De kerk van Westende-dorp heet de Sint-Laurentiuskerk omdat Laurentius de patroonheilige van de parochie is.
Ik wilde daar wat meer over weten. Ziehier het resultaat van mijn opzoekingen.

Ik maakte me weinig illusies omdat ik besef dat er slechts weinig getuigenissen bestaan over de eerste eeuwen van onze tijdrekening. Ik heb ook gelezen dat heiligen vaak beter voorgesteld werden dan ze in werkelijkheid waren.
Op elke ernstige website die je raadpleegt, wordt ervoor gewaarschuwd dat geschiedschrijvers het vaak niet al te nauw nemen met de geschiedkundige waarheid en dat datums wel eens bij het haar gegrepen zijn, dat namen van keizers en pausen wel eens verwisseld worden en dat legenden over bepaalde personen wel eens toegepast worden op andere personen of in een verkeerde tijdsperiode geplaatst worden.
De legende probeert soms een aantal zaken te combineren die historisch gesproken niet gecombineerd kunnen worden.
Je kunt dus bijna zeggen dat niets uit dat verre verleden (200-300) met absolute zekerheid kan/mag beweerd worden.

De ‘Legenda Aurea’ is een bundeling van allerlei verhalen, legenden en wetenswaardigheden rond heiligen en kerkelijke feesten die in de middeleeuwen de ronde deden.
De samensteller, de dominicaan Jacobus de Voragine, bisschop van Genua († 1298), steunde daarbij op tientallen verschillende bronnen.
Als goede middeleeuwer zocht Jacobus overal een religieuze betekenis achter; soms plaatste hij een kritische aantekening.
Zijn werk heeft een zeer grote invloed gekregen op de vroomheid en op de kerkelijke beeldende kunst van de late middeleeuwen.
Wie dus wil schrijven over een heilige zoals Sint-Laurentius, kan best zo dicht mogelijk aanleunen bij Voragine.

Hoe lang bestaat de parochie Westende reeds?
Vermits er reeds sprake is van de “prochie van Westhende” in een oorkonde van 1196, mag redelijkerwijs aangenomen worden dat de kerk reeds bestond in dat jaar.
Volgens oude schrijvers (aldus R. de Beaucourt, blad 58) zou zij nog vóór Robrecht de Fries gesticht geweest zijn, vermoedelijk in of rond 1070, dus onder het bewind van Arnold, graaf van Vlaanderen van 1070 tot 1072 of van zijn voorganger Boudewijn van Bergen, graaf van Vlaanderen van 1067 tot 1070.
Het ‘patronaat’ ervan was namelijk aan de graven voorbehouden. Dit blijkt uit het feit dat hun nazaten nog op het einde van de 15^de eeuw de pastoors van de parochie aanstelden of minstens hun benoeming voorstelden. Dit oeroud recht was gewoonlijk gebonden aan het ‘patronaat’ dat aan de stichters en hun nakomelingen voorbehouden bleef.

In de oude oorkonden wordt spijtig genoeg de parochietitel niet vermeld. Het is dus niet bekend sinds wanneer Sint-Laurentius de patroon is van de parochie. Het lijkt onwaarschijnlijk dat onze kerk reeds in de 13^de of zelfs in het begin van de 14^de eeuw gewijd was aan deze heilige. Er bestond immers reeds een gelijknamige kerk op korte afstand, namelijk waar nu nog de ruines van de Duivelstoren in Nieuwpoort te zien zijn.
Deze kerk werd herbouwd in 1281 maar tijdens de belegering van Nieuwpoort door de Engelsen in 1383 zodanig geschonden dat zij niet verder gebruikt kon worden (zie ‘Geschiedenis van Nieuwpoort’ door K. Loppens)
Ze werd in 1387 door Philips de Stoute als versterkt kasteel ingericht. Het is mogelijk dat na de vernieling de relikwieën van de kerk overgebracht werden naar het naburige Westende en dat onze kerk vanaf dat ogenblik gewijd werd aan de H. Laurentius.

Wie was nu die heilige Laurentius?
Laurentius werd geboren in Spanje omstreeks 225. Zijn naam betekent zo veel als ‘lauream tenens’: degene die de lauwerkrans in handen heeft.
Het was paus (toen zei men nog ‘bisschop van Rome’) Sixtus II die hem naar Rome overbracht. Er wordt verteld dat Sixtus eens door Spanje reisde en langs de kant van de weg twee jongemannen zag: Laurentius en diens familielid Vincentius. Ze waren ‘goed opgevoed en hielden er een keurige levenswandel op na’. Ze wilden wel priester worden en daarom nam Sixtus ze mee naar Rome.
Laurentius ontwikkelde zich tot een kerkman met veel eerbied voor de armen, en gaandeweg schopte hij het tot penningmeester van de kerk.
In die tijd had Rome al een aardige kerkelijke structuur. Naast priesters waren er 7 diakens, voor elk van de zeven stadswijken (de zeven heuvelen!) één. De Kerk had toen al een goed georganiseerde bijstandsregeling, de diaconie.
Laurentius werd aartsdiaken, dat is de eerste in rang van de diakens. Hij had naast kerkelijk administratieve taken ook het beheer over de giften die binnenkwamen voor de armen, zijnde weduwen en wezen, vondelingen en vreemdelingen.

Van 253 tot 260 was Valerianus I Romeins keizer.
Hij vond dat het maar eens uit moest zijn met dat ketterse christelijke gedoe. Daarom zon hij op een methode om de kerkelijke bezittingen verbeurd te verklaren en de kerkelijke leiders te vermoorden.
In het jaar 257 ontnam hij de christenen niet alleen het recht van vergadering, maar sloot hij hun godshuizen en verbood ze de eigen begraafplaatsen te gebruiken. In 258 droeg paus Sixtus II toch het misoffer op in de catacomben, hetgeen dus tegen de wet van de keizer inging. Sixtus werd verraden en op 6 augustus samen met vier van de zeven diakens ter dood gebracht.
Laurentius werd wel gevangengenomen, maar niet meteen gedood. Hij weende omdat hij niet samen met de heilige vader mocht sterven. De paus troostte hem met de woorden 'Ween niet, mijn zoon, na drie dagen zult gij mij volgen.' En zo gebeurde het ook. De stadsprefect van Rome wist, dat de kerk gouden en zilveren vaten en sieraden bezat en gelden tot ondersteuning der armen; hij eiste, dat Laurentius hem die schatten zou overleveren, samen met de heilige boeken. De keizer had namelijk veel geld nodig om het grote rijk te verdedigen tegen aanvallen van Germanen en andere vreemde volkeren, en ook de keizerlijke eredienst kostte veel geld. De aartsdiaken beloofde, dat hij hem na drie dagen de rijkdommen van de kerk zou voorstellen. De kerkschatten die hij moest inleveren, verkocht hij echter ten bate van de armen.
Hieronder zien jullie, links hoe paus Sixtus II de schatten van de kerk overhandigt aan Laurentius en, rechts, hoe deze de armen van het nodige voorziet.

                       1448/50. Fresco door Fra Angelico. Rome, Museum van het Vatikaan, Capella Niccolina.

Hij vergaderde dan de armen, blinden, lammen en ongelukkige, en ze aan de prefect tonend zei hij : 'Het goud, dat gij zoekt, heeft geen waarde vergeleken bij deze schatten. Doe hun goed, en gij zult de keizer en de staat meer bevoordelen dan door alle schatten en kostbaarheden'. De rechter was woedend. Hij liet Laurentius naakt vastbinden op een rooster waaronder een langzaam vuur brandde.
Met vreugde aanhoorde Laurentius het vonnis. Te midden van de hevige foltering, die een uur duurde, schitterde zijn gelaat van hemelse blijdschap. 'Laat mij omkeren', riep hij uit, 'aan ene zijde ben ik genoeg gebraden. Gij kunt van mij eten.'

Verering en Cultuur
Er zijn geleerden die menen dat het niet Laurentius was die op een rooster de marteldood stierf, maar zijn Spaanse landgenoot Vincentius, eveneens diaken. Laurentius zou dan met het zwaard om het leven zijn gebracht. Wat er ook van zij, Laurentius is de geschiedenis ingegaan als de heilige met het rooster. Zo vinden we hem door de eeuwen heen afgebeeld in vele kerken over de hele wereld.
Hij wordt vereerd als patroon van de armen; van diakens en bedienend personeel (een diaken was immers een kerkelijke bediende van de bisschop!), dus ook van wasvrouwen, strijksters en daardoor ook weer van textielarbeiders, alsmede van traiteurs, herbergiers en hotelhouders; van bibliothecarissen en archivarissen (omdat hij als diaken de heilige boeken in bewaring diende te houden); van andere beroepen die met boeken te maken hebben, zoals scholieren, studenten en informatici (ook vanwege zijn rooster?), advocaten, rechtsgeleerden, schrijvers, klerken, administrateurs en boekhouders; van bierbrouwers en kroegbazen (vanwege zijn jolige humor?); van beroepen waar vuur een rol bij speelt, zoals brandweerlieden, glazeniers en glasblazers, kolenbranders, koks en koekenbakkers.
Hij wordt aangeroepen tegen appendicitis, brandwonden, huiduitslag, huidziekten, ischias, jeuk, kiespijn, koorts, pest, puisten, rugpijn, spit. Zijn voorspraak wordt ook gevraagd voor de zielen in het vagevuur (omdat hij weet wat branden is!); tegen aardappelziekten, en voor een goede groei van de wijnoogst...

Hij wordt afgebeeld met een braadrooster, met een vuur en een martelaarspalm.

Weerspreuken
Een weerspreuk is uiteraard een gezegde of een spreekwoord dat betrekking heeft op het weer. Vroeger observeerden de mensen het weer goed. Na jaren werden vele van deze observaties omgezet in weerspreuken. Men mag dus wel zeggen dat veel daarvan volkswijsheid of volksgeloof zijn en niet wetenschappelijk bewezen. In deze over het weer op de korte termijn en deze over het weer in een vaste periode van het jaar zit echter dikwijls een kern van waarheid, terwijl voorspellingen voor de lange termijn doorgaans onjuist zijn.

Naar Laurentius genoemd in Westende
Het strand van Westende-dorp heet het Sint-Laureinsstrand. Op enkele tientallen meters daar vandaan, staat het hotel ‘Sint-Laureins’.
De zijstraat van de Duinenlaan achter de kerk heet de Sint-Laureinsstraat.

Bronnen
http://www.heiligen.net/heiligen/08/10/08-10-0258-laurentius.php
Fonds Emile De Riddere

14-05-2012, 10:19 Geschreven door stammer
Reageren (0)

Het is nog steeds te vroeg voor volledige lijsten van de partijen die op 14 oktober 2012 de degens zullen kruisen om de volgende zes jaar de plak te mogen zwaaien in Middelkerke en om er te kunnen beschikken over de al dan niet vermeende vetpotten.
Er is echter wel één en ander gebeurd in de voorbije weken en ik wil jullie de samenvatting daarvan niet onthouden. Zoals steeds voeg ik daar mijn persoonlijke visie aan toe.

Storm bij de N-VA
De partij die het meest in de belangstelling kwam, was natuurlijk de N-VA.
Hoewel zij niet beschikken over een vertrouwenwekkende lijsttrekker, verwacht iedereen wel dat zij kunnen profiteren van de gunstige wind die Bart Dewever overal doet waaien.
Maar wat horen we? Ze zijn met vuur aan het spelen!

Op 4 mei 2012,hebben 9 van de 12 in februari 2011 rechtmatig verkozen bestuursleden van de partij ontslag genomen. Het gaat om: André Clarysse, Chris Niville, Bianca Ryckewaert, Jan Vandenberghen, Eddy Weerbrouck, Kristof Vandenbroucke, Mike Weerbrouck.
Koen Dierendonck en Wendy Denecker deden dit reeds eerder.
Volgens de statuten van de partij zouden nu nieuwe bestuursverkiezingen moeten gehouden worden.
De ‘negen’ aanvaarden de dictatoriale houding van voorzitter en zelf benoemde lijsttrekker Dany Van Den Broucke niet. Ze spreken van ‘opportunisten met een eigen agenda’ en beweren dat er in de opgestelde lijst geen plaats meer is voor enkele verdienstelijke leden met een lange staat van dienst in de partij, ten voordele van jongere nieuwkomers. Dat betekent niet dat de hele ontslagnemende groep zou miskend zijn. De onvrede, die al enkele maanden aansleept, betreft vooral het eigengereid optreden van Van Den Broucke en bijkomend het feit dat men in het Vlaams bestuur in Brussel geen oren zou hebben naar de kritiek op diens leiding van de lokale afdeling.
Het is aandoenlijk te zien dat enkel nog de voorzitter de website van de Middelkerkse partij siert.

De voorzitter-lijsttrekker wil niet reageren en daarom deed bestuurslid en persverantwoordelijke Freddy Carlier het maar in zijn plaats. Die wijt de onenigheid wel aan de lijstsamenstelling: ‘Het is betreurenswaardig dat enkelingen hun ontslag hebben gegeven, maar het bestuur van N-VA Middelkerke heeft een klare en duidelijke beleidslijn ontwikkeld. Sommige postjesjagers ten spijt koos de afdeling resoluut voor jonge en dynamische kandidaten. De lijst voor de gemeenteraadsverkiezingen kwam met een grote meerderheid van stemmen tot stand en daar kunnen sommigen zich blijkbaar niet bij neerleggen.'

Daar zitten dus wel wat tegenstrijdigheden in beide standpunten!

Freddy Carlier, 12 jaar lang korpschef bij de Gentse politie tot in september 2008, staat ook op die lijst op de tiende plaats. Deze 64 – jarige heeft een zeer verdienstelijke loopbaan achter de rug. Hij zou dus kunnen beschouwd worden als een grote aanwinst voor de N-VA., die hij al één jaar ondersteunt.
Hij is eigenlijk een overloper die het eerst even geprobeerd heeft als bestuurslid bij de Lijst Dedecker.
In het dagbladartikel waarin ik dat allemaal las, staat echter ook dat hij geen mandaat ambieert in de gemeente- of OCMW-raad. 'Dat laat ik over aan de jonge mensen. Met mijn ervaring wil ik hen adviseren en ondersteunen.' Waarom zegt die man zoiets? Waarom zou er nu nog iemand voor hem moeten stemmen?
Als hem daarbij nog veel genot gewenst wordt bij zijn op rust stelling in ‘La douce France’, dan begrijp ik dat hij zijn advies en steun enkel per email zal geven.

Ook de lijst Dedecker zorgde voor leesgenot
Zoals ik reeds vermoed had in een vorig blogartikel zal de 35 – jarige Rosalie Verlinde op de tweede plaats staan op de Lijst Dedecker, na kopman Jean-Marie.
Rosalie is de dochter van Frank Verlinde die hier tien jaar burgemeester was. Zij werkt bij de gemeentelijke toeristische dienst en nam in 2009 deel aan de Vlaamse verkiezingen met de LDD en kreeg toen 3064 voorkeurstemmen. Zij maakt sinds de oprichting van de LDD- afdeling in Middelkerke in 2008 deel uit van het bestuur.

Wij konden in de voorbije weken ook overal lezen dat LDD niet deelneemt aan de provincieraadverkiezingen. Jean-Marie Dedecker: 'Vijf jaar geleden kwamen we op voor de afschaffing van de provincies en dat doen we nog altijd. De verdeling stamt uit de tijd van Napoleon, en het provinciaal niveau moet zowel politiek als administratief volledig verdwijnen.'

Jean-Marie vindt dat de afschaffing een aanzienlijke besparing zou betekenen en dat een intergemeentelijke structuur niet enkel goedkoper en efficiënter zou zijn, maar dat het de vrije associatie zou bevorderen.
Zijn partijgenoot en Vlaams volksvertegenwoordiger Ivan Sabbe beweert dat de provinciestructuren met 11 gouverneurs, 60 gedeputeerden, 10 griffiers, 678 raadsleden en 17.000 ambtenaren ons jaarlijks 2 miljard euro kosten, wat 135 euro per Vlaming betekent.
De Vlaamse regering wil de provincies afslanken maar Dedecker en Sabbe vinden dat dit alleen maar uitholling betekent en dat enkel de volledige afschaffing zinvol zou zijn.

Maar, dat is wel geen programmapunt voor de verkiezingen van 14 oktober 2012.

CD&V
Tatiana Claeys, een 21-jarige uit Middelkerke, afgestudeerd als logopediste, zal straks op de lijst van de CD&V staan. Zij schijnt een veelzijdige vrouw te zijn.
Ze kwam in de belangstelling toen ze in 2010 deelnam aan het VTM – programma ‘Boer zoekt vrouw’. Ze moest toen onder het oog van de camera’s de Vlaamse Gert, die in Amerika een boerderij leidt, verleiden. Dat lukte wonderwel want zij werden smoorverliefd op elkaar.
Tatiana vond Gert immers een stoere superaantrekkelijke man met een klein hartje. Zij werd vooral aangetrokken door zijn hoog knuffelgehalte. Het sprookje duurde echter maar enkele maanden omdat beide geen heil zagen in een lange afstandsrelatie.
Tatiana is ook sportief want ze verdedigt al elf jaar de kleuren van het succesrijke damesvoetbalteam DV Leffinge.
Beroepshalve werkt ze voor het ogenblik als kelner in het casino van Middelkerke.
Dat ze nu haar kans waagt in de politiek kan men bezwaarlijk een verrassing noemen. Haar beide grootvaders, Maurice Claeys en Emiel Vanderbeken, waren vroeger politiek actief binnen de toenmalige CVP.

Bronnen
http://www.nieuwsblad.be/article/detail.aspx?articleid=DO3OA6S3
Artikel ‘Het Nieuwsblad’ van 5 mei 2012 door Dany Van Loo ‘Bom barst bij N-VA Middelkerke’
Persbericht van N-VA Middelkerke
Artikel ‘Het Nieuwsblad’ van 13 april 2012 door Dany Van Loo ‘Rosalie Verlinde krijgt tweede plaats bij LDD’
Artikel ‘Het Nieuwsblad’ van 21 april 2012 door edm ‘Lijst Dedecker neemt niet deel aan provincieraadverkiezingen‘
http://middelkerke.n-va.be/bestuur
http://ivansabbe.typepad.com/PDF/120203_afschaffen%20van%20de%20provincies.pdf
http://entertainment.be.msn.com/boerzktvrouw/artikel.aspx?cp-documentid=155259425

07-05-2012, 00:00 Geschreven door stammer
Reageren (0)

Naar aanleiding van de doodslag op een toezichter van de Brusselse MIVB, werd niet enkel in Brussel geklaagd over een tekort aan politiepersoneel. Er zou een dringende noodzaak bestaan aan 3000 agenten voor de lokale en federale politie samen. Ook de kustgemeente Koksijde met het grootste tekort op kop, schreeuwt moord en brand. Er is geen nieuws van het Middelkerks front.

De organisatie van de politie
Het Octopusakkoord, geconcretiseerd met de wet van 7 december 1998, creëerde een geïntegreerde politie, gestructureerd op twee niveaus. Het federale niveau bracht de voormalige centrale diensten van de rijkswacht en de voormalige gerechtelijke politie bij de parketten samen. Het lokaal niveau verenigde de voormalige territoriale brigades van de rijkswacht en de voormalige korpsen van de gemeentepolitie.

De lokale politie bestaat uit 195 politiezones, werkzaam over één of meer gemeenten. Daarvan vinden we er 18 in West-Vlaanderen waarvan 6 voor de kustgemeenten, waarvan één die uitsluitend Middelkerke en zijn deelgemeenten omvat. Men noemt dat een ééngemeentezone.
Onze zone ging effectief van start op 1 januari 2002. Dat statuut heeft de gemeente, onder andere, te danken aan het feit dat het qua oppervlakte de grootste kustgemeente is. Aangezien men echter van plan is het aantal politiezones te verminderen, stelt zich de vraag hoe lang de huidige toestand nog zal bewaard blijven. Hieronder zien jullie in de laatste kolom het aantal politiemensen dat ontbreekt in de kustzones.

De burgemeester is het bevoegde gezag voor het uitvoeren van de opdrachten van bestuurlijke politie en de procureur des Konings voor wat de opdrachten van gerechtelijke politie betreft.
In een ééngemeentezone is het college van burgemeester en schepenen bevoegd voor de organisatie en het beheer van het lokaal politiekorps. De burgemeester legt verantwoording af over zijn politiebeleid aan de gemeenteraad.
De dagelijkse leiding van de lokale politie is in handen van de korpschef (ook zonechef genoemd). Hij is verantwoordelijk voor de uitvoering van het lokaal politiebeleid. Op zijn beurt staat de korpschef onder het gezag van een burgemeester. Sinds de opstartdatum van het korps is hoofdcommissaris Joos DUCHI zonechef in Middelkerke. Zijn mandaat werd dit jaar verlengd.

Hoe kan je het verschil zien tussen de lokale en de federale politie?
De lokale politie heeft kenmerkende blauwe strepen op voertuigen en uniform. Bij de federale politie zijn die strepen oker, een soort oranje.

          

Hoe wordt de nodige sterkte aan personeel in een politiezone bepaald?
Na de politiehervorming in 2001 werd besloten op basis van tientallen parameters een zogenaamde KUL-norm op te stellen: het aantal aspiranten, inspecteurs, hoofdinspecteurs, commissarissen en hoofdcommissarissen nodig om de werking van een korps te garanderen. Zeg maar, een minimale bezetting. Deze cijfers werden opgenomen in het repertorium van de lokale politie 2011.
Volgens de eigen website van onze lokale politie, telt de politiezone Middelkerke 73 personeelsleden en is daarmee één van de kleinere zones van het land. Het personeelsbestandomvat op volle getalsterkte 81 medewerkers maar is momenteelsamengesteld uit9 burgerpersoneelsleden en 64 operationele. Het burgerpersoneel wordt vaak aangeduid met de term CALog, wat staat voor 'cadre administratif et logistique', voor de Vlamingen het administratief en logistiek kader.
De politiezone Middelkerke wordt geleid door 1 hoofdcommissaris en 4 commissarissen. Daarnaast is één commissaris vanuit Brussel structureel afgedeeld om hier de rol van beleidsadviseur te vervullen.

Waarom is er een tekort? De mening van Brice De Ruyver
Volgens criminoloog Brice De Ruyver is dat te wijten aan het feit dat het de overheid ontbreekt aan een langetermijnvisie. De regering moet volgens hem het probleem niet impulsief maar wel structureel aanpakken. Het tekort zou grotendeels het gevolg zijn van foute keuzes in het verleden.
Dat klinkt natuurlijk raar uit de mond van een professor die veiligheidsadviseur was van Guy Verhofstadt, premier van 1999 tot 2008, maar goed… laten we toch maar eens nagaan welke zijn conclusies zijn.

Van de 30.556 minimaal begrote agenten zouden er slechts 28.663 voorhanden zijn. Er zouden ook 1.200 federale agenten minder zijn dan nodig, wat het totaal tekort op meer dan 3.000 agenten brengt.
Bovendien moet je er rekening mee houden dat 6% van een politiecorps niet aan het werk is wegens ziekteverlof, zwangerschap of loopbaanonderbreking.
De Ruyver wijt dat in eerste instantie aan de massale uitstroom van de babyboomers (geboortegolf die optrad vlak na de Tweede Wereldoorlog tussen 1946 en 1964).
Bovendien wordt sinds 2008 (dus niet in de periode dat hij Verhofstadt adviseerde, natuurlijk) bewust een politiek gevoerd, uit budgettaire redenen, waarbij amper duizend agenten per jaar geselecteerd werden, in plaats van de 1.500 die blijkens een studie van 2009 (!!) in dienst hadden moeten genomen worden.
Hoge werkdruk doet agenten vlugger afhaken, maar die is aan de kust minder hoog dan in de grote steden.
In plaats van zich aan te passen aan de noden, heeft de regering, sinds de politiehervorming, steeds gekozen voor een budgettaire benadering. Kandidaten zijn er genoeg want de politie wordt goed betaald. De Ruyver zegt er wel niet bij dat veel van hen niet slagen in de selectieproeven, vaak omdat ze niet een minimum aan onze taalkennis hebben.

En nu komt het…
De geëerde professor vindt dat de maatschappelijke uitdagingen veel groter geworden zijn. Er moet volgens hem meer geïnvesteerd worden in een beter sociaal weefsel, in het handhaven van waarden en normen, een betere opvoeding, kortom er moet een algehele mentaliteitswijziging gecreëerd worden, gekoppeld aan het grondig bijstellen van de falende strafuitvoering.

Spijtig dat hij daar geen tien jaar vroeger aan gedacht heeft en zich toen wat kritischer opstelde tegenover, onder andere, de snelbelgwet en de algemene regularisaties!!

De mening van Joëlle Milquet, minister van binnenlandse zaken (cdH in regering sedert 2007)
Vice-eerste minister en minister van Binnenlandse Zaken en Gelijke kansen Joëlle Milquet relativeert de cijfers over het tekort van politiebeambten in de verschillende politiezones.
Het tekort van 3.000 politiebeambten vloeit voort uit een theoretische toepassing van de KUL norm die niet correspondeert met de organieke tabellen. De norm zou bovendien sterk bekritiseerd worden door de zones en wordt momenteel herzien. Onder leiding van de federale politie, in samenwerking met de Vaste Commissie van de lokale politie, is men in december 2011 gestart met de identificatie van de behoeften van de zones voor de jaren 2012 en 2013. Deze studie werd beëindigd eind februari 2012. Daaruit blijkt dat de lokale politie een jaarlijks tekort heeft van 1.015 eenheden en dat de reële nood van de federale politie 385 eenheden bedraagt, wat in totaal neerkomt op 1.400. Welnu, de vorige ministers van Binnenlandse Zaken hebben het globale engagement van aanwervingen van politiebeambten per jaar verminderd van 1400 naar 1035, dus een tekort van 365 structurele eenheden per jaar. Een tekort dat werd bevestigd door de federale politieraad.
Voor 2012 zullen er 400 bijkomende aanwervingen zijn op basis van de beslissing van de minister, dus minimaal 1435 eenheden.
De studies ‘Persepolis’ en ‘Vitruvius’ omvatten een overzicht van de belangrijkste uitstromen van ervaren politiebeambten die in de toekomst met pensioen zullen gaan en die niet gecompenseerd worden volgens de actuele normen.
De minister heeft bovendien vanaf het aantreden van de nieuwe commissaris-generaal van de federale politie gevraagd om een analyse te maken van de optimalisatie van de politie binnen de schoot van de federale politie die moet toelaten om bijkomende capaciteit te genereren onder meer op basis van een snelle audit die binnenkort gelanceerd zal worden. Andere maatregelen zoals de vermindering van de administratieve last van politiebeambten, zijn in voorbereiding. Er wordt een lijst opgesteld van de kerntaken en er wordt nagezien welke daarvan overgelaten kunnen worden aan administratieve medewerkers of eventueel burgerwachten. Ze wil ‘de juiste man/ vrouw’ op de juiste plaats.
Ze wil meer mensen op het veld. Dat kan volgens haar, omdat de bureaus nu vaak overbevolkt zijn met chefs en souschefs.
Ze vindt dat het budget moet gestroomlijnd worden. Ze wil niet meer dat er nog uitgaven gedaan worden omdat men dat zo gewend is. Ze bedoelt daar vooral mee dat de openbare aanbestedingen niet steeds goed verlopen.

