Ik ben Leny, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Bosheks.
Ik ben een vrouw en woon in Planeet Aarde (Nederland) en mijn beroep is Medisch Entomoloog, Imker, Wiccan en Lichtwerker .
Ik ben geboren op 22/05/0000 en ben nu dus 2024 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Flora Fauna Muziek Wetenschap.
Meer dan een halve eeuw heb ik een dierenopvang ( Stichting/TAO Foundation) https://taofoundation.international/nl/ voor dieren die niemand meer wil hebben. Werk als ARA(Animal Rights Advocate) voor de dieren die geen stem hebben.Dieren/Cyber activist.
V
To see a world in a grain of sand And a Heaven in a wild flower, Hold Infinity in the palm of your hand And Eternity in an hour.
~be who you are and say what you feel because those that matter... don't mind... and those that mind... don't matter..
Nice to see you here.㋡
I am a Wild Earthling.
I do not identify with illusory (and illegitimate) nation-state constructs nor do I require such constructs to verify and validate the legitimacy of my existence.
An infiltrator and subverter of institutions of indoctrination,an anti-authoritarian and an insurgent anarchist, and gravitate towards insurrectionist and anti-civilization tendencies. It's just a matter of whose.
Anti New World Order! "for our children, and our children's children"
I am a seeker, searching for truth, special behind the lies that the Goverments try to tell us.
Do not believe everything, discover your own truth!!
And please do not alowed that they take advantage of you.
Open your eyes!
Take care my friends Stay Wild & Free.. !
Tree Teardrop
X
Dropbox
Druk op onderstaande knop om je bestand naar mij te verzenden.
DEELT U MIJN PROGRAMMA OOK OP UW PAGINA?? DANK JE WEL DAARVOOR.
Beste luisteraars:
Dit is het weekendprogramma van Goed Verstaanbaar Online; Het programma Goed Verstaanbaar en Schlagerbox van zaterdag/zondag 29 en 30 april. Een programma dat al meer dan 39 jaar lang te horen is voor de doelgroep van 40-50- jaar en ouder. U hoort Nederlandstalige hits, óók oude liedjes, instrumentaaltjes, Gouwe Ouwe klassiekers/evergreens..... die niet dagelijks zijn te horen op welke zender ...dan ook. Overtuig u zelf en luister mee......
Stella (Bos) uit Den Helder is de komende week het blikpunt op Goed Verstaanbaar Online. In Goed Verstaanbaar en Schlagerbox een interview en muziekspecial met de inmiddels 81 jarige zangeres. Stella en Theodorus Niemeijer blikken terug op een glansrijke zangcarrière van Stella, die ooit begon ergens midden jaren 50. Nu in 2017 staat ze nog steeds in de schijnwerpers met haar nieuwe single, ''Als het even niet meer gaat'', die ze samen zingt met Wouter Roos. Ook kijken we vooruit naar de CD uitreiking op 20 mei met een keur van artiesten, zoals u kunt zien op de poster. Stella laat a.s. zondag in het programma (zingend) horen dat ze nog steeds voor niemand hoeft onder te doen.....
KLIK OP DE HOES-FOTO om direct te kunnen luisteren. Veel plezier ermee.........
Monsanto in interne e-mails: ‘Aandacht afleiden van giftigheid Roundup’
Stapels documenten van Monsanto zijn door een rechter in de VS openbaar gemaakt. Ze tonen manipulatie van wetenschap, en interne twijfel over de veiligheid van het vlaggenschipproduct: ‘Je kunt niet zeggen dat Roundup geen kanker veroorzaakt.’
Een PR-schandaal van wereldwijde proporties dreigt voor het Amerikaanse agrochemische bedrijf Monsanto. Een federale rechtbank in Californië, die zich buigt over tientallen schadeclaims van mensen die stellen dat zij, of hun overleden naaste verwanten, lymfeklierkanker hebben gekregen door het gebruik van Monsanto’s onkruidverdelger Roundup, heeft honderden pagina’s zeer gevoelige interne correspondenties van het bedrijf openbaar gemaakt. Daartoe besloot de rechtbank dinsdag.
Wat is glyfosaat?
Glyfosaat is het meest gebruikte bestrijdingsmiddel ter wereld, verkocht door de Amerikaanse agrogigant Monsanto onder de merknaam Roundup. Het middel verstoort de groei van planten, en is daardoor effectief bij het bestrijden van onkruid. In Europa wordt glyfosaat onder meer ingezet bij de teelt van gewassen als tarwe, mais, koolzaad en suikerbiet. In 2013 werd de urine van inwoners van 18 Europese steden onderzocht. In 44 procent van de urinemonsters troffen de onderzoekers residuen van glyfosaat aan.
Rechter Vince Chhabria van het District Court of Northern California overziet tientallen zaken die gaan over veelal boeren die ernstig ziek zouden zijn geworden door onkruidverdelger Roundup op hun akkers te sproeien.
Schadeclaimadvocaten zien brood in de zaken, en roepen mensen op zich te melden. De basis voor de claims is een rapport van een expertpanel van de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO). Dat panel, IARC genaamd, concludeerde in maart 2015 genoeg bewijs te hebben dat glyfosaat, het hoofdingrediënt van Roundup, ‘waarschijnlijk kankerverwekkend’ is voor mensen.
William Heydens, toxicoloog van Monsanto, oppert dat het bedrijf zelf in het geheim tegenstudies schrijft.
Monsanto is ’s werelds grootste maker van glyfosaat, onder meer op een grote productielocatie in de Antwerpse haven. De stof heeft een geschatte wereldwijde marktwaarde van zo’n 6,5 miljard dollar.
De e-mails die nu openbaar zijn gemaakt, brengen Monsanto ernstig in verlegenheid. Ze staan in schril contrast met de publieke voorstelling van zaken, waar Monsanto resoluut de veiligheid van haar product verdedigt.
Echter, in een e-mail uit 2009 stelt Donna Farmer, hoofd toxicologie van Monsanto, dat ‘niet gesteld kan worden dat Roundup geen kanker veroorzaakt’. De reden blijkt dat het bedrijf het nooit goed heeft onderzocht. Er is gekeken naar individuele ingrediënten zoals glyfosaat, maar nooit is Roundup in zijn geheel op zogeheten ‘carcinogeniteit’ bestudeerd, zo schrijft ze.
Nog vijf andere explosieve feiten uit de documenten
Om de conclusie van IARC, dat glyfosaat waarschijnlijk kankerverwekkend is, te ondergraven, werden door Monsanto verschillende tegenstudies voorbereid, zo tonen de e-mails.
William Heydens, toxicoloog van Monsanto, oppert op 19 februari 2015 dat het bedrijf zelf in het geheim deze studies schrijft: ‘Een optie zou zijn om de namen Greim en Kier of Kirkland op de publicatie te zetten’, zegt hij over drie wetenschappers die nauw met Monsanto samenwerken. ‘We zouden de kosten laag kunnen houden door het zelf te schrijven en dat zij simpelweg zaken wijzigen en hun naam eronder zetten’. Heydens schrijft dat het bedrijf een dergelijke tactiek al eerder heeft toegepast.
