Ik ben Leny, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Bosheks.
Van de Zwitserse dierenwelzijnsorganisatie Tierschutzbund Zürich ontvingen we schokkende beelden uit een Australisch slachthuis dat paardenvlees exporteert naar Europa. De mishandelingen die er plaatsvinden zijn extreem. Hoewel het slachthuis is goedgekeurd voor export van paardenvlees voor menselijke consumptie, is niet duidelijk in welke producten dat vlees terechtkomt.
Extreme mishandeling in het slachthuis
In het Australische slachthuis is twintig dagen lang undercover gefilmd met acht camera’s. De mishandelingen zijn onvoorstelbaar. Er wordt elektriciteit gebruikt op de hoofden en geslachtsdelen van paarden om ze vooruit te drijven. Paarden breken hun benen in de gangen van het slachthuis en worden tegen hun hoofd geschopt. Gevallen paarden worden met staalkabels door de gangen gesleurd. Bij een paard dat nog niet is doodgebloed, wordt de neus afgesneden. Paarden worden geslacht terwijl ze nog niet bewusteloos zijn. En om de nachtmerrie compleet te maken: de dieren kunnen elkaar zien tijdens het slachten. In Europa is dat verboden.
Afgedankte en gestolen paarden
De paarden die naar de slacht gaan, zijn afgedankt of gestolen. Ze worden op veilingen verkocht aan ‘kill buyers’, die hen verzamelen en doorverkopen aan het slachthuis. De paarden op de veilingen zijn angstig, staan zonder voer en verwonden zich aan de hekken. Sommige zijn broodmager. Na verkoop wacht hun een dagenlange rit in de brandende zon naar het terrein van de kill buyer.
Honderden uitgemergelde paarden, her en der karkassen
Filmbeelden tonen het terrein van een van de grootste kill buyers: een uitgestrekte, dorre woestenij met honderden uitgemergelde paarden en her en der paardenkarkassen. De paarden staan in de volle zon, er is bijna geen voer. De dieren eten mest en kauwen uit pure wanhoop op plastic netten. Er is geen enkele vorm van zorg of controle. Van hieruit worden de paarden naar het slachthuis getransporteerd. Als ze daar aankomen, zijn vele gewond als gevolg van uitputting, stokslagen en onprofessioneel laden.
Het vlees is niet te traceren
Uit onderzoek blijkt dat ruim de helft van de slachtpaarden bestaat uit racepaarden, waarvan vaak de medische geschiedenis wordt vervalst. In paardenkarkassen zijn restanten aangetroffen van verboden medicijnen (waaronder het zeer kankerverwekkende butazone), terwijl de papieren melden dat er geen medische behandeling heeft plaatsgevonden. De paarden worden door de kill buyer pas gelabeld bij de slacht, in plaats van bij aankoop. Sommige paarden waren twee weken voor de slacht nog actief op races en kregen daar naar alle waarschijnlijkheid medicatie.
Hoewel het slachthuis door de EU is goedgekeurd voor de export van paardenvlees voor menselijke consumptie, is niet duidelijk in welke producten dit vlees terechtkomt. Een aantal importeurs en verwerkers van paardenvlees lijkt de herkomst van het vlees in snacks bewust vaag te houden.
Wel staat vast dat België en Zwitserland paardenvlees importeren uit dit Australische slachthuis, én dat het Belgische importbedrijf ook paardenvlees naar Nederland exporteert.
Hieronder de volledige documentaire van Tierschutzbund Zürich. Let op: op de beelden kunnen als zeer schokkend worden ervaren!
