In 1953 viel hun zilveren bruiloftsfeest samen met het huwelijk van hun oudste dochter. 

Vervolg Gouden Bruiloft Nuytkens-Van de Vondel

Aan respectievelijk de kerk, de woning van de feestelingen en het chalet van VV Leest werden volgende teksten aangebracht :

“Komt de Heer voor de zegen van weleer.

Bid dat Hij U nog vele jaren van alle tegenspoed moge sparen.”

“Vijftig lange jaren in ’t zelfde schuitje varen,

is een kunst, maar ook een gunst.

Fons, hou samen met je Alfonsine

er nog menige jaren, de moed maar in.”

“Veel leute en gulle lach

wensen de buren U

op deze heuglijke dag.

Schep vreugde, maak het plezant

over 10 jaar vieren we diamant.”

En het lofdicht :

“Geachte Jubilarissen, familieleden en vrienden allemaal.

50 lange jaren zijn er over heengegaan.
27 oktober 1928 was het begin van een mooi bestaan,

ze zwoeren mekaar liefde en trouw.

Fons nam Alfonsine met plezier tot vrouw.
En toen zei Fons, we gaan ’t eens proberen, wacht eens even,

en potverdorie het werden er wel zeven !

Al meteen hadden ze een lief nestje aan de Tisseltbaan,

wat een geluk voor ons dat je ginder bent weggegaan.

Nu kunnen wij samen met U vieren en gaan er seffens eens flink op zwieren.

Maar eerst nog eens terug van het heden naar het verleden

want voor zo een gezin was wat te doen, men gaat niet van jongsaf met pensioen.

Fons beleefde destijds veel pret aan het bestellen van zijn dagelijkse gazet.

Had je moeilijkheden met uwe velo, geen nood,

Fons repareerde, verkocht en verdiende zijn brood.

Alles viel nogal mee, Fons had geen last van de BTW.

Alfonsine begon haar commerske op ’t hoekske,

men kon er terecht voor een sokske, een hemdje of een broekske.

Hun werk, een groet en een lach, was levenselexir voor iedere dag.

Laten wij van onze kant, dan allen dit heuglijk feest gedenken,

met enkele gepaste geschenken.     

Wat bevind zich hier binnenin, dat houd de geburenverassing in.

Wat uw keuze aangaat, jubilarissen hier volgt een goeie raad.

Denk bij gebruik nog eens heel zacht, aan de genoegens van je eerste huwelijksnacht.

Wij wensen u nog eens extra veel lol,

tussen de deugddoende lakens en onder die warme wol.

Wij zullen U niet wekken, wij hopen dat je er U nog lang moogt mee dekken.”

Voor de buitenstaanders :

Fons Nuytkens was krantenbesteller en fietshersteller. Alfonsine had een lijnwaadzaak ‘Op ’t Hoekske’ genaamd.

De buren hadden als verassing een tinnen asbak en een soepterrine aangekocht met daar  bovenop een bloemstuk als huldebetoon met volgende tekst : ‘Laat de bezegeling van je groot geluk, besloten liggen in dit bloemstuk. Proficiat en proost aan de jubilarissen en hun mooie kroost. Lang leve Fons en Alfonsine.’

Het keuze-gescbenk van de gevierden was een paar flanellen lakens (aangekocht bij Paula Cauwenbergh) en een bedsprei (afkomstig van Staf Van Ingelgem).   

“Dames en Heren van de Dorpsstraat.

Uit dankbaarheid om wat voor hen gepresteerd werd ter gelegenheid van hun gouden huwelijksjubileum nodigen onze jubilarissen, de Heer en Mevrouw NUYTKENS – VAN DE VONDEL, U uit op n’n drink aangeboden in het chalet van VV Leest aan de Dorpsstraat, aanstaande zaterdag 11 november 1978 om 20 uur.

De jubilarissen hopen van harte dat hun oproep zo talrijk mogelijk zal beantwoord worden.
Vriendelijke groeten en tot zaterdagavond.

       Namens de geburenkring.”

Vijfentwintig jaar voordien  blokletterde Gazet van Mechelen (28/10/1953) :

Onze verkoper Alfons Nuytkens in het zilver

“Onze trouwe verkoper voor Leest en omliggende Alfons Nuytkens heeft jarenlang en steeds met dezelfde toewijding dag in dag uit, zijn lezers hun blad gebracht met foto’s en artikels over allerhande blije en droeve gebeurtenissen. Vandaag prijkt hij zelf in de gazet omdat hij is, 25 jaar lang met zijn trouwe echtgenote aan zijn schoon gezin het beste van zijn vaderhart heeft gegeven. Zeven kinderen heeft hij opgevoed en steeds door zijn voorbeeld gesteund.

Dinsdag 27 oktober, dag op dag, werd de 25^ste verjaring van zijn echtverbintenis met een plechtige mis in de Sint Niklaaskerk te Leest herdacht.

Zo de ouden zongen, zo piepen de jongen zegt zeer juist het spreekwoord. In dezelfde mis werd het huwelijk ingezegend van zijn oudste dochter Elza. De minnestrelen van de toekomst kunnen reeds hun teksten maken op de goedbekende melodie : ‘Over 25 jaar’.

Want dit is onze innigste wens. Mocht onze trouwe verkoper in een lang leven samen met zijn geliefde echtgenote en kinderen de beloning vinden voor een voorbeeldig leven en volhardende plichtsvervulling.

Onze  fotograaf viel de aangename taak te beurt het jubilerende echtpaar en de jonggehuwden op één foto bijeen te brengen. (zie bovenaan) Van harte proficiat !”   

(Met dank aan Eddy Apers voor de artikels)

28-10-2012 om 07:57 geschreven door Marcel Van Hoof

1978 – 28 oktober : Gouden Huwelijksjubileum Fons Nuytkens – Alfonsine Van de Vondel  

‘Fons’ en ‘Fine’ 50 jaar getrouwd

“Wie in Leest en aanpalende gemeenten, vooral Hombeek en Zemst kent Fons Nuytkens

niet ? De man die zowat ’n goeie 30 jaar alle straten en wegeltjes doorkruiste van de genoemde gemeenten toen hij nog per fiets ‘Gazet van Mechelen’ en ‘Zondagsvriend’ (nu : ‘Zie’) bestelde.

Men vergete hierbij niet dat in de jaren voor als tijdens en ook nog enkele jaren na de oorlog de dagbladen ALLE dagen moesten besteld worden. Alle dagen, dus ook op zon- en feestdagen. Alleen op tweede Nieuwjaarsdag hadden de ‘gazettemannen’ vrijaf, konden ze eens uitslapen en hun dag indelen zoals ze wilden.

Fons, met zijn pak gazetten vooraan als achteraan op de stevige fiets, was een vertrouwd beeld geworden voor de mensen uit de streek. Steeds bedachtzaam en kalm peddelde hij straat in straat uit hier en daar een klein praatje slaande of een paar minuutjes rustend. Alle dagen door weer en wind met de zwaar beladen fiets die hem af en toe wel eens in de steek liet. Maar daar wist Fons steeds wel een mouw aan te passen want fietsen herstellen was voor hem een kleinigheid.

Eigenlijk startte Fons als meubelmaker maar door de crisis van de dertiger jaren viel ook hij zonder job. Zo kwam het dan dat hij krantenbesteller werd van de ‘Gazet van Mechelen’. En dat ging hem goed af want hij hield het toch meer dan 30 jaar uit. De laatste jaren echter toen de leeftijd wat begon door te wegen ging het niet zo best meer en moest hij voor zijn eigenlijke pensioenleeftijd afhaken.

In Blaasveld vond Fons destijds de vrouw die met hem door het leven wilde gaan : Josephine Van de Vondel. Werd Fons op 11 oktober ll. 72 jaar, dan is zijn wederhelft er 71 geworden in januari ll.  Te vermelden valt hierbij dat de moeder van Josephine nog in leven is en bijna 94 jaar telt. In het trouwboekje van het gouden bruilofpaar staan 7 kinderen ingeschreven die op hun beurt een gezin stichtten en voor een nakomenschap zorgden van 18 kleinkinderen en reeds twee achterkleinkinderen. Is het vijdag a.s. juist 50 jaar geleden dat hun huwelijksbootje van wal stak dan zal echter de viering zaterdag plaats grijpen. Na een dankmis om 10 u. in de parochiekerk zal de ganse nakomelingschap aanzitten aan een gouden feestdis in het chalet van de Leestse voetbalploeg.”  (GvM)

Frans Alfons ‘Fons’ Nuytkens was te Leest geboren op 11 oktober 1906 en hij overleed er op 12 december 1991. Uit zijn huwelijk met Alphonsina Van de Vondel werden zeven kinderen geboren, twee meisjes en vijf jongens.

Alphonsina ‘Fine’ Van de Vondel was te Blaasveld geboren op 27 januari 1907 en overleed te Mechelen op 21 oktober 1992.

Gedurende ongeveer dertig jaar was Fons in Leest maar ook in gedeelten van Tisselt, Kapelle, Hombeek, Zemst en Battel krantenventer en alzo een bij velen bekend figuur.

Buiten krantenbedeler was hij ook “velomaker” en verdeler van de fietsen Pavic, Norta, Superia, Oxford,  roestvrije aluminium fietsen Kettler  en de Hollandse fietsen “De Gouden Leeuw”.

Fons had zijn zaak in de Dorpstraat naast de woning van dokter Stuyck.

Alfonsine baatte een ‘lijnwaadzaak’  ‘Op ’t Hoekske’ uit.

De geburenkring bleef niet bij de pakken zitten, getuige hierna hun geschreven communicatie (met dank aan R. Selleslagh) voor de bewoners van de Dorpstraat :  

“Geachte gebuur,

Op 28 oktober 1978 vieren onze geburen de Heer en Mevrouw Alf. Nuyrkens – Van de Vondel, Dorpstraat 51 Leest, hun gouden huwelijksjubileum.

Als geburen kunnen wij deze gelegenheid niet ongezien laten voorbij gaan.

Om deze viering enige luister bij te brengen en een passend geschenk aan de gevierden te kunnen aanbieden, hopen wij op uwe welwillende medewerking en milde geldelijke steun.

Wij rekenen op U, en zullen kortelings tot actie overgaan.
Bij voorbaat dank, en tot ziens.

      De initiatiefnemers.”

“Geachte gebuur,

Zoals voorheen gemeld vieren onze geburen de Heer en Mevrouw Nuytkens – Van de Vondel hun gouden huwelijksjubileum aanstaande zaterdag. De geburenkring dankt van harte al de milde schenkers van de Dorpsstraat. De opbrengst bedroeg 8.680 frank. Mede dank zij U zijn wij er in geslaagd de jubilarissen de gepaste geschenken aan te bieden. Deze zullen getoond worden tijdens n’n drink die de jubilarissen ons korte tijd na hun viering als dank aanbieden

(mededeling volgt).

Mogen we nog vragen aan de mensen van de Dorpsstraat op zaterdag 28 dezer hun huizen te bevlaggen. Wij danken eveneens onze trouwe medewerkers van de geburenkring voor hun werkzaamheden en hulpmiddelen allerhande.

Een speciale dank aan het bestuur van V.V. Leest, voor het bereidwillig ter beschikking stellen van hun chalet voor onze werkzaamheden.

Ook danken wij de feestcomité’s van andere jubelvieringen die ons met tal van kleinigheden grote diensten bewezen en zij die ons gratis al de dennenbomen ter versiering hebben aangeboden.
Hopende met dit alles, onze pogingen goed te kunnen beeindigen groeten wij zeer hartelijk.

    De geburenkring.“ 

Foto’s :

-Gouden paar Fons Nuytkens en Alfonsine Van de Vondel.

-Advertentie in ‘De Band’

-De woning van de familie Nuytkens begin jaren ’80.

28-10-2012 om 07:37 geschreven door Marcel Van Hoof

  Vervolg Dorpsraad.         

En in  “De Band” :

KOUTERWIJK een WOONERF ?

“Het ‘Jaar van het Dorp’ loopt stillekensaan op z’n laatste benen. Wandelwegen werden uitgestippeld, men werkt nu aan een plan voor de verfraaiing van de Dorpsplaats. Op de laatste vergadering brachten Leefmilieu Leest, Chiro en Frans Teughels hun eigen ideeën in plan. Daaruit zullen dan uitgewerkte plans op schaal gemaakt worden en misschien ook maquetten. Dit alles zal dan nadien bekend gemaakt worden aan de dorpsgenoten, die dan nog hun eigen zeg zullen krijgen. Ideeën en voorstellen zijn nog altijd welkom !

Op 27 oktober wordt iedereen uitgenodigd om deel te nemen aan de vergadering tot oprichting van een dorpsraad.

Die is broodnodig om Leest als landelijk dorp niet te laten verkwijnen.

Nu gaan er ook stemmen op in de Kouterwijk ‘een woonerf’ op te richten. Het woord ‘woonerf’ zegt het zelf. Het is in de eerste plaats een ruimte om te wonen, te leven en te spelen, waar de mensen voorrang krijgen op het verkeer. Het moderne verkeer heeft de mens teruggedrongen op het voetpad van amper een meter breed. Hindernissen zoals riooldeksels, parkeermeters en verkeerspalen zijn stilaan op weg om ook daar de mensen te verdringen.

Een woonerf wil op de eerste plaats de mens op gelijke voet plaatsen met auto’s : spelende kinderen, taterende dames, voetgangers tellen ook mee en moeten zich veilig voelen op straat. Het is geen verkeersvrije straat, maar de auto’s mogen maar 20 km per uur rijden en moeten voorrang geven aan de mensen die er wonen. In een woonerf kan dus alles gebeuren, maar op voet van gelijkheid. Dat er in de  ‘Kouterwijk’ een woonerf zal komen valt nog te betwijfelen. Het zullen de bewoners uit de wijk zelf zijn die dit zullen beslissen. Vast staat dat Mechelen op dit ogenblik op zoek is naar woonwijken en straten die ideaal zijn voor het oprichten van woonerven. Hun oog is gevallen op de Kouterwijk. Opmetingen zijn reeds gedaan en plannen zijn getekend. Ook in de vergaderingen ‘Jaar van het Dorp’ kwam het onderwerp te bespreking. Maar de belangrijkste voorwaarde om een woonerf op te  richten blijft het akkoord en de hulp van de wijkbewoners om daar verandering door te voeren.

Bij gebrek aan eensgezindheid is het woonerf, zoals vele zaken trouwens, een doodgeboren kind.

    ‘Jaar van het Dorp’.

En ook ‘De Distel’ had zich dat jaar geroerd in dezelfde periodiek :

LEEST WORDT DE BUITENWIJK VAN MECHELEN en andere verhalen…

“Langs de Kerkenblokweg kun je ’s zomers , hoe ongelooflijk het ook is, kikkers lustig de vijver zien induiken. Wij hopen dat de vorsen dit nog lang mogen doen. Voor de mens zijn ze immers niet veilig. Op een boogscheut van hun leefmilieu zitten nl. te Mechelen watertandende mensen, die zich gastronomen noemen, te wachten op gebraden kikkerbilletjes. Geruststellend antwoorden deze kikkereters dat het hier gekweekte of buitenlandse kikkers betreft. Er zal wel iets van waar zijn want waar vindt men nog kikkers bij ons, om niet te spreken van salamanders en hagedissen.

Wat doen we met de wet van 12 juli 1973 over het natuurbehoud waarin bij art. 3 staat ‘met het oog op de vrijwaring van de soorten behorende tot de inheemse fauna neemt de koning maatregelen  tot bescherming van de in het wild levende dieren.

Aan de overkant van de Kerkenblokweg vindt je nog een stuk groene Zennevallei met vloeibeemden en beken. We hopen dat dit landschap er nog lang mag blijven.

Voor de mens is er immers niets veilig. Op een boogscheut aafstand zitten handenwrijvende mensen, die zich sociaal noemen, te wachten  tot de bouwgronden in Leest als gouden appeltjes in hun handen vallen. Grote bouwmaatschappijen werden uitgestuurd in de Vinkstraat, in de Scheerstraat, op de Kouter. Ze hebben al lang alles opgekocht, terwijl ze elders de huizen laten verkrotten. Leest wordt de buitenwijk van Mechelen.

Ga eens kijken lans de Kerkenblokweg, de eerste tekenen zijn er. De riolen liggen er – morgen bouwt men tot tegen de Zenne ! En had het gewestplan van 1977 de bestemming van deze grond niet van bouwgrond in landschappelijk waardevol bosgebied veranderd ?

Tja, de mensen liggen er niet wakker van, maar toch gaat het hier om niet helemaal onbelangrijke dingen. Het gaat hier immers over de verhouden mens – natuur – dier – en de kikker is hierbij maar een illustratie.”

“Verslag van de werkvergadering Jaar van het Dorp – Dorpsraad Leest.”

Aanwezig : 17 personen.

In het begin van de vergadering werd even gepolst naar de reactie van de dorpsbewoners op de voorstellen van de dorpsraad. Deze reactie was tot nu toe vrij onverschillig. Als oorzaken daarvoor werden aangehaald : het tekort aan serieuze informatie omtrent een milieuraad.

