Eindelijk 7 juni 2009! We 'mogen' naar de stembus.
Woord vooraf Het was mijn bedoeling onderstaand artikel te publiceren vóór de verkiezingen. Dat kon ik echter niet omdat ik twee dagen niet kon inloggen. Ik heb de tekst ongewijzigd gelaten, hoewel ik nu de uitslagen ken.
Campagne voeren om in de gunst van de kiezer te geraken is geen eenvoudige opgave. Brengt dat eigenlijk iets op? Kan men de mensen echt beïnvloeden zodat ze plots geloof gaan hechten aan de (meestal valse) en onbetaalbare beloften of aan de toekomstvoorspellingen van de één of andere partij? Er wordt beweerd dat 25% van de kandidaat-kiezers bij de start nog onbeslist is. Zij zouden dus het mikpunt moeten zijn van de campagnevoerders.
Een klassiek middel om de aandacht te vestigen op een welbepaalde partij is het volkleven van borden met gezichten van sympathieke, lachende mensen en hun beloften. Omdat de gemeentelijke borden te rap gevuld zijn, nemen de meeste partijen hun toevlucht tot het plaatsen van bijkomende borden van 4 m², zoals maximaal toegestaan. Zoals voor alle andere toestanden in België/ Vlaanderen bestaan regels waaraan het plaatsen van borden moet voldoen. Dat betekent weliswaar niet dat ze ook gevolgd worden. Die regels bieden trouwens zo veel ruimte voor interpretatie dat ze meteen waardeloos worden. Wat ze dan wel zeggen? Het mag alleen in woongebied in ruime zin en in industriegebied in ruime zin . Een verkiezingsbord in een weide langs een uitvalsweg mag niet. Sommige partijen (vooral Dedecker en CD&V maar ook VLD en NV-A) doen dat toch. Ze vinden dat zeker ruime zin?. Dedecker is trouwens de kampioen van deze vorm van milieuvervuiling. Dat minister Crevits en Leterme (beide CD&V) dat ook volop doen, kan er bij mij niet in. Ik ga er namelijk van uit dat iemand die wetten of decreten maakt, die eerst en vooral zelf moet opvolgen. Mijn felicitaties gaan naar SP-a en Vlaams Belang die zich daar niet aan bezondigden.
Frans Verhelst (VLD) verdient met voorsprong de prijs voor de origineelste plaats van een verkiezingsbord. Het hing/hangt namelijk zeer opvallend op de gevel van Pigalls club langs de Nieuwpoortse steenweg in Oostende. Mocht Frans er zijn bord hangen als goede klant? Heeft hij beloofd op te komen voor een beter pensioen en betere veiligheid van meisjes en bezoekers? Zal hij de belasting op het kameren laten verminderen? Is hij van plan bij de hogere overheid tussen te komen voor propere striptease? Proficiat, Frans! Eén ding is zeker, wie op hem stemt, zal daarvoor later extra verwend worden.
Folders zijn ook een veelgebruikt middel. Ik heb er echter zeer weinig in de bus gekregen. De eerste was Middelkerke direct - jaargang 8 nummer 3. Daarin staat niets over Middelkerke maar de CD&V wil daarin onder andere de indruk verwekken dat Johan Verstreken uit Oostende in de voorbije legislatuur iets zou verwezenlijkt hebben voor onze regio. Hij heeft wel enkele themas opgevolgd, beweert hij De CD&V wou ons ook nog ervan overtuigen dat zij sterk zijn in moeilijke tijden. Je moet maar durven! Verder was er Wij zijn de groene economie De toekomst wil vooruit evenals twee folders van de LDD, één met de regionale kandidaten en één met vooraan het rechteroog van J-M, met zijn kijk van vandaag. Ik verwacht er nu nog één met zijn linkeroog, dat zijn tegenoverstelde kijk weergeeft. De VLD verraste ons met een leugenblaadje met in de hoofdrol een oprechte Bart Tommelein die vindt dat er meer zit in Vlaanderen maar die nog nooit geprobeerd heeft om het er uit te halen. Het Vlaams Belang verspreidde zijn VL Krant met als kop Rechtuit betrouwbaar.
Je kunt geen stap verzetten of je loopt een politicus tegen het lijf. Met pakken folders maar toch nog handenschuddend alsof wij plots allemaal hun beste vrienden geworden zijn. Ik heb tijdens de campagne een groot feest op een marktplein in de provincie bezocht en daar bedekten de folders onze Vlaamse bodem. Schijnbaar durven weinig mensen een folder weigeren. Zonder die te lezen werpen ze die op de grond waar de politieke gezichten dan op respectloze, ja zelfs sadistische wijze door de massa vertrappeld worden.
De propaganda via advertenties in de kranten en via tv uitzendingen kan iedereen bereiken maar het is een onrechtvaardig, ondemocratisch middel omdat niet alle partijen dezelfde kansen krijgen. Nochtans zijn het juist die media die beweren dat zij de democratie met hand en tand verdedigen.
