Bosheks

1. Vanuit complete stilstand een sprintje trekken

"Katten hebben veel spel nodig", zegt Bru aan newsmonkey. "Er zijn drie soorten spel: sociaal-, prooi- en automotorisch spel." Door de gang sprinten of op het aanrecht klimmen valt in de laatste categorie. Eigenlijk moeten we dat dus aanmoedigen. "Ze bouwen die energie op en ze moeten die dan ook kwijt. Het is een beetje zoals wij frisse lucht gaan happen, da's helemaal ok en heel normaal." Aha! En wij de kat maar van het aanrecht jagen. Sorry jongens!

2. Hun waterbakje omgooien en dan onder de kraan gaan hangen omdat er geen water is

Als we opmerken dat onze kat haar waterbakje omgooit, stelt Bru direct een paar vragen: "Welk bakje, waar staat het, drinkt ze ergens anders?" Blijkt dat katten een absolute rothekel hebben aan plastic. "Dat doet het water raar smaken. Je gebruikt dus beter een kleien variant", vertelt ze ons. "Daarbij zet je ook best een brede, hoge schaal. Dan moeten ze zich niet bukken, en katten drinken meestal liever uit een groot bassin. Een vaas bijvoorbeeld." Nog een top-tip van Bru: "Zet de waterschaal zo'n twintig centimeter van de muur, dan kunnen ze met hun rug naar de muur zitten en de omgeving in het oog houden."

3. Tegen je been aanwrijven ... en proberen omhoog kruipen

Je kent het wel: als je binnenkomt fleemt je kat tegen je benen aan tot je bijna over jezelf struikelt, eigenlijk is dat pure liefde. "Het is alleszins een teken dat je kat blij is om je te zien", zegt Bru. "Maar in eerste instantie doen ze dat om feromonen aan je door te geven. Zo communiceren ze aan zichzelf dat jij een veilige omgeving bent en dat ze iets leuks mogen verwachten." Superleuk dus, eigenlijk krijg je een gigantische groene vlag op je lijf gezet. Wij zijn de safe zone. We wisten het wel.

4. Op je laptop gaan liggen, of op je cursus

Je komt thuis, je zit neer, slaat je laptop open en ... daar is de kat. Hoe komt dat toch? Het is alleszins niet omdat ze je van je werk willen houden. "Eigenlijk is dat een groot misverstand tussen mensen en katten", lacht Bru. "Als wij onze kat begroeten gaan we op hen af, maar dat komt op hen heel bedreigend over. Tegelijk zeggen katten hallo door hun flank of achterste te laten zien." En, je had het al geraden, da's precies het signaal dat wij geven als we ons over onze laptop of cursus buigen. Je kat wil dus helemaal geen Frans leren of door je Facebook scrollen, je hebt gewoon net in poezentermen "Hey!" gezegd.

5. If it fits ... they sits of de kat-in-doos-move

"Het grootste cadeau dat je een kat kan geven, is een schuildoos", zegt de Felinova-consulente. "Katten hebben echt schuilplaatsen nodig, en 't is niet omdat ze die dan even niet gebruiken dat je die moet wegdoen." Qué? "Elke kat moet een schuilplaats hebben, liefst een doos met een paar gaten in, waar ze door kunnen kruipen. Een muisvormig gat is beter. Vanuit die doos kunnen ze dan de omgeving in de gaten houden." Zet die doos ook op een 'doorgangspunt', een gang of in de living bijvoorbeeld, of zet er gewoon meer.
"Zodra je kat gewend is aan de doos, zal ze er misschien niet meer zo veel inkruipen. Da's geen moment om ze weg te doen", zegt Bru. "Want zo voelen ze zich veilig, als er gevaar komt, dan weten ze dat de doos er is. Als je die dan wegneemt, panikeert je kat weer." Daarnaast is een doos lekker warm en een kleine ruimte, en katten hebben niet liever. Een kattenmandje is dus volledig overbodig: hou een verhuisdoos over.

