1923 – 14 november  - Gazet van Mechelen : Erg auto-ongeluk te Hombeek.

            “Een erg auto-ongeluk heeft te Hombeek plaats gehad. Beestenkoopman V.

            kwam in zijn auto van Mechelen terug, toen in de Dorpsstraat te Hombeek de

            auto op de glibberige weg uitschoof en met groot geweld tegen een gevel

            aanbotste. De bestuurder en twee inzittenden worden gekwetst aan hoofd en

            benen. Een vierde, L.B., pachter te Leest wordt met een schedelbreuk opgenomen

            en verkeerd in stervensgevaar.” (KH)

1923 – 29 december : “...Ter herberge van Henri Teughels, Winkelstraat, werd aan de

            duivenliefhebbers kenbaar gemaakt dat ieder der houders van reisduiven zal te

            betalen hebben 75 centiemen voor zegelrecht van het getuigschrift van

            machtiging, door de burgemeester af te leveren.

            Ook dient een lijst opgemaakt van iedere reisduifhouder met opgave zijner

            duiven, dit voor het register van gemeente en gendarmerie.”

            (GA-29/12/1923)

1923 – Op 31 december telde Leest 1701 zielen.

1924 – 27 mannelijke en 16 vrouwelijke baby’s zagen dat jaar het licht te Leest, verder

            werden er 15 huwelijken afgesloten en gaven 21 Leestenaars de geest.

            135 jongens en 146 meisjes waren schoolplichtig.

            Weer werden verschillende ouders gestraft door de vrederechter wegens

            verzuiming van de schoolplicht.

1924 – De landbouw van Leest in 1924:

            “Rogge : tamelijk goede opbrengst.

            Tarwe : goede opbrengst.

            Haver : mindere opbrengst dan in een middelmatig jaar.

            Gerst : bijna niet meer gezaaid.

            Aardappelen : vroege : van mindere opbrengst dan in een middelmatig jaar,

            voor de late aardappelen was de opbrengst slecht.

            Het vlas was van goede opbrengst en de verkoopprijs was heel hoog.

            Hooi- en toemaatgras waren van goede opbrengst, voederbeet van mindere

            opbrengst dan een gewoon jaar.

            Rapen : van tamelijk goede opbrengst, wortels werden bijna niet meer gezaaid.

            Verschillende stallen in de gemeente werden besmet met mond- en klauwzeer,

            maar veroorzaakten geen sterften.

            (SC-20/8/1925)

1924 – “De lijst der ingeschreven kiezers voor de werkrechtersraad bevat 5 kiezersbazen

            en 38 kiezers-werklieden.

            Kiezers bedienden komen op den lijst niet voor.” (GA-16/2/1924)

1924 – In de gemeente was er dat jaar geen enkele werkloze.

            “Moesten er komen dan zal er een controle ingericht worden, zodanig dat de

            werklozen de gelegenheid niet zullen hebben noch den voormiddag, noch den

            namiddag, werk te gaan verrichten.” (GA-13/3/1924)

1924 – In 1924 werden er avondlessen gegeven in land- en tuinbouw, o.a. over

            veevoeding, grondonderzoek en samenstelling van meststoffen. Het aanleggen

            van fruithoven, boomgaarden en groenteteelt.

            De lessen gingen door op vrijdagen van 18 tot 20 uur in de jongensschool en ze

            waren kosteloos.

1924 – De reisduivenmaatschappij “Recht voor Allen” had haar zetel bij Polfliet in de

            Tisseltbaan, de andere maatschappij “De Luchtreiziger” was gevestigd bij

            Symons in het Dorp. (GA-13/8/1924)

            In 1924 werden er 50 machtigingen verleend aan Leestenaars duivenhouders.

1924 – In 1924 kocht limonadefabrikant Jan Huysmans uit het Dorp een vrachtauto van

            het merk “Ford”.

1924 – Dat jaar werd er intens onderhandeld tussen het bestuur van “Telegrafen en

            Telefonen” (de voorloper van de RTT die in 1930 zou gesticht worden) en het

            gemeentebestuur van Leest over de plaatsing van telefoonpalen.

            Ook tussen electriciteitsbesturen en het gemeentebestuur over de bouw van

            Electriciteitskabines.

1924 – Dat jaar (tot 1936) werd Jozef Cleeren (°1888, +1974) onderpastoor te Leest.

            In 1956 schreef hij De Band vanuit Hoeleden :

            “...Bij mijn aankomst te Leest werden mij op de pastorij twee kamers toegewezen

            langs de hofkant. ’s Morgens, na een eerste rustige nacht, opende ik het venster

            van mijn slaapkamer wijd, maar smeet het met een zeersnelle onbewuste

            beweging weer toe, omdat mijn reukorgaan door een heel verdachte geur (?)

            werd geprikkeld, die voortkwam niet van de hoffelijke bloemen, maar veeleer

            van de liefelijke Zenne, waarvan de wateren door Brussel worden bezoedeld !

            Meestal ging of fietste ondergetekende over Kouter, Bist, Geuzenhoek,

            Tisseltbaan en andere modder- en steenwegen, om terug te keren tot zijn

            paradijselijk lustoord langs Alem-, Blaasveld-, Koe-, Scheer-, Molenstraat en

            andere boulevaars.

            (...)

            Vele herinneringen aan Leest zijn mij bijgebleven. Onder andere en eerst en

            vooral dat de mensen van Leest zulke brave, diepgelovige christenen zijn.

            Zelden heb ik zulke innige en geestdriftige samenwerking gekend tussen

            geestelijkheid en parochianen. Nergens ben ik zulke gewillige, vreugdige,

            opgeruimde, blijde mensen tegengekomen als te Leest.
            De Leestenaren hielden van een goede kermis, van een vettig teerfeest, van een

            pot (of meer) schuimend bier en van Onze Lieve Heer.

            Slechts alle zes jaren kwam er een kink in de kabel : in de tijd van de

            gemeenteverkiezingen ; dan was het geraadzaam niet te veel in de huizen te

            komen, want dan zoudt ge zo met een broodmes de argwaan en de achterdocht

            van de gezichten gekrabt hebben ; dan hadt ge nog alleen vriendschap van de

            zuigelingen en de kleuters. Gelukkig duurde die periode niet lang en het leven

            van elke dag ging dan weer gewoon verder : de mensen gingen ’s zondags naar

            de kerk. De Zenne liep op en af en verpestte de lucht of er niets gebeurd was,

            de boerenauto’s reden ’s dinsdags over de brug en terug en stopten hier en daar

            voor een herberg, om de motor van de nodige benzine te voorzien, de jonge

            pattatten werden gestoken en geleverd, de asperges gebusseld, de bloemkolen

            gesneden of ’s avonds zat heel de familie ronde de grote tafel om de spruitjes

            te kuisen...”

            Jozef Cleeren was medestichter van de Leestse Davidsfondsafdeling (1925).

26-02-2012 om 18:19 geschreven door Marcel Van Hoof

Vervolg meester Meyers

In 1976 nam hetzelfde maandblad hem een intervieuw af :

Hoe bent u hier in Leest verzeild geraakt?

In 1923 las ik in een dagblad dat er in Leest een plaats als onderwijzer open was. Ik had pas m’n legerdienst achter de rug. Mijn familie was van rond Tienen, echte Hagelanders, die met hun bieten in Grazen,Rummen, Kortenaken en Orsmaal bekend stonden.

Een verre verwant, een zekere Dumont, was hier te Leest wel bekend. Door zijn toedoen kwam die plaats hier aan mij.

Enkele belevenissen ?!

Bijna 42 jaar, tot in 1964 heb ik de Leestse jeugd onderhanden gehad.

De belevenissen zijn niet in een handomdraai te vertellen.
Ik hou veel van de kinderen die bij mij hebben gezeten ook al kennen sommigen me niet meer. De oud-leerlingen die het het verst hebben gebracht zijn natuurlijk het meest dankbaar.

Hoe was de school ?

M’n collega’s en ik hadden elk een graadklas.

Leerlingen hadden we genoeg. De Leers was hoofdonderwijzer. Daar hebben we ambras meegehad ! Hij woonde in het schoolhuis en had z’n tuintje waar de leerlingen bonen mochten planten enz.

In die tijd werden de klassen verwarmd met kolenkachels. Het kolenkot deed evenveel dienst als kippenhok. Je begrijpt wat een soep dat was.
Selleslagh, mijn collega dat was een man, daar had je iets aan. Spijtig, maar hij is te jong gestorven.

Welke vakken gaf u het liefst ?

Ik gaf alles graag. Over mijn werk zou ik wel heel veel kunnen vertellen.

Wanneer begon je met schilderen ?

Reeds in de normaalschool kreeg ik een pluim voor mijn verfijnd werk.

“Je moet er u op toeleggen” hoor ik mijn tekenleraar nog zeggen.

Ik volgde dan avondlessen in Mechelen. Mijn leraar was Gustaaf Van de Woestijne ;

hier hangt nog een copie van zijn werk “het Boerinneke”.

Ik leerde naar levend model schilderen maar er kwam in mijn onderwijzersloopbaan niet veel van schilderen.

Het was goed voor later, wanneer ik op pensioen was. En nu is het zover.
Ik hou van portretten te schilderen maar de laatste tijd hou ik meer van landschappen.

Ik ben nu een landschap aan het schilderen met een ouderlijk huis voor mensen uit

Zemst. Het zal mooi worden !

Stan Gobien in 1996 n.a.v. “Reünie van de Leestse Vijftigjarigen” in de speciale brochure:

“...De jongens kwamen bij meesters Meyers te zitten. Ik herinner mij nog dat hij van bij het begin van het schooljaar controleerde wie zijn tafels van vermenigvuldiging kende en dat hij naging wie na de vacantie nog kon lezen. Wie onvoldoende haalde, mocht na de school overblijven en er waren er veel die hier of daar wat vergeten waren...

Meester Meyers was een rustig iemand. Hij gaf ons op een degelijke manier taal- en rekenlessen, maar ook landbouw stond op het programma.

Het eerste lesuur van de maandagnamiddag was er geschiedenis en meester Meyers kon prachtige historische verhalen vertellen. Tijdens die les was iedereen een en al aandacht.

Voor degenen die wat langer van gestalte waren dan de anderen, zorgde hij voor een speciale bank uit het zevende en achtste studiejaar.

Toen wij de klas binnenkwamen ging meester Meyers regelrecht naar de kachel en stond daar het laatste van zijn sigaret op te roken tot er bijna niets meer van overbleef.

Of hij zijn vingeren verbrandde of niet, het peukje verdween tenslotte langs het gaatje van het deksel in de kachel.

Meester Meyers tekende en schilderde graag. Wie straf kreeg moest als model gaan staan en hij werd geportretteerd door de meester. Wie echt stout was, kreeg een lichaamsstraf.

Hij moest dan “haartje pluk” ondergaan. Maar alles bij elkaar was dat nog niet zo’n erge zaak...”

Na zijn overlijden publiceerde “De Band” in september 1981 een In Memoriam :

“Hij was soms streng in de klas, omdat hij van de kinderen hield. Hij wilde immers dat ze konden en wisten wat nodig was voor ’t later leven.

Hoeveel keer bleef hij niet na de uren in de klas om een paar leerlingen bij te werken ?

Meester Meyers was lid van VOETSPOOR, de kunstkring van Leest.

Langs de jaarlijkse tentoonstellingen leerden we het werk van de meester kennen.

Landschapjes en portretten waren zijn geliefkoosde onderwerpen.

Hij bracht ons fijn en verzorgd werk, ongecompliceerd, steeds even sfeervol en eenvoudig.

Reeds in Mechelen, waar hij destijds avondlessen volgde bij Gustaaf Van de Woestijne, was hij bekend om zijn fijn werk.

Zijn schilderijen waren zijn geesteskinderen en hij kon er moeilijk afscheid van nemen.

Na een tentoonstelling was hij past gerust wanneer hij zijn werkjes weer veilig en wel bij zich thuis had.

Hij was steeds bereid om mee te werken, maar ook steeds bezorgd om wat er leefde en roerde tussen de mensen.

Al was hij van geboorte niet van hier, met hem verdwijnt een graaggeziene echte Leestenaar.  

           De Band”

De tekst van zijn  doodsprentje is ook vermeldenswaard :

“...Hij werd geboren te Kortenaken op 16 november 1902, maar bracht zijn jeugd door te Orsmaal-Gussenhoven.

Na de normaalschool te Tienen kwam hij in 1923 als onderwijzer naar Leest.

Gedurende 41 jaren hielp hij de Leestse kinderen de weg te vinden naar de grote-mensenwereld.
Ongeveer 600 jongens zijn aan hem voorbijgegaan. Ook na de uren hielp hij hen, zodat niemand ooit van bij hem wegging zonder te kunnen lezen.

De school was zijn leven, want hij hield van de jeugd.

Dat zag men ook aan de vele kinderkoppen die hij schilderde in zijn vrije uren. Want Flor Meyers wfas ook kunstenaar en zondagschilder.

Met de fijngevoeligheid die hem eigen was schilderde hij mensen en sfeervolle landschappen in uitgezuiverde kleuren en delikate contouren.

Hij stond tussen de mensen. Dat maakte hem vele vrienden.

Ze waardeerden vooral in hem zijn bescheidenheid, want ook dat was een karaktertrek van hem.
Meester Meyers vond zijn vreugde vooral in zijn gezin. Hij was een trouwe en attentievolle echtgenoot voor  Jeanne, een echte vader voor zijn kinderen Godelieve en Edgard, een goeie grootvader voor zijn drie kleinkinderen Johan, Peter en Patricia.

Tamelijk snel is hij van ons heengegaan, bij het morgengrauwen van 7 september 1981 in het Sint-Jozefziekenhuis te Mechelen, waar hij de avond voordien was heengebracht.