En toen brak de langverwachte dag aan. We waren reeds vroeg uit de veren want we konden toch niet meer slapen van opwinding. Grapje, hoor! Eerder een laatste geeuw en toen sloegen we de weg naar de Calidris in om voor de goeie te stemmen, zoals dat in de volksmond heet.
Op de ene lijst wordt er haast gevochten voor een plaats, maar de andere moeten ook gevuld worden!
Vandaag bekijken we eens welke mindere Goden er nog op de lijsten staan voor de Vlaamse verkiezingen.
Als mens zet ik Lode Maesen voorop. Het is zeker iemand met inhoud en inzet, maar in de verkeerde partij. Daarmee bedoel ik niet dat hij op een andere lijst zou moeten staan maar wel dat de SLP (sociaal-liberale partij), die nochtans door de media in de watten gelegd wordt, er nu niet bepaald één is die zetels kan verwachten. Lode staat daar als 1ste opvolger. Als Lambert verkozen wordt en senator blijft, dan mag Lode zetelen. De kans dat dit gebeurt is bijzonder klein.
Het lijkt erop dat de Dedecker een beperkte keuze had toen hij zijn West-Vlaamse lijst moest opstellen. De twee Middelkerkse kandidaten zijn inderdaad geen hoogvliegers. Misschien wel in de zin van Ikaros, maar zoals jullie weten verbrandde die zijn vleugels omdat hij te dicht bij de zon wou vliegen. Rosalie Verlinde (dochter van, maar dat is haar schuld niet) neemt de 22ste plaats in bij de effectieven en overloper Henk Dierendonck is de derde opvolger. Hun baas Jean-Marie heet dus niet Ikaros, hoewel hij er alle kenmerken van vertoont. Hij denkt dat zijn partij in West-Vlaanderen vier zetels zal halen. Als de lijst er drie behaalt, dan moeten voor Dierendonck nog volgende voorwaarden vervuld worden. Hij moet eerst en vooral derde opvolger worden in de behaalde stemmen. Daarna moeten de eerste drie verkozene hun plaats afstaan. Dat zal alvast zo zijn voor Jean-Marie, eerste op de lijst, die in het federaal parlement blijft. Dat zou de tweede, Ulla Werbrouck, ook kunnen doen, maar ze beweert dat ze het sportbeleid in Vlaanderen wil hervormen. Zal ze dan eindelijk haar eerste vraag stellen in het parlement? De derde op de lijst is Marc Vanden Bussche, die zijn postje waarvoor hij overstapte van de VLD zeker NIET uit handen zal geven. Dierendonck kan dus maar best niet te veel illusies koesteren. Tenzij Vanden Bussche minister zou worden, natuurlijk! Maar laat ons ernstig blijven.
Dany Van den Broucke (NVA)(zoon van Hervé) staat als zesde opvolger op de NVA-lijst. Wat doet iemand die in 2006 op de Cd&V NVA kartellijst 496 stemmen haalde bij de gemeenteraadsverkiezingen en daarmee niet verkozen werd, op een lijst voor het Vlaams Parlement? Hoe kan je dat anders noemen dan bloedarmoede?. Je kan alleen maar van hem zeggen dat hij schijnbaar trouw gebleven is aan zijn overtuiging en dat is wel een verdienste.
De groene Erika Blomme staat 18de op de lijst. Zij draait reeds zeer lang mee met de politieke draaimolen. Misschien vindt ze die uitdrukking niet gepast want haar partij beweert altijd anders te zijn. Erika is er echter nog nooit in geslaagd om verkozen te worden. Dit zal deze keer ook niet anders zijn. Ik moet haar wel bewonderen want zij is iemand met principes die schijnbaar nooit afgeeft. Of voor haar de aanhouder wint ooit van toepassing zal worden, dat is een ander paar mouwen.
Als besluit kan enkel gezegd worden dat de hierboven genoemde Middelkerkenaars, buiten Lode Maesen misschien, gevraagd werden om de hoop te vullen. Enige kans om verkozen te worden kan hen echt niet toegedicht worden. Ik vrees dat Middelkerke het nog minstens 5 jaar zonder Vlaams parlementslid zal moeten stellen.
Ziet gij Janna Rommel-Opstaele echt als Vlaams volksvertegenwoordiger?
Aan het aantal borden in en rond onze gemeente, waarop men ons vraagt onze stem uit te brengen op de nummer 6 van de lijst van de Open VLD, zal het niet liggen als Janna-Rommel-Opstaele op 7 juni 2009 niet verkozen wordt.
Het is de tweede keer dat zij voorkomt op de lijst voor het Vlaams parlement. De vorige keer was ze de derde opvolger en nu staat ze zesde effectieve, daar waar de Open VLD normaal mag hopen op drie vertegenwoordigers.
Ze haalde de vorige keer 6.375 voorkeurstemmen en stond daarmee 13de in haar partij, na Van Quickenborne (37.490), Dedecker (21.276), Verwilghen (17.740), Bril (14.970), Callens (11.489), Van Volcem (10.673), Demeulenaere (10.026), Ramoudt (8.711), Tommelein (8.106),Carette (7.142), Vandenbroeke (7.201), Declerck (6.819), Lahaye-Battheu (6.508).
