Ik ben Leny, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Bosheks.
Ik ben een vrouw en woon in Planeet Aarde (Nederland) en mijn beroep is Medisch Entomoloog, Imker, Wiccan en Lichtwerker .
Ik ben geboren op 22/05/0000 en ben nu dus 2024 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Flora Fauna Muziek Wetenschap.
Meer dan een halve eeuw heb ik een dierenopvang ( Stichting/TAO Foundation) https://taofoundation.international/nl/ voor dieren die niemand meer wil hebben. Werk als ARA(Animal Rights Advocate) voor de dieren die geen stem hebben.Dieren/Cyber activist.
V
To see a world in a grain of sand And a Heaven in a wild flower, Hold Infinity in the palm of your hand And Eternity in an hour.
~be who you are and say what you feel because those that matter... don't mind... and those that mind... don't matter..
Nice to see you here.㋡
I am a Wild Earthling.
I do not identify with illusory (and illegitimate) nation-state constructs nor do I require such constructs to verify and validate the legitimacy of my existence.
An infiltrator and subverter of institutions of indoctrination,an anti-authoritarian and an insurgent anarchist, and gravitate towards insurrectionist and anti-civilization tendencies. It's just a matter of whose.
Anti New World Order! "for our children, and our children's children"
I am a seeker, searching for truth, special behind the lies that the Goverments try to tell us.
Do not believe everything, discover your own truth!!
And please do not alowed that they take advantage of you.
Open your eyes!
Take care my friends Stay Wild & Free.. !
Tree Teardrop
X
Dropbox
Druk op onderstaande knop om je bestand naar mij te verzenden.
thinkstockRetrievers bieden hun baasjes de meeste gezondheidsvoordelen aan
Dieren Honden zijn niet alleen schattig, maar zijn ook echte beschermengelen. Volgens een Zweeds onderzoek kunnen ze hartaandoeningen en sterftekansen met 20% verminderen. Vooral voor alleenstaanden bieden de viervoeters heel wat levenslust.
Uit een Zweeds onderzoek blijkt dat honden onze levensverwachting drastisch kunnen verhogen. Het onderzoek werd uitgevoerd op 3,4 miljoen mensen uit de leeftijdscategorie van 40 tot 80 jaar. Uit de resultaten van twaalf jaar onderzoek bleek dat een hond het risico van hartaandoeningen bij zijn baasje tot 23% verlaagt en de kans om te overlijden met 20% terugdringt. Eerdere studies suggereerden al dat honden sociale isolatie en depressie verlichten, beide gekoppeld aan een verhoogd risico op hartziekten en vroege sterfte.
Stress bannen
Hondenbezitters tonen betere reacties op stress (hun bloeddruk en polsslag stijgen niet), hebben een hogere mate van fysieke activiteit en een iets lager cholesterolgehalte. De American Heart Association gaf in 2013 al een verklaring, waarin stond dat het bezit van een hond ‘waarschijnlijk’ werd geassocieerd met een verminderd risico op hartaandoeningen.
Tove Fall, hoofdauteur van de nieuwste studie, zegt dat ze hun best hebben gedaan om eventuele verschillen in opleiding, gezondheidstoestand en levensstijl tussen mensen met en zonder honden te vergelijken. Het bezit van een hond heeft volgens de studie vooral een grote positieve impact op alleenstaanden.
Sociale ondersteuning
“Het lijkt erop dat een hond een vervanging kan zijn voor het leven met andere mensen en zo het risico op sterven doet dalen,” zegt Fall. “Honden moedigen je aan om te lopen, ze bieden sociale ondersteuning en ze maken het leven zinvoller. Als je een hond hebt, heb je meer interactie met andere mensen. Als je ziek wordt en je naar het ziekenhuis moet, heb je een grotere motivatie om terug naar huis te gaan wanneer er een hond op jou zit te wachten. ”
Het is vanzelfsprekend dat het risico op hartziekten niet vermindert wanneer je vanuit je luie zetel, met je hond op de schoot, een vettige maaltijd eet en ook een speelgoedhond zal weinig effect hebben. De studie van Fall toonde aan dat de meeste gezondheidsvoordelen worden behaald met retrievers of pointers. Tot haar Duitse kortharige pointer vorig jaar stierf, liep ze dagelijks 10 kilometer met haar viervoeter.
“Zweden heeft een van de laagste percentages aan hondenbezitters in Europa”, zegt Fall, die onlangs een nieuwe pup kreeg. “Misschien verhoogt de studie ook hier de acceptatie dat honden belangrijk zijn voor mensen.”
Dieren Wetenschappers waarschuwen dat microplastics in de oceaan, en de toxische chemische stoffen die ze bevatten, ook een significant risico vormen voor grote zeedieren als walvissen, haaien en manta’s, een geslacht uit de familie van de duivelsroggen, die mariene ‘filtereters’ zijn.
