt dit onderscheid niet altijd zo duidelijk te maken.
Bovendien is een beslissing om te migreren heel vaak een wisselwerking tussen zogenaamde push en pull factoren. Eerstgenoemde heeft betrekking op de leefomstandigheden in het land van herkomst, terwijl men bij pull factoren spreekt over de aantrekkingskracht van het gastland.

Daarnaast dient gezegd te worden dat 97% van de wereldbevolking in hun geboorteland blijft wonen, wat ook aantoont dat mensen niet noodzakelijk wensen te migreren. Bovendien spelen ook de wetgeving en de middelen waarover de potentiële immigrant kan beschikken een belangrijke rol in zijn of haar beslissing.
De aantrekkingskracht van bepaalde landen verschilt naar gelang het profiel van de immigranten. Zo kan de keuze verklaard worden door de taal en de historische en culturele banden, de toegang tot de arbeidsmarkt of de aanwezigheid van immigranten met dezelfde afkomst.

Daarnaast zijn sommige migranten geïnteresseerd in tijdelijke jobs in specifieke niches (zoals bouw en zorg). Migranten uit Franstalig Afrika komen naar België omdat ze hier meer mogelijkheden zien op de arbeidsmarkt of om hun opleiding af te werken.

De belangrijkste migratiereden is gezinshereniging (50%). De vluchtelingenstatus en de subsidiaire bescherming* is goed voor 17%.
* als er zwaarwegende gronden zijn om aan te nemen dat, wanneer hij naar zijn land van herkomst, of in het geval van een staatloze, naar het land
   waar hij vroeger gewoonlijk verbleef, terugkeert een reëel risico zou lopen op ernstige schade, en hij zich niet onder de bescherming van dat
   land kan of, wegens dat risico, wil stellen'.

Even herinneren:
Vooral na WO II nam de immigratie een hoge vlucht. In die periode rekruteerde de Belgische regering actief immigranten uit de landen rond de Middellandse Zee (Marokko, Italië, Spanje) om te komen werken in de mijnbouw en staalindustrie. Vanaf 1970 werd dit beleid officieel stopgezet, maar dat betekende geenszins het einde van de immigratie.
1990 is een veelgebruikt referentiejaar. Het aantal asielzoekers in België in dat jaar bedroeg toen 12.898. Dat aantal steeg in 2000 tot 42.691. De regering (zeg maar Johan Vande Lanotte) moest toen op zoek naar gebouwen om al die asielzoekers onderdak te verschaffen, in afwachting van hun procedure. Het ACW vond toen dat ‘Zon en Zee’ in Westende-dorp geen toekomst meer had omdat het sociaal toerisme achterhaald was. Het verkocht het gebouw aan de Belgische Staat voor 555 miljoen Belgische francs. Zeven honderd vijftig asielzoekers moesten er gehuisvest worden. De eerste kwamen aan op 30.3.2001.

Hoeveel procent van de inwoners in België is moslim? (2019)
Daar bestaan geen exacte cijfers over omdat er geen officiële bevragingen over georganiseerd worden, maar de schattingen gaan uit van 7 procent voor heel België. Dat percentage zal hoger liggen in de grote steden en lager liggen in de kleinere dorpen.

Hoeveel mensen vragen gemiddeld per dag asiel aan in België? (2019)
Vorig jaar hebben gemiddeld 64 mensen per dag een “verzoek om internationale bescherming” ingediend bij de Dienst Vreemdelingenzaken. Is dat veel? Het ligt alleszins hoger dan het jaar voordien, toen het om 19.688 ging of zo’n 54 per dag. “Toch ligt het nog steeds veel lager dan in 2015, op de piek van de migratiecrisis. Toen ging het om 44.760 mensen of meer dan 122 mensen per dag”, zegt het Commissariaat-Generaal voor de vluchtelingen en staatlozen (CGVS) in haar jongste jaarrapport.
“Het zijn vooral mensen uit Syrië, Palestina, Afghanistan en Irak die hier asiel aanvragen, landen en regio’s waar soms nog hevige conflicten woeden”, zegt het CGVS.