Tot eenieders verbazing vindt Milquet dat het politietekort te maken heeft met de grote maatschappelijke kwesties. Over waarden, over een gebrek aan respect, over zelfbeheersing, over alcoholmisbruik: “Het is een beschavingsprobleem. De tolerantiedrempel in de grote steden wordt steeds kleiner. Er zijn problemen door de verarming van de bevolking, door een mislukkende integratie, door een mank lopend onderwijs, door een gebrek aan jobs. Iedereen denkt aan zichzelf en vergeet het collectief. We leven in een individualistische en hedonistische samenleving. Je veux, j’ai, je prend.”

Dat haar partij in het verleden vaak/ meestal deel uitgemaakt heeft van de regering en dat ze in de voorbije legislatuur minister van werk was, dat schijnt ze gemakshalve te vergeten.

“De politiehervorming moet grondig geëvalueerd worden. De subsidieregels moeten herzien worden. Extra mensen alleen volstaan niet, het politiewerk moet ook anders georganiseerd en gestructureerd worden. Onze agenten verliezen te veel tijd met administratief werk."

Termont haalde onder meer het voorbeeld aan van agenten die huisbezoeken moeten doen om mensen die hun boetes niet betaald hebben te ondervragen. "Dat zijn zaken die ook door gerechtsdeurwaarders kunnen gebeuren."

De mening van burgemeester Vandenbussche van Koksijde
Het tekort van de politiezone ‘Westkust’ waartoe Koksijde behoort, werd drie maanden geleden als ‘dringend probleem’ erkend. Vandenbussche: “Het wordt alleen maar erger. De instroom verloopt moeilijker en veel agenten gaan met pensioen. In de winter hebben we genoeg manschappen, maar in de zomer verviervoudigt onze bevolking. En dan hebben we handen te kort. Soms krijgen we een paar mannen ter beschikking maar lang niet genoeg om ons te behelpen. We doen alles wat we kunnen om volk aan te trekken maar kandidaten worden afgeschrikt door de scholing. Voor een opleiding tot agent krijg je namelijk geen volwaardig diploma, terwijl er voor zowat alle andere beroepen wel bacheloropleidingen bestaan.”

Waar is de tijd (1949 – 1959) dat ‘in het badseizoen’ (eerst drie, later 2 maanden) in Westende tijdelijke agenten aangeworven werden? Ze moesten medisch geschikt zijn (groot genoeg zijn!) en ze moesten een ‘mondje Frans spreken’. Ze kregen daarvoor per dag 150 Belgische francs. Als ze voldeden kregen ze een contract voor meerdere seizoenen. Zo herinner ik mij dat René Lanssens dat gedurende 10 jaar deed.
De kustgemeenten halen toch allemaal miljoenen euro’s uit de taks op de tweede verblijven en Koksijde en De Panne heffen zelfs geen aanvullende taks op de personenbelasting! Dus, geld genoeg! Waar wachten ze op?

Hoeveel kost zo’n ééngemeentepolitiezone?
De federale politie wordt integraal nationaal gefinancierd. De financiële middelen voor de lokale politie komen primair uit het lokale budget (61% of 1,51 miljard euro) en bijkomend uit het federale budget (38% of 942,6 miljoen euro). Daarvan gaan 85,2 procent naar het personeel en 11,2 procent wordt besteed aan de werking.
In een ééngemeentezone wordt de begroting van de politie niet in de gemeentebegroting geïntegreerd. Het is een duidelijk afgescheiden beleidsdocument. De gemeenteraad speelt echter ook de rol van politieraad.
In 2011 zou elke Vlaming 204 euro betaald hebben voor de werking van de lokale politie.
De Middelkerkse politiezone heeft dus verleden jaar 18.893 inwoners x 204 euro/ inwoner = 3.854.172 euro gekost.

Besluit
Het mag verbazend genoemd worden en dat zal voor het eerst zijn in de voorbije decennia, dat politici van enige betekenis, van mening zijn dat het deze keer niet zal volstaan om er wat/veel miljoenen tegenaan te gooien.
Samen met hen ben ik natuurlijk van mening dat vooral maatschappelijke problemen aan de basis liggen van de steeds groeiende behoefte aan politiemensen. Volgens mij speelt de voorbeeldfunctie van de overheid of het onvoldoende vervullen ervan, ook een niet te onderschatten rol.
Natuurlijk zijn ook wel wat structurele problemen mee verantwoordelijk.

De vraag is echter of die politici ook echt van plan zijn om er iets aan te doen.

Bronnen
Artikels in ‘Het Nieuwsblad’ ‘3000 agenten dringend nodig’ en ‘Dat is vragen om problemen’ van donderdag 12 april 2012 door Pieter Huyberechts
Artikel in ‘Het Nieuwsblad’ ‘Tekort wordt alleen maar erger’ van donderdag 12 april 2012 door gpr
Artikel in ‘Het Nieuwsblad’ ‘Wijkagenten mogen meer verdienen’ door fle
http://www.politeia.be/PDF/PJV/Wegwijs%20in%20politiezone.pdf
http://www.infozone.be/biblio/fedpol/cg/2009-05-28/2009-05-28-advies-5-n.pdf
http://www.lokalepolitie.be/5451/het-korps.html

30-04-2012, 09:35 Geschreven door stammer
Reageren (1)

Op 22 april 2012 werd voor de twaalfde keer een ‘Erfgoeddag’ ingericht. Naar goede traditie is dat steeds op de eerste zondag na de paasvakantie.

Welke is de betekenis van die dag?
Op die dag wil men publiek, pers en beleid in Vlaanderen en Brussel sensibiliseren rond cultureel erfgoed opdat iedereen op een eigentijdse, kwalitatieve en zinvolle manier zou omgaan met het cultureel erfgoed in zijn dagelijkse omgeving.
Erfgoeddag is een initiatief van FARO, Vlaams steunpunt voor cultureel erfgoed vzw, in samenwerking met de erfgoedgemeenschappen in Vlaanderen en Brussel, met volle steun van de Vlaamse overheid.
Elk jaar wordt rond een welbepaald thema gewerkt. In 2012 was dat ‘Helden’.
Erfgoed is een zeer ruim begrip en het thema kan/mag ook ruim geïnterpreteerd worden. Erfgoeddag mag niet verward worden met ‘Open monumentendag’ waarop het publiek kennis kan maken met het bouwkundig, landschappelijk en archeologisch erfgoed. Op erfgoeddag wordt eerder het cultureel, dus roerend of niet-materieel erfgoed in de kijker geplaatst.

Vanwaar die titel van mijn artikel?
Misschien herinneren sommige onder jullie zich misschien nog dat ik in 2011 een artikel schreef met als titel “Heeft Middelkerke misschien geen cultureel erfgoed?”. Ik verwonderde me er toen namelijk over dat de gemeente niet deelnam aan de erfgoeddag met als thema ‘Armoe troef’. Ze lagen daar natuurlijk wel mee in de lijn van dat thema. De toen opgegeven redenen ‘Het thema lag ons niet te best’ en ‘Vrees dat de prestaties van vorige jaren niet zouden geëvenaard/ verbeterd kunnen worden’ en ‘Zowel deelnemen aan monumentendag EN aan erfgoeddag is te veel voor Middelkerke’ konden mij niet overtuigen.
Ik keek dus vol verwachting uit naar de editie 2012 en ik werd absoluut niet teleurgesteld.

Wat deed de gemeente in het verleden?
Dergelijke organisaties interesseren mij namelijk geweldig en Middelkerke kan ook bogen op enkele merkwaardige organisaties ter gelegenheid van ‘Erfgoeddag’ in het verleden. Laten we ze even overlopen.
Ik herinner mij vooral twee edities. De eerste is deze van 2008 waarbij onderzocht werd hoe men in het verleden tegen de toekomst aankeek, met de slogan 'Wordt verwacht'. Dat werd hier ‘Een halve eeuw kamperen’, een unieke tentoonstelling in de camping ‘Westende’.
De tweede, van 2010, ging over vervalsingen, constructies, kopieën en imitaties, met de roepnaam FAKE?’
In De Branding stelden toen 7 privé personen hun verzameling ten toon met uiteenlopende thema’s zoals o.a. schommelpaardjes, vlinders, ricard-attributen, oorlogsmaterialen en .... Fernand Feys met een klein deel van zijn verzameling over Freddy Maertens.

Aan de eerste editie in 2002 schijnt Middelkerke niet deelgenomen te hebben. De reeds bestaande Museum- en Archievendag werden toen samengevoegd tot een Erfgoedweekend, onder de slogan Ontdek mijn verleden. Het eerste thema werd ‘Verzamelen, verzamelaars, verzamelingen’.
De volgende editie van 2003 stond in het teken van Op reis. In de ‘Oude Post’, nu ‘Het Strandhuis’ genoemd, organiseerde de heemkring Graningate, in samenwerking met het gemeentebestuur, de eerste dag een tentoonstelling over 200 jaar pastoors te Middelkerke ‘Van Soutane tot burgerpak’. In de inkomhal van het gemeentehuis kon men de tweede dag een selectie bekijken uit de verzameling van het historisch project over het kusttoerisme. Tevens werden de boeken over Dokter Casse en ‘Massaal naar Middelkerke’ voorgesteld.
Vanaf 2004 werd het ‘weekend’ een ‘dag’. Het thema dat jaar was 't Zit in de familie. In ‘De Zwerver’ in Leffinge werd toen een tentoonstelling gehouden gebaseerd op Middelkerkse archieven over misdaden. In de namiddag vertelde Roland Desnerck pittige Middelkerkse volksverhalen.
Verschillende expo’s in 2005 stonden in het teken van Gevaar!: ‘Toeristen in gevaar’ in Ter Duinen, ‘Vissers in gevaar’ in de kerk van Lombardsijde, ‘Gevaren op zee’ in de mess voor officieren verteld door Julien Desseyn en reddersactiviteiten in het gemeentelijk zwembad.
Op 23 april 2006 kon het publiek terecht bij honderden erfgoedorganisaties voor een editie In kleur. Volgens ‘De Sirene’ nummer 92 van januari-februari 2006 zou Middelkerke daaraan deelgenomen hebben, maar ik heb daar verder niets over gevonden. Volgens de dienst ‘Erfgoed’ van de gemeente werd toen een kleine tentoonstelling gehouden in de lokalen van de heemkring met alle mogelijke vormen van gekleurd drukwerk.
In 2007 werden de vele waarden (financieel, emotioneel, enzovoort) van cultureel erfgoed aangehaald.
Er werden doorlopend originele archiefdocumenten en foto’s uit het boek ‘Middelkerke: ‘Van duindorp tot badplaats 1800-1914’ door Julien Desseyn tentoongesteld in De Branding.
De negende editie in 2009 behandelde de vriendschap. In de Branding werd een filmmontage getoond met unieke beelden uit privé-bezit, over het toeristisch gebeuren, over de Ezelstoet in Lombardsijde, over de O-L-V processie in Leffinge, over de viering van het honderdjarig bestaan van de badplaats Westende, over 1000 jaar Leffinge en over 800 jaar Schore.
Een bakker aan het werk in Westende en de boer op het land waren eveneens op de beelden te zien.

Zoals jullie ook kunnen vaststellen hebben de meeste activiteiten plaats in Middelkerke. Is dat enkel en alleen omdat zij een cultureel centrum hebben?
De verdiensten van de heemkring ‘Graningate’, daarbij volop ondersteund door het gemeentebestuur, wens ik hier dik te onderstrepen.

En nu naar onze Brandweer in 2012
De brandweerkazerne is gelegen in de Klein Kasteelstraat, naast het containerpark. Ze werd ingehuldigd op 30 augustus 1997. Het is een zeer ruim gebouw dat alle mogelijke faciliteiten biedt aan garages en pleinen. Multimediamateriaal is er in al zijn vormen aanwezig. Voor zover ik dat kan beoordelen is het modernste en meest gesofistikeerd materiaal aanwezig.
Het korps telt vier officieren en een vrouwelijke dokter en 39 manschappen, alle vrijwilligers.

Affiche
Bij mijn aankomst kon ik het onderstaand programma raadplegen.

Boekje
De heemkring Graningate maakte een themanummer van 60 pagina’s over de Middelkerkse brandweer, met een historische reconstructie van alle korpsen, ook die van Leffinge en Westende. Men kon die ter plaatse aanschaffen voor de prijs van 8 euro. Ik kan jullie dit nummer 125 van het tijdschrift van de heemkring enkel maar aanbevelen. Voor de Westendenaars die niet wisten dat er in Westende-bad ooit (1927 – 1937) een vrijwillig pompierkorps bestaan heeft, staat er een interessant artikel in van de hand van Els Bloes. Hieronder zien jullie de opengevouwen kaft rond het tijdschrift.

Wat was er allemaal te zien?
Vooreerst was er een tentoonstelling over de brandweerman en zijn gevecht met de grote en kleine ongelukken die mensen in doordeweekse situaties tegenkomen, uit onhandigheid, vergetelheid, dommigheid, maar ook door toeval, tegenslag en andere wetten van Murphy.
Aan de hand van uniek film- en fotomateriaal en persoonlijke verhalen leren we onze brandweer kennen: soms kleine helden, soms grote helden. Doorlopend.
In de voormiddag waren er ook demonstraties door de jeugdbrandweer. ’s Namiddags kon men oefeningen blusbehendigheid voor de ganse familie bijwonen. Twee voorbeelden: geblinddoekt en uitgerust met een persluchttoestel een rokerige ruimte binnengaan of op de correcte wijze een brandende frietpot blussen.
De brandweer stelde natuurlijk ook zijn uitrusting tentoon, o.a. met een duikersstand en twee oldtimers! De eerste was een tankwagen, gebouwd in 1944, in leen gekregen van de garage Lamerant in Middelkerke en de tweede een jeep.
Er was ook een expo van uniek brandweermateriaal en een schitterende collectie miniatuurbrandweerwagentjes, door de jaren heen verzameld door mensen van de brandweer zelf.

Besluit
Graningate, de brandweer en de gemeentediensten die erbij betrokken waren, verdienen een hartelijk applaus voor deze organisatie. Marc De Jonghe, die korpschef is sinds 1987 (25 jaar op 20 oktober 2012!), mag fier zijn op zijn korps van idealisten, die een zeer gewaardeerde bijdrage leveren aan onze veiligheid.

23-04-2012, 00:00 Geschreven door stammer
Reageren (0)

Een handelaar ben ik niet, een bouwpromotor of een gemeenteambtenaar evenmin. Ik ben slechts een autochtone gepensioneerde bewoner van Westende, waar ik geboren en getogen ben.
Ik vertegenwoordig geen enkele groep of partij en spreek dus in mijn persoonlijke naam.
Het zou dus best kunnen, of straffer nog, ik ben er zeker van dat mijn ideeën/wensen/verlangens niet altijd stroken met die van mijn nog actieve medebewoners of met die van aanhangers van een politieke partij of van mensen die rechtstreeks, vooral financieel, belang hebben bij projecten die ik niet zeer genegen ben.
Ik ben ook een vrij man, die dankbaar gebruik maakt van de moderne communicatiemiddelen waarvan deze blog er één is, om mijn ontboezemingen een deeltje van de wereld in te sturen.
Niemand zal mij moeten overtuigen van het feit dat een gemeentebestuur nooit iedereen tevreden zal kunnen stellen, dat er vaak moet geschipperd worden. De kerk in het midden houden, noemt men dit dan.
Toch wil ik hierna eens uit de doeken doen, wat ik persoonlijk graag in de programma’s van de partijen zou zien verschijnen.

Visie
Een partij die geen visie ontwikkelt zal natuurlijk nooit genade vinden in mijn ogen. Of ze die visie ook waarmaakt, zullen we natuurlijk pas in 2018, bij leven en welzijn, kunnen beoordelen.
Bij de Open VLD die het nu al 12 jaar voor het zeggen heeft, heb ik dat het meest gemist.
Die visie moet zeker slaan op de toekomst van de Vlaamse kust en de kuststeden. Kan toerisme zoals we dat vandaag kennen nog wel? Of is de kust verzadigd? Moeten we nog meer (ondergrondse) parkings en nog meer betere (?) toegangswegen of rotondes aanleggen? Moeten er nog meer sportmanifestaties georganiseerd worden, waarbij de wegen moeten afgezet worden? Moeten er nog meer muziekmanifestaties bijkomen? Middelkerke moet daar samen met de andere kustgemeenten en met de provinciale en Vlaamse overheid diep over nadenken en desnoods een voortrekkersrol vervullen.
En het vooral durven over een andere boeg gooien!
Waarom zouden we er eens niet van uitgaan dat de toerist ook tevreden kan zijn met een rustige vakantie, met wandelen en fietsen, met het strand en met de zee? Vooral omdat hier zoveel ouderen verblijven, die al tevreden zijn met sociaal contact.
Of vinden jullie dat we Tokio achterna kunnen gaan?

Goed bestuur
De regelmatige lezer van deze blog zal nu wel al weten dat ik een hevig tegenstander ben van projecten, die getuigen van grootheidswaanzin. Jullie kennen nu ook al mijn mening over subsidies. De mogelijkheid om ze te bekomen mag geen reden zijn om niet onontbeerlijke projecten uit te voeren.
De gemeente kan de bestaande subsidies natuurlijk niet aan de anderen laten, maar moet ervoor ijveren om de hogere overheid te doen aanvaarden dat een subsidiesysteem geen goede zaak is. Het kan hoogstens ertoe dienen om een weinig succesrijk maar nuttig initiatief wat op weg te helpen.
De deelnemende partijen moeten niet enkel zeggen dat ze zullen besturen als een goede huisvader, in eer en geweten. Ze moeten eerst goed nagedacht hebben over wat dat juist inhoudt en er zich vooral strikt aan houden.
Het is niet omdat men over een dikke portefeuille kan beschikken dat men domme dingen moet doen.
Als er dan toch een groot project moet uitgevoerd worden, moet er allereerst een kosten- batenanalyse uitgevoerd worden. Als men er dan toch niet in kan slagen om een tamelijk precieze raming uit te voeren, dan moet het bestuur die meerkost incalculeren zodat men achteraf niet voor verrassingen komt te staan.
Er mag niet toegegeven worden aan drukkingsgroepen! De belangen van de gewone burger mogen niet genegeerd worden, bijvoorbeeld om bouwpromotoren ter wille te zijn.
Ik heb een hekel aan zelfvoldane/ arrogante mensen en ik verwacht dus van een politicus/politica dat hij/ zij zichzelf steeds weer in vraag stelt. Ja, ik weet het: “ ’t is moeilijk bescheiden te blijven voor kerels met zoveel t…..” (!)

Werken
Mijn allereerste prioriteit bij het uitvoeren van werken betreft het herstellen en veilig maken van bestaande wegen. Men moet dagelijks onderweg zijn met de fiets om er zich rekenschap van te kunnen geven hoeveel wegen in de gemeente in slechte of minder goede staat verkeren. En dat zijn er heel wat!
Ik denk dat de pleintjes/ pleinen nu wel allemaal een (niet steeds even geslaagde maar zeer dure) opknapbeurt gekregen hebben.
Als er toch nieuwe wegen moeten komen, bijvoorbeeld om nieuwe gas- en elektriciteitsleidingen veilig onder de grond te stoppen, dan moet er, waar mogelijk, gedacht worden aan fiets- en voetgangerspaden. Op bestaande wegen kunnen die vaak met witte lijnen afgebakend worden, zonder grote kosten. Groen moet overal voorzien worden en niet enkel in de private tuintjes.
De bewoners van de straat moeten schriftelijk geconsulteerd worden.
Het bestuur moet een consequente houding aannemen bij het verlenen van bouwvergunningen en in elk geval rekening houden met het advies van de stedenbouwkundige ambtenaar, ook al is dat soms strijdig met de mening van het college.
De allesomvattende rol van de studiebureaus bij het ontwerpen, ramen, plannen en beheren van projecten moet beperkt worden. Het technisch personeel van de gemeente moet daarin een grotere rol spelen. Dat zal niet enkel de zeer hoge kosten drukken maar de invloed op het werk verhogen. Ik weet wel dat die bureaus er personeel met de nodige en betere know-how voor hebben, maar door alles aan hen over te laten, wordt het geheel oncontroleerbaar. Geen eenvoudige opgave dus, maar moeilijk gaat ook.

Verminderen van de uitgaven
De gemeentelijke schuld moet drastisch afgebouwd worden. Het gemeentepersoneel moet verminderd worden zonder afdankingen. Het wagenpark van de gemeente moet op een aanvaardbare manier gereduceerd worden. Natuurlijk is het aangenamer voor het personeel als elke dienst over eigen wagens kan beschikken, maar een goed georganiseerd systeem van carpooling zou enorm kostenbesparend zijn bij de aankoop en bij het onderhoud. De uitbreiding van het gemeentehuis door het huren van private woningen, mag slechts in noodgevallen.
Het in stand houden van een buurthuis, is een zware financiële post en kan enkel gerechtvaardigd worden als het OCMW, Calidris, De Branding of een andere lokale instantie niet aan de behoefte kunnen voldoen.

Bescherming van ons erfgoed en van de natuur
Wie zich inzet voor het bewaren van ons erfgoed en wie de natuur wil beschermd zien, maakt zich daarmee niet sympathiek en zal daar niet steeds voor beloond worden. Meestal komt men daarmee in botsing met de financiële belangen van anderen.
Wie toch de nodige moed opbrengt om toch zijn gezonde principes te verdedigen, verdient in mijn ogen een medaille.

Als de partij oppositie moet voeren
Het schepencollege krijgt steeds meer macht, ten nadele van de gemeenteraad. De partijen die veroordeeld werden tot een oppositiekuur, mogen zich daar niet slaafs aan onderwerpen.
Een gemeenteraadslid moet met een bijzondere aandacht de verslagen van het college bestuderen. De uitgaven ten voordele van het schepencollege, gemeentepersoneel, de politie, de brandweer en de scholen moeten aan een streng kritisch onderzoek onderworpen worden. Dat geldt nog meer voor het gunnen van opdrachten.
De verkozene moeten blijk geven van een grote beschikbaarheid: zeer aandachtig de gemeentelijke dossiers bestuderen, de gemeente grondig kennen, spreken met de inwoners.
Hij/ Zij mag zich in geen geval beperken tot de maandelijkse zitting van de gemeenteraad of tot recepties.
De mandataris mag niet toegeven aan het Stockholmsyndroom! Dat betekent dat men niet mag aarzelen om de meerderheid het vuur aan de schenen te leggen, ook al wordt dat niet in dank afgenomen.
De partijen moeten erop letten dat de deelgemeenten op gelijke manier behandeld worden. De concentratie van alle diensten en bureaus in Middelkerke moet afgeremd worden en waar mogelijk moet er een spreiding gebeuren.

Lokale economie, huisvesting, werkgelegenheid, bejaarden- en gehandicaptenbeleid, criminaliteit, veiligheid, …
In al deze domeinen moeten de partijen zich bijzonder hard inzetten om de levenskwaliteit van de inwoners te verbeteren. Deze laatste moeten ook zelf initiatieven nemen en niet altijd rekenen op de overheid, die wel zijn volledige steun daarbij moet verlenen, in de juiste mate, zonder overdrijven.

OCMW
Wie een uitkering krijgt moet een job aangeboden krijgen, die past bij zijn of haar kwaliteiten. We denken dan onder andere aan het onderhoud van het groen, straatvegers, boodschappers, mensen die bejaarden gezelschap houden, …
Voor wat hoort wat!!
Ook hier zijn besparingen mogelijk. De bedeling van warme maaltijden, bijvoorbeeld, moet efficiënt georganiseerd worden. Vooral in de ver afgelegen deelgemeenten moet de solidariteit aangewakkerd worden om te bekomen dat de lokale inwoner bereid gevonden wordt om hulpbehoevenden bij te staan.

Besluit
Misschien heb ik de kandidaten die in aanmerking komen om mijn voorkeur weg te dragen, te perfect afgeschilderd. Is dat een utopie? Misschien wel, maar wie naar dat ideaalbeeld streeft, mag alvast op mijn volle waardering rekenen.

Bron
http://www.skynet.be/jack-nl/fun/dossier_veel-veel?articleId=857046#main

16-04-2012, 00:00 Geschreven door stammer
Reageren (0)

Werden jullie ooit beledigd of bekritiseerd door jullie partner?
Of weigerde jullie partner soms nog te praten of te overleggen?
Hebben jullie toen de politie verwittigd? Of vonden jullie dat niet erg genoeg?
Nochtans staat dat in de statistieken als partnergeweld.

Wat verstaan we onder ‘partnergeweld’?
Het betreft fysiek, seksueel en psychisch geweld binnen een relatie. Het is elk gedrag in een intieme relatie dat aangewend wordt om controle en macht te winnen over de partner.
Dat is natuurlijk in de meeste gevallen erger dan in de twee voorbeelden hierboven.
Hieronder vinden jullie daarvan de volledige lijst, opgesteld door het instituut voor gelijkheid van man en vrouw.

*Wordt vaak aangezien als onderdeel van psychisch en fysiek geweld. Verkrachting binnen de partnerrelatie komt vaak voor en wordt weinig gerapporteerd omwille van maatschappelijke taboes en vooroordelen. Vrouwen ervaren seksueel geweld als bijzonder vernederend en voelen zich daarbij als vrouw gebruikt en miskend. (dwingen tot seksuele handelingen die de vrouw niet wil, dwingen tot seksuele handelingen met derden, verplicht worden tot het bekijken van pornolectuur, -video's, seksueel geweld ten aanzien van de kinderen,…)

Met als titel ‘Eén vrouw op zes slachtoffer van partnergeweld’ verscheen in ‘Het Nieuwsblad’ van 4 november 2011 een artikel daarover van sdg. En waar minder over gepraat wordt … ook één op de tien mannen is een slachtoffer van partnergeweld, maar eerder van psychisch geweld.

En in Middelkerke?
Uit het dagbladartikel konden wij vernemen hoeveel gevallen van partnergeweld zich van 2007 tot en met 2010 hebben voorgedaan in Middelkerke.
Daar waar het partnergeweld overal fors toeneemt, gaat het in Middelkerke toch wel drastisch naar beneden, zeker?
Bij het lezen van het dagbladartikel, krijg je inderdaad een zeer gunstige indruk over Middelkerke.
Er staat immers: “Waar er in 2007 nog 101 gevallen waren, bleven daarvan in 2010 nog slechts 69 over of een daling met 32%. Dat komt op1,24gevallen van partnergeweld op 100 huishoudens in 2010.” Hieronder zien jullie de cijfers van 2000 tot en met 2010, zowel voor het fysisch als voor het psychisch geweld. Die “69” is de som voor 2010 van beide vormen van geweld.

Fysisch

Psychisch

* = Eerste kwartaal van 2011

Zo zie je maar weer dat je met cijfers alles kunt uitleggen zodat het voor jou het beste uitkomt.
Ik kan dus even goed zeggen “Waar er in 2009 slechts 60 gevallen waren, steeg dat in 2010 naar 69, een stijging met 15%”.
Het hangt er maar van af hoe je zulke cijfers interpreteert. De overheid doet dat meestal in haar voordeel.

In welke milieus doet zich partnergeweld voor?
Partnergeweld komt voor in alle socio-economische milieus, ongeacht de sociale status, de leeftijd, het opleidingsniveau, het beroep, de herkomst of het geloof.