De vetgedrukte gaan haar nu ook weer vooraf op de lijst.Daar moet nog keeper Dany Verlinden van Club Brugge aan toegevoegd worden (op de vierde plaats), een man die zijn politieke dossiers goed beheerst, als ze tenminste over voetbal gaan.
Ondankbare en onrechtvaardige stiel toch, die politiek: Janna is reeds van de partij sinds 1994 en bekleedt al bijna 8 jaar een schepenfunctie terwijl Verlinden gewoon maar BV is. Maar, is hij eigenlijk nog wel bekend? Dat zien we dan wel weer op 7 juni.
Declerck is eerste opvolger en wordt eventueel verkozen als hij de meeste stemmen haalt bij de opvolgers die wensend zijn voor een mandaat in het Vlaams Parlement en als Tommelein eventueel zou beslissen toch in de federale kamer te blijven.
Bij de West-Vlaamse VLD rommelt het al meer dan een jaar.
Uittredend Vlaams parlementslid Stern Demeulenaere moest wijken/ werd gedumpt om plaats te maken voor vers bloed. Wie mag dat wel zijn?
Ze kon daar niet mee lachen en keerde daarom haar partij de rug toe. Ze stapt met andere woorden uit de nationale politiek. Ze vraagt zich namelijk af waarom ze, na vijf jaar Vlaams parlement en loyale partijarbeid, de tweede plaats op de West-Vlaamse kieslijst niet krijgt maar zich moet tevreden stellen met de vierde (strijd)plaats.
Welke kans heeft Janna Opstaele eigenlijk om verkozen te worden? Die is zeer klein. Ze moet al een pak stemmen meer hebben dan de vorige keer en twee van haar partijgenoten voorbijsteken.
Heeft ze de nodige kwaliteiten om te zetelen in het Vlaams Parlement?Is ze echt bekwaam om daar enige rol van betekenis te spelen?
Janna zelf heeft als schepen in Middelkerke volgende bevoegdheden: openbare werken, ruimtelijke ordening, groen, landbouw en lokale economie. Er is natuurlijk een hemelsbreed verschil tussen lokale toestanden waar een schepen kan rekenen op een leger gemeentelijke ambtenaren en de dossiers op Vlaams niveau. Het is ook niet omdat Janna destijds tien jaar les gegeven heeft in de lagere scholen van Leffinge en Middelkerke, dat ze daarom de onderwijsdossiers zou beheersen.
Moet men eigenlijk wel bekwaam zijn om daar te zetelen? Er zijn er in elke partij wel enkele die van zichzelf zeggen dat ze bekwaam zijn en die dan de hoge toon voeren. De rest zijn eigenlijk meelopers. Ze moeten wel goed kunnen knikken en vriendelijk glimlachen. Het kan zijn dat ik Janna onvoldoende ken op persoonlijk vlak om in haar een waardig kandidaat te zien. Mijn stem zal ze alleszins niet krijgen.
Wil jij op Jean-Marie Dedecker stemmen? Ben je wel zeker?
Laat ik vooraf nogmaals duidelijk stellen dat Jean-Marie Dedecker een krachttoer verwezenlijkt heeft door op relatief korte termijn zijn partij uit de grond te stampen en daarmee in de peilingen zon succes te halen. Hij vindt altijd dat hij geviseerd en benadeeld wordt. In werkelijkheid werd hij op fijn berekende wijze door de media geholpen. Hij zou het Vlaams Belang uitroken en de verzamelde linkse pers (is er nog andere?) greep deze uitspraak dankbaar aan om mee te helpen aan het afsnoepen van kiezers en mandatarissen van het Vlaams Belang. Jean-Marie is beroemd/berucht voor zijn one-liners zodat sommige mensen beweren dat hij het zegt zoals het is. Andere noemen hem daarom een populist. Hij is wel een vechter en zijn judoverleden, waarover we nu vernemen dat het toch allemaal niet zo eervol en vlekkeloos verlopen is, bracht hem alom bekendheid en relaties.
