Woord vooraf
Het was mijn bedoeling onderstaand artikel te publiceren vóór de verkiezingen. Dat kon ik echter niet omdat ik twee dagen niet kon inloggen.
Ik heb de tekst ongewijzigd gelaten, hoewel ik nu de uitslagen ken.

Campagne voeren om in de gunst van de kiezer te geraken is geen eenvoudige opgave. Brengt dat eigenlijk iets op? Kan men de mensen echt beïnvloeden zodat ze plots geloof gaan hechten aan de (meestal valse) en onbetaalbare beloften of aan de toekomstvoorspellingen van de één of andere partij?
Er wordt beweerd dat 25% van de kandidaat-kiezers bij de start nog onbeslist is. Zij zouden dus het mikpunt moeten zijn van de campagnevoerders.

Een klassiek middel om de aandacht te vestigen op een welbepaalde partij is het volkleven van borden met gezichten van ‘sympathieke’, lachende mensen en hun beloften. Omdat de gemeentelijke borden te rap gevuld zijn, nemen de meeste partijen hun toevlucht tot het plaatsen van bijkomende borden van 4 m², zoals maximaal toegestaan. Zoals voor alle andere toestanden in België/ Vlaanderen bestaan regels waaraan het plaatsen van borden moet voldoen. Dat betekent weliswaar niet dat ze ook gevolgd worden. Die regels bieden trouwens zo veel ruimte voor interpretatie dat ze meteen waardeloos worden. Wat ze dan wel zeggen? Het mag alleen in ‘woongebied in ruime zin ’ en in ‘industriegebied in ruime zin ’. Een verkiezingsbord in een weide langs een uitvalsweg mag niet. Sommige partijen (vooral Dedecker en CD&V maar ook VLD en NV-A) doen dat toch. Ze vinden dat zeker ‘ruime zin’?.
Dedecker is trouwens de kampioen van deze vorm van milieuvervuiling.
Dat minister Crevits en Leterme (beide CD&V) dat ook volop doen, kan er bij mij niet in. Ik ga er namelijk van uit dat iemand die wetten of decreten maakt, die eerst en vooral zelf moet opvolgen.
Mijn felicitaties gaan naar SP-a en Vlaams Belang die zich daar niet aan bezondigden.

Frans Verhelst (VLD) verdient met voorsprong de prijs voor de origineelste plaats van een verkiezingsbord. Het hing/hangt namelijk zeer opvallend op de gevel van ‘Pigall’s club’ langs de Nieuwpoortse steenweg in Oostende. Mocht Frans er zijn bord hangen als goede klant? Heeft hij beloofd op te komen voor een beter pensioen en betere veiligheid van meisjes en bezoekers? Zal hij de belasting op het ‘kameren’ laten verminderen? Is hij van plan bij de hogere overheid tussen te komen voor ‘propere’ striptease? Proficiat, Frans! Eén ding is zeker, wie op hem stemt, zal daarvoor later extra verwend worden.

Folders zijn ook een veelgebruikt middel. Ik heb er echter zeer weinig in de bus gekregen. De eerste was ‘Middelkerke direct - jaargang 8 nummer 3’. Daarin staat niets over Middelkerke maar de CD&V wil daarin onder andere de indruk verwekken dat Johan Verstreken uit Oostende in de voorbije legislatuur iets zou verwezenlijkt hebben voor onze regio. Hij heeft wel enkele thema’s ‘opgevolgd’, beweert hij… De CD&V wou ons ook nog ervan overtuigen dat zij ‘sterk zijn in moeilijke tijden’. Je moet maar durven!
Verder was er ‘Wij zijn de groene economie – De toekomst wil vooruit’ evenals twee folders van de LDD, één met ‘de regionale kandidaten’ en één met vooraan het rechteroog van J-M, met zijn kijk van vandaag. Ik verwacht er nu nog één met zijn linkeroog, dat zijn tegenoverstelde kijk weergeeft. De VLD verraste ons met een ‘leugenblaadje’ met in de hoofdrol een ‘oprechte’ Bart Tommelein die vindt dat er meer zit in Vlaanderen maar die nog nooit geprobeerd heeft om het er uit te halen.
Het Vlaams Belang verspreidde zijn VL Krant met als kop ‘Rechtuit betrouwbaar’.

