Ik ben Leny, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Bosheks.
Ik ben een vrouw en woon in Planeet Aarde (Nederland) en mijn beroep is Medisch Entomoloog, Imker, Wiccan en Lichtwerker .
Ik ben geboren op 22/05/0000 en ben nu dus 2023 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Flora Fauna Muziek Wetenschap.
Meer dan een halve eeuw heb ik een dierenopvang ( Stichting/TAO Foundation) https://taofoundation.international/nl/ voor dieren die niemand meer wil hebben. Werk als ARA(Animal Rights Advocate) voor de dieren die geen stem hebben.Dieren/Cyber activist.
V
To see a world in a grain of sand And a Heaven in a wild flower, Hold Infinity in the palm of your hand And Eternity in an hour.
~be who you are and say what you feel because those that matter... don't mind... and those that mind... don't matter..
Nice to see you here.㋡
I am a Wild Earthling.
I do not identify with illusory (and illegitimate) nation-state constructs nor do I require such constructs to verify and validate the legitimacy of my existence.
An infiltrator and subverter of institutions of indoctrination,an anti-authoritarian and an insurgent anarchist, and gravitate towards insurrectionist and anti-civilization tendencies. It's just a matter of whose.
Anti New World Order! "for our children, and our children's children"
I am a seeker, searching for truth, special behind the lies that the Goverments try to tell us.
Do not believe everything, discover your own truth!!
And please do not alowed that they take advantage of you.
Open your eyes!
Take care my friends Stay Wild & Free.. !
Tree Teardrop
X
Dropbox
Druk op onderstaande knop om je bestand naar mij te verzenden.
DierenEen van de vermoedelijk amper nog 500 in hun natuurlijke habitat levende Siberische tijgers in Rusland heeft tegen al haar normale instincten gehandeld door zich uit de natuur te wagen om hulp te zoeken bij de mens. De tijgerin legde zich stilletjes voor een deur, wachtend tot iemand haar zou helpen. Het zeldzame dier was volledig uitgeput. Ze kon bijna niet meer eten door een ernstig tandprobleem.
Normaal mijden Siberische tijgers elk menselijk contact, maar nood breekt wet. In een buitenwijk van het afgelegen dorp Solontsovy, gelegen op zo’n 6.300 kilometer van hoofdstad Moskou, wist bewoner Alexey Khaideyev niet wat hij zag toen woensdag een exemplaar op zijn deurmat lag.
Lees ook
Verzorgster die tegen tijger voor haar leven vocht, praat voor het eerst: “Het was mijn eigen schuld”
“Hij wilde ’s morgens naar buiten gaan, maar dat lukte niet omdat er ‘iets’ tegen zijn deur drukte”, vertelt buurvrouw Galina Tsimano, die specificeert dat ze aan de rand van het dorp wonen, bij de rivier en het bos. “Hij begon te duwen en hoorde toen plots een tijger grommen.” De man staakte uiteraard meteen zijn pogingen om het huis te verlaten en belde de hulpdiensten. Af en toe stak hij zijn neus door de deuropening om te kijken naar het dier dat zich zo vreemd voor zijn huis had neergevlijd. Het roofdier liet hem niet te dicht komen, maar toonde zich ook niet agressief. Niet veel later kwamen tijgerexperts ter plaatse. Ze verdoofden de tijgerin en namen haar mee naar een verzorgingscentrum in Alekseevka.
De kenners zijn er zeker van dat het dier hulp kwam zoeken bij mensen als laatste wanhopige redmiddel. “Ze gedroeg zich erg rustig en vredelievend. Ze wachtte echt op hulp”, zegt Sergey Aramilev, directeur van het Amur Tiger Center. Dierenartsen ontdekten dat het ongeveer 10 jaar oude dier een acuut probleem heeft in haar bek. Er is sprake van ernstige tandvleesproblemen. De tijgerin verloor ook al haar boventanden. “Haar toestand is ernstig en we moesten direct actie ondernemen”, stelt Aramilev. “We willen eerlijk zijn, haar toestand is heel triest. Wij doen al het mogelijke. Nu hangt alles af van haar.”
Dieren Nigel, een van de meest beroemde jan-van-genten ter wereld, is overleden in Nieuw-Zeeland. De vogel werd drie jaar geleden wereldberoemd toen hij verliefd werd op een stenen soortgenoot. Nigel heeft het beeld nooit kunnen verlaten, en is in alle eenzaamheid gestorven.
De jan-van-gent leefde op Mana Island, waar hij het slachtoffer werd van een poging om een nieuwe kolonie op te starten. In 2012 werden een hoop stenen vogels geïnstalleerd op het eiland, inclusief speakers met typische vogelgeluiden, in de hoop dat ze een aantal levende soortgenoten zouden aantrekken. De biologen hoopten dat die vogels dan met elkaar zouden paren en jongen zouden voortbrengen.
Helaas liep dat niet helemaal zoals verwacht. De eerste drie jaar bleven de beelden er eenzaam staan, tot in 2015 Nigel kwam aangevlogen. Het mannetje voelde zich meteen aangetrokken tot een van de stenen vrouwtjes, en heel wat toeristen konden filmen hoe hij haar probeerde te verleiden. Jammer genoeg arriveerden er geen echte vrouwtjes, en drie jaar lang leefde hij samen met een zeer afstandelijke partner. Hij bleef al die tijd verwoede pogingen doen om met haar een band te scheppen, en bouwde haar zelfs een nest.
Een maand geleden veranderden de parkwachters dan het geluid dat uit de speakers kwam, en zo wisten ze eindelijk meer jan-van-genten aan te trekken. Drie extra vogels leven er nu, maar voor Nigel kwam hun komst jammerlijk te laat. Hij werd deze week dood aangetroffen tussen de beelden. Chris Bell, die de vogels mee verzorgt, is er het hart van in. “Het voelt als een verkeerd einde voor zijn verhaal. Hij is gestorven net toen het goed begon te lopen. Ik had gehoopt dat hij nog een paar jaar zou leven en een echte partner zou vinden.”
