1985 – Septembernummer ‘De Band’ : V.V. Leest in 1^ste Provinciale !

“ ‘Anderlecht, pas op, wij komen’ was de leuze vele jaren geleden van de Beveren supporters toen hun club nog in de lagere reeksen speelde. De supporters van VV Leest  zullen die uitroep wel niet overnemen, daarvoor zijn ze te bescheiden en te zeer realist.

Toch is het een geweldige prestatie op goed 10 jaar tijd doorgestoten te zijn tot in 1^ste Provinciale. Daarom ging ‘De Band’ met enkele bestuursleden van VV Leest praten.

Willy Slachmuylders is al meer dan 10 jaar secretaris. Dat geeft veel werk, vooral bij het begin van het seizoen. Het is meestal thuiswerk : aansluitingskaarten, de spelers van de verschillende ploegen verwittigen, contacten met andere clubs, veel telefoontjes naar hier en daar, declaraties van ongevallen, enz.

-Willy : ‘Je moet niet vergeten, VV Leest telt 180 leden verdeeld over 9 ploegen. Supporters zien gewoonlijk maar de eerste ploeg. Maar VV Leest is ook de sportieve ontspanning voor een groot deel van onze Leestse jeugd, vergeet dat maar niet.’

-De Band : ‘Maar spelen er niet meer ‘vreemde’, aangekochte spelers van buiten Leest, dan Leestenaars ?’

-Willy : ‘Wel, dat is juist. In de eerste ploeg spelen er slechts drie, vier Leestenaars. Maar op die 180 leden hebben wij slechts een vijftiental ‘vreemde’ spelers. Die vreemde spelers hebben wij nodig om de ploeg omhoog te trekken. Elke ploeg doet dat. Het is juist door onze goede resultaten dat wij de jeugd aantrekken.’

-‘Wat is het verschil met vroeger ?’ vraag ik.

-Willy lacht eens fijntjes : ‘Wel, voor mij is dat minder reizen naar het lokaal van de Belgische Voetbalbond in Antwerpen. In het begin van ons bestaan hadden wij nogal wat ‘te vurige’ en te wispelturige spelers : die moest ik dan telkens vergezellen wanneer ze in Antwerpen op het matje geroepen werden. Nu komt dit nog zeer zelden voor; onze spelers zijn veel serieuzer geworden.’

Sylvain Teughels is de trainer van de kadetten (12-14 jaar), de scholieren (14-16 jaar) en de vrouwen. Iedere woensdag is hij van 16u. tot 20.30u. in de weer om die ploegen te trainen. Op zaterdag spelen de vrouwen hun wedstrijd en op zondagmorgen spelen de twee jeugdploegen hun match; Sylvain is er telkens bij.

-‘Ja,’ zegt Sylvain, ‘dat doet ge uit liefde. Zelf heb ik 24 jaar gevoetbald in Kapellen. De jeugd trainen geeft ook veel voldoening, je ziet er vriendschap, ze zijn nog echt blij als ze winnen, ze geven zich volledig.’

-Als ik hem zo terloops vraag of hij nog nooit teleurgesteld was, zo eens ‘foert’ gezegd heeft of kwaad weggegaan is na een slechte match, antwoordt Sylvain, na enig nadenken :

‘Eigenlijk niet, want daarvoor doe ik het te gaarne.’

-‘Waaruit bestaat de training eigenlijk ?’

-‘Vooral techniek met de bal aanleren en dan samenspel in groepjes. Fysieke training zoals lopen, doen ze meestal op school. Maar de hoofdzaak is toch er een sfeer inkrijgen : goed voetballen en zich inzetten voor de ploeg, voor mekaar.’

-’14-15 jaar is toch al ne moeilijke ouderdom. Heb je soms geen last met die mannen ?’

-‘Neen, ze weten goed dat ze zich aan de regels moeten houden. Met de scheidsrechters hebben wij nooit last. Ze weten dat wie een verkeerde geste doet tegen de arbiter, van het plein gaat, ook al moet ik met 10 man verder spelen. Het is allemaal een manier van aanpakken. Ge moet ze laten aanvoelen wie de baas is, zonder het hen te zeggen.’

-Op mijn vraag : waarom voetbal voor vrouwen ? antwoordt Sylvain : ‘Dat is een moeilijke vraag. Kom eens kijken : ge zult zien hoe goed ze spelen, dat is geen losse bende die de bal maar wegschopt.’

-‘Wat was uw grootste voldoening ?’

-‘Dat kan ik zo niet zeggen. Ik heb al vele schone momenten meegemaakt. Wat wel voldoening geeft is die spelers, die je van kleins af aan gekend hebt, zo zien opgroeien tot goeie voetballisten.’

Miel Spruyt is de voorzitter. Wij halen hem van achter de toog in het chalet.

-‘Een voorzitter moet alles in de gaten houden’, zegt hij, ‘en inspringen waar nodig. Maken dat de ploegen hun begeleiders hebben, truikens, broeken en kousen voor elk van de 9 ploegen moeten telkens weer proper klaar liggen, zien of de installaties proper zijn. Honderden kleine zaken moet de voorzitter doen. Soms ook al eens verzoenen want spanningen zijn er toch overal, zorgen voor de goede verstandhouding bijvoorbeeld tussen de Sporthal en de voetbal.’

-Ik stel een lange vraag, Miel kijkt wantrouwig. ‘VV Leest’, zo is mijn vraag, ‘is gebouwd op het enthousiasme en de inzet van een hele groep mensen die zich belangloos inzetten : chalet, bal, volksfeesten. Daar wordt het geld verdiend, dat achteraf uitgegeven wordt aan het kopen van vreemde spelers, die dan dikwijls nog weinig dankbaar zijn. Is het dat wel waard ?’

-‘Minuut, minuut’, zegt Miel, ‘dat is slechts gedeeltelijk waar. Ge moet natuurlijk spelers kopen anders zakt ge en is de aantrekkingskracht minder. Maar veel geld gaat naar de 150 jeugdspelers. Dat is een hoop, geef u daar maar rekenschap van. 150 man kleden en dan ook kleinigheden die oplopen : vb 4 gratis consumpties per week voor elke man. Dan hebt ge de installaties : verwarming, telkens warm water voor de douches, onderhoud plein. Wij hebben ook de installaties vergroot : aan het chalet kwam er een stuk bij en wij hebben ook pas 4 kleedkamers bijgezet. VV Leest is zeker de eerste ploeg maar niet alleen de eerste ploeg : de 150 jonge mensen van Leest die wij sportieve ontspanning geven en ook de vele supporters maken VV Leest uit. Daarom ook starten wij nu met een jeugdcomitee met de ouders van de kinderen. Wij vangen die kinderen zeg maar zes uur per week op. Dat vraagt veel begeleiding. Daarom gaan wij de ouders daarbij betrekken zodat wij van hen meer ruggesteun krijgen. Dat jeugdcomitee dat is ons nieuwste initiatief, het zal niet ons laatste zijn.’

Drie mensen, volledig toegewijd aan voetbal waren hier aan het woord. Wij hebben niet gesproken over resultaten, over spelers, over wedstrijden.

En dan denken dat Leest ook nog een tweede club heeft : SK Leest.

Daar gaat De Band dan een volgende keer naartoe.

    Karel.” 

Enkele foto’s van de eerste ploeg van VV in ‘85

-Heindonk-VV Leest : de Heindonkdoelman moet zich gewonnen geven op een kopstoot van Selleslagh. (Klein Brabant – Vaartland)

-Wintam- VV Leest : Willems ontzet een Wintamse aanval. (Klein Brabant – Vaartland)

14-11-2013 om 17:55 geschreven door Marcel Van Hoof

1985 – 31 augustus : Jaarlijkse reis KWB naar Tongeren

Vertrek om 06.30u. in de Kouter, verder dan langs Dorp, Juniorslaan, Bist, Alemstraat en terug langs het Dorp om rond 07.00 u. Leest te verlaten.

Eerst werd Hasselt aangedaan waar men zijn knapzak kon aanspreken.
In Tongeren werd, onder leiding van een gids, het ‘Provinciaal Gallo-Romeins museum’ aangedaan. Nadien volgde een rondrit door de oudste stad van België.

In de namiddag ging het via de prachtige fruitstreek naar Alden-Biesen waar een bezoek gebracht werd aan het gerestaureerde kasteel.

Terug in Tongeren stond een Haspengouwse fruitvlaai en een kop koffie de deelnemers op te wachten en rond 18.00 u. ging het naar Tongerloo waar de K.W.B., naar traditie, de koffietafel aanbood.

(Infoblad KWB, juli ’85)

1985 – 31 augustus – Gazet van Mechelen :

            Nieuw dorpsplein te Leest

Het dorpsplein in Leest vormt door zijn bebouwing op zichzelf een mooi gesloten plein.

De inrichting van dit plein bestaat momenteel alleen uit een telefooncel, een glasbol, en een bloembak, op een eentonige asfaltvlakte.

Het plein geeft hierdoor een schrale indruk.

Een volledige heraanleg van het plein zou te duur worden.

Daarom besliste het college van burgemeester en schepenen tot een beperkte heraanleg in dit najaar.

Om de kosten te beperken wordt slechts een gedeelte van het asfalt op het plein opgebroken en vervangen door een aangepaste bestrating (kassei) en groen.

Enkele hoogstammige bomen moeten het plein volume geven.
Door het aanbrengen van een laag groen krijgt het plein meer geborgenheid.
Enkele banken bieden de mensen een kans om even te verpozen.

De herinrichting gaat er anderzijds ook vanuit dat een maximum aan parkeerplaatsen behouden blijft en dat manifestaties zoals de kermis zonder problemen kunnen blijven plaatshebben.

Vooraleer tot uitvoering over te gaan, wil het college het ontwerp voorleggen aan de bevolking.

Donderdag 5 september te 20 uur wordt daartoe een hoorzitting georganizeerd in de turnzaal van de gemeentelijke lagere school.”

Onderaan het plan van de dorpsherinrichting. 

1985 – September : Paling promotie Restaurant Sportcentrum Leest

            Gedurende heel de maand september bood het restaurant van het

            Sportcentrum Leest “Paling in ’t groen” en/of “Paling gebakken met

            tartaar”  aan 375 fr per portie.

            Elke Leestenaar kreeg een waardebon van 50 fr. in de bus, geldig voor

            “Paling in ’t groen”.

1985 – September : S.K.Leest versterkt nieuw voetbalseizoen in.

            De transferpolitiek van SK Leest was erop gericht zo vlug mogelijk vierde

            provinciaal te ontlopen.

            Dit werd mogelijk gemaakt door een verhoogde financiële inspanning van

            sponsor Boghemans.

            Louis De Weerdt werd als speler-trainer aangeworven.

            Met hem kwam van Zwijndrecht Ronny De Smedt over.

            Nieuwe gezichten waren ook Guy Boonen van Pasbrug, Guy Piessens van

            Hofstade, Dirk en Guy De Pauw en Van Overschelde van Meerhof.

            De overgangen van Luc Lettanie, Harry Verschueren, Eddy Verschueren,

            Francis Casteels en Ludo Schaerlaeckens werden verlengd en Dirk Van Dam

            keerde naar de roodblauwen terug.

            Onderaan : het team van SK Leest.

1985 – September :

              K.F. St.-Cecilia start een nieuwe muziekopvoeding voor ‘beginnelingen’.

“In het Europees jaar van de muziek willen het bestuur en de muzikanten van de K.F. Sint Cecilia de Leestenaars uitnodigen om onze vereniging wat beter te leren kennen.

Iedereen kent wellicht onze activiteiten zoals de wekelijkse repetities, de concerten, het Palmzondagconcert en de jaarlijkse I.C.W.

Bij deze aangelegenheden spelen de muzikanten een grote rol.

Vanaf september e.k. starten we met een nieuwe muziekopvoeding voor ‘beginnelingen’. Er wordt een directe methode van instrumenten- en notenleer gegeven. De jarenlange droge muzieklessen worden vervangen door een levendig spel van lippen, adem en instrument. Het is de kans om zich muzikaal te ontplooien.

Hebt u kinderen of hebt u buren met kinderen die hun horizon willen verbreden en het genot van de muziek willen smaken ?

Laat het ons dan weten. Eerlang mag u een bezoek van één onzer afgevaardigden verwachten. U bent steeds welkom op onze activiteiten !”

Elke woensdag van 18.00 tot 20.00 uur en vrijdag van 18.00 tot 19.00 uur werd notenleer onderricht door een muzieklerares en vanaf oktober leerden de kinderen instrumenten en blaastechniek ontdekken.

(‘Toeters en Trompetten’, jaarg.5, nr.3)

-Het plan van de herinrichting van het Dorpsplein.

-De eerste ploeg van SK Leest 1985.

14-11-2013 om 15:54 geschreven door Marcel Van Hoof

1985 – 23 augustus : SK Leest erg bedrijvig op transfermarkt

SK Leest was een van de bedrijvigste ploegen op transfergebied. Haast een halve ploeg nieuwe gezichten werden aangetrokken en bovendien keert Dirk Van Dam naar zijn ploeg terug. Trainer Louis De Weerdt beschikt hierdoor over een zeer uitgebreide kern van haast evenwaardige spelers. Secretaris Apers : ‘Dat maakt dat de plaatsen voor het eerste elftal erg kostbaar zijn. Zowel de sponsor als de voorzitter en de trainer hebben de spelers op het hart gedrukt dat zij nu de geleverde inspanningen op de trainingen tijdens de wedstrijden ook in daden moeten weten om te zetten. Als men daar in slaagt kan het niet anders of wij moeten bij de topploegen eindigen…’

Afdeling : 4^de provinciale B – Kern

Apers Frans, Boonen Guy, Claes Danny, De Pauw Dirk, De Pauw Guy, De Smedt Ronny, De Weerdt Louis, Hambroeck Willy, Lettanie Luc, Piessens Guy, Piscador Wilfried, Schaffreet Guy, Schaerlaecken Ludo, Schaerlaeckens Jan, Van Dam Dirk, Van Moer Eddy, Van Tulden Carlo, Verhasselt Leo, Verschueren Eddy, Verschueren Harry.

Trainer : Louis De Weerdt

Terrein : Grote Bleukens (Leest-brug)

Voorzitter : Jean Van Dam

Secretaris : Jean Apers

Aantal jeugdploegen : 2.  (GvM, 23/8/85)  

1985 – Zaterdag 24 en zondag 25 augustus : Groot Voetbaltornooi – Beker B.B.S. Sport

            Voor eerste elftallen op de terreinen van S.K.Leest.

            Deelnemers : S.K.Leest, FC Humbeek, S.K. Heffen, V.V.Leest, SP.Tisselt en

            E. Kapelle o/d Bos.

            Tussen de finales van zondag was er een speciale wedstrijd tussen de Kamer van

            Volksvertegenwoordigers tegen een selectie van SK Leest.

            Vanaf 11u30 kon men doorlopend mosselen of stoofvlees met fritten consumeren

            aan 220 frank (a volonté).

            (Folder)

1985 – Zondag 25 augustus : 650 paarden op ruitertornooi te Leest

            “De Landelijke Rijvereniging van Leest, een vereniging in volle expansie,

            organizeert op de Hombekerkouter te Leest zondag een groot ruitertornooi.

            Er worden meer dan 600 paarden verwacht.

            Tijdens de voormiddag rijden de ruiters van de hoogste reeksen hun

            individuele dressuur en wordt ook de achttal dressuur verreden.

            Op het feestterrein start vanaf 9 uur de springwedstrijd voor de klasse

            beginnelingen. Na de middag springen de ruiters van de hogere reeksen en

            om 14 uur vangt het feestprogramma aan, met dressuur, springen, mennen,

            enz.

            (...) (GVM,24/8/1985) 

1985 – 30 augustus – Gazet van Mechelen : Kern V.V. Leest

“Uit de gevoerde transferpolitiek is het voor iedereen duidelijk dat VV Leest voor haar aantreden in de hoogste provinciale reeks niet zo maar een plaats  als meeloper beoogt.

Van de kampioenenploeg van vorig seizoen konden alle effectieven behouden worden en bovendien werden een viertal nieuwelingen aangeworven die een ruimere kern van evenwaardige spelers moet waarborgen.           

August Emmeregs : “Willen wij ook supporters uit de omgeving, waar de concurrentie toch zeer groot is, kunnen blijven aanspreken, dan mogen wij ons niet beperken tot een tweederangsrol maar dan moeten wij deze supporters waar voor hun geld trachten aan te bieden. Pas met goede resultaten kunnen we volk rond ons terrein krijgen. Mede door de versterkingen die aangekocht werden moeten wij toch een vooraanstaande rol kunnen spelen. Realistisch bekeken verwachten wij toch een plaats bij de eerste zes van de rangschikking. Voorwaarde is natuurlijk dat het wat meezit en dat het spelerspotentieel niet te erg wordt aangetast. We mogen wel stellen dat we minstens zeventien spelers bezitten die een plaats in het eerste elftal kunnen verrechtvaardigen. Wanneer alle spelers beschikbaar zijn zal trainer Yvan Emmerechts uiteraard voor een moeilijke keuze geplaatst worden en wij hopen dat alle spelers begrip zullen opbrengen wanneer zij eens op de bank zullen moeten plaats nemen.”