Je kunt geen stap verzetten of je loopt een politicus tegen het lijf. Met pakken folders maar toch nog handenschuddend alsof wij plots allemaal hun beste vrienden geworden zijn. Ik heb tijdens de campagne een groot feest op een marktplein in de provincie bezocht en daar bedekten de folders onze Vlaamse bodem. Schijnbaar durven weinig mensen een folder weigeren. Zonder die te lezen werpen ze die op de grond waar de politieke gezichten dan op respectloze, ja zelfs sadistische wijze door de massa vertrappeld worden.

De propaganda via advertenties in de kranten en via tv – uitzendingen kan iedereen bereiken maar het is een onrechtvaardig, ondemocratisch middel omdat niet alle partijen dezelfde kansen krijgen. Nochtans zijn het juist die media die beweren dat zij de democratie ‘met hand en tand’ verdedigen.

En toen brak de langverwachte dag aan. We waren reeds vroeg uit de veren want we konden toch niet meer slapen van opwinding. Grapje, hoor! Eerder een laatste geeuw en toen sloegen we de weg naar de Calidris in om ‘voor de goeie te stemmen’, zoals dat in de volksmond heet.

08-06-2009, 00:00 Geschreven door stammer
Reageren (0)

Vandaag bekijken we eens welke mindere ‘Goden’ er nog op de lijsten staan voor de Vlaamse verkiezingen.

Als mens zet ik Lode Maesen voorop. Het is zeker iemand met inhoud en inzet, maar … in de verkeerde partij. Daarmee bedoel ik niet dat hij op een andere lijst zou moeten staan maar wel dat de SLP (sociaal-liberale partij), die nochtans door de media in de watten gelegd wordt, er nu niet bepaald één is die zetels kan verwachten. Lode staat daar als 1^ste opvolger. Als Lambert verkozen wordt en senator blijft, dan mag Lode zetelen. De kans dat dit gebeurt is bijzonder klein.

Het lijkt erop dat de Dedecker een beperkte keuze had toen hij zijn West-Vlaamse lijst moest opstellen. De twee Middelkerkse kandidaten zijn inderdaad geen hoogvliegers. Misschien wel in de zin van Ikaros, maar zoals jullie weten verbrandde die zijn vleugels omdat hij te dicht bij de zon wou vliegen.
Rosalie Verlinde (dochter van, maar dat is haar schuld niet) neemt de 22^ste plaats in bij de effectieven en overloper Henk Dierendonck is de derde opvolger. Hun baas Jean-Marie heet dus niet Ikaros, hoewel hij er alle kenmerken van vertoont. Hij denkt dat zijn partij in West-Vlaanderen vier zetels zal halen. Als de lijst er drie behaalt, dan moeten voor Dierendonck nog volgende voorwaarden vervuld worden. Hij moet eerst en vooral derde opvolger worden in de behaalde stemmen. Daarna moeten de eerste drie verkozene hun plaats afstaan. Dat zal alvast zo zijn voor Jean-Marie, eerste op de lijst, die in het federaal parlement blijft. Dat zou de tweede, Ulla Werbrouck, ook kunnen doen, maar ze beweert dat ze het sportbeleid in Vlaanderen wil hervormen. Zal ze dan eindelijk haar eerste vraag stellen in het parlement? De derde op de lijst is Marc Vanden Bussche, die zijn ‘postje’ waarvoor hij overstapte van de VLD zeker NIET uit handen zal geven. Dierendonck kan dus maar best niet te veel illusies koesteren.
Tenzij Vanden Bussche minister zou worden, natuurlijk! Maar laat ons ernstig blijven.

Dany Van den Broucke (NVA)(zoon van Hervé) staat als zesde opvolger op de NVA-lijst. Wat doet iemand die in 2006 op de Cd&V – NVA kartellijst 496 stemmen haalde bij de gemeenteraadsverkiezingen en daarmee niet verkozen werd, op een lijst voor het Vlaams Parlement? Hoe kan je dat anders noemen dan ‘bloedarmoede’?. Je kan alleen maar van hem zeggen dat hij schijnbaar trouw gebleven is aan zijn overtuiging en dat is wel een verdienste.