Bij het leed dat we voelen om de lege plaats in ons midden beseffen wij meer dan ooit met dankbaarheid welk goed mens hij was.

26-02-2012 om 18:14 geschreven door Marcel Van Hoof

1923 – 20 oktober – Gemeenteraad :  Flor Meyers benoemd tot onderwijzer in de plaats

            van Alfons Hellemans, ontslaggever.

            Meester Meyers haalde het met 5 stemmen tegen 4, er waren 19 kandidaten.

            Zijn wedde : 4.800 fr + 200 fr woonstvergoeding en 600 fr duurtetoeslag.

                                        Floriaan MEYERS

Was geboren te Kortenaken op 16 november 1902. Hij was gehuwd met Joanna Wilms die hem twee kinderen schonk : Edgard en Godelieve Meyers.

Meester Meyers overleed in het Sint-Jozefziekenhuis te Mechelen op 7 september 1981.

In  het nummer van oktober 1978 van de periodiek “De Band” stelde hij zichzelf voor :

“Evenals meester Dumont ben ik afkomstig uit Orsmaal-Gussenhoven.

Wel zag ik er het levenslicht niet, want mijn wieg stond te Kastenaken, een gemeente uit de streek van Diest.

Toen mijn grootouders overleden waren, namen mijn ouders de ouderlijke hoeve over.

Het staat er nog, een prachtig gebouw maar met ledige paardenstal, ledige koestal, ledige varkensstallen en ledige schuur. Dikke muren ondersteunen het dak.

Zware eikenbalken, die wellicht eeuwen het dak schragen en die het nog mensenlevens zullen doen, kan men er nog bewonderen.

Daar groeide ik op als de elfde van de twaalf.

Ik was zowat de loopjongen, die met de meeste boodschappen werd gelast.

Het staat me nog zo fris voor de geest. Enkele huizen verder woonde er een kruidenier, die tezelfertijd schoenmaker en boer was.

In de winkel in houten bakken, lag er suiker, zout, koffie, chicorei en noem maar op.

Een schutsel voorzien van een schuifraam scheidde kruidenier en klant.

Een zware koperen bel kondigde telkens een nieuwe koper aan.

Vlug wipte de schoenmaker recht van zijn stoel, legde behoedzaam de schoen neer, veegde zijn handen over zijn schort en stond meteen in de winkel om het gevraagde te overhandigen. Van hygiëne gesproken ! Die goeie oude tijd.

Op straat behoefde men niet bevreesd te zijn van auto’s en dergelijke dingen, geen spraak. De weg was aan de jeugd, daar kon men stoeien , zich uitleven, terwijl moeder rustig haar werk verrichtte.

Telkens ik er terugkeer, sta ik nog in bewondering voor die mooie streek met haar zacht golvende hellingen, waar de rijke graangewassen ruisen in de wind.

Voor mij is er niets op aarde  mooier dan dit prachtige Haspengouw, een juweeltje, waar de rijke kersen u doen watertanden.

Daar groeide ik dan op, gelukkige onbekommerde jeugd.

De lagere school stond niet ver van ons huis. Twee onderwijzers onderwezen er de kinderen. Ik heb er school gelopen tot mijn veertiende jaar.

Voorlaar ik dacht aan studeren, had ik dus al twee jaar mijn tijd verloren.

Ik reed naar Tienen met de stoomtram in de winter, in de zomer deed ik het met de fiets.

Na mijn studententijd en na het vervullen van mijn dienstplicht te Luik, werd ik benoemd aan de gemeentelijke jongensschool te Leest, en over Dumont.

Op goedvallen uit heb ik er mijn kans gewaagd.

Ik herinner mij nog het bezoek aan de negen gemeenteraadsleden.

Alleen had ik die mensen nooit gevonden, maar een bereidwillige jongen vergezelde mij en wees mij de weg. Ik ben er hem altijd dankbaar om gebleven en wij zijn altijd, tot aan zijn dood, dikke vrienden gebleven.(nvdr :Antoon Polspoel)

Over mijn eerste kennismaking met Leest, met haar hobbelige wegen, bij avond en nacht duistere straten, zo was het toen overal, daar vertel ik u later wellicht meer over. Ja, veel meer.

Ik vond er een nieuwe thuis. In de Rozelaer, bij Noldus Teughels, voelde er mij als kind van den huize. Over mijn wel en wee aan de school zelf zou ik bladzijden kunnen wijden. Toch wil ik dit nog kwijt. Ik heb er een mens leren kennen waarmee ik bijna mijn ganse loopbaan ben omgegaan, een goed mens, een vrolijke steeds opgeruimde collega Selleslagh Victor.

Met de twee andere onderwijzers, meester Huysmans en meester Hendrickx heb ik altijd goed kunnen opschieten. Toen ik in 1964 besloot op rust te gaan had ik ten volle 41 jaar dienst.

600 jongens zijn mij voorbijgegaan.

Ik heb al de middagen opgeofferd om degenen, die ten achter waren, hetzij in rekenen of in lezen bij te werken.

Ik ben nu al 14 jaar op pensioen en slijt mijn dagen nu verder in een zalige rust.

       Flor Meyers.”

26-02-2012 om 18:11 geschreven door Marcel Van Hoof

1923 – 17 februari : De gemeenteraad stemde met 5 stemmen tegen 4 voor de bouw van

            een nieuwe meisjesschool. (GA-31/7/1923)

1923 – 3 maart : De schoolhoofden De Leers en Hellemans ontvingen volgend bericht

            van het gemeentebestuur :

            “Bij omzendbrief van de gouverneur der provincie aan de gemeentebesturen

            gericht wordt medegedeeld dat de pokziekte thans groote verwoestingen aanricht

            in verscheidene landen van Europa, en dat de besmetting waargenomen is in eene

            vreemde plaats nabij onze grens.

            De omzendbrief bevat onder nr. 2 :

            Aan de hoofden, zowel van private als van openbare scholen, kribben,

            kindertuinen enz., aanbevelen slechts kinderen te aanvaarden die gedurende de

            zes laatste jaren werden ingeënt, of die de pokken gehad hebben.

            Gelieve, wat uw school betreft, zorg te dragen, dat er aan het bovengemelde

            voldaan wordt, en bijzonderlijk te zorgen dat de jaarlijkse herinentingen voor het

            toekomende regelmatig plaatshebben en u deswegens met Mr dokter De Becker

            van Thisselt, gemeenteinenter, te verstaan.”

1923 – 24 maart : Dokter De Becker “ziet af van de behandeling der onvermogende

            zieken der gemeente...”

1923 – 28 april : Het Schepencollege benoemde Juffer Rheinhard als tijdelijk

            waarnemdende onderwijzeres in de gemeentemeisjesschool ter vervanging van

            de zieke titularis mevrouw Engels-Troch en Victor Weyts als tijdelijk

            waarnemdend onderwijzer in de gemeentelijke jongensschool, als vervanger

            van de dienstplichtige Alfons Hellemans.

1923 – Op 8 mei overleed te Leest, rond 18u30 in haar kasteel “de Mot”, Anna Maria

            Jozefina Ghislena Pansius, weduwe Coemans Eugeen Valery. Ze was 73 jaar

            geworden.

            De begrafenis had plaats te Mechelen alwaar zij werd bijgezet in de familiekelder.

1923 – In de nacht van 22 op 23 mei werd er door onbekenden ingebroken in de twee

            gemeentescholen :

            “Rond 2-1/2 u ’s morgens werd Mr. De Leers, onderwijzer, gewekt door het

            gerammel zijner elektrieke deurbel.

            Deze is opgestaan en kort daarna hoorde hij het geronk van eenen vertrekkende

            automobiel aan de school.

            Het gerammel van het voertuig deed veronderstellen dat het voertuig niet in

            goeden staat moet geweest zijn.

            Het moet vertrokken zijn in de richting van Thisselt tot aan de woning van

            wagenmaker Verbeeck, alwaar de lichten aangstoken werden, en de richting naar

            Hombeeck Heike gevolgd werd.

            In de meisjesschool werd over den muur geklommen, een ruit gebroken langs

            welke opening men waarschijnlijk binnen gedrongen is, en de deur geopend.

            In twee klassen dezer school werden verschillige kassen en lessenaars

            opengebroken.

            In de jongensschool heeft men een stoel weggenomen, die aan den

            afsluitingsmuur geplaatst stond.

            Op de koer dezer school bestaat eene staldeur, waar het kiekenkot is, men

            veronderstelt dat men kiekens heeft willen stelen.

            Bij het aanraken der deur is de elektrieke bel in werking gegaan.”

1923 – 1 juni : De Leestse schoolhoofden werden ervan verwittigd dat :

            “vanaf den eersten juni e.k., de nagemelde overwegen op de spoorweglijn

            Mechelen-Terneuzen, op het grondgebied dezer gemeente, niet meer bewaakt

            zullen zijn, en dat de Bareelen zullen afgeschaft worden :

            op overweg nr.3, Kapellebaan, weg naar het Hoefijzer.

            Op overweg nr. 3a, veldbaan tusschen de Kapellebaan en de weg naar de Bist.

            Op overweg nr. 4, aan de woning van Victor Van Herp, weg naar de Bist.

            Op overweg nr 4a, veldbaan op Stuikensveld.

            Op overweg nr. 5b, veldbaan aan boschje Moeremans.  

            Op veldbaan nr. 6a, in de dreef Washer, grooteheide.

            Op overweg nr.6, in de grooteheidestraat, aan de woning Jaak Leemans.

            Wij verzoeken Uld. dus vriendelijk van de kinderen uwer school aandachtig te

            willen maken, op het overtrekken der spoorweglijn op bedoelde onbewaakte

            overwegen voor het toekomende

                               Het gemeentebestuur van Leest.”. 

1923 – Op 5 juli vertrok vanuit Leest een kistje met 2 pistolen en 28 kardoezen, hetzij

            afgestane wapens en schietvoorraad, om via de trein naar een legerdepot te

            Antwerpen verstuurd te worden.

1923 – 26 juli : De Kantonale Opziener van het lager onderwijs maakte bij zijn inspectie

            in de gemeentescholen aanmerkingen nopens de gebrekkige toestand der

            schoolmeubelen en leermiddelen :

            “De ontbrekende leermiddelen en meubelen als banken, enz. voor de

            meisjesschool en deels voor de jongensschool dienen zonder verderen uitstel

            aangeschaft te worden. Ook de gebouwen dienen in goede staat gesteld te

            worden, hetzij door herstelling, hetzij door nieuwe bouwing.

            Aanvraag tot opmakingsplan dient gedaan te worden en het College dient binnen

            de 3 weken aan de schoolopziener afschrift der genomen Raadsbeslissing toe te

            zenden om de staatstoelagen voor ’t onderwijs aan de gemeente niet zien

            onttrokken te worden...”

            (GA-4/8/1923)

1923 – 16 augustus : Frans Coeckelbergh werd benoemd als ontvanger van het

            Weldadigheidsbureel. Hij verving Emiel Meulemans. (GR)

1923 – Op 24 augustus, rond 15u30, veroorzaakte een blikseminslag brand in de woning

            van Edward Van Steenwinkel uit de Kouter.

            Woning en inboedel werden vernield.

            Gazet van Mechelen wijdde er ook een artikel aan in de editie van 27/8 :

            “...Vrijdag namiddag rond 4 ure, hing er een zwaar onweer over onze gemeente.

            De bliksem sloeg in op de woning van landbouwer Edward Van Steenwinkel,

            wonende op den steenweg naar Hombeek.

            De woning werd totaal door het hemelvuur vernield.

            Schuur en stalling, welke gelukkig afgezonderd staan, bleven ongedeerd.

            Van den huisraad, die nogal aanzienlijk is, wordt door verzekering gedekt.”

1923 – Zaterdag 25 augustus – Gazet van Mechelen : Uit Leest :

            “In onze gemeente heeft zich een geval van vergiftiging voorgedaan dat gansch

            het huisgezin van landbouwer Van de Sande treft.

            Maandag l.l. had de familie Van de Sande, bestaande uit zes personen, kaas

            gegeten.Dinsdag daaropvolgend gevoelden ouders en kinderen zich ontsteld,

            lijdende aan geweldige pijnen in den buik en aan de maag.

            Vooral de toestand van den 38-jarigen zoon was zorgwekkend, zoodanig dat hij

            woensdag in de geweldigste pijnen overleed.

            Het parket van Mechelen, van het gebeurde verwittigd, heeft een streng onderzoek

            ingesteld en de overblijvende eetwaren aangeslagen.

            De lijkschouwing van den overledene zal wellicht meer aan het licht brengen.”

1923 – Op donderdag 13 september had er een aanbesteding plaats in het gemeentehuis

            voor de levering van schoolmeubelen en leermiddelen (didactisch materiaal) aan

            de meisjesschool.

            Frans Spiessens uit  Hingene sleepte de bestelling in de wacht voor 2.902,64 fr.

            (GA-23/8/1923 en SC-22/11/1923)

1923 – “Bij Ministrieel Besluit van 6 oktober 1923 werd Mevr. Engels-Troch,

            onderwijzeres der meisjesschool, in beschikbaarheid gesteld met wachtwedde

            van 4.800 fr.”

26-02-2012 om 18:09 geschreven door Marcel Van Hoof

1922 – 19 en 26 februari : Eerste optreden van de nieuwe toneelkring “Rust Roest”

            In de zaal “Van den Heuvel”.      

            Vermeldenswaard : de toegangsprijs bedroeg 3 frank voor genummerde en 2

            frank  voor niet-genummerde plaatsen en de acteursbezetting was gemengd.

            (GvM,28/10/81)

1922 – 2 maart : De gemeente sloot aan bij het “Provinciaal Fonds der meestbegaafde

            kinderen.”