Ik heb in de voorbije week heel wat over Jean-Marie gelezen: de artikels in de Humos nummers 17 (JMD: De Buffel uit het gelijknamig boek van Raf Sauviller) en 18/2009 (De Schandalen van JMD) en het artikel Integratie on Ice in P-magazine. Als slechts de helft waar is van wat daarin allemaal geschreven wordt, dan kan Dedecker eigenlijk slechts bestempeld worden als verwerpelijk, enkel belust op centen en in geen geval als een politicus-moraalridder die straks de bestaande partijen, parlementen en regeringen zal uitmesten. De mensen uit onze streek weten natuurlijk reeds langer dat hij niet de onbesproken, gerespecteerde, betrouwbare figuur is, waarvoor hij zichzelf laat doorgaan. Ik wil hier zijn privéleven niet uitspitten. In de streek is iedereen uiteraard op de hoogte van zijn echtelijke ruzie, met slagen en verwondingen in Oostende in december 1996. Ik kan maar niet begrijpen waarom hij sindsdien niet Jean-Marie klop-klop genoemd wordt. Politici uit andere partijen kunnen slechts dromen van zon voorkeurbehandeling. Van zijn judoverleden onthouden we ook, naast de medailles die de atleten uit zijn tijd behaalden, dat hij weliswaar zijn atleten motiveerde om de tegenstander te vloeren maar dat Jean-Marie zelf zijn atleten vloerde. We herinneren ons ook allemaal hoe Dedecker zich in 2000 in de zaal De Kroon opwierp als de redder van Westende, dat de strijd aanging tegen het asielcentrum. Later durfde hij er zijn gezicht niet meer vertonen. Erger nog, hij probeerde zelfs mee te werken aan de integratie van het centrum in het dorp, zij het dan met het oog op de centen van het integratiefonds. Ik heb ook reeds meermaals mijn verwondering uitgedrukt over het feit dat hij in die ijspistezaak zijn vel heeft kunnen redden. Na zijn uiterst laakbare manipulatie in de aanbesteding, samen met Gunst en Van Crugten, heeft hij getoond dat hij hoegenaamd het vertrouwen van de kiezer niet waardig is. Ik begrijp ook niet waarom procureur Berkvens de beschuldigingen tegenover hem niet heeft kunnen hard maken. Jean-Marie beweert steeds Ik ben een zakenman, dus Als dat betekent dat enkel het geld telt, dan heeft hij natuurlijk gelijk. Talrijke andere verhalen uit bovenstaande schrijfsels tonen aan dat wie met JMD in zee gaat, moet opletten dat hij niet in de luren gelegd wordt. Vraag het maar aan Guy Vanhengel en Didier Ramoudt, aan Bacop, aan Patrick Lefevere en Johan Museeuw en aan andere wielrenners, aan zijn atleten, aan handballers, aan sport- en andere journalisten, aan Marc Gunst (zelf geen doetje) en aan onze gemeentemandatarissen. Er zijn er nog veel meer. De lijst van diegene die Jean-Marie rauw lusten wordt stilaan ook indrukwekkend. Hij schaamt zich niet om ongeziene methodes te gebruiken die zijn tegenstanders moeten beschadigen. Minister De Gucht kan erover meespreken. Een hele tijd geleden reeds deden geruchten de ronde dat mandatarissen van andere partijen, vooral de zwakkere of deze die zich verongelijkt voelden, gecontacteerd werden om naar de lijst Dedecker over te stappen. Zoals steeds loochende Jean-Marie dit. De zaak Vijnck waarvoor de VLD voorzitter Bart Somers (terecht) als de grootste schuldige aangewezen wordt, legt ook heel wat bloot. In het artikel De vraag blijft: hoeveel liter zit er in een vat ruwe olie?, dat verscheen in De Morgen van 9 mei 2009, komen weliswaar veel uit de partij gezette personen, aan het woord. Zelfs als we hun uitspraken met een korreltje zout nemen, dan blijft er nog genoeg over om een beeld te krijgen van de evolutie van de partij die eigenlijk met haken en ogen aan elkaar hangt. Natuurlijk ligt de zeer uiteenlopende herkomst van veel leden mee aan de basis daarvan, maar ook de geest in de partij die enkel ja-knikkers en meelopers van JMD duldt. Als je met een klepper (in de judo!) zoals Ulla Werbrouck naar de politieke oorlog trekt en dan nog op een prominente tweede plaats, dan hoeft er geen tekeningetje meer bij. Misschien zegt de harde kern LDD nu : Ja, als ons programma maar goed is! Als dit tenminste nog duidelijk ware en niet de ene keer warm en de andere keer koud zou blazen. Trouwens, interesseren kiezers zich nog wel voor een programma?
Aan diegene die nog steeds een blind vertrouwen hebben in hun idool, kan ik dus enkel zeggen Trek uw ogen open. Laat u niet langer misleiden, zodat u er later geen spijt van krijgt. Dat de problemen ooit nog groter worden, staat voor mij als een paal boven water.
Westendse blik door West-Vlaamse bril op de verkiezingen van 7 juni 2009
Op 7 juni 2009 zijn we alweer uitgenodigd in het stemlokaal. Deze keer moeten we de dames en heren aanduiden die wij graag zouden zien zetelen in het Vlaams en in het Europees parlement. Niet dat we daar blij mee zijn. De politici hebben namelijk de voorbije jaren geen te beste indruk op ons nagelaten door hun niet nagekomen beloften, door immobilisme, door overloperij en terugloperij, door schandalen, door leugens, door slecht bestuur, kortom door gebrek aan respect voor de kiezer.