Getuigenissen van slachtoffers
De getuigenissen van slachtoffers van partnergeweld, op internet, zijn legio. Telkens komen dezelfde feiten of vaststellingen aan bod.
In veel gevallen waren er reeds vermoedens van gewelddadige neigingen of signalen daartoe vóór het huwelijk of het samenwonen: snel omslaande stemmingen, kwaad worden zonder aanleiding, losweken van familie en vriendenkring, eis tot overdreven aandacht, jaloersheid, ….
Tijdens de relatie gaat het van kwaad naar erger en dat vaak voor kleine dingen. Steeds wordt de schuld op de andere gestoken. De dader heeft daarna spijt en belooft dat het nooit meer zal gebeuren. Kleine geschenken en bloemen moeten dat staven maar doen het geweld daarna niet ophouden.
Het slachtoffer praat zichzelf de schuld toe, wordt minder zelfzeker, schaamt zich en … zwijgt. Nooit wordt de kans geboden om met de dader over het geweld te praten. De behoefte om het aan iemand te vertellen is wel zeer groot.
Het slachtoffer beweert uiteindelijk de moed gevonden te hebben om een einde te maken aan de relatie, vaak na overleg met familie of vriend(in). De dader reageert met dreiging tot zelfmoord, met een nieuw pak rammel, met dreiging de partner op droog zaad te zetten of … nog maar eens met bloemen.
Uiteindelijk komen de slachtoffers dan toch tot het besluit ‘Slaan uit liefde bestaat niet’

Waar kunnen de slachtoffers geholpen worden?
Huisartsen en urgentiediensten zijn vaak de eersten die geconfronteerd worden met slachtoffers van partnergeweld. Deze vertonen ofwel verwondingen of kneuzingen ten gevolge van de toegebrachte slagen of vertonen psychologische problemen ten gevolge van het (seksueel) geweld. Ze niet altijd bereid de ware toedracht van de feiten te vertellen uit schaamte, schuldgevoel of uit pure angst voor de mogelijke gevolgen (nog meer slagen of uit economische overwegingen/financiële afhankelijkheid van de partner).
Een eerste vraag om hulp kan bestaan in het praten over het geweld. Slachtoffers willen vooral dat het geweld thuis ophoudt. Niet allemaal willen ze meteen ook een punt zetten achter de relatie.
Met wie kan men praten?
Zoals gezegd, eerst met de huisarts, als die de juiste ingesteldheid heeft. Het is nuttig hem/ haar een medisch certificaat te vragen vanje letsels.

Bij de lokale politie kan klacht ingediend worden.Ook hier is het aangewezen dat telkens een proces-verbaal opgemaakt wordt en dit toe te voegen aan een eventueel reeds bestaand dossier.
Het vergt vaak veel moed van het slachtoffer om de stap naar de politiediensten te zetten. Diegenen die toch hun weg vinden naar het politiebureau zijn meestal vergezeld van een vertrouwenspersoon op wie ze kunnen terugvallen en steun vinden bij moeilijke momenten. Deze vertrouwenspersoon is vaak een vriend(in) die op de hoogte is van de gezinssituatie of een familielid (ouder, broer/zus).
Eens bij de politiediensten zal het slachtoffer worden verhoord door een politieman of – vrouw en zal men haar/hem de mogelijkheid aanbieden om een beroep te doen op de dienst slachtofferbejegening van de politie. Bekijk hiervoor http://www.ethesis.net/politiestructuur/politiestructuur.htm

Bij seksueel geweld zal op vraag van de magistraat en met akkoord van het slachtoffer overgegaan worden tot het gebruik van de set seksuele agressie.

Bekijk hiervoor http://www.scholieren.com/werkstukken/7526 

Wil men anoniem zijn verhaal vertellen aan de telefoon, dan kan dat bij Tele-onthaal. Op het gratis telefoonnummer 106 is dag en nacht een opgeleide vrijwilliger bereikbaar, zeven dagen op zeven.
Ook de centra voor algemeen welzijn (CAW) zijn gratis beschikbaar voor een discreet gesprek, tijdens de kantooruren. Zij verschaffen ook juridische informatie, zorgen eventueel voor een plaats om te verblijven of voor een andere vorm van begeleiding.Wanneer het geweld niet te erg uit de hand gelopen is, leren zij koppels om op een andere manier met elkaar om te gaan. In één of meerdere gesprekken met jou, je partner en/of jullie kinderen, proberen hulpverleners van het CAW te zoeken naar de meest gepaste hulp.
Daar wordt samen bekeken hoe je voor veiligheid kan zorgen voor jezelf en je kinderen, hoe spanning zich opbouwt, hoe je kwaad kan worden zonder geweld te gebruiken, hoe jij en je partner op een andere manier problemen kunnen uitpraten, hoe praktische problemen, die misschien aan de basis van het geweld liggen, kunnen opgelost worden, hoe jij en je partner, indien jullie dit wensen, op een rustige en overwogen manier uit elkaar kunnen gaan.

De dichtstbijzijnde centra bevinden zich in Oostende en Veurne.

Is het plegen van geweld op de partner strafbaar?
De erkenning van geweld binnen een liefdesrelatie als een maatschappelijk en strafrechtelijk probleem is nog tamelijk recent. Het heeft geduurd tot 1997 alvorens partnergeweld in België als een misdrijf werd erkend en tot 1998 alvorens het echt strafbaar was.

De wet van 24 november 1997 (verschenen in het staatsblad van 6 februari 1998) is een belangrijke etappe geweest in de strijd tegen dit soort geweld. De wet past een aantal artikelen in het Strafwetboek aan en maakt geen onderscheid tussen geweld tegen mannen of tegen vrouwen.
Enerzijds introduceert de wet de partnerrelatie als verzwarende omstandigheid in geval van opzettelijke slagen en verwondingen. Onder partner verstaat de wet 'de echtgenoot of de persoon met wie iemand samenleeft of heeft samengeleefd en een duurzame affectieve en seksuele relatie heeft of gehad heeft'.
Anderzijds wijzigt deze wet de procedure van strafvervolging voor partnergeweld waardoor de gerechtelijke instanties meer bevoegdheden krijgen. Nochtans was het bijvoorbeeld nog steeds niet mogelijk om een aanhoudingsmandaat af te leveren. In België was de wet van 1997 aldus de eerste belangrijke stap, maar ze volstond niet. Vandaar dat de regering een wetsontwerp indiende dat leidde tot de nieuwe wet op het partnergeweld.
De wet van 28 januari 2003 tot toewijzing van de gezinswoning aan de echtgenoot of aan de wettelijk samenwonende die het slachtoffer is van fysieke gewelddaden vanwege zijn partner en tot aanvulling van artikel 410 van het Strafwetboek. (staatsblad 12 februari 2003).

Bronnen
http://www.nieuwsblad.be/extra/partnergeweld
http://www.horenzienenpraten.be/partnergeweld.htm
http://www.caw.be/Geweldinhetgezin/Partnergeweld/tabid/291/Default.aspx
http://www.cawdelta.be/Deelwerkingen/Partnergeweld/tabid/1877/Default.aspx
http://www.goedgevoel.be/gg/nl/521/Partnergeweld/index.dhtml

09-04-2012, 11:00 Geschreven door stammer
Reageren (0)

Met Beaufort04 is de ‘Triënnale voor Hedendaagse Kunst aan Zee’, van 31 maart tot 30 september 2012, aan haar vierde editie toe.
Knokke-Heist neemt evenwel deze keer niet deel omdat ze geen inspraak kregen over de kunstwerken die in hun gemeente zouden opgesteld worden. Alle andere kustgemeenten nemen wel deel, met andere woorden ze ondersteunen het fors/gul op financieel gebied.
Het is een initiatief van vzw Ku(n)st en haar partners onder de hoge bescherming van Herman Van Rompuy, Voorzitter van de Europese Raad.
Tot de doelstellingen behoren het versterken van de onderlinge contacten en het samen organiseren van tentoonstellingen, om een breed publiek op een bijzondere manier kennis te laten maken met kunst.
Op de website van Beaufort04 wordt de gebeurtenis (met nogal hoogdravende woorden, vind ik) als volgt aangekondigd.
“De Vlaamse kust en de hedendaagse kunst vinden elkaar opnieuw via monumentale installaties en intrigerende werken, ingebed in de unieke biotoop van de dynamische kustgemeenten. Ongetwijfeld zal dat opnieuw zorgen voor zomerse beroering en kunstzinnige reflecties langs de Vlaamse kust.
Beaufort04 schotelt opnieuw een staalkaart (= bonte mengeling) van Europese hedendaagse kunst voor.”

De kunstenaars
Voor Beaufort04 maakte een artistieke commissie onder de leiding van curator Phillip Van den Bossche en intendant Jan Moeyaert een selectie van hedendaagse Europese kunstenaars.
Ik laat de organisatoren best zelf aan het woord met een nogal verwarde zinsbouw.
“De kunstenaars in de groep hebben reeds allemaal hun sporen verdiend door regelmatig afzonderlijke tentoonstellingen te doen en te demonstreren. Toch zien wij nieuwe mogelijkheden. Ook het opkomen voor de belangen van de kunstenaars en gezamenlijk kun je die belangen beter onder de aandacht brengen. De kunstenaarsgroep bestaat uit beeldhouwers, schilders, keramisten, glaskunst, edelsmid, juwelen, pyrogravure, fotografie, grafisch design, sculpturen, tekenaars, stoelvlechters, weven, spinnen, houtdraaien, dichters, schrijvers, acteren teveel om op te noemen…”
Het zijn, voor wat Middelkerke betreft, drie kunstenaars uit het voormalig Oostblok. Dat zou de indruk kunnen wekken dat Vlaanderen geen kunstenaars van formaat heeft. Dat klopt natuurlijk niet! Er zijn er trouwens al heel wat die een kunstwerk leverden/ leveren voor een vroegere of voor de huidige editie.
Hier volgen hun namen.

Aan Beaufort 01: Wim Delvoye, Jan Fabre, Maria Roosen, William Sweetlove, Johan Muyle, Panamarenko, Koen Van Mechelen, Berlinde De Bruyckere, Dirk Braeckman, Johan Tahon

Aan Beaufort 02: Marie-Jo Lafontaine, Luk Van Soom, Bart De Zutter , Jan Van Imschoot, Luc Zeebroek, Jan Fabre, Koen Van den Broek, Jean Belquin.

Aan Beaufort 03: Valérie Mannaerts, Philip Aguirre y Olégui, Sven ’t Jolle, Tim Segers, Lili Dujourie, Louis De Cordier, Luc Deleu, Peter Rogiers, Jan Vercruysse.

Aan Beaufort 04: Arne Quinze, Hans Op de Beeck, Nick Ervinck

We stellen dus wel vast dat hun aantal deze keer een dieptepunt bereikt heeft: nog slechts drie in 2012!
Ziehier de afbeeldingen van wat in Middelkerke tentoongesteld werd tijdens de vorige edities:

Beaufort 01: van links naar rechts: ‘Caterpillar’ van Wim Delvoye **, ‘Ballman’ van Lars Siltberg, ‘Cité de Sable’ van Christian Meynen

Beaufort 02: van links naar rechts: ‘Job’ van Luc Zeebroek (Kamagurka), ‘Chill Out Room’ van Marie-Jo Lafontaine, ‘Babies’ van David Cerny **
** nadien aangekocht door de gemeente Blankenberge

Beaufort 03: van links naar rechts: ‘No more boring art’ van John Baldessari, ‘Salacia’ van Tamar Frank *, ‘Untitled’ van Aneas Wilder.
*gekocht door de gemeente Middelkerke voor de prijs van 36.300 €, inclusief BTW.

De kunstwerken van Beaufort04
De selectie kunstwerken wil een weerspiegeling zijn van wat zich op het hedendaagse Europese kunstplatform afspeelt. De kunstenaars spelen met nieuw of bestaand werk in op de omgeving buiten de musea en willen de ku(n)stbezoekers deelgenoot maken van een fantasierijke en imaginaire wereld.
Middelkerke kreeg 3 kunstwerken waarvan 2 monumentale.
Deze keer heb ik er mij eens grondig in verdiept en daarvoor nogal wat opzoekingen gedaan.
Op het strand nabij het Grand Hotel Bellevue stelt Ivars Drulle 'I can hear it' voor. Het staat niet vlak tegen de dijk, maar naar het schijnt was schepen Devey daar blij mee omdat het optreden van Frank Bauer en van radio 2, deze zomer, er niet door zullen gehinderd worden.
In de Sint-Theresiakapel hangt een schilderwerk van Adrian Ghenie, getiteld 'Self-portrait Darwin II'.
Op het Sint-Laureinsstrand presenteert Magdalena Abakanowicz '2 schilden in cortenstaal'. Ze staan wat ver van de dijk maar wel op een geschikt duin.
Westende krijgt dus de eer om alle kunstwerken tentoon te stellen!
Burgemeester Michel Landuyt (Open VLD): “Dit biedt als voordeel voor de bezoekers dat ze zich niet ver hoeven te verplaatsen. Westende en Beaufort is eerder overigens al een goed huwelijk gebleken. Denk maar aan het werk ‘Caterpillar’ van Wim Delvoye dat de gemeente (???) eerder aanschafte en op de zeedijk in Westende staat. Of aan de lichtinstallatie van Tamar Frank op de watertoren. Westende heeft met onder meer de beschermde vakantiewoning ‘Les Zéphyrs’ op cultureel vlak nog heel wat meer te bieden. Zowel Les Zéhpyrs als de Beaufort-kunstwerken bevinden zich komende zomer op een boogscheut van elkaar. Hiermee versterken we straks het kunstminnende en culturele karakter van Westende-bad.”

Bedankt, Michel, dat je dat fijne onderscheid tussen Westende en Middelkerke nogmaals benadrukt!
Elk zijn deel, dat is goed! Middelkerke zijn bierfeesten en wielerwedstrijden, Westende zijn kunst en cultuur!

Ivars Drulle: ‘I can hear it’ (aan ‘La Rotonde’)

De kunstenaar
Drulle is een Let. Hij beschouwt het jaar 1998 als de start van zijn creatieve activiteit. In dat jaar werd hij immers toegelaten tot de kunststudies aan de Humboldt universiteit in de Verenigde Staten.
Een jaar later won hij al wedstrijden. Hij bleef gedurende vier jaar studeren in de Verenigde Staten, onder andere aan de Montana universiteit waar hij de ‘Master of Arts’ titel behaalde en bekroond werd tot één van de beste 15 studenten (op 16.000).
Hij kreeg verschillende waardevolle onderscheidingen, te veel om ze allemaal op te noemen. Jullie kunnen ze terugvinden op zijn website, die naarstig en stipt bijgehouden wordt.

Zijn kunstwerk ‘I can hear it’
In september 2011 vermeldt de kunstenaar op zijn website http://www.ivarsdrulle.com/index.php/news dat hij uitgenodigd werd om een publiek kunstwerk te creëren dat in België zal tentoongesteld worden in het kader van "Triennal for Contemporary Art by the Sea".
Op 6 februari 2012 gaf de kunstenaar mij, op mijn vraag, wat meer uitleg over zijn werk.
“De idee voor de hoornen kwam bij me op toen ik wat opzoekingen deed in archieven voor industriële en militaire machines. Ik vond het interessant dat de legers destijds, toen het radarapparaat nog niet uitgevonden was, speciale luisterapparaten gebruikten om vijandelijke vliegtuigen te detecteren.
Hieronder enkele voorbeelden daarvan. (nota stammer: Ik heb er zelf de jaartallen aan toegevoegd)

Ziehier enkele prachtige afbeeldingen, vind ik, van het bronzen beeld gemaakt in het atelier van Drulle.

Ziehier de foto van het kunstwerk die zowat op alle websites over Beaufort04 verscheen: op die van de kunstenaar en ook op die van de gemeente http://www.middelkerke.be/page59020053.aspx en http://www.toerismemiddelkerke.be/toerisme/beaufort-04.aspx

De gemeente koopt het kunstwerk van Drulle
Het schepencollege heeft beslist het werk van Drulle aan te kopen, voor de prijs van 75.000 euro zonder BTW. Inclusief 6% BTW wordt dat 79.500 euro of 3 miljoen 180.000 Belgische ‘frankskens’.
Wie het breed heeft, laat het breed hangen, natuurlijk.
Schepen van cultuur Carine De Jonghe (Open VLD): “Iedereen die op het strand wandelt kent wel het overweldigende en tegelijk rustgevende geluid van de zee. Het kunstwerk van Ivars Drulle legt hier heel sterk de nadruk op. Het wordt zeker één van de absolute blikvangers van Beaufort04.”
Ziehier twee keer het kunstwerk, dat ik trouwens geslaagd vind, met de Rotonde op de achtergrond en met rechts het luisterende meisje. Ik hoop dat ze het lang volhoudt. Daarmee bedoel ik dat ze hopelijk niet volledig verzandt en dat het brons waaruit ze gemaakt is, geen dieven aantrekt.

          

Magdalena Abakanowicz: “Two corten armors’

De kunstenares
Magdalena Abakanowicz werd geboren in 1930 in Polen uit aristocratische Pools-Russische ouders waarvan het fortuin erg te lijden had onder de repressieve Russische bezettingsperiode en onder de moeilijke oorlogsjaren. Zij studeerde af aan het Kunstcollege in Warschau in 1954. Ze vond er alles ‘stijf en conservatief’ – tijdens een periode waarin het enig aanvaardbaar kunsttype het sociaal realisme was. Zij werd er gedwongen les te volgen in textiel – ontwerpen, hetgeen haar verder werk geweldig beïnvloedde.

Haar kunstwerk: ‘Two Corten Armours’
De titel van het kunstwerk slaat onder andere op het materiaal waarin het gemaakt is. Dat gebeurde in 1998-1999.
Cortenstaal, ook bekend als weervast staal is een metaallegering, bestaande uit ijzer waaraan koper, fosfor, silicium, nikkel en chroom zijn toegevoegd. De sterkte is vergelijkbaar met die van andere gelegeerde staalsoorten zoals roestvrij staal.
De bruine roestkleur is het uiterlijk meest typische kenmerk.  dat wel want we

          

          

Adrian Ghenie, 'Self-portrait as Charles Darwin II’

De kunstenaar
Hij werd geboren in 1977 in Roemenië. Hij was nog een kind toen dictator Ceausescu aan de macht was en een tiener bij de regimewissel. Ghenie werd getekend door het regime, door de stortvloed van westerse impulsen na diens val en door het naziverleden.
Hoewel hij pas 35 jaar jong is, kan men zijn werken reeds terugvinden in de grote internationale collecties. Hij is één van de boeiendste kunstenaars van zijn generatie. Zowel het Museum voor Hedendaagse Kunst Antwerpen als het S.M.A.K. in Gent (‘Dada Room’, zo heet het) hebben een werk van hem in hun verzameling.
Uit zijn werken blijkt dat hij gefascineerd is door de geschiedenis en door het trauma van de dictatuur. De bronnen voor zijn schilderijen zijn een combinatie van zijn persoonlijke herinneringen en van geschiedenisboeken, archieven en zowel documentaire als fictiefilms.
Uit die bronnen plukt hij beelden waarmee hij en collage maakt die daarna bewerkt wordt met verf om die mooier te maken.

Het kunstwerk
Dit is een merkwaardig verhaal. Hoe een aangekondigd ‘werk op grote schaal, ‘interieur vullend’ of ‘enorm’ schilderwerk ‘Self-portrait as Charles Darwin I’, geschilderd in 2011, plots een eerder klein kladschilderij ‘Self-portrait as Charles Darwin II’ werd, geschilderd in 2012.
Ik begon weken geleden aan het huidig artikel. Op alle mogelijke websites kon ik lezen en zien dat voor de Sint-Theresia kapel in Westende-bad het schilderij ‘Self-portrait as Charles Darwin (1911)’ voorzien was. Ziehier dat kunstwerk.

Ik keek dus vol verwachting uit naar de dag waarop het werk in de kapel zou opgesteld worden. En toen was het zo ver! Groot was mijn verbazing toen ik in de middengang volgend werk zag hangen.
Was dat wel Charles Darwin? Schijnbaar wel als ik vergelijk met zijn foto, hoewel minder herkenbaar dan op het groot schilderij.

Maar het verhaal is nog niet af.
Op 28.03.2012 zag ik dat bij elk kunstwerk een drieluik geplaatst was: een soort affiche met de duur van de tentoonstelling, een plannetje waar de Westendse kunstwerken juist opgesteld staan en tenslotte, specifiek voor elke opstelplaats, een afbeelding van het tentoongesteld werk.
Ziehier wat aan de kapel staat.

Is de toekomst van het kunstproject Beaufort in gevaar?
Gunter Pertry, gedeputeerde en voorzitter van de organiserende vzw Ku(n)st: 'We kregen een negatief artistiek advies van de Commissie Beeldende Kunst'. Deze adviseert de bevoegde minister Joke Schauvliege bij het toekennen van de subsidies. “Als zij dat advies volgt, kunnen wij onze toelage vanuit Vlaanderen, 190.000 euro per jaar, verliezen en dat zou zonder meer rampzalig zijn voor het verder voortbestaan van Beaufort.”
De leden van de commissie vinden Beaufortte veel toeristisch en te weinig cultuur.
Pertry: “We hebben de voorbije jaren bespaard op zaken als personeel, administratie en communicatie, maar nooit op het artistieke. Want dan snijd je in de ziel van Beaufort en zonder de Vlaamse centen zou zoiets zeker het geval zijn. Dit wordt dus de editie van de waarheid en het zou wel eens de laatste kunnen zijn. We kunnen echt niet aan de partners, zoals de kustgemeenten, nog meer financiële steun vragen.”

Inderdaad! Jullie moeten namelijk weten dat Middelkerke, alleen al voor Beaufort 04 de som van 85.737,44 euro bijdraagt. Die beslissing werd genomen door het schepencollege d.d. 21/12/2011 - punt 103. Dat bedrag werd als volgt ingedeeld: een eerste schijf van € 23.815,96 in de begroting van 2010, een tweede schijf van € 26.198 in de begroting van 2011 en een derde schijf van € 35.723,48 in de begroting van 2012.
Samen met de driejaarlijkse aankoop van een kunstwerk (behalve in 2006 maar als de Vlaamse overheid betaalt, dan is dat ook met ons geld) is dat dus een enorme financiële bijdrage voor een project dat in zijn geheel eigenlijk niet zo hoog scoort.
Laat mij vooreerst duidelijk zijn: de twee beeldhouwwerken die dit jaar in Westende tentoongesteld worden zijn van een zeer goede kwaliteit.
Als men echter de vier edities overloopt, dan zitten daar verschillende werken bij van lage tot zeer lage kwaliteit, zeer vaak ‘bij het haar getrokken’.

Is Beaufort te toeristisch? Ik heb hierboven al aangeklaagd dat twee werken geïnterpreteerd worden in functie van de lokale toestand, … dus toeristisch, wat volgens mij ongepast is.
Als men bovendien in de gemeenten andere kunstwerken begint op te stellen dan de aangekondigde, dan moet men niet verwonderd zijn dat sommige wenkbrauwen gefronst worden.

Men kan zich eveneens afvragen of de kustgemeenten misschien niet voor te veel kunstprojecten uitgenodigd worden. Knokke-Heist werkt nog samen met de commissie ‘Beelden in de stad' en Koksijde neemt ook deel aan het project ‘Getij-Dingen’.
In 2009 opende het Kunstmuseum aan Zee, of kortweg Mu.ZEE, zijn deuren. Dit jonge museum is een samensmelting van het Provinciaal Museum voor Moderne Kunst (PMMK) en het Stedelijk Museum voor Schone Kunsten, zij het dan dat daar ook talrijke andere exposities gehouden worden.

Tenslotte wil ik nogmaals benadrukken dat de Vlaamse subsidies steeds minder naar Vlaamse kunstenaars gaan.

Bronnen
http://www.douglas-self.com/MUSEUM/COMMS/ear/ear.htm#pers
http://www.beaufort04.be
http://www.deredactie.be/cm/vrtnieuws/cultuur%2Ben%2Bmedia/kunsten/1.917976 Ghenie
Artikel in ‘Het Nieuwsblad’ van 25.02.2012 ‘Toekomst kunstproject Beaufort is in gevaar?’ van Dany Van Loo
http://beeldenpark.beaufort04.be/nl/pagina/6/b01.html

02-04-2012, 00:00 Geschreven door stammer
Reageren (0)

Alsof het nog niet duur genoeg was
In een vorig artikel heb ik het reeds gehad over het geschenk, ter waarde van € 1.115.952,31(incl BTW), dat de gemeente aanbood aan voetbalploeg S.C. Lombardsijde, wat mij deed vermoeden dat de ploeg heel hoge ambities koesterde. Spijtig genoeg weerspiegelt zich dat niet in de rangschikking van de vierde provinciale reeks West-Vlaanderen (lager bestaat niet!) waar een weinig benijdenswaardige 13^e plaats bekleed wordt.
Het hierboven vermeld bedrag sloeg ‘enkel’ op de tribune, kleedkamers, sanitair, kantine en omheining en het geheel werd lot 1 genoemd.
Op mijn vraag deelde de technische dienst van de gemeente mij zojuist mede dat de buitenaanleg, zijnde lot 2, toegewezen werd aan ‘Timo-tuin’ voor de eerbiedwaardige prijs van 475.810,56 euro (incl BTW).
De uiteindelijke kostprijs zal nog wel wat hoger oplopen.
De werken, die ondertussen beëindigd zijn, omvatten de afbraak van het huis Dedecker, de aanleg van een speelplein, een parking en petanquevelden. Daar zit echter nog een minivoetbalterrein bij dat ook door de club kan gebruikt worden.
We zitten dus reeds aan 1.115.952,31 + 475.810,56 = 1.591.762,87 euro of ca 63,7 miljoen oude Belgische francs. Waanzin!!!! Daar is geen ander woord voor.
Het zou ook nog de bedoeling zijn, onder de benaming ‘lot3’, een houten jeugdhuis te bouwen. Bij de aanbesteding waren daarvoor geen inschrijvingen. De gemeente weet dus zelf nog niet welke kosten er nog zullen bijkomen.
En, wordt het voetbalterrein niet afgeschermd? Mogen de supporters achter de goal gratis naar de matchen kijken? Welk bedrag moeten we daarvoor nog verwachten?

          

Had men dat muurtje niet liever afgebroken?
Het zal jullie, als voetganger of fietser, die doorheen een stofwolk moesten, natuurlijk niet ontgaan zijn dat er belangrijke renovatiewerken uitgevoerd werden aan de muur rond het kerkhof van Lombardsijde … aan het gedeelte dat zichtbaar is vanaf de Dorpplaats, wel te verstaan. De rest ziet toch niemand en daar kan weinig eer voor geoogst worden!
Er werden stenen uitgekapt, er werd gezandstraald dat het een lieve lust was. De werken zijn nu zo al een drietal weken bezig, weliswaar met in acht nemen van een lange onderbreking.
Ik vroeg mij af of men niet eerder een nieuw muurtje had kunnen bouwen. Naar het schijnt ben ik niet de enige voorbijganger die deze vraag stelde. Een specialist ben ik natuurlijk niet!

          

Sociale woning Bamburgstraat
Weten jullie waar deze woning staat? Ze behoort toe aan de gemeente en zal gerenoveerd en daarna verhuurd worden als sociale woning.