1922 – Op 25 maart ging de gemeente opnieuw een lening aan. Er werd 40.000 frank

            geleend bij het gemeentekrediet.

1922 – 25 maart : De gemeente weigerde zich aan te sluiten bij de Provinciale- en

            Intercommunale Drinkwatermaatschappij der provincie Antwerpen :

            “Overwegende dat de uitvoering van het ontwerp, groote onkosten veroorzaken

            zal, niettegenstaande de beloofde toelagen van staat en provincie, en dat de

            gemeenteinkomsten niet bestand zijn, haar bij te treden inschrijvingsaandeel

            te waarborgen.

            Bovendien dat de gemeente van goed en drinkbaar water voorzien is...”

1922 – 22 april : Maalder Leonard Lauwers kreeg toelating tot het plaatsen van “eenen

            gazmotor van 25 paardenkracht, met dubbelen gazzuiveraar, van ’t merk

            Schmith.”

1922 – 22 juni : Het beheer van “Telegrafen en Telefonen”, bekwam van de gemeente de

            toelating tot het aanleggen “eener Rijkstelefoonlijn en het plaatsen van 4 palen op

            het openbaar gemeentedomein langsheen de Thisseltbaan uitgaande van den

            spoorweg Mechelen-Terneuzen, naar de woning van Alfons Apers, handelaar

            Leest.”

1922 – 26 juni : De gemeenteraad stemde een krediet van 933 fr, te betalen aan de

            gemeente Hombeek, “tot betaling van schoolbehoeften van kinderen der

            gemeente die de school te Hombeek bijwonen”.

1922 – 1 juli :”...Van den genaamde Pieter Jan Campion, militiaan der klas 1909 van

            het 1^e Jagers te voet, nr. 24222 van het stamboek, is tot heden geen nieuws

            ontvangen.

            Alle opzoekingen tot heden gedaan, zijn vruchteloos gebleken.

            Hij moet nog gezien geweest zijn na de gevechten langs de omstreken van Haacht.

            Alles doet veronderstellen dat hij op het veld van eer gevallen moet zijn.”

            (GA)

1922 – 24 juli : Openbare aanbesteding voor de herstelling der buurtsteenwegen.

            Toegewezen aan aannemer Van de Ven uit Breendonk voor 12.670,69 fr.

1922 – 17 augustus : De weduwe Louis Neefs uit de Mechelbaan, ontving van de

            Inspecteur Veearts der provincie volgende onderrichtingen ivm de maatregelen

            die ze diende te nemen tegen de koolziekte :

            “Ontsmetting van de stal, opsluiting der andere dieren gedurende 10 dagen en

            gedurende dien tijd het melk te koken.

            Het mest van den stalling te verbruiken en het andere vee te doen inenten,

            aangezien er over een tiental jaar nog een geval van koolziekte heeft

            voorgedaan.”

1922 – 16 september : Het Schepencollege gaf toelating aan maalder Lauwers tot de

            plaatsing van “ene motor in de maalderij ter vervanging van een stoommachien.”

1922 – In dezelfde zitting van het Schepencollege werd Mejuffer Rheinhard tijdelijk

            waarnemend onderwijzeres benoemd, in vervanging van Alfons Hellemans,

            “militiaan van 1921, ingelijft bij het leter tot vervulling van zijne diensttermijn.”

            Wedde : 4.800 fr en 200 fr woonstvergoeding.

1922 – Op 28 september deed Jan Baptist Robberechts uit de Biest een aanvraag

            “om de speciale korting te bekomen na geledene oorlogsschade tot het verkrijgen

            van een maaimachine met piktoestel.”

1922 – 5 oktober : Landbouwer Pieter J.B. Emmeregs uit de Tiendeschuurstraat vroeg

            deze korting voor de aankoop van een werkpaard :

            “...dezen persoon heeft 2 paarden moeten inleveren aan de Duitschers tijdens

            de bezetting, en een derde paard is bij den aftocht der Duitschers medegenomen

            tot het doen van hun vervoer...”

1922 – Bij beraming van 7 oktober 1922 besloot de Raad tot heffing voor 1922 en

            1923 van :

            40 opcentiemen op de grondbelasting.

            50 opcentiemen op de belasting op dei nkomsten der roerende in België

            aangewende kapitalen.

            50 opcentiemen op de bedrijfsbelasting op de in België gemaakte winsten in de

            nijverheids-, handels- of landbouwexploitaties en op de winsten der vrije

            beroepen, opdrachten of betrekkingen alsook op alle winstgevende bedieningen,

            andere dan voormelde exploitaties.

            Deze heffing genoot goedkeuring bij Koninklijk Besluit van 17/2/1923.

1922 – 21 december : De schoolhoofden De Leers en Hellemans kregen bericht van het

            gemeentebestuur dat :

            “bij beslissing van het schepencollege, de aankopen van brandstoffen voor de

            verwarming der klassen, voor de toekomst, bij kolenhandelaars inwoners der

            gemeente dienen gedaan te worden en niet bij personen andere gemeenten

            bewonende...”

1923 – Dat jaar noteerde men te Leest 41 geboorten, 19 overlijdens en 16 huwelijken.

            Er waren 146 schoolplichtige jongens en 164 schoolplichtige meisjes.

            Zoals vorig jaar waren er weer verschillende gezinshoofden die hunne plichten

            verwaarloosden  en hun kinderen niet naar school zonden, sommigen onder hen

            werden daarvoor beboet door de vrederechter.

1923 – De landbouw te Leest dat jaar:

            “Uit genomen inlichtingen blijkt dat den oogst voor 1923 was :

            voor rogge : van mindere opbrengst dan een gewoon jaar;

            voor tarwe : van tamelijk goede opbrengst;

            voor haver : goede opbrengst;

            de gerst was minder van opbrengst dan van een middelmatig jaar;

            het vlas was van goede opbrengst en werd aan hoge prijzen verkocht.

            De vroege en late aardappelen waren van middelmatige opbrengst.

            Het hooi- en toemaatgras was van goede opbrengst.

            Den voederbeet was van goede opbrengst, doch de andere voedergewassen waren

            van slechte opbrengst.”

            (SC-28/8/1924)

1923 – In de gemeente waren er twee motorvoertuigen : bij Jan Frans Piessens uit de

            Blaasveldstraat “een overdekt voertuig” en bij Hendrik Verbeeck “een

            niet-overdekt voertuig”.

            (GA-3/4/1923)

1923 – “...In de gemeente bestat geen brandweerkorps, noch is er blusmateriaal

            voorhanden.

            Met de stad Mechelen bestaat wel een mondelinge overeenkomst tot hulpverlening

            bij brandongevallen. (Korps gehucht Battel)”

            (GA-24/5/1923)

1923 – De gemeentebegroting van 1923 voorzag een som van 300 fr als vergelding

            “aen den Pokzetter”. (GA-31/1/1924)

1923 – “...In Leest was er slechts één veekoopman aanwezig, namelijk Jan Frans

            Selleslagh uit de Kapellebaan.

            Slachters of beenhouwers zijn er in de gemeente niet aanwezig...”

            (GA-21/11/1923)

1923 – “...Te Leest waren 3 pensioentrekkende oorlogsinvaliden :

            -De Hondt Jan Edward, zonder beroep

            -De Leers Jan Baptist, onderwijzer

            -Pateet Pieter Jan, beambte bij de belastingen.”

            (GA-17/1/1923)

1923 – 12 januari – Gazet van Mechelen : Uit Leest.

            “...Zondag 14 januari ten 10-1/2 ure voormiddag, belegt het Christen Syndicaat

            van Sp. P.T.T. en Z. hier eene algemeene vergadering in het lokaal “de Proef”

            bij de heer Jan Huysmans, Leest-Dorp.

            De heeren Doms, Suetens en Saerens zullen er het woord voeren.

            Alle hand- en geestesarbeiders worden verwacht !”

26-02-2012 om 11:37 geschreven door Marcel Van Hoof

1922 – In dat jaar zou men te Leest 44  geboorten noteren, waarvan 23 baby’s van het

            mannelijke en 21 van het vrouwelijke geslacht. (Er waren 3 doodgeborenen,

            allemaal jongetjes)

            Er werden 12 huwelijken ingezegend en er waren geen echtscheidingen.

            14 Leestenaars kwamen te overlijden, waarvan 4 van het vrouwelijk en 10 van het

            mannelijk geslacht.  

            Het aantal kindereren voor het schooljaar 1922-23 beliep tot 322.

            “Verschillige gezinshoofden werden veroordeeld voor onregelmatige

            schoolbijwoning hunner kinderen.”

1922 – Landbouw: (te Leest)

            “Uit genomen inlichtinging blijft dat den oogst voor 1922 was :

            voor rogge, van mindere opbrengst dan een gewoon jaar ;

            voor tarwe, van tamelijk goede opbrengst;

            voor gerst en haver, van slechten opbrengst;

            den aardappeloogst was van goeden opbrengst;

            het vlas was mislukt;

            het hooigras was van slechten opbrengst en het toemaatgras van minder dan een

            middelmatig jaar;

            beet en voedergewassen waren zeer slecht van opbrengst.

            De overgroote droogte is den oorzaak van de mislukking van het grootste deel

            der oogstgewassen geweest.”

           (SC-13/9/1923)

1922 – Stichting van de Boerinnenbond. (KVLV).

                                BOERINNENBOND (K.V.L.V)

In 1922 werd in het lokaal “het Brughuis” de boerinnenbond gesticht onder impuls van pastoor Beuckelaers, Victor De Laet en de juffrouwen Hellemans en Willems uit Leuven.

Mathilde Hellemans was de eerste voorzitster.

Ondervoorzitster werd Antonia De Boeck-Spoelders en schrijfster Leonie Huys.

Andere bestuursleden van het eerste uur : Julie De Laet-Muyldermans, Bertha Polspoel-Patteet en Alida Hellemans-Scheers.

Onderpastoor Cleeren (° 1888, + 1974.) was de eerste proost.

De driemaandelijkse vergaderingen gingen door in de zaal bij Jef Apers en op het programma stonden een godsdienstig woord, een voordracht en als ontspanning werden kluchtliederen gezongen door sommige van de leden.

Enkele jaren later werd te Leuven de B.J.B. gesticht en Leest was een der eerste dorpen met een eigen afdeling. Van toen af werd het ontspanningsgedeelte  op de Algemene Vergadering door hen verzorgd.

De gilde groeide, de zaal Apers werd te klein en men moest verhuizen naar Teughels en later nog was men verplicht omwille van de oorlogsomstandigheden te vergaderen in klaslokalen en ook al eens bij Frans Huybrechts.

Ter gelegenheid  van het 25-jarig bestaan werd de kapel in de Juniorslaan opgericht.

In 1946 kwam pastoor Coosemans naar Leest. Hij zorgde spoedig voor een ruimere vergaderzaal,de thans bestaande parochiezaal.

Het was toen dat juffrouw Rheinhard én de taak van voorzitster én van schrijfster op zich nam.

In die periode kwamen uit Leuven richtlijnen om de werking uit te breiden tot alle vrouwen.

De boeren- en tuindersvrouwen zouden langs technische lessen meer inzicht krijgen in hun stand- en beroepsbelangen.

Toen wisselde de organisatie van naam, in plaats van Boerinnenbond werd het Parochiale Vrouwengilde en in die jaren kende de gilde een geweldige bloei.

Bij de viering van 35-jaar op 5 juli 1959 noteerde men 200 leden.

In 1966 werd door het bisdom Frans Lornoy aangesteld als pastoor te Leest, hij werd meteen de nieuwe proost.

Mevrouw Alida Hellemans-Scheers werd voorzitster en Mevr. Marie Polfliet-De Prins schrijfster.

Hilda Vloebergh – Silverans werd verantwoordelijke voor de speciale actie voor de jonge gezinnen.

Ter gelegenheid van het 50 jaar bestaan organiseerde de Leestse gilde een luchtdoop naar Rome. 49 personen namen daaraan deel.

De jubelviering ging door op 24 september 1972 met een tentoonstelling van oud alaam, tijdschriften en allerhande feesten.

Rond die tijd was men te Leuven tot de algemene benaming gekomen van K.V.L.V. (Katholiek Vormingswerk voor Landelijke Vrouwen)

In 1982, bij het 60-jarig bestaan, telde de vereniging 230 leden.

(Alice De Prins in een brochure ter gelegenheid van het 60-jarig bestaan)

26-02-2012 om 11:34 geschreven door Marcel Van Hoof

1921 – 12 augustus : Burgemeester Bernaerts verzocht de Provinciale Bouwmeester om

            de herstellingen aan de gemeentelijke jongensschool uit te voeren en deze aan de

            meisjesschool te verdagen :

            “...de gebouwen der meisjesschool zijn in 1879 met de giften en opofferingen van

            Katholieke personen opgeeischt op den eigendom en toestemming van Mr. Gillis

            Kuinders van Brussel, welke overleden is en ten kadaster komen zij op naam

            dezer familie dus voor.

            Bij onze kennis bestaat geen de minste bewijs als titel voor de gemeente.

            Mijnheer Bernaerts, burgemeester, heeft dikwijls  bij Madame Gillis

            aangedrongen, tot den afstand der schoolgebouwen en grond aan de gemeente

            waarvoor men beloofde te zorgen.

            Mme. Gillis is sedertdien komen te sterven en den toestand schijnt ons

            onveranderd gebleven.

            In die voorwaarden bevindt de gemeente zich in moeilijke toestand.

            Herstellingen doen als die welke voorgeschreven zijn, aan gebouwen op naam

            van derden, is overbodig, zelfs niet toestembaar wettelijk.

            De besluiters tot uitstel is den last opgelegd van onmiddellijk onderhandelingen

            aan te gaan met de familie Gillis-Kuinders om toestemming tot herstelling

            of afstand  van die schoolgebouwen en grond te bekomen...”