Zoals hoger gesteld werden vooral om de enge kern van vorig seizoen te verruimen een viertal nieuwelingen aangetrokken. In elk ploegonderdeel werd uitgekeken naar een speler die zich kan opwerken als een vaste waarde in de kern.

“Nu aan hen om te bewijzen dat zij ook een plaats in het elftal verdienen”, aldus opnieuw Gust Emmeregs, “in de beker- en oefenwedstrijden hebben alle spelers reeds de kans gehad om hun kunnen te tonen. De opstelling van de ploeg zal voornamelijk gebeuren in functie van het spelconcept dat de trainer opstelt. Dirk Mottie moet zich als vaste waarde op de rechterbackplaats kunnen bevestigen. Hij heeft ondervinding genoeg opgedaan in de hogere reeksen en zit stevig op de man. Van Bob Stevens kent iedereen genoeg de kwaliteiten op als naast het terrein. Technisch zeer sterk kan hij ook de goede geest in de ploeg brengen. Van Peter Nuyts verwachten wij dat hij voor de nodige doelpunten zal zorgen en Patrick Bartels heeft bewezen over heel wat initiatief te beschikken.”

Afdeling : 1^e provinciale.

Kern : Bartels Patrick, Goossens Ludo, Hellemans Bart, Huys Paul, Maeremans Luc, Mottie Dirk, Nuyts Peter, Selleslagh William, Slachmuylders  Guido, Spinnael Francis, Van Bever Yves, Stevens Bob, Van der Trappen Julien, Willems Danny, Wouters Rudy.

Trainer : Yvan Emmerechts.

Terrein : Dorpstraat.

Voorzitter : Emiel Spruyt.

Secretaris : Willy Slachtmuylders.

Aantal jeugdploegen : 4. 

1985 – 31 augustus : Jaarlijkse reis Boerenfront Leest

            Bestemming : Reims + champagnekelder.

            Vertrek : 06u30 over Waterloo, Gosselies, Charleroi...

            Prijs : 400 fr per persoon (drinkgeld chauffeur inbegrepen)

-De aankondiging van de jaarlijkse Boerenfront-reis.

-Drie van de vier nieuwelingen die door V.V. Leest werden aangetrokken, enkel spits Peter Nuyts ontbreekt op de foto. Links Bob Stevens, midden Patrick Bartels en rechts Dirk Mottie.

14-11-2013 om 15:05 geschreven door Marcel Van Hoof

1985 – 2 augustus – Gazet van Mechelen : Auto in gracht

            “Aan de Hombeker – Kouter te Leest kwam een auto in een gracht terecht.

            Eén van de inzittenden, Eduard Van Hoof, wonende Vinkstraat te Leest, liep

            bij de tuimeling enkele verwondingen op.

            Hij werd naar het Sint-Jozefziekenhuis te Mechelen overgebracht.”

1985 – 2, 3 en 4 augustus : Sportdriedaagse en Mosselfeest

Sportcentrum Leest organiseerde gedurende drie dagen een speciale competitie            volleybal, handbal, basketbal en zaalvoetbal.

De driedaagse werd omlijst door een “Mosselfeest”. Voor de prijs van 250 fr werden er

Zeeuwse mosselen met frietten geserveerd in het restaurant van de sporthal.

(Zie folder onderaan deze bladzijde)

1985 – 4 augustus : K.V.G.-Zennevallei Reis naar Maaseik

“Maaseik staat centraal, maar daaromheen weven wij een boottocht naar Thorn, een treintochtje naar Aldeneik en een wandeling doorheen het stadscentrum.
Op culinair vlak willen wij je al van ’s morgens vroeg opkrikken met koffie en koek.

’s Middags schuiven wij een driesterrenmenu onder je neus en ’s avonds, om je slaptitude te bekampen, vergasten wij je op een Brabantse koffietafel.

Net op tijd voor het nieuws, leveren wij je af aan huis.”

 (Uit de folder en inschrijvingsformulier)

De prijs bedroeg 600 fr. voor  volwassenen, kinderen tot 10 jaar betaalden 300 fr.

1985 – 9 augustus : Terug repetities K.F. Sint-Cecilia

Om 19u30 werden de repetities hervat onder leiding van de dirigenten Frans Violet en Edward De Maeyer. (Omzendbrief 5/8/85)

1985 – 13, 14 en 15 augustus : Wisselbeker E. Huysmans

Dit tornooi van V.V. Leest voor 1^ste elftallen, werd betwist door volgende  ploegen : S.K.Leest, Zennester Hombeek, VK Heindonk, Sp.Tisselt, FC Humbeek, Willebroekse SV, Lokerse SV en V.V. Leest zelf.

Tijdens deze dagen was er naast de traditionele verkoop van frietten en hamburgers  ook een gelegenheidsrestaurant geopend alwaar o.a. mosselen (250 frank) en biefsteak  (275 frank) geserveerd werd. (Folder)

1985- Woensdag 14 augustus : Papierslag Chiro

“Vanaf 09.00 uur komen we zoals altijd rond om u te verlossen van oud papier en karton. Wij vragen u beleefd om het papier te bundelen of in zakken te steken. Dat maakt het transport voor ons een stuk gemakkelijker. Wij danken u nu reeds voor uw steun en spreken voor de volgende maal af in oktober. (noot : de tweede papieromhaling gebeurde dat jaar op zaterdag 16 november)

De chiroleiding.” (folder)

1985 – Zondag 18 augustus : Vevoc-Viskampioenschap

“De visput  (‘Altijd Beet’) is gelegen tussen Haacht en Keerbergen. We komen samen Leestdorp te 8.30 en het kampioenschap begint om 10 u. en gaat door tot 16 u..

Deelname : 100 fr. per persoon.

(Brief aan de Vevoc-leden, van 25/4/85)

1985 – 19 augustus : Aan alle kosmopolitische Leestenaars

“Ter gelegenheid van onze 13^de Internationale Muziekwedstrijd van 21 en 22 september e.k. hebben we ook een inschrijving uit Tsjechoslovakije ontvangen : namelijk uit Mlada Boleslav. Die Tsjechische harmonie bestaat uit 75 leden (72 mannen en 3 vrouwen) met begeleiders, buschauffeurs, zangers en tolk inbegrepen.

Die harmonie uit Mlada Boleslav werd door het Tsjechisch Ministerie van Cultuur uitgekozen om hun land te vertegenwoordigen op onze 13^de I.C.W., maar dan met beperkte middelen. Wijzelf moeten instaan voor hun volledig onderkomen.
Daarom richten we ons tot iedere kosmopolitische Leestenaar die zich geroepen voelt om zich over Tsjechische muzikanten te ontfermen. De taal mag geen hinderpaal betekenen om Uw goede wil te tonen. Om U te helpen, hebben we een bruikbare woordenlijst klaarliggen. In het verleden heeft de ervaring ons trouwens geleerd dat die muzikanten van ‘achter het ijzeren gordijn’ met heél weinig tevreden zijn !

Wellicht krijgen ze slechts éénmaal in hun leven de kans buiten hun grenzen te komen !

Help ons die kans waar te maken !

Wat wordt van U verwacht ?

-Dat U op 21 september e.k. uw Tsjechisch pleegkind(eren) om 19.30 uur komt afhalen in het Parochiaal Centrum aan de Kouter te Leest.

-Dat U hem(n) avondeten, overnachting en ontbijt bezorgt en terugbrengt rond 10 uur zondagvoormiddag op hetzelfde adres.

Wat krijgt U in de plaats ?

-Per Tsjechisch pleegkind een gratis inkomkaart voor de bal- en showavond met Joe Harris, Chrissy en Stella op zaterdagavond 21 september.

-Een kennismaking met een ander volk, een ander regime.

-En last but not least de vreugde van het ‘geven’ !

Wij rekenen op uw Vlaamse gastvrijheid !

       Het bestuur.”

(Omzendbrief van de K.F. Sint-Cecilia)

De inschrijvingen werden gecoördineerd door Diane Van Medegael uit de Vinkstraat.

Haar bevindingen zijn te lezen in het verslag van de 13^de Internationale Muziekwedstrijd in deze Kronieken op datum van 21 september.

-De folder van de Sportdriedaagse en het Mosselfeest.

-Ook de garde zou twee Tsjechen huisvesting geven. Hier op de foto samen met zijn echtgenote Leonore Mees.

14-11-2013 om 14:55 geschreven door Marcel Van Hoof

1985 – Zondag 21 juli : TE DEUM

N.S.B. Leest :

“Geachte Wapenbroeder, Geachte Mevrouw,

Wij hebben de eer U mee te delen dat op zondag 21 juli om 10 u. in de kerk van Sint-Niklaas te Leest, een TE DEUM zal gezongen worden door E.H. pastoor Lornoy, ter gelegenheid van de Nationale Feestdag.

Mogen wij U verzoeken, U rechtstreeks naar de kerk te begeven.

Na de kerkelijke plechtigheid volgt een bloemenhulde aan het monument van de gesneuvelden en overleden wapenbroeders.

Hopende waarde Makker en geachte Mevrouw, U op zondag 21 juli te mogen begroeten, aanvaardt de uitdrukking van ozne welgemeende Vaderlandslievende groeten.

Namens het bestuur,

De Voorzitter Van Beersel, de Secretaris Veiller.”

(Brief van 17 juni ’85)

1985 – Van 21 tot 31 juli : Bivak Chiro jongens naar Wezemaal

De meisjes gingen naar dezelfde plaats van 31/7 tot 10/8.

De dag voordien hadden de jongens de helft van de Leestse straten aangedaan om : ‘uw milde giften, -voornamelijk groenten en aardappelen, of eventueel voedingswaren- op te halen…’  De meisjes namen dezelfde dag de andere helft voor hun rekening.

1985 – 26 juli – Gazet van Mechelen : Inbraak te Leest

            “Onbekenden verschaften zich via het WC-raampje toegang tot de woning van

            José De Wit, wonende Kouter 120 te Leest.

            De dieven stelden zich tevreden met de inhoud van een spaarpot, die ongeveer

            2.000 frank bevatte.”

1985 – 1 augustus  - Het Laatste Nieuws :

            Kerk en pastorie van Leest zijn nu geklasseerde monumenten.

“De pastorie, de pastorietuin en de Sint-Niklaaskerk, met het omgevend kerkhof

 van Leest zijn zopas als monumenten geklasseerd. Dit klasseringsbesluit  verscheen in het Staatsblad.

Wanneer de kerk van Leest juist werd gebouwd is voor velen een raadsel.
Archieven vermelden wel het jaar 1129, omdat Leest op dat ogenblik een zelfstandige parochie werd. In al die jaren is de kerk enkele keren verbouwd, waardoor er van de oorspronkelijke bouwtrant niet veel meer is overgebleven.

In de archieven vonden wij terug dat de eerste kerk in grijze zandsteen was gebouwd. In een Romaanse bouwtrant. Dat is vandaag nog te merken aan het onderste gedeelte, het enige stuk dat nog stamt uit 1100.

De Sint-Niklaaskerk had ook bijzonder veel te lijden van de verschillende oorlogen.  Zo werd zij in 1591 bijna volledig verwoest door brand, die was aangestoken door soldaten die er voorbij trokken en ze hadden geplunderd. Niet alleen buiten werd veel schade aangericht maar ook binnen zijn toen waardevolle kunstvoorwerpen verloren gegaan. De herstellingen werden uitgevoerd, maar in 1971 diende de kerk weer dringend te worden aangepakt. De cementlaag, aangebracht in 1945, werd verwijderd en vervangen door een rood steentje, waardoor de toren enigszins zijn landelijk uitzicht verloor. Vandaag nog zijn er in de kerk van Leest heel wat kunstschatten te zien : beelden van St.Anna Ten Drieën uit de 16^de eeuw, het Eccco Homo-beeld uit de 18^de eeuw en het beeld van St-Antonius van Padua, een sacristie van 1620,  het hoogaltaar is uit 1790, er is een altaar van O.L.Vrouw uit 1701 en een altaar van St.-Cornelius uit 1871. De glasramen zijn van 1924 en de preekstoel van 1871.

Pastorie

De geklasseerde pastorie komt in de archieven reeds voor in 1625. Jaren is men afhankelijk geweest in Leest van buurtgemeente Hombeek, omdat de parochie geen eigen pastoor had. In 1625 kreg men evenwel toelating om een pastorie te bouwen.Vijf bouwjaren gingen daarover heen. De kostprijs : 2.010 gulden. De eerste Leestse pastoor deed zijn intrede in 1630. Parochieherder was Nicolaus De Clerck.

De pastorij uit de 17^de eeuw wordt nu bewoond door pastoor Lornoy. – L.D.N.”

(Meer over kerk en pastorij : zie jaar 1591 in deze Kronieken)

Andere geklasseerde monumenten van Leest :

-Hoeve Steynemolen op de Kapellebaan.

-Kasteel Moyson met park en bijgebouwen, Kouter 90.

-Sint-Annakapel, Pastoor De Heuckstraat.

-Sint-Jozefskapel, Dorpstraat.

-De zogenaamde Jezuïtenhoeve, Rennekouter 2-4.

-Hoeve Cruyninghemhof’, Tiendeschuurstraat 35.

-Sint-Niklaaskerk en omringend oude kerkhof, Leest-Dorp.

-Voormalig gemeentehuis en onderwijzerswoning van de vroegere jongensschool, Ten
Moortele 1.

(Info Wilfried Hellemans en Eddy Apers)  

Foto’s :

-De kerk van Leest in ’82. Bekeken vanuit de Kerkenblokweg.

-Kerk en pastorij. (foto : HLN)

13-11-2013 om 10:52 geschreven door Marcel Van Hoof

1985 – Dinsdag 9 juli : Korneel vertrok naar Turijn voor de "Europeade 1985".

36 leden van de Volksdansgroep Korneel vertrokken naar de Europeade in Turijn.

“Eindelijk was het zover ! Dinsdag 9 juli stonden we gepakt en gezakt klaar om naar de Europeade in Turijn te vertrekken. De 36 Korneeltjes en Kornellekes waren reeds om 5u30 present, ook al wisten ze dat het een zware en vermoeiende reis zou worden.

De onderbroken nachtrust werd door velen op de bus verdergezet, maar we hadden er toch één wakkere bij, en dat was onze Eddy, de chauffeur.

Rond de middag arriveerden we in het ‘gouden’ Nancy. Hier maakten we een wandeling over de wereldberoemde Place Stanislas. We zetten onze tocht verder naar Mulhouse, een stadje enkele kilometers voor de Zwitserse grens.

De tweede dag reden we in één ruk door naar Gruyères, niet alleen befaamd om zijn kaas maar ook om zijn oude, schilderachtige stadskern. Na de lunch bezochten wij het stadje en het kasteel. Dirk De Laet voelde zich echt in zijn schik bij de fonteinen : wij werden er voor de zoveelste keer gedoopt, en het zou zeker niet de laatste keer zijn. Onze stadstocht werd afgerond met een bezoek aan de kaasfabriek. 

Nadat iedereen opgestapt was vervolgden we onze reis naar Martigny. Aan de voet van de Grand St. Bernard logeerden we er in een echte atoomschuilkelder. Zo veilig en beschut hadden we ons nog nooit gevoeld ! In diezelfde atoombunker  leerden we ook een groep Finnen kennen, die zouden we beslist in Turijn nog eens tegen het lijf lopen !

Een verfrissende douche en een stevige portie frietten in een chique restaurant deden ons deugd. Ook van het koel geserveerde water kregen we blijkbaar niet genoeg en dat tot groot ongenoegen van de garcons. Na een wandeling naar ‘onze kelder’ lagen we toch nog op een deftig uur in ons bed. Het duurde niet lang of iedereen was in een diepe slaap verzonken.

De volgende morgen waren we zoals altijd vroeg uit de veren. We hadden weer een zware tocht voor de boeg : de beklimming van de Grote Sint Bernardus ! Voor ons, plattelandsbewoners, was dit een enige ervaring. We belandden veilig en wel aan de overkant in het Italiaanse stadje Aosta. We brachten er een bezoek aan de kerk van San Ours waar we verschillende beroemde elfde-eeuwse Ottomaanse fresco’s konden bewonderen.

Daarna gingen we nog naar de opgegraven ruïnes van een Romeins theater kijken.

En dan naar Turijn ! Daar zouden we 4 dolle dagen beleven ! Het begon al bij onze aankomst. Een groepje al te charmante Italianen stond ons al op te wachten. Het werd een ontmoeting in Italiaanse stijl ! Veel omhaal en poespas en een hoop vage beloften. Maar daar trapten onze nuchtere Leestse Kornellekes niet in !

Mama Léoné stelde ons een nieuwe reisgezel voor. Onze gids Stefano zou Korneel 4 dagen lang onder zijn hoede nemen. Hij maakte ons wegwijs in Turijn en leerde ons ook wat bij over de Italiaanse taal.  En Stefano had zeker geen gebrek aan belangstelling !