6. Je kneden alsof je deeg bent

Mensen met een schootkat weten dit: soms zet je poezie haar klauwtjes in je dijen en kneedt ze je alsof je deeg bent. Waarom eigenlijk? "Dat komt iets vaker voor bij katten die te vroeg van het nest weggehaald zijn", zegt Anneleen aan newsmonkey. "Op acht tot twaalf weken halen ze op die manier melk bij de mama om zich te troosten, zo leren ze omgaan met frustratie. Als ze op acht weken worden weggehaald, leren ze dat niet echt af en doen ze dat dus bij hun mensen. Maar het is ook iets dat ze doen als ze heel blij zijn."

7. Hun buik laten zien ... om dan hun klauwtjes uit te testen

"Je kat die haar buik laat zien, da's een teken van absoluut vertrouwen", zegt Bru. "Ze is dus echt op haar gemak, hoewel dat niet meteen wil zeggen dat ze geaaid willen worden. De meeste katten vinden aaien trouwens helemaal niet zo leuk want de vacht van een kat is heel gevoelig. Als je kat dus naar je klauwt, blijf er dan zeker af."

8. Je voeten aanvallen

Bru kan me niet precies uitleggen waarom sommige katten net voeten gaan aanvallen, maar op zich zijn katten wel jagers en dus is 'voeten vangen' eigenlijk niet abnormaal. "Katten moeten instinctief vier tot zes uur jagen per dag. Ze kunnen die reflex ook helemaal niet onderdrukken, vandaar dat we mensen afraden om hun katten met laserlichtjes te laten spelen. Zo vangen ze namelijk nooit hun prooi en da's heel frustrerend."
Maar katten zitten vaak een hele dag binnen, en als jij dan thuiskomt ben je het enige dat beweegt. "Dan schiet ook meteen hun jaaginstinct in gang, en dus kunnen ze naar jou springen", legt Bru uit. Alweer een perfect normale reflex dus.
Ook gefascineerd door je katten en hun leuke, soms vreemde gedragingen? Anneleen Bru van Felinova geeft op hilarische wijze deze zondag tekst en uitleg tijdens een lezing op het jaarlijks event van de Vereniging voor Diergedragstherapeuten in het Vormingscentrum in Oostmalle. Ook hondenliefhebbers kunnen er trouwens terecht, haar collega Joke Decru van Felcam praat over hondengedrag.

Bron:http://newsmonkey.be/article/76956

Lees meer

Door: Nina Dillen
24/03/17 - 15u24

De gruwelijke beelden van de varkens in het slachthuis in Tielt roepen algemene afschuw op - gesteld dat je er al in slaagt ze helemaal te bekijken. Maar desondanks kijken we tegelijkertijd al reikhalzend uit naar de eerste barbecue van het seizoen. Hoe komt het dat we smakelijk van vlees kunnen genieten, terwijl we weten dat er dieren voor geleden hebben? Wetenschapper en moraalfilosoof Stijn Bruers: "We maken de vreemdste gedachtekronkels om onze vleesconsumptie goed te praten."

Bijna iedereen vindt dierenrechten belangrijk. Maar we blijven wel vlees eten.

doctor Stijn Bruers

De gruwelijke beelden van het slachthuis in Tielt gaan druk over de tongen deze dagen. Maar dat we er gechoqueerd over praten tijdens diezelfde lunch waarop we in een boterham met vleessalade bijten, is op zijn zachtst gezegd contradictorisch. "We maken het verband niet tussen het stuk vlees dat op ons bord ligt, en het feit dat we eigenlijk datzelfde varken uit die slachterij aan het verorberen zijn", legt Stijn Bruers uit, doctor in de moraalfilosofie en wetenschappen die zich onder meer in (dieren)ethiek verdiept. "Het is een soort selectieve blindheid. Er is al veel psychologisch onderzoek gedaan naar hoe wij collectief dingen kunnen doen die botsen met onze normen en waarden, en met vlees is dat ook het geval. Als je iemand op straat vraagt hoe belangrijk dierenrechten zijn, dan antwoorden mensen bijna altijd een acht, negen of tien op een schaal van tien. Daarom dat beelden uit een slachterij ons ook zo aangrijpen. Maar we blijven intussen wel vlees eten."

Lees ook

Bij een voorverpakt stuk vlees denken we niet aan de koe of het varken dat daarvoor geleden heeft. © thinkstock.