            “...Deze gebouwen zijn door de welwillendheid en met bijzondere toestemming

            en hulp van wijlen Mijnheer Gillis Kuinders tijdens den schoolstrijd van 1879

            opgericht geweest...”

            (GA-2/12/1922)

1921 – 11 oktober : Bij landbouwer en herbergier Egied J. Polfliet brak brand uit.

            Zijn huis en een gedeelte van zijn inboedel werden vernield.

            De brand zou veroorzaakt zijn door de schouw.

1921 – 15 oktober : “Gezien de brug voor voetgangers, liggende over de

            Steinenmolenbeek, voor den Kerkweg, van de Koeistraat naar het hertsveld

            gevaarlijk wordt tot overgang, daar de platen versleten zijn, besluit het

            Schepencollege éénparig tot de herstelling van dit brugske over te gaan op

            kosten der gemeente.”

1921 – 27 november : “Provincieverkiezing. Het kiezerspotentieel van de gemeente

            Leest zag er als volgt uit : 466 kiezers-mannen voor de Kamer, 459 mannelijke

            en 429 vrouwelijke kiezers voor de gemeente.”

            (GA-19/12/1922)

25-02-2012 om 18:27 geschreven door Marcel Van Hoof

1921 – 8 juli : De gemeenteraad stemde een toelage van 100 fr voor de vrije

            volksboekerij der gemeente.

            “Bij deze beraming is machtiging gevraagd om die boekerij te mogen inrichten

            in eene afhankelijkheid der gemeente meisjesschool.”

            (GA-13/8/1921)

            Die machtiging kwam er en de boekerij werd ingericht in de lokalen der

            toenmalige meisjesschool in de Kouter. (het latere parochielokaal)

            Op 1 januari 1923 waren er reeds voor 640,66 fr uitgaven verricht en beschikte

            de boekerij op dat moment over 173 boeken.

            Enkele citaten uit de “Inwendige verordening van het bestuur”.

            “Art.1 : De boekerij wierd ingericht door den Vlaamschen Studiekring van Leest.

            Zij wordt bestuurd door het bestuur van den studiekring, dat samengesteld is uit

            vier leden, te weten : den geestelijken bestuurder, den voorzitter, den

            ondervoorzitter en den schrijver.

            Art. 6 : In de keus der boeken zal het bestuur niet uit het oog verliezende dat de

            Boekerij uitsluitelijk ingesteld is om te verzedelijken en te onderwijzen, alle

            werk, dat niet tot dit doel zou strekken, ter zijde stellen.

            Art. 8 : Bij het te niet gaan van den studiekring gaat het bestuur der boekerij over

            in  de handen der commissie van de boerengilde, afdeling van den Belgischen

            Boerenbond van Leuven, bij het te niet gaan der boerengilde gaat het bestuur

            over in handen der parochiale geestelijkheid van Leest.”

            De officiële benaming zoals vermeld op het zegel was “Studiekring Volksboekerij

            Leest”.

            De Leestse studiekring werd gesticht door de toenmalige onderpastoor Bernard

            De Groef en had als doel de bevolking te onderrichten.

            Dit gebeurde door in herbergen lessen te geven voor geinteresseerden.

            Lesgevers waren o.a. meester A. Hellemans die spraakkunst gaf, meester V.

            Selleslagh  voor rekenen en onderpastoor De Groef voor godsdienst en algemene

            vorming.

            De ondertekenaars van het boekerijreglement waren : Bernard De Groef

            (onderpastoor te Leest van 1919 tot 1924), een vurig liturgist die ooit weigerde

            een misviering te beginnen omdat er onvoldoende misdienaars waren, als

            geestelijk bestuurder en bibliotecaris ad interim, (niemand bezat op dat moment

            het officieel diploma van bibliotecaris, en een priester mocht deze functie

            waarnemen) Viktor Selleslagh als voorzitter, Theofiel Spruyt als ondervoorzitter

            en schrijver Alfons Hellemans. Laatstgenoemde verrichtte van in het begin tot bij

            het verdwijnen der boekerij (1946) het werk van biblioecaris.

            In 1923 behaalde meester Hellemans het officiële diploma van bibliotecaris.

            Latere bestuursleden waren Victor De Laet, onderpastoor Cleeren en Maria

            Rheinhard.

            Op 6 januari 1928 werd de Leestse boekerij lid van de “Katholieke boekerij

            Antwerpen”.

            De boeken werden aangekocht met subsidies van gemeente, provincie en staat.

            Ook waren er heel wat schenkingen.

            Het leesgeld bedroeg 10 centiem per 14 dagen en men betaalde 10 centiem

            boetegeld per week achterstel. Lidgeld bestond niet.

            De eerste uitleningen gebeurden op 10 september 1922 en de zitdag was

            zondagvoormiddag .

            Op 1 januari 1923 hadden al 87 mannen en 49 vrouwen gebruik gemaakt van de

            Leestse bibliotheek.

            Later kon de jeugd boeken lenen op vrijdag vanaf 17u30 want er werden

            jeugdboeken aangekocht, waardoor het aantal uitleningen gevoelig steeg.

            In 1925 werden 947 boeken en/of tijdschriften uitgeleend, in 1937 waren er dat

            885 stuks. Te Leest werd gelezen.

            In 1943 bedroeg het aantal ingeschreven boeken 1059.

            Toen kwam de oorlog, de boekerij bleef weliswaar geopend tot 1946 maar er

            kwam sleet op.

            Vele boeken waren verouderd en ht meubilair diende aangepast.

            Geld was er niet te veel, een nieuwe tijd was in ’t zicht.

            Er werd gepoogd opnieuw te starten, o.a. met Jan De Decker maar er kwam geen   

            wind in de zeilen.

            In de jaren vijftig moest van de toenmalige pastoor Coosemans het lokaal waar de

            boekerij gehuisvest was gedeeltelijk ontruimd worden, de boeken werden

            overgebracht naar de nieuwe chirolokalen tegen het kerkhof alwaar ze in de

            vergetelheid raakten.

            Een aantal werd gelukkig gered door Guido Hellemans, de rest wellicht

            vernietigd...

            (G. Hellemans – DB-december 1983)

            In 1984 vroeg Gust Emmeregs, naar aanleiding van het agendapunt dat de

            verbouwing en uitbreiding van het Mechelse bibliotheekcomplex goedkeurde

            hoever het stond met de plannen voor een afdeling van de bibliotheek in Leest.

            Goed nieuws voor de Leestenaren, die bibliotheek zou er komen.

            De plannen voor de bouw van een filiaal in het oud-gemeentehuis van Leest

            waren rond, en wachtten nog enkel op de goedkeuring van de Mechelse

            brandweerkommandant Hendrickx.

            (DMW-1/3/1984)

            Op zondag 11 oktober 1987 kreeg Leest een nieuwe uitleenpost van de stedelijke

            Openbare Bibliotheek van Mechelen. Het was voor de hoofdbibliotheek de 19^de

            uitleenpost op een andere locatie en werd ondergebracht in twee lokalen naast het

            vroegere gemeentehuis (het vroegere schoolhuis), Ten Moortele 1bis.

            Het postkantoor diende daarvoor verplaatst te worden naar het vroegere

            gemeentehuis.

            Een belangrijke gebeurtenis voor Leest zei burgemeester Joris in zijn

            gelegenheidstoespraak. Een belangrijke opdracht ook voor de scholen in Leest

            om de kinderen de weg naar de bibliotheek te wijzen. Vlaanderen heeft lezers

            nodig  en lezer wordt men pas na vele jaren, aldus de burgemeester.

            De Leestse uitleenpost telde zo’n 6.000 boeken ondergebracht in een 20-tal

            rubrieken.

            De bibliotheek van Leest was open elke zondag van 10 tot 12 uur en  elke

            donderdag  van 15 tot 18 uur.

            Het lidgeld bedroeg 100 frank per jaar en leden onder de 14 jaar dienden

            niks te betalen.

            (GvM,13/10/87)

25-02-2012 om 18:21 geschreven door Marcel Van Hoof

1921 – Op 15 maart 1921 stierf er nog een Leestenaar ten gevolge van de oorlog.

            Petrus Alfons Van Hoof was te Leest geboren op 6 mei 1894 als zoon van Frans

            Eduard en van Maria Louise “Wiske” Huys.       

            Zijn ouders baatten de herberg “In de Groene Linde” uit op het Dorpsplein.

            Fons diende bij het 14^e Linieregiment.

            Nadat bij de familie Van Hoof een bericht was toegekomen dat hun zoon Theofiel

            was gesneuveld, werd Fons, die door het oorlogsgas was aangetast, uit een

            hospitaal naar huis gebracht als invalide.

            In feite ontbreeekt zijn naam op de arduinen gedenksteen van 1920.

1921 – 2 april – Gemeenteraadszitting :

            Pieter August Cnops, voorzitter van het Bureer der Kerkmeesters van den H.

            Nicolaus, ontving “de Burgerlijke medalie van 1^e Klas”, voor zijne diensten

            gedurende ruim 25 jaar bewezen.

            Grafmaker Petrus Spruyt werd vervangen door Hendrik Gregoor Van den Vondel,

            een landbouwer uit de Scheerstraat.

            Jaarwedde : 125 fr.

1921 – 24 april : Gemeenteraadsverkiezing

            Er waren twee katholieke lijsten, namelijk :

            Lijst nr. 1 met:                                                           Lijst nr. 2 met :

            Verschueren, schepen, aftredend                 Bernaerts, burgemeester,aftredend

            Beullens, aftredend raadslid                         Verbergt J.B., schepen, aftredend

            Lemmens Marcelin                                       Selleslagh J.,raadslid, aftredend

            Polspoel Alfons R.                                          Van den Brande K.L.,raadslid,aftr.

            Busschot J. Prosper                                       Apers Jozef A.,raadslid aftr.

            Piessens Jan Frans                                         De Maeyer Frans Jozef

            De Wit Jan T.                                                 Van Boxem Jaak Edmond

            Apers Frans Alfons                                        Leemans W.Lodewijk

            Nuytkens Jan Louis                                        Spruyt Jan Baptist

            Op lijst 1 (“Blekken”) zouden worden verkozen :

            Th. Verschueren (die eerste schepen zou worden) 79 stemmen

            Frans Beullens 283 stemmen

            Marcelin Lemmens 430 stemmen

            Alfons Polspoel (werd tweede schepen) 443 stemmen

            M.J.Prosper Busschot 429 stemmen.

            Op lijst 2 (“Sussen”) :

            Jaak Bernaerts (bleef burgemeester) 65 stemmen

            Jan Bt. Verbergt 333 stemmen

            Joseph Selleslagh 392 stemmen

            Karel L. Van den Brande 405 stemmen.

            (GA-29/4/1921)

1921 – De zitpenningen, aan de leden der burelen bij de gemeenteverkiezing te betalen,

            bedroegen 20 fr voor de voorzitters en 10 fr voor elke bijzitter en sekretaris.

            (GR-2/4/1921)

25-02-2012 om 18:16 geschreven door Marcel Van Hoof

1920 – 13 november : Het Schepencollege ging over tot de opening van de ingekomen

            biedingsschriften, tot het leveren van 25 schoolbanken van 2 zitplaatsen voor de

            gemeentelijke jongensschool.

            Arnold Teughels uit Leest en Jozef Teughels uit Hombeek kregen de toewijzing

            mits 2.375 fr.

1920 – 13 november : In dezelfde vergadering kreeg Emiel Polfliet toelating tot

            “plaatsing in zijn werkhuis van Naphtemotor van 3 paardenkracht tot het

            schagen en draaien van hout.”

            (Emiel Polfliet was wagenmaker)

            Een toelating was er ook voor schrijnwerker Noldus Teughels “tot plaatsing van

            Naphtemotor van tien paardenkracht, tot beweging van schaaf, zaag en

            draaitoestellen voor hout.”

1920 – In november werden plakschriften uitgehangen om wapens en schietvoorraden in

            te leveren.

1920 – 27 november : Alfons Hellemans werd, met vijf stemmen op vijf, benoemd als

            onderwijzer in de gemeentelijke jongensschool.

            Jaarwedde : 4.800 fr + 200 fr verblijfsvergoeding.

1920 – “...Op den 12 en 13^e december 1920 is er te Leest, Koeistraat, in eene danstent

            bal gehouden geweest, ondanks verbod van de overheid.

            Initiatiefnemer was Petrus Verbeeck, wagenmaker en herbergier.”

1920 – 31 december : Jan Baptist De Leers en Isidoor C. Van Hoof werden aangeduid om

            de volkstelling te doen.

1920 – 31 december : Leest telde 1.688 zielen, waarvan 864  van het mannelijk en 824

            van het vrouwelijk geslacht.

1921 – De kosten van “eeuwigdurende vergunning van begraafplaats op het kerkhof te

            Leest” bedroegen 150 fr per vierkante meter, waarvan 100 fr de gemeente ten

            goede kwam, de overige 50 fr was bestemd voor het weldadigheidsbureel.

            “Voor het plaatsen van een lijk wordt gevraagd om 2 m lengte op 0,90 m

            breedte en 2 m op 1 m.”

            (GA-25/4/1921)

1921 – Het getal ingeschrevenen voor de nationale militielichting van 1921 beliep tot 21.

1921 – “Het getal kinderen dat te Leest kosteloos onderwijs genoot bedroeg voor het

            schooljaar 1921-22 :

            voor de jongens 84 (en 47 kosteloos gedoogde)

            voor de meisjes 67 (en 30 kosteloos gedoogde)

            28 woonden de school bij te Hombeek, waarvan 9 kosteloos rechthebbenden en

            19 kosteloos gedoogden. Van deze laatsten betaalde de gemeente ook de

            schoolbehoeften aan de gemeente Hombeek terug.” (GA)

1921 – Dat jaar besteedde de gemeente Leest 13.920 fr aan wegeniswerken.