Twitter / Save the ElephantsEsmond Bradley-Martin (75) werd dood aangetroffen in zijn woning in Nairobi. De Amerikaan had een steekwond in zijn nek.
Een gerenommeerde onderzoeker naar illegale ivoorhandel is om het leven gekomen in Kenia. De echtgenote van Esmond Bradley-Martin (75) trof hem dood aan in hun woning in Nairobi, bericht de BBC. De Amerikaan had een steekwond in zijn nek.
De voormalige VN-gezant maakte naam met undercoveronderzoek naar de ivoorhandel. Hij bracht onder meer zwartemarktprijzen in kaart. Bradley-Martin stierf kort na een onderzoekersreis naar Myanmar. Hij was volgens de BBC nog bezig met het uitwerken van zijn bevindingen.
Lees ook
“Handel in ivoor woekert als nooit tevoren in Centraal Afrika”
De echtgenote van Bradley-Martin vond zijn lichaam toen ze terugkeerde van een wandeling, meldt de Keniaanse krant The Star. De politie heeft de daders nog niet geïdentificeerd. “We hebben al een tuinman en een kok ondervraagd”, zei een politiefunctionaris.
Dieren Een Amerikaanse jager is naar het ziekenhuis afgevoerd nadat een dode gans recht op zijn hoofd viel. Hij was bewusteloos, maar overleefde de klap.
De Amerikaan Robert Meilhammer (51) was eind vorige week met enkele vrienden op jacht in Easton, toen plots een zwerm ganzen overvloog. “Een van de jagers legde aan en schoot een gans uit de lucht”, vertelde woordvoerster Candy Thomson van de politie in Maryland. “Die viel recht op het hoofd van Robert Meilhammer.” De man had ernstige verwondingen aan het hoofd en het gezicht. Hij speelde ook twee tanden kwijt.
Het is vandaag zestig jaar geleden dat er vlak bij de kust van de Amerikaanse stad Savannah, Georgia, een atoombom in de oceaan verdween. Het nucleaire wapen is in al die tijd nog niet gevonden en ligt nog altijd op de zeebodem.
In 1958 botsten er boven de kust van Savannah twee bommenwerpers op elkaar. Een van de bommenwerpers droeg een atoombom bij zich. Om te voorkomen dat de bom bij een eventuele noodlanding tot ontploffing zou komen op het land, besloot de bemanning van de bommenwerper de bom boven de oceaan te laten vallen. Hoewel er nadien verschillende zoektochten zijn georganiseerd en vele pogingen zijn gedaan om de bom te lokaliseren, is het tot op heden nog niet gelukt de verloren atoombom terug te vinden op de bodem van de Atlantische Oceaan.
Lees ook
“Laat koudeoorlogs-mentaliteit varen”: China en Iran niet te spreken over nucleaire plannen VS
Scenario’s
Waarschijnlijk zijn de meest beangstigende scenario’s niet door de hoofden van piloot Howard Richardson en zijn copiloot gegaan op het moment van het lozen van de bom. Terwijl ze de dood in de ogen keken, leek dit de enige juiste optie.Op 5 februari 1958, iets na middernacht en op het hoogtepunt van de Koude Oorlog was Amerikaanse Air Force piloot Howard Richardson op een topgeheime trainingsvlucht voor de Strategische Luchtcommando’s (Strategic Air Command, SAC). In zijn B-47 bommenwerper oefende hij het lange-afstandsvliegen voor het geval dat hij moest uitvliegen naar Rusland en moest aanvallen.
Om de training zo realistisch mogelijk te maken, werd een echte atoombom aan boord geplaatst, een Mark 15, met serienummer 47782. Terwijl hij over North-Carolina en Georgia vloog, werd de bommenwerper geraakt door een ander militair vliegtuig. Er werd een groot gat geslagen in een van de vleugels en een van de motoren werd haast van het vliegtuig afgeslagen. Richardson vertelde tegen de BBC: “We voelden opeens een harde schok en zagen een grote steekvlam aan onze rechterkant. We wisten niet wat het was. Eerst dachten we dat het iets buitenaards was, maar het kon alleen maar een ander vliegtuig zijn.”
Het vliegtuig daalde snel, maar Richardson kreeg het voertuig weer onder controle. Hij en zijn copiloot namen toen de beslissing die vele mensen het leven heeft gespaard. Ze kozen ervoor de atoombom boven het water te lozen, ongeveer drie kilomeer vanaf de kust, zodat hun vliegtuig lichter zou zijn en om een nucleaire explosie bij een noodlanding te voorkomen. “We hadden toestemming om de atoombom te lozen, voor de veiligheid van de bemanning,” vertelde Richardson. Hij zette het gehavende vliegtuig veilig aan de grond en ook de piloot van de andere bommenwerper kwam levend uit het incident. Direct na het ongeluk werd een zoektocht naar de atoombom opgestart, maar tevergeefs.
Sommige inwoners van de stad zijn bang voor de mogelijke gevolgen die de atoombom op de bodem van de zee kan hebben. Maar Sico van der Meer, onderzoeker bij het Nederlandse Clingendael Instituut en expert op het gebied van non-conventionele wapens, zegt dat de inwoners van Savannah niet hoeven te vrezen. “Als atoombom is hij zeer waarschijnlijk niet meer te gebruiken. Ik zou me, als ik hen was, eerder zorgen maken over Trump en Noord-Korea, met hun nucleaire wapens nu.”
Van der Meer: “Hij kan niet meer als atoombom afgaan, denk ik. Er zitten chemische stoffen in die slechts een aantal jaren werkzaam blijven. Na zo’n lange tijd zijn die stoffen niet meer werkzaam. Bovendien moet zo’n atoombom goed onderhouden worden om te kunnen blijven werken. Er kan dus geen atoomexplosie meer plaatsvinden.”
