De import en bewerking van GMO-soja bonen –bewerkt met Monsanto’s Roundup- is goedgekeurd door de Europese Commissie. Deze introductie komt na debatten over de veiligheid van herbicide glyfosaat. Er is weinig gezonds aan deze sojabonen.

GMO-sojabonen

sojaboon4

De bonen bevatten een pesticidecocktail van schadelijke chemische stoffen. Nu eten we meestal al sojaproducten waar nauwelijks een normale sojaboon aan te pas is gekomen. Rond 2017 is het grootste gedeelte van de soja-voedingsproducten geproduceerd van de Monsanto sojaboon met pesticidecocktail.

sojaproducten De Europese Commissie meldt hierover op 22 juli: “Vandaag hebben we drie GMO’s voor voeding goedgekeurd (sojaboon MON 87708 x MON 89788, sojaboon MON 87705 x MON 89788 en soybean FG 72). Deze zijn alle drie door een autorisatieprocedure gegaan, waaronder een wetenschappelijk onderzoek door EFSA.”

De goedgekeurde bonen bevatten Monsato’s Roundup Ready 2 Xtend.

Dankzij de Europese Commissie mogen deze bonen nu gebruikt worden in dier- én consumentenvoeding. De autorisatie is tien jaar geldig.

Hoewel sojabonen die bewerkt zijn met Roundup Ready 2 Xtend glyfosaat en andere herbiciden zoals dicamba bevatten, is het gebruik van dicamba in sojabonen nog niet goedgekeurd door de EPA (De Amerikaanse voedsel- en waren autoriteit).

Niet alleen Europa, ook top importeur China heeft de bonen goedgekeurd. Monsanto is nu van plan op miljoenen hectares in de US soja te verbouwen voor exportdoeleinden. Alles is nu rond, zodat het ‘systeem’ in 2017 in volle gang is.

Supergewassen via Monsanto’s ‘Roundup Ready Xtend crop system’

Farming tractor spraying a green basil field

De nieuwe GMO-oogsten met dicamba/glyfosaat cocktails maken deel uit van Monsanto’s ‘Roundup Ready Xtend crop system’. Dit systeem is ontwikkeld om supergewassen te telen in combinatie met de glyfosaatbiocide. (bron1, 2 )

Dicamba werd in 1967 goedgekeurd en staat in hoge mate in verband met kanker en geboortedefecten in agrarische families, volgens de regering en wetenschappelijke studies. Consumenten-, gezondheids-, milieu-, en agrarische organisaties hebben vurig weerstand geboden tegen het Xtend systeem.

Europa is de tweede grootste sojaboon-consument en is afhankelijk van de bonen voor de vraag naar vlees- en zuivelproducten. Europa is niet in staat om zoveel soja te produceren (minder dan 1 miljoen ton per jaar), en daarom importeert het jaarlijks 35 miljoen ton volgens de World Wide Fund for Nature.

Al zou de EPA het gebruik van dicamba op de gifbonen goedgekeurd hebben –wat nog niet is gebeurd- dan zou het van weinig betekenis zijn. Zo laat EPA pesticiden-mixen op voedingsproducten gewoon toe, ongeacht toxiciteit. Dit blijkt uit een rapport van deze maand. EPA negeert –net als de EFSA- de gevaren van pesticidencocktails. 1

Pesticidegebruik in Europa niet afgenomen, integendeel

pesticides

Europeanen hebben van de EFSA, het ‘onafhankelijk’ onderzoeksinstituut dat de Europese Commissie adviseert, niet veel te verwachten. Een rapport echter meldt dat bij meer dan 60% van de EFSA-panelleden belangenverstrengeling speelt. Een ander rapport, die dit jaar uitkwam, meldt dat het gebruik van pesticidecocktails op groenten en fruit in Europa niet afgenomen, maar toegenomen is. De Nederlandse aardappels, uien en sla blijken bijvoorbeeld enorme pesticidecocktails te zijn. Pesticiden werden op 97% van het fruit en groente gevonden, waarop de EFSA oordeelde ‘dus veilig.’ Ook horen we hier en daar beweringen dat glyfosaat ongevaarlijk is.

Glyfosaat in de voedselketen

ontbijt

In de loop der tijd zijn er tal van studies uitgekomen, waaruit blijkt dat glyfosaat schadelijk voor de gezondheid is. De bewering ‘glyfosaat is veilig’ kan voortkomen uit het besef dat de betrokkenheid van glyfosaat in de voedselketen al vergevorderd is, en dat de consumenten gerustgesteld moeten worden. 10x Ontbijtproducten met duidelijke sporen van glyfosaat.

Glyfosaat en ziekten

dna

In juni verscheen review nr. 5 (Glyphosate pathways to modern disease V: Amino acid analogue of glycine in diverse proteins) van wetenschappelijke literatuur omtrent glyfosaat, en het verband tussen deze herbicide en een brede reeks van ziekten. 2

Hierin is te zien dat ziekten ontstaan doordat de chemische stof de DNA functie verandert. De International Cancer Agency is er dan ook allesbehalve blij mee. 3

Volgens de review handelt glyfosaat als een glycine en wordt het in peptiden ingesloten tijdens de proteïnesynthese. Tijdens dit proces wordt een aantal proteïnen veranderd die afhankelijk zijn van de opgeslagen glycine voor een correcte functie. Volgens de auteur staat de vervanging van glyfosaat voor glycine in verband met onder andere diabetes, astma, Alzheimer, ALS en Parkinson’s.