1921 – Landbouw in 1921 :

            “Uit genomen inlichtingen blijkt dat den oogst van dat jaar was als volgt :

            Voor rogge van middelmatige opbrengst ; voor tarwe van minder opbrengst dan

            een gewoon jaar ; voor gerst, haver en vlas, van zeer slechten opbrengst ;

            de aardappeloogst was van zeer slechten opbrengst, de opbrengst van hooi was

            zeer slecht, en voor het toemaatgras een weinig beter dan voor het hooi.

            Beet- en voedergewassen ontbraken ; deze waren tengevolge de overgrote

            droogte geheel mislukt, en het gemis aan dit voeder, heeft de landbouwers

            veel gevergd, tot voeding van hun vee.”

            (SC-24/8/1922)

1921 – De wedde van de gemeentesecretaris beliep dat jaar 5.922,91 fr.

            (GA-28/7/1923)

25-02-2012 om 18:10 geschreven door Marcel Van Hoof

1920 – Op 5 juni 1920 verbleven er nog 2 vluchtelingen in het dorp : Cyriel Van Neste,

            handarbeider en zijn echtgenote Flavia Messiaan, beiden uit Moorslede.

            Ze verbleven in de Winkelstraat.

1920 – 25 juni – De Volksstem : “Werkongevallen te Mechelen

            Een drijtal werkongevallen deden zich op een paar dagen voor in de groote

            werkhuizen der Nationale Maatschappij van Spoorwegen (Arsenaal).

            ...

            Vrijdag namiddag rond 4 ure, was de 29 jarige werkman De Decker Jozef,

            wonende te Leest in de Tinneschuurstraat, dewelke er bij het verplaatsen

            van een zwaar stuk ijzer den linkervoet werd geplet.

            De gekwetste werd ter verzorging naar het gasthuis overgebracht.

            Zijn toestand blijkt gelukkig niet ernstig te zijn.”  

1920 – 8 juli : Mathilde Hellemans werd benoemd tot onderwijzeres-schoolhoofd,

            Irma Ackermans tot onderwijzeres.

1920 – 31 juli : “...De verminkte soldaat Jan Frans Verbruggen ontvangt het

            oorlogskruis alsmede het Eereteken van Ridder der Leopoldorde met palm

            en het brevet.”     

1920 – 21 augustus – De Volksstem :

            Vergiftiging te Capellen ten Bosch – Een doode, vier doodelijke zieken

            Het parket van Brussel onderzoekt eene geheimzinnige vergiftigingszaak te

            Cappellen ten Bosch. Tot hiertoe is er een persoon dood en zijn er vier

            doodelijk ziek.

            Ten donderdag morgen de hoeveknecht JULES LAUWERS, 19 jaar van Leest, op

            de hoeve kwam van pachter Andries, te Cappelle-ten-Bosch, vond hij Andries,

            zijne vrouw, zijne moeder en zijne twee dochters, 14 en 10 jaar oud, ten prooi

            aan verschrikkelijke pijnen. Hij verwittigde geburen, die Dr. De Keersmaeker van

            het dorp en Dr. Muyldermans van Hombeek liepen halen, maar toen deze kwamen

            was de 14-jarige Constance reeds overleden.

            Dank aan de spoedige zorgen kon men de andere slachtoffers in het leven houden,

            maar de toestand van de moeder en haar 10-jarige dochter blijft wanhopig.

            Men weet nog niet wat de oorzaak is van het drama.

            Het parket is donderdag namiddag ter platse geweest.”

1920 – 18 september : “...De oud-strijders der gemeente hebben hunne vlag ingehuldigd.

            De gemeente verleende daartoe 1.000 fr toelage.

            Op dezelfde dag had in de kerk eene plechtige mis met gelegenheidssermoen

            door den Eerw. Heer onderpastoor plaats. Deze plechtigheid werd bijgewoond

            door de plaatselijke overheid.

            Na de kerkelijken dienst werd de gedenksteen onthuld aan de gesneuvelden,

            opgericht en geplaatst in de muur der kerk.

            Een gelegenheidstoespraak werd gehouden door den Eerw. Heer onderpastoor

            in zijne hoedanigheid van deelnemer aan den oorlog op ’t front.

            De gedenksteen in arduin met omlijsting bevat de namen der gesneuvelden dezer

            gemeente, namelijk : De Borger Frans, Fierens Ivo, Geerts Jan, Hieckeleers

            Alfons, Huys Jan Frans, Jacobs Louis, Roelants Jan Victor en Van Hoof Theofiel.

            De plaatsing dezer gedenksteen vergde een uitgave van 1.600 fr.

            Daarvan werd 1.374 fr gedragen door giften van inwoners en het tekort 226 fr

            persoonlijk door burgemeester Bernaerts.

            De Eerw. Heer pastoor overhandigde dan aan de plaatselijke overheid de

            doodsbeeldekens met foto dezer gesneuvelde strijders.”

            (GA-17/1/1923)

            Toen het monument werd ingehuldigd was Petrus Alphonsius “Fons” Van Hoof

            nog in leven.

            Nadat bij de familie Van Hoof een bericht toegekomen was dat hun zoon Theofiel

            was gesneuveld, werd Fons, die door het oorlogsgas was aangetast, uit een

            hospitaal naar huis gebracht als invalide.

            Hij zou overlijden op 15 maart 1921.

25-02-2012 om 18:04 geschreven door Marcel Van Hoof

            Op de foto : de meesters van de jongensschool.

            Van l. naar r. : Victor Selleslagh, Flor Meyers, zittend Jan Baptist De Leers en

            uiterst rechts Constant Huysmans.

 “...Onze meester, men kan er van zeggen wat men wil, maar voor de jongens van zijn school, in het bijzonder van zijn klas, had hij toch wel een boontje voor.

Iedere morgen, na het gebruikelijke gebed en de uitvoerige verslagen over de oorlog, kregen we van hem een koekje met vitamines. Echte koekjes !

Ze waren natuurlijk ter handgesteld door het Rode Kruis van België. De Duitsers stonden zulks wel toe, tot gezondmaking van onze jeugd en verbetering van het Germaanse ras.

Vroeger kregen we al vitamines, zo van die bruine doorschijnende bolletjes, waarin men de levertraan kon zien zwabberen.

Geen mens die ze lustte, of liever mocht, daarom werden ze door onze meester eigenhandig zo diep mogelijk in onze mond gelanceerd, opdat we ze zeker zouden inslikken. Van die smeerlapperij moesten we altijd braken...

Maar nu kregen we koekjes, echte koekjes. ’k Weet het nog heel goed, acht langwerpige kartonnen dozen waren er binnengebracht.

Ik heb ze zelf nog helpen aflossen en op de kast zetten, die grote glazen  kast waarin de gewichten waren opgeborgen, achter slot en grendel, alleen de meester kon daarin, en de Jef want die had een sleutel gevonden die ook paste...

Vanaf de tijd dat die koekjes binnen gebracht waren had de meester geen problemen meer om ’s morgens te klas te vagen. Buiten de Jef vormden wij met nog vier anderen de vrijwillige schoonmaakploeg.

Op een dag, onze meester wou aan de dagelijkse uitreiking van de koekjes beginnen, sneed daarom met zijn zakmes een nieuwe doos aan, de voorlaatste.

Groot was zijn verwondering toen hij de doos geopend had en geen enkel koekje meer zag liggen. Alleen een heel klein holletje aan de onderkant was er in die doos te zien.

Dan werd de laatste doos opengesneden, daar staken er nog juist een tiental in.

Geloofde de meester ons nog bij het openen van die eerste doos, dat er waarschijnlijk muizen in de klas zaten, bij het openen van de laatste kon hij dat niet meer aanvaarden.

Hij zou en moest de dader vinden. Groot alarm op de koer, iedereen moest buiten en alleman in de rang voor de klas, de meesters erbij.

Iedereen zou ondervraagd en afgetast worden...

Eén van de andere meesters opperde toen dat hij best de schoonmakers eerst zou ondervragen.

Daar had onze meester nog niet aan gedacht, daarbij die kon hij wel vertrouwen, dat waren stuk voor stuk brave jongens, nietwaar Janneke zei de meester...

Dat is juist meester, zei de Jan die juist voor mij in de rij stond ,daarbij ge weet  gij toch zeker wel dat ik geen koekjes mag. Op dat ogenblik had hij juist de handen in zijn zakken, vielen daar toch juist twee koekjes uit, vlak voor mijn voeten. ‘k Heb die gauw opgeraapt en in de mond gestoken...

Daarop trok Jan de voering van de zakken van zijn broek naar buiten en zei...se meester zie gij maar, alleen een paar stukjes griffel en stukjes krijt en een stuk ijzerdraad vielen op de grond, daarbij nog wat kruimels van koekjes van vorige dagen.

Na een uur, zonder een dader of koekje te vinden mochten we weer in de klas.

De meester stuurde Jef naar zijn madame om twee muizenvallen te gaan halen, ondertussen begonnen we met de zangles.

De meester heeft ons toen een mooi lied aangeleerd “O, Schelde”...

Toen Jef met de muizenvallen kwam opdraven heeft de meester die onmiddellijk opgespannen, een beetje kruimels van koekjes opgelegd, daarbij leerde hij ons hoe we een muizenval moesten plaatsen.

Dat plaatsen van die vallen had wel succes, want de volgende morgen, toen de klas begon zaten er twee platte mussen in...

         Susse”

“Ministerie van Wetenschappen en Kunsten                             Lier, den 24-5-1927,

Schooltoezicht – Gebied van Hoofdtoezicht

Mechelen

Schoolkanton Rumpst.

Mijn waarde Heer Hoofdonderwijzer,

Ik kom daarjuist vanwege den Heer Burgemeester eene uitnoodiging te ontvangen om donderdag a.s. naar Leest te komen. Niet tegenstaande het oogenblik minder goed gekozen is –midden in de conferentiën- wil ik nochtans al het mogelijke doen om de ontworpen vergadering te kunnen bijwonen.

Moeder de vrouw was zoo tevreden over de asperges van Leest, dat ik zinnens ben er mij nog een paar botten aan te schaffen bij de eerste gelegenheid.
Zoudt ge dus de goedheid willen hebben –zoo mogelijk- voor mij er nog twee aan te schaffen tegen donderdag 26 dezer ? In geval van slecht weder en het mij onmogelijk zou zijn dien dag naar Leest te komen, gelieve ze dan ’s anderendaags mede te brengen naar Boom. Met besten en innigsten dank,

        Gansch hartelijk, de Kantl Opziener J. Stuyck.”

In  het augustusnummer van “De Band” van 1983 gaf meester Huysmans toelichting :

-Leest behoorde in 1927 bij het schoolkanton Rumpst (Rumst). Thans bij het schoolkanton Mechelen. Tussenveranderingen waren schoolkanton Boom en schoolkanton Willebroek.

-de toenmalige inspecteur J. Stuyck was  woonachtig te Lier. Bezoek der scholen gebeurde door hem per trein, deels per autobus en verder deels te voet (zoals te Leest), of ’s zomers per fiets. De leerkrachten kregen dan minder dikwijls inspectiebezoek.

-Persoonlijk meen ik mij nog, meer duidelijk dan vaag, de gestalte en fysionomie van inspecteur Stuyck te kunnen voorstellen. Ik herinner me, als leerling, hem slechts eenmaal gezien te hebben in de klas van meester De Leers (1926 of 27). Ik zie de inspecteur nog vooraan staan naast de meester, beiden een gemoedelijk praatje voerend, waarbij meester De Leers, volgens zijn natuur en aandrift, toch de leiding nam, ook graag ’t gesprek in ’t Frans overschakelde en, zoals steeds, gelijk wilde halen.

Wij als leerlingen zagen alles duidelijk, maar begrepen niets...

-Volgens die brief had meester De Leers de inspecteur eens, quasi toevallig, Leestse asperges bezorgd (onschuldige vriendendienst).

Anno 1983 lezen we in stoute kranten hiervoor titels als : Giften in natura. Steekpenningen ? Smeergeld ?

De keurasperges kwamen, dat weet ik, van zijn overbuur Remy Jacobs (Remi van Ivo’s). En die was zo meegevallen, dat hij smaakte naar nog en hij een spoedige nabestelling deed van een paar botten.

“Breng ze morgen maar mee naar Boom, meester”. Zo eenvoudig was dat...”

Stan Gobien, gewezen onderwijzer en schoolhoofd en later inspecteur schreef in 1996 in

 de speciale brochure “Reünie van de Leestse Vijftigjarigen” over de meester :

“...Toen we zes waren moesten we naar de grote school.

Wij, de jongens belandden toen bij meester De Leers in de eerste graad. Hij was toen al een dorpsfiguur. Hij was bijzonder fier op de oorlogswonde onder zijn rechteroog. Meester De Leers was een oud-soldaat die het vaderland écht verdedigd had.

We kregen toen ruim een half uur morgengebed en catechismusvragen aan het begin van de dag. ’s Namiddags voor we naar huis gingen ook nog een half uur gewijde geschiedenis. Tijdens de rekenlessen tekende de meester bij de getallen allerlei dingen die wat te maken hadden met zijn soldatenleven : Belgische vlaggetjes, geweren, bommen en helmen.

Wij zaten in oude, brede banken met z’n vieren naast elkaar.

We leerden er rekenen met een telraam. Het was veel “commandorekenen” of hoofdrekenen in die tijd. De meester zei “drie plus vier” en wees toen met zijn biljartkeu een leerling aan en deze moest dan direct het antwoord zeggen. De biljartkeu diende ook om tijdens de schrijflessen de knokkels bij of weg te werken.
Meester De Leers was destijds ook hoofdonderwijzer en oud-inspecteur Nauwelaerts, heeft ons toen we daar zaten vereerd met een inspectiebezoek.