Milieuschade
Toch kleven er nog wel gevaren aan. Want er zit nog wel radioactief materiaal in de bom. Radioactief materiaal vergaat niet zomaar op de zeebodem, maar het omhulsel van dat materiaal kan wellicht wel eroderen. “Het metalen omhulsel zal uiteindelijk wel vergaan. Ik denk niet dat dat nu al is gebeurd, na zo’n relatief korte tijd. Maar op termijn kan dat zeker gebeuren. Dan kan er radioactief materiaal in de zee gaan lekken. Dat zou een enorme milieuschade veroorzaken.”
Het radioactieve materiaal kan natuurlijk gestolen worden voor een vuile bom, maar dat lijkt me meer een James Bond-scenario
Sico van der Meer, onderzoeker bij het Clingendael Instituut
Er is een ander rampscenario dat volgens Van der Meer een stuk onwaarschijnlijker is, maar niet onmogelijk. “Het zou kunnen dat iemand die bom opspoort en steelt. Er zit nog wel een hoge concentratie radioactief materiaal in die gestolen kan worden. Daarmee kan je een ‘vuile bom’ maken. Als je een gewoon explosief erop zou plakken en tot ontploffing brengt, dan verspreidt het radioactieve materiaal zich wel. Theoretisch kan het, maar het lijkt mij meer een James Bond-scenario.”
De verloren atoombom zou vele malen krachtiger zijn dan de atoombom die in 1945 Hiroshima, Japan verwoestte. Van der Meer: “De atoombom die op Hiroshima viel was een prehistorisch model. Natuurlijk veroorzaakte het nog steeds honderdduizenden doden, maar tegenwoordig zijn alle kernbommen tot wel duizend keer gevaarlijker en zwaarder dan toen.”
Volgens de Amerikaanse Air Force is het nu het beste de atoombom op de bodem van de oceaan te laten liggen, meldt de BBC.
Bizar Hoe alleen kan iemand zijn? Een Duitse gepensioneerde is woensdag dood aangetroffen in zijn appartement in de Duitse stad Duisburg. Volgens de meest recente krant die in zijn flat lag, werd duidelijk dat de man in mei 2015 moet overleden zijn. Niemand heeft hem al die tijd gemist. De man werd 72 jaar.
In nagenoeg drie jaar hebben familie, vrienden noch buren blijkbaar naar de man omgekeken. Hoewel zijn brievenbus uitpuilde van de post sloeg niemand alarm.
Huur
Ook ’s mans huisbaas was zich van geen kwaad bewust. De huur werd namelijk netjes op tijd betaald via domiciliëring. Pas toen hij in 2016 de huur opsloeg, ging er bij de verhuurder een belletje rinkelen. Zijn huurder bleef steeds hetzelfde bedrag overschrijven. De huisbaas stuurde dan een jaar lang aanmaningsbrieven om de achterstallige huur te betalen.
Op het einde van vorig jaar verloor de huisbaas zijn geduld en stuurde hij een werkman naar de flat om de sloten te veranderen. Ook ditmaal reageerde de huurder niet. In de veronderstelling dat de gepensioneerde zonder kennisgeving het appartement had verlaten, liet de huisbaas dan midden vorige maand de flat renoveren.
Skelet
Toen de arbeiders de flat betraden, konden ze hun ogen niet geloven. In een stoel zagen ze een skelet zitten. Dat was alles wat er was overgebleven van de huurder. De bijgeroepen politie bepaalde de datum van zijn overlijden op basis van de meest recente krant die in het appartement lag. Die dateerde van ergens in mei 2015.
Vermits er een nogal hoog bewonersverloop is in het flatgebouw - niemand blijft er lang wonen - heeft blijkbaar geen mens de reuk van het ontbindende lichaam opgemerkt. De gepensioneerde stierf een natuurlijke dood.
Pannenkoekenhuis Frittella uit het Nederlandse Papendrecht heeft de jacht geopend op twee klanten die vertrokken zonder te betalen. Ze werden bediend door een verstandelijk gehandicapte ober, die de schuld bij zichzelf zocht en zijn baas aanbood de rekening zelf te betalen.
“Dan breekt je hart. Schandalig dat je dit doet over de rug van zo’n kwetsbare jongen”, briest mede-eigenaar Christiaan van Engen aan het AD. Hij dreigt nu beelden openbaar te maken waarop de daders duidelijk te zien zijn.
Lees ook
Canada breekt zich hoofd over mysterieuze moord op miljardairskoppel. Er zijn heel wat vreemde toevalligheden
Nee, het gaat de ondernemer niet om de centen die hij door de oplichters is misgelopen. “Die paar pannenkoeken en drankjes kosten mij niet zoveel”, vertelt van Engen. “Het is de manier waarop het is gebeurd. Wij werken met mensen met een beperking. De jongen die dit is overkomen voelt zich zwaar verantwoordelijk. De volgende dag kwam hij naar me toe, want hij had er slecht van geslapen. ‘Zal ik het zelf betalen, want het misschien wel mijn fout’, zei hij tegen me. Echt, dan breekt je hart. Bij hem en het andere personeel heeft deze daad echt enorme impact. Ook anderen boden aan om het bedrag te betalen.”
Er zijn volop beelden in en buiten de zaak. Die slinger ik de wereld in als ze zich niet melden
Christiaan van Engen
Dat verantwoordelijkheidsgevoel bij zijn personeel, veelal met een verstandelijke handicap, deed hem besluiten om de daders op te sporen. “Ik heb eerst de politie gebeld, maar die zeiden niets te kunnen doen. Ik zou er een civielrechtelijke zaak van moeten maken om het geld te krijgen. Daarom heb ik na overleg met onze jurist besloten om de beelden op Facebook te gooien. Ze kijken daarbij nog vrolijk recht in de camera. Ik heb nog hun gezichten onherkenbaar gemaakt, maar er zijn volop beelden in en buiten de zaak. Die slinger ik de wereld in als ze zich niet melden.”