Hoe ziet het natuurgebied op de site van de camping Cosmos er vandaag uit?
Wie het goed meent met onze duinen of met de natuur in het algemeen en met ons erfgoed, kan nu niet ontkennen dat de Vlaamse overheid voor een serieuze opsteker gezorgd heeft.
Waar de campings ‘Cosmos’ en ‘Jacques Jr’ schandvlekken waren op het groot- Westends grondgebied, wordt nu de laatste hand gelegd aan één van de grote troeven voor de toekomst van ons dorp.
Een natuurgebied toegankelijk maken voor wandelaars (en fietsers?) is immers geen vanzelfsprekende opdracht. De fauna en flora mogen er natuurlijk niet onder lijden.
En toch mogen we hier spreken van een geslaagde combinatie.
De voorgeschiedenis kunnen jullie lezen in de map ‘Duinen’ onder ‘Inrichtingsplan voor de duinen in Westende en Lombardsijde (23.09.2007) en in de map ‘Natuur’ onder ‘Cristal Place: terug naar de natuur’ (08.11.2009)
De Vlaamse overheid kocht de site in 2004 en besteedde kort daarna ruim één miljoen euro aan het opruimen van het gebied. Het zand werd gezeefd om zoveel mogelijk puin te verwijderen en de duinen in hun oorspronkelijke en natuurlijke toestand te herstellen. Ook uit de beschermde bunkers op het terrein werd een pak rommel gehaald, zelfs asbest. Ze werden nu afgesloten met deuren.
De hoofdopdracht was om de natuurlijke zeewering te herstellen. Daarvoor werd een duinpanne uitgegraven. Het zand daarvan is gebruikt voor de aanleg van nieuwe duinen. Naast zeewering is ook geïnvesteerd in natuurontwikkeling. In de duinpanne zijn poelen voor vogels en planten aangelegd. Dat zorgt voor een grote diversiteit van flora en fauna. Ook de wandelaar komt aan zijn trekken. Doorheen het gebied zijn tal van wandelpaden aangelegd. Wat te smal, naar mijn oordeel. En, zullen die niet te gemakkelijk verzanden? Houten omheiningen moeten ervoor zorgen dat kwetsbare plaatsen niet kunnen betreden worden.
Een groot uitkijkplatform biedt een prachtig zicht op het gebied.

     

Wat mogen we nog verwachten?
Er zouden infoborden komen die op de waarde van de zone en van de historische bunkers zullen wijzen.
In een volgende fase zou de aanpalende site van de voormalige camping Jacques Junior op eenzelfde manier aangepakt worden. De twee duinenzones zouden door een pad met elkaar verbonden worden.

Een hartelijk proficiat aan de Vlaamse overheid is hier wel degelijk op zijn plaats!

Bronnen
Artikel ‘Het Nieuwsblad’ van 25 januari 2012 door Dany Van Loo

26-03-2012, 00:00 Geschreven door stammer
Reageren (0)

Open VLD
Dat de Open VLD-lijst voor de gemeenteraadverkiezingen in oktober stilaan vorm krijgt en dat die partij daarmee de voorloper is in het verstrekken van informatie daarover, is eigenlijk niet ongewoon. Een partij met een grote aanhang, die al twee legislaturen aan de macht is, heeft meer keuzemogelijkheden en ook meer succes bij de opportunisten.
Eerder raakte reeds bekend dat eerste schepen Janna Rommel-Opstaele de eerste en burgemeester Michel Landuyt de tweede plaats zal bekleden. Ik heb reeds voldoende geprobeerd om uit te leggen dat Janna daar volgens mij geen recht op had, enkel en alleen omdat ze de vorige keer een paar honderdtallen voorkeurstemmen meer behaalde dan Landuyt. Ik heb nu echter vernomen dat de vork wat anders in de steel zit. Het zou Bart Tommelein zijn die daarachter steekt. Tommelein is naast voorzitter van de Oostendse Gemeenteraad ook fractievoorzitter in de Senaat voor Open VLD, Vlaams Volksvertegenwoordiger in het Vlaams Parlement , bestuurder van het Autonoom gemeentebedrijf Haven Oostende AG, bestuurder Open VLD (plaatselijke afdeling), bestuurder Open VLD Provincie West-Vlaanderen en ook ondervoorzitter van de Interparlementaire Beneluxraad.
Houdt Bart misschien meer van Janna dan van Michel? Ik zou het niet weten.
De plaatsen 3, 4 en 5 zouden bezet worden door de uittredende schepenen, in de volgorde Johnny Devey, Carine De Jonghe en Geert Galle, als het aantal behaalde voorkeurstemmen in 2006 gerespecteerd wordt.
Het ritsen man-vrouw moet enkel toegepast worden voor de eerste twee plaatsen. In 2018 zal dat voor de ganse lijst het geval zijn.
Bart Vandekerckhove wordt lijstduwer terwijl vier nieuwe kandidaten hun opwachting maken: Natacha Lejaeghere (36 j. - verzekeringsmakelaar) uit Westende, Eddy Viaene (59 j. - schooldirecteur) uit Lombardsijde, Sara Peere (25 j. - kinesiste) uit Middelkerke en Isabelle Depla (37 j. – restaurantuitbater) uit Westende.
Wie zullen die drie vrouwen en één man vervangen? Eerst en vooral Tom Dedecker natuurlijk! Verder zullen diegene die het minste aantal voorkeurstemmen behaalden in 2006 waarschijnlijk voor hun plaats moeten vrezen: Karin Nollet (487), Chantal Hogie-Couwet (522), Philip Pattyn (557), Daniël Bonte (565), Rita Jonckheere (603), Cecile Bulcke-Vandenbussche (603) en Inge Demoen (631). Maar misschien heeft de een/ ene of andere wel (gedegouteerd?) afgehaakt? Of misschien zit hier wel een protégé bij?
Er moeten evenveel mannen als vrouwen op de lijst staan. Bij ons is dat 13+12 of 12+13.
De volledige lijst wordt op 19 mei bekendgemaakt.

Alvast één belangrijke bemerking: de kern Middelkerke bekleedt weer al de topplaatsen die een plaats in het schepencollege opleveren.
Westendenaars, ontwaakt,!!!

CD&V
Hier dus ook een spectaculaire machtswissel. Het jarenlange boegbeeld van de partij Liliane Dewulf, maakt plaats aan de kop voor Dirk Gilliaert. Ze zal nog wel aan de kar blijven duwen.
Lieve Landuyt verdwijnt van de lijst uit onvrede met de partij.
Er zullen heel wat verschillen zijn met de lijst van 2006: Freddy Van den Bussche werd onderweg reeds vervangen door Andre Mollet. CD&V en N-VA komen niet meer op in een kartel, zodat andere kandidaten moeten gezocht worden om Henk Dierendonck (naar LDD), Dany Van den Broucke, Bianca Ryckewaert en Nadige Ramoudt te vervangen. Grote stemmentrekkers waren het trouwens niet want niemand van hen werd rechtstreeks verkozen.

Spijtig genoeg werd de partij nog niet bereid gevonden mij wat meer over de lijstvorming te vertellen.

Lijst Dedecker
De verrassing van de week was natuurlijk het nieuws dat Jean-Marie Dedecker in de loop van de maand maart verhuist naar Middelkerke en zich hier definitief gaat vestigen.
Hij wil tevens proberen de burgemeesterssjerp te veroveren. De lokale politiek zou hem namelijk evenveel boeien als de nationale. Volgens zijn partij is Middelkerke voor Jean-Marie Dedecker zeer bekend terrein, “een groot deel van zijn familie woont er trouwens al jaren, en bepaalt er mee het sociale leven, ook in de politiek. Hij zou er terug kunnen vallen op een uitgebreide vriendenkring, die op zijn parlementaire ervaring kan rekenen om de gemeente een nieuwe toekomst te bieden.”
Als dat zou lukken, dan zou hij safe zitten tot 2018. Tegen die tijd is hij 66 jaar en kan hij met pensioen.
Op zijn website drukt hij zelf zijn ambities als volgt uit:

“Hoe graag ik mijn federale collega’s Vande Lanotte, Crombez, Tommelein en De Vriendt in Oostende zou willen bekampen, zie ik daarvan af omdat mijn toekomst niet meer bij die stad ligt. Met hetzelfde vuur zal ik me inzetten voor de bevolking van de kleinere gemeente Middelkerke, waar ik de rest van mijn leven wil slijten. Ik heb er een fijn huis ingericht, en van daaruit wil ik meestrijden voor een welvarende, veilige en mooie gemeente.
Het is bijna twintig jaar geleden dat er in de gemeenteraad van Middelkerke nog een nationale politicus heeft gezeten. Het spreekt vanzelf dat een gemeente daar belang bij heeft, al was het maar om in de parlementen de eigen problemen van een kleine kustgemeente op de agenda te brengen. Het is natuurlijk ook met ‘Lijst Dedecker’ dat we naar de kiezer trekken, met een programma vol gezond verstand waar de eigen bewoners centraal staan, en waar de werkelijke problemen worden benoemd en opgelost.”

En hoe zou die ‘Lijst Dedecker’ er dan wel uitzien?
Heel binnenkort zal de partij haar programma bekend maken. Ze staat nog open voor mensen met gezond verstand, die zich willen inzetten om hun gemeente welvarend, veilig en aangenaam om wonen te maken.
Tom, zoon van zijn broer Luc en lokaal voorzitter van de partij , die de Open VLD verliet en nu als onafhankelijke zetelt, zal er alvast deel van uitmaken. Jean-Marie en Tom mogen ook samen zetelen want ze zijn slechts verwant in de derde graad. Van Luc, broer en vader, is voorlopig geen sprake, waarschijnlijk wegens zijn gezinstoestand (gezondheid echtgenote).
Als we de samenstelling van het bestuur overlopen, dan vinden we daar namen, die we waarschijnlijk ook op de lijst zullen terugvinden: Rosalie Verlinde, Diego Demarcke, Henk Dierendonck, Albert Deramoudt, Hendrik Dilien, Dirk De Poortere en Eddy Van Muysewinkel.
Zoals jullie ook vaststellen, zijn dat vooral mannen. Jean-Marie zal dus nog aardig wat vrouwen moeten ‘verleiden’. Lieve Landuyt zou er wel eens één kunnen van zijn. Misschien tovert hij ook nog wel de één of de andere verrassing uit zijn hoge hoed.
Ik heb reeds twee blogartikels geschreven over Jean-Marie. Jullie kunnen ze terugvinden in de linkse kolom van deze blog, in de map ‘Politieke partijen’.
Op 24 mei 2009 werd dat “Wil jij op Jean-Marie Dedecker stemmen? Ben je wel zeker?” terwijl de titel op 15 augustus 2010 luidde: “Ik hou van hem, ik hou niet van hem”.
Jullie kunnen er lezen dat ik niet hoog oploop met de nieuwe kandidaat-burgemeester. Hij heeft er natuurlijk wel de invloed, het verstand, de energie en de figuur voor. Misschien zien veel Middelkerkenaars, die Michel en Janna beu zijn, er wel een alternatief in?

Vlaams Belang
Door het afhaken van Jan Lacombe en van zijn echtgenote is de partij natuurlijk onthoofd.
Voorzitter Alfons Deley, die zelf de lijst zal trekken, maakt zich echter sterk dat zijn partij een valabele lijst zal presenteren. Ann Ameele zal ook wel vooraan staan. Na Lacombe haalde zij in 2006 de meeste voorkeurstemmen. Binnenkort zou een voorlopige lijst gepubliceerd worden.

Progressief kartel
Waar iedereen verwachtte dat Lode Maesen zijn tenten zou opslaan bij het N-VA, besloot hij verrassend, samen met Geert Verdonck (SP-a) en Erika Blomme (Groen), waarmee hij schijnbaar goed kan samenwerken, verder de kar te trekken bij het kartel. Hij stelt zich daarin op als ‘onafhankelijke’, dus niet als SP-a’er noch als Groene.
Zodra de lijst volledig is samengesteld, zullen ook de namen van de andere kandidaten worden bekend gemaakt. Volgens schepen Geert Verdonck zou de lijstvorming ‘uitstekend vlotten'.
Ik vroeg hem nu reeds een tipje van de sluier op te lichten, maar ik mocht geen antwoord ontvangen.

N-VA
“Er zal in de Wetstraat pas echt naar de Dorpsstraat geluisterd worden als men ook in die Dorpsstraat massaal op de N-VA stemt." Met die woorden lanceerde partijvoorzitter Bart De Wever de slogan waarmee de N-VA in oktober naar de lokale verkiezingen trekt: "De kracht van verandering".
Persoonlijk denk ik dat het Vlaams en federaal succes van de partij, zuiver aan De Wever te danken is. Waarom, kan ik ook niet verklaren. Hij is lid van de Vlaamse Raad en hij is ook Senator. Hebben jullie al een tussenkomst van hem gezien en gehoord? Hij heeft het land in de handen van Elio achtergelaten maar blijft verder aan de zijlijn staan.
Durft hij niet of kan hij het niet?
Hij zou nu ook geen burgemeester van Antwerpen willen worden.
In de gemeenten zal hij wel een lichte invloed hebben omdat er veel proteststemmen naar de partij zullen gaan, maar ik vrees dat lokale euforie misplaatst zou zijn.
Wie zal er op de lijst figureren? Ik zie voorzitter Dany Van Den Broucke, ondervoorzitter Koen Dierendonck, secretaris Chris Niville, Jan Gebbert, die na passages bij ‘Idee 21’, ‘Spirit’, ‘SLP’, ‘SVHV’ een nieuwe thuishaven gevonden heeft, Bianca Ryckewaert, Mike Weerbrouck, Jens Niville, Wendy Denecker, Jan Vandenbergh, Isabel De Soete (OCMW raadslid), Eddy Weerbrouck Christophe Vandenbroucke, André Clarysse, Anthony Goethaels en de jongeren Stefanie Gebbert en Philippe Verlinden. Weinig vrouwen dus en toch zullen ze er moeten zijn!
Ook van de N-VA mocht ik geen antwoord ontvangen op mijn vraag naar wat meer duidelijkheid.

Welke kwaliteiten moeten de kandidaten bezitten?
Natuurlijk wordt niet iedereen verkozen. Een partij met uitvoeringsambities moet een goede mix vinden van populaire kandidaten en van kandidaten met bestuurderskwaliteiten. Elke lijst heeft inderdaad nood aan geëngageerde mensen, die via hun verenigingen kiezers aantrekken. De uitzondering bevestigt de regel, maar het is algemeen geweten dat familie voor familie stemt. Een grote familie binnen de gemeente, is dus ook belangrijk. Zijn die populaire kandidaten eigenlijk niet bekwaam en worden ze toch verkozen, dan staan de kopstukken wel klaar om hun houding te dicteren. Die kandidaten moeten dus ook volgzaam zijn en gedurende de ganse legislatuur mooi in de pas lopen. Dossierkennis is niet zo belangrijk.
Dat belet echter niet dat mensen met een hoge dosis gezond verstand en veel ervaring goede bestuurders kunnen worden.
In deze tijd waar veel dossiers een hoog technisch gehalte vertonen (financiën, milieu, cultuur, onderwijs, openbare werken, …..) is een goede achtergrond natuurlijk niet te versmaden.
Dat betekent niet noodzakelijk dat universitair - geschoolden goede kandidaten zijn, want ze zijn vaak niet zo populair.

Maar … de ambtenaren en de studiebureaus zullen de boel wel rechthouden als het bestuur er niet veel van bakt.

Bronnen
Artikel ‘Het Nieuwsblad’ van 19 februari 2012 door Dany Van Loo

Reacties
Ik had aan de partijen gevraagd om een tipje van de sluier over de lijst voor de gemeenteraadsverkiezingen op te lichten; Ik verwachtte natuurlijk niet de volledige lijst te krijgen en ik begrijp best dat daar nog hard aan gewerkt wordt.

Eén dag na het verschijnen van dit blogartikel, kreeg ik toch al een paar reacties.

Van N-VA

Nog een beetje geduld, het zal voor halverwege april zijn...

Van de voorzitter van CD&V (een weinig ingekort)

Onze kopman en onze lijstduwer zijn gekend.  Wat de 23 andere namen betreft, moet ik vragen nog wat geduld te oefenen.

Wel staat vast dat we de lijst evenredig over de verschillende deelgemeenten, over de verschillende leeftijdsklassen en over de verschillende beroepsklassen verspreid hebben.

Tevens zullen we met een aantal verrassingen uitpakken… en ja… die worden op tijd en stond bekend gemaakt…

Daarnaast hebben een aantal vaste waarden en ook een reeks nieuwe mensen hun medewerking betuigd.

Onze definitieve lijst zal ten laatste tegen 14 juli 2012 bekend zijn…

In het Nieuwsblad van 20.03.2012 lees ik dat Lieve Landuyt, zoals verwacht en zoals ik al twee keer geschreven heb, inderdaad op de lijst Dedecker zal staan. Na SP-a en kartel CD&V – N-VA was haar keuze beperkt.

19-03-2012, 00:00 Geschreven door stammer
Reageren (0)

Jullie weten het al. Eén maal per jaar schrijf ik een blogartikel in ons dialect, kwestie van dat niet verloren te laten gaan.
Voor de ‘aangespoelden’ is dit een gelegenheid om zich nog beter te integreren. Pikt er hier en daar maar een woord uit. Het staat goed als jullie die uitspreken in een winkel of tegen de postbode ... als dat zelf nog Westendenaars van geboorte of van opvoeding zijn!
De lezers van buiten de gemeente zullen daarna misschien een beetje beter wegwijs geraken in ons koeterwaals. Veel succes!
De Westendenaars roep ik op om mij eventueel te corrigeren. Ik zou er dankbaar voor zijn.
Hier gaan we dan!

Wa vienje gieder van d’uppalienge van junder keuknofvol of restofvol, van tpapier, de bliksjes, tgroen en aal de reste?
Vienje gieder daan ze genoeg roendkommn?
Dat angt nateurlik of va je gezinstoestant.
In uus dorp kommn z’iedre weke de bruune zakkn aaln, de diessendag te vroegste ten achtn.
Kommn ze bitje up tied, volgens junder?
En de pries van u zak? Scheurn ze bie junder ook zo gemaklik?
Alles moe goeët gesorteerd zien, é!
En de meeëwn? Pekkn dedeze ook junder zakkn oopn?

En nie buutenzettn de navond vantevoorn, wi.

En je ku nog assan no tcontainerpark rieën ook, é. Wa betaal je doa? Uneuro is nie te vele, hé?
En is da goeët gorganiseert? Zien ze doa u bitje vriendlik, no junder gedacht?
En zien dopeniengseurn no junder goeste?

Me betaaln ieder joar 50 euro milieubelastiengn. Vienje gieder da tevele?
Oje je nage geschoorn et of je gas ofgedoan et, viengkik dadd’u goe zake daje de zoaterdagvornoene jun ofvol ku kwiet graakn in Westende-dorp op tpling an de kerke of in Lombardsiede an tvoetbalpling of moenk zeggn an tstadion?
Oju gesnoeid et, e je stoat doa met takkn die grodder zien dan 25 centimeters mo klinder dan twi meters, gin boomstroenkn, é, ewe biend ze toen mo thope en ze goan ze kommn aaln, twi keeërn in moarte en twi keeërn in oktobre.

De blauwe zakkn dieën voe de pee-dee-im, das d’ofkortienge voe plastiek, drankkartongs en metaaln verpakkiengn. Dus nie voer isimo (piepschuim in tschoan vlams) of alluminiom, anders zoetda pidam noemn, é.
Dedie die dat ovaaln begun snuchtens vroeger te werkn want ze kun dral stoan van te zeevn.
En nie doeën lik ieroender, hé!

Junder gloazn flesschn en gloazn potjes, witte en gekleurde, (nie missn van gat, hé) briengje gieder toch ook no de glasboaln, zeker? Oje doa roend weunt, makt da zeker vele leevn? Voa den achten snuchtens en achter den achten savens mag je doa wel nietn insmietn. Mo ja, jetrassan die doa nie achter kiekn. En tliggn doa soms glasschervn roend, hé. En vele meeër ook nog! Dat is gevoarlik voe de bandn van junotto, é?
Witje gieder dat er nu ook al oendergroensche bestoan. In Brugge bievoorbeeld. (ieroender rechts)
En ze zeggn ton dat de Bruggeliengn zot zien! Amai!

          

En ja, deris nog u nieuwigheid, é? De oendergroensche betaalofvolcontainers. Datis voer oje je zakkn nie up tied e kunn buutenzettn of oje die dag nie tuuswoart of oje up reize wilt goan. U noave neuro voe 30 lieters, dat is nieks é, e je nofvol moe zêfs nie in u zak van de gemeeënte zittn. Tstoad eeën op tpling rechtover de kerke of anders moe je mo toetan de kalliedries of no de diek rieën?

En … dur nieks neffens smietn, ej tgoort?

Oje alle dagn u gazette leest met in twiekend u dikke bielage en oje drie keeërn per weke reclamebladjes in je busse gepropt kriegt, verzamel j’u geeële noop papier. Gin noad, ze kommn twi keeërn per moand tpapier en tkartong upaaln. Zorg junder dermo voarn dattin u kartongdoze zit die goed toegeboengn is of makter u paksche van met u koarde roend, anders woait dat ovral in troende en ligt de stroate vul met gazettn en reclaamtjes. Behangpapier is ook papier, é, mo da mag nie, wi.

Je gieder toch gin spriengstoffn of radioactieve stoffn, é? Toch we? Awe de deze ku je mo moeilik kwiet graakn! Je moe ze mo bie joen tuus upsloan. Of DOVO loaten kommn! Tzêfste voe goazeflesschn. Mo dedeze kujook no de buutagoazeverdeeëler briengn.

          

Ander kleeën gevoarlik ofvol lik moteurolie, battrieën, verve, kwik, kuusproduktn, enzovoart ku je no tcontainerpark briengn of meegeevn met de chemokarre die vier keeërn per joar an de kerke stoat. Kiek mo op den uphaalkalendre.

          

En ton ejje nog tgrof uusvuul; elektrieke toestelln, compjoeters, metaal. Oje je nuus ofbrikt moe je we nie met je steeën ofvol no tcontainerpark goan. Tzien dovoorn unaantal dagn per joar vorzieën mo je moet dat aanvraagn daan ze da moetn kommn aaln. Letop é, das nie voe nieks é.

Vertaling van sommige woorden uit de tekst
http://users.skynet.be/Stam/lefevere/Blog/DialektWestende.htm

12-03-2012, 00:00 Geschreven door stammer
Reageren (1)

Eerlijkheidhalve moet ik toegeven dat ik het restaurant-taverne ‘La Belle Epoque’ op de Zeedijk 58 in Middelkerke niet kende. Uiteraard wist ik dus ook niet dat het al zestien jaar uitgebaat wordt door ene Daniëlla en ene Eric.
Tijdens het TV - zappen op 21 februari 2012 maakte ik er kennis mee via de vijfde aflevering van “Chef in nood”, één van die vele kookprogramma’s, die we heden ten dage (om het met een toepasselijk werkwoord uit te drukken) voorgeschoteld krijgen. Vooral VTM schijnt er maar niet genoeg van te krijgen.

Ik kende natuurlijk wel de villa ‘Cogels’, het gebouw waarin het restaurant gevestigd is en dat perfect gelegen is op de zeedijk.
Ze werd rond 1900 gebouwd in opdracht van de Antwerpse baron Cogels. Na de aanleg van de zeedijk in 1898, was het één van de tweeëndertig dijkhuizen en hotels die er in die periode verrezen. Een groot deel werd tijdens de Eerste Wereldoorlog vernietigd om nadien weer opgebouwd te worden. In 1978 werd de ‘Villa Cogels’ als eerste beschermd. Of toch een deel er van. Op het moment van de bescherming was al een bouwvergunning verleend voor een nieuwbouw. De gevel moest bewaard blijven, daarachter mocht de projectontwikkelaar zijn zin doen. Resultaat is het meest surrealistisch beeld van de Belgische kustarchitectuur: een mooie arduinen façade met loggia, art-nouveausierelementen, vergulde opschriften, lijsten en borstweringen, met daarboven vier monotone bakstenen appartementenlagen. Ik meen mij te herinneren dat men er destijds alles aan gedaan heeft, tot bidden toe, opdat die gevel toch maar zou omvallen, maar helaas. Het werd dus maar een architectonisch gedrocht.

Maar goed, ik wou het hier eigenlijk over gastronomie hebben, niet over architectuur…

Even voorstellen
Op 18.12.2011 publiceerde ik een blogartikel ‘Hoe lekker kan men in Middelkerke eten?’ Ik gaf daarin de waardering weer van onze kustrestaurants volgens ‘Michelin’ en ‘Gault Millau’.
Jullie zullen daarin ook het restaurant ‘Le Fox’ in De Panne terugvinden, dat bekroond werd met twee Michelinsterren en een 16 op 20 score van Gault Millau.
Stephane Buyens is er de chef. Hij is voorzitter van de ‘Meesterkoks van België’ en ontpopt zich stilaan tot mediakok. Is dat positief of niet ? Volgens één van de geraadpleegde websites zou zijn keuken daaronder niet te ‘leiden’ hebben. Nochtans hebben de meesters Bloes mij in de lagere school geleerd dat het ‘lijden’ (met gestipte ij) moet zijn als je het in het West-Vlaams uitspreekt als ‘lieën’. Maar goed …

Buyens heeft het koken van zijn moeder Denise geleerd. ‘Mamakoken is koken met buikgevoel’. In ‘Le Fox’ is zij het die nog steeds elke dag de garnalen pelt. ‘Zij is daarin een kampioene’, vindt haar zoon! Zou zij dan de enige zijn die deze kunst meester is? Of betrouwt de chef enkel zijn moeder? “Ik doe het voor mijne zoon en hoe zou hij anders goeie garnaaltjes hebben in zijne Le Fox”, zegt moeder.

Zoals enkele andere mediakoks, Peter Goossens voorop, is Stéphane niet gespeend van een hoog gehalte aan meerderwaardigheid ten opzichte van minder begaafde (?) of minder succesrijke collega’s.

Wat heeft VTM op het oog?
Die maken natuurlijk programma’s met de bedoeling zo hoog mogelijke kijkercijfers te halen.
Het minste wat men kan zeggen is dat enkele van die uitzendingen die met koken en restaurants en hotels te zien hebben, niet steeds aflopen zoals men beoogd had. Denken jullie maar aan ‘Mijn Restaurant’ en aan ‘Hotel Westende’ (van VT4).

Met ‘Chef in Nood’ wil men slabakkende restaurants een tweede adem geven. Stéphane Buyens werd ingeschakeld om te verhelpen aan de talloze redenen waarom een horecazaak niet draait zoals het zou moeten en niet de vooropgestelde resultaten behaalt. De uitbaters die er middenin zitten en vaak het bos door de bomen niet meer zien, worden door hem met hun neus op de feiten gedrukt.
Zijn methode wordt als volgt beschreven: “Zes weken lang doorkruist hij Vlaanderen om horecazaken die hun glans verloren hebben weer op de culinaire kaart te zetten.Met zijn scherpe visie, pure smaak en inspirerende ideeën helpt Stéphane de restauranthouders aan een nieuwe toekomst te bouwen. Dat doet hij à la carte. Om de pijnpunten bloot te leggen en te ontleden, proeft Stéphane van de keuken, evalueert hij de bediening en inspecteert hij de andere facetten zoals het interieur, de netheid … en de uitstraling en voorkomen van de uitbater.Vervolgens stelt hij een actieplan op en pakt hij samen met de eigenaars en het personeel de diverse problemen aan. De ene keer zal hij het restaurantconcept volledig omgooien en de menukaart helemaal aanpassen, de andere keer zorgt hij dat de kok bijscholing krijgt of organiseert hij een teambuilding als hij merkt dat de communicatie tussen keuken en zaal stroef verloopt. Hij zorgt er ook voor dat de bediening op punt wordt gesteld, dat het interieur een facelift ondergaat en dat er publiciteit wordt gemaakt voor de nieuwe start.Tijdens het ganse traject luistert, begeleidt en moedigt Stéphane de restauranthouders aan vanuit zijn allesoverheersende passie voor koken en de horeca. Als een goede coach leeft hij mee en heeft hij aandacht voor de emotionele reacties bij het blootleggen van de problemen en het doorvoeren van de veranderingen.”