Zijn eerste taak was ons naar onze slaapplaats in Lombriasco te leiden. Tot onze grote verbazing lag die wel 40 km van Turijn. Zo werd onze nachtelijke pret telkens met en uur verlengd !

De eerste avond stond er reeds een verbroederingsfeest op het programma. Hand in hand dansten we samen met het publiek op de Piazza San Carlo, één van de mooiste pleinen van Turijn. De volgende dag maakten we een uitstap naar het geboortehuis van Don Bosco. Daarna bezochten we een oude Romaanse abdij in Vezzolano. Toen waren we te gast in een ‘Bottega’ in Moncucco. We kregen er wel een achttal streekgerechten voorgeschoteld, natuurlijk vergezeld van de Piëmontese streekwijn. ’s Avonds brachten we nog een Vlaams dansprogramma voor de inwoners van Moncucco. De belangstelling was groot en de verbroedering verliep in uitbundige Italiaanse sfeer.

De derde dag –zaterdag- waren we uitgenodigd in het bejaardentehuis ‘Primule’ waar we eens te meer ons beste beentje voorzetten. Na het dansen werd er ons een receptie aangeboden. Diezelfde namiddag waren we present voor de optocht van alle volkskunstgroepen door de straten van Turijn. En deze gevulde dag werd ’s avonds afgesloten op de Piazzo San Carlo met het groots opgezette Europabal.

Zondag werd het nochtans het hoogtepunt van de Europeade. In de voormiddag vierden we de H. Mis in de prachtige barokke ‘Gran Madre de Dio’. In de namiddag volgde de grote finale van alle deelnemende groepen. Samen met 5 andere Vlaamse groepen dansten we de ‘Molenmazurka’ voor tienduizenden toeschouwers. Na dit grootse spektakel gingen we voor de laatste keer spaghetti eten in het B.T.T.-gebouw waar meer dan een uur aanschuiven echt geen nieuwigheid voor ons was.
De volgende morgen zegden we ‘arrividerci’ tegen Stefano en Torino. We begonnen aan de lange terugweg. Via Milaan en Lugano namen we de schitterende Passo del Bernardino over de Alpen en naar Chur. Vanuit Chur volgden we de enige mogelijke weg naar Arosa, een smalle bergpas aan de rand van het ravijn. Verschillende onder ons hielden hun hart vast, maar eens boven kon de pret niet op. We belandden in een prachtig landschap midden in de Zwitserse Alpen. Hier was het echt vakantie ! We maakten een dagbergtocht naar de Weisshorn, we gingen zwemmen in het meer, zonnen, winkelen en nog veel meer. Die drie dagen vlogen voorbij. Valiezen inpakken ! Ditmaal trokken we richting Duitsland. Bij de afdaling van Arosa naar Chur raakten we onverwachts verstrikt in een verkeersopstopping. We verloren wel 3 kwartier. Op de middag aten we langs de Bodensee en enkele vlugge Korneeltjes en Kornellekes namen een frisse duik…kwestie van het eten te laten verteren. Terug de autocar in en naar onze laatste pleisterplaats Pforzheim. Na een welverdiende nachtrust en een stevig ontbijt begonnen we aan onze laatste reisdag. En de laatste loodjes wegen het zwaarst, dat voelden we duidelijk. Iedereen kwam echter terug op z’n plooi toen het woord ‘frieten’ en ‘biefstuk’ viel. Na veel ditjes en datjes was ook dit laatste agendapunt geregeld. ‘Friet met koude plat’ bij Elvire en Karel !  Nog even nakaarten over de reis, gezellig samenzijn en een glaasje op de goede afloop.

Proost ! Alla Sua salute !

     Veerle Soors, Greet Van Linden, Liesbeth Voet.”

De Europeade is een grootse ontmoeting tussen jongeren en de diverse volks-culturen waarvan zij de vertegenwoordigers zijn, in een gezamenlijk streven naar een toekomst zonder grenzen, een toekomst van vrede en voorspoed.

Zesduizend jongeren namen aan deze manifestatie deel, allen in volkskledij van hun streek, van Oostenrijk tot Frankrijk, van de Duitse Bondsrepubliek tot Spanje, van België tot Zwitserland, enz..

De verschillende volksculturele aspecten werden er voorgesteld in een kleurrijke waaier van activiteiten zoals een muziek- en kooravond, een optocht gecentraliseerd rond thema’s van zang, volksmuziek en –dans.

Cijfers :

Plus minus 7.200 personen waren bij de Europeade betrokken…om te eten zaten ze aan een 2 km. lange tafel…ze aten o.a. 5 ton pasta per dag…de hectoliters water die er werden gedronken zijn moeilijk te schatten…geslapen werd er in alle beschikbare hotels, hotelletjes, kazernes en internaten tot in een straal van 40 km rond Turijn…120 gidsen werden ingezet…deze mensen hadden elk een maand op voorhand iedere dag gewerkt aan de voorbereiding van hun taak en kregen hiervoor 10.000 BF…de totale kostprijs van de Europeade beloopt 3.000.000.000 lire.

(‘DB’, september 1985)

En Gazet van Mechelen (3/8/85) :

“Korneel” op internationale toer

“De jaarlijks weerkerende Europeade voor Europese volkscultuur ging ditmaal door te Turijn. Voor de derde achtereenvolgende keer was onze stad vertegenwoordigd door de volkskunstgroep uit Leest : Volksdansgroep Korneel .

Na Wenen (1983) en Rennes (1984) vertrok deze groep dit jaar met een sterke afvaardiging (36 leden) naar Turijn. ‘Korneel’ bracht een sympathieke groet uit Mechelen tijdens de optocht van alle deelnemende groepen door de straten van Turijn.

Voor de oudjes van het bejaardentehuis ‘Primule’ bracht het stijlvol optreden van Korneel een prettige afleiding en ontspanning. En in het Turijnse dorpje Moncucco danste Korneel in echte verbroederingsgeest tot laat in de nacht. Hoogtepunt van de Europeade was wel het optreden tijdens de grote finale op zondag 14 juli.

Tijdens de officiële receptie in het stadhuis werd er door de voorzitster van Korneel aan de burgemeester van Turijn een lino overhandigd gemaakt door K. Soors.
Terug in België is volksdansgroep Korneel reeds druk bezig met de voorbereiding van de lustrumviering ‘Vijf jaar Korneel’ op 27 oktober.”

Foto’s :

-De Piazzo San Carlo In Turijn.

-Korneel in Turijn.

13-11-2013 om 09:06 geschreven door Marcel Van Hoof

1985 – Zondag 7 juli : 11-JULI-VIERING (foto onderaan)

“Op zondag 7 juli werd in het Kouterkasteeltje te Leest de derde 11-juliviering verzorgd door het Davidsfonds, de volksdansgroep Korneel, de Vrije Basisschool, Rust Roest en Vevoc.

Onder de stoere bomen in de zachte schaduw had Maria Lambrechts de eer de sympatizanten te verwelkomen.

De opkomst was zeer bevredigend en de volksdansgroep Korneel opende met “De Berendans”.

Het was trouwens deze dansgroep die 3 jaar geleden het initiatief nam om 11-juli in Leest zelf met wat meer luister te eren.

De toneelvereniging “Rust Roest” droeg haar steentje bij met voodrachten van Vlaamse meesterdichters : ‘Boerenpsalm’ van Felix Timmermans en een fragment uit ‘De Witte’ van Ernest Claes kenden een onverdeeld succes.

Na ‘de Kegelaar van Diest’ een vlot gebrachte volksdans, debiteerde Guido Hellemans het gedicht ‘De IJzertoren’ van A. Van Wilderode.

De piepjonge Liesbeth Van Spouwen speelde een fragment uit ‘Kleine Nachtmuziek’ in het teken van het jaar van de muziek.

Na de pauze vormden voordrachten, volksdans, muzikaal intermezzo en vendelzwaaien de inleiding tot wat het hoogtepunt moest worden : de feestrede door gastspreker prof. Mertens, voorzitter van het Davidsfonds Mechelen.

Deze Vlaming in hart en nieren had in zijn toespraak veel lof over het stijlvol verloop van deze viering, maar waarschuwde ook voor overdreven optimisme. Immers, het huidige federalisme is voor de echte Vlamingen alsnog ontoereikend. Zijn korte, maar gesmaakte toespraak werd op algemeen applaus onthaald en  het waren de vendeliers uit Antwerpen die de Vlaamse Leeuw inluidden.”

            (GvM,9/7 en HLN 6/7/85)

1985 – 8 juli – Het Laatste Nieuws :

            Leestse “hel” wordt eindelijk verbeterd.

Leest is binnen enkele maanden een stuk geschiedenis rijker.

De kasseikopjes van de Molenstraat, in de volksmond beter bekend als de “Hel van het Noorden” (een zinspeling op de fameuze wegen in de wielerwedstrijd Parijs-Roubaix), verzeilen naar het stadsmagazijn.

De verbetering van de Molenstraat zal vooral een opluchting zijn voor de automobilisten die dagelijks door de “hel” moesten en tijdens deze “holder-de-bolder”-ritjes meer dan eens hebben gesakkerd.

Het “dossier Molenstraat” werd in 1979 reeds samengesteld, nadat heel wat huisbezoeken waren afgelegd in verband met de onteigeningen die er nodig zijn om deze nieuwe rijweg aan te leggen.
Een maand later werd aan het provinciebestuur een pre-advies gevraagd.
Het duurde een heel jaar voor dit advies aan het studiebureau kon overgemaakt

worden.

Het schepencollege van 23 april 1981 besliste de definitieve vaststelling en het commodo onderzoek leverde zeven mondelinge en twee schriftelijke bezwaren op.

Bij de definitieve vaststelling werden alle bezwaren verworpen en het dossier werd door

de bestendige deputatie van 2 juli 1981 gunstig geadviseerd.

Een jaar later werd het rooilijn- en onteigeningsplan bij ministerieel besluit goedgekeurd.

Het duurt nog erg lang, maar uiteindelijk bereikte de stad met iedereen een akkoord,

zodat de werken deze week konden starten.

De kostprijs hiervan bedraagt 7 miljoen frank.”

Foto’s :

-Volksdansgroep Korneel tijdens de 11-juli-viering.

30-10-2013 om 09:06 geschreven door Marcel Van Hoof

1985 – 31 juni  : Uit het ‘Informatieblad’ van de Stedelijke Basisschool Leest
(Zomervakantie 1985)

“Vooraf…

In de wet van 11 juli 1973 staat onder artikel 41 vermeld : ‘Iedere oneerlijke concurrentie is ook verboden onder de inrichtingen. Propaganda voor een bepaald onderwijs moet objectief blijven en mag geen gebruik maken van aanvallen tegen een ander onderwijs.’

De leerkrachten van de Stedelijke Basisschool hebben zich steeds aan deze wet gebouden. Dit kan echter niet gezegd worden van iedereen. Elk jaar komen er ook klachten toe op het Ministerie van Nationale Opvoeding.

Uit gesprekken met ouders vernemen we dat er over de Stedelijke Basisschool Leest –zoals in het verleden- ook nu weer onzinnige geruchten de lucht worden ingestuurd.

Vroeger hadden we dit steeds gelaten voor wat het was. Deze keer liep het echter de spuigaten uit en daarom hebben we besloten de feiten te vermelden zoals ze zijn.
Ook hebben we  de inspectie en de inrichtende macht hiervan vooraf op de hoogte gebracht.

Door zo te handelen willen we ons enkel verdedigen !

We doen dit in deze brochure in de vorm van een allegorie of een metafoor. Zo wordt het hier en daar nog eens plezierig en humoristisch…!

’t Is vakantie…!

De Stedelijke Basisschool Leest…? Wat voor een school is dat…?

De inrichtende overheid is de stad Mechelen. Elke gemeente heeft het recht en zelfs de plicht onderwijs in te richten. Vandaar dat elke gemeente haar eigen basisonderwijs organiseert.

Een basisschool is een onderwijsinrichting voor kinderen van 2 ½  jaar tot 12 jaar. In elke basisschool zijn er twee afdelingen :

-een KLEUTERAFDELING  : met meestal kinderen van 2 ½ jaar tot 5 jaar.

-een LAGERE AFDELING : met in principe kinderen van 6 tot 12 jaar.

Sedert vorig schooljaar kunnen nu ook kleuters van 2 ½ jaar terecht in de Stedelijke Basisschool Leest !

Hiertoe werden aanpassingswerken uitgevoerd en werden alle nodige voorzieningen getroffen !

Van een lagere school is de S.B.S. Leest uitgegroeid tot een basisschool !

PLURALISME…  weer een nieuw begrip dat steeds meer en meer wordt gebruikt maar veelal niet begrepen wordt of zelfs helemaar verkeerd wordt uitgelegd ! Het overgrote deel van de onderwijsdeskundigen zijn van oordeel dat de ‘gemeenschapsschool’ of de ‘PLURALISTISCHE SCHOOL’ de enige oplossing biedt voor de toekomst. Wat houdt PLURALISME’ in ? Het is een houding die gebaseerd is op de eerbied voor de overtuiging van anderen, gefundeerd op het respect van de mening van de anderen. Het is kunnen aanvaarden dat anderen er een verschillende mening op nahouden. Op VERDRAAGZAAMHEID komt het dus aan ! Zeker niet op overheersing of op verzuiling ! De school van de toekomst moet proberen op de een of andere manier de verdraagzaamheid t.o.v. andersdenkenden uit te stralen zodat iedereen er kan aanvaard worden : kinderen van welstellende of van minder welstellende ouders, kinderen van gelovige of ongelovige ouders, kinderen met veel begaafdheden en kinderen die niet zo begaafd zijn.

Pluralisme is NIET TEGEN een bepaalde godsdienst of morele overtuiging, niet tegen de een of andere ideologische strekking, niet tegen een bepaalde huidskleur ! Pluralisme is WEL VOOR de vrijheid van mening en overtuiging ! Men heeft zelfs een eerbied voor deze overtuiging ! Pluralisme betekent ook het recht hebben zijn mening en zijn overtuiging te mogen uitstralen ! Pluralisme is een wezenlijk deel van de echte democratie en verdient aldus de bescherming van de overheid !

Omdat de ‘pluralistische school’ de school van de toekomst wordt, wil de Stedelijke Basisschool Leest tot zo’n school uitgroeien !

De gemeentescholen zijn neutraal wat betreft de godsdienstige overtuiging van de ouders en hun kinderen. Dit wil zeggen dat de ouders de keuze hebben hun kinderen de officieel erkende godsdiensten of de niet confessionele zedenleer te laten volgen. De wet schrijft zelfs voor dat niemand de ouders in deze keuze mag beïnvloeden !

In elke gemeenteschool hebben de ouders de keuze tussen : KATHOLIEKE GODSDIENST, PROTESTANTSE GODSDIENST, ISRAELITISCHE GODSDIENST, ISLAMITISCHE GODSDIENST, NIET CONFESSIONELE ZEDENLEER.

De bewering dat er in de Stedelijke Basisschool  geen godsdienst wordt gegeven, is dus helemaal fout ! Vorig schooljaar was de feitelijke toestand zo dat het overgrote deel van de ouders koos voor katholieke godsdienst. We vermelden dit –niet om de andere keuzemogelijkheden te discriminieren- maar enkel om bepaalde geruchten te weerleggen. Wij beïnvloeden niemand in zijn filosofische overtuiging en geven iedereen het recht zijn opvatting te volgen.

Trouwens…de bijzondere leerkrachten in alle godsdiensten worden aangeduid door de kerkelijke overheden zelf.

Een dorpsverhaal…

Frans en Louis waren twee hoveniers in een landelijk dorp. Het was daar de gewoonte om de percelen volledig te beplanten met dezelfde groentensoorten, in dit geval bloemkolen.

Louis wou het eens anders proberen. Op hetzelfde perceel plantte hij naast bloemkolen ook witte kolen, rode kolen en zelfs spruitkolen. Frans had dit gezien en zei : ‘Louis, wat doe je

nu ?!?! Dit gaat verkeerd aflopen !!! Je gaat deze keer helemaal geen kwaliteitsgroenten kunnen leveren !’ Overal te lande vertelde Frans dat Louis zich in de knel werkte…

Louis deed gewoon zijn werk en trok zich niet teveel aan van de onheilspellende woorden van Frans. ‘We zullen wel zien als de groenten worden geleverd,’ dacht hij.

Toen dan eindelijk de oogsttijd kwam, vonden ze mekaar terug op de markt met hun groenten. Toen ze de kwaliteit van de geleverde groenten vergeleken, viel het Frans op dat er helemaal geen verschil was. Nu was het de beurt aan Louis om Frans van antwoord te dienen. ‘Frans,’ zo zei hij, ‘je ziet dat het helemaal niet verkeerd is afgelopen ! Mijn bloemkolen zijn bloemkolen gebleven ! Van de andere koolsoorten kun je hetzelfde zeggen !’

