maaikevandencruyce
4/04/17 - 15u33 Bron: BBC
Jeff samen met zijn zwarte labrador Cena © facebook.
Jeff De Young was 19 toen hij als jonge militair naar Afghanistan trok om zijn land te verdedigen. Voor het opsporen van bommen kreeg hij hulp van Cena, een stille, zwarte labrador. Die hond hielp hem door een zeer moeilijke periode in zijn leven. "Ik stond doodsangsten uit, maar Cena was opgeleid om meer dan 300 verschillende types explosieven te herkennen." Na de oorlog adopteerde Jeff zijn 'bommenexpert' tot hond des huizes en beste vriend.
Op 18-jarige leeftijd vertrok Jeff De Young op trainingskamp met 'het marine corps'. Een jaar en 3 maanden later onderging hij samen met andere jongens zijn lot in Afghanistan. "Iedereen kreeg een hond toegewezen op basis van karakter. Cena was een speelse hond en ik ben ook wel speels van karakter, dus het was vrij snel duidelijk dat we bij elkaar pasten."
"Als Cena ging neerliggen wist ik dat we extra alert moesten zijn."
Signalen
Cena en Jeff werkten samen door middel van gebarentaal. "Toen we op pad gingen gebruikte ik mijn handen om signalen naar hem door te sturen en blies ik ook soms op het fluitje dat ik standaard op zak had. Ik liep vooraan de patrouille en Cena liep steeds nog verder voor ons uit. Op die manier kon hij ons waarschuwen wanneer er gevaar op de loer was. Hij legde zich dan neer op de grond als teken dat we extra alert moesten zijn."
Spoorzoeker
De stille, zwarte labrador kon niet enkel bommen traceren, hij was ook kampioen in het volgen van sporen. Wanneer het regende en alle sporen van andere dieren waren weggespoeld, snoof Cena de geur op in de lucht. "Het reukorgaan van een hond is zoveel beter dan dat van een mens. Wij ruiken bijvoorbeeld een lekkere koekjesgeur, maar een hond ruikt de bloem, het deeg, de eieren en de melk. Hun reukorgaan gaat dus veel verder dan dat van ons en vooral in een strijd op leven en dood is dit een zeker een voordeel."
Koosnaampjes
Tijdens de missie stonden de twee al snel bekend als een hecht team. "Ik heb ons koosnaampjes gegeven: 'Kid and Chicken'. Ik weet niet meer hoe ik op het idee van 'chicken' ben gekomen. Het was gewoon een grappige naam dat in je hoofd bleef hangen. Ikzelf was 19, maar zag er uit als een 12-jarig jongetje. Als grap contacteerden de andere jongens mijn moeder om te melden dat ze dachten dat ik minderjarig was. Zo jong zag ik er dus uit", aldus Jeff.
Doodvriezen
'De slag van Marjah' was een moeilijke periode in het leven van Jeff en Cena. "Voor zonsopgang kwamen we aan. Het was er muisstil. Je voelde zo de spanningen. Wanneer het vuurgevecht begon was ik bezorgd om Cena's veiligheid. Zo erg dat ik bovenop hem ging liggen om hem te beschermen. Een tijdje later droeg ik hem door de bijtende koude op mijn schouders. Ik had het zo koud dat ik mijn volledige portefeuille verkocht aan een Afghaanse soldaat in ruil voor een wollen deken. Ik heb het deken nog altijd bijgehouden als herinnering aan alle momenten die we samen hebben doorstaan."
"Ik ging op mijn hond liggen om hem te beschermen tegen kogels."
Gebroken
Tijdens 'de slag van Marjah' heeft Jeff enkele goede vrienden verloren, onder wie zijn vroegere kotgenoot 'Alejandro Yazzie'. "Wanneer ik ontdekte dat Yazzie dood was, was ik zo aangeslagen dat ik Cena bij mij nam en tranen met tuiten huilde." Naast Yazzie verloor Jeff nog 6 andere vrienden in Afghanistan. "Ik droeg een vlag mee en telkens wanneer een vriend stierf, noteerde ik zijn naam er op. Ik was helemaal gebroken, maar Cena was een grote steun tijdens deze periode van verdriet. Hij deed me lachen in de meest droevigste periode van mijn leven." Jeff en zijn hond waren twee handen op een buik. Dat was dan ook het enige lichtpuntje aan de tijd dat hij doorbracht in Afghanistan.
Huiswaarts
"Het is moeilijk uit te leggen wat het voelt om na zo een lange tijd terug thuis te komen", vertelt Jeff. "Alles was veranderd, van muziek en auto's tot nieuwe winkels. Je kan het vergelijken met wanneer je het beste stuk in een film mist." Drie dagen na zijn terugkeer trouwde hij met zijn vriendin en een paar jaar later kregen ze ook kinderen. Jeff was gelukkig, maar diep in zijn binnenste had hij de gebeurtenissen in Afghanistan nog niet verwerkt. Ook het feit dat 'zijn' hond Cena terug moest naar Afghanistan viel hem zwaar.
Terug van weggeweest
Enkele weken na zijn thuiskomst kampte de jonge militair met post-trauamtische stress en angsten. "Ik voelde me als een vreemdeling in mijn eigen huis en had nachtmerries over het verlies van mijn vrienden. Cena was ook altijd aanwezig in mijn gedachten." Jeff dacht hij de zwarte labrador nooit meer zou terugzien, maar op een dag kreeg hij een telefoontje met de vraag of hij de hond wou adopteren. "Het was 4 jaar geleden dat ik Cena had gezien. Ik kon het uitschreeuwen van blijdschap. Na mijn vrouw en kinderen was dit het gelukkigste moment uit mijn leven. Ik kan me nu geen leven meer voorstellen zonder hem."
"Ik voelde me als een vreemdeling in mijn eigen huis."
Gescheiden
Jeff was 4 jaar getrouwd op het moment dat hij Cena mocht adopteren, maar vlak daarna scheidde hij van zijn vrouw. "Het feit dat ik de gebeurtenissen in Afghanistan nog steeds niet had verwerkt, zorgde voor mijn scheiding. Ik bleef achter met mijn drie dochters en Cena. De kinderen hielden evenveel van de hond als ik. Hij was nu officieel een deel van de familie geworden."
Pensioen
Voordat Jeff zijn hond adopteerde, werd Cena nog 4 jaar lang ingezet in Afghanistan. "Zijn gezondheid was in orde, maar zijn heup en gewrichten waren er slecht aan toe. Gelukkig mocht hij na zijn derde missie op 'hondenpensioen'. Ik ben er zeker van dat ook hij last heeft van nachtmerries na alles wat hij heeft meegemaakt, want ook honden hebben uiteraard gevoelens."
Veiligheid
Op dit moment heeft de jonge militair, grotendeels dankzij zijn hond, zijn leven terug opgenomen. Jeff is nu ambassadeur voor de 'American Humane Association', dat zich inzet voor de veiligheid en goede behandeling van dieren. "Ik reis het hele land rond om te overtuigen hoe belangrijk de band van mens en dier is in tijden van oorlog. Vooral in geval stress en traumatische gebeurtenissen mag je een hond niet zomaar aan zijn lot overlaten. Ik vind het nog steeds heel moeilijk om openlijk te praten over de gebeurtenissen in Afghanistan, maar dit werk helpt me om het een plaats te geven." De missie in Afghanistan was één van de gevaarlijkste en traumatische periodes in Jeff's leven, maar dankzij Cena is hij alles goed en wel te boven gekomen. Dit verhaal bewijst dat de band tussen mens en dier kan een grote invloed hebben op het verdere verloop van iemands leven.