In Roundup zitten hulpstoffen die, naast het hoofdingrediënt glyfosaat, mogelijk ook kankerverwekkend zijn. Volgens de advocaten bewijzen de e-mails dat Monsanto de producenten van die hulpstoffen, waaronder AkzoNobel, verzocht heeft om te schrappen dat het om kankerverwekkende toevoegingen gaat.
‘We willen niet de aandacht vestigen op de giftigheid van ons product.’
Op die manier kon Monsanto de herbicide in de staat Californië, waar strengere regels gelden dan in de rest van de VS, verkopen zonder een waarschuwing op de verpakking.
In een andere e-mail wordt een medewerker op het hart gedrukt voorzichtig te zijn tegenover de Amerikaanse EPA als het gaat om een andere kankerverwekkende stof die in Roundup zou zitten: ‘We willen niet de aandacht vestigen op de giftigheid van ons product.’
3. EU-rapport Roundup geschreven door beruchte Monsanto-expert
De documenten leggen nog iets opmerkelijks bloot. In Europa is Roundup toegestaan omdat het hoofdingrediënt glyfosaat volgens voedselautoriteit EFSA veilig is. Wat echter weinig bekend is, is dat EFSA zich bij dat oordeel baseert op een rapport opgesteld door de industrie zelf, in dit geval de Glyphosate Task Force (GTF), een consortium aangevoerd door Monsanto.
Uit de e-mails blijkt dat de voorzitter van deze groep, Richard Garnett, sinds 2002 voor Monsanto verantwoordelijk was voor wat heet ‘wetenschappelijke productverdediging’. Zijn taak was om bij studies die wezen op een mogelijk gezondheidsgevaar rond glyfosaat, gelijk de tegenaanval in te zetten: ‘organises the response (allocates to an expert,creates a team, or ‘kills’ the issue immediately’, zo worden zijn diensten voor Monsanto omschreven in de e-mails.
Uit de e-mails blijkt dat Garnett zich onder meer inzette om met wetenschappelijke data de veiligheid van een hulpstof in Roundup, tallowamine, te verdedigen. Die stof werd vorig jaar door de Europese Unie uit Roundup gebannen vanwege giftigheid.
MO*berichtte vorig jaar dat in het Europese veiligheidsrapport op initiatief van de Glyphosate Task Force (GTF) studies zijn geschrapt. Dat gebeurde dus onder leiding van deze Richard Garnett. Het gaat om studies die suggereren dat mensen die met glyfosaat werken vaker lymfeklierkanker krijgen. Monsanto heeft deze studies aangemerkt als ‘niet betrouwbaar’, en daarom heeft EFSA ze niet meegewogen. IARC, de werkgroep van Wereldgezondheidsorganisatie, ziet deze studies echter als belangrijk bewijs voor het vermoeden dat glyfosaat inderdaad kankerverwekkend is voor mensen.
Eén van de studies die werd geschrapt vanwege ‘onbetrouwbaarheid’, en voor IARC wel van belang was.
4. Monsanto en milieuagentschap EPA in VS spelen onder één hoedje
Uit de e-mails komt naar voren dat een medewerker van de EPA zich heeft ingespannen om te voorkomen dat er extra onderzoek zou komen naar het mogelijk kankerverwekkende karakter van het landbouwgif: ‘Als ik dit [onderzoek] om zeep weet te brengen verdien ik een medaille’, zou Jess Rowland van de EPA telefonisch hebben gezegd tegen een bestuurder van Monsanto in april 2015.
Dat onderzoek, dat het Amerikaanse ministerie voor Volksgezondheid en Sociale Zaken mogelijk wilde opzetten naar aanleiding van de conclusies van IARC, is er volgens de New York Times ook nooit gekomen. Uit een andere e-mail blijkt dat Jess Rowland, die voor de EPA de evaluatie van glyfosaat deed, Monsanto vroegtijdig heeft gewaarschuwd over het op handen zijnde rapport van IARC.
Dankzij die waarschuwing, zo tonen de e-mails, kon Monsanto een uitgekiende verdedigingscampagne voorbereiden, inclusief tegenstudies.
5. Studies die gevaren Roundup tonen mogelijk niet gepubliceerd
Uit de e-mails wordt duidelijk dat eind jaren ’90 ene professor James Parry in opdracht van Monsanto een rapport opstelt.
Volgens de stukken concludeert Parry, tot de onaangename verrassing van Monsanto (‘heeft hij ooit eerder voor de industrie gewerkt?’) dat glyfosaat mogelijk schade veroorzaakt aan het genetisch materiaal, een indicatie voor risico op kanker. Parry roept Monsanto op nadere onderzoeken te doen, iets waar het bedrijf niks voor blijkt te voelen: ‘We gaan simpelweg niet de studies doen die Parry voorstelt’, schrijft Monsanto-toxicoloog William Heydens in 1999.
Volgens de advocaten werd het rapport van Parry in een onderste la begraven. Het enthousiasme bij Monsanto voor verdere samenwerking ebt weg: ‘We willen iemand vinden’, schrijft Heydens, ‘die invloedrijk kan zijn bij regulerende instanties en Scientific Outreach operations…Mijn inschatting is dat Parry momenteel niet zo’n persoon is, en dat het behoorlijk wat tijd en $$$/studies zal kosten om hem daar te krijgen.’
De onthullingen komen op een precair moment. De Europese Unie is aan het voorsorteren op een verlenging van de licentie van Monsanto’s Roundup, mogelijk met 15 jaar. Vorige week stelde het Europees Chemicaliënagentschap (ECHA) nog dat hoofdingrediënt glyfosaat naar haar mening niet kankerverwekkend is, in tegenstelling tot de WHO-werkgroep IARC. Voor eind 2017 zal de EU een beslissing nemen.
Het moet een bijzonder zicht geweest zijn, een politieagent die in een apenpak de marathon van Londen uitloopt - of beter gezegd kruipt. Een 41-jarige Britse agent deed het en wilde zo geld inzamelen om bedreigde gorilla's in Afrika te beschermen.
De man finishte vandaag als laatste deelnemer na meer dan zes dagen op handen en voeten het ruim 42 kilometer lange parcours door de Britse hoofdstad al kruipend af te leggen.
Op foto's in Britse media was te zien hoe 'Mr. Gorilla', zoals hij zichzelf noemt, op handen en voeten over het trottoir gadegeslagen wordt door verbaasde toeristen, terwijl hij de laatste meters aflegt.
Tom Harrison kwam tot het bijzondere idee omdat hij het goede doel 'The Gorilla Organization' wilde steunen. Het geld dat hij met zijn kruipmarathon ophaalde, gaat naar een project voor bedreigde gorilla's in Afrika. Hij kreeg het idee na een trip naar Oeganda en Rwanda.