‘Ja…maar…’ zei Frans verontschuldigend, ‘je hebt toch wel meer werk gehad aan je

groenten ! Meer gewied, meer geharkt…!?!?’

‘Dat kan zijn,’ antwoordde Louis, ‘maar ik wil mijn werk verzorgen zoals dat vroeger het geval was zonder de ene groentensoort te bevoordelen ten opzichte van de andere ! En daarbij de bloemkolen zelf hebben de andere variëteiten niet van soort doen veranderen en omgekeerd is het ook zo !’

Toen zei Frans niets meer. Hij dacht : ‘Louis heeft misschien toch gelijk. Ik zou het volgend seizoen ook eens willen proberen op zijn manier…maar wat gaan de anderen dan van mij zeggen ?’

En wat dachten de bloemkolen zelf ? Deze van Louis zeiden tegen deze van Frans : ‘Wij zijn fier dat we bloemkolen zijn…!’ Maar dat laatste konden de beide hoveniers niet horen…”  

Nog een verhaal van het platteland…!

“Een paar jaar na de geschiedenis met de bloemkolen en de andere koolsoorten besloot hovenier Louis een plantmachine te kopen. Die kon hij achter zijn tractor spannen en zijn werk zou veel vlugger vorderen. Zo dacht hij tenminste. Hij vond het zelf een nogal dure investering maar dank zij deze machine, had hij dan ook wel minder last van rugklachten.

Na een paar weken vond hij inderdaad dat deze machine een echte vooruitgang was !

Het enige nadeel was dat hij deze machine niet de ganse dag kon gebruiken. Per dag stond ze daar wel voor de helft ‘werkloos’ in de bergplaats !

Frans was dit te weten gekomen en vroeg Louis of hij de machine mocht gebruiken op de tijdstippen dat hij ze zelf niet nodig had. Louis was de kwaadste niet en vond het onmiddellijk goed. Zo kwam het dat Frans van deze plantmachine gretig gebruik maakte en dat vond hij zelf uitstekend ! Hij was zo tevreden dat hij er ook nog een soort huurgeld op betaalde.

Het volgende seizoen had Louis meer bouwland verworven en kon hij zijn plantmachine ook intensiever gebruiken. Hij zei : ‘Frans, ik moet mijn werk nu anders organiseren en ik zal de machine ook meer dan vroeger nodig hebben !’ Louis gaf zelfs een werkplan aan Frans. Maar…deze laatste had hiermee geen rekening gehouden ! Hij kon zijn eigen werk niet meer plannen volgens het schema dat hij van Louis had gekregen.
Deze gang van zaken viel niet in goede aarde bij Frans. Overal in het dorp ging hij vertellen dat hij de plantmachine van Louis niet meer kon gebruiken ! Later vertelde hij zelfs dat het de schuld was van Louis en dat hij de machine niet meer mocht gebruiken !

En hoe reageerden de dorpelingen ? Zij vonden het niet mooi dat Louis zo handelde !

Zo zie je maar dat degene die een ander helpt ondanks alles nog het kind van de rekening wordt en tot schade en schande wordt gemaakt.

Maar…koopt u ook een vrieskast om er eerst het vlees van je buren in te stapenen ? Stelt u zichzelf dan tevreden met de resterende plaats in je eigen vrieskast ?”

Foto’s : (Uit het Informatieblad van de S.B.S.)

-De schoolpoort blijft tot begin september dicht…

-Een gans ander dorpsgezicht t.o.v. een jaar geleden…! De nieuw aangelegde kleuterspeelplaats van de S.B.S. Leest met op de voorgrond de bloemperken en de rustbanken op het Leestse dorpsplein…’

24-10-2013 om 10:07 geschreven door Marcel Van Hoof

Enkele van de 104 honden

die deelnamen aan de

tentoonstelling.

1985 – Zondag 23 juni : Tentoonstelling Sint-Bernardshonden Sportcentrum Leest

Niet minder dan 104 honden uit 4 verschillende landen namen deel in de verschillende categorieën.  De Sint-Bernardshonden werden vooreerst allen gekeurd door een dierenarts,       een niet geringe klus.

Vanaf 09u30 begon de officiële keuring. Daarbij werd een aantal categorieën doorlopen. Een eerste groot onderscheid werd gemaakt in haarlengte : kort- of langharig.

Dan waren er de verschillende klassen : jeugdklas, openklas, kampioensklas,            veteranenklas, zowel voor teven als reuen bij de kortharigen...

Niet minder dan 115 ereprijzen werden te Leest uitgereikt. .

1985 – 23 juni : Tennistornooi Vevoc

Vond plaats in het Sportcentrum aan de Geerdegemvaart te Mechelen.
Inschrijven kon bij L. Van Medegael-Hoffer of bij Wis Lauwers.

Prijs per deelnemer : 150 fr.

(Infoblad Vevoc, 26/2/85)

1985 – 27 juni : Transfers VV Leest

Om in eerste provinciale geen pover figuur te slaan was VV erg actief op de transfermarkt.

Francois Spinnael, Rudy Wouters, Danny Willems en Yves Van Bever werden definitief eigendom van VV. Het contract van Luc Maeremans werd voor een seizoen verlengd. Nieuwe gezichten worden Bob Stevens, eveneens definitief, Peter Nuyts en Dirk Mottie van KV voor een jaar, Patrick Bartels van RC en de gebroeders Verbruggen van KV eveneens voor een jaar.

Verlaten de geel-blauwen : Frans Goossens naar Katelijne en Eddy Bogaerts en Tierry Van Praet, beiden naar Ramsdonk.

(GvM, 27/6/85)

1985 – 29 juni : KBG naar LOURDES

“Zoals ge weet zijn we met 18 van onze leden op bedevaart geweest, de treinreis is verlopen zoals gewoonte, dan ben je al een stukje in Lourdes (het was wel heel warm in de trein).

Te Lourdes waren we er altijd bij als er iets van de gepensioneerden op til was, zowel voor de diensten, processies als voor het openen en sluiten van de bedevaart aan de grot.

Modest met onze vlag fier voorop (er waren ook nog 8 andere vlaggen).

We zijn allen blij dat we dit hebben kunnen meemaken, want mensen, zoiets moet ge zelf beleven, en uit dank hebben we dit Lieve Vrouwebeeld meegebracht, van de kas van de hobbyclub, zodat al de hobbyclubpers, zowel kaartspelers als de anderen er hebben in deelgenomen.

We gaan dit iedere maand hier vooraan zetten, voor onze zieken, en al de leden, dan zal Onze Lieve Vrouw wel over ons allen tevreden zijn, en hopelijk gaan we binnen 2 jaar terug non in groter getal.

(binnenkort beginnen we terug met onze spaardienst dan is het niet zoveel om ineens te betalen, en ’t is te hopen dat er veel spaarders bijkomen).

    Eén van de bedevaarders.”

(‘DB’,september ’85)

1985 – Zaterdag 29 juni : Groot T.D. van de S.K.Lady’s

            Vanaf 20 uur in zaal Sint Cecilia. Inkom 39 frank. (Folder)

1985 – Zaterdag 29 juni : VV Barbecue

“Op het hof “Ten Broecke”, Kerkenblokweg 18 nodigen Milou en Karel Mertens vrienden en sympathisanten uit op de 4^de V.V. Barbecue aldaar.

 Vanaf 18 uur af kan er geproefd worden van allerhande gerstenat, wijnen, frisdrank, enz.

Er kan ook genoten worden van een hartig gebakje met koffie onder het natuurlijk  gezang van het vogelkoor van de Zennevallei. Iedereen is welkom.”

(Gazet van Mechelen 27/6/1985)

1985 –Zondag 30 juni : “Gezins spel- en sportdag Chiro-Vevoc

“In de namiddag denken wij aan spel en sport met de ouders, Chiro- en Vevocleden, te 17 u. gezamenlijke pic-nic, te 18 u. spel zonder grenzen voor gewestleiding Chiro (de anderen supporteren), te 20 u. gezamenlijk kampvuur. Om dit alles te helpen organiseren doen wij een oproep aan enkele oud-leiders of –leidsters en zo samen met de chiro-afvaardiging alles voor te bereiden. Wij komen daarvoor samen op 10 mei in het Klooster.”

(Brief ‘aan alle Vevoc-leden’ van 23/4/85)

Organisatie Chiro – Vevoc. Vanaf 14u15 op de dorpplaats.

Na het spel waren er boterhammen en drank te verkrijgen aan crisisprijzen (10 fr.)

Om 18.00 uur werd een spectaculair speld zonder grenzen ‘Vikingsslag’ gespeeld door de leiding van Chiro-Leest en de omliggende gemeenten en nadien volgde een spetterend kampvuur. (Folder)

24-10-2013 om 09:52 geschreven door Marcel Van Hoof

Gino De Leeuw.

(foto : GvM)

1985 – 18 juni – Gazet van Mechelen :

                   Gino De Leeuw met nieuwe trainingsmethode naar betere resultaten

“Op het nummer 7 van de Cecilialaan te Leest staat een huisje en in dat huis woont Gino De Leeuw, bij leven en welzijn tweedejaarsamateur in dienst van Vlug en Vrij Muizen.

Op het moment van ons contact is Gino net terug van Arendonk, waar hij heeft deelgenomen aan het provinciaal kampioenschap. Nou ja, deelgenomen. Nog tijdens de opwarming, vlak voor de wedstrijd van start zou gaan, reed de ongelukkige Leestenaar lek. Een ander wiel, laat staan fiets, was niet onmiddellijk voorhanden, met als onvermijdelijk gevolg dat hij onverrichterzake opnieuw huiswaarts mocht keren.
Tekenend eigenlijk voor de carrière van Gino De Leeuw, die al meer downs dan ups heeft gekend. Tijd voor een balans.

Gino De Leeuw werd op 1 augustus 1964 geboren te Ninove, maar verhuisde al vlug naar Mechelen. Zijn belangstelling voor voetbal deed hem op de oefenvelden van Malinwa verzeilen en hij schopte het zelfs tot een vaste stek in de provinciale scholierenploeg. Omdat Gino echter van mening was dat hij bij KV niet genoeg kansen kreeg, hing hij na een tijdje de voetbalschoenen definitief aan de haak.

Op zijn 15 jaar kwamen hij en zijn familie zich te Leest vestigen en vermits ondertussen zijn interesse voor het wielrennen gewekt was, tekende hij terzelfdertijd ongeveer een aansluitingskaart bij Vlug en Vrij.

Het tweejarig verblijf in de nieuwelingenklasse werd bekroond met één overwinning, maar nadien begon de miserie.

“Als eerstejaarsjunior was ik eens betrokken in een ernstige valpartij”, vertelt Gino zelf. “Een zenuw in de rug of iets van die aard, raakte geklemd en van dat moment af ging het met mij van slecht naar slechter. Wedstrijden rijden, om maar niet te spreken van overwinningen, werd plots een haast onmogelijke opgave.”

De dag dat Gino mocht overstappen naar de amateurs, brak tevens zijn legerdienst aan. Gevolg : een verdere afremming van zijn carriëre, want van trainen kwam nu natuurlijk niets meer in huis. Verleden jaar in mei zwaaide hij af, en als tweedejaarsliefhebber wou hij nu eindelijk de doorbraak, die algemeen van hem verwacht werd, realizeren.

Gino begon enthousiast aan het nieuwe seizoen, té enthousiast, zoals later zou blijken.

“Ik legde mezelf een zodanig harde en verschroeiende training op”, zegt hij, “dat ik na een tijdje met overbelaste benen zat en de pedalen haast niet meer rond kreeg...”

Maar toen keerde het tij. Gino nam contact op met Sylvain Van, een masseur uit Kessel-Lo, die hem een gans andere kijk op trainingsmethoden bijbracht.

“Ik stel erg veel vertrouwen in die man,” vertelt Gino, “temeer omdat er sinds enkele weken duidelijk verbetering merkbaar is. Ik train nu relatief minder, maar veel verstandiger, meer gevarieerd en beter over de week gespreid. De tijd dat ik op één dag zonder omzien 180 tot 200 kilometer aflegde, behoort definitief tot het verleden ! Een spurter zal ik wel nooit worden,” antwoordt Gino wanneer we hem vragen naar zijn zwakke en sterke punten.

“Op kasseien en vooral bergop sta ik echter goed mijn mannetje. In de winter doe ik trouwens aan bijkomende krachttraining door met het grootste verzet de erg steile Leuvense Chartreuseberg op te rijden. In de praktijk komt dat eigenlijk neer op surplacen”, voegt hij er lachend aan toe.

Eén van de grootste verdiensten van Gino De Leeuw is zeker zijn karakter.

Hij is van het type dat nooit de moed opgeeft en altijd doorbijt, ook door zure appels.

Daar kunnen alle tegenslagen, inclusief de vier ernstige verkoudheden die hij dit seizoen al heeft gehad niets aan veranderen.

Met de groeiende conditie wil hij er dit jaar nog het maximum uithalen en volgend seizoen zou dan eindelijk die doorbraak moeten komen.
Gino De Leeuw is houtbewerker van beroep, maar zoals zovelen momenteel helaas werkloos. Zijn grootste ambitie is dan ook om een plaatsje in het profpeloton te verwerven. Problemen in het huishouden zal dat alvast niet geven.

“Ook mijn verloofde zou niets liever willen dan dat ik ooit mijn handtekening zet onder een profcontract,” besluit hij.”

1985 – 18 juni – Gazet van Mechelen : Wist je ?

“Dat er onder de Sint-Romboutstoren 41 buitenlieden (mensen uit de omgeving) werden doodgeschoten door de Fransen, waarvan als oudste Philippus uit Leest (5-9-1731) en als jongste Jan-Baptist Torfs uit Muizen (3-10-1782). De executie had plaats op 23 oktober 1798 en 100 jaar later (23-10-1898) had de inhuldiging plaats van het boetekruis, gedenkteken ter ere van de gefusilieerden van de Boerenkrijg.”

Noot : onder de gefusilieerden waren twee Leestenaars : bovengenoemde Pilip Van Asch (°Leest 5/9/1731 als zoon van Joannes en Anna Bercklaers) en Pieter Jacobs (°Leest 26/10/1757, zoon van Jacob en Anna Maria Meulders) op dat moment woonachtig te St.-Katelijne Waver. Volgens een aantekening van pastoor Hermans (pastoor te Leest van 1833 tot 1854) was Filip Van Asch geen Brigand, maar was hij slechts toevallig te Mechelen en pastoor De Heuck noteerde daarover : “Onder de 42 hoogst waarschijnlijk altemaal onschuldigen, was hij voorzeker de onschuldigste.”

Meer details in deze Kronieken bij het jaar 1798.

1985 – 21 juni : Vevoc – Toelichtingsavond FOTOGRAFIE

“20.30 u. in groot Chirolokaal voor Chiro- en Vevocleden met het oog op de komende vakantie en voor mogelijke deelname aan de fotowedstrijd op 7/9. De heer Beulens uit Rumst, voorzitter van een fotoclub en Guido (werkt bij fotograag Nelissen), komen ons de basisprincipes uitleggen. Ook de praktische toepassingen over fotografie, het gebruik van fototoestellen, de aankoop van aangepaste apparatuur en filmen enzomeer worden toegelicht. De organisatie van deze avond berust bij Pierre De Wit en Paul Van Roy.”

(Brief ‘aan alle Vevocleden’ van 17/6/85)                        

1985 – Zaterdag 22 en zondag 23 juni : Schoolfeest v.d. Stedelijke Basischool.

Ten Moortele 2 Leest, telkens vanaf 13 uur.  

Ingericht door de Vriendenkring van de S.B.S. Leest.

Programma :

Activiteiten voor en door de kinderen:

-spelen op de kleuterspeelplaats (tot max. 8 jaar).

-poppenkast met de opvoering van “De sjaal van oma” door leerlingen van de 5^de en de 6^de klas.(zaterdag)

-video-tekenfilmpjes in de gymzaal.

-gymkana voor de leerlingen van de lagere afdeling (op de speelplaats)    

-minivoetbaltornooi door de leerlingen van de 4^de, 5^de en 6^de klas.

-optredens van de Kleuters en de 2^de Leestse Playbackshow

-“De Leeuw van Vlaanderen” toneelstuk in 5 bedrijven door 5^de en 6^e klas(zondag)

Minivoetbaltornooi voor gelegenheidsploegen.

Verder eendjeskraam, hot-dogs, koude schotels, pannekoeken, ijs...

Inkom was gratis en iedereen was hartelijk welkom. (Folder)

24-10-2013 om 09:41 geschreven door Marcel Van Hoof

1985 –  Zaterdag 1 juni : Wielerwedstrijd 5^de Grote Prijs Jef Vloeberghen.

            Voor nationale liefhebbers. (Folder)

1985 – 1 juni : KVG Provincie Antwerpen vierde 40 jaar te Oostmalle (Folder)

1985 – Zaterdag 1 en zondag 2 juni : Schoolfeest Vrije school

Ging door op de terreinen van de chiro en het parochiehuis.

Mini-voetbaltornooi en allerlei volksspelen, alsook het optreden van de kinderen.

