Bosheks

Het Europese uitkeringenwalhalla is zo’n sterke magneet, dat wekelijks duizenden migranten er hun leven voor wagen door met gammele bootjes de Middellandse Zee op te gaan. (Afbeelding: Getty Images (2)).

—————————————————————————————————————————————-

Meeste migranten weigeren te integreren en bouwen parallelle (islamitische) samenleving op – Vooral jonge migranten willen niet werken zodra ze door krijgen dat ze toch wel een uitkering krijgen

—————————————————————————————————————————————-

Het Duitse mainstream medium ‘Welt’ heeft het verhaal van de 67 jarige vluchtelingenwerker Gabriela B. geplaatst, waarin de vrouw zegt dat zij en veel van haar collega’s ontnuchterd zijn na jaren met migranten te hebben gewerkt. ‘Veel vluchtelingen gaan er allang vanuit dat bijna alles hier gratis is.’ Verder zijn er amper migranten bereid om te werken en te integreren in de Duitse samenleving. De meesten komen namelijk uit een islamitische cultuur, en kijken daarom met minachting neer op de Westerse gewoonten. Ook een ander kernonderdeel van die cultuur komt steeds duidelijk naar voren: velen komen hun beloften en afspraken niet na.

Voor haar pensionering werkte Gabriela B. in het strafrechtelijke systeem. Toen ze een Albanese tolk in een migrantenopvang moest oppakken, werd ze getroffen door de chaos die ze daar zag. Ze besloot om zich te gaan inzetten om migranten aan een baan of opleiding te helpen.

Meesten komen uit (islamitische) cultuur met ‘achterhaald vrouwenbeeld’

Na een paar jaar is haar aanvankelijke euforie om zoveel mensen te kunnen helpen verdwenen. Hetzelfde geldt voor veel van haar collega’s. Hulp is er meer dan genoeg voorhanden, maar het allergrootste probleem ligt bij de migranten zelf. De meesten ‘vertonen weinig bereidheid om überhaupt te gaan werken, vooral vaders met veel kinderen.’ De vrouwen zijn meestal moeder en/of zwanger, en mogen van hun mannen vaak sowieso geen baan zoeken.

De meeste migranten komen dan ook uit een (islamitische) cultuur met een ‘achterhaald vrouwenbeeld’, zoals ze het voorzichtig noemt. Dat was meerdere malen de reden dat migranten het contact met haar verbraken zodra ze een woning hadden gekregen.

‘Ook nadat we de mensen woningen hadden bezorgd was het voor ons belangrijk om contact te houden. Zo heb ik bijvoorbeeld geprobeerd om autochtone kinderen en vluchtelingenkinderen met elkaar in gesprek te brengen. Maar na een succesvolle woningbemiddeling waren contacten plotseling niet meer gewenst.’

Minachting van Westerse cultuur; geen zin om te werken

De openheid en vriendelijk die de migranten aanvankelijk tentoon spreidden bleek in veel gevallen niet oprecht, maar enkel bedoeld om te kunnen krijgen wat ze wilden. Dat is ook het gevolg van een diep wantrouwen naar onze Westerse cultuur. ‘Een vader had iets van de vrije levenswijze hier opgevangen, en dat kon hij niet verenigen met zijn wereldbeeld. Het stoorde hem dat meisjes zich hier in de zomer luchtig kleden.’

Voor een andere vader had ze haar pogingen om hem aan een werkplek te helpen opgegeven, omdat hij niet kon accepteren dat vrouwen hier leidinggevende functies hebben.

Vooral jonge vluchtelingen (de overgrote meerderheid) blijken al heel snel niet meer mee te werken aan het zoeken naar een baan of leerplek, zodra ze doorkrijgen dat ze hier zonder al teveel inspanning en zonder problemen rond kunnen komen (van uitkeringen en/of criminaliteit).

‘Goedgelovige, realiteitsvreemde helpers deel van het probleem’

Goedgelovige en realiteitsvreemde collega’s zijn deel van het probleem, zo zegt Gabriela. ‘Zij zien alles door een roze bril en prijzen de vluchtelingen de hemel in. Ik heb meegemaakt dat kleding die wij ze hadden gegeven niet werd aangenomen omdat het geen merkkleding was. Er zijn helpers die constant aanbieden als taxi te fungeren, hoewel er hier O.V. is dat de vluchtelingen allang kennen, en waar ze ook maandabonnementen voor hebben.’

‘Euforie is ontnuchtering geworden’

Gabriela helpt daarom alleen nog migranten die moeite doen om te integreren. Daar heeft ze wel een paar goede ervaringen mee. De meeste ervaringen met migranten zijn echter op een bittere teleurstelling uitgelopen, wat ook bij haar collega vluchtelingenwerkers zijn sporen heeft nagelaten.

‘De vluchtelingenwerkers waar ik nauwer contact mee heb zijn noch links noch rechts; wij zijn wereld-open en sociaal ingesteld. Maar we zijn wel kritischer geworden en hebben ons wereldbeeld bijgesteld. De euforie is ontnuchtering geworden.’

‘Ze gaan er allang vanuit dat bijna alles hier gratis is’

Zolang dat niet grondig en systematisch verandert, ziet Gabriela weinig kansen dat de houding en mentaliteit van migranten zal verbeteren. ‘Velen gaan er allang vanuit dat bijna alles gratis is. Dat is een probleem, omdat Duitsland de belangrijkste bestemming zal blijven (al neemt Nederland verhoudingsgewijs minstens zoveel migranten op) en onze sociale zekerheid de verkeerde prikkels geeft en vaak als een magneet werkt. Wij moeten deze problemen aanpakken.’

Xander

(1) Epoch Times
(2) Afbeelding: Embed from Getty Images “>Getty Images (vrij voor redactioneel, niet commercieel gebruil)

*Indien u wilt reageren op het forum: lees eerst de siteregels.
*Geloofsdiscussies naar het Geloofsforum. Nodig uw gesprekspartner uit om op het Geloofsforum verder te praten.