Au clair de la Dune ‘… of ‘Zoeaven spelen ook toneel tussen de gevechten door in Lombardsijde tijdens de eerste wereldoorlog’
In het huidig kamp van Lombardsijde ligt een duin met de naam ‘Grande Dune’. Waarom heet die zo? Omdat die hoogte tijdens de eerste wereldoorlog voor alle partijen even waardevol was. Wie die kon bezetten beheerste de omgeving door het zicht en het vuur over gans het front. Het werd een sterke troef, in handen van de Duitsers. Een nachtmerrie voor de geallieerden. Van daaruit werd de minste beweging bespied en werd de minste onvoorzichtigheid duur betaald. Daar lieten dan ook onnoemelijk veel militairen het leven.
Wie heeft daar toen strijd gevoerd? Frankrijk en Engeland streden mee met België en bezetten beurtelings Nieuwpoort en de sector waarin de duinen van Lombardsijde gelegen zijn. Frankrijk had toen een aanzienlijk aantal koloniën. Die vochten mee met Frankrijk en er werd of wordt wel eens gefluisterd dat de koloniën van Frankrijk de vuile opdrachten te verwerken kregen.
De zoeaven Zoeaven waren infanteristen, afkomstig uit Noord-Afrika. Ze leverden een belangrijke bijdrage aan de geallieerde oorlogsinspanningen. Na de inlijving van Algerije door Frankrijk werden tussen 1830 en 1854 vier regimenten Zoeaven gevormd. Aanvankelijk waren deze regimenten gemengd met zowel mannen van Franse als van Algerijnse origine. De naam ‘Zouaves’ is afgeleid van ‘Zouaouas’, een stam uit de bergen ten oosten van Algiers, die een belangrijk deel van de rekruten leverde. Toen in de periode 1840-1841 het korps van ‘Tirailleurs Indigènes’ werd opgericht, zouden alle militairen van Algerijnse origine voortaan overgaan naar deze regimenten. De Zoeaven waren voortaan allen van Franse origine. Een groot deel hiervan bleek evenwel in Noord-Afrika te zijn geboren of er te zijn gestationeerd. Net zoals andere koloniale troepen vielen de Zoeaven tussen de westerse legers op dankzij hun kleurrijke kledij met o.m. een rode fez, een blauwe jas bestikt met rode versieringen en een pofbroek. De snit van hun uniformen is bijna volledig gelijk aan die van de pauselijke Zoeaven, die omwille van hun kledij naar de Franse ‘Zouaves’ genoemd zijn.
De strijd om ‘La Grande Dune’
Eind 1914 begin 1915 vonden hier zware gevechten plaats.
Aanval op 22.12.1914 Op 20 december 1914 zijn de Duitsers, na een reeks gevechten, teruggedrongen op de rechteroever van de IJzer. Twee bataljons van het regiment 7de Bde Tirailleurs (*) de Marche uit Marokko en Zouaven worden opgedragen deze vooruitgang verder te zetten en zich met volle macht meester te maken van de Duitse loopgraven op de rechteroever van de IJzer, tussen de zee en het kanaal van Passendale. Zij moeten proberen Westende te bereiken en zelfs verder door te dringen, indien mogelijk. Het noordelijk deel is voor rekening van het Regiment Tirailleurs, van de zee tot aan de baan, 200 meter ten noord-oosten van de ‘Eclusette’ (Geleide), lopende vanaf de Polder (inbegrepen) De zuidelijke sector strekt zich uit van de Boterdijk tot aan de ‘Grote Bamburg’. Links, gelegen aan de zee, lopen de loopgrachten die ze gebruiken langs de voet van de ‘Grande dune’ en daarna verder in de Polder richting Lombardsijde. De loopgrachten, gegraven in duinenzand, waren nauwelijks bewoonbaar en stortten in bij de minste schokken. Het water in “De Polder” stond aan de oppervlakte en de uitbouw van de stellingen werd uitgevoerd met gammel stutwerk en zandzakjes. Alle inspanningen van het regiment worden gericht op het innemen van “La Grande Dune”. Op 21 december wordt toch een gevoelige vooruitgang geboekt in de richting van het doel. Op 22 december 1914 vindt een eerste aanval plaats, die gestopt wordt door vijandelijk vuur. De Duitse artillerie vuurt vernietigend op de Franse loopgrachten die instorten en de bewoners bedelven.
(*)Een tirailleur (Frans: schutter) is van oorsprong de met een boog, of een steenwerper en later met een vuurwapen bewapende lichte infanterist. Van oudsher is de tirailleur onderdeel van een groter verband. Kenmerk van de tiraillerende soldaten is hun gespreide gevechtsopstelling, dus niet in gesloten formaties, zoals de reguliere troepen meestal stonden. Doel van deze meestal lichtbewapende, vóór de troepen uit strijdende soldaten was het verstoren van de vijandelijke linies. Ook werden ze vaak gebruikt voor ondersteunende rollen, zoals munitieaanvoer en gewonden van het slagveld dragen.
Op 22.12 wordt de ‘Brigade de Marche du Maroc' ingezet met een regiment Zoeaven in Nieuwpoort-stad en een regiment ‘Tirailleurs (Frans-Afrikaanse infanteristen) in de sector Nieuwpoort-bad. Ze hielden hun reputatie als wrede barbaarse strijders hoog. Als het er op 23.12 wat rustiger aan toe gaat, worden de loopgraven verbeterd. In de zuidelijke sector krijgen de Fransen te maken met aanvallen gesteund door zware Duitse artillerie vanaf de Grote Bamburg en ze lijden grote verliezen. In de noordelijke sector beschiet de Franse artillerie (15 en 37 cm) met succes de ‘Grande Dune’. Op 24 december wordt Nieuwpoort-stad en -bad en de loopgraven van de tirailleurs in het noorden heel de dag beschoten met Duitse artillerie met kaliber 305. Orders worden ontvangen om in de nacht van 24/25 december (kerstavond!) aan te vallen en de duinen rond de vuurtoren en langs het strand te veroveren samen met de polder en met het dorp Lombardsijde. De vooruitgang blijft alweer minimaal, zelfs al wordt de top van de ‘Grande Dune’ zeer dicht benaderd. Maar de Fransen worden teruggedreven. Zo gaat het nog enkele dagen door en dat alles voor enkele meters terreinwinst die ze kort daarna weer moeten afgeven.
Nacht 4/5 februari 1915: 1ste en 4de Zoeaven nemen posities in. De sector van de ‘Dunes’ werd toegekend aan het 1ste Zoeaven, terwijl het 4de Zoeaven de Polder tussen de Dunes en de weg naar Lombardsijde voor zijn rekening moest nemen. Onder een donkere hemel ziet het 4de Regt vóór zich een monotone vlakte met enkele zeldzame huizen van groenteboeren en bomen. Niets belemmert het zicht tussen ‘les dunes’ en de overstroming veroorzaakt door de Belgen bij hun terugtocht. De grond is als een spons doordrongen van water, men kan niet graven en er bestaat geen enkele loopgracht. De verdedigingen bevinden zich achter een borstwering van zandzakjes, bijna te smal om de kogels tegen te houden en waarachter men gebogen per twee kan lopen. Geen abris, de sector is nieuw, men moet nog organiseren, nog werk voor vele maanden. In dezelfde nacht waarin ze hun positie innemen, maken de Zoeaven kennis met de Duitse mijnen. Hopeloze, onverantwoorde inzet van mensenlevens!
Vooral in 1914, tijdens het eerste oorlogsjaar, leden de Zoeaven en Tirailleurs verschrikkelijk veel verliezen. Het exact aantal doden onder de Noord-Afrikaanse troepen is niet gekend. Vele slachtoffers kregen nooit een graf, anderen werden nooit in de administratie opgenomen. Koloniale gesneuvelden konden wellicht op een minder zorgvuldige behandeling rekenen dan hun Europese collega’s.
De meeste Zoeaven die sneuvelden nabij La Grande Dune liggen begraven te Veurne en op de militaire begraafplaats van Zuydcoote (F).
Gedenkteken in Koksijde De duinen van Koksijde werden voor vele Zoeaven de plaats waar ze eventjes op adem konden komen na enkele zware dagen of weken IJzerfront. Vandaar dat de 'Union des Amicales Réglementaires de Zouaves' voor Koksijde koos, toen ze in 1934 besloot een gedenkteken op te richten voor alle Zoeaven die tijdens de Eerste Wereldoorlog op Belgische bodem omgekomen waren. Het ‘Fransch-Belgisch Bedrijvigheidscomiteit tot het oprichten van een gedenkstuk ter eere der Zouaven’ ontving van het gemeentebestuur de nodige gronden. Vaderlandslievende verenigingen in België en Frankrijk hielden geldinzamelingen tot het bekostigen van het gedenkteken en van de feestelijkheden ingericht bij de inhuldiging.
Op 21 mei 1934 greep de officiële onthulling plaats, in aanwezigheid van een afvaardiging van de Franse Zoeaven. Tegelijk werden 3 gedenkpenningen uitgegeven en werd de straatnaam 'Zoeavenlaan' ingehuldigd. Het plein waar het gedenkteken geplaatst werd, werd het 'Zoeavenplein' genoemd.
Jaarlijks op Pinkstermaandag komt de 'Union des Amicales Réglementaires de Zouaves' nog naar Koksijde voor een plechtigheid.
Het gedenkteken, vervaardigd uit ‘granit bleuté’, werd ontworpen door de Parijse architect René Clozier (1886 - 1965), een oudgediende bij het 1ste Regiment Zoeaven. Het geheel bestaat uit een ovaalvormig terras met geelbakstenen wanden, met 2 gedenkplaten die ter hoogte van de trappen aan de westkant zijn aangebracht. Centraal op het terras staat een gedenkzuil in een cirkelvormig bloemperk. De achthoekige spitszuil is onderaan verdikt en rust op een klokvormig voetstuk. Op elk van de hoeken van de zuil is over de ganse lengte een palmtak uitgehouwen en groen beschilderd.
Links en rechts van de toegangstrappen naar het terras zijn bloembakken en rechthoekige gedenkplaten bestaande uit 3 hardstenen panelen aangebracht. We lezen volgende tekst: links in het NL, rechts in het Frans.
De revue ‘Au clair de la dune’ Tijdens één van de rustperiodes, werd in de verblijfplaats door het 1ste Regiment Zoeaven een revue opgevoerd in 1 akte en 2 taferelen. Waar dat juist plaatsgreep, weet ik niet, maar ik neem aan dat het in Koksijde was. Ziehier de afbeeldingen op het programma/de brochure van de revue.
Auteurs daarvan waren ‘L’écorcheur’ (de stroper) en ‘Le lanceur de fusées’. (iemand die vuurpijlen afschiet). Iedereen speelde inderdaad een rol die in verband stond met wat in het dagelijks leven gebeurde. Ziehier de rollen die, zoals hierboven te zien is, vertolkt werden door 8 acteurs: 1. ‘Le Compère’ (handlanger, medeplichtige, geslepen kerel) 2. ‘La Tranchée’ (loopgraaf), en ‘Miss Dorothée’ (ambulancierster van de eenheid) 3. ‘Un Cuistot’ (kok), , ‘La route pavée’ (geplaveide baan) en ‘le prisonnier Boche’ (Duitse krijgsgevangene) 4. ‘Un Cuistot’ (kok), ’Le Pont Joffre’ (houten Joffre-brug over de IJzer) en ‘Le gendarme belge’ 5. ‘Le Journaliste’ van ‘La Chéchia’ het eenheidsblad van het 1ste Zoeavenregiment. 6. ‘Le Veilleur’ (waarnemer met periscoop), ‘l’Eclaireur volontaire’ (vrijwillige verkenner), ‘La Grande Dune’ 7. ‘Chef Cuistot’ (chef-kok), ‘Le père La Feuillée’ (gebladerte, plaats in de loopgraaf waar men zijn behoefte deed) en ‘Le cheval de Frise’ (Friese ruiter) 8. ‘Le Poilu du 1er’ (naam van de Franse soldaat in WO I met de nadruk op een moedige soldaat), ‘le Zouave Camelot’ en ‘Le Blessé’
Jullie zien ze hieronder in de gedaante van hun vertolkte rol.
Boven, van links naar rechts: Le Compère, La route pavée en Le père La Feuillée Onder, van links naar rechts Le Veilleur en Le pont Joffre
Ook de decors waren uit het slagveld gegrepen. Zo speelde het eerste tafereel zich af in de loopgraven. Bijna elke acteur zong een lied, met eigen tekst maar op de melodie van bekende liedjes, zoals ‘auprès de ma blonde’, ‘au clair de la lune’, ‘la mère Angot’, ‘Miraculi’, ‘la Paimpolaise’ (chant breton), ‘le pendu’, ‘les Gardiens de la Paix’ en aan het slot van de opvoering ‘It’s a long, long way to Tipperary’ Wensen jullie enkele originele liedjes te beluisteren?
Ik schreef al drie artikels over het terrein op de hoek van de Hofstraat en de Voetbalstraat in Westende-dorp. Jullie kunnen die lezen in de map ‘Natuur’. Waarom die extra aandacht? Sinds ik negen jaar geleden begon met het publiceren van blogartikels, heb ik me dunkt toch al voldoende aangetoond dat ik hou van de natuur. Te weinig mensen (Westendenaars in dit geval) zijn daar, spijtig genoeg, voor te vinden!
Over welk terrein gaat het eigenlijk? Misschien is het wel nuttig dat ik nogmaals de (rijke) geschiedenis ervan oprakel. Er zullen toch nog wel wat Westendenaars zijn die zich daar één en ander van herinneren? ‘Heel lang’ geleden (in 1941) was daar het voetbalterrein van Racing Westende, van een ploeg met o.a. wijlen Georges Bloes, Henri Tack, … Daarna diende het terrein, tot ergernis van de omwonenden, tot opslagplaats, ja zelfs tot stort. Weten jullie nog dat daar ooit een voetbalterreintje was met twee minidoelen… en daarna een speelplein voor kinderen? Het is gelegen in de Hofstraat juist voorbij de volkswoningen “d’Yzercloove”.
En toen legde de gemeente er in 2013 een landschapspark aan… Het bestuur wilde daarmee zorgen voor ‘een mooie, maar ook uitdagende en leerrijke overgang’ tussen de woonwijken langs de Hofstraat en het aangrenzende polderlandschap. In een natuurgebied moest op een perceel van 15.000 vierkante meter, met natuurgetrouwe materialen, een park ontstaan met daarin volgende elementen: een groot evenementengazon afgebakend door taluds, picknick- en zitruimtes op verhoogde houten plankenvloeren langs de randen, een uitzichtpost met mooi uitzicht over het park, een amfitheater met daarvoor een kleine arena dat mede een kleurige indruk moest geven dankzij muurbloemen. en het landschap en voorzieningen voor jongeren zoals een heus tienernest. Er werd een boomgaard aangeplant met enkele vergeten fruitrassen zoals appels, peren, mispels en kweeperen. Daar tussendoor moesten zich paadjes slingeren, beschermd tegen onkruid. Janna droomde ervan dat de bezoeker die van een uitdaging houdt, ze op zijn/haar blote voeten zou bewandelen om de verschillende soorten ondergrond letterlijk aan te voelen. De grote zones in het park werden uitsluitend met streekeigen groen uitgerust. Wilde bloemen moesten de volle vrijheid krijgen, kortom alles zou puur natuur worden. Op de hoek van de Sportstraat en de Hofstraat zou een grote zithoek voor minder mobiele mensen ingericht worden. Die zithoek werd mooi geplaveid. Er werd ooit zelfs een fundament gegoten in gewapend beton met de bedoeling er een kaartershuisje op te plaatsen. Aan de omwonenden werd gevraagd wie het chalet gratis wilde uitbaten en koffie maken en serveren, maar er werd misschien uit het oog verloren dat ‘gratis niet bestaat’. Geen vrijwilliger dus en daarom werd maar besloten geen kaartershuisje te plaatsen en het platform weer uit te breken: een langdurig en kostelijk ‘grapje’.
Hoe een goedbedoeld initiatief verwaterde en tenslotte totaal verwaarloosd werd. Niettegenstaande de grote woorden van burgemeester Janna, was ik wel voor de idee te vinden. Ik bracht dus een eerste bezoek aan het park in december 2013. Aangenomen dat er nog enkele onvolkomenheden waren, en dat alleen regelmatig onderhoud het park bezienswaardig zou maken, mocht ik op dat tijdstip nog niet al te veel verwachten van de groei en bloei in het park. Het leek me dus logisch eens terug te gaan in de bloeimaand mei. Op enkele plaatsen begonnen bloemen kleur te geven aan het park vooral dan de boterbloem, het madeliefje en de papaver. Je kon al zien dat er heel veel onkruidbloemen bestaan en dat die mooie kleuren hebben. Je kon ook al een begin van verwaarlozing zien aan de verschillende onderdelen en zeker aan de paadjes, waarvoor het beschermend doek zijn verwachte rol niet vervulde. Omdat ik begin november 2015, bij het voorbijrijden, tekens zag van verdere verwaarlozing, bracht ik een derde bezoek. Ik zag al onmiddellijk dat het ‘park’ helemaal niet onderhouden werd zoals het hoort en dat veel voornemens nog steeds niet tot uitvoering gebracht waren. In mijn besluit stelde ik dan ook voor dat het park maar beter kon opgedoekt worden. Ja, als het toch niet onderhouden werd en als er niemand daarin geïnteresseerd bleek te zijn!!
En toen werd het landschapspark een ‘wilde wijk’ Middelkerke gaat prat op zijn kwalitatief, gestructureerd, doordacht participatiebeleid. In de gemeente bestaan vijf lokale bewonersgroepen, verdeeld over het hinterland: Slijpe, Sint-Pieterskapelle, Schore, Leffinge en Mannekensvere. Lees daarover mijn artikel van 28.12.2015 ‘Is Middelkerke wel degelijk goed bezig?’ (in de map ‘Milieu’) Een voltijdse aangestelde participatie-ambtenaar is het aanstuur- en aanspreekpunt van die bewonersgroepen. Het koepelorgaan voor heel Vlaanderen heet ‘Dorpsbelangen’. Werd Westende-dorp, samen met Lombardsijde en Wilskerke, uit het oog verloren? Of behoren die niet tot het hinterland? Het is inderdaad een feit dat hier in het dorp een nieuw initiatief, op hetzelfde gebied, moest genomen worden door de provincie vooraleer men zich bewust werd van het feit dat Westende-dorp misschien ook wel eens zou willen 'participeren'. Opdracht werd gegeven aan ‘De Batterie’, een sociaal-artistieke organisatie uit Brugge, om een gemeenschapsvormend project op te starten, dat ‘Wilde Wijken’ genoemd werd. De Batterie koos voor een wijk waar de ontmoeting tussen jong en oud nog geen evidentie was. In Westende-dorp werd er dus zo één gevonden. De Batterie besloot hier zijn tenten een jaar lang op te slaan. Het was/is de bedoeling een poging te doen om in de leefwereld van alle buurtbewoners te kruipen om zo de passies, hobby’s of vraagstukken in de wijk bloot te leggen en een echte wisselwerking met de bewoners te creëren. Je zou ook kunnen zeggen dat er geprobeerd wordt om een ‘warme’ wijk te creëren waarin de mensen dichter bij elkaar gebracht worden. Voor zoiets is natuurlijk de hulp van en de samenwerking met de gemeente noodzakelijk en die bekwamen ze ook, logischerwijze eveneens via de participatie-ambtenaar. Is dat nu een concurrent van ‘Dorpsbelangen’? Of een aanvulling ervan? Het gemeentebestuur is alleszins van mening dat ‘Wilde Wijken’ perfect past in haar participatiebeleid. Er wordt hier dus ook een permanente wijkraad opgericht, niet enkel om activiteiten te organiseren, maar – om in het verlengde van andere buurtcomités – in samenspraak met het gemeentebestuur duurzame initiatieven te nemen die het leven in de buurt beter maken.
De start Het project werd opgestart in maart 2016. De Batterie ging toen op pad, samen met de leerlingen van de lokale scholen, om de buurtbewoners te leren kennen. Die studieronde mondde uit in een ‘letterlijk’ portret van de buurt dat nu prijkt naast het voetbalpleintje.
Het buurtfeest op 19 maart was tevens de aanzet tot een nieuwe stap in het project. Eerst en vooral werd een artistieke installatie met grafische portretten, fotografie en subjectieve kaarten voorgesteld. Het is een samenwerking tussen de bewoners van de wijk en de kinderen van de lagere scholen 'Sint Lutgardis' en de 'Duinpieper' en zij kregen de medewerking van de artistieke organisatie De Batterie.
Daarna namen verschillende bewoners, jonge en oude, het initiatief om iedere woensdag enkele projecten uit te werken.
Op die bijeenkomsten werd er origineel pleinmeubilair gemaakt onder de leiding van een kunstenaar. Tevens werden een petanqueplein en een kruidentuintje aangelegd. Er werd ‘buurtsoep’ gemaakt of er werden pizza’s gebakken in de zelfgemaakte outdoor-oven.
De plaats werd een atelier waar vele handen samen de wei ombouwen tot een dynamische ontmoetingsplek. In het najaar 2016 werkte de Batterie samen met de buurtbewoners verder aan de creatie en inrichting van de Wilde Wei en namen de bewoners het heft in eigen handen. De opening van de multifunctionele container vormt het sluitstuk van deze unieke samenwerking.
Het allerbelangrijkste moet natuurlijk blijven dat de buurtbewoners nu eindelijk hun buren leren kennen. Alle initiatieven komen namelijk rechtstreeks van de bewoners zelf. Jong en oud, groot en klein, iedereen is welkom om mee te denken, om mee te werken en om creatieve ideeën in daden om te zetten.
Op 24 juni 2016 had een groot buurtfeest plaats. Dat was het resultaat van wekenlang intens samenwerken tussen de buurtbewoners om van een verlaten pleintje een mooie ontmoetingsplek te maken.
En… tenslotte de afsluitende vergadering op 18 november 2016
Omdat ik nog geen enkele vergadering noch feest bijgewoond had, wilde ik absoluut even polshoogte gaan nemen op het afsluitend feest, waarvoor aardig wat reclame gemaakt was. Bij mijn aankomst meldde ik mij aan bij enkele verantwoordelijken van ‘De Batterie’ en van het Wijkcomité Westende-dorp. Ik werd er zeer hartelijk ontvangen. Ik was zeer aangenaam verrast door het enthousiasme dat die mensen uitstraalden. Ik had in de verste verten nooit kunnen denken dat zij in het voorbije jaar zoiets zouden kunnen realiseren. Ik wil ze daarvoor van harte gelukwensen. Schijnbaar mochten ze voor verschillende verwezenlijkingen rekenen op de steun van het gemeentebestuur en ook dat mag eens eerlijk en luid gezegd worden. In een grote tent, betaald door de gemeente, was alles voorzien om een aangenaam feest te organiseren: een barbecue, broodjes uit de oven, dranken en … muziek met diskjockey want er zou later in de avond ook nog gedanst worden. Een organisator zei mij terloops dat er enkel nog een toilet en een lichtpunt ontbreekt. Dat moet er toch nog wel bijkunnen! Ik bleef daar tot 18u45, net op het ogenblik dat de burgemeester aankwam. Zij steunt het initiatief schijnbaar ten volle, voor welke reden dan ook, maar ze doet het. Ook de voorzitter van de OCMW – raad, die trouwens in de wijk woont, was aanwezig en natuurlijk ook de participatie-ambtenaar. Toen waren er een dertigtal aanwezigen maar op de foto’s zijn er wel wat meer te zien. Er werden trouwens heel wat foto’s genomen. Ik geef er hier enkele weer, een groepsfoto buiten en een overzicht van de aanwezigen binnenin de tent. Jullie kunnen de rest bekijken op het facebookadres dat in mijn ‘Bronnen’ vermeld staat.