Dit jaar ook een kaas-en wijnavond in de parochiezaal. Er was deugddoende muziek en poëzie. Prijs per persoon : 200 fr.

(Parochieblad 30/5/85)

1985 – 6 juni : Onderscheiding voor zuster Jeanne De Boeck

Op de Chileense ‘Dag van de Handel’ ontving zuster Juanita van de ‘Federatie Vakvereniging van de Kleinhandel’ de prijs ‘Diego Potales Palazuelos’ voor haar jarenlange dienstbaarheid.

Hierna de uit het Spaans vertaalde kennisgeving, verschenen in ‘DB’ van juni ’85.

“Naar aanleiding van de Nationale Dag van de Handel (6 juni) heeft onze federatie een grote weldoenster van de gemeenschap willen onderscheiden met de prijs ‘DIEGO POTALES PALAZUELOS’. Het is zo, dat in de bestuursvergadering van 8 mei 1985 met eenstemmigheid van alle leden, U deze prijs toegestaan werd als teken van onze meest uitstekende herkenning van uwe langdurige en uitgebreide werkzaamheid van dienstbaarheid en volledige gave ten voordele van de meest nederige en hulpbehoevende gemeenschap, waar U afgezien van de dynamische en weldoende activiteit ook de meest waardevolle gids is op geestelijk en materieel gebied, van uw beschermelingen : acties waarvoor U de genegenheid en waardering gewonnen heeft van allen die U kennen.

Om al deze redenen hierboven uitgedrukt, zijn we verheugd U officieel mee te delen dat de bovengenoemde onderscheiding U zal uitgereikt worden op 6 juni 1985, datum waarop de federatie de ‘DAG VAN DE HANDEL’ viert, tijdens een burgerlijke akte die zal plaats hebben in het Handelsinstituut A 30 van onze stad, om 11 uur, akte waarbij wij U om uwe voorkomende en vriendelijke aanwezigheid verzoeken.

Zonder meer, hernieuwen we onze grootste waardering en groeten U zeer genegen, uwe dienstwilligen.

    Federatie Vakvereniging van de Kleinhandel.

    Pablo Etcheberry Baquedano,  Andino Avalos Norambueno

    Secretaris Generaal Regionaal  President Regionaal.”

1985 – 8 juni – Gazet van Mechelen : Bob Stevens naar V.V. Leest.

“Zoals het stilaan een gewoonte lijkt te  worden heeft VV Leest ook dit keer een voetballer met naam aan de haak geslagen.

De 34-jarige Bob Stevens, ex KV-Mechelen, maakt nu de overstap van Strombeek naar Leest.

Francois Spinnael, Rudy Wauters, Yves Van Bever  en Danny Willems werden definitief aangekocht en eerder deze week werd de transfer van Peter Nuyts ook al bekendgemaakt.”

1985 – Zondag 9 juni : Basketbaltornooi Vevoc

Voor de tweede maal organiseerde de Vereniging voor Oud-Chiroleden een basketbaltornooi voor dames- en herenploegen. Dit vond plaats in de sporthal te Leest.

(‘DB’, april ’85)

1985 – 14 juni  Post uit Chili

“Lieve vrienden,

Er ging weer een tijdje voorbij dat ik nog eens met jullie babbelde. Hier is het ondertussen winter geworden. Veel mensen die komen slapen.

Met de bouw gaat het stilaan vooruit. Het is hier natuurlijk allemaal veel langzamer dan in België want ze hebben nog geen machienen om hen te helpen. Alles nog met handenarbeid. Ze zijn nu bijna klaar met bezetten, waarschijnlijk einde juni. Ze zijn ook de ramen en ruiten aan ’t inzetten en buiten wordt er na de bezetting geverfd. Op de cement strijken ze een speciaal mengsel (martelina) waar kleine steentjes inzitten; als ze dan strijken, maken die steentjes strepen in het mengsel; dan geeft dat een ongelijk uitzicht en maakt het schoon – daarop dan de verf. Het schijnt dat dit een 5 à 10 jaar kan duren alvorens we terug moeten verven.

In juli zullen we dan beginnen met binnenin de vloer te leggen en de glazuurstenen op de muren (verplicht van de gezondheidsdienst) en dan zullen we maar eerst kunnen beginnen met de kasten en deuren, WC’s…U ziet er is nog veel werk aan de winkel en een grote behoefte aan geld. Ik wou nog eens een oproep doen om uw hulp te vragen.

Nog een ander blij nieuws. Ik kreeg voor de tweede maal een ereprijs. Ditmaal uitgedeeld door de Handel Onderscheiding ‘Diego Portales Palazueles’ voor mijn opofferend werk voor de meest hulpbehoevenden. Ik ben blij, maar deel deze prijs met U allen die me op één of andere wijze meehelpen dit werk te verwezenlijken.

De aardschokken duren hier nog steeds voort sedert de aardbeving van 3 maart. Men kan daar niet aan gewoon worden en als het nogal hevig is, wordt men er wel wat draaierig van. Laten we hopen dat Chili niet verder beproefd wordt, want het is wel erg geweest en er zullen nog vele jaren overgaan eer alles weer zal opgebouwd zijn.

Hier is de winter begonnen en het heeft al zeer veel geregend. Gelukkig zijn er tot nu toe nog geen rampen of overstromingen.

Dat was het dan weer eens. Het is vandaag feest van het H. Hart. Ik wens dat U allen dicht bij dit H. Hart moogt leven en van zijn liefdevolle barmhartigheid moogt leven. Zeer genegen groeten en dank aan allen die mijn oproep beantwoorden.

  Zr Juanita De Boeck.” (‘DB’,september ’85)

1985 – Zondag 16 juni : KVG-Fietstocht.

Vertrek : 09u45 Hombeek Kerk, 10 uur Leest Kerk, 10u15 Heffen Kerk.

De tocht ging via de Zennedijk tot Weert. De autoreizigers werden aan huis opgehaald.

Op het menu stond ’s middags “Paling in ’t groen”.

KVG legde bij ieder menu 100 frank bij. (Folder)

24-10-2013 om 09:35 geschreven door Marcel Van Hoof

1985 – 1 juni – Gazet van Mechelen : Knipoogje

“Een nieuw rolluik dat nieuw blijft, wat kan je nog meer wensen. Een publiciteitsbord dat we aantroffen in het centrum van Leest liegt er duidelijk niet om. Rolluiken bieden nieuwe mogelijkheden wanneer ze uit plastiek zijn vervaardigd.

Wanneer we althans de aanprijzingen op het (ijzeren) gevelpaneel mogen geloven.

Aan het voeren van dergelijke reclame op een centraal en opvallend punt in zijn huisgevel, verdient de Leestse bewoner van dit pand waarschijnlijk wel een extra centje. Maar die bijverdienste is klaarblijkelijk lang niet voldoende om van de houten

“blaffeturen” af te stappen en de overschakeling naar het plastieken rolluik te maken.

Of is de man zélf niet overtuigd van de voordelen die een nieuw rolluik dat nieuw blijft, te bieden heeft ?

FoJ”

Waarna Frans ‘Susse’ Teughels zich aangesproken voelde, zijn pen ter hand nam en volgende satire neerschreef, die hij publiceerde in ‘De Band’ van juni 1985 :

“In ’t Mechels blad, op ’t eind van mei,

schreef een reporter vrank en vrij,

helemaal niets naar mijnen zin

met ’n knipoog slaat laster ’t beste in.

Op d’ eerste blik was ik verbaasd

van de foto niet, maar wel er naast,

over d’oude plaat die jaren op de dorpsplaats hing

alsof ’t alleen om centen ging,

van een rolluik dat eeuwig nieuw zou blijven

en ’t verschil van ‘blaftuurkens’ zo geestig om te schrijven

wordt in dit rijmstuk niets beslecht,

maar van dat geld moest direct recht.

‘k Nam ’t spreekmachien, ’t stond juist naast mij.

Na een tijd kwam ’t lijntje vrij.
Toen z’hoorden waarvoor het was

kwam er een zucht ‘tis weer ambras’.

’t Was niet de eerste keer is toen gebleken

maar de ‘directie’ die was niet te spreken.

De andere dag nogmaals verzocht,

dezelfde man zei ‘dat ’t niet mocht’.

Toen hij ‘schadeloosstelling’ vernam

schoot hij uit een andere kram.

Als een koning voeld’k mij, zo rijk,

want ‘k kreeg twee stemmen te gelijk

‘hallo, hallo’ kwam het spontaan,

nu kwam ’t alleen maar op de juiste aan.

‘k Vertelde nog eens mijn geval,

‘voor mij niet m’nheer, maar ten zal

voor de Fons zijn, hoorde ik hem zeggen

en direct de hoorn neerleggen.

‘Hallo’ klonk ’t nogmaals in mijn oren,

Iets minder scherp dan tevoren.

‘k Heb aan die vent dan heel oprecht

gewoon mijn meningske gezegd.

‘Dat hij gekrenkt had mijne eer’.

‘Waarom dan ?’ vroeg de andere weer.

‘Mijn oude vak is mij nog lief,

maar de reclame is negatief,

en zo’n annonce kost wel wat

zeker in ’t midden van uw blad.
Had ge de lens noordwaarts gericht

kwam d’afgetakelde kerkmuur in ’t gezicht.

Noord-oost had ge de brokken baan

maar zulks durft de Fons niet aan.

Wij Leest’naars moeten kunsten maken,

om zonder brokken in Battel te raken.

Al wat gij schrijft dat staat U vrij,

misschien hoort hier die knipoog bij.

Daarom mens durf ik het wagen

aan U schadeloosstelling vragen’.

‘Hoeveel dan’ kwam het van de andere kant

die vraag vond ik dan heel plezant.

‘Zeggen we honderd-duizend bonen’.

‘Chantage’ brulden de vibronen.

Ach mensen lief wat klonk dat stug

maar snel hervatte ik terug

‘Stort die somme aan ‘Zennevallei’,

alles voor hen, geen frank voor mij’.

Zo niet, komt ge dan later nog eens kijken,

zal op die ‘blikvangende’ gevel prijken

-Zeg beste mensen wist ge dat –

-Ons Mechels krantje is een roddelblad-.

       Frans Teughels, Dorpplaats 24 Leest – Mechelen.”            

‘

24-10-2013 om 09:19 geschreven door Marcel Van Hoof

1985 – 25 mei : Gust De Prins en Celine Van Loo 50 jaar getrouwd

“Op zaterdag 25 mei vierden Gust en Celine uit de Juniorslaan hun gouden  huwelijksjubileum.

Van het stadsbestuur ontvingen ze een gouden gedenkpenning.

De geburen hadden het huis en ook de kerkingang versierd.

Een H. Mis en een groot familiefeest waren de hoogtepunten van die dag.

Hieronder volgt de tekst van de spreuken die het huis versierden en die een stukje    levensgeschiedenis van de jubilarissen weergaf :

“Gust en Celine 50 jaar in trouw te samen

“Goed geboerd en hard gewerkt

“Als vrucht van liefde, zes kinderen kwamen,

“17 kleinkinderen hebben uw stam gesterkt.” 

“Vandaag is het hier feest,

“Zoals er nog geen is geweest.

“Celine en Gust vieren hun jubilee

“En heel de Heide doet mee.

“Vijftig jaar samen zijn,

“Vonden ze beiden heel fijn.

“Ze hebben gelukkig geleefd,

“Maar in den oorlog gebeefd.

“Bij de troep moest Gust,

“Toen kende Celine geen rust.

“Later speelde hij “Mouvement Symphonique”,

“Bij de Leestse dirigent Rik.

“Wij wensen hen nog vele jaren,

“Dat hun liefde niet mag bedaren.

“Over tien jaar zijn wij hier weer,

“Voor een diamanten bruiloft, die keer !”

            (De Band, juni 1985)   

August ‘Gust’ De Prins was te Leest geboren op 11 november 1906 en hij overleed er onverwacht op 23 juni 1994.

Naast lid van de Kon. Fanfare St.-Cecilia Leest was hij ook lid van de Bond der Gepensioneerden, van Ziekenzorg en van de Oud-Strijdersbond van Leest. Hij was oud-strijder van 1940-1945.

Celine Van Loo was eveneens te Leest geboren op 22 september 1912 en zij overleed in het A.Z. Sint-Norbertus te Duffel op 17 mei 1992. Ook zij was lid van Ziekenzorg en van de Bond der Gepensioneerden afdeling Leest.

1985 – 25, 26, 27 mei : Sinksentornooi – Wisselbeker Jean Van Dam – S.K.Leest

Met deelname van Leestse ploegen : FC Bleukens, KWB, Vevoc, Chiro, SP, VK.Wijk, Sup.Kl.Leest en familie Selleslagh.

Op zondag speelden de S.K.Lady’s tegen het Duitse S.V. Laatsen Hannover.

Op zon- en maandag was er in het Chalet een gelegenheidsrestaurant geopend.

Uitslagen zijn ons helaas onbekend.

(Bovenaan : de aankondiging van het tornooi)

1985 – 31 mei  : Eindstand prov. Antwerpen – De Beste Doelschutter.

37 doelpunten : Eddy Claes (Wavria)

29 doelpunten : Felix De Wolf (Wavria) en Marc Jaspers (Peulis)

22 doelpunten : Danny Willems (VV Leest).

21 doelpunten : Eric Troonbeeckx (Wavria)

20 doelpunten : Guido Slachmuylders (VV Leest)

Ludo Goossens van VV Leest scoorde 11 keer, Luc Lettanie van SK Leest 8, Marc Van Dam SK Leest 7 en Rudy Wouters VV Leest 7 keer. (GvM, 31/5/85)  

1985 – Juninummer ‘De Band’  :  GE ZIJT EEN DIDDENS…

“Ge zijt een Diddens zoals ik,

met uw permissie : niet beter of niet slechter;

een beetje prikkelbaar, misschien een vechter

of stiekem soms een kleine bangerik.

Ge hebt als ik uw kans benut,

bescheiden weliswaar in daden en gedachten,

want via vier of vijf geslachten

werd iedre Diddens uit een boerebroek geschud.

Gij ook hebt maar een schamel pedigree,

geen stamboom zelfs van nobele bastaardzonen;

ons ouders eten vaak eenvoudig spek met bonen

en soms bracht vader een gestroopt konijntje mee.

Wij hebben in ons voorgeslacht

een deserteur uit de jaren achttienhonderd;

het heeft daarna geen mens verwonderd

dat die elf kinderen heeft grootgebracht.

Hij rust in vrede op ’t kerkhof van Leest

met onze stammoeders en zoveel naamgenoten;

wij werden allen min of meer naar hun model gegoten

en naar karakter wellicht nog het meest.

Voor mij komt ook het ogenblik

dat ik mijn lepel neer zal leggen;

betreur me niet, ik hoor reeds iemand zeggen :

hij was verdomd een Diddens zoals ik !

       Hendrik Diddens.”

24-10-2013 om 09:15 geschreven door Marcel Van Hoof

8 juli 1972 : wijdingsplechtigheid van Leon Bernaerts.

Van l. naar r. : seminariepresident Van Calster,

aartsbisschop Suenens, pastoor Lornoy en wijdeling L. Bernaerts.

(Foto : ‘De Sint-Niklaasparochie in Leest’ van Wilfried Hellemans)

                                  De belangrijkste realisaties van pastoor Lornoy :

Pastoraal

Pastoor F. Lornoy doopte in Leest vanaf 2 juni 1966. Ook nu werden jaarlijks tien of meer kinderen elders gedoopt. Verschillende van de ingeschreven huwelijken werden gesloten voor een familielid of kennis van de trouwers; tot 1975 zegende de pastoor er 115 zelf in. Bij de 376 kerkelijke begrafenissen die hij inschreef van 9 juni 1966 tot 5 juli 1986 noteerde hij ook telkens het voormalige woonadres.

In Leest organiseerde men een veertiendaagse van het geloof (februari-maart 1970).
En op zondag 6 april 1986 vormde Godfried Danneels (aartsbisschop sinds 1980) er de Leestse kinderen.

Ook was er het ‘heilig jaar’ in 1983. Maar uniek was het pausbezoek van Joannes Paulus II  aan de Benelux in 1985 (van 16 tot 21 mei), o.a. aan Mechelen, waarbij heel wat Leestenaars aanwezig waren.

In Leest vierde pastoor Lornoy zijn zilveren (1970) én zijn veertigjarig priesterschap.

Deze pastoor mocht het beleven dat er voor het eerst in de Leestse parochiekerk een priesterwijding plaatsvond : aartsbisschop Leo Jozef kardinaal Suenens wijdde er ‘Leestenaar’ Leon Bernaerts op 8 juli 1972.

Pastoreel leven

Inspraak voor leken was nieuw : een parochieraad werd (in 1967) opgericht. Hij vergaderde tweemaal per jaar.

Avondmissen werden een andere nieuwigheid waaraan de Leestenaars moesten wennen. Eerst op zaterdag (vanaf ca. 1970) en nadien ook op andere weekdagen.