Toen ik hem een vijftal jaren geleden vertelde dat ik afkomstig was van de gemeenteschool van Leest vertelde hij dat meester De Leers hem steeds was bijgebleven als een “speciaal iemand”. Hij beaamde dat we in die tijd leerden lezen met zijn speciale leesmethode. De eerste zin die we bij meester De Leers leerden was : “De kilometer is het veertigduizendste deel van de wereldomtrek”. Wij moeten nogal eens straffe leerlingen geweest zijn, want ik vermoed dat we toch allemaal hebben leren lezen.

Nog dezelfde week leerden we met de decameter de kilometer afmeten in de Kouter : van aan het café tot aan “het kasteel Moyson” was precies 100 decameter of 10 hectometer of 1 kilometer. We deden er bijna een halve dag over om dat te leren.

Wij kregen bij meester De Leers aardrijkskunde en geschiedenis die nu in het vijfde en zesde leerjaar wordt gegeven : de loop van de Leie, de Schelde en de Maas kenden we van buiten en we konden die aanwijzen op de kaart van België maar we hadden deze stromen nog nooit gezien. We wisten zelfs dat de Zenne er wat mee te maken had, maar de kinderen van de Heide hadden deze rivier nooit van dichtbij gezien.

De geschiedenislessen gingen vooral over de eerste en de tweede wereldoorlog en vooral over koning Albert. Hij werd voorgesteld als de koning-ridder die gezeten op zijn paard de Duitsers in 1918 zo goed als helemaal alleen ons landje had uitgedreven.

Natuurkennis en biologie kregen we ook, maar dan op een praktische manier.

In de groententuin leerden we spruiten en kolen planten. Heel wat belhamels staken deze planten moedwillig omgekeerd in de grond !

We hebben schadelijke insercten uirgeroeid bij de vleet. We brachten in een luciferdoosje eerst meikevers mee en later coloradokevers en de meester reeg deze diertjes aan een lange draad die in de klas was gespannen en verklaarde naarmate de rij beestjes langer werd dat we een flinke inspanning hadden gedaan om het ongedierte uit te roeien.

Muskusratten werden ook betitteld als bijzonder schadelijke dieren omdat ze gaten in de dijken maakten. Het zou wel eens kunnen dat door hun graafwerk de Zennedijk zou breken en dan zou heel Leest onder water kunnen lopen. Daarom moesten die dieren worden uitgeroeid en moesten we er jacht op maken. Maar we werden gewaarschuwd : het waren laffe en verraderlijke dieren die zelfs mensen durfden aanvallen en in de broekspijpen kropen en zo naar boven. Toen we dat vernamen, lieten we de muskusratten met rust.

Toen de meester de klas uit moest, ging hij zijn hond “Fifi” halen, een soort witte keffer met een strik rond de hals. Fifi werd dan op de lessenaar van de meester geplaatst en hield de klas in ’t oog. Als er iemand een bruuske beweging maakte, begon Fifi te blaffen.
In het begin hadden we schrik en niemand durfde haast te bewegen. We geloofden zelfs dat Fifi aan de meester kon zeggen wie er stout was geweest. Later heeft Fifi heel wat te verduren gekregen toen we wisten dat het beestje vermoedelijk meer schrik had dan wijzelf.

De meester had ook een sprekende ekster in een hok achter het schoolhuis.

Meester De Leers had een bijzonder waardevol en onbetaalbaar juweel in zijn bezit : een praline die hij had gekregen van koningin Elisabeth toen hij in het militair hospitaal lag.

Tijdens de lessen lichamelijke opvoeding leerden we marcheren als soldaten en we mochten een stok meebrengen die we dan droegen als een geweer.

Op zeker moment mocht dat niet meer, want er waren klachten gekomen. We waren na de turnles in zo’n militaire stemming geraakt dat we die stokken gebruikten als sabels en er tegenaan gingen als de Witte van Zichem in zijn strijd tegen de sanculotten van Napoleon.

We hebben in die tijd zelfs op het droge leren zwemmen. De meester leerde ons op de speelplaats de schoolslag aan. We deden de bewegingen al rechtstaand. Toen de vacantie begon, zei hij dan wie er kon zwemmen en wie nog wat op het droge moest oefenen.

Wij, de jongens van de Leest-Heide, gingen het uitproberen in de vijver bij Pieter De Prins in de Kleine Heide. Rechtstaand in de modder deden we onze oefeningen, maar zwemmen lukte op die manier niet. We denken dat heel wat voorbijgaande boeren destijds moeten gedacht hebben : “die hebben weer leren zwemmen bij meester De Leers.” Zijn leerlingen uit het Dorp zullen waarschijnlijk hetzelfde hebben ervaren in de vijver bij Jan Spoelders, die van de Winkelstraat en de Tiendeschuurstraat in de Dorpelput, die van het Kruispunt in het Blauw Putteke in de Molenbeek, die van de Geuzen Hoek in de Zwarte Beek of in de Raketput.

We waren zo’n naarstige leerlingen dat we omstreeks 15 augustus al inbraken in de school, niet om er te gaan leren, maar om de halfoogstappelen te gaan proeven. Op de speelplaats stond zo’n appelboom en het was verboden van die appels te eten.

Velen zijn er destijds betrapt door de meester toen ze over het muurtje klommen om een aantal van die verboden vruchten in hun bezit te krijgen...”

25-02-2012 om 11:25 geschreven door Marcel Van Hoof

1920 – 22 mei : Voorstelling van de kandidaten voor de vacature in de gemeenteschool :

            De Queker Florimond, bestuurder der school voor Vluchtelingenkinderen te

            Montreuil d’Argille (Frankrijk) en Jan Baptist De Leers, onderwijzer te

            Eyseringhen.

            Laatstgenoemde haalde 6 stemmen op 6. Hij kwam in dienst op 1 juni 1920.

            (DB-1958)

            Meteen haalde Leest één van haar meest flamboyante en kleurrijke

            persoonlijkheden in huis.

                               MEESTER DE LEERS

Jan Baptist De Leers was geboren te Mechelen op 29 december 1892 en overleed er in 1980 op 88-jarige leeftijd. Hij woonde in het schoolhuis.

In  “ De Mechelse Week”  van 7/4/1983 publiceerde ik ooit :

“Jan Baptist De Leest  was één van de merkwaardigste figuren uit het Leestse onderwijs. Het schoolhoofd van de jongensschool lag aan de basis van talrijke anekdotes.

Iedereen die bij hem school heeft gelopen herinnert zich wel één of ander smeuïg verhaal.

Minder gekend zijn de talrijke conflicten tussen “de Leis” en het gemeentebestuur.

In het gemeentearchief en door gesprekken met Leestenaars vonden we een hoop gegevens over deze kleurrijke figuur.

Hierna enkele van de meest representatieve.

Conflicten met Leestse gezagsdragers.

De strubbelingen die verschillende gemeentebesturen met de meester zouden krijgen waren even talrijk als de ontelbare anekdotes aan zijn naam verbonden.

Zo was De Leers nog geen maand in dienst, toen hij reeds om herziening van zijn wedde verzocht, “want”, schreef hij het Leestse gemeentebestuur, “ik draag twee frontstrepen en ben dus rechthebbend op 9 dienstjaren”.

De verslaggever op de eerstvolgende gemeenteraad alwaar deze opslag diende goedgekeurd, besloot zijn verslag “dat belanghebbende, volgens zijne verklaring wel niet in ’t bezit der frontstrepen is, maar er niettegenstaande recht op heeft...”

De Raad zag daar blijkbaar geen graten in, want hij besloot de wedde van de meester te verhogen met 100 fr en te brengen op 4.200 fr per jaar.

De Leestse “politici”, een zwaar woord voor brave, hardwerkende boerenmensen, die zich ofwel met de “Blekken” of de “Sussen” engageerden, zouden meester De Leers weldra beter leren kennen...

Enkele jaren na zijn indiensttreding verzocht het gmeentebestuur hem dringend “om voor het toekomende de speelplaats der school niet meer door uwe kiekens en eenden te laten belopen. De uitwerpsels dezer dieren bevuilen de speelplaats en de gemakken, en wanneer de kinderen van de gemakken willen gebruik maken, zijn zij verplicht dikwijls eerst de zitten van de uitwerpsels der kiekens te zuiveren.

Het is ons onbekend welke maatregelen de meester nam om dit euvel te verhelpen, maar misschien resulteerde het schrijven van ’t gemeentebestuur in de handelswijze van de meester de weken nadien : hij trok samen met raadslid Apers van de oppositie, op handtekeningenjacht teneinde de herbouwing van de meisjesschool in de Dorpsstraat te beletten, dit tegen de wil van de meerderheid in de Raad.

Dat werd hem niet in dank afgenomen. Het gemeentebestuur diende een klacht in bij “den Hoofdopziener van ’t Lager Onderwijs te Mechelen”.

Twee jaar later ontving hij opnieuw een veelzeggend schrijven : “in uwe hoedanigheid van schoolhoofd der gemeentejongensschool, verzoeken wij u van te zorgen dat er voor het toekomende in en gedurende de lesuren, in de klassen geene hevige woordenwisselingen tussen u en uwe medeonderwijzers meer plaats grijpen, zoals verleden donderdag gebeurden. Dergelijke feiten schorsen de voortzetting der lessen, doen den onderwijzer zijn aanzien verliezen, zowel bij de kinderen als bij de voorbijgangers die op straat stonden te luisteren...”

De relatie tussen het gemeentebestuur en zijn hoofdonderwijzer bereikte een dieptepunt in 1938 met het invoeren van een 4^e graadklas en de daarbijhorende leraar Constant Huysmans. De meester voelde zijn autoriteit ondermijnd en reageerde fel tegen deze vernieuwing.

Volgens hem was een 4^e graadklas een groot fiasco, altijd en in  alle scholen en “handel en stelkunde kunnen niet onderwezen worden, dat begrijpen de kinderen niet...”

Een dossier van meer dan 50 blz. werd hem ten laste gelegd.

Hoofdinspecteur Troch betrok er zelfs de minister van onderwijs bij.

Meester De Leers werd toen tijdelijk onder bijzonder toezicht geplaatst.

Het zou zeker niet zijn laatste botsing worden met het Leestse gemeentebestuur...

Meester De Leers was oorlogsinvalide  en droeg fier zijn decoraties.

Die had hij verdiend toen hij tijdens de oorlog door een schrapnel aan het oog werd gekwetst.

Deze kwetsuur had zijn patriottisch gevoel nog verstevigd : zo werd in de school elk jaar op 17 februari de sterfdag van koning Albert herdacht. Dan moesten alle leerlingen op de speelplaats komen waar de Belgische driekleur voor de gelegenheid werd gehesen en in de klas hingen die dag allerhande foto’s en een geborduurd portret van de betreurde vorst.

Een markante persoonlijkheid zoals “de Leis” inspireerde de Leestse kwajongens natuurlijk tot duizendenéén fratsen, te veel om allemaal te vertellen.

Zo was er die historie met de gestolen appel...

Op de speelplaats van de jongensschool stond er vroeger een appelboom. Daar de meester niet wou dat er schoolkinderen aan “zijn” appels zaten, had hij de boom omlijnd met een cirkel. Het was iedereen uitdrukkelijk verboden daar een voet in te zetten. Dat deden die bengels dan ook niet, wat ze wel deden was met een tiental een sliert vormen, achter elkaar hollen en spelenderwijs luchtsprongen maken. Als bij toeval liepen ze langs de boom en als de meester niet keek verdween menige appel in begerige jongenszakken.

“Soi van Pachter” had echter op een dag tegenslag. Hij werd op heterdaad betrapt door de meester, toen hij zich springend een appel had toegemeten.

Na speeltijd liet meester De Leers de gehele schoolbevolking opstellen in rijen, niemand mocht de klaslokalen betreden, ook de andere meesters niet. De “dader” zou tot voorbeeld gesteld worden. De meester liet hem aantreden en verplichtte hem de appel op de grond te leggen en met zijn voet te pletten. De kleine kwajongen legde de appel echter zo dicht bij de voeten van meester De Leers dat hij, toen hij met een vervaarlijke trap de appel wou vermorzelen, niet de appel trof maar een voet van meester De Leers. Deze laatste sprong toen letterlijk op met de pijnlijke voet in zijn handen, jammerend van de pijn ! Heel de schoolbevolking gierde het uit, niet in het minst de collegae van de meester...

Een laatste willen we nog kwijt : meester De Leers contra onderpastoor Cleeren.

Op 3 november 1932, ’t was kwart voor negen ’s morgens, stapte meester De Leers aan het hoofd zijner kudde kinderen, een 30-tal naar de kerk.

De bedoeling : een gezamelijke biecht die zou afgenomen worden door onderpastoor Cleeren. Toen de meester met zijn pupillen de kerk wou betreden werd dit belet door de onderpastoor die de toegang versperde aan de meester door op de bovenste trap van het kerkportaal te staan. Er brak een felle woordenwisseling uit tussen die twee, meester De Leers zou zich niet aan het uur van afspraak gehouden hebben en was veel te laat gekomen. Het één woord bracht een ander mee en weldra ontaarde de ruzie in een fikse  vechtpartij en vielen er klappen. Voor het aanschijn van de hele klas kinderen rolden de beide kemphanen op de stoffige stenen van het kerkportaal.

De meester zal daarbij wel het onderspit gedolven hebben want onderpastoor Cleeren had in zijn jeugd nog aan boksen gedaan...

In elk geval diende meester De Leers later klacht in bij veldwachter Huybrechts. De afloop daarvan is ons onbekend.