Is dat niet wat te hoog gegrepen? Op de website van ‘De Batterie’ las ik wat meer over de organisatie en hun doelstellingen. Op het gevaar af dat ik misschien niet alles exact zou kunnen weergeven, geef ik hieronder de letterlijke tekst.
De Batterie Onderzoekt Kunst gaat uit van onderzoek en laat ruimte voor experiment. Elk project van de Batterie start met een grondige zoektocht . We laten kunstenaars én deelnemers hun context onderzoeken, de werkelijkheid bekijken en antwoorden hierop begrijpen en formuleren. We leggen de fundamenten voor een sterk inhoudelijk en zoekende kunst die een antwoord biedt op en in relatie staat met onze samenleving. De zoektocht die we met kinderen en jongeren voeren, wordt begeleid door professionele kunstenaars. De Batterie kiest voor kunstenaars die voeling hebben met participatieve werking en die met de jongeren starten vanuit inzicht en beleving en tools aanreiken om samen een artistieke creatie te realiseren. Verbindt De Batterie verbindt op een natuurlijke manier. We verbinden kinderen en jongeren met verschillende achtergronden , uit verschillende culturen, maar met hetzelfde doel: Kunst beleven en creëren. De Batterie verbindt ook buurten en steden. Ze brengt generaties samen. De Batterie verkent en verbindt verschillende kunstvormen en werkt over de grenzen van sectoren heen (cultuur,onderwijs en welzijn). Confronteert De Batterie neemt jongeren mee in de kunsten in al zijn facetten en laten hen deze voelen, beleven of begrijpen. We confronteren hen met voor de hand liggende kunst maar ook met controversiële kunstuitingen. Zo willen we bij hen vragen oproepen, de blik openen, toucheren, activeren en stereotypen doorbreken. We laten hen voelen dat kunst een antwoord is van anderen op onze wereld en willen ook hen stimuleren tot kritisch burgerschap. Vanuit dit oogpunt zien we de confrontatie van kinderen en jongeren met kunst als een essentieel onderdeel van de ontwikkeling van elk individu. Verbeeldt We onderzoeken met kinderen en jongeren nieuwe beeldtalen waarmee ze zich kunnen uitdrukken. We gaan met hen op zoek, leren hen écht kijken, anders kijken en helpen hen om vanuit experiment en ervaring een eigen taal te creëren. We reiken hen de tools aan om een eigen taal te ontwikkelen en zo vorm te geven aan hun kijk op de werkelijkheid. De jongeren worden begeleid door professionele kunstenaars die hen expertise en technieken of vaardigheden kunnen bijbrengen en waarbij in co-creatie het resultaat vorm krijgt. Realiseert De visie van de Batterie impliceert onvermijdelijk de keuze om telkens met sterke artistieke creaties naar buiten te komen. Het laat de jongeren de kracht van kunst ervaren en voelen hoe hun werk het publiek beroert, confronteert en inspireert. Het werken van deze jongeren samen met professionele kunstenaars is een weloverwogen keuze. De Batterie neemt in haar projecten jongeren mee, voor wie kunstbeleving geen evidentie is. We vinden het boeiend en essentieel om ook deze jongeren een stem te geven in de samenleving. Door met hen het publiek te overtuigen met een sterke, eigen artistieke creatie die verrast, vernieuwt en hun kijk op de samenleving weergeeft.
Willen ze op die manier de jongeren van Westende de weg wijzen naar het artistieke? Mij goed, als ze daarin slagen … ‘chapeau’. Ik heb echter twijfels en vrees dat dit wat te hoog gegrepen is.
Besluit Jullie mogen mij op mijn woord geloven als ik de hoop uitdruk op een bloeiende toekomst voor het project. Ik sta er namelijk 100% achter. Het is absoluut niet mijn bedoeling ook maar iets negatief erover te beweren. Ik wens dat het wijkcomité er mag in slagen oud en jong verder te blijven overtuigen van de voordelen van deze Westendse ontmoetingsplaats. Dat is niet vanzelfsprekend. Om zoiets in ons dorp in stand te houden is namelijk veel motivatie en overtuigingskracht nodig. Dat geldt evenzeer voor de erkentelijkheid tegenover de gemeente die niet op een man-uur, op materiaal en op een voertuig gekeken heeft om dit provinciaal initiatief tot dergelijk eervol resultaat te brengen. Ik hoop ook dat de rest van de weide nu eveneens een grondige opknapbeurt zal ondergaan en dat enkele elementen ‘in eer’ zullen hersteld worden. Ik hoorde van een verantwoordelijke dat dit reeds gebeurde met het amfitheater en dat er eveneens plannen bestaan voor de uitkijkpost.
Mijn vroegere artikels 09.12.13: Westende heeft ook een park … of het gelijkt er toch op (map Milieu) 07.07.14: Westende: hoe zag het landschapspark er uit … in de maand mei (map Milieu) 02.11.15: Westende landschapspark, een primeur, een speerpunt, een uniek en megalomaan project, dat zijn doel gemist heeft
Middelkerke: Weer ‘De Sirene’ en toch geen gevaar!
In de week vóór Allerheiligen vonden wij Nr 156 november/december van ‘De Sirene’ in de bus. Laat mij vooraf zeggen, om alle misverstanden te vermijden, dat ik het informatieblad van de gemeente een zeer nuttige uitgave vind, goed verzorgd en met mooie foto’s. Omdat ik vaststelde dat het nummer het laatste is van jaargang 24, neem ik dus aan dat het blad in januari 2017 aan zijn 25ste jaargang begint. Dat vond ik een reden om er eens een artikel aan te wijden.
De naam ‘De Sirene’ Misschien staat het in één van de eerste nummers, maar ik heb nergens gevonden waarom men de naam ‘De Sirene’ gekozen heeft. Is het om de lezers te verleiden? Jullie weten natuurlijk ook dat ‘Sirenen’ ons bekend zijn door de Griekse mythologie. Het waren halfgodinnen met het lichaam van een vogel en het hoofd van een vrouw. Ze waren erg knap en zongen zulke mooie liederen, dat de reizigers die hun eiland passeerden de verlokking niet konden weerstaan. Vervolgens liep hun schip dan te pletter tegen de rotsen en werden zij gedood, doordat de sirenen alle levenskracht uit hun slachtoffers wegzogen. Odysseus ontsnapte, volgens het verhaal van Homerus, aan hun gezang door de oren van zijn bemanning te vullen met was en zichzelf vast te laten binden aan de mast van het schip. Hij kon op deze wijze de liederen van de nimfen horen terwijl zijn bemanning door de was in hun oren zich niet liet verleiden te dicht in de buurt van de rotsen te varen.
Het gemeentebestuur is eerst en vooral allesbehalve een halfgodin en mooie liederen heb ik ze nog niet horen zingen, maar ze koesteren, denk ik toch, ook geen wrede plannen met de lezers van hun informatieblad. Ik denk ook niet dat iemand die het blad in de bus krijgt er zou aan denken om was in zijn/haar oren te stoppen om de lokroep van het bestuur niet te moeten horen.
Is er wel nood aan aparte informatiebladen? Heeft het nog zin een informatieblad uit te geven? Een informatieblad van een gemeente krijgt steeds meer concurrenten: (sociale media, online verspreiding van informatie (nieuwsbrieven) en de mogelijkheden die moderne reclamebladen bieden. Bovendien kijkt elk lokaal bestuur met argusogen naar de ontwerp-, druk- en distributiekosten. In vergelijking met bovenstaande communicatiemogelijkheden is een blad tevens een ‘traag medium’. Het is een hele klus, voor een grote groep gemeentepersoneel, om de info die in aanmerking komt voor publicatie te verzamelen. Het duurt weken om de inhoud te plannen en met eindredactie en vormgeving publicatierijp te maken. (zie verder) Het is dus logisch dat er twee grote vragen opduiken. Wordt het informatieblad wel gelezen? Heeft een papieren medium nog zin, nu 92 procent van de Vlaamse gezinnen thuis internet heeft? Het vraagstuk van het informatieblad ligt bij veel gemeenten op tafel. Recent onderzoek van ‘Kortom’, de vereniging voor overheidscommunicatie, bij 20 Vlaamse gemeenten wijst uit dat het informatieblad nog steeds een duidelijke meerwaarde heeft … op voorwaarde dat de bladen meegaan met hun tijd. (zie verder) De gemeentelijke infobladen zouden de meest gelezen publicaties in Vlaanderen zijn, meer dan kranten en tijdschriften. Advertentiebladen worden veel minder gelezen, de gemeentelijke info zit er "verstopt" tussen reclame en de bladen komen bij veel inwoners niet terecht (omwille van de stickers "geen reclame ..."). Het feit dat een eigen publicatie fysiek bij de mensen op de salontafel terechtkomt met het logo en de huisstijl van de gemeente samen met foto’s van eigen mensen en eigen gebeurtenissen, is zeker een groot pluspunt. Het onderzoek toont aan dat iedere editie wordt vastgenomen én doorbladerd door gemiddeld drie inwoners op de vier. Bovendien neemt de interesse toe, wanneer mensen in een andere levensfase komen (zich vestigen in een gemeente, een gezin hebben, deelnemen aan het verenigingsleven, zorgbehoeften krijgen…). Ook jongvolwassenen en mensen van middelbare leeftijd bekijken het blad, al doen ze dat selectiever en oppervlakkiger dan ouderen. Meer dan 95 procent van de Vlaamse gemeenten biedt nog een informatieblad aan. Als je die allemaal bij elkaar telt, zijn ze met een oplage van om en bij de twee miljoen exemplaren het grootste tijdschrift van Vlaanderen.
Wat betekent ‘meegaan met zijn tijd’? Het blad moet van een grote vormkwaliteit zijn, zeer gebruiksvriendelijk of leesvriendelijk, fris, modern, uitnodigend, kortom aantrekkelijk zijn. Dat kan vooral bereikt worden door een mooie lay-out, sterke covers, betere en grotere foto’s, verschillende soorten koppen. Dat zijn alvast punten waarin ze sterker zijn dan de digitale kanalen door een beter overzicht. Middelkerke heeft dat al ingezien. Vanaf de jaargang 20 (2011) wordt het blad gedrukt op glanzend papier. Vanaf het nummer 153 van mar-apr 2016 wordt de agenda van de activiteiten weggelaten. Dat is weliswaar nuttige info, maar eerder saaie. De kalender staat nu in een nieuw evenementenmagazine en zal ook kunnen gedownload worden vanaf de website. Tevens ging dat gepaard met een nieuwe lay-out. Allemaal bijdragen tot die hogere kwaliteit!
Maar ook aan de inhoud van het blad moet uiterste zorg besteed worden. Het volstaat niet zich te beperken tot het verstrekken van informatie over de toegankelijkheid of dienstverlening van de diensten of tot het wijzen op rechten en plichten van de inwoners noch tot het vermelden van het verloop van de gemeenteraad. Zakelijke en beschrijvende teksten spreken de inwoners minder aan. Men moet ook ruimte voorzien voor getuigenissen, interviews, citaten en reportages, ja zelfs voor links met andere kanalen (zoals een Instagramfoto). Volgens Eric Goubin, onderzoeker bij Kortom en docent bij Thomas More Mechelen, is “de gemeentelijke communicatie het succesvolst wanneer digitale, mondelinge en gedrukte kanalen met elkaar verweven zijn. Een voorbeeld: de lokale website is het ‘informatiemoederschip’ bij uitstek. Het informatieblad levert dan weer de informatie die u wilt doen opvallen. Vrijetijdsartikelen in het informatieblad kunt u koppelen aan sociale media door foto’s, filmpjes en getuigenissen over die activiteiten te posten. Want Vlamingen zijn niet alleen digitaler, ze zijn vooral omni-medialer omdat ze gedrukte, digitale en mondelinge kanalen door elkaar gebruiken. Zet dus in op deze bevinding en haal er communicatiegewijs uw voordeel uit.“
Ook op dat gebied blijft ‘De Sirene’ niet achter. In tegenstelling met sommige andere kustgemeenten wordt er geen reclame in opgenomen, zelfs niet op de binnenzijde van de ‘cover’. Een blad is natuurlijk altijd nog voor verbetering vatbaar. Als de bekommernis om kwaliteit af te leveren maar aanwezig blijft!! De gemeente verstuurt ook nieuwsbrieven aan wie dat wenst en er is een deugdelijke website die meestal goed bijgehouden is. Ze worden bovendien ook geholpen door ‘Bruisend Middelkerke’ van Pascal Bolle, die zeer veel ‘facebookers’ bereikt. (2.571 leden op 18.11.16) De gemeente heeft ook zelf nog een Facebookpagina.
Informatiebladen in andere kustgemeenten Niemand zal er verwonderd over zijn dat er ook in andere kustgemeenten een informatieblad uitgegeven wordt. Ze gelijken allemaal nogal op elkaar wat vorm betreft.
Aangezien men al die bladen ook on-line kan lezen, heb ik in de ‘colofon’ al één en ander kunnen vinden. Om ze ook op andere gebieden te kunnen vergelijken heb ik de communicatiediensten van alle kustgemeenten (excl Oostende) gecontacteerd. Het ging dan nog om de kostprijs van lay-out, van drukken en van bedeling, evenals de oplage. Bij het publiceren van huidig artikel hadden enkel Middelkerke (jawel!) en Nieuwpoort geantwoord. Knokke-Heist en Blankenberge kwamen daar later bij. Mochten er nog antwoorden binnenkomen, dan zal ik onderstaande tabel aanvullen.
Gemeente
(1)
(2)
(3)
(4)
(5)
(6)
(7)
(8)
Blankenberge "Ino Blankenberge"
3
56
14.000 jan/oct 16.000 apr/jul
?
N
burgemeester
Bredene "Bredene magazine"
?
20
Lowyck Oostende
Lowyck
?
?
N
college B&S
De Haan "Gemeentelijk Infoblad"
3
32
Maïté Vandenberghe
Lowyck
?
?
J
Schepen Marleen De Soete
De Panne "De Panne leeft"
1
40-60
?
?
?
?
N
burgemeester
Knokke Heist "KH Magazine" (inw+2e verblijvers)
"KH Nieuws" (inwoners)
4
2
100
Head Office Herent Leuven Verdographics
Head Office
Verdograph
62.000 (NL) 5.500(F) 28.000
Publiek Geheim Bpost
J
Head Office
Koksijde 'Tij-dingen'
11 /jr
40
Jan Huyghe
?
?
?
N
schepen communicatie
Middelkerke "De Sirene"
2
32
Gemeente
Lowyck 3000-3900e
15.000
BPost 3.800e/nr
N
secretaris
Nieuwpoort "Nieuwpoort usw Stad
2
30
Lowyck 3.169
?
1.712 e
J
burgemeester
Zuienkerke "PolderMagaZien"
3
60
Gemeente
Lowyck
1.300
BPost + vrijwilligers
J
college B&S
(1) Periodiciteit (om de zoveel maanden) (2) Aantal pagina’s; daarvan wordt wel eens afgeweken (3) Ontwerp door + prijs Incl 21% BTW (4) Gedrukt door + prijs Incl 6% BTW (5) Oplage (6) Bedeeld door + prijs Incl 21% BTW (7) Reclame JA of NEE (8) Verantwoordelijke uitgever
Ik heb niet al die nummers bewaard, enkel die van de laatste 15 jaar. Hoe verzorgd en goed de inhoud ervan ook mag zijn, toch schijnen de uitgevers problemen te hebben met de nummering van de jaargangen. Zo betreffen de jaargangen 13 en 14 allebei het jaar 2005. Een schoonheidsfoutje!
Specifiek voor Middelkerke: hoe verloopt het aanmaken van een nummer van het blad? De redactie Bij de start van iedere ‘Sirenecyclus’ bepaalt een redactieraad (met vertegenwoordigers uit diverse beleidsdomeinen) de aanpak, de belangrijke onderwerpen, en de onderwerpen van enkele vaste rubrieken. Om een zo breed mogelijke informatieweergave mogelijk te maken doet de communicatiedienst, voor de start van de redactiefase, een oproep naar alle gemeentelijke diensten om artikels en onderwerpen te leveren. Die artikels variëren sterk qua stijl, structuur, en lengte. De communicatiedienst brengt daar – als centrale ‘redactie’ – lijn in zodat ze passen in het geheel van het informatieblad. Daarnaast schrijft de communicatiedienst zelf ook artikels (meestal de vaste rubrieken: ‘Nieuws uit de gemeenteraad’, De Straat’, ‘Op pad met/In het spoor van’…) en staat ze in voor de zoektocht naar goede ondersteunende beelden en foto’s. De communicatiedienst bepaalt – in nauw overleg met de grafische ontwerpers - ook de ‘zetting en schikking’: waar verschijnt welk artikel in het infoblad. Het ontwerpen Daarna gaan de ontwerpers aan de slag en maken ze het tijdschrift op: binnen het vaste ontwerp zorgen ze ervoor dat tekst en beeld via grafisch ontwerp een aantrekkelijk geheel wordt. Het drukken Wanneer het ontwerp klaar is, wordt deze kopij opnieuw naar alle betrokken diensten gestuurd ter nazicht. Vervolgens worden alle opmerkingen en correcties verzameld en doorgevoerd, zodat ‘De Sirene’ in correcte vorm gedrukt kan worden. Die laatste correctiefase is ook de verantwoordelijkheid van de communicatiedienst. Als alle correcties zijn doorgevoerd wordt het ontwerp doorgestuurd naar de drukker, na het verlenen van een ‘goed voor druk’. Mijn vragen: Ik zie dat het blad gedrukt wordt door de drukkerij Lowyck, terwijl dat vroeger gedaan werd door Debeuckelaere Middelkerke mei-jun 2003, A&B Graphics Middelkerke jul – aug tot nov - dec 2003, Grafidruk Middelkerke jan-feb 2004 tot mar-apr 2009, Lover (Leffinge) mei-jun 2009 tot maart-april 2010, Debeuckelaere Middelkerke mei-juni 2010 – mar-apr 2015, Lowyck Oostende mei-jun 2015, Debeuckelaere jul-aug 2015, Lowyck sep-oct 2015 – heden. Gebeurden die frequente veranderingen van drukker om kwaliteitsredenen of omwille van de kostprijs?
En het antwoord Ieder jaar organiseert de centrale aankoopdienst een offerte-aanvraag voor gemeentelijk drukwerk waarbij verschillende mededingers kunnen intekenen op de verschillende loten uit de drukopdracht. Deze manier van werken biedt volgens het gemeentebestuur de beste garantie op een goeie prijs/kwaliteitverhouding. In het druklandschap variëren de prijzen heel sterk in de tijd. Dit heeft te maken met sterke schommelingen in papierprijs en technische evoluties bij de drukkerijen zelf. Een jaarlijkse prijsstudie en toewijzing zorgt er dus voor dat er gedrukt kan worden aan marktconforme prijzen. Die veranderingen van drukkerij zijn hoofdzakelijk ingegeven door de kostprijs, maar ook uit kwaliteitsoverwegingen. Naargelang de uitrusting van de drukkerij (aantal drukpersen, type drukpers, welk drukprocédé …) is die beter uitgerust voor een bepaald type drukwerk. Het kan dus gebeuren dat verschillende loten uit de drukopdracht toegewezen worden aan verschillende drukkers. De offerteprijs bestaat vaak uit een prijsvork omdat papierprijzen gedurende een jaar sterk schommelen.
En nu, de klassieke vraag: ‘Hoeveel kost zo’n blad jaarlijks?’ Het is eeen feit, zoals ik hierboven reeds schreef, dat de productiekosten van een informatieblad hoog oplopen. Jaarlijks komen die neer, voor Middelkerke, op 6 x 3.800 euro voor de bedeling plus 6 x 3.500 euro voor het drukken wat jaarlijks een bedrag van 43.800 euro oplevert. Reken daarbij de vele uren die aan het blad besteed worden door gemeentepersoneel en je bekomt een zware last voor de gemeentekas. Ik heb hierboven de voordelen opgesomd en de lof gezwaaid van de kwaliteit van vorm, inhoud en informatiewaarde en dat alles moet dus afgewogen worden tegen die uitgaven. Zou men misschien kunnen besparen? Door reclame in te voeren, wat zou schaden aan de kwaliteit? Door het aantal bladzijden te verminderen? Of is dat niet nodig, aangezien Middelkerke ook nog veel andere folders en blaadjes uitgeeft en dus schijnbaar over een goed gespekte kas kan beschikken?
Besluit Ik denk te mogen schrijven dat Middelkerke op communicatiegebied wel degelijk meegegaan is met zijn tijd en dat de digitale en gedrukte informatiekanalen zeer eng met elkaar verweven zijn. Niemand kan volgens mij nog zeggen ‘Ich habe es nicht gewusst!’.
Vrank en vrij, ongezouten meningen, een zesde boek van Jean-Marie Dedecker
De auteur “Steevast werd hij omschreven als de brulboei van Oostende, de beenveeg van de politiek. Maar sinds hij weg is uit de Wetstraat, wordt hij anders bekeken, ervaart hij. Als een “éminence grise." De Sean Connery van de Noordzee”, merkt (Joost De Bock HLN) op , “zeker nu hij zijn baard laat staan.” Persoonlijk heb ik Jean-Marie ook al laten horen dat hij er nu ouder uitziet. Maar ja, als zijn wederhelft hem zo mooier vindt, wie zijn wij … Oordelen jullie zelf maar.
In een vorig artikel (op 12.9.2016) schreef ik over hem “Je hoeft het daarom niet altijd met hem eens te zijn, maar als hij iets schrijft, dan is dat altijd het lezen waard. Naast zijn boek met de gelijknamige titel drukt hij altijd zijn mening uit ‘Recht(s) voor de raap’. Ik apprecieer dat! Voeg daarbij zijn onnavolgbare stijl, zijn sterk gedocumenteerde teksten, zijn brede kennis voortspruitend uit zijn ervaring en zijn belezenheid en dan moet je niet verwonderd zijn dat hij ook wekelijks een opiniestuk schrijft in ‘Knack’ ” De opeenvolgende opiniestukken die verschenen tot en met 17.7.2016, werden nu in boekvorm gegoten onder de naam ‘Vrank en vrij – ongezouten meningen’.
Hij is daarmee niet aan zijn proefstuk. Misschien hebben jullie de vorige vijf boeken van JMD ook al gelezen? 1999: “Ik, Jean-Marie Dedecker” (samen met Hans Vandeweghe) 2006: “Rechts voor de raap” 2009: “Hoofddoek of blinddoek – de Migratie ontsluierd” 2010: “De aarde warmt op, de geesten verhitten” 2012: “Eén tegen allen – Mémoires”
De inhoud van zijn nieuw boek Omdat ik dat zeker niet beter kan verwoorden, citeer ik de tekst op de kaft van het boek: “Jean-Marie staat er terug met scherpzinnige inzichten en ongezouten meningen. Rad van tong, soms kort door de bocht, hard maar eerlijk. Zoals iedereen Jean-Marie kent, zo spreekt hij ook: vrank en vrij. In dit boek worstelt Dedecker met de politieke correctheid en de hypocrisie in en om de Wetstraat. Hij stelt openlijk de Klimaatkerk in vraag en richt zijn pijlen op de bobo’s van de sport. Hij wil de tollenaars opnieuw de tempel uitjagen, klaagt de sale-en leasebackoperaties en andere financiële vestzak-broekzakoperaties in de politiek aan en pleit consequent voor een flat tax. Links en rechts stampt en slaat hij, waar het nodig is. Gezond verstand en een hart voor de kleine man zijn zijn richtsnoer. Daarbij rukt hij de ene na de andere politicus of Wetstraatbewoner het masker af.”