De ‘groene’ Erika Blomme staat 18^de op de lijst. Zij draait reeds zeer lang mee met de politieke draaimolen. Misschien vindt ze die uitdrukking niet gepast want haar partij beweert altijd ‘anders’ te zijn. Erika is er echter nog nooit in geslaagd om verkozen te worden. Dit zal deze keer ook niet anders zijn. Ik moet haar wel bewonderen want zij is iemand met principes die schijnbaar nooit afgeeft. Of voor haar ‘de aanhouder wint’ ooit van toepassing zal worden, dat is een ander paar mouwen.

Als besluit kan enkel gezegd worden dat de hierboven genoemde Middelkerkenaars, buiten Lode Maesen misschien, gevraagd werden om ‘de hoop te vullen’. Enige kans om verkozen te worden kan hen echt niet toegedicht worden.
Ik vrees dat Middelkerke het nog minstens 5 jaar zonder Vlaams parlementslid zal moeten stellen.

31-05-2009, 00:00 Geschreven door stammer
Reageren (0)

Aan het aantal borden in en rond onze gemeente, waarop men ons vraagt onze stem uit te brengen op de nummer 6 van de lijst van de Open VLD, zal het niet liggen als Janna-Rommel-Opstaele op 7 juni 2009 niet verkozen wordt.

Het is de tweede keer dat zij voorkomt op de lijst voor het Vlaams parlement. De vorige keer was ze de derde opvolger en nu staat ze zesde effectieve, daar waar de Open VLD normaal mag hopen op drie vertegenwoordigers.

Ze haalde de vorige keer 6.375 voorkeurstemmen en stond daarmee 13^de in haar partij, na Van Quickenborne (37.490), Dedecker (21.276), Verwilghen (17.740), Bril (14.970), Callens (11.489), Van Volcem (10.673), Demeulenaere (10.026), Ramoudt (8.711), Tommelein (8.106),  Carette (7.142), Vandenbroeke (7.201), Declerck (6.819), Lahaye-Battheu (6.508).

De vetgedrukte gaan haar nu ook weer vooraf op de lijst.  Daar moet nog keeper Dany Verlinden van Club Brugge aan toegevoegd worden (op de vierde plaats), een man die zijn politieke dossiers goed beheerst, als ze tenminste over voetbal gaan.

Ondankbare en onrechtvaardige stiel toch, die politiek: Janna is reeds van de partij sinds 1994 en bekleedt al bijna 8 jaar een schepenfunctie terwijl Verlinden gewoon maar BV is. Maar, is hij eigenlijk nog wel bekend? Dat zien we dan wel weer op 7 juni.

Declerck is eerste opvolger en wordt eventueel verkozen als hij de meeste stemmen haalt bij de opvolgers die wensend zijn voor een mandaat in het Vlaams Parlement en als Tommelein eventueel zou beslissen toch in de federale kamer te blijven.

Bij de West-Vlaamse VLD rommelt het al meer dan een jaar. 

Uittredend Vlaams parlementslid Stern Demeulenaere moest wijken/ werd gedumpt ‘om plaats te maken voor vers bloed’. Wie mag dat wel zijn?

Ze kon daar niet mee lachen en keerde daarom haar partij de rug toe. Ze stapt met andere woorden uit de nationale politiek. Ze vraagt zich namelijk af waarom ze, na vijf jaar Vlaams parlement en loyale partijarbeid, de tweede plaats op de West-Vlaamse kieslijst niet krijgt maar zich moet tevreden stellen met de vierde (strijd)plaats.

Welke kans heeft Janna Opstaele eigenlijk om verkozen te worden? Die is zeer klein. Ze moet al een pak stemmen meer hebben dan de vorige keer en twee van haar partijgenoten voorbijsteken.

Heeft ze de nodige kwaliteiten om te zetelen in het Vlaams Parlement?  Is ze echt bekwaam om daar enige rol van betekenis te spelen?