Het Vlaams Parlement Het Vlaams Parlement bestaat uit 118 leden die rechtstreeks door de kiezers van het Vlaams Gewest verkozen worden en uit 6 Nederlandstalige Brusselse leden die rechtstreeks door de kiezers uit het Brusselse Gewest verkozen worden, die eerst hebben gestemd op een lijst van de Nederlandstalige taalgroep voor het Brussels Hoofdstedelijk Parlement. De leden worden om de vijf jaar gekozen in 5 provinciale kieskringen. Ze zijn op het huidige ogenblik als volgt verdeeld over de partijen: VB 29, CD&V 28 , Open VLD 25, SP-a 22, Onafhankelijken 7, Groen 6, NVA 6 , UF 1. De onafhankelijken zijn de overlopers die een zetel bekleden die ze gestolen hebben van hun vroegere partij: lijst Dedecker (Verstrepen, Moens, Vrancken van VB en De Craemer van CD&V), (Van Weert, Caron, De Cock van SP-a Spirit). Voor West-Vlaanderen zijn 22 zitjes te begeven. Ze zijn nu bezet door CD&V (8), Vlaams Belang (4), Open VLD (4), SP-a (5) en Groen (1) . Van de destijds verkozen kandidaten zetelen er vandaag nog 5 van de CD&V (+ minister Crevits), 3 van het Vlaams Belang, 2 van de Open VLD, 2 van de SP-a en 1 van Groen. De negen andere zijn opvolgers omdat de echte verkozene alleen maar op de lijst stonden om stemmen te trekken of omdat ze overgegaan zijn naar het federaal of Europees niveau of daar gebleven zijn omdat ze het belangrijker vinden dan het Vlaams niveau. (Leterme, Bogaert, Van Quickenborne, Van de Lanotte, Bogaert, Landuyt, Dedecker, Vanhecke)
Op welke partij stemmen? Sommige partijen willen ons doen geloven dat zij recht hebben op onze stem omdat zij zich enkel met de belangrijke zaken bezig houden, namelijk met het te lijf gaan van de crisis en met het creëren van jobs. Zij vergeten er bij te zeggen dat de crisis een wereld- en een Europees probleem is waaraan geen enkele Belgische partij iets kan verhelpen. Aangezien het over Vlaamse verkiezingen gaat, moeten we misschien ons oor te luisteren leggen bij Professor Storme die vindt dat de partijen goede wetten moeten maken, de democratie moeten versterken, de regering controleren en het algemeen belang van Vlaanderen bewaken, vooral tegen het federaal niveau. Tenslotte zouden de kandidaten, die een (zeer) grondige staatshervorming verdedigen, onze voorkeur moeten wegdragen. Hoewel het meer federale problemen zijn, mogen we volgens mij ook verwachten dat de partij waarop we stemmen, extra aandacht besteedt aan onze veiligheid en het probleem migratie eindelijk eens bespreekbaar maakt zodat een aantal uitwassen zouden kunnen uitgeroeid worden. De Vlaamse parlementsleden bepalen namelijk mee de standpunten van hun partijen.
Op welke kandidaten stemmen? De partijen stellen de lijsten samen en zetten hun voorkeurkandidaten op de beste en verkiesbare plaatsen. De kiezer heeft er slechts een geringe invloed op. De individuele programmas van de kandidaten zijn in feite waardeloos omdat de partij wel voor hen zal beslissen. Moeten we trouwens nog geloof hechten aan diegene die ons een mooie toekomst voorspellen? Het volstaat even terug te denken aan de beloften van Leterme waarvan niets maar ook niets in huis gekomen is. Het is ook belangrijk te stemmen voor kandidaten die effectief in het parlement zullen zetelen waarvoor ze op de lijst staan. Iedereen weet natuurlijk dat geen enkele partij dat mooi principe durft toepassen zolang de andere het ook niet doen. Moeten we op lokale kandidaten stemmen? Dat brengt eigenlijk niets op. Dat belet niet dat wij toch interesse voor hen hebben. Janna Rommel-Opstaele (Open VLD), Jean-Marie Dedecker, als dat nog een lokale is en Rosalie Verlinde (LDD), Erika Blomme (Groen) zullen in de komende blogartikels grondiger besproken worden.
Het Europees Parlement De Europese verkiezingen worden gehouden op basis van evenredige vertegenwoordiging: hoe meer stemmen, hoe meer zetels. De vaste verdeling per land maakt dat er via nationale verkiezingslijsten gekozen wordt. De zetels worden proportioneel verdeeld onder de lidstaten in verhouding tot het aantal inwoners dat een land telt. Voor België worden er 22 parlementsleden verkozen in 2009 (24 in 2004 door herverdeling wegens nieuw toegetreden landen): 13 (14) Nederlandstalige, 8 (9) Franstalige en 1 Duitstalige. Vandaag hebben de Vlaamse partijen volgend aantal vertegenwoordigers (totaal 14): CD&V 3,Vlaams Belang 3, Open VLD 3, SP-a 3, NV-A 1 en Groen 1. De leden van het Europees Parlement zetelen in fracties, die parlementsleden uit verschillende landen die tot eenzelfde politieke richting behoren, verenigen. De Europese Unie is voor veel mensen een ver-van-mijn-bedshow. Nochtans heeft deze een grote invloed op onze wetgeving en op ons dagelijks leven. Denk maar aan de Euro. Sommige noemen dat bemoeizucht en zouden graag meer verantwoordelijkheden aan de nationale regeringen laten. De massale toetreding van Oost-Europese landen lokt ook veel kopschudden uit. En moet Turkije daar nu ook nog bij? De huidige werking van de Europese Unie is ondoorzichtig en ondemocratisch. De Europese ministers worden door niemand gecontroleerd. Men schijnt daar ook een andere waarde toe te kennen aan 1 euro dan hier bij ons. Maar wij moeten nu eenmaal ook daarvoor onze vertegenwoordigers kiezen. Ik vind dus dat dit Eurokritische kandidaten moeten zijn.