Dat klinkt dus wel zeer verdienstelijk!!

Waarom leent de hotelschool van Koksijde zich tot zo’n programma?
Reclame voor een bedrijf, op TV dan nog, is altijd graag meegenomen.
Zou het kunnen dat ze op die manier ook willen aantonen dat wie hun hotelschool niet gevolgd heeft, niet kan koken?
Hebben ze anderzijds geen schrik dat de kijkers de indruk krijgen dat men chef kan worden mits wat goede tips te krijgen? Of een korte cursus volgen? Natuurlijk wil de chef van ‘Le Fox’ niet aantonen dat een paar lessen door hem gegeven, van een heel doodgewoon restaurant een sterrenrestaurant kunnen maken? Die indruk zullen sommige kijkers nochtans krijgen. Mocht dat zo zijn, moet de hotelschool dan niet afgeschaft worden?

Stéphane Buyens bezoekt ‘La Belle Epoque’
Daniella ‘die nog nooit gekookt had voor de chef van een tweesterrenrestaurant’ was toch wel wat zenuwachtig vóór de ‘inspectie’… En terecht, zo zagen we daarna.
Buyens vond het interieur allesbehalve en ook van de spijskaart was hij helemaal niet onder de indruk.
Hij oordeelde dat ‘men geen enkel risico genomen had’ en dat bij verschillende schotels had moeten vermeld worden welke groenten men daarbij op zijn bord zou krijgen.
Hij vond de kaart zelfs niet sympathiek omdat er in het rood op vermeld stond dat voor een bepaald gerecht het principe ‘Eén tafel, één menu’ van toepassing was. “De mensen hebben dat niet graag!!”
Omdat ‘La Belle Epoque’ een visrestaurant is, koos hij voor vis: één tomaat met garnalen, gebakken pladijsfilet en een halve portie mosselen in roomsaus.
De garnalen moesten het al onmiddellijk ontgelden: “Je zit hier te kijken op de zee en je krijgt verdomme brolgarnalen op je bord.” De schaaldiertjes waren namelijk niet zelf gepeld… niet omdat noch chef noch patron daar geen tijd voor hebben (zoals Daniëlle vooraf beweerde) maar omdat geen van beide er enig benul van had hoe je dat doet… en dat voor mensen die al 16 jaar een visrestaurant openhouden aan de kust.
Buyens: “Zeg me niet dat jullie geen tijd hebben om zelf te pellen, want jullie hebben wel tijd om tien keren over en weer te lopen met een koffie die 2 euro kost”.
De pladijsfilet kreeg het nog harder te verduren: “dat moet croustillant, krokant zijn, zo lust mijn kat dat heel graag, maar ik ben geen kat”.
Wie nu gedacht had dat de mosselen misschien genade zouden vinden in Buyens’ smaakpapillen, die kwam aardig bedrogen uit: “maar dat zijn geen mosselen in roomsaus!” De chef in de keuken en de patron hadden elkaar toch wel verkeerd verstaan, zeker? Na vervanging was het de roomsaus zelf die niet door de beugel kon: “maar, dat is geen roomsaus, dat is half afgeroomde melk! De grootste miserie van mosselsaus die ik ooit in mijn leven gezien heb! Daar kan je niets mee doen!”

De debriefing was pijnlijk: Daniëlla vroeg zich angstig af ‘Was er dan niets goed?’.
De inspecteur was ‘echt teleurgesteld’. Hij vond namelijk alles ‘echt zwak’: kader, kwaliteit van het eten en de bediening.
Eén schamele troost: Buyens vond dat er geen enkel goed restaurant is in Middelkerke.
Dat zullen zijn collega-chefs, die ook afstudeerden aan de hotelschool in Koksijde, vol ongeloof aangehoord of later vernomen hebben: Patrick Noël van ‘La Marquise’ in Westende, Maxim Renty, …

De opleiding: garnalen pellen, karnemelksmeus en mosselen ‘Denise’
Na het afbreken tot op de grond van de prestaties van de uitbaters, moest daarna één en ander weer opgebouwd worden. "Eric moet in de toekomst groenten gaan kopen!!”
Stéphane kon er niet bij dat Daniëlla zich niet culinair laat inspireren door de heerlijke producten van de Noordzee: “de zee is jouw tuin en je moet de producten ervan ontdekken en leren gebruiken."
Stéphane had er zelfs zijn moeder bijgehaald om de patron garnalen te leren pellen.
Moeder Denise: “Als een restaurant niet zelf pelt, dan worden de garnalen met bloem bestrooid, naar Marokko gestuurd om daar gepeld te worden en zo krijg je die hier dan op je bord.”
Toen werd een nieuw gerecht uitgevonden: “mosselen Denise”. Zoals de lokale chef het al zestien jaar gedaan heeft, dat vond moeder maar niets: “Je kunt op veel manieren mosselen klaarmaken, maar zo heb ik het nog nooit gezien.” De uitbaters voelden zich uitermate gelukkig dat een tweesterrenrestaurant hen dat recept bezorgde! Wat is een kinderhand toch rap gevuld!
Daniëlla moest zelfs leren aardappelpuree klaarmaken: “Karnemelksmeus met garnalen moet juist zurig genoeg zijn en niet vergeten: proeven, proeven en nog eens proeven!!” Begrepen, chef??
Als Daniëlla zegt dat ze eigenlijk niet weet hoe het moet smaken, dan is dat voor haar ‘keukenhulp Stéphane die haar een boost geeft’ duidelijk: “je proeft dat dit van de chef is!”

Les in de hotelschool in Koksijde
Eric (voor het zaalwerk) en Daniëlle (voor het koken) moesten toen in de hotelschool proberen indruk te maken op een team van deskundigen. Ik begrijp zoiets niet. Eerst en vooral werden ze daarbij geholpen door personeelsleden van de school zelf, maar in de ‘Belle Epoque’ wordt toch niet gekookt voor chefs en voor Michelin - inspecteurs, maar voor gewonen klanten, die vaak al tevreden zijn dat ze Lotte niet met kabeljauw verwarren en die dikwijls niet in staat zijn een passende wijn bij een gerecht te kiezen?

Waarom dus die show in Koksijde?

De opening
De opening van de mooi opgeknapte zaak met bijgewerkt personeel, was een evenement op zichzelf: rode loper, Belgisch lint doorgeknipt door de burgemeester, het koninklijk paleis zou het niet beter gekund hebben.

Waarom Eric er absoluut als een pinguin moest uitzien en niet gewoon een gewone grijze outfit mocht dragen, dat begrijp ik niet. Iedereen vond dat hij er ‘stralend’ uitzag, een ‘totaal andere man’. ‘duidelijk deugd gehad van zijn mental coach’.

Moeder Denise had haar beste wensen met de zoon meegegeven: “Zorg dat ze het goed doen bij de opening.”

Wordt de restaurantnaam ‘La Belle Epoque’ nu gewijzigd in ‘Mosselen à la Denise’?
Of mag chef Daniëlla nu naar sterrenchef Stéphane telefoneren als ze Salimboca van tarbot met een jus van eendenlever of toast kannibaal van rauwe langoustines en gekonfijte tomaat of een toets van Gold Belgium kaviaar wil klaarmaken?
Worden de prijzen nu op het niveau van ‘Le Fox’ gebracht?
Neen, alle gekheid op een stokje, maar waarom werd het restaurant niet op zijn eigen niveau voorgesteld, verbeterd met enkele tips van Stéphane?
Zelfs op de openingsdag scheen Buyens nog onmisbaar te zijn! En hij liet het ook voelen! Daniëlla was hem zeer dankbaar ‘zelfs al krijg ik onder mijn voeten’.

Besluit
Deze uitzending van ‘Chef in nood’ zal de ‘Belle Epoque’ waarschijnlijk geen windeieren gelegd hebben. Voorlopig althans. Ik wens hen trouwens veel succes!! De uitbaters moesten daarvoor wel door het stof kruipen voor chef Buyens, onder het mom van “je kan geen omelet bakken zonder eieren te breken”. In de taal van moeder Denise luidt dat: “Je kunt op veel manieren een omelet bakken, maar zo heb ik het nog nooit gezien.”

Bronnen
Foto Willy Vereenooghe, bron: www.erf-goed.be
http://vtm.be/chef-in-nood/nieuws

05-03-2012, 00:00 Geschreven door stammer
Reageren (0)

Gelukkig hebben ze nu in Middelkerke een marktplein!!
In de loop van de voorbije week kreeg ik een alarmerend telefoontje … “ze zijn het marktplein in Middelkerke weer aan het afbreken!!”
Eerlijkheidshalve moet ik toegeven dat ik eigenlijk niet zo verbaasd was. Ik dacht dat het bestuur eindelijk ingezien had dat ze wat (!) overdreven hadden.
Die luifels zijn inderdaad overbodig. Je kunt er niet onder schuilen want het is eigenlijk geen dakbedekking. Mooi zijn ze evenmin! Van het door Michel Landuyt aangekondigde ‘Naar Frans model’ is helemaal niets in huis gekomen.
Trouwens, tegenwoordig worden grote tenten ingezet als er ook maar enige kans bestaat dat het gaat regenen of sneeuwen. Hieronder zien jullie wat ik bedoel: toch natte voeten onder een luifel!

          

          

Kiss-and-ride … en niet betalen!
Wat ik ook reeds voorspeld had: de Kiss-and-ride- zone is een ordinaire parking geworden, die gebruikt wordt om niet te moeten betalen in de ondergrondse parking. Wie me niet gelooft moet, onder andere, maar eens de rechtse foto hierboven bekijken.

Moet de wekelijkse markt echt verhuizen naar het marktplein?
Het woord zegt het zelf: een markt wordt gehouden op het plein met die naam.
Het gemeentebestuur wil dat laatste wel omdopen naar ‘evenementenplein’, maar volgens schepen Maesen wil hij gewoon de afspraken nakomen: de markt op het marktplein en niet langer in de Kerkstraat!
Ik begrijp één en ander eigenlijk niet goed.
Het gemeentebestuur voert een enquête uit bij de marktkramers om te vernemen wat zij ervan vinden.
Ik versta al het waarom van die enquête niet! Het is toch altijd de bedoeling geweest om naar het marktplein terug te keren, of niet?
Als de navraag dan als resultaat oplevert dat ALLE marktkramers liever in de Kerkstraat blijven, dan houden ze daar toch wel geen rekening mee, zeker!
Vraagt men zich ook af waarom die marktkramers dat willen?
Vinden zij het gezelliger in de straat, komt er meer volk omdat het marktplein wat buiten het centrum ligt?
Wat denken de handelaars van de Kerkstraat? Ik neem maar aan dat in het krantenartikel de Kerkstraat en de Leopoldlaan verwisseld werden. Dat de handelaars de markt uit hun straat willen, daar heb ik mijn twijfels over. Hoe meer handelaars, hoe meer handel, heb ik altijd gehoord!

Nog meer sfeer in de gemeente!
Ik heb het al vaak gehad over de slaapkamer-nachtlampen die overal verspreid staan in de gemeente. Te vaak, ik weet het, maar ik word steeds weer verrast met nog meer sfeerverlichting. Naast de de paarse op het Westendse kerk- en marktplein, de gele op het Marktplein en de witte in de Oostendelaan, heb ik er nu ook rode opgemerkt in de Portiekenlaan!

Met ‘Westendse Blik’ naar de gemeenteraadsverkiezingen in oktober 2012
Het zal jullie wel niet verwonderen dat ik van plan ben extra veel aandacht te besteden aan de komende gemeenteraadsverkiezingen.
Om mezelf en jullie in gang te lopen, zal ik in maart, april, mei, juni, juli en augustus maandelijks een artikel brengen om dan in september – oktober in te spelen op de actualiteit. Ik hoop met jullie dat het er spannend aan toe gaat. Waarover ik het zo allemaal zal hebben?
Natuurlijk over de ‘verwezenlijkingen’ van de huidige meerderheid, zowel Open VLD als Progressief kartel. Ik zal heel zeker ook de al dan niet gemeende onenigheid tussen de meerderheidspartners’ uitspitten. De samenstelling en de kwaliteit van de ingediende lijsten zal natuurlijk eveneens een belangrijk onderwerp worden. Stoere uitspraken van kandidaten zullen heel zeker niet ontsnappen aan mijn kritische aandacht.

Bron
Artikel ‘Het Nieuwsblad’ van Dany Van Loo van 18.02.2012

27-02-2012, 08:16 Geschreven door stammer
Reageren (1)

Wat is het gemeentebestuur van plan?
Op 27 maart 2011 verscheen mijn blogartikel ’Hevig stormen in Middelkerke? Dat gebeurt toch maar om de 250 of zelfs om de 1000 jaar!’ Het staat in de categorie ‘Strand’, in de linkse kolom van deze blog.
Ik wil er de voorafgaande lectuur van aanbevelen om hier niet in herhaling te moeten vallen met een uitleg over de bescherming van onze dijken tegen zware stormen en over de voordelen van bredere dijken.

Op 8 december 2011 las ik in ‘Het Nieuwsblad’ dat het gemeentebestuur, of met andere woorden Michel Landuyt en Janna Opstaele, de dijken van Westende en Middelkerke, over een afstand van vier kilometer, tien meter breder willen maken.
’Samen met de Vlaamse overheid zullen we aan de geplande ingrepen een toeristische en economische meerwaarde geven. Dat gebeurt via een zogenaamde golfdempende uitbouw, die grotendeels door de gemeente zelf zal betaald worden. De dijk wordt daardoor niet alleen veiliger, maar ook mooier en met ruimte voor tal van bijkomende functies. Zitbanken, herkenningspunten en een sfeervolle en milieuvriendelijke verlichting zullen het geheel aantrekkelijk maken. Om het directe contact met en het prachtig uitzicht op de zee te versterken, komt er een uitkijkpost ter hoogte van het casino. We zullen ook in- en uitritten voor ondergrondse parkeergarages voorzien zodat de gemeente die in een latere fase kan aanleggen. Er komt ook een stormmuur rond het casino.
Horecavoorzieningen op het strand zijn eventueel ook mogelijk. De gemeente zal nu samen met de Vlaamse overheid een ontwerpprocedure opstarten. Een studie zal het concept en de uitvoering van het bouwprogramma definitief bepalen.

De realisatie van de plannen is voorzien voor de periode 2013-2016.’

          

Een golfdempende uitbouw van de zeedijk vangt golven onder stormomstandigheden op in een bassin en laat het water terugvloeien naar zee. Zo mogen de gol­ven groter zijn alvorens ze voor schade of hinder zorgen. Aangezien de uitbouw aan de zeekant van de dijk wordt gebouwd, gaat het ook om een dijkverbreding.

Is dat geen diefstal van ideeën?
Als een partij van de oppositie, in dit geval de CD&V, goede ideeën naar voren brengt, zelfs al zijn ze niet echt 100 % origineel, dan mag de meerderheid die natuurlijk overnemen, aangezien zij aan de macht zijn en dus de bevoegdheid hebben om tot de uitvoering ervan over te gaan.
Als de twee kopstukken van de Open VLD, Janna en Michel, gaan pronken met het verbreden van de zeedijk en het zelfs één van de speerpuntprojecten voor de komende (!) legislatuur noemen, dan zouden ze toch minimum de elementaire beleefdheid aan de dag moeten leggen om te vermelden dat het hun eigen ideeën niet zijn. Ere wie ere toekomst, dus…

Maar is dat wel degelijk een idee van de CD&V?
In ‘Het Laatste Nieuws’ van 26 november 2005 schreef Paul Bruneel reeds dat schepen Pylyser een verbreding van de dijk met drie meter wilde, door middel van een houten aanbouwstrook zoals in Oostende.
Dat was ten tijde van de discussie ‘al dan niet een naaktstrand’: Open VLD was vóór, CD&V gesteund door de Westendse pastoor, was tegen en herhaalde nog maar eens haar vroeger voorstel om eerder een afgebakend fiets- en wandelpad of mountainbikepad aan te leggen dat zou aansluiten op het natuurgebied van Nieuwpoort.
Op 11 april 2008 verspreidde de CD&V onderstaand persbericht (lichtjes ingekort)

Naar het voorbeeld van Knokke, lanceerde CD&V-schepen voor Openbare Werken Liliane Pylyser-Dewulf tijdens de vorige legislatuur 2000-2006 de idee om de Middelkerkse zeewandeldijk uit te breiden met een houten staketsel. Het huidig Middelkerkse gemeentebestuur (Open VLD-Progressief Kartel) is daar nu toch voor gewonnen. Dat bleek donderdagavond tijdens de gemeenteraad.
De terrassen van de diverse horecazaken zouden er kunnen opgesteld worden zodat de klant er kan genieten van de zon. Door de hoogbouw en vooral door de noordwestelijke oriëntatie van de Middelzeedijk blijven de huidige terrassen het grootste deel van de dag in de schaduw.
Een andere mogelijkheid zou erin bestaan om niet de terrassen op de houten uitbouw te installeren, maar deze te reserveren voor wandelaars. De huidige gevaarlijke situatie waarbij wandelaars, fietsers en gocarts door elkaar wemelen zou dan ineens opgelost zijn. Een verdere uitbouw rond het casinogebouw zou bovendien de voeling met de zee nog meer verhogen.
Middelkerks burgemeester Michel Landuyt bevestigde tijdens de jongste gemeenteraad dat het ministerie van de Vlaamse Gemeenschap, afdeling kust sinds kort niet meer zo afkerig staat tegenover de idee. Het Middelkerkse strand zal immers binnen afzienbare tijd – naar analogie van Oostende - opgehoogd worden om eventuele overstromingen of dijkbreuken te voorkomen. Door die ophoging wordt de uitbouw van de zeewandeldijk mogelijk.

Op 4 februari 2009 hadden de kopstukken van de CD&V in Leffinge daarover een ontmoeting met hun partijgenote en bevoegd minister Hilde Crevits.

Jullie zullen ook reeds opgemerkt hebben dat de Open VLD en de CD&V niet met dezelfde hoeveelheid willen verbreden. De eerste wil 10 meter meer, de tweede drie meter.

Ik kom daarop terug als ik mijn keuze maak in verband met de activiteiten die op die uitbouw zouden moeten plaatsgrijpen.

‘Open VLD Blik’ en de ‘Uitbouw van de zeedijk’
Het partijblad van de Open VLD wijdt in het decembernummer 2011 (Nr 3) de voorpagina aan het onderwerp. Daar is nu sprake van een zeedijk met twee niveaus.
De uitlating over ‘horeca op het strand’ komt er niet meer in voor.
Ze nodigen de lezers zelfs uit om hun mening te geven over de plannen. Moeten de evenementen/markten plaatsgrijpen op het bovenste of onderste niveau? Waar moeten de fietsers en gocarts rijden? Waar ziet u de wandelaars? Moeten de terrassen naar beneden verhuizen?
Denken zij nu echt dat ze daar een zinnig, goed gefundeerd antwoord op krijgen?
Daarvoor moet de lezer toch eerst weten hoe dat project er ongeveer zal uitzien.
Daarom wil en kan ook ik me voor het ogenblik nog niet uitlaten over de werken zelf. Hoewel alles zich nog in de studiefase bevindt, voel ik de bui al hangen: dat wordt weer een prestigeproject van ons duo, dat weer miljoenen euro’s zal kosten. Ik huiver al als ik nog maar ‘ondergrondse garages’ en ‘sfeerverlichting’ hoor uitspreken. Er zou een prijs moeten uitgereikt worden aan diegene die dat megalomaan duo eindelijk eens een halt toeroept?
Maar wie weet? Misschien krijgen we in de volgende legislatuur een andere meerderheid die zich wat bescheidener opstelt. Dat ligt wel niet in de aard van politici, maar ik hoop het toch!

Zal Middelkerke daar weer ‘uniek’ in zijn?
In ‘Open VLD – blik’ beweert Michel Landuyt nog maar eens dat zijn gemeente met die verbrede dijk een voortrekkersrol zal vervullen voor de hele kustregio en dat die idee het visitekaartje van Middelkerke zal worden. Ofwel weet hij het niet ofwel doet hij alsof. Eigenlijk vind ik beide even erg, maar het verbreden van de zeedijk wordt zo een beetje in alle kustgemeenten overwogen en … niet in navolging van Middelkerke.

In Mariakerke – Oostende is de houten uitbouw er reeds. Deze kunnen jullie zien op de fotos hieronder.

          

In De Panne was de verbreding in de gemeenteraad van 25 november 2010 het meest in het oog springende dossier.
De burgemeester zei daarna: “In september willen we die werken starten. We zullen de dijk verbreden naar 18 meter. Aan de kant van de zee komt een houten wandelpad dat een golvende beweging zal maken. In het midden voorzien we een strook voor fietsers en go-carts en langs de zijde van de horeca zal een laad- en loszone komen. Op het houten wandelpad zullen we ook rustpunten met zitbanken creëren.”

In Blankenberge pleit de N-VA voor de verbreding via volgende tekst: Door het strand voor de zeedijk te verhogen en de schuine helling op te trekken door middel van een houten constructie, die eveneens dienst kan doen als wandelweg. Op die manier komt de bestaande zeedijk meer tot haar recht als de prachtige, brede wandelweg die ze is. Daarenboven dient de dijk toch verstevigd te worden in het kader van de stormbeveiliging. Hiervoor kan een stormmuurtje worden opgetrokken, net zoals dit reeds het geval is aan de haven, waarin zowel zitbanken als meeuwbestendige vuilnisbakken worden verwerkt. Wat betreft de bestaande terrassen kunnen deze naar voor worden geschoven tot
waar de huidige dijk, de bekende blauwe steen, nu komt. Bijkomend voordeel voor de terrasgebruiker is dat de tafels in deze opstelling veel vroeger in de zon komen te staan en de gasten dus veel vroeger ten volle zullen kunnen genieten. Ook wat betreft de concurrentie met de terrassen op het strand zorgt dit voor een eerlijkere oplossing. Beide zullen immers achter een wandelweg gelegen zijn .Ook de fietser wordt door N-VA niet uit het oog verloren. Tussen dijk enstormmuurtje kan een fietspadworden voorzien. Op die manier worden de fietsers niet enkel veilig over de dijk geloodst, ook voor de horeca zullen zij niet langer een storende, en potentieel gevaarlijke factor vormen.

Gewoon ter info, vinden jullie hieronder een mooie dijk in twee niveaus. Niet dat ik daarvoor pleit, want een houten uitbouw zal al duur genoeg zijn.

Waar moet wat komen? Enkele ideeën en persoonlijke keuzes.
Uit de teksten over andere gemeenten kunnen zeker al enkele ideeën geput worden, maar niet alle dijken hebben dezelfde afmetingen. Er moeten dus inderdaad keuzes gemaakt worden, niet enkel om de dijk mooier te maken, maar ook om het comfort te verhogen maar vooral om de veiligheid te verhogen.
De vraag die gesteld wordt is de volgende: ‘Vindt u bijvoorbeeld dat het niveau onder de bestaande zeedijk vrijgehouden moet worden voor evenementen, voor fietsers, wandelaars en gocarts? Of wilt u daarentegen dat er op de huidige dijk meer ruimte komt voor fietsers, gocarts, wandelaars, markten en evenementen en ziet u daarom liefst de terrassen verhuizen naar het lager gelegen niveau?‘
Er is dus geen sprake van een scheiding van fietsers, gocarts en wandelaars!

MOETEN die wandelaars allemaal naar beneden?
Dat kan niet want wie op een terras wil zitten, wandelt of fietst er naartoe en veel ouders wensen de kinderen met een gocart in de gaten te houden. Daar zouden ook de handelaars in kleding, ijscrème, restaurateurs, fietsenverhuur, … die het van wandelaars moeten hebben, niet mee kunnen leven. Terecht, natuurlijk.
Waar komt het dan wel op aan? Gewoon op een ontlasting van de huidige zeedijk.
De houten uitbouw beneden EN de bovenste dijk zullen dus beide moeten en kunnen gebruikt worden door wandelaars, fietsers en gocarts.

MOETEN de terrassen naar beneden? Natuurlijk niet! Daarvoor zijn er drie redenen.
Ten eerste, wegens mijn besluit hierboven.
Ten tweede wegens de afmetingen van de terrassen. De gemeente legt op dat de huidige terrassen slechts mogen opgesteld worden, te beginnen op 0,50 m van de rijsuggestiestrook, dat ze 6,50 m diep mogen zijn en 5 meter verwijderd moeten blijven van de zeedijkglooiing.
De dijk wordt 10 meter verbreed, dus blijft er maar maximaal 3,5 meter over voor fietsers, wandelaars en gocarts, 1,5 meter minder dan boven. Ik veronderstel dan nog dat het terras zou beginnen tegen de huidige één meter hogere dijkglooiing/ - muur wat voor de klanten aan die zijde geen mooi zicht zou zijn.
Ten derde, zal het personeel dat de klant op het terras moet bedienen, de hele weg van de horecazaak, over de oude dijk, via een trapje naar het terras moeten afleggen? Zelfs als daar een toog geïnstalleerd wordt, wat een vast personeelslid zou vergen, zouden daar enkel dranken kunnen besteld worden.
Kleinere terrassen zullen de uitbaters wel niet rendabel meer vinden.

De huidige terrassen vijf meter opschuiven tot aan de zeedijkglooiing, vind ik de beste oplossing. De klanten zitten vroeger in de zon en het is een tussenoplossing voor het horecapersoneel.

En wat met de rommelmarkten en sportieve evenementen? De eerste blijven gewoon waar ze nu waren!
Markten moeten één geheel blijven vormen met de niet-horeca handelszaken op de dijk.
Loopkoersen, wielerwedstrijden of stoeten kunnen wel de houten uitbouw gebruiken.

Persoonlijk deelbesluit
De houten uitbouw zou dus enkel gebruikt worden door een deel van de fietsers, wandelaars en gocarts.
Ik vind dus dat een verbreding met tien meter niet nodig is. Een compromis tussen de tien van de Open VLD en de drie van de CD&V, bijvoorbeeld vijf of zes meter zou volkomen voldoen aan de noden.