En hoeveel van die aanvragen wordt ook effectief goedgekeurd?  “In 49,1 procent van de gevallen hebben we geoordeeld dat de persoon die de aanvraag deed, daadwerkelijk bescherming nodig had”, zegt het Commissariaat-Generaal. “10.483 mensen – inclusief minderjarige kinderen die hun ouders vergezellen – kregen vorig jaar de status.”

Dat aantal ligt fors lager dan in pakweg 2016, toen in de nasleep van de vluchtelingencrisis met ook een recordaantal asielaanvragen, meer dan 15.000 mensen asiel kregen in ons land.
In hetzelfde jaar werden er 50.085 verblijfsvergunningen toegekend aan niet-EU burgers.

Bronnen
https://www.apache.be/2018/06/19/migratie-in-belgie-21-vragen-en-antwoorden-waarover-het-echt-gaat/ © Apache
https://www.myria.be/files/Migratie2016-2-Migratie_in_Belgie_statistische_gegevens.pdf
https://www.hln.be/nieuws/binnenland/in-kaart-een-op-acht-vlamingen-heeft-niet-europese-achtergrond-dit-zijn-de-cijfers-voor-uw-gemeente~
http://www.bevolkingscijfers.be/bevolkingsstatistiek.html?regio=Provincie%20West-Vlaanderen

18-11-2019, 00:00 Geschreven door stammer
Reageren (0)

Je zal het maar meemaken. Je bent 14 jaar jong en je ouders beslissen om uit te wijken naar Canada.
Misschien heb je wel al eens gehoord van de rijke mogelijkheden die dat onmetelijk land biedt, maar wat je vooral bezighoudt is de wetenschap dat je hier in ons klein land in een klein dorp alles moet achterlaten: je vertrouwde huis en school, je familie en vrienden, die je misschien nooit meer terugziet …
Dat overkwam Fred Diet uit Westende in 1956. Hij woonde toen met zijn ouders Maurice Diet en Marie Schelstraete in de Duinenlaan nummer 106. U ziet hier twee foto’s van het huis waar de Diet’s woonden vooraleer ze naar Canada vertrokken. Op de tweede staat Fred met zijn ouders.

                  

Aan de overzijde van de laan lag toen nog een grote open ruimte en Fred hield van het zicht op de zee en van het doorkruisen van de duinen tot aan de villa van zijn oom in de omgeving van (toen nog) de ‘Relais du Lac’. Daarom heet de straat ook ‘Duinenlaan’.

                 

Tijdens de oorlog woonde de familie Diet in het wit huis naast het toenmalig café ‘De Tramstatie’ nu restaurant ‘De Lantaarn’.

                  

Hebben emigranten heimwee naar hun moederland? Zeer waarschijnlijk wel, dat kan tenminste blijken uit wat Fred Diet mij daarover per mail meedeelde.
In augustus 1964 was hij aan boord van het fregat ‘HMCS Inch Arran’, van de Koninklijke Canadese marine. Toen het schip aangemeerd lag in Chatham in Zuid-Oost Engeland, in het Graafschap Kent, maakte hij van de ‘nabijheid’ van de Belgische kust gebruik om voor de eerste keer terug te keren naar Westende. Dat was 8 jaar na zijn vertrek en Westende moet in die periode niet zo heel veel veranderd zijn, want hij heeft er weinig herinneringen aan overgehouden.

In de zomer van 1982 was Maurice (toen 65), de vader van Fred, pas gepensioneerd en toen wilde ook hij, ongeveer na een kwarteeuw, voor de eerste keer zijn land van herkomst terugzien. Zijn echtgenote, Marie Schelstraete, die meer heimwee had dan Maurice, had toen al een viertal keren de overtocht gemaakt.
Het lokaal weekblad “De Zeewacht” interviewde hem toen en bracht er een artikel over in de editie van 9 juli 1982. Het droeg de titel ‘Na 26 jaar Canada opnieuw de Noordzeelucht opsnuiven’.
We zien hieronder het familiaal gezelschap in de toenmalige samenstelling: Maurice, Marie, Fred met echtgenote Bev en twee kinderen, Doug en Cindy.