Niet alle opiniestukken uit ‘Knack’ zijn in het boek opgenomen. Misschien waren ze achterhaald door de actualiteit, of werd de opportuniteit ervan in twijfel getrokken …. of werden ze minder goed bevonden. Er moest in elk geval getriëerd worden om het aantal bladzijden van het boek te beperken. Volgende columns werden geslachtofferd: ‘zweetsporten zijn minder en minder aan de zapgeneratie besteed.’ ‘in Vlaanderen is de dopingweegschaal naar de andere kant doorgeslagen’ ‘de ranzige boerenpsalm van voetballer benito raman’ ‘sterke identificatie tussen n-va en staat kan forza flandria tussen ldd en vb mogelijk maken’ ‘dsk seks en politiek vormen een eeneiige tweeling’ ‘beste baron michel d’hooghe waarom blijf jij kersen eten met zulke louche bobo’s’ ‘de enigen die belang hebben bij werkloosheid zijn eigenlijk de vakbonden’.
Twee stukken, die niet in ‘Knack’ verschenen, werden toegevoegd, namelijk de open brieven aan Karel De Gucht en aan Lode Vereeck.
Sommige titels uit het boek verschillen van die in ‘Knack’. De oorspronkelijke, in het boek, werden door Knack gewijzigd. Onterecht, vind ik, want ze vatten veel beter de inhoud van een column samen. Ziehier een drietal voorbeelden: ‘We verdrinken in politieke correctheid en verslikken ons in de vrijheid van godsdienst' in het boek wordt dat ‘ Nice, de hemelsblauwe Azurenkust kleurt bloedrood’ 'bart-tommelein-verkoopt-een-sprot-voor-een-kabeljauw-en-gebakken-zeelucht- voor-parfum' in het boek: ‘Het Vlaamse energiebeleid is een mestvaalt’ ‘De opgeklopte angst van milieuorganisaties voor ggo’s ondermijnt hun eigen geloofwaardigheid’ in het boek: ‘Greenpeace verslikt zich in genetisch gemanipuleerd voedsel’.
De tabel hieronder bevat de onderwerpen die één of meerdere keren behandeld werden:
Onderwerp Onderwerp Arco 1 Misdaad 1 Pedofilie 1 Begroting 1 Optima 1 Belastingen 5 Parlement 2 Taxshift 3 Commissies 1 Donald Trump 1 Pensioenen 1 Economie 1 Politici Graaicultuur 1 Socialistische kopstukken Ingrid Lieten 1 John Crombez 1 Johan Vande Lanotte 2 Steve Stevaert 1 Latijnse uitspraken 1 LDD Lode Vereeck 1
Ik ben het wel niet steeds 100% eens met de auteur, maar je krijgt toch een andere, bredere kijk op veel van die maatschappelijke, politieke en sociale problemen. In de meeste standpunten kan ik mij terugvinden, tenminste over onderwerpen waarin ik voldoende inzicht heb. Dat heeft JMD in elk geval. Ik bewonder vooral het feit dat hij steeds kan achterhalen welke de relaties zijn tussen personen/organisaties en bedrijven.
Wat ik het interessants vond, zijn de open brieven. Soms zijn dat antwoorden op aanvallen van journalisten of van andere politici, soms zijn dat raadgevingen of opmerkingen, soms ook steun aan benadeelden. Karel De Gucht (mijn belastingsperikelen zijn de schuld van de Dedecker) pagina 13 Lode Vereeck (die de schuld voor zijn overloperij wijt aan LDD) p16 Theo Francken (voor wie hij grote sympathie vertoont) p19 Rudy De Leeuw (socialistische vakbondsman, die hij samen met diens organisatie niet in het hart draagt) p25 Delfine Persoon (die hij wil troosten en raadgeven nadat zij ten onrechte geen ‘Sportvrouw van het jaar' werd) p40 Joël De Ceulaer (die twijfelt of Dedecker zijn boeken wel zelf schrijft) p66 Paul De Grauwe (de ‘gemediatiseerde’ overloper van blauw naar rood, waarmee JMD net als met De Grauwe’s collega’s – economen niet te hoog oploopt) p77 John Crombez (die hij erop wijst dat socialisten verworden zijn tot kapitalisten) p109 Johan Vande Lanotte (zijn ‘beste vriend’ uit zijn Oostendse tijd, die hij verwijt betrokken te zijn in alle mogelijke en onmogelijke financiële transacties) p138 Jacqueline Galant (die hij enkele tips wil geven om de verkeersveiligheid te verhogen) p174 Gwendolyn Rutten (die hij erop wijst dat haar partij, die JM niet meer in het hart draagt (vooral dan Verhofstadt-Dewael-De Gucht), al jaren aan een vrije val bezig is p209
Uitdrukkingen Het boek is doorspekt van leuke of sprekende vergelijkingen en heel wat uitdrukkingen die volledig nieuw zijn voor mij. Ziehier enkele daarvan, de merkwaardigste, maar er zijn er nog veel meer: “Hoe hoger de aap in de boom klimt, hoe beter je zijn kont kan zien” “Een journalist heeft altijd het laatste woord. De drukker van het bidprentje.” “Elk woord over racisme ligt op een bananenschil” “Wie Sinterklaas bekritiseert, belandt zelf in de zak” “Van zijn jas en zijn vest te draaien, heeft nog nooit iemand koud gehad” (over overloperij) “Het gerinkel van de kassa’s klinkt altijd luider dan het geruis van het geweten” “De belastingbetaler is de enige die voor de Staat werkt zonder eerst aan een examen te moeten deelnemen” “De auto, het stinkdier en de melkkoe van de Wetstraat’ “De kusttram is bejaardentransport met de snelheid van een huifkar’
Dat is echte Dedecker-taal!
Boekvoorstelling op 27 september. ‘Doorbraak Boeken’, de recent opgerichte uitgeverij, ontstaan uit het Vlaamsgezinde internettijdschrift ‘Doorbraak.be’, stelde dit eerste boek voor in de Gentse Tinnenpot. Een aanwezige vertelde mij dat de zaal te klein was! Het was de federale Staatssecretaris voor Asiel en Migratie Theo Francken (N-VA) die Dedecker, waarmee hij een bijzondere band bezit, inleidde. De voorbije weken werd er geschreven dat de exit van Hendrik Vuye uit de N-VA de zwaarste crisis was in het bestaan van de partij. Maar daar is Francken het niet mee eens. Voor hem vond de grootste crisis plaats net geen tien jaar geleden bij de defenestratie van Dedecker uit de N-VA. Het is ook dezelfde Dedecker die Francken een hart onder de riem stak toen hij bij zijn aantreden als staatssecretaris onder zwaar PS-vuur kwam te liggen. 'Hij heeft mij geholpen en gesterkt'. Francken lauwert het nieuwe boek - 'Vrank en Vrij' - als de 'spiegel van de ziel' van Dedecker. “De auteur koppelt zijn gedegen kennis met heldere eigen inzichten. Dedecker heeft een aversie tegen absolute waarheden. Hij loopt regelmatig storm tegen de parade der deskundigen. Hij is een politiek monster met een onstilbare honger.” Francken roept Jean Marie Dedecker op zijn blik open te houden. En ons nog verder 'te laten genieten' van zijn 'scherpe inzichten'.
Signeersessie
Gelukkig staat het bovenaan juist weergegeven, want op zaterdag 29 oktober en NIET op donderdag 29 oktober, signeerde Jean-Marie zijn boek. Omdat ik hem nog een paar vragen wilde stellen, trok ik naar ‘De Standaard boekhandel’ in Middelkerke. Het was er druk.
Besluit Aangezien Jean-Marie elke week een column schrijft voor Knack en de laatste in dit boek opgenomen column verscheen op 17.7.2016, mogen we ons zeker halverwege 2018 aan een nieuw boek verwachten? Tenzij de gemeenteraadverkiezingen van 14 oktober 2018 roet in het eten zouden gooien!
Vlaamse senioren van Middelkerke – Westende-Lombardsijde, verenigt u!!!
Een tijdje geleden kreeg ik een uitnodiging om op woensdag 19 oktober 2016 aanwezig te zijn op een gezellig samenzijn met koffie en gebak in de ‘Kilt’. Die ging uit van de ‘Vlaamse actieve senioren’, afdeling Middelkerke – Lombardsijde - Westende.
De “Kilt”? Dat is toch de nieuwe feestzaal van Westende-dorp in de Essex Scottishlaan 3!
In vervanging van de zaal van de ‘Calidris’ (nog steeds geen nieuwe bestemming?) huurde de gemeente voor de prijs van 800 euro/maand het gebouw naast de beenhouwerij ‘Bert en Hilde’ op de hoek van de Essex Scottishlaan en de Westendelaan. Voorheen was daar een zonnebank en een verhuurdienst van DVD. Twee lokalen dus, plus een keuken. Het beantwoordt volledig aan de doelstelling, onderdak bieden aan verenigingen voor voordrachten, spelnamiddagen, koffienamiddagen, ….. Het gebouw draagt de naam ‘De Kilt’ om het bij Schotland te” houden (‘Essex Scottish’).
De 'kilt', een bijzonder en ongewoon kledingstuk Een kilt is een Schots kledingstuk voor mannen dat de benen tot de knieën bedekt, een rok specifiek voor mannen.
Traditioneel werd de kilt in de 16e eeuw door mannen en jongens in de Schotse Hooglanden gedragen, maar sinds de 19e eeuw ook in andere delen van Schotland en het Keltische taal- en cultuurgebied. Tegenwoordig wordt de kilt door (hoofdzakelijk Schotse) mannen gedragen bij bijzondere, folkloristische en officiële gelegenheden. Met name bij doedelzakspelers vormt de kilt een onderdeel van de traditionele kleding.
De onderzoom moet zo'n één inch (2,54 cm) boven de grond hangen wanneer men (rechtop) geknield zit. Informeel worden de kousen afgestroopt terwijl ze bij een gala of andere gelegenheid opgetrokken worden. De kilt die voor dagelijks gebruik is bedoeld, is van wol en heeft een soort plissé-plooien opzij en achter, maar niet aan de voorkant.
Bij de kilt hoort ook een tasje en een kleine dolk die men in de kous steekt. De kilt is altijd geruit met een patroon (tartan) dat afhankelijk is van de clan, of met een anoniem of algemeen Schots patroon, maar dit is niet traditioneel.
Ik heb ooit gehoord dat de Schotten niets onder hun kilt dragen. De Schotse whiskyfabrikant "The Famous Grouse" vroeg het aan 800 mannen. Zeven van de tien antwoordden zonder schroom: "Helemaal niets, ook niet als het koud is”. Volgens de onderzoekers heeft dit alles te maken met de Schotse trots. Er gaan echter hier en daar stemmen op om omwille van fatsoen en hygiëne voortaan een onderbroek te dragen. Een andere reden is dat op sommige Schotse hoogvlakten de muggen onaangenaam kunnen verrassen onder een kilt.
Verrassing bij mijn aankomst Natuurlijk was ik geïnteresseerd in de eerste bijeenkomst van ‘De Vlaamse Actieve Senioren afdeling Middelkerke – Westende – Lombardsijde’. Grapje natuurlijk, maar groot was mijn verwondering toen ik zag dat er ook vrouwen aanwezig waren. De ‘Kilt’ is eigenlijk iets voor mannen, ‘echte’ mannen dan nog. Maar wat zou een vereniging waard zijn zonder vrouwen? Ze kunnen natuurlijk ook onderstaande kledij dragen.
Maar nu genoeg gezwansd!
Naast twee gemeenteraadsleden Franky Annys (Open VLD) en Anthony Goethaels (N-VA) en provinciaal voorzitter Pol Devaere, later nog versterkt door de burgemeester Janna Rommel-Opstaele en oppositieleider Jean-Marie Dedecker, mochten de organisatoren een 50-tal aanwezigen begroeten. Deze werden dan ook toegesproken door de voorzitter Marita Vermaesen en de West-Vlaamse voorzitter. Zo vernam ik dat de vereniging een 45-tal leden telt. Om 15 uur werd een ‘persmoment’ ingelast waarop de vereniging zich via de pers kenbaar wilde maken. Een foto van het bestuur mocht natuurlijk niet ontbreken.
De seniorenverenigingen in Middelkerke Aangezien ik mezelf nog moeilijk tot de jongeren kan rekenen, interesseer mij voor het welzijn van alle gemeentelijke ouderen. Vandaar dat ik er ook regelmatig een artikel over schrijf. Zo behandelde ik ook de seniorenverenigingen in mijn artikel van 16.12.2013 ‘Oud worden in Middelkerke. Iedereen wil oud worden maar niemand wil het zijn’. (zie map ‘Die goeie oude tijd’) Ik wil nu niet opnieuw een opsomming geven van alle verenigingen van Middelkerke met hun aantal leden en met hun voorzitter en hun activiteiten. Voor wat deze laatste betreft, die zijn ongeveer gelijklopend voor alle verenigingen. Ze beogen allemaal in eerste instantie het ‘ontmoeten van andere ouderen’ en een ‘zinvolle oude dag beleven’. Ze willen dat bereiken via de organisatie van een brede waaier aan activiteiten: -culturele (voordrachten, optredens, bijwonen concert, filmnamiddagen, debatten, cursussen om iets bij te leren over de gezondheid en Eerste Hulp Bij Ongevallen (EHBO), de computer, mobiliteit, rechten (o.a. erfenis-), vreemde taal, … -sportieve (fiets- of wandeltochten, petanque, bowling, hengelen, aquagym, stoelengymnastiek, yoga, zwemmen, …) …) -gewoon gezellige en ontspannende bijeenkomsten (etentjes, dansen, miss- verkiezingen, kaarten, bakspelen, lotto, reizen of uitstappen met trein, tram of bus, stadsbezoeken, quizzen, feesten, bezoeken van pretpark of kerstmarkt, bingo, rummycub. Soms worden ook clubs gevormd die dan vaker bijeenkomen om te turnen, te dansen, te fietsen of om petanque te spelen. Zij besteden ook aandacht (met geschenk) aan bijzondere verjaardagen (60, 70, 80, 90, 100(?) ) van hun leden, aan huwelijksverjaardagen (50, 60, 70), aan bijzondere feestdagen zoals Pasen en Kerstmis en Nieuwjaar en aan Vader- en Moederdag, Zij vergeten ook hun (ex)-leden niet die nu in een rust- en verzorgingstehuis of in een ziekenhuis verblijven en brengen die een bezoek. Iedereen kan hier dus zijn gading vinden en de verenigingen passen zeker hun programma aan volgens het succes van hun activiteiten. Het zou mij ook verwonderen als ze niet openstaan voor voorstellen of ideeën van hun leden.
Zijn ze politiek geïnspireerd? Ze beweren allemaal pluralistisch te zijn. Dat betekent "wij erkennen een systeem waarbij verschillende principes en overtuigingen naast elkaar bestaan". Het zal jullie wel niet verrassen, maar natuurlijk zijn ze politiek verzuild. KBG of OKRA kleven de CD&V strekking aan, LBG zijn de liberalen, Vl@S zijn de Vlaamsgezinde senioren, S+ zijn de socialisten. Hoor je de naam van een vereniging, dan weet je meteen welke kleur ze heeft. Zelf vind ik die verzuiling jammer, maar waarschijnlijk onvermijdelijk. Natuurlijk wil ik daar nu niet mee beweren dat er politieke toespraken gehouden worden of verkiezingsmeetings, maar meestal treden de ouderen toch toe tot de vereniging waar ze gelijkgezinden terugvinden. Dat moet nu ook weer niet al te letterlijk opgenomen worden want dat betekent nu ook weer niet dat bijvoorbeeld iemand als overtuigde Vlaming geen lid kan worden van de OKRA of dat een katholiek zich niet kan aansluiten bij 'De Lombarde'
Maar ik wilde jullie eigenlijk wat meer vertellen over de Vlaamse actieve senioren vzw Middelkerke – Lombardsijde – Westende. Dat is geen nieuwe vereniging natuurlijk. Daar waar de moedervereniging, toen nog CVO (Centrum voor Ouderenzorg) geheten, gesticht werd in mei 1967 en in 1972 herbenoemd werd tot VVVG (Vlaams Verbond voor Gepensioneerden), ontstonden de lokale afdelingen slechts geleidelijk. In 1989 was dat het geval voor Westende-Lombardsijde. In 2011 veranderde de vereniging opnieuw van naam en werd het ‘Vlaamse actieve senioren’. Dit is vandaag de thuishaven voor meer dan 11.000 dynamische ouderen en jonggepensioneerden in meer dan 110 plaatselijke afdelingen. Er is al langere tijd een afdeling in Leffinge. Waarom dan niet meer in Middelkerke – Lombardsijde – Westende? Die was er wel maar in februari 2016 nam het bestuur ontslag. Een nieuw bestuur heeft nu de taak op zich genomen om de vereniging weer te doen bloeien zoals voorheen. Het wordt geleid door Marita Vermaesen. Zij wordt daarbij gesteund door secretaris André Clarysse en bestuurslid Eddy Clarysse en de echtgenote van deze laatste Monique Landschoot die let op de centen van de vereniging. Er kan eveneens gerekend worden op bestuurslid Andre Van Overstraeten en adviserend lid Maria Keymolen, Wie ‘hoofdlid’ (voor 18 euro) of ‘bijlid’ (voor 12 euro) wordt, kan rekenen op een verzekering Burgerrechtelijke Aansprakelijkheid en lichamelijke ongevallen en ontvangt het driemaandelijks tijdschrift.
Besluit Ik kan ze enkel ‘veel succes’ wensen maar eenvoudig zal hun taak wel niet zijn. Zij moeten immers vooral opbotsen tegen OKRA en ‘De Lombarde’, die al langer de Westendenaars en Lombardsijdenaars aanspreken.
Aanpassing De seniorenbonden van Middelkerke tellen in het totaal 1988 leden. Dat is eigenlijk relatief weinig op een bevolking van bijna 20.000 mensen, waarvan veel ouderen. Voeg daarbij dat er ook dat heel wat lid zijn van twee en zelfs 3 bonden, dus het effectief zal dus nog lager liggen. De voornaamste bonden zijn: OKRA (?), Aangespoelden (goed voor 200 leden), Seniorenbond De Lombarden (goed voor 170 leden), S – Plus (?), de Liberale Bond (?), de Vlaamse Actieve Senioren (50 leden), enz...
Een onderwerp waarover men kan blijven schrijven: Het ‘Kasteel van Middelkerke’, toekomstig (vervang)casino en sporthotel
Als je even opzij kijkt langs de Westendelaan ter hoogte van ‘Het Kasteel’ dan zie je dat er (eindelijk!!!) wat roert in en rond die gebouwen. Ziehier mijn foto’s van deze drukte die we daar sinds lange tijd niet meer mochten meemaken:
Ik was natuurlijk, waarschijnlijk zoals andere passanten die iets afweten van de geschiedenis van dat gebouw, erg verrast. Op 25.10.2016 hingen de rood-witte spandoeken er niet meer ... maar een hotel dat appartementen of kamers verkoopt? Tot op heden dacht ik altijd dat een hotel een dienstverlenend etablissement is met een commercieel oogmerk waar iemand tegen betaling kan overnachten. Op Wikipedia vermelden ze alle soorten hotels en daaronder vinden we ook het verblijfshotel, waarmee het sporthotel kan vergeleken worden. Dat is een hotel bij een bezienswaardigheid (bijvoorbeeld een strand) met veel infrastructuur voor de vrijetijdsinvulling (bijvoorbeeld een zwembad, sauna, tennisbaan). Men verblijft er vaak voor een lang weekend, een week of meer. Dat een hotelgast eigenaar kan worden van zijn verblijfruimte, dat heb ik nergens gevonden. Is het dan niet logisch dat ik mij daar vragen over stel?
Maar dat is nog niet alles. Ik was ook altijd van mening dat het gewestplan Oostende-Middelkerke, dat gold voor ons ‘Sportpark’, enkel dagrecreatie toeliet. Om zeker te zijn dat ik wel het recentste bijgehouden RUP raadpleegde en omdat ik vreesde geen antwoord te krijgen van de gemeente, stelde ik op 3.9.2016 in het kader van ‘openbaarheid van bestuur’ de vraag aan ‘Ruimtelijke ordening Vlaanderen’ … die mijn vraag op 5.9.2016 doorstuurde naar ‘Ruimtelijke Ordening West-Vlaanderen’ … die op hun beurt mijn vraag doorstuurden … naar de gemeente. De technische dienst antwoordde toch (waarvoor dank) dat het sporthotel gelegen is in RUP Sportpark (Nr 43), dat goedgekeurd werd door de Deputatie van de provincie op 19.1.2012 Jullie vinden bij mijn bronnen waar je dat plan kunt raadplegen.
Ruimtelijke Ordening ‘à la tête du client’ Ik heb in de loop van de jaren kunnen vaststellen hoe aanvankelijk goed bedoelde bestemmingen van zones, weliswaar na verloop van tijd, om alle echelons toe te laten hun zegje te doen, zomaar kunnen veranderd worden. Om iemand ter wille te zijn? Om te beantwoorden aan de huidige maatschappelijke toestand? Om vroegere fouten recht te zetten? Om nieuwe bouwmogelijkheden (hotels, …) te scheppen? Om een megalomaan project toe te laten dat één of meerdere politici op het voorplan moet laten treden en zijn/haar paradepaardje moet laten berijden of zijn jongensdroom waar moet maken? Alle redenen zijn goed. In een reactie in ‘Het Nieuwsblad’ had Fred Vandenbussche daar destijds volgende reactie op: “Zo gaat dat dus in Middelkerke: de vriendjes van de blauwe baronnen mogen bouwen wat en waar ze willen, achteraf wordt toch alles 'geregeld'. In normale gemeenten worden gebouwen aangepast aan de stedenbouwkundige plannen. In Middelkerke worden de plannen aangepast aan wat het de bevriende promotoren belieft te bouwen...”
De bestemming van het terrein langs de Westendelaan was inderdaad volgens het gewestplan ‘Oostende – Middenkust’ van 26.01.1977, ‘gebied voor dagrecreatie’. Dagrecreanten zijn mensen die hun activiteiten uitoefenen buiten de onmiddellijke omgeving van hun woning maar die niet overnachten op die plaats. We onderscheidden daarin twee BPA’s: ‘Miami’ en ‘IJzerlaan’. Vooraleer een ruimtelijk uitvoeringsplan kan goedgekeurd worden, moet er volgens het MER – decreet (Milieu Effecten Rapport) eerst een onderzoek gebeuren om na te gaan of het plan al dan niet aanzienlijke effecten kan hebben op de bestaande situatie voor mens en milieu. De eerste stap die daarin moet gezet worden is het opstellen van een document, ‘Verzoek tot raadpleging’ genoemd. Dat werd dan ook opgesteld op 10 maart 2010.