Richard van Hoek
Voorbedachten rade
De verspreide opname is gemaakt vlak nadat de twee de zaak uit waren gegaan. Daarvoor hadden ze zich tegoed gedaan aan een maaltijd en drank. “Bij het afrekenen zeiden ze tegen de jongen van de bediening dat ze geen portemonnee bij zich hadden. Ze lieten snel een telefoonnummer en adres achter en zeiden dat ze terug zouden komen om te betalen. Nog voor die arme jongen de leidinggevende er bij kon halen, waren ze al weg. Ze hebben dit echt met voorbedachten rade gedaan; bewust deze plek uitgezocht.” De twee lieten hun gezicht echter niet meer zien. Op de beelden is te zien hoe ze de fiets pakken en wegrijden. “Eén zit op een elektrische fiets met een rieten mand. Daar zullen er niet veel van zijn in Papendrecht. Misschien dat mensen daardoor weten wie het is. Als ze slim zijn dan melden ze zich uit zichzelf. Al zei mijn vriendin terecht dat die fiets misschien ook gestolen is…”
En wat Van Engen doet als de flessentrekkers het lef hebben om langs te komen? “Dan zie ik het liefst dat ze hun excuses aanbieden aan het personeel. Dat ze zien wat de gevolgen zijn. Het personeel is echt van slag, ze hebben het er heel de dag al over.”
RVTot hiertoe konden enkel planeten binnen onze Melkweg gedetecteerd worden.
WetenschapAstronomen hebben planeten kunnen waarnemen ver buiten ons sterrenstelsel. Dat is een primeur, want voordien konden enkel planeten binnen onze Melkweg gedetecteerd worden. Door gebruik te maken van de techniek “microlensing” hebben wetenschappers een groep planeten gevonden in een sterrenstelsel dat zo’n 3,8 miljard lichtjaren verwijderd is van het onze.
Bij “gravitationele microlensing” wordt gebruik gemaakt van de sterkte van het licht van een verre ster en quasars (een actief centrum van een sterrenstelsel met een hoge helderheid, red.). Dat licht wordt gebogen en versterkt door het zwaartekrachtsveld van een ster die meer op de voorgrond staat. Als de verre ster recht achter de dichtere ster ligt, dan zal die laatste als een lens werken en creëert het een soort schijf van licht waarbij de lichtstralen van de verre ster alle kanten opgaan.
De lichtsterkte van de stralen wordt beïnvloed door de aanwezigheid van planeten in de buurt van de dichte ster. Door het licht kan mijn dus nagaan of er planten zijn in de omgeving. De techniek, die tot nu enkel is gebruikt om nieuwe planeten te vinden in de Melkweg, is de enige gekende manier waarmee planeten op zo’n afstand kunnen waargenomen worden.
University of OklahomaDe gravitationele lens RX J1131-1231 is te zien in het midden, met vier
3,8 miljard lichtjaren ver
Met die techniek hebben wetenschappers nu dus een groep van zo’n 2.000 planeten kunnen identificeren. Qua grootte variëren de planeten tussen de grootte van de maan - die een straal heeft van 1.737 km - tot de grootte van Jupiter - die een straal heeft van 69.911 km. De planeten zijn zo’n 3,8 miljard lichtjaren verwijderd van ons sterrenstelsel.
“We zijn heel erg blij met deze ontdekking. Het is de eerste keer dat iemand planeten buiten ons eigen sterrenstelsel heeft ontdekt”, zegt professor Xinyu Dai, astrofysicus aan de Universiteit van Oklahoma. Professor Dai en zijn collega dokter Eduardo Guerras hebben hun ontdekkingen gepubliceerd in The Astrophysical Journal.
“Coole wetenschap”
“Dit is hét voorbeeld van hoe krachtig de technieken van microlensing kan zijn”, zegt dokter Guerras. “Dit sterrenstelsel ligt 3,8 miljard lichtjaren ver en er is geen kans om deze planeten op directe wijze te observeren, zelfs niet met de beste telescopen die je kan bedenken in een science fiction-scenario”, zegt Guerras. “Maar we kunnen ze wel bestuderen, hun aanwezigheid bevestigen en zelfs hun massa schatten. Dit is heel coole wetenschap.”
Het team van astronomen heeft data gebruikt van het Chandra X-ray Observatory, een satelliet die astronomische waarnemingen doet aan de hand van de röntgenstraling. Met een telescoop hebben de wetenschappers de stralen van quasars op de achtergrond kunnen bestuderen om zo metingen te doen die bewijs leveren voor de planeten.
Net als gisteren is er ook vandaag weer druk gezocht naar Fiona Meiland. Zondag werd er in de bossen bij het Noord-Hollandse Castricum gezocht naar de vermiste vrouw.
Dit weekend is er al zeven weken niks meer vernomen van de 43-jarige Fiona uit Emmen. De vrouw, die slecht ter been is en lijdt aan de bindweefselziekte melorostose, werd op 19 december voor het laatst gezien in Heiloo. Haar moeder Veronica is ten einde raad.
De vermiste Fiona Meiland
Stichting Reddingshonden heeft daar samen met zo’n 50 veteranen een groot gebied uitgekamd, in de hoop de 43-jarige vrouw te vinden.
Biologe Nan Hauser heeft voor de kust van Muri Beach op de Cookeilanden enkele onvergetelijke momenten beleefd. Toen de 63-jarige dame nietsvermoedend in de buurt van een tijgerhaai zwom, werd ze gered uit onverwachte hoek. Een enorme bultrugwalvis beschermde haar onder zijn vin en duwde haar minutenlang met zijn kop tot de dame weer in veiligheid was.
