12-02-2017

Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

Nooit Meer: " Ik Hou Van Jou "!

Nooit Meer: " Ik Hou Van Jou "!
Hoe het begon..

Er was eens een prachtig koppel Edelpapegaaien : Coco en Lorita .

Ze leken zo weg gevlogen uit het paradijs .
Coco was heel lief en toegewijd en Lorita was dol op Coco.
Ze leefden vredig en veilig in een grote beplante voliere in de Zoo in Düsseldorf.
Na 8 gelukkige jaren sloeg het noodlot toe en Lorita stierf.
Coco bleef ontroostbaar achter ..
Hij trok zich terug, treurend in een hoekje en begon zich kaal te plukken.
Dat was niet representatief voor een dierentuin en hij werd opgekocht door een dierenhandelaar uit Bocholt .
Bij die dierenhandelaar haalde ik regelmatig dieren op die niet meer geschikt voor de verkoop waren en anders zouden worden afgemaakt .
Paarden met kromme benen, gammel pluimvee, te veel jonge kittens enz. enz..
Toen ik daar weer eens langs de hokken liep op zoek naar stumperds werd er naar me gefloten .
Ik liep terug om te kijken wie dat deed en na enig zoeken vond ik achter in een hok een armzalig dier dat ik niet eens herkende.
Een klein soort kale kip met een plukje groene veren op zijn kop, die in elkaar gedoken zat te rillen van de kou .
De eigenaar zei dat het niks meer werd maar vroeg er toch nog 250 € voor.
Maar mocht hem mee nemen en dat in gedeelten betalen .
Snel mee naar huis en onder een warme lamp waar hij al gauw opknapte.
Na een tijdje noemde hij zijn naam Coco en ook riep hij Lorita , maar voor de rest was hij onverstaanbaar.
Was niet echt tam en duurde ook een paar weken voor hij uit mijn hand at.
Wilde wel op een stok stappen maar niet op mijn hand.
Maar na een klein jaar deed hij dat ook.
Zijn snavel groeide scheef en zijn nagels moesten geknipt worden.
Vroeg het aan de dierenarts, maar die knipte per ongeluk in zijn tong wat een flink bloedbad gaf.
Dus ik besloot dat alemaal zelf te doen, in de hoop dat het vertrouwen van hem zou blijven in mij.
Hij heeft me nog nooit gebeten, was heel zachtaardig , schreeuwde niet, sloopte niks en was altijd los.
Hij kon ook naar buiten door het kattenluik en zat vaak te genieten in de tuin van het zonnetje.
Zijn veren waren weer mooi aan gegroeid en hij leek tevreden.
Hij was altijd bij me en als ik eens weg was en thuis kwam, was hij uit zich zelf in zijn kooi gegaan .
Was dikke vrienden met de katten en de honden.
Kon ook moeiteloos zijn nagels en snavel knippen, waar hij dan wel zat te mopperen van: "owowowow , wat doe je nou"...
Maar beet of verzette zich niet.
We waren maatjes van elkaar geworden en de liefde was wederzijds .
Als hij in de tuin zat, keek ik vaak naar buiten of alles ok was.
Op een dag zag ik de honden en de katten om de vijver zitten. Strak kijkend naar een punt tussen de waterlelies.
Ik ging kijken en zag een oranje snavel met de neusgaten nog
net boven water, zich wanhopig vastklemmend aan een waterleliestengel .
Door het water werd hij steeds zwaarder en ik was nog net op tijd.
Ik viste het rillende en onderkoelde dier er uit, wikkelde hem in een handdoek en deed hem onder mijn shirt om hem te warmen.
Toen gebeurde er een wonder , opeens hoor ik een klein stemmetje onder mijn shirt dat zegt : IK HOU VAN JOU "..
En ik zie mijn groene kabouter met dankbare oogjes naar me opkijken.
Ik was verbijsterd, er is niemand in huis waar ik :
"Ik hou van je " tegen zeg.
Er is ook niemand die dat tegen mij zegt .. ik denk het wel dagelijks als ik naar mijn honden, katten of papegaai kijk en dat voelen ze, dus hoef ik het niet te zeggen, net zo min dat iemand hier het mij zegt.
Ik was er stil van en de tranen schoten in mijn ogen van ontroering.
Van af die dag werd er iedere dag "Ik Hou van Je " tegen me gezegd...
30 jaar gingen voorbij tot ik thuis kwam op een zondag van de hondenclub en Coco met een vleugel trok .
Ik pakte hem om te kijken wat er aan de hand was.
Hij voelde erg mager en fragiel aan, terwijl hij toch goed en veel at en op zijn vleugel zat op de binnen kant een bult .
Maandag gelijk op laten nemen bij de dierenarts.
Hij krijste van angst, wat hij nooit deed , klemde zich aan me vast en ik had het gevoel dat hij wist dat dit een afscheid was en ik wist het ook, zoals met alle dieren die ik naar de dierenarts bracht, die wisten dat dit het einde was en dat aan mij doorgaven .
Een uur later werd ik gebeld : het was kanker, uitgezaaid en ongeneeslijk, hij was onder narcose en in laten slapen was de enige optie.
Het was een mokerslag . Mijn zielemaatje weg na 30 jaar trouwe vriendschap.
Ik ging naar huis met mijn trieste, dierbare lieve last.
Heb hem begraven onder de boom waar hij altijd zat ...
Dag Coco , mijn kleine groene kabouter, mooie zachtaardige ziel..
Nooit meer je tedere : "IK HOU VAN JOU"
Dag vriendje van me ....IK OOK VAN JOU !!!!!