De opbrengst moet niet alleen de gorilla's beter beschermen, maar ook bevolking in de leefomgeving van gorilla's zelfstandiger maken zodat er niet op de dieren wordt gejaagd. Hij haalde met zijn stunt uiteindelijk een kleine 31.000 euro binnen.
Vorig jaar liep Harrison de marathon ook, maar dan op de conventionele manier. Ook toen ging de opbrengst van zijn race naar de gorilla's. Dit jaar besloot hij het over een andere boeg te gooien en het zichzelf een stuk lastiger te maken.
Alles doet zeer Hij ontwikkelde verschillende technieken om het traject af te leggen. Stuk voor stuk waren ze behoorlijk pijnlijk, liet 'Mister Gorilla' verstaan. Zelfs een paar kniebeschermers boden weinig soelaas en Harrison gooide ze de eerste dag al weg.
"We zijn er als mens niet echt op gebouwd'', zegt Tom. "Alles doet zeer. Schouders, hamstrings, bilspieren, bovenbenen.'' Toch vond hij het de moeite waard. Harrisons gekruip leverde hem veel bijval op. Hij werd onderweg toegezongen door kinderen, ontving high-fives en kreeg zelfs een paar bananen toegestopt.
Gaëtan Regniers Roland Verkest bij de kennel waarin Max en Pitoe normaal verblijven.
"Wie neemt honden mee en laat ze dan los?"
JACK RUSSELL MAX AL TIEN DAGEN SPOORLOOS NA NIEUWE 'ONTVOERING'
Roland Verkest (69) is er het hart van in. Tot viermaal toe werden zijn honden 'ontvoerd'. "Iemand neemt Max en Pitoe mee en laat hen dan los, ze kwamen zo al terecht in asielen in Charleroi en Zwevegem. Tien dagen geleden was het weer prijs. Sindsdien is onze Jack Russell Max spoorloos. Wie doet nu zoiets?"
GAËTAN REGNIERS
"Hopelijk leeft Max nog en heeft iemand hem in huis genomen, maar we vrezen het ergste." Oud-rijkswachter Roland Verkest uit de Vierboomstraat is het slachtoffer van iemand die het op zijn honden gemunt heeft. "Tot viermaal toe zijn onze honden meegenomen. We konden ze altijd terugvinden, maar de laatste keer vonden we enkel onze labrador Pitoe terug. Max, onze Jack Russell, is spoorloos."
2repro GRG
Tot in Chaleroi
Het relaas van wat Roland overkwam is hallucinant. "In oktober 2015 krijg ik plots telefoon van het asiel van Zwevegem om mijn honden te komen ophalen. Ze waren gevonden in Meigem, vandaar had iemand ze naar het asiel gebracht. Je moet weten dat we, wanneer we niet thuis zijn, de honden in een afgesloten kennel stoppen, hier in de tuin. Ze zitten daar droog, hebben eten en drinken, kunnen wat bewegen en onze dochter komt regelmatig langs om ze te verzorgen. Ik dacht dat Max en Pitoe waren uitgebroken en ben ze in Zwevegem gaan oppikken. Toen ik de man die ze daar gebracht had, wilde bedanken, kon dit niet aangezien hij anoniem wilde blijven. Vijf dagen later krijg ik opnieuw telefoon, maar dan vanuit Charleroi. De honden waren gevonden langs de E40 en uiteindelijk in het asiel van Charleroi terechtgekomen."
Na de vreemde voorvallen plaatste Roland een robuust slot met ketting op de kennel. Dik anderhalf jaar bleef alles rustig, tot eerder deze maand. "Op zeven april zag een buurman de honden op straat lopen. De ketting was gewoonweg doorgeknipt." Toen al was duidelijk dat de vorige 'ontvoeringen' van beide honden geen toeval waren.
Ketting doorgeknipt
"Op 19 april -er hing toen een nog steviger slot aan het hok- is de ketting opnieuw doorgeknipt. Pitoe kon van straat geplukt worden, van Max is er geen spoor. Is hij meegenomen, gedood of ergens gedumpt? We weten het niet. Hopelijk leeft hij nog en is hij ergens in huis genomen."
Roland en zijn vrouw zaten in Spanje en zijn pas terug thuis. "Ik ben naar de politie gestapt en die nemen de zaak ernstig. Wie doet nu zoiets? Er is hier in Nevele een ziekelijke dierenbeul aan het werk." Het hele verhaal ruikt naar verregaande pesterijen. "Ik ben ooit bedreigd door een verre buur, maar om nu zoiets te doen?"
Ondertussen blijft Roland hopen dat Max terecht komt. "Onze honden liggen ons na aan het hart, dat is alsof ze aan je kinderen raken. We hadden ze meer dan tien jaar en ze waren de beste vrienden. Weggaan doen we nu niet meer. We durven onze hond niet meer achterlaten."
Lees meer
Al vierde mysterieuze verdwijning
Nevele Oktober 2015: Pitoe en Max worden gevonden in Meigem (Deinze), en door de vinder naar het asiel van Zwevegem gebracht. Oktober 2015: de honden werden gevonden langs de E40 en komen terecht in een asiel in Charleroi 7 april 2017: de honden worden...
Als Feyenoord op zondag 7 mei in de uitwedstrijd bij Excelsior de landstitel verovert, dan wordt de club een dag later vanaf 12.00 uur op de Coolsingel gehuldigd. Politiepup Bumper gaat alvast op onderzoek uit, want hij weet: een goede voorbereiding is het halve werk.
I hear it in the breeze I hear it in the trees I see it in the sand And in the palm of my hand
You've seen me so many times before You've seen me so many times before You've seen me so many times before Please don't try and close the door
Please don't try and close the door Please don't try and close the door Please don't try and close the door
You've seen me in so many different ways You've seen me in so many different ways You've seen me in so many, many different ways Won't you try and sing my praise
Won't you try and sing my praise Won't you try and sing my praise Won't you try and sing my praise
You know I look right into your soul You know I look right into your soul You know I look right down into your soul Won't you try and lose control
Won't you try and lose control Won't you try and lose control Won't you try and lose control
Ramases Sunday Mornin' Comin' Down
On a Sunday morning sidewalk I'm wishing Lord that I was stoned Cause there's something in a Sunday makes a body feel alone And there's nothing sure to dying half as lonesome as the sound On a sleepy city sidewalk Sunday morning coming down
Well I woke up Sunday morning with no way to hold my head that didn't hurt And the beer I had for breakfast wasn't bad so I had one more for desert Then I fumbled through my closet for my clothes and found my cleanest dirty shirt And I shaved my face and combed my hair And stumbled down the stair to meet the day I'd smoke my brain the night before with cigarettes and songs I'd been a picking But I lit my first and watched the small kid cussin' at a can that he was kicking Then I crossed the empty street and caught The Sunday smell of someone fryin' chicken And it took me back to something that I'd lost somewhere somehow along the way On a Sunday morning sidewalk... [guitar] In the park I saw a daddy with the laughing little girl that he was swinging And I stopped beside a Sunday school and listened to the songs they were singing Then I headedback for home and somewhere far away a lonely bell was ringing And it echoed through the canyons like the disappearing dreams of yesterday On a Sunday morning sidewalk... Coming down coming down coming down coming down
Roundup De Amerikaanse chemiereus Monsanto schreef zelf wetenschappelijke studies en zocht "geloofwaardige" wetenschappers om hun naam op dat onderzoek te zetten. Doel: voorkomen dat de mogelijk kankerverwekkende onkruidverdelger Roundup verboden zou worden. De Belg Mark Martens speelde een cruciale rol, schrijven de kranten van Mediahuis.