Ook de gevolgen van de vroegere gemeentepolitiek, de invloed van de politieke partijen, de apolitieke opstelling van de werkgroep en de houding t.o.v. de inwijkelingen zijn oorzakelijk verbonden met de onverschillige houding van de mensen.

Omtrent de informatie bestond tot dan het probleem dat de werking en het werkterrein  van een dorpsraad moeten bepaald worden door de inwoners zelf. Vooraf informatie geven is dus moeilijk omdat er moet vertrokken worden van theoretische modellen daar er slechts weinige praktische voorbeelden zijn. Daarom zijn we vertrokken van de inventarismap ‘Jaar van het Dorp’ en de brochure ‘Hoe werken aan de basis’, beiden uitgegeven door het Ministerie van Nederlandse Cultuur.

De methodiek van werken : zes sectoren van het dorpsleven werden voorgesteld, nl. :

1. Ruimtelijke Ordening en Leefmilieu.

2.Arbeid en Economie.

3. Cultuur, recreatie en ontmoeting.

4.Onderwijs.

5. Gezondheid en maatschappelijk welzijn.

6. Distributie en diensten.

Voor elk van deze sectoren en deelaspecten ervan werd vooreerst een probleemstelling geformuleerd. Deze probleemstelling wordt beoordeeld en oplossingsmogelijkheden worden geformuleerd. In de derde fase wordt een oplossingsmogelijkheid gekozen en uitgevoerd.

Dit is de basisstructuur voor de werking van de dorpsraad. Tegelijkertijd is er ook een taakafbakening gebeurd binnen deze sectoren.

In ‘De Band’ van december ‘78 publiceerde T.V. :

DORPSRAAD JA ?   DORPSRAAD NEEN ?

1978 ‘Jaar van het Dorp’. Ieder van ons is van deze slogan verzadigd. Na de bittere pil van de fusies der gemeenten stelde de overheid het jaar 1978 in het teken van ht behoud van het eigen karakter van onze dorpen. De kankeraars en de pessimisten beweerden dat dit gebeurde om de pil te vergulden. En dat zal wel ergens waar geweest zijn. Bloemen op de begrafenis van de gemeenten die ophielden te bestaan. In elk van de vroegere gemeenten, en dat was ook te Leest het geval, werd, gestimuleerd door de centrumgemeente (Mechelen), een werkgroep ‘Jaar van het Dorp’ opgericht. 

De start van deze werkgroep werd gegeven op het einde van vorig jaar met een stichtingsvergadering, die plaats vond in de lokalen van onze jongensschool. De Schepen van Cultuur, Van de Sande, hield als verantwoordelijke Schepen een korte inleidende toespraak. Ook de Schepen van Landbouw, Fons Van Stappen, was daar aanwezig en spoorde ons aan om er iets mooi’s van te maken.

Alle plaatselijke verenigingen waren op deze vergadering aanwezig en beloofden actief te zullen meewerken. Zo werd de plaatselijke werkgroep gesticht met vertegenwoordigers van alle verenigingen. Naast deze plaatselijke werkgroep, zoals er ook één in de vier andere fusiegemeenten werd opgericht, werd ook om alles te ordenen een ‘coördinatiecomité’ uit de grond gestampt, dat bestond uit twee afgevaardigden per fusiegemeente. Dit comité had tot taak de diverse acties van de vijf bestaande werkgroepen te coördineren en te steunen.

Elke maand werd er vergaderd onder het voorzitterschap van een Schepen van Mechelen. Voor de werkgroep van Leest werden Frans Teughels  en Jeroom Verbruggen naar dit coördinatiecomité afgevaardigd. Ziedaar een korte historiek voor diegenen die zich afvragen wat men onder ‘Werkgroep jaar van het dorp’ moet verstaan.

De plaatselijke werkgroep heeft getracht enkele interessante initiatieven uit te werken.  Er werd een brochure uitgegeven met daarin enige door de verenigingen ontworpen wandelwegen doorheen ons dorp (noot : de Kapellekenswandeling, de Hoevewandeling en de Groene Wandeling). Er werd deelgenomen aan de fietsenrally der fusiegemeenten en ook de teken- en opstelwedstrijd werd een succes. Verder was er ook te Mechelen een zeer opgemerkte stand op de Hemo-Jaarbeurs, waar Leet uitpakte met de maquette ‘het dorpsplein van Leest ten jare 1900’, die gerealiseerd werd onder leiding van Frans Teughels met medewerking van o.a. aalmoezenier Herregods en Stefaan De Laet.

Ondanks het feit dat de plaatselijke werkgroep met het verloop der maanden flink uitdunde, bleven enkele dapperen naarstig voortdoen. Een laatste initiatief werd dan ook de uitwerking van een project tot verfraaiing van ons dorpsplein. Hiervoor werden reeds verschillende voorstellen op papier uitgetekend, die ter bespreking en hopelijk ook ter goedkeuring op de volgende vergadering aan de aanwezigen zullen voorgelegd worden.

Zondag 21 januari (noot : 1979) e.k. wordt het ‘Jaar van het Dorp’ officieel beëindigd met een academische zitting en prijsuitreiking van de reeds vermelde teken- en opstelwedstrijd.

Is dit dan definitief het einde voor de ideeën die dit jaar worden naar voor gebracht ? Neen, de werkgroep heeft unaniem gemeend, dat wat dit jaar werd begonnen, verder moet kunnen uitgewerkt worden. De verdere uitwerking van al de ideeën en plannen zou het best kunnen gebeuren bij middel van een ‘Dorpsraad’ : dit is een verzameling van mensen, zowel enkelingen als vertegenwoordigers van de verenigingen, die samen aan tafel gaan zitten, om de problemen die wij hier te Leest hebben uit te praten en indien nodig, als groep door te spelen aan het stadsbestuur. Deze werkgroep (=dorpsraad) kan met alle belangstellenden de handen uit de mouwen steken, om ons dorp-van-morgen meer leefbaar te maken of te houden. Wij denken hier aan  bv. de verfraaiing van het dorpsplein, de landelijke gebouwen, de zorg voor het eigen karakter van ons dorp, de dorpswinkels, de dorpsschool, de groene ruimten, het landschap en niet in het minst de landbouw. Boeren let op uw zaak ! Anders moogt ge binnen enkele jaren misschien nog enkel mesten en ‘beren’ op bepaalde uren.

Er werden reeds twee inleidende vergaderingen gehouden, waar over de oprichting van een dorpsraad werd gesproken, nl. op 27 oktober en 17 november. Aangezien op 17 november niet alle verenigingen, wegens andere activiteiten, konden aanwezig zijn, werd er beslist de definitieve oprichting uit te stellen tot de volgende vergadering.

Deze vergadering gaat door op 8 december e.k. in de refter van de jongensschool te 20 uur stipt. Wie wordt daar verwacht ? Elke Leestenaar die er belangstelling voor heeft en zich voor de goede zaak wil inzetten, alsook de verenigingen.”

25-10-2012 om 16:14 geschreven door Marcel Van Hoof

Jan Geerts.


1978 – Zaterdag 21 oktober : Dropping chiro

            Met een 40-tal vertrokken ze naar de Vlaamse Ardennen.

            Eindpunt was de kapel van Frasnes waar de pater een mis opdroeg.

“Om 2 uur zaterdagnamiddag, 21 oktober, kookte het trekkersbloed van een 40-tal ongeduldige chiromensen. Het mooie herfstweer was er niet vreemd aan. We waren immers samen gekomen met leiding en aspiranten om de zoveelste dropping in de reeks tot een goed einde te brengen (na meerdaalbos en Namen).

Deze maal ging het in de richting van Geraardsbergen en Ronse in de Vlaanderen, temeer omdat we voor volgend jaar deze streek hebben uitgekozen om te Goefferdinge op kamp te gaan.

Onderweg, in de bus, waren we getuige van wat er zoal allemaal verminkt wordt in Vlaanderen, wegen en nog eens wegen, fabrieksgronden waar slechts enkel de verlichting is aangelegd, maar verder woeste verlaten grond, lelijke huizen, en dit alles in wat vroeger een landelijk gebied moet zijn geweest. En dan spreken we nog niet van één van de vele verkeersdrama’s waarmee we die dag werden geconfronteerd.

We lieten echter de moed niet in onze schoenen zakken, want rond 4 uur was het moment aangebroken. In groepen van 6 werden we ergens gedropt tussen Ronse en Geraardsbergen. Dorpjes met Franse namen als Wannebeck-Flobeck, Wodeck, deden ons direct vermoeden dat we ons beste Frans moesten bovenhalen. Ongeletterd, maar dapper en kranig als wij zijn, hebben wij het dan maar enkel met de stafkaart klaargespeeld.

Heerlijk was het daar, langs vergeten veldwegels en dorpkes, van waaruit zo een rust en landelijke sfeer uitging, dat men er dagen kon vertoeven. Een streek, zacht glooiend, waar de boeren nog baas zijn. Dorpkes met slechts een kerk en een paar huizen, een varkensconcert dat ergens wordt gegeven in één of andere stal, dubbel trekpaard met een bietenkar, een boer die rustig op de rijdende kar even aan zijn pijp trekt, en die genietend de omgeving verkend. Verdraaid, dachten wij, bestaat dit dan toch nog ?

Ondertussen lieten we de noten smaken die onderweg zo gretig te rapen vielen, en zeker een biertje als ouden bruine (vieille brune) met rammenas viel niet te versmaden.

Weldra werd het donker en was het opletten geblazen voor de kaartlezer.

Terwijl de suikerbietboeren nog duchtig in de weer waren, stapten wij gezwind en soms al zingend over de baan.

Even werd het spannend toen we noodgedwongen de velden en weiden moesten doortrekken. Dit avontuur kostte ons veel plezier, maar ook pootje vis en een kapotte broek.

Stilaan (rond 20 u) naderden wij het eindpunt nl. : de kapel van Frasnes. Aan het geblaf der honden kon men duidelijk waarnemen waar er ergens strijd werd geleverd. Met zijn pillamp gaf de Pater ons uiteindelijk de laatste tip. In de kapel heeft de Pater dan de mis opgdragen voor de vermoeide maar tevreden trekkers.

Even later hebben wij in het dorp nog een pintje verbruikt in de lokalen van onze Waalse zustervereniging en ook nagepraat.

Een mooie dag was weer voorbij, een dag waar we onze ogen de kost hebben gegeven, een dag van samenhorigheid. En nu maar wachten op de volgende dropping !!

N.B. Dank aan Karel Duisburg, Jules De Smet en de Pater, die deze fijne tocht, weliswaar in de mist, voor ons hebben uitgestippeld.

Eén die erbij was. J.L.”

(DB, november 1978)

1978 – Vrijdag 27 oktober : Vergadering oprichting DORPSRAAD

“De Dorpsraad wordt een feit.

Een tiental afgevaardigden van verschillende verenigingen waren aanwezig op de vergadering voor het oprichten van de Leestse dorpsraad.

Er werd erg over en weer gepraat over het doel van de dorpsraad : wordt de dorpsraad een actiegroep of niet ? Hoe wordt de dorpsraad samengesteld ?

Er werden enkele opmerkingen gemaakt o.a. over het opruimen op het kerkhof van het graf van een oudstrijder van 1914-18 : soldaat Geerts gaf zijn leven in de modder van de IJzer op het einde van de oorlog. Zijn nagedachtenis mag zo maar niet verguisd worden.

(Noot : Jan Geerts-zie foto-was te Leest geboren op 24 november 1895 als zoon van Karel en

Melanie Verdickt. Hij sneuvelde op enkele kilometers van Houthulst, te Klercken op 28 september 1918, hij zou te Leest begraven worden op 29 januari 1919.)
De vervuiling van de Molenbeek was een ander punt. Redenen genoeg om de noodzaak van een dorpsraad te onderstrepen.

We moeten samen een dorpsgemeenschap opbouwen. De mensen van die gemeenschap doorspelen aan het beleid. Elke inspraakmogelijkheid benutten. Iedereen moet beslissingen kunnen nemen en het mag niet zijn dat één persoon het zo maar voor het zeggen heeft.

Wij willen geen grondspeculatie of kunstmatige inplantingen van woonkernen in het dorp.

Wij willen ons dorpje landelijk houden. Genoeg werk aan de winkel voor de dorpsraad.

Hoe de dorpsraad wordt samengesteld was nog een open vraag. Wordt het de zoveelste vereniging met aan het hoofd een voorzitter ? Of wordt het een werkgroep waarin elke vereniging vertegenwoordigd is ?

Wij hebben reeds verantwoordelijken in de dorpsraad voor :

Boerefront, Davidsfonds, Gepensioneerden, KWB, Leefmilieu, Oud-strijders, Vevoc en Voetspoor. Enkele mensen kwamen uit eigen initiatief, los van een vereniging.
Waarop wachten de anderen ? Op 8 december is er een nieuwe samenkomst om 20 uur in de jongensschool. Punten op de dagorde : -verfraaiing van het dorpsplein en samenstellen van de dorpsraad.

    K.S.”

(DB, november 1978)

Voordien kregen alle verenigingen van Leest volgende (niet gedateerde) brief toegestuurd :

“Geachte Vereniging van Leeest, Voorzitter en bestuursleden :

In het jaar 1976-77, en dit in het vooruitzicht van de fusie, werd door velen bij gelegenheid van een der activiteiten van hun vereniging, de nadrukkelijke wens uitgesproken dat “Leest, Leest wil en zal blijven…”

Thans aan ons om er nekeer over na te denken en, en zo nodig, er iets aan te doen.

In dit jaar 1978 hebben wij het ‘Jaar van het Dorp’ gekend. Enkele dorpsactiviteiten hebben in dit kader plaats gehad : wandelwegen werden uitgestippeld, en een planning tot verfraaiing van de Dorpsplaats wordt uitgewerkt.

Maar het ‘Jaar van het Dorp’ loopt ten einde, en een voornaam feit is dat in gans het arrondissement Mechelen alleen nog LEEST als het ENIGE LANDELIJKE DORP voorkomt, moet nog zijn volle aandacht krijgen, en eventueel als een waarde verdedigd worden, willen wij ‘ONS DORP’, na dit ‘Jaar van het Dorp’ nog ‘LANDELIJK BEHOUDEN ‘ !

Om de actie en de bedoeling van het ‘Jaar van het Dorp’ niet te laten uitsterven, om ‘ons Dorp’ als ‘landelijk’ niet te laten verkwijnen , om ons dorp als ‘den buiten’ te laten leven, om op tijd en stond vanwege de stad de nodige inlichtingen en planningen te weten te komen, daarom is het HOOGNODIG met de verenigingen van Leest een DORPSRAAD op te richten !!!   

om zodoende als landelijke bevolking onze inspraak te kunnen doen gelden, zodanig dat er met de plaatselijke bevolking van Leest zou rekening gehouden worden om tot ernstige beslissingen betreffende ons Dorpsgebied over te gaan.

Verenigingen van Leest die wensen deel uit te maken van en bij de oprichting van een Dorpsraad, worden hierbij uitgenodigd in de Jongensschool van Leest, op vrijdag 27 oktober 1978 om 19.30 u.

         Werkgroep-Leest-Jaar van het Dorp.”

25-10-2012 om 15:12 geschreven door Marcel Van Hoof

De bewoners van de sociale wijk “Kouter” te Leest verzetten zich een half jaar geleden tegen de geplande uitbreiding van hun woonwijk.Vandaag heeft de  maatschappij “Het Gelukkig Gezin” plannen opgevat om nieuwe woningen in te  planten op momenteel vruchtbare landbouwgronden. En meteen staan met onteigening bedreigde landbouwers aan de klaagmuur. (GvM)

1978 – 13 oktober – Gazet van Mechelen :

            Leestse boeren zijn boos.

            Met Fons Vanstappen konden ze (vooralsnog) niet praten

“Een handjevol Leestse landbouwers was woensdagavond gezamelijk naar het oude gemeentehuis afgezakt in de hoop daar de Mechelse schepen Fons Vanstappen tijdens een “maandelijkse” zitdag te pakken te kunnen krijgen. Maar van die verhoopte ontmoeting kwam niets in huis. Schepen Vanstappen, totaal onwetend van de plannen van de landbouwers, zat die dag immers te Leuven als afgevaardigde van het stadsbestuur op de jaarvergadering van Icomos. Pech dus voor de Leestse landbouwers. Want zij zijn boos. Boos naar aanleiding van de plannen van de bouwmaatschappij “het Gelukkig Gezin”, die zinnens is zowat 10 hektaren landbouwgrond, eigendom van en gepacht door een zevental landbouwers, te onteigenen met het oog op de bouw van 50 sociale woningen.

Opmetingen

Geruchten over de bouw van die woningen doen te Leest reeds verscheidene jaren de ronde. Maar toch kwam het voor de Leestse landbouwers nog als een donderslag bij klare hemel aan wanneer ze, stuk voor stuk, enkele dagen geleden een schrijven ontvingen met daarin het verzoek de landmeters behulpzaam te zijn bij de nodige onteigenings-opmetingen. Er werd onmiddellijk aan de alarmbel getrokken.