Vlaams Minister-President Chris Peeters heeft zopas officieel het nieuw kampeerautopark aan de Strandjuttersdreef in Westende geopend. Het maakt deel uit van de camping Kompas. Het omvat 35 kampeerautoplaatsen met eigen elektriciteitsvoorzieningen, een centrale servicezuil (om water bij te vullen en afvalwater te lozen). Bovendien beschikt het over een uniek betaalsysteem. Dit laat toe om voor een vooraf bepaalde periode (20 of 44 uur) onbeperkt het kampeerautoterrein te verlaten en weer te betreden. Voor een plaats betaal je in het laagseizoen voor 20 u 9,50 e en voor 44 u 17,50 e. In het hoogseizoen betaal je respectievelijk 14,50 e en 27,50 e (Hoogseizoen = paasvakantie, verlengde weekends van 1 mei, Pinksteren en Hemelvaart, de zomervakantie van 1 juli tot 31 augustus en de herfstvakantie)
De camping Kompas is eigendom van de vzw Pasar, een sociaal-culturele vereniging die zoveel mogelijk mensen wil motiveren en kansen geven om hun vakantie zo waardevol mogelijk in te vullen. Ze werkt actief mee met diverse instanties die het toeristisch beleid uitstippelen of bepalen, zoals Toerisme Vlaanderen, de toeristische diensten, Vroeger heette dat Vakantiegenoegens. De voortdurende naamsveranderingen in de toeristische sector geven mij soms de indruk dat men de structuren ondoorzichtig wil maken. Waarom? Het sociaal toerisme is nog steeds politiek verzuild. Dat is het geval voor Zomerzon (liberaal), Kompas (christelijke groepering), De Lombarde (vzw volkstoerisme - communistisch) en verder de (blauwe) NV VaBra (Golf Azur, Marvaparken, Mids Park) met vader Lucien en zoon architect Stefaan Brauwers en Botte (Jacques Guilbert).
Wat denk je nu als je aan de ingang van het nieuw kampeerpark volgend bord ziet staan?
Je vraagt: wie betaalt dat eigenlijk? Omdat de vraag naar specifieke plaatsen voor kampeerauto's jaarlijks toeneemt, paste de Vlaamse regering in 2006 het kampeerpremiebesluit aan zodat zowel gemeenten als particulieren bij de aanleg van een kampeerautoterrein financiële steun konden ontvangen via 'Toerisme Vlaanderen'. Zowel gemeentebesturen als private ondernemers kunnen bij hun investeringen een beroep doen op subsidie van de Vlaamse overheid. De premie bedraagt 30% van de kost van de werken. De Vlaamse overheid is zelf eigenaar van de grond aan de Strandjuttersdreef. Zeg nu zelf, geeft dit niet de indruk dat Toerisme Vlaanderen dit gehele project betaalt, ten voordele van Pasar? Zal de Vlaamse overheid straks het nieuw stadion van een voetbalclub met de goede kleuren ook betalen? Het is toch weer niet zoals voor Zon en Zee zeker? Toen financierde het Commissariaat-Generaal voor toerisme (het huidige Toerisme Vlaanderen: weer zon naamsverandering!!) tot 75% van de bouwwerken van Zon en Zee, eigendom van ACW?
Een andere merkwaardige vaststelling. Ik heb het kampeerpark bezocht tijdens de Paasvakantie (= hoog seizoen voor hen). Er stond welgeteld 1 kampeerwagen. Als je dan even langs de Westendse parkings rijdt, zie je talrijke campers staan, ook vlak naast het bordje Verboden te kamperen aan het Sint-Laurentiusstrand. Hoe zou je zelf zijn? De parkings liggen dichter bij het strand, zijn gratis in de Paasvakantie en er schijnt toch geen controle uitgeoefend te worden.
In het voorbije weekend bood mijn straat een ongewone aanblik: aan elke boom een gekleurde ballon. De verklaring kon ik lezen op de ballonnen: Chiro 75 jaar. Op internet vond ik dat er in het weekend 24 26 april 2009 gefeest wordt voor 75 jaar chiro nationaal en 60 jaar chiro Westende.
Vooral dat laatste sprak mij aan omdat ik in mijn heel jonge jeugd ook bij de chiro was. Dat dacht ik tenminste. Ik vond zelfs nog een foto terug van een groep jongens die te velde een boterham aan het eten waren. Op de achterzijde staat geschreven 1946-1947. Dat zou dus meer dan 60 jaar geleden zijn. Men zou zich kunnen afvragen of die datum wel klopt, maar de jongens die erop staan en daar ben ik zelf ook bij, zien er uit volgens hun leeftijd in 1946. Mysterie? Neen! Alleen heette dat toen nog niet chiro maar patronaat.