Inhoud van het ‘Verzoek tot raadpleging’ De procedure van de screening bestaat uit drie stappen. Eén van de daarin opgenomen informatiepunten is de beschrijving en verduidelijking van het voorgenomen plan. Willen jullie dat document volledig lezen of bestuderen, dan vinden jullie het bij mijn bronnen, onderaan. Ik wil daaruit slechts enkele punten halen die aantonen hoe de bestemming van zo’n plan kan gemanipuleerd worden. ‘Herzien’ wordt dat dan genoemd! Hier is eigenaardig genoeg voor het eerst sprake van de mogelijkheid om een sporthotel in te richten, in functie van de aanwezige sportinfrastructuur. Ons gemeentebestuur vond eerst nochtans terecht dat de stedenbouwkundige voorschriften op die plaats alleen dagrecreatie en geen verblijfsrecreatie toelieten. Kortom: een fitnesscentrum kon wel, een hotel niet. Maar in oktober 2012, dus twee en een half jaar later, vlak vóór de gemeenteraadsverkiezingen zou aannemer Gryson uit Aartrijke dan toch een vergunning krijgen om zijn installaties uit te breiden met een sporthotel. Het gebied wordt ingedeeld in drie zones, zoals hieronder te zien is.
Ziehier de letterlijk overgenomen tekst uit dat verzoek tot raadpleging. Aan de westzijde is er een hoogdynamische zone met behoud van de bestaande functies (manege, tennisschool, voetbal, basket, nabestemming woning, minigolf) Onder hoog-dynamische toeristisch-recreatieve infrastructuur wordt infrastructuur verstaan die, omwille van haar intrinsieke aard, in haar onmiddellijke omgeving sterke veranderingen en dynamiek teweegbrengt in de wijze van functioneren van de bestaande ruimtelijke en sociaal-economische structuur en daardoor in belangrijke mate het bestaande ruimtegebruik. Daarnaast komt een sporthotel, een indoorrecreatief complex (all weathercomplex met sneeuwdorp, bowling,…) (verplaatsing van een bestaand privaat complex vanuit het bedrijventerrein), een nieuw skatepark/skatebowl, infrastructuren/gebouwen, parking georiënteerd op de Westendelaan). Ten tweede is er een overgangszone waar recreatie nog primeert maar minder bebouwing toegelaten wordt voor o.a. voetbalvelden, in- en outdoor petanquebanen, avontuurlijke speelterreinen (eventueel gebouwd op grondverzet van de skatebowl) en een groene parking. De bestaande mountainbikeroute en deadride kunnen hierin verwerkt worden. De oostelijke zone is een laagdynamische zone voor de bestaande mountainroute, de bestaande volkstuintjes, de hindernissenpiste (eventueel te vervangen of aan te vullen met een hoogteparcours), staande wip en wandel- en fietsdoorsteken. Er worden groenbuffers voorzien aan de zijde van de Westendelaan en ter hoogte van de Warandeduinen.
‘Dagrecreatie’ werd dus zomaar vervangen door ‘verblijfsrecreatie’. In het sporthotel zijn overnachtingsmogelijkheden toegelaten die direct gerelateerd zijn aan de aangeboden sporten. Wat uitvoeriger uitgelegd, betekent dit dat in de hoogdynamische zone een hotel kan ingericht worden, gerelateerd aan specifieke sportvoorziening zodat sporters, in groep of individueel, ter plaatse overnachtingsmogelijkheid kan aangeboden worden bij de aanwezige sportfaciliteiten (vb stages, trainingskampen, en dergelijke). Zuiver hotelaanbod, los van sportfaciliteiten is niet toegelaten. Er wonen ook niet! We herinneren ons nog allemaal dat het asielcentrum 'Zon en Zee' destijds gesloten werd omdat de asielzoekers er woonden wat geen verblijfsrecreatie is. Maar, wie zal controleren of de eigenaars daar soms niet constant verblijven? Dat is een probleem dat zich zowat overal in Vlaanderen stelt, maar waar de overtreders niet wakker van liggen en dat door de overheid vrij gemakkelijk genegeerd wordt.
Welke sporten worden er eigenlijk aangeboden? Volgens de webpagina www.middelkerke.be/sportpark-de-krokodiel zouden dat zijn: basketveld, hindernissenparcours met touwenpiste, teamwork- en moeraspiste, speelweide, vijver met eiland, Finse looppiste (1,4 km), mountainbikeparcours (2 km). Dat verschilt dus van wat in het ‘Verzoek tot raadpleging’ staat.
Een kamer/appartement kopen Hotelkamers verkopen zou een nieuwe trend zijn in het hotelwezen. Na de opening van het vroegere Rustoord in Westende, nu Duinenzicht, zouden alle kamers er op dezelfde manier verkocht geweest zijn. Laat ons die twee maar liever niet vergelijken. ‘Duinenzicht’ in de Vakantiestraat 3, is gelegen in BPA “Westende-Dorp, MB 19-09-1984. Daar zijn volgens het bestemmingsplan woningen voorzien en geen hotel. Na het lezen van het spandoek op het Sporthotel (zie foto’s hierboven) wou ik daar natuurlijk meer over weten. Toch logisch dat ik wilde weten wie daarachter of daaronder zit. Ik surfte dus uiteraard naar www.sportresidentie-acropolis.be . Groot was dan ook mijn verbazing dat die website niets voorstelt en zeker geen informatie bevat over het sporthotel. Ik moest dus elders zoeken, te beginnen met het opsporen van de bouwheer van het pand. Dat blijkt de firma claeys bvba (gebroeders filip en bart claeys), Doornkouterstraat 1a in 8980 in Passendale te zijn. (051/779973). Maar ook op hun website kon ik geen verband vinden met de sportresidentie-acropolis. Ze vermelden wel het ‘sporthotel’ als referentie. En mijn e-mail beantwoordden ze niet. Dan maar eens proberen bij de firma ‘isolteam – slim isoleren van dak tot kelder’ uit Kortemark, sponsor van de wielergroep ‘crelan – vastgoedservice’. Op mijn vraag om wat meer te mogen vernemen over dat verkoopaanbod, beloofden ze mij dat ze een bericht zouden sturen naar de betrokken personen. Geen respons! Spijtig! Waarom toch? Er is toch niets 'louche' aan de hand, zeker? Ik vermoed dat de eigenaar, Eddy Gryson uit Aartrijke, mij meer zo kunnen vertellen. Misschien moet ik af en toe eens gaan eten in het restaurant ‘De Lanteirne’ in Westende-dorp, waar hij een trouwe klant is. Ja, waarom niet, hé? Het is er lekker. De burgemeester en de secretaris weten dat ook want ze gaan daar ook regelmatig, wordt verteld.
Willen jullie meer weten over de gekke, schandalige geschiedenis van ‘Het Kasteel’, en het ‘Sporthotel? Dan kunnen jullie mijn artikels daarover lezen: In de map ‘Monumenten’: ‘Middelkerke heeft nu ook zijn kasteel’ (27.4.2008) In de map ‘Immobiliën’: ‘Middelkerke: dat mag niet volgens het geldend ruimtelijk uitvoeringsplan? Dan veranderen we dat plan toch! Geen probleem!’ (19.11.2012) In de map ‘Allerlei’ Onder ‘Middelkerke en Westende in het nieuw(s), onderdeel ‘Kasteel’ (9.3.2015) Onder ‘Middelkerke: hangende problemen of hete hangijzers… en enkele vraagtekens’, onderdeel ‘Het Kasteel van Middelkerke’ (17.8.2015)
Wat zei Uilenspiegel ook weer? Waar er rook is, is er vuur! Dat is zeker zo in Middelkerke en in Westende
Op zondag 9 oktober 2016 zijn ze weer langs geweest in mijn straat. Ze hebben er zelfs een geurend pakje achtergelaten.
Natuurlijk mogen we niet overdrijven in onze reactie, maar toch blijf ik erop hameren vooral omdat het mij stoort dat de gemeente alle mogelijke middelen inzet tegen al diegene die hun hond(je) toelaten op ‘straat te kakken, maar het niet oppakken’, (tekst geleend van Paul Dewulf in de Duinenlaan) terwijl de paarden …
De geschiedenis van de straatpaarden In de 19e eeuw, toen er nog geen auto’s in de straten reden, was het stedelijke transport van mensen en goederen vrijwel volledig afhankelijk van paardenkracht. Zo transporteerden de handelaren/handelaars hun goederen vaak per wagon en lieten vele burgers en arbeiders zich met paardenbussen en paardentaxi’s naar het werk vervoeren. Je zou kunnen denken dat het verkeer toen heel wat rustiger en veiliger was dan in onze hedendaagse automaatschappij, maar niets is minder waar. De enorme aantallen paarden in de Westerse steden zorgden voor nog veel grotere problemen, waaronder ziektes, verkeersdoden, geluidsoverlast (door paardengehinnik en kletteren van de hoeven op de stenen straten), en het ergste van allemaal: een gigantisch overschot aan mest. Ieder stadspaard liet elke dag minstens 1 liter urine en tussen de 7 en 15 kilo mest achter, wat met een paardenpopulatie van 100.000 in New York resulteerde in een dagelijkse vervuiling van 100.000 liter paardenurine en ongeveer 1.2 miljoen kilo paardenstront. Ziehier een foto uit 1893 van de Bedford Street in New-York, waar schijnbaar zeer veel paarden voorbijgekomen waren. Daarnaast zien jullie dezelfde straat, jaren later.
In zijn nieuw boek ‘Vrank en vrij’ geeft Jean-Marie Dedecker ons de raad, als we ooit eens door New-York flaneren, de statige uit bruine baksteen opgetrokken herenhuizen te bewonderen met hun elegant bordes dat vanaf het straatniveau oprijst tot de woonruimte op de eerste verdieping. Hij legt uit dat die bouwtrant nodig was om boven de paardenmest uit te stijgen. Het stonk verschrikkelijk in de zomer en bij regenweer overspoelde een soepachtige stroom paardenmest de voetgangersplaatsen en lekte de kelders in.
In de vroege dagen van het dierentransport was dit nog niet zo’n groot probleem, want toen konden de steden hun mestoverschot simpelweg doorverkopen aan de boeren. Met de toename van het aantal stadspaarden in de late 19e eeuw was de prijs van mest echter volledig ingestort, met als gevolg dat de stadsschoonmakers hun uitwerpselen niet meer kwijt konden aan de straatstenen. Hetzelfde deed zich voor in London. De meeste Westerse steden zagen zich daarom genoodzaakt de paardenpoep te dumpen op de verlaten kavels in de stad, met als gevolg dat het straatbeeld van Londen al snel werd ontsierd door 9 meter hoge mesthopen. Een journalist van de The Times sprak in 1894 zelfs van de ‘Grote Paardenmestcrisis’ en voorspelde dat, als men op dezelfde manier door zou gaan, alle straten van Londen binnen 50 jaar bedolven zouden zijn onder 3 meter dikke laag paardenmest. Toen verscheen de auto … en toen was tenminste dat probleem opgelost.
Ik heb bovenstaande geschiedenis enkel ingelast omdat ik dat een ‘interessant weetje’ vond en natuurlijk is de toestand van vandaag daarmee niet te vergelijken.
Toch vind ik dat er iets zou moeten aan gedaan worden. Ik vermeld meestal de problemen ‘hondenpoep’ en ‘paardenvijgen’ in één adem. Natuurlijk zijn er enkele belangrijke verschillen. Laat ons die even bekijken. Zoals een lading paardenvijgen wel 30 keer omvangrijker is dan wat een hond(je) produceert, zijn de middelen om onze straten proper te houden van vijgen of drollen ook niet te vergelijken. Zo moet elke hondeneigenaar een poepzakje bij hebben als hij/zij met zijn/haar lieveling op stap gaat; Dat is een klein zakje en overal staan buizen waarin men ze kwijt kan geraken. En de paarden? Ik wil de paardenliefhebber zijn pleziertjes niet ontnemen maar "Waar rook is, is ook vuur," zei Uilenspiegel, en hij tastte met zijn handen in een hoop verse paardenvijgen. Het volstaat schijnbaar niet dat de gemeente voorschrijft dat ‘Begeleiders of ruiters van rijdieren verantwoordelijk zijn voor het opruimen of laten opruimen van de uitwerpselen van deze dieren.’ Voor de paarden hebben verschillende Nederlandse gemeenten het gebruik van de poepzak verplicht gemaakt. Zoals hieronder te zien is, wordt die onder de staart van het dier gehangen, vastgehaakt aan het zadel. Als de staart van het paard omhoog gaat, wordt de zak opengetrokken en valt de mest erin. Het paard wordt soms wel wat onrustig met die zak onder de staart.
De zak is vervaardigd uit nylon en kan drie beurten van het paard bevatten. Is de zak vol, dan volstaan een paar handige bewegingen om hem te ledigen in een gewone plastic zak.
Voor honden zijn er eveneens praktische toiletten voorzien, maar hoe moet je paardentoiletten aanleggen? Moeilijk te doen!
Dan moet de ruiter maar van zijn paard afkomen en het goedje opscheppen. Ziehier een voorbeeld van hoe het kan. Hebben jullie dat al ooit meegemaakt? Ik niet!
Wie niet wil afstappen moet na zijn uitstap maar het parcours opnieuw afleggen met de auto om het karweitje op te knappen. Ofwel kan iemand met de fiets, gewapend met schop en zak, achter het paard rijden (niet te dicht, natuurlijk) en de straat opnieuw proper maken. Een andere maatregel die de gemeente zou kunnen treffen is het voorschrijven van de wegen die door paardrijders mogen gevolgd worden. Om de toeristen niet te mishagen is het toch ’s zomers ook niet toegelaten op het strand paard te rijden. Ik geef toe dat er in onze badplaats weinig wegen geschikt zijn als paardenparcours.
Besluit Paardrijden in Middelkerke moet kunnen, maar ruim het wel even op!
De beste mogelijke maatregel is het verplichten van de poepzak. En natuurlijk het controleren en beboeten van de overtreders. Dus, bestuurders van Middelkerke, jullie zijn toch zo graag de eerste en de beste .... misschien kunnen jullie hier een paradepaardje van maken.
Gaten in de begroting? Daar trekken ze zich in Middelkerke niets van aan!
De federale begroting De federale regering worstelt al een hele tijd met een reusachtig gat in de begroting. De tijd tikte want sinds 2013 moeten de eurolanden jaarlijks tegen 15 oktober een ontwerpbegroting voor volgend jaar indienen. Europa wil namelijk een nieuwe eurocrisis vermijden, zoals met Griekenland. Ze willen daarom veel sneller zicht krijgen op mogelijke budgettaire ontsporingen die zware gevolgen kunnen hebben voor de hele monetaire unie. België is in het stipt naleven van deze regel niet de primus van de klas. Enkele dagen voor het verstrijken van de termijn, moesten de coalitiepartijen het eerst nog eens worden over de grootte van het gat. En dan maar zoeken achter maatregelen! Waar kan er bespaard worden? Hoe kunnen we de onderdanen nog meer uitwringen? Belastingen verhogen? Grote vermogens meer belasten dan kleine? Ze beweren allemaal dat de gewone man niet zal getroffen worden door de maatregelen. Gebeurt dat niet rechtstreeks, dan onrechtstreeks. “En wie gelooft die mensen nog?” is nog steeds actueel.
De Vlaamse begroting Ook de Vlaamse regering, die hardnekkig vasthoudt aan een begroting in evenwicht, ligt onder vuur. Bereikten ze dat (papieren?) evenwicht nu al dan niet met behulp van boekhoudkundige goocheltrucs? Of door de kostprijs van grote projecten, zoals de Oosterweelverbinding, een deel van de ziekenhuisfinanciering en de asieluitgaven buiten de begroting te houden? Er wordt de Vlaamse ministers verweten dat ze daarmee een bom leggen onder de begrotingen van de volgende jaren. Maar ja, misschien is dat dan hun probleem niet meer! Telkens weer worden de gezinnen het slachtoffer van de begrotingsevenwicht - oefening van de regering. Denken jullie maar aan de Turteltaks of Vlaamse energieheffing, de verdubbeling van de zorgpremie, de verhoging van het inschrijvingsgeld voor het hoger onderwijs, de verhoogde waterfactuur, de slechte hervorming van de kinderbijslag, stijgende prijzen van de rusthuizen en een hele reeks andere prijsverhogingen. De Gezinsbond: “De afschaffing van de leeftijdsbijslagen kindergeld kost het gezin 1.283 euro per jaar, de afschaffing van de gratis hoeveelheid water en elektriciteit 300 euro, achttien 'respijtdagen', waarop de kleinste niet naar de crèche gaat, kosten hen 500 euro. Voor een niet-beursstudent betalen ze 270 euro meer en de twintig lijnkaarten die ze jaarlijks gebruiken, kosten hen jaarlijks 120 euro meer. Extra jaarkost voor het gezin: 2.473 euro.” Kortom, onze beide regeringen hebben altijd geld te kort! Maar ze zetten natuurlijk hun postjes niet op het spel en dus geraken ze het tenslotte altijd wel weer eens over de manier om dat gat te vullen. Ze rekenen natuurlijk op ons om bij te passen.
Het Middelkerks beheer van ons geld In Middelkerke schijnt er geen gat in de begroting te zijn. De gemeente heeft wel een enorm hoge schuld, maar schijnbaar hebben zij altijd wel een overschot op de begroting. Zou het daarmee zijn dat zij de huidige en toekomstige beschilderingen van gevels met stripfiguren zullen betalen? Zopas werd op de gevel van de Calidris een eerste kunstwerk met Robbedoes aangebracht. De volgorde is dus gewijzigd want er was eerst gezegd dat ‘De Branding’ als eerste aan de beurt zou komen. Het schilderwerk toont één zijde naar de grote baan zodanig dat de tramreizigers het kunnen bewonderen, de andere zijde is gedraaid naar de strandgangers in de ‘Strandlaan’. De onthulling gebeurde in aanwezigheid van de Nederlandse artiest, Hanco Kolk. Het werk zou Middelkerke een nog grotere uitstraling als stripgemeente moeten geven. Is dat wel zo? Komen daardoor nu weer duizenden toeristen meer naar onze kustgemeente, zoals Janna dat zo goed kan zeggen? Ziehier het werk, bijna klaar en volledig klaar:
Het is mooi, maar … In een vorig artikel ‘Middelkerke wil zich nog veel meer profileren als stripgemeente’ (zie map ‘Uitzicht van de gemeente’ – 18.7.2016) haalde ik reeds de woorden aan van Michel Landuyt: “We willen een kwalitatief verhaal vertellen dat jaren mee gaat. Een stripgevel kost ongeveer evenveel als een stripstandbeeld op de dijk. Voorlopig komen er geen stripstandbeelden bij. Het budget dat zo vrij komt, wordt besteed aan de stripmuren.”Misschien zou een standbeeld nu ook al wat meer kosten, maar ik dacht dat de gemeente daarvoor rond de 25.000 euro per beeld betaalde. Voor de eerste stripmuur bedraagt de prijs 36.000 euro, dus bijna de helft meer. Voor diegene die nog in Belgisch geld rekenen is dat bijna 1.500.000 francs. “Niet min”, zegt Michel zelf “maar er komt heel veel bij kijken. De schildering werd uitgevoerd door professionele kunstenaars en de muur diende eerst bepleisterd te worden. Zowel de muur als het kunstwerk werden ook nog behandeld met een graffitiwerend product.”
Vinden jullie dat nog normaal? En er komen er nog, in november al een tweede.
Besluit Ik vind het onverantwoord dat Middelkerke in tijden waarin iedereen de mond vol heeft over besparingen op de kop van de bevolking, het geld langs deuren en vensters blijft buitensmijten, voor zaken die, hoe mooi ook, eigenlijk niet broodnodig of onontbeerlijk zijn. Misschien zouden ze dat geld beter kunnen besteden, maar dan ten voordele van de eigen bevolking?
Bron http://www.hln.be/regio/nieuws-uit-middelkerke/eerste-stripgevel-onthuld-a2918642/
Gebruiken ze in Lombardsijde hetzelfde dialect als in Westende?
Ik schrijf en spreek altijd over het ‘Westends' dialekt, maar daarmee doe ik de Lombardsijdenaars onrecht aan. Ze spreken volgens mij namelijk hetzelfde dialect als in Westende. Of is er misschien iemand die verschillen kent? Destijds had ik mij voorgenomen jaarlijks een verhaal te vertellen in onze streektaal, maar misschien is dat wat te weinig en daarom … ben ik hier weer. Omdat ik probeer alle woorden neer te schrijven zoals ze uitgesproken worden, raad ik jullie aan de tekst uit te spreken bij het lezen.
Tjepn e Neetn zien twi rasegtu Lombartsiedunoars, guboorn e gutoogn zegn zu bie uus. Zu zien allutweeë al u bitju va joarn e zoedn allutweeë me geil undrertu va nundur dorp. Zu weetn dur allus van en zu volgn al wa tgumeintubustier en du gumeinturoat buslisn up du voeët. Somtiets zieën zu dommee nie gulukkug en ton moeëtn zu ki undrertu lugtn teegn mukoar. Daan zu doar u goe pientu bie drienkn, da moenk zeekr nie zegn? Luusturt mor u ki wienu daan zu tu vurteln addn du latstu ki.
Tjepn: wienu peisju gie van da vurlegn van du tramroetu? Ik vieng dattook nie op die zesoendurt meeturs go komn dammu moeëtn loopn no da tramkotju up tendu van du sjhoolstroatu? Neetn: gie e gumaklik klapn, ee Tjepn, ju weunt gie in du platsu zeëvu mor ik weun in tpriïnsuvelt das u geil stik verdur, ee? Tjepj: ju go gie doa deugt va nen, Neetn, u bitju buweegiengu ku noois gin kwoat! E zen tog bulooft dan dur veelu meir ottobuuzn gon rieën e stopn in du platsu? Neetn: ot mo woar is? Tjepn: mo ju moe tog toegeevn, Neetn, dat veelu veiligur go zien lanks du groötu boanu! Tgon tog mindur aksiedentn gubeurn, ee? Neetn: ziej zeekr datta an trajekt ligt, Tjepn, of zien du meënsjhn musjhieën nie vorsigtug gunoeg? En peisju gie dattur doa gin aksidenten goan gubeurn? Tjepn: tis doar utwa van woa, mo ju go tog veelu tiet win ee? Ju go vier munuutn rappr in Niepoört zien Neetn: tis noga du moejtu, moeta deiguntlik altiet zo zeiru goan teegnwoördug? Tjepn: Mo ju moe tog toegeevn da Lombardieë dur veelu beetur got uut zieën? Neetn: veelu doodur wil ju zeekr zegn? Gon du kaffees do nie oendr tu lieën en? Tjepn: zen tog nog du navuntmart? Tgot u pluzieër zien da ju zo nie mi moet upletn voe die trams die allu tieën munuutn uut twi rigtieng komn. En du meënshn uut du Zeiloanu gon toen tog in u negtu promunaadu weun, ee, me sjhoönu gubouwn e veelu groeën. En du Niepoörtloanu te! Ju moet u ki peizn, gin tram mi vo ju deuru! Neetn: mu zien goe moats ee, Tjepjn, mo koarn al dattur gin klapn aju is. Witju wienu dangkik peizn? Dat du gumeintu mo juustu drommu tu doeën is om nog u plingsju an tu legn, met groeën en bankn. Ot mo nie geilu daagn vul stoat met ottoos dat meir up u parkieng gliekt dan up u rustug plingsjhu! E wanneir gotta gudoan zien? Go mu wieddur da nog meugn meemaakn? Tjepn: mo be jaamu. Ot zoverru is goan zu roendleijdiengu oedn voe doeddu: no du nuutkiektoorn, tbeeldnpark, du Westenduloanu en du Lombartsieduloanu, tnieeëw kazinoo en du tramroetu natteurlik. Neetn: kun dur nieks an doeën mo kun ik doa nie mee lachn Tjepn: kgo ju toe mo u goeju mop vurteln
In Westendu-dorp stapt ur u maddam up u vullu tram. Feelieks, die nog van du noedu stempul is, wil dupstoan. Zu zegt 'Bluuf mo zitn, bluuf mo zitn, ksie nie moeë wi'. I Lombartsieddu-bat tseëfstu: Feelieks wil dupstoan, mo du maddam duw dem met u zogtu nant weer up zu platsu en zu driengt an dattun zoe bluuvn zitn. Toe datta in tdorp nog u ki gubeurt. Nu wort Feelieks kwoad ‘Stop nu tog u ki met die zeivr. Deur joen zienk nu al twi altus tu verru gureen.'
