Ik ben Leny, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Bosheks.
De in Londen woonachtige Jaschinski schoot het diep trieste plaatje in een opslag van de Amerikaanse douane in Colorado waar inmiddels 1,3 miljoen in beslag genomen voorwerpen liggen die te maken hebben met de illegale export van dieren of delen van dieren.
Dat haar gruwelfoto wordt bekroond - een week nadat de Zuid-Afrikaan Brent Stirton werd uitgeroepen tot 'Wildlife Photographer of the Year' met een minstens zo schokkende afbeelding van een afgeslachte neushoorn - is veelzeggend, zegt Jaschinski aan de telefoon. “Hoe lang gaan we deze door consumptie gedreven slachtingen nog tolereren voordat alle wilde dieren zijn uitgeroeid? Dat deze foto’s prijzen winnen onderstreept de urgentie.”
Topfotografen
Precies om die reden heeft ze samen met andere topfotografen nu de organisatie Photographers Against Wildlife Crime opgericht. Allen hebben belangeloos beelden beschikbaar gesteld om de aandacht te vestigen op het uit de hand lopende probleem van het uitbuiten van dieren. Een aantal van die foto’s staan hieronder. Er is een crowd funding aan het project gekoppeld met het doel volgend jaar een imponerend fotoboek uit te brengen en in het bijzonder een Chinese versie daarvan.
Jaschinski: “China is het grootste probleem omdat de middenklasse daar groeit en die kan zich nu dat soort dierproducten veroorloven. Niet eens meer omdat ze geloven in de geneeskrachtige werking van een hoorn van een neushoorn of tijgerbotten maar het status is geworden die in huis te huis hebben. We willen de mensen laten zien wat ze daarmee aanrichten in de natuur.”
Behalve dat u een van de gangmakers bent van dit ambitieuze fotografenproject wint u vandaag een belangrijke prijs, een zoveelste. Hoe belangrijk is dat voor uw strijd?
“Mooi voor mij en erg belangrijk. Ik word wereldwijd gevraagd door dierenbeschermingsorganisaties om dit soort reportages te maken. Ik geef er lezingen over. De laatste jaren win ik alleen nog maar prijzen met foto’s van dieren in de problemen of dieren die slachtoffer zijn van de hebzucht van mensen. Of van het bijgeloof of van behoefte aan status, zoals in China. Dat is op zich triest maar de aandacht ervoor geeft aan hoe erg het is. Dit bedreigt de planeet en uiteindelijk ons eigen voortbestaan.”
“Miljoenen dieren worden ‘geoogst’ uit de natuur, net als planten, en verhandeld of geëxploiteerd als voedsel, knuffels, toeristische attracties, trofeeën of ingrediënten, bijvoorbeeld voor een of ander traditioneel medicijn. Daar waar die dieren een stem nodig hebben, maak ik mijn foto’s. Nee, dat zijn geen prachtige landschappen vol mooie dieren, dat heb ik nooit gedaan. Ik ben altijd fotojournalist geweest. Mooie plaatjes interesseren me niet zo als er zo iets ergs gaande is.”
Waarom fotografeert u vooral in zwart/wit?
“Soms doe ik kleur maar inderdaad meestal zwart/wit. Dat interesseert me het meest. De serie met door de douane in beslag genomen voorwerpen, afkomstig van wilde dieren, is bewust zwart/wit. Het geeft het beeld iets apocalyptisch. Alsof je nog een laatste foto maakt voordat alles dood is.”
Lees verder onder de foto
De grote fotograaf Sebastia Salgado exposeert nu in Rotterdam. Ook hij toont de wereld met al zijn dieren en mensen in zwart/wit. Is dat toeval?
“Salgado is een heel bijzondere man. Hij is degene die het langst op de deuren van ons geweten bonst door mensen te laten zien hoeveel natuurlijke habitat er verloren gaat. En nog steeds verloren gaat. Natuur verdwijnt in enorme oppervlakten en daarmee ook de dieren en de mensen. Het stoort me mateloos dat daar relatief weinig aandacht voor is op televisie. Ik zie allerlei stompzinnige programma's terwijl tal van diersoorten voor onze ogen verdwijnen. Salgado doet het op zijn manier. In zijn land Brazilië vecht hij nu tegen de massale ontbossing. Hij plant zelf nieuwe bomen aan.”
U strijdt niet met bomen maar met boeken.
"Ik focus heel nadrukkelijk op alle slechte zaken rond dierenexploitatie omdat ik denk dat ik er als fotograaf wat aan kan doen. Ik wil uitdrukking geven aan wat volgens mij de problemen van deze planeet zijn. Ik kan toevallig fotograferen maar als ik kon schilderen had ik het op die manier uitgedragen. Als ze mij mijn camera zouden afnemen zou ik altijd een manier vinden om dit aan de kaak te stellen. Het onderwerp is zo belangrijk, veel belangrijker dan mijn fotografie."
Lees verder onder de foto
Voelde u zich van jongs af aan zo betrokken bij dierenleed?
"Ik ben altijd fotograaf geweest. Heb als kind respect gehad voor de natuur en er een sterke verbondenheid mee gevoeld. Dat kreeg ik mee van mijn ouders. Ik heb me als mens nooit superieur gevoeld over andere soorten. Ik werd vegetarisch toen ik zestien was. Het daarna meegedaan aan demonstraties tegen het gebruik van testdieren. Al die dingen waar je over gaat denken als je teenager bent. 25 jaar later denk ik nog steeds zo. De behoefte actie te ondernemen is alleen maar groter geworden. Daarom zijn we met het idee van het boek gekomen en alle fotografen die ik heb benaderd doen van harte mee. Ze blijken allemaal even gefrustreerd als ik en ze zijn ook bang. Wij fotografen zijn bang voor wat de toekomst brengt. het gaat zo hard, zoveel dieren verdwijnen. Daarom bundelen we nu onze krachten om een heel duidelijk 'nee'te laten horen.”