Dergelijke dieren slikken dagelijks duizenden kubieke meter zeewater, met de bedoeling er plankton uit te ‘filteren’. Maar zo kunnen ze dus ook microplastics binnenkrijgen, rechtstreeks via gecontamineerd zeewater, of onrechtstreeks via gecontamineerde prooien, blijkt uit een wetenschappelijke analyse in het tijdschrift Trends in Ecology & Evolution.
Impact op groei, ontwikkeling en voortplanting
Volgens het artikel kunnen chemische stoffen en vervuilers uit plastic door de jaren heen zich opstapelen en biologische processen beïnvloeden. Ze kunnen impact hebben op de groei, ontwikkeling en voortplanting van de dieren, en leiden tot een lagere vruchtbaarheid.
“Hoewel een definitief verband tussen de inname van microplastics en blootstelling aan giftige stoffen bevestigd moet worden voor filtereters, blijkt die link al aanwezig voor zeevogels en kleine vissen”, zegt hoofdonderzoekster Elitza Germanov. De zeedieren lopen ook gevaar doordat hun leefgebieden overeenkomen met de plekken waar de vervuiling door microplastics het grootst is, zoals de Golf van Mexico, de Middellandse Zee, de Golf van Bengalen en de Koraaldriehoek - een gebied dat zich uitstrekt van Maleisië tot de Salomonseilanden in de Stille Oceaan.
Bedreigde diersoorten
Microplastics zijn zeer kleine plastic deeltjes van minder dan vijf millimeter lang, die schadelijk zijn voor zeeleven. Veel van de dieren, zoals manta’s, zijn bedreigde diersoorten. Het is daarom moeilijk om bij hen concentraties plastic op te sporen via de conventionele methodes, zoals maaganalyse, zegt Germanov. “We nemen daarom op een niet-dodelijke manier monsters van een kleine hoeveelheid weefsel, dat we testen op chemische tracers via complexe en gevoelige analytische middelen.”
DierenEen van de vermoedelijk amper nog 500 in hun natuurlijke habitat levende Siberische tijgers in Rusland heeft tegen al haar normale instincten gehandeld door zich uit de natuur te wagen om hulp te zoeken bij de mens. De tijgerin legde zich stilletjes voor een deur, wachtend tot iemand haar zou helpen. Het zeldzame dier was volledig uitgeput. Ze kon bijna niet meer eten door een ernstig tandprobleem.
Normaal mijden Siberische tijgers elk menselijk contact, maar nood breekt wet. In een buitenwijk van het afgelegen dorp Solontsovy, gelegen op zo’n 6.300 kilometer van hoofdstad Moskou, wist bewoner Alexey Khaideyev niet wat hij zag toen woensdag een exemplaar op zijn deurmat lag.
Lees ook
Verzorgster die tegen tijger voor haar leven vocht, praat voor het eerst: “Het was mijn eigen schuld”
“Hij wilde ’s morgens naar buiten gaan, maar dat lukte niet omdat er ‘iets’ tegen zijn deur drukte”, vertelt buurvrouw Galina Tsimano, die specificeert dat ze aan de rand van het dorp wonen, bij de rivier en het bos. “Hij begon te duwen en hoorde toen plots een tijger grommen.” De man staakte uiteraard meteen zijn pogingen om het huis te verlaten en belde de hulpdiensten. Af en toe stak hij zijn neus door de deuropening om te kijken naar het dier dat zich zo vreemd voor zijn huis had neergevlijd. Het roofdier liet hem niet te dicht komen, maar toonde zich ook niet agressief. Niet veel later kwamen tijgerexperts ter plaatse. Ze verdoofden de tijgerin en namen haar mee naar een verzorgingscentrum in Alekseevka.
De kenners zijn er zeker van dat het dier hulp kwam zoeken bij mensen als laatste wanhopige redmiddel. “Ze gedroeg zich erg rustig en vredelievend. Ze wachtte echt op hulp”, zegt Sergey Aramilev, directeur van het Amur Tiger Center. Dierenartsen ontdekten dat het ongeveer 10 jaar oude dier een acuut probleem heeft in haar bek. Er is sprake van ernstige tandvleesproblemen. De tijgerin verloor ook al haar boventanden. “Haar toestand is ernstig en we moesten direct actie ondernemen”, stelt Aramilev. “We willen eerlijk zijn, haar toestand is heel triest. Wij doen al het mogelijke. Nu hangt alles af van haar.”
Dieren Nigel, een van de meest beroemde jan-van-genten ter wereld, is overleden in Nieuw-Zeeland. De vogel werd drie jaar geleden wereldberoemd toen hij verliefd werd op een stenen soortgenoot. Nigel heeft het beeld nooit kunnen verlaten, en is in alle eenzaamheid gestorven.