Horecavoorzieningen op het strand zelf?
Wat nu volgt, is slechts zinvol indien het gemeentebestuur toch horecavoorzieningen toelaat op het strand zelf. Dat willen de toeristen, naar het schijnt, terwijl ook veel horeca-uitbaters daarvoor wel te vinden zijn … op voorwaarde dat het enkel over raamverkoop en selfservice gaat.
‘Raamverkoop’ betekent dat enkel de verkoop van dranken en versnaperingen toegestaan wordt en enkel vanuit een verkooppunt, dus geen terrassen noch tapinstallaties plaatsen.
En zeker geen maaltijden aanbieden!!
Dat besliste de raad van state in januari 2009, na een klacht van de vzw Ter Dijk in Knokke, gesteund door de provincie West-Vlaanderen en na een jarenlange procedure. Deze vzw samengesteld uit enkele horeca-uitbaters op de dijk, wilde daarmee de oneerlijke concurrentie door de stranduitbaters bestrijden.Over de jaren heen hadden de misbruiken zich immers opgestapeld.
Zo mochten de strandterrassen eerst maar 20m² groot zijn en dat werd uiteindelijk op 50m² gebracht. Meerdere vaststellingen door deurwaarders bewezen echter dat sommige terrassen reeds 140m² besloegen.
De horeca-uitbater op de dijk zelf mag NIET aan raamverkoop doen indien hij niet over een verbruiksruimte van ongeveer 30 zitplaatsen beschikt.

In Blankenberge gaat het inderdaad dezelfde weg op. Dat is niet verwonderlijk als men weet dat de Knokse stranduitbaters enkele concessies opgekocht hebben in Blankenberge.
Volgens mijn inlichtingsbron, zouden de stadsbesturen zich namelijk van dat verbod niets aantrekken en zou de politie opdracht krijgen om geen bekeuringen op te maken tegen de overtreders.

Welke zijn de verschillen tussen een stranduitbating en de dijkhoreca?
Het eerste verschil betreft de kosten. In Knokke-Heist betaalt men voor een concessie 3.000 euro per jaar, winter begrepen. Op de dijk betalen sommige restaurateurs een huurprijs van 3.000 euro per maand.

De personeelskosten zijn op het strand veel lager omdat meer met studenten gewerkt wordt. Dat betekent minder loon, geen 13^de maand, enz… Op de dijk worden die kosten op 30 à 40 % geraamd.

Op het strand zijn de bouwkosten lager en is de oppervlakte veel groter. (500 tot 800 zitplaatsen tegenover 40 tot 150)

De stranduitbaters hebben het statuut van leurder. Zij genieten van een gunstiger BTW – statuut, 6% in plaats van 21 %, die de dijkhoreca betaalt op dranken. Bij raamverkoop kan men inderdaad genieten van een gunstiger belastingssysteem. Zij worden belast op een forfaitaire voet.

Op het strand wordt ook geen onroerende voorheffing betaald omdat er geen kadastraal inkomen is.

De horeca-uitbater op de dijk wordt ook nog verplicht om een uitbatingvergunning te hebben, een diploma voor te leggen, een rookverbod aan zijn klanten op te leggen, enz. Daar waar op de dijk de vrije markt een rol speelt, kan men op het strand spreken van regelrechte bescherming. Zo kan niemand zonder toestemming van het gemeentebestuur een concessieaanvraag indienen. Op het strand zou er praktisch geen controle gebeuren door de officiële instanties.

‘Terrasjesmensen wensen in de zon te zitten’ OF ‘Verdeling van de zonnestralen over dijk en strandterrassen.’
In het strand- en dijkgebeuren kan men drie periodes onderscheiden.
In het voorjaar blijft de zon verdoken achter de hoogbouw van de dijk terwijl de eerste gasten zich installeren op de strandterrassen om daar van de eerste zonnestralen te profiteren. Pas later in de namiddag profiteert de dijkhoreca mee.
In het hoogseizoen is er een betere verdeling, maar de horeca trekt toch nog altijd aan het kortste eind. In de ochtend profiteert het strand logischerwijze eerst want men kan er een hapje nemen en een koffie drinken. Pas tegen de middag verplaatsen de toeristen zich naar de dijkterrassen, om er te lunchen. Dat moeten ze wel want het opdienen van maaltijden op het strand heeft het stadsbestuur dan toch niet toegelaten. Niettemin verliest de dijkhoreca een deel van zijn inkomsten want het aperitief werd reeds op het strand genomen.
Eerst vullen de strandterrassen zich, dan volgt de dijkhoreca en als laatste volgen de terrassen gelegen in de zijstraten of net achter de dijk. Gewoon een kwestie van aanbod. Tegen de avond, nu de badkarhouders toestemming gekregen hebben om tot 20 uur open te blijven en een aantal zich specialiseert in avond-aperitief, verliest de dijkhoreca opnieuw een groot aantal aperitiefklanten en komen de gasten later eten. Dat resulteert dan weer in latere werkuren en meer personeelskosten.
Zelfs de cafés verliezen hun aperitiefuurtje ’s avonds want iedereen blijft op het strand.
Bij de vraag of de klanten wijn wensen bij de maaltijd, krijgen de restauranthouders vaak te horen ‘Neen dank u, ik heb al teveel gedronken op het strand! ‘ Hetzelfde geldt voor het aperitief.
In het najaar zit de dijkhoreca weer met een lage zon, hoogbouw en een toerist die nog zoveel mogelijk van de zon wil profiteren.

In de winter wordt de horeca dan wel goed bevonden om het weinige volk van dranken en eten te voorzien.

Besluit
Hier kan zowel aan het gemeentebestuur als aan de horeca-uitbaters op de dijk slechts één gouden raad gegeven worden: ‘Bezint eer ge begint’

Bronnen
http://www.kustveiligheid.be/uplfiles/NB_3.pdf
http://zeeweringenkustbeheer.afdelingkust.be/Userfiles/pdf/110628_RL_Rappor_%20KustveiligheidWEB4.pdf
http://zeeweringenkustbeheer.afdelingkust.be/Userfiles/pdf/572125405newbrief_Layout%202a.pdf
http://zeeweringenkustbeheer.afdelingkust.be/Userfiles/pdf/NB_KUST_LR.pdf
http://www.afdelingkust.be/Userfiles/pdf/NB_3.pdf
http://zeeweringenkustbeheer.afdelingkust.be/Userfiles/pdf/NB4_KUST_23-12LR.pdf

http://zeeweringenkustbeheer.afdelingkust.be/Uplfiles/file/Kennisgeving%20Plan-MER.pdf

20-02-2012, 00:00 Geschreven door stammer
Reageren (1)

‘Meer sociale en betaalbare woningen’, is dat niet de droom van alle politieke partijen?
Aan de kust is dat zeker geen eenvoudige opgave. Alle partijen wijten dat aan de vergrijzing en aan de aantrekkingskracht die de kust uitoefent op de gepensioneerden, waardoor de prijzen de hoogte ingejaagd worden. Er zijn in Middelkerke meer dan 14.000 tweede verblijven. De jongeren zouden geen kansen meer krijgen en de gemeente verlaten.

De (rijke) ‘aangespoelden’, zoals ze hier genoemd worden, brengen echter veel zaad in het bakje door de zeer hoge taks op tweede verblijven en door de onroerende voorheffing op hun villa of appartement.
Mogen we hier dus spreken van een zekere dubbelzinnigheid?
Sommige doen daar wel eens schijnheilig over, maar de politieke partijen van de meerderheid ervan verdenken dat ze die overvloedige inkomsten verkiezen en dat ze niet alles in het werk stellen om betaalbare/ sociale woningen ter beschikking te stellen van jongeren en minderbedeelden, dat zou een stap te ver zijn.

Wat is een sociale woning?
Volgens Wikipedia is sociale woningbouw “een vorm van filantropische en later gesubsidieerde bouw van volkswoningen die bedoeld zijn om zonder winstoogmerk te verhuren aan mensen die niet in staat zijn om zelfstandig een woning te kopen of te huren, bijvoorbeeld mensen die te weinig verdienen om markthuren te betalen of om een hypotheek af te sluiten voor een koopwoning”.

Sinds de wet van 8 augustus 1980 valt de sociale huisvesting onder de bevoegdheid van de Gewesten.

In huidig artikel wil ik het niet hebben over collectieve sociale huisvesting (jeugdbescherminghuizen, tehuizen voor gehandicapten, voor thuislozen en personen in moeilijkheden, bejaardenhuizen en internaten), maar enkel over de eengezinswoningen.
We moeten een onderscheid maken tussen sociale huurwoningen, sociale koopwoningen en sociale kavels.
Sociale huur- en koopwoningen hebben een deel van hun definitie gemeen.
Het zijn namelijk allebei woningen die als hoofdverblijfplaats worden verhuurd/verkocht aan woonbehoeftige gezinnen of alleenstaanden door de Vlaamse Maatschappij voor Sociaal Wonen VMSW) of door een erkende sociale huisvestingsmaatschappij of door het Vlaams Woningfonds van de Grote Gezinnen.

Sociale huurwoningen kunnen daar bovenop ook verhuurd/ onderverhuurd worden door een als huurdienst erkend sociaal verhuurkantoor (zie verder), door een gemeente, door een intergemeentelijk samenwerkingsverband, door een OCMW of door een sociale woonorganisatie, met uitzondering van de huurorganisaties.

Voor een sociale koopwoning mag de verkoopwaarde (grond inbegrepen) de door het Vlaamse Gewest bepaalde grenswaarde niet overschrijden.

De maximale verkoopwaarde verschilt in functie van de samenstelling van het gezin en wordt jaarlijks aangepast.

Op 1 januari 2012 bedraagt die

Een inwonende ouder of grootouder of een gezinslid met een ernstige handicap, tellen als een extra kind ten laste.

Een sociale kavel is een deel van een sociaal woonproject waarbij een perceel, voorzien zijn van de nodige infrastructuur en nutsvoorzieningen, tegen sociale voorwaarden wordt aangeboden aan een woonbehoeftig gezin of een alleenstaande, die geen eigen woning bezit en op dat perceel zelf een woning zal bouwen of laten bouwen.

Hoe is de sociale huisvesting georganiseerd?
Als ik over sociale huisvesting hoor spreken, dan krijg ik steeds de indruk dat zowat iedereen daarmee bezig is. Dat is niet negatief, maar waar het op aankomt is natuurlijk dat de bestaande organisaties nauw samenwerken … en elkaar niet in de weg lopen.

Laat mij zeggen dat iemand die niet actief is in die sector heel wat tijd nodig heeft om er zijn weg in te vinden. Maar dat wordt ook niet gevraagd van de burger die een sociale woning wil huren of kopen. Ik neem immers aan dat de dienst huisvesting van de gemeente (woonwinkel) hem/ haar elke vorm van begeleiding zal bieden.

Toch wilde ik eens proberen om een algemeen beeld van deze sector te krijgen, op verschillende niveaus maar uiteraard vooral in Middelkerke.

Op Vlaams niveau

“Wonen is een grondwettelijk recht.” Dat vormt de basis van de Vlaamse Wooncode, het basisdecreet van het Vlaams woonbeleid.

Aan de top van de organisatie van het beleid staat de Vlaamse minister van Energie, Wonen, Steden en Sociale Economie. Haar diensten zijn einde november 2011 gestart met de opmaak van een woonbeleidsplan, een langetermijnvisie voor het Vlaamse Woonbeleid. Ze willen de domeinen Wonen en Welzijn op elkaar afstemmen. Dat zou moeten klaar zijn tegen einde 2013.

Het ganse woonveld wordt erin betrokken: wetenschappers, huurderbonden, eigenaarverenigingen, sociale huisvestingsmaatschappijen, vastgoedmakelaars, …

Een duurzaam woonbeleid is het einddoel. Dat betekent vooruitkijken en rekening houden met alle te voorspellen evoluties: sociaal, maatschappelijk, ecologisch, economisch en politiek- institutioneel.

Dit zijn de vragen die men zich stelde: “Waar zal de Vlaming in 2050 wonen? Hoe zal hij wonen? Blijft het traditionele Vlaamse model van een vrijstaande woning in een landelijke omgeving overeind of kiezen we voor compactere woningen met gedeelde buitenruimtes? Hoe gaan we om met demografische veranderingen en maatschappelijke ontwikkelingen, zoals de vergrijzing, de vergroening in de steden, de gezinsverdunning en de buitenlandse migratie? Welke rol zal de sociale huisvesting spelen? Zullen de woningprijzen nog stijgen en hoe zorgen we ervoor dat onze woningen binnen 20 jaar geen energie meer lekken?”

Er werden twee voorbereidende studies uitgevoerd om er een antwoord op te vinden.

De eerste was voor het Steunpunt Ruimte en Wonen (SRW), één van de dertien door de Vlaamse regering erkende ‘Steunpunten voor Beleidsrelevant Onderzoek’. SRW wil een beter inzicht verwerven in de transformaties in de ruimte en in het wonen die in Vlaanderen plaatsvinden en nagaan waarom en hoe die transformaties gebeuren.

Als tweede werd het advies gevraagd van de Vlaamse Woonraad, de strategische adviesraad voor het beleidsveld wonen.Deze geeft raad over de hoofdlijnen van het Vlaamse woonbeleid en draagt bij tot de visievorming erover, nadat ze in dialoog trad met het maatschappelijk middenveld, onafhankelijke deskundigen en vertegenwoordigers van lokale besturen.

Tegen 2020-2025 moeten er, volgens het Vlaams grond- en pandenbeleid, 43.440 bijkomende sociale huurwoningen gerealiseerd worden, te verdelen per provincie volgens het aantal huishoudens in die provincie. Dat beleid beoogt de aansturing, de coördinatie, de ontwikkeling en de aanwending van ruimtelijke en sectorale beleidsstrategieën en instrumenten om de grond- en pandenmarkt te faciliteren, te stimuleren, te bevorderen en desnoods te corrigeren.

Binnen haar beleidsdomein Ruimtelijke Ordening, Woonbeleid en Onroerend Erfgoed (RWO) kan de Vlaamse regering ook nog rekenen op de Vlaamse Maatschappij voor Sociaal Wonen (VMSW), een extern verzelfstandigd agentschap, de opvolger van de Vlaamse Huisvestingsmaatschappij (VHM). De VMSW stimuleert, ondersteunt, begeleidt en financiert de lokale sociale woonactoren om betaalbare en kwaliteitsvolle woonprojecten te realiseren en in stand te houden.

Het Vlaams Woningfonds van de Grote Gezinnen cvba is een door de Vlaamse overheid erkende sociale woonorganisatie die goedkope hypothecaire leningen toekent aan gezinnen met kinderen voor nieuwbouw, aankoop van een woning, verbouwingswerkenof aankoop van een bouwgrond.. Daarnaast biedt het Vlaams Woningfonds deze gezinnen ook sociale huurwoningen aan.

Er kan dus bezwaarlijk beweerd worden dat er op Vlaams niveau niet nagedacht wordt over ‘sociale huisvesting’. Daarvoor lijkt het mij alleszins niet te ontbreken aan diensten, middelen en personeel.

De goede voornemens kunnen evenmin geloochend worden.

Op provinciaal niveau
De rol van de provincie bestaat er vooral in het lokaal woonbeleid te ondersteunen, de vorming voor huisvestingsconsulenten en schepenen te organiseren, het aanbieden van praktijkgerichte publicaties en uitgebreide projecten en het stimuleren en subsidiëren van intergemeentelijke samenwerkingsinitiatieven voor woonbeleid en dienstverlening.

Op 1 december 2009 is het door de provincieraad goedgekeurde reglement betreffende het stimuleren van projecten tot het bouwen van sociale koopwoningen in werking getreden. Het beoogt het versneld realiseren van koopwoningen zoals bepaald in hetgrond –en pandendecreet. Volgens dat decreet moeten er tegen 2020 in West-Vlaanderen 3846 bijkomende sociale koopwoningen, 8125 huurwoningen en 183 sociale kavels gerealiseerd worden. De provincie verdeelt op haar beurt die aantallen over de gemeenten.

Om de realisatie van de woningen te versnellen maar tegelijk het aanbod te verhogen, wordt het provinciaal woonfonds ingezet. Erkende socialehuisvestingsmaatschappijen waarvan het werkgebied in West-Vlaanderen gelegen is kunnen onder bepaalde voorwaarden bij de provincierenteloze leningen ontvangen voor het bouwen van koopwoningen die niet in het programma van de VMSW opgenomen zijn.

Om de woorden van de provincie zelf te gebruiken: “De mogelijkheden van de provincie om betaalbare woningen aan te bieden, zijn eerder beperkt. Het voeren van een sociaal woonbeleid is immers een hoofdzakelijk lokale bevoegdheid. Bovendien heeft het weinig zin om van bovenaf structuren, instrumenten of verplichtingen op te leggen zonder dat hiervoor een draagvlak bestaat bij de gemeentelijke overheden. “

Aan de kust is de West-Vlaamse Intercommunale (WVI) werkzaam. Eén van de concrete doelstellingen van de intercommunale is het realiseren van sociale huisvestingsprojecten. De gemeente wordt er vertegenwoordigd door Janna Opstaele.

Het grootste aandeel van de grondaankoop is nog steeds bestemd voor de realisatie van traditionele verkavelingen. De doelstelling van deze verkavelingprojecten is bouwgronden op de markt brengen aan betaalbare prijzen.

Welke maatschappijen zijn er werkzaam op het grondgebied van de gemeenten?
Het bekendst zijn de sociale huur- en koopwoningen die worden beheerd, verhuurd en verkocht door huisvestingsmaatschappijen. Twee daarvan zijn actief op het grondgebied van Middelkerke.
Als je een sociale woning wil huren, dan moet je je inschrijven bij zo’n maatschappij. Je moet daarvoor aan een aantal voorwaarden voldoen: meerderjarig zijn, voldoen aan de inkomensvoorwaarde, voldoen aan de eigendomsvoorwaarde, voldoen aan de taal- of inburgeringbereidheid en ingeschreven zijn in het bevolkings- of vreemdelingenregister. Je zal wel geduld moeten oefenen. Er zijn namelijk wel meer mensen die moeilijkheden hebben om een geschikte woning te huren. Aangezien er niet genoeg sociale woningen zijn, kom je op een wachtlijst terecht. En dan nog krijgen bepaalde groepen voorrang: mensen met een handicap bijvoorbeeld of mensen die al in de gemeente wonen.

De huisvestingsmaatschappij ‘WoonWel’
In 2006 werd de fusie tussen de twee sociale huisvestingsmaatschappijen “Onze Landelijke Woning” Oostende en “Eigen Haard is Goud Waard” te Gistel een feit. De nieuwe huisvestingsmaatschappij werd zodoende werkzaam op alle gebieden van de sociale huisvesting: kopen, lenen, huren …. en heeft nu haar hoofdzetel in Oostende.
Ze actualiseert de sleutelbegrippen Wonen en Welzijn in heel concrete projecten zoals geïntegreerd wonen voor mensen met autisme of zelfstandig begeleid wonen voor licht mentaal gehandicapten.
De gemeente is in de raad van bestuur vertegenwoordigd door Inge Demoen (Open VLD) en Lode Maesen (Progressief kartel)

De huisvestingsmaatschappij ‘IJzer en Zee’
De maatschappij ontstond uit de fusie op 15 juni 2007 van twee huurmaatschappijen die woningen bouwen om ze te verhuren (Nieuwpoortse Volkswoning en Veurnse Bouwmaatschappij) en één koopmaatschappij die sociale woningen bouwt om ze te verkopen (de Gewestelijke Huisvestingsmaatschappij Veurne-Diksmuide).
De gemeente is in de raad van bestuur vertegenwoordigd door Patrick Van Herck (Progressief kartel). Lucien Niville (Open VLD) en Eddie Louwie zijn de afgevaardigden van respectievelijk het Middelkerks OCMW en van de private aandeelhouders.

Minder bekend en minder talrijk zijn de woningen van de sociale verhuurkantoren, kortweg RSVK’s.
Het ingehuurde patrimonium van het Regionaal Sociaal Verhuurkantoor kent nochtans een sterke groei. Bij toetreding van Middelkerke tot het RSVK waren dat 12 woningen, eind 2011 waren er dat reeds 40.
Dat is niet verwonderlijk als men weet dat Middelkerke, volgens het grond- en pandenbeleid, van de provincie ook zijn deel van de koek krijgt, met andere woorden de gemeente moet tegen 2020 nog extra sociale woningen realiseren.
In het hierboven genoemd beleidsplan staat dat men de volgende berekening moet toepassen om het gemeentelijk sociaal huurobjectief te berekenen.

Provinciaal objectief xgemeentelijk aantal huishoudens (op 1 januari 2008)                                              = 8125 x 8885 = 148
provinciaal aantal huishoudens (op 11.08)      488.666

In het verslag van de gemeenteraad van 6 mei 2010 vinden we echter dat Middelkerke nog 177 woningen moet realiseren. Dat zijn er 29 meer. Onze gemeente heeft te weinig sociale huurwoningen en wordt daarom ook onderworpen aan een inhaalbeweging, te realiseren tegen 2025.

Het sociaal koopobjectief dat door de provincie opgelegd wordt aan Middelkerke, bedraagt 68 sociale koopwoningen en 3 sociale kavels. De gemeente voorziet in een gemeentelijk advies aan de deputatie omtrent het aantal sociale koopwoningen en kavels dat ze als doelstelling wil realiseren. Dit gemeentelijk doel wordt geformuleerd na een lokaal woonoverleg en houdt rekening met de sociale woonbehoefte, de ruimtelijke structuur en de lokale contextfactoren.

De RSVK’s huren gewone woningen en appartementen, om die dan, eventueel na renovatie, door te verhuren aan woningzoekenden die op de gewone huurmarkt weinig kans maken. De volgorde op de wachtlijst wordt anders bepaald dan bij de sociale huisvestingsmaatschappijen: het inkomen en de herhuisvestingsnood bepalen namelijk de rangorde. Met andere woorden: degene die de woning het hardst nodig heeft, gaat voor.

Voor grote woningen met minstens 3 slaapkamers wordt een bijzondere werkwijze gevolgd.
De private eigenaars vragen een hoge huurprijs, bijvoorbeeld 600 euro per maand. Dat is zo goed als onbetaalbaar voor sociale kandidaten.
Het RSVK huurt die woning dan in hun plaats en verhuurt die door aan een sociale kandidaat aan dezelfde prijs. Deze laatste kan dan wel genieten van een Vlaamse huursubsidie. Het gemeentebestuur kent (voorlopig) van 1 januari 2008 tot 31 december 2012 (beslissing GR op 13.02.2008) eveneens een huursubsidie toe van 100 euro per maand voor woningen met minstens 3 slaapkamers, die verhuurd worden aan gezinnen met minstens 2 kinderen (ogenblik van toewijzing), op voorwaarde dat de huurder een inwoner van Middelkerke is. Dat betekent dat de laatste zes jaar één gezinslid minstens drie jaar in Middelkerke moet gedomicilieerd zijn en dat één gezinslid de laatste 10 jaar minstens 5 jaar in de gemeente gewerkt heeft. Zou dat echt streng nageleefd worden?
Zo krijgt de private eigenaar 600 euro, terwijl de basishuur voor de sociale kandidaat 500 euro is (- de huursubsidie die hij van de Vlaamse overheid krijgt).
Momenteel zijn er een 9 woningen die van een gemeentelijke huursubsidie genieten. In de toekomst zouden er daar ongeveer 3 moeten bijkomen in 2012 (reeds huurcontracten, maar de woningen dienen nog gerenoveerd te worden). De gemeente subsidieert maximaal 10 woningen per jaar.

Ik heb toch wel wat bedenkingen bij deze manier van handelen. Waar zal dat subsidiëren uiteindelijk naartoe leiden? Naar nog hogere prijzen? Naar nog meer inmenging door de overheid?
Kan de gemeente dat volhouden? Dat is toch 1200 euro per jaar per gezin, totaal maximaal 12.000 euro per jaar.

De gemeente en het OCMW betalen daarenboven ook elk nog de helft van de lidgelden gevraagd door het RSVK, namelijk 2,5 euro per inwoner (zie GR 6.5.2010 artikel 20). Als men aanneemt dat er op dat ogenblik (afgerond) 19.000 inwoners waren in de gemeente, dan komen we uit op 47.500 euro.

Daarvoor moet het SVK wel tegenprestaties leveren.
Het moet het vertrouwen winnen van de eigenaars- verhuurders die hun woning(en) niet op de sociale markt willen brengen uit schrik dat de huur niet op tijd zal betaald worden of voor ‘slechte’ huurders. Ze begeleiden de verhuurder bij de registratie van de huurcontracten, het regelen van de brandverzekering, het verzorgen van het contact met de huurder en ze staan in voor kleinschalige ingrepen aan de woning. Ze zetten zich in opdat de huurder aan z’n huurverplichtingen zou voldoen. Door de huurwoningen ook te renoveren vooraleer ze aan een SVK te verhuren, komen de eigenaars- verhuurders in aanmerking voor allerlei subsidies.

Op gemeentelijk niveau zelf
Elke gemeente heeft een ‘Dienst huisvesting’ en daarbij zelfs een ‘Woonwinkel’. In Middelkerke werd die geopend op 22 juni 2011 in een privaat huis in de Oostendelaan 13.. Schepen van huisvesting is Geert Verdonck van het Progressief Kartel.
Een woonwinkel is een laagdrempelig informatie-initiatief waar men terecht kan voor informatie, begeleiding en advies over verschillende aspecten van wonen. De dienst huisvesting van de gemeente is daarvoor verantwoordelijk. Ze voert ook een actief woonbeleid en wil een uitgebreid pakket aan dienstverlenende functies aan de bevolking aanbieden.
Erg positief vind ik dat alle actoren die actief zijn op de woonmarkt in Middelkerke, éénmaal per maand verzamelen in de woonwinkel.
Driemaandelijks grijpt het gemeentelijk huisvestingsoverleg plaats. Op die ‘woonraad’, want zo heet die vergadering, wordt iedereen die iets te zien heeft of kan hebben met ‘wonen’, uitgenodigd.
Voor het gemeentebestuur zijn dat de schepen van huisvesting Verdonck, de huisvestingsambtenaar Ilse Ravestyn, de sectorfunctionaris welzijn, de schepen van ruimtelijke ordening J. Rommel-Opstaele, de dienst ruimtelijke ordening en burgemeester Landuyt. Het OCMW wordt vertegenwoordigd door voorzitter Galle, het diensthoofd sociale zaken en de dienst huisvesting.
Andere deelnemers zijn de huisvestingsmaatschappijen WoonWel en IJzer & Zee evenals het RSVK, de Huurderbond*, het Algemeen Eigenaarsyndicaat, de voorzitter van de Seniorenraad, één vertegenwoordiger per politieke fractie en tenslotte de politieke afgevaardigden in de diverse sociale maatschappijen.
*De huurderbonden in Vlaanderen verdedigen de belangen van (private of sociale) huurders. Deze kunnen er informatie en juridisch advies bekomen in verband met bijvoorbeeld huurprijsverhogingen, einde van een huurcontract en opzeggingen.

Op dat overleg worden diverse thema's besproken: sociale huisvestingsprojecten, voorstellen met betrekking tot premies, voorstellen met betrekking tot heffingen, voorontwerp woonplan, .....
Ook dat is positief.

En dan is er ook nog het OCMW, dat ook sociale woningen ter beschikking stelt maar dan vooral serviceflats voor senioren, waarvoor wel lange wachtlijsten bestaan.

Waar worden sociale woningen aangeboden in Middelkerke?
‘IJzer en Zee’ heeft volgens zijn website http://www.ijzerenzee.be/language/nl-be/info/projecten
voor het ogenblik geen huur- of koopwoningen aan te bieden in Middelkerke.
Ook de website http://www.woonwel.be/Categorie/Huren.aspx van de maatschappij ‘Woonwel’ meldt ons hetzelfde nieuws.

Aangezien de wachtlijsten lang zijn, blijft een aanbod waarschijnlijk niet lang bestaan of kan er zelfs nooit een aanbod bestaan. Waarom dan nog een lege website in stand houden?