Remember Me ( I'm the One Who Loves You ♥ ) ..♥♪♫♥♪♫..♥♪♫♥♪.. Why do robins sing in December
Remember Me ( I'm the One Who Loves You ♥ )
You told me once that you were mine alone forever And I was yours till the end of eternity But all those vows are broken now and we will never be the same except in memory Remember me when the candle lights're gleaming Remember me at the close of a long long day It would be so sweet when all alone I'm dreaming Just to know you still remember me
A brighter face may take my place when we're apart dear Another love with a heart more bold than free But in the end fearweather friends may break your heart dear If they do sweetheart remember me Remember me when the candle... Just to know you still remember me
Willie Nelson
Why do robins sing in December
Why do robins sing in december? Long before the springtime is due? And even though it's snowing, violets are growing I know why and so do you Why do breezes sigh ev'ry ev'ning Whispering your name as they do? And why have I the feeling stars are on my ceiling? I know why and so do you When you smile at me I hear gypsy violins When you dance with me I'm in heaven when the music begins I can see the sun when it's raining Hiding ev'ry cloud from my view And why do I see rainbows when you're in my arms? I know why and so do you I know why and so do you
Dieren Al 51 klagers hebben het Grondwettelijk Hof in vijf verschillende verzoekschriften gevraagd om het verbod op onverdoofd slachten ongedaan te maken. Vlaams minister voor Dierenwelzijn Ben Weyts (N-VA) wil niet wijken en hoopt het verbod volgend jaar ook voor kalveren en runderen te kunnen invoeren.
In juni vorig jaar vond Weyts politieke consensus voor een verbod op onverdoofd slachten van schapen vanaf 2019. Bemiddelaar Piet Vanthemsche slaagde er echter niet in de vertegenwoordigers van de joodse en de moslimgemeenschap mee in het bad te trekken.
Lees ook
“Jacht of kreeften in kokend water gooien mogen wel”: Joodse organisaties naar Grondwettelijk Hof tegen verbod op onverdoofd slachten
Bijgevolg lopen nu al vijf klachten voor het Grondwettelijk Hof, onder meer van het Coördinatiecomité van Joodse Organisaties van België en de Moslimexecutieve. Daarnaast buigt ook het Europees Hof van Justitie zich over het verbod op onverdoofd slachten op tijdelijke slachtvloeren, na een prejudiciële vraag van de Brusselse rechtbank van eerste aanleg.
“Kans gemist”
“Een deel van de islamitische en joodse gemeenschap mist een geweldige kans om mee de schouders te zetten onder de brede tendens die streeft naar minder dierenleed”, vindt Ben Weyts. “In plaats van een juridische kruistocht zou iedereen mee moeten strijden voor meer dierenwelzijn.”
Foto Rutger Lievens
Inhoudelijke gesprekken met de religieuze vertegenwoordigers lopen er intussen niet meer, er is enkel nog overleg over praktische zaken. “De Moslimexecutieve heeft zich vorig jaar ook onbevoegd verklaard om hier uitspraak over te doen, omdat het om een theologische kwestie zou gaan”, zegt Weyts. “Het is dan ook een beetje contradictorisch dat ze nu klagende partij zijn bij het Grondwettelijk Hof.”
Runderen
Voor grotere dieren zoals kalveren en runderen werd een uitzondering in de wetgeving opgenomen. Voor die dieren staat de verdovingstechniek nog niet volledig op punt. “Met kalveren zijn intussen proeven gedaan en dat loopt goed”, zegt Weyts. “Ik hoop het verbod daarom volgend jaar ook voor kalveren en eventueel voor runderen te kunnen invoeren.”
Bizar De Duitse muzikant Marten Laciny, beter bekend als rapper Marteria, is schuldig bevonden aan dierenmishandeling, in dit geval van een vis. Volgens de media betaalt hij een boete van 5.000 euro.
De 35-jarige artiest gooit in zijn vrije tijd graag een hengeltje uit en deed dat vorig jaar mei met succes na een optreden in Würzburg. Hij trok een flinke karper op de kant, poseerde er enkele seconden mee en liet het beest vervolgens terugglijden in het water.
Lees ook
Wie beschoot kat Peluche?
Klacht van Peta
Het videofilmpje dat hij ter bewijs onder de titel ‘One Night in Würzburg’ op YouTube zette, trok de aandacht van zijn fans maar ook van de dierenrechtenorganisatie Peta. Deze diende een aanklacht in omdat Marteria door ‘Catch and Release’ (vangen en vrijlaten), zoals de procedure officieel heet, de vis “aanzienlijke, aanhoudende pijn en lijden” heeft bezorgd, puur als liefhebberij.
Marteling
Volgens Tanja Breining van Peta betekent aan de haak slaan, showen en terugzetten voor vissen enorme stress en verwondingen. “Veel van die zo getraumatiseerde dieren sterven als gevolg van deze marteling”. De dader boog het hoofd en trof een schikking voor 5.000 euro. Wegens verblijf in het buitenland kon hij vandaag zelf niet reageren.
Photonews, APEen executiekamer (Illustratiebeeld), John David Battaglia.
De terdoodveroordeelde moordenaar John David Battaglia (62) heeft zijn laatste momenten nog in leven gebruikt om zijn ex-vrouw - de moeder van hun kinderen die hij vermoordde - uit te dagen.
John David Battaglia schoot in 2001 zijn twee jonge dochters Faith (9) en Liberty (6) dood terwijl hij hun moeder, zijn ex-vrouw May Jean Pearle, dwong om via de luidsprekerfunctie op de gsm mee te luisteren.