De landbouwers nemen het ondermeer niet dat ze zonder boe of ba voor een voldongen feit gesteld worden. De betrokken landbouwgronden, gelegen aan de Kouter, worden aangezien als de vruchtbaarste in de landbouwgemeente die Leest dan toch is. Maar bovendien liggen te Leest reeds een 10-tal hektaren onteigende gronden klaar zodat de Leestse landbouwers het helemaal niet meer zien zitten. Er is met een en ander ook een sociaal aspect gemoeid. De landbouwers verwijzen naar de RPB-arbeiders wiens werk ze afpakken, maar waarvoor men anderzijds wel iets in de plaats geeft.

“Als men onze grond afpakt – zeggen ze – zijn we gezien. Dan sturen ze ons met een aalmoes wandelen.” En het feit dat de betrokken gronden op het gewestplan als uitbreidingszone werden aangeduid, doet daar volgens onze zegslui niets van af.

Moeilijkheden verplaatst

Rond de bouwplannen van de bouwmaatschappij “Het Gelukkig Gezin”, die over korte tijd zal samensmelten met “De Mechelse Goedkope Woning”, is te Leest reeds vele maanden deining ontstaan. Tijdens een persconferentie op 8 maart van dit jaar trok het wijkcomité Kouterwijk te Leest van leer tegen de geplande uitbreiding van de bestaande wijk.

Het protest werd geargumenteerd met te onderstrepen dat de in aanmerking komende uitbreidingszone langs de Zenne waterziek zijn, onhygiënisch en ongeschikt voor bouwgrond.
Men eiste een nieuw grondig onderzoek van het dossier.
Tot op vandaag waaide er uit die hoek geen nieuws meer, tot vandaag, op hun beurt, de Leestse landbouwers, zich in hun bestaan bedreigd voelen.

            Fons Jacobs

25-10-2012 om 14:43 geschreven door Marcel Van Hoof

1978 – 22 september : Poëzieavond Davidsfonds “Stemmen uit het dorp”.

            In het parochiehuis. Begin 20 uur.

            Leden : 75 frank, niet-leden : 100 frank.

“…dat poëzie en vertelling kunnen boeien hebben zij die aanwezig waren kunnen ervaren. Dank zij de uitstekende vertolking van de voordragers en de sfeervolle ingerichte zaal werd het een onvergetelijke avond.

Het eerste deel was vooral spannend door de afwisseling tussen tedere en harde teksten begeleid door uiterst stemmige muziek. In het tweede deel was het vooral de boer van een halve eeuw terug die werd belicht maar die voor de meesten van ons zeer goed herkenbaar was.

Een fijne avond voor al wie nog gevoelig is voor schoonheid in taal.

Het Davidsfonds denkt ook aan de kinderen. Voor al wie van sprookjes en vertellingen houdt komt op 22 november e.k. de befaamde sprookjesvertelster‘Amarillis’.

Ze bestudeerde sprookjes in gans de wereld en ze heeft ook vertelhuizen waar kinderen op regelmatige tijden naar haar kunnen komen luisteren.

Op die woensdagnamiddag 22 november komt deze dame dus naar Leest. Alle kinderen worden verwacht om te luisteren. De kleinsten om 2 uur, de groteren om half vier.”

(DB) 

1978 – Zondag 1 oktober : 6^de Chiro-Vevoc Jeugdcross

“Ondanks de slechte weersomstandigheden waren er toch 750 deelnemers bij onze jaarlijkse jeugdcross. Dit was merkelijk minder dan vorig jaar (1100 deelnemers) maar dat was te wijten aan de slechte weersomstandigheden op het ogenblik dat de massa ging komen.

Vooral in de jeugdreeksen was dit merkelijk voelbaar. Maar niet getreurd, wie thuis bleef had ongelijk. Tijdens de wedstrijden kwam zelfs de zon eventjes door de donkere wolken priemen.

Het parcours was ook niet zo modderig als andere jaren. Bij de aankomst waren de deelnemers dan ook nog duidelijk herkenbaar, terwijl dat vorig jaar onmogelijk was.

In de parochiezaal stonden alle prijzen netjes opgesteld en rond 18 uur was er prijsuitreiking na nog enkele woordjes van de burgemeester en de schepen van sport van de stad Mechelen.

Wij denken dat alle deelnemers tevreden naar huis gingen. Tot volgend jaar !

Langs deze weg willen wij alle helpers van voor, na en tijdens de cross hartelijk danken. Hartelijk dank aan alle prijzenschenkers.

Namens Vevoc Lieve Vlemincx.” (DB, november 1978)

Uitslagen.

Pupillen meisjes                                            Pupillen jongens

1. Abeloss Veerle                                           1. Augustijnen Patrick

2. Van Winghe Diane                                    2. Van Eynde Gert

3. Van Netelbos Kristel                                 3. Van Winghe Freddy

Groepsklassement : Chiro Leest                    Groepskl. : Chiro Leest

Miniemen meisjes                                         Miniemen jongens

1. Van Baelen Rose                                       1. Varemans Dirk

2. Van Winghe Sonja                                     2. Goovaerts Johan

3. Laurens Conny                                           3. Moens Roland

Groepskl. : Chiro Houtem                              Groepskl. : Chiro Houtem

Kadetten meisjes                                           Kadetten jongens

1. Aelenbergh Kristin                                     1. Houtekiete Leo

2. De Brandt Kristin                                       2. Breugelmans Peter

3. Van Parijs Marleen                                   3. Cuykens Patrick

Groepsklass. : AVA  Niel                                Groepskl. : Chiro Leest          

Scholieren meisjes                                        Scholieren jongens

1. De Wijngaart Greta                                   1. De Muyter Jean-Pierre

2. De Ridder Gerda                                       2. Houtekiet Bruno

3. Houtekiet Nicole                                        3. Engels Jan

Groepsklassem. : Chiro Hombeek                 Groepskl. : Borgerstein

Juniores-Seniores Dames                              Veteranen

1. De Brandt An                                             1. De Schoenmaecker Victoria

2. Aerts Rita                                                   2. Gijsemans Maria

3. Broothaerts Anne-Mie                              3. De Brandt M.-Louise

Groepsklassement : geen

Juniors –Seniores jongens     

1. Van Waeyhenberghe René

2. Van Win Aimé

3. Nauwelaerts Kris

Groepsklassement : Borgerstein

Veteranen mannen                                       Veteranen (1938 en ouder)

1. Van Win Willy                                            1. Goovaerts Frans

2. De Borger Robert                                      2. Van Winghe Achiel

3. Ceulemans Jozef                                        3. Houtekiet Maurice

Groepsklassement : geen.         
       

1978 – September :  Eerste ‘Ontdek de Ster-wedstrijd van KLJ.

De K.L.J. van Leest oogstte een groot succes met haar eerste ‘Ontdek de Ster’-wedstrijd.

Er waren 10 kandidaten opgekomen, hierna de uitslag :

1.      Lebeer Raoul              79 pt

2.      Cernelis Sonja            75 pt

3.      ‘Par Hasard’               74 pt

4.      De Smet Els                74 pt

5.      De Meyer                   73 pt

6.      Van Nobelen              65 pt

7.      De Wachter                65 pt

8.      Francois                      62 pt

9.      Naegels Patrick          60 pt

10.  Jimmy                         55 pt.

Als gastoptreden had de k.L.J. een muziekgroep uitgenodigd van eigen bodem : de Keten.

Deze groep die nog maar 7 maanden geleden gestart is, heeft reeds enkele succesvolle optredens achter de rug.

De deelnemers aan de wedstrijd werden muzikaal begeleid door mevrouw Van Saet – Jacobs.
De jury was samengesteld door : Jan Van den Heuvel (voorzitter), Ward Van Doren (BRT), Griet Degryse (pianiste), Hilda Silverans (accordeoniste) en Guido Hellemans (regisseur van de plaatselijke toneelgroep Rust Roest).

Samen met deze mensen werden de bestuursleden van de KLJ Rita De Smet, Ingrid Casteels en Sigrid Van Nobelen nog feestelijk in de bloemetjes gezet voor hun volle inzet die deze avond tot een succes deed uitgroeien.

     R.I.L.”

(DB)

25-10-2012 om 14:36 geschreven door Marcel Van Hoof

1978 – Van 21 tot 31 juli : Bivak Chiro-jongens te Loppem (bij Brugge)

            De meisjes gebruikten dezelfde locatie maar van 31/7 tot 10/8.

In ‘De Band’ van augustus 1978 beschreven twee ‘aspirant-kookmoeders’ hun eerste ervaringen op het bivak van de meisjes in Loppem :  

Bivakmoeders

“Na ongeveer 15 bivakken als Chiromeisje en/of als leidster was het een prettige ervaring er nog eens te mogen bij zijn als kookmoeder.

Samen met Liza en Jeanne vormden we een prachtig team.  Alhoewel ‘kookmoeder’ een grote benaming is voor wat wij, als groentjes, in Loppem presteerden, hebben wij toch getracht ons mannetje te staan. Kortom wij hebben een gratis cursus koken van 10 dagen gevolgd en er nog wat bij geleerd ook ! Een kop koffie maken kan iedereen maar dit geestrijke vocht drinkbaar maken voor een bende van 80 is al een andere zaak.

Het was fabelachtig hoe Liza en Jeanne de kunst verstonden alle spijzen op smaak te brengen en lekker warm op tafel te toveren, wat soms een hele karwei was.

Onze dag vullen was nagenoeg geen probleem. ’s Morgens werden de tafels gedekt met toespijzen zoals : confituur, speculoos, peperkoek, Hollandse kaas, smeerkaas, hespenworst, saucis en niet te vergeten de choco. De choco was het meest geliefde en gevraagde leggertje tussen de boterham. Soms was het wel eens zoeken naar de boterham. Maar, kom, ge zijt op bivak om eens iets te doen wat thuis niet mag. Nadat wij de tafels gedekt hadden trokken wij naar de keuken waar Liza en Jeanne reeds bezig waren met het schoonmaken van de soepgroenten. Wij hielpen dan in de keuken met allerlei karweitjes zoals aardappelen schillen voor de soep, de afwas, enz. Ondertussen waren Jeanne en Liza reeds duchtig in de ene of andere kastrol aan het roeren. Het waren gedurende die 10  dagen verschillende gerechten waaraan voor het bivak gedokterd was met de leiding. Een ganse avond werd in beslag genomen met de vraag : ‘zullen ze het mogen ?’

Na het middageten was het dringend nodig de berg keukenafwas aan te pakken. Ongelooflijk maar waar, je kon bijna geen plaats meer vinden om te staan. Verder moest je uitkijken om niet ten val te komen op de glibberige vloer. Na deze karwei dweilden we de keuken.

In de namiddag gingen we meestal inkopen doen en vlees en brood bestellen voor ’s anderendaags. Dit laatste waren we wel eens vergeten. Maar dan was het de Pater die het zaakje weer op z’n pootjes hielp zonder dat onze magen  en maagjes hiervan last ondervonden.

Na deze inkopen was het weer eens tijd voor het vieruurtje dat om half vijf verorberd werd. En als slot van de dagtaak het avondeten dat bestond uit pap en/of opgewarmd eten en/of specialiteiteke. Omstreeks 10 u. werd er leidsterskring gehouden waarop ook wij tegenwoordig waren.

Na deze 10 dagen hebben wij niet alleen ontdekt dat onze broek of rok nauwer om het middel zat maar tevens dat het een enorme inzet vraagt van de Pater, leiding en leden om er 10 dagen te vullen met spel, sport en samenhang.

Van de groentjes Chris en Linda.”

1978 – Zaterdag 12 en zondag 13 augustus : DORPSFEEST

Parochiehuis Leest – ten voordele van onze missionarissen : René De Laet, Jeanne De Boeck, Marie Verbruggen en Melanie De Laet.

Programma :

Zaterdag : openluchtmis om 19u30 opgedragen door René De Laet.
Nadien : ontmoetingsgelegenheid voor groot en klein met spijs en drank en vlooienmarkt.

Zondag : Vlooienmarkt – Kunstkraam met plaatselijke en Afrikaanse kunstwerkjes – Snack-Bar – Café – Bodega – Koffiebar en in de namiddag Ballonnenwedstrijd en allerlei attracties.

Organisatie : alle verenigingen van Leest.

(Folder)

1978 – 1 september : Kon. Fanfare St.-Cecilia op Mechels stadhuis ontvangen. (foto)

             Omwille van de prestatie op de Wereld Muziek Concours in het Nederlandse

             Kerkrade, werd de Leestse fanfare op het Mechelse stadhuis ontvangen en door

             het Schepencollege gehuldigd.

1978 – Zondag 10 september : Dorpsspel

            In het kader van het drievoudige chiro-jubileum organiseerde Vevoc een

            dorpsspel.

1978 – Zondag 10 september : Troubadour-Avond Vevoc.

             Met het optreden van Miels Cools en de ‘Leestse Kleinkunstgroep’.

             Locatie : Parochiehuis. Deuren 19u30. Inkom : 80 frank.

             Vermindering aan Chirogroepen vanaf 10 personen. (Advertentie)

Foto :

-Jan-Piet Leveugle dirigeert St.-Cecilia op de Grote Markt te Mechelen.

Van l. naar r. : Rik Lauwens, Luc Verschueren, Luc Vertommen, Christa Polspoel, Hendrik Verschueren, Edward De maeyer, Juul Vloeberghen en uiterst rechts erevoorzitter Pol Piessens. (Foto : Leest in Feest)

-Advertentie van de Troubadour-Avond.

21-10-2012 om 10:30 geschreven door Marcel Van Hoof

1978 – Juni-nummer De Band : Een boek over Leest in wording.

            “De werkzaamheden vorderen.

            Elke dinsdagavond van acht tot tien komt men wekelijks samen in het klooster.

            Iedereen is er welkom en kan er zijn steentje bijbrengen !

            Wie nog oude familiefoto’s bezit van voor de jaren ’20 mag ze nog steeds

            binnenbrengen in het klooster op dinsdagavond of bij aalmoezenier Herregods,

            Kouter 6.”

1978 – zondag 4 juni : Ceciliafeesten van de Kon.Fanfare St.Cecilia :

                         Belgische Kampioenschap voor harmonieën en fanfares

Dit werd in samenwerking met het Kon. Muziekverbond van België georgeniseerd.

In de ere-afdeling werd de Kon. Fanfare ‘St.-Cecilia’ Londerzeel Belgisch kampioen voor de Société Royale ‘Les Fanfares Reunies’ Dolhain-Limbourg. In de afdeling uitmuntendheid werd de Kon. Fanfare ‘De Onafhankeljkheid’ Wiekevorst kampioen en in de lagere afdeling was dat de Socialistische Fanfare ‘De Werker’ uit Kapelle-op-den-Bos.

“Vanaf 1978 had het fanfarebestuur  (zie foto) jaarlijks de handen vol mt de organisatie van vooral de Ceciliafeesten en de internationale muziekwedstrijd. Het secretariaat werd datzelfde jaar opgesplitst. Stan Gobien zorgde voor het fanfaretijdschrift ‘Toeters en Trompetten’ dat in dat jaar voor het eerst verscheen, voor alle correspondentie met muziekverenigingen of met officiële instanties en meestal schreef hij ook de toespraken. Johan Vandeputte nam de ledenadministratie voor zijn rekening en zorgde voor de correspondentie met de muziekbonden.

Vanaf datzelfde jaar waren er eveneens twee penningmeesters : Albert Robijns en Jef Vloeberghen. Die waren er beslist nodig want er waren toen jaarlijks veel inkomsten omwille van de Ceciliafeesten. Daarnaast waren er ook hoge uitgaven.”

(Stan Gobien : ‘Leest in Feest’.)

1978 – 4 juni : Vijfde Volleybaltornooi Vevoc

Sinds september 1977 was Vevoc ook actief in het volleybal in de KWB Falos competitie.

In ‘De Band’ deed een vereniging een oproep om elke zondag om 10 uur in de meisjesschool te komen supporteren. Er was immers altijd een ploeg die thuis speelde, t.t.z. ofwel Vevoc ofwel de KWB.

Inschrijven voor het tornooi dat plaatshad in de parochiezaal kon bij Erik Solie of Paul Clymans.

Het vijfde volleybaltornooi vond plaats op de speelpleinen van de meisjesschool. Old Amigos Heffen speelde de finale tegen Vevoc I en trok aan het langste eind.

Na de smoutebollen volgde de prijsuitreiking in tegenwoordigheid van schepen Van de Sande.

Einduitslag :

1. Old Amigos Heffen

2. Vevoc I

3. KWB Kapelle o/d Bos

4. KWB Leest

5. Hanswijk

6. Bochel Battel

7. Milac Kapelle o/d Bos

8. Vevoc II.

1978 – 19 juni : Vergadering stedelijke cultuurraad over nieuwe straatnamen.

