Mckeague is vermist sinds 24 september vorig jaar. Na het uitgaan slenterde hij rond tien voor half vier 's nachts, gekleed in een witte zomerbroek en een roze overhemd, door het centrum van Bury St. Edmunds, een stadje met iets meer dan 40.000 inwoners in het Engelse graafschap Suffolk:

De bewakingsbeelden zijn gepubliceerd door de politie. Die zegt dat er 'hooguit 1 of 2 procent kans is' dat hij uit het centrum is verdwenen zonder verder nog door camera's te zijn vastgelegd. Meer dan duizend uur bewakingsbeelden zijn nauwkeurig uitgeplozen en nergens is nog een spoor van Mckeague, schrijft het dagblad Daily Mail. Komt bij: als hij het stadscentrum ongezien had willen verlaten, had hij daar halsbrekende toeren voor moeten uithalen.

Zwangere vrouw meldt zich

De zaak is er niet duidelijker op geworden nu zich afgelopen week bij de BBC een vrouw heeft gemeld, April Oliver, die zegt dat ze zijn partner was ten tijde van de verdwijning. Sterker nog: ze zou, vlak voor de vermissing, zwanger van hem zijn geraakt. 

Toen zijn verdwijning aan het licht kwam, zou de 21-jarige vrouw zich in de Verenigde Staten hebben bevonden. Vijf maanden eerder hadden ze elkaar via een datingsite leren kennen. Ze kwam direct terug naar Groot-Brittannië toen ze hoorde dat hij zich, de eerste werkdag na zijn verdwijning, niet op de luchtmachtbasis had gemeld waar hij werkte. Twee weken later ontdekte ze dat ze zwanger was.

Ontvoerd door terroristen?

Het voedt de theorie dat Mckeague zichzelf verborgen houdt vanwege relatieproblemen. Misschien hield hij er een geheime liefde op na, suggereert de Daily Mail. Maar er wordt ook gespeculeerd over een mogelijke afpersing of een ruzie met een voorbijganger die hem fataal is geworden (Mckeague had te veel gedronken en stond onvast op zijn benen). Hij zou zelfs, omdat hij werkte bij defensie, door terroristen op de korrel kunnen zijn genomen.

Maar in al die gevallen had daarvan iets op video moeten staan, zegt de politie. Alle passanten zijn intussen aan de tand gevoeld. Na bijna vier maanden is de grote vraag nog steeds: hoe is Corrie Mckeague verdwenen? Ook het team van privédetectives dat zijn familie heeft ingeschakeld, tast volkomen in het duister.

Telefoon verdwenen

Wat de zaak nog ingewikkelder maakt: de telefoon van Mckeague is vlak na zijn verdwijning gelokaliseerd op de route naar een plaats 20 kilometer verderop. De telefoon bewoog zich met een snelheid die overeenkomt met die van een motorvoertuig, zegt de politie. Om acht uur 's ochtends hield het toestel op met zenden. Dat kan betekenen dat de batterij leeg was, maar het kan ook betekenen dat de telefoon rond dat tijdstip is uitgezet of kapotgemaakt. De telefoon, een Nokia Lumia, is niet teruggevonden.

De politie heeft zelfs onderzocht of Mckeague misschien een ongelukkig slachtoffer is geworden van een vuilniswagen die zich rond dezelfde tijd in de omgeving bevond. Het zou niet de eerste keer zijn dat een dronkenlap in slaap valt in een vuilcontainer en vervolgens wordt geplet en afgevoerd naar de stort. Maar doordat de wagen was uitgerust met een weeginstallatie, kon worden uitgesloten dat Mckeague op die manier aan zijn eind is gekomen.

Varkens langs de route

Buurtbewoners wezen de politie ook nog op de vele varkenshouderijen op het platteland langs de route naar Mckeagues huis. Hij had de kilometerslange weg vaker lopend afgelegd na een avondje stappen: was hij misschien uitgegleden, onwel geworden en opgegeten door de varkens? Niet aannemelijk, zegt de politie, omdat hij ook dan door tal van camera's moet zijn waargenomen. 

Het aantal theorieën wordt met de dag groter. En zolang Corrie Mckeague niet wordt teruggevonden, zal dat nog wel even zo blijven.

Kaartje van Bury St. Edmunds, de plaats waar Corrie Mckeague verdween:

Het bestaan van de rode zeedraak werd in 2015 bewezen na DNA-onderzoek door Josefin Stiller. Maar alle exemplaren die bekend waren, lagen in musea of waren op het strand aangespoeld. Onderzoekers gingen daarom op zoek naar levende rode zeedraken bij een plek waar al meerdere waren aangespoeld. 

Onderzeeboot

Voor de zoektocht maakten de onderzoekers gebruik van een op afstand bedienbare onderzeeboot. De rode zeedraak leeft op een diepte van 50 meter. Het duurde een paar dagen, maar toen kwam het dier voor de camera. En niet eentje, maar zelfs twee. Door ze te filmen wilden de onderzoekers meer te weten komen over het gedrag van de dieren. 

Familie van zeepaardje

De rode zeedraak is familie van de gewone zeedraak, de bladerige zeedraak en het zeepaardje. "De ontdekking bewijst dat het nog steeds mogelijk is om nieuwe felgekleurde vissen te vinden die nog niemand ooit heeft gezien", zegt de onderzoekster.  

Meer op rtlnieuws.nl:
'Punkhagedis' en slang met regenboogkleuren: 163 dier- en plantensoorten ontdekt