Door een nieuwe Europese wet moet Monsanto toelating krijgen om in alle EU-lidstaten glyfosaat, het hoofdbestanddeel van Roundup, verder te mogen verkopen. Studies wijzen echter op gezondheidsrisico's: glyfosaat zou schade aan het DNA en in het ergste geval kanker veroorzaken.
Uit interne mails blijkt nu dat het bedrijf altijd naar geloofwaardige wetenschappers heeft gezocht die glyfosaat willen verdedigen. Monsanto schreef ook zelf wetenschappelijke studies en zocht "geloofwaardige" wetenschappers om hun naam onder dat onderzoek te zetten. Eén van de wetenschappers die in de mails genoemd worden is de Belg Mark Martens. De toxicoloog in dienst van Monsanto kreeg in 1999 de opdracht om James Parry, een vermaarde professor uit Wales, te betalen om hem positief onderzoekswerk te laten doen over glyfosaat.
De mails zijn openbaar gemaakt op bevel van een rechter in de VS, naar aanleiding van een rechtszaak die tientallen boeren aanspanden tegen Monsanto. Het bedrijf zelf laat weten dat de mails uit hun context zijn gerukt en dat het nooit zelf studies heeft geschreven.
Martens, die Monsanto in 2004 verliet en nog werkt als consultant van chemiebedrijven, wilde niet reageren.
Europees parlementslid Bart Staes (Groen) vindt dat de geloofwaardigheid van het Europees voedselagentschap wordt aangetast door de Monsanto Papers.
"Het Europees voedselagentschap baseert zich nu alleen op studies die door de industrie zijn aangeleverd. Ik heb twijfels of we nog kunnen geloven dat glyfosaat niet kankerverwekkend is", klinkt het.
"De studies waarop EFSA zich baseerde zijn geheim, omdat ze door de industrie zelf zijn aangeleverd en dus bedrijfsgevoelige informatie kunnen bevatten. Europese parlementsleden, onder wie ikzelf, hebben gevraagd om de studies te mogen inkijken", aldus Staes.
De Glyphosate Task Force, die de 23 bedrijven verenigt die glyfosaat produceren, hebben volgens Staes een mediastunt uitgevoerd. "We konden ze in een leeskamer op de computer lezen. Maar dat slaat natuurlijk nergens op. De studies zouden door onafhankelijke wetenschappers beoordeeld moeten kunnen worden. Dit is een ernstig probleem dat de geloofwaardigheid van EFSA aantast", besluit Staes.
gerelateerd nieuws
20 miljoen euro beloning voor Monsanto-klokkenluider
Tibetaanse en internationale mensenrechtengroepen hebben deze week er bij China op aangedrongen de door China ontvoerde Gedhun Choekyi Nyima, de elfde incarnatie van de Panchen Lama, vrij te laten. Het kind werd op zesjarige leeftijd in 1995 met zijn familie in Tibet ontvoerd waarna verder niets meer over hem is vernomen.
De Dalai Lama erkende tegen de zin van China de elfde incarnatie van de Panchen Lama, in lijn Tibets tweede belangrijkste boeddhistische leider. China schoof na de verdwijning van de jongen Gyaincain Norbu als plaatsvervanger naar voren. Over het lot van Gedhun Choekyi Nyima is ondanks verzoeken van onder andere de Verenigde Naties en andere internationale agentschappen en mensenrechten organisaties niets bekend geworden. Peking weigert elke mededeling over hem.
In een open brief die op 25 april, de verjaardag van de Panchen Lama, is uitgebracht, sprak de voorzitter van de Amerikaanse commissie voor internationale religieuze vrijheid de verdwenen Panchen Lama rechtstreeks toe. ‘Weet dat ik dagelijks aan u denk en naarmate de tijd verstrijkt mijn vastberadenheid om u te vinden alleen maar sterker wordt.’
Forty years ago on March 15th, 1977, French film star Brigitte Bardot traveled to the ice floes off the Eastern Coast of Canada to focus attention on the slaughter of baby whitecoat seals.
Her arrival was met with hostility by Newfoundland sealers and by the Canadian government, yet despite harassment and ugly threats she rode in my helicopter far offshore to meet the seals.
She was fearless. We flew through blizzard conditions with very poor visibility to over a hundred miles off the coast.
Bardot and Seal (from archive)Upon arrival in the midst of thousands of seals, she posed cheek to cheek with a baby seal for photos that circulated around the globe and brought the issue of the slaughter of the seal pups to a global audience.
For the two previous years, we had worked to get media attention to this atrocity on the Eastern Canadian icefloes. The media had ignored us.
That all changed with the arrival of Brigitte Bardot.
The baby seals now had a guardian angel. Bardot and the baby seal appeared on the cover of magazines around the globe.
By 1984, the slaughter of newborn whitecoats was abolished and the market for whitecoat seal products ended.
The genesis of this achievement was Brigitte Bardot’s courageous invasion of the ice floes in defense of le petite bebe phoques.
The killing continued with the government allowing the slaughter of seals after they have shed their whitecoats. The lack of a sizeable market was met with Canadian government subsidies and although the quotas were raised, the kill numbers dropped due to lack of demand. In 2008, the market for seal pelts was once again struck a blow with a complete ban on seal products by the European Parliament.
In 2011, the government in a spiteful move set a new quota at 400,000 seals a year.
Over the last six years, the 400,000 number has never been reached. In fact, the total number of seals killed in all six years since 2011 is about 350,000.
There is no doubt that what Brigitte Bardot did in 1977 has saved the lives of millions of seals, an achievement that animal lovers around the world applaud and recognize her for.
So this year I wanted to honor her by sending an all female team to the ice floes to meet the baby seals.
Left to right: Jasmine Lord, Clementine Pallanca, Marketa Schusterova, Yana Watson, Michelle Rodriguez, Brigitte Breau, Camille Labchuk
I chose Sea Shepherd Toronto Director Brigitte Breau to be the team leader. It was her job to organize the logistics. The rest of the crew consisted of my wife Yana Watson, Canadian Animal Rights lawyer Camille Labchuk, Clementine Pallanca from Monaco and Hollywood movie star Michelle Rodriguez. In addition we had two helicopter pilots and Omar Todd to handle I.T. back at the base in Charlottetown.
Along with them were videographers Canadian Marketa Schusterova, Jasmine Lord from Australia and French photographer Bernard Sidler.
It was a simple mission. Take two helicopters, fly to the seals on the ice and take some pictures with some baby seals. An easy mission or so we thought.