Neetn: Ken ook intju:
Birtaa weunt in u nuus lanks du tramroetu in Lombartsieddu. Twieëkint durvoorn e zu kassu gukogt in u groöt woarunuus voer in eur slapkaamr. Me veelu moejtu e zu tmeubl togin mukoar kun steekn. Mor iedru ki datru tram passeert; volt ut weeru uut mukoar.
Dorrom vraag zutwieën van du wienkul om ukki tu komn kiekn. Juultju komt u poar daagn loatr en nu got ie u ki toogn datn ie da we kut. Mor ot du volgundu tram vurbiekomt stuukt du kassu weeru in mukoar. Juultju stelt voörn om in du kassu tu wagtn toet dattur weeru u tram passeert en tu kiekn wienu dattur juustu gubeurt. Biïnst da Juultju doa zit, komt Isidoör, Birtaa eur vint, tuus. Mo dun deen is zo jaloeës da Birtaa an Juultju vraagt om in du kassu tu bluuvn zitn. Isidoör wil nu tog wel unandur emdu antrekn, zeekur! Nu trekt die kassu oopn en nu zieët Juultju natteurlik zitn. Mo dundeen is nie up zu toengu guvoln e nu zegt: “Tis nie wa daju peist, wi, kzit nik ier mo juustu agtur du tram tu wagtn."
'Westendse blik op Middelkerke' viert negende verjaardag
Alweer een jaar voorbij … en weer eentje bij op de teller! Wat gaat dat toch rap! Als we maar gezond mogen blijven! En bovendien “de tijd vliegt snel, gebruik hem wel”… Gestart op 7 september 2007, plaats ik daarom nu al negen jaar artikels op mijn blog. Het artikel van deze week, het 470ste in de rij, gelet op de verjaardag, omvat vooral een overzicht van wat ik in het voorbije jaar schreef.
Is het nog steeds een succes? Heel zeker! Facebook is weliswaar een te duchten concurrent voor alle blogs, maar in de rangschikking van de top-200 (op iets minder dan 25.000) behoud ik nog steeds mijn plaats tussen de 40 en 60. Niet dat ik die artikels schrijf om bejubeld of bedankt te worden, want dat doen mijn lezers sowieso niet. Aangezien ik nauwelijks gewezen word op één of andere fout of tekortkoming of dat het uiterst zelden gebeurt dat iemand iets wil rechtzetten, ook (en zeker) het gemeentebestuur niet, mag ik daar zeker uit besluiten dat mijn blog nog van de slechtste niet is? Ik zou er dus wel onderstaande taart voor kunnen aansnijden.
Hoe vat de gemeentelijke meerderheid mijn artikels op? Tegenwoordig ben ik er heel zeker van dat de leden van ons bestuur mijn teksten ook lezen. Dat blijkt uit hun vijandigheid tegenover mijn persoon. Ze proberen mij van alles uit te sluiten: geen persberichten meer, negeren van vragen om informatie (behalve in het kader van ‘openbaarheid van bestuur’, waar ze wel moeten antwoorden). Ze bekoelen daarmee echter geenszins mijn enthousiasme en mijn wil om ermee door te gaan. Ik moet nochtans eerlijk bekennen dat ik van mening was dat ze na het voorbije jaar wel eens van koers zouden mogen veranderen (grapje!). Ik verwachtte dan ook een mailtje, in de zin van: “Beste Stammer, In de voorbije negen jaar heb je ons vaak pijn gedaan. We waren dan ook woest op je: oneerlijk, niet objectief, hatelijk, politiek getint, … Natuurlijk wordt een mandataris niet graag in zijn hemd gezet, noch wordt hij/zij niet graag op de tenen getrapt … ook al verdienen ze dat soms! We hebben nu eindelijk ingezien dat jouw artikels niets anders zijn dan pogingen om Middelkerke in het algemeen en ons politici in het bijzonder, beter te maken. Wij zijn je soms dankbaar als je ons wijst op een mistoestand die om de één of andere reden, aan ons voorbijging. Wij hopen dus dat wij ons eindelijk kunnen verzoenen. Daarom willen wij dan ook enerzijds één en ander bekennen en anderzijds, ook met het oog op de gemeenteraadsverkiezingen van 2018, via jouw blog enige beloftes de gemeentelijke wereld insturen. Wij erkennen dat wij de gemeentefinancies niet steeds beheren zoals een goede huisvader dat doet. Zonder dat als een verontschuldiging te willen zien, maar als je zoveel jaren ( te veel?) aan de macht bent, dan is het toch logisch dat wij er alles aan doen om de gemeente steeds vaker en meer te profileren, een zekere vorm van megalomanie dus. Natuurlijk staan wij, machthebbers, graag af en toe in het zonnetje (lees krant, televisie). Hoe kunnen wij dat beter doen dan door enkele paradepaardjes los te laten waarmee we vooral de andere badplaatsen willen overtroeven. Om te tonen hoeveel aandacht we aan een bepaald facet van de gemeente willen wijden, houden wij er steeds aan om in dat geval een speerpunt te lanceren. Ja inderdaad, vaak is dat ook gewoon om een jongensdroom van de schepen voor toerisme waar te maken. Jullie mogen zeker niet denken dat wij vanop de geplande uitkijktoren op jullie willen neerkijken. Ja, we weten ook dat aan al onze projecten een prijskaartje hangt. Meestal een overdreven hoog, dat geven wij toe. We hebben wel een torenhoge schuld, maar we kunnen het ons veroorloven. En, welke belastingbetaler neemt ons dat kwalijk? Jij niet meegerekend, natuurlijk! Wij beloven onze secretaris wat in te tomen, vooral als hij alweer hoge subsidies wil losweken om zijn en uiteraard dus ook onze wielergekte te voeden. De organisatie van tennistornooien willen wij voortaan een keurslijf aandoen. Op het gebied van ruimtelijke ordening zullen wij uiterste correctheid nastreven, niet om de haverklap van mening veranderen, zeker niet om een (politieke) vriend ter wille te zijn. Zo zal er een vastere lijn komen in de bepaling van de bestemmingen van zekere onderdelen van ons grondgebied. Bij de organisatie van evenementen (vb icefest, …) zullen wij succes nastreven door goede prospectie en minutieuze voorbereiding. Wij zullen voortaan de drang om de allerbeste te zijn, laten varen. De beste zal ook wel volstaan, zeker? Toegankelijkheid en participatiemogelijkheid, willen wij met al onze krachten bereiken, in goede verstandhouding met de oppositie. In plaats van open brieven te verspreiden of afwezig te blijven op de door de oppositie bijeengeroepen gemeenteraad en aldus de confrontatie op de spits te drijven, zullen wij voortaan de weg van het overleg kiezen, m.a.w. steeds met een luisterend oor en bereidheid om hen (of één of andere wakkere burger) ook soms eens gelijk te geven. We verzekeren jou persoonlijk, met stellige zekerheid, dat wij jouw vrije meningsuiting zullen eerbiedigen en zeker nooit meer te dreigen met het ondernemen van juridische stappen.
Dromen jullie maar verder, ... Natuurlijk heb ik die mail niet gekregen!
Hoe reageert de oppositie op mijn artikels? Het zal wel geen twijfel lijden dat blogs in de aard van de mijne, die de meerderheid vaak op de korrel nemen, sympathie kunnen opwekken bij de oppositie. Nu er weer een echte afgevaardigde van de N-VA in de gemeenteraad zetelt, zal ik ook hem om zijn mening vragen, zoals ik al zo vaak, zonder overdrijven, deed met de LDD en met het Progressief Kartel. Ik ben die twee partijen, die echte oppositie voeren, dan ook dankbaar dat zij in het voorbije jaar steeds bereid waren om op mijn vragen te antwoorden.
Het overzicht van mijn artikels Het gemeentebestuur kwam het meest aan bod, namelijk zeven keer: in het gemeenterapport wat neerkomt op een beoordeling, over de bedgeheimen van de burgemeester die zich blootgaf toen ze de pers inlichtte over het aantal uren slaap ze per dag nodig heeft, over de schepen Ampe-Duron die misbruik maakte van haar functie door via de burgemeester een poging te ondernemen om te beletten dat haar zoon een huis kocht in Lombardsijde, over het gebrek aan aandacht en tegemoetkoming tegenover de oppositie, over het onnodig invoeren van een nieuw gemeentelijk logo en het daarmee gepaard gaande kostenplaatje, over de Goebezigprijs of m.a.w. een beloning die de gemeente kreeg voor haar gestructureerd en doordacht participatiebeleid waarover ik enige twijfel uitdrukte en tenslotte over de geslaagde jaarlijkse eindejaarsreceptie.
Twee onderwerpen stonden vijf keer in mijn belangstelling: Toerisme: over de geschiedenis van onze stranden (1x over het Sint-Laurentiusstrand, 1 x de belevenissen van Nederlands journalist Van Oosterhout en 3 x over het Cristal Palace, zijnde de mémoires van ‘meester’ Jerome Coulier. Sommige gemeentelijke gebouwen of bouwwerken veranderden (of zullen veranderen) van aanschijn en eigenaar, vandaar mijn interesse: de pastorie in Lombardsijde (2 keer omdat het de eerste keer mislukte, met telkens een tekst van ‘scherpe pen' Fred Vandenbussche, ex-journalist) , de watertoren die straks een lagere uitkijktoren wordt, het politiekantoor ex-restaurant Van Biervliet’ dat gesloopt werd, ‘Ons Rustoord’ nu Duinenzicht dat volledig gerenoveerd werd.
Waren drie keer het onderwerp van een artikel: Sport: twee keer drukte ik er mij op positieve wijze over uit en wel over de vinkenzetting en over de mountainbikeomloop die er dan eindelijk na jaren toch kwam. Het derde artikel ging over de Noordzeecross of liever over de discussie of de vzw cyclocrosscomité een extern verzelfstandigd agentschap moest worden of niet. Kunst: de stripgevels die de stripfiguren op de zeedijk moeten vervangen, ‘Olnetop’ (twee keer) enerzijds als aanwinst voor het gemeentelijk beeldenpark, maar anderzijds twijfels over de waarde van het beeld, gezien het mij niet echt uniek meer blijkt te zijn. ‘Gastschrijver’ aan het woord: twee keer Fred Vandenbussche één keer over de kromme taal van de overheid en één keer over hoogbouw en één keer de Nederlandse kinderboekenschrijfster Anneriek van Heugten omdat ze van Westende houdt. Verkeer: de volgens mij niet zeer veilige kleur van de kusttram door reclamepanelen, een soort brochure om te helpen met mensen die problemen hebben met het ingewikkeld gebruik van onze parkeermeters en een toetsing van de toestand van de fietspaden vooral in de omgeving van de scholen.
Ik had het twee keer over: Politiek: over ‘Uze gazette’ van lijst Dedecker en over de gedaantewisseling (in vergelijking met de tijd van ‘Zon en Zee’) van onze politici toen ze vernamen dat er asielzoekers in de kazerne zouden ondergebracht worden. Gemeentebestuur + gemeentediensten: over het onvoldoende onderhoud van onze kerkhoven en over de gebrekkige eindejaarsverlichting, beide weliswaar niet de schuld van het gemeentepersoneel. Amusementsmogelijkheden, namelijk over de nieuwe attractie van X-Treme De Kegel, het Jurassic Park en over het maïsdoolhof dat verhuisde naar Wenduine, dank zij het geklungel van ons gemeentebestuur. Mijn blog: het al dan niet opvolgen van een vroeger behandeld artikel (…… ) en mijn artikel over 8 jaar bloggen. Eindejaarsevenementen: op het einde van het jaar wil Middelkerke altijd de eerste van de klas zijn en een programma en attracties presenteren die door geen enkele andere kustgemeente geëvenaard kunnen worden. Daarom: een vergelijking met Nieuwpoort en een gedetailleerde bespreking van ‘Icefest’ dat grotendeels mislukte door de synthetische ijspiste die allesbehalve de verwachte en aangekondigde kwaliteit bood. ‘Allerlei’ wat ik zo betitel omdat de teksten te kort zijn om een volledig artikel te verdienen en die volgende onderwerpen behandelden: 1 Verkeer op kruispunt Badenlaan – Henri Jasparlaan, dubbelzinnige propagandatekst op een tram en de nieuwe maar reeds gewijzigde MTB – route, toestand strandbars 2 Vuile overgroeide rustbank in de Essex Scottishlaan, het nieuwe gemeentelogo en de zandsuppletie tegen stormen en overstromingen
Volgende onderwerpen kwamen één keer aan bod Criminaliteit: aantal woninginbraken in Middelkerke Erfgoeddag: met als jaarthema ‘rituelen’ Iemands ideetje om Middelkerke en Nieuwpoort te fusioneren Horeca: beoordeling restaurants 2016 door sterrenchefs De natuur, schijnbaar niet zo interessant voor veel lezers: het landschapspark of onkruidpark van Westende-dorp, een zoveelste mislukt speerpunt. Ik kom daar nog op terug aangezien nu een nieuwe bestemming voor de ‘weide’ voorzien werd. Nieuwe woningen: liggen de reeds zeer lang geplande in de Zeelaan in Lombardsijde nu niet meer in overstromingsgebied? Open bedrijvendag: mijn relaas over mijn zeer interessant bezoek aan de gemeentediensten, met vooral het MAC, het gemeentehuis en de archieven, de ongehoord rijkelijk uitgeruste technische dienst en de politie. Oud worden waarmee ik hoopte hulp te bieden bij alle problemen van hulpbehoevende ouderen. Terugblik naar mijn overgang van de lagere naar de middelbare school halfweg de 20ste eeuw Werken in Westende-dorp: ik had het over de eerste fase van het grootste bouwproject ooit in Westende-dorp namelijk de (geslaagde) metamorfose van de Essex Scottishlaan en de Henri Jasparlaan Westends dialekt: jaarlijks artikel
Groeten aan alle trouwe en bevriende … en andere lezers. En nu op naar ’10 jaar bloggen’!
In 2014 vond Middelkerke dat wij, zoals Knokke-Heist, niet langer tevreden mochten zijn met het feit dat alleen in Westende een tennistornooi van de ‘Rising Stars Tour’ plaatsgreep. Ze wilden er twee van de acht voor hun rekening nemen. Het grote en ‘veel belangrijker’ Middelkerke wilde en zou er ook één organiseren. Groot probleem! Ze hadden geen installaties om al die wedstrijden te organiseren en al die toeschouwers op te vangen. Geen nood echter! “Wij hebben toch geld genoeg”. Laat ons dan maar zelf elk jaar zo’n terrein aanleggen en tribunes voor de verwachte 1.700 toeschouwers opbouwen. Het volstaat hiervoor op een beschermend tapijt een ondergrond van 40 ton aarde, zand en keien aan te brengen met daarop een toplaag van 35 ton gravel. En zo ontstond een officieel tennisterrein van 36,88 op 18,9 meter op het Epernayplein in Middelkerke, vlak voor het Casino. Rondom het terrein werden tribunes aangebracht. Ziehier een foto van hoe het er uitzag:
Natuurlijk was het prijskaartje van 85.000 euro geen habbekrats maar daarvoor zijn er toch belastingbetalers. En we konden ook rekenen op een rij sponsors, BNP Paribas op kop. Ja, juist, dat is die bank die absoluut de rente op ons spaargeld nog wil verlagen. En ze willen nog meer want ‘ze kunnen er niet meer aan uit’. Stel u voor: ze zouden anders wel met verlies moeten werken! Daarom zijn ze van plan de dossierkosten en de gebruikskosten te verhogen. Weer is de gewone man het slachtoffer. En dan mochten we op 30.8.2016 vernemen dat ze in de eerste helft van het jaar 1 miljard euro winst gemaakt hebben!!!! Doen ze het om ons te treiteren? Ik vind dat ongehoord en onaanvaardbaar. Ja maar, zal ons gemeentebestuur zeggen “ze leveren toch een belangrijke sponsoringsbijdrage”!!! Ze denken toch niet dat wij niet weten dat al die sponsors het volledig sponsorbedrag mogen aftrekken van hun belastingen? Dat is inderdaad zo indien de sponsorgever in ruil voor het sponsorbedrag publiciteit (in een boekje, op een reclamepaneel, …) of met andere woorden een tegenprestatie krijgt. Zo simpel is dat. Ondertussen maakt BNP Paris Bas volop reclame op onze kosten Ik vind en ik hoop dat vele onder jullie dat ook vinden, dat de gemeente niet langer deze dienst mag bewijzen aan een bank die ons uitzuigt. Ik heb in een vorig artikel “Middelkerke: “Epernayplein wordt voor even tennisterrein. Kan het nog gekker?” daar dan ook al hevig tegen gereageerd. Natuurlijk hou ik ook van tennis maar het gemeentebestuur moet dringend verstand gaan gebruiken.
Maar als dat nog kan, dan wordt het nog gekker In Middelkerke kan het altijd nog gekker! Dit jaar werd de hele nodige infrastructuur niet aangelegd op het Epernayplein, maar op de parking langs de Koninginnelaan (de oude minigolf). Waarom de vorige locatie gekozen werd, daarover beweerde de voorzitter van vzw Tennis Middelkerke Danny Van Den Broucke destijds toch: "Het gaat niet enkel om sport en educatie, maar ook om toerisme. Door het tornooi hier te organiseren en niet op een bestaande tennislocatie in Middelkerke of Westende, willen we de mensen naar een centrale plek in de badplaats brengen. Dit evenement past bij de spreiding van het zomerseizoen." Kunnen we de huidige locatie dan een centrale plek in de badplaats noemen? Natuurlijk niet! Er lopen daar weinig toeristen voorbij, die zoals op de dijk, even bleven staan of even binnensprongen om een match te bekijken. Ik weet dat het geen finale was, maar bij mijn bezoek op dinsdag 30 augustus 2016 om 11u30 waren er 29 toeschouwers. Danny Van Den Broucke is voor de laatste keer tornooidirecteur. Ziehier wat beelden van de installatie (en lege tribunes op een voormiddag!) anno 2016
En van de sponsors:
Besluit Als Middelkerke zijn geld niet opkrijgt, dan kan en wil ik gerust enkele voorstellen doen: gemeentewegen herstellen, meer personeel inzetten voor de zuiverheid van de gemeente, …..
Heb jij al ooit een vrouw (?) gezien in boerkini op het strand van Middelkerke of Westende?
Mannelijke lezers van deze blog zijn gelukkig niet gebonden aan koranvers 24:30 dat gebiedt dat een moslimman zijn blik moet neerslaan telkens hij naar een vrouw kijkt. Dat gebod is nodig om te beletten dat er een brutale of schaamteloze gedachte in zijn hoofd zou opkomen. Daarom wil/mag ik aan alle lezers, mannen en vrouwen, vragen welke onderstaande strandkledij ze het aantrekkelijkst vinden. Niet flauw doen, hé!
Moet de boerkini verboden worden? Natuurlijk hebben jullie ook gezien of gelezen dat het ‘boerkiniverbod’ HET onderwerp van de dag is of geweest is. Misschien hebben jullie destijds ook mijn artikels gelezen waaruit bleek hoe ‘groot’ mijn kennis over dat onderwerp wel is (grapje!) Het waren: ‘Wat verkies jij? Een bikini of een boerkini?’ op 25.4 2010 en ‘Boerkini tweedelig zwempak voor boerinnen?’ op 9.5.2010. Ik schreef die artikels naar aanleiding van het voorstel van het Vlaams Belang in de gemeenteraad om het zwembadreglement aan te vullen met een boerkiniverbod. De meerderheid stemde toen (natuurlijk) tegen alhoewel de toenmalige burgemeester Michel Landuyt en enkele van zijn acolieten-gemeenteraadsleden na de vergadering bekenden dat ze bij de stemming niet eens wisten wat een ‘boerkini’ was. Ernstig werk, dus!! Ik durf het bijna niet te vragen, maar jullie weten toch wel wat 'het' is? Boerkini is een samenvoeging van boerka en bikini. Het is een badpak uit waterafstotende speedostof dat het lichaam vrijwel van top tot teen inpakt, zoals bij een duikerspak. Het laat slechts de handen, de voeten en het gezicht vrij terwijl het hoofd bedekt blijft. Om de vrouwelijke vormen te verhullen heeft het pak rondom de borsten nog een extra stuk stof. Ziehier de argumenten van diegene die vinden dat de boerkini moet toegelaten of verboden worden.
Voorstanders
Tegenstanders
Boerkini’s zijn veilig want ze zijn gemaakt van zwemstof en sluiten perfect bij het lichaam aan.
Boerkini is niet hygiënisch en niet veilig
Vanuit mijn geloof, wil ik niet halfnaakt zwemmen tussen mannen. De koran gebiedt namelijk dat de vrouw haar schaamdelen, dat is alles behalve gezicht, handen en voeten, kuis bedekt moet houden. Zij mag haar schoonheid niet tonen en moet sluiers tot over haar boezems dragen. Vrouwen zijn immers van nature onzedelijk en onrein.
Het maakt deel uit van de islamisering van het Westen. We moeten dus een dam opwerpen tegen de steeds grotere invloed van de islam en het opdringen van de wil door moslims. Vooral Westerse vrouwen, die zich tot de islam bekeerd hebben, staan erop in boerkini te gaan zwemmen. Ze doen het vooral om te provoceren.
Discriminatie: nu kan de moslimvrouw toch ook eens gaan zwemmen
In neutrale omgeving moet neutrale zwemkledij
Als we mensen gaan verplichten om zich naakter te kleden zodat ze zich daar niet langer comfortabel mee voelen, dan zijn we als maatschappij totaal verkeerd bezig.
Individuele vrijheid Godsdienstvrijheid is belangrijker dan gelijkheid man-vrouw
Teken van verslaving van de vrouw/ symbool van onderdrukking; De boerkini is “de belichaming van een politiek project, dat bedoeld is om vrouwen tot slaaf te maken”.
Het verbod op de religieuze badkledij druist in tegen de burgerlijke vrijheden.
Geen uitzonderingen toelaten op religieuze of filosofische grond
Het toelaten van de burkini zou indruisen tegen alle reglementen en het zou kunnen aanmoedigen tot het dragen van de meest excentrieke kledijen wat zou kunnen leiden tot spanningen onder de strandbezoekers.
Door het dragen van de boerkini wordt de moslimvrouw herkend als ‘eerbare vrouw’
Alle vrouwen op het strand, niet in boerkini, worden daardoor ‘oneerbaar’
Het samenleven van autochtone en allochtone vrouwen wordt er alleen maar door bemoeilijkt.
