Hond Bep veranderde in een 'gestoorde stresskip' door Bravecto
Onderzoeksbureau EMA doet onderzoek naar Bravecto. Op zoek naar een eventueel verband tussen de bijwerkingen en het anti vlooien- en tekenmiddel. De onrust onder hondeneigenaren lijkt steeds groter te worden, terwijl dierenartsen blijven zweren bij de kauwtablet. Brigit Groeneveld, journalist voor collega-krant Brabants Dagblad, zag haar hond compleet veranderen.
Onze lieve hond Bep, een langharige kruising van acht jaar oud, was gezond en nagenoeg probleemloos. Tot we haar Bravecto gaven, een langwerkende pil tegen vlooien en teken.
De dierenarts raadde het dik een jaar geleden enthousiast aan. Nooit meer viezeriken met plakkerige druppels, geen gehannes meer met een vlooienband. Het klonk als muziek in de oren. Iedere drie maanden een pil erin en klaar is Kees.
Driekwart jaar ging het prima en vonden ook wij het een geweldige uitvinding. Hadden we ons er toen maar meer in verdiept. Maar ja, we vertrouwden op de dierenarts.
Dan gaat het mis
In het najaar van 2016 ging het mis. Onze hond begon uit het niets raar gedrag te vertonen. Gestresst, onrustig, opdringerig. Veel drinken, hijgen en kwijlen. Ze was helemaal de kluts kwijt, wilde niet gaan liggen en stond soms uren besluiteloos in de kamer.
's Nachts bleef ze rondbanjeren en probeerde ze kuilen te graven in de tegelvloer. We herkenden haar niet meer terug; onze relaxte hond was ineens een gestoorde stresskip geworden. Hoe kon dat toch? Toen we op het punt stonden om met dit vreemde verhaal naar de dierenarts te gaan, verdwenen de problemen ineens weer en hadden we ons brave beest terug. We dachten er niet meer over na en legden al helemaal geen link met Bravecto. Dat middel kreeg ze immers al langer.
Hopeloos mis
De drie maanden daarna gingen geruisloos voorbij en toen ineens was het weer foute boel. Dezelfde klachten, maar dan tien keer zo erg. En toen viel bij ons het kwartje: Bravecto! Ze had namelijk net zo'n pil op en al terugbladerend op de kalender was het de vorige keer ook vlak na toediening van het middel raak. Dat kon geen toeval zijn!
Intussen waren we in een onhoudbare situatie beland. Zaten we met een volstrekt neurotische hond in huis die dagelijks uren achter elkaar volslagen van het padje was. Die in de lucht naar onzichtbare vliegen hapte en steeds weer ging graven in vloeren, en krabben aan muren en deuren. Dag en nacht. Slecht eten, nauwelijks slapen, angstig, niet te hanteren. Het ontwrichtte ons hele gezinsleven. Na enig googelen zakte ons de moed helemaal in de schoenen want toen lazen we over al het Bravecto-leed. We schrokken van de vreselijke verhalen van andere hondenbezitters en waren verbijsterd over het enorme aantal verdachte gevallen.
Gedragsprobleem
Onze dierenarts vond de door ons veronderstelde relatie met Bravecto niet meteen aannemelijk en dacht eerder aan een gedragsprobleem, epilepsie of misschien zelfs een hersentumor. Er volgde onderzoek en we kregen medicijnen, maar die hielpen niet. Inmiddels waren we de wanhoop nabij. Het ging steeds slechter. We overwogen zelfs om haar in te laten slapen. Dit was voor haar geen leven, en voor ons ook niet. Er was nog maar één manier om de dag door te komen: haar met grote hoeveelheden kalmerende middelen drogeren.
In een crisisweekend troffen we een andere dierenarts. Die vond ons Bravecto-verhaal wél aannemelijk en adviseerde om zo snel mogelijk een specialist te raadplegen. Die legde vervolgens uit dat fluralaner (het insecticide in Bravecto) zich het afgelopen jaar vermoedelijk in haar vetcellen en organen gestapeld had en nu mogelijk ook háár zenuwstelsel aantastte. Een lang werkend insectengif in een hond stoppen, noemde hij 'een brug te ver', want niemand weet wat dat kan aanrichten. Om er vervolgens meteen bij te zeggen dat het een lastige kwestie is, want keihard wetenschappelijk bewijs dat Bravecto niet alleen voor vlooien en teken dodelijk is maar ook voor honden een sluipmoordenaar kan zijn, ligt niet zomaar op tafel.
Snelle oplossing
De specialist had voor onze hond geen snelle oplossing. Als we het op konden brengen, moesten we haar tijd geven, in de hoop dat met het langzaam afbreken van het gif ook de klachten af zouden nemen. We moesten er rekening mee houden dat dit wel eens heel lang kon gaan duren en garantie op herstel kregen we niet. Op weg naar huis besloten we om nog een poosje door te zetten, hoe moeilijk dat voor haar en ons ook was. Na een loodzware periode, waarin we haar vrijwel dagelijks moesten drogeren, verbeterde de situatie enigszins. En toen ze voor het eerst in drie maanden weer vrolijk een rondje over het veld rende, hebben we staan janken van blijdschap, echt waar!