In het ‘Jaar van het Dorp’ wilde de stad Mechelen enkele Leestse straatnamen wijzigen.

De voorstellen waren voor de Bist : Aland, voor de Lindelaan : Appellaan, voor de

Dorpsplaats : Leestse Plein en voor de Scheerstraat : Wolscheerdersstraat.

Afgevaardigden van Leest dienden hun eigen voorstel in :

Lindelaan : voorstel : Augustijneweg of Bosweg of Kloosterhoeveweg.

Bist : Aland goedgekeurd.

Scheerstraat : voorstel : Koeistraat of Pastoor De Heuckstraat.

Dorpplaats :  voorstel : de naam behouden, anders Leest Dorp.

(DB)
 

1978 – 2 juli : Kon.Fanfare St.-Cecilia Wereldkampioen

Van 23 juni tot 16 juli werd het Wereld Muziek Concours in het Nederlandse Kerkrade georganiseerd. Een wedstrijd voor amateurmuziekkorpsen die om de vier jaar werd ingericht. In 1978 namen er muziekverenigingen uit 26 landen aan deel, o.a. de beste uit Japan, de USA, Canada, de Scandinavische landen, Indonesië, de Oostbloklanden e.a.

300 korpsen met een totaal van 12.500 muzikanten waren ingeschreven voor de verschillende disciplines, docht slechts 228 raakten door de ultramoeilijke voorselecties.

België werd vertegenwoordigd door 19 korpsen, waarvan er 7 optraden in de afdeling harmonie en fanfare.

In de fanfare – afdeling uitmuntendheid werd ons land vertegenwoordigd door de Kon.Fanf. St.-Cecilia uit Leest. Het korps behaalde 311 op 360 punten in de afdeling. Dit bracht hen de eerste prijs en de gouden medaille op.

Aangezien het 4-jaarlijkse wereldkampoenschappen betrof, was de Leestse fanfare gemachtigd de volgende 4 jaar “wereldkampioen fanfareafdeling uitmuntendheid” als titel te dragen.

De internationale jury had woorden van lof voor de fanfare uit Leest, voor het klankgehalte, de algemene muzikale uitvoering, het samenspel, de ritmiek en in het bijzonder voor de muzikale opvatting.

Dit resultaat was vooral te danken aan het werk van dirigent J.P. Leveugle die sinds hij de Kon.Fanf. St.-Cecilia dirigeerde  elk jaar een titel wist te behalen :  in 1976 provinciaal kampioen 3^de afdeling, in 1977 provinciaal kampioen 2^de afdeling en dit jaar in één klap wereldkampioen uitmuntendheid.

Voor het opgelegde werk, de Salzburg Suite van F. Wright, kreeg St.-Cecilia Leest 156,5/180 punten. Het werk werd uitgevoerd in perfecte Mozart-stijl.

Als uit te voeren vrij werk koos de jury Indian Summer van Eric Ball. Hiervoor werden 154,5 op 180 punten toegekend. Naast een zeer verzorgd algemeen geheel werden de solo’s voor tuba en cornet onberispelijk uitgevoerd. 

Dirigent J.P.Leveugle en ondervoorzitter Gust Lauwers waren niet weinig fier uit handen van de Nederlandse premier Van Agt het diploma en de gouden medaille te mogen ontvangen.

De voorzitter van de fanfare Vic Verschueren (zie foto), moest verstek laten gaan, aangezien 6 van zijn zoons meedongen naar de wereldtitel en hij thuis niet gemist kon worden.   

Foto ‘s :

-Het bestuur van de Kon.Fanfare St.-Cecilia in ’78 bij een voorbereiding van de Ceciliafeesten.

Bovenaan van links naar rechts :  verslaggever Jef Lauwers, Rik Lauwens, Jan Moons, Marcel Van Loo, secretaris Stan Gobien, materiaalbeheerder Antoon Lauwens, Louis Schillemans en Hubert De Borger.

Onderaan van links naar rechts : penningmeester Jef Vloeberghen, ere-voorzitter Leopold Piessens, voorzitter Vic Verschueren, ondervoorzitter-feestleider August Lauwers en penningmeester Albert Robijns.

-De voorzitter van de Kon. Fanfare St.-Cecilia Vic Verschueren met zes van zijn zeven muzikale zonen. Van links naar rechts : Emiel, Hans, Kamiel, vader Vic, Luc, Hendrik en Jan. (foto : ‘Leest in Feest’)

21-10-2012 om 10:17 geschreven door Marcel Van Hoof

1978 – 29 mei : Met o.a. 6.515 fr afkomstig van een dia-vertoning, vertrok zuster Jeanne De

             Boeck opnieuw naar Chili na een welverdiend verlof in haar geboorteland.

            Gazet van Mechelen : 

            Groeten van overzee : Jeanne De Boeck

            “Enkele uren voor ze opnieuw (na een korte vacantie thuis) naar haar missiepost

            in Chili Conception vertrok, schreef zuster Jeanne De Boeck (Ursuline van O.L.

            Vrouw Waver) ons een kaartje dat o.m. het volgende vermeldt :

            “Ik vertrok op 19 december 1953 voor de eerste maal naar Kongo en verbleef er

            tot juli 1962. Door de omstandigheden werd ik genoodzaakt terug te keren.

            Sedert 1 maart 1969 werk ik in Chili in een Chileens werk “Hogar de Christo”,

            een werk dat reeds wereldberoemd is daar het vanuit Chili is uitgezaaid in een

            zestal landen van Zuid-Amerika en acht landen in Azië.

            Ik ben zeer blij om het initiatief dat de Gazet van Mechelen nam om ons werk

            kenbaar te maken, niet om de eer voor ons zelf maar om de positieve weerslag

            die dat op onze Vlaamse mensen mag hebben.

            Er is steeds zoveel droevig nieuws te melden dat de mensen de smaak van

            schoonheid en goedheid verliezen.

            Ik schrijf deze woorden voor mijn afscheid en mijn vertrek naar Chili, een land

            en een volk waar het aangenaam is en de moeite waard om voor te werken

            ondanks alle ongunstige berichtgeving daarover.

            Blij weer in dienst te mogen staan van de armen der armen, van de daklozen,

            de zieken en de oudjes groet ik u allenlijk.

                         Zuster Jeanne De Boeck.”

“Geboren in de Winkelstraat trad Jeanne in bij de zusters ursulinen van O.L.Vrouw-Waver (1947) en werd er regentes wiskunde-wetenschappen (1948). Twee jaar later volgde haar professie als zuster Aleydis.

Ze studeerde verder en behaalde het ‘Diploma Tropische Geneeskunde’ aan het Tropisch Instituut te Antwerpen (1952) en dat van ‘koloniaal verpleegster’ te Leuven (1953). In hetzelfde jaar vertrok ze naar de missies, i.c. naar Belgisch Congo (Democratische Republiek Congo).

In de oostprovincie in de Uele te Titule werkte ze bij de melaatsen : in de ziekenzorg (van 1953 tot 1960) en na de onafhankelijkheid (tot 1962) als leerkracht. Die twee jaren waren bijzonder moeilijk en ze kwam naar België.

Terwijl ze in Mechelen onderwees (ursulineninstituut, 1962-1965) leerde ze Spaans aan het COPAL (Collegium pro America Latina) te Leuven. Ze specialiseerde zich verder te Duffel en behaalde een A1-diploma verpleegkunde voor de centrale jury (1967). Daarop  verwierf ze een getuigschrift van de Dienst voor Ontwikkelingssamenwerking te Brussel (1968).

Het jaar nadien vertrok ze naar het Chileense Concepcion. Daar werkte ze in de Hogar de Cristo als madre Juanita in het opvangtehuis, de polykliniek, het ouderlingengesticht of de ‘hogar de ancianos’ en in de huizen voor verlaten meisjes.

Ze leerde er met de computer werken en werd meer dan eens voor haar inzet en werk

geëerd : zo ontving ze in Chili diploma’s voor jeugdzorg, drugbestrijding, gedragsverandering, bestrijding van HIV en vooral werd ze ereburger van Concepcion (1984) ; bij ons ridder in de Orde van Leopold II.

In 1962, 1976, 1978, 1980, 1982 en 1984 was ze op verlof in België.

Na haar opruststelling kwam ze voorgoed naar ons land terug (eind 1992) maar zat er evenmin stil. Een hele tijd (tot 2000) hielp ze nog in de school in de Mechelse Hoogstraat en werd hulparchivaris van de congregatie in O.L.Vrouw-Waver. Ook was ze (van 1992 tot 2003) één dag in de week te vinden als ‘verkoopster’ in de ‘Trefzaal’ van het ‘Pastoraal Centrum’ te Mechelen.

(Wilfried Hellemans : “De Sint-Niklaasparochie in Leest”,  2009)

Jeanne De Boeck was te Leest geboren op 3 maart 1928 als dochter van Alfons en Henriette De Prins (een zus van burgemeester Pieter De Prins).

Met ‘De Band’ onderhield ze een intensieve briefwisseling en de meeste van haar brieven, die ze steevast ondertekende met Juanita De Boeck,  verschenen in het ‘heimatblad’. Over haar werk in Hogar de Christo schreef ‘De Band :

“In Hogar de Christo waar zuster Juanita werkt is er vooreerst een ‘tehuis’ waar de mensen zonder dak kunnen komen slapen. Ze betalen er een kleinigheid opdat ze de indruk niet zouden hebben dat ze alles voor niets krijgen.

Dan is er de Polykliniek waar iedereen kan verzorgd worden. Er wordt hen niet gevraagd : ‘Waar woont gij ?’ De mensen kunnen er terecht voor algemene geneeskunde, kinderziekten, vrouwenziekten en tandheelkunde. Zuster Juanita doet de consultatie in de voormiddag, terwijl studenten in de geneeskunde ’s middags komen inspringen. Van daar uit kunnen de mensen doorgestuurd worden naar het groot hospitaal of naar een oogarts (die zijn zeer zeldzaam). Er is ook reeds een klein laboratorium ter beschikking.

Verder is er nog een Ouderlingentehuis  ‘Hogar de Ancianos’ voor de oudjes die van de straat worden opgeraapt en ook nog een wijkkapel  (La Capilla El Carmen) die afhankelijk is van de grote parochie : elke zondag komt de kapelaan, een Chileense Jezuiet, er de mis opdragen.

Met 7 catechisten bereid zuster Juanita de mensen voor op de eerste communie, het vormsel, het huwelijk en het doopsel. De zondagsmis wordt speciaal verzorgd met zang, gitaar en castagnetten en er ook een zangkoor actief.” 

Foto’s :

-1946 : Jeanne De Boeck (18 jaar) nam afscheid van haar familie en vertrok naar het klooster.

Van links naar rechts :  tante Julie Brion-De Prins (een zus van haar moeder), vader Fons De Boeck, Pastoor Coosemans, Jeanne, burgemeester De Prins, moeder Henriette (Jette) De Prins,  grootnonkel Karel De Boeck (een ongehuwde oom van haar  vader die deel uitmaakte van het gezin) en tante Marie De Prins, een andere zus van haar moeder.

-Jeanne De Boeck in Kongo.

-‘Madre Juanita’ in Chili.

21-10-2012 om 09:52 geschreven door Marcel Van Hoof

1978 – 7 mei : Hoevewandeling

            De derde Leestse wandelroute n.a.v het “jaar van het dorp” werd samengesteld

            door de Landelijke Gilde van Leest en kreeg de benaming “Hoevewandeling”

            mee.

            Ze werd ingewandeld op zondag 7 mei en nam een aanvang in de Bist.

            Met deze route wou de Landelijke Gilde waardering en begrip inwinnen voor het

            landelijke.

            De totale afstand bedroeg ongeveer 5 km.

            De deelnemers konden zich, voor 10 frank, een speciale ontworpen brochure

            aanschaffen, waarin naast onderrichtingen en situatieschetsen ook

            bezienswaardigheden werden beschreven. 

“Om de wandeling aan te vangen vertrekken we in de Bist. Deze is gelegen op de verbindingsweg Leest-Kapelle-op-den-Bos. Teneinde U een richtlijn te geven stellen we voor de serren langs de baan als vertrekplaats te beschouwen. Even verder vinden we een parkeerplaats, zodat diegene die per wagen komen deze hier kunnen achterlaten.

We vangen onze wandeling aan en volgen de betonbaan richting Leest. Voorbij het huis nr. 25 verlaten we de betonbaan en gaan rechtsaf op ‘De Renderbeekhoeve’. Hier steken we de binnenkoer over en gaan rechts de lange veldweg op. Aan de enkele bomen die er achterbleven herkennen we de mooie dreef die hier was en die deze hoeve verbond met het in de verte zichtbare ‘Hof ten Olsen’. De brede beek die we oversteken is plaatselijk best bekend als Molenbeek of Aa-beek. We volgen het kleine stromende veldbeekje tot we even verder aan de spoorlijn komen Mechelen-St.Niklaas.

We kijken even langs de spoorlijn en zien heel ver de brug van het kanaal te Willebroek.

Voor ons krijgen we een mooi panorama van het dorp Leest, met links de Heide en verderop de watertoren. Verborgen kunnen we de kerktoren van Leest bemerken. Om onze wandeling verder te zetten gan we nog even langs de spoorlijn en stappen erover aan de onbewaakte overweg, rechts is een kronkelende asfaltweg die we zullen volgen tot even op Hombeek.

Wanneer we terug over de spoorweg de asfaltbaan volgen, komen we even voor de andere spoorlijn aan de ‘Withoeve’. Deze spoorlijn mogen we in geen geval oversteken. We zullen een vijftigtal meter ervoor rechts afslaan en de veldweg om de Withoeve volgen tot het einde. Dan gaan we linksaf, terug naar de spoorweg en volgen de weg tot aan de historische waardevolle Stenenmolenhoeve. Nu is het opletten geblazen ! We slaan de veldweg rechts in, docht onmiddellijk achter de hoeve zullen we links de weg tussen de weide nemen.

We stappen recht op het ‘Kasteel de Mot’ af.

Onderweg ondervinden we wel wat moeilijkheden want de veldweg is plots verdwenen. Met wat goede wil bereiken we echter de meer links gelegen weg en komen zo naast een hoeve op de betonbaan, die we even links opgaan. De eerste weg rechts leidt naar het kasteel. Hebben we geen schrik van prikkeldraad, dan kunnen we links om het kasteel gaan en vinden we langs de achterzijde nog een mooi stukje natuur. We raden anderen aan om vanaf het kasteel de betonbaan rechts te volgen tot de plaats vanwaar we vertrokken.”  

1978 – Zondag 21 mei : Chiro-bedevaart en Chiro-familiereis.

1978 – Zondag 28 mei : ‘Vierde Grote Fietszoektocht Vevoc

             Inschrijvingen en vertrek : parochiezaal Leest van 11 tot 14 uur.

             Deelneming en prijzen : individueel vanaf 10 jaar en per gezin (min. 3 personen)

             Afstand : 20 km.

             Deelname : 50 fr. per persoon, 100 fr. per gezin.

             Prijzen in natura ter waarde van 12.000 fr.

             Voor de eetlustigen : pannenkoeken. Voor dorstigen : drank (ook op controleposten)    

In totaal namen er 31 gezinnen deel en 151 losse deelnemers.

In familieverband was Jeroom Verbruggen met de zijnen onklopbaar. Tweede werd de familie van Frans Standaert, voor de familie Potoms-Verschueren, familie Bertha Verbruggen en familie Tuyaerts.

Individueel trok Machteld Verbruggen aan het langste eind. Voor respectievelijk Jan Van den Heuvel, Koen Verbruggen, Jeroom Verbruggen, Marc Muysoms, Robert Verbruggen, Lilian Van den Heuvel, Mia Lamberts, Tony Verbeeck en Geert Robijns die tiende eindigde.

Bijgevoegd :

-Plannetje van de Hoevewandeling.

-De Rendelbeekhoeve.

-Hof ten Holse (1981).

- De mooiste prijzen gingen naar afgevaardigden van de vijf eerste families.

21-10-2012 om 09:34 geschreven door Marcel Van Hoof

1978 – Zondag 30 april : Volksspelen te Leest

            Bij het drieledig jubileum van Chiro-Leest, werden door de Chiro en Vevoc

            volksspelen ingericht op de Chiroterreinen aan de Kouter.

            Leest werd verdeeld in 6 groepen (gehuchten) in in verschillende

            leeftijdscategorieën. Elk gehucht kreeg zijn eigen kapitein.

            Om voorbereid te zijn op aprilse grillen werden tenten voorzien.

            De leeftijdsgroepen werden als volgt ingedeeld : 10-11 jaar, 12-14 jaar, 15-17 jaar,

             18-30 jaar, 30-40 jaar en 40 + jaar…

“Om aan dit gebeuren een volks karakter te geven werden oude volksspelen in ere hersteld. De gemeente was verdeeld geworden in 6 gehuchten : Zennedal, Bleukens, Hogen Berg, Knip, Deurpelput en ’t Hoogveld, waarbij de deelnemers in 6 verschillende leeftijdsgroepen onververdeeld zijn. Als leidraad werd het principe “Spel zonder grenzen” gehuldigd.