Lees ook
“Ik heb altijd vermoedens gehad”: April vertelt hoe ze haar eigen vader ontmaskerde als seriemoordenaar
De man was voorwaardelijk vrij voor het mishandelen van zijn ex-vrouw. Hun twee kinderen waren die dag op bezoek in zijn appartement in Deep Ellum, terwijl mama Mary Jean hem opnieuw in de cel probeerde te krijgen voor het schenden van zijn voorwaarden. Plots kreeg ze een telefoontje van haar dochter Faith. “Mama, waarom wil je dat papa naar de gevangenis moet?”, vroeg haar oudste meisje. En dan hoorde ze haar dochter smeken. “Nee, papa. Doe het alsjeblieft niet. Doe het niet!” Vervolgens hoorde de moeder haar ex roepen tegen de kinderen dat ze moesten lopen. En dan meerdere schoten. “Merry f****** Christmas”, zei Battaglia nog tegen zijn ex, die inhaakte en de politie inschakelde. Intussen vuurde de Texaan nog verschillende kogels richting zijn dochters af. De 9-jarige Faith werd drie keer geraakt, Liberty vijf keer.
Rode rozen
Battaglia werd uren later gearresteerd aan een tattooshop waar hij twee grote rode rozen had laten zetten om zijn dochters te “herdenken”. Er waren vier agenten nodig om hem te overmeesteren. In zijn truck werd een geladen geweer gevonden. In zijn appartement troffen agenten meer dan een dozijn wapens aan.
Wat de man bezield heeft, is niet duidelijk. In 2014 verklaarde hij aan The Dallas Morning News dat zijn dochters “zijn beste kleine vriendinnetjes waren”. Hij zei dat er foto’s van hen in zijn cel hingen. “Ik heb niet het gevoel dat ik hen vermoord heb”, stelde hij nog. “Ik weet niet wat er gebeurd is.” Battaglia toonde nooit spijt voor zijn daden.Ook toen hij gisteren werd klaargemaakt voor zijn executie toonde hij geen enkele vorm van schuldbesef. Hij ging rustig zitten, liet zich ingespen en keek rond. “Hoeveel mensen zijn er? Oh, wel veel.”
“Leef ik nog?”
Opeens zag hij zijn ex-vrouw in het publiek zitten. Hij keek haar recht aan, lachte en zei: “Hallo, Mary Jean.” Gevolgd door: “Ik zie jullie allemaal later. Daag.” Daarna droeg hij het gevangenispersoneel op om verder te gaan. “Oké, doe maar alstublieft.” Toen de dodelijke injectie werd toegebracht, sloot hij zijn ogen en richtte hij zijn hoofd naar boven. Een paar seconden later opende hij zijn ogen weer en richtte hij zijn hoofd opnieuw naar voor. “Leef ik nog?”, vroeg hij laconiek. Wat later grijnsde hij. “Ah daar, ik voel het.” Het werden zijn laatste woorden. 22 minuten na de injectie werd hij doodverklaard, om 21u40.
Lange juridische strijd
Battaglia is de derde geëxecuteerde van het jaar in de Verenigde Staten – allemaal uitgevoerd in Texas. De executie bracht een einde aan een lange juridische strijd om zijn leven te sparen. Het was al de derde keer dat Battaglia op het schema stond voor de dodelijke injectie.
Telkens probeerden zijn advocaten de doodstraf tegen te houden omdat de Texaan mentaal ziek zou zijn. Zo stelden ze dat de zestiger dacht dat zijn terdoodveroordeling “een complot”, was “georkestreerd door de KKK, pedofielen en homoseksuele advocaten”. De rechtbank oordeelde echter dat Battaglia niet mentaal ziek is en zelfs heel intelligent en competent. Ze argumenteerde dat hij een geestesziekte fakete om de doodstraf te vermijden. Zo bleek onder meer dat de moordenaar in de gevangenisbibliotheek onderzoek had verricht naar uitspraken over wilsonbekwaamheid en met zijn vader had gesproken over het ‘schaakspelletje’ dat een executie vermijden, is.
Mary Jean Pearle trok gisteren bijna 17 jaar nadat ze haar dochters had horen doodgaan naar de gevangenis om hun moordenaar te zien sterven. Ze leunde zo dicht als mogelijk tegen het raam van de executiekamer. Toen haar ex zijn laatste adem uitblies, vertrok ze. “Ik heb genoeg van hem gezien”, zei ze.
“Ik had er gewoon zin in.” Dat is de enige uitleg die de Amerikaanse seriedoder William Clyde Gibson (60) uit South Indiana heeft voor de gruwelijke moorden op drie vrouwen die hij pleegde in 2002 en 2012. De man zit momenteel in de dodencel en tijdens een interview met de Britse zender itv deed hij plots een onverwachte bekentenis: hij beweerde nog veel meer slachtoffers te hebben gemaakt.
“Er zijn er nog… Ze hebben hen alleen niet gevonden”, klonk het opeens tijdens het interview dat Sir Trevor McDonald met de man had voor zijn programma ‘Death Row 2018’.
Lees ook
Texaan lacht en pest ex-vrouw terwijl hij dodelijke injectie krijgt voor moord op hun twee dochtertjes
Gibson werd gearresteerd in 2012, nadat het lichaam van een vriendin van zijn overleden moeder gevonden werd in zijn garage. Later bekende hij dat hij Christine Whitis (75) gewurgd had nadat ze hem had betrapt terwijl hij een ander slachtoffer in stukken aan het hakken was en dreigde de politie te bellen. Die laatste bleek Stephanie Kirk (35) te zijn. Hij had beide vrouwen eerst vermoord en daarna aangerand en verminkt. Later bekende hij ook de moord op schoonheidsspecialiste Karen Hodella (44). Haar lichaam was in 2002 gevonden vlak bij de Ohio River in Clarksville en ze was neergestoken door haar moordenaar. (lees hieronder verder)
RVSlachtoffers Stephanie Kirk en Christine Whitis.
In juni 2014 werd de man ter dood veroordeeld voor de moord op Whitis en Kirk. Voor de dood van Hodella kreeg hij 65 jaar cel. Intussen wacht hij op zijn executie in de Indiana State Prison.