Kerkgebouw

De toren werd hersteld en kreeg zijn huidig uitzicht : de muren werden uitgekapt en weer gevoegd, een nieuw dak met kruis en haan kwam erop. Dit alles kostte meer dan 660.000 frank.

Ons Parochiehuis

De feitelijke eigenaar ervan was de vereniging ‘Parochiale Werken der dekenij Mechelen-Zuid’. Omdat er op materieel vlak aan het parochiehuis wat diende te gebeuren, richtte de pastoor als plaatselijk lid van deze vereniging (in maart 1969) een vijfkoppige werkgroep op. De jaarlijkse uitgaven en inkomsten bedroegen toen elk een 20.000 frank. Aangepast sanitair bleek nodig maar die werken konden oplopen tot…200.000 frank. Daarom zou men er alvast de maandelijkse kerkomhaling, zowat 5.000 frank per keer, een half jaar voor opzijleggen.

Aan zondagsonderpastoor pater K. Van Aken werd later nog gevraagd ‘met een ploeg medewerkers twee lokalen van 4x6 en 5x4 (te) bouwen  langs de parochiezaal’. En ook dat gebeurde ca. 1972.

Verenigingen

Als derde opeenvolgende pastoor maakte F. Lornoy de oprichting mee van drie parochiale verenigingen. Maar ook nu gaan de vroeger gestichte groeperingen vooraf. Het gaat om : de Boerenbond / LG, de Parochiale Vrouwengilde / KVLV, de K.L.J., de Chirojongens, de KWB, de Chiromeisjes, de KBG (nu Okra) en Milac.

De nieuwe parochiale verenigingen waren :

-de Katholieke Vereniging voor Gehandicapten of KVG (1970);

-de Vereniging van Oud-Chiroleden of Vevoc (1973);

-de Landelijke Rijvereniging Sint-Niklaas of LRV (1971).

Parochieschool

De gemeentelijke meisjesschool, bestuurd door de zusters Annonciaden van Huldenberg, werd (in 1973) overgenomen door de parochie. Tegelijk verhuisden de nog in Leest wonende zusters Annunciata, Michelina en Adelwina naar hun nieuwe rusthuis in Hadschot (Geel).

De vroegere woonst van de zusters, het klooster, werd daarna aangepast. Boven kwam een conferentiezaal met keuken én vergaderlokalen voor de KLJ en Vevoc. Beneden bleven de ruimten voorbehouden aan de CM, het ACV en het Kinderwelzijn (1976).

Pastorij

De pastorij voldeed nog. Toen pastoor Lornoy er woonde, gebeurden er alleen wat schilderwerken. De voorgevel met het buitenschrijnwerk ervan werd (in 1968) herschilderd door F. Van Praet uit Tisselt, de laagstbiedende, voor 23.750 frank.

Op rust

Op 1 september 1986 ging pastoor Lornoy op rust maar bleef op de pastorij wonen bij zijn opvolger en vroegere onderpastoor. Zichzelf zag hij voortaan als medepastoor. De eerste jaren sprong hij nog bij en noteerde haast alle overlijdens, eenendertig van de drieëndertig, tot 22 augustus 1888. En opnieuw werd hij op de dag van zijn pensionering, deeltijds nu, aalmoezenier van het Sint-Jozefziekenhuis te Mechelen.

Betekenis

Onder zijn pastoraat kregen een aantal besluiten van Vaticanum II in Leest stilaan gestalte : zo startte hij een parochieraad en voerde hij avondmissen in. De meisjesschool werd een parochieschool en nog drie parochiale verenigingen werden gesticht.

Overlijden

Hij overleed te Mechelen in het Pastoraal Centrum op 4 februari 1991 maar werd begraven te Leest op 9 februari om halfelf. Weer was kanunnik De Backer predikant.

Zijn lichaam rust op het Leestse kerkhof langs Battel.    

(‘De Sint-Niklaasparochie in Leest’ Wilfried Hellemans)

23-10-2013 om 11:29 geschreven door Marcel Van Hoof

1985 – Vrijdag 24 mei : Kermisconcert Kon. Fanfare ‘Sint-Cecilia’.

            Dit concert ging door in zaal Sint-Cecilia, begon om 20 uur en was het enige concert

            dat gesubsidieerd werd door de stad Mechelen.

            (Omzendbrief van de fanfare van 17/5/85)

1985 – Zaterdag 25 mei : Grote Finale Benelux Play-Back Kampioenschap

            Tijdens de voorbije Leestse Volksfeesten kwamen alle kandidaten voor de play-

            back wedstrijden aan bod. Uit deze voorwedstrijden werden de finalisten

            geselecteerd en die kwamen op 25 mei in het Sportcentrum tegen elkaar uit.

            Presentatie was in handen van Micha Marah.

1985 – 25 mei : Viering 40 jaar priester Frans Lornoy

Mijn roeping als priester ligt in de kerk.

“Op zaterdag 25 mei viert onze Pastoor zijn 40 jaar priesterschap met een speciale misviering en daarna receptie in het parochiehuis.

“Ja”, zegt hij, “schrijf maar dat alle parochianen  daarop uitgenodigd zijn, niet enkel degenen die in de parochiale werken ingeschakeld zijn, maar alle mensen van Leest zijn er welkom.”

Geboren in Geel, op 12 april 1921. College in Geel tot zijn 18^e jaar en dan van 1939 tot 1945 in het seminarie. Op 27 mei 1945, met 92 man, priester gewijd door Kardinaal Van Roey. De tijd van het ‘rijke roomse leven’.

“Mijn roeping als priester is eigenlijk heel stillekens gekomen, tijdens heel mijn humaniora, reeds vanaf mijn plechtige communie. Thuis baden ze er voor, een priester in de familie hebben was een eer en een genade. Maar ook de zeer degelijke en hoogstaande leraars die ik op het college had, hebben mijn roeping versterkt. En er was ook het klimaat van de kristelijke Kempen, met de Abdij van Tongerlo’.

En hoe was uw seminarietijd, gans de oorlog was je in het seminarie ?

‘Wij waren jonge mannen, hadden veel eetlust en er was weinig eten, enkel het eten van de bonnetjes, dus wij hadden dikwijls honger. Af en toe verdween er een seminarist, wat ermee gebeurde hebben wij nooit geweten. Veel last van de oorlog zelf hebben wij niet gehad, slechts 1 nacht heeft de bezetter het seminarie opgeëist, dan zijn wij bij burgers gaan slapen.’

In september 1945 wordt Frans Lornoy benoemd als leraar aan het St.Rombouts-college in het voorbereidend jaar – het 7^de zoals men toen zei. Hij blijft er 7 jaar.

In april 1952 onderpastoor in Tildonk, waar hij na 5 jaar weggaat om in mei 1957 onderpastoor te worden in O.L.Vrouw over de Dijle, 9 jaar lang.

‘Dat waren schone jaren. Ik had er de zielezorg in de Sint-Jozefskliniek : dopen, zieken begeleiden. Ik heb er veel miserie gezien, maar ook veel opbeuring en groot geloof van gewone mensen. Daar kon je echt priester zijn en ik heb er veel voldoening aan gehad.’

Op 12 juni 1966 wordt Frans Lornoy als pastoor in Leest ingehaald. Wij bladeren in het album met de foto’s : wat zagen wij er toen nog allemaal jong uit !

‘Hoe ik in Leest terecht gekomen ben. Wel je bent 40-45 jaar in de fleur van je leven. En dan kijk je uit naar een ‘pastoorschap’. Ik had zo al eens hier en daar uitgekeken, maar ik was telkens te laat. En toen kwam Leest vrij en ik werd er benoemd. Ik kende Leest niet. Ik ben er aan begonnen.’

Is de aanpassing gemakkelijk verlopen, van de stad naar de buiten ?

‘Op mijn 40 jaar priesterschap is er in de Kerk méér veranderd dan in de 400 jaar ervoor (sinds Concilie van Trente). Wij waren gevormd en opgeleid voor Mis en Sacramenten. Na de oorlog verlangde men echter dat wij de spil gingen zijn in de vele sociale organisaties en moesten wij minstens een parochiehuis bouwen.’

Zijt ge hier werkelijk graag in Leest ?

‘Ik ben hier altijd graag geweest in Leest. Ik heb de zaken niet geforceerd, stapje voor stapje ben ik altijd vooruitgegaan. Het kerkgebouw is in orde, daarvoor ben ik de kerkfabriek en ook het vroegere gemeentebestuur van Leest dankbaar : de toren en het uurwerk werden vernieuwd, een derde van het dak is ook nieuw, de stoelen, de verlichting, wij mogen zeggen dat onze kerk in orde is.’

Met het verenigingsleven liep het niet steeds van een leien dakje.

‘Neen, het bracht allemaal zijn lasten en zorgen mee. De meisjesschool die van Huldenberg moest overgenomen worden. Toch beschikt het verenigingsleven hier nu over mooie lokalen: het klooster kwam erbij en de parochiezaal werd gemoderniseerd. Ik heb meegeholpen aan het geven van kansen, van mogelijkheden voor de vele verenigingen van Leest.’

Uw grootste ontgoocheling ?

‘Dat het aantal misgangers met de helft is teruggevallen. Dat zoals de Kardinaal het zegt – wij echt nog gelukkig leven met kristelijke waarden en dat voor zovelen deze waarden niets meer zeggen. Dat doet pijn, dat geluk niet meer kunnen doorgeven.’

Hoe ziet ge de toekomst van de Kerk dan ?

‘Och, ik heb gene schrik. Eerst en vooral zijn er de leken, zij zullen veel zelf moeten doen en doen het reeds in de organisaties. De priester zal er dan zijn voor 2 of 3 parochies, maar hij zal zich dan bezig houden met het echt priesterlijk werk, met het echt godsdienstige.’

Die 40 jaar vieren, is dat je afscheid aan Leest ?

‘Neen, waarom vraag je dat ? Ik wil hier graag zoalang mogelijk blijven in Leest. Volgend jaar ben ik 20 jaar in Leest. Ik wil je wel al wat vertellen wat er dan gaat gebeuren, maar ge moogt het nog niet verder vertellen. Er staat heel wat te gebeuren.’

Wij vragen de pastoor ook om een anekdote, iets speciaals dat hij tegengekomen is. Hij vindt zo niets. Hij roept de Pater om hulp.

‘Ja, dat is nu ook 25 jaar dat ik de familie Van Aken ken. Samen met mij, is ook de Pater in Leest gekomen. Dus wees er maar gerust in. Leest valt nog niet zo rap zonder priester.’

Wat betekent voor u het Pausbezoek ?

‘Ik zal het bezoek van de Paus actief meemaken. In Gent en ook in Koekelberg zal ik het geluk hebben van met de Paus de mis mee te mogen celebreren. Ook zal ik aanwezig zijn in de oecumenische dienst in de Kathedraal in Mechelen. Het pausbezoek is voor mij dus wel belangrijk.’

Het is al over de middag geworden. Wij drinken ons derde glas wijn uit. Het is de dag van de eerste communie. De kerk zat volledig vol.” (‘DB’, mei 1985)     

En die dag vierde Frans Lornoy zijn 40-jarig priesterschap in de kerk te Leest, nadien had in “Ons Parochiehuis” een receptie plaats.

De parochiale verenigingen maakten van deze gelegenheid gebruik om hun herder in de bloemen te zetten. De mis werd opgeluisterd door koor en fanfare en de homilie werd verzorgd door Kan. De Backer. De talrijke gelovigen die de mis hadden bijgewoond, trokken nadien stoetsgewijs en begeleid door de Kon. Fanfare St.-Cecilia naar de parochiezaal.

Louis Vloebergh mocht als voorzitter van het feestcomité de reeks speeches laten openen door Fons Verbruggen. De voorzitter van de kerkfabriek sprak in naam van alle parochianen zijn lof uit over hun pastoor en schetste zijn levensloop als priester : een eenvoudige sympathieke man, bezeten door een merkwaardige goedheid en liefde, vooral voor zwakken en minderbedeelden. De ziekenzorg is dan ook iets wat voor Frans Lornoy van primair belang is.

Natuurlijk hadden alle parochiale verenigingen gezorgd voor een passend geschenk. De spitsvondigheid van pater Van Aken leidde tot het ludiek onthullen van een meesterwerkje : een ikoon. Pastoor Frans Lornoy was duidelijk onder de indruk van dit prachtig geschenk.

(Gazet van Mechelen 29 mei 1985) 

Als jonge knaap liep Frans Lornoy school in het college te Geel, zijn geboortedorp.

Na zijn 18^de bracht hij 6 jaar door in het seminarie. In 1945 werd hij dan priester gewijd. Dat gebeurde in de katedraal van Mechelen door kardinaal Van Roey.

In september van datzelfde jaar werd hij benoemd als leraar aan het Sint-            Romboutscollege. Hij bleef er zeven jaar.

In april ’52 onderpastoor te Tildonk waar hij na 5 jaar wegging om in O.-L.-Vrouw over de Dijle onderpastoor te worden.

Op 12 juni 1966 werd hij pastoor in Leest en samen met hem kwam ook pater Van Aken in Leest postvatten.

Pastoor Lornoy wees er in Gazet van Mechelen (2 mei) op dat het niet alleen zijn viering was van 40-jaar priesterschap, maar tevens die van vele anderen die samen met hem werden gewijd. Velen onder hen kwamen nog regelmatig samen om hun wijding te vieren.

Ongeveer 60 priesters van het bisdom Antwerpen en Mechelen-Brussel zouden op  5 juni om 11 uur een eucharistieviering bijwonen in de katedraal te Mechelen, als dank voor en herinnering aan hun wijding 40 jaar geleden.

40 jaar priester

“Dat hij er jong en fris uitziet, het mei-seizoen verlaat hem niet.

Zijn levensloop met zijn accenten, zij hadden plaats in volle lente.
Geboren in april werd hij; zijn priesterwijding : einde mei.

Tussen toen en nu vandaag, staat hij bij de ‘vierde’ statie;

met ‘zes jaar leraar’ op zijn maag, viel Tildonk in zijn jonge ‘gratie’.

Maar dat hij met een ‘boontje’ zat, voor die fameuze Dijle-stad,

daar kan niet aan getwijfeld. Hij keerde terug zo einde mei

in de parochie ‘Lieve Vrouwe’. Hij kon vandaar dan overschouwen,

waar hij zijn schaapsstal op zou bouwen.

’t Geschiedde zo op 12 juni zes-enzestig, dat hij in Leest als Herder werd gevestigd.
Wat in de tussentijd geschiedde, wij brengen het nu graag ter ore.
Dat ons geen leugen mocht bekoren als wij hem deze lofzang bieden.
Had al gehoord van ‘Posse Leest’ –voor ons het grootste kerk-feest-

Het was bijna begankenis, toen ’t zaterdags op 1 april, in Sint-Corneel zijn offer-til

een kieken werd gevonden; en hij onrustig met de vraag :

of volgens procédé en tijd, dat beeske zou moeten bevrijd.

Gelukkig deed de echte nar, gewetensvragen uit de war,

met het kaartje aan de poot ‘voor Sint Corneel geschie Gods wil,

doe mij niet dood; ’t is 1 april’.

Als menig stoel door ‘memel-vlijt’, ze zakten door devote poten.

De tand des tijds vond hem bereid, om toen de ‘zit-stoelen’ te kopen.

Gemakkelijk is het nu te ‘zitten’, maar zit hij nu niet met de vraag :

‘zit nu de memel in de mensen ?’

Uit het voorzicht van de kerk, verdwenen ‘kniel’ en ‘eigen’ stoelen;

Is toen daarmee “‘t geloof  gaan koelen : uit het oog, weg uit ons merg ?”

Een parochie met een zaal, betonnen vloer, en koud en kaal.
W.C. en andre watergangen had hij vrij vlug laten vervangen,

en in de zaal ne propere vloer, dat was zijn eerstvolgende toer.

In zo een zaal past dan een toog, die kwam reeds klaar voor dat hij wist

dat menig woord ’t model betwist; want…’t is voor ’t plas-lokaaltje dringend

die moet doorheen toog-hangers wringen.

Meer dan die ‘gelukten’ toog was de verwarming ‘eksteroog’.

Hij liet daarom de aardgas binnen en kan nu stoken naar zijn ‘zinnen’.

Met pastorij en kerk en zaal komt nog geen einde aan ’t verhaal;

Want ook de school en ’t nonnenklooster prijken op zijn herders-rooster.

Sinds voor elkeen ‘pensioen’ bestaat werd ’t nonnenklooster ‘toeverlaat’.

Voor kaarters en voor kinderheil, voor Vevoc en voor Boerengilde,

Voor catechese onderwijl, voor alwie er ‘bijeenkomst’ wilde.
Want zelfs de mutualiteit en Spaarkas krijgt er zijnen tijd.

Eens de Zusters ‘op en juu’ kreeg hij de school op het menu.

Moest daarbij menig-malen tellen : de centen, kindren en mazout;

en met chauffage-knoppekes spelen ; -geen tijd dus om zich te vervelen.
Dit staat wellicht niet in een boek : voor wie het werk : de kerk is,

de zieken en ook d’oude mensen, of mensen met een ‘muizenis’;

bij wie, ondanks het noen-gesuizel de avond-uil in d’ogen duizelt

en bovendien het ‘tienen’ luidt dan gaat zijn ‘dag-kaars’..poef en uit.