Ik wil jullie niet vragen een standpunt in te nemen of partij te kiezen. Ik wil jullie het gevaar niet laten lopen om als ‘racist’ bestempeld te worden? Bijna de helft (45,1%) van de Vlamingen (of dat al dan niet moslims zijn, weet ik niet), vindt dat een boerkini moet kunnen op het strand. Een boerkini in het zwembad krijgt dan weer minder begrip (van 68%) omwille van hygiënische redenen. Dat blijkt uit een enquête van iVOX en VTM. Vele vinden dat de argumenten van voor- en tegenstanders zelfs niet met elkaar moeten geconfronteerd worden: “we leven in Vlaanderen en wij bepalen de regels. Als men zegt dat onze waarden en normen moeten gerespecteerd worden, dan moet men de daad bij het woord voegen”.
Besluit Hoe jullie ook tegenover de islam en/of de moslims staan, zelfs op mijn leeftijd kom ik er voor uit dat een goedgevormd vrouwelijk lichaam in een wat onthullende bikini, gebruind door de zon, mij best kan bekoren. Waarom zou je het bedekken? Al moet ik eerlijk bekennen dat sommige lichamen beter kunnen bedekt blijven …. Maar daarom niet door een boerkini!
Heeft Jean-Marie Dedecker gelijk? Zijn statistieken inderdaad als bikini’s?
In een column in ‘Het Nieuwsblad” waarin hij een blik werpt op de Olympische Spelen in Rio, beweert Jean-Marie dat alleszins. Tussen haakjes: Je hoeft het daarom uiteraard niet steeds met hem eens te zijn, maar als hij iets schrijft, dan is dat altijd het lezen waard. Naast zijn boek met de gelijknamige titel drukt hij altijd zijn mening uit ‘Recht(s) voor de raap’. Ik apprecieer dat! Voeg daar bij zijn onnavolgbare stijl, zijn sterk gedocumenteerde teksten, zijn brede kennis voortspruitend uit zijn ervaring en zijn belezenheid en dan moet je niet verwonderd zijn dat hij ook een opiniestuk schrijft in ‘Knack’. Geen enkele andere politieke mandataris in Middelkerke reikt daarin nog maar aan zijn hielen. Maar ik wilde het eigenlijk hebben over ‘statistieken’
Kunnen ze echt vergeleken worden met bikini’s? Ze suggereren inderdaad veel en verbergen dikwijls de waarheid, beweert JMD. ‘Het Nieuwsblad’ is weer bezig aan een ‘gemeentetest’. Ik begin het stilaan op mijn heupen te krijgen als ik de resultaten lees van hun bevraging. Het gaat in dit artikel voorlopig over een zevenvoudige test, met volgende onderwerpen:
Test 1: Openbaarheid van bestuur: Hoe geheim zijn de openbare documenten in jouw gemeente? Test 2: Bibliotheken - Hoe goed scoort jouw plaatselijke bibliotheek? Test 3: Burgemeester - Hoe bereikbaar is jouw burgemeester? Test 4: Kost - Hoeveel kosten de documenten in jouw gemeente? Test 5: Website - Hoe gebruiksvriendelijk is de website van jouw gemeente? Test 6: Beltest - Hoe snel word je geholpen in jouw gemeente? Test 7: Ondernemers - Wat doet de gemeente voor ondernemers?
Ziehier de resultaten voor de kustgemeenten en enkele aangrenzende gemeenten
Op 10
Plaats
Gemeente
Totaal
Test1
Test2
Test3
Test4
Test5
Test6
Test7
1
Waregem
8,5
8
8
10
7
7,6
10
9
2
Kortrijk
8,4
8
6
10
7
9,2
9
10
3
Gent
8,2
8
8
9
7
7,9
9
10
3
Dendermonde
8,2
10
7
9
6
8,2
8
9
10
Koksijde
7,5
4
7
9
7
7,9
10
10
18
Veurne
7,3
6
7
8
7
8,7
7
10
81
Knokke-Heist
7
8
8
0
8
7,1
9
9
93
Oostende
6,9
4
7
9
5
7,4
9
7
93
De Panne
6,9
4
6
8
7
7,6
9
7
111
Diksmuide
6,8
4
6
8
6
8,9
9
6
111
Middelkerke
6,8
0
7
9
7
8,9
9
7
137
De Haan
6,7
0
6
10
7
3,7
10
10
154
Bredene
6,5
4
6
9
7
6,8
9
4
154
Blankenberge
6,5
4
7
10
7
4,7
8,5
4
294
Nieuwpoort
49
4
5
7
8
4,2
3
3
305
Gistel
4,3
0
5
0
5
5,8
8
6
Laten we eens test per test overlopen
Test 1: Openbaarheid van bestuur: Hoe geheim zijn de openbare documenten in jouw gemeente? 0/10 is natuurlijk zeer slecht, maar voor mij is dat geen verrassing. Ik heb op dat gebied al meerdere negatieve ervaringen; De secretaris heerst! Ik weet niet of de ambtenaren zo onder druk gezet worden. Durven ze niet antwoorden? Of stuurt de secretaris de vragen niet door? Als je een beroep doet op het decreet ‘Openbaarheid van bestuur’, dan kan je wel nog op een antwoord rekenen ... als het maar niet over al te delicate onderwerpen gaat, bijvoorbeeld inzage vragen in de ‘geheimen’ van de Noordzeecross.
Test 2: Bibliotheken - Hoe goed scoort jouw plaatselijke bibliotheek? Eigenlijk zou ik een betere score verwachten dan 7/10. Ik bezoek de Bib wel niet veelvuldig, maar bij elk bezoek aan die van Westende of Lombardsijde werd ik correct behandeld en kon ik de gevraagde boeken ook lenen en lezen.
Test 3: Burgemeester - Hoe bereikbaar/toegankelijk is jouw burgemeester? Hoe dicht staat zij bij de burger? Met uitzondering van Lippens van Knokke-Heist en die van Gistel, scoren alle burgemeesters goed. Ze moeten hun kiezers natuurlijk ter wille zijn. Toch kan ik me best voorstellen dat die 9/10 verdiend is voor Janna. Eind februari kregen alle 308 Vlaamse burgemeesters eenzelfde e-mail van de krant, met de vraag van een inwoner om een afspraak te maken met zijn burgemeester, om een aanslepend probleem in de straat te bespreken. De burgemeesters werden getest op hun reactiesnelheid. Het gaat hier natuurlijk over een doodgewoon probleem en wie zal zeggen dat zij op alle problemen op dezelfde manier zou reageren, bijvoorbeeld als gevraagd zou worden naar haar standpunt in een twistpunt met de oppositie of welke haar reactie zou zijn als een inwoner de hoge uitgaven voor een bepaald project in vraag zou stellen. Bovendien gaat het hier slechts over één facet van haar bestuur. Ik vind ook dat test 1 en 3 wel een beetje samenhangen. Hoe kan een burgemeester van een gemeente die NUL OP TIEN krijgt voor openbaarheid van bestuur beloond worden met een NEGEN OP TIEN voor toegankelijkheid? Zij zou daar toch haar invloed moeten op uitoefenen. Toegankelijk zijn is trouwens niet hetzelfde als dicht bij de burger staan.
Test 4: Kost - Hoeveel kosten de documenten in jouw gemeente? De behaalde 7 op 10 lijkt mij een gemiddelde score. Of dat een kenmerk is van een goed bestuur? Hoeveel keer per jaar heeft een doorsnee inwoner eigenlijk één van de hieronder vermelde documenten nodig? Ziehier hoe de score tot stand kwam:
Document
Prijs in euro
Score op 10
Rijbewijs
25
4
Reispas
72,5
6
Reispas spoedprocedure
250
6
Reispas mider dan 18-jarige
35
8
Reispas - 18j spoedprocedure
210
8
e-ID
15,9
7
e-ID spoedprocedure
119,1
8
e-ID extreme spoedprocedure
184,5
7
Kids-ID
6,2
8
Kids-ID spoedprocedure
111,5
8
Kids-ID extreme spoedprocedure
176
8
Test 5: : Website - Hoe gebruiksvriendelijk is de website van jouw gemeente? Hier wordt een hoge score gehaald, namelijk 8,9. Daarmee behoort de gemeente tot de top-60. Die uitslag werd toegewezen aan de hand van 32 criteria die kunnen bekeken worden op http://www.nieuwsblad.be/cnt/dmf20160622_02351627 Hier heb ik toch twee vragen: 1. Aangezien een website volgens mij de waarde heeft van de stiptheid en juistheid van het bijhouden ervan, zou ik wel eens willen weten hoe de krant zoiets kan nagaan. 2. Wie is de webmaster? Zijn/haar naam vond ik niet terug op de website. Die werd toch wel gemaakt door een tewerkgestelde bij de gemeente en niet tegen een forse prijs door een gespecialiseerde firma, hé? Anders is het geen verdienste van de gemeente!
Test 6: Beltest - Hoe snel word je geholpen in jouw gemeente? Het gaat hier over wegwijs maken in de dienstverlening. De krant belde naar het onthaalnummer van de gemeente met de vraag. “Ik ben van plan om te verbouwen en wil een container laten plaatsen voor het bouwafval. Welke vergunning heb ik daarvoor nodig en hoeveel kost die?” Middelkerke werd voor zijn reactie/antwoord beloond met een 9 op 10. Dat betekent dat er een vriendelijk en helder antwoord gegeven werd. Proficiat aan de betrokken ambtenaar!!
Test 7: Ondernemers - Wat doet de gemeente voor ondernemers? 1 op 4 Vlaamse gemeenten zou te weinig doen voor zijn ondernemers. Een gemeente bloeit pas echt als de winkels en ondernemingen goed draaien. Er werd nagegaan hoe ondernemingsgezind onze gemeenten zijn. Samen met ondernemersorganisatie Unizo stelde de krant een vragenlijst op, die ze voorlegden aan elke gemeente: is er een schepen bevoegd voor Lokale Economie, is er een gespecialiseerde ambtenaar en dienst, is er een specifiek ondernemersloket, overlegt de gemeente structureel met ondernemers en zijn er plannen om de lokale economie te stimuleren? Maar wat als er andere afdelingen zijn die het werk opknappen? Zoals het 'Economisch huis' in Oostende. Middelkerke doet het dus niet slecht, hoewel het nog veel beter kan (zie Koksijde en De Haan). Verwonderlijk is de slechte uitslag van Nieuwpoort, dat door iedereen geprezen wordt voor zijn prachtige winkels. Onbegrijpelijk zonder meer gegevens!!! Misschien ligt de reden in het feit dat Nieuwpoort 'ondernemen' onderbrengt bij 'toerisme' wat enigszins logisch is voor een badplaats. Maar er is toch ook een stad!
Besluit We kunnen (alweer) niet zeggen dat Middelkerke een zeer goed resultaat behaalt voor deze testen. Dat is wel voor een groot deel te wijten aan die (terechte) 0/10 voor openbaarheid van bestuur. Zal er nu iets veranderen? Ik vrees van niet! Er was eens een piot die kwaad was op de koning ... en die trok het hem niet aan. Deze keer gaat het dus niet enkel over een statistiek, gebaseerd op een klein aantal antwoorden van inwoners, maar er werden ook rechtstreekse vragen gesteld aan de gemeente, met een beoordeling van het antwoord of de reactie door de krant tot gevolg.
College of RMS, een keuze voor jongens en meisjes uit Westende, Lombardsijde en Middelkerke halfweg de 20ste eeuw
Bij de start van alweer een nieuw schooljaar ... Als geboren Westendenaar en er wonende had ik zes jaar lang de lessen gevolgd aan de gemeentelijke jongensschool van mijn dorp, bij de meesters Albert en Georges Bloes en August Dewulf. In september 1949 stond ik voor de keuze: het college of de rijksmiddelbare school in Nieuwpoort. Ja, Westendenaars zochten het niet te ver van huis … een school waar ze met de fiets naartoe konden. Dat er drie jaar later opnieuw zou moeten gekozen worden tussen Oostende en Veurne, dat waren zorgen voor later. Ik koos dus voor Nieuwpoort en voor de Rijksmiddelbare School. Ik beweer nu wel niet dat mijn ouders zich daar niet van aantrokken, maar ze lieten de keus aan mij over. Ik herinner me niet dat iemand van de lagere school mij toen advies zou gegeven hebben over de afdeling die mij de beste vooruitzichten bood voor later (algemene vorming of Grieks-Latijn), maar wat ik wel nog weet is dat mijn keuze voor de (liberale) Rijksmiddelbare School mij niet in dank afgenomen werd in het uiterst katholieke Westende, niet door de ‘meesters’ maar ook niet door mijn katholieke familie. Voor zover ik me dat herinner, moet er een conflict ontstaan zijn met de pastoor van Westende. Eerlijkheidshalve moet ik er aan toevoegen dat onze tak van de familie zich nooit onderscheiden heeft op het gebied van vroomheid en kerkbezoek. Ik ben wel misdienaar geweest, maar dat was een familietraditie! Ik koos voor een algemene vorming en dat zou later een grote denkfout blijken te zijn. Inderdaad, toen ik drie jaar later in het Koninklijk Atheneum in Oostende aankwam, kon ik daar helaas enkel nog kiezen tussen de Wetenschappelijke (7 uren wiskunde per week) en de Economische afdeling. De Grieks-Latijnse, de Latijns-Wiskundige en de Latijns-Wetenschappelijke afdeling bleken niet meer voor mij weggelegd gezien mijn voorafgaande vorming. Ik koos dus maar voor de Wetenschappelijke afdeling. Daardoor werden een aantal hogere studiemogelijkheden voor mij onbereikbaar: dokter, apotheker, advocaat, Germaanse, Romaanse …. Ik kon dus enkel nog kiezen voor burgerlijk ingenieur, licentiaat natuurkunde of scheikunde (?), maar dat lag niet zozeer in mijn interessesfeer. Mijn sociale toestand heeft mij toen de weg gewezen.
Het ontstaan van de Rijksmiddelbare School van Nieuwpoort in 1855 De stichting van de ‘Neekol majin’ zoals wij dat hier in schoon Vlaams noemden, had plaats onder impuls van de liberale partij van de stad. Kopman van die partij, geneesheer en Nieuwpoorts burgemeester van 1854 tot 1863 (voorheen 1ste schepen) was Petrus Jacobus Lefevere, geboren in Westende op 20 februari 1801. Hij was de zoon van molenaar Jacobus Bernardus en van Maria Theresia Degraeve, die tot in 1854 de molen uitbaatten in de Essex Scottishlaan, toen nog Molenstraat. Petrus huwde in 1827 in Nieuwpoort met Ludovica Hendrika Coppieters, kleindochter van Lodewijk, eveneens burgemeester van de stad naar wie de huidige Coppietersstraat genoemd werd. Mijn overgrootvader Jacobus Baptiste Lefevere was de broer van Petrus Jacobus.
Van de gemeenteschool naar de ‘grote school’ Dat de overgang voor een jongen van 11 van een lagere gemeenteschool naar een stedelijke middelbare jongensschool, een hele gebeurtenis was, hoef ik jullie waarschijnlijk niet te vertellen. Het imposante gebouw alleen al!
Jongens langs de ene poort (hierboven) in de Schoolstraat, meisjes langs de andere in de Arsenaalstraat, want gemengde klassen bestonden nog niet. Maar ik moest me nog aan veel meer aanpassen: ’s middags op school eten, een heuse turnzaal maar ook turnlessen, op de koer niet spelen en zeker niet lopen maar al wandelend rondjes draaien rond de koer onder het toeziend oog van meester Karel Godderis waarvan iedereen een heilige schrik had. Hij hield ook toezicht in de studie na de lesuren en zijn inspecties van onze handen werden erg gevreesd. Vroeger had ik slechts één enkele meester, nu een leraar per vak. De concierge of huisbewaarster, waarlangs je voorbij moest als je te laat kwam, luidde de klok voor het einde van de speeltijd. En … natuurlijk de kennismaking met al die onbekende klasgenoten. Ze kwamen een beetje van overal, uiteraard uit Nieuwpoort maar ook uit de omtrek: Oostduinkerke, Koksijde, Lombardsijde, Westende, Sint-Joris, Ramskapelle, Mannekensvere en uit Middelkerke. Ze hadden voor deze school gekozen of moeten kiezen omwille van de geloofsovertuiging maar ook door de bereikbaarheid van de school: tram van Koksijde naar Nieuwpoort of van Middelkerke naar Nieuwpoort. Vele kwamen met de fiets. Mijn klasgenoten in ‘ ’t eerste moyenne’ waren toen: Pierre Beschuyt (+), Jean Deplanter, Walter Van Huele, Emmanuel Buysse (+), Etienne Deconinck (Lombardsijde), Willy Blomme (+), André Coulier, Maurits Vandamme, Freddy Vantroyen, Raoul Verburgh, François Deley, Marcel Lepère, Kilian Tourlousse, Arthur Declerck, x Deruytter, en nog een paar waarvan ik me de namen niet herinner. In het tweede leerjaar waren er enkele andere: Victor (Fikken) Depoorter, Roger Dalle (+), (beide Middelkerke), Marcel Titeca (Krokodille), Roland Legein, x Coolsaet, Raf Lambrechts, Jacques Woestyn, Roland Therssen.
Om met een anekdote duidelijk te maken hoe speciaal die omschakeling wel was: wij hadden ook een muziekleraar, violist Oscar Devriendt. Bij de start van de eerste les speelde hij iets op zijn viool en de leerlingen moesten noteren welke noten ze gehoord hadden. Noten kende men echter niet in Westende en dus werd er mij nooit één aangeleerd. Ik keek dus met bewondering, maar met een leeg blaadje, naar sommige klasgenoten. Daar waren er zelfs een paar bij die muzikant waren in een lokale fanfare. Oscar, die graag pinten dronk, kon ook de tucht niet handhaven en hij heeft ook nooit een poging gedaan om mijn muzikaal gevoel op te krikken.
De leraars in de jongensschool Ik heb dat wel niet meer meegemaakt, maar in 1955 werd het honderdjarig bestaan van de school gevierd. De viering werd bijgewoond door de toenmalige socialistische minister van onderwijs, Leo Collard, die op dat moment in volle ‘schoolstrijd’ naar Nieuwpoort kwam spreken. Die oorlog ontstond omdat Collard onder andere de toename van de subsidies aan het vrij middelaar-, technisch- en normaalonderwijs, gestemd door de vorige homogeen-katholieke regering, wilde terugdraaien. De leerkrachten werden door hem verplicht in het bezit te zijn van een diploma zodat talrijke niet gediplomeerde priesters niet meer in aanmerking kwamen. Het vrij onderwijs, gesteund door de CVP en de katholieke kerk, reageerde hevig. Dat was ook het geval voor de Nieuwpoortse collegejongens die de minister tijdens zijn spreekbeurt trakteerden op stinkbommetjes. Ze wilden van Collard niet meer weten en schilderden dan ook ‘weg met Collard’ op de muren. De toenmalige leerlingen van de RMS hieven daartegen hun strijdlied aan, dat wij ook al zongen in onze tijd (1949-1952). Ziehier de tekst:
Waar 't verstand in vree kan groeien Waar 't gemoed kan openbloeien Waar bij 't leren als bij 't stoeien 't leven lokt en lacht
Waar men ons de macht zal geven Om te kampen voor het leven Waar de wil wordt opgedreven tot zijn hoogste dracht
Waar de vrijheid van gedachten in de geesten leeft Waar men met vereende krachten Immer opwaarts streeft
Daar is de school die wij beminnen met gloed Met een kracht die wondren doet Daar zij verrijst uit diep gemoed
De middelbare school (werd later de ‘officiële’ school) Is ons een symbool Van waarheidsdrang en zucht naar het schoon en het goed Van waarheidsdrang en zucht naar het schoon en het goed.
Bij die gelegenheid werd een foto genomen van het voltallig lerarenkorps.
We zien op de foto, zittend: Maurice Lombaert, Oscar Devriendt, Walter Toortelboom, E.H. Alfred Staelens, Lucien Rappelet, x Wolbers, Raymond Fremaut, Robert Herman. Op de middelste rij: Fernand Leroy, Roger Pieters, Karel Goderis, John Symoens, Daniël Defloor, Jozef Missinne, x Kobia, Edmond, Roger Minne, Julien Bouve, Robert Cauwelier, André Titeca, André Vanden Bussche, Albert D'Everlange, Albert Claeys, Jozef De Cock. En bovenaan: Pieter Dumon, Willy Vermote, André Hilderson, Alfred Cathelyn, Ghislain Blanckaert. Enkel mannelijke leerkrachten dus!!
Alhoewel ik de RMS vaarwel zegde in juni 1952, stel ik vast dat bijna al mijn toenmalige leraars erop te zien zijn: Maurice Lombaert (tekenen en handenarbeid), Oscar Devriendt (muziek 1906 - 1983), Walter Toortelboom (wiskunde), EH Alfred Staelens (uiteraard godsdienst), Lucien Rappelet (directeur 1900 - 1975), Raymond Fremaut (nederlands), Robert Herman (geschiedenis 1920-1969), Karel Goderis (studiemeester), André Titeca (turnen 1923-2001), Albert Claeys (wetenschappen: scheikunde, natuurkunde en biologie), Pierre Dumon (Frans), Ghislain Blanckaert (Engels 1922-1965) Op een andere foto zien we ook nog Camiel Van Huele die tijdens mijn verblijf in de school vervangen werd door Pierre Dumon. Hij staat bovenaan als derde van links.
Jozef De Cock deed op zeker ogenblik ook zijn intrede maar ik herinner me niet meer voor welk vak of wie hij verving.
Jean-Marie Dedecker Iedereen weet nu wel dat hij afkomstig was uit Lombardsijde. Ik denk te mogen zeggen dat Jean-Marie niet in een volledig katholieke familie opgroeide. De mannen waren zeker geen pilaarbijters in tegenstelling met zijn grootmoeder. Zijn moeder had met haar kroostrijk gezin meestal wel andere zorgen. Net als ik was hij ook geen rijkeluiskindje. Jean-Marie dweepte met Che Guevara (‘alle macht aan de arbeiders’) en je zou dus kunnen verwachten dat hij, op zijn twaalfde, niet zou kiezen voor het college maar voor de rijksschool. Om dat in te zien, volstaat het Jean-Marie’s boek ‘Eén tegen allen – Memoires’ te lezen. Hij wijdt er een hoofdstuk ‘Nieuwpoort en Veurne’ aan.
Middelkerke en Westende: restaurants beoordeeld door experts in zomer 2016
Een woordje uitleg over het initiatief Tijdens het ganse zomerseizoen heb ik, zoals in 2013, 2014 en 2015, zowel in ‘Het Nieuwsblad’ (tot en met 29.8) als in ‘Het Laatste Nieuws’ (tot en met 20.8) de rubrieken gevolgd waarin bekende koks of andere culinaire specialisten elke week in de verschillende kustplaatsen hun oordeel gaven over één welbepaald zelfde gerecht in verschillende restaurants/tearooms/handelszaken. Er was geen enkel top- of veelgeroemd restaurant bij en het waren ook geen gastronomische menu’s die de revue passeerden. ‘Het Nieuwsblad’ kondigde zijn initiatief ‘De Grote test aan Zee’ opnieuw als volgt aan ‘Met een expert en veel honger’ trekken ze van kustgemeente naar kustgemeente om er de culinaire klassiekers te proeven en te beoordelen.' Volgens ‘Het Laatste Nieuws’ heette het dat redacteur Stefan Vanderstraeten en tweesterrenchef Luc Bellings de eetzaken aan een onverwachte smaaktest onderworpen, ‘vaak streng en scherp en beargumenteerd’. Zeven zaterdagen lang proefden zij in België en in Nederland een mix van nieuwe én heropgeviste kustklassiekers’.