De naam chiro is geen afkorting, maar bestaat uit twee Griekse letters achter elkaar: c 'chi' en r 'rho'. De beweging is gegroeid uit de katholieke patronaten. Godsdienstige vorming speelde een heel belangrijke rol. De opvoeding die daar gegeven werd, paste binnen de idee van 'Alles voor Vlaanderen, Vlaanderen voor Kristus' (de AVV-VVK-gedachte). 'Chi' en 'rho' passen daarbij omdat het de eerste letters zijn van Jezus' bijnaam: Christos, de gezalfde. Onze afdeling stond destijds inderdaad onder de leiding van de onderpastoor . Eén van de leiders was Gilbert Cappelle (°1927), latere pastoor van Lombardsijde. Nu lees ik op internet dat de chirogroepen alle kinderen en jongeren in hun vrije tijd willen samenbrengen, zonder onderscheid. Via spel willen men hen ervaringen laten opdoen, leren samenleven, een kijk bieden op zichzelf en op de wereld. Bij ons had je enkel jongens, geen meisjes. Ze werden allemaal christelijk opgevoed. Nu krijg je de indruk dat men er niet meer durft voor uitkomen dat het om een christelijke beweging gaat, zoals de CVP en later de CD&V die liefst de C zouden laten vallen. Voor mij niet gelaten, maar het is het één of het ander. Ik lees in de Zeewacht van 24 januari 1947: Met voldoening kan men vaststellen dat ook het Patronaat terug heropbloeit. In een geest van frissche jeugdigheid . Daar maken onze knapen geregeld een fijne zondagnamiddag door. Hun aantal dat gedurig toeneemt, bereikt omtrent de veertig. De inrichters streven er vooral naar de gezelschapsspelen in een muf lokaal te vervangen door flinke openluchtspelen, waarin echte jongens zich werkelijk thuis voelen. Het is voor vele ouders een gelukkige oplossing om aan hun kinderen een gezonde maar tevens aangename zondagnamiddag te bezorgen.
Ons clubgebouw werd hier de Tap genoemd naar Gîte dEtappe of Wandelheem (dat er kwam in 1947, een christelijk tehuis voor jonge trekkers). Op de plaats waar nu het resterend hoofdgebouw van Zon en Zee staat, konden wij over verschillende lokalen beschikken. Daar was ook een feestzaal waar toneelstukken opgevoerd werden en waar zangcrochets plaatsgrepen. Die werden vroeger massaal bijgewoond. Naast het gebouw lag er ook een voetbalplein.
Nu zie ik dat de huidige chiro kan beschikken over de Westhint in de Essex Scottishlaan. Hier had wijlen Jan Ureel ooit een garage. De werkplaats werd sportzaal en de naastliggende lokalen zijn vergaderzaaltjes. Daarbij is ook het woonhuis aangehecht. Die gebouwen zagen er altijd erg verwaarloosd uit, maar deze week, voor het jubileum zeker, werd de gevel herschilderd en versierd.
Omdat ik de doelstellingen van de beweging natuurlijk edel vind, wens ik ze nog vele jaren, enthousiaste leiders en veel gemotiveerde jongeren.
Het mooi weer lokt iedereen naar buiten en dan doe ik ook weer een toertje in Westende. Ziehier wat mij daarbij opgevallen is. Versperring in de Distellaan Eén van de vorige keren heb ik het reeds gehad over de werken in de Distellaan. Ik begrijp wel dat de camions tot bij de gebouwen moeten geraken om hun ladingen te lossen, maar camions of camionnetten parkeren ook op de zones voorzien voor personenwagens. Die plaatsen zijn uiteraard daarvoor onvoldoende breed zodat die voertuigen een deel van de openbare weg innemen. De handelaars zijn daarover niet te spreken. Hun handelszaak zit ook verscholen achter zon voertuig. Naar het schijnt zouden zij zich reeds meer dan een jaar geleden daarover beklaagd hebben zonder dat daaraan gevolg gegeven wordt.
Huis te koop! Meer dan eens had ik het ook reeds over het groot aantal appartementen dat leeg staat terwijl er maar steeds nieuwe bijkomen. Wat mij nu echter opvalt is ook dat een stijgend aantal huizen te koop staan. Tussen de kerk en de gemeenteschool zijn er dat reeds drie. Maar er zijn er nog meer
De gemeente signaleert zijn werken Ook de plaatsing van verkeersborden door het gemeentepersoneel, dat wegenwerken uitvoert, heb ik reeds meermaal bekritiseerd. Waarschijnlijk werkt men aan de voetpaden in de Westendelaan, als men een beetje tijd heeft. Er staat namelijk al een maand een teken dat werken aankondigt op 50 meter hoewel die er niet zijn op die plaats. Er staan ook een vijftal borden verboden te parkeren van 2 tot 9 april en dat was alleszins op vandaag 21 april nog steeds het geval! Men zal ze later nog nodig hebben, waarschijnlijk. Misschien kan men ze dan omdraaien? Wordt daar geen controle op gedaan? Misschien moet de schepen voor openbare werken maar eens komen kijken?