Het OCMW liet mij welwillend een lijst geworden met ‘Veel gestelde vragen’. Ik lees daar: “er kan maar een woning toegewezen worden, als er één vrijkomt. Dit gebeurt slechts als er iemand verhuist of overlijdt OF als er nieuwe woningen of appartementen bijkomen.
In de gemeente Middelkerke is het aanbod aan sociale woningen klein. Daardoor zijn de wachtlijsten lang. “

Dat betekent natuurlijk niet dat er helemaal geen resultaten kunnen voorgelegd worden.
Bekijken jullie maar eens onderstaand lijstje van de reeds verhuurde sociale woningen in Middelkerke.

Geplande projecten in Westende
De sociale huisvestingsmaatschappijen gaan in de toekomst enkele projecten met sociale huur- en/of koopwoningen uitvoeren. Deze projecten bevinden zich in verschillende fasen van ontwikkeling: opmaken van ontwerpplannen, aankoop van gronden, aanbesteding van de werken, …..
Volgens de directeur Charles Deconinck, die ik bedank voor zijn informatie, heeft de woonmaatschappij IJzer & Zee de volgende drie projecten op het oog.

Het eerste, in Westende St. Laureinsstraat, werd zojuist opgestart en omvat 2 sociale huurwoningen met twee slaapkamers en 2 met drie slaapkamers.
Zie www.wab.be. Selecteer links ‘Professioneel en voer daarna STLAUREINS in als login en tenslotte WESTENDE als paswoord.
De woningen zullen tegen Pasen 2013 afgewerkt zijn.

Het tweede bevindt zich in Lombardsijde, Zeelaan – Schoolstraat. Daar worden ongeveer 40 huurwoningen en 20 koopwoningen voorzien. ‘IJzer en Zee’ zegt zelf dat de realisatie nog niet voor morgen is en dat de maatschappij momenteel onderhandelt met de eigenaar omtrent de aankoop van de grond.

Het derde is gelegen in Westende, Badenlaan. Het betreft hier een Woonuitbreidingsgebied (WUG) van 12 ha, voor een groot deel eigendom van het OCMW Nieuwpoort, de kerkfabriek Westende en enkele particulieren. In opdracht van de gemeente Middelkerke is momenteel een inrichtingsplan in opmaak. Hier zullen sociale huurwoningen, koopwoningen, sociale kavels en privé woningen/kavels voorzien worden.

Ik heb al eens een artikel geschreven over die laatste twee projecten. Het heeft als titel “Nieuwe woonuitbreidingsgebieden in Westende? Bravo!! Ze zijn toch niet waterziek, hé?”.

Jullie kunnen het lezen in de linkse kolom ‘Categorieën” van deze blog, in de map ‘Milieu’. Het lijkt mij weinig waarschijnlijk dat daar vlug schot in komt.

Buiten de hierboven vermelde projecten in Westende, zijn er GEEN projecten in de andere deelgemeenten.

De maatschappij ‘Woonwel’ heeft verschillende projecten gepland, onder andere op de markt in Middelkerke, naast de bibliotheek en 3 appartementen in de Oostendelaan. Ook in Slijpe worden huur- en koopwoningen gepland. Daar de aankoop van de gronden nog niet definitief geregeld is, kunnen niet alle projecten vermeld worden.
Ik mocht trouwens geen antwoord ontvangen op mijn vraag daaromtrent aan de maatschappij. Spijtig!.

Het gemeentebestuur heeft een woning aangekocht in de Bamburgstraat, die eerst grondig moet gerenoveerd worden eer ze sociaal verhuurd kan worden.

De gemeente speelt wel een coördinerende rol op de Middelkerkse woonmarkt maar treedt eigenlijk niet op als verhuurder of verkoper van sociale woningen

Het OCMW heeft geen nieuwe projecten gepland, daar zij geen bouwgronden meer in bezit hebben.

De voorzitter beweert in een krantenartikel op 27.12.2011: “het OCMW heeft nu terug bouwgrond verkocht voor de realisatie van sociale woningen. Het gaat deze keer om een project van sociale huisvestingsmaatschappij WoonWel dat vier sociale woningen wil bouwen langs de Monnikenstraat in Slijpe en één langs de Patrijsstraat in Leffinge.“

Het Vlaams Woningfonds zou momenteel geen aanbod hebben in de gemeente.

Maar, waarom zijn de wachtlijsten dan zo lang?
Gezien het (groot) aantal organisaties dat zich beweegt op de huur- en koopwoonmarkt en gezien het belang dat schijnbaar door politici aan de sociale huisvesting gehecht wordt, vroeg ik mij af waarom er zo weinig sociale woningen beschikbaar zijn, met andere woorden waarom de wachtlijsten zo lang zijn.
Dat is nochtans eenvoudig: er worden gewoon te weinig woningen op de sociale woonmarkt ter beschikking gesteld. Waarom?
Niettegenstaande de inspanningen van de sociale verhuurkantoren, zijn er nog steeds zeer veel private verhuurders die afhaken uit schrik dat ze steeds weer zullen moeten wachten op de betaling van de huur of omdat ze vrezen dat hun eigendom zal verwaarloosd worden.

De werkwijze van de SVK is nog onvoldoende gekend.

De sociale huisvestingsmaatschappijen voeren bij de aankoop van gronden een ongelijke strijd met de private ontwikkelaars. Zij moeten zich namelijk houden aan de schattingsprijs, in tegenstelling met de immobiliënhandelaars, die zich wel de hoge grondprijzen kunnen permitteren.

Door het invoeren van het decreet op het grond- en pandenbeleid is er echter beterschap op komst.
Er worden nu namelijk sociale lasten gelegd op verkavelingen.
Volgens het grond- en pandendecreet moet in elke verkaveling of elk woningbouwproject van een zekere omvang een bepaald percentage aan sociale woningen gerealiseerd worden.

Er zijn nu ook meer mogelijkheden tot het aansnijden van woonuitbreidingsgebieden omdat de procedure vereenvoudigd werd.

De tijd die verloopt tussen de aankoop van gronden en de effectieve ingebruikname van sociale projecten is bijzonder lang. Deze is namelijk gebonden aan de subsidiëring en aan allerlei regels en procedures.

Door al deze redenen wordt het voor bepaalde bevolkingsgroepen (jonge startende gezinnen, senioren met een laag pensioen, alleenstaande moeders met kinderen, … ) moeilijk om nog een betaalbare woning te vinden.

Besluit
Mijn keuze om het eens over sociale huisvesting te hebben, was niet toevallig.
Zonder te beweren dat er onvoldoende inspanningen gedaan worden om meer betaalbare woningen ter beschikking van minderbedeelden te kunnen stellen, zal iedereen het met mij eens zijn als ik beweer dat het aanbod bij ons veel te laag is.
Er zijn wel plannen voor projecten, maar ik vrees dat sommige bijlange nog niet voor morgen zijn.Zo zien we dat het niet volstaat om voldoende centen te voorzien in één of ander woonfonds of met gulle hand subsidies uit te delen. Het moeilijk verwerven van gronden en het uitvoeren van werken om ze bouwklaar te maken, staan vaak de vooruitgang in de weg.Wanneer komt er een echte doorbraak?

Bronnen
http://www.vmsw.be/
http://www.west-vlaanderen.be/kwaliteit/Welzijn/woonloket/woonbeleid/Pages/default.aspx
http://www.acw.be/verbond/genteeklo/images/stories/dossier_sociale_huisvesting.pdf 
http://www.seniorennet.be/Pages/Wonen_zorg/huurdersbond.php
http://www.ijzerenzee.be/language/nl-be/info/projecten
http://www.woonwel.be/Categorie/Huren.aspx
http://www.rwo.be/Portals/100/PDF/Publicaties/decreet-grond-en-pandenbeleid.pdf
http://www.rwo.be/Default.aspx?tabid=12601
http://docs.vlaamsparlement.be/docs/stukken/2011-2012/g1334-4.pdf
http://www.rwo.be/Portals/100/PDF/GPB/Overzichtslijst%20van%20het%20sociaal%20objectief_12.pdf

13-02-2012, 00:00 Geschreven door stammer
Reageren (1)

IMMOTHEKER beweert een onafhankelijk bedrijf te zijn, dat ongebonden kredietadvies verstrekt. Het adviseert vóór, tijdens en na aankoop van een woning en geeft neutrale toelichting bij vermogensopbouw. Dit op en top Belgisch bedrijf bestaat 15 jaar en telt vandaag 55 kantoren en 115.000 klanten...
Enkele maanden geleden publiceerde ‘Het Nieuwsblad’ een vastgoedrapport afkomstig van immotheker.
Daarin konden we alle gegevens vinden die moeten verduidelijken hoeveel een appartement aan zee kost en hoeveel er in 2010 verkocht werden in de verschillende kustgemeenten.
Ik beperk mij tot de appartementen omdat die de woningmarkt aan de kust domineren.
Jullie zullen het mij toch niet kwalijk nemen dat ik nu even ‘immotheker’ speel zonder een specialist te zijn en toch wat commentaar verstrek over dat rapport en wat ermee samenhangt?

Aantal appartementen verkocht in 2010
Hieronder vinden jullie het aantal appartementen dat in 2010 verkocht werd in de verschillende kustgemeenten. Een splitsing in badplaatsen zou een beter beeld gegeven hebben, want er is bijvoorbeeld wel een duidelijk verschil tussen Middelkerke en Westende.

Bron: Federale Overheidsdienst (FOD) Economie

Volgens Fortissimo, software voor vastgoedmakelaars, werden er over de ganse lijn in 2011 veel minder appartementen verkocht dan in 2010. De grootste daling zou vast te stellen zijn in Knokke-Heist (-25,6%) en in Middelkerke (-21,9%).

Hoeveel kost een appartement aan zee?
Hierna vinden jullie, in afgaande volgorde van prijs, hoeveel een appartement kostte in de verschillende kustgemeenten, op 1 mei 2010 en op 1 mei 2011.

Er werd ook een gemiddelde berekend. Voor 2011 is dat 288.000 euro. Dat heeft volgens mij weinig zin noch betekenis. De meeste scoren onder het gemiddelde. Verwijder Knokke-Heist uit de lijst en je krijgt een gemiddelde van 235.000 euro, wat een totaal ander beeld geeft aan de kandidaat-koper.
Ook de opgegeven prijs voor een gemeente is een gemiddelde. De interessantste appartementen kosten natuurlijk het meest.

Alles hangt af van de wensen van de koper en van de financiële middelen waarover hij/ zij kan beschikken of wil spenderen. Het is inderdaad zo dat je voor 210.939 euro geen (deftig) appartement vindt op de zeedijk in Middelkerke.
Bovenop de vraagprijs komen er ook nog kosten en het is belangrijk zich daar goed over te laten informeren.
Verder denk ik ook dat de koper meer heeft aan een prijs per vierkante meter.

Laten wij nu even wat nader de factoren onderzoeken die de prijs beïnvloeden.

Welke factoren bepalen de vastgoedprijs ?
Het prijsniveau wordt vooral bepaald door de kwaliteit van het aanbod. De prijzen aan de kust schommelen naargelang de gemeente, de locatie en de grootte en de kwaliteit van het pand.
Hoe groter, hoe mooier en hoe beter gelegen, hoe hoger de prijs. Dat spreekt vanzelf!!
Het aantal aangeboden appartementen zou eerder invloed hebben op de snelheid waarmee de prijzen stijgen, de zogenaamde meerwaarde. Is er gedurende een bepaalde periode een tekort aan bepaalde types appartementen, dan zal de waarde van deze de neiging vertonen om vlugger te stijgen. Een chronisch overaanbod van een bepaalde klasse vastgoed kan ervoor zorgen dat de prijzen in deze klasse niet stijgen in functie van de tijd. Integendeel, ze kunnen zelfs een beetje zakken.

Is er een verschil tussen de kustgemeenten?
Dat Knokke en Heist er ver boven uitsteken, ligt voor de hand. Het staat goed daar een appartement te hebben, maar dat voordeel krijg je niet zomaar.
Mag ik aannemen dat de variëteit in grootte en in kwaliteit van de panden vergelijkbaar zijn voor alle gemeenten? Of heeft bijvoorbeeld Nieuwpoort meer recente woningen dan Middelkerke?
Speelt het feit dat in bepaalde kustgemeenten (Knokke-Heist, Koksijde en De Panne nog maar onlangs) geen aanvullende belasting op de personenbelasting moet betaald worden, een grote rol?
De eerste twee staan in elk geval op de plaatsen 2 en 4 voor wat de verkoop betreft.
Of is de ene gemeente aantrekkelijker dan de andere? Zouden Middelkerke en Westende, die de laatste plaatsen in de lijst innemen, samen met Blankenberge en Bredene, de kandidaat-kopers minder bevallen? Het zou wel eens kunnen!

In mei 2008 liet het tijdschrift ‘Knack’ een studie uitvoeren door de ‘Université Catholique de Louvain’ over de ‘Levenskwaliteit’ in 588 van de 589 Belgische gemeenten. (behalve Herstappe)
Zie hieronder de rangschikking. Zelfs indien in de voorbije drie jaar één en ander zou bijgewerkt geweest zijn (bijvoorbeeld veel nieuwbouw) en zelfs al beantwoorden dergelijke studies niet altijd voor 100 percent aan de realiteit, dan geeft het wel een idee over de goede en slechte punten van een gemeente. Uit onderstaande tabel blijkt natuurlijk ook niet welke (onder)punten er juist beoordeeld werden. Wie bijvoorbeeld kinderen heeft, kijkt uit naar de geboden ontspanningsmogelijkheden voor hen, alhoewel die wens slechts van tijdelijke aard is. Wie sportief is, zoekt een plaats met goede sportinfrastructuur. De keuze heeft voor elke koper een apart tintje.
Bredene en Middelkerke spannen de kroon op het gebied van aantal campings en staan dus eerder bekend om hun sociaal karakter. Dat weerspiegelt zich echter niet in de tabel.

Middelkerke slaat dus geen te best figuur in deze rangschikking. Men kan zich natuurlijk afvragen waarom de gemeente dan de derde plaats bekleedt, als het over het aantal verkochte appartementen gaat. En waarom telt Middelkerke zoveel tweede verblijven? Is het de lagere prijs die de kopers aantrekt? Het aantal hier verkochte appartementen is wel de som voor Westende en Middelkerke samen.
Dat geldt echter ook voor Knokke-Heist, Koksijde-Oostduinkerke en De Haan-Wenduine.

Is er nog plaats om appartementsgebouwen neer te poten?
De prijs van nieuwbouw is steeds de som van de grondprijs en de constructieprijs.
Door het strikter beleid in ruimtelijke ordening is er op heden in onze badplaats nagenoeg geen bouwgrond voor villabouw meer te vinden. Bouwgrond voor appartementsbouw is al helemaal uitgesloten. Nieuwbouw kan enkel nog geschieden door afbraak van oude panden. Vooraleer een dergelijk pand kan worden afgebroken dient een projectontwikkelaar eerst het oude pand te kopen. En oude panden behoren bijna steeds toe aan meerdere eigenaars waardoor de onderhandelingen dikwijls moeilijk verlopen en dus ook de prijs sterk de hoogte in schiet.
Maar, is er in de andere badplaatsen wel nog vrije bouwgrond te vinden?

Aantal immobiliënkantoren
Men zou kunnen geneigd zijn te denken dat een groot aantal vastgoedkantoren in een bepaalde badplaats zou meebrengen dat daar meer appartementen aangeboden worden. Maar ook kantoren van buiten de kustplaatsen (Antwerpen, Brussel, Gent, …..) starten nieuwe projecten op aan de kust. Sommige kustkantoren bouwen en verkopen ook in andere badplaatsen zonder daar een kantoor te openen.
Het aanbod is dus overal groot, zeer groot zelfs. Als buitenstaander denk ik dan dat het aanbod misschien wel eens te groot zou kunnen worden zodat de prijzen op de duur zullen ineenstuiken. Om nog beschikbare ruimte te vinden voor al die nieuwe appartementsgebouwen worden steeds recentere gebouwen afgebroken, vooral als ze weinig verdiepingen tellen.
Middelkerke is goed voorzien van immobiliënkantoren. Ik tel er niet minder dan 22, 10 in Middelkerke, 11 in Westende en 1 in Lombardsijde. en daarmee volgt de gemeente dicht in het spoor van Oostende en Knokke-Heist. De volgende mozaïek toont ze allemaal.

Bronnen
http://www.leerwiki.nl/Hoe_werkt_de_immotheker
http://www.nieuwsblad.be/extra/dekust
http://fortissimmo.net/newsdetail.aspx?id=285&lang=NL&pl=6

06-02-2012, 17:51 Geschreven door stammer
Reageren (1)

“De gemeenteraad heeft het plan goedgekeurd om van Zon en Zee in Westende opnieuw een toeristische trekpleister te maken.
Voor Westende is dit zonder meer een uitstekende zaak, en niet in het minst voor de plaatselijke economie. Westende lokte destijds met Zon en Zee een massa vakantiegangers. Ik ben ervan overtuigd dat door dit alles de toekomst er weer heel rooskleurig uitziet.
Het heeft heel wat voeten in de aarde gehad en de administratieve molen heeft in dit dossier wel heel traag gedraaid, maar nu is het eind van de tunnel eindelijk in zicht. De plannen zullen het mogelijk maken om op de terreinen maximaal 450 woongelegenheden te plaatsen naast het appartementhotel.”

Dat zegt Janna Opstaele aan Dany Van Loo, op 17 januari 2012 in ‘Het Nieuwsblad’ in het artikel ‘Voormalig asielcentrum wordt vakantieparadijs’.
Ik ben diep geschokt en veel Westendenaars samen met mij, hoop ik, als ik dergelijke woorden door lokale blauwe politici hoor uitspreken. In hun plaats zou ik mij niet durven vertonen aan ‘Zon en Zee’. Zijn zij dan echt al de schaamte voorbij?
De Open VLD treft in het ‘Zon en Zee’- dossier namelijk enkel maar een blaam. De partij, vooral de twee kopstukken, stapelde de blunders op. Een hoge borst opzetten over welke realisatie dan ook in dat dossier is dus erg ongepast.

Waar komt mijn verontwaardiging vandaan?
Ik heb er al zoveel over geschreven en jullie kunnen dat allemaal lezen in ‘Categorieën – map Zon en Zee’, in de linkse kolom van deze blog. Toch nog even een resumé.
De partij met en van Landuyt en Opstaele kwam begin 2001 aan de macht en nam al direct een valse start. Een actiecomité, dat zich om allerlei redenen maar vooral economische en wettelijke, verzette tegen de vestiging van een asielcentrum in een toeristische badplaats, werd op alle mogelijke manieren gedwarsboomd door het gemeentebestuur. Dat weigerde niet enkel de zijde van het comité te kiezen toen gerechtelijke stappen gezet werden, maar het vond het nodig bij elke gebeurtenis olie op het vuur te gieten en het comité te dwarsbomen. Dat overlast en criminaliteit toenamen, werd ontkend. De Westendenaar werd het recht van doorgang door het domein ontzegd. Het bestuur collaboreerde met Vande Lanotte en met de directrice die dagelijks de inwoners op stang joeg en het geld langs deuren en vensters naar buiten gooide, …

Het dossier bleef maar aanslepen.
De administratieve molen draait natuurlijk nooit snel en (te) veel instanties moeten er hun zegje over doen, maar het was vooral in het hoofd en in het hart van de blauwe politici dat het mank liep. Ze hebben ‘Zon en Zee” gewoon verwaarloosd, wat zeg ik ‘omgebracht’! De termijnen voor elk van hun acties werden eindeloos gerokken.
‘Ik heb dat dossier kunnen deblokkeren’ is een al enkele keren gehoorde uitspraak van de burgemeester, maar in het dossier ‘Zon en Zee’ werd daar zelfs geen poging toe ondernomen. Landuyt zegt trouwens nog steeds dat hij geen spijt heeft van wat hij toen gedaan heeft. Ondertussen is het vroeger bloeiende en welvaart brengende vakantiedomein twaalf jaar een asielcentrum en een woestenij geweest.
Het is iets dat de echte Westendenaar niet kan vergeven en vergeten. Het zal altijd een schandvlek blijven op deze generatie Open VLD’ers.

Hoe is de huidige toestand?
Mijn laatste artikel eindigde op 11 mei 2011 met de voorlopige vaststelling door de gemeenteraad van het Ruimtelijk Uitvoeringsplan Nr 29 ‘Zon en Zee’. Dat werd onderworpen aan een openbaar onderzoek van 30 mei tot 28 juli 2011. Ten laatste om 12 uur op die sluitingsdag, moesten de bezwaren en opmerkingen waartoe dit plan aanleiding kon geven, schriftelijk medegedeeld worden aan de gemeentelijke commissie voor ruimtelijke ordening (GECORO). De commissie kwam (zes weken later) op 6 september 2011 bijeen om alle adviezen, opmerkingen en bezwaren te bundelen.
Het schepencollege nam dan nog eens drie weken en besprak dat advies van de GECORO op 27 september. Nog zes weken sudderen en op 8 november werd het ontwerp van RUP Nr 29 definitief vastgesteld.

Wat werd er besproken in de GECORO op 6 september 2011?
Dat kunnen jullie lezen op http://www.middelkerke.be/gecoro-ar.aspx
Het uitgangspunt was uiteraard dat van het gemeentebestuur. Zo moest een globale visie toegepast worden voor het hele domein. De volledige voormalige vakantiestraat diende te worden opengesteld en de parkeerbehoefte moest ingevuld worden binnen de grenzen van het domein.
De gunstige adviezen van de provincie West-Vlaanderen en van ‘Ruimtelijk Erfgoed afdeling West-Vlaanderen’ werden besproken.
Vier organisaties/ bedrijven dienden meerdere bezwaren in. Ze kwamen allemaal uit dezelfde hoek, die van de eigenaars uiteraard. Heel wat van die bezwaren zullen de lezers van deze blog maar matig interesseren. Dat is het geval als het gaat over de verkaveling VWE 6638, over het aantal en de diepte van de uitwendige balkons, over de dakconfiguratie van de gebouwen, over de grootte van de bezoekersparking, over het aanleggen van kleinschalige parkings voor bezoekers in de bufferzone, over de toegankelijkheid tot het hotel, over verharding van wegen en over al dan niet verplichten van zonnepanelen.

Wat de Westendenaar wel aanspreekt, mij persoonlijk toch, is de aantrekkelijkheid van en de doorgang door het domein.
Dat er niet toegeven wordt aan het voorstel om de minimum afstand tussen de gebouwen te verhogen om de dichtheid en dus ook de automobiliteit niet te verhogen, vind ik een goede zaak.
Wat betreft het in- en uitrijden van het domein, is er een dubbel probleem: enerzijds zou de Essex Scottishlaan (en Vakantiestraat) moeten ontlast worden, maar anderzijds komt de leefbaarheid van de Matthieulaan in het gedrang.
Vooral het verplicht aanleggen van een ‘evenementenplein’ schijnt een doorn in het oog van de eigenaars te zijn. De GECORO betwist dat het een openbare pleinzone wordt en zegt dat het zelfs in private handen kan blijven, maar noemt het wel een evenementenplein met publiek karakter waar iedereen dus vrije toegang moet krijgen. Is dat niet tegenstrijdig? Zeer duidelijk is het in elk geval niet. De gemeente noemt de Vakantiestraat de “centrale verkeersluwe as die structuur geeft aan het gebied en die functioneel versterkt wordt door recreatiemogelijkheden en horeca waaraan verschillende publieke ruimtes gekoppeld worden”.
De eigenaars vragen dat de alternatieve vakantiestraat zou bewaard blijven als fiets- en voetgangerspad. Om te vermijden dat iedereen tussen hun gebouwen door loopt of rijdt?

          

Uit de gemeenteraadszitting van 6 december 2011… en van 11 mei 2011
In de laatste zitting van 2011 werd kennis genomen van het hierboven besproken advies van de GECORO.
Het openbaar onderzoek zou volgens het gemeenteraadsverslag maar aanleiding gegeven hebben tot 1 bezwaar (!), in tegenstelling tot wat er in het verslag van de GECORO staat.
Uit het advies werd besloten dat de voorschriften van de verkaveling VWE 6638, goedgekeurd door het schepencollege met datum 27 april 1966, gelegen in het plangebied van het RUP ‘Zon en Zee’ in opmaak, niet in overeenstemming zijn met de visie op het plangebied.
Het zelfde geldt voor het recht van doorgang verleend bij beslissing van de gemeenteraad met datum 22 augustus 2002, punt 36, namelijk via de alternatieve vakantiestraat.
De raad werd dan ook gevraagd de verkaveling VWE 6638 en de erfdienstbaarheid van doorgang langs de alternatieve vakantiestraat (langs de zwemkom) op te heffen.

Wat belooft Janna Opstaele ons?
'De vakantieverblijven komen in een groene omgeving, een park met centraal een plein dat voor iedereen toegankelijk is. De plannen zijn nu ter goedkeuring naar het provinciebestuur opgestuurd. Eenmaal goedgekeurd, en dat goede nieuws verwachten we nog in het eerste kwartaal van dit jaar, kan de bouwheer starten met de realisatie. Ik hoop dat de eerste vakantieverblijven er al binnen de twee jaar zullen staan.'

Laat mij toe daar nog heel wat twijfels over te hebben. In het advies van de GECORO is al te vaak sprake van een verplichte nog uit te voeren inrichtingsstudie, die een antwoord zal moeten geven op een vijftal bezwaren van de eigenaars: bezoekersparkings, verschuiving van evenementenplein, bijkomende in en uitrit via Matthieulaan, twee in- en uitritten ondergrondse parking via Matthieulaan, behoud van alternatieve vakantiestraat als fiets- en voetgangerspad.
Vooral die Matthieulaan zou wel eens roet in het eten kunnen gooien. De GECORO adviseert zelfs dat er misschien een nieuw openbaar onderzoek zou moeten gebeuren.
Of worden die adviezen van de GECORO gewoon genegeerd?

Ik hoop dat ik ongelijk krijg en dat de eerste vakantieverblijven er inderdaad binnen twee jaar al zullen staan, maar ‘Zon en Zee’ heeft nu al zo vaak voor verrassingen gezorgd …..

30-01-2012, 00:00 Geschreven door stammer
Reageren (0)

Waar is de tijd dat er helemaal geen plein was in Westende-dorp?
In mijn jonge jeugd lag er op de hoek van de Dorpplaats, zo heette de Westendelaan toen nog, en de Hofstraat een verwaarloosd stuk grond. Dat zien jullie min of meer hieronder links.
De kermiskramen, tijdens de jaarlijkse mei-kermis, werden opgesteld rond de tearoom ‘Ter Duinen’, toen uitgebaat door Camiel Strubbe.
Zoals op onderstaande foto rechts duidelijk te zien is, lag er daarachter een grasplein, waar nu het huis van notaris Porters staat. Daar konden de woonwagens terecht. De attracties, boksauto’s, schuiten, slingers, kindercarrousel, schietkraam en frietkraam werden opgesteld langs de Duinenlaan.