De beoordelingen
Beoordeeld
Op 10
Prijs
Wachttijd (')
Samenvatting beoordeling
Scampi Da Vinci Koning Ridderdijk 27 (1)
7,5
16
22
Prijs-kwaliteit de beste
Rode huiswijn Het Lindehuys P. de Smet de Naeyerlln 4 (2)
6
3
-
Dit is bijna Glühwein, zo warm
Stoofvlees Friet (3)
-
-
-
Dame Blanche Bristol Zeedijk 64 (4)
Floris hk Distellaan-Arendlaan
7
4,5
6,5
6,7
-
-
Een Dame Blanche is geen magnum
Is dit de bakker van de kerk?
Kabeljauw in mousselinesaus met aardappeltjes (3)
_
_
_
Kinderspaghetti BaccaraMKoning Ridderdijk 30
7,5
7,5
8
Bij de Italiaan krijg je geen groentjes
Carpaccio van rund (3)
-
-
-
Slaatje geitenkaas (6)
-
-
-
Dame Blanche (3)
-
-
-
Hamburger (7) Barenzo Essex Scottishlaan
7,5
22
18
Dit is geen fastfood meer
Steak met béarnaise-en/of pepersaus en frietjes (3)
-
-
-
Kreeft (8)
-
-
-
Tomaat-garnaal (3)
-
-
-
Vegetarische schotel Focus Koning Ridderdik 44K
Veneziana Leopoldlaan 48 (9)
5,5
6
12
7
18
5
Een caloriebommetje
Een vegeariër besteldt dit niet
Mossel-friet (10)
-
-
-
Beoordeeld door (1) Sterrenchef Axel Colonna-Cesari van restaurant Centpourcent in Sint-Katelijne-Waver Het Nieuwsblad 2.7.2016 (2) Wijntester Alain Bloeykens (Het Nieuwsblad 9.7.2016) (3) Luc Bellings, tweesterrenchef van ‘Aan tafel bij Luc’ in Hasselt, in ‘Het Laatste Nieuws’ (altijd hij) (4) Dominique Persoone, Brugse topchocolatier (Het Nieuwsblad 16.7.2016) (5) Claudia Allemeersch + kinderjury Sam (8) en Lune (7) (HNB 23.7.2016) (6) Kaasmeester van Tricht (HNB 30.07.2016) (7) Bart De Pooter, de enige chef met twee restaurants in de Michelingids: ‘De Pastorale’ (**) en WY (*) (Het Nieuwsblad 6.8.2016) (8) Danny Horseele van ‘Royale’ sterrenrestaurant in Ghelamco Arena (Het Nieuwsblad van 13.8.2016) (9) Matthieu Beudaert, Kortrijkse sterrenchef van ‘Table d’Amis’ (Het Nieuwsblad 20.8.2016 ) 10) Stephane Buyens, ‘Le Fox’ De Panne 2 sterrenchef (Het Nieuwsblad 27.8.2016)
Waarom zo weinig testen in Middelkerke? Voor de eerste keer stel ik vast dat Middelkerke zo weinig aan bod komt bij de testen. In meer dan de helft van de bezoeken werd onze badplaats niet aangedaan. Moeten we daar iets achter zoeken? Weten ze dat ze hier minder welkom zijn? Dat kan toch nooit een algemene regel zijn! Zeer opvallend is het feit dat dat de hier zeer gevreesde (en gehate?) Luc Bellings dit jaar geen enkel restaurant bij ons bezocht. Ik heb er geen verklaring voor en ik heb de vraag niet willen stellen aan de redacteurs van beide kranten omdat ik denk dat ze een eventuele reden toch liever niet zouden bekendmaken.
Is dat een eerlijke en juiste beoordelingsmanier? Ik twijfel er geen ogenblik aan dat de sterrenchefs steeds rechtvaardig en zeker onbevooroordeeld hun mening neerschrijven. Gezien hun sterrenstatuut zijn ze daarvoor beter geschikt en bekwamer dan wie ook, zelfs als ze in hun eentje optreden. Ik weet het, men kan ze niet tot de nederigste bevolkingsgroep rekenen. Maar, wie zijn klanten goed bedient, krijgt lof en wie er met zijn klak naar gooit uit onbekwaamheid of uit winstbejag, wordt bij manier van spreken de grond ingeboord. Er valt toch niets te verdedigen als uw zaak met één van volgende uitspraken beoordeeld wordt!: "Nul smaak dus nul punten" "Dit is geen stoofvlees maar pap om kroketten te vullen" "Patatjes recht uit de microgolf, saus recht uit het ‘pakske' " "Zurige smak van spaghetti en sop in ons bord" "De sla zwemt in de vinaigrette, één grote pap, ze heeft een reddingsvest nodig." "Hou het bij pannenkoeken en ijsjes (i.p.v. hamburgers)" "Rund dat naar varken smaakt" "Oneetbare milkshake" "Meer fruitmand dan ijscoupe"
Ik kan best wel begrijpen dat deze kleurrijke en strenge taal niet in al te beste aarde kan vallen, maar het kan alleen maar een stimulans zijn om beter te doen. Worden ze ongenadig met de grond gelijk gemaakt? Is dat negativisme of sensatie? Is dat maar een momentopname? Gaat het om kritische oneliners? Moet er meer genuanceerd worden? Zo luidt namelijk de taal van de verdediging. Ziehier nogmaals de woorden van topchef Stéphane Buyens van tweesterrenrestaurant ‘Le Fox’ in De Panne, waarmee hij de afbrekers van de testen in 2014 van antwoord diende: “Ik kan mensen toch niet ergens naartoe sturen als het op niets trekt. Er zijn nu éénmaal veel nestbevuilers aan de kust: horecazaken die met een minimum aan investeringen een maximum aan geld uit de zakken willen kloppen. Die ga ik nooit verdedigen.” Natuurlijk kan ik hem enkel maar gelijk geven!!! Ziehier hoe de beoordelingen van de chefs in de krant verschenen
Voor Middelkerke
Voor Westende-bad
Voor Westende-dorp (spijtig genoeg ondertussen uitgebrand)
Besluit Geen enkele positieve uitschieter! Alweer niet! Wel drie 'halve' met 7,5 op 10. Ik blijf dat testen van onze ‘kustklassiekers’ een heel goed initiatief vinden. De’ chefs moeten volgens mij niet nuanceren. Daarnaast zijn er drie kampen. Het eerste is dat van de ‘zeer goede’ restaurants die een hoog cijfer kregen en daarmee reclame maken. Het tweede is dat van de uitbaters met een onvoldoende of die zelfs met de grond gelijkgemaakt worden (= met cijfer NUL). Die vinden dat natuurlijk onterecht en vinden dat de kranten hun initiatief stante pede moeten beëindigen. Het derde kamp is dat van de tolerante klanten of met de uitbaters verwante of bevriende klanten. Die sluiten zich min of meer aan bij het tweede kamp en vinden dat dit geen goed doet aan de beoordeelde eetgelegenheid en dat de testers te streng of zelfs oneerlijk geweest zijn. Ik heb zelfs iemand gehoord die beweerde dat de sterrenchefs in de ‘goede’ restaurants wel wat onder tafel toegestopt kregen. Laten we eerlijk blijven en hopen dat alle kustrestaurants door die test een positieve injectie krijgen.
Bronnen Het Nieuwsblad elke zomerzaterdag van 2 juli tot 29 augustus 2016, verzameld door Chris Snick, foto’s door Kurt Desplenter Het Laatste Nieuws redacteur Stefan Vanderstraeten en tweesterrenchef Luc Bellings, zeven zomerzaterdagen vanaf 9 juli tot 20.8.2016
Verkeerd of te lang parkeren, een ernstig vergrijp In deze tijd zal er zeker wel geen enkele verkeersregel bestaan die zo streng gecontroleerd wordt als die voor het parkeren? Je mag rustig met de fiets aan de verkeerde kant van de weg rijden, niemand maakt zich daar nog zorgen over. Je mag gerust doen alsof het geven van voorrang aan wie van rechts komt, niet meer van deze tijd is, dat maakt niets uit. Steek je de pinker niet uit als je een rond punt wil verlaten, dan tilt daar nauwelijks iemand zwaar aan. En zo zou ik nog een tijdje kunnen doorgaan! Maar parkeren!! Natuurlijk mag men niet toelaten dat men parkeert op fietspaden of voor de inrit van eigendommen. Natuurlijk zijn er plaatsen waar het parkeren gereglementeerd moet zijn om geen chaos te creëren. Dat is zeker het geval in de schoolomgevingen, soms in straten rond de wekelijkse markten, misschien in winkelstraten, aan bankautomaten, aan nachtwinkels of aan postkantoren. Het ‘beboeten’ (of een retributie aan zijn/haar been lappen) van een parkeerovertreder is tegenwoordig ‘onpersoonlijk’. Het wordt meestal niet meer gedaan door politiebeambten; maar door ‘parkeerwachters’ (en straks misschien zelfs door robotten?). Degene die een retributie uitdeelt, neemt een foto en komt dus niet oog in oog te staan met het slachtoffer, want daar wordt hij/zij liever niet mee geconfronteerd. Misschien is er wel nog wat concurrentie van de snelheidscontrole, maar aangezien de meeste flitspalen toch niet bemand zijn, kan ook die verkeersregel het niet halen tegen het parkeren. O wee, wie 5 minuten te lang blijft staan of ‘vergeet’ een ticket aan te schaffen! Haal maar je portefeuille boven!! Zijn dat misschien regels die het verkeer veiliger maken? Maar neen … maar de controle brengt geld op en dat is toch de hoofdzaak!
De parkeermeter is dus een nuttig instrument voor de overheid, maar … Een paar weken geleden maakte ik er drie keer gebruik van of zag ik er gebruik van maken. In één geval schudde iemand moedeloos met het hoofd om daarna gewoon weg te gaan met ‘ik probeer niet meer, want ik zal het toch nooit kunnen’. In een tweede geval hoorde ik zoiets van ‘god….’ wat erg goed op ‘potverblomme’ geleek. In een derde geval ben ik er na zeer aandachtig alles te lezen, toch in geslaagd een ticket te voorschijn te toveren… ook al was het maar om een half uur gratis te parkeren. Ja, het lijdt geen twijfel: vooral oudere en ongeduldige mensen hebben in Middelkerke (en elders ook zeker?) heel wat last om een betalingsbewijs uit dat ‘machien’ te halen om ‘boetevrij’ te kunnen parkeren.
Ik dacht … misschien bestaat daarvoor wel een duidelijke handleiding!! Gedisciplineerd als ik ben, stelde ik die vraag, naar voorschrift, aan de secretaris van de gemeente en 'graag met figuren ... en natuurlijk in het kader van openbaarheid van bestuur'. In een razendsnel antwoord (bedankt!) liet die mij echter weten dat de gemeente daarover niet beschikt. Ze verwezen mij naar de website van Parkeon, de fabrikant.: www.parkeon.be/nl/products_taxonomies/on-street-parkeren/ Ik wacht nog steeds op een antwoord! Ik vroeg dan nog maar eens aan het gemeentelijk parkeerbedrijf of ze mij geen uitleg konden bezorgen over hoe men bij ons kan parkeren met munten of bankkaart. Spijtig genoeg ook geen antwoord!! Maar ja, het was niet in het kader van de openbaarheid van bestuur!! Ik moest dus maar mijn toevlucht nemen tot zelf foto’s maken tijdens de uitvoering van de operatie. Er is één type dat momenteel gebruikt wordt en dat is de ‘Strada T-Pal’. Werkt op zonne-energie. Ik las op internet dat steeds meer steden hetzelfde type gebruiken. Gelukkig maar! Ziehier een foto van zo’n toestel op de Koning Ridderdijk, ter hoogte van Sint-Laurentius.
Ik weet natuurlijk wel dat hetgeen nu volgt geen boeiende lectuur is, maar zoals de scouts het destijds elke dag moesten doen, wil ik ook eens een ‘goede daad’ verrichten en misschien/hopelijk hebben jullie er toch iets aan.
Hoe ga je te werk? Of hoe betaal je? Er zijn verschillende mogelijkheden. We moeten een onderscheid maken tussen betalen met of zonder gebruik van de betaalautomaat.
ZONDER gebruik te maken van de automaat
Parkeren met ‘Parkmobile’ De fabrikant vindt dat wel ‘snel, veilig en eenvoudig’! Jullie vinden de te volgens werkwijze op de zijkant van de meter.
Via App Jullie kunnen de nodige app downloaden op http://www.parkmobile.nl/nieuws/windows_app_nieuw_inloggen_en_beheer_gegevenshttp://www.parkmobile.nl/nieuws/windows_app_nieuw_inloggen_en_beheer_gegevens De eerste keer dat je de Parkmobile App start, moet je eenmalig inloggen. De Parkmobile App is beschikbaar voor iPhone, Android en Windows. De volgende keer dat je de App start wordt je automatisch ingelogd. Ik onthoud me ervan om daarover meer uitleg te geven. Ik wil de meestal ervaren en handige gebruikers van smartphones namelijk niet beledigen.
1. Parkeeractie starten Zodra je bent ingelogd in de App toont Parkmobile je een suggestie voor de parkeerzone op basis van jouw GPS locatie. In Middelkerke zijn er 6 verschillende parkeerzones. Je controleert en bevestigt de parkeerzone (bijvoorbeeld in de Kerkstraat = MID 1) en drukt ‘start’. De parkeeractie is gestart zodra de teller begint te lopen. MID 1 = Kerkstraat Leopoldlaan of m.a.w. de straten van Middelkerke waar betalend parkeren van kracht is MID 2: Arendlaan, Meeuwenlaan, Distellaan Incl hoek Priorijlaan + Portiekenlaan, parking vóór toerismebureau MID 3: tussen Henri Jasparlaan – Flandrialaan – Herfstlaan – Franselaan en parking vóór Lac-aux-Dames MID 4: Koning Ridderdijk Personenwagens MID 5: Koning Ridderdijk Caravans De parkeercontroleur ziet aan de hand van jouw nummerplaat of je betaald geparkeerd staat met Parkmobile. 2. Parkeeractie stoppen Bij terugkomst bij jouw auto open je de App. Je ziet jouw lopende parkeeractie en je drukt op ‘stop’. Daardoor verplaats je de parkeeractie naar de geschiedenis en is jouw parkeeractie gestopt. 3. Factuur Aan het eind van de maand rekent Parkmobile de gemaakte kosten af via automatische bankdomiciliëring of creditcard.
Wachtwoord vergeten? SMS 'pm[spatie]login' naar 4810 en je ontvangt direct jouw inloggegevens per sms.
Via SMS Ook hier vinden jullie een uitleg op de zijkant van de meter. 1. Parkeeractie starten De parkeerzone vindt je op de parkeerautomaat en/of het zonebord. Sms ‘[parkeerzone][spatie][nummerplaat]’ naar 4810 om jouw parkeeractie te starten. Bijvoorbeeld ‘MID1 1abc123’. *
De parkeercontroleur ziet aan de hand van jouw nummerplaat of je betaald geparkeerd staat met Parkmobile. Heb je zowel een privé als een zakelijk account? Eindig jouw bericht met #P voor het starten van een privé parkeeractie. Gebruik #Z voor een zakelijke parkeeractie. Bijv. ‘ANT1 1abc123 #P’. 2. Parkeeractie stoppen Als je de parkeeractie wilt stoppen stuur dan ‘Q’ naar 4810.* Heb je zowel een privé als een zakelijk account? Eindig jouw bericht met #P voor het stoppen van een privé parkeeractie. Gebruik #Z voor een zakelijke parkeeractie. Bijv. ‘Q #P’. 3. Factuur Aan het eind van de maand rekent Parkmobile de gemaakte kosten af via automatische bankdomiciliëring of creditcard.
Betalen (of NIET betalen) MET gebruik van de automaat Bovenaan de automaat kan je in alle zones lezen: - hoe je moet starten - dat je de parkeerkaart moet zetten als het toestel defect is - dat gehandicapten en motorrijders niet vrijgesteld zijn van betaling. De vierde rubriek is verschillend. Die geeft aan wanneer men op een bepaalde locatie moet betalen. Jullie zien hieronder de richtlijnen voor de zones 1 – 3 (bovenaan) en voor de zones 4-5 (Koning Ridderdijk – onderaan):
GRATIS parkeren Op de dijk van Westende-dorp bijvoorbeeld, moet gedurende de minder drukke periodes van het jaar (van 1 september tot 30 juni) niet betaald worden. Wie dat niet weet en toch plichtbewust de parkeermeter start (door op ‘Start te drukken!) krijgt een vriendelijk bericht ‘Periode vrij parkeren’.
Algemeen 1. Regelmatig verschijnen schermen met de tekst ‘Een moment geduld aub’ 2. Na het kiezen van een wijze van betalen (gratis 30 minuten, uurtarief, dagticket, mobilhomes) verschijnt je keuze op het scherm (‘Tarief 1, 2, 3 of 4") 3. Als je een procedure onderbreekt of te lang aarzelt om een keuze te maken, krijg je ‘Gestopt niet betaald’
30 minuten GRATIS parkeren In de betaalperiodes, zijn in Middelkerke de eerste 30 minuten van de parkeertijd gratis. Dat betekent niet dat er geen ticket aan de voorruit moet geplaatst worden. Dat kan als volgt uit de parkeermeter gehaald worden: Druk op ‘start’.
Je krijgt een scherm waar je de optie ‘Gratis ticket 30 minuten’ kunt kiezen.
Kies eventueel de taal die je wenst te gebruiken: NEDERLANDS FRANS ENGELS DUITS.
Druk op 3 voor alle zones personenwagens. Je krijgt het bericht dat je het plaatnummer van je voertuig moet invoeren.
Voer dat nummer in met het toetsenbord.
Om te corrigeren, ga 1 karakter terug met de oranje pijl naar links. Om te annuleren, druk op de rode knop.; doe je dat niet, dan krijg je het bericht: ‘GROEN’ valideren. Na een bericht ‘Bezig met controle parkeeraanvraag’ en de klassieke vraag om geduld krijg je het bericht ‘Gratis tijd op uw rekening: 30 minuten’
Zoals aangegeven wordt een gratis ticket afgedrukt door op de groene knop te drukken. Daarop staat de nummerplaat afgedrukt. Na ‘Een moment geduld aub’ krijg je volgend bericht: ‘Printen in werking’ en daarna:
De procedure als er echt moet betaald worden voor langer parkeren Laten we even proberen een ticket voor langdurig parkeren (> 30 Min) uit de automaat te halen in de zones 1-3
Betalen met bankkaart of met munten Als je langer wenst te blijven staan dan 30 minuten, dan druk je ook eerst op ‘Start’ om het bericht ‘Een moment geduld aub’ te ontvangen en daarna onderstaand scherm te zien verschijnen. Zoals daarop te zien is, moet je op het toetsenbord op 1 drukken (voor alle zones personenwagens) . Voor de mobilhome: druk op 4.
Je krijgt nu de keuze van betaalmiddel
Betalen met munten Je krijgt dan volgend scherm: eerst zonder bedrag. De tarieven staan rechts: 45 Min = 0,75 e, 1 uur = 1,00 e, 1u15 = 1,25 e, 1u30 = 1,50 e, 1u45 = 1,75 e, 2 u = 2,00 e Naarmate je meer munten invoert, verschijnt het ingevoerd bedrag tot een maximum van 2 euro. Onderaan staat “OK Druk op groene knop’
Betalen met betaalkaart Het vermeldt ook de betaalkaarten die je kunt gebruiken: Bancontact , Visa of Maestro Zodra de kaart ingevoerd is, verschijnt weer bovenstaand scherm, maar deze keer staat als betaald bedrag 0,60 euro. Je krijgt dan het volgend scherm dat je vraagt de tijd te selecteren gedurende dewelke je wenst te parkeren.
Je kan het bedrag en dus de tijd verhogen met de knop + (en eventueel verlagen met -) op het toetsenbord. De tijd verspringt telkens met 15’ en het bedrag met 25 eurocent. Druk dan op de groene toets om die keuze te bevestigen.
Je krijgt het bericht: ‘U heeft betaald Neem kaart terug’ Als je daarop niet onmiddellijk reageert of het gewoon vergeet, dan word je daaraan herinnerd met het bericht
Bericht: ‘Printen in werking’ Bericht ‘Ticket uitnemen’
Werkwijze voor ‘Dagticket’ en voor ‘Mobilhomes’ Het is voordelig een dagticket, van 9 tot 19 uur, te nemen voor de prijs van 5 euro. Dat geldt enkel voor personenwagens. Druk op het toetsenbord op 2. Je krijgt dan zoals voor tarief 1 het bericht ‘Betalen met munten of kaart’. Het bedrag ligt vast. Je hoeft dus buiten de munten of je betaalkaart niets in te voeren. De procedure verloopt op gelijkaardige wijze. Hetzelfde geldt voor de mobilhomes op de Koning Ridderdijk na een druk op 4 op het toetsenbord. De prijs daarvoor bedraagt 8 euro per halve dag en 15 euro voor de ganse dag.
Besluit Ik hoop dat ik met dit artikel heb mogen bijdragen tot het vermijden van een retributie. Vergeten jullie immers niet dat wie geen ticket aan de voorruit van de auto heeft, 15 euro per halve dag betaalt, zijnde van 9 – 14 uur en nogmaals van 14 tot 19 uur.
Het samenstellen van dit artikel en de testen die ik daarvoor uitvoerde hebben mij veel werk gekost. Ik kreeg hiervoor absoluut geen medewerking, noch van de gemeente, noch van de firma ‘Parkeon’. Tegen mijn gewoonte in, want al mijn teksten en foto’s mogen vrij gebruikt worden, wens ik dan ook dat diegene die deze tekst eventueel in een brochure wenst te gieten, dit slechts doet met mijn toelating.
Mijn excuses voor de soms mindere kwaliteit van de foto’s!
Heeft Middelkerke met ‘Olnetop’ wel een origineel uniek modern kunstwerk van Ervinck gekocht?
Het zou een bevraging kunnen zijn met als eerste vraag: welk kunstwerk vinden jullie het mooiste?