Heb je even tijd? Wie met de fiets uit de richting Nieuwpoort komt en links wil afslaan naar het Sint-Laurentiusstrand, moet soms wel heel veel geduld hebben. Staan de lichten op rood, dan duurt het vele minuten vooraleer die op groen springen. Vijfmaal zie je dat diegene die rechtdoor willen, groen licht krijgen, vooraleer jij uiteindelijk ook naar links mag.
Van 28 maart tot en met 4 oktober 2009 heeft Beaufort 03 plaats. Het is een organisatie van vzw Ku(n)st in samenwerking met het PMMK, Provinciaal Museum voor Moderne Kunst te Oostende. Vzw Ku(n)st moet culturele activiteiten aan de kust bevorderen en organiseren. Ik bespaar jullie de geschiedenis van beaufort outside en inside en beperk mij tot het eerste. Bij Beaufort outside worden kunstwerken op buitenlocaties in elke Belgisch kustgemeente geplaatst zodat ze gratis kunnen bezocht worden. Een deel van de werken worden na het project weer weggehaald, andere worden door de gemeenten aangekocht en blijven dus staan.
De eerste editie van de triënnale voor hedendaagse kunst aan zee heette uiteraard Beaufort 01en had plaats in2003. In Middelkerke werden toen volgende kunstwerken tentoongesteld: Caterpillar 5bis van Wim Delvoye. Ik heb het daarover uitvoerig gehad in mijn blogartikel van 5 december 2007, in het bijzonder over de roestlaag die het werk bedekt. Het staat nog steeds op de zeedijk ter hoogte van de Gustave van Rysselbergestraat (Bellevue-rotonde) en tast er nog steeds de onderliggende tegels aan. Couple Dock van de Zweedse kunstenaar Lars Silberg Chill Out Room van Marie-Jo Lafontaine, een Belgische beeldende kunstenares Cités de Sable van Christian Meynen, een Belgische kunstfotograaf
Voor de tweede editie in 2006 was er heel wat te doen om één van de kunstwerken, die in Middelkerke zou te zien zijn. Het kunstwerk Shark van de Tsjech David Cerny, waarover ik het had in mijn blog van 18 januari 2009 toont een pop van Sadam Hoessein, die met gebonden handen ronddrijft in een groot aquarium gevuld met sterk water. Michel Landuyt beweert dat de buurtbewoners zich verzetten tegen de tentoonstelling. Misschien had hij eerder schrik van de reactie van de moslims. In plaats van Saddam kregen we toen maar drie reusachtige beelden in polyester van babys met een zwart lijfje en een waterhoofd.
Nu is dus de derde editie aan de gang. Deze blikt nostalgisch terug en voert u mee naar de periode tussen 1830 en 1958. Hoe dat weergegeven wordt in de volgende kunstwerken, kan ik u helaas niet verklaren omdat het mij voorlopig ook een raadsel is. Voor Middelkerke zijn drie werken voorzien. Het eerste is Untitled nr 143 van Andreas Wilder. Het is een elegante constructie in houten latjes, waar het licht doorspeelt. Met veel verbeelding, waan je je in een tempel. De werken van de Brit Andreas zijn perfect van vorm en ook vergankelijk want, naar het schijnt, richt de kunstenaar steeds zijn werk zelf ten gronde.
Het tweede, Salacia, een kunstwerk van de Nederlandse kunstenares Tamar Frank, blijft ook na de kusttentoonstelling waarschijnlijk in de badplaats. Het gaat om een lichtinstallatie die geplaatst werd in de belvedère van de watertoren aan de wijk 'Krokodil'. 'De bewoners van de wijk waren al langer vragende partij om iets te doen met hun toren,' legt schepen voor Cultuur Carine Dejonghe (Open VLD) uit, 'en dit is een prachtige gelegenheid hiertoe. Dit werk gaat om veel meer dan zomaar een verlichting. Het geeft ontegensprekelijk een artistieke meerwaarde aan de toren, waarvan de kroon om de zeven minuten een andere kleur krijgt en omgetoverd wordt van watertoren naar vuurtoren. Het ruisen van de zee en het suizen van de wind worden vertaald in een subtiele beweging en langzame kleurschakering van de lichtstralen. Frank gebruikt daarbij ragfijne nylondraad, gespannen om de twee centimeter. De gekleurde draden worden overdag beschenen door de zon en s nachts uitgelicht. Dat spel moet een magische sfeer creëren. De kostprijs bedraagt al naar gelang de bron 30.000 euro. (vln) of 79.000 euro (efo). Zoals dat heet maakt de gemeente daarvoor geld vrij. Is het geld voorzien in de begroting? Ik heb het voorlopig nog niet teruggevonden.
De derde kunstenaar die dit jaar tentoonstelt is John Baldessari, een Amerikaanse fotograaf. Aangezien ik nog de tijd niet had om zijn werk in het casino te bekijken, mag u mijn oordeel daarover te goed houden voor volgende week.