                 

Fred, computerdeskundige van beroep, heeft naast dochter Cindy, een zoon Doug, erelid van het Essex Scottishregiment, vader van vijf kinderen. Hij kwam na 1982 nog vijf keren naar Westende.
Bij elk bezoek stelde hij vast dat de open duinen en velden uit zijn jeugd steeds meer werden ingenomen door huizen en appartementsgebouwen. Westende vond hij telkens ‘erg veranderd’ maar ‘niet verbeterd’. Hij staat nog steeds achter wat zijn vader in 1982 daarover zegde.

Zijn recentst bezoek had plaats van 5 tot 12 juni 2010. Hij logeerde in de ‘Westendia’ recht tegenover zijn oude school.

                 

De schuilbunker werd lang geleden afgebroken.

                 

Fred wou zijn familie ook tonen waar hij en de rest van de familie Diet destijds woonde. Hij kon natuurlijk ook maar vaststellen dat de gevel van huis ‘Duinenlaan 106’ vernieuwd was en dat het huis ernaast afgebroken is.(zie foto).

                 

Van het huis van zijn grootmoeder in de Duinenlaan worden appartementen gemaakt. Dat van zijn tante onderging vroeger reeds hetzelfde lot.

En toch ziet niet alles er vandaag anders uit. Er zijn nog vaste ‘waarden’. De vroegere boerderij van Deputter, daarna van vader Vanheule en nu van diens zoon, met de treffende naam “Duinse Polder”, verspreidt nog steeds dezelfde geuren en de koeien loeien er nog steeds op identieke manier. En dat in een laan die naar een badplaats leidt!!

Op de laatste dag van hun verblijf in Westende warden ze nogmaals geïnterviewd, dit keer door ‘Het Nieuwsblad”. Er wordt in Canada uitgekeken naar dat artikel.

Aanvulling: het artikel verscheen in de editie van dinsdag 28 september 2010

Bronnen
http://www.caans-acaen.ca/Journal/issues_online/Issue_XIX_ii_1998/CARBONEZ-DEJAEGER.pdf
“De Zeewacht” van 9 juli 1982 uit de bibliotheek van Oostende

26-09-2010, 00:00 Geschreven door stammer
Reageren (0)

Natuurlijk weet ik dat het ‘kamp’ sedert de laatste fusie van gemeenten gelegen is op het grondgebied van Nieuwpoort. Het wordt echter nog steeds ‘kamp van Lombardsijde’ genoemd en het ligt dichter bij Lombardsijde en ook bij Westende, dan bij Nieuwpoort.    Toen ik dus hoorde en las dat daar vanaf 8 juli 2008 88 asielzoekers zouden ‘geherbergd’ worden, dan voelde ik mij daarbij betrokken en vond ik dat mijn ‘Westendse blik’ er wel eens mocht op geworpen worden.

Enerzijds horen en lezen we dat de opvanginitiatieven voor asielzoekers, die wachten op een antwoord in hun dossier, overvol zitten. Anderzijds beweren onze politici altijd dat het aantal asielzoekers blijft dalen. Daarom wilde ik eens nagegaan of beide bovenstaande beweringen niet tegenstrijdig zijn.

Dalen de aanvragen eigenlijk wel? Zij, voor wie dat goed uitkomt, halen altijd weer de pieken aan van 1999 (35.778) en 2000 (42691). Het huidige aantal (11.115 voor 2007) staat eigenlijk op het niveau van 1995-1997 en de daling ten opzichte van 2006 is eerder minimaal. Algemeen wordt aangenomen dat heel wat vreemdelingen, die zichzelf slechts een kleine kans toemeten om erkend te worden, geen asiel meer aanvragen en liever in de illegaliteit verdwijnen met een grote kans om later geregulariseerd te worden. Het aantal migranten dat jaarlijks ons land binnenkomt, zal dus wel niet dalen!

Is de capaciteit van de opvangcentra dan misschien zo drastisch verlaagd? In mei 2002 konden er in de opvangcentra 6.781 ondergebracht worden, terwijl er 5.034 terecht konden in de lokale opvanginitiatieven van de OCMW’s (LOI). Toen was de bezettingsgraad 84,48 %. Het aantal opvangplaatsen is in 2008 veel hoger: 8.640 in de centra en 7.201 in de LOI. En toch is de bezetting nu 98%.