Laten we even nagaan welke bevoegdheden Vlaanderen heeft. Dat zijn Institutionele Hervormingen, Bestuurszaken, Buitenlands Beleid, Media, Toerisme, Havens, Landbouw, Zeevisserij en Plattelandsbeleid, Financiën en Begroting, Ruimtelijke Ordening. Werk, Onderwijs en Vorming, Cultuur, Jeugd, Sport en Brussel, Binnenlands Bestuur, Stedenbeleid, Wonen en Inburgering, Mobiliteit, Sociale Economie, Gelijke Kansen, Welzijn, Volksgezondheid, Gezin, Openbare Werken, Energie, Leefmilieu en Natuur, Economie, Ondernemen, Wetenschap.

Janna zelf heeft als schepen in Middelkerke volgende bevoegdheden: openbare werken, ruimtelijke ordening, groen, landbouw en lokale economie.  Er is natuurlijk een hemelsbreed verschil tussen lokale toestanden waar een schepen kan rekenen op een leger gemeentelijke ambtenaren en de dossiers op Vlaams niveau.
Het is ook niet omdat Janna destijds tien jaar les gegeven heeft in de lagere scholen van Leffinge en Middelkerke, dat ze daarom de onderwijsdossiers zou beheersen.

Moet men eigenlijk wel bekwaam zijn om daar te zetelen? Er zijn er in elke partij wel enkele die van zichzelf zeggen dat ze bekwaam zijn en die dan de hoge toon voeren. De rest zijn eigenlijk meelopers. Ze moeten wel goed kunnen knikken en vriendelijk glimlachen.
Het kan zijn dat ik Janna onvoldoende ken op persoonlijk vlak om in haar een waardig kandidaat te zien. Mijn stem zal ze alleszins niet krijgen.

24-05-2009, 00:00 Geschreven door stammer
Reageren (0)

Laat ik vooraf nogmaals duidelijk stellen dat Jean-Marie Dedecker een krachttoer verwezenlijkt heeft door op relatief korte termijn zijn partij uit de grond te stampen en daarmee in de peilingen zo’n succes te halen.
Hij vindt altijd dat hij “geviseerd” en “benadeeld” wordt. In werkelijkheid werd hij op fijn berekende wijze door de media geholpen. Hij zou ‘het Vlaams Belang uitroken’ en de verzamelde linkse pers (is er nog andere?) greep deze uitspraak dankbaar aan om mee te helpen aan het afsnoepen van kiezers en mandatarissen van het Vlaams Belang.
Jean-Marie is beroemd/berucht voor zijn one-liners zodat sommige mensen beweren dat ‘hij het zegt zoals het is’. Andere noemen hem daarom een ‘populist’. Hij is wel een vechter en zijn judoverleden, waarover we nu vernemen dat het toch allemaal niet zo eervol en vlekkeloos verlopen is, bracht hem alom bekendheid en relaties.