Sociale druk en superioriteitsgevoel

We maken de vreemdste gedachtekronkels om het eten van vlees goed te praten

doctor Stijn Bruers

Dat die voorverpakte kippenworsten ons niet meteen doen stilstaan bij de laatste levensuren van die kip, is dus één factor. Maar ook onze omgeving en cultuur spelen een grote rol. "Als je familie, vrienden, leraars, bekende chef-koks en noem maar op het allemaal oké vinden om vlees te eten, dan zal je er zelf ook veel minder problemen mee hebben," legt Bruers uit. "We willen daar dan niet verder bij stilstaan omdat het ons dan een slecht gevoel bezorgt. We gaan dan allemaal vreemde gedachtekronkels maken om ons gedrag goed te praten. 'Het zijn toch maar dieren,' is daar een voorbeeld van, een vorm van discriminatie die je kan vergelijken met racisme. We beschouwen onszelf als meerderwaardig en willen zo ons gedrag rechtvaardigen. In een andere vorm gebeurde dat jaren geleden met slavernij: door je superieur te voelen aan een bepaalde groep, geef je jezelf het recht om die te behandelen zoals jij dat wil. Terwijl varkens bijvoorbeeld de intelligentie hebben van een peuter van 3 jaar, wat best indrukwekkend is."

Cultureel bepaald

Vlees eten is puur een cultureel fenomeen. Wij halen onze neus op voor hond, in andere culturen eten ze geen koe.

'Ons lichaam heeft vlees nodig', is ook één van die klassieke gedachtekronkels waarmee we ons verlangen naar een sappige biefstuk willen goedpraten. Maar proteïnen die je lichaam nodig heeft kan je net zo goed uit pakweg bonen of linzen halen. "Vlees eten is puur een cultureel fenomeen. Dat verklaart ook waarom wij wel varken eten en onze neus ophalen voor hond, terwijl dat in andere culturen andersom is. We eten wat de cultuur ons als norm aangeeft." Ook Marta Zaraska, auteur van het boek Meathooked, verklaart dat we zo moeilijk zonder vlees kunnen omwille van het sociale aspect. Het ritueel waarbij we een dier delen om samen op te eten gaat al 2,5 miljoen jaar terug in de tijd, zelfs nog voor de Homo Sapiens. Een gewoonte die er in onze tradities over millenia heen zo diep zit ingebakken, dat we maar moeilijk kunnen 'afkicken'.

Allemaal vegetarisch?

Toch ziet Bruers een evolutie waarbij we wel meer en meer zullen afstappen van vlees eten. "De vleesconsumptie daalt steeds meer, en ook de komst van diervrij kweekvlees is aan zijn opmars bezig. Een alternatief met dezelfde smaak en textuur, dat gezonder, diervriendelijker en goedkoper zal zijn. Ik denk dat onze achterkleinkinderen later naar onze vleescultuur zullen kijken, zoals wij nu op slavernij terugkijken: we houden het niet meer voor mogelijk."

Volgens cijfers van EVA vzw (zie tabel) is het aantal vegetariërs tussen 2011 en 2016 in Vlaanderen gestegen van 1,4% naar 2%. Ook het aantal flexitariërs ging omhoog van 7% naar 9,4%.

	2011	2013	2016
Ik ben alleseter (vlees en vis)	83%	84.3%	84.6%
Ik ben flexitariër (min. 3x/week geen vlees en vis)	7%	9.2%	9.4%
Ik ben bijna-vegetariër (max. 2x/maand vlees of vis)	2.6%	1.9%	2.3%
Ik ben vegetariër	1.4%	1.5%	2%
Ik eet geen vlees, wel vis	2.6%	1.7%	1.4%
Ik ben veganist	0.3%	0.3%	0.3%

gerelateerd nieuws

OPINIE: "De waanzin start met de cijfers. We doden 30.000 varkens PER DAG"
Moestuinman Wim Lybaert na schokkende video: "Zolang consument goedkoop vlees wil, blijft systeem in stand"
Delhaize zet samenwerking met slachthuis Tielt meteen stop na gruwelijke beelden, Weyts trekt vergunning in