In 1980 overleed Jan Baptist De Leers op 88-jarige leeftijd te Mechelen, de stad waar hij werd geboren en na zijn oppensioenstelling verbleef.

Hij onderhield nog weinig contact met Leest maar de jaren die hij er heeft doorgebracht hebben onbetwistbaar een stempel gedrukt op de leefgemeenschap aldaar.

Helaas was Ernest Claes geen Leestenaar, anders was dat dorp misschien wereldberoemd geworden...”

25-02-2012 om 11:19 geschreven door Marcel Van Hoof

1920 – 17 februari : Brief van de burgemeester van Leest tot het bestuur van “Ons

            Invaliedenhuis”:

            “...tot gevolg van uw geeërd schrijven doen ik u kennen dat de Oorlogsinvalieden

            alhier verblijvende, op uw gemeld schrijven aangewezen bij nummers :

            270 – Verbruggen Jan Frans, Tinneschuurstraat 9, nu numero 9 bis.

            565 – De Hondt Eduard, Dorpstraat 20, alsnu Tinneschuurstraat nr.9.

            619 – Pateet Jan, Scheerstraat 14,

            volgens mijn gevoelens waardig zijn, om zoo mogelijk, in den tegenwoordigen

            toestand, bij voortduring te mogen blijven genieten, daar zij niet bij machte

            zijn in hunnen onderhoud te voorzien.

            Met achting, Mijnheeren, bied ik u mijne oprechte groeten aan.

            De burgemeester van Leest.”

            Foto : Frans Verbruggen

            Hij was de oudste zoon van David en van Pelagie Van Boxom.

            Frans Verbruggen werd geboren op 19 januari 1891 en viel bijgevolg onder de

            militieklas elf.

            Sinds 1909 was het “loten” afgeschaft en moest elke oudste zoon soldaat worden.

            Op 4 augustus 1914, bij het uitbreken van de oorlog, werd Frans terug

            binnengeroepen.

            De oorlog was voor hem echter van korte duur : hij zat in Marchovelette één

            van de negen forten rond de vesting Namen, die moesten beletten dat de

            Duitsers over de Maas kwamen.

            Onder de moordende hagel van dertig batterijen van 38 cm obussen bezweek

            dit fort reeds op 23 augustus 1914.

            Frans Verbruggen kon aan de hel ontsnappen door zijn handen op de schouders

            van een kameraad te houden, deze laatste kende zijn weg door de doolhof van

            gangen.

            Zwaar verbrand, was hij zijn handen zo goed als kwijt.

            De Duitsers brachten hem naar Waremmes. Ze lieten hem vrij in januari 1915.

1920 – 24 maart – Gemeenteraad :

            “...Overwegende dat Mr Kets Remi, gemeenteonderwijzer-schoolhoofd, op 5

            januari 1920, aangehouden en opgesloten onder beschuldiging van aanslag

            op de zeden, door de boetstraffelijke  rechtbank van Mechelen op 4 maart

            1920 veroordeeld is geworden tot 15 maanden gevang, voor aanslagen op de

            zeden bij kinderen van min dan 16 jaar oud.

            Dat deze veroordeling dus niet meer toelaat Mr Kets, het onderwijzend ambt

            waar te nemen.

            Besluit éénparig Mr Kets Henri, als gemeenteonderwijzer af te stellen van

            zijne bediening als onderwijzer der gemeenteschool, te rekenen van heden en dien

            tengevolge die  plaats van onderwijzer-schoolhoofd open- en begeefbaar te

            verklaren.”

1920 – 1 mei : Onderwijzeres  Caroline Nees gaf haar ontslag. Ze was in dienst van

            24 oktober 1884.

25-02-2012 om 11:06 geschreven door Marcel Van Hoof

1920 – Vlaswerkers in aktie

            Voor 1930 werd vlas alom geteeld in Leest en Tisselt, het was merendeels

            bestemd voor Engeland.

            Tisseltenaar Hendrik Van Praet en Leestenaars Charel Van Praet waren toen

            vlashandelaar. Het vlas werd in het station van Tisselt-Blaasveld op wagons

            geladen. 

            Toen in de jaren twintig de uitvoer naar Engeland wegviel, verdween vrij vlug

            de geur van het roten uit ons landschap.

            De meeste boeren schakelden toen over op de teelt van vroege patatten, die

            ditmaal voor een groot deel de weg opgingen naar Duitsland.

            Aanvankelijk was dit een zeer lucratieve teelt : deze aardappelen gingen in 1927

            tot 220 frank de 100 kilo. Toen echter ook deze uitvoer verviel, zakten de prijzen

            in de crisisjaren van 1934-35 tot drie à vier frank de honderd kilo.

            (LG,blz.291)

            Op de foto is men volop bezig met vlas te trekken.

            Van l. naar r. : “Mie Bal” (Marie D’Hondt), Pelagie Geerts-Bal (gebukt), Marie

            Van Praet, schilder Jan Van Praet (zoon van Hendrik), Wannes Bal (zoon van

            Mie Bal), “Trees van den Bakker”, vlashandelaar Hendrik Van Praet (broer van

            Charel), Louis Verbruggen, Frans Van Praet, Edmond Van Praet, Paulina Troch,

            Varkenshandelaar Frans Van den Wijngaert en zijn vrouw Melanie Van Praet en

            Piet Van Praet. (deze laatsten waren kinderen van Hendrik Van Praet). 

1920 – 20 januari : Het Schepencollege benoende Joseph Pas uit Londerzeel als

            plaatsvervangende onderwijzer, in vervanging van Remi Kets.

1920 – 24 januari – Gemeenteraad :

            Eénparig werd besloten om vanaf 1 oktober de jaarwedden van het onderwijzend

            personeel op te trekken tot volgende bedragen :

            Dhr Kets 4.000 fr + 200 fr bestuursvergoeding.

            Caroline Nees 4.600 fr + 200 fr woonstvergoeding + 300 fr bestuursvergoeding.

            Mathilde Hellemans 3.880 fr + 200 fr woonstvergoeding.

            Hendrika Troch 3.240 fr + 200 fr woonstvergoeding .

            Irma Ackermans 2.920 fr + 200 fr woonstvergoeding.

            “...De Gemeenteraad, gezien het ontworpen plan en bestek, tot het daarstellen

            van eenen gedenksteen, te plaatsen langs de buitenzijde in den muur der kerk, als

            hulde aan de gesneuvelde soldaten dezer gemeente, tijdens den oorlog 1914-

            1918;

            Dat de blinde venster van de kerk, tot plaatsing aangevraagd, geen hindernis zal

            toebrengen noch aan de gebouwen noch aan het verkeer.

            Dat de uitvoering van het werk geraamd wordt ter som van fr 1.949,20, welke

            som de Raad denkt, te zien gedekt worden, grootendeels door giften van

            inwooners, waartoe inschrijving zal gedaan worden ; besluit éénparig machtiging

            te vragen om bij ontoereikendheid der inschrijvingen, het te kort te mogen

            aanvullen door geldelijke bijdragen der gemeentekas.”

            In dezelfde gemeenteraad werd  Petrus Spruyt benoemd tot gemeentelijke

            grafmaker als opvolger van Florent Troch.

            Jaarwedde : 125 fr.

25-02-2012 om 11:03 geschreven door Marcel Van Hoof

1919 – Jean “Jaak” De Croes kreeg via een KB van 21/7/1919 een “Herinneringsmedalie

            van den oorlog 1914-1918”.

            Jaak kwam  ook voor in het “Guldenboek der Vuurkaart”.

            De “Vuurkaart” werd in 1932 het leven geroepen door de toenmalige minister van

            Landsverdediging L. Dens.

            De bedoeling was om een onderscheid te maken tussen de “strijders” van 14-18.

            “Een groot aantal oudstrijders,” aldus minister Dens in zijn verslag aan Koning

            Albert I, “die tot 35 maand aanwezigheid tellen in eene eenheid welke door het

            vuur en de beweging in rechtstreekse aanraking met den vijand was, hebben enkel

            de Zege- en de Herinneringsmedaille van den oorlog 1914-18 bekomen en zijn

            aldus verloren in de massa gemobiliseerden zonder dat er iets hen onderscheidt

            van diegenen die hunnen plicht in het achtergebied hebben volbracht, doch die

            slechts enkele dagen werkelijken dienst hebben gedaan tusschen 1 augustus 14 en

            11 november 1918.

            Die vaststelling heeft Uwe Majesteit er toe gebracht toe te stemmen in het

            invoeren van een speciale kaart, uitsluitend bestemd voor die keurlingen voor wie

            ’t doodsgevaar dagelijksch brood was.

            De “Vuurkaart” geeft geen “rente van den strijder”, zoals die in België bestaat

            wegens oorlogsdiensten onder den naam van “Frontstrepenrente”.

            De “Vuurkaart” krijgt dus enkel eene beteekenis van eeredocument.

            Daar zij in principe wordt afgeleverd aan al de militairen die ten minste 12

            maand tot eene eenheid in rechtstreeksche aanraking met den vijand hebben

            behoord, zal zij voor hen die ze bekomen hebben het onweerlegbaar bewijs zijn

            van hun volharding in de inspanning, niettegenstaande de gevaren en de

            ontberingen...”

            Dit alles werd in een Koninklijk Besluit gegoten dat door de Koning op 14 mei

            1932 werd ondertekend.

            In een Koninklijk Besluit van 6 februari 1934 werd bepaald dat alle houders van

            de  “Vuurkaart” het onderscheidingsteken “Vuurkruis” kregen toebedeeld.

            Jaak De Croes was geboren te Mechelen op 10 juni 1885 en gehuwd met Maria

            Van der Auwera. Hij overleed te Leest op 19 februari 1960.

            “...Hij was een rechtschapen man, goedhartig en eerlijk in zijn levenswandel.

            Eenvoudig en oprecht van omgang, werd hij geacht door alwie hem kende en zijn

            aandenken zal bij ieder in ere blijven...” dixit zijn doodsprentje.

1919 – 29 september : Plakschriften omtrent de van Duitsland teruggekregen paarden,

            werden aangeplakt op de gewone plaatsen.

1919 – 16 oktober : Nieuw regelement en taks op de keuring van het slachtvlees :

            Art. 1. Keurrechten op het slachtvlees worden vastgesteld als volgt, te rekenen

            vanaf 1 januari 1920 :

            Paarden, ezels en muilezels, per hoofd         fr 5,00

            Stieren, ossen, koeien en vaarzen                 fr 3,00

            Kalveren, varkens                                         fr 2,00

            Lammeren, geiten,speenvarkens,schapen    fr 1,00

            In buitengewone gevallen                             fr 10,00

            Voor keuringen voor 7 uur ’s morgens en na 7 uur ’s avonds gedaan, zal de taks   

            verdubbeld  worden.

            Voor noodslachtingen worden de keurrechten en verplaatsingskosten ten laste van

            de gemeente genomen.

            Die rechten worden verhoogd met de kosten van verplaatsing, gaan en keren

            inbegrepen,  bedragende 0,50 centiemen per kilometer.

            Deze kosten zijn slechts éénmaal per keuringsdag verschuldigd, welk ook het

            getal weze der gekeurde dieren, en zonder te letten of zij aan verschillende

            eigenaars toebehoren.

            Zij worden tussen deze laatsten verdeeld in evenredigheid van het beloop der

            rechten door elkeen van hen verschuldigd voor de eigenlijke keuring. (GR)

1919 – 20 oktober : De herstellingen aan de buurtsteenwegen van groot verkeer kostte de

            gemeente tot nu toe reeds 5.370,50 fr.

1919 – 20 december : De maalders A. Maes en weduwe Lauwers kregen verbod graan te

            malen “zonder voorbrenging van eenen geleidebrief door de gemeente

            afgeleverd.”

1919 – 20 december : Door ouders van schoolkinderen werd klacht ingediend tegen

            meester Kets.

            Na een onderzoek door het gerecht zou het schoolhoofd Remi Kets worden

            aangehouden en naar de gevangenis van Mechelen overgebracht.

            Hij werd beschuldigd van aanslag op de goede zeden.

            (GA-20/12/1919 en 10/1/1920)

1920 – Dat jaar verbleven er in de gemeente de volgende broodbakkers :

            in het Dorp : Egied Louis Quintidi en de Weduwe Van Crombruggen.

            In de Tisseltbaan : Victor De Hondt. (GA-1/7/1920)

1920 – Leest telde 1688 inwoners. (Wikipedia)

25-02-2012 om 10:56 geschreven door Marcel Van Hoof

1919 – 5 augustus : Koster-organist Jozef Rheinhard ontving volgend schrijven van het

            gemeentebestuur :

            “...Hier zal Uld. vinden een schrijven van 2 dezer maand uitgaande van de

            burelen des Konings, waarbij Hare Hoogheid de Koningin er in toestemt het

            meterschap uwer zevende dochter aan te nemen.

            De gratificatie van 100 fr zal u door bemiddeling der Burgerlijke lijst beschikt

            worden.”     

            De foto : de familie Rheinhard-Diedens bij de intrede van dochter

            Gerarda bij de slotzusters te Dendermonde.

            Van l. naar r. : Marie Rheinhard, moder Diedens, Jos, Gerarda, Hilda, vader Jef

            Rheinhard, Pauline. Zittend : Lizeke en Herman. (LG-blz.298) 

1919 – 9 augustus : Brief van burgemeester Bernaers gericht aan Mr de Miomandre,

            Hoofd van den onderzoekdienst bij het Generaal Kwartier van het

            Bezettingsleger :

            “...Tot gevolg aan Uwe omschrijving van den 15 juli 1919, ons toegekomen op

             7 augustus ll, doen wij U kennen, dat het ons onmogelijk is de namen van

            Duitsche officieren of soldaten aan te duiden, welke zich in 1914 alhier aan

            baldadigheid zouden plichtig gemaakt hebben.