Hoe kan je dat verklaren? In juni 2007 werd een vereenvoudigde asielprocedure van kracht.  In het verleden werden asielzoekers toegewezen aan een opvangcentrum of aan een individuele opvangstructuur, afhankelijk van de beschikbare plaats op de dag van hun asielaanvraag. Nu verblijven ze gedurende de eerste vier maanden in een open opvangcentrum. Daarna kunnen ze doorstromen naar een particuliere woning. Bedoeling is te vermijden dat asielzoekers, zeker families met kinderen, te lang in een centrum moeten verblijven.

Asielzoekers hebben voortaan gedurende de ganse asielprocedure enkel nog recht op materiële steun. Deze nieuwe maatregelen liggen aan de basis van het feit dat de opvangcentra vol zitten. Deze worden namelijk niet snel genoeg ontruimd.

Een asielzoeker wil een betaalbare woning vinden. Als dat niet lukt, blijft hij gewoon in het opvangcentrum.  

Daarenboven wordt er ook opvang voorzien voor gezinnen die uitgeprocedeerd zijn en blijft de prioriteit liggen bij de opvang van minderjarigen. Anderzijds is er de grote achterstand bij de Raad van State in de behandeling van de ‘oude’ asieldossiers, waardoor er nog altijd meer dan 4000 mensen in het opvangnetwerk wachten op een beslissing.

Er wordt dus gezocht naar nieuwe opvangmogelijkheden. Reserveopvang is een flexibele vorm van noodopvang die bedoeld is voor nieuwe asielzoekers die niet op tijd bij het hun toegewezen opvangcentrum of ocmw geraken.

Fedasil mag in beperkte mate, en na overleg met toenmalig minister van Defensie André Flahaut, gebruik maken van het militair domein Lombardsijde als de gewone noodopvang helemaal volzet is. Dat gebaar dient gezien te worden als een bijdrage van Defensie in het kader van de hulp aan de natie. “Als het leger moet inspringen bij overstromingen, bij kustvervuiling, bij de opvang van daklozen, waarom dan niet voor de opvang van asielzoekers”, zei Flahaut.  De eerste twee zijn wel noodgevallen, terwijl een ernstiger asiel- of daklozenbeleid de behoefte aan opvang zou kunnen verminderen. Flahaut’s vergelijking gaat dus niet op.

Sinds het noodopvangcentrum Neder-over-Heembeek (militair hospitaal) in augustus 2004 werd omgevormd tot een opvangcentrum voor niet-begeleide buitenlandse minderjarigen, beschikt Fedasil over nog slechts één noodopvangcentrum, in Sint-Pieters-Woluwe. Daardoor zijn er soms noodopvangplaatsen te weinig.

Tussen 4 en 12 januari 2006 ving Fedasil in Lombardsijde reeds 96 asielzoekers op.    Vandaag kunnen hier twee wooneenheden gebruikt worden, waarin voorlopig in totaal 88 plaatsen ingericht werden. Die worden toegewezen aan alleenstaande mannen voor wie niet meteen plaats gevonden wordt in een ‘gewoon’ opvangcentrum. Zij kunnen voor een korte periode - in principe niet meer dan 2 nachten - terecht in Lombardsijde van waaruit zij achteraf kunnen doorstromen naar een opvangcentrum.

Omdat Lombardsijde vanuit Brussel “niet altijd even makkelijk bereikbaar” (?????) is, worden de asielzoekers er per bus naartoe gebracht. Dat zal dus wel elke dag nodig zijn!

Er wordt geen bijkomend personeel aangeworven voor dit project. Personeelsleden van Fedasil, die zich hebben aangeboden als vrijwilliger, verzekeren de permanentie op het militair domein.  

De noodopvang in Lombardsijde is tijdelijk, voorlopig tot 31 juli 2008. Wat er daarna gebeurt, zal afhangen van de toestand in het transitcentrum in Sint-Pieters-Woluwe.

Men kan zich natuurlijk afvragen wat asielzoekers verloren hebben in een kazerne waar wapens en munitie opgeslagen worden. Elke andere bezoeker moet zich normaal kunnen legitimeren of anders wordt hem of haar de toegang tot een militair kwartier geweigerd.

Het leger (en de politici) hebben schijnbaar een grote gedaanteverwisseling ondergaan.

Bron

http://www.fedasil.be/home/attachment/i/12197

13-07-2008, 00:00 Geschreven door stammer
Reageren (3)