A few days before their arrival, the team received a shock when they viewed Satellite images of the Gulf of St. Lawrence. What they saw, we had never seen before.
The Gulf of St. Lawrence was completely ice-free.
For over four decades I have traveled to the ice floes and each time I had to work my ship through many miles of solid pack ice. Often the ice was so think and hard it stopped our progress completely, ice so extensive we could step off the ship and walk for miles without seeing any open water.
What the crew saw this year was an endless blue, with patches of ice so thin it could not be safely walked upon.
For Camille Labchuk, who was raised in Prince Edward Island before becoming an Animal Rights lawyer in Ottawa, what she saw was astounding. “We flew over the Gulf of St. Lawrence in search of the harp seal nursery, we witnessed some of the worst ice conditions I have ever seen. When I was growing up in PEI, it was normal for the Gulf to be packed all winter long with the thick, solid sea ice that harp seals need to give birth and nurse their young. This year marks a decade since my first trip off the coast of P.E.I. in search of seals and it is heartbreaking to witness how rapidly climate change has destroyed the harp seal habitat. With thousands of baby seals drowning as the ice melts from underneath them, it is utterly irresponsible for the Canadian government to continue to allow sealers to cruelly club and shoot the surviving seals.”
This was not good.
Without the ice the seals cannot be found. The ice is essential for the seals to give birth to their pups. The Latin name for the harp seal is Pagophilus groenlandicus or the ‘ice lover from Greenland.’ The ice floes are their nurseries, and now that hard ice security was nowhere to be found.
The helicopters flew out on the first day without spotting a single seal or a piece of ice safe enough to stand on. This was tragic news. If the mother could not find ice, they would be forced to drop their pups in the sea where they would immediately drown.
The crew quickly realized that there was now something more threatening to the seals than the club wielding sealers.
On the second day of searching, the team found a few hundred seal pups and their mothers on a small patch of shore fast ice along the coastline of Cape Breton Island, Nova Scotia.
Photo opportunities were difficult. Every year tourists arrive to be flown out by helicopter to meet the baby seals, but not this year. There were few places to land and the ice conditions, where ice could be found was dangerously broken up. The tours had been cancelled. The Sea Shepherd women had to jump from one ice pan to another to reach a seal pup.
Michelle Rodriguez and seal pup
Yana Watson and Michelle Rodriguez
Clementine found one very small little pup with the umbilical cord attached and this was not a good sign. The seals should have been about two weeks old at this point but this little fellow was recently born, a sign that its mother had been searching for the ice to finally give birth.
Clementine Pallanca was with Yana when they both met the seals for the first time. Just like Brigitte Bardot forty years earlier both women were captivated by these snowy white babies. Said Clementine, “they have amazing big dark eyes and a beautiful deep look that really melted my heart. I spent an extraordinary moment, playing and cuddling them. I felt I had a privilege to witness them, because the situation with the disappearing ice is tragic.
For Yana, a new mother herself, it was a very sad encounter. “I have a son of 5 months old. I was just imagining for a moment how I would feel if somebody came to my house and beat my little baby to death in front of me or to skin him alive leaving me with the dying bleeding body. The horror is unimaginable but this is the horror that tens of thousands of mother seals experience every year.”
Michelle Rodriguez and seal pup. Photo: Bernard Sidler/Sea Shepherd
Michelle Rodriguez arrived on the third day. A blizzard moved in during the night but fortunately the skies were clear the next morning. The helicopters returned to the ice where the seals had been found two days before but to their great disappointment, both the seals and the ice were gone.
The pilots took into account the change of the wind and relocated the patch of ice, miles off shore. The ice patch was smaller and badly broken up and there were fewer seals than two days before.
Michelle was not going to let the opportunity be lost because of potentially dangerous ice conditions. The ice was too unstable to land, a steady swell was moving through the loose pack and as the helicopter hovered a few inches above a bobbing small pan of ice, she jumped, followed by Yana and photographer Bernard Sidler.
The three of them had to hike a little bit to reach the seals because the helicopters had to land a safe distance from the new born pups so as not to frighten them.
It was not easy going. The wind was bitingly cold and the ice pans were grinding together. A slip between two pans of ice would be potentially fatal. The two women had to jump from pan to pan and to leap across small patches of water and slush.
“It was worth the risk,” said Michelle. “They are such beautiful creatures.”
The second helicopter was unable to locate any seals and had to land in the Magdalen Islands in the middle of the Gulf of St. Lawrence to refuel.
This is not a friendly place if you are opposed to the killing of seals. In 1995, I led a team to the Magdalens to promote alternative employment to killing seals. My crew including actor Martin Sheen and many journalists were assaulted and I was beaten severely.
Twenty-two years later Brigitte and Marketa left the helicopter to use the restroom and to get a cup of tea in the small airport terminal, only to find that the animosity by the sealers towards seal defenders was a strong as ever.
Said Brigitte, “when we entered the terminal, we were almost immediately blocked and confronted by an aggressive man who grabbed, shoved, and jabbed me in the back, while other men stood nearby menacingly. We tried to leave but were confronted by a second aggressive man who attempted to block our exit from the terminal.”
They managed to get back to their helicopter and returned to Prince Edward Island to regroup.
Bernard took numerous pictures of Michelle with the baby seals. The objective of honoring Brigitte Bardot by revisiting the seals four decades later was achieved but in a far different manner than planned.
When she returned from her experience with the seal pups, Michelle Rodriguez said “I was expecting to see thousands of seals on a solid ice pack. What I saw is an ecological disaster.”
These were not the same conditions in which Brigitte had landed in 1977. What the crew were looking at was a far greater threat to the survival of the harp seals than the ruthless seal hunters.
Without the ice the seals cannot survive and it will be climate change that will be their undoing with frightful consequences for humanity.
Support Sea Shepherd’s annual campaigns to defend, conserve and protect our oceans
Goed smeren is belangrijk om onze huid te beschermen tegen schadelijke UV-stralen, maar milieubewuste zonnekloppers kijken best naar de ingrediënten van hun zonnecrème. Uit studies blijkt immers dat oxybenzone, een chemische stof die vooral terug te vinden is in zonnebrandsprays, bijdraagt tot de verbleking en vervorming van koraalriffen.
Oxybenzone is terug te vinden in alle soorten zonnecrème, maar voornamelijk in de sprayvariant. Wetenschappers stelden vast dat er hoge concentraties van de stof aanwezig zijn in koraalriffen.
De chemische stof die UV absorbeert, heeft verschillende negatieve effecten op koraal. Biologen ontdekten dat oxybenzone bijdraagt aan de verbleking van het koraal, dat het eenzelfde effect heeft op DNA als benzine en dat het de voortplanting en groei verstoort, waardoor jonge koralen dodelijk misvormd zijn. "Het veroorzaakt rare misvormingen in het zachte weefsel en zorgt er ook voor dat de koraallarven zichzelf omhullen in hun eigen skelet, hun eigen doodskist," vertelt Craig Downs, een van de auteurs van de studie.