foto van Leny Tao.

Pretty Bird

De ontroerende troostkaart die ik kreeg van Dierenarts Praktijk Geldrop ( Dokter Eevers) .

Psychologen: ‘Trump lijdt aan kwaadaardig narcisme’

Psychiatrie

Duizenden psychiaters en psychologen stemden in met een „diagnose op afstand”: Donald Trump is geestesziek.

Politie-agenten van de ICE arresteren een vermeende illegale immigrant. © AFP

Streep door Obama's gedoogbeleid: Trumps jacht op illegalen begint

Nu Trump acties laat uitvoeren om illegalen uit te zetten, zijn ongedocumenteerde immigranten vogelvrij. Het is een streep door het gedoogbeleid van Obama, die zelf eerst overigens ook niet echt mild was voor illegalen.

Door: Michael Persson 13 februari 2017, 07:50

Het is begonnen: afgelopen week werden honderden illegalen, die soms al jaren in Amerika werden gedoogd, opgepakt en het land uitgezet. De complexe context: zo is Barack Obama ook begonnen, maar zo is hij niet geëindigd.

Met haar tranen achter de tralies van een arrestatiebusje werd Guadalupe García de Rayos donderdag het gezicht van de nieuwe hardheid van president Donald Trump. De Mexicaanse (35), die al 21 jaar in de Verenigde Staten woonde, werd opgepakt nadat ze zich kwam melden voor een routineafspraak bij immigratiedienst ICE, waartoe ze verplicht was omdat ze negen jaar geleden als illegale werker was aangetroffen in de administratie van een waterpretpark in Arizona. Na een veroordeling werd ze gedoogd: ze is moeder van twee in Amerika geboren en daarmee Amerikaanse kinderen. Tot donderdag, toen ze werd afgevoerd naar Nogales in Mexico. Door de tralies nam ze afscheid van haar tienerzoon en -dochter.

'Gerichte handhaving'

ICE deed nog meer, vorige week. De dienst voerde acties uit in zeker zes regio's, waaronder Atlanta, Chicago, New York en Los Angeles, Texas en South Carolina. Agenten vallen binnen in horeca-gelegenheden, kloppen in latino-wijken op de deuren en zetten verkeersfuiken op. Daarbij zijn honderden immigranten zonder papieren opgepakt.

Een woordvoerder van ICE noemde de acties tegen The Washington Post 'routine'. Ze zei het woord razzia (raid) liever niet te gebruiken, en de voorkeur te geven aan 'gerichte handhaving'. De belangrijkste doelwitten waren criminelen, zo zei ze. Maar Daarbij zijn ook niet-veroordeelden 'opgeveegd'. Wat de precieze verhoudingen zijn is niet bekendgemaakt, maar David Marin, ICE-baas in Los Angeles, zegt dat vijf van de 160 illegalen die daar zijn gedeporteerd niet onder Obama zouden zijn opgepakt.