De Kon. Fanfare St.-Cecilia van Leest opende te 14 u de manifestatie. De ploegen met hun respectievelijke kapiteins werden voorgesteld.

De ‘Knip’ met Louis Schillemans als kapitein, kwam als beste pyramidenbouwer uit de bus.

Na het spel werd ook een tussenspel (fil-rouge) gespeeld. De ploeg van Herman De Neve ‘Zennedal’ werd in het tweede spel, het spel met de repen, winnaar en door het inzetten van hun ‘joker’ kregen ze voor deze prestatie dubbele punten..

Het volgende spel was werkelijk een parel voor toeschouwersogen. De spelers moesten namelijk een paling overbrengen met een dubbel personen-kruiwagen, waarna het levend dier door een dame in de hand overgedragen wordt. Dat dit spel voor de toeschouwers werkelijk in de smaak viel was te zien en te horen. Dat dit gladde dier wel enkele malen met de grond in aanraking kwam, kan ieder zich wel inbeelden. Voor Zennedal werd dit de tweede opeenvolgende overwinning.

Het 4^de spel, de klokkenroof, was een spel waarbij de spelers (bijgestaan door een zegger) met een vislijn klokken moesten opvissen achter de kerktoren. De ‘Bleukens’ met Jef Lauwers als kapitein, toonden zich de behendigste vissers.

Bij het plank-lopen (duizendpoot) werden de 3 overige jokers ingezet.. De deelnemers van Hogen Berg, met Georges De Laet, toonden zich hier de snelsten.

De deelnemers van Deurpelput, waarvan Dolf Peeters als kapitein fungeerde, vonden de meeste snoepjes en kregen het hoogste aantal punten in dit spel.

Als laatste spel kwam het apotheose spel aan de beurt. Hier toonden de ‘Bleukens’ zich nogmaals de besten.

Met de punten van het mastklimmen (fil-rouge) erbij werd ‘Zennedal’ overwinnaar met 37 punten, gevolgd door de ‘Knip’ met 35 punten. Den Hogen Berg werd 3^de met 34 punten onmiddellijk gevolgd door Bleukens met 33 en ’t Hoogveld met 32 punten. Deurpelput sloot de rij met 27 punten.

De leden van de ploeg van ’t Hoogveld, met Jos De Smet als kapitein, mochten, ondanks hun vele inspanningen geen overwinning in de wacht slepen.

De juryleden Miel Dons en Miel Polfliet en de vele medewerkers hebben hun taak tot een goed einde gebracht. De deelnemers ontvingen allen een mooi bordje, geschilderd door aalmoezenier Herregods.

Hiermee heeft de Leestse Chiro, in samenwerking met Vevoc, bewezen dat een hechte gemeenschap blijft, ook al is Leest gefusioneerd met Mechelen.

Deze volksfeesten werden een zeer geslaagd initiatief om het ‘Jaar van het Dorp’ meer luister bij te zetten en vormden slechts een onderdeel van het Leests chirojubileum dat half november besloten wordt met een chirofamiliefeest.” (Krantenbericht, krant onbekend)

Zennedal bestond uit bewoners van de Kouterwijk en het voorste gedeelte van de Kouter met als kapitein Herman De Neve.

De Knip : Juniorslaan, Tisseltbaan, Rennekouter, Blaasveldstraat, Lindelaan en Hertstraat met kapitein Louis Schillemans.

Den Hogen Berg : Dorp, Molenstraat, Mechelbaan, Scheerstraat en Vinkstraat. Kapitein Georges De Laet.

De Bleukens : Kouter, Larestraat en Dorpstraat. Kapitein : Jef lauwers.

’t Hoogveld : Alemstraat, Kleine Heide, Bist en Kapellebaan. Kapitein : Jos De Smet.

Deurpelput : Tiendeschuurstraat, Elleboog- en Winkelstraat. Kapitein : Frans Huysmans.  (DB)

Bijgevoegd :

-Chiro-Vevoc Volksspelen : de openingsparade.

-De verschillende spelen…

20-10-2012 om 19:02 geschreven door Marcel Van Hoof

1978 – Vrijdag 14 april : Vevoc- Kwisavond

1978 – 16 april : Tweede wandeling en wandelroute n.a.v. “jaar van het dorp”.

            Deze wandeling werd ingericht door de werkgroep van het leefmilieu.

            Ze wou de aandacht trekken op een prachtig stukje natuurschoon van Leest :

            de  Zennevallei.

            De wandeling, 3 km lang, ging door de beemden en bossen van de “Bleukens”

            en  men kon er kennis maken met een gevarieerde dieren- en plantenwereld,

            zoals de gele lis, de moerasspiree, bereklauw, koekoeksbloem, pinksterbloem,

            wespenorchies, vossenstaart, fluitekruid, duizendblad en andere planten en ook

            de koekoeken, vlaamse gaaien, torenvalken, kraaien, blauwe reigers enz.

“We vertrekken op het dorpsplein waar we er tussen de huizen, rechts langs de kerk, naar het chiro speelplein gaan. Hier begint de oude Kerkenblokweg. Vandaar hebben we een goed zicht op de St.Niklaaskerk. Deze onderging in de loop der tijden heel wat veranderingen. Aleen in de toren en in het priesterkoor merken we nog trekken van de oorspronkelijke Romaanse bouwtrant. We zien ook de achtergevel van de pastorij uit 1776.

We volgen de Kerkenblokweg en komen aan de ‘nieuwe wijk’. Op ’t eind van deze wijkweg zie je links “ ’t Hof Van den Broeck” of wat er nog van overblijft van dit dorpshof uit de 13^de eeuw. Tegen de grote Zennebocht die rond 1900 werd recht getrokken lag dit omwaterd hof met boerderij. Rond 1321 was Jan Van den Broeck heer van het hof. Voorname families van Mechelen werden later eigenaar van de heerlijkheid Van den Broeck. In 1873 werden de resten van de vroegere gebouwen afgebroken en de vijvers gevuld. Een overblijfsel van de vroegere omwalling, een vijvertje, is nu nog een toevluchtsoord voor de padden en kikkers uit de omtrek. Een rustige plaats voor een eenzame reiziger. Hier is ook de woonplaats van de muskusrat. Het jachtgebied van ransuil en kerkuil. Als we geluk hebben kunnen we door de draadversperring heen het goed van ‘Van den Berg’ binnengaan. Daar liep vroeger de weg door de Bleukens. In het andere geval moeten we de gevaarlijke Kouter op.

Driehonderd meter verder, voorbij het bos, links afdalen naar de Bleukens. Het bos is een veilig toevluchtsoord voor fazanten en koekoeken. Bij de oude knot hebben we een panorama van dit gebied. Links een moerassig bos en verder de lage hooiweiden ingesloten door dijken. Wilde eenden, vlaamse gaai, torenvalk en kraai zijn hier algemeen.

We wandelen nu door beemden en velden tot aan een serrebedrijf en slaan wat verder links af naar de Zenne toe. We zijn hier op een plaats die eertijds ‘Leliëndael’ heette. De Bleukens op de grens met Hombeek en Leest verbergt de grondvesten van een vrouwenklooster ‘De Premonstreit van Leliëndael’. Het klooster kreeg zijn ontstaan in het begin van de 13^de eeuw, dank zij een pastoor van Hombeek een zekere Lambertus. Dit klooster bezat het visrecht op de Zenne. Op 18 april 1580 werd het door de Geuzen verwoest en verbrand. Toen gingen de kloosterzusters zich in de stad vestigen. Met het puin werden de grondvesten gelegd van de eerste pastorij van Leest. Een kapelletje voor een meidoornstruik herinnert aan dit klooster. De grote knotwilgen langs de beek knakken af onder het gewicht van hun zware takken.

Aan ’t kapelletje nemen we een paadje en beklimmen de Zennedijk. Volgens oude landbouwers zou hier een heirbaan door de Zenne lopen. Deze werd lange tijd geleden nog gebruikt om met gespan de Zenne over te steken naar Stuivenberg en Mechelen.

Op de Zennedijk heb je een mooi zicht op Stuivenberg en Hombeek. Het fluitekruid groeit hier ’s zomers overvloedig. Wij gaan verder langs de Zenne.

Het bos en de weiden worden doorsneden met talrijke sloten. Hier komt de vlier veel voor. Merk je ook de sluizen, die werden vroeger opengedraaid bij hoge waterstand zodat de vloeibeemden blank stonden. De sluizen zijn nu onklaar en de beemden worden niet meer bevloeid omdat het Zennewater te vuil is.

Over de dijk gaan we verder en we krijgen nu een prachtig zicht op de Zennevallei met op de achtergrond het Romaans torentje van de St.Niklaaskerk. In dit beemdengebied vind je zeldzame plantensoorten zoals de gele lis, de moeresspiree, bereklauw, koekoeksbloem, pinksterbloem, wespenorchies e.a. Vrij algemeen vinden we hier vossestaart, fluitekruid en duizendblad. Heb je de verbllijfplaats van de torenvalk gevonden ?

Hier hoor je ook de groene specht en de acrobatische kievit. Andere vogels zoals de boomvalk, de houtduiven en de blauwe reiger komen hier ook voor. De laatste visarend werd hier in 1956 neergeknald.

We wandelen verder tot aan het Brughuis en de Zennebrug. We gaan weer links. Langs de pastorij zijn we vlug aan de kerk en het dorpsplein.

Tijdens de wandeling hebt u kunnen kennis maken met een stukje natuurschoon van Leest. Heb je je ook geërgerd aan de opvallende natuurschendingen, het vuile Zennewater, de clandestiene stortplaatsen ? Doe er iets aan. Wees milieubewust.”

(Uit de wandelgids van het Jaar van het Dorp)

1978 – Maandag 17 april : Vergadering werkgroep “Jaar van het dorp”.

            Punten die Leest op tafel gooide waren :

            1. De uitbreiding van het kerkhof.

            2. Verfraaiing van het dorpsplein.

            3. Oprichting van een dorpsraad.

            4. Een algemeen groenplan van Leest.

            5. Het klasseren van hoeven, landschappen, pastorij en omgeving.

            6. De woonuitbreiding achter Voet.

            Volgens Mechelen was de uitbreiding van het kerkhof noodzakelijk omdat er

            teveel  Mechelaars te Leest wilden begraven worden.

            De woonuitbreiding achter Voet met een honderdtal woningen zou zich

            opdringen. Waren er wel zoveel woningen nodig te Leest ? Hoeveel aanvragen

            waren er ?

            (De Band, april 1978)

20-10-2012 om 18:54 geschreven door Marcel Van Hoof

1978 – 8 en 9 april :  Voetbaltornooi Oud-Chiro en Chiro-omliggende

1978 – 9 april : Inwandeling Kapellekenspad

            Naar aanleiding van het “jaar van het dorp” werden er ook drie wandelingen

            samengesteld in de fusiegemeente Leest.

            De eerste wandel- of fietsroute  werd ingericht en opgesteld door de Leestse

            Chiro en werd ingewandeld op zondag 9 april 1978.

            De route bestond uit twee trajecten, waarbij het vertrek voorzien was aan de

            Sint-Annakapel.

            Het eerste traject was 4 km lang en het bijkomende 6 km.

            Deze route liep langs vele Leestse kapelletjes, zoals o.a.de Sint Appoloniakapel,

            het kapelletje van de boerinnengilde, ’t kapelleke van O.L.V. van Fatima, de

            Sint-Jozefskapel...

“Deze wandel- of fietsenroute bestaat uit twee trajecten, vertrekt voor beide routes aan de Sint-Annakapel, gelegen aan de grenslijn van Mechelen en Leest, langs de rechteroever van de Zenne, langsheen de Leestsesteenweg – Mechelbaan.

Het eerste traject, dat zowel te voet als per fiets kan afgelegd worden, is ongeveer 4 km lang. Het bijkomende traject is nog eens 6 km.

Vertrek aan de St.Annakapel aan de Mechelbaan bij de Zenne. Hier is echter geen parkeergelegenheid. In 1913 werd op deze plaats een nieuwe kapel gebouwd. Tot voor drie jaar stond hier een wondermooi houten St.Annabeeldje in typisch Mechelse stijl 16^de eeuw. Het werd echter laffelijk gestolen en is thans vervangen door een Keramiekbeeld van de hand van aalmoezenier Herregods. Dit kapelleke was de vertrekplaats voor de bedevaart naar Scherpenheuvel. Voor de gevel staat een prachtige linde. Het wapenschild van Mechelen staat op het brugge-gewelf over de St.Annakerk.

Langs de Mechelbaan togen we de Zenne over. We volgen echter onze weg voorbij het ‘Brughuis’, een oude dorpsherberg en stamcafé van veiling- en groentenboeren.

We trekken voorbij de pastorij. De westergevel laat de ouderdom van dit gebouw aan belangstellenden kennen. Aan de herberg “ ’t Hoekske” draaien we de kasseibaan rechts in (de Molenstraat). Langsheen de vloeibeemden van de Zenne bereiken we de St.Appolonia kapel. Deze kapel werd door bereidwillige handen gerestaureerd in 1977. De keramiek (Herregods) geeft de legende weer van Sint Appolonia.
Vervolgens wandelen we links de Vinkstraat in. Ter hoogte van de Scheerstraat moet vroeger het ‘Hof ter Moortele’ – een hofstee- gestaan hebben. Bewonder ondertussen, rechts van u de vallei van de Molenbeek. Aan het huisnummer 49 slaan we naast een boerderij rechts een veldweg in. Deze weg loopt naar de Molenbeek. In deze omgeving werd eertijds in diepe greppels vlas geroot. We volgen de weg verder langsheen het canadabos, naar het hoger gelegen ‘Hertsveld’. Hier treft men echte zandgrond aan waarop voor 50 jaar vlas en graan op verbouwd werd. Door bemesting en structuurverbetering wordt hier nu veelvuldig aan tuinbouw gedaan. Het ‘Hertsveld’ ligt 7 tot 9 m boven de zeespiegel. De naam ‘Hertsveld’ komt van ‘Herdgang’ en ‘Herdschap’, beide woorden duiden op een gebied van woeste grond (met bos, open vlakten, heide maar verwilderd gebied).

We volgen de aardeweg tot aan het kruispunt (9 m hoogtepunt). Van op dit punt kan men de kerk van Heffen, de kanaalbruggen van Willebroek, Tisselt en Kapelle-op-den-Bos waarnemen, achter u is de watertoren van Leest. Hier kan men de keuze maken : ofwel de korte wandelweg (links) nemen, ofwel de grote route volgen rechtdoor.

Voor de korte Kapellekensweg, gaan we de weg links om op de Juniorslaan terecht te komen bij het kapelleken van de Boerinnengilde. De verdere weg wordt straks beschreven (traject 1).

Aan voormeld punt (9 m) begeven wij ons verder tot op een asfaltweg de ‘Hertstraat’ genaamd. Deze weg moeten we links inslaan. Aan het einde van deze weg draaien we rechts de Blaasveldstraat in. Aan de driesprong gaan we rechtdoor. Rechts van ons ligt de hoeve van de familie Bernaerts die het jaartal 1864 draagt. Zo bereiken we de kapel van Onze-Lieve-Vrouw van Bijstand. Deze kapel werd in 1901 opgericht door de familie Bernaerts. Merkwaardig is wel dat de kruisweg in deze kapel in drie talen is opgesteld (Engels, Spaans en Frans). Het klokzeel wordt nog steeds getrokken bij het overlijden van een der buren.

Aan de kapel vervolgen we de weg links, een aardeweg die uitloopt op de Blaasveldstraat en die we even links opvolgen. Deze omgeving wordt ‘Zuurbos’ genoemd, vanwege de zure grond in de laagten en beemden. Op onze rechterkant merken we een dreef die we dan ook inslaan. Eertijds liep deze dreef vanuit Blaasveld-Broek langs de ‘Rendelbeekhoeve’ naar het ‘Ekspoelkasteel’ in Hombeek. Jammer genoeg is er op de dreef een huis gebouwd, bij voornoemde kapel. Deze dreef bevat een mengeling van bomen en planten, meestal eik, braam, els, berk, zelfs brem. Wie oog heeft voor de grondsoort merkt dat die hier heel wat zwaarder is dan op het zandig ‘Hertsveldgebied’. De dreef loopt uit op een baantje. Hier kan men een keuze maken : ofwel de dreef blijven volgen, ofwel het betonbaantje volgen. Straks komen beiden terug samen. Wanneer we de dreef volgen tot het einde kunnen we rechts een weg volgen die uitkomt op de betonbaan.

We bevinden ons nu in het gebied ‘Geuzenhoek’ genaamd, officieel ‘Grote Heide’. We gaan een 100 m rechts het betonbaantje op, waar we dan links het veld ingaan. De veldweg loopt over de Zwarte beek en buigt om naar de grote baan voor Tisselt die we links in de richting van het dorp opgaan. Op de linkerkant ontmoeten we het kapelleke van “ ’t Hofland”. De oudste gegevens hierover dateren van 1774. Daar is sprake van ‘O.L.Vrouw van ’t Hofland” in een kapelleke dat aan een boom hing.