Een onderzoek dat later dit jaar gepubliceerd wordt, boordt verder op het werk van onderzoeksteams in Italië, Spanje, Israël en Iran, stelt dat zelfs kleine hoeveelheden oxybenzone schadelijk zijn voor koraalriffen: één druppel in zes en een halve Olympische zwembaden is voldoende. De onderzoekers troffen concentraties aan die twaalf keer groter waren in populaire badplaats voor de kust van Hawaï en de Amerikaanse Maagdeneilanden.
In de Caraïben hebben baaien waar veel toeristen komen ook veel dood en steriel koraal, terwijl het koraal in rustige baaien wel gezond is. Volgens de wetenschappers toont dit verschil aan dat de klimaatverandering alleen niet voldoende is om te verklaren waarom koraalriffen afsterven. Downs' team ontdekte ook dat oxybenzone eveneens schadelijk is voor vislarven en -embryo's.
Hoewel het onderzoek van Downs en zijn collega's in een laboratorium werd uitgevoerd, zijn de conclusies ervan erg aannemelijk, zegt Mike van Keulen, bioloog aan de Murdoch University in Australië, te meer omdat de stalen uit het veld zeer hoge concentraties aangeven.
Op plaatsen als Hawaï, de Maagdeneilanden en Florida, vragen de autoriteiten nu al dat badgasten zonnecrèmes gebruiken op basis van zinkoxide of titaniumoxide, die biologisch afbreekbaar zijn. In verschillende Mexicaanse reservaten is het gebruik van biologisch afbreekbare zonnecrèmes verplicht.
Downs waarschuwt er echter voor dat consumenten zonnecrèmes met het opschrift 'nanozinkoxide' of 'nanotitaniumzinkoxide' moeten vermijden: die kan immers wel erg giftig zijn.
Wetenschappers raden ook af om zonnecrème in spuitbussen te gebruiken, omdat daarvan altijd veel residu op de grond valt en zo in zee gespoeld wordt.
gerelateerd nieuws
Dramatisch verlies van koraal in Zuid-Chinese Zee
In 2050 is er meer plastic dan vis in de zee
NASA: "Aarde warmt op aan tempo dat in duizend jaar nooit gezien werd"
Energiedrankjes zoals Red Bull, Monster en Burn kunnen aanzienlijke veranderingen veroorzaken in de bloeddruk en het hartritme, zo blijkt uit een nieuwe studie. En dat kan levensbedreigend zijn.
Slechts één drankje kan al verantwoordelijk zijn voor zulke veranderingen, luidt het besluit van de weliswaar kleine studie, die geleid werd door dr. Emily Fletcher van het USAF Medical Centre op de luchtmachtbasis van Travis in Californië. Het onderzoek is van belang voor het Amerikaanse leger: volgens Fletcher drinkt bijna 15 procent van de militairen drie blikjes per dag wanneer ze in dienst zijn.
De onderzoekers vergeleken de effecten van één blikje met die van een andere drank met evenveel cafeïne. De suiker en andere additieven die in energiedrankjes zitten, werden hier vervangen door limoensap en kersensiroop. Wie een energy drink voorgeschoteld kreeg, vertoonde nadien een verhoogde bloeddruk, schrijven de onderzoekers in Journal of the American Heart Association.
Daarnaast lag het QT-interval bij deze groep 10 milliseconden hoger. Het QT-interval is de tijd die het hart nodig heeft om zich na een hartslag opnieuw op te laden voor de volgende slag. "Als dit interval te kort of te lang duurt, kan dat een abnormale hartslag veroorzaken", zegt Fletcher. Er is medicatie beschikbaar om een afwijking van zes milliseconden te corrigeren - vier minder dan het gemiddelde resultaat in deze studie.
Zelfs overlijdens Onderzoekers hebben eerder al gewaarschuwd dat mensen met een verhoogde bloeddruk of andere hartaandoeningen dergelijke drankjes beter mijden. Meer onderzoek is nog nodig om de exacte gevolgen en gezondheidsrisico's uit te wijzen. De afgelopen jaren zijn er wel steeds meer meldingen van ziekenhuisopnames en zelfs overlijdens na incidenten met energy drinks. Eén studie beschrijft hoe een man na het drinken van meerdere blikjes per dag geel werd en hepatitis ontwikkelde.
Baby'tjes, ze zijn zo schattig meneer. Totdat ze hun keelgat openzetten en je zelf geen flauw idee hebt wat nu precies het probleem is. Ben jij de wanhoop ook nabij wanneer je oogappel plots in een loeiende brandweersirene verandert? Deze papa heeft dé oplossing.
Daniel Eisenman heeft een erg simpele maar efficiënte manier om zijn kersverse dochter weer stil te krijgen. Wanneer hij luid 'OM' zingt, is zijn dochter in amper een paar seconden weer helemaal gelukkig. Eén van de theoriën daarover is dat het geluid lijkt om wat baby's in de buik horen: een luid en aanhoudend geluid.
Aalst Een roswitte kater is zwaargewond naar zijn thuis in de Sint-Elisabethwijk in Aalst teruggekeerd. Bij de dierenarts werden inwendige bloedingen vastgesteld. Het dier kan nog amper stappen en heeft pijn aan de rug. "Het lijkt wel alsof iemand op de kat heeft geschopt", zegt de dierenarts. De buurt wijst unaniem naar een groepje 8- tot 10-jarigen die de wijk al even terroriseren.
gerelateerd nieuws
Dief steelt volle kassa tijdens basketwedstrijd, club zet beelden online
Directeur: "Leerlingen haalden op Griekenlandreis slechts studentikoze grap uit"
Stomdronken leerlingen naar huis gestuurd op Griekenlandreis: "Ze plasten zelfs op autistische jongen"
Berchem In Berchem is gisteravond een man van 85 aangevallen door een hond in de Vosstraat. Hij was aan het wandelen met zijn eigen hond, een jack russell, toen een pitbull plots zijn hondje aanviel.
De man probeerde zijn huisdier te beschermen en kwam zelf ten val bij het incident. Hierop beet de pitbull in de hand van het slachtoffer. De begeleider van de aanvallende hond stond wat verderop toe te kijken en wandelde kort na de feiten weg. De man kon worden opgespoord en werd de les gespeld dat honden altijd aan de leiband moeten. Er is een pv opgesteld maar de pitbull is niet in beslag genomen.
Het 85-jarige slachtoffer kreeg verzorging in het ziekenhuis en zijn hondje moest naar de dierenarts voor een grote bijtwonde in de hals.
gerelateerd nieuws
Agenten leren met gevaarlijke en beschermde dieren omgaan in Antwerpen
Veel kwetsbare beestjes deze periode: "Hou honden aan de leiband"
'Chinese mysterieslak' gespot in zijrivier Grote Nete
Pasgeboren bultrugwalvissen communiceren heel stilletjes met hun moeders om te vermijden dat ze gedetecteerd worden door roofdieren als orka's, zo blijkt uit nieuw onderzoek waarbij geluidsopnames werden gemaakt van de walvissen.