Een tweede vraag zou kunnen zijn: waar bevinden zich deze kunstwerken? Ik neem aan dat jullie weten dat het linkse, OLNETOP, in het Middelkerks beeldenpark in de duinen nabij de 'Belle Vue’ staat. Het tweede, TSENABO, hangt in de inkomhal van het Sint-Andriesziekenhuis in Tielt en het rechtse, EGNABO, staat in één van de binnentuinen van het woon- en verzorgingscentrum ‘Yserheem’ in Diksmuide. Jullie zien hierna hoe ze eruitzien op hun huidige standplaats:
De derde vraag zou kunnen luiden: wie is de kunstenaar van de drie werken? Dat is dezelfde: Nick Ervinck! De vierde en laatste vraag is zeker belangrijk en uiteraard niet zo eenvoudig te beantwoorden: wat stellen de drie werken eigenlijk voor? Het zijn moderne kunstwerken en die zijn gekenmerkt door de drang om te experimenteren en het scheppen van een grotere afstand tussen het kunstwerk en de zichtbare werkelijkheid, bijvoorbeeld door een verregaande abstractie of de nadruk op het kunstwerk als idee. De kunstenaar, al dan niet in opdracht, wil weliswaar betekenis geven aan zijn werk maar men kan de vraag stellen of de toerist of de bezoekers van hospitaal en woonzorgcentrum daarmee wel bereikt worden. Zelfs de kenners van moderne kunst zullen het wel moeilijk hebben om de bedoeling van de maker terug te vinden in zijn schepping. En de gewone sterveling dus zeker! Om de knoop door te hakken beweren sommige dan maar dat iedereen in zo’n modern kunstwerk iets anders kan/mag zien. Over ‘OLNETOP’ zegt Ervinck zelf: “Het heeft iets monsterlijk. Het werk laat zich niet echt in één woord omschrijven, maar het is geïnspireerd op de natuur en techniek." Sommige mensen van goede wil zien de kracht van de zee en het schuimende water in het werk. TSENABO is een beeldhouwwerk dat letterlijk en figuurlijk zijn wortels heeft in het hospitaal. Het werk is specifiek voor zijn standplaats en elke tentakel of vangarm heeft een betekenis. De kunstenaar liet zich hiervoor inspireren door de afdeling neurologie van het hospitaal die gelegen is aan dezelfde zijde van het gebouw als de inkom. Mogen we dan veronderstellen dat tsenabo een hersenmassa voorstelt? EGNABO, een anagram van verschillende woorden die de kunstenaar inspireerden, werd op 11 november 2011 ingehuldigd door wijlen Jan Hoet. Deze erkende dat kunstwerken ook voor hem soms een groot raadsel inhouden. Maar hij vond dat ze zorgen voor emoties en voor ruimte. Wie zo’n modern kunstwerk bekijkt, kan wel onder de indruk zijn, van de grillige vormen of vertakkende structuur. Zelfs zonder de hele context te kennen, kan men het wel mooi vinden. Bij Ervinck dragen het glanzend materiaal en de gele expressieve kleur zeker bij tot de poging om de bezoeker te fascineren en te intrigeren.
Kan men hier nog wel spreken van originaliteit? De werken vertonen enkele gemeenschappelijke kenmerken: De buitensculptuur is volledig digitaal ontworpen maar werd niettemin ‘ambachtelijk’ uit polyester vervaardigd. De structuur lijkt het resultaat van een spontaan, natuurlijk erosieproces - zoals zeewater rotsen kan uithollen. De gaten creëren een nieuwe dimensie. Dat is niet mijn mening, maar die van kenners! Zeer veel sculpturen van Ervinck zijn glanzend en geel van kleur. In het geval van Olnetop, Tsenabo en Egnabo kan men bovendien zeggen dat ze erg op elkaar gelijken. Men kan zich de vraag stellen of het creëren van kunstwerken die zo op elkaar gelijken, bijna alle glanzend en geelgekleurd, niet een beetje gelijkt op ‘massaproductie’ Men zou haast zeggen dat ze van plaats kunnen wisselen. Mag Middelkerke nu nog fier zijn op dat werk van Ervinck? Dat het uniek is, is niet zo vanzelfsprekend!! Of maakt dat ook deel uit van de ‘moderne kunst’? Ik vind toch dat daarmee niet mag overdreven worden!
Middelkerke heeft voor ‘Olnetop’ 80.000 euro betaald. Vraagt Ervinck voor elk werk een gelijkaardig bedrag? Dat brengt goed op, zou ik zeggen. Natuurlijk moest de kunstenaar daarvan nog de firma of de medewerker betalen die het kunstwerk vervaardigt aan de hand van zijn digitaal ontwerp.
Survivalparcours, zonder vergunning, is verhuisd naar Wenduine
Op 10.8.2015 lanceerde ik op deze blog in de map ‘Gemeentebestuur’ het artikel ‘Middelkerke: recreatie in landbouwzone’. Na mijn bezoek aan de nieuwste ontspanningsmogelijkheid voor kinderen was ik vol lof over het doolhof doorheen een maïsveld, over het touwenparcours, over de aanvullende attracties waaronder twee springkastelen, een speeltuin, een zandbak, een speleobox en een voetbalveldje. Uiteraard was er ook een zelfbedieningsbar waar drankjes, wafels , hotdog, pizza…. aan niet overdreven hoge prijzen konden gekocht worden. Bijkomende troeven waren tevens de grote parking en de uitstekende toegankelijkheid via drie toegangswegen.
Het zag er dus allemaal veelbelovend uit, maar … ik spaarde ook mijn kritiek niet omdat een recreatiepark op landbouwgrond mij zonevreemd voorkwam. Bij nader nazicht kwam ik tot de vaststelling dat daar het gewestplan Oostende-Middenkust van kracht was en dat de gebruikte percelen volgens dat plan bleken te liggen in agrarisch gebied ‘met landschappelijke waarde’.
Hoe zat dat eigenlijk met die vergunning? In november 2014 kreeg de uitbater VOF Intense Activities van het schepencollege een principieel akkoord. In januari 2015 stond er al publiciteit in het Middelkerks toeristisch programmaboekje. In mei-juni werd de bouw gedoogd. De verantwoordelijke schepen Dewulf trad niet op. Op 26 juni 2015 (of 10 juli zelfs, al naargelang de bron) wordt een bouwaanvraag ingediend … als het parcours er al staat en uitgebaat wordt. Op 11 augustus keurt het schepencollege de bouw goed, niettegenstaande een ongunstig verslag van de gemeentelijk stedenbouwkundig ambtenaar van 10 augustus. De gemeente reikt dan ook een vergunning uit, maar wel één ‘met voorwaarden’. Aangezien het park in landbouwzone lag, mocht de constructie slechts 3 maanden blijven staan. Ze moest dus elk jaar in september afgebroken worden en in juni weer opgebouwd worden. Dat kwam weliswaar overeen met de bloeitijd van maïs. De hoogte van het gewas moet namelijk voldoende zijn, anders verdwaalt er niemand in het doolhof. De maïs wordt normaal begin mei gezaaid. En eind september wordt ze geoogst.
Maar … het is uiteraard ondenkbaar dat de organisatoren elk jaar dat reusachtig werk van afbraak en heropbouw van het touwenparcours zouden uitvoeren. Dat zou de uitbating zeker onrendabel maken!
Jullie weten misschien ook nog dat het in de bedoeling ligt van optimisten dat er ooit nog een verbinding zou komen vanaf de snelweg naar het rondpunt aan de Westendelaan. Tussen haakjes, eigenlijk zou dat rondpunt dan pas zinvol worden. De uitgereikte vergunning was 4 (of 5?) jaar geldig. Indien die verbinding snelweg – rondpunt er vroeger zou komen, zou de vergunning opgeschort worden.
De gewestelijke stedenbouwkundige ambtenaar ging in beroep tegen het uitreiken van de vergunning omdat het geen landbouwgebonden activiteit was. De aanvragers van die vergunning gingen ook zelf in beroep en dat om twee redenen: jaarlijks moeten afbreken en de duur van de vergunning. De deputatie vernietigde daarop de vergunning. Dit jaar dienden de eigenaars/uitbaters een nieuwe aanvraag in, maar die werd geweigerd door de gemeente. Op 18 september 2015 legde De Kegel X-treme klacht neer tegen het project bij de Bestendige Deputatie. Het rapport van de Provinciale Stedenbouwkundige ambtenaar van 20 november was vernietigend. De afbraak werd bevolen, maar niet zonder dat eerst nog gepoogd werd om het op een akkoordje te gooien met de OVLD Deputé van Ruimtelijke ordening.
Verhuizen dus maar… De firma Intense Activities heeft natuurlijk stevig geïnvesteerd in het Middelkerkse park. Dat ze ijverig op zoek ging naar een andere locatie, is haast vanzelfsprekend. Die heeft ze dus nu schijnbaar gevonden in Wenduine, op de site ‘Ter Zee’ in de Ringlaan.
Waarom dan niet op een andere locatie? Omdat hij voorstander was van dat hoogteparcours (waarom niet trouwens want dat zou zeker een aanwinst geweest zijn voor Middelkerke) stelde JM Dedecker voor het park te plaatsen aan de Calidris (sportstrand) of in het sportpark van de krokodille. Hij is van mening dat deze mooie attractie naar Wenduine verhuisd is ‘door de onkunde en de leugens van onze plaatselijke bewindvoerders‘. Hij beweert dat de uitbater bedrogen werd door de valse beloftes van de burgemeester en van schepen Liliane Dewulf.
Besluit Missen is menselijk, natuurlijk, maar om tot zo’n toestand te komen, moeten de blunders zich wel opstapelen. Aan dit project hangt een reukje. Waarom trad de gemeente niet vroeger en kordater op alhoewel ze volgens welingelichte bron op de hoogte moeten geweest zijn dat er gebouwd en geïnstalleerd werd zonder vergunning? Waarom werd de vergunningsaanvraag pas op 10 juli 2015 ingediend? Wist de gemeente dan niet wat de gemeentelijke en gewestelijke ambtenaar van stedenbouw wel wisten? Of wisten ze het weer beter? Of trokken ze er zich niets van aan? Waarom hebben de parcoursbouwers zich niet eerder en beter geïnformeerd? Of waren ze zo zeker dat ze die vergunning wel zouden krijgen?
Aanpassing op 9.8.2016 Aan het Progressief Kartel vroeg ik ook, maar wat laat, hun mening over het verdwijnen van het maïsdoolhof. Na zijn terugkeer uit verlof, antwoordde Geert Verdonck mij het volgende: “Dit is een spijtige zaak voor onze gemeente. het aanbod aan all-weather attracties in Middelkerke is immers al genen vetten. Bij mijn weten was er geen probleem ivm de vergunning voor het maïsdoolhof (bestaat al jaren), omdat het over een niet permanente activiteit ging die in de winter werd afgebroken. Wat de vergunning voor het hindernisparcours betreft, dat is/was een ander paar mouwen. Het betreft een recreatieve activiteit zonder link met de landbouw, in landbouwgebied. Zelfs als tijdelijke wegneembare constructie was een vergunning krijgen al twijfelachtig. De uitbaters waren hiervan ook op de hoogte, en hebben daarom contact opgenomen met het schepencollege en de burgemeester. Volgens hen heeft de burgemeester hen toen verzekerd dat alles in orde zou komen (lees ‘geregeld worden’), iets wat de burgemeester overigens ontkent. Blijkbaar is er ook een klacht gekomen van een uitbater van een andere all-weather attractie in de buurt, met het gekende gevolg: de uitbating van het hindernissenparcours werd verboden. Persoonlijk denk ik dat het college de aanvrager beter objectief had ingelicht over de risico’s (wat de stedenbouwkundige ambtenaar wél heeft gedaan) en men had hen beter een alternatieve locatie voorgesteld, in het sportpark bijvoorbeeld, dan gebeurt daar ook nog eens wat. Als ik vaststel dat de gemeente het Dinopark financieel steunt (via reclame op de tram en reclame op het rond punt bij de Brico), dan had men de mensen van het hindernissenparcours ook een duwtje in de rug kunnen geven door hen tijdelijk het sportpark te laten gebruiken als alternatieve locatie.”
Westende: Is dit de start van een heropleving van het ‘Zon en Zee’ domein?
Eerst was men van plan het aloude vakantiedomein Duinenzicht, het vroegere ‘Ons Rustoord’, te slopen zoals ook gebeurd was met de paviljoenen en het oudste gedeelte van ‘Zon en Zee’. Nadat de gebouwen vier jaar leeg gestaan hebben, heeft projectontwikkelaar Twin Properties met een investering van 10 miljoen euro het roer totaal omgegooid en 109 nieuwe vakantielogies gecreëerd, die uitgebaat worden door dochtervennootschap ‘Holiday Suites’.
Een zeer korte geschiedenis van het gebouw Duinenzicht in de Vakantiestraat is een begrip in Westende, maar dan onder een andere naam. Op 8 november 1932 vond de Christelijke Mutualiteit dat iedereen de kans moest krijgen om op een betaalbare manier vakantie te nemen, Zowel volwassenen als kinderen moesten van een luchtkuur kunnen genieten. Met dat doel werd ‘Ons Rustoord’ opgericht. Het centrum kende veel bloeiende jaren maar op het einde van de jaren ‘70 kwamen steeds minder kinderen naar het home en in 1980 werd het opgenomen in het gezinsvakantiecomplex van het Algemeen Christelijk Werknemersverbond (ACW): ‘Zon en Zee’. Toen brak de glorietijd aan voor het centrum maar ook voor Westende-dorp.
‘Duinenzicht’ en ‘Formatio’ Einde 2000 werd ‘Zon en Zee’ echter weer gesplitst. Er werd een omheining geplaatst op de grens met het vroegere ‘Ons Rustoord’ dat nu eigendom werd van de grootste politievakbond van het land, de NSVP (Nationaal Syndicaat van het Politie- en Veiligheidspersoneel) en de militaire vakbond ACMP, Algemene Centrale van het Militair Personeel. De bouwheer NV Formatio had volle vertrouwen in een nieuwe en bloeiende toekomst. Daarom werd op geen miljoen euro gekeken. Enerzijds bestond het nu uit een vakantiecentrum en anderzijds uit een internationaal congres- en vormingscentrum voor seminaries, congressen, productvoorstellingen, feesten,... met alle denkbare voorzieningen (auditorium, cabines voor simultaanvertaling en vergaderzalen met een capaciteit tot 200 personen. Alle bestaande gebouwen werden vernieuwd, met nieuwe ramen en de graspleinen werden heraangelegd. Er kwam een restaurant voor 180 personen. Helaas werd dat alles een flop van jewelste. En een ongehoorde geldverspilling. Het zal wel voor een gedeelte te wijten geweest zijn aan het beheer of aan de hoogheidswaanzin van de directie. Misschien zaten de buren (het asielcentrum in ‘Zon en Zee’) er ook wel voor iets tussen maar er kwam maar geen schot in het groots opgevat project. Het terrein met tennisvelden bleef ongebruikt en zelfs verwaarloosd en er werd zelfs een nieuw gebouw opgericht, een zogenoemd clubhuis dat nooit afgewerkt geraakte, totaal verkommerde en tenslotte moest afgebroken worden. Op de openingsplechtigheid noemde burgemeester Landuyt het centrum nochtans ‘de Renaissance van Westende-dorp’. Michel is nooit bang geweest van grote woorden en spijtig genoeg is zijn voorspelling alweer eens niet bewaarheid geworden.
Wie hierover nog meer wil lezen: ik heb op dat onderwerp al een toetsenbord versleten met volgende artikels, die jullie terugvinden in de map ‘Zon en Zee’:
2003 Nieuwe dreun voor Westende-dorp? 23-11-2007 Help, na ‘Zon en Zee’ wordt ook ‘Duinenzicht’ verkocht 12-06-2011 Hoogheidwaanzin, slecht beheer en verspilling doen een mooi project ineenstuiken 30-6-2014 Heeft een nieuw (sociaal?) centrum in Westende dan toch nog een toekomst?
Wat gebeurde er met het gebouw? Het markante hoofdgebouw werd volledig gestript. Het onthaal onderging een complete make-over en er werd rekening gehouden met de nieuwe eisen inzake akoestiek en isolatie. Het vijf hectaren groot domein zal ook een speelplein hebben en er komt voldoende parkeergelegenheid. Het gebouw werd tevens geoptimaliseerd, de buitengang werd getransformeerd naar een centrale middengang. De ontwikkelaars wilden het domein zijn oude glorie teruggeven met respect voor de bestaande architectuur. Ziehier vier foto's van het nieuw vooraanzicht en twee van de achterzijde. Mooi gedaan, zou ik zeggen!
Alles werd blijkbaar in het werk gesteld om klaar te zijn tegen het bouwverlof/zomerseizoen. Dat alles nog niet piekfijn in orde kon zijn, dat is wel begrijpelijk, maar was het dan zo veel werk meer om de omgeving wat op te ruimen?
En blij dat de burgemeester alweer is! Burgemeester Janna Rommel-Opstaele (Open Vld) is tevreden met de gang van zaken. "Een kustgemeente heeft nooit genoeg vakantiewoningen en dit project betekent zeker een meerwaarde voor Westende. Het aantrekken van jonge gezinnen als tweede verblijvers is heel belangrijk voor ons", besluit de burgemeester.
Besluit Ik had jullie graag wat meer verteld over het nieuw gebouw. Daarom vroeg ik aan Twin Properties of ik eens een bezoek mocht brengen met de bedoeling er daarna iets over te schrijven. Spijtig genoeg was ik geen antwoordje waard. Ze hadden toch niets te verbergen, zeker? Of hebben ze een vorig artikel van me over hun project gelezen? Of zijn alleen de bezoekers welkom die 100.000 euro op zak hebben?
Wisten jullie dit reeds? Of hebben jullie dit zelf ooit al eens meegemaakt?
Verkeerslichten! Goed, maar toch maar beter goed oppassen! Wie voor een rood verkeerslicht komt, moet stoppen en bij groen mag je doorrijden. Een waarheid als een koe! En dat deed ik dus ook, komende van Middelkerke, in Westende-bad, op het kruispunt Henri Jasparlaan – Badenlaan - Arendlaan. Toen heb ik even verschoten, want je ziet dat toch niet elke dag: er kwam vlak voor mijn neus een auto uit de Badenlaan gereden! Het was wel niet de eerste keer dat chauffeurs zich onwennig voelen op dat kruispunt. Voor wie uit de Badenlaan of uit de Arendlaan komt, is er namelijk geen verkeerslicht maar staat een ‘Stop – bord B5’. Die kerel moest dus stoppen! Wie dat niet doet is verstrooid of dom, in elk geval verkeerd. Het dient gezegd dat wanneer er niemand op de Henri Jasparlaan uit de richting Westende-dorp gereden komt, is de verleiding groot om wel even te stoppen, maar dan toch maar door te rijden. Zo’n verkeerssituatie is toch wel ongewoon en gevaarlijk! Waarom moet dat? Wie doet er iets aan? Of vindt men dat daarmee niets verkeerd is?
Ziehier het overzicht van dat kruispunt
Tram met tekst ‘Op het strand hoort enkel zand’ Zelfs al heeft ze er geen benul van waar het verzadigingspunt ergens ligt (wie wel?), beleeft de burgemeester van Middelkerke naar het schijnt mooie dromen waarin steeds meer toeristen in massa de weg naar Middelkerke inslaan. Ze voert er zelfs campagnes voor in de centrumsteden. Zij en haar schepen van toerisme, vinden dat daarin nooit genoeg kan geïnvesteerd worden. Immobiliënkantoren moeten volgens hen, om ter snelst en om ter meest, nieuwe appartementen bouwen. Er kunnen geen Beaufort’s genoeg georganiseerd worden om kunstwerken aan te kopen die de toeristen (en sommige inwoners ook weliswaar) kunnen bewonderen. Middelkerke moet één groot stripdorp worden omdat ze weten dat de toeristen toch zo houden van stripfestivals, striprommelmarkten, stripbeelden en straks ook stripgevels. Dat de wegen en de parkings hun maximum capaciteit beginnen te benaderen (of al bereikt hebben?), dat moet iedereen er maar bijnemen. Die toeristen, vooral dan de tweedeverblijvers brengen immers zaad in het bakje. De kusttram wordt beschilderd om het strip-paradepaardje te bewieroken. Dat is niet goedkoop, maar nu haalt dat toch wel de wind uit de zeilen van Janna en Michel, zeker!. Op zondag 10 juli 2016 zag ik namelijk een tram voorbijrijden die beschilderd was met een ongelooflijke leuze. Zie hieronder wat ik bedoel.
Spijtig genoeg moest ik al te rap een foto nemen en er stond zo veel volk voor de tram, dat ik de volledige leuze miste. Ik vroeg daarom of ‘De Lijn’ mij soms geen foto wilde opsturen en ja, dat gebeurde. Bedankt daarvoor!
'Op het strand hoort alleen zand!'
Je zou je misschien kunnen afvragen of de toeristen dan nog wel welkom zijn op het strand en … dat is uiteraard nog het geval.
Voor wie daar mocht aan twijfelen: ik weet natuurlijk dat dit deel uitmaakt van een campagne tegen zwerfvuil op het strand!
Enkele vaststellingen/berichten/mededelingen
Wijziging aan mountainbikeroute Op de nieuwe mountainbikeroute werd nog maar pas het glas geheven of de omloop werd al gewijzigd. Het is juist dat die maar bitter weinig weg heeft van een echte MTB – route, wegens te veel verharde weg. Nu stelde ik vast dat bijkomend ook de duinen tussen de Doornstraat en de Grossettilaan over een 150 meter doorkruist worden vanaf de Essex Scottishlaan tot aan de Doornstraat om dan via die straat terug te keren naar de vroegere route via de Bassevillestraat. En nu had ik altijd gedacht dat aan dat deel van de duinen niet mocht geraakt worden!
Vier strandbars, toen waren ze nog met twee en half!! Op 16.3.2015 heb ik een blogartikel gepubliceerd met als titel “Middelkerke en Westende: Provincie keurt plannen goed voor ‘hippe’ bars op onze stranden”. Jullie kunnen dat lezen in de map ‘Strand en Dijk’. Er werden bij de start vier vergunningen gegeven voor Westendse strand: op de Koning Ridderdijk één ter hoogte van de Meeuwenlaan en één ter hoogte van de Flandrialaan, op de Zeedijk één ter hoogte van de samenkomst van Reigerslaan en Wulpenlaan en één in de verlenging van de Ooievaarslaan. Vanaf de start heb ik mijn vrees uitgesproken dat wie niet in het centrum van de badplaats lag, het moeilijk zou krijgen om te overleven. De eerste die afviel was rechtover de Wulpen – en Reigerslaan, die bovendien niet uitblonk op het gebied van meubilair en uitrusting. Op 8 augustus 2015 stelde ik een vraag om wat uitleg aan de concessionaris Piet Dobbels, omdat zijn ene bar er nog niet gekomen was en de andere er niet meer was. Hij antwoordde mij:
“De reden dat de flandrialaan niet gekomen is door tijdsgebrek. De reden dat de 2de is afgebroken is omdat het financieel niet haalbaar was om uit te baten en na de storm afgelopen zaterdag de schade te groot was om te herstellen.”
De geschiedenis herhaalt zich dus weer want gemeenteraadslid Lode Maesen stelde terecht vast dat het niet kan dat een beachbar op 11 juli 2016 nog steeds in opbouw is en dat verroeste containers ons strand bevuilen. (zie foto links)
Is men daarop in actie geschoten? Op 18 juli 2016 kreeg ik al een halve strandbar te zien (zie foto rechts), vandaar mijn aantal van twee en een half in het totaal. Volgens de website van de gemeente zijn er nog maar twee overgebleven in Westende. Het zal toch geen ‘Tien kleine negers … en toen waren ze nog met …’ – verhaal worden, zeker? Het is toch merkwaardig dat een concessionaris die een langlopend contract heeft met de gemeente en daarvoor 2.800 euro per seizoen betaalt, zich pas later realiseert waaraan hij begonnen is en zich kan veroorloven om een strandbar zo te verwaarlozen!!
Werken in Westende-dorp Wat een luxe! Wat een verademing! Wat een opluchting! Sinds 16 juli 2016 is de Westendelaan weer open voor het doorgaand verkeer. Dat betekent vooral dat het kruispunt aan de kerk/markt weer open is. Iedereen spreekt met lof over de inzet van de werklieden, die daarna met bouwverlof mochten vertrekken van 18 juli tot en met 5 augustus. Spijtig genoeg is de luxe daarna weer voorbij en wordt het stuk tussen de kerk en de Essex Scottishlaan aangepakt, wat ook het afsluiten van de Langestraat en de Duinenlaan betekent. Je zou haast hopen dat het bouwverlof langer mag duren. Boutade, natuurlijk!