Ik heb in de voorbije week heel wat over Jean-Marie gelezen: de artikels in de “Humo’s’ nummers 17 (“JMD: De Buffel” uit het gelijknamig boek van Raf Sauviller) en 18/2009 (“De Schandalen van JMD”) en het artikel ‘Integratie on Ice” in P-magazine. Als slechts de helft waar is van wat daarin allemaal geschreven wordt, dan kan Dedecker eigenlijk slechts bestempeld worden als ‘verwerpelijk’, ‘enkel belust op centen’ en in geen geval als een politicus-moraalridder die straks de bestaande partijen, parlementen en regeringen zal uitmesten.
De mensen uit onze streek weten natuurlijk reeds langer dat hij niet de onbesproken, gerespecteerde, betrouwbare figuur is, waarvoor hij zichzelf laat doorgaan.
Ik wil hier zijn privéleven niet uitspitten. In de streek is iedereen uiteraard op de hoogte van zijn echtelijke ruzie, met ‘slagen en verwondingen’ in Oostende in december 1996. Ik kan maar niet begrijpen waarom hij sindsdien niet “Jean-Marie klop-klop” genoemd wordt. Politici uit andere partijen kunnen slechts dromen van zo’n voorkeurbehandeling.
Van zijn judoverleden onthouden we ook, naast de medailles die de atleten uit zijn tijd behaalden, dat hij weliswaar zijn atleten motiveerde om de tegenstander te vloeren maar dat Jean-Marie zelf zijn atleten vloerde.
We herinneren ons ook allemaal hoe Dedecker zich in 2000 in de zaal ‘De Kroon’ opwierp als de redder van Westende, dat de strijd aanging tegen het asielcentrum. Later durfde hij er zijn gezicht niet meer vertonen. Erger nog, hij probeerde zelfs mee te werken aan de integratie van het centrum in het dorp, zij het dan met het oog op de centen van het integratiefonds.
Ik heb ook reeds meermaals mijn verwondering uitgedrukt over het feit dat hij in die ijspistezaak zijn vel heeft kunnen redden. Na zijn uiterst laakbare manipulatie in de aanbesteding, samen met Gunst en Van Crugten, heeft hij getoond dat hij hoegenaamd het vertrouwen van de kiezer niet waardig is. Ik begrijp ook niet waarom procureur Berkvens de beschuldigingen tegenover hem niet heeft kunnen hard maken.
Jean-Marie beweert steeds “Ik ben een zakenman, dus…” Als dat betekent dat enkel het geld telt, dan heeft hij natuurlijk gelijk. Talrijke andere verhalen uit bovenstaande schrijfsels tonen aan dat wie met JMD in zee gaat, moet opletten dat hij niet in de luren gelegd wordt. Vraag het maar aan Guy Vanhengel en Didier Ramoudt, aan Bacop, aan Patrick Lefevere en Johan Museeuw en aan andere wielrenners, aan zijn atleten, aan handballers, aan sport- en andere journalisten, aan Marc Gunst (zelf geen doetje) en aan onze gemeentemandatarissen. Er zijn er nog veel meer. De lijst van diegene die Jean-Marie rauw lusten wordt stilaan ook indrukwekkend.
Hij schaamt zich niet om ongeziene methodes te gebruiken die zijn tegenstanders moeten beschadigen. Minister De Gucht kan erover meespreken.
Een hele tijd geleden reeds deden geruchten de ronde dat mandatarissen van andere partijen, vooral de zwakkere of deze die zich verongelijkt voelden, gecontacteerd werden om naar de lijst Dedecker over te stappen. Zoals steeds loochende Jean-Marie dit.
De ‘zaak Vijnck’ waarvoor de VLD – voorzitter Bart Somers (terecht) als de grootste schuldige aangewezen wordt, legt ook heel wat bloot. In het artikel “De vraag blijft: hoeveel liter zit er in een vat ruwe olie?”, dat verscheen in ‘De Morgen’ van 9 mei 2009, komen weliswaar veel uit de partij gezette personen, aan het woord. Zelfs als we hun uitspraken met een korreltje zout nemen, dan blijft er nog genoeg over om een beeld te krijgen van de evolutie van de partij die eigenlijk met haken en ogen aan elkaar hangt. Natuurlijk ligt de zeer uiteenlopende herkomst van veel leden mee aan de basis daarvan, maar ook de geest in de partij die enkel ja-knikkers en meelopers van JMD duldt. Als je met een klepper (in de judo!) zoals Ulla Werbrouck naar de politieke oorlog trekt en dan nog op een prominente tweede plaats, dan hoeft er geen tekeningetje meer bij.
Misschien zegt de harde kern LDD nu : “Ja, als ons programma maar goed is!” Als dit tenminste nog duidelijk ware en niet de ene keer warm en de andere keer koud zou blazen. Trouwens, interesseren kiezers zich nog wel voor een programma?

Aan diegene die nog steeds een blind vertrouwen hebben in hun idool, kan ik dus enkel zeggen ‘Trek uw ogen open’. Laat u niet langer misleiden, zodat u er later geen spijt van krijgt. Dat de problemen ooit nog groter worden, staat voor mij als een paal boven water.

17-05-2009, 00:00 Geschreven door stammer
Reageren (0)