          

Er was dus geen vraag naar overdekte tenten op een ‘evenementenplein’. Die waren toen trouwens bijlange nog niet in de mode.
Er waren toen uiteraard veel minder auto’s, maar wel veel meer kerkgangers. Die vervulden te voet hun zondagse plicht, behalve de rijke boeren, maar die parkeerden hun wagen langs de straat, bij voorkeur voor één van de talrijke cafés, die het dorp toen rijk was: “De Kroon’, ‘Wiskes’, “Maria Prees’, ‘Koarel Ramon’ of ‘De Graaf van Vlaanderen’.
Een parkeerplein was dus niet echt onontbeerlijk.
‘s Vrijdags trok de Westendenaar met de fiets of zelfs te voet (!) naar de markt in Nieuwpoort. Er was geen inwoner die vond dat hier toch ook een marktdag zou moeten ingericht worden en dat daarvoor een marktplein nodig was.

Westende krijgt een geschenk
De gemeenteraad van Westende was toch eigenlijk wel van mening dat het opstellen van de ‘foorinrichtingen’ in de Duinenlaan het verkeer hinderde en een gevaar voor de kinderen opleverde.
Werden daarover onderhandelingen gevoerd? Kende iemand de eigenares van het stuk bouwland van 50 op 60 meter, welke de hoek vormt van de Dorpplaats en de Hofstraat, juist tegenover de parochiekerk?
Op 21 juli 1950 verscheen in het weekblad ‘De Zeewacht’ dat zij die grond aan Westende wilde schenken.
Het artikel vermeldde verder “Aan de woning van de heer H. Calie zal nog een woning aangebouwd worden en de beide zijden, niet palende aan genoemde straten, zullen voor bouwgrond voorbehouden blijven. Dit plein zal met boompjes beplant worden en met de kermissen zullen de foorlieden er hun tenten kunnen opslaan. “Arthur Meynneplein” zal de naam ervan zijn.”
Met een schrijven van 26 november 1950 bevestigde Hector Vermeulen, brouwer uit Ieper aan de gemeenteraad dat zijn echtgenote inderdaad bereid was een deel van het perceel, gekend bij het kadaster Sie A nr 124a 3 12’b 122k 122 l, met het doel er een openbare plaats op te richten, aan de gemeente te schenken op voorwaarde dat deze plaats te eeuwigen dage «Arthur Meynne Plaats» zou genoemd worden.
Het gebaar van Mevrouw Valeria Anna Camille Theresia Meynne afkomstig uit Nieuwpoort, die het grondstuk van haar vader Arthur geërfd had, werd in ieder geval bijzonder op prijs gesteld. De gemeenteraad aanvaardde de schenking in zijn zitting van 7 december 1950. De raad beslist op 13 mei 1952 Ir Van Rysselberghe te gelasten met het ontwerpen van de nodige werken voor de verharding en de aanleg van het plein. De ter plaatse liggende oude keien moesten daartoe aangewend worden.

Waarom spreekt men nog steeds van het ‘marktplein’ van Westende niettegenstaande de in de schenkingsakte opgenomen voorwaarde?
Natuurlijk is ‘marktplein’ eenvoudiger uit te spreken dan ‘Arthur Meynneplein’.
Maar … dat plein is geen plaats waar een wekelijkse of een andere markt plaatsgrijpt. Niettegenstaande pogingen van schepen Maesen konden nooit meer dan een paar marktkramers naar Westende gelokt worden. Daarvoor verplaatst de toerist zich niet van bad naar dorp en de autochtone inwoner vindt gemakkelijker en beter zijn gading in Nieuwpoort.

Hoe ziet het plein er nu uit?
Volgens ‘De Sirene’: “De markt van Westende heeft een grote metamorfose ondergaan. Het is de bedoeling dat de markt, samen met het eerder aangelegd plein voor de kerk, één visueel geheel vormt door het gebruik van dezelfde verhardingsmaterialen.”
Mogen we dat ‘gelukt’ noemen? Eigenlijk wel. Dat mag blijken uit de onderstaande foto links die ik even van het informatieblad geleend heb.

          

“Het vernieuwde marktplein is een multifunctionele oase in Westende-dorp geworden. Er zijn 56 parkeerplaatsen voorzien, en de overige ruimte werd ingericht voor fietsers en bezoekers. Je kan er op adem komen na een fietstocht op de vele rustbanken in tropisch hardhout, terwijl je je fiets veilig parkeert in een van de vele fietsrekken. Het geheel is omgeven door een groene gordel van bomen, hagen en beplanting.”

Waarom toch zo’n bombastische, hoogdravende, opgeblazen tekst? Wat is ‘een multifunctionele oase’?
Heeft een rustplaats dan meerdere functies?
En één zijde van het plein met bomen vormt nog geen groene gordel. Zijn bomen en hagen dan geen beplanting?
In tegenstelling met de geruchten die de ronde deden, krijgt Westende geen kunstwerk. Ging het volledig budget misschien naar de ‘transcendente metamorfose’ in Middelkerke? Maar sedert wanneer is dat een probleem voor onze bestuurders?
Vóór en tijdens de renovatie stonden hier twee ‘parasols’ die dienst deden als kunstwerk. Deze constructies dienden oorspronkelijk als overkapping van de speelkoer in een gemeenteschool en werden gerecupereerd toen ze daar overbodig geworden waren.
Ziehier twee foto’s van de aan gang zijnde werken en van … de kunstwerken.

          

De ‘markt’ wordt ingehuldigd op 22 januari 2012
Uit ‘De Sirene’ en uit de Nieuwsbrief van de gemeente konden we vernemen dat Westende ook zijn inhuldiging krijgt.

“Om 11 uur wordt het plein feestelijk en om 11u30 officieel geopend. Bezoekers zullen niet alleen de nieuwe functionaliteiten van de markt kunnen ontdekken maar ook kennis kunnen maken met de handelaars.
Daarna volgt een optreden van Jan Zonder Trees en DJ Luc. Nadien volgt een nieuwjaarsreceptie waar je gratis een glaasje kan drinken.
In de overdekte tent stellen de handelaars hun beste producten voor van voeding tot drank, van tuinaanleg tot decoratiematerialen. “

Een gebrekkige tekst, die ik wat bewerkt heb, maar goed, we hebben het begrepen!
De werkelijkheid zag er echter een beetje anders uit.
Het was een organisatie van de handelaarsbond van Westende in samenwerking met het gemeentebestuur. Er was voor alles gezorgd: een verwarmde reuzentent, toilet, springkasteel en een extra podium voor de attracties.

Waarom ik het deze keer niet heb over de kostprijs?
Eigenlijk heb ik er geen informatie over gevonden, noch op een informatiebord, noch in het verslag van een gemeenteraadszitting.
Natuurlijk had ik de kostprijs kunnen opvragen. Het zal wel weer een dure zaak geweest zijn, een verbetering natuurlijk tegenover vroeger, maar misschien wel niet onontbeerlijk. Zware excessen zijn daarbij wel niet begaan en daarom stel ik me minder kritisch op dan gewoonlijk.

23-01-2012, 20:17 Geschreven door stammer
Reageren (1)

De geschiedenis van de restauratie
In november 1980 besliste het schepencollege, samengesteld uit ‘Stem van het Volk’ en ‘Gemeentebelangen (VLD)’ onder de leiding van Andreas Inghelram over te gaan tot de restauratie van de kerk. De eigenlijke werkzaamheden zijn van start gegaan in 1983. Deze verliepen allesbehalve vlekkeloos. De eerste fase van de restauratie werd na 15 jaar afgesloten, de tweede ging ten onder samen met het aannemersbedrijf, de derde nam 18 jaar in beslag. De vierde is op een kortgeding uitgemond en de vijfde op het faillissement van het restauratiebedrijf. De zesde omvat onder andere het vernieuwen van de vloeren. Nu blijven nog schilderwerken en het aanpassen van de centrale verwarming, sanitair, verlichting en klankinstallatie. Als afsluiter komt het orgel aan de beurt.
Termen als ‘nachtmerrie’, ‘lijdensweg’ en ‘soap’ zijn hier werkelijk op hun plaats.
Op de website http://www.denysnv.be/projects/index/nl/2/116/ kunnen jullie zien in welke belabberde toestand het gebouw zich bevond. Jullie kunnen er ook enkele ingrepen zien die uitgevoerd werden om daaraan te verhelpen.
De slechte toestand van de huidige kerk was overigens voor een groot deel te wijten aan funderingsproblemen. Het gebouw scheurde op bepaalde plaatsen en de stabiliteit kwam in het gedrang.
Volgens het artikel in ‘Het Nieuwsblad’ van deze week zou de inmiddels overleden ontwerper Walter Snauwaert destijds gezegd hebben dat het gebouw op twee soorten grond stond, slechte en zeer slechte. De kerk verzakte overal, de toren zelfs 20 centimeter.
Daarom moesten eerst stabilisatiewerken uitgevoerd worden vooraleer met de eigenlijke restauratie kon begonnen worden. Ik hoop dat die voldoende garantie bieden zodat zich in de komende jaren geen nieuwe verzakkingen (en nieuwe kosten) voordoen.
De kerk was vanaf oktober 1995 ontoegankelijk. Daardoor konden er geen belangrijke erediensten doorgaan in Leffinge. Voor begrafenissen, huwelijken of jubilea of concerten, moest uitgeweken worden naar de kerk van Slijpe, Wilskerke of Middelkerke.
Dat heeft bij de inwoners nogal wat kwaad bloed gezaaid. Ze zullen nochtans moeten toegeven dat dit een geval is dat valt onder de wet van de Amerikaanse ruimtevaartingenieur Murphy, die aan veiligheid-kritieke systemen werkte.
“Niets is zo eenvoudig als het lijkt
Alles duurt langer dan verwacht
Alles wat er fout kán gaan, gáát ook gegarandeerd fout.”

Met fouten worden hier niet enkel toevallige fouten bedoeld, maar uiteraard ook menselijke.
In welke verhouding die zich hier voorgedaan hebben, is natuurlijk moeilijk te achterhalen.

Vooral de organisatie van de eerste en plechtige communie stelden problemen. Daarvoor werd een noodkerk ingericht in de inkomhal van het Sint-Jozefsinstituut, die de directie wekelijks ter beschikking stelde.

Is dat een record?
De restauratie heeft dus bijna even lang geduurd als de bouw.
Is die periode van ongeveer 30 jaar een nieuw wereldrecord? Niet volgens burgemeester Landuyt. Deze Barcelonakenner (herinner u zijn vergelijking van de Westendse Meeuwenlaan met de ‘La Rambla’) weet ons te vertellen dat het lang niet ongewoon is dat een restauratie zolang duurt, want …. in Barcelona duurt de restauratie van de kathedraal al langer. Deze week werd het echter: “We hadden hier bijna onze eigen Sagrada Familia. Een echte lijdensweg was het.”
Volgens Wikipedia zal de Catalaanse kathedraal pas in 2026 klaar zijn, maar ze kon/kan al die tijd wel verder gebruikt worden.
Daar is de snelheid waarmee de bouw vordert, voor een groot deel afhankelijk van de hoeveelheid giften die bezoekers binnenbrengen. Dat was/ is ook zo voor de Dom van Keulen. Een vergelijking met Leffinge gaat dus niet op, maar ze ligt wel in de lijn van Michel. Moet ik nog vermelden welke van de beide onderstaande in Leffinge gelegen is?

          

Het leverde wel historisch materiaal op
Het heeft veel gekost, de gelovige Leffingenaar moest dertig jaar zijn/ haar kerk missen, maar er is ook een troost: er werden enkele belangrijke archeologische vondsten gedaan, die men als meerwaarde voor de kerk bestempelt.
Zo werd een 17de eeuwse marmeren grafzerk ontdekt van Valentinus Schelhaver (1616-1678), destijds pastoor in Leffinge.
Na de bouw van de huidige kerk in 1877 werd zijn zerk ingemetseld in de muur van het hoogkoor. Door de aanslepende renovatiewerken zou de tekst daardoor onopgemerkt gebleven zijn. Ik zie wel het verband niet!
Naast het grafzerk ontdekten archeologen in 2003 het graf van een Tempelier en een oude trap onder de vloer die naar een al lang verdwenen toren leidde.

En de klassieke vraag: hoeveel heeft dat allemaal weer gekost?
De kosten voor de geplande renovatie werden destijds geraamd op 1,7 miljoen euro. Tachtig procent daarvan zou gesubsidieerd worden door de overheid.
Bij een latere raming, na het doorlopen van vijf fasen, was er sprake van ruim 5,3 miljoen euro.
Deze week zegt Michel Landuyt: ‘Hoeveel het allemaal gekost heeft, kan niemand precies zeggen.(!!) Maar het is in ieder geval meer dan 6 miljoen euro, waarvan 80 procent gesubsidieerd is door de Vlaamse overheid en de provincie'. Bij een beschermd monument betaalt de Vlaamse Overheid Onroerend Erfgoed hiervan inderdaad 60%, de provincie voorziet in 20%.
Vergeten we nochtans niet dat de overblijvende 20 procent nog steeds een bedrag van 1,2 miljoen euro vertegenwoordigt.
En het werk is nog bijlange niet af: ook die zesde fase wordt niet gratis uitgevoerd. Integendeel, die zal nog stukken van mensen kosten.
Ik vraag me af hoeveel percent van het gemeentelijk deel er ten laste valt van de kerkfabriek? Logische vraag toch? En het is overal gebruikelijk!

Had men het destijds anders moeten aanpakken?
Michel Landuyt: “Met veel minder geld dan nu al in de kerk van Leffinge werd gestopt, had een veel functioneler gebouw kunnen gezet worden. Alleen had Middelkerke dit dan zelf moeten betalen, terwijl de hogere overheid nu -- omwille van de bescherming – subsidieert”.
Zo zie je maar weer hoe politici over subsidies denken. De burgemeester bevestigt daarmee al het negatieve wat ik reeds over subsidies geschreven heb. Als er geen subsidies waren, zouden heel wat onnodige werken niet eens aangevat worden.

Dertig jaar geleden had de katholieke kerk een totaal ander imago. Nu verkeert ze in een diepe crisis, deels door eigen schuld.
Er waren toen veel meer priesters. Elke kerk had één of meer bedienaars.
Er waren destijds veel meer kerkgangers. Bijna iedereen werd toen kerkelijk begraven.
Nu rijzen de rouwcentra als paddenstoelen uit de grond.
Ontdopingen (nieuw woord!) bestonden nog niet met als gevolg dat bijna alle huwelijken in de kerk gecelebreerd werden.

Het lijkt dus logisch dat de beslissing tot restaureren destijds genomen werd.
Nu zou men dat totaal anders aanpakken.
Men zou vooreerst nagaan hoeveel het gemiddeld aantal kerkgangers bedraagt. Als de verhouding tussen het aantal kerkgangers en de oppervlakte van de kerk niet meer in balans is, dan zou men zich afvragen of het nog verantwoord is om dergelijke gebouwen warm te stoken en te onderhouden. De gelovigen zouden in dat geval een nieuw (en aangepast) onderkomen krijgen of de kerk zou verschillende functies moeten krijgen. Zo kan de eredienst verplaatst worden naar een deel van de kerk (bvb door een box in the box te bouwen). De rest van de kerk kan dan andere functies krijgen. Die moeten vanzelfsprekend zorgvuldig gekozen worden.

In gemeenten of steden met meerdere kerken moet nagegaan worden of het niet kan met een unieke kerk.
Ik heb onlangs in Maastricht een prachtige boekenwinkel met cafetaria bezocht, ingericht in een voormalige kerk. Ook in Diksmuide doet de vroegere Paterskerk al sinds 24 mei 1986 dienst als Openbare Bibliotheek. De centen die vrij komen door het verkopen van kerkgebouwen zouden dan moeten/ kunnen aangewend worden voor het onderhoud van de resterende kerken, vooral voor restauratie.
Vlaanderen moet dringend werk maken van dit debat. Ook in Middelkerke zou moeten nagezien worden of het niet met minder kan. Is er nog behoefte aan twaalf kerken in Middelkerke (2), Westende-bad (2), Westende-dorp (1), Lombardsijde (1), Leffinge (1), Schore (1), Mannekensvere (1), Wilskerke (1), Slijpe (1), Sint-Pieterskapelle (1). De discussie zou eens op een serene manier moeten gevoerd worden, met respect voor het verleden maar ook met het oog op de toekomst.

Een kerk behoort tot het erfgoed
Natuurlijk zal elke gelovige van een deelgemeente vinden dat zijn/ haar kerk moet blijven.
De historische waarde van het gebouw in Leffinge wordt volgens kenners ondergewaardeerd. Natuurlijk moet ze blijven bestaan en blijven functioneren, zeker nadat er zo’n astronomisch bedrag aan gespendeerd werd.
Jullie kunnen de beschrijving van dit waardevol erfgoed lezen op http://inventaris.vioe.be/dibe/relict/54806
Niet enkel de architectonische waarde speelt hier een rol. De geschiedenis van de plaats en van het gebouw zijn ook belangrijk. Mensen hebben er hun dierbaren begraven, mensen zijn er getrouwd of hebben er hun kinderen gedoopt,…

De inwijding op 15 januari 2012
Bisschop Josef De Kesel kwam op 15 januari de gerestaureerde kerk officieel in gebruik nemen met een eucharistieviering om 10 uur. Ziehier de uitnodiging die ik van internet plukte.

Na de mis volgde een receptie in zaal ‘de Zwerver’. Daar werd, bij een hapje en een drankje, een mooie fotoshow getoond van het verloop van de restauratie.

Bronnen
Artikels in ‘Het Nieuwsblad’ van 13 maart 2003
Artikels in ‘Het Nieuwsblad’ van 20 september 2011 en van 13 januari 2012 (door Dany Van Loo)

16-01-2012, 00:00 Geschreven door stammer
Reageren (0)

Nieuwjaar is uiteraard de dag waarop het begin van het nieuwe jaar wordt gevierd. Bij deze viering zijn wederzijdse gelukwensen en goede voornemens gebruikelijk.
Handjes schudden en elkaar een kaartje toesturen via de post geraken meer en meer uit de mode.
Als je de nieuwe posttarieven hoort, dan begrijp je dat natuurlijk beter. Vanaf 1 januari van dit nieuwe jaar moet je namelijk 75 eurocent plakken. Wie ‘in volume’ (10 stuks) koopt profiteert van een vermindering van 10 eurocent. En dan komt een ‘snert’studie van de VRT tot het besluit dat het leven niet duurder geworden is na de invoering van de euro!
Je komt er natuurlijk goedkoper vanaf met drie kusjes. Wij, hedendaagse mensen, maken immers deel uit van een ‘kusjesvolk’. Waar is de tijd dat de meeste vrouwen opzagen tegen dat nieuwe jaar, of liever tegen dat kusgebruik, omdat de ‘profiteurs’ dan weer op pad waren?
Het internettijdperk biedt natuurlijk andere mogelijkheden: de e-card, de powerpointshow, al dan niet met kerstmuziek in de achtergrond

Wat moet men zijn geliefden/ vrienden toewensen?
De meest gebruikelijke wens is natuurlijk ‘Gelukkig Nieuwjaar!’
Je bent ‘gelukkig’ als je diepste behoeften verwezenlijkt zijn, als je volkomen tevreden bent, als je een goed gevoel hebt van binnen. Een goede gezondheid is natuurlijk altijd een voorwaarde daartoe. Dat geldt eveneens voor een goede relatie en voor voldoende financiële middelen.
Eigenlijk is het moeilijk een alles omvattend etiket te kleven op het begrip ‘geluk’ omdat dit voor iedereen bepaalde verschillende nevenfacetten kan vertonen.
Sommige vinden die simpele basiswens niet kleurrijk genoeg. Wat ze bedoelen met ‘Een heel gelukkig nieuwjaar’ of een ‘Dolgelukkig nieuwjaar’ of ‘Een gelukkig maar vooral gezond nieuwjaar’ of ‘een voorspoedig’ of ‘een zalig nieuwjaar’ of ‘een vreugdevol nieuwjaar’ is niet echt duidelijk omdat ‘gelukkig’ alles al omvat.
Bij mensen die je goed kent, kan je natuurlijk een bijzondere wens toevoegen zoals 'een succesvol 2012’ voor iemand die een bevordering verwacht of een nieuwe zaak geopend heeft.
'Veel sterkte in 2012’ stuur je naar iemand die zopas een geliefde verloren heeft of die kampt tegen een ziekte.
Sommige verstaan de kunst hun wensen onder een poëtische of een andere vorm te verwoorden.

Welke goede voornemens worden zoal gemaakt?
De start van een nieuw jaar is de ideale gelegenheid om met nieuwe voornemens voor de dag te komen. Niet meer roken/ drinken , vermageren, meer bewegen, minder werken, meer tijd aan de familie besteden.
‘Niets is gemakkelijker dan stoppen met roken’, zei iemand, ‘ik heb dat al meerdere keren gedaan’

Nieuwjaarsreceptie, een goeie gewoonte?
Hoe moet ik de bijeenkomst noemen waarop een gemeentebestuur de inwoners en tweede verblijvers uitnodigt om bij de jaarwisseling een hapje en een drankje te komen nuttigen op de kosten van de gemeenschap?
Is dat een ‘nieuwjaarsdrink’ of een ‘nieuwjaarsreceptie’?
Een receptie is een 'officiële ontvangst van een doorgaans groot aantal gasten die op een speciaal daartoe vastgesteld uur hun opwachting komen maken of hun gelukwensen aanbieden'.
Receptie is standaardtaal in het hele taalgebied. Drink is standaardtaal in België. In de betekenis van 'borrel' of 'drink' is dronk geen standaardtaal, wel in de betekenis van ‘toost’.
(vb een dronk uitbrengen op iemands gezondheid)
Drink komt vooral voor in samenstellingen, bijvoorbeeld afscheidsdrink, welkomstdrink en vriendschapsdrink, dus ook in nieuwjaarsdrink.

Zo werden de inwoners en tweedeverblijvers van Middelkerke op zondag 8 januari 2012 van 11 tot 13 uur uitgenodigd om zich naar het ‘evenementenplein’ te begeven om er die wensen (en beloften?) te aanhoren. Waarom moet er eigenlijk aan toegevoegd worden wie er mag op af komen? Dat wordt immers toch niet gecontroleerd. Dat werd enkel aangekondigd op de voorpagina van ‘De Sirene’ en in de kalender van de activiteiten.

Jullie kennen mij natuurlijk al een beetje en mijn volgende vraag zal jullie dus niet verwonderen.
Moet dat wel telkens in Middelkerke zijn? Kan dat niet ook eens in Westende georganiseerd worden? De vraag zou ook kunnen zijn: moet alles dan in Middelkerke?
De Haan en Wenduine verkeren in een gelijkaardige situatie en daar greep die drink in 2011 en 2012 plaats in de deelgemeente Wenduine. Dat de dames en heren van bij ons daar maar eens een voorbeeld aan nemen.
Een tweede vraag is: moet het wel kosteloos zijn? De OCMW – raad van Middelkerke geeft in elk geval het goede voorbeeld. De receptie voor de raadsleden en de personeelsleden van het OCMW op 13 januari 2012 is ‘betalend’: 19,5 euro per persoon.

Jullie zagen dus ook dat de drink dit jaar voor het eerst zou georganiseerd worden op het nieuwe marktplein. Dat kadert in de optiek dat er een traditie moet geschapen worden van een ‘evenementenplein’.
In 2009, 2010 en 2011 had de drink plaats op het Oudstrijdersplein.

Ik was aanwezig op 8 januari op het marktplein
Na als achtste (!) mijn wagen op de ondergrondse parking achtergelaten te hebben, stapte ik uit de unieke lift.
Had ik mij van dag vergist? Het ‘evenementenplein’ was zo leeg als een weidse vlakte. Toen ik de omgeving wat beter afspeurde, zag ik wat er gebeurde. In de open ruimte voor ‘De Branding’, daar was het te doen! Waarom was men dan niet op het Oudstrijdersplein gebleven?
Voor het eerst zag ik waartoe de ‘Kiss-and-Ride’ eigenlijk dient. Om te parkeren, natuurlijk! Daar is het immers gratis! Tot vandaag dacht ik dat het een kortparkeervoorziening was, dichtbij bijvoorbeeld een treinstation of basisschool, om reizigers of schoolkinderen dichtbij de ingang tot het gebouw af te kunnen zetten of op te halen.
Hieronder zien jullie dat er nogal wat afgekust werd/ moest worden.

          

          

Was er veel volk? Hoe was de ‘ambiance’?
De burgemeester vond dat er veel volk was en ik hoorde het ook nog van twee andere mensen.
Ik had veel meer verwacht.
Ik kon eigenlijk niet vergelijken met andere jaren, tenzij ik de foto’s bekijk op de website van Mario Declerck op http://mariodeclerck.skynetblogs.be/archive/2012/01/07/nieuwjaarsdrink-gemeentebestuur-middelkerke.
Buiten politici waren er nauwelijks inwoners van Westende aanwezig. De tweede verblijvers waren er massaal. Wilden ze een graantje terug voor hun hoge belastingen? Terecht, hoor!
Ik kon in elk geval vaststellen dat de politieke partijen ruim vertegenwoordigd waren: Landuyt, Dejonghe, Feys-Peelman, Reynaert en Niville voor de Open VLD, Verdonck, Maesen en Blomme voor het Progressief kartel, Gilliaert en Dewulf voor CD&V, Niville voor N-VA. Misschien heb ik er enkele vergeten of ken ik niet iedereen. Mijn excuses voor de benadeelden!
Begin 2011 was ik op een gelijkaardige drink in het Limburgse Bilzen. Daar ging het er heel anders aan toe. Terwijl hier nauwelijks hoorbare muziek uit de luidsprekers weerklonk, hoewel er een 'band' aangekondigd was, was ginder een fantastisch muzikaal trio aan het werk, dat via drie kleine podia achtereenvolgens op drie plaatsen van het marktplein optrad. Daar werd een zeer ruime keuze aan jenever bij geschonken en de ambiance groeide met de minuut.
Als men dat hier geschrapt heeft omdat men het voortaan wat soberder wil gaan doen, dan hebben ze wel mijn volledige steun. Maar dan ook in de bouwprojecten, hé!
Toen ik de parking uitreed, stonden er nog 25 wagens!!!

09-01-2012, 00:00 Geschreven door stammer
Reageren (1)

Beste lezers van ‘Westendse blik op Middelkerke’

Vooreerst wil ik jullie allen en jullie families mijn beste wensen overmaken voor 2012. Welke?
Als ik even de wederzijdse wensen overloop, dan komen daarin vooral de woorden ‘gezond’ en ‘gelukkig’ voor. Daarom: ‘mijn beste wensen voor een gezond en gelukkig 2012’.
Dat ‘gezond’ slaat niet enkel op de persoon die de wensen ontvangt, maar ook op de familieleden.
Normaal haal ik in mijn blog geen persoonlijke belevenissen of ontboezemingen aan, zeker geen recente, maar ik wil deze keer wel een uitzondering daarop maken. Op 21 juli overleed namelijk mijn oudste zoon. Men zegt: “een kind verliezen is het ergste wat iemand kan overkomen en mijn vrouw en ik werden hierdoor inderdaad in een immens verdriet gedompeld. 2011 was voor ons een rampjaar en wij kunnen enkel hopen dat 2012 voor ons wat milder zal zijn.

In mijn vijfde blogjaar, wil ik breken met mijn gewoonte om de zondagvoormiddag rond 10 uur een nieuw artikel op mijn blog te plaatsen. Om allerhande redenen is dat soms moeilijk en voortaan zal dat dus de maandagvoormiddag gebeuren.

Met mijn hartelijke dank voor jullie trouw.

02-01-2012, 10:49 Geschreven door stammer
Reageren (1)