Een team van wetenschappers uit Denemarken, Australië en Schotland is erin geslaagd om de geluiden van babybultruggen en hun moeders op te nemen. De bevindingen werden gisteren gepubliceerd in het vakblad Functional Ecology.
Hoofdauteur Simone Videsen, een mariene biologe van de Aarhus-universiteit in Denemarken, bracht samen met collega's van de Murdoch-universiteit in Australië en de Universiteit van St. Andrews in Schotland zendertjes aan bij acht bultrugkalfjes en twee moeders met behulp van een zuignap. Het toestelletje registreerde 48 uur lang de geluiden en bewegingen van de walvissen, voor het automatisch weer naar de oppervlakte kwam.
De jonge walvissen en hun moeders communiceren met stille knorretjes en piepjes, erg verschillend van het lange, spookachtige gezang waarvoor bultruggen gekend zijn.
Ze ontdekten dat de jonge walvissen en hun moeders communiceren met stille knorretjes en piepjes, erg verschillend van het lange, spookachtige gezang waarvoor bultruggen gekend zijn.
Met de geluidjes proberen moeder en kalf ervoor te zorgen dat ze elkaar niet kwijtgeraken in hun broedplaats in de Golf van Exmouth in West-Australië, waar de zichtbaarheid amper twee tot drie meter bedraagt.
"We weten dat bultrugwalvissen gekend zijn voor hun lange gezangen. Deze zijn kort en sporadisch in vergelijking met die lange gezangen," vertelde Videsen tijdens een interview aan CBC News. "Een mogelijke verklaring is dat ze zwakkere geluidjes maken om te vermijden dat ze aangevallen worden door orka's."
De stille communicatie kan er ook toe bijdragen dat de moeder en haar jong niet onderbroken worden door mannelijke bultruggen die willen paren met de vrouwtjes. Daarmee verhinderen ze immers dat de moeder haar jong kan zogen.
Betere bescherming
"Uit onze research hebben we geleerd dat de moeder-kalfkoppeltjes waarschijnlijk gevoelig zijn voor scheepsgeluiden. Omdat moeder en kalf fluisterend communiceren, kunnen scheepsgeluiden deze stille geluiden makkelijk verdoezelen."
Simone Videsen, mariene biologe
Bultruggen spenderen hun zomers in de voedselrijke waters in Antarctica of Arctica. In de winter migreren ze naar de tropen om er te paren. De migratie naar de tropen is erg zwaar voor de jonge kalfjes, die meer dan 8000 kilometer door een ruige zee moeten reizen.
De studie van de gedragspatronen van de kalfjes, en vooral de relatie met hun moeder, kan wetenschappers helpen om gerichte beschermingsmaatregelen voor de dieren uit te werken, aldus Videsen. "Uit onze research hebben we geleerd dat de moeder-kalfkoppeltjes waarschijnlijk gevoelig zijn voor scheepsgeluiden. Omdat moeder en kalf fluisterend communiceren, kunnen scheepsgeluiden deze stille geluiden makkelijk verdoezelen".
gerelateerd nieuws
Nooit eerder gezien: solitaire bultruggen groeperen zich
Primeur: zwem mee met gigantische bultruggen voor kust van Groot-Brittannië
Mysterie: waarom redden bultrugwalvissen andere dieren van moordzuchtige orka's?
De microplastics die in oceanen ronddobberen zijn niet enkel giftig voor de zeedieren die ze vandaag opeten. Onderzoek bij plankton toont aan dat zelfs drie generaties later de dieren nog steeds minder jongen voortbrengen.
Wetenschappers van de Australische James Cook-universiteit ontdekten dat het plastic in oceanen niet enkel verwoestend is voor de dieren die er vandaag leven, maar ook de volgende generaties kan beïnvloeden. Ze gaven een groep plankton microplastics te eten, en een andere groep weekmakers, de stoffen die aan kunststof worden toegevoegd om ze soepel te maken. Als plastic in zee afbreekt en door dieren wordt opgegeten, komen die weekmakers vrij in hun lichaam.
Minder vis in de zee "We hebben in ons onderzoek plankton gevoerd met weekmakers en de resultaten van de analyses zijn verontrustend", zegt Lynne van Herwerden van James Cook. "We zagen dat de vruchtbaarheid van het plankton ernstig verstoord geraakte. Het plankton van de volgende generatie kreeg geen plastic meer voorgeschoteld, maar kon nog steeds niet meer nageslacht voortbrengen, en dat tot drie generaties lang." Plankton is het favoriete voedsel van vissenlarven.
Minder plankton zal resulteren in minder levensvatbare vissenlarven. Dat kan op termijn het visbestand in de oceanen, inclusief de commerciële visvangst, ernstig aantasten, concluderen de onderzoekers. De groep plankton die gevoed werd met microplastics kon die voor een deel weer uitscheiden. De kleinere deeltjes bleven wel in hun spijsverteringskanaal hangen.
Als de weekmakers in het plastic dan vrijkomen, kunnen ze het weefsel van mariene organismen alsnog binnendringen en op die manier in de voedselketen terechtkomen. "We verwijderen de ingewanden voor we vis eten, maar als plastic het weefsel van vis kan binnendringen, eten wij dat uiteindelijk op", zegt van Herwerden.
Uncle Fatty, zo wordt een bijna 15 kilo wegende Thaise makaak-aap 'liefkozend' genoemd door marktkooplui in Bang Khun Thian, in het zuiden van Bangkok. Maar daar komt binnenkort een einde aan. Het wordt tijd voor Uncle Fatty om wat kilootjes te verliezen.
De aap heeft zijn voluptueuze toestand te danken aan zijn enorme eetlust, en aan toeristen en kinderen die het vermakelijk vinden om de dikke aap allerlei ongezonde dingen toe te stoppen. Op filmpjes en foto's is te zien hoe Uncle Fatty onder meer milkshakes, noedels, suikerhoudende dranken en koekjes aan het verorberen is.
Even werd gedacht dat de dikke aap misschien ziek zou zijn en dat er in zijn buik een tumor zou groeien. De Thaise dierenbescherming besloot daarom de wilde aap te onderzoeken. Na het onderzoek konden ze echter maar een ding concluderen: Uncle Fatty is niet ziek. Hij is gewoon lui en hongerig.
Ongezond was Uncle Fatty uiteraard wel, en daarom heeft de dierenbescherming geoordeeld dat het dier moest afvallen.
De aap werd vervolgens verdoofd en overgebracht naar Nakhon Nayok, een opvangcentrum voor wilde dieren op zo'n 160 kilometer afstand van de markt waar de aap eerst woonde. Daar is hij op een streng dieet gezet en wordt hij aangespoord om meer te bewegen.