De jan-van-gent leefde op Mana Island, waar hij het slachtoffer werd van een poging om een nieuwe kolonie op te starten. In 2012 werden een hoop stenen vogels geïnstalleerd op het eiland, inclusief speakers met typische vogelgeluiden, in de hoop dat ze een aantal levende soortgenoten zouden aantrekken. De biologen hoopten dat die vogels dan met elkaar zouden paren en jongen zouden voortbrengen.
Helaas liep dat niet helemaal zoals verwacht. De eerste drie jaar bleven de beelden er eenzaam staan, tot in 2015 Nigel kwam aangevlogen. Het mannetje voelde zich meteen aangetrokken tot een van de stenen vrouwtjes, en heel wat toeristen konden filmen hoe hij haar probeerde te verleiden. Jammer genoeg arriveerden er geen echte vrouwtjes, en drie jaar lang leefde hij samen met een zeer afstandelijke partner. Hij bleef al die tijd verwoede pogingen doen om met haar een band te scheppen, en bouwde haar zelfs een nest.
Een maand geleden veranderden de parkwachters dan het geluid dat uit de speakers kwam, en zo wisten ze eindelijk meer jan-van-genten aan te trekken. Drie extra vogels leven er nu, maar voor Nigel kwam hun komst jammerlijk te laat. Hij werd deze week dood aangetroffen tussen de beelden. Chris Bell, die de vogels mee verzorgt, is er het hart van in. “Het voelt als een verkeerd einde voor zijn verhaal. Hij is gestorven net toen het goed begon te lopen. Ik had gehoopt dat hij nog een paar jaar zou leven en een echte partner zou vinden.”
Twitter / Save the ElephantsEsmond Bradley-Martin (75) werd dood aangetroffen in zijn woning in Nairobi. De Amerikaan had een steekwond in zijn nek.
Een gerenommeerde onderzoeker naar illegale ivoorhandel is om het leven gekomen in Kenia. De echtgenote van Esmond Bradley-Martin (75) trof hem dood aan in hun woning in Nairobi, bericht de BBC. De Amerikaan had een steekwond in zijn nek.
De voormalige VN-gezant maakte naam met undercoveronderzoek naar de ivoorhandel. Hij bracht onder meer zwartemarktprijzen in kaart. Bradley-Martin stierf kort na een onderzoekersreis naar Myanmar. Hij was volgens de BBC nog bezig met het uitwerken van zijn bevindingen.
Lees ook
“Handel in ivoor woekert als nooit tevoren in Centraal Afrika”
De echtgenote van Bradley-Martin vond zijn lichaam toen ze terugkeerde van een wandeling, meldt de Keniaanse krant The Star. De politie heeft de daders nog niet geïdentificeerd. “We hebben al een tuinman en een kok ondervraagd”, zei een politiefunctionaris.
Dieren Een Amerikaanse jager is naar het ziekenhuis afgevoerd nadat een dode gans recht op zijn hoofd viel. Hij was bewusteloos, maar overleefde de klap.
De Amerikaan Robert Meilhammer (51) was eind vorige week met enkele vrienden op jacht in Easton, toen plots een zwerm ganzen overvloog. “Een van de jagers legde aan en schoot een gans uit de lucht”, vertelde woordvoerster Candy Thomson van de politie in Maryland. “Die viel recht op het hoofd van Robert Meilhammer.” De man had ernstige verwondingen aan het hoofd en het gezicht. Hij speelde ook twee tanden kwijt.
Het is vandaag zestig jaar geleden dat er vlak bij de kust van de Amerikaanse stad Savannah, Georgia, een atoombom in de oceaan verdween. Het nucleaire wapen is in al die tijd nog niet gevonden en ligt nog altijd op de zeebodem.
In 1958 botsten er boven de kust van Savannah twee bommenwerpers op elkaar. Een van de bommenwerpers droeg een atoombom bij zich. Om te voorkomen dat de bom bij een eventuele noodlanding tot ontploffing zou komen op het land, besloot de bemanning van de bommenwerper de bom boven de oceaan te laten vallen. Hoewel er nadien verschillende zoektochten zijn georganiseerd en vele pogingen zijn gedaan om de bom te lokaliseren, is het tot op heden nog niet gelukt de verloren atoombom terug te vinden op de bodem van de Atlantische Oceaan.