We volgen dan de Juniorslaan, richting dorp, tot voor de spoorweg, waar we rechts indraaien in de Lindelaan : na een kleine bocht in de baan zien we rechts een ‘oud gebouw’. Dit is een resterend gedeelte van de ‘Augustijnenhoeve’, die toebehoorde aan de Orde er Augustijnen en verpacht werd.

In de verte zien we de ‘Rendelbeekhoeve’. We gaan links de spoorweg over en vervolgens de weg. We bevinden ons hier op het gebied ‘Rennekouter’ , een hoger gelegen plaats die vroeger zandig en onvruchtbaar was. Op de veldweg nemen we de splitsing links om langs een ‘Lugustrum-haag’ de Juniorslaan te bereiken. We volgen deze laan tot aan het kapelleke van de Boerinnengilde, dat in 1936 werd opgericht bij gelegenheid van hun 25-jarig bestaan.

De kapel draagt de spreuk : ‘Langs deze weg zet gene voet, of zegt Maria Wees Gegroet.’

Hier zijn we dan terug bij het aanknopingspunt van Traject 1, over het ‘Hertsveld’.

(Wie enkel traject 2 wil doen, vertrekt best van hier en gaat zo het ‘Hertsveld’ op, het asfaltbaantje ongeveer tegenover dit kapelleken in N.-O. richting)     

Rechts van de kapel volgen wij de Tisseltbaan. We gaan terug over de Molenbeek. Plaatselijke bijnamen doen er aan herinneren dat eertijds het getij langs de Zenne ook hier waarneembaar was. Voorbij de beek vervolgen we de weg op een betere asfaltbaan die rechts afdraait. We komen op de Rennekouter. Rechts van ons staat een langgerekt gebouw : de ‘Jezuietenhoeve’, wat eveneens een pachthof was. Voor 50 jaar was hier een herberg ‘De Wip’ genaamd. We nemen de eerste veldweg links die in de Elleboogstraat komt en naar het Hof van Halen leidt. Dit was vroeger een ‘leenhoeve’. De oudste documenten hieromtrent dateren van 1360, in het Leenregister van het Leenhof van Brabant, onder Hertogin Joanna.

Wanneer we verder gaan komen we aan een kruispunt, waar het mooi onderhouden kapelleke van O.L. Vrouw van Fatima prijkt (1945).

De asfaltbaan rechts van het kruispunt draagt de naam ‘Tiendeschuurstraat’. De gebruiker van een dergelijke hoeve moest 1/10^de van de oogst afstaan aan de eigenaar van het pachthof. We volgen echter de Kouterweg links. We volgen dit baantje en volgen links de doornhaag. Een kasseiweg brengt ons tot bij de Sint-Jozefkapel aan de Dorpstraat. Deze kapel is wellicht de oudste van Leest, nl. van 1701. Deze werd ook in 1977 heropgeknapt.

We kunnen nu de Dorpsstraat volgen om het centrum en de kerk te bereiken. Het Dorpsplein is omgeven door een stoere Romaanse kerktoren en een hoog-opgetrokken ‘gemeentehuis’ van Leest.
Een pintje of frisdrank in het dorpscafé is nu wel zeer genietbaar.”

Bijgevoegd :

--De wandelgids die uitgegeven werd n.a.v. het Jaar van het Dorp.

-De Kappelekensroute.

-De kapel O.L.Vrouw van Bijstand ligt op Blaasveld.

-De kruisweg is in drie talen opgesteld : Engels, Spaans en Frans.

-Het kapelleke van ’t Hofland op grondgebied Tisselt.

20-10-2012 om 18:45 geschreven door Marcel Van Hoof

In de editie van 26 maart 1978 vervolgde Gazet van Mechelen :

Achtergrond tussen Leestse Kouterwijk en de Zenne wordt bouwvrij gehouden

“CVP-raadslid Gust Emmeregs uit de fusiegemeente Leest...heeft donderdagavond jl. kloek en robuust ten aanzien van de ganse goegemeente het onomstootbaar en klinkend bewijs geleverd dat de verwijten aan zijn persoon onverdiend waren.

(...)

Raadslid Emmeregs drukte het besluit van zijn betoog zeer kernachtig uit. Al te best kan hij zich voorstellen dat het schepencollege zeker niet opgetogen was toen het “dit erfgeschenk” in de schoot kreeg. Hij stelde zijn volle vertrouwen in de wijsheid waarmee het schepencollege aan het probleem een oplossing zal geven.

Doch hij wenste resoluut en uitdrukkelijk te stellen dat deze oplossing te vinden is in een eerbiediging van de bestemming opgelegd door het gewestplan. Wat neerkomt op een uitsluiting van elke verdere woningbouw.

(...)

Raadslid Emmeregs gaf vooraf een breedvoerige uiteenzetting van de feiten : ten oosten van de Kouter op de Weg naar Hombeek, in de dorpskom van Leest, bevindt zich een wijk van 62 sociale woningen gebouwd door de maatschappij “het Gelukkig Gezin”. En tot grote beroering van een aanzienlijk gedeelte van de bewoners worden aanstalten gemaakt om 41 nieuwe woningen te bouwen.

(...)

BSP-raadslid Willem Carté verdedigde daarop, als beheerder van het “Gelukkig Gezin” het standpunt van deze bouwmaatschappij.

(...)

Volgens de burgemeester krijgt het probleem van de Kouter te Leest een begin van oplossing.

Ingevolge het gewestplan werd de kouter omgevormd tot agrarisch gebied en boszone. Wordt de vraag voor een nieuwe bouwvergunning ingediend, dan zal het schepencollege gehouden zijn dit ongunstig te adviseren.

Nochtans mag  “het Gelukkig Gezin” geen schade lijden. Een schadedossier moet ingediend worden bij de minister. Ook de voorziene kredieten mogen niet verloren gaan en zo vlug mogelijk moeten andere gronden gevonden worden.

Volgens de besprekingen door de stad gevoerd met Streekeconomie zou de aankoop van de betrokken gronden door de staat gebeuren die het terrein tot een boomkwekerij zou omvormen waardoor deze ganse aangelegenheid tot ieders bevrediging een oplossing zou krijgen.”   

1978 – Zaterdag 11 maart : Jaarlijkse Recolecte KWB

            Een tachtigtal deelnemers luisterden naar gastspreker Georges Herregods waarna

            voorzitter Alfons Geerts het feest opende.

            Op het menu : stoofkarbonaden met frietten, iedereen liet het zich smaken.

            Daarna was het de beurt aan discobar-man Janus van Lanus die iedereen op de

            dansvloer kreeg. 

1978 – 26, 27 maart – “Posse Leest” : Gazet van Mechelen :

               Leest feestte in eigen dorp.

“Ondanks het slechte weer trof men maandag geen enkele treurig of bedroefd gezicht te Leest. Op tweede paasdag kon men in de fusiegemeente weer eens over de koppen lopen. Leest zag weer zwart van het volk, want op deze dag wordt er traditiegetrouw “Posse” Leest gehouden en is iedere huidige (en gewezen) Leestenaar in zijn heimat te vinden.

In de parochiezaal had voor de achtste maal een tentoonstelling plaats, georganiseerd door de plaatselijke Davidsfondsafdeling.
Deze tentoonstelling had dit jaar betrekking op “1978, Jaar van het Dorp”.

Al de parochiale en culturele verenigingen van Leest werden samengebracht om een tentoonstelling op te bouwen rond het thema “Het Verenigingsleven in Leest”.

Evenals de vorige jaren was de opkomst massaal.

Naast een dia-voorstelling, handelend over alle verenigingen, werden de talrijke aanwezigen vergast op een 12-tal standen die hun geschiedenis en hun werkingen aan het publiek bekendmaakten.
Zo was er de stand van de chirojongens met een jaarschrift, met als tekst : “Wat de heer De Schutter besloot; wanneer De Decker floot. Toen is voor jongens, ’t chirovuur begonnen”, alsook de standen van de 15 jaar oude chiromeisjesafdeling en van de Vevoc.

Verder waren er ook de aantrekkelijke standen van de Landelijke Gilde (die 130 leden telt), de KVLV, de KLJ en de Rijvereniging “St-Niklaas”.
Ook de stand van de KVG kende heel wat belangstelling. Deze jonge vereniging (ontstaan in 1970) telt op dit moment 66 gehandicapten en 69 vrienden – leden.

Ook de standen van de KWB en de KBG verstrekten heel wat nuttige informatie.

De K.Fanfare St.-Cecilia, die dit jaar meedingt naar de wereldtitel in het Wereldmuziek

Concours te Kerkrade op 2 juli a.s. en de toneelkring “Rust Roest” die reeds 88 verschillende toneelwerken op de planken bracht, konden heel wat archiefstukken laten zien.

Natuurlijk had ook de organizerende vereniging, het Davidsfonds, een stand ingericht.
Deze vereniging, die haar steentje wil bijdragen tot een meer bewust en gelukkig samenleven van de mensen, heeft dit ook dit jaar bewezen door het organizeren van deze tentoonstelling, die bij de vele bezoekers zeker in de smaak is gevallen.

In de parochiezaal was een maquette te bezichtigen van de dorpsplaats van Leest omstreeks 1900. De modulering en de schildering van dit prachtexemplaar werd verwezenlijkt door Stefaan De Laet, met de medewerking van F.Keulemans, A. Hendrickx, J. Spoelders, G. en H. De Laet, T. en M. Peeters en G. Herregods.
De algemene leiding hiervan lag in handen van Frans Teughels.
Deze maquette was verwezenlijkt als inleiding op het volksboek “Leest geweest”, dat in voorbereiding is.
Naast de maquette was een landelijke boerderij opgebouwd.
Onder leiding van aalmoezenier Herregods, met de medewerking van leden van de Landelijke Gilde, de KVLV, de LRV en de KLJ, kwam deze boerderij tot stand.

Voetspoor

In de gymzaal van de Leestse jongensschool werd op Paasdag en op paasmaandag een tentoonstelling gehouden van de jonge kunstgroep “Voetspoor”.

Niet minder dan 52 kunstwerken van 7 verschillende kunstenaars (Floriaan Meyers, Karel Soors, Frieda Willems, Stefaan De Laet, Marc De Prins, Georges Herregods en Tony Baarendse) werden tentoongesteld.

Dank zij de medewerking van het Mechelse stadsbestuur konden de bezoekers ook nog kijken naar dia’s.

Een groepje Leestse jongeren trok, in aangepaste kledij, al minnezangend het dorp rond.

Het liedje, volledig aangepast aan “Leest in het Jaar van het Dorp”, heeft als laatste strofe de tekst : “Geeft mij maar mijn dorpken, al is het ook maar klein. We zullen er met ons allen zeer gelukkig zijn, want het is het schoonste plekje dat ik ken, ’t vreedzame dorpken aan de Zen”.

De zanggroep mocht na elk optreden applaus en bis-geroep in ontvangst nemen.

Begankenis

Aangezien er zowat 150 jaar geleden in onze streken vele kinderen geplaagd werden door de stuipen, ging men hiertegen de hulp inroepen van de Heilige Cornelius.

Dit gebeurde indertijd ook in de gemeente Leest, waarna dit uitgegroeid is tot een echte begankenis.

Te Leest is deze traditie blijven voortleven.
Zo waren er verleden maandag misvieringen waarin de Heilige Cornelius speciaal werd opgeroepen en in de namiddag waren er lof en zegening van de kinderen.”

Foto’s :

-De dorpsplaats van Leest omstreeks 1900 op schaal mocht op veel belangstelling rekenen.

-Leestse minnezangers : “Geef mij maar mijn dorpken, al is het ook maar klein...”

18-10-2012 om 12:22 geschreven door Marcel Van Hoof

1978 – 3 en 10 maart : Ping-Pongtornooi Vevoc

1978 – 10 maart – Gazet van Mechelen :

            Leestse “Kouter” wil geen verdere woonuitbreiding

            “Gust wordt te Mechelen gesust” zegt men

“Tijdens een vrij emotioneel geladen persbijeenkomst – maar het leek meer op een mini volksvergadering – woensdagavond in het “Klooster” te Leest, is een handjevol bewoners van de Kouterwijk te Leest in onverbloemde termen van leer getrokken tegen de geplande woonuitbreiding van haar wijk.

Dat protest steunt in eerste instantie op de vrees voor een te hoge woningenconcentratie, het niet voorzien van openbare ruimte en groen, de aantasting van het beschermd landschap de Zennevallei en de ongeschiktheid als bouwzone van een vochtig en onhygiënisch gebied.

Benadrukt werd woensdagavond dat gans de actie a-politiek wil zijn. Maar toch werd verwezen naar de h. Gust Emmeregs die als CVP-vertegenwoordiger in de Mechelse gemeenteraad zetelt en o.a. tijdens de jongste verkiezingsperiode een actie voerde rond de geplande woonuitbreiding. Maar nu blijkt dat de h. Emmeregs tijdens de bijeenkomsten van de Mechelse gemeenteraad het mondje dicht moet houden.

“Gust wordt gesust” zeggen de Leestenaren en zij voegen daar informatief aan toe dat het CVP-sectiebestuur de Leestse spreekbuis verbod tot spreken oplegt.

Gans de historie omtrent de geplande woonuitbreiding heeft een voorgeschiedenis van meer dan 4 jaar. Al die tijd reeds ageren de bewoners van de sociale woonwijk “Kouterwijk” te Leest tegen de geplande uitbreiding van die wijk.

De 28 sociale woningen op de Kouter werden in de periode “66-67” opgetrokken.
Verscheidene van de nieuwe bewoners kregen de mondelinge belofte, ook van gemeentelijke zijde, dat er beneden de Kerkenblokweg, t.o.v. de bestaande wijk, niet meer zou bijgebouwd worden maar dat er wel gemeenschappelijke speelruimten zouden komen.

Maar nu blijkt dat het tracé van de Kerkenblokweg – vroeger een landbouwweg – aangelegd wordt op de eigendom van ridder de Fontaine die zijn grond hiervoor gratis afstaat. In ruil nochtans voor een belofte van aankoop van 2 ha gronden aan de Kerkenblokweg. Deze gronden stonden op het gewestplan vermeld als landbouwgrond en werden door de bouwmaatschappij “het Gelukkig Gezin” aangekocht voor vier miljoen, omgerekend 250 fr per m2. 

De gronden waarop de huidige woningen gebouwd werden, kostten destijds 20 fr per m2.

Actiegroep

Op 23 juli 1969 werd een bouwvergunning aangevraagd en geweigerd. Men stuurde aan op een privé-verkaveling. Op 15 januari 1973 volgde een ongunstig advies vanwege Stedebouw aan het “Gelukkig Gezin” en gemeentebestuur, o.a. omdat de geplande bouwzone als gedeeltelijk agrarisch gebied bestempeld is, te vochtig is en niet hygiënisch. Daarbij komt nog dat bedoelde gronden te laag gelegen zijn en behoren tot het beemdenlandschap. Bovendien, beklemtoonden woordvoerders van de Kouterwijk, heeft de gemeente nog voldoende andere bouwrijpe gronden die meer geschikt zijn.

In 1974 vernam de wijk het nieuws over een verkavelingsaanvraag (een nieuwe door “het Gelukkig Gezin”) en start een protestactie. 43 van de 52 toen bewoonde huizen ondertekenden in juli een bezwaarschrift dat op 5 augustus aan de gemeenteraad werd overhandigd.
Steun kreeg men van de toenmalige CVP-oppositie.

Inmiddels verscheen het ontwerp van gewestplan en tot grote verbazing werd vastgesteld dat de gronden aan de Kerkenblokweg die in het voorontwerp gewestplan als agrarisch landschappelijk waardevol gebied aangeduid staan, die door Stedebouw als vochtig en ongeschikt voor bouwen werden bevonden, nu plots als bouwgrond staan vermeld.

Er volgen nieuwe bezwaarschriften, door het actiecomité gericht aan de hh. Poma en Dhoore en aan Mw. De Backer.
Sraatssecretaris Dhoore komt zich ter plaatse van de situatie vergewissen.

Wanneer het gewestplan Mechelen bij K.B. definitief wordt worden de gronden als landschappelijk waardevol bosgebied aangeduid.

Bouwvergunning

Maar op 4 juni ’75 heeft ridder de Fontaine alweer een verkavelingsaanvraag ingediend. De gemeente Leest stuurt na enkele dagen de aanvraag, gunstig geadviseerd, naar stedebouw Antwerpen en op 9 september 1975 levert Leest een verkavelingsvergunning af. Vervolgens gaat alles razendsnel. Het “Gelukkig Gezin” krijgt reeds 24 september gunstig advies op haar bouwaanvraag.

Het Koutercomité betwist het in orde zijn van deze bouwvergunning.

Het Gelukkig Gezin zou op de gronden 41 nieuwe sociale woningen oprichten.

Maar gezien de vergunning slechts voor 1 jaar werd afgeleverd, is de toelating verstreken.