Het uiteindelijke doel is om Uncle Fatty weer op een normaal gewicht voor makaak-apen te krijgen, tussen de 8 en 10 kilo. De mollige aap moet daarvoor wel ruim de helft van zijn lichaamsgewicht zien kwijt te raken. Zodra hij zijn streefgewicht heeft bereikt, mag de aap weer terug naar zijn oude verblijfplaats.
gerelateerd nieuws
Ondeugende chimpansee bekogelt onfortuinlijke oma met uitwerpselen. Ouch!
Aap Marria na dertien jaar gered uit gezin waar ze als 'kind' leefde
Hartverscheurend: apenjong probeert tevergeefs aangereden moeder tot leven te wekken
Meisje (17) uit Eindhoven met hartziekte moet medicijn zelf betalen..VGZ is verworden tot een harteloze Zorgverzekeraar, die wel hoge premies binnenhaalt, maar steeds minder vergoedt !
VGZ is verworden tot een harteloze Zorgverzekeraar, die wel hoge premies binnenhaalt, maar steeds minder vergoedt !
Dubbele premies, spookrekeningen, geen vergoedingen, de lijst groeit !
Zelf kan ik weer voor de 3e keer voor de rechtbank verschijnen dankzij VGZ.
De eerste keer voor het jarenlang innen van dubbele premies, die NOOIT zijn terugbetaald.
De andere keren voor onduidelijke rekeningen die van mijn banrekening werden gehaald.
Nooit specificaties waar het over gaat.
Noodgedwongen heb ik mijn bankrekening moeten blokkeren.
Telefonische verzoeken voor specificaties halen niets uit .
Deurwaarder stuurt overzichten met torenhoge bedragen,
maar nergens staat bij waar het over gaat.
Moet maar op hun website inloggen met mijn digit en voor de rest hebben ze er geen boodschap aan.
Ook in langdurige perioden ( jaren) waar er geen doktersbezoek of medicijnen gebruik was bleven de rekeningen in wisselende bedragen komen!
Ondertussen eisen ze duizenden euro's en dat met een AOW inkomen , daar word je nou ECHT ZIEK VAN !
Meisje (17) uit Eindhoven met hartziekte moet medicijn zelf betalen
EINDHOVEN - Carlo de Wilde en zijn vrouw Karin zijn radeloos. Het medicijn dat hun zieke dochter goed helpt zit niet in het basispakket en wordt dus niet vergoed. Zij kunnen de kosten, 150 euro per maand, zelf niet opbrengen.
Arnold Mandemaker
Doodziek is ze, de 17-jarige Denice de Wilde. Het leven van de Eindhovense tiener staat in het teken van POTS, een zeldzame hartaandoening die chronische vermoeidheid, flauwvallen en grote wisselingen in bloeddruk en hartslag veroorzaakt. De voormalige vwo-leerlinge zit al twee jaar ziek thuis.
Maar haar behandeld arts, kinder-cardioloog dr. J. Heuser van het Máxima Medisch Centrum in Veldhoven, wist een oplossing: Midodrine. In het ziekenhuis mocht ze enkele weken wennen aan dit medicijn dat ze kreeg via de apotheek van het MMC. Ze knapte er zienderogen van op.
Klap in gezicht Maar toen vader Carlo na het ontslag van Denice uit het ziekenhuis bij de apotheek Midodrine wilde ophalen, kreeg hij een klap in het gezicht. Het middel zit niet in het basispakket omdat er al sinds 2002 twijfels zijn over de effectiviteit. Daarom weigert de zorgverzekeraar van De Wilde, VGZ, de vergoeding.
Kinder-cardioloog Heuser, afkomstig uit Duitsland, wist dat niet toen hij het middel voorschreef. In zijn thuisland wordt Midodrine wel vergoed.
Het gebruik van het medicijn kost 150 euro per maand en dat geld heeft familie De Wilde niet. Carlo en zijn echtgenote Karina leven van een aow-uitkering. Hij heeft hemel en aarde bewogen om VGZ ertoe te verleiden om de hand over het hart te halen. ,,Zonder Midodrine is Denice een popje dat niets kan. Dan slaapt ze twintig uur per dag."
Toekomst Moeder Karina: ,,We kunnen dit niet zelf betalen. Dat zou ik de huur en energierekening moeten laten liggen. Maar ik wil die meid een toekomst geven. Als we geen vergoeding krijgen voor Midodrine moeten we ermee stoppen. Ik ben radeloos." Denice heeft nog voor twee weken pillen op voorraad.
VGZ zegt niet anders te kunnen dan vergoeding te weigeren. ,,Een zorgverzekeraar bepaalt niet wat in het basispakket zit. Dat is aan de politiek", zegt een woordvoerder. ,,Als we toch betalen scheppen we een precedent." In de afwijzingsbrief stelt VGZ, namens de directie: ,,Wij begrijpen dat een vergoeding van Midodrine belangrijk is voor het persoonlijk welzijn van uw dochter. In het ideale geval zouden wij altijd rekening houden met de specifieke situatie van verzekerden. Helaas kan dit niet."
De medisch adviseur van VGZ heeft gesproken met kinder-cardioloog Heuser. Die blijft erbij dat er voldoende wetenschappelijk bewijs bestaat dat Midodrine werkzaam is. Hij gaat nu het Zorginstituut Nederland benaderen in een poging het middel alsnog toe te laten. Ook wil hij in gesprek met de farmaceut die Midodrine maakt. Dit instituut adviseert de minister van Volksgezondheid over de inhoud van het basispakket. VGZ helpt Heuser daarbij 'wegens zijn relatieve onbekendheid met het Nederlandse zorgstelsel'.
Bijzondere bijstand Maar voor Denice en haar ouders biedt dat geen uitweg uit de netelige situatie waarin ze nu zitten. Carlo heeft bij de gemeente Eindhoven bijzondere bijstand aangevraagd om de kosten te dekken. Maar die aanvraag is afgewezen omdat er 'een toereikende voorliggende voorziening' bestaat. Daarmee doelt de gemeente op aanvullende pakketten waarin enkele zorgverzekeraars de kosten van Midodrine (deels) vergoeden.
Maar daar is De Wilde niet mee geholpen. Ook in aanvullende pakketten vergoedt VGZ het middel niet. Overstappen naar een andere verzekeraar kan pas aan het eind van dit jaar. Maar los daarvan: de familie kan ook dure aanvullende polissen niet betalen.
De peetoom van Denice heeft als laatste redmiddel een smeekbede gestuurd aan premier Mark Rutte voor hulp. Een antwoord is nog niet binnen.
Ik ben Leny, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Bosheks.
.jpg)
Bardot and Seal (from archive)Upon arrival in the midst of thousands of seals, she posed cheek to cheek with a baby seal for photos that circulated around the globe and brought the issue of the slaughter of the seal pups to a global audience.
Left to right: Jasmine Lord, Clementine Pallanca, Marketa Schusterova, Yana Watson, Michelle Rodriguez, Brigitte Breau, Camille Labchuk
Michelle Rodriguez and seal pup
Yana Watson and Michelle Rodriguez
Michelle Rodriguez and seal pup. Photo: Bernard Sidler/Sea Shepherd
Door: 