Het is daar dat reportagemaker Trevor McDonald hem opzocht. En Gibson bleek allerminst spijt te hebben van wat hij had gedaan. Hij grijnsde en leek zelfs trots toen hij opeens bekende dat er nog meer slachtoffers waren. Maar dat hij daarmee weg was gekomen. “De politie heeft misschien een tiende blootgelegd”, klonk het. En toen McDonald hem vroeg: “Hoeveel dan? 29 of 30?”: “Ja”.
Adrenalinekick
Op de vraag of hij een adrenalinekick kreeg van de moorden, antwoordde Gibson: “Ik denk dat het zeker heeft meegespeeld. Ik kreeg er een kick van om hen in stukken te snijden. De eerste keer was ik nerveus, maar daarna kreeg ik de smaak te pakken. Het waren trouwens niet alleen vrouwen, er waren mannen ook. Ze hebben hen gewoon niet gevonden. Ik heb erover gezwegen.” (lees hieronder verder)
RVSlachtoffer Karen Hodella.
Of hij een reden had om zijn slachtoffers te vermoorden? “Ik had er gewoon zin in”, klinkt het. “Ik had er helemaal geen reden voor nodig. Ik denk niet dat er enige menselijkheid in mij schuilt. Ik denk het echt niet. Het lijkt me allemaal niet echt te raken. Ik zou iemand kunnen vermoorden en daarna gewoon uit eten kunnen gaan. Het kan me niets schelen.”
Slechte jeugd
“Iedereen denkt ook dat je een slechte jeugd gehad moet hebben om te doen wat ik doe: mensen in stukken snijden. Ze denken dat je gemolesteerd bent of een brandstichter was toen je klein was. Dat is bij mij niet het geval. Ik had een perfect normale jeugd”, besluit hij.
Zijn advocaat voerde tijdens zijn proces nochtans aan dat de man een alcoholprobleem heeft en bipolair is. De rechtbank liet het haar keuze voor de zwaarste straf niet beïnvloeden.
Rv/APLinks: April Balascio. Rechts: Edward Edwards.
April Balascio (48) is opgegroeid met een vader die seriemoordenaar was. Aan het tijdschrift ‘People’ vertelt ze nu hoe ze almaar meer bewijs tegen hem verzamelde. Uiteindelijk vond ze de moed om Edward Edwards zelf aan te geven bij de politie.
Als kind verhuisde Balascio met haar familie zowat om de zes maanden. Soms zelfs in het midden van de nacht, zonder enige aankondiging. Waarom dat nodig was? “Voor mijn werk”, antwoordde haar vader telkens.
De vrouw had het gedrag van Edwards altijd al verdacht gevonden. Zo leek hij geobsedeerd door allerlei nieuws over moorden die in de buurt gebeurd waren. En dat gebeurde dan telkens als ze er zelf nog niet zo lang woonden. “Ik heb altijd vermoedens gehad. Je beseft gewoon dat dit niet normaal is”, klinkt het.
Op lijst van tien meest gezochte criminelen Balascio wist dat haar vader geen heilig boontje was. In de jaren zestig had Edwards al zodanig veel overvallen gepleegd dat de FBI hem op de lijst van tien meest gezochte criminelen zette. Toen hij in 1967 op borg vrijgelaten werd, zwoer hij zijn leven te beteren. Hij kwam aan de bak als ‘motivatiespreker’ en trouwde met Kay, de moeder van Balascio. De hele familie ging ervan uit dat zijn crimineel bestaan ver achter hem lag. Niets bleek echter minder waar.
Even doorspoelen naar de lente van 2009: Balascio ging zelf oude artikels op internet uitpluizen, in de hoop dat die haar iets wijzer zouden maken. En inderdaad: in veel dorpjes waar ze gewoond had, bleken er moorden gepleegd die nog niet opgelost waren.
‘Sweetheart murders’ Neem nu bijvoorbeeld de ‘sweetheart murders’ in 1980: tortelduifjes Tim Hack en Kelly Drew bleken plots spoorloos verdwenen nadat ze even binnengewipt waren bij een huwelijksreceptie. Twee maanden later zouden hun lichamen gevonden worden in een bosje naast een korenveld. Hij had messteken in zijn rug en borstkas, zij bleek verkracht en gewurgd.
“Ik was op dat moment elf jaar, maar ik herinnerde me nog dat mijn vader in dat gebouw als klusjesman gewerkt had. Enkele dagen na die verdwijning zijn we halsoverkop verhuisd. Ik stond letterlijk te trillen op mijn benen. Alle hoop was plots weg. Mijn vader was wel degelijk die vreselijke persoon die ik altijd in hem gezien had.”
DNA Balascio verwittigde de politie in Watertown en kreeg de agent aan de lijn die de zaak in het verleden onderzocht had. Uit het gesprek bleek dat haar vader als werknemer toen al eens ondervraagd geweest is. De dag erna was hij als sneeuw voor de zon verdwenen.
Enkele weken na het telefoontje had de politie genoeg bewijs in handen om Edwards te arresteren. DNA-stalen bewezen ontegensprekelijk dat hij de moordenaar geweest is.
De dader gaf meteen ook toe dat hij Billy Lovano (21) en Judy Straub (18) in een park in Norton doodgeschoten had. Pikant detail: hij leidde zijn eigen familie toen bijna tot op de plek waar hij de lichamen gedumpt had. “Hij wilde per se met iedereen gaan wandelen in dat bewuste park”, herinnert Balascio zich. “Ik weet nog dat we langs heel wat onkruid stapten. De volgende dag doken er plots ambulances op... Zonder dat we het zelf beseften, had hij ons dus naar de plek gebracht waar de lijken lagen.”
Ook adoptiezoon vermoord Edwards biechtte tot slot ook de moord op zijn adoptiezoon Dannie Boy op, een soldaat in het leger. De 25-jarige man werd in 1996 met twee kogels vermoord, zodat hij het geld van de verzekering kon opstrijken. Zijn lichaam werd vier maanden later ontdekt op anderhalve kilometer van het huis van Edwards.