Gevaar voor overstromingen

Met een aantal overstromingsrampen in een recent verleden, hebben de Kouterbewoners inmiddels een nieuw argument tegen de geplande 41 sociale woningen.

Zij worden immers opgetrokken dicht bij de Zenne, op percelen onder het vloedpeil, sommige delen zelfs onder het gewone Zennepeil. Andere argumenten als in ’74 worden herhaald : de te grote concentratie van woningen, het niet voorzien van openbare ruimten en groen het beschermde landschap van de Zennevallei en de ongeschiktheid van de gronden als bouwgrond.

(...)

“...Tijdens de hoge waterstanden kortgeleden reden van ’s ochtends 5 u. af bestendig politiewagens met luidsprekers door de wijk om de bewoners te waarschuwen. En wij liggen 2 meter hoger...”  

Infrastructuurwerken

Inmiddels worden op het betwist grondgebied door het “Gelukkig Gezin” een aantal infrastructuurwerken uitgevoerd. Daarop schoot het Koutercomité terug in actie.

De h. Jos Van Aken, voorzitter van het “Gelukkig Gezin” vertelde recent in een vraaggesprek met een Antwerpse krant dat men de zaak moet bekijken in het algemeen belang en niet enkel uit de visie van de huidige wijkbewoners.

Een uitlating die te Leest nogal kwaad bloed heeft gezet. Ook omdat men er meent dat de door het comité aangehaalde argumenten precies dat algemeen belang dienen en dat men nergens enig financieel voordeel bij heeft.

Tijdens een kortgehouden CVP-bijeenkomst te Leest (maart jl.)waarop burgemeester Jos

Vanroy te gast was, werd de Mechelse burgemeester over de situatie aan de tand gevoeld. De burgemeester zou bij die gelegenheid publiek gezegd hebben dat wanneer nodig, de ganse infrastructuur terug kan opgebroken worden...

En dan weten de Leestenaren ook nog dat het schepencollege haar vraag inmiddels naar een latere behandelingsdatum verdaagd heeft.

Nieuwe acties

In een ultieme poging om de geplande wijkuitbreiding tegen te gaan plant het Koutercomité een aantal nieuwe acties. Zo denkt men aan een affichenactie “Hier bouwt het Ongelukkig Gezin”, plakaten met opschrift “Wie maakt zich rijk ten koste van de wijk ?”, een info-stand op tweede paasdagen, een groen-wandeling op 16 april waarop ook het stadsbestuur is uitgenodigd en het organizeren van een wijk-feest.

Concluderend zegden woordvoerders van het actiecomité dat ze verhopen dat, in het jaar van het dorp, elke mens belangrijk mag zijn, en over dat jaar van het dorp, zoals dat in Mechelen wordt gezien, betreurden zij nog maar eens dat een en ander beperkt dient te blijven tot het organizeren van een kermisje en een fanfare-uitstap, waar het dan toch veeleer in de bedoeling moet liggen een hechte leefgemeenschap uit te bouwen.

            Fons Jacobs”     

Foto’s :

-Met de infrastructuurwerken werd reeds een aanvang genomen.

-De sociale woningen op de Kouter te Leest. Uitbreiding kan niet meer, menen de bewoners.

(foto’s : GvM)

18-10-2012 om 12:06 geschreven door Marcel Van Hoof

Vervolg Chiro

Ook het bivak kreeg zijn kroniek :

Bivakvespers

In vijftig, een en tweeënvijftig ging alles op bivak nog zeer vlijtig.

Veel brave jongens en geen ene schelm bewijzen de drie eerste jaren Velm.

In drie en vierenvijftig in Baarle-Nassau, juist over de grens bij Keesie en Co.

Te Warnant in 55 in de Walen, kwestie van niet te veel te betalen.

Slapen op stro of bij de kiekens, als ’t maar zo goed als van ‘de verniet is’.

Het opstaan viel echter daar wat tegen, het bed uit en dat nog voor half negen.

Want bij ht kraaien van de haan, moest de leeuw ten strijde gaan.

Van Balen-Neet hebben ze kunnen vergaren en ’t karig zweet van 56 hierin bewaren.

In 57 gingen ze naar de mijnen Hourhalen, ze konden toen nog geen kolen betalen.

In 58 Kasterlee, met zand en bossen : joepi-jee !

Het jaar nadien dezelfde streek, zonder kanaal maar met een beek.

Het was iets korter bij de deur, gelukkig zonder Zennegeur.

Wie is geweest, die heeft bewaard de bivakdagen van Lichtaart.

In 60 met veel lawaai en weinig geld, een groots bivak in Overpelt.

Met jongens op bivak, wat wilt ge, daarom in één en tweeënzestig naar Schilde,

zwemmen tot voor en na het eten, al de rest is men bijna vergeten.

Na tweemaal Schilde kwam Wezemaal, met veel strijd en vlijt bij nachtkabaal.

Lichtaart konden ze niet vergeten, daarom zijn z’er in 64 terug gaan eten.

Waarom 65 naar Daverdisse ? Dat moet ge voor u zelf maar uitvissen.

Was’t voor de visvangst op forellen ? Ze hebben er allengs geen kunnen tellen.

Om van het ruwe Daverdisse te kalmeren, ging men in 66 te Kalmthout kamperen.

Ze zochten vacantierust in de hechtelse bossen, maar hoorden vooral in 67 militaire schoten lossen.

Daar hing er ene in een strop, maar was er toch niet van kapot.

Ne piot was met het geld gaan lopen; de pater heeft het met zijn pluimen moeten bekopen.

68 was het jaar der alpinisten, van Dracula en andere vieze tisten.

Te Neuville-bij-Hoei om Frans te leren, bij ne Vlaamsen boer ‘oh la-la’, dames en heren.

In 1969 het Schilde uit vroeger jaren, een goed bivak met beenbreuk te betalen.

1970 aan de Meulenberg te Houthalen, bij de barakken van Turken en Grieken;

met dame ‘Moustafa’ tussen de grieten dat zijn toch geen grappen, Pater.

1971 in Koersel-Stal dat was gene stal, een school en zaal en kolenberg,

en graven aan een minimijn, want hier Jimpten de Zennedijkers.

1972 te Zutendaal in hok en stal, we stonden er in vuur en vlam.

Olympiade zonder maat, door bossen en door prikkeldraad.

1973 was nog een vraagteken, ons moeder mocht het nog niet weten.

’t Was Bastogne en tenten van ’t leger, geen enkel zon, alleen maar regen.

Bocholt werd het bivakland, bij boer Maassen was ’t plezant.

Toen Langdorp met reuzegeest, de meisjes waren er reeds al geweest.

Het jaar van zon en bossenbrand, een bivakschool, ’t Maasmechelenland.

Konijnensporen in Poppel-voren, met slijkduivels tot over d’ oren.

Veel bossen staan dit jaar te wachten, naar Loppem groeit een groot betrachten.”

Meisjesbivakken

64 Ophasselt                                      71 Koersel-Stal

65 Mol-Sluis                                       72 Zutendaal

66 Merksplas                                     73 Langdorp

67 Hechtel                                         74 Bocholt (nieuwe meisjeslokalen te Leest)

68 Neuville-bij-Hoei                           75 St.-Joris-Weert

69 Schilde                                          76 Maasmechelen

70 Houthalen                                     78 Loppem

Bivakken Vevoc

76 Geel-Zammel

77 Poppel.

17-10-2012 om 11:46 geschreven door Marcel Van Hoof

1978 – Zaterdag 28 januari : Chiro Jubileumfeest

            30 jaar chiro-jongens, 15 jaar chiro-meisjes en 5 jaar oud-chiro (Vevoc).

            Programma :

            16 uur : Mis met voor overleden chiro en oud-chiroleden met dialogen en zang.

            17 uur : Receptie voor genodigden o.a. van stadsbestuur en afgevaardigden van de

            parochiale verenigingen in de feestzaal van Mille Van Steen.

            18 uur : Academische zitting.

            Door de chiroleiding en Vevoc werd een toneeltje  in elkaar geknutseld waarin

            de veranderingen van 30-jaar chiro werden belicht.

            Nadien had een panelgesprek plaats tussen de oud- en de nieuwe chiroleiding .

            Voor oud-chiro waren dat Hilda Silverans, Miel Polfliet en Pol Willems.

            Voor de chiro : Lief De Smet, Mille Peeters en  Michel Broothaers.

            Het panel werd voorgezeten door Jan Van den Heuvel.

            Na dit gesprek sprak dhr. Charlier namens het Mechelse stadsbestuur en

            overhandigde een medaille aan groepsleider Jos Lamberts. 

            19 uur : Maaltijd in de parochiezaal bestaande uit koud buffet.

            Na de maaltijd werden de kookmoeders in de bloemetjes gezet waarna zij de

            dans openden met enkele oud-chiroleiders en het feest duurde tot in de

            vroege uurtjes.

Jubileumlied op de zangwijze van Jingle Bells

“We zijn hier op het feest, de Chiro hier van leest,

met ons va en moe, dat doet ne mens eens goed.

Nu met ons dertig jaar, dat is toch al van tel;

vooruit nu allemaal, we zingen Jingle Bells.

Refrein :

Jingle Bells Jingle Bells, wie viert met ons mee ?

Kom zingt mee met Chiro-Leest, want ’t is vandaag ons feest.
Jingle Bells, Jingle Bells, wie zingt met ons mee ?

Dertig jaar leeft Chiro-Leest, daarom dit jubelfeest.

Precies voor dertig jaar, stond hier een wiegske klaar

voor ’t Chiro-avontuur, gestart met heel veel vuur.

Men voer het kind ten doop, den hoop werd vlug vergroot ;

van deze Chirokroost, was Schutter d’ eerste proost.

En met De Decker Jan, was ’t vlug in kruik en kan,

zodat niets liep verkeerd, maar alles flink gesmeerd.

Men had zo iets in Leest tevoren nooit gezien,

dat is ’t begin geweest van onze Chiro-team.

Met korte broeken aan en bruine Chirovaan,

de  mensen keken naar de benen vol met haar.

De Chirojeugd trok door, met Keulemans vooraan,

zij trok doorheen de straat, voor God en jeugd paraat.

Een jeugd die hield van strijd, van stappen en van dril,

dat was de glorietijd van leider Juul en Miel.

Wie allen samen bond en daar zijn vreugd’ in vond,

gij allen die het weet : een proost die Stanny heet.

De jaren gingen voort, soms af en toe gestoord,

ne proost die ons verliet, n’en trouw van Paul en Piet,

soms op de leiderskring niet altijd goed op tijd,

maar duifje lief ten spijt, op alles voorbereid.

Zat men soms in de nood, wie er dan hulp bood :

toen kwamen Paters aan, vooral Clementiaan.

Want onder zijnen tijd heeft de Louis met pret,

maar met nog groter vlijt het nieuw lokaal gezet.

Zangwijze : Lily Marleen :

In ’t begin van zestig, met de nieuwejaar

zijn zij gevestigd in het nieuw lokaal.

En zij waren zo kontent, ja zo kontent

de ganse bend, (de ganse Chirobend) bis.

Uit de miserie, ieder in zijn kot,

dat was verdorie een heel ander sport.

Zij konden toen van zondagnoen, voor gans de jeugd

aan  actie doen, (de zondagachternoen) bis.

Nieuwe borstels keren, deuren draaien goed ;

Vendels die marcheren, met Chiro-jongens-bloed.

Dat was de tijd van proost Verbist, wie dat niet wist,

dat was beslist, (de tijd van proost Verbist).

Iemand die veel hield van Schilde en de vriend,

heeft onze Chiro sympathiek bezield.

Hij heeft geleid de Chirodans, den Beterams,

geleid den dans, (de ganse Chirodans) bis.

Vele Chirozorgen door een brede rug

werden er geborgen zonder ene zucht.

Ne groten Borger is gelukt in dat exaam,

wel te verstaan : (op Chiroleidersbaan) bis.

Om eens te proberen aan een nieuw gezin

richtte hij zo geren onze Speelclub in.

Een ondervinding bracht dat mee voor de Roger

om zonder vrees (te leven met kadee’s) bis.

Toen kwam de Mark voor de groep te staan

bovendien nog Leuven, maar ’t zou verder gaan

met brede wenkbrauw en vitaal, een stoere taal,

de  Chiro leeft (met Zennedijkersgeest) bis.  

Het nieuwe uniform, een nieuwe Chiro-taal

’t bezorgde de Lamberts zenuwen van staal

en bovendien kwam er ’t Oudercomitee

dat bracht wat mee (een nieuwe stuwkracht meer) bis.

Het bruine uniform stevig overal

dat moest spijtig wijken voor wat tergal

en in een jeansbroek moest de Miel

’t was gene ‘floer’ (voor de Verschueren Miel) bis.

De Chirogroep van heden, anders dan voorheen,

zij wil blijven streven als het nummer één

want voor de Jos blijft steeds van tel :

de jeugd en spel, (de inzet door het spel) bis.

Zennedijkerslied (wijze : My Sarie Marais)

De zondag na één uur, trap ik mij in vlam en vuur,

mijn fietske vliegt langs de muur.

Zijn de Mark en Fons er al ? Geef dan vlug aan mij de bal,

ne goeien dag en roef ne knal.

Ref : O breng ons saam in het Zennedijkershome,

daar waar de Chiro woon;

daar onder bij die hoge, bij die stoere lindeboom,

daar leeft mijn jongensdroom;

daar onder bij die hoge, bij die stoere lindeboom,

daar leeft mijn jongensdroom.

Spijtig zonder banier, maar de vlaggemast staat pal

in ’t open zennedal ;

ja hier wappert onze strijd en we maken veel plezier,

de levensvreugd die ons bezield.

17-10-2012 om 11:42 geschreven door Marcel Van Hoof

1978 – 18 februari : Chiro-Jubelbal

            Voor de Chiro van Leest was 1978 een bijzonder jaar. Niet alleen bestond de

            jongensafdeling 30 jaar en kon de meisjeschiro hun 15-jarig bestaan vieren. Ook

            Vevoc had iets te vieren want zij waren vijf jaar geleden gesticht.

            Onder impuls van de leiding en tevens van de proost, pater Karel Van Aken,

            werd  een speciaal feestprogramma op het getouw gezet.

            Op 28 januari werd er een feestavond ingericht voor de oud-leiders en leidsters,

            proosten, kookmoeders en huidige leiding.

            Met Pasen 26 en 27 maart was er een tentoonstelling gepland en op 30 april

            werden grootse volksfeesten georganiseerd.

            Op zondag 21 mei vond een Chirobedevaart en –familiereis plaats en op 10

            september een dorpsspel en kampvuur.

             Chirogeschiedenis (Gazet van Mechelen 24 januari 1978)

            “Vroeger was de Leestse jeugd na haar plechtige communie zowat verplicht

            naar de “catechismus” te komen en tevens het lof bij te wonen.

            Vooraf werd gevoetbald of gespeeld.

            Aangezien in Vlaanderen na de bevrijding de Chiro als een “spelende

            jeugdbeweging” ingang vond, achtte onderpastoor De Schutter het ook geschikt

            in 1948 met de Chiro-jongens van wal te steken.

            De eerste begeleiders waren Jan De Decker en Frans Keulemans.

            Jan De Decker werd de eerste groepsleider.

            De jongens vergaderden toen nog in de huidige meisjeslokalen.

            De grote verhuis naar de nieuwe lokalen gebeurde in 1960, onder groepsleider

            Louis Vloebergh en proost Verbiest.

            Dank zij pastoor Coosemans en E.H. De Decker werd dit Chiroheem opgericht.

            Gegroeid vanuit de “Landelijke Jeugd” kwam in 1963 de officiële start voor

            de meisjes, onder leiding van Hilda Silverans en Reinhilde Verbruggen.

            Met de jaren groeide het aantal leden van beide groepen.

            Vevoc

            Vijf jaren terug werd de  Vereniging voor Oud-Chiroleden gesticht.

            Aanvankelijk gestart met enkele idealistische oud-chiroleiders, is deze vereniging

            uitgegroeid tot 190 leden.

            Bedoeling van Vevoc was en is nog steeds een morele en daadwerkelijke steun

            te geven aan de plaatselijke Chiro-afdelingen.

            Als parochiale vereniging moet Vevoc haar verantwoordelijkheid nemen.

            Getracht wordt enkele aktiviteiten te organiseren, waarbij zoveel mogelijk

            Leestenaren kunnen betrokken worden.”   

Het Pasen-nummer van De Band over het CHIRO-JUBILEUM :

30 jaar jongens     15 jaar meisjes     5 jaar Vevoc.

“Vermits in Vlaanderen na de oorlog de Chiro als een “spelende Jeugdbeweging” ingang vond, achtte E.H. De Schutter, onderpastoor, het dan ook geschikt om met jongens-chiro te starten in 1948. Hiertoe vond hij medewerking van Jan De Decker als eerste groepsleider.