Is het nu bijna ook zo laat ?

We houden U vandaag niet tegen, we zeggen ‘schol’, en : ‘blijf nog even’,

Want ’50 jaren priester’ wenken, voor ‘iemand’ op een pastorij..

10 jaarkes kunnen er wel bij.
Dit wensen U, wij met ons allen, of zit Gij nog met toekomst-plannen ?”

(‘DB’, juni 1985) 

“En dan was er nog de viering van pastoor Lornoy. Gans Leest bracht hulde aan priester Frans Lornoy met een plechtige eucharistieviering ter gelegenheid van zijn 40 jaar priesterschap. Reden genoeg voor vele parochiale verenigingen en andere groeperingen om er weer eens een feest van te maken. Dat is men in Leest toch al gewoon.

Talrijke gelovigen woonden de mis bij die opgeluisterd werd door het zangkoor en onze fanfare. Het optreden was zeer geslaagd. Onze kerk heeft een fantastische akoestiek en daar maakt onze fanfare gretig gebruik van om mooie muziek te maken. Kannunik De Backer had dit ook opgemerkt en sprak alle lof uit over onze muzikanten en hun prestatie.
Na de kerkviering trok iedereen onder begeleiding van ons muziekkorps, stoetsgewijs naar de parochiezaal. De pastoor werd overstelpt met gelukwensen, cadeau’s en een reeks speeches van aanwezige prominenten. Sint Cecilia omlijstte dit gebeuren met pittige feestmuziek.”

(‘Toeters en Trompetten’, jaargang 5, nr.3)

23-10-2013 om 11:20 geschreven door Marcel Van Hoof

1985 – 25 mei : Gust De Prins en Celine Van Loo 50 jaar getrouwd

“Op zaterdag 25 mei vierden Gust en Celine uit de Juniorslaan hun gouden huwelijksjubileum.

Van het stadsbestuur ontvingen ze een gouden gedenkpenning.

De geburen hadden het huis en ook de kerkingang versierd.

Een H. Mis en een groot familiefeest waren de hoogtepunten van die dag.

Hieronder volgt de tekst van de spreuken die het huis versierden en die een stukje levensgeschiedenis van de jubilarissen weergaf :

“Gust en Celine 50 jaar in trouw te samen

“Goed geboerd en hard gewerkt

“Als vrucht van liefde, zes kinderen kwamen,

“17 kleinkinderen hebben uw stam gesterkt.”

“Vandaag is het hier feest,

“Zoals er nog geen is geweest.

“Celine en Gust vieren hun jubilee

“En heel de Heide doet mee.

“Vijftig jaar samen zijn,

“Vonden ze beiden heel fijn.

“Ze hebben gelukkig geleefd,

“Maar in den oorlog gebeefd.

“Bij de troep moest Gust,

“Toen kende Celine geen rust.

“Later speelde hij “Mouvement Symphonique”,

“Bij de Leestse dirigent Rik.

“Wij wensen hen nog vele jaren,

“Dat hun liefde niet mag bedaren.

“Over tien jaar zijn wij hier weer,

“Voor een diamanten bruiloft, die keer !”

            (De Band, juni 1985)   

August ‘Gust’ De Prins was te Leest geboren op 11 november 1906 en hij overleed er onverwacht op 23 juni 1994.

Naast lid van de Kon. Fanfare St.-Cecilia Leest was hij ook lid van de Bond der Gepensioneerden, van Ziekenzorg en van de Oud-Strijdersbond van Leest. Hij was oud-strijder van 1940-1945.

Celine Van Loo was eveneens te Leest geboren op 22 september 1912 en zij overleed in het A.Z. Sint-Norbertus te Duffel op 17 mei 1992. Ook zij was lid van Ziekenzorg en van de Bond der Gepensioneerden afdeling Leest.

1985 – 25, 26, 27 mei : Sinksentornooi – Wisselbeker Jean Van Dam – S.K.Leest

Met deelname van Leestse ploegen : FC Bleukens, KWB, Vevoc, Chiro, SP, VK.Wijk, Sup.Kl.Leest en familie Selleslagh.

Op zondag speelden de S.K.Lady’s tegen het Duitse S.V. Laatsen Hannover.

Op zon- en maandag was er in het Chalet een gelegenheidsrestaurant geopend.

Uitslagen zijn ons helaas onbekend.

(Onderaan : de aankondiging van het tornooi)

1985 – 31 mei  : Eindstand prov. Antwerpen – De Beste Doelschutter.

37 doelpunten : Eddy Claes (Wavria)

29 doelpunten : Felix De Wolf (Wavria) en Marc Jaspers (Peulis)

22 doelpunten : Danny Willems (VV Leest).

21 doelpunten : Eric Troonbeeckx (Wavria)

20 doelpunten : Guido Slachmuylders (VV Leest)

Ludo Goossens van VV Leest scoorde 11 keer, Luc Lettanie van SK Leest 8, Marc Van Dam SK Leest 7 en Rudy Wouters VV Leest 7 keer. (GvM, 31/5/85)  

1985 – Juninummer ‘De Band’  :  GE ZIJT EEN DIDDENS…

“Ge zijt een Diddens zoals ik,

met uw permissie : niet beter of niet slechter;

een beetje prikkelbaar, misschien een vechter

of stiekem soms een kleine bangerik.

Ge hebt als ik uw kans benut,

bescheiden weliswaar in daden en gedachten,

want via vier of vijf geslachten

werd iedre Diddens uit een boerebroek geschud.

Gij ook hebt maar een schamel pedigree,

geen stamboom zelfs van nobele bastaardzonen;

ons ouders eten vaak eenvoudig spek met bonen

en soms bracht vader een gestroopt konijntje mee.

Wij hebben in ons voorgeslacht

een deserteur uit de jaren achttienhonderd;

het heeft daarna geen mens verwonderd

dat die elf kinderen heeft grootgebracht.

Hij rust in vrede op ’t kerkhof van Leest

met onze stammoeders en zoveel naamgenoten;

wij werden allen min of meer naar hun model gegoten

en naar karakter wellicht nog het meest.

Voor mij komt ook het ogenblik

dat ik mijn lepel neer zal leggen;

betreur me niet, ik hoor reeds iemand zeggen :

hij was verdomd een Diddens zoals ik !

       Hendrik Diddens.”

1985 – 1 juni – Gazet van Mechelen : Knipoogje (foto onderaan)

“Een nieuw rolluik dat nieuw blijft, wat kan je nog meer wensen. Een publiciteitsbord dat we aantroffen in het centrum van Leest liegt er duidelijk niet om. Rolluiken bieden nieuwe mogelijkheden wanneer ze uit plastiek zijn vervaardigd.

Wanneer we althans de aanprijzingen op het (ijzeren) gevelpaneel mogen geloven.

Aan het voeren van dergelijke reclame op een centraal en opvallend punt in zijn huisgevel, verdient de Leestse bewoner van dit pand waarschijnlijk wel een extra centje. Maar die bijverdienste is klaarblijkelijk lang niet voldoende om van de houten

“blaffeturen” af te stappen en de overschakeling naar het plastieken rolluik te maken.

Of is de man zélf niet overtuigd van de voordelen die een nieuw rolluik dat nieuw blijft, te bieden heeft ?

FoJ”

Waarna Frans ‘Susse’ Teughels zich aangesproken voelde, zijn pen ter hand nam en volgende satire neerschreef, die hij publiceerde in ‘De Band’ van juni 1985 :

“In ’t Mechels blad, op ’t eind van mei,

schreef een reporter vrank en vrij,

helemaal niets naar mijnen zin

met ’n knipoog slaat laster ’t beste in.

Op d’ eerste blik was ik verbaasd

van de foto niet, maar wel er naast,

over d’oude plaat die jaren op de dorpsplaats hing

alsof ’t alleen om centen ging,

van een rolluik dat eeuwig nieuw zou blijven

en ’t verschil van ‘blaftuurkens’ zo geestig om te schrijven

wordt in dit rijmstuk niets beslecht,

maar van dat geld moest direct recht.

‘k Nam ’t spreekmachien, ’t stond juist naast mij.

Na een tijd kwam ’t lijntje vrij.
Toen z’hoorden waarvoor het was

kwam er een zucht ‘tis weer ambras’.

’t Was niet de eerste keer is toen gebleken

maar de ‘directie’ die was niet te spreken.

De andere dag nogmaals verzocht,

dezelfde man zei ‘dat ’t niet mocht’.

Toen hij ‘schadeloosstelling’ vernam

schoot hij uit een andere kram.

Als een koning voeld’k mij, zo rijk,

want ‘k kreeg twee stemmen te gelijk

‘hallo, hallo’ kwam het spontaan,

nu kwam ’t alleen maar op de juiste aan.

‘k Vertelde nog eens mijn geval,

‘voor mij niet m’nheer, maar ten zal

voor de Fons zijn, hoorde ik hem zeggen

en direct de hoorn neerleggen.

‘Hallo’ klonk ’t nogmaals in mijn oren,

Iets minder scherp dan tevoren.

‘k Heb aan die vent dan heel oprecht

gewoon mijn meningske gezegd.

‘Dat hij gekrenkt had mijne eer’.

‘Waarom dan ?’ vroeg de andere weer.

‘Mijn oude vak is mij nog lief,

maar de reclame is negatief,

en zo’n annonce kost wel wat

zeker in ’t midden van uw blad.
Had ge de lens noordwaarts gericht

kwam d’afgetakelde kerkmuur in ’t gezicht.

Noord-oost had ge de brokken baan

maar zulks durft de Fons niet aan.

Wij Leest’naars moeten kunsten maken,

om zonder brokken in Battel te raken.

Al wat gij schrijft dat staat U vrij,

misschien hoort hier die knipoog bij.

Daarom mens durf ik het wagen

aan U schadeloosstelling vragen’.

‘Hoeveel dan’ kwam het van de andere kant

die vraag vond ik dan heel plezant.

‘Zeggen we honderd-duizend bonen’.

‘Chantage’ brulden de vibronen.

Ach mensen lief wat klonk dat stug

maar snel hervatte ik terug

‘Stort die somme aan ‘Zennevallei’,

alles voor hen, geen frank voor mij’.

Zo niet, komt ge dan later nog eens kijken,

zal op die ‘blikvangende’ gevel prijken

-Zeg beste mensen wist ge dat –

-Ons Mechels krantje is een roddelblad-.

       Frans Teughels, Dorpplaats 24 Leest – Mechelen.” 

-De aankondiging van het Sinksentornooi.

-‘Knipoogje’ (Foto : GvM)

23-10-2013 om 00:00 geschreven door Marcel Van Hoof

1985 – 18 mei : Kon.Fanfare St.-Cecilia vergastte de paus op ‘hemelse muziek’.

“Van 16 tot 21 mei 1985 zal Paus Johannes-Paulus II ons land bezoeken. Voor België een enige gebeurtenis en daarom dan maar de fanfare St.-Cecilia uit Leest gevraagd om op 18 mei de Paus in Mechelen te vergasten op hemelse muziek.”

(‘Toeters en Trompetten’, jaargang 5, nr.2)

Stolat, stolat,…

“’t Was zes uur toen mijn haan kraaide. Een half uurtje later zou Johan mij komen ophalen om samen naar het verjaardagsfeestje van de paus te gaan. Blijkbaar waren we niet alleen uitgenodigd want Mechelen gonsde van de bedrijvigheid. De mensen liepen op hun paasbest gekleed en trokken allemaal centrumwaarts.

Wat opviel was de grote aanwezigheid van de rijkswacht. De blauw geüniformeerde ordehouders waren druk bezig met het versjouwen van militair materieel en andere ‘oorlogstuigen’ om indrukwekkend uit te pakken indien men de paus zou neerschieten.

Uit alle veiligheid borg ik vlug een elastiekje, waarmee ik aan het spelen was, weg in mijn jaszak. Voor je het weet wordt je als verdacht aanschouwd en nemen ze jou mee waardoor je gans het vertoon mist. Dus zeker geen risico’s lopen !

Zonder al te veel controles kwamen we op de Grote Markt. De paus was er nog niet, dus vlug een …koffietje gedronken op een bekend terrasje. Toch stonden er reeds enkele enthousiastelingen te wachten, leunend op de nadarbarelen. Er waren er zelfs bij die hun platsje van ’s nachts hadden ingenomen om toch maar vooraan te staan. Waarschijnlijk fervente aanhangers of …belust op spektakel ?

Stilletjesaan begon het volk te komen. De zangkoren stelden zich op in hun ‘kennel’ terwijl onze muzikanten zich rustig begonnen te installeren. We hadden zelfs de tijd om even naar het pauspodium te gaan kijken. Verschillende toeschouwers stonden ons jaloers aan te gapen, anderen hadden blijkbaar bewondering voor onze jonge fanfare terwijl er nog een ander categorie was die ons enthousiast toewuifde alsof wij de paus himself waren.

De regiemensen hadden ondertussen ook plaatsgenomen om de eerste testen en repetities te houden. De Warre trommelde onverwijld zijn muzikanten bijeen die vanuit alle windstreken over de afrasteringen kwamen gesprongen. Ons eerste deuntje kreeg direct al het nodige dankbare applaus van de mensenmassa. De gespannen sfeer was gebroken en het startsein gegeven voor een groots jubelfeest. De spreker van dienst profiteerde van dit onspannen ogenblik om het Pools verjaardagslied nog even in te oefenen.

Nooit in de geschiedenis van Mechelen werd er zo gezongen. En het repertorium was wisselend : ‘Lang zal hij leven’, Onze-Lieve-Vrouw van Vlaanderen’, ‘Sto lat’, ‘de Vlaamse Leeuw’…

En toen galmde het nieuws door alle luidsprekers : ‘De paus is in Mechelen toegekomen’.De mensenmassa was blij opgelucht. Het zou niet lang meer duren. Elke maal dat de pausstoet een stap dichter naar de Grote Markt zette, kregen de mensen dit te horen en laaide de geestdrift nog harder op. Men zong uit volle borst en onze fanfare vulde de Grote Markt met zijn warme koperklanken terwijl de beiaardiers hun best deden om boven al het gejubel uit te komen.

En de paus zette zich weer in beweging.

Na het enige Vlaamse Mariaoord, de O.L.V.-van Hanswijkkerk, ging de tocht per pausmobiel verder naar de St.-Romboutskathedraal waar kardinaal Daneels, als gastheer in zijn eigen metropolitane kerk, de paus welkom heette.

Tijdens de oecumenische viering stroomde op de Grote Markt een 15.000 koppige menigte samen die tijdens het geloofsfeest haar opwachting maakte in het vooruitzicht van de komst van Johannes Paulus II.

Toen de paus de Grote Markt van de Dijlestad betrad, wachtte hem een zee van witte en gele doekjes en liedjesteksten. Prompt veranderde het geloofsfeest in een groots verjaardagsfeest.

Onder begeleiding van onze eigen Leestse fanfare klonk uit vele kelen het ‘Sto lat’ ter gelegenheid van de 65-jarige Pool. De paus was zichtbaar ontroerd want hij moest even de hulp inroepen van onze kardinaal, om gelukkige verjaardag te wensen aan de andere Mechelse jarigen.

Een gelukkige paus in Mechelen dus, die de 15000 gelovigen aan het lachen bracht, met zijn totaal onverwachte schalksheid. En het waren vooral de jongen mensen die juichten.

Na het verjaardagsfeest en de toespraak van de paus kreeg onze fanfare van het regiepodium de opdracht om de Vlaamse Leeuw in te zetten. Het publiek zong spontaan mee. De paus was kennelijk verbaasd over de vurige massazang en achter zijn rug zong onze kardinaal uit volle borst mee : ‘Ze zullen hem niet temmen, de fiere Vlaamse leeuw, zoalang de leeuw…’

De paus was zichtbaar blij, het publiek gelukkig en de organisatoren dolenthousiast met het vlotte vertoon en de goede afloop.

Onze Ceciliafanfare kreeg vele lofbetuigingen van de aanwezige prominenten.
Voor de muzikanten, het bestuur en Eduard De Maeyer was het een grote eer geweest dit feest te mogen opluisteren. Maar het was vooral een onvergetelijke dag.
En dat zullen alle aanwezigen wel beamen.

Mechelen, die Heerlijke, het is een kleine stad, maar nooit is ze zo groot geweest als die zaterdagmorgen, toen Johannes Paulus II eregast was.”

(‘Toeters en Trompetten’, jaargang 5, nr.3)

Foto‘s :

-Paus Johannes Paulus II tijdens zijn bezoek aan Mechelen.

-De Leestse fanfare tijdens het optreden voor de paus.

22-10-2013 om 08:43 geschreven door Marcel Van Hoof

1985 – 16, 17, 18 en 19 mei : 15^de Leestse Volksfeesten

Tussen Sportcentrum Leest en Telegraaf België was er een samenwerkingsakkoord afgesloten en dat was te merken aan de programmatie van deze 15^de Volksfeesten.

