De Zwarte Dood, zoals de pest ook wordt genoemd, kostte in een reeks epidemiën van de veertiende tot de negentiende eeuw aan circa 25 miljoen Europeanen het leven - ongeveer de helft van de toenmalige bevolking van het continent.

Aangenomen wordt dat de verspreiding van de ziekte vooral plaatsvond door vlooien op ratten, maar onderzoekers van de universiteiten van Oslo en Ferrara stellen dat de verspreiding van de pest "grotendeels kan worden toegeschreven aan vlooien en luizen op mensen", meldt de BBC.

Professor Nils Stenseth van de Universiteit van Oslo: "We hebben goede sterftecijfers van uitbraken van de pest in negen steden in Europa. Dus we konden modellen maken van de dynamiek van deze ziekte."

Met zijn team simuleerde Stenseth vervolgens de uitbraak van de pest in deze steden, volgens drie verschillende modellen. Een met verspreiding via ratten, een met verspreiding via de lucht en een via vlooien en luizen die op mensen en kleding van mensen leven.

Overduidelijk

In zeven van de negen steden waarop de simulaties werden toegepast bleek het model met vlooien en luizen die op mensen en kleding van mensen leven veel beter bij het oorspronkelijke patroon van de uitbraken te passen dan die met vlooien op ratten.

"De conclusie was overduidelijk", stelt Stenseth. "Het luizenmodel paste het beste. Als het daadwerkelijk via ratten was verspreid, was het nooit zo snel gegaan. Dan was het vooral snel van rat tot rat gegaan, in plaats van dat het werd verspreid van persoon tot persoon."

Hygiëne

Stenseth: "Uit ons onderzoek blijkt dat hygiëne zeer belangrijk is bij het voorkomen van toekomstige verspreidingen. Het laat bovendien zien dat als je ziek bent, je met zo min mogelijk mensen in contact moet komen en eigenlijk het beste thuis kunt blijven."

"Dit is een open uitnodiging aan onze beste wetenschappers", zei milieuminister Josh Frydenberg dinsdag. De Australiërs hopen op innovatieve oplossingen om het koraal te beschermen en het rif te genezen.

"Het koraalrif is het grootste levende wereldwonder", zei Frydenberg. "Vanwege de omvang van de schade zijn grote denkers nodig, waar ze ook vandaan komen."

Het grootste koraalrif ter wereld ligt voor de Noordoostelijke kust van Australië. De afgelopen twee jaar is er op veel plaatsen in het Great Barrier Reef koraalverbleking geconstateerd. 

Hoge temperaturen

Uit recent onderzoek is gebleken dat hoge oceaantemperaturen koraalriffen tegenwoordig ruim vijf keer vaker beschadigen dan in de jaren tachtig. Verbleking van koraal komt gemiddeld een keer per zes jaar voor.

Bij een stijgende watertemperatuur, verliest koraal algen die het rif kleuren. Daardoor krijgt het koraal een dood uiterlijk. In 2015-2016 kwam de ergste verbleking tot dusver voor. Van honderd koraalriffen die wetenschappers wereldwijd in de gaten hielden, verbleekte 75 procent.

El Niño 

In de jaren tachtig kwamen tijdens lokale hittegolven twee grootschalige verblekingen voor.  Vanaf eind jaren tachtig veroorzaakte weerfenomeen El Niño verblekingen.

Ruim 25 procent van de vissoorten is afhankelijk van koraal. Daarmee is het koraal van levensbelang voor tientallen miljoenen mensen die voor voedsel afhankelijk zijn van vis.

De afgelopen twee jaar is er op veel plaatsen in het Great Barrier Reef koraalverbleking geconstateerd.