Deze chiro-afdeling is ingedeeld in leeftijdsgroepen zoals : Speelclub (7-9 jaar), Rakkers (10-11 jaar), Toppers (12-13 jaar), Kerels (14-15 jaar), Aspiranten (16-17 jaar) en de leiding.

In 1963 startte de meisjes-chiro, gegroeid vanuit de “Landelijke Jeugd”. Dit geschiedde onder E.H. Coosemans, pastoor, en onder leiding van Hilda Silverans, Reinhilde Verbruggen en als eerste groepsleidster Reinhilde Polfliet.

Onze meisjesgroep is ingedeeld in volgende leeftijdsgroepen : Prutskes (7-8 jaar), Speelclub (9-10 jaar), Kwiks (11-12 jaar), Tippers (13-14 jaar), Tiptiens (15-16 jaar), Aspiranten (17-18 jaar) en de leiding.

Belangstelling voor chiroleven komt er vanuit de activiteiten die kinderen en jonge mensen in hun eigen jong leven aanspreken. Want de chiro en de leiding zorgen elke zondag en ook op 10 dagen jaarlijks bivak, voor de nodige activiteiten, zeer uiteenlopend volgens de leeftijdsgroepen.

Jongens en meisjes trekken de laatste jaren met 80 tot 85 leden op bivak.

Het spel blijft in de chiro beschouwd en beoefend als een methode, als een ‘samenleven’, als een opvoedingsmiddel, onder een bepaalde geest, met een bepaald perspectief om mekaar te helpen volwassen en volwaardige mensen te worden. Daarop zinspelen de jaarthema’s en veelzijdige bivakspreuken.”

Bijgevoegd :

-Folder van het Chiro-Jubelbal

-De Chiro van Leest begin jaren ’50.

17-10-2012 om 11:32 geschreven door Marcel Van Hoof

-Binnenzicht van de Empain-grafkelder met marmeren altaar. (Foto Wilfried Hellemans)

Vervolg grafkelder Empain.

Volgens Wilfried Hellemans zou het grafmonument van de familie Empain dateren van ca. 1880 tijdens het pastoorschap van Joannes Franciscus Vandercruysen. De eerste begraving erin gebeurde in 1887, de jongste in 1971.

Het monument, in eclectische stijl, werd getekend door architect N.J. Aert.

“Een frivool gebeuren waarbij  onderpastoor Pingnet (noot :  Petrus Hendrik Pingnet was onderpastoor te Leest van 1895 tot 1915)  betrokken was, is de wijding van het (tweede) jacht van de Battelse Edouard Empain (°1852, +1929). Na de ‘Primavera’, een eerste gekocht in 1901, had Edouard zich in 1906 een groter stoomjacht aangeschaft.

Het werd gewijd door de pastoor van Battel en de onderpastoors van Heffen en Leest, in casu Pingnet, op zaterdag 10 mei.
Zoals bekend had de familie Empain haar familiegrafkelder in Leest en uitzonderlijk –namelijk wanneer ze eens kwaad was op de pastoor – woonde ‘madame’ Denis, geboren Louise Empain (°1871, +1971), zelfs de mis bij in Leest met haar pachters !”

(‘De Sint-Niklaasparochie in Leest’, Wilfried Hellemans, 2009)

1978 – Februari : Papierslag Chiro

            Vond plaats rond het ontspanningsverlof van carnaval.

            Deze papierslag zou voortaan vier maal per jaar gebeuren.

1978 – 1 februari – Gazet van Mechelen : Huisvuilmiserie te Leest-Mechelen

                                      “Huisvuil niet opgehaald ? Niet betalen

            Raadslid Emmeregs betoogde dat bij de bewoners van sommige fusiegemeenten

            het aanslagbiljet van 900 fr. met betrekking tot het ophalen van het huisvuil,

            heel wat wrevel heeft opgewekt wegens “de slechte ophaalbeurt”.

            Bij sommige bewoners die bv. “achterin wonen”, is de vuilniswagen niet eens

            te zien. Bestaat de mogelijkheid niet, om tegemoet te komen aan de wensen van

            deze nieuwe Mechelse stedelingen ?

            Schepen Albert Ribbens beantwoordde de vraag van raadslid Emmeregs als

            volgt : er bestond tijdens het fusiejaar 1977 wel enige verwachting omdat precies

            in deze fusiegemeenten de ophaaldienst van het huisvuil door particuliere firma’s

            werd verricht. Feit is evenwel dat vandaag geen beperking wordt opgelegd inzake

            het kwantum van het op te halen huisvuil. Bewoners die evenwel de gelegenheid

            niet hebben gebruik te maken van deze ophaaldienst mogen bij het stadsbestuur

            een klacht indienen. Zij hoeven desgevallend niet te betalen.”

            (DB,februari 1978)

1978 – Woensdag 8 februari : Kinderfilm : “Teresa de jonge chimpansee”

            In de parochiezaal van Leest om 14u30. Inkom : 20 fr.

            Organisatie : Landelijke Gilde Leest. (folder)

17-10-2012 om 09:04 geschreven door Marcel Van Hoof

1978 – 23 januari : Baron Empain ontvoerd

Nabij zijn woning in Parijs werd de 40-jarige Belgische baron Empain ontvoerd.

Baron Empain stond aan het hoofd van een industrieel financieel imperium dat 150 bedrijven omvatte en 150.000 mensen tewerkstelde in verschillende landen.

De ontvoerders vroegen een losgeld van 250 miljoen Belgische franken. 63 dagen later kwam de baron vrij. De ontvoerders werden gesnapt bij de overhandiging van het losgeld en streng veroordeeld.

Op het kerkhof van Leest bevindt zich het indrukwekkende grafmonument van de familie Empain. Het graf ligt er nu verlaten bij : de Empains vergaten Leest, Mechelen en vooral hun jarenlange thuisbasis Battel.

De ontvoerde baron Eduard-Jean Empain werd op 7 oktober 1937 in Boedapest  geboren. Zijn moeder was een sterdanseres van de Ziegfield Folies. Hij was de achterkleinzoon van de beroemde ingenieur Edouard Empain, die voor het familiefortuin had gezorgd.

Nog vele Mechelaars zullen zich het kasteel in Battel herinneren waar de familie Empain tot in de tweede wereldoorlog verbleef. De kasteelheer bezat ook een  prachtig  stoomjacht, dat soms in de Leuvensevaart vlak voor het kasteel aanmeerde.

Vandaag is van deze oude glorie niets meer overgebleven. Er rest nog slechts de            “Empainlaan” in Battel en de monumentale grafkelder op het kerkhof van Leest waar de familieleden werden begraven.

De relaties tussen de bewoners van het kasteel en de pastoors van Battel is altijd erg goed geweest : ze kwamen door de jaren heen veel op het kasteel, niet in het minst om er de goede wijnen te proeven. Een kink in de kabel kwam er toen Madame Denis (geboren Marie Louise Empain, gehuwd met generaal Denis) verbolgen raakte op de Battelse pastoor Spanhogen, omdat deze de bloemenkransen van de Empains, bij het graf van de gesneuvelden, te vlug had weggegooid. Van toen af ging ze naar Leest ter kerke !

En haar pachters moesten mee. Elke eerste zondag werd de lijst van de overleden    
parochianen voorgelezen in de hoogmis. Ze verbood de pastoor van Battel nog langer de Empains daarin voor te lezen. Dat moest ook te Leest gebeuren !

(‘De Mechelse Week’, 16/12/1982)

Hoe lang deze situatie heeft geduurd is ons niet bekend. Het enige dat de hedendaagse Leestenaar nog met de Empains associeert is de grafkelder op het kerkhof.

Op 11 maart 1937 bracht de Gemeenteraad gunstig advies uit m.b.t. een verzoek en een gift van Juffrouw Florence Félicité Empain (een zus van Marie-Louise) van 8.000 frank in titels. Ze stelde volgende voorwaarden : “jaarlijks vijf missen moeten worden gezongen tot intentie der familie Empain en het praalgraf diende te worden onderhouden.” Pieter Spruyt stond in voor het onderhoud.

Mijn grootvader Jan-Baptist Mees (°Leest 23/9/1902, +Leuven 22/9/1979),  vertelde me ooit dat er bij elke Empain die te Leest begraven werd, aan de bevolking na de begrafenismis, grote broden werden uitgedeeld door de pastoor of door de familie van de overledene. Die brooduitdeling was een tijdlang mode maar meestal werden kleine broden bedeeld.   

In “Victoire Van Nuffel, kampioene en feministe”, gepubliceerd in ’t Ridderke  nr.3 van 2006 beschreef Geert Clerbout de ervaringen van deze wielerkampioene, die nog een tijdje te Leest woonachtig was, met de familie Empain :

“...Jarenlang heeft ze in Battel arbeid verricht op het buitenverblijf van de familie Empain. Die familie verwierf aanzien aan het eind van de 19^e en het begin van de 20^ste eeuw door de aanleg van spoorwegen, metro’s en tramlijnen in het  buitenland. Bovendien werd de ‘Banque Empain’ opgericht en stichtte de baron  in Egypte de visionaire stad Heliopolis. Tijdens de Eerste Wereldoorlog riep  Empain het Nationaal Comiteit voor Hulp en Voedingsmiddelen in het leven. Aangezien baron Edouard Empain door al deze projecten meer in het buitenland resideerde dan thuis, woonden voornamelijk zijn moeder en twee zussen op het kasteel. Zeker zijn jongste zus Louise Empain, die getrouwd was met generaal Denis, zwaaide er de plak. Twee keer is Louise Empain, in de volksmond beter bekend als “madame Denis” naar een wielerwedstrijd komen kijken, om  Victoire aan het werk te zien, maar toch was hun relatie allesbehalve goed te noemen. Louise Empain was een echte aristocrate die neerkeek op het  gepeupel en ondanks het feit dat ze in Battel woonde, vasthield aan de Franse taal. Ze verwachtte respect van de Battelse burgers voor haar status en wanneer ze dat niet, of niet voldoende, kreeg, strafte ze de mensen. Arbeiders die weigerden om hun diensten te verlenen aan de Empains werden onmiddellijk uit hun huis gezet.

Het is door toedoen van deze vrouw dat Victoria Van Nuffel Vlaamsgezind is  geworden. Toen Victoire en Louise ooit een gesprek voerden over de taalproblemen tijdens de Eerste Wereldoorlog, waardoor vele Vlaamse boerenjongens de dood vonden in de Westhoek, stelde mevrouw Empain dat “die plattebokken wel Frans verstonden als ze maar genoeg werden gestraft”.  Op dat ogenblik is er iets in Van Nuffel geknakt. Het is ook in die periode dat  ze haar geloof in de kerk verloor. Empain heeft op zijn eentje de bouw van de kerk van Battel gefinancierd, maar Victoire zag wat er achter de schermen gebeurde. De baron liet de Battelse huizen van zijn werkvolk in groen en wit  schilderen, hij liet het kanaal verbreden om met zijn stoomboot tot aan zijn huis te kunnen varen. Iedereen kon zien hoe rijk de familie Empain was. Stelen van de armen en via de kerk een aalmoes teruggeven. Ze had genoeg van al die hypocrisie.

Ooit was er een tijd dat ze met de fiets naar Scherpenheuvel reed. Van haar moeder kreeg ze 20 frank mee, om onderweg iets te drinken. Drinken deed ze  echter niet. Ze verkoos door te rijden en al haar centen in Scherpenheuvel in het offerblok te werpen, omdat ze geloofde in wat ze zag. Een geloof dat tijdens haar arbeidsperiode bij de familie Empain stilletjesaan is vervaagd en tenslotte is verdwenen.

Toen Victoire Van Nuffel naar Parijs verhuisde, kreeg ze van Louise Empain een papier mee dat haar gratis en onbeperkte toegang verleende tot de Parijse  metro. Het was Edouard Empain die de ondergrondse van de Franse hoofdstad  nagenoeg helemaal op zijn eentje heeft bekostigd. Nooit heeft Van Nuffel gebruik gemaakt van het papier, uit principe. Ook op de uitnodiging van ‘madame Denis’  om met haar naar Egypte op vakantie te gaan, is ze nooit ingegaan...”

Het grafmonument van de familie Empain fungeerde in de Eerste Wereldoorlog ook tijdelijk als schuilplaats voor de weerstander en spion August Ph. Jacobs (zie ook 2/2/1955 : “Doodsbedreigingen voor de secretaris’.)

Anselms Jédrie (J.A. Huysmans) in zijn stukje ‘Onvergetelijks’ (De Band van april 1981)  en in zijn sappig proza : “…In de zomer 1915 vond ons moeder op ’n morgen een onder de deur geschoven open brief van onze vader, waarin zijn foto als convooibegeleider aan het front, en een geheel vol geschreven blad, met aanmoedigingen voor ons allen, en de hoop dat alles weer gauw goed zou zijn…Dat was een ontroerende geruststelling voor ons…Op een avond, wat daarna, werd er op de achterdeur getokt, en daar komt Gust van den Ossenboer (noot: August Jacobs) binnen, ook een ondergedoken stijder, en zegt : ‘Toorke, ik ben het die u daar laatst die brief van uwen Jan gebracht heb, als ge soms iets wil terugschrijven zal ik dat morgen komen afhalen, van af en naar het front, worden hier en daar brieven en foto’s van vaders en zonen, langs Holland overgesmikkeld, maar zorg dat gij mij nergens vernoemt. Gij hebt geluk, want al maanden weten wij reeds dat mijn broer Louis te Londerzeel is gesneuveld…’

Jaren achter dien oorlog, heeft Gust eens aan moeder verteld dat hij die open brieven door mijn broer Frans en Frans Boonen, ook uit de Kouter, toegespeeld kreeg, langs een geheime inlichtingsdienst, en hij herinnerde lachend haar schrijven naar vader : hoe blij zij was te kunnen melden dat hij een zoontje had bijgekregen : Constant !...en zij ook had gevraagd welke mengeling zij moest bereiden om zelf limonade te fabriceren !...

Bij het lezen van die brieven zei Gust, wist ik in mijn schuilplaats (noot : de grafkelder van de Empains) mij met de frontmannen en hun thuis wat verbonden. Toen wist nog maar één vriend mij levend begraven, grinnikte Gust, mijn zusters en broer vermoedden ’t zelfs niet…    

Dore van Vleeskens, ’n buur uit onze straat, hovenier op het kasteel Empain te Battel, en onderhoudsman van hun graftombe alhier, die had mij daarvan een deursleutel bezorgd…

Op een niet heel duistere avond waag ik mij toch uit den grafkelder, om langs den pastorijtuin, door het achterpoortje het veld te bereiken, en eens naar huis te gaan om wat nieuws…Na genoegzaam uitkijken stap ik buiten, en zag daarginds, toch mij gezien, door pastoor Beukelaers ‘huishoudster, plots buitengekomen uit de sacristie, die even verschrikt stopt, en dan gejaagd naar de pastorij rent…Twee dagen nadien bereik ik, nu ongehinderd, de pastorijtuin, en eensklaps roept de spiedende wat bange juffrouw van achter een heester mij toe : ‘Och Gust, zijt gij het Gust ?...’  - ‘Ssst…stiller,’ vermaan ik en ze fluistert : ‘Kom jongen, onze pastoor is niet thuis, kom iets eten en drinken, ocharme’… en de juffrouw vertelde mij haar sacristie-avontuur : ‘Ik was,’ zei ze, ‘in de kerk nog wat bloemen gaan schikken en toen ik buitenkwam zag ik een man uit dien grafkelder komen, en ik stamelde : och God, och God…en herhaalde dit nog binnenshuis en de pastoor vraagt : ‘Gij hebt toch zeker geen spook gezien ?’ ‘Neen, maar daar kwam een man uit de tombe van Empain, echt gezien !...’ ‘Emma ! Houd dat voor u, en zwijg er ook stillekens over tegen anderen !’ zei de pastoor. Maar ik bedacht, ik wil er meer van weten !...’

Alzo, zei Gust, ben ik meermaals daar goed onthaald…’ “

August Jacobs hoorde tot de spionagegroep van de uit Heffen afkomstige Arthur Hofmans. Toen deze laatste uit de gevangenis ontsnapt was zocht hij August Jacobs op in Leest en samen hielden ze zich drie dagen schuil in de graftombe van de familie Empain.

(“Spioneren voor vorst en vaderland,” ‘t Ridderke nr.1 januarie-maart 2009)

Foto’s :

-Op de begraafplaats te Leest bevindt zich het indrukwekkend grafmonument van de Empains. Marie-Louise Empain, weduwe Denis, werd daar als honderdjarige in 1971 egraven.

-Edouard Empain, de stichter van het imperium.

-Het kasteel van de familie Empain in Battel. In 1941 werd het verkocht aan Boel-Temse. Daarna kwam het onder sekwester en werd verkocht en samen met de tuinen met de grond gelijk gemaakt.  

-De stoomboot van baron Edouard Empain. Hij liet de Leuvense vaart ter hoogte van Battel verbreden om met zijn schip tot aan het kasteel te kunnen varen.  

-Victoire Van Nuffel als kampioene van België.

14-10-2012 om 12:48 geschreven door Marcel Van Hoof