Programma

Donderdag 16 mei :

-10 u : Plechtige Eucharistieviering in het teken van het aanstaande pausbezoek met medewerking van pater De Brabander, de Kon.Kunstkring Edgar Tinel met  het gemengd koor  olv P. V.D.Broeck en de Kon.Fanfare Sint-Cecilia uit Leest olv Frans Violet.

Er waren zo’n 800 aanwezigen.

-11 u : Officiële opening door Jef Ramaekers, burgemeester van de stad Mechelen, gevolgd door receptie.

-19u30 : Voorselectie kampioenschap play-back België-Nederland-Luxamburg met Micha Marah als presentatrice. Weinig belangstelling voor deze voorselectie.

-21 u : Show- en Dansavond met Bonnie St.-Claire en Benny Neyman.

Ook hier liet het toeschouwersaantal te wensen over.

Vrijdag 17 mei :

-19u30 Voorselectie Kampioenschap play-back Benelux met Micha Marah.

-21 u : Jo Lemaire met eigen begeleiding.

Zaterdag 18 mei :

-19 u : Voorselectie play-back (idem)

-20u30 : Casino – Diner – Show met optreden van Freddy Breck en het ballet Penney De Jager.

Zondag 19 mei :

-14 u : Folklorenamiddag met medewerking van volksdansgroep Korneel Leest, Kon. Harmonie St.-Martinus Hombeek, Jeugd- en Muziekkorps De Mechelse Arendjes.

- 19 u : Voorselectie Benelux play-back kampioenschap met M. Marah.

- 21 u : Show- en Dansavond met Will Tura en zijn orkest.

                                    Vijftiende Leestse Volksfeesten zitten erop.

“Stond de opening van de Leestse Volksfeesten onder een goed gesternte, met schitterend weer en een nokvolle zaal, dan bleek de avond iets minder geslaagd. De voorselectie van het Beneluxkampioenschap play-back bleek weinig belangstellenden te trekken. Een nochtans vlotte Micha Marah deed samen met de vele kandidaten haar uiterste best om er een toffe avond van te maken. Maar voorselecties zijn nu eenmaal nog geen finale. En deelnemers uit Nederland of Luxemburg zullen dan ook makkelijker volk meebrengen volgende zaterdag als de prijzen verdeeld worden.

De talenten van Benny Neyman en Bonnie St.-Claire worden blijkbaar erg onderschat door het publiek, want voor hun optreden was er gewoon te weinig volk. Zulke artiesten verdienen zeker een grotere waardering. Natuurlijk is het in deze tijd van crisis niet eenvoudig om de vier geweldige avonden van de Leestse Volksfeesten allemaal bij te wonen. Vandaar dat velen er hun avondje uitpikken, als is het zelfs dan nog niet eenvoudig om met zo’n prachtig bezet programma de juiste keuze te maken.

Lemaire topper

Jo Lemaire wist vrijdag heel wat volk te bekoren. Met een 7 man sterke bezetting en een show die werkelijk af was kreeg zij de gewenste sfeer in de zaal. De jeugd was massaal opgekomen voor België’s muzikale First Lady, maar er waren toch ook heel wat ouderen onder het publiek. De muziek van Jo Lemaire bestrijkt dus inderdaad een breed spectrum, iets wat de organisatoren goed bekeken hadden.

Zaterdag dan kwam het (te verwachten) hoogtepunt. In de vooravond, al wat meer volk voor de play-backschiftingen, maar daarna stroomden de mensen binnen. En die hebben er geen minuut spijt van gekregen. De Casino-Diner-Show bleek een nieuwe gewaagde formule die de mensen aansprak. Het ballet Penney De Jager bracht een schitterende show. Prachtige kostuums en geweldige dansnummers in een zwoele sfeer. En Freddy Breck deed er nog een schepje bovenop. Hij bevestigde eens te meer zijn geweldige beheersing van het vak. Gedurende bijna anderhalf uur heerste er een laaiend enthousiasme in de zaal.

Freddy Breck aanvaardde dankbaar het applaus en begaf zich zelfs tussen het publiek, terwijl hij zijn meest bekende liedjes ten gehore bracht. De hoogdagen van weleer waren terug aangebroken.

De Leestse organisatoren kregen daar het bewijs dat goed vakmanschap nog steeds door de mensen geapprecieerd wordt. En daar zullen de inrichters zeker op inspelen, want het is elk jaar opnieuw zoeken naar goede publiektrekkers.

Na de geweldige nacht van zaterdag, werd zondagnamiddag een rustige periode ingelast. Een waar volksfeest werd het met knappe optredens van de Leestse Volksdansgroep ‘Korneel’, afgewisseld met de machtige muziek van de K.Fanfare ‘St.-Martinus’ uit Hombeek en het Jeugd- en Muziekkorps ‘De Mechelse Arendjes’. Hier bleek duidelijk dat dergelijk folklorefeest nog niet naar waarde geschat wordt door het grote publiek. De aanwezigen konden, terwijl zij luisterden en keken, hun kinderen naar hartelust laten stoeien op een luchtkasteel. En dat deden die ook. Een leuk initiatief van een plaatselijke bank dat met veel kindergejoel werd onthaald.

Zondagavond kwam een nieuw hoogtepunt in de Leestse Volksfeesten. Will Tura met zijn band had de eer om tijdens een zeer gesmaakt optreden  voor een massaal publiek V.V. Leest als kersverse kampioen te mogen lauweren. Het hoeft niet gezegd dat het publiek Will Tura op handen droeg.

Na de laatste noten deinde de feestvreugde nog uren uit. Einde van de feesten en voor de organisatoren het ogenblik van herademing.

Volgens Gust Emmeregs, de motor van de Leestse Volksfeesten, mag deze 15^de uitgave als zeer goed beschouwd worden. ‘Het is evenwel spijtig te moeten vaststellen’, aldus Gust, ‘dat mensen die moeite doen, investeren en risico’s nemen, steeds zwaarder belast worden door allerlei taksen. Ze moeten sterk op de benen staan om er niet onderdoor te gaan. Maar wij gaan door, wij bouwen nog verder uit’.

(‘De Mechelse Week’, mei ’85)

Foto's :

-De preselectie van de playback-wedstrijd lokte niet zoveel volk. Hier een geslaagd optreden van de Nederlandse kandidate Mas Suari als Tina Turner.

-Aankondiging van het ‘Kampioenenbal’ met Will Tura en zijn showorkest.

-De folder van de ‘Special Diner-Show’.

-Jo Lemaire

-De internationale gast van zaterdag : Freddy Breck.

21-10-2013 om 08:48 geschreven door Marcel Van Hoof

1985 – Zaterdag 4 mei : Uitstap Vevoc-Vrouwen

“De vrouwen willen er ook eens rustig een dagje tussenuit en daarom rijden zij met de bus naar AKEN; de rest horen de mannen wel bij hun thuiskomst…!!

Vrouwen, hou die datum vrij, meer informatie in ons ledenblad ! (cfr LEA).”

(brief ‘aan alle Vevocleden’, 26/2/85)

Inschrijvingen bij Lea Van Medegael. De bus vertrok om 8 u. op het dorp te Leest.

1985 – 5 mei : Volleybal- en Zaalvoetbaltornooi

In de sporthal te Leest.

Voor het volley namen 12 heren- en 6 damesploegen deel en voor het voetbal 6 oud-chiroploegen, afkomstig uit Heffen, Kapelle o/d Bos, Weerde en Hombeek. Ook twee Vevoc teams schreven in.

(Brief voor de Vevoc-leden van 25/4/85)

1985 – Dinsdag 7 mei : Jaarlijkse Bedevaart Scherpenheuvel per autocar.

Met de dekenij Eppegem/Zemst. Vertrek rond 9 uur. (Parochieblad 25/4/85)

1985 – 11 mei : Nationale Strijdersbond Leest aan feest.

“Geacht lid,

In 1985 herdenken wij het einde, nu 40 jaar geleden, van de tweede wereldoorlog.

De terugkeer van duizenden makkers na 5 jaar gevangenschap in Duitsland.

Wij, oudstrijders van Leest, vieren het 66-jarig bestaan van de Nationale Strijdersbond.

Het bestuur heeft gemeend dit op een passende wijze te vieren. We nodigen U derhalve uit op zaterdag 11 mei om 18 u. tot deelname aan een eetmaal dat zal plaats hebben in de feestzaal ‘Sint-Cecilia’ Dorpstraat 6 te Leest. Maar wat zeker heel belangrijk is, is de spijskaart.

Soep – stoofvlees – boerenbrood – drinks (22 fr.) – gebak – Perle Napolio.

Deze menu wordt U aangeboden aan de prijs van 100 fr. per persoon voor de leden en hun dames.

De leden krijgen hun 100 fr. terug tijdens het eetmaal.

Het bestuur hoopt U op deze feestelijke avond te begroeten.”

(Omzendbrief van de N.S.B. gericht aan haar leden)

1985 – Zaterdag 11 mei : Feest- en Dansavond in de Sporthal van Leest

            Organisatie : Jeugdhuis ’t Webbeke, Humbeek. (‘DB’,mei ’85)

1985 – Zondag 12 mei : Achtwijkenfietstocht SP

“Een unieke gelegenheid voor een gezellige familieuitstap met de fiets. In het lokaal van elke deelnemende wijkafdeling een rustpauze met gezelschapsspel (voor punten).

’s Avonds proclamatie van de uitslag met gezellig samenzijn.”

(‘Voor Allen’, 9/3/85)

1985 – 15 mei : Zilveren Palm in de Kroonorde voor Vic Van Hoof (foto onder)

Bij Koninklijk Besluit van 15 mei 1985 werd aan Veldwachter-Inspecteur Victor Van Hoof en aan enkele van zijn collegas, de Zilveren Palm in de Kroonorde verleend. (GvM, 18/6/85)

1985 – Donderdag 16 mei  : Opening van Frituur Leest Dorp

Vanaf 17 uur. Iedere klant kreeg n.a.v. deze opening gratis 1 curryworst.

-Vic Van Hoof op het einde van zijn  carrière.

-Deze folder kregen de dorpelingen in hun bus gestopt.

21-10-2013 om 07:17 geschreven door Marcel Van Hoof

1985 – 2 mei – Gazet van Mechelen :

             VV Leest Kampioen en naar eerste provinciaal.

“Wat reeds door velen, zo wel vriend als tegenstander, enkele weken verwacht werd is dinsdagavond op het terrein van Pijpelheide werkelijkheid geworden.
VV Leest won er de wedstrijd en oogstte hiermee de ontbrekende punten om zich met absolute zekerheid reeds kampioen van tweede provinciale te mogen noemen.

Als eerste ploeg uit de Antwerpse provinciale reeksen telt VV zeven punten voorsprong en is hierdoor, met nog drie wedstrijden te spelen, onbereikbaar geworden voor de achtervolgers.

Op het einde van de eerste helft, waarin VV duidelijk overwicht had, kon Ludo Goossens met een knap schot via de onderkant van de deklat zijn ploeg op voorsprong brengen.

Tijdens de tweede periode verliep het spel evenwichtiger en kwam Pijpelheide meer in de wedstrijd. Omdat het tweede en verlossende doelpunt uitbleef gingen ook de zenuwen een aardig woordje meespraten, zowel bij de spelers als bij de talrijk meegereisde supporters.
Pijpelheide werd nog herleid tot tien man en pas in de slotminuut kon Guido Slachmuylders na een slechte terugspeelbal het zo bevrijdende doelpunt tegen de touwen jagen. Meteen was de ban gebroken en kon men aan het jubelen gaan.

Voor trainer Yvan Emmerechts was dit echter van korte duur, want toen hij één van zijn

spelers even op het terrein ging feliciteren, werd hij prompt achter de omheining gestuurd.

Een nochtans degelijk leidende scheidsrechter miste hier wel psychologisch doorzicht.

Achteraf kon Yvan aan dit incidentje niet zo zwaar tillen : “Ik heb de scheidsrechter gefeliciteerd voor zijn voortreffelijke leiding en voor het in de hand houden van de wedstrijd want sommige lokalen zagen niet op een fout meer of minder.
Maar wanneer bij het verlossende doelpunt de bal in het doel ging en ik even het terrein betreed moet men toch ook even menselijk redeneren en niet alleen het reglement hanteren.”

Eerste felicitaties

Onmiddellijk na het fluitsignaal konden de filicitaties beginnen.

Buiten in het halfduister  werden de eerste foto’s geschoten, in de kleedkamer klonken de kurken van de champagne tegen de zoldering en de spelers en bestuursleden hadden handen te kort om de vele gelukwensen in ontvangst te nemen.
Later in het chalet werden ook de eerste bloemen uitgedeeld, waaronder ook een prachtig bloemstuk van de tegenstrevers, iets wat door Gust Emmeregs zeer op prijs werd gesteld.

En de toekomst

“Voor de onmiddellijke toekomst”, aldus Yvan Emmerechts, “blijven wij de resterende wedstrijden op het normale ritme afhandelen. De titel is geen eindpunt en vermits wij tegen drie degradatiekandidaten moeten aantreden mogen wij deze duels niet vervalsen.

Voor volgend jaar in eerste provinciale zal er zeker een uitbreiding in de breedte moeten komen. De kern was dit jaar wel te smal. Wil de club ook volgend jaar een toonaangevende rol vertolken dan zullen er minstens twee waardevolle elementen moeten bijkomen.” 

Op de eerstvolgende thuismatch werden trainer en spelers van VV Leest op een bijzondere manier bedankt voor deze titel. Alle toeschouwers kregen een tulp en het verzoek deze te overhandigen aan een speler van hun keuze of de trainer.

Ook werden er eregasten uitgenodigd, o.a. via KV Mechelen voorzitter Cordier waren verschillende fanionspelers aanwezig, evenals Leestenaar Rudi Van Hoof, spelend voor Racing Mechelen.

Op het kampioenenbal van 19 mei (ter gelegenheid van de Leestse Volksfeesten) kregen spelers en trainer van Will Tura –tussen twee optredens door-  persoonlijke felicitaties.

In de eindstand van de beste doelschutter van de provincie Antwerpen eindigde  Danny Willems van VV Leest tweede met 29 doelpunten.

De winnaar was Eddy Claes van Wavria met 37 treffers.

Yvan Emmerechts

Deze Mechelaar die afgelopen maand 40 werd, is geboren en getogen in de buurt van Sporting Mechelen.

Bij die club debuteerde hij en werd er als aanvaller topschutter.

Een tijdelijke overgang naar Hever liep falikant af. Bij zijn terugkeer naar Sporting liep het vlot maar Yvan wou meer.

Op aandringen van voorzitter en stichter Leon Van Loey nam hij de kadettenploeg onder zijn hoede en daar begon het.

Yvan Emmerechts liet zich inschrijven aan de Heizelschool voor trainers, aanvankelijk met de idee één jaar te volgen “om eens te zien wat het gaf”.

Het liep erg goed en Emmerechts behaalde na drie jaar zijn trainersdiploma.

Inmiddels was hij op 28-jarige leeftijd gestopt met voetballen en ging al zijn aandacht naar een trainersloopbaan. Tussendoor een extraatje naar Racing Basket, waar hij jarenlang een fervent aanhanger was, o.a. mee de finale van de Koracbeker in Cantu mee beleefde maar na een mislukte verplaatsing naar Oostende, waar men langs Mechelse zijde wel kaarten had beloofd maar voor gesloten deuren bleef staan. ‘Toen was de liefde voor Racing Basket uit’, vertelde Yvan Emmerechts.

Bij Racing Mechelen trainde hij de kadetten, werd er na één seizoen weggehaald door concurrent KV waar hij de scholieren onder zijn hoede kreeg.

Daarna trainde hij vijf seizoenen Muizen. Toen hij er kwam speelde deze club in vierde provinciale, toen hij er wegging speelde Muizen in tweede.

Bij VV Leest werd het na twee seizoenen de titel en promotie.

‘Ik moest het als voetballer van fysiek en snelheid hebben’.

Yvan Emmerechts is eerlijk. ‘Het is toch spijtig dat ik pas tijdens de Heizelschool leerde hoe je een bal op de borst moet opvangen. Niemand die me dit tijdens mijn jeugdjaren op Sporting had aangeleerd. En het is slechts een klein voorbeeld’.

Hij is van oordeel dat de voetballende jongeren het nu gemakkelijker hebben. ‘Meestal goede jeugdtrainers die iets meegeven. In mijn tijd was dat niet het geval’

(Samengevat uit GvM, HLN en DMW, van 4/5 en 10/5/85)

Foto’s :

-Trainer Yvan Emmerechts kreeg van de scheids een gele kaart omdat hij na het verlossende doelpunt één van zijn spelers ging feliciteren. Gust Emmeregs keek toe.

-Yvan Emmerechts.

-Lachende gezichten bij de spelers van VV. Na de overwinning op Pijpelheide was het team meteen zeker van de titel én de promotie naar eerste provinciale.

21-10-2013 om 07:01 geschreven door Marcel Van Hoof