            Het groot deel der bevolking is gevlucht voor en bij het begin der

            schermutselingen ; de personen in hunne woningen en bij het vluchten

            aangehouden, zijn weggeleid of in hunne woningen zelve opgesloten gehouden,

            en deze kunnen geene aanduidingen geven.

            Eene afdeling duitsche wielrijders, staken een huis in brand in de Blaasveldstraat,

            schoten aldaar 2 vluchtende inwoners van Hombeek dood, waarvan eene nog

            doorstoken werd.

            Burgers werden op die plaats ook mishandeld, hiervan zijn geteekende

            verklaringen op aanzoek, aan Mr de Vrederechter van ’t Zuidkanton Mechelen

            overgemaakt.

            De verklaringen door weggevoerden naar Duitschland, zijn ook aan Mr de

            Vrederechter verzonden.

            Twee graanwindmolens moeten ook door de Duitsche soldaten in brand gestoken

            zijn, maar tot welke regimenten de brandstichters behoorden, kan niet

            aangewezen worden...” 

1919 – 10 augustus: Caroline Nees ontving het “Burger Eereteken van Medalie 1^e Klas”

            en het diploma verleend bij K.B van 18/7/1919. (GA-14/8/1919)

1919 – 21 augustus : Frans Hendrik Boonen deed een aanvraag tot vaststelling van

            schade aan zijn persoon, bij de voorzitter van de rechtbank van oorlogsschade.

            Daarbij voegde hij : een kwijtschrift van dokter Gillis uit Mechelen, van dokter

            Van Assche uit Hombeek, een kwijtschrift van apotheker Van Melckebeke en een

            getuigschrift van “den Engelschen bespiedingsdienst”.

1919 – 23 september : Veldwachter Isidoor Constant Van Hoof kreeg opslag.

            Zijn jaarwedde werd van 1.300  op 1.400 fr gebracht.

            Daarenboven kreeg hij nog 100 fr vergoeding “als brigadier”. (GR)

25-02-2012 om 10:49 geschreven door Marcel Van Hoof

1919 – Begin februari ontving de gemeente, via het station van Hombeek, 90 ton

             steenkolen.

            De kolen werden verkocht aan 85 fr de 1000 kg.

            De bestelling gebeurde op initiatief van het gemeentebestuur.

1919 – Op 5 februari overleed te Leest schepene Victor Diddens.

1919 – 7 februari : In het ziekenhuis Saint Meën te Rennes, Frankrijk, overleed Frans

            Jozef De Borger aan de gevolgen van zijn kwetsuren. Hij werd drie dagen later

            ter plaatse begraven.

            Frans De Borger was te Leest geboren op 18 december 1894 als zoon van Pieter

            Frans en van Maria Elizabet De Mayer.

            Hij  nam deel aan de oorlog als soldaat bij het 4^de Regiment Jagers te voet.

1919 – Op 27 februari richtte burgemeester Bernaerts een vraag tot de Kommissie van

            Recuperatie voor weghaling van :

            - 3 geladen obussen, aan de beekbrug nabij de Wip (Juniorslaan).

            - 2 geladen obussen, nabij de Kleinheidestraat, tegen de woning van Keulemans.

            Eerstgenoemde obussen lagen in het water, de anderen waren bedolven met aarde.

            - 9 geweren, af te halen ten huize van de burgemeester.

1919 – 2 maart :

            “...Op heden zondag 2 maart rond 7-1/2 ure ’s morgens, is den genaamden Emiel

            Verschueren, herbergier en winkelier, wonende te Leest dorp nr. 27, ten mijnen

            huize gekomen, afgevende eenen lijst met namen betrekkelijk de leden der

            muziekmaatschappij Ste Cecilia, zonder mij uitleg te geven waarvoor dit stuk

            dienen moest noch te willen zeggen vanwaar dit kwam.

            Ik heb hem doen aanmerken dat er daar nooit toestemming zou gegeven worden

            tot het houden van bal gedurende de vastenavonddagen ;

            dat ik toestemming tot bal gegeven had voor 8 dagen vroeger.

            In het uitgaan der deur, heeft Verschueren mij drijmaal de smaadwoorden

            gezegd: “Gij ouden leelijken boek”, waarop ik hem drie maal geantwoord heb :

            “Ik dank u mijnheer Verschueren”.

            Van welke kwetsende beleedigende woorden ik tegenwoordig proces-verbaal

            heb opgemaakt, hetwelk door mij genaamteekend is, om verzonden te worden

            aan den heer Procureur des Konings tot vervolging.”

            Was getekend : den burgemeester van Leest, J. Bernaerts.

            Afloop onbekend , wel een typische “Sussen-Blekken” confrontatie.

1919 – 18 maart : De aangiften, gedaan door landbouwers van hunne aardappelvoorraad

            bedroeg 28.900 kg.”

            Verkoopprijs : 15 tot 16 frank de 100 kg. (GA)

1919 – 27 maart : Uit een brief van de burgemeester gericht aan de gouverneur :

            “...dat het onderwijzend personeel der gemeente zich wel van hunne

            vaderlandsche plichten gekweten heeft tijdens de vier oorlogsjaren, en dat

            er dus ook geene tuchtstraffen dienden opgelegd te worden...”

1919 – 3 april : De gemeente Leest maakte een lijst op met alle bestaande huizen in de

            gemeente :

            -het Dorp : 27

            -de Mechelbaan : 5

            -de Kouter : 17

            -de Molenstraat :  6

            -de Laerestraat : 3

            -de Scheerstraat : 12

            -de Koeistraat : 26

            -de Winkelstraat en Tiendeschuurstraat : 32

            -de Kapellebaan : 19

            -de Tisseltbaan : 50

            -de Blaasveldstraat en de Hertstrat : 25

            -de Groteheidestraat :  18

            -de Kleinheidestraat en de Kapellestraat :  24

            -de Biest : 14

            -de Alemstraat : 13

            -de Rennekauter : 7

            Totaal : 298 huizen.

1919 – 5 april : De gemeente ging opnieuw een lening aan met de “Spaar- en Leengilde

            der gemeente Leest”.

            Het betrof een som van 20.000 fr aan 4% terugbetaalbaar twee jaar na het sluiten

            van de vrede.

            De reden was “tot het doen van voorschot aan het plaatselijk Hulp- en

            Voedingskomiteit, betalen der gemandateerde bijdragen in de kosten van dit

            Komiteit en het kwijten der gestemde weddeverhogingen, duurtetoelagen en tot

            betaling der wedden van het 2^de kwartaal 1919.” (GR)

            Het was de derde lening die de gemeente aanging “tot bestrijden van de

            bijzondere uitgaven tengevolgen den oorlog”.

            De vorige leningen bedroegen 2.000 en 39.875 fr.

            (GA-24/7/1919)

1919 – 10 april : Jozef Vloeberghen benoemd tot schatbewaarder van de kerkfabriek ter

            vervanging van Pieter Eduard Vloeberghen.

            Theophiel Verschueren benoemd tot Eerste Schepen en Jan Baptist Verbergt

            tot Tweede Schepen, ter vervanging van Victor Diddens en Lodewijk Wauters.

            (GR)

1919 – 10 mei : Irma Ackermans benoemd tot tijdelijke onderwijzeres in de gemengde

            gemeenteschool. Ze verving de wegens ziekte afwezige Caroline Nees.

1919 – 15 mei : Het gemeentebestuur ging een lening aan van 5.000 fr. (GR)

1919 – 25 mei : Aanvang van de herstellingswerken aan de defecte steenwegen van

            Leest.  

1919 – 17 juni : Burgemeester Bernaerts verzocht de Krijgsgouverneur der provincie om

            2 (Browning) pistolen voor de plaatselijke politie. (GA)

1919 – 22 juni : Stichting Boerengilde

            Op 22 juni werd in het “Brughuis” bij Jozef Apers de plaatselijke Boerengilde

            geboren. Dit gebeurde onder impuls van Victor De Laet, die in 1915 reeds een

            Raiffeisenkas had gesticht.

            (De handtekeningen van de andere bestuursleden : F. Van der Hasselt, Fr. Van

            Loo, Ch. De Borger, J. Selleslagh, E. Van Boxem, L. Selleslagh, Jan Spruyt,

            Jos Verlinden)

            De stichting ondervond aanvankelijk veel tegenstand vanwege de boerinnen, die

            dachten dat de vergaderingen van de gilde niets anders waren dan een

            gelegenheid van de mannen om uit de bol te gaan.

            Uiteindelijk draaiden zij bij en de meeste Leestse boeren sloten zich aan.

            Door samenaankoop van veevoeders, meststoffen en zaaigoed via de zaakvoerder

            Apers, kregen de leden deze grondstoffen goedkoper.

            Om de boeren een betere technische scholing te geven werden er ’s zondags en op

            winteravonden voordrachten en leergangen gegeven over bemesting, veevoeding,

            teelttechnieken en mechanizering.

            Andere initiatieven waren gericht op verbetering van de veestapel : melkkontrole,

            stierenhouderij, veeziektebestrijding, enz...

            In 1954 zag het bestuur er als volgt uit :

            St. De Decker was proost, Victor De Laet voorzitter.

            Ondervoorzitter was Petrus De Prins, J. Apers was schrijver-zaakvoerder en

            bestuursleden waren Louis Selleslagh, Jan Verbruggen, Fons Van den Brande,

            Karel Van Linden en Jef Van Beersel.

            De Leestse Boerengilde telde toen zo’n 110 leden.

            Victor De Laet bleef voorzitter gedurende meer dan 40 jaar.

            Alfons Van den Brande nam het roer over in 1962.  

            Zijn grote bekommernis was de rationalizatie en modernizering van de

            Leestse landbouwbedrijven. Zijn voornaamste verwezenlijking was het

            ontwateren door drainering van honderd ha Leestse landbouwgrond.

            In 1963 kreeg de Boerengilde een eigen maandblad “Gildeleven”met een

            zeer gevarieerde inhoud : praatjes over landbouw, verslagen over de

            gildevergaderingen en allerhande practische wenken.

            In 1978 telde de “Landelijke” gilde 135 leden.

            Jos De Smet werd voorzitter in 1973.

            In “De Band” nr. 1 van 1955 verduidelijkte Viktor De Laet de rol van de

            Boerengilde :

            “Iets over onze BOERENGILDE

De Boerengilde is geen vondeling ! Zij is de moederorganisatie die verschillende afdelingen bindt. Noemen we : de Boerinnenbond, Boerenjeugdbond (B.J.B.), met ruitersport en toneel, de Boerinnenjeugdbond (B.J.B.-meisjes), de Raiffeisenkas, Aan- en Verkoopvennootschap, Onderlinge Kas voor Gezinsvergoedingen, de verzekering tegen brand en ongevallen, Veebond, Tuberculosebestrijding, zuivere melkwinning.

Het DOEL van de organisatie is : het vormen van een ontwikkelde, welvarende en kristelijke boerenstand.

Om dit doel te verwezenlijken heeft ze veel middelen ter harer beschikking.

Noemen we er enkele van : allerlei verslagen, zakalmanakken, wandkalenders, allerlei technische uitgaven, “Bij den Haard”, “de Zonnebloem”, “de Boer”, “Ploeg en Kruis”, “De Gids”, maandelijkse voordrachten, film, aanleggen van proefvelden, voorlichting in tuinbouw, grond- en bodemonderzoek, enz...

Verder beschikt de Boerenbond over een kosteloze advokatendienst, een welingerichte dienst voor belastingsaangelegenheden en pensioenswetten,  inrichten van “praatavonden”, voordrachten, studiedagen, leergangen, retraites, recollecties, werking van onze leden soldaten, technische dienst voor drainering, melkmachienen, electrische weideafsluitingen, waterleidingen, bouwplannen, enz..

U ziet aan al deze diensten en verwezenlijkingen dat de Boerenbond een machtige organisatie is in ons land, benijd door de andere landen !

Hoevelen van onze boeren hebben niet reeds een bezoek gebracht aan de reusachtige burelen van het hoofdbestuur van de Belgische Boerenbond le Leuven, om hen te helpen in één of andere aangelegenheid ?

Steeds vonden ze de meest-bereidwillige en toegewijde en bekwame mensen ter hunner beschikking.
Wie kent niet de reusachtige bloemmolens te Merksem, de grootste van Europa ?

Alles staat ten dienste van de leden. De leuze van de Boerengilde immers luidt :

“Allen voor ieder, ieder voor allen.”

            In de jaren 70 werden de boerengilden opgesplitst in landelijke gilden en

            bedrijfsgilden.

            Samen met deze opsplitsing veranderde ook het werkgebied van deze twee

            groepen. Zo bleef de landelijke gilde de plaatselijke vereniging, die zich meer

            zou uitdiepen om christelijke- sportieve- culturele-  en algemene vorming 

            te stimuleren en waar zowel de actieve land- en tuinbouwer als de loontrekkende

            zich kon thuisvoelen.

            (Voorzitter Jos De Smet in DB, februari 1985 n.a.v.  briljanten jubileum)           

1919 – 26 juni :

            “...De Raad, gehoord lezing van den brief van het Komiteit van Nationale Politiek

            welke afvaardiging ten doel heeft bij de Vredesconferentie te Parijs, in naam der

            aansluitende gemeentens, onze aanspraken te doen gelden in ’s lands voordeel.

            Besluit : de leden des gemeenteraads van Leest, provincie Antwerpen, verklaren

            het Komiteit voor Nationale Politiek bij te treden, wiens programma behelst :

            vrije beschikking over de Schelde, de Midden-Maas en de waterwegen van

            Antwerpen tot den Rijn, de teruggave door Duitschland van Malmedy en de