De man werd in 2011 tot twee keer levenslang veroordeeld voor de dubbele moorden. De afrekening met zijn adoptiezoon leverde hem zelfs de doodstraf op. Een maand na die uitspraak stierf Edwards echter aan complicaties van zijn suikerziekte.
“Kat en muis” Balascio zou haar vader nooit meer spreken. Nu heeft ze spijt dat ze hem nooit de ‘waarom’-vraag gesteld heeft. “Al denk ik wel dat ik het antwoord ken. Voor hem was het gewoon een kat- en muisspelletje met de politie.”
Tegenwoordig werkt de vrouw als fitnesscoach in Kingsville. “Ik voel me nu twee keer schuldig. Eerst en vooral omdat ik niet vroeger ingegrepen heb, ik had misschien nog levens kunnen redden. Maar anderzijds heb ik mijn eigen vader aangegeven, dat voelt ook niet lekker.”
WeernieuwsDe kanalen van Venetië liggen er rustig bij dezer dagen. Als gevolg van de super-blauwe-bloedmaan én een gebrek aan regen staan heel wat kanalen zo goed als volledig droog.
Uitzonderlijk droog weer in combinatie met extreme laagtij door de super-blauwe-bloedmaan die woensdag aan de hemel stond, hebben ervoor gezorgd dat er in heel wat waterstraatje vooral modder ligt. Het waterniveau is meer dan 60 cm gedaald.
Sommige kanaaltjes zijn nog toegankelijk met gondels, maar andere zijn afgesloten voor verkeer. Het waterniveau van het beroemde Canal Grande is ook met een goeie halve meter gedaald, maar wel nog toegankelijk voor de gondels en waterbussen.
AFP
Hoewel Venetië vaker last heeft van overstromingen dan een gebrek aan water, is het niet de eerste keer dat het water zo laag staat. In 2016 daalde het peil met 66 cm, in 2008 was dat zelfs met 90 cm. Vanaf volgende week wordt er opnieuw regen voorspeld in Venetië en zullen de kanalen zich opnieuw vullen met water én gondels.
Wateroverlast
De super-blauwe-bloedmaan van woensdag was een uitzonderlijk fenomeen. Het is een combinatie van een blauwe maan (wanneer we twee keer een volle maan in één kalendermaand krijgen, red.) en een maansverduistering op het moment dat de maan het dichtst bij de aarde staat. De speciale maan bracht extreem laagtij aan de ene kant van de wereld en overstromingen aan de andere kant. Zo kregen onder andere verschillende eilanden in de Straat Torres, tussen Australië en Papoea-Nieuw-Guinea, te maken met wateroverlast.
APAshton Matheny met dochtertje Haisley Jo op schoot, gisteren in een Amerikaanse rechtszaal. Hij heeft net te horen gekregen dat de moordenares van zijn vriendin levenslang krijgt.
Hartverscheurende foto uit de Verenigde Staten: vader Ashton Matheny houdt dochtertje Haisley snikkend vast. Hij heeft net te horen gekregen dat de vrouw die voor hem zit levenslang de cel in moet. Zij vermoordde vorig jaar op gruwelijke wijze zijn zwangere vriendin en sneed hun ongeboren baby - nu de kleine meid op zijn schoot - uit de baarmoeder.
De 38-jarige Amerikaanse Brooke Crews uit North Dakota moet levenslang achter de tralies en krijgt geen kans op vervroegde vrijlating. Dat vertelde de rechter haar gisteren nadat ze in augustus vorig jaar haar zwangere buurvrouw Savanna Greywind, toen 22, om het leven had gebracht. Meer nog: ze sneed de bijna voldragen baby in de buik van de vrouw - acht maanden zwanger - weg terwijl die haar laatste adem uitblies.
Lees ook
Schandaal deint uit: Franse babymelk mogelijk al tien jaar besmet met salmonella
Al die tijd loog Brooke tegen de speurders, tot in december. Toen werd het lichaam van de 22-jarige Savanna door kajakkers gevonden in een rivier. Ze was volledig in plastiek gewikkeld. De daderes kon bijgevolg niet anders dan bekennen dat ze haar buurvrouw eerst had gekidnapt, vervolgens had vermoord en haar baby had verwijderd. Uit het rapport van de rechtbank bleek dat Savanna was doodgebloed in een boerderij wat verderop. Daar vonden de speurders na verschillende zoektochten verdacht materiaal terug.
APBrooke Crews.
Opvallend genoeg werd het kindje levend en wel aangetroffen in het appartement van Brooke, dat ze samen bewoonde met haar 32-jarige vriend. De vrouw wilde de baby houden en daar ging haar levensgezel mee akkoord. Hij vertelde eerder al aan de onderzoekers dat hij op 19 augustus thuiskwam en hij zijn vriendin alle bloedsporen zag uitwissen in de badkamer. Hij vertelde de politie ook dat ze hem een babymeisje toonde: “Dit is vanaf nu onze baby. Dit is ons gezinnetje”, zou Brooke gezegd hebben. Vervolgens gaf de man toe dat hij vuilniszakken met bloederige schoenen en handdoeken had weggedragen en bij het andere vuilnis in het appartementsgebouw had gezet. De man verschijnt in maart voor de rechter.
Toen Brooke gisteren haar straf aanhoorde, in oranje gevangenisplunje, bleef ze kalm. “Er bestaan geen excuses voor wat ik heb gedaan. Dit is niet voor rede vatbaar”, las ze nog voor. De familie van het slachtoffer is tevreden met de straf, maar wees er nog op dat “deze daad het duivelse overschrijdt”. “Ik heb niet het gevoel dat er ook maar één vonnis bestaat dat zwaar genoeg is om zoiets gruwelijks te bestraffen”, zei de moeder van Greywind. De kleine Haisley is intussen bijna zes maanden oud.
FacebookSavanna was acht maanden zwanger toen ze werd vermoord door haar bovenbuurvrouw.
Ik ben Leny, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Bosheks.