Daarmee wordt het harde anti-immigratiedecreet van Donald Trump werkelijkheid. In zijn executive order van 25 januari schreef hij dat hij de jacht op illegalen wil verbreden. Hij richt zich niet alleen op veroordeelde criminelen, in de laatste jaren de prioriteit van Obama, maar op alle illegalen die 'in de ogen van de immigratie-agent een risico vormen'. Dat betekent dat alle ongedocumenteerde immigranten op papier vogelvrij zijn verklaard.

De Democraten zijn de laatste decennia ook niet vies geweest van een hard uitzetbeleid, al kreeg dat minder media-aandacht

De Democraten zijn de laatste decennia ook niet vies geweest van een hard uitzetbeleid, al kreeg dat minder media-aandacht. In 1996 tekende Bill Clinton een wet die de bevoegdheden van de immigratiedienst sterk verruimde, waarna het aantal deportaties begon te stijgen. Tijdens de Bush-jaren ging de lijn gestaag verder omhoog, om te culmineren bij Barack Obama, die in 2012 400 duizend immigranten uitzette. Het leverde hem onder activisten de bijnaam deporter-in-chief op.

Onder de slachtoffers zaten waarschijnlijk tienduizenden vrouwen zoals Guadalupe García de Rayos. Volgens cijfers van ICE werden tussen juli 2010 en oktober 2012 zeker 200 duizend ouders van in Amerika geboren kinderen verwijderd.

Dubbele focus

Maar Obama veranderde van mening. Met twee gedoogdecreten probeerde hij twee groepen illegalen uit de wind te houden en tijdelijke rechten te geven. DAPA was bedoeld voor de ouders van in Amerika geboren (en dus Amerikaanse) kinderen, DACA was bedoeld voor kinderen die met hun ouders de grens over zijn gekomen en in Amerika zijn opgegroeid. DAPA werd door de rechter tegengehouden, maar de intentie bleef: deze groepen waren geen deportatieprioriteit.

Obama richtte zich steeds meer op veroordeelde criminelen en minder op onschuldigen, en richtte zich meer op uitzetting van verse immigranten (die net de grens over zijn gekomen) en minder op de deportatie uit het binnenland (waar immigranten vaak al jarenlang wonen).

Streep door Obama's gedoogbeleid: Trumps jacht op illegalen begint — © de Volkskrant. Bron: ICE

Daardoor daalde het aantal binnenlandse deportaties van 180 duizend in 2012 tot 65 duizend in 2016. Het aandeel criminelen in die groep steeg in die periode van 75 procent naar 92 procent. Die criminelen zijn overigens lang niet allemaal bendeleden en verkrachters: onder die definitie vallen bijvoorbeeld ook immigranten die zijn uitgezet en daarna opnieuw zijn binnengekomen. Maar het effect van die dubbele focus is geweest dat het aantal gedeporteerde 'onschuldigen' sterk is afgenomen.

Trump heeft nu door dit gedoogbeleid een streep gezet. Of de acties van vorige week routine waren of niet, ze worden hoe dan ook gezien als een signaal van de nieuwe orde. De angst is toegeslagen, zei Ali Noorani van het National Immigration Forum in een verklaring. 'De verhalen van razzia's in immigrantengemeenschappen zijn een grote zorg.'

Niemand is veilig

Op sociale media wordt gewaarschuwd voor ICE-agenten die op deuren van woonwagens kloppen, in sommige steden durven afwassers in restaurants 's avonds niet meer te voet naar huis, Ken-Uw-Rechten-bijeenkomsten zitten bomvol en de wethouder van onderwijs stuurde in New York een brief rond om ouders van schoolgaande kinderen gerust te stellen ('ICE-agenten worden niet tot de school toegelaten zonder de vereiste wettelijke papieren').

Opvallend is dat de deportaties van vorige week onder meer plaatsvonden in zelfbenoemde vrijplaatsen als New York en Los Angeles. De burgemeesters van die steden hebben gezegd dat ze niet meewerken aan uitzettingen, maar dat laat federale agenten vrij om zelf op zoek te gaan. Mensenrechtenadvocaten denken dat ook hiermee een signaal wordt afgegeven: niemand is veilig.

ICE-agenten hebben door het decreet van Trump meer macht gekregen. Eén van de bepalingen is dat privacy-regels voor buitenlanders niet meer gelden. Dat betekent dat de agenten in gemeentelijke administraties op zoek kunnen gaan naar hun gegevens. In New York wilde de burgemeester de gegevens van een gemeentelijke identificatiekaart vernietigen, maar een rechtbank heeft dat verboden.