Helaas was deze opleving van korte duur, want op goede vrijdag ging het weer hopeloos mis. Vanuit het niets gedroeg ze zich weer compleet gestoord en viel er geen land mee te bezeilen. Tijdens de Paasdagen nam haar situatie een zorgelijke wending. Het rare, gestresste en angstige gedrag sloeg om in apathie. Ze kroop weg in het donkerste hoekje van de garage en wilde niks meer. Niet wandelen, niet eten, niet knuffelen, niks. Alleen maar liggen in voor haar rare houdingen en glazig kijken met ogen waarmee je geen contact kunt krijgen. Weer stonden we op het punt om haar door de dierenarts uit haar lijden te laten verlossen, maar toen het na zes donkere dagen toch weer wat beter ging, besloten we om maar weer vol te houden. Nu gaat het sinds enkele dagen een stuk beter, maar voor hoe lang? We denken volop na over haar kwaliteit van leven en over waar de grens ligt. Een zeer belastend proces, omdat je niet weet wat haar toekomstperspectief is en dus ook niet wanneer je het goed doet.
Boosheid
Naast het verdriet en de vermoeidheid steekt nu ook boosheid de kop op. De bijwerkingen bij onze hond zijn vele weken geleden gemeld bij de fabrikant en de officiële instanties. Niks op terug gehoord. Intussen zien we met lede ogen aan dat fabrikant MSD/Merck Animal Health blijft roepen dat het middel veilig is, alle slachtoffers weg zet als onnozelen die elkaar na-kletsen op Facebook, en de officieel gemelde aantallen van bijna 1.000 dode en bijna 4.000 zieke honden lijkt te negeren.
Misschien waren wij altijd naïef, maar deze affaire heeft een groot gat geslagen in ons vertrouwen in de farmaceutische industrie. Met euro- en dollartekens in de ogen heeft MSD/Merck een pil gemaakt die je niet moet wíllen maken. Die bij de meeste honden vooralsnog goed lijkt te vallen, maar bij een aanzienlijke groep ook oniet. Veel dierenartsen (er zijn gelukkig uitzonderingen!) zakken in deze kwestie wat ons betreft ook door het ijs. Zij zouden, nu er zoveel verdachte gevallen zijn, het voorzorgsprincipe moeten hanteren en het middel van de plank moeten halen. Dan maar even gedoe met die machtige farmaceut. Eerst maar eens goed uitzoeken waarom het zo vaak zo vreselijk mis gaat.
Op promotietour
Helaas gebeurt momenteel juist het tegenovergestelde. De fabrikant is fanatiek op promotietour. En met succes, want in vrijwel alle dierenartspraktijken blijft de pil gewoon over de toonbank gaan. De branchevereniging voor dierenartsen (KNMvD) gaat zelfs zover dat ze, net als de fabrikant, de onrust over Bravecto een 'hype' noemt. Kletskoek dus. En daarmee alle getroffen hondenbazen, die al zo verdrietig en ongerust zijn, ook nog eens tot op het bot beledigt.
Wij voelen ons machteloos. Onze blije hond is nu een groot deel van de tijd een verknipt hoopje ellende. Door Bravecto, daarvan zijn wij overtuigd. Maar wat begin je tegen zo'n miljardenbedrijf als MSD/Merck? En hoe krijg je dierenartsen zover dat ze wat minder op de zeer commerciële farma-reuzen vertrouwen en wat meer op hun gezonde verstand? Waarom zou je in hemelsnaam insectengif ín een hond willen stoppen als er zoveel uitwendige (en dus veiliger) middelen zijn waarmee je vlooien en teken effectief kunt voorkomen en/of bestrijden?
Wat wij nu alleen maar kunnen doen is hopen. Hopen dat onze hond weer de oude wordt en hopen dat ons verhaal mensen aan het denken zet.
Brigit Groeneveld, april 2017
https://radar.avrotros.nl/uitzendingen/gemist/13-02-2017/bravecto-veilig-of-niet/
Bravecto is een middel dat aan honden gegeven wordt om teken en vlooien te bestrijden. Wie op Google de naam Bravecto invoert komt op verschillende nationale en internationale sites waar de ergste aandoeningen in verband worden gebracht met dit middel.
In de verhalen die hondeneigenaren met elkaar uitwisselen passeren onder andere epilepsie, nierfalen en huidaandoeningen de revue.
Veel hondenbezitters maken zich zorgen over dit anti-tekenmiddel. Sommige hondenbezitters vermoeden dat hun hond ernstige bijwerkingen heeft gekregen na het gebruik van Bravecto. Anderen zijn zelfs bang dat hun hond is overleden aan de gevolgen van het middel.
De fabrikant en de meeste dierenartsen geven aan dat het middel zeer veilig is. Wie heeft echter onderzoek gedaan en is dat voldoende om de veiligheid te waarborgen?
Tijdens de uitzending delen Ria Janssen, Nicole van der Kooij, Mirella Hoen en Els Meining hun ervaringen over wat ze mee hebben gemaakt met hun hond. Ze vermoeden dat hun hond ziek is geworden door Bravecto maar hard bewijs is er niet.
Henk van Nugteren van fabrikant MSD Animal Health geeft in de studio een toelichting over de ontstane onrust.
Als huisdieren bezitters bij medicijnen vreemde bijwerkingen waarnemen is het belangrijk dit te melden. Dit hoeft niet perse via de dierenarts, je kunt de klacht ook rechtstreeks melden bij het Bureau Diergeneesmiddelen. Meer informatie over het melden van bijwerkingen kun je vinden op de website van het College ter Beoordeling van Geneesmiddelen.
Ik ben Leny, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Bosheks.
© thinkstock.