Lees ook
“Laat koudeoorlogs-mentaliteit varen”: China en Iran niet te spreken over nucleaire plannen VS
Scenario’s
Waarschijnlijk zijn de meest beangstigende scenario’s niet door de hoofden van piloot Howard Richardson en zijn copiloot gegaan op het moment van het lozen van de bom. Terwijl ze de dood in de ogen keken, leek dit de enige juiste optie.Op 5 februari 1958, iets na middernacht en op het hoogtepunt van de Koude Oorlog was Amerikaanse Air Force piloot Howard Richardson op een topgeheime trainingsvlucht voor de Strategische Luchtcommando’s (Strategic Air Command, SAC). In zijn B-47 bommenwerper oefende hij het lange-afstandsvliegen voor het geval dat hij moest uitvliegen naar Rusland en moest aanvallen.
Om de training zo realistisch mogelijk te maken, werd een echte atoombom aan boord geplaatst, een Mark 15, met serienummer 47782. Terwijl hij over North-Carolina en Georgia vloog, werd de bommenwerper geraakt door een ander militair vliegtuig. Er werd een groot gat geslagen in een van de vleugels en een van de motoren werd haast van het vliegtuig afgeslagen. Richardson vertelde tegen de BBC: “We voelden opeens een harde schok en zagen een grote steekvlam aan onze rechterkant. We wisten niet wat het was. Eerst dachten we dat het iets buitenaards was, maar het kon alleen maar een ander vliegtuig zijn.”
Het vliegtuig daalde snel, maar Richardson kreeg het voertuig weer onder controle. Hij en zijn copiloot namen toen de beslissing die vele mensen het leven heeft gespaard. Ze kozen ervoor de atoombom boven het water te lozen, ongeveer drie kilomeer vanaf de kust, zodat hun vliegtuig lichter zou zijn en om een nucleaire explosie bij een noodlanding te voorkomen. “We hadden toestemming om de atoombom te lozen, voor de veiligheid van de bemanning,” vertelde Richardson. Hij zette het gehavende vliegtuig veilig aan de grond en ook de piloot van de andere bommenwerper kwam levend uit het incident. Direct na het ongeluk werd een zoektocht naar de atoombom opgestart, maar tevergeefs.
Sommige inwoners van de stad zijn bang voor de mogelijke gevolgen die de atoombom op de bodem van de zee kan hebben. Maar Sico van der Meer, onderzoeker bij het Nederlandse Clingendael Instituut en expert op het gebied van non-conventionele wapens, zegt dat de inwoners van Savannah niet hoeven te vrezen. “Als atoombom is hij zeer waarschijnlijk niet meer te gebruiken. Ik zou me, als ik hen was, eerder zorgen maken over Trump en Noord-Korea, met hun nucleaire wapens nu.”
Van der Meer: “Hij kan niet meer als atoombom afgaan, denk ik. Er zitten chemische stoffen in die slechts een aantal jaren werkzaam blijven. Na zo’n lange tijd zijn die stoffen niet meer werkzaam. Bovendien moet zo’n atoombom goed onderhouden worden om te kunnen blijven werken. Er kan dus geen atoomexplosie meer plaatsvinden.”
Milieuschade
Toch kleven er nog wel gevaren aan. Want er zit nog wel radioactief materiaal in de bom. Radioactief materiaal vergaat niet zomaar op de zeebodem, maar het omhulsel van dat materiaal kan wellicht wel eroderen. “Het metalen omhulsel zal uiteindelijk wel vergaan. Ik denk niet dat dat nu al is gebeurd, na zo’n relatief korte tijd. Maar op termijn kan dat zeker gebeuren. Dan kan er radioactief materiaal in de zee gaan lekken. Dat zou een enorme milieuschade veroorzaken.”
Het radioactieve materiaal kan natuurlijk gestolen worden voor een vuile bom, maar dat lijkt me meer een James Bond-scenario
Sico van der Meer, onderzoeker bij het Clingendael Instituut
Er is een ander rampscenario dat volgens Van der Meer een stuk onwaarschijnlijker is, maar niet onmogelijk. “Het zou kunnen dat iemand die bom opspoort en steelt. Er zit nog wel een hoge concentratie radioactief materiaal in die gestolen kan worden. Daarmee kan je een ‘vuile bom’ maken. Als je een gewoon explosief erop zou plakken en tot ontploffing brengt, dan verspreidt het radioactieve materiaal zich wel. Theoretisch kan het, maar het lijkt mij meer een James Bond-scenario.”
De verloren atoombom zou vele malen krachtiger zijn dan de atoombom die in 1945 Hiroshima, Japan verwoestte. Van der Meer: “De atoombom die op Hiroshima viel was een prehistorisch model. Natuurlijk veroorzaakte het nog steeds honderdduizenden doden, maar tegenwoordig zijn alle kernbommen tot wel duizend keer gevaarlijker en zwaarder dan toen.”
Volgens de Amerikaanse Air Force is het nu het beste de atoombom op de bodem van de oceaan te laten liggen, meldt de BBC.
Ik ben Leny, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Bosheks.