Dus hoezeer men ook roept dat glyfosaat ‘veilig, niet-toxisch en veiliger dan andere chemicaliën’ is, de stof heeft een desastreuze impact op mensen en het milieu. 4

In 2015 werd glyfosaat door de World Health Organization’s Internation Agency for Research on Cancer geclassificeerd als een mogelijk carcinogeen voor de menselijke gezondheid. 5 Een publicatie enkele maanden later van Environmental Health News liet weten dat een kleine blootstelling aan glyfosaat al tot nadelige effecten voor de nieren en lever leidt. 6

Door: Raymond Boere
26/04/17 - 21u01 Bron: AD.nl

Ap Verheggen blijft in de eerste plaats een kunstenaar, maar aan de hand van zijn 'Sunglacier' zou water in de woestijn wel mogelijk moeten zijn. Dit 'blad' stelt een gigantisch zonnepaneel voor met daaronder condensors die het vocht uit de woestijnlucht moeten halen. © ap.

Water maken in de woestijn. Wetenschappers verklaarden de Nederlandse kunstenaar uit Den Haag, Ap Verheggen, voor gek toen hij erover begon. De man zette toch door en testte afgelopen tijd het magische idee op de Nederlandse legerbasis in Mali. Het lukte hem. Een enorme doorbraak.

Hoe extreem wil je het hebben: elke dag is het in Kamp Castor bijna 50 graden celsius en bovendien gortdroog. Zelfs de lucht bevat zo weinig onzichtbare waterdruppeltjes dat meters het niet hebben kunnen waarnemen. En toch is dit de plek waar Ap Verheggen het onmogelijke uitprobeerde: water maken uit woestijnlucht. "Want als het hier lukt, dan kan het overal", zegt Verheggen.

Het idee klinkt absurd. Ontstond ook nog eens op café. Een plek waar zoveel grootse plannen worden geboren, en die vaak ook al weer snel zijn vergeten. Niet bij Verheggen en een paar bevriende techneuten. Zij geloofden erin en gingen daadwerkelijk aan de slag. Samen knutselden ze meerdere apparaten in elkaar om met zonne-energie condensdruppels op te wekken.

Simpel plaatje
De meest in het oog springende creatie doopte Verheggen DCO3. In dit ontwerp draait alles om een simpel plaatje dat niet meer kost dan 3 euro. Het wordt normaal gesproken gebruikt om chips van computers te koelen. Krijgt dit plaatje stroom van bijvoorbeeld een zonnepaneel, dan wordt de onderkant ijskoud, en de bovenkant bloedheet. De truc is om hiermee lucht zozeer af te koelen dat er condensdruppels op een kegeltje ontstaan. Die vangt Verheggen op in een glas en voilà: water.

Hoe fantastisch zou het zijn als met dit principe families in warme, afgelegen gebieden hun eigen water konden produceren, droomde Verheggen voordat hij op het vliegtuig naar Mali stapte. Daarmee zouden ze zelf hun akkers kunnen beregenen. Of elke dag vers drinkwater hebben. Het zou een groot probleem de wereld uit helpen. Meer dan 750 miljoen mensen op deze aarde hebben immers geen toegang tot betrouwbaar drinkwater, of tien procent van de wereldbevolking. Een watercrisis is volgens het World Economic Forum een van de grootste bedreigingen voor de mensheid de komende decennia.

Lees ook

Het is nu aan anderen om met deze revolutionaire techniek aan de slag te gaan. Ik hoop echt dat universiteiten dit oppakken en er iets moois mee doen. Het is een spotgoedkope techniek. Daar zit toekomst in

Ap Verheggen

Vergissing
Verheggen testte het apparaatje in Nederland en had het daar al vrij snel aan de praat, maar in de lage landen is er water genoeg en het kost ook nog eens bijna niets. Hij moest het testen in de hitte. In Mali. En daar werkt alles net even anders, ondervond de kunstenaar. Ook hij vergiste zich in de extreme omstandigheden waarmee hij te maken kreeg. "Een blikje cola uit de koelkast condenseert in Nederland al als het verschil met de buitentemperatuur vijftien graden is. In Mali is dat meer dan vijftig graden", zegt Verheggen.

De eerste drie dagen kwam er dan ook geen druppel water uit de apparaatjes die ze testten. Met de hulp van zijn techneuten ging hij net zo lang door tot hij de ideale opstelling had gevonden en er daadwerkelijk waterdruppels in een beker vielen. En dat met niet meer stroom dan nodig is voor een klein lampje uit de afzuigkap. Een euforisch moment. Surrealistisch ook. "Het klimaat is niet alleen vijandig, maar ook de omgeving. We zaten daar op een legerbasis. Die druppels water werden zo een druppel van hoop.''

Een half glaasje in zes uur is het meeste dat Verheggen heeft geproduceerd. Daar kan een familie niet van leven, geeft hij toe. Maar de kunstenaar heeft bewezen dat het kan. Het is nu aan anderen om met deze revolutionaire techniek aan de slag te gaan. Verheggen schreef alle universiteiten aan die hij kon bedenken. "Ik hoop echt dat zij dit oppakken en er iets moois mee doen. Het is een spotgoedkope techniek. Daar zit toekomst in.''

Meer dan 750 miljoen mensen hebben geen toegang tot betrouwbaar drinkwater of tien procent van de hele wereldbevolking. © ap.

Zelfvoorzienend
In die toekomst gelooft ook defensie. Zij zoeken al langer naar spullen waardoor legerbasissen zelfvoorzienend kunnen zijn. "Nu moeten we water uit de grond pompen en halen met vrachtwagens. Daar belasten we de lokale bevolking enorm mee", zegt de Nederlandse generaal Tom Middendorp.

Verheggen hoopt zelf ooit nog een hele gletsjer in de woestijn te kunnen bouwen met zijn uitvinding. Hij blijft tenslotte kunstenaar.